Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Η αλλοίωση που φέρνει στις συνειδήσεις η Παναίρεση μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως τί λέει ο «γέροντάς μας»! Πάνω από τους Γέροντες είναι η Εκκλησία!




Ἡ  «δ ι δ α χ ή»,   ἀκόμα ἕνα κείμενο ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καὶ ἀπόδειξη τῆς τραγικότητας τῆς ἐποχῆς μας.

  πάρχει ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὸ στὸ εὐρὺ χριστεπώνυμο κοινό, μολονότι ἀποτελεῖ σημαντικὴ πηγὴ γιὰ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας στοὺς πρώτους αἰῶνες καὶ μία τρανταχτὴ ἀπόδειξη τῆς διαχρονικῆς διδασκαλίας Της ἐναντίον τῶν αἱρέσεων. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποκαλεῖται «διδαχή» ἢ «διδαχὴ τῶν 12 Ἀποστόλων» καὶ χρονολογεῖται μεταξὺ τοῦ τέλους τοῦ 1ου καὶ περὶ τὰ μέσα τοῦ 2ου αἰῶνα (βλ. βιβλιογραφία στὸ τέλος τοῦ κειμένου). Ἡ ἔκδοση του ἔγινε τὸ 1838 ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Νικομηδείας Φιλόθεο Βρυέννιο μὲ βάση ἕνα κώδικα τοῦ 1056 καὶ μετὰ ἀπὸ προετοιμασία τοῦ κειμένου ἀπὸ τὸν Κωνσταντίνο Τυπάλδο. Ὁ συγγραφέας αὐτοῦ τοῦ κειμένου δὲν εἶναι γνωστός, ἀλλὰ ἡ ἐγκυρότητά του ἦταν δεδομένη, ὥστε νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς πηγὴ ἀπὸ τὸν Ὠριγένη, τὸν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας, καὶ τὸν Εὐσέβιο.
     Διαβάζουμε λοιπὸν στὰ κεφ. 11–16 τῆς «διδαχῆς»:
11. «Ὃς ἂν οὖν ἐλθὼν διδάξῃ ὑμᾶς ταῦτα πάντα τὰ προειρημένα, δέξασθε αὐτόν· ἐὰν δὲ αὐτὸς ὁ διδάσκων στραφεὶς διδάσκῃ ἄλλας διδαχὰς εἰς τὸ καταλῦσαι, μὴ αὐτοῦ ἀκούσητε· εἰς δὲ τὸ προσθεῖναι δικαιοσύνην καὶ γνῶσιν κυρίου, δέξασθε αὐτὸν ὡς κύριον. Περὶ δὲ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν κατὰ τὸ δόγμα τοῦ εὐαγγελίου, οὕτως ποιήσατε. Πᾶς δὲ ἀπόστολος ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς δεχθήτω ὡς κύριος·... Ἐξερχόμενος δὲ ὁ ἀπόστολος μηδὲν λαμβανέτω εἰ μὴ ἄρτον, ἕως οὗ αὐλισθῇ· ἐὰν δὲ ἀργύριον αἰτῇ, ψευδοπροφήτης ἐστίν.
Καὶ πάντα προφήτην λαλοῦντα ἐν πνεύματι οὐ πειράσετε οὐδὲ δια κρινεῖτε· πᾶσα γὰρ ἁμαρτία ἀφεθήσεται, αὕτη δὲ ἡ ἁμαρτία οὐκ ἀφεθήσεται. Οὐ πᾶς δὲ ὁ λαλῶν ἐν πνεύματι προφήτης ἐστίν, ἀλλ΄ ἐὰν ἔχῃ τοὺς τρόπους κυρίου. ἀπὸ οὖν τῶν τρόπων γνωσθήσεται ὁ ψευδοπροφήτης καὶ ὁ προφήτης... Πᾶς δὲ προφήτης διδάσκων τὴν ἀλήθειαν, εἰ ἃ διδάσκει οὐ ποιεῖ, ψευδοπροφήτης ἐστίν... Ὃς δ΄ ἂν εἴπῃ ἐν πνεύματι· δός μοι ἀργύρια, ἢ ἕτερά τινα, οὐκ ἀκούσεσθε αὐτοῦ· ἐὰν δὲ περὶ ἄλλων ὑστερούντων εἴπῃ δοῦναι, μηδεὶς αὐτὸν κρινέτω.

12. Πᾶς δὲ ὁ ἐρχόμενος πρὸς ὑμᾶς ἐν ὀνόματι κυρίου δεχθήτω, ἔπειτα δὲ δοκιμάσαντες αὐτὸν γνώσεσθε (σύνεσιν γὰρ ἔχετε) δεξιὰν καὶ ἀριστεράν. Εἰ μὲν παρόδιός ἐστιν ὁ ἐρχόμενος, βοηθεῖτε αὐτῷ, ὅσον δύνασθε·... Εἰ δὲ οὐκ ἔχει τέχνην, κατὰ τὴν σύνεσιν ὑμῶν προνοήσατε, πῶς μὴ ἀργὸς μεθ΄ ὑμῶν ζήσεται χριστιανός. Εἰ δ΄ οὐ θέλει οὕτω ποιεῖν, χριστέμπορός ἐστι· προσέχετε ἀπὸ τῶν τοιούτων.
15. Χειροτονήσατε οὖν ἑαυτοῖς ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ κυρίου, ἄνδρας πραεῖς καὶ ἀφιλαργύρους καὶ ἀληθεῖς καὶ δεδοκιμασμένους· ὑμῖν γὰρ λειτουργοῦσι καὶ αὐτοὶ τὴν λειτουργίαν τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων. Μὴ οὖν ὑπερίδητε αὐτούς· αὐτοὶ γάρ εἰσιν οἱ τετιμημένοι ὑμῶν μετὰ τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων. Ἐλέγχετε δὲ ἀλλήλους μὴ ἐν ὀργῇ, ἀλλ΄ ἐν εἰρήνη, ὡς ἔχετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ· καὶ παντὶ ἀστοχοῦντι κατὰ τοῦ ἑτέρου μηδεὶς λαλείτω μηδὲ παρ΄ ὑμῶν ἀκουέτω, ἕως οὗ μετανοήσῃ.
16... Ἐν γὰρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνθήσονται οἱ ψευδοπροφῆται καὶ φθορεῖς, καὶ στραφήσονται τὰ πρόβατα εἰς λύκους, καὶ ἡ ἀγάπη στραφήσεται εἰς μῖσος· αὐξανούσης γὰρ τῆς ἀνομίας μισήσουσιν ἀλλήλους καὶ διώξουσιν καὶ παραδώσουσι καὶ τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλανὴς ὡς υἱὸς θεοῦ καὶ ποιήσει σημεῖα καὶ τέρατα καὶ ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ποιήσει ἀθέμιτα, ἃ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος. Τότε ἥξει ἡ κτίσις τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν πύρωσιν τῆς δοκιμασίας, καὶ σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀπολοῦνται· οἱ δὲ ὑπομείναντες ἐν τῇ πίστει αὐτῶν σωθήσονται ἀπ΄ αὐτοῦ τοῦ καταθέματος...»

   Μετὰ ἀπὸ τόσες ἀναφορὲς στὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων Της καὶ μετὰ ἀπὸ τόσα κείμενα καὶ τόσες ἀποδείξεις ποὺ ἔχουν δημοσιευτεῖ γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν οἰκουμενιστῶν ἀπὸ τὴν διδασκαλία αὐτή, ποιός δὲν μπορεῖ καὶ ἐδῶ νὰ ἀναγνωρίσει τὴν δισχιλιετὴ συνέπεια τῆς Ἐκκλησίας, πραγματικὸ θαῦμα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία –ποῦ ἀλλοῦ, πραγματικά, συναντιέται τέτοια συνέπεια; Ὁ συγγραφέας τοῦ κειμένου μᾶς διδάσκει ξεκάθαρα καὶ μὲ ἐκκλησιαστικὴ συνέπεια:
  Ὅποιος διδάσκει ἄλλη διδασκαλία, ἀπὸ αὐτὴ ποὺ μᾶς παρεδόθηκε, εἶναι ψευδοπροφήτης καὶ λύκος καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀκοῦμε οὔτε νὰ τὸν ἀκολουθοῦμε.
  Ὅτι δὲν πρέπει νὰ δεχόμαστε τοὺς ψευδοπροφῆτες, ἀλλὰ ἀντιθέτως νὰ τοὺς πολεμοῦμε καὶ νὰ τοὺς διώχνουμε ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
   Ὅτι πρέπει οἱ ποιμένες νὰ εἶναι πραεῖς, ἀφιλάργυροι, ἀληθεῖς καὶ δοκιμασμένοι, δηλ. νὰ ἔχει ἐξεταστεῖ καὶ νὰ ἐξετάζεται συνεχῶς ἡ ποιμαντική τους δραστηριότητα καὶ ἡ διδασκαλία τους.
 Ὅτι στοὺς ἔσχατους καιροὺς θὰ πλανηθοῦν πολλοὶ καὶ θὰ παραδοθοῦν σὲ λυκοποιμένες καὶ ὅτι ἡ ἀγάπη θὰ μεταστραφεῖ σὲ μῖσος καὶ ὅτι πολλοὶ θὰ χαθοῦν.
     
   Διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραμμές, ποιός δὲν διαπιστώνει ἀμέσως:
  Πὼς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀλλοιώνει τὶς παρακαταθῆκες καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
   Ποιός δὲν φέρνει στὸν νοῦ του τοὺς γεμάτους ἔπαρση, ὀξύτητα καὶ πνεῦμα διωγμοῦ, φιλόδοξους, φιλάργυρους, ἀναληθεῖς, ἀμοραλιστὲς, ἀνεξέταστους καὶ φυγομάχους σημερινοὺς Ἐπισκόπους καὶ τοὺς φιλόμισθους ὑποστηρικτὲς καὶ ἐργάτες τους;
  Ποιός δὲν διαπιστώνει τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὸν φόβο πολλῶν «ἀντιοικουμενιστῶν», ποὺ ἄλλα λένε καὶ ἄλλα πράττουν, ζητώντας καὶ αὐτοὶ μᾶλλον ἀνθρώπινη δόξα παρὰ οὐράνιο μισθό;
   Ποιός δὲν διαπιστώνει ὄχι μόνο τὴν ἔλλειψη θεμιτοῦ καὶ ἀναγκαίου ἐλέγχου τῶν ποιμένων ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄδικη καὶ ἀντιπατερικὴ καταδίκη του ἀπὸ τοὺς ποιμένες, ὅταν αὐτὸς ὁ ἔλεγχος ἐφαρμόζεται δικαίως καὶ ἀνάλογα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας;    Ποιός δὲν ἀντιλαμβάνεται, ὅτι τὸ κείμενο αὐτό, ὅπως καὶ ὅλα τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀφοροῦν ὅλους μας, ἀνεξαρτήτως τί λέει «ὁ γέροντάς μας» ἢ ὁ πνευματικός μας, διότι κανένας, ὅποια θέση καὶ νὰ κατέχει, δὲν εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας;
   κτὸς ἂν κάποιος δὲν θεωρεῖ τὸν οἰκουμενισμὸ παναίρεση, τὴν χειρότερη αἵρεση, κατὰ τοὺς Ἁγίους, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας συνολικά.

Χριστὸς ἀνέστη!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Βιβλιογραφία:
Δημητρίου Σ. Μπαλάνου, «Πατρολογία», Αθήναι 1930.
«Βιβλιοθήκη Ελλήνων Πατέρων», Κλήμης, τόμ. Β΄, σελ. 211 - 214.
Στυλιανού Γ. Παπαδόπουλου, «Πατρολογία», Τόμος Α’ – Αθήνα 1982 Β΄ Έκδοση, σελ. 170 - 173.
Bardenhewer, Geschichte der altkirchlichen Literatur, τόμ. 1, 1913, σ. 102 – 103.
Revue d'histoire et de litt. religieuses, Paris 1921 o. 433-481.
Schermann, Die allgemeine Kirchenordnung, Paderborn 1915.
Ralph Martin Novak, Χριστιανισμὸς καὶ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία, Εκδόσεις Κονιδάρη, Φεβρουάριος 2008, σελ. 66–71.

Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς) του πατρος Φωτιου Βεζυνια.

Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)

του πατρος Φωτιου Βεζυνια.


Είχαμε τη υποψία... μα μάλλον είναι αληθές... ότι κάποιοι θεωρούν την Εκκλησία, περιουσία τους, και τσιφλήκι κληρονομικό.... Λοιπόν οι Άγιοι αλλιώς μας διδάσκουν. Αλλιώς ορίζουν και την Εκκλησία, και τους εντός και τους εκτός αυτής. Είναι καλό να αφήσουμε την μεταπατερική προσέγγιση, και να σκύψουμε με σεβασμό στα λόγια των Αγίων.. Πόσο μάλλον όταν λέμε... και διατυμπανίζουμε.... ότι τους σεβόμαστε και τους τιμούμε. Έτσι γενικά και αόριστα... και ελπίζουμε να μην χρειαστεί να γίνουμε συγκεκριμμένοι...

Αποτέλεσμα εικόνας για Άγιος Γρηγόριος ο παλαμας

Από τον βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:
Ο καταδικασθείς σε καθαίρεση και αφορισμό, στη Σύνοδο του 1344 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, Αγιορείτης ιερομόναχος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μαθητής του μοναχός Ιωσήφ ο Καλόθετος απάντησαν μη αναγνωρίζοντας την καθαίρεση τους στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα το 1344 (δηλαδή πριν την καθαίρεση αυτού του τελεταίου το 1347) για την καινοτομία στην Ορθόδοξη Πίστη που αφορά τη λατινόφρονη αίρεση της κτιστής Χάριτος.
*(Ποίος ισχυρίζεται ότι δεν έχουν καταδικαστεί οι κακοδοξίες των Λατίνων;)*  
Γράφουν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο μαθητής του Ιωσήφ ο Καλόθετος σε ελεύθερη μετάφραση: «Μας λένε όσοι αποκαλούν τους εαυτούς τους και καλούνται από τους άλλους, ειδήμονες και ιερούς ότι θα μας κάνουν απόβλητους της Εκκλησίας. 
*(Και σήμερα τα ίδια ακριβώς ακούγονται, από τα στόματα αυτών που αγκαλιάζονται με τον κ. Φραγκίστο και τους οπαδούς του, και στάζουν μέλι από την... έκσταση στην οποία περιπίπτουν....)*

Από ποιά Εκκλησία θα μας κάνουν απόβλητους; Από Αυτήν των Αποστόλων; Από αυτήν των Ομολογητών; Αφού με αυτούς είμαστε σύμφωνοι.
-Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. 
-Γιατί που φαίνεται η ευσέβεια σε αυτήν την νεοφανή εκκλησία; 
Στις απειλές;,
Στους λοιδωρισμούς;,
Στο εναντίον των αγίων στασιακό φρόνημα;,
Στο ψεύδος και στην παραποίηση των Ιερών Κανόνων;,
Στον ισοσκελισμό Αγίων και βεβήλων; 
*(Ακούγεται από επίσημα χείλα ότι όλα αυτά ..... διεπράχθησαν και στην Κρήτη. Ας ανακοινωθούν λοιπόν τα πρακτικά για να δούμε την Αλήθεια... Και δυστυχώς όλοι εμείς που τολμήσαμε να τους δούμε στα μάτια, και... αγαπητικά να τους πούμε "κάνατε λάθος", υφιστάμεθα τις απειλές, τους λοιδωρισμούς των "ανθρώπων" τους και των "αυλοκολάκων" τους. Υφιστάμεθα την παραποίηση των νοημάτων των Ιερών Κανόνων κατά το δοκούν... Και ακούμε "φρίξον Ήλιε"... ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες αποτελούν μέλη της Εκκλησίας...)* 
Συνεχίζουν οι Άγιοι....   
Η δική μας Εκκλησία,
...είναι αγνή, καθαρά, ειρηνική, απέχει του οποιοδήποτε φαύλου καί πονηρού καί κάθε κακίας, είναι ἐλευθέρα καί δεν αναμιγνύεται με ρύπους καί σπίλους, πρεσβεύει τά υγιά καί καθαρά καί απειλικρινημένα δόγματα των θεοφόρων ἀνδρῶν. 
Μόνη κεφαλή δέ της Εκκλησίας είναι ὁ Kύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέλη δέ καί μέρη τῆς τοιαύτης Εκκλησίας είναι τό σύστημα καί η σύνοδος των ευσεβών και όχι των αυτοανακηρυχθέντων δεδικαιωμένων. (Από την Ἀναίρεσιν γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3, 606 και από Ἰωσήφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρά Δημητρίου Τσάμη, τόμος 1, σελ. 294-296) *(Μήπως ανατρέπεται και η Ζηζιούλειος Θεολογία, η οποία πολύ βόλεψε κάποιους;)*.
Ας επανέλθουμε λοιπόν στον δρόμο των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων. Εκείνοι μόνο μπορούν να μας πουν τί έγινε στην Κρήτη... Και όχι βέβαια ο "αυτο-αποκαλούμενος" πάπας, και οι θαυμαστές του...
Χριστός Ανέστη
π. Φώτιος Βεζύνιας

Όλα γίνονται υπό το φώς των προβολέων. Φανερά και επαναλαμβανόμενα. Τώρα πλέον, ούτε οι Ποιμένες, ούτε οι πιστοί έχουν δικαιολογία ότι δεν γνωρίζουν!


Συμπροσευχές, ἀγκαλιὲς μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα καὶ χειροφιλήματα!!! 

Ὁ μητροπ. Ἰωάννης Ζηζιούλας στὴν "Ἁγία" Τράπεξα τῶν Παπικῶν μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο. Συμπροσευχές, ἀσπασμοί, χειροφίλημα τοῦ παναιρετικοῦ Πάπα ἀπὸ τὸν συνοδὸ τοῦ Ζηζιούλα!!

Το Βίντεο

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) Saint Ignatios Είναι φοβερή φτώχεια, η έλλειψη της αληθινής επίγνωσης του Θεού. Γιατί τότε, παίρνεις τα έργα του διαβόλου για έρ

Θαύματα και σημεία - Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ)

Saint Ignatios
Είναι φοβερή φτώχεια, η έλλειψη της αληθινής επίγνωσης του Θεού. Γιατί τότε, παίρνεις τα έργα του διαβόλου για έργα του Θεού.

Α Γ Ι Ο Υ    Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ   
Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α-
Ν Ι Ν Ω Φ
Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ   
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ

Θ Α Υ Μ Α Τ Α   Κ Α Ι   Σ Η Μ Ε Ι Α

Προλογος


Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1987. Από τότε εκυκλοφόρησε σε 4 εκδόσεις (= 20.000 αντίτυπα).
Μας μιλάει για την τάση που έχουν μερικοί ευσεβείς, να αναζητούν με λαχτάρα «θαύματα και σημεία», «θαυματουργούς», «σημειοφόρους», «χαρισματούχους».
Μας λέγει, ότι δεν πρέπει να λιγωνόμαστε για «θαύματα και σημεία». Γιατί με «θαύματα και σημεία», και μάλιστα μεγάλα και καταπληκτικά, θα προσπαθήσει να μας πλανήσει ο αντίχριστος, τότε που θα έλθει.

"Τρικυμία εν κρανίω": Καταγγέλλει τον Σύρου, αλλά δρα ως "Δούρειος Ίππος" των Οικουμενιστών!

Επαινεί τον π. Γ. Μεταλληνό, που μεσολάβησε (όπως εγράφη) για να "επιστρέψει" αποτειχισμένος στον Οικουμενιστικό «παράδεισο» του Μητρ. Σύρου Δωρόθεου, τον οποίον καταγγέλλει ως Οικουμενιστή!!!

http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2017/04/blog-post_282.html

ΕΠΑΙΝΕΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

ΤΟΥ π. Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ



Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός μας έχει απογοητεύσει οικτρά εξαιτίας της στάσης που τηρεί έναντι του κακόδοξου διανοούμενου κ. Χρήστου Γιανναρά τον οποίο μέχρι τώρα δεν έχει ελέγξει -ως όφειλε να πράξει από καιρού- δημόσια για τις κακοδοξίες που κατ’ εξακολούθηση διατυπώνει... 

Αυτήν τη φορά, όμως, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την βαθύτατη εκτίμησή μας στον π. Γεώργιο Μεταλληνό επειδή -όπως μας πληροφορεί το ιστολόγιο “Παιδαγωγός”- συνετέλεσε αποφασιστικά στην επαναφορά σε κανονική τροχιά του ευλαβούς και παραδοσιακού ιερομονάχου π. Ευθύμιου Χαραλαμπίδη, ο οποίος, όχι μόνο διέκοψε το μνημόσυνο του οικείου Μητροπολίτη Σεβ. Σύρου Δωρόθεου, αλλά και προσεχώρησε για ένα διάστημα σε αντικανονική παρασυναγωγή.

Αναμένουμε ο π. Γεώργιος να κινηθεί με την ίδια ευαισθησία και συνέπεια για να ελέγξει τον κ. Γιανναρά τον κακό δαίμονα της Νεοελληνικής Θεολογίας που για δεκαετίες ολόκληρες αλλοτριώνει -σχεδόν ανενόχλητος- τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

OMOΛΟΓΙΑ: Αυτο το Θρασυτατο ΓΛΩΣΣΩΔΕΣ ...ανθρωπακι, ειναι ενα απο τα πολλα που διαθετει η σημερινη ΒΟΛΗ των Ελληνων που ειναι με ΜΗΔΕΝ Φιλοτιμο. Γιατι οχι; Καθε μηνα, ενω φτωχυνε και κυριολεκτικα λιμοκτονει ο λαος, αυτος και οι ομοιοι του τσεπωνουν περι τις 20 χιλιαδες ευρω τον μηνα απο την προδοτικη προσφορα τους, στην πωλησι των πρωτοτοκιων του Εθνους. Λυσσομανα, σαν αγνοτατη παρθενα να ξανακαταλαβη την εξουσια για να μην αφησει με την υπολοιπη παρεα του τιποτα ορθιο.Τετοιους επιλεξατε, Ελληνες και Ελληνιδες, για να σας διοικουν και θα υποστητε ολες τις συνεπειες της κακιστης επιλογης σας. ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, να δολοφονειτε σιγα σιγα αλλα σταθερα την Πατριδα σας. Ξερετε τι αφηνετε στους επιγονους σας; ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΗΣ.

 
ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Αυτο το Θρασυτατο ΓΛΩΣΣΩΔΕΣ ...ανθρωπακι, ειναι ενα απο τα πολλα που διαθετει η σημερινη ΒΟΛΗ των Ελληνων που ειναι με ΜΗΔΕΝ Φιλοτιμο. Γιατι οχι; Καθε μηνα, ενω φτωχυνε και κυριολεκτικα λιμοκτονει ο λαος, αυτος και οι ομοιοι του τσεπωνουν περι τις 20 χιλιαδες ευρω τον μηνα απο την προδοτικη προσφορα τους, στην πωλησι  των πρωτοτοκιων του Εθνους. Λυσσομανα, σαν αγνοτατη παρθενα να ξανακαταλαβη την εξουσια για να μην αφησει με την υπολοιπη παρεα του τιποτα ορθιο.Τετοιους επιλεξατε, Ελληνες και Ελληνιδες, για να σας διοικουν και θα υποστητε ολες τις συνεπειες της κακιστης επιλογης σας. ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, να δολοφονειτε σιγα σιγα αλλα σταθερα την Πατριδα σας. Ξερετε τι αφηνετε στους επιγονους σας; ΤΟ ΠΤΩΜΑ ΤΗΣ.

ΙΔΟΥ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ… ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ! (βίντεο)


Ως που μπορεί να φτάσει η πολιτική κολουτούμπα, σε επίπεδα εθνικής προδοσίας ;
Χτυπητή περίπτωση ενός ανθρώπου που επί χρόνια ξεγελούσε τον κόσμο να αγοράσει τα βιβλία του που σήμερα τα… «φτύνει» στον βωμό του πολιτικού ξεπουλήματος.





Αλλά δεν φτάνει να ξεπουλάμε ότι μέχρι πρότινος κηρύτταμε. Τώρα να ξεπουλήσουμε και όλα τα υπόλοιπα, ακόμα και τα…νησιά μας!
A ρε Τουργκούτ Οζάλ που είχες προφητέψει ότι η Τουρκία θα πάρει τα ελληνικά νησιά χωρίς πόλεμο. Εδώ σε… ξεπέρασαν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ...ΗΡΩΑ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΝΘΙΜΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ; ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΘΩΟΤΑΤΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΑΤΕΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ. ΘΥΜΑ ΠΛΕΚΤΑΝΗΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΑΚΑΛΙΔΗΣ;Περιμενετε αθωωτικες αποφασεις απο τις σημερινες επισκοπικες συνοδους των υποδικων Οικουμενιστων αρχιερεων; ΑΥΤΑΠΑΤΑΣΘΕ ΟΙΚΤΡΑ.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ...ΗΡΩΑ ΠΟΛΛΩΝ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΩΝ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΝΘΙΜΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ; 

ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΘΩΟΤΑΤΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΑΤΕΡΑ ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ.

ΘΥΜΑ ΠΛΕΚΤΑΝΗΣ Ο ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΣΑΚΑΛΙΔΗΣ;

Περιμενετε αθωωτικες αποφασεις απο τις σημερινες επισκοπικες συνοδους των υποδικων Οικουμενιστων αρχιερεων;

ΑΥΤΑΠΑΤΑΣΘΕ ΟΙΚΤΡΑ.







Παρακολουθουμε τις εξελιξεις και θα επανελθουμε με νεωτερα.

Δυο αθωοτατα θυματα των λεγομενων - ο Θεος να τα κανη - Επισκοπικων δικαστηριων, για θεματα Πιστεως και δικαιοσυνης:

Ο ευλαβεστατος λευϊτης πατηρ Σταυρος Βαϊος και ο πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας.
  



Δεν θελεις, λαε, Ιησουν τον Ναζωραιο; Θα σε κυβερνουν οι αντιχριστοι

Δεν θελεις, λαε, Ιησουν τον Ναζωραιο; Θα σε κυβερνουν οι αντιχριστοι



«…Καὶ πάλι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ἂν παρουσιαστῇ ἕνας πραγματικὰ πιστὸς Χριστιανός ―τώρα δὲν ὑπάρχει, σᾶς τὸ λέω καθαρά, γιατὶ εἴμαστε ἄξιοι τιμωρίας―, ἂν βρισκόταν ἕνας, καὶ ἔλεγε· «Ἕλληνες, δὲν θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ ἄλφα ἢ βῆτα ἢ γάμμα κόμμα, ἀλλὰ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, (μὲ τοῦτο ποὺ κρατῶ, ποὺ εἶνε σοφία. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο. Ὅλα τ᾿ ἄλλα εἶνε βλακεῖες, ἀνοησίες καὶ κουταμάρες)· τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ σοφία καὶ μ᾿ αὐτὸ θὰ κυβερνήσουμε τὴν Ἑλλάδα», πέστε μου, θὰ τὸν ψήφιζαν οἱ Χριστιανοί; Ἐμένα, λοιπόν, νὰ μοῦ τρυπήσετε τὴ μύτη, ἂν ἡ παράταξί του θὰ ἔπαιρνε ἕνα βουλευτὴ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ Βαραββᾶ θὰ ἐκλέξουν, διότι εἶνε κουμπάρος τους, διότι τοὺς εὐνοεῖ…, πολλὰ ἄλλα διότι.
Δὲν θέλεις, λαέ, Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖον; Ἔ, ἄφησε τότε νὰ ἐκλέγωνται οἱ Βαραββᾶδες σου καὶ νὰ σὲ κυβερνοῦν οἱ ἀντίχριστοι.
Δὲν θέλω νὰ ἐπεκταθῶ περισσότερο, γιατὶ θὰ νομίσετε ὅτι πολιτικολογῶ. Δὲν ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα. Τοὺς ξέρω ὅλους, ἐπὶ τόσα χρόνια. Ξέρω ποιός εἶνε ὁ ἕνας καὶ ποιός εἶνε ὁ ἄλλος. Ποιός ἀπ᾿ αὐτοὺς πατάει στὴν ἐκκλησία; ποιός ἐξομολογεῖται; ποιός κοινωνεῖ; Ὁ ἕνας τραβάει ἀπὸ ᾿δῶ κι ὁ ἄλλος ἀπὸ ᾿κεῖ.
Τὸ Εὐαγγέλιο μόνο λύνει τὸ κοινωνικὸ πρόβλημα. Ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος εἶνε πάρα πολὺ εὔκολη. Καὶ εἶνε εὔκολη ὄχι μὲ τὸν ἀντίχριστο, ἀλλὰ μὲ τὸ Χριστό.
Πρέπει νὰ γίνῃ στὴν Ἑλλάδα μιὰ κίνησι χριστιανική. Ἀλλὰ ποῦ εἶνε οἱ Χριστιανοί; Εἶνε σπάνιοι οἱ Χριστιανοί, ὅπως σπάνιοι εἶνε καὶ οἱ ἀστροναῦται. Ἀλλ᾿ ὅ,τι καὶ ἂν γίνῃ, τὸ Εὐαγγέλιο θὰ νικήσῃ. Αὐτὸ τὸ τρομερὸ βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς δὲν τὸ διαβάζετε.


Τὸ «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ εἶνε δικό σου» κατέστρεψε τὴν ἀνθρωπότητα. Ἔχω ἕνα συρτάρι μὲ διαζύγια καὶ τὰ ἐξετάζω· γιατὶ ἡ οἰκογένεια, αὐτή εἶνε ἡ πρώτη κοινωνία, τὸ πρῶτο βασίλειο στὸν κόσμο. Ἔχουν τὰ ἀντρόγυνα ἢ δημοκρατία ἢ δικτατορία. Ἕνας μοῦ παρουσιαζόταν σὰν ἀρχιδημοκράτης. Καὶ τοῦ λέω· «Ρώτησα τὴ γυναῖκα σου καὶ ἔμαθα, ὅτι στὸ σπίτι σου δὲν ἔχεις δημοκρατία ἀλλὰ δικτατορία. Εἶσαι Παπαδόπουλος μὲ βούρδουλα. Ἔχεις σακατέψει τὴ γυναῖκα σου».
Ὅταν πάλι στὸ σπίτι ἀρχίσῃ ἡ γυναίκα νὰ λέῃ, «Αὐτὸ εἶνε δικό μου, κι αὐτὸ δικό σου», πάει, δὲν ὑπάρχει οἰκογένεια. Παντρεύτηκες; Θὰ τὰ ἔχῃς ὅλα τὰ πράγματα κοινά.
Τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια, ποὺ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά, ἡ λύσι τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος ἦταν τὸ εὐκολώτερο πρᾶγμα. Ἰσότης, δικαιοσύνη, καὶ δουλειά. Δὲν πεινοῦσε κανένας. Τώρα ποιός τὸ δέχεται αὐτό;…»

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017



(SOBORNOST, το οικουμενιστικό πρότυπο)

Μια ολομέτωπη και συνεχώς κλιμακούμενη επίθεση δέχεται η Ορθοδοξία εδώ και εκατό χρόνια από τον οικουμενισμό. Στόχος η κατεδάφισή της, η υποστατική καταστροφή της. Η οικουμενιστική στρατηγική σταδιακά εξουδετέρωσε σημαντικές ορθόδοξες αντιστάσεις, θεωρητικά και πρακτικά, όπως για παράδειγμα το φρόνημα των επισκόπων και Ι. Μονών, ιδίως του Αγ. Όρους.
Ιστορικά βλέπουμε ότι η εκκλησιολογική – θεολογική αντίσταση στις αιρέσεις ήταν ο κανόνας, που είχε οριοθετήσει – καθιερωθεί από τις αγίες οικουμενικές συνόδους και την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του πληρώματος, κλήρου και λαού. Άμβλυνση της πνευματικής άμυνας και κρίσιμη υποχώρηση του Εκκλησιαστικού φρονήματος, με αντανάκλαση στην πρακτική ζωή της Εκκλησίας και στην συνείδηση των Ορθοδόξων, έχουμε στην νεώτερη ιστορία στο χρονικό διάστημα από την εορτολογική καινοτομία μέχρι σήμερα, στην οικουμενιστική αποστασία (ψευδο-σύνοδος Κρήτης).

BΛΕΠΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ, πατερα ΘΕΟΔΩΡΕ; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΤΕ ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑΤΕ. πατερα ΘΕΟΔΩΡΕ. ΙΔΟΥ ΝΥΝ ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ, ΙΔΟΥ ΝΥΝ ΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΕΙΜΑΖΕΤΑΙ, ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ, ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ. ΛΙΓΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ

BΛΕΠΕΤΕ   ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ, 
πατερα ΘΕΟΔΩΡΕ;
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΑΤΕ ΧΘΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑΤΕ.

πατερα ΘΕΟΔΩΡΕ. 
ΙΔΟΥ ΝΥΝ 
ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ, 
ΙΔΟΥ ΝΥΝ 
ΗΜΕΡΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΕΙΜΑΖΕΤΑΙ, ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ, ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ.

ΛΙΓΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ 
ΚΑΙ ΟΛΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ



Eπειδη προς το τελος το βιντεο αναφερει τις κακοδοξες Επιφανιες αποψεις οτι ταχα το μνημοσυνο του αιρετικου αρχιερεως δεν μολυνει τον μνημονευοντα κληρικο ή και τον παροντα λαο, παραβλεψατε τα.
Ειναι πραγματικες κακοδοξες αποψεις.
Οι Αγιοι Πατερες λενε τα ακριβως αντιθετα. 
Θα ακουσουμε, λοιπον, τον κατα τα αλλα καλον πατερα μας Επιφανιον, ή τους Αγιους μας;
Η απαντησι ειναι αυτονοητη και την λεμε και την υποστηριζουμε καθημερινα.


Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΞΕΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ…ΓΚΙΑΟΥΡ ΣΜΥΡΝΗ

Την έντονη οργή του Ερντογάν για την πόλη της Σμύρνης, την Gavur İzmir, δηλαδή την άπιστη Σμύρνη όπως την αποκαλούν και σήμερα οι ίδιοι οι Τούρκοι, έχει προκαλέσει το «μαύρισμα» του για άλλη μια φορά και σε αυτό το πολύ κρίσιμο δημοψήφισμα για την συνταγματική μεταρρύθμιση.

Χαρακτηριστικό είναι πως δυο μέρες μετά το δημοψήφισμα, στο οποίο οι Σμύρνη ψήφησε με ποσοστό 68,9% κατά του Ερντογάν, εξαπέλυσε ένα πρωτοφανές κύμα συλλήψεων αξιωματικών της Ασφάλειας με την κατηγορία σαν ύποπτοι για την διενέργεια νέου πραξικοπήματος. Αυτό, σαν μια πρόγευση το τι θα επακολουθήσει από τον Ερντογάν σε όσους τον καταψήφισαν.
Το εντυπωσιακό είναι πως ανάμεσα στου συλληφθέντες είναι ο ίδιος ο Διευθυντής Ασφαλείας της Σμύρνης και άλλοι 23 ανώτεροι αξιωματικοί, από τους οποίους πολλοί επιθεωρητές της αστυνομίας. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται σαν προσκείμενοι στον Γκιουλέν ακόμα και σαν ύποπτοι διενέργειας…τρομοκρατικών επιθέσεων.
Αυτά από την… Γικαούρ Ιζμίρ!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΖΩΗΣ του Αιδεσιμ. π. Βασ.Βολουδακη

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΓΕΙΟΥ ΖΩΗΣ

του Αιδεσιμ. π. Βασ.Βολουδακη 

Πάσχα σημαίνει διάβαση «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν Ζωήν». Καί Ζωή εἶναι ἡ Αἰώνια, ὄχι ἡ πρόσκαιρη. Ἡ πρόσκαιρη βιοτή μας δέν πρέπει νά ὀνομάζεται ζωή, ἀλλά ἀναμονή τοῦ θανάτου, ἀφοῦ ὅλη της ἡ μεταπτωτική ἀποδόμηση, ὅλες οἱ πτυχές τῆς λειτουργίας της εἶναι προετοιμασία καί προανάκρουσμα τοῦ θανάτου, καί τό ἀποτέλεσμα, ἡ κατάληξή της, ὁ θάνατος!
Αὐτή ἡ πραγματικότητα, ἡ διαπίστωσή μας γιά τήν ματαιότητα καί τήν περιορισμένη διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐπιγείου ζωῆς, ἀλλά καί ὁ ἐνδιάθετος πόθος γιά τήν Αἰωνιότητα, πού ὁ Θεός ἔχει ἐνσπείρει μέσα μας, ὁδήγησε καί ὁδηγεῖ συνεχῶς τήν ἀνθρωπότητα σέ μιά ἀδιάκοπη ἀναζήτηση τρόπων παρατάσεως τῆς ἐπιγείου ζωῆς, ἀντί νά τήν ὁδηγεῖ στήν βίωση τῆς μοναδικῆς Θεανθρώπινης ζωῆς πού «εἰσάγει τόν ἄνθρωπο πάλιν εἰς τόν Παράδεισον», στό «ἀρχαῖον κάλλος» του καί στήν Παραδείσια, στήν ἐκτός τοῦ κόσμου τούτου καί τῆς ἐπιγείου ζωῆς μακαριότητα.

Παρασυρμένοι καί ἐμεῖς, οἱ κατ’ ὄνομα χριστιανοί, ἀπό τό πνεῦ­μα τοῦ κόσμου, μαθαίνοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, θεωρήσαμε πώς αὐτή ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Πίστη μας σ’ αὐτήν εἶναι αὐτό πού ζητούσαμε γιά νά ἑδραιωθοῦμε περισσότερο καί μονιμώτερα στή γῆ καί νά κατοχυρώσουμε σ’ αὐτήν ὅλα τά προσωπικά μας δικαιώματα, σάν νά ἔχη καταργηθῆ ὁ προσωπικός σωματικός μας θάνατος, σάν νά εἶναι αὐτή ἡ ἐπίγεια ζωή ἡ Ἀθανασία, σάν νά μήν πρόκειται νά «παρέλθουν ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ» εἰς τόν αἰῶνα! Τόσο πολύ ἔχουμε γαντζωθεῖ στήν ἐπίγεια ζωή, ὥστε κάποιοι θρησκευόμενοι στίς μέρες μας ἔφθασαν νά διακηρύσσουν ὅτι ἀκόμη καί ἡ ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου δέν θά σημάνη τήν ἄμεση Β΄ Παρουσία τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά ὅτι καί μετά τόν Ἀντίχριστο ἡ ἐπίγεια ζωή θά συνεχίζεται!...
Λησμονήσαμε ἤ δέν συνειδητοποιήσαμε ἀκόμη αὐτό καθ’ ἑαυτό τό Γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας. Λησμονήσαμε ὅτι ὁ Χριστός «ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει». Δέν συνειδητοποιήσαμε ὅτι ὁ Χριστός δέν ἀνεστήθη γιά νά συνεχίση Σωματικῶς τήν ἐ­πί­γεια ζωή Του, ἀσχέτως τοῦ ὅτι ὡς Θεός, γιά τήν σωτηρία καί ἐνίσχυση τοῦ ἐπιγείου ἀγῶνος μας θά εἶναι «μεθ’ ἡμῶν πάσας τάς ἡμέρας» τῆς ἐπιγείου ζωῆς τῆς ἀνθρωπότητος, «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» τούτου, τοῦ ἀπατεῶνος. Οὔτε Ἀνεστήθη γιά νά παρατείνη τήν ἐπίγεια ζωή μας.
Ὁ Χριστός Ἀνεστήθη γιά νά μᾶς ἐπαναφέρη στήν αἰώνια ἀθανασία καί ὄχι γιά νά μᾶς δώση μόνο «ἐλπίδα Ἀναστάσεως». Αὐτό τό ἔπραξε, ἀφοῦ προηγουμένως ἔγινε «ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν», τούς ὁποίους μαζί Του «ἕως τόν Οὐρανόν ἀνήγαγε καί τήν Βασιλείαν Του ἐχαρίσατο τήν Μέλλουσαν», ὥστε διά τῆς Ἀναστάσεώς Του, νά μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό τόν παντοτεινό φόβο τοῦ θανάτου, καί, κυρίως, γιά νά μᾶς διατρανώση καί νά μᾶς διασαλπίση ὅτι «τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει». Μόνο ὅταν ἔχουμε καί ζοῦμε τό πο­λίτευμά μας «ἐν οὐρανοῖς», μποροῦμε νά ζήσουμε «ὡς πάροικοι ἐν τῷ κόσμῳ» καί ὄχι ὡς γαντζωμένοι στόν κόσμο, φοβισμένοι καί τρομαγμένοι ἀπό τόν ἐπικείμενο θάνατό μας.
Οἱ ἄνθρωποι, πού ἔχουν ἀπαγκιστρώσει τό φρόνημά τους ἀπό τόν κόσμο καί τίς περιορισμένες διαστάσεις καί δυνατότητες τῆς ἐπιγείου ζωῆς, εἶναι οἱ μόνοι κατ’ ἀκρίβειαν ἐλεύθεροι καί ἀδέσμευτοι ἀπό τά ἐπίγεια πάθη, ἱκανοί νά ζήσουν καί νά Ὁ­μο­­λο­γοῦν τήν Ἀλήθεια. Εἶναι οἱ μόνοι πού ὁ λόγος τους ἔχει ὑ­πό­στα­ση καί Θεία Ἐνέργεια γιά νά συντρίψη τά φρονήμα­τα καί τίς ἑτεροδιδασκαλίες τῶν Λυκοποιμένων τῆς ἐποχῆς μας, οἱ ὁποῖοι –ἐνῶ ἔχουν ἀποστολή νά μεταποιοῦν ψυχές σέ πο­λῖ­τες τοῦ Παραδείσου– «κλεί­ουν τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», με­τα­τρέ­ποντας τήν Πίστη τοῦ Χριστοῦ μας –τήν «τῶν ἐλπιζομένων ὑπόστασιν»– σέ μιά ἄφρονα “ἀμπελοφιλοσοφία” πού ἔχει μοναδική ἐπιδίωξη τήν παράταση τῆς ἐπιγείου ζωῆς στήν αἰωνιότητα!
Δηλαδή, συγχρονίζονται οἱ Ποιμένες τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μέ τήν σύγχρονη κουλτούρα, τόν τἄχα πολιτισμό, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ρετουσαρισμένο ρετρό τῆς ἀπ’ αἰώνων ἀνθρώπινης ἀθλιότητος! Αὐτός εἶναι ὁ πολιτισμός καί οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ αἰῶνος μας: Πολιτισμός καί ἐπιδιώξεις βρώμικες καί χωματένιες! Ἕνας πολιτισμός, πού σκότωσε τόν Θεό γιά νά «λαλῆ (ἀποκλειστικά) ἐκ τῆς γῆς», ἐπιφυλάσσοντας στούς ἀπ’ αἰῶνος ἀλλά καί στούς μελλοντικούς κεκοιμημένους τήν ἀνυπαρξία, καί τό πρόσκαιρο παρόν σέ μελλοθανάτους μιᾶς ἀενάου ἐπιγείου ἀνθρωπότητος!
«Ἡ Ἀνάστασίς Σου Χριστέ Σωτήρ, ἅπασαν ἐφώτισε τήν Οἰκουμένην». «Λάμψον καί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τό Φῶς Σου τό ἀΐδιον», γιά νά ἀτενίζουμε τήν Ἀνάστασή Σου ὡς τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ ἐπίγεια ζωή δέν θά διαρκέση πολύ. Ὅτι δέν θά διαρκέση γιά πολλούς αἰῶνες ἀκόμη ἡ ἐπίγεια κωμικοτραγωδία, καθώς μᾶς διαβεβαίωσε καί ὁ Μάρτυράς Σου ὅτι ὑποσχέθηκες λέγοντας «Ἰδού ἔρχομαι ταχύ»! Ἡ ἀπάντησή μας σ’ αὐτήν Τήν ὑπόσχεση Σου, ἀπό τό βάθος τῆς ὑπάρξεώς μας, εἶναι: «Ἀμήν ἔρχου Κύριε Ἰησοῦ»!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

Τρίτη 18 Απριλίου 2017


ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥΝΟΜ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ (1579 μ. Χ.)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας στα Ιεροσόλυμα, την καλουμένη και Μονή των ‘’Σπουδαίων Μοναχών’’, η οποία είναι κτισμένη εκεί που σύμφωνα με την παράδοση στάθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος και είδε τη Σταύρωση του Χριστού, εκεί σ’ αυτή την Ιερά Μονή, φυλάσσονται ανάμεσα στα λείψανα άλλων Αγίων και τα λείψανα του Αγίου Μάρτυρος Τούνομ του εμίρη, ο οποίος μαρτύρησε από τους Τούρκους, επειδή ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Αυτόν το Μάρτυρα εορτάζει η Εκκλησία μας στις 18 Απριλίου.
Όταν το έτος 1579 μ.Χ. κατάφεραν οι αντιχαλκηδόνιοι Αρμένιοι να πάρουν άδεια από τους Τούρκους, για να εισέλθουν στον Πανάγιο Τάφο για να πάρουν αυτοί το Άγιο Φως, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος και οι Ορθόδοξοι πιστοί, μαζεύτηκαν στην Αγία Αυλή του Ιερού Ναού της Αναστάσεως. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσευχόταν μπροστά από τη μεγάλη εξωτερική αριστερή κολώνα του Ναού. Αίφνης η κολώνα εσχίσθη και εξήλθε από εκεί το Άγιο Φως. Ο εμίρης Τούνομ εκείνη τη στιγμή ήταν ψηλά στον απέναντι μιναρέ.
Μόλις είδε το θαύμα του Αγίου Φωτός ο εμίρης Τούνομ, αρνήθηκε την βλάσφημη και αντίθεη πλάνη του Ισλάμ και ομολογώντας τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ως αληθινόν Θεόν,  έπεσε από τον ‘’λογχίζοντα’’ των ουρανό μιναρέ και δεν έπαθε τίποτε. Η ομολογία του στον Χριστό τον οδήγησε στον διαπυρός θάνατο από τους Τούρκους.
Όσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αμφισβητούν το Άγιο Φως, κατ’ ουσία προσπερνούν και αυτή την ιστορική μαρτυρία, που το Άγιο Φως εξήλθε από την εξωτερική κολώνα του Ναού της Αναστάσεως και κατ’ επέκταση αμφισβητούν και τον  Άγιο Μάρτυρα Τούνομ. Τους αμφισβητούντας «τον θεασάμενον ως πυρ το Φως το Άγιον, επ’ Ορθοδόξους κατεβαίνον», όπως το Κοντάκιον του Αγίου Τούνομ αναφέρει, δεν είναι εύκολο κανείς να πείσει, γιατί η αιτία της αμφισβήτησης των δεν είναι απλά η ιστορική άγνοιά των. 
Τον «ως ληστήν μνήσθητί μου κραυγάσαντα την ενδεκάτην ώραν, και εις την πίστιν του Χριστού προσχωρήσαντα, εμίρην Τούνομ» (Απολυτίκιον του Αγίου), κατ’ ουσία τον αμφισβητούν. Αυτή όμως η σημαντική ιστορική μαρτυρία, έγινε άλλος στηριγμός για πολλούς ολιγοπίστους. 
Οι αμφισβητούντες όμως δεν διερωτούνται γιατί από τότε εκδόθηκε σουλτανικό φιρμάνι, με το οποίο εδικαιούντο μόνο οι Έλληνες Ορθόδοξοι να εισέρχονται στον Πανάγιο Τάφο για την Τελετή της αφής του Αγίου Φωτός. Αυτή αποτελεί αδιάψευστη ιστορική μαρτυρία, την οποία και οι αντιχαλκηδόνιοι Αρμένιοι παραδέχονται. Οι αμφισβητούντες δεν διερωτούνται γιατί το δικαίωμα των Ορθοδόξων Ελλήνων δεν αμφισβητήθηκε ούτε και όταν οι Σταυροφόροι καταδυνάστευσαν τους Αγίου Τόπους, όπως αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στο βιβλίο του ‘’Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων’’.

«Χαίροις ο το όνομα του Χριστού καθομολογήσας, ότε είδες το Θείον Φώς, Τούνομ καλλιμάρτυς» (Από το Μεγαλυνάριον του Αγίου Μάρτυρος Τούνομ).

Και η ΟΜΟΛΟΓΙΑ επανερχεται και ξαναρωτα: ΜΗΠΩΣ πατερ ΝΙΚΟΛΑΕ, ....ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ; Ελπιζουμε να μας ......καταλαβαινετε, το ερωτημα το απευθυνουμε προσωπικα σε σας.

Και προφήτης ο π. Ν. Μανώλης; "Ἐχω δεί αυτά που έρχονται"!

Αποφαινεται η Πατερικη Παραδοσι:Λέγει ὅτι μιλᾶ ἁγιοπνευματικά, ὅτι ἔχει "ταυτότητα Πίστεως" μὲ τοὺς Ἁγίους τῶν ὁποίων -ὅμως- διαστρέφει τὴν διδασκαλία, κοινωνώντας μὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ...ἀποτειχίστηκε!
Και η ΟΜΟΛΟΓΙΑ επανερχεται και ξαναρωτα: ΜΗΠΩΣ πατερ ΝΙΚΟΛΑΕ, ....ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ;
Ελπιζουμε να μας ....καταλαβαινετε, το ερωτημα το απευθυνουμε προσωπικα σε σας. 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ θα περιμενε απο τους πατερες που αρνηθηκαν να συμμετασχουν στην Ημεριδα του Ωραιοκαστρου να προβουν σε καποιες συμφηλιωτικες πραξεις με τους Αγιορειτες και τους λοιπους συμμετεχοντες εις αυτην. Μεχρι αυτης της στιγμης δεν ειδαμε καμμια τετοια παρεμβασι και καμμια υποχωρησι εστω και σε μορφη προθεσης. Γιατι αραγε; Τι συμβαινει; Δεν θελουμε εμεις λαίκοι οντες να προβουμε σε αλλες παρομοιες συστασεις προς τους σεβαστους πατερες. Απλα εκφραζουμε την εσωτατη επιθυμια μας να διεξαχθη ενας κοινος Αγων για την Αγια Πιστι του Κυριου μας που κινδυνευει στις μερες μας να αφανισθη απο την Παναιρεσι του Οικουμενισμου Πανθρησκειασμου. Κινδυνευει τον εσχατον κινδυνον που ισως και να βρισκομαστε στην εποχη που πιθανον επαληθευση το Γραφικον: Αραγε θα ευρη ο Κυριος την Πιστιν επι της γης; Γι αυτο και με βαρια καρδια δημοσιευουμε αρθρα και κειμενα που μας εμφανιζουν διασπασμενους και επιτιθεμενους ο εις κατα του αλλου. Εχουμε κοινην Πιστιν και κοινον Αγωνα. Μονο ο Διαβολος επιχαιρει απο αυτην την διασπασι.



Ο αριστοκρατικός Πρεσβυτεριανισμός .

                                                                Του Ιωάννου Ρίζου

Στις  πρόσφατες επεξηγηματικές- ιντερνετικές- του δηλώσεις του, ο π. Θεόδωρος Ζήσης, αφού μας εντυπωσίασε με την υπερυψωμένη του καρέκλα η οποία επέπλεε επιτυχώς στο μέλαν πέλαγος των κολακειών και της οίησης, μας εντυπωσίασε  και με τις αλλοπρόσαλλες επεξηγήσεις του. Από την γαλέρα της Γατζέας κατέβηκε  στην βαρκούλα της αποτείχισης, και νόμισε πως μιλά σε πλακατζίδες φοιτητές στο αμφιθέατρο, που περιμένουν τον πολυπόθητο βαθμό του.  Αν και  έπρεπε να απολογηθεί ο ίδιος και οι συν αυτώ για τα έργα του στα δέκα οκτώ  χρόνια της Γατζέας με την οποία εγκλώβισε και εξουδετέρωσε τις πιο αγνές και φλογερές δυνάμεις της Ορθόδοξίας, ακόρεστα μας ανακοίνωνε  πόσο εκτιμάται και υπολήπτεται  (από τους ομοίους του) εντός και εκτός Ελλάδος! Και μάλιστα σε μια πρωτόγνωρη αντιπαράσταση με την ευτέλεια του ήθους των αγιορειτών  και την ένδεια τους σε ποίμνιο!

Άλλα ας πάμε στην ουσία των πραγμάτων.


Ερώτημα 1ο.

Δήλωσε ο π. Θεόδωρος ότι :«Υπάρχουν κι επίσκοποι Ορθόδοξοι στο φρόνημα αν και δεν έχουν καταδικάσει την σύνοδο της Κρήτης».

 Επί πολλά χρόνια μας ξεγελούσαν με την δήθεν ύπαρξη έξι «Ορθόδοξων» επισκόπων προεξάρχοντος του Σεραφείμ Πειραιώς ο οποίος από τους αναθεματισμούς του Οικουμενισμού, τώρα δωρίζει στον Βαρθολομαίο ψηφιδωτό με την προσωπογραφία του και συλλειτουργεί με όλους τους αρχι-οικουμενιστές επισκόπους, που  άλλοτε καταδίκαζε. Το καινούριο λοιπόν παραμύθι είναι ότι : «Υπάρχουν κι επίσκοποι Ορθόδοξοι στο φρόνημα αν και δεν έχουν καταδικάσει την σύνοδο της Κρήτης». Γιατί αν δεν είναι παραμύθι, γιατί δεν μας ονόμασε έναν  από αυτούς τους επισκόπους να τρέξουμε κι εμείς να του φιλήσουμε τα πόδια;

Κι έπειτα, υπάρχει κάποιο παράδειγμα στην Εκκλησιαστική ιστορία ή την Διδασκαλία της Εκκλησίας σύμφωνα με το οποίο ένας επίσκοπος  θεωρείται ότι έχει Ορθόδοξο φρόνημα όταν δεν καταδικάζει μια αιρετική σύνοδο π. Θεόδωρε Ζήση ;


Ερώτημα 2ο.

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος έχει δηλώσει δημοσίως ότι οι παπικοί δεν είναι εκκλησία. Ο κ. Θεόκλητος δεν πήγε συνειδητά στη σύνοδο του Κολυμπαρίου και  το δήλωσε στο ποίμνιο του το καλοκαίρι του 2016. Βεβαίως μνημονεύει  και υπερασπίζεται τον Βαρθολομαίο με άφθονους τεμενάδες και εγκώμια, και φυσικά δεν έχει καταδικάσει την σύνοδο του Κολυμπαρίου. Σύμφωνα όμως με την  δήλωση  του π.Θεοδώρου, (του ερωτήματος 1.) ο κ. Θεόκλητος είναι «Ορθόδοξος στο φρόνημα». Αφού λοιπόν είναι έτσι  γιατί ο Ηγούμενος Γέρων Μάξιμος και ο Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος της Ι.Μ.Αγ.Παρασκευής Μηλοχωρίου - στενοί  συνεργάτες και υποστηρικτές του π.Θεοδώρου-διέκοψαν το μνημόσυνο του κ.Θεόκλητου ;  Δέν έκαναν ένα τραγικό λάθος που δικαίως τους οδηγεί στην ποινή της καθαίρεσης  βάση τον ΙΓ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου;

Και τότε ο π. Θεόδωρος ως αυθεντία στην πατρολογία γιατί δεν προστάτεψε απο τον θανάσιμο κίνδυνο τους στενούς του συνεργάτες;



Ερώτημα 3ο.

Λέει ο π. Θεόδωρος ότι αφού δεν καταδικάστηκε συνοδικά η αίρεση, οι οικουμενιστές τελούν έγκυρα Μυστήρια και έχουν την Θεία Χάρη, όπως και πράγματι έτσι είναι. Με  την προτροπή αυτή λοιπόν στέλνει τα ποίμνια να εκκλησιάζονται στους ναούς που λειτουργούν οι τάχα ευσεβείς ιερείς που όμως παράλληλα υπερασπίζονται  και μνημονεύουν τους δεσποτάδες τους, που είναι  πιστοί  πραιτοριανοί του Βαρθολομαίου και της αίρεσης. Άλλα και πριν το Κολυμπάρι εκεί δεν εκκλησιάζονταν αυτοί οι άνθρωποι; Τίποτα δεν άλλαξε μετά το Κολυμπάρι; Κι αν δεν άλλαξε τίποτα, ο π. Θεόδωρος γιατί αποτειχίστηκε; Το έκανε λόγω της πνευματικής βλάβης της μνημόνευσης ενός αιρετικού επισκόπου ή για άλλους προσωπικούς του λόγους; Αν δε, αυτός αποτειχίστηκε για να αποφύγει την αμαρτία και πνευματική βλάβη, πώς λέει στον κόσμο να πάει εκεί που αυτός αρνείται να πάει;



Ερώτημα 4ο.

Αν δεν βλάπτεται ο κόσμος συμμετέχοντας σε ακολουθίες και Μυστήρια που μνημονεύονται επίσκοποι που δεν καταδίκασαν την ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου γιατι ο όσιος Αντίοχος ο Πανδέκτης λέει: «Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτοὺς που κουτσαίνουν στην πίστη»[1]… «ακόμα  κι άν αυτοί μας φαίνονται πολὺ γνήσιοι καεπίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε όσοι αγαπάμε τον Κύριο»; [2] Πόσο μάλλον αν πρόκειται για ιερείς και επισκόπους;

Γιατί ο ὁ ἅγιος Συμεὼν ο Νέος θεολόγος λέει: «Κάθε κληρικό –– του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των αγίων πατέρων να μην τον δεχόμαστε στὴν οικία μας. Αλλὰ να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ώς δαίμονα, έστω κι άν ανασταίνει νεκροὺς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»;[3]

Γιατί ο  άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης αναρωτιέται: «Πώς είναι φίλοι του Θεού αυτοί που κοινωνούν με τους ετερόδοξους; [4] Και αλλού γιατί λέει: «Οι μέν  αιρετικοὶ τελείως περι την πίστη εναυάγησαν, οι δε άλλοι, ενώ στην σκέψη ήταν Ορθόδοξοι καταποντίστηκαν και χάθηκαν δια της κοινωνίας με την αίρεση»; [5]

Γιατί αλλού ο άγιος δηλώνει ότι είναι  «προδοσία τῆς Ορθοδόξου Ομολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος εν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξούντα επίσκοπόν του»; [6]

Γιατί ο  ιερὸς Χρυσόστομος διδάσκει: «Όχι μόνο άν κάποιοι λένε συνολικαντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα, αλλκαὶ τὸ παραμικραντίθετο νὰ διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι»;[7]

Γιατί ο Μ. Αθανάσιος διδάσκει: «Άν κάποιος προσποιούμενος ομολογεί την ορθὴ πίστι, αλλὰ κοινωνεί  με τους αιρετικούς αυτόν να τον προτρέπετε να απέχει από κάτι τέτοιο · καὶ εὰν σας υποσχεθεί ότι θα διακόψει την κοινωνία με τους αιρετικούς –και το πράξει– νὰ τὸν έχετε ώς αδελφό σας] εὰν δὲ φιλονίκως επιμένῃ τὸν τοιούτον παραιτήσθε [ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν]»;[8]

Γιατί  οι Απόστολοι και οι μαθητές τους απόφευγαν να συνομιλούν με αυτοὺς που νόθευαν την αλήθεια της πίστεως, όπως αναφέρει ο άγιος Ειρηναίος; [9]

Γιατί ο άγιος Ιὼβ Ιασίτης ο Ομολογητὴς έλεγε: «Νὰ μὴν τοὺς συναναστρεφό-μαστε λοιπόν [τοὺς Λατινόφρονες] …Θὰ προσπαθήσουμε μόλες μας τις δυνάμεις να μη μολυνθούμε με την εκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους καὶ να μη μετέχουμε στὴν ψώρα, ή τὴν ολέθρια ασθένειά τους. Θὰ προφυλάξουμε επίσης τοὺς εαυτούς μας μὲ κάθε τρόπο καὶ θα απέχουμε τελείως απὸ τὴν φατρία τους»; [10]

Γιατί ο άγιος Μελέτιος Γαλησιώτης λέει: «Αιρετικοί εισιν οι λατίνοι καὶ οι συγκοινωνούντες αυτοίς απόλλυνται…»; [11]

Γιατί ο άγιος Γρηγόριος  Παλαμάς λέει: «Είναι αδύνατο κάποιος νεπικοι-νωνεί εκκλησιαστικώς με τον Πατριάρχη (Καλέκα) και να είναι Ορθόδοξος…ενώ αυτὸς ποείναι αποτειχισμένος  είναι ενωμένος με την ευσεβή πίστη»; [12]

Γιατί λέει o άγιος Μάρκος: « Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς Ιερείς του Θεού να απόφεύγουν με κάθε τρόπο την εκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ ούτε νὰ συλλειτουργούν μαζί του, ούτε να τον μνημονεύουν καθόλου, ούτε νὰ τὸν θεωροῦν αρχιερέα, αλλὰ ώς μισθωτὸ λύκο! …Νὰ αποφεύγετε λοιπὸν και εσείς αδελφοί, τὴν εκκλησιαστικὴ κοινωνία με τοὺς ακοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο των αμνημονεύτων.…. «Φεύγετε ούν αυτοὺς αδελφοί, και την πρὸς αυτοὺς κοινωνίαν. Οι γὰρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού».[13]

Γιατί ο  άγιος Γερμανός γράφει πρὸς τοὺς Κυπρίους λαϊκοὺς γιὰ τὴν αποτεί-χιση απὸ τοὺς κληρικούς των: «...Όσοι της καθολικής Εκκλησίας εστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν όλῳ ποδὶ απὸ των υποπεσόντων ιερέων τη λατινική υποταγή, καὶ μηδὲ εις εκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν τὴν τυχούσαν· κρείσσον γάρ έστιν εν τοίς οίκοις υμών τω θεώ προσεύχεσθαι κατὰ μόνας, ή επ’ εκκλησίαις συνάγεσθαι μετὰ των λατινοφρόνων· εί δ’ ούν, τὴν αὐτὴν αυτοίς υφέξετε κόλασιν»; [14]

Και για να συντομεύω, γιατι η Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδους επιτάσσει: «Ὅποιος δικαιώνει αίρεση ΄άς είναι αναθεματισμένος»; [15]



Ερώτημα 5ο.

Λέει ο π. Θεόδωρος ότι η συμμετοχή του πιστού σε ιερές ακολουθίες και Μυστήρια που τα εκτελούν όχι οι πρωταγωνιστές της αίρεσης άλλα ίσως σιωπηλοί  κρυφοαιρετικοί ή αγνώστου πίστεως ιερείς και επίσκοποι  ή και κρυφοί  υποστηρικτές, μιας μη καταδικασμένης αίρεσης (όπως  λέει ότι είναι ο Οικουμενισμός, πράγμα ψευδές) δεν βλάπτει πνευματικά τον συμμετέχοντα.

Προφανώς όμως έτσι, δεν έχει και ο ιερέας καμία ευθύνη, άλλα ούτε και ο επίσκοπος που υποστηρίζει κάτι μεν αιρετικό άλλα μη ακόμα καταδικασμένο. Άλλα τότε ούτε και ο πατριάρχης έχει ευθύνη για τις αιρετικές του θέσεις αφού αυτές δεν έχουν καταδικαστεί συνοδικά. Τότε αφού κανείς εμπλεκόμενος δεν βλάπτεται πνευματικά και δεν ευθύνεται για την διάδοση κακοδοξιών γιατί να γίνει σύνοδος που να καταδικάζει την κακοδοξία; Αν η εισχώρηση της κακοδιδασκαλίας στις εκκλησίες  δεν βλάπτει, γιατί να καταδικαστεί; Και τότε πάλι  γιατί ο π. Θεόδωρος διέκοψε κοινωνία από τον κ. Άνθιμο;



Ερώτημα 6ο.

Ο π. Θεόδωρος «ισχυρίζεται ότι η υποχρεωτικότητα της αποτείχισης δεν προκύπτει μέσα από τον Κανόνα».  [σημ. εννοεί τον ΙΕ΄Κανόνα της ΑΒ Συνόδου].

Στα Προλεγόμενα περί των ιερών Κανόνων του Πηδαλίου ο άγιος  Νικόδημος, ο κατεξοχήν  Κανονολόγος της Εκκλησίας μας γράφει στην παράγραφο ιε) ότι : « οι θείοι κανόνες πρέπει να τηρούνται από όλους χωρίς αλλαγές. Όσοι δεν τους τηρούν υποβάλλονται σε φριχτά επιτίμια». Είναι όλοι υποχρεωτικοί λοιπόν. Τελεία και παύλα. Συνεπώς το κουβεντολόι  και απέραντη περί του δυνητικού του ΙΕ΄Κανόνα φλυαρία είναι μια απάτη. Δεν διαβάσε ο π.Θεόδωρος τα Προλεγόμενα; Ή τα διάβασε και δεν του άρεσαν;



*

Αγαπητοί αναγνώστες, «βλέπουν τον όφιν ερπόμενον, αφήνουν αυτόν και στρέφονται επι των ιχνών της πορείας αυτού δια να εύρουν τι το ερπόμενον»!

Ο Θεός είναι φανερό ότι μας στερεί σιγά-σιγά από τα ορατά και απτά στηρίγματα του πνευματικού αγώνα (ιερείς, επισκόπους, ναούς, Μυστήρια) για να δοκιμάσει και να φανερώσει ποιοι από εμάς ακολουθούμε τυφλά ανθρώπους και ποιοι Αυτόν.

Ποιοι εφαρμόζουν εντάλματα ανθρώπων και ποιοι ακολουθούν  την σωτηριώδη οδό  των αγίων Πατέρων.

Ποιοι τρέφουν την ψυχή τους με την αληθή διδασκαλία και Πίστη που ο Κύριος παρέδωσε, για την οποία σταυρώθηκε, και για την οποία οι άγιοι μαρτύρησαν και ποιοι πιστεύουν στις κακοδοξίες  των ψευδοποιμένων, επισκόπων, των πνευματικών, του συνωστισμού των  γεροντάδων και των μισθωτών ιερέων που τα πρόσφατα χρόνια ο αριστοκρατικός Πρεσβυτεριανισμός της Γατζέας εγκαθίδρυσε.

Ο π. Θεόδωρος, κατά κόρον αναρωτήθηκε, προσπαθώντας να αποδείξει  το τάχα παράλογο του πράγματος που αφορά την ακρίβεια της στάσης των Αγιορειτών: «Μα καλά, δεν υπάρχουν Μυστήρια; Από παντού έφυγε η Θεία Χάρις; Και από την Βουλγαρία και από την Ρωσία και από την Μολδαβία και από τη Γεωργία; Μόνο στους Αγιορείτες έμεινε η Χάρις και έφυγε από την Εκκλησία;»

Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πάτερ Θεόδωρε, το οποίο  φανέρωσε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο συμμετείχε και η Θεία Χάρις και ο Ιούδας.

Το Μυστήριο ήταν Άγιο και αμόλυντο άλλα για τον Ιούδα ήταν η πύλη της κόλασης λόγω της δικής του κακότητας. Άρα μη  ζαλίζετε τους απλοϊκούς λέγοντας ότι τα Μυστήρια που επιτελούν οι Οικουμενιστές έχουν Χάρη για να τους ωθήσετε στα δικά σας συμπεράσματα. Φυσικά και έχουν Χάρη. Μόνο που δεν ξέρετε ή αποκρύβετε να πείτε  ότι αυτά τα Μυστήρια γίνονται καταδίκη και κατάκριμα σε αυτούς που τα επιτελούν ή τα λαμβάνουν ταυτιζόμενοι με μια Πίστη και αποδεχόμενοι  μια  Πίστη –αυτή του επισκόπου το όνομα του οποίου  εκφωνείται κατά την μνημόνευση του στη Θ. Λειτουργία-  μολυσμένη από διδασκαλίες που ο Κύριος δεν δίδαξε, και που κανείς  δεν παράλαβε από τους αγίους Πατέρες.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα». [16]

«Ο καθένας ας καταλαβαίνει με το δικό του μυαλό».

(Ρωμ.ιε΄5)




[1] «Οὐδ’ ἂν πρὸς ὥραν αὐτῶν ἐπεδεξάμεθα τὴν συνάφειαν, εἰ σκάζοντας (χωλαίνοντας) περὶ τὴν Πίστιν εὕρομεν» καὶ «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν».

[2] Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄.

[3] Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Νέου θεολόγου, Λόγος 6ος.

[4] P.G. 99,1081A.

[5] P.G.99, 1164A.

[6] P.G. 99, 1365

[7] Ἰω. Χρυσοστόμου, Ἑρμηνεία εἰς τὴν Πρὸς Γαλάτας.

[8] Μ. Ἀθανασίου, Τοῖς τὸν μονήρι βίον ἀσκοῦσι…

[9] ΒΕΠΕΣ 5,144[15-22].

[10] Δημητρακοπούλου Ἀνδρ., Ἱστορία τοῦ σχίσματος…, σελ. 61.

[11] V.Laurent-j.Darrouzes, Dossier Grecde l; union de Lion, σελ.554,558,559

[12] Ὅ.ἀ.

[13] Τοῖς Ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς, §6, ἐν Ἰω. Καρμίρη, Τὰ δογματικὰ καὶ συμβολικὰ μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθήναις 1960, τομ. Α΄, σ. 427

[14] Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Τὰ Εὑρεθέντα,  τόμ. Β΄, σελ. 26.

[15] Στα Πρακτικά της.


[16] Πρακτικά Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου