Σάββατο 15 Απριλίου 2017


ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ






Ιωάννης Χασιώτης, ο τυφλός βοσκός που γνωρίζει από στήθους της Αγία Γραφή

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Η  «Ομολογία» απομαγνητοφώνησε ορισμένα αποσπάσματα που αναφέρονται στα σεπτά Πάθη και στην  ένδοξον Ανάστασι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από  τηλεοπτική εκπομπή υπό τον τίτλο H ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ όπου φιλοξενήθηκε ο τυφλός βοσκός κος Γιάννης Χασιώτης ο οποίος  γνωρίζει από στήθους  όλη την Καινή Διαθήκη αλλά και την Π.Δ. 

Παρουσιαστής  (κ.Απόστολος Παπαδημητρίου, φυσικός): … Ο κ. Ιωάννης Χασιώτης είναι συνταξιούχος βοσκός που κατάγεται από το χωριό Μηλιά του Μετσόβου και διαμένει σήμερα στα Γρεβενά. Είναι τυφλός και γνώριζε από τα πρώτα νεανικά του χρόνια ότι με την πάροδο του χρόνου θα μειωνόταν η αντίληψη των οφθαλμών του∙  και καθώς γνώρισε μέσω ενός συγχωριανού του το βιβλίο της Καινής Διαθήκης,  τόσο πολύ συναρπάσθηκε από αυτό ώστε κατέβαλε πάρα πολύ έντονη προσπάθεια να αποστηθίσει το κείμενο, γεγονός που κατάφερε!  Σήμερα, είναι σε θέση να αναπτύσσει οποιοδήποτε κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης και κάποια κεφάλαια της Παλαιάς Διαθήκης, ξεκινώντας από οποιονδήποτε στίχο του ζητηθεί ∙  κι’ όχι μόνον αυτό έχει επιτύχει αλλά είναι σε θέση και να ερμηνεύει τα λεγόμενα, αν και  μόλις απόφοιτος του Δημοτικού Σχολείου και μη έχοντας την Ελληνική ως μητρική γλώσσα γιατί μεγάλωσε σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο μιλούσαν τη Βλάχικη γλώσσα.

-Αγαπητέ Γιάννη, ευχαριστούμε που για μια ακόμη φορά ανταποκρίθηκες στην πρόσκλησή μας να είσαι εδώ για χάρι των τηλεθεατών.

Κος Γιάννης Χασιώτης (τυφλός): - Κι εγώ αγαπητέ Απόστολε, σας ευχαριστώ ‘ τι με καλέσατε μια άλλη φορά στην εκπομπή σας , επίσης ευχαριστώ και το κανάλι  που μας φιλοξενεί απόψε και τα παιδιά που δουλεύουν εδώ στο κανάλι , αλλά ευχαριστώ ακόμα και τους τηλεθεατάς που θα μας παρακολουθήσουν.

Κ. Απόστολος Παπαδημητρίου: Ως συνήθως διαλέγεις εσύ το θέμα το οποίο θα αναπτύξεις. Ποιο είναι το θέμα που διάλεξες σήμερα;

Κος Γιάννης Χασιώτης: Το θέμα που θα αναπτύξουμε απόψε είναι  να μάθουμε την ταυτότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Να ιδούμε ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός που πιστεύομε και λατρεύομε.

Κ.Απόστολος Παπαδημητρίου: Και καθώς πλησιάζουμε προς το Πάσχα νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα επίκαιρο το θέμα αυτό, γιατί όλοι ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη αυτή Γιορτή της Χριστιανοσύνης αλλά θα μπορούσε ο καθένας να θέσει στον εαυτό του το ερώτημα αν γνωρίζουμε πράγματι ποιος είναι ο Χριστός.  Και θα ήθελα να ξεκινήσω υποβάλλοντας μια ερώτηση: Το ποιος είναι ο Χριστός θα μπορούσαν να το παρουσιάσουν και πρόσωπα τα οποία δεν βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία.

κ. Γιάννης Χασιώτης: Ναι.

Παρουσιαστής: Να ξεκινήσουμε με αυτά τα πρόσωπα. Τι λένε για τον Χριστό άνθρωποι που έζησαν εκτός εκκλησίας;


κ.Γιάννης:  Προτού αναφέρω τι λένε οι εκτός της εκκλησίας άνθρωποι, ήθελα πρώτα να τονίσω τους εξής λόγους για την ταυτότητα του Χριστού. Ότι ο Χριστός έχει ένα «φάκελο» που μαρτυρεί την ταυτότητά Του, ποιος είναι. Και το φάκελο αυτό του Χριστού είναι η Αγία Γραφή, Παλιά και Καινή Διαθήκη και από τις πολλές μαρτυρίες που μαρτυρεί το φάκελο του Χριστού, θα αναφέρω πέντε μαρτυρίες που δείχνουν την ταυτότητά Του, ποιος είναι.   Η πρώτη μαρτυρία είναι η προφητεία,  η δεύτερη μαρτυρία είναι η αναμάρτητος  ζωή Του,η τρίτη μαρτυρία είναι η διδασκαλία Του,  η τέταρτη μαρτυρία είναι τα θαύματά Του, και  η πέμπτη μαρτυρία που ανακεφαλαιώνει όλες τις άλλες μαρτυρίες, είναι η Ανάστασίς Του.

Προτού όμως αναφέρω αυτές τις πέντε μαρτυρίες που ανέφερα, για να ιδούμε την ταυτότητά Του, ποιος είναι, θα αναφέρω πρώτα όπως είπατε κι εσείς, αυτό, τι λένε οι έξω της Εκκλησίας άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία, που δεν διαβάζουν την Αγία Γραφή,  πώς πιστεύουν ότι είναι ο Ιησούς Χριστός. Εάν θα τους ερωτήσουμε όλους αυτούς που είναι έξω της Εκκλησίας άνθρωποι και θα τους πούμε: Ποιος είναι  ο  Ιησούς Χριστός; Θα ακούσουμε τις εξής απαντήσεις: Άλλοι μεν θα πουν ότι ο Χριστός ήταν ένας καλός άνθρωπος που πέρασε εδώ στη Γη, άλλοι θα πουν ότι ο Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος διδάσκαλος της αληθείας, άλλοι θα πουν ότι ήταν ένας σοσιαλιστής,  άλλοι θα πουν ότι ήταν ο μεγαλύτερος κομμουνιστής που πέρασε εδώ στη Γη και τέλος άλλοι θα πουν ότι ήταν ένας επαναστάτης της εποχής του. Όλες αυτές οι ιδέες, οι τίτλοι, που δείχνουν οι έξω της Εκκλησίας άνθρωποι για το πρόσωπο του Χριστού,  αγαπητέ Απόστολε, είναι τόσο πολύ μακριά όσο απέχει ο  ουρανός από τη γη  και η μέρα με τη νύχτα. Δεν έχουν καμιά σχέση με το πρόσωπον του Χριστού, με την ταυτότητά Του. Ήθελα ακόμα, προτού ανοίξω το «φάκελο» για να διαβάσουμε αυτές τις πέντε μαρτυρίες, να τονίσω τους εξής λόγους: Ότι:

Σε καμιά θρησκεία, σε καμιά φιλοσοφία, σε κανένα κοινωνικό σύστημα, δεν υπάρχει έστω και μια προφητεία για κάποιο πρόσωπο που πρόκειται να γεννηθεί. Παραδείγματος χάριν, οι Βουδισταί δεν μπορούν να μας δείξουν έστω μια προφητεία για το Βούδα, ομοίως και οι Μουσουλμάνοι, κι αυτοί δεν μπορούν να μας δείξουν έστω μια προφητεία για τον Μωάμεθ. Ο Χριστός όμως έχει προϊστορία και η προϊστορία του Χριστού είναι η Παλιά Διαθήκη. Έτσι η Παλιά Διαθήκη είναι το Βιβλίο του Νόμου και της προφητείας και η Καινή Διαθήκη είναι το Βιβλίο της Χάριτος και της εκπληρώσεως.  Εάν στο ένα χέρι κρατάμε την Παλιά Διαθήκη, στο άλλο χέρι κρατάμε την Καινή Διαθήκη, θα ιδούμε όσα προφητεύονται στην Παλιά Διαθήκη, όλα εκπληρώνονται ένα ένα στην Καινή Διαθήκη με πάσαν την λεπτομέρεια. Μόνον ένας Θεός μπορούσε να προείπει αιώνια πράγματα πριν αυτά συμβούν. Η πρώτη λοιπόν μαρτυρία που μας διδάσκει για την ταυτότητα του Χριστού, είναι αι προφητείες. Και θα αναφέρω αγαπητέ Απόστολε μερικές προφητείες της Παλιάς Διαθήκης από τη Γέννηση μέχρι την Ανάστασή Του...

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Βίντεο 13:20΄λεπτό:  Ο Προφήτης Ησαΐας, στο 53 κεφάλαιον, 12 στίχο προφητεύει εκεί ότι ο Χριστός θα σταυρωθήμεταξύ δύο κακούργων, δύο ανόμων. «τὸ καὶ μετὰ  ἀνόμων ἐλογίσθη» ο θάνατος Αυτού, λέγει η Προφητεία.

Κι’ αυτή την Προφητεία την αναφέρει ο ίδιος ο Χριστός τη Μεγάλη Πέμπτη,  την γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στο 22ο κεφάλαιον, 37 στίχο : Μετά που παρέδωσε ο Χριστός το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, ανάμεσα στους άλλους λόγους ανέφερε κι αυτή την προφητεία ότι πρέπει να εκπληρωθή:  «λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ  ἀνόμων ἐλογίσθη» ο θάνατος Αυτοῦ.

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία





 

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία, 
και στήτω μετά φόβου και τρόμου 
και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέσθω, 
ο γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων, 
και Κύριος των κυρευόντων, 
προσέρχεται σφαγιασθήναι, 
και δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς, 
προηγούνται δε τούτου, 
οι χοροί των Αγγέλων, 
μετά πάσης Αρχής και Εξουσίας, 
τα πολυόμματα Χερουβείμ, 
και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, 
τας όψεις καλύπτοντα, 
και βοώντα τον ύμνον, 
Αλληλούια, 
Αλληλούια, 
Αλληλούια.

Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΜΑ

         ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

       ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΩΜΑ  



AKOYΣΤΕ 5 ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

AKOYΣΤΕ 5 ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 



ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ 

ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Επιτέλους πρέπει να πάψουμε, απλά και εκτός ουσίας, μόνο να διαβάζουμε τα κείμενα χωρίς να διδάσκουμε το ουσιαστικό περιεχόμενό τους.
Λοιπόν καθαρά...
Μήπως περνάει καθόλου από το μυαλό των ποιμένων ότι ο προφήτης Ιερεμίας, στην προφητεία που διαβάσαμε απόψε, ίσως να προβλέπει και την κατά καιρούς αποστασία του λαού, αλλά και ιδιαίτερα την σημερινή;.
Περνάει από το μυαλό των οικουμενιστών ποιμένων ότι ο προφήτης Ιερεμίας, ίσως προβλέπει την αποστασία της αιρέσεως του οικουμενισμού, που θεσμοθέτησε η σύνοδος της Κρήτης;
Ας διαβάσουμε λοιπόν προσεκτικά.
Και ας μετανοήσουμε...
Υπάρχει καιρός.....
π. Φώτιος Βεζύνιας



 Αποτέλεσμα εικόνας για ιερεμιας προφητης
Ιερ. 12,7            Ἐγκαταλέλοιπα τὸν οἶκόν μου, ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν μου, ἔδωκα τὴν ἠγαπημένην ψυχήν μου εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτῆς.
Ιερ. 12,7                    Δια τας παρανομίας των έχω εγκαταλείψει τον οίκόν μου, αφήκα την κληρονομίαν μου, παρέδωσα την αγαπημενήν μου ψυχήν, τον λαόν μου, εις τα χέρια των εχθρών των.

Ιερ. 12,8            ἐγενήθη ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ὡς λέων ἐν δρυμῷ· ἔδωκεν ἐπ᾿ ἐμὲ τὴν φωνὴν αὐτῆς, διὰ τοῦτο ἐμίσησα αὐτήν.
Ιερ. 12,8                    Η ιδιαιτέρα αυτή κληρονομία μου, ο εκλεκτός και περιούσιος λαός μου, εστράφη εναντίον μου ώσαν άγριος λέων, που ευρίσκεται στο δάσος. Εβγαλεν αγρίας κραυγάς εναντίον μου. Δια τούτο και τους εμίσησα.
Ιερ. 12,9            μὴ σπήλαιον ὑαίνης ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ἢ σπήλαιον κύκλῳ αὐτῆς; βαδίσατε, συναγάγετε πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, καὶ ἐλθέτωσαν τοῦ φαγεῖν αὐτήν.
Ιερ. 12,9                    Μηπως ο λαός και η χώρα της κληρονομίας μου έγινε σπήλαιον υαίνης, σπήλαιον κύκλω από αυτήν; Πηγαίνετε, συγκεντρώσατε όλα τα θηρία του αγρού και ας έλθουν να καταφάγουν αυτήν την κληρονομίαν.
Ιερ. 12,10          ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον,
Ιερ. 12,10                  Πολλοί κακοί ποιμένες κατέστρεψαν τον αμπελώνα μου, τον λαόν του Ισραήλ. Εβεβήλωσαν αυτήν την μερίδα μου, παρέδωκαν εις αφανισμόν την λίαν αγαπητήν και επιθυμητήν μερίδα μου. Την μετέβαλαν εις έρημον και άβατον περιοχήν.
Ιερ. 12,11          ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας, δι᾿ ἐμὲ ἀφανισμῷ ἠφανίσθη πᾶσα ἡ γῆ, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ.
Ιερ. 12,11                   Η χώρα μου παρεδόθη εις εξαφανισμόν και όλεθρον. Ενεκα της κακής απέναντί μου συμπεριφοράς της κατεστράφη δια μεγάλου ολέθρου όλη η χώρα. Και όμως κανείς δεν θέτει αυτό εν τη καρδία του και δεν το συναισθάνεται.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017






ΛΥΠΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

«Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38)

ortodoxie

ΕΙΝΕ τολμηρό, ἀγαπητοί μου, νὰ ζωγραφί­ζῃ, τολμηρότερο νὰ ψάλλῃ, κι ἀ­κόμα πιὸ τολμηρὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς γιὰ τὸ Χριστό· πάντοτε μέν, ἀλλὰ μάλιστα σήμερα, ποὺ ἐνώπιόν μας εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος, μετέωρος μεταξὺ οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς. Ζαλίζεται τὸ μυαλό, τραυλίζει ἡ γλῶσσα. Κι ὄχι μόνο ἡ δική μας φτωχὴ γλῶσ­σα, μὰ καὶ ἡ γλῶσσα τῶν μεγαλυτέρων ῥη­τόρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων. Μόλις τολμοῦμε καὶ λέμε· «Προσκυ­νοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡ­μῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν» (ἀντίφ. ιε΄ Μ. Παρ.). Ἀπὸ ὅλα τὰ ἱερὰ κείμενα, ἀποστόλων εὐαγ­γελίων καὶ προφητειῶν, ἐκλέγω ἕνα λόγο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς τὴν τελευταία νύκτα τῆς ἐπιγεί­­ου ζωῆς του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ σπεῖ­ρα μὲ τὸν Ἰούδα ἔρχονταν νὰ τὸν συλλάβουν· ὁ θάνατος πλησί­­αζε μὲ βήματα γοργά· τὸ πικρὸ «ποτήριον» (Ματθ. 26,39. Μᾶρκ. 14,36. Λουκ. 22,42. Ἰω. 18,11) φαινόταν στὸ βάθος τοῦ ὁρί­ζον­τος. Τότε ὁ Κύριος στρέφεται στοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς λέει· «Περίλυ­πός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38). Τί ἆ­ραγε νὰ σημαίνουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου μας; Ἂς ἐξετάσουμε μὲ ἱερὰ κατάνυξι.

* * *

«Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». Ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀγαπητοί μου, ὁ λόγος αὐτὸς φαίνεται παράξενος. Διότι ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε Θεός· αὐτὸ εἶ­νε τὸ δόγμα, ἡ μεγαλυτέρα ἀλήθεια τῆς πίστε­ώς μας. Ἀφοῦ λοιπὸν εἶνε Θεὸς ἀληθινὸς καὶ ὡς Θεὸς εἶνε ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὸν ἀν­θρώπινο πόνο, πῶς λέει ὅτι εἶνε «περίλυπος»; Βεβαίως εἶνε Θεός. Εἶνε ὅμως «διπλοῦς τὴν φύσιν» (δοξ. στιχ. πλ. δ΄), Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, καὶ στὸν λόγο αὐτὸν ἐκφράζεται ὡς ἄνθρωπος· ἐδῶ ὁμιλεῖ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ Χριστὸς ἔγινε ἄνθρωπος, δοκιμάζει καὶ αὐ­τὸς ὅλα τὰ ἀνθρώπινα πλὴν τῆς ἁμαρτίας. Εἶνε λυπημένος ὁ Χριστός. Ἀλλὰ δὲν εἶνε μόνο σήμερα λυπημένος· πάντοτε ὑπῆρξε ὁ Ἄνθρωπος τοῦ πόνου. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεν­νήθηκε μέχρις ὅτου εἶπε «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30), ἡ ζωή του ἦταν ζωὴ θλίψεως. Σήμερα ὅμως ἡ θλῖ­­ψι του φτάνει στὸ κατακόρυφο, πλέει σὲ ὠκεανὸ θλίψεως. Τί ἆραγε τὸν κάνει νὰ πῇ τὸ λόγο αὐτό; ποιά εἶνε ἡ θλῖψις τοῦ Χριστοῦ μας; Ὁ Χριστὸς δὲν μιλάει ἐδῶ γιὰ πόνους σωμα­τικούς· μιλάει γιὰ ἄλλο πόνο, πόνο ψυχικό. «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». Γιατί; ποιός εἶνε ὁ πόνος αὐτός; ⃝ Κατὰ ἄνθρωπον δὲν πέρασε οὔτε θὰ περά­σῃ ἀπὸ τὴ γῆ ἁγιωτέ­ρα φυσι­ογνωμία ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. Δίδαξε ἀ­λήθειες ὑψηλές, ῥή­ματα αἰώνια· «οὐδέπο­τε οὕτως ἐλάλησεν ἄν­θρωπος» (Ἰω. 7,46). Ὁ Σωκράτης καὶ οἱ μαθηταί του, ἐὰν ζοῦσαν στὴν ἐποχή του, θὰ κάθονταν κον­τά του, θὰ ἐγγράφον­ταν μαθηταὶ στὸ σχολεῖο του καὶ θὰ ἔλεγαν· «Εἷς ἡμῶν ἐ­στιν ὁ καθηγη­τής, ὁ Χριστός» (βλ. Ματθ. 23,10). Ὁ Χριστὸς δὲν δίδαξε μόνο· ἔκανε καὶ θαύ­μα­τα ἀναρίθμητα, σημεῖα μεγάλα καὶ θαυμαστά. Εἶπε στὸ λεπρὸ «Καθαρίσθητι» (Ματθ. 8,3), στὸν τυ­φλὸ «Ἀνάβλεψον» (Λουκ. 18,42), στὸν παρά­λυτο «Ἆ­ρον τὸν κράβατόν σου» (Μᾶρκ. 2,11)· εἶπε στὸν ἄνεμο «Σιώπα», στὴ θάλασσα «Πεφίμωσο» (ἔ.ἀ. 4,39), στὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως «Ἡ­συχάστε»· εἶπε στὸν υἱὸ τῆς χήρας «Ἐγέρθητι» (Λουκ. 7,14), στὸ Λάζαρο «Δεῦρο ἔξω» (Ἰω. 11,43), στοὺς νε­κροὺς «Ἀναστηθῆτε». Καὶ μόνο αὐτά; Ὁ Χριστὸς ὅ,τι δίδα­ξε τὸ ἐφήρμοσε. Ἡ ἀρετή του ξε­πέρασε τὰ ἀνθρώπινα μέτρα, ἔφθανε τὰ ἄστρα, «ἐκάλυ­ψεν οὐρανούς» (Ἀμβ. 3,3). Κανείς δὲν θὰ μπορέσῃ ποτὲ νὰ ἀπαντήσῃ στὸ ἐρώτημά του «Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας;» (Ἰω. 8,46). Ἀντὶ λοιπὸν ὁ λαὸς νὰ στεφα­νώ­σῃ μὲ τὰ καλύ­τερα ἄνθη τὸν ἰδεώδη αὐτὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Πιλᾶτος τοὺς εἶπε «Ἴδε ὁ ἄν­θρω­πος» (Ἰω. 19,5), ὁ Χριστὸς εἰσέπραξε τὰ «λουλούδια» τῆς μαύρης ἀχαριστίας τῶν Ἰουδαίων. Καὶ τί δὲν ἄκουσε ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου! Εἶσαι «φάγος καὶ οἰνοπότης, φίλος τελωνῶν καὶ ἁ­μαρτω­λῶν» (Ματθ.11,19. Λουκ. 7,34), εἶσαι «Σαμαρείτης καὶ δαιμόνιον ἔ­χεις» (Ἰω. 8,48), εἶσαι «πλάνος» (Ματθ. 27,63)· βγάζεις τὰ δαιμόνια «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων», μὲ τὴ δύναμι τοῦ «Βεελζεβούλ» (Ματθ. 9,34· 12,24). Τὰ «ὡσαννὰ» τῶν βαΐων (Ἰω. 12,13) σύντομα τὰ διαδέχθηκε τὸ «σταυ­ρωθήτω» (Ματθ. 27,22-23). Νά γιατί ὁ Χριστὸς λέει «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». ⃝ Ἀλλὰ ἔχει κι ἄλλη αἰτία λύπης, πιὸ μεγάλη· εἶνε ἡ ἐγκατάλειψις τῶν μαθητῶν του. Δὲν τὸν καταλάβαιναν, δὲν τὸν ὑ­πήκουαν· τοὺς μιλοῦ­σε γιὰ ταπείνωσι, κι αὐ­τοὶ ὠνειρεύονταν θρόνους· ἔδειξαν ὀλιγο­πι­στία, ἀμφιβολία. Ἡ συμ­περιφορά τους πολλὲς φορὲς τὸν λύπησε. Καὶ ἡ λύπη κορυφώθηκε σὲ τρία γεγονότα ποὺ συνέβησαν στὸ στενό τους κύκλο· ἕνας τὸν πρόδωσε γιὰ τριάντα ἀργύρια, ὁ ἄλλος τὸν ἀρ­νήθηκε ἐμπρὸς σὲ μιὰ ὑπηρέτρια, καὶ οἱ ἄλ­­λοι διασκορπίσθηκαν καὶ τὸν ἄφησαν μόνο. ⃝ Νὰ προχωρήσουμε τώρα πιὸ βαθειά; Ἂν ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας, θὰ δοῦμε ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη αἰτία λύπης τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ὁ­ποία εἶπε «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου», εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί. Οἱ Ἑβραῖοι μιὰ φορὰ τὸν σταύρωσαν, ἐμεῖς τὸν σταυρώνουμε καθημερινῶς. Τὸ προεῖδε στὴν ὅ­λη ἁμαρτωλότητα καὶ ἀθλιότητά μας. Ὁ Σωκράτης μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ σὰν Χριστιανὸς πρὸ Χριστοῦ· ἐμεῖς, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, συχνὰ ζοῦμε σὰν εἰδωλολάτρες μετὰ Χριστόν. ⃝ «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». Καὶ φθάνουμε τώρα στὴν καρδιὰ τῆς ὑποθέ­σεως. Παρακαλῶ προσέξτε. Εἶνε περίλυπος ἡ ψυχὴ τοῦ Χριστοῦ μας, διότι πρόκειται νὰ μπῇ – ποῦ; Στὴ μαύρη σπηλιὰ ποὺ δὲν τόλμησε νὰ μπῇ κανένας κι ὅποιος μπῆκε δὲν ξαναβγῆκε. Θὰ μπῇ ἐκεῖ μέσα, θὰ παλέψῃ στῆθος μὲ στῆ­θος, καὶ θὰ βγῇ νικητὴς καὶ θριαμβευτής. Ποιά εἶνε ἡ μαύρη σπηλιά; Εἶνε ἐκεῖνο ποὺ ἐμεῖς δὲν τὸ φοβόμαστε, τὸ ὑποτιμοῦμε καὶ παίζουμε μα­ζί του· εἶνε ἡ ἁμαρτία· οἱ ἁμαρτίες μου, οἱ ἁ­μαρ­­τίες σας, οἱ ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Αὐ­τὸς τώρα θὰ τὶς φορτωθῇ· καὶ ἐνῷ εἶνε ὁ ἀναμάρτητος, θὰ γίνῃ «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. 1,29)! Ἐπειδὴ λοιπὸν προ­βλέπει αὐτὴ τὴν δεινὴ ὥρα πού, αὐτὸς ὁ Ἀθῷος, θὰ ἔλθῃ σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἄβυσσο τῆς ἀνθρωπίνης ἁμαρτίας, γι᾽ αὐτὸ λέει «Περίλυπός ἐ­στιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου».

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν:

- Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε.
Και ο Γέροντας τους λέει:
- Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή.
Aλλά αυτοί είπαν:
- Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε.
Και ο Γέροντας τους είπε:
- Το Ευαγγέλιο λέει: στήκετε και κρατείτε τις Παραδόσεις
- Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό.
- Εάν δεν μπορείτε να κρατείτε τις Παραδόσεις, τότε μακριά από την αίρεση του Οικουμενισμού.
- Ούτε αυτό μπορούμε, του απαντούν.
Ξαναμιλάει ο Γέροντας:
- Εάν ούτε αυτό μπορείτε, τουλάχιστον μην εκκλησιάζεστε στους μνημονευτές των οικουμενιστών.
Λένε πάλι:
- Ούτε αυτό μπορούμε, και μάλιστα τέτοιες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Ο πατέρας Ζήσης με την "οικονομία", μας συμμερίζεται καλλίτερα από σας.
Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στον μαθητή του:
- Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι.           
Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω;
 
 

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.... Ἡ πνευματική τρομοκρατία καί ψευδολογία τῶν αἱρετιζόντων Πατριαρχῶν τοῦ κ. Δημ. Κυρ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου



Χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ....

πνευματική τρομοκρατία
καί ψευδολογία
 τν αρετιζόντων Πατριαρχν

το κ. Δημ. Κυρ. ναγνώστου, Θεολόγου

Ὁ γνωστός καί μή ἐξαιρετέος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος (πρωταγωνιστής στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης) δέν χάνει εὐκαιρία νά ἐκφράσει τό οἰκουμενιστικό του φρόνημα. Ὡς τέτοια θεώρησε καί τό τελευταῖο καταδικαστέο καί ἀπάνθρωπο τρομοκρατικό κτύπημα σέ Ναό τῶν Κοπτῶν (μονοφυσιτῶν) τῆς Αἰγύπτου. Ἀπέστειλε λοιπόν ἕνα μήνυμα (11/4/2017)συμπαραστάσεως στόν Πατριάρχη τῶν Κοπτῶν, ὅπου πληθωρικῶς διακηρύττει τό ἀντορθόδοξο φρόνημά του. Συγκεκριμένα, προσφωνεῖ τόν μονοφυσίτη πατριάρχη ὡς ἁγιώτατον Πατριάρχη τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, ἀποκαλεῖ τούς μονοφυσίτες χριστιανούς ἀδελφούς, ὀνομάζει τούς εὐκτηρίους οἴκους των Ἱερούς Ναούς, δηλώνει ὅτι προσεύχεται γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων, (τό χειρότερο) ταυτίζει τήν αἵρεση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στήν ὁποία τήν θεωρεὡς συμπεριλαμβανομένη καί διευκρινίζει ὅτι δέν ἐκφράζει ἁπλῶς καί ἀνθρωπίνως τά συλλυπητήριά του γιά τήν ἀνθρώπινη αὐτή τραγωδία καί ἀδικία, ἀλλά εὔχεται γιά τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου νά χαρίσει τήν Βασιλεία Του στά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τούς μονοφισίτες ἀδελφούς του! Ὡς συνηθίζει δέ, ὑπογράφει τό κείμενό του ὡς ἐν Χριστῶ ἀδελφός τοῦ μονοφυσίτου πατριάρχου. Τό γεγονός (τῆς τρομοκρατικῆς ἐπιθέσεως) εἶναι ὅπως ἤδη ἀνεφέρθη τραγικό, ἄδικο καί καταδικαστέο, χωρίς καμμία ἀντίρρηση ἤ ἐπιφύλαξη. Ἐάν θέλετε, δικαιολογημένη ἀκόμη καί ἐπιβεβλημένη εἶναι καί ἡ ἔκφραση τῶν συλλυπητηρίων καί τῆς συμπαραστάσεως πρός τήν κοινότητα στήν ὁποία ἀνῆκαν οἱ φονευθέντες στό πρόσωπο τοῦ ἀρχηγοῦ των καί τῶν οἰκογενειῶν τῶν θυμάτων. Γιατί ὅμως χρειαζόταν αὐτή ἡ προκλητική δήλωση ταυτότητος πίστεως ἐκ μέρους τοῦ ὀρθοδόξου ὑποτίθεται Πατριάρχου πρός τήν κοινότητα τῶν αἱρετικῶν μονοφυσιτῶν καί ἡ ἀπροσχημάτιστη ὁμολογία ὅτι ὀρθόδοξοι καί Κόπτες, δηλαδή μονοφυσίτες, (δῆθεν) ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Ὅποιος ἀφελῶς σκεφθεῖ ὅτι δέν εἶναι πρέπον καί χριστιανικό νά μεμψιμοιροῦμε τέτοιες στιγμές καί νά ἀπαιτοῦμε τήν ἀκρίβεια καί τήν δογματική ἀλήθεια ἄς προσέξει τοῦτο: Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει δημοσίως ὑποστηρίξει (γυμνῆ τῆ κεφαλῆ σέ μία ἀπό τίς τελευταῖες Θρονικές ἑορτές στό Φανάρι, ἐνώπιον πιστῶν καί ἀπίστων) ὅτι τήν πολυπόθητη γι' αὐτόν καί ἀπροϋπόθετη ἕνωση ὅλων τῶν χριστιανῶν κατά τήν οἰκουμενιστική πίστη σέ μία ἐκκλησία τήν δυσχεραίνουν ἀκόμη καί αὐτοί οἱ μακρόσυρτοι θεολογικοί διάλογοι. Ἐκεῖνο δέ πού ἔρχεται νά τήν ἐπισπεύσει καί ὑλοποιήσει εἶναι οἱ πόλεμοι καί ἡ βία ἀδιακρίτως κατά χριστιανῶν ἀσχέτως τοῦ δόγματος πού πρεσβεύουν, διότι τό μαρτύριό των τούς καθιστᾶ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ! Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται, κατά τόν δοκησίσοφο πατριάρχη, ἡ ἕνωση ἐν τῆ πράξει καί δικαιώνεται ἡ ἀξία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Δέν σᾶς φαίνονται λογικά καί ἀνθρώπινα τά λόγια καί ἡ συλλογιστική τοῦ "μαρτυρικοῦ" πατριάρχου μας; Κι ὅμως δέν εἶναι! Ὁ βίαιος καί ἄδικος θάνατος ἤ φόνος κάθε ἀνθρώπου ἀνεξαρτήτως φυλῆς ἤ θρησκείας εἶναι μαρτυρικός, ἀλλά δέν εἶναι πρός σωτηρίαν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν δέχεται ὡς ἐν Χριστῶ καί σωτήριον τό μαρτύριο τῶν αἱρετικῶν καί δέν τιμᾶ τά θύματα αὐτά ὡς ἁγίους μάρτυρες. Τό τί θά κάνει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι δική μας ὑπόθεση καί βεβαίως δέν ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη νά μᾶς τό ἑρμηνεύσει ὁ συγκεκριμένος οἰκουμενιστής Πατριάρχης. Θεωροῦμε μάλιστα ἱερόσυλη τήν προσπάθειά του χάριν τῆς παναιρέσεως νά ἐκμεταλλεύεται τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων καί τήν συμπάθεια ὅλων μας γιά τά θύματα τῆς τρομοκρατίας καί μάλιστα μέ αἰτιολογία τό θρησκευτικό πιστεύω. Εἴμαστε δέ ὑποχρεωμένοι ἐνώπιον αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας πού δέν ἔχει οὔτε ἱερό, οὔτε ὅσιο, νά τολμήσουμε νά ἀποκαλέσουμε ὡς πνευματικούς τρομοκράτες τούς ἐν λόγω Πατριάρχες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οὁποῖοι ἀδικοῦν μέ τήν ψευδή πίστη καί τήν ἀντορθόδοξη ὁμολογία των τόσο τούς αἱρετικούς (ἀπό τούς  ὁποίους ἀποκρύπτουν τήν σώζουσα ἀλήθεια), ὅσο καί τούς ὀρθοδόξους τούς ὁποίους τρομοκρατοῦν νά μή ἐπιμένουν στήν μοναδική Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως! Οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί προθύμως θυσιάζουν ἀκόμη καί τή ζωή των ὑπερασπιζόμενοι τή ζωή καί τό δίκαιο καθενός ἀνθρώπου, ἀλλά ποτέ δέν θυσιάζουν τήν Πίστη των καί τήν Ὀρθοδοξία χάριν κανενός ἀνθρώπου, καμμίας βίας καί βεβαίως οὔτε χάριν τῆς ἴδιας των τῆς ζωῆς! Ἄς εἶναι λοιπόν καί αὐτό πλέον γνωστό καί δεδομένο ὅτι οἱ Οἰκουμενιστές καί αἱρετίζοντες Πατριάρχες ἔχουν καταστεῖ πνευματικοί τρομοκράτες καί ψευδολόγοι πού ἐνῶ προσποιοῦνται φιλανθρωπία καί κατανόηση, ἐνεργοῦν καί προκαλοῦν σκόπιμη σύγχυση στούς πιστούς καί ὕπουλη ἀλλοίωση τῆς παραδεδομένης Πίστεώς μας. Πόσο ἀληθινή εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν γνησίων ὀρθοδόξων Πατέρων, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς λέγουν ὅτι ἡ πιό μεγάλη καί πιό σημαντική ἔκφραση τῆς ἀγάπης στόν συνάνθρωπό μας εἶναι ἡ πρός αὐτούς μετάδοσις τῆς ἀληθείας. Αὐτή δέ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ μόνη πού ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς στήν αἰώνιο ζωή.

Και απλοί Παπάδες αντιδρούν! ΡΟΔΟΣ (Βίντεο): Ο Παπα-Χρήστος αγανάκτησε με τους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ και τα λέει ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ!


Μᾶς ἐστάλη

  Ο ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ!

   Άστραψε και βρόντηξε ο Παπαχρηστος (Αρχιμανδρίτης Πατέρας Χρήστος Σιάννας, Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Παντελεήμονα Παλιάς Πόλης Ρόδου), στο κήρυγμα του με αφορμη τις επιθεσεις στην εκκλησια και τις προκλησεις των αθεων για το Αγιο Φως.
    Από τον  Άμβωνα σφυροκόπησε Οικουμενιστές και αθεους Συριζαιους τονώνοντας το ηθικό των Ελλήνων Χριστιανών Ορθοδόξων.




ΟΙ ΙΟΥΔΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙ

ηγουμενου της Δοχειαριου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

 

 

Αυτές τις μέρες ψάχνω και ερωτώ σε ποιόν ναό θα παρίσταται ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων. Να ιδώ την ιερά αυτή κεφαλή να αναφωνή από του Βήματος την θύρα: «Μη προχωρήσης, Θεοδόσιε· τα χέρια σου στάζουν αίμα, είσαι ανάξιος των θείων μυστηρίων».

Να τον ιδώ να μην επιτρέπη στους άπιστους άρχοντες κάθε μερίδας και παρατάξεως να συνοδεύσουν τον Επιτάφιο, να παραστούν οι σταυρωτές του Χριστού στον υπνούντα Βασιλέα. Ποιος δεσπότης θα τους απομακρύνη από αυτήν την εκφορά; Ποιος δεσπότης θα στερήση από τους κρατούντες το φως της Αναστάσεως; Με τα έργα τους και με το στόμα τους έδειξαν ότι είναι άπιστοι και παρίστανται στις εκκλησιαστικές τελετές μόνον να θολώσουν τα νερά στην ορθόδοξη Ελλάδα. Δεν μπορούμε πιά να πίνουμε θολό νερό. Δεν είναι η Εκκλησία ο κλεισμός του Μεσολογγίου. Δεν μπορεί ο ανύμφευτος πρωθυπουργός με τα αβάπτιστα παιδιά του ούτε τα κράσπεδα της Εκκλησίας να προσεγγίζη. Δεν μπορούνε αυτοί που θέσπισαν συμβίωση που προσβάλλει τον Δημιουργό, να εισέρχωνται στην Εκκλησία που διαβάζει στην Γένεση: «Άρσεν και θήλυ εποίησεν ο Θεός». Στην Εκκλησία δεν λατρεύεται ο Ονοήλ, αλλά ο αναστημένος Χριστός. Όλες οι αποχρώσεις των κομμάτων υπέγραψαν αυτόν τον επικατάρατο νόμο, για να επαυξηθή το γένος της θηλυδρίας. Νόμο που δεν θέσπισαν ούτε οι άθεοι στην Σοβιετική Ένωση, τον θέσπισαν οι ορθόδοξοι Έλληνες και είναι πλέον θεσμός, κατά την πολιτεία των αντιχρίστων, η ομοφυλοφιλία. Ενέπαιξαν τον Χριστό, ελόγχευσαν τον Χριστό, ποδοπάτησαν την εικόνα Του και τώρα θα παρασταθούνε την νύχτα της Αναστάσεως ότι τάχατες πιστεύουν στην Ανάσταση;
Ορθόδοξοι Έλληνες, ούτε ο καλημερισμός δεν τους πρέπει. Δεν διάβασα στο Ευαγγέλιο ότι οι σταυρωτές του Χριστού παραστάθηκαν στην ταφή Του. Είχαν κάποια ευαισθησία μέσα τους.
Δέξου, Κύριε, και εισάκουσε την προσευχή μου. Όποιον δεν πιστεύει στον σταυρό Σου, στην ταφή Σου και στην ανάσταση εξολόθρευσον έως εβδόμης γενεάς. Λυπήσου μας επιτέλους και εξαπόστειλε σ᾽ αυτήν την χώρα βασιλείς και άρχοντες να προσκυνούν αληθινά τα άχραντα πάθη Σου. Έχουν υπογράψει τόσα αντίχριστα διατάγματα, που ταπεινώνουν το Γένος μας και εξουθενώνουν την πίστη των πατέρων μας.
Βρε, όπου και να περπατάτε τον σταυρό θα ιδήτε να υψώνεται· στα βουνά, στα ακρογιάλια, στις πεδιάδες. Δεν θα τον απαλείψετε! Θα ᾽ρθη καιρός που θα απαλειφθήτε, θα λιχνισθήτε. Δεν πειράζει· ας μείνη λίγο σιτάρι κάτω, αλλά το άχυρο πρέπει να φύγη και να κατακαή. Δεν θέλουμε άρχοντες αχυρένιους. Τον Ιούδα κάνουν αχυρένιο σε πολλά μέρη του αγίου τόπου μας και τον καίνε με το Χριστός ανέστη.
Άχου, λαέ, αν άφηνες ελεύθερες τις λεπτές χορδές της καρδιάς σου, τις ελληνικές ορθόδοξες χορδές να παίξουν, πόσους Ιούδες θα ᾽καιγες την νύχτα αυτή της θείας Αναστάσεως. Ο Ιούδας κρεμάστηκε αφ᾽ εαυτού του κι εμείς τον κάψαμε τον Ιούδα. Κάψτε, μη φοβάστε. Από αυτήν την τέφρα θα φυτρώση ο πιστός κρατών, που θα σταυροσημειούται και θα λέη: «Με την βοήθεια του αναστάντος Χριστού θα αναστηθή και η Ελλάδα. Θα εξακολουθήση να είναι ο φωτοσημαντήρας της γης. Μην υποστέλλετε τον ζήλο σας. Ανάστα ο Θεός· αναστηθήτε κι εσείς. Κροτήσατε χείρας λευτεριάς. Έως πότε πλάνοι; Έως πότε νόθοι; Έως πότε συμπορευτές με ανόμους και παρανόμους;»

Περί των Μυστηρίων των Εικονομάχων


  Χθὲς ἀναρτήσαμε ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ π. Εὐθυμίου (ἐδῶ), ἀπὸ τὴν ὁποία πολλοὶ προβληματίστηκαν, ὡς πρὸς κάποια σημεῖα της, ὅπως π.χ. γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν Μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν κατ’ Οἰκονομίαν ἀπὸ ἐκκλησιαστικὴ Ὀρθόδοξη Σύνοδο.
    Γιὰ κάποια ἀπ’ αὐτά, ὁ π. Εὐθύμιος ἔχει παρουσιάσει σὲ βιβλίο του κάποιες θέσεις, ποὺ μποροῦν νὰ θεωρηθοῦν ὡς ἀπάντηση στὸν προβληματισμὸ κάποιων ἀδελφῶν. Τέτοια ἀπάντηση προκύπτει ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ γεγονότα ποὺ ἀναφέρει γιὰ τὴν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Σύνοδοι ποὺ κατὰ τὰ 120 χρόνια ἐκείνης τῆς αἱρέσεως συνεκλήθησαν, δὲν θεώρησαν ἄκυρες (κατὰ περίπτωση) τὶς χειροτονίες, τὶς βαπτίσεις, τοὺς γάμους κ.λπ. ποὺ τελέστηκαν κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπικρατήσεως τῆς αἱρέσεως τῶν Εἰκονομάχων, ἀπέδωσαν δὲ τοὺς θρόνους καὶ πάλι σὲ μετανοήσαντας ἱερεῖς καὶ Ἐπισκόπους.
      Παραθέτουμε τὸ σχετικὸ τμῆμα.
"Πατερικὴ Παράδοση"

ἅγ. Νικόδημος εἰς τό σημεῖο αὐτό τοῦ κανόνος ἑρμηνεύει ὡς ἑξῆς: «ἀλλά καί τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι». Τό «ὡς ὀρθόδοξοι» σημαίνει ὅτι, εἰς τήν ὑπάρχουσα καί κηρυττομένη αἵρεσι, οἱ ἀποτειχισθέντες ἐτήρησαν ὀρθόδοξον στάσιν, ἀπομακρυνόμενοι ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Δηλαδή σιωπηλά ἐννοεῖται ὅτι οἱ ὑπόλοιποι μή ἀποτειχισθέντες δέν ἐτήρησαν ὀρθόδοξον στάσι, δέν ἐβοήθησαν εἰς τήν παροῦσα αἵρεσι τήν Ἐκκλησία νά ὀρθοδοξήση, ἀλλά ἐβοήθησαν διά τῆς δειλίας των τήν αἵρεσι νά ἑδραιωθῆ. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν οἱ μέν ἀξιώνονται τιμῆς καί ἐπαίνου, ἐξυπακούεται ὅτι οἱ ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ὑποκύψαντες καί συμβιβασθέντες εἶναι ἄξιοι κατηγορίας καί τιμωρίας.
Τό ὅτι συνήθως δέν τιμωροῦνται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὅσοι δέν τηροῦν γενναία καί ὁμολογιακή στάσι σέ θέματα πίστεως καί αἱρέσεως αὐτό πρέπει νά ὀφείλεται στούς ἑξῆς λόγους.
Πρῶτον διότι αὐτοί συνήθως ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία.
Δεύτερον διότι αὐτοί ἐπιστρέφουν διά τῆς μετανοίας εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ὅταν καταδικασθῆ ἡ αἵρεσις, ὅπως ἔγινε κατά τήν Ζ΄ Οἰκουμενική μέ Ἐπισκόπους καί ἱερεῖς πού εἶχαν ἀκολουθήσει τήν Εἰκονομαχία, σύμφωνα μέ τά πρακτικά τῆς Συνόδου, μολονότι ἡ Εἰκονομαχία μέχρι τότε δέν ἦτο, ὅπως ἀναφέραμε, κατεγνωσμένη αἵρεσις.
Τρίτον διότι μὲ την ἀποκατάστασι τῆς Ὀρθοδοξίας και την καταδίκη τῆς αἱρέσεως ἡ Ἐκκλησία ἐν τῇ εὐσπλαγχνίᾳ της δίδει ἄφεσιν εἰς ὅλα τά προηγούμενα, καθ’ ὅσον ἐπετεύχθη ὁ βασικός σκοπός καί στόχος. Αὐτό ὅμως οὐδόλως σημαίνει ὅτι οἱ μή τιμωρούμενοι δι’ οἱονδήποτε λόγο εἶναι συνειδησιακῶς ἐντάξει, τήν στιγμή πού οἱ προθέσεις καί οἱ διαθέσεις ἑκάστου θά ἐξετασθοῦν λεπτομερῶς ἀπό τόν ἐτάζοντα νεφρούς καί καρδίας Θεόν…
η΄. Ἡ ἀποτείχισις στὰ χρόνια τῆς Εἰκονομαχίας
i. Πρώτη Περίοδος: Ἡ ἀντιμετώπισις ἀπὸ τὴν Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ὅσων δὲν ἀποτειχίστηκαν καταδεικνύει τὴν ὑπάρχουσα Παράδοσι.

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

«Απόρριψον το πένθος της αθυμίας» (Ιερός Χρυσόστομος ΕΠΕ 38, 242)



«Απόρριψον το πένθος της αθυμίας»
 
(Ιερός Χρυσόστομος ΕΠΕ 38, 242)

Αναμφίβολα, στην πνευματική αλυσίδα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας ανήκει και ο Ιερός Χρυσόστομος.
Μελετώντας το βίο του I. Χρυσοστόμου διαπιστώνουμε ότι είχαν καταγραφεί εναντίον του σαράντα συνολικά συκοφαντίες.
Συκοφαντήθηκε, καθαιρέθηκε και εξορίστηκε από επισκόπους, αρχιεπισκόπους και Πατριάρχες, που συμμάχησαν με την έπαρση της κοσμικής εξουσίας ενώ πίστευαν ότι είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού».
Ένας αγιορείτης μοναχός γράφει σχετικά: «Οδηγείται στην εξορία, μετά από την προσφορά της πληρέστερης ερμηνείας των Γραφών. Εκεί βιώνει με το πνεύμα της αισθήσεως την αναίτια οδύνη, αίροντας το βάρος της αδικίας και του φθόνου, τα οποία εισέδυσαν στα εκκλησιαστικά δρώμενα της εποχής. Κοινώνησε έτσι τους οδυνηρούς τρόπους της θεομητορικής ρομφαίας, η οποία τον κατέστησε μάρτυρα τελειότητας».
Η αρχική θλίψη των πιστών για τη δοκιμασία του Χρυσοστόμου, μετατρέπεται σιγά-σιγά σε προσευχητική κίνηση για ενίσχυση του, ώστε να μένει ατάραχος και ασύγχυτος ο νους και η καρδιά, οτιδήποτε και αν υποφέρει στο σώμα από τις κακουχίες της εξορίας.
Η διακόνισσα όμως Ολυμπιάδα έζησε τη θλίψη της εξορίας του πνευματικού της πατέρα στην περιοχή της άκρας ευαισθησίας ψυχής και σώματος. Η ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία της κλονίστηκε από το άδικο αυτό γεγονός. Όλη η ύπαρξή της καλύφθηκε από το γκρίζο πέπλο της κατάθλιψης. Γι' αυτό και ο Ι. Χρυσόστομος υποδύθηκε σ' ένα σκληρό αγώνα προσευχής και συμβουλών για να γκρεμίσει την αρχιτεκτονική της καταθλίψεως, που έσφιγγε την άγια Ολυμπιάδα στα όρια του θανάτου.
Από το κελί της εξορίας της έγραψε δεκαεπτά παραμυθητικές επιστολές, με τις οποίες διέλυσε την αθυμία της.
Το άγχος και η κατάθλιψη δεν οφείλονται μόνο σε κάποια υπερεγρήγορση, σε μια υπερβολική ευερεθιστότητα κάποιων νευρωνικών κυκλωμάτων στον εγκέφαλο, γι' αυτό και τα φάρμακα δεν θεραπεύουν από μόνα τους και οριστικά τις ψυχικές καταπονήσεις.
Ο I. Χρυσόστομος, αν και δεν γνώριζε τη σύγχρονη φαρμακολογία, γνώριζε πολύ καλά την εμπειρία της Εκκλησίας.
Ως πνευματικός και πολύπειρος ποιμένας γνώριζε ότι η επίδραση της θείας δυνάμεως διά των Μυστηρίων και ο θετικός προσανατολισμός της θελήσεως του ανθρώπου, έχουν θεραπευτική επίδραση στην ψυχοσωματική υπόσταση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Τονίζει στην Ολυμπιάδα ότι η ένωση, οντολογικά, με το Χριστό είναι ο πρώτος παράγοντας της καλής ψυχικής υγείας, ενώ ο πρώτος παράγοντας καταστροφής της είναι η αμαρτία. Την βοηθά να κάνει ποιοτικά άλματα στη βίωση της ορθόδοξης πνευματικότητας, που είναι η αυθεντικότητα του ανθρώπινου ήθους.
Την προτρέπει να γίνεται συνδαιτυμόνας της Αγ. Τριάδας, ομοτράπεζος του θεού, «εσθίων και πίνων επί της τραπέζης του» (Λουκά 22,30).
Το γεγονός αυτό πραγματώνεται κυρίως με τη θεία Κοινωνία, με την οποία «πάσα ψυχή ζωούται…» και εξασφαλίζει στον άνθρωπο την αιώνια ύπαρξη και ζωή.
Στην 9η επιστολή του προς την Ολυμπιάδα, ο ι. πατήρ με απόλυτη κατηγορηματικότητα υπογραμμίζει: «Η σκοτεινή νύκτα της αθυμίας δεν προέρχεται από φυσικό νόμο, αλλά από το σκοτισμό της διάνοιας. Κυριεύει την ψυχή όταν αυτή δεν ακολουθεί την κατά Θεόν φιλοσοφία».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ.... ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ;

ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ.... ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ;


  Αρχικά εκφράζουμε την λύπη μας και την θλίψη μας για την δολοφονία των συνανθρώπων μας στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
  Αλλά δεν γίνεται να δεχθούμε τα υπόλοιπα που ακούστηκαν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στη Θεσσαλονίκη, από τα χείλη του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ Ανθίμου.
  Μας λένε να ξαναδούμε τα πράγματα... και να ξαναδημιουργήσουμε γέφυρες "κοινωνίας" με τους οικουμενιστές.
  Ορθόδοξε πιστέ λαέ... Άκου τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο στο παρακάτω video.  Άκου και πες μας.... "ΔΕΧΕΣΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΣΟΥ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ;"
   Πρόσεξε πιστέ λαέ....
   Εδώ δεν υπάρχει δεν με ενδιαφέρει....
   Εδώ δεν υπάρχει δεν είναι δικό μου θέμα...
   Εδώ δεν υπάρχει δεν είναι σημαντικό...
   Υπάρχει η ευθύνη σου ΠΙΣΤΕ ΛΑΕ απέναντι στην αλήθεια της πίστεώς σου.
Τώρα έλεγξέ τους.
Τώρα πες με φωνή, ίδια με αυτήν που ο λαός "υποδέχθηκε" τους Λατινόφρονας - φιλενωτικούς στην Κωνσταντινούπολη.
Φώναξε δυνατά. "ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΆΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ"
π. Φώτιος Βεζύνιας




ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ  1:46:30  ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1:47:30.
ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΕΓΙΝΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΙ ΚΟΠΤΕΣ.
ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ.

Μια ομιλία με πολλούς αποδέκτες. Σημαντικὲς ἁγιοπατερικὲς προτάσεις πρὸς τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀποτειχισμένοι καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία. Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Μια ομιλία με πολλούς αποδέκτες.


Σημαντικὲς ἁγιοπατερικὲς προτάσεις πρὸς τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ



Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀποτειχισμένοι καὶ νὰ μὴν
ἔχουμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.


Τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ


Στὸ Ὡραιόκαστρο τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε μία σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων Πατέρων καὶ μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας· πράγμα τὸ ὁποῖο κι αὐτὸ εἶναι κάποια ἔκφραση,  ἡ ὁποία δὲν ἁρμόζει· νὰ τὰ βροῦμε οἱ ἀποτειχισμένοι μεταξὺ μας! Ἀλλὰ στὰ ἔσχατα χρόνια ὅλα εἶναι ἀναγκαῖα νὰ γίνονται καὶ ὅλα δὲν εἶναι παράξενα. Γιατί  οἱ Πατέρες στὰ παλαιὰ χρόνια, ὅταν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ αὐτομάτως οἱ ἀποτειχισμένοι Πατέρες εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μεταξύ τους, λόγῳ τοῦ ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ εὑρίσκοντο σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος.
Εἶχαν ὀρθόδοξο πίστη καὶ ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἦταν τὸ σημεῖο ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας, ἐκκλησιαστικῆς ἐπαφῆς, ταυτότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν, τῶν ἀγωνιζομένων γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως. Σήμερα ὅμως ποὺ εἶναι τὰ πράγματα πολὺ δύσκολα, τὰ ἔσχατα χρόνια ποὺ ζοῦμε, σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι κι αὐτά, νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε. Κι ἐνῶ ἔχουμε φύγει ἀπὸ τὴν αἵρεση νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας. Δηλ. ὁ Διάβολος προσπαθεῖ νὰ βάλει μικρότητες, νὰ ἐνσπείρει πράγματα τὰ ὁποῖα εἶναι δευτερεύοντα, νὰ τὰ κάνουμε πρωτεύοντα καὶ γι’  αὐτὰ τὰ πράγματα θὰ ἤθελα γιὰ λίγο νὰ ἀπασχολήσω τὴ σκέψη σας.
Ἴσως βοηθήσουν αὐτὲς οἱ σκέψεις ποὺ θὰ κάνουμε καὶ στὸν προβληματισμὸ τὸ δικό μας καὶ στὸν προβληματισμὸ τῶν ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀκούσουνε αὐτά. Νὰ προβληματιστοῦνε οἱ ἀδελφοί μας, ὄχι τόσο αὐτοὶ ποὺ βρίσκονται μέσα στὴν αἵρεση, ὅσο αὐτοὶ ποὺ φεύγουνε ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὥστε νὰ μὴν λοξοδρομήσουμε. Νὰ προβληματιστοῦμε λοιπόν, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ ἀκουστοῦν, καί, ἂν κάποια μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λάθος, γιατί δὲν ἔχουμε τὸ ἀλάθητο, πάντως νὰ γίνει αἰτία προβληματισμοῦ.
Ἔγινε, λοιπόν, αὐτὴ ἡ προσπάθεια στὴν ὁποία θέλουμε νὰ κάνουμε κάποιες ἀναγκαῖες ἐπεξηγήσεις καὶ διευκρινίσεις γιὰ τὴ Σύναξη στὸ Ὡραιόκαστρο. Κατ' ἀρχὰς φάνηκε μία προσπάθεια, ἀδελφοί μου, νὰ ὀργανωθοῦν οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπὸ τὴν αἵρεση ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ἡ ἀποτείχιση ἔχουμε πεῖ -γιὰ νὰ κατανοήσετε- μὲ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, βρίσκομαι ταυτοχρόνως στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ἀληθινὴ πίστη ὑπάρχει Ἐκκλησία. Ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει πλάνη καὶ αἵρεση, δὲν ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία.
Διὰ τῆς ἀποτειχίσεως, λοιπόν, βρισκόμαστε στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, καὶ ἔγινε μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ ὀργανωθοῦμε κάπως, ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι, ἂν καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι δόκιμος ὅρος, νὰ ὀργανωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι Ὀρθόδοξοι, γιατί, τί ὀργάνωση νὰ ἔχουμε ἐμεῖς; 
Ὅταν γίνεται προδοσία στὴν πίστη καὶ ἀποτειχίζονται οἱ Ὀρθόδοξοι, τί κάνουν; Σηκώνουν τὸ σταυρὸ τῆς Ὁμολογίας. Δὲν κοιτᾶμε ἂν ἔχουμε ὀργάνωση, γιατί ἡ ὀργάνωση (ἐπιδιώκεται συνήθως ἀπὸ μᾶς) γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σηκώσουμε στὴν πλάτη μας. Δηλαδή, νὰ γλυτώσουμε τὶς ποινές, τὶς καταδίκες, νὰ μὴν μᾶς καθαιρέσουν οἱ Οἰκουμενιστές, καὶ ὅ,τι ἄλλο συνεπάγεται αὐτό· τὸ μισθὸ οἱ ἱερεῖς, ποὺ εἶναι κάτι ἀναγκαῖο, εἰδικὰ στὶς ἡμέρες μας ποὺ ὑπάρχει ἡ κρίση, νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τῆς ὁμολογίας, γι’ αὐτὸ ὀργανωνόμεθα.
Ἡ ὀργάνωση, ὅμως, δικαιολογεῖται, ὄχι γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν σηκώσουμε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ εὐχαρίστως καὶ γιὰ νὰ προσπαθήσουμε νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση. Ὁ σκοπός μας εἶναι νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση. Ἀλλὰ ἡ αἵρεση, ὅμως, αὐτὴ καθ' ἑαυτὴ εἶναι καταδικασμένη  ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας;...
Τί νόημα ἔχει ἡ καταδίκη κι ἀπὸ μᾶς, ὅταν αὐτὴ εἶναι καταδικασμένη ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος εἶπε, ὅποιος ἑτεροδιδασκαλεῖ κ.λπ., ὅποιος σᾶς διδάσκει ἀντίθετα ἀπ’  αὐτὰ ποὺ σᾶς διδάξαμε, "ἀνάθεμα ἔστω". Καὶ "κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, ἀνάθεμα ἔστω". Δυὸ φορὲς τὸ εἶπε γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει καὶ νὰ γιὰ νὰ μὴ φανεῖ  ὅτι στὴν παραδρομὴ τοῦ λόγου εἰπώθηκε αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.
Εἶναι, λοιπόν, ἀναθεματισμένη ἡ αἵρεση ἀπὸ τὸ Χριστό μας, ἀπὸ τὸν ἀποστολο Παῦλο. Κάθε αἵρεση. Ἀπὸ τὴν ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ λέγει "πᾶσι τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα". Καὶ "τὰ μετὰ ταῦτα πραχθησόμενα ἀνάθεμα". Δηλαδή, οἱ Πατέρες εἶπαν καὶ γιὰ τὶς αἱρέσεις ποὺ θὰ ἐρχόντουσαν στὴν μελλοντικὴ ἐποχὴ καὶ καταδίκασαν τὶς αἱρέσεις ὅλες. Εἶναι καταδικασμένη, λοιπόν, σὰν πλάνη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. Τί νόημα ἔχει ἡ κατάδικη ἀπὸ μᾶς τῆς αἱρέσεως;
Ἡ ἀπὸ μᾶς καταδίκη ἔχει νόημα βασικό· γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι
εἴμαστε ταυτισμένοι μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο,  μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, μὲ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅτι ταυτιζόμαστε κι ἐμεῖς μαζί τους. Γι’  αὐτὸ πρέπει κι ἐμεῖς νὰ τὴν καταδικάσουμε τὴν αἵρεση.
Καὶ πῶς καταδικάζεται πρωτίστως ἡ αἵρεση; Διὰ τῆς ἀποτειχίσεως. Ἡ ἀποτείχιση ποὺ κάνουμε ἀπὸ τὴν αἵρεση σημαίνει ὅτι τὴν καταδικάζουμε, τὴν ἀποστρεφόμεθα. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ φεύγουμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Εἶναι, λοιπόν, μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή μας, μὲ τὴν ἀποτείχισή μας εἶναι καταδικασμένη ἡ αἵρεση. Ἀλλὰ πρέπει, ὅμως, νὰ καταδικαστεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ κατέχουν τὶς θέσεις τῶν Ἐπισκόπων, τὶς Ἀποστολικὲς ἕδρες. Πρέπει νὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ αὐτούς, γιατὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὄχι ἀπὸ κάποιους ἄλλους μόνο καὶ μονομερῶς. Ὄχι γιατὶ δὲν εἶναι καταδικασμένοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξουν κι αὐτοί, οἱ Ἐπίσκοποι, ὅτι εἶναι ἀκόλουθοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὄχι γιὰ νὰ ὀργανωθοῦμε, γιὰ νὰ γλυτώσουμε τὶς ποινές, γιὰ νὰ γλυτώσουμε τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι γι’ αὐτὸ τὸ λόγο. Μάλιστα, ἂν προσπαθήσουμε νὰ ὀργανωθοῦμε, νὰ γλυτώσουμε τὶς καθαιρέσεις, καὶ τὶς ποινές, καὶ τὸ μισθό μας, κι ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι βρισκόμαστε σὲ πλάνη. Δὲν θέλουμε νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου