Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Πληρης επαληθευσι.... ΔΑΜΑΣΚΗΝΕ ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΟΥ .....ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ

Μηπως ο κ. Δαμασκηνος Καρπαθακης, θυμαται καποιον πλαστογραφο της συνοδου, που πλαστογραφουσε με το "χριστιανικο" ΗΘΟΣ ΤΟΥ;;;

ΙΔΟΥ το ηθος των Σεραφειμικων δεσποταδων μας....

ΒΡΕ τα Φιλαρακια 

Δαμασκηνος και Φιλης!!!!

Τωρα καταλαβαμε....



ΔΑΜΑΣΚΗΝΕ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΣΟΥ 

.....ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ
  


Το μέρος του υπουργού Παιδείας, στην κόντρα που έχει ξεσπάσει με τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο, παίρνει ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, την ώρα που ο Νίκος Φίλης δέχθηκε νέα «πυρά» από άλλο εκπρόσωπο της Εκκλησίας.


Ο σαπιοκοιλιας Φιλης
 

Με επιστολή του ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός χαρακτηρίζει απαράδεκτες τις εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος για τον Νίκο Φίλη, σημειώνοντας: 
«Θλίβομαι βαθύτατα διότι εκ στόματος κάποιων “εκκλησιαστικών” προσώπων ακούστηκαν πρόσφατα απρεπείς και απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί που οπωσδήποτε σας προσβάλλουν».
Συνεχίζει δε ξεκαθαρίζοντας πως «σαφώς δεν συμβιβάζονται με το χριστιανικό ήθος και ασφαλώς δεν εκφράζουν όλους μας», προσθέτοντας πως «μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις, απόψεις και προσεγγίσεις, όπως είναι φυσικό σε μια ελεύθερη κοινωνία, αλλά ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου είναι χριστιανική εντολή και προϋπόθεση δημοκρατίας».


Την ώρα που ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός συνέτασσε την επιστολή στήριξης προς τον υπουργό Παιδείας, αυτός δεχόταν ακόμη μία επίθεση, με αφορμή τις δηλώσεις του για τον ρόλο της Εκκλησίας την περίοδο της δικτατορίας, αυτή τη φορά από τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο.


«Ὁ ὑπουργός Παιδείας, ὡς κοινός λασπιᾶς, εἶναι πλέον ἀκατάλληλος καί ἀπαράδεκτος συνομιλητής τῆς Ἐκκλησίας» γράφει ο Μητροπολίτης στο romfea.gr και αποκαλεί τον Νίκο Φίλη «γιαλαντζί αριστερό» τον οποίο «τελείωσε ο αληθινός αγωνιστής της αριστεράς, Μανώλης Γλέζος ο οποίο εἶπε μετ’ἐπιτάσεως βλάσφημο καί ἐπί πλέον ὅτι τά λόγια τοῦ κ. Φίλη τά ὅσα ἐξεστόμισε εἶναι «γιά γέλια καί γιά κλάμματα», τόν εἶπε δηλαδή ἀνόητο καί ἐπικίνδυνο».

ΟΜΩΣ, ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΗΘΟΣ!!!!!


Βλεπουμε και στην εφημεριδα Ο ΑΓΩΝΑΣ Λαρισης, τα εξης ...χαριτωμενα πεπραγμενα του Δαμασκηνου Καρπαθακη κριμασιν οις οιδε Κυριος, σημερινος μητροπολιτης Διδυμοτειχου και Ορεστιαδος;;;;;

Πριν απο τον κ. Καρπαθακη υπηρχε στην ιδια μητροπολι  ενας μητροπολιτης που ειχε κατηγορηθει οτι εκανε χρησι εγχρωμων  ....κιλοτων!!!! και αυτος ειναι ενας απο εκεινους τους εκλεκτους του Βαρθολομαιου, που τον καλεσε και ελαβε μερος στην Ληστρικη Συνοδο του  Φαναριου που "αφορισε" τον Πρυτανη των Ελληνων Θεολογων κ. Νικολαο Σωτηροπουλο!!!!!
ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΕ ΤΙ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕ;
Πολλα τους ενωναν. 

ΠΟΛΛΑ.
Κατι θα ξερη και η ΖΩΖΩ που εχει διπλα του στα δεξια του...




ΨΑΛΤΙΚΑ

Ένα «μεγάλο» ανάστημα μας ήρθε φέτος στο πανηγύρι της Λάρισας (15/5/2015 Αγ. Αχιλλείου) για να μας υπενθυμίσει τις πλαστογραφίες που έκανε στα πρακτικά της Ιεράς Συνόδου σαν αρχιγραμματέας αναλαμβάνοντας εργολαβικά να βοηθήσει τον φίλο του Ιγνάτιο Λάππα.
Με το κήρυγμά του προσπάθησε να μας ενημερώσει πώς θα γίνουμε καλοί χριστιανοί. Πώς όμως συμβι-
βάζεται να λειτουργεί σε μνήμη ενός μεγάλου αγίου και οικουμενικού διδασκάλου όπως ο Άγιος Αχίλλειος
και παράλληλα να παραβρίσκεται σε θρησκευτική μουσουλμανική τελετή με τον κυκλικό χορό των δερ-βίσηδων, που τους βοηθάει - όπως λένε - να ενωθούν με το Θεό; 
Στην πραγματικότητα επικαλούνται τους δαίμονες.
Και κάτι που ο δεσπότης μπορεί να μην το γνωρίζει - εξ άλλου τι τον ενδιαφέρει; -. 
Οι δερβίσηδες χορεύουν πάνω σε ψηφιδωτό που απεικονίζει τον Παντοκράτορα Ιησού Χριστό, ποδοπατώντας τον (blogspot. Klassikoperiptosi).
Αυτό θα πει να είναι άνθρωπος με φιλελεύθερες ιδέες και χωρίς ταμπού. Τον περασμένο Νοέμβριο πήγε στις μουσουλμανικές γιορτές στο ΤουρκοΚουρμπάνι της Ρούσας για να τιμήσει την μνήμη του Μουρσέλ Μπαλί που με την βία εξισλάμισε τον χριστιανικό πληθυσμό της Ρούμελης. 
Αυτό κι αν αποτελεί «ευλογία», Δαμασκηνέ Καρπαθάκη!

Ευχαριστούμε πάντως τον ιγνάτιο για τους
προσκεκλημένους του. Θα συνεχίσουμε.


Μια προτροπή-υπόδειξη 
στον κ.Σημάτη.

(αν μου επιτρέπεται)


Απο τον γιατρο Νικο Γκουντη της Λαρισας πηραμε την παρακατω επιστολη και καθηκοντως την δημοσιευουμε, και ισως δικαιωματικα να απαντησουμε και εμεις. 
===========

Δεν κρατάω το φλάμπουρο της «Αποτείχισης» στα χέρια μου, άραγε μπορώ να εκφράσω τις απόψεις μου; 
Γιατί  μου μυρίζει τον παλαιομοδιτισμό των φανατικών παλαιοημερολογιτών που δεν λένε ούτε καλημέρα σ όσους δεν γιορτάζουν μαζί τους τα Χριστούγεννα!!!

Σαν Παλιός Κνίτης που εξέταζε τίνος ήταν το δάκτυλο που έδειχνε το φεγγάρι!!!

Εξετάζεις ποιος έγραψε ένα άρθρο καλό και χωρίς διάκριση και αγάπη τον στέλνεις (κατά τα δικά σου πιστεύω ) στην κόλαση. 
Ορθοδοξοαμύντορα, προσγειώσου .
Γνωρίζω και την αγάπη που έχετε και δείχνετε μεταξύ σας και οι «δήθεν» αποτειχισμένοι .

Κοίταξε τον εαυτό σου πρώτα ,και μετά μπορείς να δείξεις και στους άλλους τους «αμαρτωλούς» κάποια επιείκεια. 
Κράτα τους κεραυνούς και ρίξτους να κάψουν πρώτα τα πάθη σου και κυρίως τον εγωισμός σου και έπειτα αν σου επιτρέψει ο Θεός χτύπα και τους άλλους. 
Τρομερέ –αυτονομημένε  καλαμοκαβαλλάρη της  της Ορθοδοξίας, δεν βλέπεις, πως συμπεριφέρεται ο π.Ευθύμιος σαυτούς τους «ταλαίπωρους» μη αποτειχισμένους; 
Δεν τους λέει καλημέρα; 
Δεν δέχεται να τους εξομολογεί; 
Δεν τους δίνει αντίδωρο; 
Δεν τους επιτρέπει να ψάλλουν;

Κάποιοι σαν και σένα  κε Σημάτη κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό στην αποτείχιση από τους Οικουμενιστές.



Νικόλαος Γκουντής

Λάρισα


ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΠΟΙΜΗΝ

Μόλις πέρασε τό καλοκαίρι καί ἐπανερχόµαστε ὅλοι στίς ἑστίες µας. Πολλοί ἀπό µας περάσαµε τό καλοκαίρι στό «χωριό», καί εὐτυχῶς, ἐπειδή οἱ περισσότεροι δέν θά µποροῦσαν ἀλλοῦ νά κάνουν διακοπές. Γινόµαστε ὅµως τά τελευταῖα χρόνια ὅλο καί περισσότεροι µάρτυρες ἑνός θλιβεροῦ θεάµατος: κλειστές ἐκκλησίες στά χωριά µας. Ἡ αἰτία; Στίς περισσότερες ἐνορίες ὑπάρχει ἕνας µόνο ἱερέας. Καί – σύµφωνα µέ τίς νέες νοµοθετικές ρυθµίσεις – στήν περίπτωση πού πάρει σύνταξη, δέν ἀντικαθίσταται. Λόγω τῆς προσοµοίωσης τῶν κληρικῶν µέ τούς δηµοσίους ὑπαλλήλους, ἴσχυε ἀρχικά τό γνωστό µέτρο τοῦ µνηµονίου 5:1, δηλ. ἀνά πέντε συνταξιοδοτήσεις µία πρόσληψη. Αὐτή ἡ ρύθµιση τροποποιήθηκε, ἐπειδή κυρίως στίς µικρές Μητροπόλεις δέν ἔφθανε ὁ ἀριθµός τῶν συνταξιοδοτήσεων στίς πέντε. Ἔτσι ἐπιτρέπεται στίς περισσότερες Μητροπόλεις ἕνας διορισµός ἐφηµερίου τό χρόνο. Λόγω τοῦ γεγονότος, ὅτι µεγάλο µέρος τῶν κληρικῶν, ἰδιαίτερα στήν ἐπαρχία βρίσκεται κοντά στήν ἡλικία συνταξιοδοτήσεως, καταλαβαίνουµε πώς τά ἑπόµενα χρόνια πολλά χωριά θά µείνουν ὀρφανά ἀπό ἱερέα, ἄρα καί ἀπό κάθε πνευµατική διαποίµανση. Ὅλοι ξέρουµε τή σηµασία τοῦ Ἱερέως καί τοῦ Διδασκάλου στήν κοινωνία τοῦ χωριοῦ. Τώρα, µετά τά σχολεῖα κινδυνεύουν νά κλείσουν καί οἱ Ἐκκλησίες, κάτι πού οὔτε οἱ κατά καιρούς ἐχθροί καί κατακτητές τολµοῦσαν νά ἐπιδιώξουν. Καί αὐτό, ἐπειδή ἤξεραν πολύ καλά, ὅτι µέ αὐτόν τόν τρόπο θά ξεσήκωναν τούς χωρικούς.
Οἱ ὀθωµανοί ἔδωσαν στούς κληρικούς δικαστική ἐξουσία, οἱ Βαυαροί στράφηκαν κυρίως ἐναντίον τῶν Ἱ. Μονῶν καί ἅρπαξαν τήν περιουσία τους, θέλοντας ὅµως νά ἐξασφαλίσουν µέ αὐτό τόν τρόπο τήν µισθοδοσία τοῦ ἐφηµεριακοῦ κλήρου. Ὁ ἴδιος ὁ Βαυαρός βασιλεύς Ὄθων διέταξε τήν 29 Ἀπριλίου 1843: «Αἱ διά τά ἐκκλησιαστικά καί τήν δηµοσίαν ἐκπαίδευσιν δαπάναι, ὑστεροῦσαι µέν τοῦ ποσοῦ τῶν ρειθησῶν ἐκκλησιαστικῶν προσόδων θέλουσι ἀναπληροῦσθαι ἀπό τά λοιπά δηµόσια εἰσοδήµατα, οὐδέποτε δέ ἐν περιπτώσει περισσεύµατος τῶν προσόδων αὐτῶν, τοῦ περισσεύµατος τούτου θέλει γενεῖ χρῆσις ἄλλη µή ἀποβλέπουσαν τήν βελτίωσιν τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τήν κοινήν ἐκπαίδευσιν...», ὅπως παραθέτει ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός µας στό ἐξαιρετικό πόνηµά του µέ τίτλο: «Ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας στά µυθεύµατα τοῦ Ἀντικληρικαλιστικοῦ Λαϊκισµοῦ1.
Ἀκόµα καί οἱ Κατοχικές κυβερνήσεις δέχθηκαν τόν διάλογο µέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν Σύνοδο γιά αὐτό τό θέµα2. 
                  Κατά δέ τό ἔτος 1945, µόλις µετά τόν πόλεµο καί µέσα στίς ἐµφύλιες ἀναταράξεις ρυθµίζει ὁ Νόµος 536 τῆς 5 Σεπτεµβρίου 1945 τά «περί ρυθµίσεως τῶν ἀποδοχῶν τοῦ ὁρθοδόξου Ἐφηµεριακοῦ Κλήρου τῆς Ἑλλάδος, τοῦ τρόπου πληρωµῆς αὐτῶν καί περί καλύψεως τῆς σχετικῆς δαπάνης». Στόν νόµο αὐτό ἀναγράφεται στό Ἄρθρο 15: «Αἱ ὀργανικαί θέσεις τῶν ἐφηµερίων τῶν ἐνοριακῶν Ναῶν ὁρίζονται εἰς 6000. Οἱ πέραν τοῦ ἀριθµοῦ τούτου ὑπηρετοῦντες ἐφηµέριοι διατηροῦνται ἐν τῆ ὑπηρεσία µέχρι τῆς καθ΄ οἱονδήποτε τρόπον ἐξόδου των»3.
Μέ τό δεδοµένο ὅτι τό 1945 ὁ πληθυσµός τῆς Ἑλλάδος ἦταν 7.300.000, ἔχουµε µιά ἀναλογία 1 ἱερέα ἀνά 1216 κατοίκους. Τό 2015 ὁ ἀριθµός τῶν ἱερέων µαζί µέ τήν Κρήτη καί τά Δωδεκάνησα ἀνερχόταν σέ 9780, ἄρα µιά ἀναλογία 1:1154. Ἄρα πολύ σύντοµα θά πέσουµε κάτω ἀπό τό ἐπίπεδο τοῦ 1945!
Τί κάνουµε νά ἀποτρέψουµε αὐτή τήν ἀπειλή; Σχεδόν τίποτα. Προσπαθοῦµε νά «βολέψουµε» τήν κατάσταση. Ἀλλά πῶς; Μέ τήν χειροτονία ἀµίσθων κληρικῶν. Καί µέ αὐτό ἀνοίγουµε ἄλλα κεφάλαια καί ἄλλες δυσκολίες. Πῶς Θά ζήσουν οἱ ἴδιοι καί οἱ οἰκογένειές τους; Πολλοί ἔχουν ἄλλα ἐπαγγέλµατα, µέ ἀποτέλεσµα νά εἶναι διαθέσιµοι µόνο γιά τίς Θ. Λειτουργίες τῶν Κυριακῶν καί ἑορτῶν, ἐφόσον αὐτές συµπίπτουν µέ ἀργίες. Οἱ συνέπειες εἶναι ὀλέθριες, γιατί οὐσιαστικά δέν ἀλλάζει τίποτα: οἱ Ναοί παραµένουν καθ΄ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἑβδοµάδος κλειστοί, οἱ ὄντως πιστοί ἀπευθύνονται ἀλλοῦ, κυρίως στά Μοναστήρια, πράγµα, τό ὁποῖο σηµαίνει µείωση τῶν ἐσόδων (δέν µπορεῖ νά ἀνάψη κανεῖς κερί) µέ παράλληλη αὔξηση τῶν ἐξόδων (οἱ ἐπισκέπτες ἱερεῖς συχνά πληρώνονται), καί πνευµατική ἐρήµωση ὁλοκλήρων τοπικῶν κοινωνιῶν.  Καί βεβαίως τίθεται καί τό ζήτηµα τοῦ ἀσυµβίβαστου τῶν περισσοτέρων ἐπαγγελµάτων µέ τήν ἱερωσύνη. Τήν στιγµή πού οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἀπαγορεύουν στόν Ἱερέα νά περιβάλεται µέ ἄλλη ἀπό τήν προορισµένη γιά τήν ἱερωσύνη ἐνδυµασία: «Μηδείς τῶν ἐν κλήρῳ καταλεγοµένων ἀνοίκειον ἐσθῆτα ἀµφιέννυσθαι, µήτε ἐν πόλει διάγων, µήτε ἐν ὁδῶ βαδίζων, ἀλλά στολαῖς κεχρήσθω ταῖς ἤδη ἐν κλήῳ καταλεγοµένοις ἀπονεµηθείσαις»4. Πῶς δηλαδή νά ἐξασκήση ἐπάγγελµα πού ἀπαιτεῖ εἰδική ἐνδυµασία; Ἤ θέλουµε νά φθάσουµε στό κατάντηµα µερικῶν «’Ορθοδόξων» ἱερέων τοῦ ἐξωτερικοῦ, οἱ ὁποῖοι ὡς ταβερνιάρηδες ξενυχτοῦν στά µαγαζιά τους καί πηγαίνουν τήν Κυριακή  κατ΄ εὐθείαν, συχνά µεθυσµένοι, νά λειτουργήσουν, τήν στιγµή πού ὁ νδ΄ κανών τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων ἀπαγορεύει στόν κληρικό νά τρώη σέ ταβέρνα: «Εἰ τις κληρικός ἐν καπηλείῳ φωραθείη ἐσθίων, ἀφοριζέσθω. Πάρεξ τοῦ ἐν πανδοχείῳ ἐν ὁδῶ δι΄ἀνάγκην καταλύοντος»5.
                  Ἡ µόνη λύση εἶναι νά ἀντιδράσουµε. Θέλουµε ποιµένες γιά τίς ἐνορίες µας. Δέν θέλουµε οὔτε «λειτουργούς» πού ἐκ τῶν πραγµάτων ἀναγκάζονται νά δουλεύουν δύο κυρίοις, οὔτε «λειτουργούς» πού κατά τό παρελθόν  ἤθελαν νά καλύψουν τήν ἀνικανότητά τους νά στεριώσουν σέ κάποια ἐργασία, καί ἔγιναν «παπάδες», γιά νά ἐξασφαλίσουν ἕνα σίγουρο µισθό.
                  Θέλουµε καί χρειαζόµαστε ποιµένες λογικῶν προβάτων, ποιµένες, οἱ ὁποῖοι συνεχῶς στέκονται στό πλάϊ τοῦ πιστοῦ ποιµνίου, ὡς πατέρες καί ὄχι ὡς ὑπάλληλοι τῶν πιστῶν!
                  Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐπιβάλλεται, νά ἀπαιτεῖ ἀπό τήν πολιτεία αὐτό τό δικαίωµα. Ἔχουν γίνει ἀλλεπάλληλες ἀπαλλοτριώσεις µοναστικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ὡς ἀντάλλαγµα νά ἀναλάβη τό κράτος τήν µισθοδοσία τῶν κληρικῶν. Αὐτές οἱ ἀπαλλοτριώσεις ἔγιναν µέ κοινωφελῆ σκοπό, εἴτε νά φιλοξενήσουν δηµόσιες ὑπηρεσίες, νοσοκοµεῖα κ.ἄ., ἤ νά δοθοῦν σέ ἀπόρους ἀγρότες καί κτηνοτρόφους. Καί ἡ Ἐκκλησία ὄχι µόνο δέν πῆρε ἀποζηµιώσεις, ἀλλά πολλάκις ἐξαπατήθηκε: ἀντί τῆς κοινῆς ὠφέλειας στήθηκαν σέ πρώην ἐκκλησιαστικές ἐκτάσεις κερδοφόρες καί ἀκόµα καί κερδοσκοπικές ἐπιχειρήσεις τόσο τοῦ Δηµοσίου ὅσο καί ἰδιωτῶν: Τό καζίνο στήν Πάρνηθα καί ἐργοστάσια ἐξόρυξης µαρµάρου στήν Πεντέλη ἀντί σανατορίων γιά φυµατικούς, αἰολικά πάρκα ἀντί δασικοῦ πλούτου στόν Κιθαιρῶνα καί στόν Ἑλικῶνα, χιονοδροµικά κέντρα καί σαλέ ἀντί βοσκοτόπων στόν Παρνασσό! Καί ἀπ΄ ὅλες αὐτές τίς κερδοφόρες δραστηριότητες ἡ Ἐκκλησία δέν παίρνει τίποτα. Ἀντιθέτως τῆς ἀπαγορεύεται ἡ ἐγκατάσταση καί ἐκµετάλλευση ἡλιακῶν συλλεκτῶν παραγωγῆς ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας στήν Πεντέλη καί ἡ ἀνέγερση φιλανθρωπικοῦ ἱδρύµατος στόν Βαρνάβα Ἀττικῆς, ἐκτός ἄν χαρακτηρισθῆ στά χαρτιά ὡς «ἔπαυλις»!
                  Εἶναι καιρός νά ὑψώση ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία πλέον ἐπίσηµα τήν φωνή της, καί νά βάλη τό κράτος (λάθος λέξη, µᾶλλον τήν ἀ-κράτεια) τῶν παρανόµων καί κερδοσκόπων εἰς βάρος της καί εἰς βάρος τοῦ λαοῦ, στήν θέση του. Πρέπει νά καταλάβη ἡ πολιτική ἡγεσία, ὅτι τήν συµφέρει µᾶλλον νά πληρώση µερικές χιλιάδες κληρικῶν, παρά νά ξεσηκώση τόν λαό ἐναντίον της καί νά τήν σέρνει ἡ Ἐκκλησία στά δικαστήρια γιά ὅλες αὐτές τίς παράνοµες χρήσεις Ἐκκλησιαστικῶν ἐκτάσεων.
                  Ὁ πνευµατικά ἀποίµαντος λαός ὁπωσδήποτε θά βγάλει στήν ἐπιφάνεια κεκρυµµένα ἔνστικτα καί ἀπωθηµένα, τά ὁποῖα θά τόν καταστήσουν ἀπό δυσκυβέρνητο σέ ἀκυβέρνητο. Σέ ποιά κυβέρνηση συµφέρει κάτι τέτοιο; Οἱ Τοῦρκοι τά κατάλαβαν, οἱ Γερµανοί καί Ἰταλοί τά κατάλαβαν.
                  Νά δοῦµε ἄν θά τά καταλάβουν καί οἱ σηµερινοί ξενοκράτες µέ Ἑλληνικές Ἀστυνοµικές Ταυτότητες.

π. Γεώργιος Χάας

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

ΟΜΟΛΟΓΙΑ:Ελαχιστοι αρνουνται να βαδισουν τον ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ και παυουν να ειναι συνενοχοι της Αιρεσης του Σιγονταροοικουμενισμου που απλωθηκε απο τους ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ του Σιγονταροοικουμενισμου, ως πανουκλα μεσα στην Εκκλησια. Ο Εντριφεστατος της Θεολογιας, Ομολογητης Θεολογος κ. Παν. Σηματης εδω και πολλα χρονια ως προφητης του Θεου, φωναζει και κραυγαζει και σαλπιζει ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΝ και ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΙ και ολοι κληρικοι και λαϊκοι ΣΙΩΠΟΥΝ και ΚΩΦΕΥΟΥΝ και ακολουθουν τον δρομο του καταστροφικου ωχαδελφισμου. Και ενω προμηνυεται θυελλα μεγαλη μεσα στην Εκκλησια, ουδεις τολμαει να τον απαντηση και οσοι απαντουν απαντουν με γελοια φνηναφηματα, Κληρικοι και λαϊκοι. ΟΝΤΩΣ, ουκ εστι ποιων (ΠΑΤΕΡΙΚΗ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ) χρηστοτητα, ουκ εστιν εως ενος...

Ο οικουμενισμός – τα ακάθαρτα Πνεύματα και η Σύνοδος της Κρήτης (π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου)

   Στὸ ἐρώτημά σας, πάτερ, "Πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά ἀποδέχεται τόν Οἰκουμενισμό καί νά τόν ἐπαινεῖ;", θὰ προσθέταμε:
Πῶς ἕνας ποιμένας -ὅπως ἐσεῖς- ποὺ μελετᾶτε, γνωρίζετε καὶ μᾶς διδάσκετε, νὰ μνημονεύετε ἕνα Ἐπίσκοπο καὶ μιὰ Σύνοδο ποὺ "ἀποδέχτηκαν" τὰ ἀποτελέσματα ἀκαθάρτων πνευμάτων, ποὺ ἀνήκουν στὸ Π.Σ.Ε. τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων;
Ἀπορία μας, ποὺ ἐπὶ χρόνια ἀφήνετε ἀναπάντητη!

prokathimenoi-3.jpg          
             
Πρωτοπρεσβύτερος,  Ἀναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος,
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν
Ἁπλοϊκὸς ἀλλὰ καίριος προβληματισμός:
Μία Σύνοδος, ἀκόμα καὶ ἂν συνεκλήθη ὡς Ἁγία καὶ Μεγάλη καὶ Οἰκουμενικὴ καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν συμμετεχόντων ἐπισκόπωνἀξιολογεῖται τελεσίδικα ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ κυρίως σέ ἀναφορά μέ τίς ἀποφάσεις της. Τὸ ἴδιο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὴν ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη» καὶ Πανορθόδοξο συγκληθεῖσα Σύνοδο τῆς Κρήτης.

Ἀσφαλῶς, δέν εἴμαστε ἐμεῖς ἁρμόδιοι, οὔτε εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀξιολόγηση τῆς Συνόδου.  Θέτουμε ὅμως ἕναν ἁπλοϊκὸ ἀλλὰ καίριο προβληματισμό:
Γιά πρώτη φορά σέ ἐπίσημο συνοδικό κείμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςἀποτιμᾶται θετικά ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, καὶ ἡ Σύνοδος ἐπιχαίρει καὶ ἐγκρίνει τὴ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν σὲ αὐτή!  Μὲ ἰδιαίτερα  θετικὰ λόγια ἡ Σύνοδος ἀναφέρεται στὸν ἐπίσημο φορέα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) [βλ. κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο», κυρίως τίς  §§16-21]!
Ὅμως:
Ὁ πέραν πάσης ἀμφισβητήσεως πνευματοφόρος καί χαριτωμένος Γέροντας   π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτης ἔχει ἀποκαλύψει ὅτι κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς ὁ Θεός τοῦ φανέρωσε ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»[1]!  «”Μία δυσωδία μὲ γεύση ξυνή, ἁλμυρή, πικρή… Νά! Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα”, ἔλεγε μὲ ἀποτροποιασμό»[2]Τονίζουμε ἰδιαίτερα ὅτι ὁ Γέροντας δὲν εἶπε ὅτι εἶναι δική του ἐκτίμηση, ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ τοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς!
 Καί αὐτή ἡ προσωπική, χαρισματική ἀποκάλυψη ἔρχεται καί συμφωνεῖ ἀπολύτως μέ τήν πεποίθηση ὅλων τῶν συγχρόνων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας (concensus patrum)  καί τῶν χαριτωμένων ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ προσώπων σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο (Ἃγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἃγ. Παΐσιος, Ἃγ. Ἰω. Μαξίμοβιτς, Ἃγ. Πορφύριος, Ἃγ. Νεομάρτυρας Ἰλαρίων (Τροΰτσκυ), Ἃγ. Νικόλαος Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς), π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Σωφρόνιος Ζαχάρωφ, π. Κλεόπα (Ἰλίε),            π. Ἰωσήφ Ἡσυχαστής κοκ), οἱ ὁποῖοι γιά τόν ἴδιο αὐτό λόγο ὄχι μόνο δέν ἀναπαύονται στήν Οἰκουμενική Κίνηση, ἀλλά τήν ἔχουν ἀπορρίψει ρητά καί κατηγορηματικά ὡς ἀντίθετη καί ξένη πρός τό Ὀρθόδοξο φρόνημα. 
Τό κρίσιμο λοιπόν ἐρώτημα εἶναι:
Ὅταν ἡ ζῶσα ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται αὐθεντικά ἀπό τούς συγχρόνους Ἁγίους καὶ χαριτωμένους ἀνθρώπους, ἀπορρίπτει τόν οἰκουμενισμό, πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ; Ποιά Ὀρθόδοξη, ἐκκλησιαστική, ἁγιοπνευματική ἐμπειρία ἐκφράζει αὐτή ἡ Σύνοδος; καί κατά συνέπεια:τελικά, τί Σύνοδος εἶναι αὐτή;
Ὅταν ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει κατὰ θαυμαστό, χαρισματικὸ καὶ ἁγιο-πνευματικὸ τρόπο ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί  κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» καὶ ἀναδύει «δυσωδία»πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ; 
Τελικά, ποίου πνεύματος εἶναι ἡ Σύνοδος αὐτή;  τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας  ἢ   … ;
Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται ὑπεύθυνα νά ἀποφανθεῖ!
π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος
Πρωτοπρεσβύτερος

[1] Μαρτυρία καθηγητοῦ Δημ. Τσελεγγίδη, στό  “Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”. Μία Σύνοδος μέ ἔλλειμμα συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας», ἔκδ. «Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν “Φώτης Κόντογλου”», Τρίκαλα, Μάρτιος 2016, βλ. καὶ Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ι. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144.
[2] Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου ‘Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης «συχνὰ ἔλεγε ὅτι ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσωδία»! ὅπ.π.   

Μια απαντησι του Θεολογου κ. Παν. Σηματη στον ιατρο του Λαγκαδα κ. Φωτιο Μιχαηλ, που και αυτος απο τη μια κατηγορει τους Αιρετικους, αλλα απο την αλλη κοινωνει μαζι τους, στο αρθρο του: Η «αδελφή εκκλησία» και ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης Κυριε Φωτιε Μιχαηλ, τα ...αρθρακια δεν τα φοβουνται οι Οικουμενιστες, τα περιγελουν και τα εμπαιζουν, χρειαζεται το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, που επιτασσουν οι Αγιοι Πατερες της Ορθοδοξιας "ετι, αυτο σοι λειπει".

Μια απαντησι του Θεολογου κ. Παν. Σηματη στον ιατρο του Λαγκαδα κ. Φωτιο Μιχαηλ, που και αυτος απο τη μια κατηγορει τους Αιρετικους, αλλα απο την αλλη κοινωνει μαζι τους, στο αρθρο του:

Η «αδελφή εκκλησία» και ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης.

Κυριε Φωτιε Μιχαηλ, τα ...αρθρακια δεν τα φοβουνται οι Οικουμενιστες, τα περιγελουν και τα εμπαιζουν, χρειαζεται το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, που επιτασσουν οι Αγιοι Πατερες της Ορθοδοξιας "ετι, αυτο σοι λειπει". 

 

     Σχόλιο: Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸν κ. Φώτη Μιχαήλ ἄρθρο μὲ τίτλο «Η “αδελφή εκκλησία” και ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης». Τὸ δημοσιεύουμε στὴ συνέχεια, προτάσσουμε ὅμως κάποια σχόλια, ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε διατυπώσει.
    Λυπούμαστε γιατί καὶ ὁ ἀγωνιστής ἰατρὸς δίνει τὴν ἐντύπωση ὅτι ἔχει ἐγκλωβιστεῖ στὴν ἀντιπατερικὴ τακτικὴ τῶν λεγομένων «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν» καὶ συνεχίζει καὶ μετὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο νὰ τοὺς ἀκολουθεῖ στὸν ἀκίνδυνο γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς χαρτοπόλεμο.
Γράφει: «Αγωνιζόμαστε με φιλότιμο εκεί, όπου έταξε τον καθένα μας ο καλός μας Θεός».
  Ἀλλὰ ἂν ἔχουμε θεῖο «φιλότιμο», πρέπει «εκεί, όπου έταξε τον καθένα μας ο καλός μας Θεός» νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές: «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν…» εἶναι ἡ Ἐντολή Του, κι ὄχι νὰ διαπιστώνουμε καθημερινῶς τὴν πληθώρα τῶν κακόδοξων ἐνεργειῶν τους, νὰ τὶς καταγγέλλουμε, ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ παραμένουμε σὲ κοινωνία μαζί τους, νὰ λαβαίνουμε εὐλογίες ἀπ’ αὐτούς, νὰ κοινωνοῦμε ἀπὸ τὰ χέρια τους, νὰ παρασύρουμε κι ἄλλους στὸ νὰ λαβαίνουν ἀντὶ εὐλογίας μολυσμό.
Γράφει ἀλλοῦ ὁ ἀγαπητὸς ἰατρός, ἀναφερόμενος στὶς κατὰ καὶ μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν,
ὅτι αὐτὲς «ξύπνησαν τις μισοναρκωμένες συνειδήσεις των Πιστών... Το πλήρωμα της Εκκλησίας δεν πείθεται από “θεολογικές ορθότητες” ούτε από αγαπολογίες δυτικής κοπής».
  Θὰ τοῦ θυμίσουμε, ὅμως, ὅτι πολλαπλάσιο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ξεσηκώθηκε κατὰ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Πάπα στὴν Ἀθήνα, ἕνα σαφῶς μικρότερης σημασίας γεγονός, ἀπ’ ὅ,τι ἦσαν τὰ μέχρι τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἐπακολουθήσαντα γεγονότα καί, βεβαίως, ἡ ἴδια ἡ ληστρικὴ Σύνοδος. Τότε λοιπόν, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες ἀγωνίστηκαν θεοφιλῶς, ἀλλὰ στὴ συνέχεια, καὶ ἐνῶ τὰ γεγονότα ἔδειχναν ποῦ τὸ πᾶνε οἱ Οἰκουμενιστές, δὲν ἀκολούθησαν τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων καὶ δὲν ἀνταποκρίθηκαν στὶς προσδοκίες τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, γιατὶ δὲν ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἂν καὶ αὐτὸ ἀρχικὰ οἱ ἴδιοι δήλωναν ἐμφαντικά! Ἐνῶ δηλαδὴ τότε παρακινοῦσαν γιὰ τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τῶν Οἰκουμενιστῶν,  ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, αὐτοὶ παρέμειναν σὲ κοινωνία μαζί τους!
   Καὶ τὸ κρίσιμο καὶ ἀγωνιῶδες ἐρώτημα εἶναι: ἂν οἱ αἱρετικοί (ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοί μας) σχίζουν διὰ τῆς αἱρέσεως τὴν Ἐκκλησία, προκαλοῦν δηλαδὴ σχίσμα, ἀποσχίζονται ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τῆς Μίας Ἐκκλησίας, ἀναρωτήθηκε ὁ ἰατρός –καὶ κάθε ἄλλος καλοπροαίρετος πιστός– σὲ ποιό στρατόπεδο ἀνήκουν, ὅσοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς καταφρονητὲς τῆς Ἀλήθειας Οἰκουμενιστές; Ποιοί εὑρίσκονται ἐν σχίσματι; Ὅσοι ἀκολουθοῦν τοὺς σιγονταροΟικουμενιστὲς Πατέρες –ἔστω κι ἂν μὲ λόγια ἀπορρίπτουν τὴν αἵρεση– ἢ ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτούς;
  Ἀλλὰ αὐτὴ  ἡ «χαρτοπολεμικὴ» ἀγωγὴ  ποὺ δίδαξαν καὶ διδάσκουν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐπιτέλους (καλῶς ἢ κακῶς) δοκιμάστηκε. Καὶ ἀπέτυχε. Πραγματοποιήθηκε, δηλαδή, αὐτὸ ποὺ οἱ Ἅγιοι καὶ συγκεκριμένα ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἐπεσήμαινε, προειδοποιώντας τοὺς πιστοὺς κάθε ἐποχῆς, προειδοποίηση ποὺ οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» ἀσεβῶς ἀγνόησαν καὶ ἀγνοοῦν. Ἔγραψε ὁ Ἅγιος: Οἱ αἱρετικοὶ εἶναι δόλιοι καὶ προσπαθοῦν νὰ μᾶς καθησυχάσουν καὶ νὰ μᾶς παραπλανήσουν μὲ διαβεβαιώσεις ὀρθοδοξίας, ὥστε νὰ κερδίσουν χρόνο καὶ ἔτσι νὰ στερεώσουν τὴν αἵρεσή τους! Κι αὐτὸ ἀκριβῶς συνέβη μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές· ὄχι μόνο δὲν πτοήθηκαν, ἀπὸ τὴν τακτικὴ τοῦ χαρτοπόλεμου, ἀλλ’ ἀπ’ αὐτὴ εὐνοήθηκαν, ἀφοῦ ὁ χαρτοπόλεμος διαμαρτυριῶν συνετέλεσε στὴν νάρκωση καὶ τὸ μολυσμὸ τῶν ὀρθοδόξων συνειδήσεων ἀπὸ τὸν συμφυρμὸ καὶ τὴν διατήρηση πνευματικῆς ἐξαρτήσεως ἀπὸ τοὺς κατὰ τόπους Οἰκουμενιστές!
   Μετὰ ἀπ’ αὐτά, πῶς θὰ συνεχίσουν οἱ καλοπροαίρετοι πιστοί, νὰ ἀκολουθοῦν τοὺς ἴδιους Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τὴν ἴδια κακόδοξη τακτική, ποὺ καθησυχάζει τὸν κόσμο, διδάσκοντας ὅτι δὲν χρειάζεται ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ φτάνει νὰ ἀγωνίζεται κανεὶς χαρτοπολεμικά, γιὰ νὰ φέρει ἀποτελέσματα; Τώρα μάλιστα, ποὺ δὲν συνέβη ἕνα ἁπλὸ συμβᾶν, μιὰ ἀκόμα ἀσχήμια (ὅπως συνεχίζει νὰ ὀνομάζει, ὑποβαθμίζοντας τὶς αἱρετικὲς ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν ὁ Τελεβάντος), ἀλλὰ συνετελέστη προδοσία ἐπίσημη καὶ ἐν Συνόδῳ τῆς Πίστεως;
   Ἢ μήπως αὐτὸ ἐννοεῖ, ἀλλὰ διστάζει πρὸς τὸ παρὸν νὰ τὸ πεῖ, ὅταν γράφει: «Ἤ υπακούμε, ως οφείλουμε, στους Ιερούς Κανόνες και στους Αγίους Πατέρες μας και μιμούμαστε εν προκειμένω τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό ἤ γινόμαστε ένα με τους αιρετικούς και χάνουμε την ψυχή μας μια για πάντα».
  Παρακαλοῦμε τὸν κ. Φώτη Μιχαήλ καὶ ὅσους ἄλλους καλοπροαίρετους πιστοὺς νὰ ἐπανεξετάσουν τὴν στάση τους, καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν στάση τῶν Ἁγίων. Νὰ μὴ διστάσουν νὰ ποῦν τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους: Τί συνιστοῦν; Ἁπλὲς διαμαρτυρίες κατὰ τῶν αἱρετικῶν ἢ Διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τους καὶ ἀποτείχιση τῶν λαϊκῶν ἀπ’ αὐτούς; Ἡ ἁγιοπατερική μας Παράδοση εἶναι ξεκάθαρη:
   Ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς προδότες τῆς Πίστεως Οἰκουμενιστές, στὰ ἴχνη τοῦ ἁγίου Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννου, καὶ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καὶ τοῦ Μ. Βασιλείου, καὶ τόσων ἄλλων Ἁγίων:
   «Μὴ λέγετε αὐτοῖς χαίρειν», «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε», «αἱρετικὸν μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ», «οὔτε μίαν ὥραν δὲν θὰ καθήσουμε μὲ τοὺς αὐτούς, ἂν διαστρέφουν τὴν Πίστη».

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016




Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

Αγαπητέ μοι κ. Υπουργέ,
Θερμότατα Σας ευχαριστώ, διότι χθές το βράδυ 28 Σεπτεμβρίου ε.έ., κατά την ομιλίαν Σας στη Βουλή των Ελλήνων, ασχοληθήκατε πολύ μαζί μου! Μεγάλη η τιμή στο ταπεινό πρόσωπό μου! Πρέπει, λοιπόν, να Σας απαντήσω. 
Εκ προοιμίου Σας διευκρινίζω, ότι οσάκις κάποιος Μητροπολίτης ομιλεί ή γράφει, ΟΜΙΛΕΙ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΕΝΑ ΠΛΗΘΟΣ ΠΙΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, οι οποίοι αποτελούν τό «Ποίμνιό» του, το «Χριστεπώνυμο Πλήρωμα» της Εκκλησίας στην περιοχη της δικαιοδοσίας του. 
Απόδειξις; Το ομόφωνο Ψήφισμα του συνόλου των Πολιτιστικών Συλλόγων των Καλαβρύτων, δια του οποίου, απαντώντες στα ανιστόρητα λόγια Σας περί της Κατοχής και των θυσιών του ιερού Κληρου, Σας έδωσαν ένα ηχηρό χαστούκι.
Κτυπήσαμε, λοιπόν, τις καμπάνες του Αιγίου, προσκαλώντας τους πιστούς μας να μας συμπαρασταθούν, προσυπογράφοντας τις ενέργειές μας! Και ανταποκρίθησαν πλήρως! 
Στην ομιλία Σας διαβάζω τα εξής:
α) Ο κ. Φίλης στην δευτερολογία του...είπε ότι «ο Αμβρόσιος κυκλοφόρησε φυλλάδιο στην Επαρχία του με φωτογραφία μου. Με αποκαλεί φίδι και έχει ένα γνωμικό - δεν ξέρω που το βρήκε- ότι όλοι οι χοντροί είναι βλάκες. Τόσο προσβλητική επίθεση».
Σας απαντώ:
Σας ευχαριστώ και συγχρόνως Σας συγχαίρω, διότι χωρίς καμμιά πίεση ομολογείτε, ότι έχετε ελλειπή παιδεία και μόρφωση. Το γνωμικό, το οποίον επικαλέσθηκα, είναι πασίγνωστο! «Παχεία γαστήρ, λεπτόν ου τίκτει νόα» έγραψα.
1. Τίνος είναι; 
Του αρχαίου Σοφού Κλαύδιου του Γαληνού. Ήταν ο δεύτερος μεγάλος και σπουδαιότερος Έλληνας ιατρός της Αρχαιότητος μετά τον Ιπποκράτη. Έδρασε κατά τόν 2ο μ.Χ. αιώνα. 
2. Τί σημαίνει;
Στη Νεοελληνική: Η παχιά κοιλιά δεν γεννά έξυπνο μυαλό.
Εναλλακτικά: Το παχύ στομάχι δεν παράγει δημιουργική σκέψη.
Και πιο ευπρεπισμένο: Η παχιά κοιλία δεν δημιουργεί λογική σκέψη.
3. Σχόλια

OMOΛΟΓΙΑ: Να το ξαναγραψουμε για πολλοστη φορα; Να επαληθευτουμε για μια ακομα φορα; Οτι δηλαδη εχουμε "χριστιανους" και "κληρικους" .....θεατρινους και ...μαϊμουδες; Που δεν αγαπουν κανενα Χριστο και καμμια Εκκλησια; Που παριστανουν τους Ψευτονταηδες και τους ψευτοηρακλεις της ....Ορθοδοξιας που αυτοι διεπλασαν μεσα τους; Αυτο φαινεται καθημερινα και απλωνεται μπροστα μας πολυ πλατια και πολυ γεματα και μονο απο το πρωτοφανες φαινομενο που βλεπουμε να φοβουνται οι χριστιανοι στα οσα γραφουν να ....κρυβουν το ονομα τους. Αυτο το φαινομενο της ευρυτατης θρασυδειλιας το γνωριζουν πολυ καλα οι Οικουμενιστες και γι αυτο προχωρουν ακαθεκτοι και ...χοροπηδουν σαν ....ΑΡΚΤΟΙ και ΜΟΛΥΝΟΥΝ τους παντες και τα παντα. Εμφανιζεται μπροστα τους ενα ορθανοικτο πεδιο δρασεως και δεν υπολογιζουν καμμια λεγομενη ΨΕΥΤΟαντιδρασι. Το ειπαμε και το ξαναλεμε οτι μονο τους ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ φοβουνται ολοι τους. Και οι Οικουμενιστες και οι ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΟΙ Σιγονταροοικουμενιστες. Που ειναι οι Ψευτοηρακλεις και οι Ψευτονταηδες Αγιορειτες που μας κατηγορουσαν για ....μειοδοσια σε διαφορα αρθρα μας, ενω αυτοι κρυβονται πισω απο την ....σκια τους; Οι παπουληδες καλα και υπεροχα περνουν και διερχονται τον βιον τους. Τους φερνουν και μεγαλον ....πορισμον οι ευσεβουληδες και οι χριστιανουληδες και οι τρεμαμενοι 666χριστιανουληδες των ημερων μας, θα τα χασουν ολα αυτα και θα αποκηρυχθουν ως σχισματικοι και ως σχιστες της ....Παναιρετικης "εκκλησιας" τους και αυτο το τρεμουν και σαν σκεψι. Λιγο το εχετε; Πισω απο καθε δειλια υπαρχει η εφαμαρτος σκοπιμοτητα, καταλαβετε το. Τι ειχαν, λοιπον, τα ...ερμα και ψοφουσαν, ελεγε ο κακομοιρος ο τσελιγγας; Εσεις να μας το πειτε.....

Να, πού ελπίζουν και πού στηρίζονται για την αντιμετώπιση των Οικουμενιστών οι "αντι-Οικουμενιστές"!


pope georgias

        ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΠΟΛΥΓΕΝΗΣ       

    Την έντονη διαμαρτυρία τους εξέφρασαν κληρικοί της Γεωργίας, με την οποία καλούν τον Πατριάρχη Ηλία Β΄ να μην συναντήσει τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος θα επισκεφθεί την Τιφλίδα την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016.
   Ο Πάπας Φραγκίσκος θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στη Γεωργία, τον οποίο θα υποδεχθεί στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Τιφλίδας ο Πρόεδρος Γκιόργκι Μαργκβελασβίλι.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Καθολικό Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β΄, θα πραγματοποιηθεί στο Πατριαρχικό Μέγαρο το βράδυ της Παρασκευής.
 Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr επικοινώνησε με Ιεράρχη της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο οποίος ανέφερε ότι "το Πατριαρχείο απορρίπτει κατηγορηματικά τις διαμαρτυρίες συγκεκριμένων κληρικών, οι οποίες δεν εκφράζουν το σύνολο της Εκκλησίας μας".
  "Το Πατριαρχείο της Γεωργίας καλωσορίζει τον υψηλό επισκέπτη και ελπίζει ότι η επίσκεψή του θα συμβάλει στην εμβάθυνση των σχέσεων και την ενίσχυση της ειρήνης στην περιοχή" συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.
Η ‘’αδελφή εκκλησία’’ και ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης
 
 
 
Ως γνωστόν, σύνοδοι συγκροτούνταν πάντοτε με αφορμή την διατάραξη της ειρήνης του πληρώματος της Εκκλησίας, λόγω της εμφάνισης και της διάδοσης κάποιας αιρέσεως.(1)

Πώς, λοιπόν, ο λαός μας ο πιστός να αναγνωρίσει την αναγκαιότητα της ‘’αγίας και μεγάλης συνόδου’’, η οποία ούτε επεσήμανε ούτε και καταδίκασε κάποια αίρεση;
Πώς οι φιλότιμοι παπάδες μας και ο απλός πιστός ελληνικός λαός να πούνε το ‘’ναι’’σε αποφάσεις μιας συνόδου, που αντί να καταδικάσει τις αιρέσεις, τις ονόμασε ‘’εκκλησίες’’ και αντί να αναθεματίσει τους αιρετικούς, τους έβαλε και κάθισαν σε θέσεις τιμητικές, όχι μονάχα μέσα στην αίθουσα των συνεδριάσεων, αλλά και μέσα στην Θεία Λειτουργία, ημέρα της Πεντηκοστής;(2)
Το πλήρωμα της Εκκλησίας δεν εφησυχάζει, όπως διακαώς θα επιθυμούσαν μερικοί. Το πλήρωμα της Εκκλησίας αγρυπνεί. Και για την επαγρύπνηση αυτή, όλως παραδόξως, φρόντισαν οι ίδιοι οι διοργανωτές του Κολυμπαρίου!(3)
Ο δογματικός ενδοτισμός και η εκκλησιολογική μειοδοσία της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, αντί να καταστούν εργαλείο στα χέρια των οικουμενιστών, τελικά με την Χάρι του Θεού, λειτούργησαν εντελώς αντίθετα: Αφ’ ενός μεν ξύπνησαν τις μισοναρκωμένες συνειδήσεις των Πιστών, αφ’ ετέρου δε,  αποκάλυψαν το πραγματικό φρόνημα ενός εκάστου των μελών της αρχιερατικής αυτής συνάξεως.(4) 
Οι αποφάσεις οποιασδήποτε συνόδου δεν επιβάλλονται διά της βίας, ούτε και εφαρμόζονται με αποκλειστική αρμοδιότητα των επισκόπων. ‘’Έσχατος κριτής της ορθότητας και της εγκυρότητας των αποφάσεων των Συνόδων είναι το πλήρωμα της Εκκλησίας. Οι κληρικοί, οι μοναχοί και ο πιστός λαός του Θεού’’.(5)
Είναι εντελώς ξένο προς την Ορθόδοξη παράδοση, να λένε ιερωμένοι στα πνευματικά τους παιδιά, ότι τάχα τα κείμενα και οι αποφάσεις της ‘’αγίας και μεγάλης συνόδου’’ δεν τους αφορούν και ότι δεν είναι δουλειά δική τους, να ασχολούνται με τα θέματα αυτά. 
Οι κάθε λογής υπονομευτές της πολυτίμητης Ορθοδοξίας μας, με αφορμή τα γεγονότα της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, κατάλαβαν πολύ καλά, ότι σε θέματα σχέσεων με τους αιρετικούς, το πλήρωμα της Εκκλησίας δεν πείθεται από ‘’θεολογικές ορθότητες’’ ούτε από αγαπολογίες δυτικής κοπής.
Γνωμοδοτείται μονάχα από αγιασμένους και φωτισμένους Πατέρες, δοχεία του Αγίου Πνεύματος, που προπορεύονται και το οδηγούν. Μονάχα οι Άγιοι μπορούν και  υψώνονται, ως οδοδείκτες του πληρώματος της Εκκλησίας μας, απέναντι στην μανία των αιρετικών.
Η παρακαταθήκη, για παράδειγμα, του αγίου γέροντα και μάρτυρα Ανατολίου της Όπτινα (+1922) δεν αφήνει περιθώρια αμφιταλάντευσης:  ‘’Μη φοβηθείτε θλίψεις, μάλλον να φοβηθείτε την ολέθρια αίρεση, διότι μας γυμνώνει από τη Χάρη και μας απομονώνει από τον Χριστό’’.
Όπως επίσης και ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Για κάθε πιστό και προπαντός για κάθε αξιωματούχο ιερωμένο, σε θέματα σχέσεων με τους αιρετικούς, ο άγιος αυτός επίσκοπος αναδεικνύεται με την ζωή του, γνώμονας ασφαλής, ανόθευτος και ακέραιος. 
Ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, ως απεσταλμένος του Πατριαρχείου μας, πολέμησε σκληρά επί εφτά ολόκληρα χρόνια, για να σώσει τον λαό της Μικράς Ρωσίας (της σημερινής Ουκρανίας) από τις κακοδοξίες του παπισμού. Και τα κατάφερε. Με την βοήθεια του Θεού, κατατρόπωσε τους μισσιοναρίους του πάπα και έφερε σε πέρας την αποστολή του.(6)
Ο άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, το ‘’κλέος των Ελλήνων’’, με την δράση του και τα συγγράμματά του, μας δίδαξε τρία πράγματα, εξόχως επίκαιρα:
Πρώτον, ότι ο παπισμός είναι αίρεση. Γι’ αυτό και τον πολέμησε με ζήλο.
Δεύτερον, ότι ο πάπας δεν πρόκειται για ‘’αδελφή εκκλησία’’, ούτε για ‘’κλάδο της εκκλησίας’’, ούτε και συνιστά ‘’τον άλλο πνεύμονα της Μίας Εκκλησίας’’. Γι’ αυτό και δεν συνδιαλέχθηκε ούτε στιγμή μαζί του. 
Και τρίτον, ότι στις επιθέσεις των αιρετικώνδεν καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα και τα στόματα κλειστά. Αγωνιζόμαστε με φιλότιμο εκεί, όπου έταξε τον καθένα μας ο καλός μας Θεός. Στην οικογένεια, στον χώρο εργασίας, στην ενορία, στην Μητρόπολη, στην Ιεραρχία. Οι ποιμένες, ως ευρισκόμενοι σε κατάσταση φωτισμού, προπορεύονται σε αυτόν τον αγώνα και δίνουν το παράδειγμα.
Συμπέρασμα: Τα πράγματα για εμάς τους Ορθοδόξους, σε ότι αφορά σε κάποιες ανίερες αποφάσεις της ‘’συνόδου’’ της Κρήτης, είναι ξεκάθαρα:
Ἤ υπακούμε, ως οφείλουμε, στους Ιερούς Κανόνες και στους Αγίους Πατέρες μας και μιμούμαστε εν προκειμένω τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό ἤ γινόμαστε ένα με τους αιρετικούς και χάνουμε την ψυχή μας μια για πάντα.(7,8)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου