Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε» (᾿Ιωάν. 1,47)



ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ μεγάλη καὶ ἔνδοξος. Δὲν ἑορτάζει ἕνας ἢ δύο ἅ­γιοι, ὅπως τὶς ἄλλες ἡμέρες· ἑορτάζει ὅλη ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ποιός μπορεῖ νὰ ἐκφωνήσῃ λόγο ἀν­τάξιο τῆς μεγάλης ἑορτῆς; Θὰ ἔπρεπε νὰ βρίσκεται ἐδῶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους ἢ τοὺς πατέρας καὶ διδασκάλους τῆς Ἐκκλησί­ας ἢ τοὺς μάρτυρες ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἐμεῖς λίγες σκέψεις θὰ διατυπώσουμε ἐπὶ τοῦ ἱεροῦ εὐαγγελίου.

* * *

Ὁμιλεῖ τὸ εὐαγγέλιο γιὰ κάποιο Ναθανα­ήλ, ποὺ εἶχε μικρὰ ἰδέα γιὰ τὸ Χριστό. Ἐπειδὴ ὁ Ἰ­ησοῦς καταγόταν ἀπὸ ἄσημο χωριὸ (τὴ Ναζαρέτ), ἐπειδὴ γεννήθηκε ἀπὸ πτωχὴ μητέρα καὶ ὑπὸ ταπεινὲς συνθῆκες, κρίνοντας ἀπ’ αὐ­τὰ εἶπε· «Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶ­ναι;» (᾿Ιωάν. 1,47), εἶνε δυνατὸν ἀπ’ τὸ χωριὸ αὐτὸ νὰ βγῇ κάτι καλό, νὰ βγῇ ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου; Ἀλλ’ ὅπως τότε ὁ Ναθαναὴλ εἶπε τὸν περι­φρονητικὸ αὐτὸ λόγο, ἔτσι καὶ σήμερα ὑπάρ­χουν «Ναθαναήλ», ποὺ μιλοῦν περιφρονη­τικὰ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ γιὰ τὸ ἔργο του. Λένε κι αὐ­τοί, κατ᾿ ἄλλο τρόπο βέβαια· «Ἐκ Ναζαρὲτ δύ­ναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;», καὶ θεωροῦν ὅτι ἡ Ἐκ­­­­κλησία μας εἶνε πλέον κάτι ξεπερασμένο, ἕ­νας θεσμὸς χρεωκοπημένος, ἀνάξιος λόγου, ποὺ πρέπει νὰ μπῇ στὸ μουσεῖο. Τί ἔχουμε νὰ ποῦμε σ’ αὐτοὺς τοὺς «Ναθαναήλ»; Θ’ ἀπαν­τήσουμε μὲ τὰ λόγια τοῦ Φιλίππου· «Ἔρχου καὶ ἴδε» (ἔ.ἀ.). Ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, ἐλᾶτε νὰ θαυ­μάσετε σήμερα, τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα, τὴν Ἐκ­κλησία τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, πολλὰ ἀξιοθαύμαστα. Γιὰ παράδειγμα, στὸν ἀρχαῖο κόσμο ἦ­ταν οἱ κρεμα­­στοὶ κῆποι τῆς Βαβυλῶνος, οἱ πυ­ραμίδες τοῦ Χέοπος, ὁ Κολοσσὸς τῆς ῾Ρό­δου, ἡ Ἀκρόπολις τῶν Ἀθηνῶν· καὶ σήμερα πολλὰ ἐ­πιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνικῆς εἶνε θαυμαστά. Ἀλλὰ τὸ ἀνώτερο ἀπὸ ὅλα, ἐκεῖνο ποὺ προκαλεῖ τὸ θάμβος τῶν αἰώνων, εἶνε ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Ἀλλὰ τί εἶνε Ἐκκλησία; Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶ­νε τὸ κτήριο τοῦ ναοῦ· ὄχι. Τοὺς ναοὺς μπορεῖ μιὰ μέρα ἕνα ἄθεο καθεστὼς νὰ τοὺς γκρε­μί­σῃ, ὅπως ἔγινε στὴ Βόρειο Ἤπειρο ἐπὶ Ἐμβὲρ Χότζα. Ὁ ναὸς γκρεμίζεται, ἡ Ἐκκλη­σία δὲ γκρεμίζεται· ἐδῶ εἶνε ἡ μεγάλη διαφο­ρά. Για­τὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶνε τὰ ντουβάρια· ἡ Ἐκ­κλησία εἶνε κάτι βαθύτερο καὶ ὑψηλότε­ρο, κά­τι ἅγιο καὶ πνευματικὸ καὶ ἀθάνατο. Ἡ Ἐκ­κλησία εἶνε τὸ σύνολο τῶν ψυχῶν ποὺ πιστεύ­ουν. Τί πιστεύουν· ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶ­­νε ἁπλῶς ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας φιλόσοφος ἢ κοινωνιολόγος, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἄν­δρες τῆς ἱστορίας· ὁ Χριστὸς εἶνε παραπά­νω ἀπὸ ἀγγέλους, ἀρχαγγέλους, ἁγίους, παραπάνω ἀπ’ ὅλο τὸν οὐράνιο κόσμο· εἶνε αὐ­­­τὸς ὁ Θεός. Αὐτὴ εἶνε ἡ πίστι μας, τὴν ὁποία διακηρύττει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Καὶ ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστὸ ὡς Θεό, αὐτοὶ ἀ­ποτελοῦν τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας του. Ἡ Ἐκκλησία εἶνε τὸ βασίλειο – ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33 καὶ Σύμβ. πίστ.).


   
ΜΟΡΦΗ ΚΙ ΕΜΦΑΝΙΣΙ
ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Τελευταο μέρος

του Δρ. Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ
      


 πειδ Κ. Διαθήκη δν μς δίνει κανένα χαρακτηριστικ τς μορφς των κα τς σωματικς των διαπλάσεως,  εναι σκόπιμο ν κθέσω μερικ λλα γκόσμια χαρακτηριστικά τους, γι τ ποα μς δίνει ρκετς πληροφορίες  μμεσα μς πιτρέπει ν τ ποθέσουμε. ατ  εναι θνικότητά τους, πολιτική τους θαγένεια, λικία, γραμματομάθειά τους, τ πάγγελμά τους, κα  ο γλσσες τς ποες ξεραν κα μιλοσαν.
      Στν Κ. Διαθήκη πρόσωπα το θεο, τ ποα πηρέτησαν ς πόστολοι, προφτες, κα ποικιλότροποι συνεργο τ μεγάλη πόθεσι τς σωτηρίας τν νθρώπων, τς Χριστιανικς πίστεως, κα τς θεμελιώσεως τς κκλησίας, κατονομάζονται γύρω στ 160. π’ ατ 8 τολάχιστον εναι κενα πο δν πρόλαβαν ν γίνουν Χριστιανοί, παρ’ λο πο συμβολή τους στ λο ργο εναι πολ μεγάλη. εναι Ζαχαρίας, λισάβετ, κι γιός τους ωάννης βαπτιστής, μέγιστος τν νθρώπων, πως τν χαρακτήρισε διος Κύριος (Μθ 11,11∙ Λκ 7,28), θετς πατέρας το Κυρίου ωσήφ, πρεσβύτης Συμεών, κα ννα το Φανουλ πο τν ποδέχτηκαν νεογν στ να κα προφήτευσαν γι’ ατόν, κα Σίμων λεπρς πατέρας τν δερφν Λαζάρου Μάρθας κα Μαρίας. γι λους τος λλους εναι σίγουρο, λίγες φορς πολ πιθανό, τι γιναν κα Χριστιανοί. πρτοι  κα μεγάλοι π’ ατούς, πο χαρακτηρίζονται μπορον ν χαρακτηριστον ς πόστολοι, εναι π τος 160 ο 24, τοι ο 12 μαθητα το Κυρίου κα πόστολοι, π τος ποίους ο 3 εναι κα συγγραφες τς Κ. Διαθήκης, κα λλοι 12, π τος ποίους συγγραφες  τς Κ. Διαθήκης εναι 5∙ ο 12 ατο πόστολοι εναι ο δελφο το Κυρίου άκωβος κα ούδας, ο π τος 7 Στέφανος κα Φίλιππος, Βαρνάβας κα νεψιός του ωάννης Μάρκος εαγγελιστής, κα πόστολος Παλος μ τος 5 μεγάλους συνεργάτες του Σιλουαν Σίλα, Λουκ, Τιμόθεο, Τίτο, κα ρίσταρχο. π’ ατος τος 24 ποστόλους ο 20 ταν βραοι. π τος πολοίπους 4 Τιμόθεος ταν μιγς λληνοεβραος, ο δ Λουκς κα Τίτος κα ρίσταρχος δν ταν βραοι κα πιθανς ταν λληνες. Μόνο γι’ ατος τος 4 πάρχει τ νδεχόμενο ν ταν ξανθο κα γαλανοί.
      π τος πολοίπους 130 νομασμένους συνεργάτες το Κυρίου κα τν ποστόλων ξαιρομε κατ’ ρχν τος 10 ποστάτες (ούδας, νανίας, Σαπφίρα, λέξανδρος χαλκεύς, μέναιος, Φύγελλος, ρμογένης, Φίλητος, Δημς, Διοτρέφης), κα μένουν ο 120 γιοι. π’ ατος τος 120 ο 45 ταν πωσδήποτε βραοι, ο 72 λληνες ( μερικο ξελληνισμένοι παραμεσόγειοι), ο 2 σως ωμαοι ξ αματος (Κορνήλιος κατόνταρχος, κα νθύπατος τς Κύπρου Σέργιος Παλος), κα 1 Αθίοπας ( νώνυμος ενοχος τς Κανδάκης). ατς τελευταος ταν προφανς  νέγρος, μεταξ δ τν λλήνων κα τν ωμαίων δν ποκλείεται ν πρχαν ξανθο κα γαλανοί. π τος νομασμένους λληνες 10 ταν Μακεδόνες, 2 θηναοι, 12 Κορίνθιοι, 4 κάτοικοι τς λεξανδρείας κα τς λοιπς φρικς, κα 1 Κύπριος κάτοικος  τν εροσολύμων, γι μερικος δ δν εναι γνωστ π πο ταν. ς πρς τ πρώην θρήσκευμά τους λλοι ταν ουδαοι προσήλυτοι το ουδαϊσμο, κι λλοι εδωλολάτρες. τέλος ς πρς τ φλο ο μν 24 πόστολοι ταν φυσικ λοι ντρες, π δ τος 120 συνεργος ταν 92 ντρες κα 28 γυνακες.
      σο φορ στν πολιτικ κα κοινωνικ πόστασι το Κυρίου, τν 24 ποστόλων, κα τν 120 συνεργν τους, λλοι π’ ατος ταν πόδουλοι τν ωμαίων κι λλοι ταν κυρίαρχοι ωμαοι θετοί, δηλαδ μ’ πίκτητη ωμαϊκ θαγένεια. Κύριος κα ο 12 πόστολοι καθς κα ο 7 π τος λοιπος 12 ποστόλους ταν πόδουλοι, ωμαοι δ πολτες ταν 5, τοι πόστολος Παλος, ο συναπόστολοί του Σιλουανός, Λουκς, Τίτος, κι εαγγελιστς Μάρκος∙ γι’ ατ χουν κα λατινικ νόματα. π τος λοιπος 120 συνεργος τν ποστόλων κυρίαρχοι ωμαοι πολτες ταν 26 πο χουν λατινικ πίσης νόματα. ο συνεργάτες των κυρίαρχοι ωμαοι πολτες ταν συνολικ 31, π τος ποίους ο 5 γυνακες (ουλία, ουνία, πφία, Κλαυδία, Πρίσκιλλα). ατο πο ταν ωμαοι πολτες μ προνόμια κυριάρχων κτς π τ λατινικ νομα εχαν κα μία χάλκινη ταυτότητα, ποία ωμαϊστ λεγόταν πριβελέγκιουμ (privilegium). 58 τέτοιες σζόμενες ταυτότητες βρέθηκαν νασκαφικς κα ο φωτογραφίες των δημοσιεύονται  στ μεγάλη σειρ τν λατινικν πιγραφν (Corpus Inscriptionum Latinarum, τόμος 3, σελ. 844 – 901). λάχιστοι συνεργο τν ποστόλων ταν κα δολοι πως νήσιμος, γι τν ποο γράφτηκε πρς Φιλήμονα πιστολ το ποστόλου Παύλου, κα όδη (Πρξ 12,13∙ Φλμ, λη).
      ψηλ ξιώματα στ ωμαϊκ κράτος στν ουδαϊσμ εχαν λάχιστοι Χριστιανοί. βουλευτς π τος 72 το σραηλιτικο θνους ταν ωσφ π  τν ριμαθαία πο ζήτησε π τν Πιλτο τ νεκρ σμα το Κυρίου κα τθαψε στ δικό του πολυτελς κι μεταχείριστο μνμα, γραμματες δ τν φαρισαίων πίσημος ταν Νικόδημος. σύζυγος πουργο το ρδου ταν μαθήτρια το Κυρίου ωάννα το Χουζ. Χριστιανς Μαναν (Πρξ 13,1) ταν σύντροφος το ρδου Β΄, δηλαδ γις τς παραμάνας κα θηλάστριας το ρδου. (σύντροφος στν ρχαία λληνικ λέγεται ατς πο θήλασε μι γυνακα μαζ μ’ ναν λλο). Μαναν δηλαδ π βρέφος μεγάλωσε κι νδρώθηκε μέσα στ’ νάκτορα μαζ μ τ συνομήλικό του ρδη Β΄∙ κα ο δυ θήλαζαν τ μητέρα το Μαναήν∙ κι ταν γεννήθηκε Χριστός, ατο ταν εκοσάρηδες κα πάνω. ο σύντροφοι μεναν σοβίως μπιστοι, συγκάτοικοι, ξιωματοχοι.  κι π’ατν προφανς ξέρουν ο εαγγελιστα τόσο πολλ μυστικ τς βασιλικς οκογενείας, λ.χ. τί επε   ρδης   Α΄κρυφ στος μάγους πο προσκύνησαν τ νήπιο Χριστό, τί θάνατο εχε ρδης Β΄, τ γινε στ βρόμικο κενο πάρτυ πο φεραν στν αθουσα το χορο τ κεφάλι το βαπτιστο ωάννου σ πιατέλλα. Χριστιανς πρέπει ν ταν κι διαίτερος το ρδου Β΄ Βλάστος, π τν ποο γνωρίζει Λουκς τ διπλωματικ παρασκήνια τς βασιλικς αλς (Πρξ. 12,20). σο φορ στ ωμαϊκ κρατικ ξιώματα, νθύπατος τς Κύπρου ταν Σέργιος Παλος, κατόνταρχος Κορνήλιος, στρατηγς νθύπατος παραλήπτης το Κατ Λουκν Εαγγελίου κα τν Πράξεων κράτιστος (= ξοχώτατος) Θεόφιλος, πουργς οκονομικν (οκονόμος τς πόλεως) τς τοπικς νθυπατικς κυβερνήσεως τς Ν. λλάδος ραστος στν Κόρινθο, αλικο προφανς τς αλς το Νέρωνος ο νώνυμοι Χριστιανο τς ώμης πο δηλώνονται μ τς κφράσεις ο κ τν Ναρκίσσου ο ντες ν Κυρί (ω 16,11) κα σπάζονται μς… ο κ τς Καίσαρος οκίας (Φι 4,22). ο  πόστολοι μως κα ο περισσότεροι π τος συνεργάτες των ταν πλο νθρωποι το λαο. γι’ ατ κι Παλος γράφει στος Κορινθίους∙  Βλέπετε τν κλσιν μν Χριστιανωσύνη), δελφοί, τι ο πολλο σοφο κατ σάρκα, ο πολλο δυνατο ( = μ ψηλ κοινωνικ θέσι), ο πολλο εγενες (= ριστοκρατικς καταγωγς), λλ  τ μωρ το κόσμου ξελέξατο θες ( =τος πλοϊκος κα γραμμάτους), να τος σοφος καταισχύν, κα τ σθεν το κόσμου (τος χωρς ξιώματα) κα τ ξουθενημένα (τος καταφρονεμένους) ξελέξατο θεός, κα τ μ ντα (= ατος πο δν εναι τίποτε), να τ ντα ( = ατος πο εναι κάτι) καταργήσ ( = τος κάν κυρους στ θέμα τς σωτηρίας), πως μ καυχήσηται πσα σάρξ νώπιον το θεο (Α΄ Κο 1,26-29).
      Στν λικία Κύριος ταν μόλις 30 τν (29 κα μις τολάχιστο μέρας), ταν βαπτίστηκε κι ρχισε ν κηρύττ, πρέπει δ ν σταυρώθηκε σ λικία 32 τ πολ 32,5 τν. διότι κήρυξε 3 3,5 χρόνια. βαπτιστς ωάννης ταν 6 μνες μεγαλείτερος κα πρέπει ν σφάχτηκε 30 τν. ο πόστολοι ταν μλλον μικρότεροι π τν Κύριο (20 -27 τν ταν κλήθηκαν), φαίνεται δ τι κατ τν πιφοίτησι το γίου Πνεύματος δύο μόνο ταν πάνω π 29 τν, Πέτρος κι άκωβος το Ζεβεδαίου∙ γι’ ατ κα μόνο ο δυ ατο μιλον, ν ο λλοι γι μερικ χρόνια σιωπον πλς παριστάμενοι ς μάρτυρες τς ναστάσεως το Κυρίου κα τς διδαχς του κα τν σημείων του. διότι τότε στν ουδαϊσμ ταν διανόητο ν διδάσκ νας ντρας πο δν πάτησε στ τριακοστ τος τς λικίας του. κι ατ πρακτικ μεταφυτεύθηκε στν κκλησία, που παγορεύεται χειροτονία πισκόπου πρεσβυτέρου κάτω τν 30 τν. Παλος πρέπει ν ταν 10 15 χρόνια μικρότερος π τν Πέτρο, ο δ πόστολοι κα συνεργοί του, ο συναπόδημοι, κόμη μικρότεροι∙ ο μ συναπόδημοι ταν κα μεγαλείτεροί του (κύλας, Πρίσκιλλα, Χλόη, Φοίβη κλπ.).
      Φαντασιώσεις κτς πραγματικότητος πικρατον σήμερα γι τν λικία τν μαθητριν το Κυρίου,  πο λέγονται κα μυροφόρες, κα τν γυναικν συνεργν το Παύλου, τς ποες τ μυθιστορήματα κα τ κινηματογραφικ σενάρια κα κατ’ πίδρασί τους λαϊκ κοιν γνώμη τς θέλουν νεαρς κοπέλλες. πραγματικότης εναι τι σχεδν λες ταν λικιωμένες γυνακες κα γερόντισσες. π τς μαθήτριες το Κυρίου Μαρία το Κλωπ ταν συννυφάδα (δελφ) τς μητέρας το Κυρίου κα μητέρα τν ξαδέλφων του ακώβου το μικρο κα ωσ. Σαλώμη ταν πιθανς μητέρα τν μαθητν του ακώβου κα ωάννου το εαγγελιστο. σύζυγος το Χουζ, πουργο (πιτρόπου) το ρδου, ωάννα πρέπει ν ταν συνομήλική τους, καθώς φυσικ κα δια μητέρα το Κυρίου, κα Σουσάννα. δ Μαρία Μαγδαλην φαίνεται σαφς ς μεγαλείτερη κα σεβαστότερη τς μάδας τν μαθητριν κα μυροφόρων. φο ο γιο τν μητέρων ατν ταν σχεδν 30 τν, ο διες πρέπει ν ταν 50-60 τν, δ Μαρία Μαγδαλην 60-70 τν. μόνο ο δερφς το Λαζάρου Μάρθα κα Μαρία ταν προφανς νεαρς κοπέλλες, γι’ ατ κα διακονον τν Κύριο κα τος μαθητάς του μόνο μέσα στ σπίτι τους, ταν τος φιλοξενον ς κδρομες – προσκυνητς τν εροσολύμων κατ τς μέρες το πάσχα. ν ο προηγούμενες λικιωμένες κα κολουθον τν Κύριο κα τος μαθητάς του κα γιούς των. καθώς φαίνεται, τν Κύριο δν κολουθοσε ποτ γυναίκα κάτω τν 60 τν. κα ο συνεργάτριες το Παύλου Χλόη κα Φοίβη φαίνονται πάνω π 60 τν. Χλόη εναι προφανς μητέρα τν 3 περισσότερων ντρν συνεργατν το Παύλου πο λέγονται ο τς Χλόης (Α΄Κο 1,11) οκος το Στεφαν (Α΄Κο 1,16∙ 16,15). δ Φοίβη ταν διάκονος το Παύλου στν κκλησία τν Κεγχρεν τς Κορίνθου, ν Παλος διδάσκει κα γράφει τι χήρα διάκονος πρέπει ν εναι στν λικία μ λαττον τν ξήκοντα (Α΄Τι 5,9). πωσδήποτε νομοθετε βάσει τς πρακτικς το Κυρίου κα τς δικής του πρακτικς, ποία στ συνέχεια γινε κα πρακτικ τς κκλησίας, πο κατ τος κανόνες δεχόταν γυνακες διακόνους μόνο 60 τν κα πάνω. 
      γγράμματοι ταν ρκετο π τος ποστόλους κα τος συνεργούς των. π τος 12 μαθητς το Κυρίου γγράμματος ταν Ματθαος, πο γραψε κα τ Εαγγέλιο∙ διότι ταν τελώνης γραφείου (Μθ 9,9), ρα κάτι σ σημερινς πόφοιτος λυκείου οκονομικς πιστήμης. μ τ σημεριν ρολογία πτυχιοχος θεολογικς σχολς ταν πόστολος Παλος, γιατρς Λουκς, τ λιγώτερο πόφοιτος λυκείου εαγγελιστς Μάρκος. πολ γγράμματοι φαίνονται κι Στέφανος κι πολλώς. π τος συνεργος το Παύλου σοι κατεχαν ξιώματα, ξυπακούεται τι ταν κα γγράμματοι, πως λ.χ. ραστος οκονόμος τς πόλεως Κορίνθου (ω 16,23), πο ταν  κα πρωτεύουσα τς Νοτίου λλάδος (χαας)∙ σ ν λέμε μ πρωθυπουργ πολιτείας τν νθύπατο Γαλλίωνα, ραστος ταν πουργς οκονομικν.  πολλο μως π τος 24 ποστόλους κι π τος 120 συνεργος ταν λιγογράμματοι.  παρ τατα  πρέπει λοι νεξαιρέτως  ν ξεραν τ λιγώτερο καλ νάγνωσι, κα γι’ ατ γνώριζαν πολ καλ τν γία Γραφή (Π. Διαθήκη). π τος 8 συγγραφες ο 5 γράφουν τ βιβλία τους ο διοι (Ματθαος, Μάρκος, Λουκς, ωάννης, Παλος) κα ο 3 παγορεύουν σ λλους (Πέτρος, άκωβος, ούδας)∙ ο τελευταοι προφανς μιλοσαν τν λληνικ γλσσα, λλ δν τν γραφαν κιόλας. τέλεια λληνικ γράφει Λουκς (Εαγγέλιον, Πράξεις, πιστολ πρς βραίους). λληνικ λληνογλώσσων βραίων γράφουν ο λλοι πλν το ωάννου. λληνικ βραίου πο μιλάει τν λληνικ μόνο ς δεύτερη κα ξένη γλσσα γράφει ωάννης, δεξιώτερα  στν ποκάλυψι, πο τ γράφει πρν ζήσ νάμεσα σ λληνες, κα λίγο καλλίτερα στ Εαγγέλιο κα τς πιστολές του, πο τ γράφει μετ π παραμονή του νάμεσα σ λληνες.
      παγγέλματα ο πόστολοι κα ο συνεργοί τους εχαν διάφορα. τολάχιστο 7 π τος 12 μαθητς το Κυρίου ταν ψαρδες (Πέτρος κα νδρέας, άκωβος κα ωάννης, Θωμς, Ναθαναήλ, κα λλος νας (Μθ 4,18 -22∙ ω 21,2-3). Ματθαος, πως επα, ταν τελώνης∙ Παλος κτς π πιστήμων ταν κα σκηνοποιός, Λουκς γιατρός, ο κύλας κα Πρίσκιλλα σκηνοποιοί, θηναος Διονύσιος δικαστς ρεοπαγίτης, Σίμων π τν όππη βυρσοδέψης, κα Θυατειρην  Λυδία πορφυρόπωλις, προφανς συνεργάτρια το μπόρου ντρός της. τέλος Κύριος, καθς εναι πασίγνωστο, ταν στ πάγγελμα τέκτων, δηλαδ ξυλουργς γι στέγες σπιτιν κα κουφώματα. διότι το τέκτων εναι παράγωγο το τέγω, πο θ π στεγάζω, κάνω στέγες∙ δν εναι ποτ ξυλουργς τν πίπλων. πενθυμίζω μόνο τος πισήμους ξιωματούχους Σέργιο Παλο, Θεόφιλο, ραστο, Βλάστο, Μαναήν, κα Χουζ. Φιλήμων κι Νυμφς ταν δυ πλούσιοι Κολοσσαες πο εχαν σπίτια τόσο μεγάλα, στε σ’ ατ ν κκλησιάζουν ο Χριστιανο τς πόλεώς των (Κλ 4,15∙ Φλμ, 2)∙ διότι ο ρχαοι Χριστιανο δν εχαν ναούς∙ κκλησίαζαν σ σπίτια σ κτήρια ποικίλης χρήσεως, τ ποα νοίκιαζαν.  να τέτοιο ταν σχολ κάποιου μ Χριστιανο φεσίου πο λεγόταν Τύραννος (Πρξ 19,9).
     Τόσο Κύριος σο κα λοι σοι κατονομάζονται μέσα στν Κ. Διαθήκη, κα φυσικ κα ο πόστολοι κα ο συνεργοί των γνώριζαν κα μιλοσαν τν λληνικ γλσσα, πο εχε διαδοθ π τ Μ. λέξανδρο κα τος Μακεδόνες σ’ λη τν νατολικ λεκάνη τς Μεσογείου Θαλάσσης κα στν πι πέρα σιατικ νατολ μέχρι τν νδία. τ φαινόμενο μοιαζε μ τ σημεριν φαινόμενο, τ τι πολλο σιατικοί, φρικανικοί, κι μερικανικο λαο  μιλον τν γγλικ κα θ τ μιλον γι πολλος αἰῶνες μετ τν κατάρρευσι τς Βρεττανικς ατοκρατορίας κα γι πάντα. γι’  ατ κα Κ. Διαθήκη γράφτηκε λόκληρη στν λληνική (δν ληθεύει τι τ Κατ Ματθαον Εαγγέλιον εχε γραφ πρτα στν βραϊκή)∙ κόμη κι ταν μερικ βιβλία της πευθύνονται πρς βραίους, πρς ωμαίους, πρς Γαλάτας. ο  Χριστιανο πο ταν βραοι τς Παλαιστίνης μιλοσαν κα τν βραϊκ γλσσα ς μητρική. λάχιστοι πρέπει ν μιλοσαν κα τ λατινική.  ο Χριστιανο τς ώμης ταν λληνες κα λλοι∙ χι Λατνοι.
      Ατ γι τ μορφή, τν μφάνισι, κα μερικ λλα κατ κόσμον στοιχεα τν βιβλικν προσώπων.
      Τ φρόνημα πο πρυτανεύει στν Κ. Διαθήκη εναι τι τ σωματικ χαρακτηριστικ δν χουν καμμι πολύτως σημασία στ διακονία το χριστιανικο κηρύγματος, τ δ λλα κατ κόσμον στοιχεα (θαγένεια, λικία, γεία, γραμματομάθεια, γλσσες) χουν κάποια σημασία, λλ’ χι μεγάλη. γι’ ατ κα γι τέτοια στοιχεα δίνει κάποιες πληροφορίες, ν γι σωματικ χαρακτηριστικ δν δίνει πολύτως καμμία πληροφορία. Π. Διαθήκη δίνει πληροφορίες κα γι’ ατά, διότι κείνη εναι νόμος γκόσμιος, ν Κ. Διαθήκη εναι νόμος ποκλειστικ πνευματικός.

μελέτη ατ («ΜΕΛΕΤΕΣ» τ.12 – ΜΑΡΤΙΟΣ  2013)  πρωτοδημοσιεύτηκε τ 1993 στ περιοδικ «Σάλπιγξ ρθοδοξίας»,  σ 6 συνέχειες, τεύχη 280 -1∙ 283∙ 286 – 7∙ 289. κα τ 1994 νατυπώθηκε κα κυκλοφόρησε σ διαίτερο νιαο τεχος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου