Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος
Καθηγητὴς
Θεολογικῆς
Σχολῆς Α.Π.Θ.
18ο
χλμ. Θεσσαλονίκης-Περαίας
570
19 Ν. Ἐπιβάται
ΤΗΛ.:
23920.24865 FAX:
23920.27402
Θεσσαλονίκη 14.03.2017
Παναγιώτατον
Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης
κ. Ἄνθιμον
Ἐνταῦθα
Θέμα: Ἀπάντηση
στὰ διωκτικὰ δικαστικὰ ἔγγραφα τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Παναγιώτατε,
Μετὰ τὴν δι᾽ ἐπιστολῆς γνωστοποίηση ὅτι προέβην σὲ
διακοπὴ τῆς μνημόνευσης τοῦ ὀνόματός σας ὡς ἐπισκόπου κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερῶν
ἀκολουθιῶν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας (5-3-2017), τὴν ὁποία ἐπιστολὴ ἐλάβατε
μέσῳ γραφείου ταχυμεταφορῶν τὸ μεσημέρι τῆς ἑπομένης (6-3-2017), μοῦ
ἀποστείλατε κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον δύο ἔγγραφα τὸ πρωΐ τῆς ἑπομένης ἡμέρας (9.30
π.μ. 7-3-2017).
Μὲ τὸ ἕνα ἔγγραφό σας (ἀριθμ. πρωτ. 163, 6-3-2017) μοῦ
ἀνακοινώσατε ὅτι ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς λήψεως τοῦ ἐγγράφου δὲν ἔχω τὴν πνευματικὴ
καὶ κανονική σας ἄδεια νὰ ἱερουργῶ καὶ νὰ ὁμιλῶ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου
Ἀντωνίου, ὅπως ἐπίσης καὶ σὲ οἱονδήποτε ἄλλο ναὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Θεσσαλονίκης. Μὲ τὸ δεύτερο ἔγγραφο (ἀριθμ. πρωτ. 164, 6-3-2017), διογκωμένο μὲ
ἄσχετα γραφικά, συνοδικὰ καὶ πατερικὰ χωρία, ὡς καὶ μὲ σχόλια Χριστιανῶν
Ὀρθοδόξων σὲ διάφορους ἱστοτόπους, μοῦ ἀνακοινώνετε ὅτι, μὲ βάση τοὺς Θείους
καὶ Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὶς διατάξεις τοῦ Νόμου 5383/1932 «Περὶ τῶν
Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸ αὐτῶν διαδικασίας», ἀσκεῖτε κανονικὴ
δίωξη ἐναντίον μου γιὰ κατονομαζόμενα πέντε κανονικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ
παραπτώματα, ἤτοι: α) σχίσμα, β) ἀπείθεια καὶ καταφρόνηση τῆς προϊσταμένης
ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς, γ) σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν, δ) ἐξύβριση καὶ συκοφαντία καὶ
ε) φατρία (σελ. 13 ἐγγράφου). Συμπερασματικὰ στὸ τέλος προσθέτετε καὶ ἄλλα
ἐπιτίμια, ὅπως τὸ ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας καὶ τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ ὀφφικίου τοῦ
πρωτοπρεσβυτέρου καὶ ἐντέλλεσθε «ὅπως ἀνυπερθέτως ἐντὸς πέντε (5) ἡμερῶν ἀπὸ
τῆς λήψεως τοῦ ἐγγράφου» ἀπαντήσω ἐγγράφως στὶς κατηγορίες ποὺ μοῦ ἀποδίδονται.
Ἐπ᾽ αὐτῶν σᾶς γνωρίζω τὰ κατωτέρω, τὰ ὁποῖα δὲν ἀποτελοῦν
ἀποδοχὴ τῆς ἀντικανονικῆς δικαστικῆς δίωξης ποὺ ἀσκεῖτε, ἀλλὰ ἐνημέρωση ὑμῶν
καὶ τῶν συνεργατῶν σας, ὡς καὶ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας,
ἰδιαιτέρως αὐτοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, γιὰ τὴν ἄδικη,
ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη, οἰκουμενιστική, ἄκριτη, βιαστική, σκόπιμη καὶ
στοχευμένη δίωξή μου.
1. Ἐσπευσμένη καὶ ἐκδικητικὴ ἡ δίωξη. Ἐπωμίζονται μεγάλο
βάρος. Ὑπῆρχαν καὶ ἄλλες λύσεις
Προκαλεῖ ἐν πρώτοις ἐντύπωση ἡ ἄμεση καὶ ταχύτατη σύνταξη
τῶν ἐγγράφων τῆς δίωξης. Οἱ συνεργάτες σας ἦσαν κυριολεκτικὰ μὲ τὸ δάκτυλο στὴν
σκανδάλη· εἶχαν ἕτοιμα τὰ ἔγγραφα καὶ οὔτε ἐδιάβασαν καθόλου τὸ ἰδικό μου
ἔγγραφο, ὅπου ἐξηγοῦσα τοὺς θεολογικοὺς καὶ κανονικοὺς λόγους τῆς διακοπῆς τοῦ
μνημοσύνου. Μὲ αὐτὰ θὰ ἀσχολούμαστε τώρα; Σημασία ἔχει νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ στόχος·
ἡ φίμωση τοῦ π. Θεοδώρου, ἡ ἐκδίωξή του ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου,
ὥστε νὰ μὴν ἔχει ἐκκλησιαστικὸ ἀκροατήριο, νὰ ἀπομονωθεῖ καὶ νὰ μὴν ἀκούγονται
ὅσα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης λέγει καὶ
διδάσκει. Καὶ μόλις ὁ στόχος πρόβαλε, πάτησαν τὴν σκανδάλη, ἐφαρμόζοντας τὴν
λαϊκὴ παροιμία «λαγὸς τὴν φτέρη κούναγε,
κακὸ τῆς κεφαλῆς του».
Σὲ ποιῶν κεφάλια βέβαια θὰ στραφεῖ τὸ κακὸ ὁ Θεὸς
γνωρίζει, καὶ ἐμεῖς τὸ ἀπευχόμαστε· ἀντίθετα εὐχόμαστε γιὰ μετάνοια καὶ
ἐπίγνωση τῆς κακῆς, ἀντορθόδοξης, ἀντιπατερικῆς, μεταπατερικῆς, αἱρετικῆς
πορείας. Οὔτε κάποιες στιγμές, κάποιες ὧρες, κάποιες ἡμέρες, κάποιες ἑβδομάδες,
περίσκεψης καὶ περισυλλογῆς μεσολάβησαν. Ἀλλὰ ὅπως μοῦ τηλεφώνησε εὐλαβὴς
Ὀρθόδοξος πιστὸς αὐτὸ ἐθύμιζε τό «ἆρον,
ἆρον, σταύρωσον αὐτόν». Μακάρι νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ γίνουμε μέτοχοι τῶν
παθημάτων τοῦ ἀδίκως ὑπὸ ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων διωχθέντος καὶ παθόντος
Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τί θὰ ἐγίνετο, ἂν ἀνεβάλλετο ἐπ᾽ ὀλίγον ἡ ἔναρξη τῆς
δίωξης, καὶ ἐδίδετο χρόνος γιὰ περίσκεψη, συμβουλευτικὲς διασκέψεις, ἐκτίμηση
τῶν συνεπειῶν; Ἂν ἐξακολουθοῦσε ὁ π. Θεόδωρος νὰ λειτουργεῖ καὶ νὰ ὁμιλεῖ
μερικὲς ἀκόμη ἑβδομάδες, κοντὰ στὶς ὑπερχίλιες ἑβδομάδες ποὺ διακονεῖ ἐπὶ
εἴκοσι τέσσερα ἔτη (24) στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο, ἀπὸ τὸ 1993. Ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ
ἐμπάθεια, ὁ φθόνος εἶναι κακοὶ σύμβουλοι. «Φθόνος
γὰρ οὐκ οἶδε προτιμᾶν τὸ συμφέρον», κατὰ τὸν ὕμνο τῆς Μ. Ἑβδομάδος.
Σᾶς εἶχα ὑποδείξει, Παναγιώτατε, τὴν ἐνδεδειγμένη λύση
γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου μὲ βάση τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες,
τοὺς ὁποίους τολμᾶτε καὶ ἐπικαλεῖσθε, ἐνῶ τοὺς κουρελιάσατε καὶ τοὺς
κουρελιάζετε διαχρονικά, σεῖς καὶ οἱ ὁμόφρονές σας Οἰκουμενιστές. Ἐπειδὴ δὲν
περίμενα νὰ μὲ ἐπαινέσετε, ὅπως ἐπιτάσσει ὁ 15ος κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας
Συνόδου τοῦ Μ. Φωτίου, σᾶς παρεκάλεσα νὰ μὴν ἀσκήσετε δίωξη ἀντικανονική, ἀλλὰ
νὰ μὲ ἀφήσετε νὰ λειτουργῶ καὶ νὰ ὁμιλῶ στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο, χωρὶς νὰ μνημονεύω
τὸ ὄνομά σας. Τὸ ἔπραξαν πολλοὶ συνεπίσκοποί σας στὸ παρελθόν, ὁ ἴδιος ὁ
πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὅταν τοῦ ἔκοψαν ἐπὶ τρία ἔτη οἱ Ἁγιορεῖτες τὸ μνημόσυνο
(1969-1972), ἀλλὰ καὶ σήμερα στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία. Ὁ Μητροπολίτης Κεφαλληνίας, τοῦ ὁποίου τὸ μνημόσυνο διέκοψε ἡγούμενος
μοναστηρίου τῆς ἐπαρχίας του ἀπὸ τὸν περασμένο Αὔγουστο (2016), δὲν ἄσκησε
δικαστικὴ δίωξη. Λέγεται μάλιστα καὶ αὐτὸ δείχνει σύνεση καὶ φόβο Θεοῦ, ὅτι
ἀπαντώντας σὲ ὑποδείξεις ἄλλων ἐπισκόπων νὰ λάβει μέτρα ἐναντίον του ἀπήντησε
θεοδιδάκτως: «Καὶ ἂν ἔχει δίκαιο, πῶς ἐγὼ
θὰ γίνω θεομάχος;» Μὲ αὐτὸ θυμόμαστε τὸ ἐπεισόδιο καὶ ὅσα εἶπε στὸ παράνομο
συνέδριο τῶν Ἰουδαίων ὁ Φαρισαῖος Γαμαλιήλ, «νομοδιδάσκαλος
τίμιος παντὶ τῷ λαῷ», γιὰ νὰ συγκρατήσει τὸ φονικὸ μῖσος τῶν ὑπολοίπων
μελῶν τοῦ δικαστηρίου ἐναντίον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στοὺς ὁποίους εἶχαν δώσει
ἐντολὴ νὰ μὴ κηρύσσουν καὶ νὰ μὴ διδάσκουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τώρα
παραγγέλλετε καὶ σὲ μᾶς νὰ μὴ διδάσκουμε γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας καὶ
ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ καταλύει τὴν μοναδικότητα τῆς
σωτηρίας ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ· «Οὐ
παραγγελίᾳ παρηγγείλαμεν ὑμῖν μὴ διδάσκειν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τούτω;». Μᾶς
κατηγορεῖτε γιὰ ἀνυπακοὴ καὶ ἀπειθαρχία, γιατὶ δὲν ἀκούσαμε τὶς παράνομες ἐντολές
σας, ἀλλὰ ἀκολουθήσαμε αὐτὸ ποὺ ἀπήντησαν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καὶ οἱ Ἅγιοι
Ἀπόστολοι, τό «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον
ἢ ἀνθρώποις». Τότε βρέθηκε ὁ τίμιος νομοδιδάσκαλος Γαμαλιήλ, ποὺ τοὺς εἶπε
καὶ τοὺς ἔπεισε νὰ ἀφήσουν τοὺς Ἀποστόλους ἀνενόχλητους, διότι, ἂν ὅσα κάνουν
εἶναι ἀνθρώπινες κακὲς ἐνέργειες, θὰ καταστραφοῦν μόνες τους· ἂν ὅμως εἶναι ἐκ
Θεοῦ ὑπάρχει κίνδυνος νὰ γίνουν θεομάχοι: «Ἀπόστητε
ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ ἐάσατε αὐτούς· ὅτι ἐὰν ᾖ ἐξ ἀνθρώπων ἡ βουλὴ αὕτη ἢ
τὸ ἔργον τοῦτο καταλυθήσεται· εἰ δὲ ἐκ Θεοῦ ἐστιν, οὐ δύνασθε καταλῦσαι αὐτό,
μὴ ποτε καὶ θεομάχοι εὑρεθῆτε». Τώρα δὲν βρέθηκε στὸ περιβάλλον σας
ἕνας ἄνθρωπος, δίκαιος καὶ τίμιος, νὰ σᾶς προφυλάξει ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐσπευσμένη
καὶ ἄδικη δίωξη.
Στὴν Φλώρινα ἐπίσης, ὁ μητροπολίτης δὲν ἄσκησε δικαστικὴ
δίωξη ἐναντίον ἡγουμένου-ἀρχιμανδρίτου, ὁ ὁποῖος ἔχει διακόψει τὸ μνημόσυνό του
ἐδῶ καὶ πολλοὺς μῆνες, καί, ἐνῶ ἔχει πάρει ἐπιστολὴ ἀπὸ ἄλλον ἡγούμενο γνωστῆς
ἀνδρικῆς μονῆς ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Φεβρουαρίου, μὲ τὴν ὁποία, ὅπως ἔπραξα καὶ ἐγώ,
τοῦ γνωστοποιεῖ τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου, ἐπέρασαν τώρα σαρανταπέντε ἡμέρες,
ἕνας μήνας καὶ μισός, καὶ ἀκόμη δὲν ἐκδηλώθηκε ἡ ἐπισκοπικὴ δικαστικὴ
εὐαισθησία. Στὴν μεγαλόνησο Κρήτη, ὅπου θεαρέστως καὶ θεοσεβῶς τέσσερις Κρῆτες ἱερεῖς
ἀπαλείφουν ἢ μετριάζουν ἐπαινετῶς μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τὸ ὄνειδος τῆς
οἰκουμενιστικῆς ψευδοσυνόδου, μὲ πειθήνιους κατὰ πάντα ἐπισκόπους στὰ
κελεύσματα τοῦ Φαναρίου, δὲν ἐκδηλώθηκε τέτοια ταχύτατη καὶ ἀστραπιαία
ἀντίδραση, ὅπως ἡ δική σας στὴ Θεσσαλονίκη. Στὴ Ρωσία, στὴν Οὐκρανία, στὴν
Μολδαβία ἐπίσκοποι, μοναστήρια καὶ πλῆθος ἱερέων ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο
τοῦ πατριάρχου καὶ πολλῶν μητροπολιτῶν καὶ ἐπισκόπων, καὶ ὄχι μόνον δὲν
τιμωροῦνται, ἀλλὰ ἐπαινοῦνται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ταλανίζουν ἑαυτούς,
γιατὶ καὶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν τὸ θάρρος νὰ πράξουν τὸ ἴδιο.
Καὶ μόνο σεῖς, Παναγιώτατε, στὴν πόλη τοῦ μεγαλομάρτυρος
Ἁγίου Δημητρίου καὶ τοῦ ὁμολογητοῦ ἀντιπαπικοῦ καὶ ἀντιοικουμενιστοῦ Ἁγίου
Γρηγορίου Παλαμᾶ, διεκδικεῖτε τὴν ἀσεβῆ πρωτιὰ νὰ διώκετε ἱερεῖς ποὺ
ἀγωνίζονται γιὰ τὴν φίλη Ὀρθοδοξία, γιὰ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία, ὑπὲρ τῆς ὁποίας ὁ
μεγαλομάρτυς πολιοῦχος ἔχυσε τὸ αἷμα του καὶ ὁ δεύτερος πολιοῦχος καὶ προκάτοχός
σας στὸν θρόνο, διώχθηκε, φυλακίσθηκε, συκοφαντήθηκε. Εὐχόμαστε νὰ ἀλλάξετε,
ἔστω καὶ τώρα, πορεία. Μπορούσατε καὶ μπορεῖτε ἀκόμη, ἂν δὲν ἀντέχατε σεῖς καὶ
οἱ συνεργάτες σας τὴν παρουσία μου καὶ τὶς διδαχές μου στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο, νὰ
μοῦ δώσετε ἀπολυτήριο ἀπὸ τὴν Μητρόπολή σας, καὶ ὄχι νὰ στήνετε παράνομα
ἱεροδικεῖα, καταδικαστήρια καὶ ὄχι δικαστήρια. Ἔτσι ἔπραξε ὁ πρώην πρωτοσύγκελλός
σας καὶ νῦν μητροπολίτης Λαγκαδᾶ, ὁ ὁποῖος σὲ ἔγγαμο ἱερέα, σοβαρὸ καὶ νηφάλιο
ἐκπαιδευτικό, ὁ ὁποῖος διέκοψε μαζί μου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ μνημόσυνό
του, δὲ τοῦ ἄσκησε δικαστικὴ δίωξη, ἀλλὰ τοῦ ὑπέγραψε τὸ ἀπολυτήριό του καὶ
βρίσκεται τώρα σὲ ἀναζήτηση μητροπολίτου ποὺ θὰ τὸν δεχθεῖ. Λησμονήσατε ὅτι καὶ
τὸ Φανάρι πρὶν ἀπὸ μιὰ δεκαετία περίπου, ἐνοχλημένο ἀπὸ τὴν ἀντιπαπικὴ καὶ
ἀντιοικουμενιστική μου στάση, δὲν μὲ εἰσήγαγε σὲ δίκη, οὔτε μοῦ ἐπέβαλε ἐπιτίμια,
ἀλλὰ μοῦ ἔδωσε ἀπολυτήριο, προφανῶς γιὰ νὰ μὴ πάρει τὸ βάρος μιᾶς τέτοιας
ἄδικης συμπεριφορᾶς ἢ ἐκτιμώντας τὴν πολύμοχθη καὶ πολυετῆ προσφορά μου πρὸς
τὴν ὄντως μαρτυρικὴ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ποὺ τώρα εἶναι αἰχμάλωτη στὴν
παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ μετὰ ἀπὸ ἐκείνη τὴν τιμητικὴ γιὰ μένα καὶ
συνετή γιὰ τὸ Φανάρι, καὶ ἐν πολλοῖς φιλάνθρωπη στάση, μὲ συμπεριλάβατε μετὰ
ἀπὸ αἴτησή μου στοὺς κληρικοὺς τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Ἐκεῖνοι δίστασαν
νὰ μὲ δικάσουν καὶ μὲ ἀπέλυσαν· καὶ τὼρα φορτώνεσθε σεῖς τὸ βάρος μιᾶς
κραυγαλέως ἄδικης καὶ ἀντικανονικῆς δίωξης. Ὁ Θεὸς νὰ σᾶς φωτίσει νὰ ἀποσείσετε
αὐτὸ τὸ βάρος, ὅπως τὸ ἀπέσεισε ἐπαινετῶς καὶ ὁ μακαριστὸς ἀρχιεπίσκοπος
Χριστόδουλος καὶ ἦρε σύντομα τὴν ἀργία ποὺ μοῦ εἶχε ἐπιβάλει τὸ 2005 σὲ συνεννόηση
μαζί σας.
2. Δὲν θὰ μᾶς ἐκφοβίσουν
Ἂν πάντως κάποιοι ἐκτιμοῦν ὅτι θὰ μᾶς ἐκφοβίσουν καὶ θὰ
μᾶς τρομοκρατήσουν καὶ ὅτι διώκοντας κάποιους ἐπώνυμους θὰ ἀνακόψουν τὸ ρεῦμα
τῆς ὀρθόδοξης ἀντίστασης ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κάνουν μεγάλο
λάθος. Στηριζόμαστε ὄχι στὶς δικές μας δυνάμεις ἀλλὰ στὴν δύναμη καὶ στὴ Χάρη
τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας ἀλλὰ δυνάμεως
καὶ μᾶς συνέστησε πολλὲς φορὲς νὰ μὴ φοβόμαστε καὶ δειλιοῦμε ἐνώπιον τῶν
ἰσχυρῶν τῆς γῆς· διότι ἀκόμη καὶ ἂν μᾶς θανατώσουν καὶ ἀποκτείνουν τὸ σῶμα, δὲν
μποροῦν νὰ πειράξουν τὴν ἀθάνατη ψυχή μας.
Οἱ δειλοὶ δὲν θὰ μετάσχουν κατὰ τὴν Ἀποκάλυψη,
τῆς νίκης τοῦ Ἀρνίου, ἀλλὰ θὰ συγκαταριθμηθοῦν μὲ τοὺς ἄλλους ἁμαρτωλοὺς
στὴν αἰώνια κόλαση.
Ὅσο καὶ ἂν προσπαθεῖ ὁ Σατανᾶς μὲ τοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς αἱρέσεις νὰ νικήσει τὴν
Ἐκκλησία, ὁ Χριστὸς εἶναι ἀνίκητος, καὶ ἠχεῖ κάθε φορὰ ἐνθαρρυντικὰ ἡ
διαβεβαίωσή του ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος καὶ ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας,
καὶ «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»
καὶ ὅτι θὰ εἶναι μαζί μας «πάσας τὰς
ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος».
3. Ἀντικανονικὸς καὶ μεσαιωνικὸς ὁ νόμος 5383/1932. Δὲν
θὰ συμμορφωθούμε.
Ἡ ἐσπευσμένη, μέσα σὲ λίγες ὧρες, ἀπόφασή σας,
Παναγιώτατε, νὰ στήσετε ἱεροδικεῖο ἐναντίον μου ἢ καὶ ἄλλοι πιθανῶς λόγοι δὲν
σᾶς ἐπέτρεψαν νὰ μελετήσετε τὸ κείμενο-δήλωση διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου ποὺ σᾶς
ἀπέστειλα. Ἐνεργήσατε σπασμωδικὰ καὶ κοσμικὰ καὶ ὄχι ψύχραιμα καὶ χριστιανικά,
μὲ συνέπεια ἡ παραπομπή μου στὸ ἐπισκοπικὸ δικαστήριο νὰ εἶναι παντελῶς μετέωρη
καὶ ἀδικαιολόγητη καὶ ἀπὸ τὸ θεῖο καὶ ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο δίκαιο, οἱ δὲ κατηγορίες
καὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ παραπτώματα τὰ ὁποῖα μοῦ προσάπτετε βρίσκονται μόνο στὴν
ἐμπαθῆ φαντασία καὶ θεολογικὴ ἀγραμματοσύνη τῶν συνεργατῶν σας, κατάλληλο
περιτύλιγμα τοῦ μοναδικοῦ τους στόχου, νὰ φιμώσουν τὸ λόγο μου καὶ νὰ διαλύσουν
τὴν παράταξη τῶν Ὀρθοδόξων. Δὲν θὰ σᾶς κάνω βέβαια τὴν χάρη μιᾶς νομικῆς
ἀντιπαραθέσεως, γιατὶ καὶ αὐτὸ θὰ νομιμοποιοῦσε τὴν παράνομη καὶ ἀδικαιολόγητη
δικαστικὴ δικαιοδοσία ποὺ ἐπιβάλλει ὁ ἀντικανονικός, ἀντισυνταγματικός, δεσποτοκρατικός,
ἐπισκοποκεντρικός, μεσαιωνικὸς νόμος 5383 τοῦ 1932 «Περὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καὶ τῆς πρὸ αὐτῶν διαδικασίας», ὁ
ὁποῖος κατὰ τὴν γνώμη ἐγκύρων νομικῶν καὶ θεολόγων ἀντιβαίνει καὶ στὸ Σύνταγμα
καὶ στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί, ἀντὶ νὰ βελτιώσει τὴν ἐκκλησιαστικὴ
δικαιοδοσία, κατέστησε τὴν ἀπονομή της ἐπισφαλῆ καὶ ἄδικη. Μελετᾶται ἤδη ἀπὸ
καιρὸ ἡ ἀναθεώρησή του, ἡ ὁποία πρέπει νὰ γίνει μὲ βάση τὸ φιλάνθρωπο πνεῦμα
τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ πρὸς τὴν κατεύθυνση νὰ μειωθεῖ ἡ δεσποτοκρατία, τὸ δικονομικὸ
χάσμα μεταξὺ ἐπισκόπων ἀφ᾽ ἑνός, παντοδυνάμων καὶ πανισχύρων, καὶ πρεσβυτέρων
καὶ διακόνων ἀφ᾽ ἑτέρου, ἀδυνάμων καὶ δούλων.
Εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει σύνθεση δικαστηρίου, στὴν ὁποία
ἕνα μόνο μέλος, ὁ ἐπίσκοπος, ἔχει ἀποφασιστικὴ ψῆφο τὰ δὲ ὑπόλοιπα, ἐπιλεγμένα
ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο, εἶναι ἀνίσχυρα καὶ ἀνενέργητα, συνήθως δὲ καὶ ἄλαλα γιὰ νὰ μὴ
δυσαρεστήσουν τόν «δεσπότη»; Αὐτὸ συμβαίνει μὲ τὴν σύνθεση τῶν ἐπισκοπικῶν
διαστηρίων γιὰ πρεσβυτέρους καὶ διακόνους, ποὺ προβλέπει ὁ ἐν λόγῳ νόμος,
ἄγνωστη παντελῶς καὶ ἀδιανόητη στὴν Ἱεροκανονικὴ Παράδοση. Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν
ἐξεγείρεται τὸ περὶ δικαίου αἴσθημα ἀκόμη καὶ στὸ πιὸ ὑπανάπτυκτο σύστημα
ἀπονομῆς δικαιοσύνης, ὅταν ὁ κατήγορος εἶναι συγχρόνως καὶ δικαστής, ὅταν στὴν
συγκεκριμένη δική μου περίπτωση σεῖς ποὺ μὲ κατηγορεῖτε γιὰ ἀνύπαρκτα ἀδικήματα
θὰ μὲ δικάσετε ὡς πρόεδρος τοῦ δικαστηρίου μαζί μὲ τοὺς ἁπλῶς παριστάμενους,
χωρὶς ψῆφο καὶ οὐσιαστικὰ χωρὶς λόγο, συνεργάτες σας; Δὲν εἶναι βέβαιο καὶ
ἀνεμενόμενο ὁ κατήγορος-δικαστὴς νὰ μεροληπτήσει ὑπὲρ τῶν ἰδικῶν του θέσεων καὶ
νὰ ἀδικήσει τὸν κατηγορούμενο;
4. Παραδείγματα ἀδίκων ἀποφάσεων ἀπὸ παράνομα δικαστήρια
Πόσες φορὲς δὲν συνέβη στὴν ἱστορία νὰ ληφθοῦν τέτοιες
ἀποφάσεις ἀπὸ παρανόμους κριτὲς καὶ δικαστές; Αὐτὸ δὲν μᾶς θυμίζει ὁ ὑπέροχος
ὕμνος τῆς Μεγάλης Πέμπτης γιὰ τὴν ἄδικη ἀπόφαση ποὺ πῆρε τὸ προεδρευόμενο ἀπὸ
τὸν ἀρχιερέα Καϊάφα Ἰουδαϊκὸ συνέδριο ἐναντίον τοῦ ἀθωοτέρου στὴν ἱστορία
κατηγορουμένου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; «Ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως παρὰ κριτῶν ἀδίκων, καὶ Ἰησοῦς
δικάζεται καὶ κατακρίνεται σταυρῷ». Ἤθελε καὶ ὁ Καϊάφας νὰ ἐμπλέξει τὸν
Κύριο στὴν ἄδικη δικαστικὴ διαδικασία ὡς κατήγορος καὶ δικαστὴς συγχρόνως καὶ
νὰ τὸν παρασύρει σὲ διάλογο καὶ ἀπολογία, ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς ἐσιώπα.
Μήπως θὰ ἄλλαζε ἡ προειλημμένη ἀπόφαση καταδίκης Του, ἂν ἀπελογεῖτο; Ποιός
ἐμπαθὴς καὶ σκοτισμένος νοῦς θὰ πρόσεχε τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ θείου ὑποδίκου, τοῦ
κατ᾽ ἄνθρωπον ἀπείθαρχου καὶ ἀνυπάκουου; «Ἐσιώπας
δὲ Χριστέ, φέρων αὐτῶν τὴν προπέτειαν», σημειώνει ἄλλος ὕμνος τῆς ἡμέρας
τῶν Ἁγίων Παθῶν.
Αὐτὴν τὴν στάση ἐκράτησαν καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι σὲ δίκες ποὺ
τοὺς ἔστηναν αἱρετικῶν συνέδρια καὶ ἀδίκων. Ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς τὴν παρόμοια
στάση ποὺ κράτησε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος στὴν δίκη ποὺ ἔστησε ἐναντίον του
στὴν διαβόητη «Ἐπὶ δρῦν» σύνοδο τοῦ 403, ὁ ἐμπαθὴς πατριάρχης Ἀλεξανδρείας
Θεόφιλος. Καὶ σημειώνουμε ὅτι ὁ μεγαλειώδης Ἅγιος Πατὴρ ἦταν ἄριστος νομομαθὴς
καὶ δικηγόρος, μελλοντικὸς διάδοχος τοῦ περιφήμου ρήτορος Λιβανίου, ἂν δὲν
προσχωροῦσε στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς διηγεῖται
λοιπὸν ὁ πιστὸς μαθητής του ἐπίσκοπος Ἑλενουπόλεως Παλλάδιος, ὅτι ἔστειλε ἡ
παράνομη σύνοδος ἐκπροσώπους της στὸ πατριαρχεῖο καὶ δι᾽ αὐτῶν ἐκάλεσε τὸν Ἅγιο
Ἰωάννη Χρυσόστομο νὰ μεταβεῖ ἀπέναντι στὴν Χαλκηδόνα, στὴν τοποθεσία «Ἐπὶ δρῦν»,
ὅπου συνεδρίαζε τὸ παράνομο συνέδριο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου. Καὶ τί ἔπραξε,
τί ἀπήντησε ὁ μέγας Ἅγιος καὶ Πατὴρ καὶ σπουδαῖος νομομαθής; Γνωρίζοντας ὅτι
ὅσα ἔπραττε ὁ Θεόφιλος ἦσαν παράνομα καὶ ἀντικανονικά, «ὃ μάλιστα καὶ παρὰ κανόνας καὶ παρὰ πάντας νόμους ἦν», ἀρνήθηκε νὰ
παρουσιασθεῖ ὡς ὑπόδικος, διότι δὲν θὰ πήγαινε σὲ ἀμερόληπτο δικαστήριο ἀλλὰ σὲ
ἐχθρικό· «συνειδότες ὅτι οὐ πρὸς δικαστὴν
ἀφικνούμεθα (ἢ γὰρ μυριάκις ἂν παρεγενόμεθα), ἀλλὰ πρὸς ἐχθρὸν καὶ πολέμιον,
καθάπερ τὰ ἔμπροσθεν καὶ τὰ μετὰ ταῦτα ἐδήλωσεν». Δὲν ἦταν ἐναντίον μιᾶς
δίκαιης καὶ ἀμερόληπτης δίκης, ἀλλὰ ἐναντίον τῆς ἐμπαθοῦς καὶ μεροληπτικῆς
κρίσεως τοῦ Θεοφίλου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ· δὲν ἀπέφευγε τὴν ἀνάκριση, ἀλλὰ τὴν
φανερὴ ἀπέχθεια καὶ ἐχθρότητα· «καὶ
ἀκρόασιν οὐ φευγόντων, ἀλλ᾽ ἀπέχθειαν φανεράν».
5. Βιάζονται τόσο πολὺ νὰ μὲ καταδικάσουν, ὥστε
παραβαίνουν καὶ τὸν νόμο ποὺ ἐπικαλοῦνται. Αὐταρχισμὸς καὶ δεσποτοκρατία.
Μὴν περιμένετε, λοιπόν, νὰ ἐμφανισθῶ ὡς κατηγορούμενος
μπροστὰ στὸ ἐπισκοπικό σας δικαστήριο, διότι δὲν θὰ εἶναι δίκαιο καὶ ἀμερόληπτο
δικαστήριο, ἀλλὰ ἐχθρικὸ καταδικαστήριο. Προχωρῆστε σὲ ἐρημοδικία (=δίκη
ἐρήμην, χωρὶς τὴν παρουσία μου) καὶ ἀνακοινῶστε γρήγορα τὴν καταδικαστική σας
ἀπόφαση, τὴν ὁποία μόνον σεῖς καὶ οἱ «σὺν ὑμῖν» θὰ ἀποδεχθοῦν καὶ θὰ ἐπικυρώσουν.
Βιάζεσθε τόσο πολὺ νὰ μὲ καταδικάσετε, ὥστε δὲν τηρήσατε οὔτε τὶς δικονομικὲς
διατάξεις τοῦ ἀντικανονικοῦ νόμου 5383 τοῦ 1932, ὁ ὁποῖος προβλέπει ὅτι ὁ
κατηγορούμενος καλεῖται σὲ ἀπολογία καὶ ἀνάκριση ἀπὸ τὸν ὁρισθέντα ἀνακριτὴ μὲ
ἔγγραφο ποὺ φέρει τὴν ὑπογραφὴ τοῦ ἀνακριτοῦ.
Σεῖς, πρὶν νὰ ὁρίσετε ἀνακριτὴ καὶ πρὶν ὁ ἀνακριτὴς μοῦ στείλει ἔγγραφο μὲ τὴν
ὑπογραφή του, ἐνέργειες ποὺ ἀπαιτοῦν κάποιο χρόνο, νοσφίζεσθε, κλέβετε
ἁρμοδιότητα ἄλλου ὀργάνου, προβαίνετε σὲ ἀντιποίηση ἀρχῆς καὶ μοῦ στέλνετε
βιαστικὰ ἔγγραφο, μὲ τὴν δική σας ὑπογραφὴ καλώντας με ἀναρμοδίως σὲ ἀπολογία.
Πρόεδρος τοῦ ἐπισκοπικοῦ δικαστηρίου εἶσθε, δεσπότης καὶ κύριος, καὶ ἀπέναντι
σὲ δούλους καὶ σκλάβους κάνετε ὅ,τι θέλετε.
Καὶ δὲν εἶναι μόνον αὐτὴ ἡ παρανομία σας· πρὶν νὰ συνέλθει
καὶ νὰ ἀποφασίσει τὸ δικαστήριό σας μοῦ ἐπιβάλλετε ποινὲς ἀδικαιολόγητες, πολὺ
πέραν ἐκείνων ποὺ θὰ ἐδικαιολογοῦντο ἀπὸ μία προδικαστικὴ πειθαρχική σας
παρέμβαση. Μοῦ ἀπαγορεύετε νὰ λειτουργῶ καὶ νὰ κηρύττω στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου
Ἀντωνίου καὶ εἰς ὅλους τοὺς ναοὺς τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, προδικάζοντας
δὲ καὶ τὴν καθαίρεσή μου ἐπικαλεῖσθε τὸ ἄρθρο 102 τοῦ ἐν λόγῳ νόμου καὶ μοῦ
ἀπαγορεύετε προσωρινὰ τὴν τέλεση πάσης ἱεροπραξίας, καὶ ἐπὶ πλέον ἐπιβάλλετε τὸ
ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας καὶ μοῦ ἀφαιρεῖτε τὸ ὀφφίκιο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου, τὰ
ὁποῖα δὲν προβλέπει τὸ ἄρθρο 102 τοῦ Ν. 5383/1932 ποὺ ἐπικαλεῖσθε. Λέγει τὸ ἐν
λόγῳ ἄρθρο: «Ἐπὶ παραπτωμάτων προβλεπομένων
καὶ ὑπὸ τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου, δι᾽ ἃ διετάχθη ὑπὸ τῆς κοινῆς δικαστικῆς
ἀρχῆς ἡ προφυλάκισις τοῦ κληρικοῦ ἢ ἱερωμένου μοναχοῦ, ὁ ἁρμόδιος μητροπολίτης
δύναται νὰ ἀπαγορεύσῃ προσωρινῶς μέχρι τῆς ἐκδόσεως τῆς ἀποφάσεως τοῦ
Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου πᾶσαν ἱεροπραξίαν, ἄνευ στερήσεως τοῦ μισθοῦ. Τὸ
αὐτὸ δικαίωμα ἔχει ὁ Μητροπολίτης καὶ ἐπὶ παντὸς ἑτέρου παραπτώματος
κολαζομένου διὰ τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως, ἐφ᾽ ὅσον τοῦτο προεκάλεσε δημόσιον
σκάνδαλον».