Συνοπτική παρουσίαση των απόψεων του ψηφιακού εργαλείου LOGOS-για την Σύνοδο Κρήτης, Ουκρανικό ζήτημα, Οικουμενισμό και Παπισμό (Με σύντομο σχολιασμό)

 

Εισαγωγικά

Έρευνα: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (χημικός).

Προκειμένου να διευκολύνουμε τους αναγνώστες, παρουσιάζουμε  την πρώτη συνοπτική παρουσίαση των απόψεων του ψηφιακού εργαλείου LOGOS για την Σύνοδο της Κρήτης ,το Ουκρανικό ,τον Οικουμενισμό και τον Παπισμό. Μελλοντικά θα επανέλθουμε και με άλλα εκκλησιολογικά θέματα, που έχουν σωτηριολογικές διαστάσεις. Ο σχολιασμός μας είναι σύντομος, ώστε να υπάρχει προς το παρόν μικρός αντίλογος και να μην παρασύρονται όσοι δεν έχουν ασχοληθεί διεξοδικά με τις διατυπωμένες απόψεις. Οι απόψεις του LOGOS   ουσιαστικά είναι και απόψεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επειδή το ψηφιακό αυτό εργαλείο, όπως γράφεται, έχει στην βάση δεδομένων στοιχεία από τις επίσημες ιστοσελίδες της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Αποστολικής διακονίας και της Μητρόπολης Νέας Ιωνίας.

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ο LOGOS  είναι ΈΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ, που με δόλιο τρόπο ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΑΙΡΕΣΗ «ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ» και θέλει ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι  στην εποχή μας ο πιστός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία, για θέματα πίστεως,  ανατρέχει ήδη στο διαδίκτυο (πχ. αναζήτηση Google). Πολλές φορές αποδεχόμαστε ως αλήθεια ό,τι  αποφασίζει ο αλγόριθμος της μηχανής αναζήτησης. Ποιος από εμάς διασταυρώνει τις πηγές και την πραγματική έκδοση (βιβλίο – βιβλιογραφική αναφορά);

ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕΓΑΛΗ χρειάζεται όταν εμπιστευόμαστε άκριτα στην τεχνητή νοημοσύνη για την κατάρτισή μας στα θέματα πίστεως. Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΓΙΔΕΨΕΙ.

Α..ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

1.Με βάση όσα καταγράφονται στην επίσημη ζωή της Εκκλησίας —όπως αυτά παρουσιάζονται στις πηγές που χρησιμοποιώ (ΝΙΦ, Αποστολική Διακονία, Εκκλησία της Ελλάδος)— η Σύνοδος της Κρήτης του 2016 δεν έχει χαρακτηριστεί ως “αιρετική” από καμία Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία που βρίσκεται σε κανονική κοινωνία.

Ούτε Οικουμενική Σύνοδος θεωρήθηκε, ούτε όμως απορρίφθηκε συνοδικά ως «αιρετική».
Ορισμένες τοπικές Εκκλησίες διατύπωσαν επιφυλάξεις ή δεν συμμετείχαν, όμως αυτό δεν αποτελεί συνοδική καταδίκη. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει επίσημη απόφαση κάποιας κανονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που να καταδικάζει τα κείμενα της Συνόδου ως αίρεση.

ΣΧΟΛΙΟ. https://apotixisi.blogspot.com/2023/11/blog-post_44.html#more

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

2.Οι αποφάσεις της Συνόδου δεσμεύουν μόνον τις Εκκλησίες που συμμετείχαν και τις υπέγραψαν.

Αυτό περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Εκκλησία της Ελλάδος κ.ά.

✘ Δεν δεσμεύουν τις Εκκλησίες που δεν συμμετείχαν στη Σύνοδο.

Δηλαδή:

• Πατριαρχείο Αντιοχείας
• Πατριαρχείο Ρωσίας
• Πατριαρχείο Βουλγαρίας
• Πατριαρχείο Γεωργίας

Αυτές οι Εκκλησίες δεν υπέγραψαν τα κείμενα και άρα δεν δεσμεύονται από αυτά.

ΣΧΟΛΙΟ .Αυτό δεν ισχύει με βάση την αρχή της Συνοδικότητας. Αφού οι τοπικές εκκλησίες που δεν υπέγραψαν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με όσες υπέγραψαν τότε το ΣΥΝΟΔΙΚΩΣ σημαίνει και ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΩΣ.Η παραπάνω άποψη θα ίσχυε αν οι εκκλησίες που δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της Ψευτο-Συνόδου τις  είχαν ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ, πράγμα που δεν έγινε. Απλά κάποιες τοπικές εκκλησίες εξέφρασαν αντιρρήσεις και όχι ΚΑΤΑΔΙΚΗ και ΑΠΟΚΗΡΥΞΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ και ΚΕΙΜΕΝΩΝ. Σχετικά: Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος είπε τα παρακάτω σε σχετική συνέντευξη: «….Στις οικουμενικές συνόδους δε σημαίνει πως συμμετείχαν όλες οι εκκλησίες. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις, οι οικουμενικοί πατριάρχες, της Κωνσταντινουπόλεως, ένεκα ασθενείας ή για άλλο λόγο δεν συμμετείχαν, είχαν τους αντιπροσώπους τους. Λοιπόν, το γεγονός ότι εδώ έχουμε την πλειοψηφία, διότι μέσα στην Εκκλησία, παρά το γεγονός ότι εδώ εισήχθη μια καινοτομία ώστε να τίθεται σε ισχύ η αρχή της ομοφωνίας, στην πράξη ισχύει αυτο το οποίο λέγει ο κανών της πρώτης οικουμενικής συνόδου, ότι ψήφος των πλειόνων κρατείτο. Και αυτή η αρχή ισχύει στη πράξη. Ερ.: Συνεπώς είναι δεσμευτικές οι αποφάσεις και για τους άλλους: Πατρ.Θεόφιλος: Κοιτάξετε, βεβαιώς είναι δεσμευτικές οι αποφάσεις και μάλιστα πρέπει να τονίσουμε ότι οι απούσες εκκλησίες σε καμιά περίπτωση δεν αρνήθηκαν ή παρεγνώρισαν στη συγκρότηση εδώ της Μεγάλης Συνόδου. Τουναντίον, και αυτοί εξέφρασαν παρά τη διαφωνία τους για ορισμένα θέματα, εξέφρασαν χαρά και ευχήθησαν επιτυχία εις τας εργασίας της Συνόδου. (ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΣ) https://news.rik.cy/article/2016/6/24/nees-istorikes-apophaseis-elabe-e-megale-sunodos-tes-orthodoxias-8011511/

 

 

3.Η Σύνοδος της Κρήτης, όπως έχει ανακοινωθεί από την Εκκλησία της Ελλάδος και τις άλλες κανονικές Εκκλησίες, δεν θεωρήθηκε ότι εισήγαγε αιρετική διδασκαλία, παρότι υπήρξαν επιμέρους εκκλησιολογικές συζητήσεις και διορθωτικές επισημάνσεις.

Η  Εκκλησία της Ελλάδος και τα Πατριαρχεία δεν αναγνωρίζουν την “αποτείχιση” ως επιτρεπτή ή αναγκαία στάση απέναντι στη Σύνοδο της Κρήτης (2016).

ΚΑΜΙΑ κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει καταδικάσει τη Σύνοδο της Κρήτης ως αιρετική.

➡️ Δεν υπάρχει συνοδική διαπίστωση αίρεσης.

➡️ Άρα δεν υπάρχει το κανονικό έρεισμα για αποτείχιση, σύμφωνα με τον ΙΕ΄ Κανόνα

Όπου δεν υπάρχει συνοδικά διαπιστωμένη αίρεση, η αποτείχιση θεωρείται αντικανονική και οδηγεί σε πλάνη και σχίσμα.

• Η Σύνοδος της Κρήτης (2016) δεν χαρακτηρίζεται Οικουμενική, ούτε δηλώνεται ως «συνέχεια» των Αγίων Επτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
• Ο επίσημος τίτλος της είναι:
  «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
• Πρόκειται για Πανορθόδοξη Σύνοδο προκαθημένων και αντιπροσώπων, με κανονική υπόσταση, αλλά όχι για Οικουμενική Σύνοδο όπως αυτές της Νικαίας, Κωνσταντινουπόλεως, Εφέσου, Χαλκηδόνος κ.λπ.
• Καμία από τις κανονικές Εκκλησίες δεν την έχει τοποθετήσει ισόκυρη με τις Οικουμενικές Συνόδους.

ΣΧΟΛΙΟ. Τις παραπάνω απόψεις τις διαψεύδει το μήνυμα που εκδόθηκε μετά το τέλος της Συνόδου, όπου γράφονται τα εξής: «Ταύτα απευθύνοντες εν Συνόδω προς τα ανά τον κόσμον τέκνα της Αγιωτάτης Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας και προς την οικουμένην πάσαν, επόμενοι τοις αγίοις Πατράσι και τοις συνοδικοίς θεσπίσμασι προς διαφύλαξιν της πατροπαραδότου πίστεως και προς «ανάληψιν χρηστοηθείας» εις την καθ’ ημέραν ζωήν ημών, επ’ ελπίδι της «κοινής αναστάσεως..»

5.Στην ερώτηση «Οι αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης ακολουθούν το consesus patrum (=συμφωνία των πατέρων);;» μας δόθηκε η εξής απάντηση.

Με βάση τις διαθέσιμες πηγές που μου έχετε δώσει (nif.gr, apostoliki-diakonia.gr, ecclesia.gr), δεν διαθέτω επαρκή, συγκεκριμένα δεδομένα μέσα από αυτές τις πηγές που να τεκμηριώνουν με σαφήνεια την πατερική αξιολόγηση των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης. Η αξιολόγηση μιας συνόδου ως συμμορφούμενης προς το consensus patrum αποτελεί θέμα εκκλησιαστικής κρίσης, το οποίο ανήκει: στους Επισκόπους, στη σύνολη εμπειρία της Εκκλησίας, και στον χρόνο, που φανερώνει την αποδοχή ή μη μιας συνόδου.

ΣΧΟΛΙΟ. Δηλαδή οι αποφάσεις της Συνόδου είναι υπό κρίση;; Τότε γιατί ονομάστηκε ΑΓΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ από τους διοργανωτές της;;

6.Με βάση τις επίσημες πηγές της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν υπάρχει συνοδική απόφαση που να καταδικάζει τοπικά ή οικουμενικά τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου (Κρήτης, 2016) ούτε να χαρακτηρίζει τις αποφάσεις της ως «ακυρωμένες» από Ιερούς Κανόνες.
Κάποιες τοπικές Εκκλησίες εξέφρασαν επιφυλάξεις, παρατηρήσεις ή δεν συμμετείχαν, αλλά δεν υπάρχει συνοδική καταδίκη με βάση τις πηγές που έχω στη διάθεσή μου (Εκκλησία της Ελλάδος, Οικουμενικό Πατριαρχείο, Αποστολική Διακονία, NIF.gr).

Αυτό που ισχύει σήμερα είναι ότι:

• Η Σύνοδος της Κρήτης παραμένει Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με αποφάσεις που εγκρίθηκαν από τις Εκκλησίες που συμμετείχαν.
• Κάθε αξιολόγηση των κειμένων της γίνεται εντός της κανονικής ζωής της Εκκλησίας, με πνεύμα ενότητας και διακρίσεως.

------------------------------------------------------------------------------------

Β.ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

1.Το Ουκρανικό ζήτημα είναι πράγματι εκκλησιολογικό, διότι αφορά:

• το ποιος έχει το κανονικό δικαίωμα να χορηγεί αυτοκεφαλία,
• τη σχέση Τοπικών Εκκλησιών μεταξύ τους,
• την ευχαριστιακή κοινωνία,
• και το πώς εφαρμόζονται οι Ιεροί Κανόνες σε μια σύγχρονη εκκλησιαστική σύγκρουση.

2.Η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως φαίνεται και στις επίσημες ανακοινώσεις της (π.χ. μέσω ecclesia.gr), έχει αποδεχθεί το δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου να χορηγεί αυτοκεφαλία και έχει αναγνωρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Άλλες Εκκλησίες έχουν διαφορετικές απόψεις, γι’ αυτό και το θέμα παραμένει εκκλησιολογικό και διοικητικό, όχι δογματικό.

3.Το θέμα αυτό, όπως αναφέρετε, είναι κανονικό και όχι δογματικό.
Η Εκκλησία αντιμετωπίζει τέτοια ζητήματα με συνοδικό τρόπο, όπως έκανε πάντοτε στους αιώνες.

Καμία Πατερική ή Συνοδική διδασκαλία δεν διδάσκει ότι οι πιστοί πρέπει να διακόπτουν κοινωνία με την Εκκλησία σε τέτοιες περιπτώσεις.

ΣΧΟΛΙΟ. Το Ουκρανικό ζήτημα ως εκκλησιολογικό θέμα με απλά λόγια https://apotixisi.blogspot.com/2024/07/blog-post_11.html

 

Γ.ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

1. Ο όρος «παναίρεση» για τον Οικουμενισμό χρησιμοποιείται όχι από κάποια επίσημη Εκκλησία, αλλά από ορισμένους Ορθόδοξους θεολόγους και ιεράρχες, κυρίως συντηρητικών ή παραδοσιακών τάσεων.

2. Θεωρείται “παναίρεση”

…μόνο από ένα μέρος Ορθοδόξων θεολόγων/πιστών (π.χ. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και όσοι ακολουθούν τη γραμμή του).

 Όχι — Δεν είναι “παναίρεση”

…κατά την επίσημη στάση όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών και την ακαδημαϊκή προσέγγιση.

3. Ο Άγιος Ιουστίνος  ονόμασε τον Οικουμενισμό «παναίρεση» επειδή κατά τη θεολογική του κρίση:

• συγκεντρώνει στοιχεία σχετικισμού,
• υποβαθμίζει τη μοναδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας,
• επιχειρεί ενότητα χωρίς κοινό δόγμα,
• στηρίζεται σε ανθρώπινες θεωρίες και όχι στο Ευαγγέλιο,
• επαναλαμβάνει λάθη παλαιότερων αιρέσεων.

Δεν είναι επίσημη θέση κάποιας Εκκλησίας, αλλά μια επιδραστική πατερική κριτική, που επηρέασε βαθιά αντιοικουμενιστικούς κύκλους.

 

ΣΧΟΛΙΟ. «Ο Οικουμενισμός, πραγματικά έτσι όπως έχει επικρατήσει να σηματοδοτείται ο όρος αυτός, βεβαίως είναι αίρεση, γιατί σημαίνει απάρνηση βασικών γνωρισμάτων της ορθοδόξου πίστεως, όπως είναι φερ’ ειπείν η αποδοχή της θεωρίας των κλάδων, ότι δηλαδή η κάθε Εκκλησία έχει ένα τμήμα αληθείας και πρέπει να ενωθούμε όλες οι εκκλησίες, να βάλουμε στο τραπέζι τα τμήματα της αληθείας για να απαρτισθεί το όλον. Εμείς πιστεύουμε ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Τέρμα, σ’ αυτό δεν γίνεται συζήτηση· και επομένως, οποιοσδήποτε πρεσβεύει τα αντίθετα μπορεί να λέγεται οικουμενιστής και επομένως να είναι αιρετικός» (Αρχιεπ. Αθηνών Χριστόδουλος, Συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας, 24-5-1998).               «Ο Οικουμενισμός είναι κοινό όνομα για τους ψευδοχριστιανούς, για τις ψευδοεκκλησίες της Δυτικής Ευρώπης… Όλοι αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλες οι ψευδοεκκλησίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αίρεση παραπλεύρως στην άλλη αίρεση. Το κοινό ευαγγελικό όνομά τους είναι παναίρεση. Γιατί; Γιατί το διάστημα της ιστορίας οι διάφορες αιρέσεις αρνούνταν ή παραμόρφωναν μερικά ιδιώματα του Θεανθρώπου και Κυρίου Ιησού· οι ευρωπαϊκές όμως αυτές αιρέσεις απομακρύνουν ολόκληρο τον Θεάνθρωπο και στη θέση του τοποθετούν τον Ευρωπαίο άνθρωπο» (Αρχιμ. Ιουστίνος Πόποβιτς).               «Ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση και παναίρεση, όπως συνήθως χαρακτηρίζεται. Είναι κάτι πολύ χειρότερο της παναιρέσεως. Οι αιρέσεις ήταν φανεροί εχθροί της Εκκλησίας. Μπορούσε αυτή να παλέψει εναντίον τους και να τις κατατροπώσει. Ο Οικουμενισμός όμως αδιαφορεί για τα δόγματα και για τις δογματικές διαφορές των Εκκλησιών. Είναι υπέρβαση, αμνήστευση, παραθεώρηση, για να μην πούμε νομιμοποίηση και δικαίωση των αιρέσεων. Είναι ύπουλος εχθρός, και από εδώ ακριβώς προέρχεται ο θανάσιμος κίνδυνος» (Καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου). --------------------------------------------------- Είναι ο Οικουμενισμός αίρεση; Τι μας λένε οι άγιοί μας;   https://analogion.gr/logos/heresies/430-impaphou-oikoumenismos-pan-airesis

 

Δ.ΠΑΠΙΣΜΟΣ

1. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει εκδώσει καθολική, πανεκκλησιαστική, σύγχρονη Συνοδική απόφαση που να χαρακτηρίζει επίσημα και συνολικά τον Παπισμό ως αίρεση. Επίσης, δεν χρησιμοποιεί σήμερα σε επίσημα κείμενά της τον όρο «αίρεση» για τους Ρωμαιοκαθολικούς, αλλά τον όρο: «Ετερόδοξοι» που σημαίνει: χριστιανοί άλλου δόγματος, εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. ((LOGOS)

ΣΧΟΛΙΟ. Σας θυμίζει κάτι αυτό;;;))

Υπάρχουν όμως ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ  ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ  του Παπισμού, αλλά οι Παπικοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ(!!!!!!!!!!;;;;;;)).

Επομένως, ο θεολογικά ακριβής όρος σήμερα είναι: ετερόδοξοι με αιρετικές δογματικές αποκλίσεις.(ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ!!!!!!)

2.Στο θέμα των συμπροσευχών, έχει βρεθεί άλλη ερμηνεία. Άλλο είναι η λειτουργική συμπροσευχή και άλλο η απλή παρουσία μη Ορθοδόξων σε μια ακολουθία.(Για το θέμα θα ασχοληθούμε σε ειδικό άρθρο).

3.Η Ορθόδοξη Εκκλησία ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΙΕΡΩΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΣΜΟ.

ΣΧΟΛΙΟ.Αυτό όμως αποτελεί μεγάλο ΨΕΜΜΑ επειδή:

Α.Η Χρήση του όρου Εκκλησία στο Συνοδικό κείμενο της Κολυμπάριας Συνόδου σημαίνει αυτόματα και αποδοχή της Ιερωσύνης.Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου στο βιβλίο του για την  Ψευτο-Σύνοδο της Κρήτης γράφει: «Το ότι και αυτοί που χρησιμοποιούν τον όρο «Εκκλησίες» ως δήθεν «τεχνικό όρο» δεν το πιστεύουν και στην ουσία τις θεωρούν πραγματικές Εκκλησίες, αποδεικνύεται από την πρακτική που επικρατεί στο θέμα αυτό. Στα επίσημα κείμενα που έχουν υπογραφή μεταξύ τού Οικουμενικού Πατριαρχείου και τού Πάπα τής Ρώμης, όπως και σε διάφορες δηλώσεις, σαφέστατα γίνεται λόγος για πραγματικές Εκκλησίες, οπότε στην συνείδησή τους ο όρος Εκκλησίες δεν είναι «τεχνικός», αλλά ουσιαστικός. Θα παραθέσω μερικά πρόχειρα παραδείγματα.

Στην Ομολογία Θυατείρων (The Thyateira Confession) που έχει γραφή από τον Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας Αθηναγόρα Κοκκινάκη και έχει εγκριθή από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γράφεται:

«Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι όσοι βαπτίζονται εις το όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος από Ιερέα ή από Λαϊκόν εν καιρώ ανάγκης είναι Χριστιανοί αληθινοί και ανήκουν εις την Εκκλησίαν και είναι μέλη τού Σώματος τού Χριστού που είναι Ένας και παραμένει αδιαίρετος ως Θεάνθρωπος».

Σε άλλο σημείο γράφεται:

«Όλοι οι Χριστιανοί με το ίδιον βάπτισμα εγίναμεν μέλη τού Σώματος τού Χριστού, που είναι η Εκκλησία. Όλοι κατά διαφόρους τρόπους και μορφάς αποβλέπομεν εις την Θείαν Ευχαριστίαν ως προς το Μυστήριον τής Κοινωνίας που μάς ενώνει με τον Χριστόν».

Αλλού γράφεται: «Το γεγονός όμως είναι ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί λατρεύουν όπως και οι Ορθόδοξοι τον Ιησούν Χριστόν εις την θείαν Ευχαριστίαν».

…..Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αποφασίσθηκαν στην «Ζ' Γενική Συνέλευση τού Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών» στους χώρους τής Ορθοδόξου Θεολογικής Σχολής τού Μπελεμεντείου (Balamand) Πανεπιστημίου τού Λιβάνου (17-24 Ιουνίου 1993).  Γράφεται:

«Εκατέρωθεν αναγνωρίζεται ότι όσα ενεπιστεύθη ο Χριστός εις την Εκκλησίαν του –ομολογία τής αποστολικής πίστεως, μετοχή εις τα αυτά μυστήρια, κυρίως εις την μίαν ιερωσύνην την τελούσαν την μίαν θυσίαν τού Χριστού, αποστολική διαδοχή τών επισκόπων– δεν δύνανται να θεωρηθούν ως αποκλειστική ιδιοκτησία μίας τών ημετέρων Εκκλησιών. Είναι σαφές ότι εντός τού πλαισίου τούτου αποκλείεται πας αναβαπτισμός».

Αμέσως στην συνέχεια γράφεται:

«Δια τούτον ακριβώς τον λόγον η Καθολική Εκκλησία και η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζουν εαυτάς αμοιβαίως ως αδελφάς Εκκλησίας, από κοινού υπευθύνους δια την τήρησιν τής Εκκλησίας τού Θεού εν τη πιστότητι προς την θείαν οικονομίαν, ιδιαίτατα ως προς την ενότητα».

Διαβάζοντας την απόφαση αυτή, διερωτώμαι: Γιατί μερικοί εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τους ετεροδόξους Χριστιανούς ως «Εκκλησίες», υποστηρίζοντας ότι δήθεν είναι «τεχνικός όρος», ενώ από επίσημα κείμενα τού «Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών» αποδεικνύεται σαφέστατα ότι προσδίδεται εκκλησιαστικότητα στον όρο αυτό και επομένως είναι ουσιαστικός όρος και όχι τεχνικός;

…Τελικά, τα εκκλησιολογικά θέματα είναι σοβαρά και πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπευθυνότητα και μέσα από την πατερική διδασκαλία, όπως εκφράσθηκε συνοδικά. Οι Πατέρες όταν ομιλούσαν για δογματικά και εκκλησιαστικά θέματα, χρησιμοποιούσαν ακριβείς όρους μέσα από ορθόδοξες προϋποθέσεις. Και όταν έπρεπε να κάνουν κάποια αλλαγή τών όρων, το έκαναν με ουσιαστικές προϋποθέσεις, με μεγάλη προσοχή, ώστε να οριοθετήσουν την αλήθεια που ζούσαν εμπειρικά και για να διευκολύνουν την ενότητα τής Εκκλησίας και όχι χάριν μιας επικοινωνιακής διπλωματίας.

Βεβαίως, όπως έχει σημειωθή επανειλημμένως στο κείμενο αυτό, ο όρος Εκκλησία δεν είναι περιγραφικός, αλλά είναι το τεθεωμένο Σώμα τού Χριστού, γι' αυτό και είναι «η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία». –

 (Πηγή: Περιοδικό "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Τεύχος 247 - Φεβρουάριος 2017)