Πρός τό ιστολόγιο «Εν Τούτω Νίκα»: Ερωτήσεις σχετικές μέ δημοσιευθέντα κείμενα.
Πρὸς τὸ ἱστολόγιο «Ἐν Τούτῳ Νίκα»:
Ἐρωτήσεις σχετικές μέ δημοσιευθέντα κείμενα.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί τοῦ ἱστολογίου «Ἐν Τούτῳ
Νίκα»,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ.
Ἐζήτησα νά μοῦ
ἀποσταλοῦν ἀπό τούς ἀδελφούς τά κείμενα τά ὁποῖα δημοσιεύσατε εἰς ἀπάντησι δικῶν
μου δημοσιεύσεων πρός τόν κ. Μάννη καί
τό ἱστολόγιο «Κρυφό Σχολειό» καί ἀφοῦ τά ἐμελέτησα ἔχω νά σᾶς προτείνω
τό ἑξῆς. Ἀντί νά πελαγοδρομοῦμε μέ ἀτέλειωτες συζητήσεις καί κείμενα, εἰς τά ὁποῖα
θά ἠδυνάμην καί ἐγώ νά ἀπαντήσω λεπτομερῶς μέ ἄλλα τόσα κείμενα, ἔχω νά σᾶς
προτείνω αὐτό τό ὁποῖο ἐπρότεινα καί στόν κ. Μάννη, καί ὁ ὁποῖος τελικά ἀρνήθηκε
αὐτοῦ τοῦ εἴδους τόν διάλογο καί θέλησε νά τόν σταματήση. Νά γίνεται δηλαδή ὁ
διάλογος βάσει συγκεκριμένων ἐρωτήσεων, τίς ὁποῖες θά θέτη ἡ κάθε πλευρά καί ἡ ἄλλη
θά εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἀπαντήση. Δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θά συζητοῦμε καί θά ἀπαντοῦμε
ὄχι ἐκεῖ ὅπου μᾶς ἐξυπηρετεῖ, ἀλλά ἐκεῖ ὅπου θά μᾶς κατευθύνη ἡ ἐρώτησις τοῦ ἄλλου.
Ἀπαραίτητη προϋπόθεσις νομίζω ὅτι πρέπει νά εἶναι τίς ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις ἑκάστης
πλευρᾶς νά τίς δημοσιεύουν καί τά δύο ἱστολόγια, δηλαδή τό «Ἐν Τούτῳ Νίκα» καί ἡ
«Πατερική Παράδοσις», μέ την γραμμή τοῦ ὁποίου ἔχω δηλώσει ὅτι συμφωνῶ ἀπολύτως
καί ἔχω πνευματική ἐπικοινωνία μέ τούς διαχειριστές του.
Μέ βάσι τά ἀνωτέρω θά σᾶς ὑποβάλλω λοιπόν τρεῖς
ἐρωτήσεις, στηριζόμενος μάλιστα στά γραφόμενά σας. Φυσικά, ἄν δέν δέχεσθε καί ἐσεῖς
αὐτοῦ τοῦ εἴδους τόν διάλογο, δύνασθε νά μήν ἀπαντήσετε στίς ὑποβληθεῖσες ἐρωτήσεις,
πλήν ὅμως εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι δέν δύναμαι ἐγώ νά ἀσχοληθῶ μέ διαλόγους ἀπέραντους,
οἱ ὁποῖοι κατ’ οὐσίαν δέν ἔχουν κανένα ἀποτέλεσμα καί οὔτε φυσικά ἐξυπηρετοῦν
τήν ἀναζήτησι τῆς ἀληθείας, ἐφ’ ὅσον ὁμιλοῦμε, κατά τό δή λεγόμενο, «περί ἀνέμων
καί ὑδάτων» καί ἀναμασοῦμε αὐτά τά ὁποῖα πολλάκις ἔχουν εἰπωθῆ.
1. Θέλουμε νά μᾶς πῆτε ἄν, τό «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ», τό ὁποῖο
προϋποθέτει τήν ἐνέργεια τῆς Συνόδου διά νά ἰσχύση μία ποινή καί εἶχε
πρωτοεισηγηθῆ, διά τούς νεοημερολογίτες Ἐπισκόπους καί τά μυστήριά των, ὁ
νεοανακηρυχθείς ἀπό τούς Γ.Ο.Χ. ἅγιος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἰσχύει καί διά
τα θέματα τῆς πίστεως.
Σᾶς ἐφιστοῦμε
τήν προσοχή διά τήν ἀπάντησί σας, διότι ἐπισυνάπτομε, ἄν
τό «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ» ἰσχύει
καί διά τά θέματα τῆς πίστεως,
τότε δέν ἰσχύει τίποτε ἀπό αὐτά τά ὁποῖα γράφετε στά κείμενά σας περί ἀναθεμάτων
ἀπό τό Σιγγίλιο τοῦ 1583 τοῦ Νεοσκητιώτου μοναχοῦ Ἰακώβου, ἔστω καί ἄν αὐτό δέν
ἦταν πλαστό· δέν ἰσχύει ἡ ἀπόφασις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 1848 διά τούς
«νεωτερίζοντας ἤ αἱρέσει ἤ σχίσματι» και, βεβαίως, δέν ἰσχύουν τά ἀναθέματα,
διά θέματα πίστεως, τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί ὅλων τῶν Συνόδων, ἐφ’
ὅσον πρέπει νά ἐνεργοποιηθοῦν τρόπον τινα ὑπό τῆς Συνόδου διά τά συγκεκριμένα
πρόσωπα καί τό συγκεκριμένο θέμα τῆς πίστεως (στήν προκειμένη περίπτωσι τήν ἀλλαγή
τοῦ ἡμερολογίου).
Ἄν
ἐκ τοῦ ἀντιθέτου δέν ἰσχύει τό
«δυνάμει καί ἐνεργείᾳ» διά τά θέματα
τῆς πίστεως, τότε μέ τό νά ἀποδεχθῆ ὁ πρώην Φλωρίνης καί ὅλοι οἱ
Παλαιοημερολογίτες (πλήν τῶν Ματθαιϊκῶν) ὅτι ἰσχύει, ἀπεδέχθησαν ἐν τῇ πράξει ὅτι
ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου τό 1924 δέν ἦτο θέμα πίστεως. Ἄν τώρα ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου
δέν εἶναι θέμα πίστεως, ἐφ’ ὅσον διά τούς ὑπευθύνους ἰσχύει τό περιβόητο
«δυνάμει καί ἐνεργείᾳ» σημαίνει, ὅπως καταλαβαίνετε, ὅτι ἡ ἀποτείχισις διά τήν ἀλλαγή
τοῦ ἡμερολογίου δέν δικαιολογεῖται, πολύ δε περισσότερο ἡ δημιουργία Συνόδων
κλπ.
Παραδόξως στά κείμενά σας, τά ὁποῖα μοῦ ἀπεστάλησαν
καί ἐμελέτησα, φαίνεται ὅτι ἀποδέχεσθε τήν περίπτωσι ὅτι τό «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ»
δέν ἰσχύει διά τά θέματα τῆς πίστεως. Σᾶς
ἐπισυνάπτω κάποια ἀπό τά λόγια σας τοῦ τετάρτου τμήματος τῶν ἀπαντήσεών σας:
«Σέ ὅλους τούς καινοτόμους Νεοημερολογίτες ἀπευθύνεται ἡ Πανορθόδοξος
Σύνοδος τοῦ 1848 στήν Κωνσταντινούπολη, ὅταν σφραγίζει τήν Πίστιν καί τήν
Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας καί ἀναθεματίζει τούς νεωτεριστές καί τούς ἀποστάτες». Καί ἐπίσης: «2. Στή Σύνοδο τοῦ
1583 ἀναθεματίσθηκε ὅποιος τολμήσει νά ἀκολουθήσει τό
Νέον Πασχάλιον καί
τό νέον Μηνολόγιον, πού εἰσήγαγε ἡ παπική ἐκκλησία τό 1582. Ὅπου οἱ
Σύνοδοι μιλᾶνε γιά Καλενδάριον ἤ Γρηγοριανόν Ἡμερολόγιον, ὅπως εἶναι αὐτονόητο,
δέν ἐννοοῦν μόνον τό Πασχάλιον, ὅπως διαστρεβλώνουν τά πράγματα οἱ
Νεοημερολογίτες καί οἱ Θεόκλητοι Διονυσιάτες».
Αὐτό, ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε,
ἔρχεται σέ ὀξεία ἀντίθεσι μέ τόν νεοκηρυχθέντα ἅγιο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο
καί τήν πλειοψηφία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος ὅμως τοῦ 1848, τήν ὁποία ἀναφέρετε
στά κείμενά σας, ὄντως ἀπροκάλυπτα καί ξεκάθαρα ἀποδέχεται ὅτι γιά τά θέματα τῆς
πίστεως δέν ἰσχύει τό «δυνάμει καί ἐνεργείᾳ», ἐφ’ ὅσον ἀναφέρει ὅτι ὁ τολμῶν ἤ
πρᾶξαι, ἤ συμβουλεῦσαι, ἤ διανοηθῆναι νεωτερισμό ἤ ἀλλοίωσι τῆς πίστεως «ἤδη ἠρνήθη
τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη ἐκουσίως καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα κλπ.»,
χωρίς δηλαδή τήν ἐπιπρόσθετη συγκεκριμένη ἀπόφασι κάποιας Συνόδου καί ἐπί πλέον ἐφ’ ὅσον «Ἅπαντες οἱ
νεωτερίζοντες ἤ αἱρέσει ἤ σχίσματι, ἑκουσίως ἐνεδύθησαν κατάραν ὡς ἱμάτιον, κἄν
τε Πάπαι κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε κληρικοί, κἄν τε λαϊκοί, κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ». Ὁ ἀόριστος δηλαδή χρόνος «ἐνεδύθησαν» σημαίνει κάτι τετελεσμένο
(π.χ. ἔφαγαν, ἐφόνευσαν, ἐφυλακίσθηκαν κλπ.) καί τό «ἐκουσίως» τό ὁποῖο ὡς ἐπιρρηματικός προσδιορισμός συνοδεύει τό «ἐνεδύθησαν κατάραν ὡς ἱμάτιον» σημαίνει ὅτι
καταδικάζονται ἀπό τήν ἴδια τήν πρᾶξι των, χωρίς δηλαδή περαιτέρω ἀπόφασι
Συνόδου.
Τελειώνοντας μέ τήν πρώτη ἐρώτησι σᾶς ἐπισημαίνομε
ὅτι ἡ ὑπ’ ἀριθμ. (1) παράγραφος ἀποτελεῖ τήν ἐρώτησι καί τά ὑπόλοιπα εἶναι ἐπεξηγηματικά
καί ἄν θέλετε τά λαμβάνετε ὑπ’ ὄψιν σας, διά νά μήν βγῆτε ἐκτός θέματος.
2. Πῶς ἰσχυρίζεσθε ὅτι τό Σιγγίλιο τοῦ
Νεοσκητιώτου μοναχοῦ Ἰακώβου εἶναι γνήσιο, ὅτι οἱ Νεοημερολογίτες ὑπεστήριξαν ὅτι
εἶναι πλαστό καί ὅτι κανείς δέν ἐτεκμηρίωσε τήν
περί πλαστότητος κατηγορία σέ σοβαρή πηγή κλπ., τήν στιγμή κατά τήν ὁποία
οἱ ἴδιοι οἱ Γ.Ο.Χ. στήν μεγαλύτερη πλειοψηφία τους, ὄχι μόνο ἀμφισβητοῦν τήν ἐγκυρότητα
αὐτοῦ τοῦ Σιγγιλίου, ἀλλά καί μέ εἰδική μελέτη ἀποδεικνύουν τήν πλαστότητά του
καί τήν περί αὐτοῦ ἀπάτη;
Γράφετε στό τέταρτο τμῆμα τῶν ἀπαντήσεών σας
τά ἑξῆς:
«Προσπαθώντας νά ἀποφύγουν τήν βαρειά ἀπειλή τοῦ ἀναθέματος οἱ
Νεοημερολογίτες ὑποστήριξαν ὅτι τά Σιγγίλια τοῦ 1583 καί 1593 πού ἀναφέρονται
στόν ἀναθεματισμό ὅσων ἀκολουθήσουν Νέον Καλεντάριον καί Πασχάλιον εἶναι τάχα
πλαστά!
Τά λεγόμενα περί πλαστογραφίας μέ βάση ὅσα ἔχουν σημειωθεῖ ἀνωτέρω
εἶναι ἕνας ἄχαρος μῦθος, πού προσφέρεται ὡς παυσίπονο σέ ὅσους
τρέμουν τά ἐκκλησιαστικό αὐτό ἀνάθεμα»· καί ἐπίσης κατωτέρω: «Κανένας δέν ἔνιωσε
τήν ἀνάγκη νά τεκμηριώσει τήν κατηγορία σέ σοβαρή ἱστορική πηγή. Ποῦ νά βρεθεῖ ὅμως
τέτοια σοβαρή μαρτυρία!».
Πρός ἀπόδειξιν
τῶν λεγομένων σᾶς προσκομίζομε τήν εἰδική αὐτή μελέτη τῶν Ἐνισταμένων τοῦ
Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ἀπό τήν περιοδική ἔκδοσί τους «Ὀρθόδοξος
Μαρτυρία καί Ἔνστασις» τοῦ μηνός Δεκεμβρίου του ἔτους 2011, ἀρ. 5,
κάποια τμήματα τῆς ὁποίας θά παρακαλοῦσα τούς ἀδελφούς πού διαχειρίζονται τό ἱστολόγιο
«Πατερική Παράδοσις» νά δημοσιεύσουν πρός ἐνημέρωσι τῶν ἐνδιαφερομένων Ὀρθοδόξων. (Δημοσιεύεται στὸ τέλος τῆς ἀνάρτησης). Νομίζω ὅτι ἡ ἄποψις αὐτή, περί τῆς πλαστότητος τοῦ Σιγγιλίου αὐτοῦ, θά εἶναι ἀποδεκτή
καί ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ Καλλινίκου, ἐπειδή ἑνώθηκαν τώρα οἱ δύο αὐτοί Σύνοδοι
καί ἀσφαλῶς στήν δεκατετράμηνη πορεία τῶν συζητήσεων διά τήν ἕνωσι αὐτή τῶν δύο
Συνόδων θά συζητήθηκε αὐτό τό σοβαρό
ζήτημα.
Μία σημαντική θέσις τῶν Ἐνισταμένων τοῦ Π. Ἡμερολογίου
εἶναι καί αὐτή πού καταγράφουν στήν 6η σελίδα τοῦ ἐν λόγῳ περιοδικοῦ:
«2. Στήν ἱεράν ἔνστασιν κατά τῆς ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
ἡ ὁποία ἐμπεριέχει τὸ Ἡμερολογιακόν, τὸ δῆθεν «Σιγγίλιον» τοῦ 1583 οὐδὲν οὐσιαστικῶς
προσφέρει, ἐφ’ ὅσον καὶ ἐὰν ἀκόμη ἦταν γνήσιο, δὲν θὰ ἐνεργοῦσε αὐτομάτως καὶ ἀκαριαίως,
ἐκβάλον πάραυτα τοὺς Καινοτόμους ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, διότι τὸ ἀνάθεμα,
προκειμένου νὰ ἐνεργοποιηθῆ, ἀπαιτεῖ εἰδικὴν συνοδικὴν κρίσιν, βάσει τῆς ὀρθοδόξου
ἐκκλησιαστικῆς τάξεως».
Οἱ πατέρες λοιπόν
οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στους Ἐνισταμένους τοῦ Π. Ἡμερολογίου δέχονται ὅτι διά τά
θέματα τῆς πίστεως ἰσχύει τό «δυνάμει καί
ἐνεργείᾳ» τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί φέρνουν ὡς συνήγορο καί ὑπερασπιστή
αὐτῆς τῆς θεωρίας στήν ὑποσημείωσι καί τόν μεγάλο θεολόγο τῆς ἐποχῆς μας, Ἀριστ.
Δελήμπαση.
Οἱ Ἐνιστάμενοι πατέρες τοῦ Π. Ἡμερολογίου ἀναφέρουν
ἐπίσης ὅτι τό Γρηγοριανό (Νέο) Ἡμερολόγιο κατεδικάσθη ἀπό τίς Συνόδους τοῦ ΙΣΤ΄
αἰῶνος λόγῳ τοῦ Πασχαλίου ὡς ἀντιπίπτον δηλαδή εἰς τόν Ζ΄ Ἀποστολικό Κανόνα.
Τέλος σᾶς μεταφέρομε ἀπό τόν Δοσίθεο Ἱεροσολύμων
καί ὁλόκληρον τόν Η΄ Κανόνα τῆς Συνόδου τοῦ 1593 διά νά ἐπιβεβαιωθῆ καί ὁ κάθε
δύσπιστος ὅτι ὁ Κανών ὁμιλεῖ καί καταδικάζει τήν ἀλλαγή τοῦ Πασχαλίου τῶν Δυτικῶν
καί οὐδέν ἕτερον:
«Κανών ὄγδοος: Ἀσάλευτον διαμένειν βουλόμεθα τό τοῖς Πατράσι
διορισθέν περί τοῦ ἁγίου καί σωτηρίου Πάσχα, ἔχει καί οὕτως. ἅπαντας τούς τολμῶντας
παραλύειν τούς ὅρους τῆς ἁγίας καί οἰκουμενικῆς μεγάλης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ
συγκροτηθείσης, ἐπί παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ θεοφιλεστάτου βασιλέως Κωνσταντίνου
περί τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους πάσχα ἀκοινωνήτους καί ἀποβλήτους εἶναι τῆς
ἐκκλησίας ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνισταμένους πρός τά καλῶς δεδιδαγμένα, καί
ταῦτα εἰρήσθω περί τῶν λαϊκῶν. εἰ δέ τις τῶν προεστώτων τῆς ἐκκλησίας ἐπίσκοπος,
ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, μετά τόν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπί διαστροφῇ τῶν λαῶν
καί ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰδιάζειν, καί μετά τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τό Πάσχα, τοῦτον
ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς ἐκκλησίας. δεῖ στοιχεῖν τῷ τῶν πατέρων κανόνι μέχρι καί
σήμερον Θεοῦ χάριτι, ὅ, καθ’ ὅ δή καί τά
λοιπά ἡ Θεοῦ ἐκκλησία διαφυλάττει» (Τόμος Ἀγάπης κατά Λατίνων σελ. 547).
Σημειώνομε καί
ἐδῶ, δοθείσης τῆς εὐκαιρίας, ὅτι καί ὁ Κανόνας τῆς Ἀντιοχείας, τόν ὁποῖο ἐπικαλοῦνται
οἱ πατέρες τῆς Συνόδου τοῦ 1593 καί αὐτολεξεί ἀναφέρουν, καταδικάζει μέ τήν
ποινή τοῦ ἀφορισμοῦ καί τούς μετά ταῦτα παραβάτας τοῦ Κανόνος, χωρίς δηλαδή ἄλλη
διαδικασία καί ἀπόφασι Συνόδου, ἐνάντια δηλαδή στόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο,
στούς Ἐνισταμένους τοῦ Π. Ἡμερολογίου καί φυσικά στόν Ἀριστ. Δελήμπαση.
Ἀπό τά ἀνωτέρω μόνο ἡ ὑπ’ ἀριθμ. (2)
παράγραφος ἀποτελεῖ τήν ἐρώτησι, τά δε ὑπόλοιπα ἐτέθησαν πρός ἐνημέρωσι καί
διευκρίνησι καί προκειμένου νά μήν ἀπαντήσετε ἐκτός θέματος.
3. Θέλουμε νά μᾶς ἀναφέρετε ἀδελφοί, διατί οἱ
τρεῖς αὐτές Σύνοδοι τοῦ ΙΣΤ΄ αἰῶνος, οἱ ὁποῖες εἶχαν τόσο σημαντικές ἀποφάσεις
καί ἀναθέματα κατά τήν ἄποψί σας, δέν ἀναφέρονται οὔτε ἔστω ἀκροθιγῶς, οὔτε κἄν
ὑπονοοῦνται στό Πηδάλιο ἀπό τόν Ἅγ. Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη; Ἐφ’ ὅσον δηλαδή διά
ἐσᾶς ἔχουν τόσο μεγάλη σημασία, παρουσιάζετε τό Πηδάλιο ὡς ἐλλιπές καί ἐπί
πλέον δημιουργεῖτε ἕνα νέο «Πηδάλιο» διευρημένο καί τρόπον τινά πληρέστερο.
Ὡς γνωστόν, ὁ Ἅγ. Νικόδημος ἔζησε δύο αἰῶνες
μετά τίς Συνόδους τοῦ ΙΣΤ΄ αἰῶνος, ἦταν γνώστης ὅλων τῶν Κανονικῶν Διατάξεων, εἶχε
μελετήσει τόν Δοσίθεο Ἱεροσολύμων, ὅπως φαίνεται ἀπό ἀναφορές του στό Πηδάλιο
καί εἶναι, κατά κοινή ὁμολογία, ὁ ἄριστος ἑρμηνευτής τῶν ἱερῶν Κανόνων. Εἶναι ἐντυπωσιακό
ὡς ἐκ τούτου ὅτι, ὄχι μόνον δέν ἀναφέρει ἀπολύτως τίποτα διά τίς Συνόδους αὐτές,
τούς Κανόνες καί τά ἀναθέματά των, ὥστε νά προστατεύση τούς Ὀρθοδόξους, ἀλλά
καί ἀντιθέτως πρός τίς ἰδέες καί ἀντιλήψεις τῶν σημερινῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀναφέρει
τό περίφημο καί καταλυτικό διά τό θέμα αὐτό, τό ὁποῖο στίς ἀναφορές τους
πάντοτε τό παρακάμπτουν τεχνηέντως μέ τά ἀποσιωπητικά (τελίτσες) οἱ ἀκολουθοῦντες
τό Π. Ἡμερολόγιο. Ὅτι, δηλαδή, δέν εἶναι ἁμαρτία τό
νά ἑορτάση κανείς τό Πάσχα αὐτόν τόν καιρό ἤ ἐκεῖνο, σύμφωνα μέ τόν ὀρθόδοξο ὁρισμό
ἤ μέ τόν παπικό, ἀλλά εἶναι μεγίστη ἁμαρτία καί ἀσυγχώρητη τό νά κάνη σχίσμα
δι’ αὐτόν τόν λόγο τῶν ἑορτῶν, νά φιλονικῆ κάι νά ἀποκοπῆ ἀπό τή Σύνοδο (ὑποσημ. εἰς Ζ΄ Ἀποστ. Κανόνα). Φυσικό εἶναι, ἀδελφοί,
ὅλα αὐτά νά ἔρχωνται σέ ὀξεία ἀντίθεσι μέ τίς ἀποφάσεις τῶν ἐν λόγῳ Συνόδων καί
νά παρουσιάζετε ἔτσι τόν Ἅγ. Νικόδημο ὡς διδάσκαλο τῆς παρανομίας καί μάλιστα
μεγίστης παρανομίας, σέ θέματα πίστεως καί μέ ἐπιτίμιο τό ἀνάθεμα.
Σημειώνω καί ἐδῶ τελειώντας, ὅτι τήν τρίτη ἐρώτησι
τήν ἀποτελεῖ ἡ ὑπ’ αριθμ. (3) παράγραφος μόνο καί τά ὑπόλοιπα ἐτέθησαν πρός
διευκρίνησι διά τούς ἰδίους ὡς ἄνω λόγους.
Ἀναμένοντας τίς ἀπαντήσεις καί φυσικά τίς ἰδικές
σας ἐρωτήσεις, ἐφ’ ὅσον θελήσετε νά διεξαχθῆ δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ὁ μεταξύ μας
διάλογος καί εὐχόμενος τά βέλτιστα διά τήν κατ’ ἄμφω ὑγεία, σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἐν
Κυρίῳ ἀγάπη.
20/1/2017
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
______________________________________________________________________________________________
†Ἐπισκόπου Ὠρεῶν Κυπριανοῦ
Ἀναπληρωτοῦ
Προέδρου
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Ἐνισταμένων
Τὸ «Σιγγίλιον» τοῦ 1583 κατὰ «τοῦ
καινοτομηθέντος καλενταρίου παρὰ Λατίνων»
Μῦθος ἢ πραγματικότης;
Α. Ἡ
τριπλῆ συνοδικὴ ἀποβολὴ τοῦ νέου Καλενταρίου
Β. Οἱ
Τόμοι τῶν συνοδικῶν ἀποβολῶν
Γ. Τὰ
Αγιορειτικὰ ἀντίγραφα τοῦ Μοναχοῦ Ιακώβου
Δ. Μία
ἄσκοπος διαμάχη
Ε. Παράρτημα
α. Τὸ
πλαστὸ «Σιγγίλιον»
β. Ὁ
«Τόμος» Κυρίλλου Λουκάρεως
Φυλὴ Ἀττικῆς 13η Μαΐου 2011 ἐκ.ἡμ.
Τὸ «Σιγγίλιον» τοῦ 1583 κατὰ «τοῦ
καινοτομηθέντος καλενταρίου παρὰ Λατίνων»*
Μῦθος ἢ πραγματικότης;