Σάββατο 20 Μαΐου 2017

ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΟΣ.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΥΧΗΜΑ ΚΑΙ ΚΟΜΠΟΡΡΗΜΟΣΥΝΗ.
ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΣ ΠΕΤΡΑ, ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΣ ΒΡΑΧΟΣ, ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΣ ΚΤΗΝΟΣ



 ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Σαμποταρει το Ταμα του Εθνους ο αρχιεπισκοπος ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ;
 

Οἱ ἔχοντες πνευματικό φρόνημα ἀντιλαμβάνονται πόσο τρομερή δέσμευση εἶναι μία ὑπόσχεση πρός τόν Θεό. Ἐπίσης κατανοοῦν πόσο φρικτό εἶναι ἡ μή πραγματοποίησή της. Μποροῦμε νά ποῦμε μέ βεβαιότητα, μετά λόγου γνώσεως, ὅ,τι ἡ ἀθέτηση τῆς δεσμεύσεώς μας γιά τό ἱερό Τάμα τοῦ Ἔθνους, εἶναι ἡ αἰτία γιά τή ὁποῖα δέν ἔχουμε σηκώσει κεφάλι αὐτά τά 185 χρόνια. Ὅταν κληρονομεῖ κάποιος, ἐκτός ἀπό τίς ἀπολαβές, τοῦ μεταβιβάζονται καί τά βάρη. Οἱ ἀγωνιστές τοῦ 21 μᾶς δώρισαν μέ τό αἷμα τους τό μέγιστο ἀγαθό τῆς ἐλευθερίας μαζί μέ τήν ὑποχρέωσή πρός τόν Σωτήρα μας Χριστόν.
Ὁ Κολοκοτρώνης καί οἱ ἄλλοι ὀπλαρχηγοί οἱ ὁποῖοι ἔταξαν κάτι μεγαλειώδες, ἦταν κάτι μεταξύ λαοῦ καί στρατοῦ. Δέν συμπεραίνεται πουθενά, ὅτι ἡ ὑποχρέωση αὐτή ἦταν τοῦ ἱεροῦ Κλήρου. Ἀλλά σέ αὐτό θά ἐπανέλθουμε. Ἡ σκυτάλη πῆγε στό ἐπίσημο κράτος μέ πρῶτον τόν Καποδίστρια, τήν Ἐθνοσυνέλευση, τόν Ὄθωνα. Στή συνέχεια ὅπως γράφουμε καί στήν «Φωτεινή Γραμμή», προσπάθησαν ὁ Λύσανδρος Καυτατζόγλου, ὁ Ἰωάννης Κωλέττης, ὁ Τσίλερ, ὁ Γεώργιος ὁ Α’, ὁ Θρασύβουλος Ζαΐμης, ὁ Γεώργιος Καλλισπέρης, ὁ Δημήτριος Βικέλας, ὁ Σπυρίδων Λάμπρος, ὁ Θεμιστοκλής Σοφούλης, ὁ Ἰωάννης Δαμβέργης, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, ὁ Ἀλέξανδρος Ζαΐμης, ὁ ὁ Λυσίμαχος Καυτατζόγλου, ὁ Γεώργιος Μπονάνος, ἀλλά οἱ ἐνέργειές τους δέν εὐοδώθηκαν. Τήν δεκαετία τοῦ 60 ὁ μακαριστός Φλωρίνης Αὐγουστίνος ἐκήρυττε ὅ,τι πάσει θυσία ἔπρεπε νά πραγματοποιηθεῖ τό «Τάμα». Στήν συνέχεια τό στρατιωτικό καθεστώς ξεκίνησε μέ κάποιες ἀνορθόδοξες ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἔμειναν στήν μέση, γιὰ δικοὺς τους λόγους ἤ σκοπιμότητες. Γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ,  ἐμεῖς πρῶτοι κινήσαμε νομικὴ διαδικασία, τί ἔγιναν «τὰ χρήματα ποὺ μάζεψε ἡ ἑπταετία»  καὶ νὰ μὴ πραγματοποιηθῇ ἡ ῥητἠ ἄνωθεν ἐντολή «νὰ κουκουλλωθῇ ἡ ὅλη ὑπόθεσις».
Ἔτσι φθάσαμε στίς ἡμέρες μας, καί ἐνῶ ἡ ὑποχρέωση τοῦ Τάματος ἀνήκει σέ ὅλους μας,  βρέθηκε τό ζεῦγος Ἰωάννου καί Αἰκατερίνης Ἀναγνωστοπούλου, οἱ ὁποῖοι συγκέντρωσαν μιά σεβαστή περιουσία, τήν ἔχουν ἀφιερώσει ὅλη σέ αὐτόν τόν σκοπό, ὅπως ἔχουν δώσει τήν ζωή τους καί κάθε ἀνάσα τους. Ὅλα αὐτά τά χρόνια, τά μέλη τοῦ «Ἰδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν & Πνευματικῶν Ἀξιῶν» (ΙΠΗΠΑ) καί τοῦ Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους», ἀγωνιζόμαστε γιά τήν πραγματοποίηση τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ναοῦ τοῦ Σωτῆρος. καί ἐνῶ ἔχουμε δηλώσει ὅτι ἀπό τήν Πολιτεία καί τήν «Ἐκκλησία» δέν θέλουμε οὔτε ἕνα εὐρώ, χτυπώντας τήν πόρτα τους, βρίσκουμε τοῖχο.
Ἡ Πολιτεία
Ἀπό τήν Πολιτεία ἔχουμε ἀνάγκη νομοθετικές της ρυθμίσεις, ἡ ὁποῖα θά ἔπρεπε νά μᾶς δέχεται μέ ἀνοικτές ἀγκάλες, κυττῶντας μας ὡς τεράστια ἐπένδυση, ὅπως τό Ἴδρυμα Νιάρχου, ἀπό τήν ὁποῖα θά ἔχει πολύ μεγάλα κέρδη. Τουναντίον ἀντί γιά ἀνέξοδα ὀφέλη, προτιμᾶ νά σπαταλᾶ κολοσιαῖα ποσά γιά τούς μετανάστες, ἐπιβαρύνοντας τούς ἤδη στραγγαλισμένους πολίτες. Ὡς ἄτομα μεμονωμένα, ὑπάρχουν πολλοί βουλευτές ἀπό ὅλα τά κόμματα οἱ ὁποῖοι μᾶς ὑποστηρίζουν, ἀλλά οἱ ἡγεσίες τους ἔχουν διαφορετική γνώμη. Ἀλγεινή ἐντύπωση προκάλεσε ἡ παρέμβαση τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ΝΔ, νά ὑποχρεώσει τούς βουλευτές του, νά ἀνακαλέσουν τήν ὑπογραφή τους. Σημειωτέον ὅ,τι ἀντιμετωπίζουμε ἀπό πολλούς πολιτικούς παράγοντες τό ἐρώτημα: «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τί λέει;»
  Ἡ «Ἐκκλησία»
Κάποιος σεβαστός κληρικός, ὁ ὁποῖος ἀξίως προαλείφεται γιά Ἐπίσκοπος, μᾶς ἀπήντησε ἀναφερόμενος στό θέμα μας: «Ὑπακοή στήν Ἐκκλησία». Τρεῖς λέξεις, τρία λάθη. α) Ἡ ὑπακοή δέν ἔχει ἐφαρμογή στό κόσμο, ἀλλά στά μοναστήρια. Ἐκεῖ δίνει αὐτήν τήν ὑπόσχεση ὁ μοναχός. Ἐδῶ ὁ ἱερέας μέ ἀδελφικές παραινέσεις καί συμβουλές καθοδηγεῖ. Ἐξαίρεση βέβαια ἀποτελεῖ ὅπου ὑπάρχει διοικητική σχέση (ἱερέας πρός τόν Ἐπίσκοπο, κ.ἄ.) καί εἶναι ὑποχρεωτική ὑποταγή καί ὄχι ἐθελούσια ὑπακοή. β) Κάποιος σπουδαῖος πνευματικός εἶχε πεῖ: «ὁ κλῆρος παπίζει καί ὁ λαός προτεσταντίζει». Δυστυχῶς ἔχει ἐπικρατήσει ἡ βατικάνεια αἴρεση, κατά τή ὁποῖα ἐκκλησία εἶναι οἱ ἱερεῖς καί μόνον. Στήν Ὀρθοδοξία οἱ λαϊκοί ὄχι ἀπλῶς βρίσκονται στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά ἐκτός τῶν ἱερουργιῶν, εἶναι οἱ βασικοί παράγοντες στά ὑπόλοιπα ἔργα. Ἄλλωστε αὐτό ἔχει ξεκαθαριστεῖ ἀπό τήν ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων, οἱ ὁποῖοι ἦσαν λαϊκοί, κάτι ἀνάμεσα σέ ὑπουργοί καί κοινωνικές ὑπηρεσίες. Οἱ δέ Ἀπόστολοι μεριμνοῦσαν μόνον γιά τά πνευματικά (ἱερουργίες, διδασκαλίες). γ) Ἡ φράση ὑποκρύπτει πνεῦμα «ἐξουσίας». Ὕφος καί συμπεριφορά μέ τέτοια νοοτροπία τά συναντοῦμε σέ πολλούς ἱερεῖς. Καί αὐτή ἡ λανθασμένη διαγωγή προέρχεται ἀπό τήν Δύση. Στήν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή, ἀπό τούς Πατριάρχες μέχρι τόν τελευταῖο ἐφημέριο, εἶναι διάκονοι-ὑπηρέτες τῶν ἀδελφῶν τους στό ποίμνιο, χωρίς καμμία ὑποψία ἐξουσίας κοσμικῆς.
Ἄλλο οἰκτρή ἀντιγραφή τῆς παπικῆς κακοδοξίας στήν ὁποῖα ἔχουμε περιέλθει ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες, εἶναι τό πρωτεῖο. Ἐνῶ στήν Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει πρώτος καί εἶναι ὅλοι ἴσοι, στήν πράξη λειτουργεῖ ἡ βατικάνεια αἴρεση καί δέν γίνεται τίποτα ἄν δέν τό θέλει ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ἐνῶ ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ὑπέρ μας (ὅπως και τῶν ἁπλῶν ἱερέων και καθολικά τοῦ σώματος τῶν μοναχῶν), ὄχι μόνον δέν ἔχουμε βοήθεια, ἀλλά ἀντιμετωπίζουμε ὑποδαύλιση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι τό παρακάτω: Τό Ἴδρυμα ζήτησε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν νά συμπεριληφθεῖ στό καταστατικό του, ἡ πραγματοποίηση τοῦ Τάματος. Τό ΥΠΟΙΚ τό ὑπέγραψε μετά τήν σύμφωνη γνώμη τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί τῆς Διαρκοῦς Ἰερᾶς Συνόδου. Καί ἐνῶ πήγαινε γιά δημοσίευση στό ΦΕΚ, ἦλθε νέα ἀπόφαση τῆς ΔΙΣ ἡ ὁποῖα ἀναιροῦσε τήν πρώτη ἀπόφαση. Ὅταν σέ ἐπίσκεψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στό γραφεῖο μας στίς 21 Μαρτίου 2016 τοῦ τό ἀναφέραμε, δήλωσε ἄγνοια, καί μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι θά τό διορθώσει στήν ἀμέσως ἑπομένη συνεδρίαση, δηλαδή ἑντός ἑνός μηνός. Φαίνεται ὅμως ὅτι παραπέμφθει στίς ἐλληνικές καλένδες.
Ἔχουμε καταντήσει νά ἀγωνιζόμαστε γιά πράγματα τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά ἦταν αὐτονόητα. Ἀντί νά μᾶς συμπαραστέκεται σύσσωμη ἡ Ἱεραρχία, στέκεται ἐμπόδιο. Τό σκεπτικό εἶναι: «δῶστε μας τά χρήματα καί θά τό κάνουμε ἐμεῖς». Ὄχι σεβαστοί Πατέρες. Πρῶτον ἡ δουλειά τοῦ Κλήρου δέν εἶναι τέτοια ἔργα. Δεύτερον τήν οἰκονομική διαχείρηση ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι «δέν τήν ἔχετε». Μιά κολοσιαῖα περιουσία, ἔχει ἐξανεμιστεῖ τελείως, καί δέν ὑπάρχουν τά πρός τό ζῆν. Τρίτον ἄν ὑποθετικά παίρνατε τήν περιουσία μας, ὑποχρεωτικά λόγω τῆς ἔνδειας τοῦ λαοῦ, θά ὀφείλατε νά τήν διανείμετε. Θά ἔπρεπε δηλαδή, ἄν δέν ὑπῆρχαμε ἐμεῖς,  νά μᾶς ἐφεύρετε, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά σᾶς κατηγορήσει κανείς ὅ,τι παραμελεῖτε τούς φτωχούς καί κτίζετε φαραωνικά ἔργα.
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δύο τινά μπορεῖ νά συμβαίνουν: Ἤ δέν θέλετε νά πραγματοποιηθεῖ τό Τάμα τοῦ Ἔθνους, ἤ δέν θέλετε ἐμᾶς. Ἄν δεχτοῦμε ὅ,τι ἰσχύει τό δεύτερο, ἐμεῖς ἀποσυρόμαστε, προχωρεῖστε μόνοι σας καί ἐπιφυλασσόμεθα γιά τίς δικές μας ἐνέργειες. Ἐάν θελήσετε κάτι εἴμαστε στήν διάθεσή σας. Ἐπειδή ὅμως δεχόμαστε ὀχλήσεις ἀπό χιλιάδες ἀγωνιοῦντες ἀδελφούς μας, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τούς κοινοποιήσουμε τήν μεταξύ μας ἀλληλογραφία, ὥστε νά ἔχουν πλήρη γνώση τῶν πεπραγμένων.
 ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
τηλ. 210-3254321

O AΡΧΟΝΤΟΓΙΓΑΝΤΑΣ ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΩΝ:

O AΡΧΟΝΤΟΓΙΓΑΝΤΑΣ ΑΓΙΟΣ 

ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ Ο ΠΟΠΟΒΙΤΣ

ΠΡΟΦΗΤΕΥΩΝ:

Δάσκαλε που διδασκες: Ας τα ακουσουν οσοι κοινωνουν με τους Αιρετικους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Εγκυρότητα Μυστηρίων  μετά τη διακοπή μνημονεύσεως του Επισκόπου

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Ανακοίνωση σχετικά με την κατάθεση μήνυσης εναντίον καθηγητού Θεολογίας

Ανακοίνωση σχετικά με την κατάθεση μήνυσης εναντίον καθηγητού Θεολογίας



Με αφορμή τη μήνυση που κατατέθηκε εναντίον καθηγητή θεολόγου για διανομή "ομοφοβικού" φυλλαδίου σε σχολείο της Ξάνθης, η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» καταγγέλλει στον λαό της Ξάνθης ειδικότερα, αλλά και ευρύτερα στον Ελληνικό λαό τα εξής: Ο καθηγητής Θεολογίας έκανε το καθήκον του απέναντι στο λειτούργημα που υπηρετεί, αλλά και στην αλήθεια αυτών που πρεσβεύει απέναντι στα παιδιά. Ο κύριος καθηγητής ως θεολόγος έχει κληθεί από την Πολιτεία, στα πλαίσια του λειτουργήματος του, να διδάξει στα παιδιά τη φανέρωση της αλήθειας για τον Θεό και τον άνθρωπο, όπως αυτή μας αποκαλύφθηκε στο Πρόσωπο του Θεανθρώπου και όπως αυτή διασώθηκε μέσα στην μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας, μέσα στην οποία, άλλωστε, γαλουχήθηκε ο ελληνικός λαός και διαμόρφωσε το ήθος του. Ακριβώς λόγω αυτού του ήθους, που συμπυκνώνεται στη ρήση του Αγίου Αποστόλου Παύλου «οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος …» (προς Γαλάτας, κεφ.γ’,28), είναι από τους λίγους λαούς της ανθρωπότητας που ιστορικά δεν εκδήλωσε φαινόμενα ρατσιστικής βίας ή γενοκτονιών, αλλά αντίθετα συμπεριέλαβε και άλλους λαούς μέσα στον πολιτισμό του, εξ ου και η καλή μαρτυρία του στους λαούς της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Στο πλαίσιο αυτό του λειτουργήματός του ως Θεολόγος και διδάσκαλος αναφέρθηκε στην ομοφυλοφιλία ως εμπαθή και παρά φύσιν κατάσταση με τεκμηρίωση Θεολογική και επιστημονική. Το αντίθετο θα συνιστούσε δειλία και ανειλικρινή στάση απέναντι στα παιδιά ως διδασκάλου-θεολόγου κατά παράβασιν και του όρκου του. Αυτό δεν έγινε ούτε ως απόρροια μίσους και εχθρότητας προς τους ομοφυλόφιλους και πολύ περισσότερο δεν έγινε με σκοπό την υποκίνηση τέτοιων αισθημάτων απέναντί τους –όπως διατείνονται οι μηνυτές του– αφού κάτι τέτοιο είναι εντελώς ξένο προς το ήθος της Εκκλησίας, όπου ο κάθε πιστός κοινωνώντας τα Τίμια Δώρα επικαλείται το έλεος του Χριστού, που «ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι· ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ». Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να κρίνει «ἀλλότριον οἰκέτην». Αυτό, όμως, προϋποθέτει την αναγνώριση της αμαρτωλής κατάστασης ως τέτοιας, προκειμένου να ζητήσει την θεραπεία του από Αυτόν που είναι ο μόνος «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». Η Εκκλησία καλεί σε μετάνοια, δηλαδή αφενός στην αναγνώριση του πόσο απομακρυσμένοι είμαστε λόγω των παθών μας από τον Χριστό, και αφετέρου στην ανάληψη του καλού αγώνα εναντίον τους, οπότε με τη Χάρη Του αγωνιζόμαστε να φτάσουμε στην υγιή κατάσταση του «εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ». Αυτά για έναν Χριστιανό, πολύ περισσότερο για έναν θεολόγο, αποτελούν βασικές και στοιχειώδεις γνώσεις και πρακτικές. Προφανώς, όμως, τα αγνοούν ή αδιαφορούν για αυτά τα κόμματα που συνέταξαν το λεγόμενο "αντιρατσιστικό" νομοσχέδιο, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της νεοταξικής αριστεράς, με ήθος διαμορφωμένο από τις ξενόφερτες ιδεολογίες τους και αναντίστοιχο με το Ορθόδοξο ήθος της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Δίνεται όμως και η ευκαιρία στον λαό της Ξάνθης, αλλά και ευρύτερα στον Ελληνικό να διαπιστώσει: Α) ότι το κόμμα της ΝΔ που νομοθέτησε και ψήφισε αυτό το νομοσχέδιο – έκτρωμα, παρά τα κατά καιρούς λεγόμενά τους και τις φιλοφρονήσεις τους, στην ουσία σε όλη τη μεταπολίτευση με τη στάση και τα νομοθετήματά τους έχουν συντελέσει αποφασιστικά στον σταδιακό αποχριστιανισμό της κοινωνίας μας. Β) την αντιδημοκρατική και ολοκληρωτική νοοτροπία της νεοταξικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ), η οποία εκφράζεται και μέσω της κίνησης των φίλα προσκείμενων σε αυτά μηνυτών, να απαγορεύσουν δια της κρατικής βίας οποιαδήποτε άποψη η έκφραση που αντιτίθεται στο πρότυπο του ανθρώπου της νέας τάξης πραγμάτων –αυτού, δηλαδή, που δεν έχει καμία αναφορά στον Χριστό και την ιστορική-εθνική του παράδοση. Και σε αυτό συμπίπτουν με τη ΝΔ και τη νεοταξική νεοφιλελεύθερη δεξιά αφού κατ’ ουσίαν αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα από άλλο δρόμο. Επίσης, η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» καλεί και την τοπική κοινωνία, αλλά και τον τοπικό σύλλογο καθηγητών και διδασκάλων να αναγνωρίσουν ρητά την ειλικρινή και θαρραλέα στάση του καθηγητού Θεολογίας και να του συμπαρασταθούν, μη επιτρέποντας την φασιστικής νοοτροπίας απαγόρευση ή καθ’ οιονδήποτε τρόπο παρεμπόδιση της άσκησης των καθηκόντων του. Διαφορετικά τα μέλη του θα κληθούν να λειτουργούν υπό το καθεστώς του διαρκούς φόβου και της ανελευθερίας. Τέλος καλούμε τις κατά τόπους ενορίες, λαό και κλήρο, τους πιστούς νομικούς αλλά και την Ιεραρχία της Εκκλησίας να εκδηλώσουν τη συμπαράσταση και υποστήριξή τους στον κ. καθηγητή, επιβραβεύοντας την ειλικρινή και συνεπή στάση του ως Χριστιανού και Θεολόγου. Επίσης, να γνωστοποιήσουν τη στάση τους αυτή στους τοπικούς φορείς και πολιτευτές των παραπάνω κομμάτων, ώστε να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους. Η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» θεωρεί το γεγονός αυτό πολύ σοβαρό και αν δεν υπάρξει αντίδραση από την Εκκλησία (κλήρο και λαό) και ξεκαθάρισμα των καταστάσεων, είναι σαν να αποδεχόμαστε τον περαιτέρω αποχριστιανισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του τόπου μας με ακόμη δυσμενέστερες εξελίξεις εκ μέρους ανθρώπων που αποτελούν, ουσιαστικά, μειοψηφία, αλλά κυριαρχούν στην κομματική και πολιτική ολιγαρχία. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει να παρακολουθεί και να αναδεικνύει το θέμα αυτό με κάθε ευκαιρία, ώστε να γνωρίζει ο Ελληνικός λαός την ολοκληρωτική αντίληψη και πρακτική των κομμάτων της αριστεράς και των οργανώσεων που τα συνεπικουρούν και τα απαρτίζουν, αλλά και την υποκρισία των δεξιών κομμάτων που διατείνονται ότι εργάζονται για το καλό της Εκκλησίας, ενώ στην πραγματικότητα εργάζονται εναντίον της. Κομνηνός Καμάμης Συνδιοικητής Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Υπουργείο Οικονομικών: Πόρισμα – καταπέλτης για την οικονομική διαχείριση στη Μητρόπολη Αιτωλίας- Ακαρνανίας Tο πόρισμα, που συνέταξαν οι επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών, για τα πεπραγμένα στην συγκεκριμένη Μητρόπολη, έχει ήδη διαβιβαστεί στην αρμόδια Εισαγγελία Πρωτοδικών

 

Υπουργείο Οικονομικών: Πόρισμα – καταπέλτης για την οικονομική διαχείριση στη Μητρόπολη Αιτωλίας- Ακαρνανίας

Tο πόρισμα, που συνέταξαν οι επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών, για τα πεπραγμένα στην συγκεκριμένη Μητρόπολη, έχει ήδη διαβιβαστεί στην αρμόδια Εισαγγελία Πρωτοδικών 

Μεσολογγίου.ypourgeio-oikonomikwn


Προβληματισμός επικρατεί στους κόλπους της Ιεραρχίας από τις σοβαρές εξελίξεις αναφορικά με την οικονομική διαχείριση στην Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, που το τελευταίο διάστημα έχει μπει στο στόχαστρο των εισαγγελικών και οικονομικών αρχών. Το πόρισμα-καταπέλτης, που συνέταξαν οι επιθεωρητές του υπουργείου Οικονομικών, για τα πεπραγμένα στην συγκεκριμένη Μητρόπολη, έχει ήδη διαβιβαστεί στην αρμόδια Εισαγγελία Πρωτοδικών Μεσολογγίου με την υπόθεση να βρίσκεται πλέον στο στάδιο της τακτικής ανάκρισης. “Μη σύννομες διαχειριστικές πρακτικές”, “μη σύννομες δαπάνες”, εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και διαπίστωση “ελλείμματος χρημάτων”, εκατομμυρίων ευρώ είναι μερικά από τα ευρήματα του ελέγχου, που ρίχνουν σκιές στη διαχείριση των χρημάτων των πιστών.
Ειδικότερα, στα χέρια της Εισαγγελικής Αρχής βρίσκεται πόρισμα 100σελίδων με τίτλο, “Εκθεση Εκτάκτου Ελέγχου στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγγελοκάστρου και στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας”, της Διεύθυνσης Εκτάκτων και Ειδικών Ελέγχων της Γενικής Γραμματείας Δημοσιονομικών Ελέγχων. Ο έλεγχος στην Μητρόπολη αφορά στις χρήσεις 2005-2013, με τους επιθεωρητές να σημειώνουν: “Από τα ελεγκτικά τεκμήρια, που συγκεντρώσαμε, συνάγεται ότι η εν γένει διαχείριση της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας ασκούνταν, καθ’όλη τη διάρκεια της υπό έλεγχο περιόδου, με πρακτικές μη σύμφωνες με τους γενικούς διαχειριστικούς κανόνες που διέπουν τα Ν.Π.Δ.Δ και χωρίς επαρκείς διαδικασίες εσωτερικού ελέγχου”.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ιστ

  • O ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ, ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ, ΤΩΝ ΠΡΩΤΕΣΤΑΝΤΩΝ, ΚΗΡΥΚΑΣ  ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ, ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, ΚΗΡΥΚΑΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ –Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι Παγκοσμιοποιημένη


(Για το Άσμα Ασμάτων Κεφ. Α, 5-10)

Της ερμηνεία της Αγίας Γραφής την αναζητούμε, πάντα, στην Εκκλησία (Α΄ Τιμ. Γ,15), στην Εκκλησία των Πατέρων.
Εύστοχα και θεολογικά, υπογραμμίζει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς τον Σταυροειδή τρόπο φανέρωσης της Θείας Αποκαλύψεως. Γράφει σχετικά: «Εις όλας τα απαιτήσεις και ανάγκας του ανθρωπίνου πνεύματος, τας αφορώσας εις τον υπέρ τον άνθρωπον κόσμον, ο Θεάνθρωπος απαντά ως Θεός κατά τρόπον ανθρώπινον, ενώ εις όλας τα απαιτήσεις και ανάγκας του ανθρωπίνου πνεύματος, τας αφορώσας εις τον περί τον άνθρωπον κόσμον, ο ίδιος απαντά ως άνθρωπος κατά τρόπον Θείον» (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος Σελ. 108).
Αυτό είναι το πνευματικό «σταυρόνημα» μέσα από το οποίο βλέπει η Ορθοδοξία, η αληθής Εκκλησία.
Οι αφετηρίες του «Άσματος» είναι (συμβολικά) οι εκδηλώσεις του συζυγικού δεσμού (οριζόντιος άξονας) και η συνέχεια του «Άσματος», πνευματικά, ολοκληρώνεται στην Αποκάλυψη: «Ότι ήλθεν ο γάμος του αρνίου και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν» (Αποκ. Ιθ,7).
Φανερώνεται δηλαδή, τελικά, ο κάθετος άξονας της συζυγίας, που περιγράφεται στο βιβλίο του Σολομώντος. Εμφανής νοητά ο Σταυρός του Κυρίου!
Αυτός είναι και ο ερμηνευτικός προσανατολισμός του Θεοδώρητου Κύρου (393-466), ενός από τους πλέον σημαντικούς Εκκλησιαστικούς Εξηγητές του 5ου αιώνα, σε ότι αφορά τις ερμηνείες του στο «Άσμα Ασμάτων». Συμφωνούν στον σταυροειδή αυτό ερμηνευτικό άξονα πλήθος Πατέρων.
1) Η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία απεκήρυξε την μονομερή, ανθρώπινη ερωτική ερμηνεία, στο πρόσωπο του Θεοδώρου Μοψουεστίας.
2) Κύριλλος Ιεροσολύμων (ΒΕΠ 39, 266, 6267), ο οποίος γράφει: «Μη ερωτικά νομίσης είναι και εμπαθή τα άσματα, … αλλά του πάθους του Χριστού μηνυτικά».
3) Γρηγόριος Νύσσης (P.G. 44, 765)
4) Ι. Χρυσόστομος (Α΄ Θεσ/κείς - ομιλία)
5) Μ. Βασίλειος – Όροι κατά πλάτος – (P.G. 31,909)
Τέλος, ταπεινά συνιστώ στους όποιους «Ανώνυμους», επώνυμα να γράφουν για θέματα πίστεως και Εκκλησίας (Ειδικά αναφέρομαι στους : 16 Μαΐου 2017 – 9.58 μ.μ. και 17 Μαΐου 2017 1.01 μ.μ.).
Παρατηρούμε, ότι για την επωνυμία συνηγορεί και το ίδιο το κείμενο: «Άσμα Ασμάτων, ο εστί τω Σαλωμών» (Κεφ. Α,1).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 

ΔΟΓΜΑ;

H OMOΛΟΓΙΑ κρινει σκοπιμο να δημοσιευση καποια αποσπασματα απαντησεως του ιερομοναχου Ευθυμιου Τρικαμηνα απευθυνομενα στο ιστολογιο "Εν τουτω νικα" που εχουν ιδιαιτερο ενδιαφερον:



Tὸ ἡμερολόγιο διὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο δὲν τίθεται σὲ συζήτησι καὶ σὲ ἀμφισβήτησι, ὅπως ἀκριβῶς τὰ δόγματα τῆς πίστεως. Εἶναι δηλαδὴ διὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. ἕνα δεύτερο Σύμβολο Πίστεως. Εἶναι, ἐπίσης, τὸ μόνο σημεῖο ἑνότητος μεταξύ των, δεδομένου τοῦ ὅτι ἡ ἐκκλησιολογικὴ ἑνότητα καὶ κοινωνία, τὴν ὁποία ἐπιζητοῦσαν καὶ ἐπεδίωκαν οἱ Πατέρες, ἀπουσιάζει. Ἔχω λοιπόν, ἀναφέρει παλαιότερα καὶ δεδομένης εὐκαιρίας τὰ συνοψίζω, τὰ ἑξῆς:
   Α) Δι’ ἐμὲ ὄντως δὲν εἶναι θέμα πίστεως τὸ ἡμερολόγιο καὶ δι’ αὐτὸ ἔχω ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ οἱονδήποτε εἶναι ἀποτειχισμένος ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε τοῦ Νέου, εἴτε τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου (π.χ. μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ μὴ ἐντεταγμένους σὲ κάποια Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ.). Διὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. ὅμως τὸ ἡμερολόγιο εἶναι θέμα πίστεως καὶ δι’ αὐτὸ δὲν ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ οἱονδήποτε Ἀποτειχισμένο τοῦ Ν.Η. καὶ βέβαια, μὲ οἱονδήποτε Ἀποτειχισμένο τοῦ Π.Η., ἐφ’ ὅσον δὲν ἀνήκει στὴν ἴδια Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ. Τί εἴδους, λοιπόν, ἑνότητα θὰ ἔχωμε, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔχομε τὴν ἴδια πίστι; Προφανῶς, λοιπόν,θὰ ἔχωμε ἡμερολογιακὴ ἑνότητα, τὴν ὁποία κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θέτουμε ὑπεράνω τῆς ἐκκλησιαστικῆς.
  Β) Ἂν ἐγὼ ὑποτεθῆ ὅτι ἀκολουθήσω τὸ Π.Η., θὰ ἔχω ἀσφαλῶς ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ Ἀποτειχισμένους τοῦ Ν.Η. καὶ βέβαια δὲν θὰ τοὺς συμβουλεύσω ποτὲ νὰ ἀλλάξουν τὸ Ἡμερολόγιο, διότι ἁπλούστατα δὲν τὸ θεωρῶ θέμα πίστεως. Αὐτὸ ὁπωσδήποτε καὶ ἀναντίρρητα θὰ εἶναι μέγα πρόβλημα γιὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. καὶ ἀσφαλῶς θὰ διακόψουν πάραυτα τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί μου, διότι δι’ αὐτοὺς αὐτὸ εἶναι θέμα πίστεως.
   Γ) Ἂν ἐγὼ ὑποτεθῆ ὅτι ἀκολουθήσω τὸ Π.Η. θὰ δημιουργήσω ἀμέσως μέγα πρόβλημα στοὺς πνευματικούς μου ἀδελφοὺς καὶ σὲ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἐξομολογοῦνται σὲ ἐμένα, διότι ὅλοι αὐτοὶ ἀκολουθοῦν τὸ Ν.Η. καὶ θὰ ἐπέλθη εἰς αὐτοὺς σύγχυσις θεωρητικὰ καὶ πρακτικά.
   Δ) Ἂν ἐγὼ ὑποτεθῆ ὅτι ἀκολουθήσω τὸ Π.Η. κατ’ οὐσίαν δὲν θὰ ἔχω καμιὰ ἑνότητα μαζί σας, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐνταχθῶ εἰς τὴν Σύνοδό σας καὶ δὲν ἐνστερνιστῶ τὴν ἴδια πίστι περὶ τοῦ Ἡμερολογίου μὲ τὴν ἰδικήν σας, θὰ ζημιώσω δὲ τὰ μέγιστα τὸν ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα, θὰ σκανδαλίσω ἐν τῇ πράξει ὅλους τοὺς Ἀποτειχισμένους τοῦ Ν.Η. καὶ θὰ δυσκολεύσω τὰ μέγιστα ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  ἐφ’ ὅσον θὰ θεωρήσουν ὅτι, Ἀποτείχισι δὲν σημαίνει  ἐκκλησιαστικὴ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον καὶ  ἀλλαγὴ Ἡμερολογίου.
   Ε) Τέλος, ἂν ὑποτεθῆ ὅτι ἀκολουθήσω τὸ Π.Η. θὰ εἶμαι ἀναγκασμένος νὰ ἀκολουθήσω δύο Ἡμερολόγια, ἕνα διὰ τὶς θρησκευτικὲς ἑορτὲς καὶ ἕνα διὰ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν πολιτεία, τὰ σχολεῖα, τὶς τράπεζες καὶ ὅλη τὴν καθημερινότητα, διότι ὅλα αὐτὰ λειτουργοῦν μὲ τὸ Ν.Η.  Θὰ εἶμαι ἀναγκασμένος, ὅταν εἶναι ἐκκλησιαστικὴ ἀργία, ἐγὼ νὰ ἐργάζομαι, καὶ ὅταν δὲν εἶναι δι’ ἐμένα ἐκκλησιαστικὴ ἀργία, ἐγώ νὰ κάθωμαι (π.χ. Εὐαγγελισμός, Κοίμησις τῆς Θεοτόκου, Χριστούγεννα, Φῶτα κ.λπ.).
   ΣΤ) Εἰλικρινά, ἀδελφοί, δὲν βλέπω κάποιο οὐσιαστικὸ ὄφελος, τὸ ὁποῖο θὰ μὲ ὁδηγοῦσε νὰ προβληματιστῶ εἰς τὸ νὰ ἀκολουθήσω τὸ Π.Η., τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία, οὔτε θὰ ἐπετύγχανα διὰ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου τὴν ἑνότητα μαζί σας, ἀλλὰ ἀπεναντίας θὰ ἔχανα καὶ τὴν ἑνότητα μὲ ὅλους τοὺς Ἀποτειχισμένους τοῦ Ν.Η., σὺν ὅλες τὶς ἄλλες ἐπιπτώσεις τὶς ὁποῖες προανέφερα.
    Δράττομαι τῆς εὐκαιρίας νὰ ἀναφέρω τὸ ὅτι, μήπως θὰ ἔπρεπε ἐσεῖς, ὄχι νὰ ἀλλάξετε τὸ Π.Η. τὸ ὁποῖο ἀκολουθεῖτε, ἀλλὰ ἁπλῶς νὰ μὴ τὸ θεωρῆτε θέμα πίστεως καὶ σωτηρίας καί, ὡς ἐκ τούτου, ἀπαράβατο ὅρο ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καὶ κοινωνίας, τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία δὲν εἴμεθα ἐμεῖς ὑπεύθυνοι διὰ τὴν διαμορφωθεῖσα κατάστασι καί, ὅπως κι ἐσεῖς ἀναφέρατε, δὲν εἶναι ἰδική μας ὑπόθεσις ἡ διόρθωσις αὐτῆς τῆς καταστάσεως, ἀλλὰ μιᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου.
   Θὰ ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, τὀ ὁποῖο ἔχει σχέσι μὲ τὸν χρόνο, καὶ μάλιστα τὸν ἐκκλησιαστικὸ χρόνο, τὸ ὁποῖο συναντήσαμε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, μὲ τὴν πρόθεσι νὰ βοηθήση τὴ σκέψι μας πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσι.
    Ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἐκκλησιαστικὸς χρόνος τῆς κάθε ἡμέρας δὲν μετριέται σύμφωνα μὲ τὸν πολιτικό. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ ρολόϊ εἶναι κινητό, ἐφ’ ὅσον ἡ δύσις τοῦ ἡλίου σημαίνει τὴν δωδεκάτη ὥρα. Ἔτσι ἠδύναντο τὸν παλαιὸ καιρὸ νὰ μετρήσουν τὸν χρόνο καὶ νὰ προσδιορίσουν τὶς ὧρες τῆς προσευχῆς τῆς κάθε ἡμέρας. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ 9η π.χ. ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία ἀπέθανε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ὁ Χριστός, εἶναι τρεῖς ὧρες πρὶν τὴν δύσι τοῦ ἡλίου. Τότε διαβάζουμε τὴν ἀκολουθία τῆς ἐνάτης ὥρας, τὸν ἑσπερινὸ κ.λπ. Ἡ ἕκτη δὲ ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία ἐσταυρώθη ὁ Χριστός, εἶναι ἀντιστοίχως ἕξι ὧρες πρὶν τὴν δύσι τοῦ ἡλίου κ.λπ. Ὅταν λοιπόν πρωτοπήγαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος, μεταξὺ τῶν ἄλλων, μᾶς ἔκανε ἐντύπωσι τὸ ὅτι οἱ πατέρες ἀκολουθοῦσαν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὥρα, ὑπῆρχε δὲ ἕνα μεγάλο ρολόϊ στὰ Καθολικὰ τῶν Μονῶν, τὸ ὁποῖο ἔδειχνε τὴν ἐκκλησιαστικὴν ὥρα καὶ τὸ ἐδιόρθωναν, ἀλλοῦ κάθε ἑβδομάδα καὶ ἀλλοῦ κάθε δύο ἑβδομάδες, σύμφωνα μὲ τὴν δύσι τοῦ ἡλίου, διότι ὅπως γνωρίζουμε ὁ ἥλιος δὲν δύει κάθε ἡμέρα καὶ κάθε ἐποχὴ τὴν ἴδια ὥρα. Τώρα παρατηροῦμε ὅτι οὔτε στὰ μοναστήρια, οὔτε στὰ κελιὰ καὶ στὶς σκῆτες ἀκολουθεῖται ἡ ἐκκλησιαστικὴ (βυζαντινή) ὥρα, ἀλλὰ ἔχουν προσαρμοστῆ οἱ πατέρες καὶ ἀκολουθοῦν τὴν πολιτικὴ ὥρα, προκειμένου νὰ μὴν ἔχουν δυὸ ρολόγια καὶ ἀναγκάζονται νὰ μετατρέπουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὥρα σὲ πολιτική, κάθε φορὰ ποὺ χρειάζεται νὰ συνδιαλλαγοῦν ἢ νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τὸν κόσμο κ.λπ. Τὸ κυριώτερο δὲ εἶναι ὅτι ὁρίζουν καὶ τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες σύμφωνα μὲ τὴν πολιτικὴ ὥρα καὶ ἔτσι ἐξυπηρετοῦνται καὶ οἱ προσκυνητές, διότι αὐτοὶ κατὰ τὸ πλεῖστον δὲν ἔχουν ἰδέα περὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὥρας.
   Καὶ ἐρωτοῦμε, ἀδελφοί, τὰ ἑξῆς: Μήπως ἔβλαψε σὲ κάτι τὴν εὐσέβεια ἡ ἀλλαγὴ τῆς ὥρας; Μήπως ἀθέτησαν οἱ πατέρες κάποια Παράδοσι κι ἔτσι εἶναι ἔνοχοι ἀπέναντι στὸν Χριστό; Μήπως βρέθηκε κάποιος ἀκραιφνὴς Γ.Ο.Χ. νὰ τοὺς κατηγορήση δι’ αὐτὴν τὴν ἀλλαγή; Ἢ μήπως, τέλος πάντων, οἱ Γ.Ο.Χ. σήμερα ἀκολουθοῦν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ὥρα ὡς Παράδοσι, ἡ ὁποία ὄντως εἶναι καταγεγραμμένη στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες καὶ στὴν ἴδια τὴν Ἁγία Γραφὴ (π.χ. Ματθ. 20, 3-7, ὅπου ἀναφέρεται ἡ παραβολὴ τοῦ Οἰκοδεσπότη μὲ τοὺς ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος, εἰς τὴν ὁποία ἀναφέρονται ἡ τρίτη ὥρα, ἡ ἕκτη, ἡ ἐνάτη, ἡ ἑνδεκάτη κ.λπ).
   Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ μὲ τὴν σημερινὴ δημιουργημένη κατάστασι, νομίζω ὅτι θὰ πρέπη νὰ οἰκονομήσουμε τὰ πράγματα καὶ νὰ μὴν δημιουργοῦμε ἐπὶ πλέον προβλήματα ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχουν, μὲ τὴν προϋπόθεσι πάντοτε ὅτι δὲν βλάπτεται ἡ εὐσέβεια καὶ δὲν θίγεται ἡ εὐσεβὴς πίστις. Αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξεταστῆ ἀπὸ ὅλους καὶ νομίζω, τότε θὰ συμφωνούσαμε νὰ ἀκολουθήσωμε τὸ Ν.Η., διότι καὶ οἱ διακρίσεις, καὶ οἱ διχοστασίες τῶν Ὀρθοδόξων μόνο τὸν διάβολο καὶ τὴν αἵρεσι ἐξυπηρετοῦν.
...............................................................
    Τελειώνοντας θὰ σᾶς ὑποβάλλωμε τὶς ἀκόλουθες ἐρωτήσεις.
    1) Γιατί τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο ἀκολουθεῖτε, σταματήσατε νὰ τὸ ὀνομάζετε Ἰουλιανὸ καὶ τὸ ὀνομάζετε «Πάτριο»; Μήπως τὸ ἐθέσπισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἢ κάποια Σύνοδος; Μήπως ἡ Ἁγία Γραφὴ ἢ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὡμίλησαν δι’ αὐτό; Μήπως οἱ ἱεροὶ Κανόνες ὡμίλησαν δι’ αὐτό, ἢ μήπως ἐπεβλήθη σταδιακὰ διὰ τῆς πολιτείας καὶ τὸ ὀνομάζετε «Πάτριο», διὰ νὰ ἀποσιωπήσετε τὴν εἰδωλολατρική του προέλευσι; Ἂν ἡ ὀνομασία αὐτή, τὴν ὁποία τοῦ ἀποδώσατε, δὲν εἶναι τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλὰ αὐθαίρετη καὶ σκόπιμη, τότε θὰ ἠδυνάμεθα νὰ ὀνομάσωμε μὲ περισσότερη προσέγγισι στὴν ἀλήθεια τὸ Μακεδονικὸ Ἡμερολόγιο ὡς Ἀποστολικὸ καὶ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ἡμερολόγιο ἐξ ἴσου «Πάτριο», ἐφ’ ὅσον τὸ ἀκολουθοῦσαν οἱ μεγάλοι φωστῆρες καὶ Οἰκουμενικοὶ διδάσκαλοι, Ἀθανάσιος ὁ Μέγας καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος, μετὰ μάλιστα τὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, καὶ βέβαια ἐπὶ αἰῶνες ὅλη ἡ μοναχικὴ πολιτεία τῆς Αἰγύπτου μὲ τοὺς καθηγητὰς τῆς ἐρήμου Μ. Ἀντώνιο, Παχώμιο κ.λπ.;
    2) Γιατί ταυτίζετε τὸ Ἡμερολόγιο μὲ τὸ Ἑορτολόγιο, τὰ ὁποῖα εἶναι σαφῶς διαφορετικὰ πράγματα, καὶ ὁμιλεῖτε δι’ ἀλλαγὴ τοῦ Ἑορτολογίου, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ὑπάρχει ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου μόνο καὶ ὄχι τοῦ Ἑορτολογίου κινητῶν καὶ ἀκινήτων ἑορτῶν;
    3) Γιατί δὲν ὡμιλήσατε καὶ δὲν ὁμιλεῖτε οἱ Γ.Ο.Χ. διὰ τὴν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ἐνῶ ἔχετε καταφερθῆ δριμύτατα γιὰ ἄλλες πρόσφατες ἁγιοποιήσεις (π.χ. π. Παϊσίου, π. Πορφυρίου) καὶ ἔτσι μᾶς ἀφήσατε νὰ πολεμοῦμε μόνοι μας δι’ αὐτὴν τὴν Μασωνικὴ καὶ αἱρετικὴ ἁγιοποίησι μὲ τὰ θηρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Εἰς τὴν περίπτωσι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης σᾶς προσφέραμε ἄφθονα καὶ ἀναρίθμητα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα χωρὶς κόπο θὰ μπορούσατε νὰ τὰ χρησιμοποιήσετε καὶ νὰ ἀποδείξετε μὲ ἀδιάσειστα ἐπιχειρήματα τὶς προθέσεις καὶ τὴν γραμμὴ τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἔτσι μᾶς δίδετε τὴν ἐντύπωσι ὅτι πολεμᾶτε ἐπιλεκτικὰ καὶ προγραμματισμένα καὶ κυρίως κατευθυνόμενα καὶ μόνο ὅσα ἐσεῖς ἀνακαλύψατε καὶ δι’ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν δίδετε σημασία.

Χριστὸς Ἀνέστη
Εὐχόμενος τὰ βέλτιστα σᾶς χαιρετῶ  μὲ τὴν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΤΣΙΡΗ Του Βασίλη Κερμενιώτη 1. Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ «ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΣΠΙΛΩΝΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ»

%ce%b5%ce%bb%cf%80%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%86-%cf%86%cf%81%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%b1%cf%83

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΤΣΙΡΗ

Του Βασίλη Κερμενιώτη

1. Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ «ΒΓΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΣΠΙΛΩΝΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ»

Πατέρα Χρυσόστομε, Χριστός Ανέστη! Σας συγχαίρω, κατ’ αρχάς, για το χαρμόσυνο γεγονός των εγκαινίων του Ναού στον οποίο διακονείτε. Εύχομαι να αγιογραφηθεί σύντομα και να καταστεί πνευματικό στολίδι της πόλης μας. «Άνοιξα», χθες το βράδυ, τα «Νέα της Πτολεμαΐδας» και είδα το βίντεο των εγκαινίων. Έμεινα έκπληκτος, όμως, πάτερ, όταν άκουσα τα όσα είπατε στην ομιλία σας. Όπως θα παρατηρήσατε, το τελευταίο χρονικό διάστημα αποφεύγουμε να γράψουμε για τα καυτά ζητήματα που λαμβάνουν χώρα στη μητρόπολή μας επειδή θέλουμε να έλθει ειρήνευση στην τοπική μας Εκκλησία. Δυστυχώς, όμως, εσείς μάς προκαλέσατε και πάλι και μας αναγκάζετε να ξαναγράψουμε. Μεταξύ άλλων, είπατε και τα εξής: «Σήμερα «βαπτίσαμε» το «παιδί» μας [τον Ι.Ναό Μεταμορφώσεως] προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, προς τιμήν της Παναγίας της Εσφαγμένης και του Αγίου μάρτυρος Θεοκλήτου. Το όνομα του Σωτήρος υπήρχε στο Ναό, η Παναγία ήταν η μεγάλη ευλογία που μας έφερε ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπεδινός και το όνομα του Αγίου Θεοκλήτου[είναι] μια αίτηση συγνώμης, μια αίτηση συγχώρεσης απέναντι στον επίσκοπο που κάποιοι από την Πτολεμαΐδα πρωτοστάτησαν στη σπίλωση του ονόματός του. Κάποιοι λίγοι αποφάσισαν να αφήσουν το μαντρί και να περιπλανηθούν με τον λύκο, αλλά θα υπάρχει [εδώ] και μια αγία Τράπεζα που θα τιμά τον μάρτυρα Θεόκλητο και θα μνημονεύει τον επίσκοπο Θεόκλητο, γιατί όσοι τον γνωρίζουμε προσωπικά έχουμε το προνόμιο να αποκαλούμε τον επίσκοπό μας «Πάτερ» και να το εννοούμε και όχι απλά, εικονικά, να το λέμε»1. Πατέρα Χρυσόστομε, το ποιοι ήταν αυτοί που αγάπησαν πραγματικά και όχι «εικονικά» τον επίσκοπό μας, θα το καταλάβει σύντομα ο π. Θεόκλητος όταν κλείσει τα μάτια του σ’ αυτόν μάταιο κόσμο, σ’ αυτόν τον «αιώνα τον απατεώνα» και τα ανοίξει στον άλλον, τον αιώνιο. Τότε θα συνειδητοποιήσει ποιοι ήταν, αληθινά, οι φίλοι και οι εχθροί του· ποιοί τον πονούσαν πραγματικά σαν πατέρα τους και ποιοι ήταν εκείνοι που, κολακεύοντάς τον, τον εγκλώβιζαν στην λαθεμένη κατάσταση.

2. Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΑΙΡΕΣΕΩΣ

Όσον αφορά αυτό που είπατε για «κάποιους λίγους από την Πτολεμαΐδα που αποφάσισαν να αφήσουν το μαντρί και να περιπλανηθούν με τον λύκο», εννοώντας, προφανώς, τους πατέρες της μονής της Αγίας Παρασκευής και όσους εκκλησιαζόμαστε εκεί, έχω να σας πω ότι είναι ανεπίτρεπτο να εκφέρονται αθεολόγητοι λόγοι από έναν άνθρωπο όπως εσείς που όχι μόνο είστε κληρικός, όχι μόνο σπουδάσατε θεολογία, αλλά και εκπονείτε και διδακτορική Διατριβή! Δεν διαβάσατε, πάτερ, στην εκκλησιαστική ιστορία, ότι σε όλες τις περιόδους που κυριαρχούσαν αιρέσεις στην Εκκλησία, η διακοπή της μνημονεύσεως ήταν συνηθισμένη (θεραπευτική) πρακτική; Θα μπορούσα να σας αναφέρω αμέτρητα παραδείγματα Αγίων που την εφάρμοσαν, αλλά φοβάμαι ότι θα κουράσω τους αναγνώστες. Θα το πράξω, συν Θεώ, κάποια άλλη στιγμή. Συνεπώς, π. Χρυσόστομε, αυτό που είπατε, ότι, δηλαδή, όποιος βγει από το «μαντρί» της διοίκησης της Εκκλησίας τον τρώει ο λύκος, θα ίσχυε στην περίπτωση που η Εκκλησία περνούσε «ειρηνική» περίοδο (όπως λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα). Δυστυχώς όμως, εδώ και χρόνια, κηρύσσεται στην Εκκλησία η αίρεση του Οικουμενισμού κάτι που ομολόγησε δημοσίως και ο μητροπολίτης μας, λέγοντας ότι «σήμερα λυμαίνεται την Εκκλησία μας μια φοβερή αίρεση, η αίρεση του Οικουμενισμού».2 Η αίρεση αυτή έχει καταδικαστεί το 1983 στο Quebec του Καναδά από την Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς. Πρόεδρος εκείνης της Συνόδου ήταν ο Άγιος Φιλάρετος, Μητροπολίτης Νέας Υόρκης, του οποίου το λείψανο είναι άφθαρτο. (Μετά την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, η Σύνοδος αυτή ενώθηκε με το Πατριαρχείο της Ρωσίας). Ο Άγιος Φιλάρετος έχει, επισήμως, αναγνωριστεί ως Άγιος από την Εκκλησία. Επίσης, ο Οικουμενισμός είναι αίρεση κατεγνωσμένη από δύο μεγάλους σύγχρονους Αγίους της Ορθοδοξίας, τον σέρβο Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς3 και τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο4 τον Αγιορείτη που έχουν πει ότι είναι η χειρότερη αίρεση όλων των αιώνων και πρόδρομος της αναμενόμενης δικτατορίας του Αντίχριστου. Επομένως, πάτερ, ο «λύκος» δεν είναι έξω από το «μαντρί» αλλά μέσα σ’ αυτό και κατασπαράζει ήδη τα «πρόβατα» υπό τα αδιάφορα βλέμματα των μισθωτών Ποιμένων.

3. ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ (ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΥΣ) ΛΥΚΟΥΣ

Συγχωρήστε με που θα σας στενοχωρήσω, π. Χρυσόστομε, αλλά σκεφθείτε μήπως εσείς ο ίδιος που μας κατηγορείτε «περιπλανιέστε με τους λύκους»: Γέροντάς σας είναι ο μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, μεγάλος Οικουμενιστής και εισηγητής της αίρεσης του Πρωτείου στην Ορθοδοξία. Επίσης, ο πνευματικός σας έχει διαστρέψει το Τριαδικό Δόγμα υποστηρίζοντας ότι ο Πατήρ έχει, δήθεν, «πρωτείο» μέσα στην Αγία Τριάδα5, κάτι που είναι χειρότερο από την παπική κακοδοξία του filioque το οποίο υποτιμούσε το Άγιο Πνεύμα, ενώ η αιρετική διδασκαλία του Γέροντά σας υποβιβάζει και προσβάλει και το Άγιο Πνεύμα και τον Υιό! Ενδεικτικά, θα σας αναφέρω ότι ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης γράφει ότι «μείζων τοῦ Υἱοῦ ὁ Πατὴρ οὐκ ἔστιν».6

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΘΕΜΑ: Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΤΟΝ ΝΕΟ (ΠΟΠΟΒΙΤΣ) ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ Καθηγητής (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και Θεολόγος ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Μονή Τσέλιε της Σερβίας, 1-5-2017









                 ΕΙΣΗΓΗΣΗ 

ΘΕΜΑ: Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΤΟΝ ΝΕΟ (ΠΟΠΟΒΙΤΣ)

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ:

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Καθηγητής (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και Θεολόγος

ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Μονή Τσέλιε της Σερβίας, 1-5-2017
 
ΕΙΣΑΓΩΓΗ



Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δια πρεσβειών του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, μας αξίωσε να ρθούμε ως προσκυνητές στον τάφο του Αγίου και στη Μονή του Τσέλιε, την οποία, κατά την επίγεια ζωή του διακόνησε και την οποία εμείς ευχαριστούμε για τη φιλοξενία μας και τη φιλοξενία της ημερίδας μας για τον Άγιο.



Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είναι μοναδική περίπτωση διπλού Ορθόδοξου Θεολόγου, αφενός μεν επιστημονικού θεολόγου (Καθηγητής της Δογματικής της Θεολογικής Σχολής Βελιγραδίου), αφετέρου δε αποκαλυπτικού θεολόγου ως εκ της αναγνωρισμένης αγιότητάς του.



Μεταξύ των Ορθόδοξων έργων του Αγίου, συγκαταλέγεται η Ορθόδοξη Δογματική του, με τον τίτλο «Ορθόδοξη Φιλοσοφία της Αληθείας» και με υπότιτλο «Δογματική της Ορθόδοξης Εκκλησίας», αποτελούμενη στη Γαλλική τη μετάφραση (από τις Εκδόσεις LAge dHomme) από πέντε τόμους, με πρόλογο του Σεβασμιωτάτου Αθανασίου Γιέβτιτς, μαθητή του Αγίου.



Από τον 3ο τόμο της Ορθόδοξης Δογματικής του Αγίου θα χρησιμοποιήσουμε το τμήμα που αφορά τη διδασκαλία του Χριστού, για να εντοπίσουμε τις διδακτικές μεθόδους του Χριστού, τις οποίες θα συσχετίσουμε με τις σύγχρονες διδακτικές μεθόδους.



Ο σκοπός της εισήγησης είναι να εξαχθούν τα αναγκαία συμπεράσματα ως προς το ποιές σύγχρονες διδακτικές μέθοδοι είναι σύμφωνες με τις διδακτικές μεθόδους της διδασκαλίας του Χριστού, προκειμένου να χρησιμοποιούνται από τους ποιμένες και διδασκάλους για τη διάδοση της διδασκαλίας του Χριστού στο σύγχρονο πλανώμενο κόσμο μας.



Προς το σκοπό αυτόν, η εισήγηση περιλαμβάνει, εκτός από την παρούσα εισαγωγή και το συμπέρασμα, τα εξής δύο κύρια μέρη:

1 – Οι μέθοδοι διδασκαλίας και μάθησης εν γένει, και

2 – Η διδασκαλία και οι μέθοδοι διδασκαλίας του Χριστού. 




Ι. ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗΣ

Α. ΤΥΠΟΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι διδακτικών μεθόδων οι οποίες μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε τρεις ευρείς τύπους.
Αυτοί οι τύποι διδακτικών μεθόδων είναι  οι εξής:

1 – Μέθοδοι που επικεντρώνονται στον δάσκαλο:
Ο εκπαιδευτής έχει τον ρόλο του κυρίου του αντικειμένου. Θεωρείται από τους εκπαιδευόμενους ως ειδικός ή ως αυθεντία.
Οι εκπαιδευόμενοι από την άλλη θεωρούνται ως παθητικοί και αποδέκτες της γνώσης από τον εκπαιδευτή.
Παραδείγματα τέτοιων μεθόδων είναι οι μέθοδοι έκθεσης ή διάλεξης, οι οποίες απαιτούν λίγη ή καθόλου συμμετοχή των εκπαιδευόμενων στη διαδικασία διδασκαλίας.
Εξαιτίας της έλλειψης συμμετοχής των εκπαιδευόμενων στο αντικείμενο της διδασκαλίας, οι εν λόγω μέθοδοι ονομάζονται «κλειστού τύπου».

2 – Μέθοδοι που εστιάζονται στον μαθητή:
Ο δάσκαλος είναι ταυτόχρονα εκπαιδευτής και εκπαιδευόμενος, διότι μαθαίνει νέα πράγματα καθημερινά τα οποία δεν γνώριζε στη διαδικασία της διδασκαλίας. Γίνεται μάλλον μια πηγή παρά μια αυθεντία.
Παραδείγματα τέτοιων μεθόδων είναι η μέθοδος συζήτησης, η προσέγγιση που βασίζεται στην ανακάλυψη ή έρευνα, το πρότυπο της μάθησης μέσω συζήτησης.

3 – Μέθοδοι που εστιάζονται στο περιεχόμενο:
Τόσο ο εκπαιδευτής όσο και ο εκπαιδευόμενος πρέπει να ενταχθούν στο περιεχόμενο της διδασκαλίας.
Τούτο σημαίνει ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες που πρέπει να διδαχθούν, θεωρούνται πολύ σημαντικές. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σαφήνεια και την προσεκτική ανάλυση του περιεχομένου. Τόσο ο εκπαιδευτής όσο και ο εκπαιδευόμενος δεν μπορούν να αλλάξουν ή να επικρίνουν ο,τιδήποτε αφορά το περιεχόμενο. Οι
μέθοδοι αυτοί υποτάσσουν τα ενδιαφέροντα του εκπαιδευτή και του εκπαιδευόμενου στο περιεχόμενο της διδασκαλίας.
Ένα παράδειγμα τέτοιων μεθόδων είναι η προγραμματισμένη μαθησιακή προσέγγιση.

4 – Διαδραστικοί / συμμετοχικοί μέθοδοι:
Αυτές οι μέθοδοι δανείζονται ένα τμήμα από τις άλλους τρεις τύπους μεθόδων χωρίς αναγκαστικά να δίνουν αδικαιολόγητη έμφαση στον εκπαιδευόμενο, στο περιεχόμενο ή στον εκπαιδευτή.
Οδηγούνται από την ανάλυση της κατάστασης για το τί είναι το καταλληλότερο να μάθουμε / να κάνουμε επί του παρόντος, δεδομένης της κατάστασης των εκπαιδευόμενων και του εκπαιδευτή.
Απαιτούν μια συμμετοχική κατανόηση διαφόρων  τομέων και παραγόντων.

……………………………………………………………………………………………


Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ
Υπάρχουν διάφορες διδακτικές μέθοδοι ή τεχνικές μάθησης. Κατωτέρω αναφέρεται μια σύνοψη των σημαντικότερων διδακτικών μεθόδων.
1 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΞΗΣ
Είναι μια προφορική  παρουσίαση  γνώσεων από τον εκπαιδευτή.
Οι εκπαιδευόμενοι πρέπει να μάθουν μέσω της ακρόασης και της κατανόησης.
Στο επίκεντρο είναι ο εκπαιδευτής. Είναι πολύ δραστήριος και αυτός μόνον μιλά.
Οι εκπαιδευόμενοι είναι πολύ ανενεργοί και αυτοί μόνον ακούν.
Παρά τη δημοτικότητα των διαλέξεων, η έλλειψη ενεργού συμμετοχής των εκπαιδευόμενων περιορίζει τη χρησιμότητά της ως μέθοδο διδασκαλίας.
Η διάλεξη συνιστάται για εκπαιδευόμενους με πολύ λίγη γνώσεις ή περιορισμένες γνώσεις σχετικά με το θέμα.
Είναι επίσης χρήσιμη για την παρουσίαση ενός οργανωμένου συνόλου νέων πληροφοριών στον εκπαιδευόμενο.
Για να είναι αποτελεσματική στην προώθηση της μάθησης, η διάλεξη πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένες συζητήσεις και περίοδο ερωτήσεων και απαντήσεων, ώστε να επιτρέπεται στους εκπαιδευόμενους να συμμετέχουν ενεργά.

2 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Ο διάλογος περιλαμβάνει αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενων.
Ο εκπαιδευτής ξοδεύει κάποιο χρόνο να ακούει, ενώ οι εκπαιδευόμενοι ξοδεύουν χρόνο να μιλήσουν.
Ο διάλογος είναι μια πιο ενεργή μαθησιακή εμπειρία για τους εκπαιδευόμενους παρά η διάλεξη.
Καθώς συμβάλλει στην ενθάρρυνση της συμμετοχής των εκπαιδευόμενων στο αντικείμενο της μάθησης, μπορεί να συμβάλει στην επιθυμητή αλλαγή συμπεριφοράς.
Ο διάλογος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με σκοπό την ανάπτυξη του μαθήματος, κάνοντας τους εκπαιδευόμενους να εφαρμόσουν αυτά που έχουν μάθει, ή να ελέγξει τη μάθηση των εκπαιδευόμενων μέσω της ανατροφοδότησης (feedback).
Ο διάλογος μπορεί να έχει ιδίως τις εξής μορφές:
α) συζήτηση (δηλ. ελεύθερος διάλογος, στρογγυλό τραπέζι – πάνελ),
β) μαιευτική (σωκρατικός διάλογος – κατευθύνεται από τον εκπαιδευτή),
γ) ερωταποκρίσεις (ερωτήσεις – απαντήσεις).

3 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ
Αφορά τις δεξιότητες.
Σημαίνει οποιαδήποτε σχεδιασμένη εκτέλεση μιας επαγγελματικής δεξιότητας, επιστημονικής αρχής ή πειράματος. 

4 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
Είναι μέθοδος της αυτο-διδασκαλίας.

5 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Είναι η μέθοδος κατά την οποία ο εκπαιδευτής αναθέτει στους εκπαιδευόμενους την ανάγνωση βιβλίων, περιοδικών, εγγράφων σχεδίων (projects) ή έρευνας (research), ή ασκήσεις για την πρακτική.

5 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟΥ
Είναι η μέθοδος κατά την οποία ο εκπαιδευτής εργάζεται αμέσως με έναν εκπαιδευόμενο.

6 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Είναι μια μέθοδος φροντιστηρίου, η οποία περιλαμβάνει τον εκπαιδευτή και τις ομάδες εκπαιδευόμενων, και όχι τον εκπαιδευτή και έναν εκπαιδευόμενο.

7 -  Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΒΟΜΒΟΥ (BUZZ GROUP)
Σε μια συνάντηση βόμβου, η ολομέλεια της ομάδας μπορεί να σπάσει σε υποομάδες για να συζητήσει μια ή δύο συγκεκριμένες ερωτήσεις ή ζητήματα.
Η αίθουσα σύντομα γεμίζει με θόρυβο χαμηλής συχνότητας και μικρής ή μεσαίας έντασης (δηλ. με βόμβο), καθώς κάθε υποομάδα «βουϊζει» στη συζήτηση.
Εάν είναι απαραίτητο, μετά τη συζήτηση στις υποομάδες, ένα μέλος κάθε υποομάδας μπορεί να αναφέρει τα αναφέρει τα πορίσματά της στην ολομέλεια.
Οι ομάδες βόμβου μπορούν να είναι σε δυάδες, τριάδες ή πιο πολυμελείς, ανάλογα με τη δραστηριότητα. Αυτό επιτρέπει σχεδόν σε καθένα εκπαιδευόμενο να εκφράσει τη γνώμη του.
Ενώ κάνουν βόμβο, οι εκπαιδευόμενοι είναι σε θέση να ανταλλάξουν ιδέες και να αποκομίσουν όφελος από την ευρεία συλλογική εμπειρία τους.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να προσφέρει μια καλή ευκαιρία στους εκπαιδευόμενους να προβληματιστούν για το περιεχόμενο μιας διάλεξης.
Μια καλή συνάντηση βόμβου θα δημιουργήσει πολλές ιδέες, σχόλια, γνώμες, οι περισσότερες από τις οποίες θα ανακοινωθούν στην ολομέλεια της ομάδας.

8 – Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟΥ ΙΔΕΩΝ (BRAINSTORMING)
Ο σκοπός μιας συνάντησης καταιγισμού ιδεών είναι να ανακαλύψει νέες ιδέες και απαντήσεις πολύ γρήγορα.
Διαφέρει από τη συζήτηση των ομάδων βόμβου στα εξής σημεία:
α) Η εστίαση είναι στη δημιουργία, όσο το δυνατόν, περισσότερων ιδεών, χωρίς αυτές να κρίνονται. Και
β) Μια συνάντηση καταιγισμού ιδεών μπορεί να λειτουργήσει καλά σε μια μεγάλη ομάδα και συνήθως χρειάζεται λιγότερο χρόνο.
Σε αυτήν την τεχνική, σε όλες τις ιδέες δίνεται ίση πίστη.
Οι εκπαιδευόμενοι ενθαρρύνονται να αφήνουν τις ιδέες να κυκλοφορούν ελεύθερα, αξιοποιώντας και βελτιώνοντας τις προηγούμενες ιδέες.
Ακόμη και οι πιο επιφυλακτικοί εκπαιδευόμενοι πρέπει να αισθάνονται αρκετά τολμηροί για να συνεισφέρουν.
Καμία ιδέα, όσο τρελλή, δεν θα πρέπει να απορριφθεί.
Αυτές οι ιδέες καταχωρούνται ακριβώς όπως εκφράζονται σε ένα πίνακα ή πίνακα παρουσιάσεων ή γραμμένες σε κομμάτια χαρτιού.
Ο συνδυασμός ιδεών που δημιουργούνται γρήγορα, συνήθως οδηγεί σε μια πολύ ζωντανή και ενεργητική συνεδρία.
Ο σκοπός της καταγραφής των απαντήσεων είναι να συγκεντρωθούν οι υπάρχουσες εμπειρίες και σκέψεις.
Μετά από μια συνάντηση καταιγισμού ιδεών, οι ιδέες μπορούν να συζητηθούν περαιτέρω και να αξιολογηθούν.
Οι ιδέες μπορούν να ομαδοποιηθούν και να αναλυθούν έτσι ώστε να ανήκουν στην ομάδα και όχι σε άτομα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου