Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΘ - ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ' ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ - ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΓΙΑ: 1 - ΔΗΛΩΣΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ 2 - ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ" ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ 93,8 ΚΑΙ TV KOSMOS ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ 
ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΘ - ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ' ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ - ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΓΙΑ: 1 - ΔΗΛΩΣΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΦΥΛΟΥ  ΚΑΙ  2 - ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ"
ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ 93,8 ΚΑΙ TV KOSMOS ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ


ΣΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ ΕΙΠΑΝ ΟΧΙ ΣΤΟ ΤΖΑΜΙ (βίντεο)



Ενώ στην Αθήνα προσχωρούν οι εργασίες στο να αναγείρουν μεγάλο μουσουλμανικό τέμενος για να στεγάσει τους χιλιάδες μουσουλμάνους που θα συνεχίζουν να έρχονται, στην Ρουμανία ο κόσμος σε ανάλογη πρόθεση δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια.

Οι Ρουμάνοι βγήκαν στους δρόμους και διαμαρτύρονται κατά την κατασκευή ενός μεγα-τζαμί στο Βουκουρέστι.
Απορρίπτουν επίσης επιβαλλόμενες ποσοστώσεων της Ε.Ε. για τους μουσουλμάνους μετανάστες, επειδή δεν έχουν ξεχάσει την Ρουμανία την Οθωμανών και την μουσουλμανική καταπίεση που είχαν υποστεί.
 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ! ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ! -ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ----------------------------------------------------------------------------------- O μοναχος Μωυσης αυριο Κυριακη 1 Οκτωβριου 2017 θα μιληση στις 6μ.μ. στην Περαια Θεσσαλονικης στην οδο Ρωμανου 9 στην αιθουσα των Φιλων Θερμαϊκου.



ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ! ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΟΥ ΧΑΝΕΤΑΙ!

-ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

 ----------------------------------------------------------------------      
 O μοναχος Μωυσης αυριο Κυριακη 1 Οκτωβριου 2017 θα μιληση στις 6μ.μ. στην Περαια Θεσσαλονικης στην οδο Ρωμανου 9 στην αιθουσα των Φιλων Θερμαϊκου.
-----------------------------------------------------------------------


 Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μεταθέσω τα βουνά που μου κλείνουν το δρόμο παρά μόνο, ότι είναι δική μου ευθύνη το αδιέξοδο. Το να πιστεύω ότι ανέβηκα στον σταυρό και δεν με ανέβασαν άλλοι. Το να αναλαμβάνω την αιτία της συμφοράς μου, το να ομολογώ την αμαρτία μου.
Όπως έγινε με τον ληστή, των εκ δεξιών του Χριστού. Δέστε και οι δύο κατάκριτοι. Ο ένας βλασφημεί και ο άλλος μετανοεί. Ήταν ελεύθεροι να επιλέξουν και ο Κύριος περίμενε έως το τελευταίο λεπτό. Χωρίς έργα μετανοίας ο εκ δεξιών ανοίγει τον παράδεισο. Η αναγνώριση της ενοχής του ήταν αρκετή για τον Ιησού.
Τρία χρόνια μαθητής του Χριστού ο Ιούδας και την αγάπη του λυτρωτού του, δεν την ένοιωσε και απολέσθηκε, αφού δεν μετανόησε. Τρεις φορές αρνήθηκε τον Κύριο ο Πέτρος, τα δάκρυα της  μετανοίας όμως συγκίνησαν τον Ιησού και απεκατεστάθη.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τον άνθρωπο που αναγνωρίζει την αμαρτία του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από τον άνθρωπο που νιώθει ανάξιος να εισακουσθεί και να βρει έλεος και γι΄ αυτό βρίσκει.
Πως καταντήσαμε έτσι αδέρφια μου, να επιρρίπτουμε όλοι στους άλλους τις ευθύνες για την σημερινή δουλεία που υφιστάμεθα. Γι΄ όλα φταίνε οι εκάστοτε πολιτικοί ηγέτες. Ποιοι τους ανέδειξαν, όμως; Και ποιους σταύρωσαν και σταυρώνουν αυτοί; Εσάς που τους ψηφίσατε. Και εσείς επιμένετε να αναζητάτε την σωτηρία από ‘’αντίχριστους και μισέλληνες σωτήρες’’.
Αφού για όλα φταίνε οι άλλοι, άραγε, όλοι είμαστε ανένοχοι. Τι τρέλα μας έχει πιάσει; Με αυτό το σκεπτικισμό δεν θα ελευθερωθούμε ποτέ. Βρισκόμαστε πάνω στο σταυρό σαν τον ληστή των εξ΄ αριστερών.
Και δεν θα βρεθεί κάποιος να μας κατεβάσει από τον σταυρό, αν δεν προλάβουμε, όσο αναπνέουμε ακόμα, να κραυγάσουμε στον σταυρωθέντα Ιησού: «Συγχώρεσέ μας Κύριε».
Η ζωή μας παίζετε κορώνα γράμμα και εσείς ασχολείστε ακόμα με αυτούς που δεν υπάρχουν. Ναι! δεν υπάρχουν, αφού απέρριψαν την ΖΩΗ και νομίζουν ότι ζουν.
Επιστρέψτε στον εαυτό σας, γιατί εκεί μέσα είναι κρυμμένο το μυστικό της ευτυχίας που ψάχνετε σε λάθους δρόμους, σε σκοτεινά μονοπάτια, που μόνο σε γκρεμούς οδηγούν.
Ο πατρικότατος Χριστός είναι εδώ! Στα σκοτάδια μας, στις φυλακές μας, στα αδιέξοδα, στη ζωή και στο θάνατο! Αν δεν τον βλέπετε είναι γιατί δεν μετανοείτε.
Στη ζωή όλων μας έρχονται ώρες που όλες οι πόρτες κλείνουν, όλα τα φώτα σβήνουν. Όμως Αυτός είναι πάντα εδώ, κλεισμένος μέσα στην άδυτα της ψυχής μας, γιατί η ψυχή μας είναι Αυτός. Είναι δική Του. Και εσείς αυτό δεν το σκεφτήκατε ποτέ. Και τρέχετε έξω, σ΄ όλο τον κόσμο να βρείτε την χαρά, και η Σταυρωμένη χαρά αγωνιά, και περιμένει. 

Η Προσκύνηση του ‘’Χρυσού Μόσχου’’ στη Σύγχρονη Εποχή

Της Ράνιας Γάτου
Σας παραθέτω αυτούσια τη συνέντευξη του καθηγητή του εκκλησιαστικού δικαίου της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ., Κυριάκου Κυριαζόπουλου. Μου προξένησαν μεγάλη εντύπωση οι σκέψεις του και για δεύτερη φορά βάλθηκα να απομαγνητοφωνήσω όλη τη συνέντευξη του (ράδιο tv kosmos της Ρόδου 93,8, στις 22 Σεπτεμβρίου 2017) αφήνοντας τον αναγνώστη ελεύθερο να εξάγει τα συμπεράσματα του.
Θέματα κρίσιμα  που αφορούν τη λατρεία των ειδώλων, και την αποστασία μας από τον αληθινό θεό, την αλλαγή προσανατολισμού στο ορθόδοξο μάθημα των θρησκευτικών, την υλιστική, ευδαιμονιστή και αντίχριστη εποχή μας, κατά την οποία πορευόμαστε χωρίς πνευματική καθοδήγηση από τους ποιμένες μας καθώς η «άλλη ζωή» έχει μπει στον πάτο του συστήματος των αξιών. Την εξίσωση της θεοίδρυτης εκκλησίας μας με τις αιρέσεις, οι οποίες αλλοίωσαν την προφητική, αποστολική και πατερική πίστη στο θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού και στο σώμα του που είναι η εκκλησία και άλλα πολλά.  «αυτό ηυχαρίστησε του Ισραηλίτας έκτισε θυσιαστήριον απέναντι του χρυσού μόσχου και δια κήρυκος εφώναξε προς τον λαόν. αύριον είναι εορτή προς τιμήν του Κυρίου» (Εξοδ. 32,5)!
Καθώς συμμετείχα ως ακροάτρια στη συζήτηση έφερα στη μνήμη μου τον Άγιο Μελέτιο που ήταν κρεμασμένος στο δένδρο, και ακούσθηκε φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Έλα, άθλητά μου, Μελέτιε, ανάβαινε στα ταμεία του Παράδεισου και στο χορό των εκλεκτών μου Αγγέλων και στη συνδρομή όλων των Δικαίων μου. Να, όλοι οι Άγιοι στέκονται, και σε προσδοκούν, για να σου δώσουν τα βραβεία, διότι εσύ εποίησες το θέλημά μου επί της γης».. Πριν όμως σχολιάσουμε οτιδήποτε, ας παρατεθεί αυτούσιο το κείμενο της συνέντευξης του εν λόγω καθηγητή:
Ερώτηση: Κύριε καθηγητά στην Ελλάδα όλοι ασχολούνται με διάφορα θέματα ως κύρια θέματα την ώρα μάλιστα που στα παιδιά πλέον θα διδάσκετε στα θρησκευτικά μια άλλη θρησκεία. Την ώρα που αλλάζει προσανατολισμό όλη η πνευματικότητα του ελληνισμού επίσημα πλέον με τα νέα βιβλία των θρησκευτικών, τα μέσα και ο υπόλοιπος κόσμος δεν ασχολούνται σαν να μην υπάρχει αυτό σαν είδηση. Κατά τη γνώμη μου είναι η πρώτη είδηση. Εσάς ποια είναι η άποψή  σας πάνω σε αυτό.
Απάντηση: Συμφωνώ απολύτως με αυτό που λέτε κύριε Λοϊζο. Αυτό συμβαίνει διότι μετά την πλύση εγκεφάλου η οποία έχει προηγηθεί από διάφορα μέσα όσο καιρό υπάρχει η τηλεόραση καμιά σαρανταριά χρόνια, έχει δοθεί ένας προσανατολισμός στην κοινωνία αντίχριστος, υλιστικός, ευδαιμονιστικός, οπότε  οι άνθρωποι μην έχοντας κατάλληλη πνευματική καθοδήγηση από τους ποιμένες τους, από τους μητροπολίτες τους και τους ιερείς όλα αυτά τα χρόνια, ούτως ώστε, να καταλάβουν τι τους συμβαίνει από την τηλεόραση, έχουν διαμορφώσει ένα σύστημα αξιών και έχουν βάλει τα θέματα του εαυτούς τους, της οικογενείας τους, των παιδιών τους, του επαγγέλματός τους, της καλοπέρασής τους, πρώτα πρώτα σε ένα σύστημα αξιών. Τώρα τα θέματα της εκκλησίας τα έχουν βάλει χιλιοστά στα ενδιαφέροντά τους. Βέβαια αυτά τα θέματα της εκκλησίας είναι τα σημαντικότερα. Γιατί ενώ τα άλλα όπως είναι γνωστό μένουν σε αυτή τη ζωή μόλις πεθάνει ο άνθρωπος τελειώνουν όλα τα άλλα. Σημασία έχει τι πάει μετά από αυτά. Δηλαδή από το θάνατο και μετά στην άλλη ζωή. Εκεί αυτά έχουν μπει στον πάτο του συστήματος αξιών.

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Ανοικτή επιστολή πρός τον καλούμενον επίσκοπον Ηλείας κ. Γερμανόν

 Ανοικτή επιστολή 
πρός τον καλούμενον επίσκοπον
Ηλείας κ. Γερμανόν
 

       Πέρασε ένας μήνας αδιανόητης ταλαιπωρίας μετά την παράνομη εκ μέρους σας δίωξη μας από την Ιερά Μονή μας, χωρίς καμμία θεολογική παράβαση των Ιερών κανόνων, χωρίς να απολογηθούμε, χωρίς καταδικαστική απόφαση εις βάρος μας, επειδή δεν δεχόμαστε ως Ορθόδοξη την σύνοδο (βλάσφημη παρασυναγωγή) της Κρήτης.

Σας διαβεβαιώνουμε ότι κανείς από τους ιερείς ,μοναχούς και μοναχές δεν δέχεται την ψευδοσύνοδο και το θέμα αυτό αποτελεί για την Ορθοδοξία καζάνι που βράζει.
Μας παραδώσατε αυτόν τον ιερό τόπο, τον οποίο συν Θεώ μετατρέψαμε σε μικρό επίγειο παράδεισο.

Εργαστηκαμε με πολύ ζήλο, με πνευματική εργασία με σωματική εργασία και με τη συνδρομή ευσεβών δωρητών, οι οποίοι επιθυμούσαν να παραμείνει ο τόπος αυτός μία Ορθοδοξη πνευματική όαση, τόπος λατρείας του Τριαδικού Θεού και πνευματικής ενισχύσεως των Ορθοδόξων πιστών.
Διαδώσατε ότι αποδείχθηκα ανάξια της εμπιστοσύνης σας.
Εγκαταβιώνω στη Μητρόπολη σας 34 ολόκληρα χρόνια και με γνωρίζετε πολύ καλά, όπως και οι Χριστιανοί της Μητροπόλεως σας.
Επιί τόσα χρόνια, μας γνωρίζουν ακόμα και οι λίθοι αυτού του τόπου, αίφνης γίναμε ανάξιαι της εμπιστοσύνης σας!
Πως επί τοσα ετη σας τιμάμε ως Επίσκοπο μας και τώρα ξαφνικά εξαπολύσατε διωγμό;
Σας απαντώ ότι τους επισκόπους μας τους τιμάμε και τους υπακούομε, εφόσον αυτοί υπακούουν εις τους Ιερούς Κανονες. Οταν αυτοί καταφρονούν τους Ιερούς Κανόνες, τότε δεν δυνάμεθα να τους κάνομε υπακοή, εφόσον "εχθροί του Θεού και οι κοινωνούντες με αιρετικούς κατα τον αγ.Ι.Χρυσόστομο.
Δημοσιεύσατε μία επιστολή-απάντηση σας, σε δική μου επιστολή το 2015, στην οποία σας ζητούσα το αυτονόητο, δηλ. να έχουμε έναν ιερέα για τις ανάγκες της λατρευτικής μας ζωής.

Δεν ζητήσαμε χρήματα, παρά μόνο να έχουμε την δυνατότητα να λειτουργούμε τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές και μας απαντήσατε με τρόπο, ο οποίος δεν σας τιμά και εκτίθεσθε ενώπιον του Ορθοδόξου πληρώματος.
Δεν έχει δε ουδεμία σχέση με τον λόγο της αποτειχίσεως μας από την παναίρεση του Οικουμενισμού.
Ουδέποτε επί τόσα έτη σας προσέβαλα ως Επίσκοπον μου, αλλ αντιθέτως πάντοτε σας τιμούσα και έτρεφα σεβασμό προς το πρόσωπο σας, το γνωρίζετε αυτό. Ομως η υπακοή μου προς τον Θεο είναι υπεράνω της υπακοής μου προς τον Επίσκοπο, όπως εντέλλονται οι Αγιοι Πατέρες. Αυτό αποτελεί θέμα σωτηριολογικό.
Απορούμε πως δεν σας ήλεγξε η συνείδηση σας και προέβητε σε αυτή την φοβερή πράξη δίωξης των μοναζουσών, επειδή θέλουμε να διαφυλάξουμε στο ακέραιο την Αγιαν Ορθόδοξη Πιστη μας, όπως μας παραδόθηκε από τους Αγίους Πατερες μας αναλλοίωτη και ανόθευτη.
Πως δεν φοβάσθε την φρικτή απολογία επί του φοβερού Βήματος! 

Την βάναυση αυτή ενέργεια σας να διώξετε τις δύο μοναχές από την μονή με ιερείς και ασφαλίτες αστυνομικούς θα την ζήλευε και ο βάρβαρος βαυαρός Οθων, ο οποίος, αιρετικός ων, με παρόμοιο τρόπο
εξεδίωξε τους μοναχούς και τις μοναχές απο τα μοναστήρια τους μέσω των επισκόπων που ενέδωσαν στην προδοσία της Πιστεως. 

Η ιστοριά επαναλαμβανεται.
Αναθρεψατε ενα λαο αδιαφορο περι την πιστη για να τον χειραγωγειτε χωρις να αντιδρά.
Να γνωρίζετε ότι έχετε κρατήσει μόνο τα κτίρια. Η Χαρις του Θεού και ο φύλακας Αγγελος του Ναού εχουν αναχωρήσει από αυτον τον τόπο.

Ο αείμνηστος σύγχρονος αγιος π.Ιουστίνος Ποποβιτς έγραφε "κριτήριον Ορθοδοξίας η στασις μας έναντι του μοναχισμού."
Επομένως Επίσκοπος ο οποίος διώκει αντικανονικώς μοναχούς απο τις μονές τους μόνο Ορθόδοξος δεν μπορεί να είναι.
Μετά την αναχώρηση μας απο την Μονη εισέβαλαν μέσα ως λύκοι αφρίζοντες και θριαμβολογούντες ότι επιτέλους δικαιώθηκαν, (προεξάρχοντος του περιβοήτου εφημεριου τους) οι κάτοικοι του πλησιέστερου Βουλιαγμένου πνευματικά χωριού,(Χωριό Βουλιαγμένη), για να παρουν ο,τι απέμεινε τρώγοντας, πίνοντας, γελώντας ασεμνα.Και αφού ωλοκλήρωσαν την βεβήλωση του Ιερού τόπου, έφυγαν αφήνοντας εξω απο την Πύλη ρυπαρά προσωπικα τους αντικείμενα. 

Τι να πει κανείς! Μονο οίκτο αισθανόμαστε για τους ταλαίπωρους κατοίκους του χωριου. Είθε να τους φωτίσει ο Θεός και να τους δώσει μετανοια. Για την εκρυθμη αυτη κατάσταση φέρετε ως Επίσκοπος μεγαλη ευθύνη ενωπιον του Θεου.
Τελειωνοντας, παρακαλω πολυ να μου επιστραφουν δυο εικονες ο Αγ.Αντωνιος και ο Αγ.Αθανασιος. Τις κλειδωσαν στο Ναο και δεν μου επετρεψαν να τις παρω. Ειναι αγιογραφημενες απο το ευλογημενο χερι του προπαπου μου με νηστεια και προσευχη και αποτελουν οικογενειακα μου κειμηλια.

Σαςευχαριστω.                                                      
              Μελανη μοναχη 

μετα της συνοδιας αυτης                                                                   

ΠΩΣ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟ ΜΩΣΑΙΚΟ ΔΙΝΕΙ… «ΜΗΝΥΜΑΤΑ»


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Ένα πραγματικά πολύ εντυπωσιακό ελληνιστικό μωσαϊκό που ήρθε στο φως της δημοσιότητας στην Τουρκία, προκαλεί έντονους διαξιφισμούς και ταραχή όσον αφορά την ερμηνεία του και κυρίως τα μηνύματα που δίνει στην σημερινή συγκυρία.
Συγκεκριμένα ένα μωσαϊκό που ανακαλύφθηκε στην πόλη της Αντιόχειας, στην επαρχία Hatay της Τουρκίας, που ανάγεται στην ελληνιστική εποχή πριν από 2.400 χρόνια περίπου, έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην γειτονική χώρα για το νόημα του και κυρίως για το μήνυμα που όπως διατείνονται δίνει στην σημερινή εποχή.

ΡΟΤΟΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - Ο ΕΞΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 8ο ΑΙΩΝΑ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ Ή ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ;

ΡΟΤΟΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - Ο ΕΞΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 8ο ΑΙΩΝΑ  :  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ  Ή  ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ;


Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

OMO ΛΟΓΙΑ: Αγιορειτες Πατερες, για τον Αρχιαιρεσιαρχη Βαρθολομαιο ΠΟΤΕ θα υψωσετε ΜΑΥΡΕΣ σημαιες και ΠΟΤΕ θα τον κηρυξετε ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ; Αντιστασι εκ του ασφαλους, ακινδυνη αντιστασι, δεν ειναι αντιστασι. ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ εναντιον του ΟΥΝΙΤΗ Επισκοπου σας ειναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΙ και ΗΡΩΙΚΗ ΠΡΑΞΙ. Τολμηστε Πατερες, ηρθε η ωρα σας και αν δεν την εκμεταλλευτητε θα μεινετε ...ΣΤΑΣΙΜΟΙ και ΥΠΟΛΟΓΟΙ. Οχι αλλη ανοχη και οχι αλλα προσκυνηματα και κωδωνοκρουσιες. Μακρια απο το Αγιον Ορος ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ.

Σήκωσαν μαύρες σημαίες στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου: «Έξω οι Αντίχριστοι από το Άγιον Όρος»

 

Μαύρες σημαίες που αναγρά-φουν «Έξω οι Αντίχριστοι από το Άγιον Όρος» κυματίζουν από χθες Τρίτη στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους. Πρόκειται για μια ενέργεια της Μονής η οποία έχει σχέση με την ακυρωθείσα από τους Αγιορείτες επίσκεψη του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Περιβόλι της Παναγίας.
Ως γνωστόν ο Πρωθυπουργός επρόκειτο να επισκεφθεί σήμερα την Ιερά Μονή Παντοκράτορος μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, όμως σε ψηφοφορία τους η πλειοψηφία των αντιπροσώπων των μονών ακύρωσε την επίσκεψη.

Για το θέμα αναφέρθηκε δημόσια με επιστολή του και ο αντιπρόσωπος της Ι.Μ. Ξηροποτάμου Ιερομόναχος Παύλος ο οποίος στην τοποθέτησή του στη σύναξη τόνισε πως θα πρέπει να ζητήσουν από τον Πρωθυπουργό να μην πραγματοποιήσει την επίσκεψη. 
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Γέροντας Γρηγόριος είχε ταχθεί ανοιχτά κατά της επίσκεψης αυτής καλώντας τους Αγιορείτες Πατέρες να αντισταθούν.
Πριν λίγη ώρα ο Καθηγούμενος Γρηγόριος έδωσε στη δημοσιότητα νέο άρθρο του παρέμβαση στο οποίο αναγράφει για την προχθεσινή ψηφοφορία: «Δόθηκε ἡ μάχη καὶ φάνηκε ἡ φτώχεια καὶ ἡ ἀνεπάρκεια τῶν πολλὰ κατεχόντων. Νίκησε ὁ σταυρός, νίκησε ἡ ἔφορος τοῦ τόπου, ἡ Παναγία, νίκησαν οἱ προσευχὲς τῶν μικροσχήμων μοναχῶν καὶ δὲν διεπέρασε τοῦ Ὄρους τὶς ἀτραποὺς ὁ μεγαλύτερος σατράπης τῶν τελευταίων χρόνων. Μᾶς ἔμεινε ὅμως ἡ λύπη στὶς καρδιές μας ὅτι τὰ εὔπορα μοναστήρια τὰ προδίδουν ὅλα, γιὰ νὰ κερδίσουνε τὴν εὔνοια τῶν κρατούντων, ὅποιοι καὶ νὰ εἶναι αὐτοί».
Διαβάστε αναλυτικά το άρθο-παρέμβαση του Καθηγουμένου Γέροντα Γρηγορίου
ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΠΕΘΥΜΗΣΑΝ ΟΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΕΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΡΥΧΕΡΗ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑ
Ἀρχαία μοναστικὴ τάξη ὑπάρχει εἴτε κάθε μέρα εἴτε μόνον στὶς μεγάλες γιορτὲς ὁ ἡγούμενος νὰ εὐλογῆ τὸν σῖτον, τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον στὴν ἀποθήκη τοῦ μοναστηριοῦ. Ἐφέτος ὅμως, ἀφοῦ εἰσήλθαμε στὸ εὐλογημένο φθινόπωρο καὶ ἔχουμε ἤδη συγκεντρώσει ὅλες τὶς ἐσοδειὲς τοῦ χρόνου στὶς ἀποθῆκες μας, οἱ τὰ πολλὰ κατέχοντες καὶ πλουτοῦντες τοῦ Ὄρους ἐφλογίσθηκαν ἀπὸ τὸν πόθο νὰ φωνάξουν τὸν κρατοῦντα νὰ εὐλογήση τὰ γεννήματά τους καὶ τὰ ἀγαθά τους. Διαβουλεύσεις ἐπάνω σὲ διαβουλεύσεις, τὰ κατάφεραν νὰ τὸν καλέσουν νὰ μᾶς δείξη τὸν πλοῦτο τῆς χρηστότητός του! Μὰ εἶναι φοβερό· ὁ τόπος αὐτὸς ὁ ἅγιος νὰ προσκαλῆ ἀνθρώπους ποὺ δηλώνουν ἄθεοι καὶ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας νὰ βρεθοῦν συμπροσευχόμενοι καὶ συνεστιαζόμενοι μὲ τὸν μοναχό, ποὺ εἶναι ἡ ἀκρότης τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας. Καὶ ἤρξατο ἡ μάχη σὲ πολλὰ ἐπίπεδα.
Ὄχι βέβαια ὅτι ὁ κακόμοιτσος ὁ κρατῶν θέλει νὰ ἰδῆ τὰ μοῦτρα τῶν καλογήρων. Περπατώντας κάποτε στὴν ὁδὸ Σταδίου μὲ ἕνα μοναχό, αἰφνιδίως στάθηκε μπροστά μου καλοφορεμένος ἄνδρας.
- Τί εἶστε ἐσεῖς;
- Μοναχοὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
- Μὰ ἐμεῖς ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχουμε πολλὰ χρήματα διαθέσει γιὰ τὴν ἐξαφάνισή σας καὶ ἐσεῖς ὑπάρχετε ἀκόμη;
Τοῦ ἀπήντησα εὐθαρσῶς:
- Μοναχοὶ ὑπάρχουνε καὶ θὰ ὑπάρχουνε καὶ μὲς στὸ μάτι σου θὰ μπαίνουνε.

ΡΟΤΟΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - Ο ΕΞΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 8ο ΑΙΩΝΑ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ Ή ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ; Α΄μερος

ΡΟΤΟΝΤΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - Ο ΕΞΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ 8ο ΑΙΩΝΑ  :  ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΟ  Ή  ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ;
Α΄μερος





ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΤΕΙ Η ΑΠΟ 16-8-2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ : «Κατά την ημέρα της εορτής έγινε η αποθέωσι της μέθης τους, αφού συλλειτούργησε ο π. Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος και ο αρχιμ. Παϊσιος Παπαδόπουλος, με τον ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟ από χρόνια κύριον Ε. Τρικαμηνά και τον άνευ αδείας του Επισκόπου του και του Μητροπολίτου μας αρχιμ. Μόδεστου Διασάκη κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας. Βλέπουμε ότι συντάσσονται πλέον καινούργιες Εκκλησιολογίες και Εκκλησιαστικά Δίκαια! (Μια όμως και ονομάζονται Καντιωτικοί, τους αναφέρουμε ένα παλιό γεγονός, για να καθρεφτισθούν. Ο Γέρων π. Αυγουστίνος πριν 35 χρόνια δεν επέτρεψε να λειτουργήση λαμπρός κληρικός άρτι ελθών από τη Αυστραλία, επειδή ήταν σε εξέλιξη οι ανακρίσεις του. «Παιδάκι μου, του είπε, ο Αυστραλίας σε έχει υπόδικο. Να τελειώσουν όλα και ύστερα να έλθης!»). Έτσι έπραττε ο Γέρων, ώ όψιμοι Καντιωτίζοντες!». 

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης και οι σύμβουλοί του ας μελετήσουν έντιμα και ειλικρινά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και Εκκλησιαστικό Δίκαιο, ιδίως σε καιρό διωγμού της Ορθοδοξίας από τις αιρέσεις τις οποίες εισάγουν συνήθως επίσκοποι σε διάφορες φάσεις της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, για να μην εκτίθενται για τη σχετική άγνοιά τους μιλώντας για νέα Εκκλησιολογία και νέο Εκκλησιαστικό Δίκαιο !
Θέμα συλλείτουργου του Ιερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά
Η φράση της Μητρόπολης Φλωρίνης «Συλλείτουργο μετά από ετών καθηρημένου του κυρίου Ε. Τρικαμηνά» αποδεικνύει και αυτή την προσχώρηση του Μητροπολίτη Φλωρίνης στην αίρεση της δεσποτοκρατίας (ή θεσμικού παπισμού), κατά την οποία όπου επίσκοπος, έστω και αν αποδέχεται και διαδίδει δημοσίως αίρεση, εκεί δήθεν η Εκκλησία. Αυτή η αίρεση της δεσποτοκρατίας είναι υποβοηθητική της επιβολής κάθε αιρέσεως σε διάφορες φάσεις της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, εν προκειμένω της Παναίρεσης του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, η οποία εισήχθη ψευδο-συνοδικά από την Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης.
Συγκεκριμένα, ο ιερομόναχος π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, ο οποίος έλαβε μέρος στο συλλείτουργο της Ιεράς μας Μονής, καθαιρέθηκε αντι-εκκλησιολογικά και αντι-κανονικά το 2007 από το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο της «Εκκλησίας της Ελλάδος»: 
1 - τόσο για λόγους Πίστεως (δηλαδή εξαιτίας της υπερασπίσεως από αυτόν της Ορθοδοξίας εναντίον της Παναίρεσης του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, πριν την Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης), οπότε στην περίπτωση αυτή το εν λόγω Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο παραβίασε τους Ιερούς Κανόνες 31ο Αγίων Αποστόλων και 15ο της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, οι οποίοι προβλέπουν την υποχρεωτική παύση μνημοσύνου επισκόπου από τους κληρικούς για λόγους Πίστεως,
2 - όσο και για λόγους Δικαιοσύνης (ήτοι παραβάσεως της κανονικής τάξεως, εν προκειμένω από την Σύνοδο της Ιεραρχίας, επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, η οποία εξέλεξε αντι-εκκλησιολογικά και αντι-κανονικά Μητροπολίτη Λαρίσης ενώ ζούσε ο νόμιμος και κανονικός Μητροπολίτης Λαρίσης μακαριστός Θεολόγος), δηλαδή εξαιτίας της μη αναγνωρίσεως και μη μνημονεύσεως του Μητροπολίτη Λαρίσης, ο οποίος είχε εκλεγεί ενώ ο κανονικός και νόμιμος Μητροπολίτης Λαρίσης μακαριστός Θεολόγος βρισκόταν στη επίγεια ζωή του, πράγμα το οποίο συνιστούσε περίπτωση μοιχεπιβασίας μητροπολιτικού θρόνου, οπότε στην περίπτωση αυτή το εν λόγω Δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο παραβίασε τον Ιερό Κανόνα 31ο των Αγίων Αποστόλων, ο οποίος προβλέπει την παύση μνημοσύνου επισκόπου από τους κληρικούς για λόγους Δικαιοσύνης, δηλαδή  παραβάσεως της κανονικής τάξεως της Εκκλησίας, εν προκειμένω από την Σύνοδο της Ιεραρχίας,
με συνέπεια η εν λόγω καθαίρεσή του να είναι εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη,
με βάση την Ιερά Παράδοση, κατά την οποία : Είναι σύνηθες γεγονός στην Εκκλησιαστική Ιστορία Ψευδο-σύνοδοι να καταδικάζουν Ορθοδόξους κληρικούς σε καθαίρεση, η οποία, όμως, είναι εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη, επειδή διενεργείται από αιρετικούς επισκόπους (π.χ. η εικονομαχική Ψευδο-σύνοδος της Ιερείας του 754 καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον ιερομόναχο Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η Ενδημούσα Ψευδο-σύνοδος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, με τη συμμετοχή των Πατριαρχών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, του 1344, καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον τότε ιερομόναχο Άγιο Γρηγόριο Παλαμά). Τούτο σημαίνει ότι, εάν μια Σύνοδος που ακολουθεί μια αίρεση, καταδικάσει σε καθαίρεση έναν Ορθόδοξο Ιερέα που ομολογεί και κηρύσσει δημοσίως τα Ορθόδοξα δόγματα και ασκεί θεολογική κριτική της ψευδο-συνοδικώς εισαχθείσας αιρέσεως ή της αιρέσεως που κηρύσσεται δημοσίως από τον Επίσκοπο, και παύει το μνημόσυνο του Επισκόπου, επειδή εκείνος ακολουθεί τις αιρετικές αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου ή επειδή εκείνος κηρύσσει δημοσίως την αίρεση, τότε ο εν λόγω Ιερέας που καταδικάστηκε σε εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη καθαίρεση, εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, χωρίς να αναμένει την άρση της καθαιρέσεώς του από Ορθόδοξη Σύνοδο ή από Ορθόδοξο Επίσκοπο. Συγκεκριμένα, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Τρίτη Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: «ΑΠΑΣΙ ΤΟΙΣ ΠΑΡΑ ΣΗΣ ΕΥΛΑΒΕΙΑΣ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΛΑΪΚΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΕΣΤΙΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΑ ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΓΝΩΚΟΤΑΣ ΣΑΙΣ ΑΔΙΚΕΙΣΘΑΙ ΨΗΦΟΙΣ, ΟΤΙ ΣΟΙ ΚΑΛΩΣ ΠΟΙΟΥΝΤΕΣ ΑΝΤΕΙΡΗΚΑΣΙ» (P.G. 77, 108A). Ο ίδιος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Επιστολή του προς τους πιστούς της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως οι οποίοι έπαυσαν το μνημόσυνο ή την κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπό τους Νεστόριο, γράφει: «ΤΑΥΤΗΝ ΕΝ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΝΑΖΩΠΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΣΠΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΩΜΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΗΡΗΣΑΤΕ, ΜΗΤΕ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΩ ΜΝΗΜΟΝΕΥΘΕΝΤΙ (ΕΝΝΟΕΙ: ΝΕΣΤΟΡΙΩ), ΜΗΤΕ ΜΗΝ ΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩ ΠΡΟΣΕΧΟΝΤΕΣ, ΕΙ ΜΕΝΕΙ ΛΥΚΟΣ ΑΝΤΙ ΠΟΙΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΩΝ ΤΗΝ ΥΠΟΜΝΗΣΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ, ΦΡΟΝΕΙΝ ΕΛΟΙΤΟ ΤΑ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ. ΤΟΙΣ ΔΕ ΓΕ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, Ή ΛΑΪΚΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ, Ή ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙΣΙ ΠΑΡ’ ΑΥΤΟΥ, ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕΝ ΗΜΕΙΣ, ΟΥ ΤΗΝ ΕΚΕΙΝΟΥ ΚΥΡΟΥΝΤΕΣ ΑΔΙΚΟΝ ΨΗΦΟΝ, ΕΠΑΙΝΟΥΝΤΕΣ ΔΕ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΠΕΠΟΝΘΟΤΑΣ, ΚΑΚΕΙΝΟ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΙΣ: ‘ΕΙ ΟΝΕΙΔΙΖΕΣΘΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ, ΜΑΚΑΡΙΟΙ. ΟΤΙ ΤΟ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΣ ΥΜΑΣ ΑΝΑΠΕΠΑΥΤΑΙ’» (P.G. 77, 124A). 

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

αμοραλισμός και παραλογισμός

 του παπαΗλια μας
Τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι ο αμοραλισμός και  ο παραλογισμός. Όταν λέμε αμοραλισμό, δεν εννοούμε μόνο την ανηθικότητα με τη στενή της έννοια, που συνδέεται με το υπογάστριο, ούτε ακόμη και την αδικία, που αποτελεί το επίκεντρο της κοινωνικής ανηθικότητας, αλλά πριν απ’ όλα την αλαζονεία, που είναι η αφετηρία πάσης ανηθικότητας. Με την έννοια ότι απ’ την αλαζονεία πηγάζουν όλα τα αδικήματα και κακουργήματα, που οδηγούν στον παραλογισμό της πολύμορφης εξουσίας η οποία  κάνει κόλαση τη ζωή των ανθρώπων.

Ή μήπως όλοι μας δεν συναντήσαμε στη ζωή μας ανθρωπάκια, που φαίνονταν άκακα και αθώα σαν αρνάκια, που όταν αναρριχήθηκαν σε θώκους εξουσίας, μεταμορφώθηκαν σε ανήμερα θηρία; Γεγονός, που είχε οδηγήσει και τους αρχαίους να αποφανθούν ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Με την έννοια ότι ο καθένας δείχνει τον πραγματικό του εαυτό, όταν παίρνει στα χέρια του τα ηνία κάποιας εξουσίας. Οπότε και αποδεικνύεται, αν οι αρετές, που έδειχνε ως κοινός θνητός, ήταν αληθινές ή κάλπικες και υποκριτικές.
Κι ερχόμαστε στην  περίπτωση του αξιότιμου Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος στη ΔΕΘ μας άφησε άναυδους με την ουρανομήκη αλαζονεία του, αποκαλύπτοντάς μας ότι η πίστη των ανθρώπων στην ισότητα είναι αυταπάτη. Που σημαίνει ότι ο ρατσισμός  και η κοινωνική διάκριση των αρχαίων σε ελεύθερους και δούλους ήταν φυσική συνέπεια και όχι κοινωνική διαστροφή. 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο Μεγαλος Πατηρ της Εκκλησιας μας ο Νεοχρυσοστομος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ οταν ζουσε, ζουσε την περιφρονησι και τον χλευασμο απο τους περισσοτερους ευσεβουληδες, αλλα και απο τους ασεβεις ολους. Ο Αρχιεπισκοπος Ιερωνυμος Λιαπης οταν ακουγε το ονομα Αυγουστινος, τουπιανε ανεμοζαλη και εφευγε απο μακρυα μακρυτερα. Σαν ανθρωπος των γνωστων κατευθυνσεων απεχθανονταν τον αγγελο του Ουρανου Αυγουστινο. Ομως, ομως και σημερα που καποιοι οψιμοι αντιοικουμενιστες, οταν εμεις ειμασταν σχεδον οι μοναδικοι που γραφαμε γι αυτον και υποστηριζαμε τους τιτανιους αγωνες του για τα συμφεροντα της Εκκλησιας, που ...εβοσκαν; Καπου σε καποιες οργανωσεις και σε καποιες σφηκοφωλιες που βυσσοδομουσαν κατα του Γενναιοτατου Αυγουστινου. Και ιδου που σημερα εμφανιζουν ολοι τους τον πραγματικο Αυγουστινο ως τον Αγιο Πατερα και Διδασκαλο της Εκκλησιας. Αργα ή γρηγορα, η αξια και παναξια του Αυγουστινου Καντιωτου θα αναγνωρισθη απο ολους οσους εχουν μεσα τους το Ορθοδοξο πνευμα του Θεου και των Αγιων Του.



(Μ. Βασίλειος – Επιστολή (223) προς Ευστάθιον Σεβαστηνόν)


Στις Αποστολικές Διαταγές υπάρχει η περιεκτική έκφραση: «Θεού φυτεία η καθολική εκκλησία και αμπελών αυτού εκλεκτός, οι πεπιστευκότες εις την απλανή θεοσέβειαν αυτού, οι την αιώνιον καρπούμενοι δια πίστεως βασιλείαν αυτού, δύναμιν αυτού ειληφότες και μετουσίαν αγίου πνεύματος, ωπλισμένοι δια Ιησού και ενστερνισμένοι τον φόβον αυτού…» (Διαταγαί αγίων Αποστόλων).
Για τον ανεκτίμητο θησαυρό της Εκκλησίας, για την απλανή θεοσέβεια, ομιλεί ο Μ. Βασίλειος στην επιστολή του (223) αυτή: «Ει γαρ και τάλλα ημών στεναγμών άξια, αλλ’ εν γε τούτο τολμώ καυχάσθαι εν Κυρίω, ότι ουδέποτε πεπλανημένας έσχον τας περί Θεού υπολήψεις, ή ετέρως φρονών μετέμαθον ύστερον» δηλ.: «διότι ημπορεί όλαι αι άλλα ενέργειαί μας να είναι αξιοθρήνητοι, αλλ’ ως προς το συγκεκριμένον τούτο σημείον τολμώ να καυχώμαι εν Κυρίω ότι δεν είχα ποτέ πεπλανημένας τας περί Θεού αντιλήψεις, ούτε είχα παλαιότερα διάφορα φρονήματα και τα μετέβαλα αργότερα».
Πνευματικό κεφάλαιο τα λόγια του, κείμενο θαυμάσιο εκκλησιαστικής και φιλοκαλικής αυτογνωσίας.
Στην επιστολή αυτή εξομολογείται το ορθόδοξο φρόνημά του, χωρίς αιρετικά νεφελώματα ή κακόδοξη λάξευση της πίστεως.
Το καύχημα του Μ. Βασιλείου ήταν η ορθή πίστη, η απλανής Θεοσέβεια.
Η ορθόδοξη πίστη, ως φυσική συνέχεια της Αποστολικής παραδόσεως, είναι το βύθισμα στο Μυστήριο της Εκκλησίας, η επανάπαυση στις αιώνιες αλήθειες, το ξεπέρασμα της ανθρώπινης λογικής, η μοναδική πνευματική εμπειρία, η συνειδητή υπέρβαση της εγκόσμιας καθημερινότητας, ο διάλογος της ψυχής με τον «Οντα».
Αναγνωρίζει ο Ι. Πατήρ τις πτώσεις του, τον ανθρώπινο βηματισμό του στα μονοπάτια της ανθρώπινης προσωρινότητας, τις πληγές της αμαρτίας, την ανθρώπινη αδυναμία ή καλύτερα την ανύπαρκτη ανθρώπινη αυτοδυναμία.
Μέσα όμως από την ενσυνείδητη υπαρξιακή αυτομέτρηση και αυτοεκτίμηση στις σχέσεις του με το Θεό, ομολογεί ότι είναι κοινωνός του Αγίου Πνεύματος, ότι αγιάζεται από τη χάρη και δύναμη της ορθής πίστης.
Δεν αποτελεί καύχημα, σήμερα, για πολλούς επισκόπους και Πατριάρχες η Ορθοδοξία, οι οποίοι με οικουμενιστικές ξερολιθιές προσπαθούν το χτίσιμο «νέας εκκλησίας», δίκην πλανητικού κοινωνικού σχηματισμού.
Ο Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής ερμηνεύει την Αγιοπνευματική θέση του Μ. Βασιλείου. Γράφει σχετικά: «Καθένας μας ανάλογα με την πίστη που έχει μέσα του (Ρωμ. 12,6) έχει και τις ενέργειες του Αγίου Πνεύματος να φανερώνονται μέσα του. Ώστε ο καθένας είναι ταμίας της Θείας Χάριτος για τον εαυτό του» (Φιλοκαλία, τόμος Β΄).
Με απλά λόγια, ανάλογα με το πώς πιστεύουμε, έχουμε και το μέτρο προθυμίας να πράττουμε. Η απραξία φανερώνει και το μέτρο της απιστίας.
Γι’ αυτό η σιωπή, όταν κινδυνεύει η πίστις, είναι αμαρτία, προδοσία, διότι φανερώνει απιστία (αθεΐα). Αγιοπατερικά και Ευαγγελικά κρίνοντες, η χωρίς ορθή πίστη πνευματική ζωή και άσκηση, μεταπίπτουν σε ψυχολογικό καθησυχασμό. Δεν νοείται αγιασμός χωρίς την εσχατολογική του πηγή, που είναι η υγιαίνουσα διδασκαλία.

Το καύχημα του Μ. Βασιλείου δεν είναι και καύχημα – δυστυχώς – της «συνόδου» της Κρήτης. Ούτε το μήνυμα του Αγίου Όρους για τη «σύνοδο» αποτελεί καύχηση εν Κυρίω για την μοναδικότητα – πολυτιμότητα της Ορθοδοξίας. Μέσα στο μήνυμα της Ιεράς Κοινότητας δεν υπάρχει ο τονισμός του Μ. Βασιλείου, ούτε η καταδίκη της αιρέσεως του οικουμενισμού ως «πεπλανημένη περί Θεού αντίληψις».
Μια από τις αιτίες της θεολογικής πτωχείας, που παρουσίασε η διπλή αγιορείτικη σύναξη, είναι και η δέσμευσή της στα πλαίσια των τύπων – ορισμών του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τη «σύνοδο» της Κρήτης».
Σεβαστοί αγιορείτες ηγούμενοι, με τη συνοδική κατοχύρωση του οικουμενισμού, που δεν βασίζεται στην ιστορική πίστη της Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δεν διαγνώσατε θεολογικά, ότι στο σώμα της Εκκλησίας εισήλθε αντίφαση που το διαιρεί εσωτερικά και οδηγεί αφεύκτως σε αποδιοργάνωση των πιστών, σε διακοπή μνημοσύνων και αποτειχίσεις;
Δεν προσέξατε, ότι στον αντίποδα της «συνόδου» βρίσκεται ο Απ. Παύλος, που παραγγέλλει – γράφει στον Τιμόθεο:
«Δίωκε Πίστιν» (Α΄. 6,11);
Οι παλαιότεροι Πατέρες των πρώτων αιώνων με τις ροές των δακρύων εγεώργησαν της ερήμου το άγονον και μυστικά εκαρποφόρησαν στην εν Χριστώ ζωή. Χωρίς φανατισμό ή συσκότιση ψυχής, θεωρούσαν το μαρτύριο για την πίστη ως πλήρωμα της αγάπης του Χριστού. Τότε, υπό το φως του Ευαγγελίου έβλεπαν κάθε μορφή φιλοσοφικής ή αιρετικής στάσης, ενώ σήμερα ο οικουμενισμός συνήθισε, εν πολλοίς, τους Ορθοδόξους να βλέπουν το Ευαγγέλιο υπό το «φως» του συμβιβασμού με την αίρεση ή υπό το κράτος του φόβου.
Στην ερμηνεία του ΛΓ΄ Ψαλμού, ο Μ. Βασίλειος παρατηρεί: «Εχθρός είναι ο φόβος του θανάτου, ο οποίος προξενεί εις ημάς δειλίαν· εκείνος που μας καταπείθει να είμεθα συνεσταλμένοι εμπρός εις τας εξουσίας των προσώπων. Πως λοιπόν αυτός που φοβάται αυτά θα δυνηθεί εις τον καιρόν του μαρτυρίου να αντισταθή προς την αμαρτίαν μέχρι θανάτου και να αποδώσει εις τον Κύριον το χρέος, ο οποίος απέθανε και ανέστη δι’ ημάς;»
Ένας σύγχρονος επίσκοπος, θεολογική συνέχεια του Μ. Βασιλείου, του Ι. Χρυσοστόμου και των άλλων μεγάλων Πατέρων, υπήρξε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Ως επίσκοπος διέτρεξε όλο το μήκος της πίστεως· βυθίσθηκε στο μεγάλο βάθος της Ορθοδοξίας, στα βαθύτερα στρώματα της αλήθειας του Ευαγγελίου, όσο δηλ. παίρνει μια αληθινή και ολοκληρωμένη εν Χριστώ ζωή. Ο Θεός τον χαρίτωσε με το ξεπέρασμα του φόβου, στα όρια που περιγράφει ο όσιος Θαλάσσιος στη Φιλοκαλία: «Ο Νους που αρχίζει να φιλοσοφεί τα θεία, αρχίζει από την πίστη και περνώντας από τα ενδιάμεσα καταλήγει πάλι στην ανώτατη πίστη». Το πλήρωμα της Εκκλησίας τις προηγούμενες δεκαετίες γαλουχήθηκε «κοσμοπολιτικά – οικουμενιστικά», γι’ αυτό και δυσκολεύεται σε αποφάσεις αγωνιστικές υπέρ της Ορθοδοξίας.
Ο π. Αυγουστίνος ήταν στο επίπεδο της ανώτατης πίστης. Μια Πατερική, μη εξαγορασμένη από τον οικουμενισμό μορφή, η οποία γνώριζε χαρισματικά όλη την εμβέλεια του Πατερικού λόγου, θεωρητικά και πρακτικά. Λειτούργησε θεραπευτικά στην ασθένεια της βουλήσεως της Ελληνικής Ορθοδοξίας.
Τον απαξίωσαν κυρίως διανοητικά, για να σβήσουν το φως της Ορθοδοξίας. Ήταν πάντα στο κέντρο του Ορθόδοξου αξιακού κανόνα, για μια «Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία».
Ήταν ο μόνος, που συγκράτησε τους Έλληνες να μην απεμπολήσουν την Ορθοδοξία, την ιδιαιτερότητά τους ως λαός του Θεού, ως χώρα αγίων.
Έχουμε συνειδητοποιήσει, άραγε, ότι ο π. Αυγουστίνος ήταν ένα θαύμα; Στο μέγιστο βαθμό αποτέλεσε – υπήρξε η πνευματική ασπίδα της Ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας στην Ελλάδα και παγκοσμίως.
Γνωρίζουμε, ότι η τοποθέτηση του π. Αυγουστίνου στο αγιολόγιο της Εκκλησίας είναι μια οφειλόμενη εκκλησιαστική πράξη ευσέβειας. Η αληθινή Ορθόδοξη οπτική τον έχει ήδη συμπεριλάβει στη χορεία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας.
Η ζωή του π. Αυγουστίνου ως επισκόπου ήταν η πλήρη απάντηση – ανταπόκριση στο παράγγελμα του Μ. Βασιλείου προς τον Πατρόφιλον, επίσκοπον Αιγών:
«Ώστε, ει δοκεί, των ευπροσώπων εκείνων αφέμενος λόγων εν πάση παρρησία έλεγχε τους μη ορθοποδούντας προς την αλήθειαν του Ευαγγελίου». Σε μετάφραση:
«Ώστε, εάν το θεωρείς ορθόν, εγκατέλειψε τα εξεζητημένα επιχειρήματα και έλεγχε με όλην την παρρησίαν εκείνους που δεν βαδίζουν ευθέως προς την αλήθειαν του Ευαγγελίου».
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΤΕΙ Η ΑΠΟ 16-8-2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ : «Στο σημείο αυτό ρωτούμε τους Ιερομονάχους και τους αντιδρώντες. Είναι, λέτε, «οικουμενιστής-αιρετικός» ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεόκλητος μνημονεύοντας τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Με την ίδια λογική θα μπορούσατε να κατηγορήσετε και τον μακαριστό π. Αυγουστίνο ως «οικουμενιστή-αιρετικό», επειδή μνημόνευε ως αρχή του την Ιερά Σύνοδο, η οποία μνημόνευε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Εσείς πλέον είσθε «άναρχοι και ακέφαλοι»».



ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΤΕΙ Η ΑΠΟ 16-8-2017 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ : «Στο σημείο αυτό ρωτούμε τους Ιερομονάχους και τους αντιδρώντες. Είναι, λέτε, «οικουμενιστής-αιρετικός» ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεόκλητος μνημονεύοντας τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Με την ίδια λογική θα μπορούσατε να κατηγορήσετε και τον μακαριστό π. Αυγουστίνο ως «οικουμενιστή-αιρετικό», επειδή μνημόνευε ως αρχή του την Ιερά Σύνοδο, η  οποία μνημόνευε τον Πατριάρχη Αθηναγόρα. Εσείς πλέον είσθε «άναρχοι και ακέφαλοι»».
          

  Η θέση αυτή της Μητρόπολης Φλωρίνης είναι ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ και ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ και ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ.
1 - Διότι η Ορθόδοξη Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, με τα μέχρι τώρα ανωτέρω τέσσερα (4) έγγραφά της, δεν γράφει ότι ο Μητροπολίτης Φλωρίνης είναι «οικουμενιστής-αιρετικός», επειδή μόνον μνημονεύει τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά η Ιερά μας Μονή γράφει ότι ο Μητροπολίτης Φλωρίνης απαρνήθηκε την Ορθοδοξία και προσχώρησε στην Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού και τις λοιπές αιρέσεις, οι οποίες εισήχθησαν ψευδο-συνοδικά από την Ψευδο-σύνοδο της Κρήτης, επειδή όχι μόνον δεν αποκηρύσσει δημόσια την εν λόγω Παναίρεση και λοιπές αιρέσεις, αλλά και τις αποδέχεται και τις διακηρύσσει δημόσια, όπως αποδεικνύεται πλήρως από την από την 24-7-2017 κανονική μήνυση επί αιρέσει της Ορθόδοξης Ιεράς μας Μονής εναντίον του.
2 – Ο Πνευματικός μας Πατέρας και μακαριστός Μητροπολίτης μας κυρός Αυγουστίνος (ο Καντιώτης) ουδέποτε απαρνήθηκε την Ορθοδοξία και ουδέποτε προσχώρησε στην Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, την οποία προάγει και προωθεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως από το 1901 από τον ενθρονιστήριο λόγο της δεύτερης πατριαρχείας του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ΄ (του επονομαζομένου Μεγαλοπρεπούς). 

Ως γνωστόν, ο μακαριστός Μητροπολίτης μας, την τριετία 1970-1973, έπαυσε (μαζί με τους μακαριστούς Μητροπολίτες Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο και Παραθυμίας Παύλο) το μνημόσυνο του τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα, ενώ συνέχισε να μνημονεύει την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, παρόλον ότι αυτή βρισκόταν σε κοινωνία με τον ίδιο Πατριάρχη, επειδή ο εν λόγω Πατριάρχης, με ιδιαίτερη θέρμη και ένταση, προώθησε, με δημόσιους λόγους και πράξεις, την Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, και την προπαρασκευή της ψευδο-συνοδικής  αναγνώρισής της από Πανορθόδοξη Σύνοδο. Αν περισσότεροι Μητροπολίτες, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι καλές προσωπικές τους σχέσεις με το Φανάρι, είχαν τότε παύσει το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, δεν θα είχαμε φθάσει εύκολα στην θεολογική, εκκλησιολογική και κανονική κατάντια της Ψευδο-συνόδου της Κρήτης του 2016.
Όπως διδάσκει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, αν ο επίσκοπος (ή ο προκαθήμενος) διδάσκει δημόσια μια αίρεση και πριν την συνοδική ή ψευδο-συνοδική εισαγωγή αυτής της αίρεσης, τότε οι ιερείς, αν το πράττει ο επίσκοπος, ή οι επίσκοποι, αν το πράττει ο προκαθήμενος, μπορούν να ακολουθήσουν είτε την ακρίβεια του 31ου Κανόνα των Αγίων Αποστόλων και του 15ου  Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου διακόπτοντας την πλήρη κοινωνία και τη μνημόνευση του ονόματός του στη Θεία Λατρεία, είτε την οικονομία αυτών εφαρμόζοντας μερική διακοπή της κοινωνίας και την μη παύση της μνημόνευσης του ονόματός του στη Θεία Λατρεία. Μετά, όμως, την συνοδική ή ψευδο-συνοδική εισαγωγή μιας αιρέσεως, τότε εφαρμόζονται υποχρεωτικά ο Κανόνας 31ος των Αγίων Αποστόλων και ο Κανόνας 15ος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, απαγορευομένης οποιασδήποτε εφαρμογής οικονομίας, και γι’ αυτό οι ιερείς υποχρεούνται να διακόψουν πλήρως την κοινωνία και να παύσουν τη μνημόνευση του ονόματος του επισκόπου τους στη Θεία Λατρεία, αν ο επίσκοπός τους αποδέχεται και διαδίδει δημόσια την συνοδική ή την ψευδο-συνοδική εισαγωγή αιρέσεως ή αιρέσεων, καταδικασμένων από τις Άγιες Συνόδους ή τους Αγίους Πατέρες, και οι επίσκοποι υποχρεούνται να διακόψουν πλήρως την κοινωνία και να παύσουν τη μνημόνευση του ονόματος του προκαθημένου τους στη Θεία Λατρεία, αν ο προκαθήμενος τους αποδέχεται και διαδίδει δημόσια την συνοδική ή ψευδο-συνοδική εισαγωγή αιρέσεως ή αιρέσεων, καταδικασμένων από τις Άγιες Συνόδους ή τους Αγίους Πατέρες.
            Ως εκ τούτου, επειδή την τριετία 1970-1973 δεν είχε εισαχθεί συνοδικά ή ψευδο-συνοδικά η Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού, ο μακαριστός Μητροπολίτης μας π. Αυγουστίνος εφάρμοσε  την οικονομία του Κανόνα 31ου των Αγίων Αποστόλων και του Κανόνα 15ου της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, εφαρμόζοντας μερική διακοπή κοινωνίας και παύση μνημοσύνου μόνον του τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα. 

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚ ΠΡΕΒΕΖΗΣ.

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΜΩΥΣΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΚ ΠΡΕΒΕΖΗΣ.
Ο νύν Αρχιαιρεσιάρχης πατριάρχης όλων των εποχών έχει αρνηθεί τον Χριστό και την αλήθεια της πίστεως μας, αντιλέγοντας και παραβαίνοντας το λόγο του Κυρίου μας: «Έγώ είμαι η Οδός». Αφού στην βλάσφημη δήλωσή του στην Γενεύη το 1995 δήλωσε ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας. Και μόνο γι αυτό είναι εκτός Εκκλησίας.
Η Εκκλησία είναι μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του ενός και μοναδικού Χριστού. Κολασ. 1,24.
Είναι ποτέ δυνατόν ο Χριστός όστις είναι η κεφαλή της Εκκλησίας να διασπασθεί από το σώμα του που είναι η Εκκλησία; Η Εκκλησία ποτέ δεν διασπάται ούτε διαιρείται, ούτε χωρίζεται «πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής» (Ματθ. 16, 18).
Ο Πατριάρχης έχει συλλειτουργήσει και συγκοινωνήσει στο εξωτερικό με τους αιρετικούς παπικούς.
Αρχής γενομένης από τον μασόνο πατριάρχη Αθηναγόρα, τον Δημήτριο και τώρα από τον Βαρθολομαίο, στην πρόθεση του Αγίου θυσιαστηρίου, μνημονεύεται ο πάπας. Άραγε υπάρχει ενότητα πίστεως με τους παπικούς, αφού στο Άγιο ποτήριο ενώνονται οι μερίδες των Ορθοδόξων με των αιρετικών παπικών. Δεν το ανακοινώνουν όμως, γιατί το ξεπούλημα της Ορθοδοξίας φυσικά δεν πρέπει να γίνει αντιληπτό από το λαό.
Ο πατριάρχης και όλοι όσοι τον μνημονεύουν έχουν πλανηθεί και μάλιστα αυτοί που γνωρίζουν ότι η μόνη οδός και αρχή της λύτρωσης από την αίρεση του Οικουμενισμού είναι η αποτείχιση. Και αφού δεν το κάνουν είναι υποκριτές και επομένως περισσότερο υπόλογοι στο Θεό.
Πρέπει να καταλάβει ο απλός λαός ότι η απομάκρυνση από τους αιρετικούς και από τους ναούς των αιρετικών, δεν είναι απομάκρυνση από την Εκκλησία.
Οι πιστοί δεν έχουν σαφώς καταλάβει, ότι ο όρος Εκκλησία δεν σημαίνει ναός. Άλλοι πάλι έχουν τη λαθεμένη άποψη ότι Εκκλησία είναι το ιερατείο και μάλιστα οι επίσκοποι.
Εκκλησία, σημαίνει το πλήρωμα της αλήθειας που έχει ως αρχή κεφαλή και σώμα τον Χριστό. Καθώς και η συνάθροιση των ορθοδόξων πιστών (κληρικών και λαϊκών), στο πλήρωμα αυτό της αλήθειας σε οποιοδήποτε χώρο ονομάζεται σε ευρύτερη έννοια, Εκκλησία. Μέλη αυτής της μοναδικής Εκκλησίας επί της γης είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι που ορθώς πιστεύουμε στον Τριαδικό Θεό.
Άλλο ναός και άλλο Εκκλησία. Μέσα στο ναό γίνεται η συνάθροιση όλων των Ορθοδόξων πιστών και μόνο, για να προσευχηθούμε και να λατρεύσουμε από κοινού, και εν τέλει να κοινωνήσουμε το σώμα και το αίμα του Κυρίου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας συνάθροισης πιστών προσευχομένων και μάλιστα σε οικία, που ονομάστηκε Εκκλησία, έχουμε στην Ιερουσαλήμ όταν ο Απόστολος Πέτρος ήταν φυλακισμένος. Αναφέρεται στις πράξεις των Αποστόλων: «προσευχή δε ήν εκτενής γινομένη υπό της Εκκλησίας προς τον Θεόν υπέρ αυτού». Πραξ. 12,5.
Στους διωγμούς δεν υπήρχαν ναοί αλλά υπήρχε η Εκκλησία. Στις κατακόμβες και σ΄ άλλα κρυφά μέρη τελούσαν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας το οποίο συνιστά την Εκκλησία.
Όταν στους ναούς ο Θεός δεν λατρεύεται Ορθόδοξα και οι Ιερείς έχουν πέσει σε αίρεση, είτε συνταυτιζόμενοι με αυτήν, είτε αποδεχόμενοι αυτή (με την μνημόνευση) οι Ιεροί κανόνες των Αγίων Πατέρων μας λένε ότι πρέπει να φεύγουμε από αυτούς.
Όταν οι ποιμένες, μεταστρέφονται σε λύκους, παραβαίνοντας έστω και το παραμικρό από αυτά που παραλάβαμε ως Ιερά παρακαταθήκη από τον ίδιο τον Κύριο και από Οικουμενικές, αποστολικές και πανορθοδόξους Συνόδους, εάν δεν φύγουμε από αυτούς θα μολυνθούμε από τα αιρετικά φρονήματα τους.
Εάν ο Απόστολος Παύλος μας πιστοποιεί ότι «Οι κακές συναναστροφές φθείρουν τα χρηστά ήθη», πόσο μάλλον η Εκκλησιαστική κοινωνία με τους Οικουμενιστές θα επηρεάσει τον ορθό τρόπο σκέψης και συνάμα και την πνευματική μας πορεία.
Αυτήν την απομάκρυνση την επέβαλαν οι άγιοι μας για λόγους αγάπης προς αυτούς (τους αιρετικούς), και πίστεως, δηλαδή να μην αλλοιωθεί στο παραμικρό η Ορθοδοξία και το φρόνημά μας.
Εάν όλες οι θρησκείες σώζουν, γιατί τότε να έρθει ο Χριστός στην γη; Γιατί να γίνει άνθρωπος και να σταυρωθεί. Για τον Πατριάρχη λοιπόν, o χριστιανισμός είναι απλά μία θρησκεία, όπως όλες οι άλλες θρησκείες. Και ακόμη μνημονεύεται ημέρας και νυκτός ως ορθοτομών τον λόγον της αληθείας!
Η μνημόνευση όμως του Πατριάρχη στο Ιερό θυσιαστήριο από τους επισκόπους και των επισκόπων αυτών από τους Ιερείς δηλώνει την ταύτιση της πίστεως. Η πίστη όμως του Πατριάρχη δεν ήταν ποτέ Ορθόδοξη, αλλά Οικουμενιστική-αιρετική.
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην προς Β΄ Κορινθίους, 6: «Μην κάνετε αταίριαστους δεσμούς με απίστους. Γιατί ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Η τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι (οικουμενισμό); Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο; Ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων (θα λέγαμε σήμερα των αιρετικών); Εσείς είστε ναός του αληθινού Θεού……..φύγετε μακριά από αυτούς και ξεχωρίστε».
Δυσκολεύονται πολλοί πιστοί να φύγουν από τους κτιριακούς ναούς, από τους Ιερείς, από τους χώρους αυτούς που χρόνια πολλά είχαν κοινωνία. Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι, σ΄αυτούς τους ναούς όπου οι ιερείς αποδέχονται τις αποφάσεις τις Κρήτης και τις αποφάσεις της Ιεραρχίας της «Εκκλησίας της Ελλάδος» ότι η σύνοδος της Κρήτης, καλώς αποφάνθηκε, υπάρχει αίρεσης.
Η απομάκρυνσής αυτή είναι επιβεβλημένη και για τον εξής λόγο. Πως θα υγιάνει και πάλι η Ορθοδοξία εάν κάποιοι δεν αντισταθούν ομολογώντας και με λόγια και με έργα. Από ποιους θα γίνει νέα αληθινή πανορθόδοξος ή Οικουμενική Σύνοδος αναθεματίζοντας την ψευτοσύνοδο της Κρήτης εάν κάποιοι δεν απομακρυνθούν, ομολογώντας, θυσιάζοντας και την ζωή τους εάν χρειαστεί, όπως κάνανε και οι άγιοι μας Ομολογητές που δεν εκκλησιάζονταν σε αιρετικούς ναούς.
Δυστυχώς οι σημερινοί χριστιανοί δεν είναι ευσυνείδητα μέλη, δεν έχουν Αγιογραφική κατάρτιση και ορθοπραξία, συνοδοιπορουμένη πάντοτε με την μετάνοια, όπως σε παλαιότερες εποχές. Απόδειξη αυτής της διαπιστώσεως είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται την αίρεση του Οικουμενισμού και ποιοι είναι «οι Ποιμένες τους»!
Εκκλησία υπάρχει και χωρίς Επίσκοπο, όταν δεν υπάρχει Ορθόδοξος Επίσκοπος σε ένα τόπο. Και σήμερα αναζητούμε έστω και ένα. Η Εκκλησία των ουρανών θα αποτελείται μόνο από: «το άθροισμα των Αγίων το εξ΄ορθής πίστεως και πολιτείας αρίστης συγκεκροτημένον» κατά τον Άγιο Ισίδωρο Πηλουσιώτη. Η Εκκλησία βρίσκεται εκεί που υπάρχει η αλήθεια και όχι εκεί που υπάρχει ο αιρετικός Επίσκοπος. «Δεν ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού όσοι δεν βρίσκονται στην αλήθεια» κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Σε εποχή αιρέσεως όπως σήμερα, η ομολογία της πίστεως είναι ανώτερη από τον Εκκλησιασμό ακόμα και από την Θεία Κοινωνία, όταν αποφασίσουμε για χάρη της αλήθειας να απομακρυνθούμε από τους Οικουμενιστές ή και να διωχθούμε.
Είναι προτιμότερο αν δεν υπάρχει ναός με Ορθόδοξο (αποτειχισμένο) Ιερέα που δεν μνημονεύει τον τοπικό Επίσκοπο, να παραμείνει καθείς στο σπίτι του, προσευχόμενος κατ΄ ιδίαν.
Η Εκκλησιαστική ιστορία επί εποχών αιρέσεων μας μαρτυρεί ότι οι ενιστάμενοι, αποτειχιζόμενοι απείχαν πολλά χρόνια από τους αιρετικούς ναούς, ενίοτε και από τη Θεία Κοινωνία. Το μαρτυρούν τα πολλά παραδείγματα επί αιρέσεως της εικονομαχίας. Και μάλιστα σε κατωτέρου μορφή αιρέσεως από την σημερινή.
Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα μη εκκλησιασμού του λαού, φυσικά εξ΄ ανάγκης, η κουμμουνιστική Ρωσία.
Ο καρδιογνώστης Θεός δίνει Χάρη σ΄αυτούς που απομακρύνονται από τους ναούς των οικουμενιστών, ομολογώντας έμπρακτα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτών που το έχουν κάνει. Αφού η φυγή απ΄αυτούς γίνεται για τον ίδιον το Θεό. Πως λοιπόν ο Θεός δεν θα ανταποδώσει;
Το σημαντικότερο είναι ότι παραμένουμε μέσα στην ακρίβεια της Ορθοδοξίας και συνεπώς στην Εκκλησία και ας χάνουμε τους ναούς τα μοναστήρια τα αδέρφια μας, τα πάντα.
Έχουμε αμέτρητα παραδείγματα από το παρελθόν όπου οι Άγιοί μας είτε ομολογητές, είτε ασκητές δεν κοινωνούσαν σε ναούς για δεκαετίες, όπως ήταν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός (26 χρόνια), ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης κ.ά. Αφού για πολλά έτη ήταν φυλακισμένοι. Σε ποιους ναούς κοινωνούσαν οι πρώτοι μεγάλοι ασκητές της ερήμου, Άγιος Παύλος ο Θηβαίος, Άγιος Ονούφριος, Άγιος Μάρκος ο Ασκητής, μα και αυτή η Αγία Μαρία η Αιγυπτία; Η Αγία Μαρία κοινώνησε μία φορά στη ζωή της, στην έρημο του Ιορδάνου, λίγο πριν κοιμηθεί.
Σε εποχή αιρέσεως δεν μας χαριτώνει ο Εκκλησιασμός, αλλά η ομολογία εφαρμοσμένη, με την απομάκρυνση από ναούς αιρετικών από την πρώτη μάλιστα στιγμή που οι ιερείς τους κηρύττουν ή συμμετέχουν στην αίρεση με την μνημόνευση του αιρετικού Επισκόπου.
Ο Κύριος δέχεται κάθε ομολογία από το ένα έως το δέκα. Το δέκα (μαρτύριο) όμως το βάζει στα δεξιά Του. Γιατί η αληθινή ομολογία πάντοτε στοιχίζει.
Χάριν της ειρηνικής συνυπάρξεως, οι «Ορθόδοξοι»-Οικουμενιστές στις διαθρησκειακές συναντήσεις δεν ομολογούν το Χριστό. Ανέχονται, έτσι, να κατατάσσεται η Εκκλησία στις μονοθεϊστικές θρησκείες μαζί με τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό. Αλλά είναι θεμελιώδης διδασκαλία της Κ. Διαθήκης και των Αγίων Πατέρων ότι είναι άθεος ο μη πιστεύων εις Θεόν Τρισυπόστατον και εις τον σαρκωθέντα Λόγον του Θεού.
Μετά την ψευτοσύνοδο της Κρήτης η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος αποδεχόμενη τις αποφάσεις της, ως Άγιοπνευματικές, με την ανακοίνωση της Ιεραρχίας της, και του καθ΄ολοκληρίαν ψευδούς και απατηλού κειμένου «προς τον Λαό», έχει εκπέσει από την Ορθότητα της Πίστεως μας. Είναι πλέον αιρετική. Έχει αποσχισθεί αιρετικά από την Εκκλησία των Αποστόλων.
Ακολουθούμε την Οδό των Αγίων μας Ομολογητών στην διαχρονική πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κάνοντας ανυπακοή και αποτειχιζόμενοι από την αίρεση και τα πρόσωπα που εκπροσωπούν και στηρίζουν στις μέρες μας την αίρεση του Οικουμενισμού. Και το νόμιμο δικαίωμα της αποτείχισης, μας το παρέχουν κανόνες της Εκκλησίας μας.
Αυτοί που μας πολεμούν και μας εκδιώκουν δεν στηρίζουν πουθενά τις φληναφείες τους. Κατά αυτούς είμαστε οι σχισματικοί, ναι, αλλά στο δικό τους το σχίσμα που αυτοί εισήγαγαν μέσω της μασονίας που κρατά καλά τα ινία της Οικουμενιστικής Κρατούσης Εκκλησίας πλέον.
Δεν μας το επιτρέπει η συνείδησή μας να σιωπούμε, αφού η σιωπή ως τρίτο είδος αθεΐας λογίζεται κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα των Αγίων μας, που κατοχυρώνουν όσα ανέφερα, στο βιβλίο «οι ληστές της Θείας διδασκαλίας, Β΄» του Ιωάννου Ρίζου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου