Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Ο Μ Ι Λ Ι Α στην Λ Α Ρ Ι Σ Α

Η Ορθόδοξη συνοδική Παράδοση οδηγός της πορείας της Εκκλησίας μας

     Ο  Μ  Ι  Λ  Ι  Α      στην     Λ  Α  Ρ  Ι  Σ  Α


   Σας προσκαλούμε στη Σύναξη Ορθοδόξων Χριστιανών που θα γίνει στη Λάρισα την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016 και ώρα 6:30 το απόγευμα στην αίθουσα - αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, οδός Ανθίμου Γαζή και Κουμουνδούρου 17-19 (Είσοδος από την Κουμουνδούρου 17-19).

      Στη Διάλεξη θα μιληση ο καθηγητης του Εκκλησιαστικού - Κανονικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος με το επίκαιρο και φλέγον θέμα:



«Η Ορθόδοξη συνοδική Παράδοση οδηγός της πορείας της Εκκλησίας μας – Οι προϋποθέσεις εγκυρότητας της επικείμενης λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου της Κρήτης – Τα μέχρι τώρα ανακύψαντα προβλήματα που αφορούν την σύγκλησή της».
 
Ομολογια: Στη Λαρισα που δοθηκαν μεγαλες μαχες της Ζωσας και Ελευθερας Εκκλησιας εχουμε πολλους λιποψυχους ριψασπιδες και προδοτες αυτων των τιτανιων μαχων. 
Πολλοι κυριως οργανωσιακοι χριστιανουληδες υποχωρησαν και πεταξαν τα οπλα και οχι μονο αλλα προσχωρησαν στο στρατοπεδο των εχθρων της Ελευθερας και Ζωσας Εκκλησιας και συμμαχησαν με σπουδαρχιδες κληρικους, φθονερους και φθορους μοιχεπιβατες, καταρα και συμφορα του Εκκλησιαστικου Σωματος.
Αυτοι ειναι βεβαιο οτι και σημερα θα προσχωρησουν στο στρατοπεδο των Οικουμενιστων Πανθρησκειαστων οπου ειναι εντεταγμενοι και αυτοι οι αισχροι και αναισχυντοι ρασοφοροι, τους οποιους ηδη ακολουθουν και υποστηριζουν και οι ιδιοι αναισχυντως.
Αυτοι δεν εχουν θεσι ουτε μεσα σε μια τετοια εκδηλωσι εκτος εαν μετανοιωσαν για την ασυγχωρητη αυτη προδοσια τους και επανερχονται μετανοιωμενοι στο στρατοπεδο των Γενναιων Αγωνιζομενων Χριστιανων.



 ============================================

    Σχόλιο Παιδαγωγου: Οι αγωνιζόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί της Λάρισας μετά από μακρά μαρτυρική πορεία, όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο δικαιώνονται στην συνείδηση του πιστού λαού. Ο εχθρός: η δεσποτοκρατία, ο Οικουμενισμός, πλέον δείχνει απροκάλυπτα τα δόντια του (θυμηθείτε τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις ανηλίκων μαθητών πριν λίγες βδομάδες επειδή μοίραζαν ορθόδοξο έντυπο που κατηγορούσε τον τοπικό δεσπότη, δείτε εδώ).      Το σύστημα τρέμει μην ξεσηκωθούν οι αληθινοί πιστοί.
   Είναι περιττό να γράψουμε ότι η παρουσία ΟΛΩΝ μας είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ. 
opaidagogos.blogspot.gr

H MEΓΑΛΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ σημερινη Ομιλια αρχιμανδριτου Ευθυμιου Τρικαμηνα

H MEΓΑΛΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

σημερινη Ομιλια αρχιμανδριτου Ευθυμιου Τρικαμηνα



Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι, και κυριως εκει που μνημονευεται ο Αρχιοικουμενιστης πατριαρχης Βαρθολομαιος, ο χειροτερος και Λυσσωδεστερος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗΣ της Ιστοριας του Πλανητη.

Σημερα ΣΑΒΒΑΤΟ 11 Ιουνιου των Αγιων Αποστολων Βαρθολομαιου και Βαρναβα, ο αρχιμανδριτης πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας θα τελεση ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στον ΑΓΙΟ ΜΑΡΚΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΣΟΥΡΩΤΗΣ Θεσσαλονικης.
 


Οσοι ειναι τεκνα της Ελευθερας και οχι της παιδισκης, μπορουν να προσελθουν.
Τηλεφ. συννενοησης 6972-896024
 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. 

Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι, και κυριως εκει που μνημονευεται ο Αρχιοικουμενιστης πατριαρχης Βαρθολομαιος, ο χειροτερος και Λυσσωδεστερος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗΣ της Ιστοριας του Πλανητη.

Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη εἶναι






Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη εἶναι

Ο ΣΥΓ-ΚΡΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ  ΄Η  ΤΗΣ  ΜΑΤΑΙΩΣΕΩΣ ΤΟΥ

Τὰ θέματα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καὶ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη



Χρονικά εἴμαστε στά πρόθυρα τῆς συγκλήσεως ἤ τῆς ματαιώσεως τῆς Πολυμελοῦς Συνόδου τῆς Κρήτης. Προσωπικά ἐξακολουθῶ να  παρακαλῶ τὸν Θεό μας, καὶ εὔχομαι  νὰ μὴν συγκληθῆ ἡ Σύνοδος αὐτὴ,  και, όπως έγραψα από τον Φεβρουάριο του 2016, «βαθειὰ μέσα μου, μάλιστα, ἔχω καὶ τὴν βεβαιότητα ὅτι δὲν θὰ ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ συγκληθῆ».1
Ὅπως, ὅμως, καί ἄν ἔχουν –τελικά– τά πράγματα, ἐφ’ ὅσον τό θέμα τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου εἶναι ὑπαρκτό, ὀφείλουμε, μέχρι τήν ὑστάτη ὥρα νά ἐκθέτουμε τίς σκέψεις μας, ἀσχέτως τοῦ ἄν ἀκουσθοῦν ἤ ὄχι τά λόγια μας ἀπό ἐκείνους πού τήν προετοίμασαν καί ἀπό ἐκείνους ποῦ θά συμμετάσχουν στήν Σύνοδο. Τό ποιμαντικό χρέος μᾶς ὑποχρεώνει νά μήν σιωποῦμε ἀλλά νά ἐνημερώνουμε τόν λαό τοῦ Θεοῦ, πρόθυμοι –παντοτε– νά διορθώσουμε ὅποιες ἀπόψεις μας  ἀποδειχθοῦν ἐσφαλμένες.
Ἄφησα νά κυλίση ὁ χρόνος πρίν ὁλοκληρώσω τίς σκέψεις καί τούς προβλη-ματισμούς μου γιά τήν πολυσυζητημένη Σύνοδο, περιμένοντας ἔστω κάποια λογικά  ἐπιχειρήματα, τά ὁποῖα στοιχειωδῶς νά ἀναπαύουν τόν κοινό ἀνθρώ-πινο νοῦν, περί τῆς ὀνομασίας της, τῆς δομήσεως καί λειτουργίας της, τῆς ἀναγκαιότητος καί τῆς χρησιμότητος αὐτῆς τῆς Συνόδου. Περίμενα ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις. Ἐρωτήσεις ἐκ μέρους τῶν ἀντιτιθεμένων στήν Σύνοδο, στούς ὁποίους συγκαταλλέγομαι, καί ἀπαντήσεις ἐκ μέρους τῶν διοργανωτῶν καί ὑποστηρικτῶν αὐτῆς. Περίμενα καί τίς ἀπαντήσεις καί τίς ἀντιθέσεις στά ἐρωτήματα πού ὑπέβαλα στό  ἄρθρο μου τῆς 26ης Φεβρουαρίου 2016 . Ἔγραφα τότε:  «θέτω μερικά ἐρωτήματα πρός τούς ἀναγνῶστες μας καί, ἄν ὁ Θεός καί οἱ ἄνθρωποι ἐπιτρέψουν, θά τοποθετηθῶ προσεχῶς ἐπ’ αὐτῶν.
Ἀντί τούτων, καθημερινά ἐκπλήσσομαι μέ αὐτά πού διαβάζω καί ἀκούω ἑκατέρωθεν περί τῆς Συνόδου, καί ἀπό τῆς πλευρᾶς  τῶν «ἀνθενωτικῶν» καί ἐκ μέρους τῶν νεωτεριστῶν «ἑνωτικῶν» καί θιασωτῶν τῆς Συνόδου. Ἀποφάσισα, λοιπόν, νά ἀρθρώσω λίγες ἀκόμη λέξεις ἐπί τοῦ θέματος, ἀνταποκρινόμενος καί στήν ὑπόσχεση πού  ἔδωσα στό μνημονευθέν ἄρθρο μου.

Πῶς παρουσιάσθηκε ὡς σπουδαῖο γεγονός ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης;

Ἡ θρυλουμένη Σύνοδος χρησίμευσε στίς μέρες μας –σύν τοῖς ἄλλοις– καί  σάν καταλύτης καί μέσον γιά νά διαγνώσουμε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν ἔλλειψη ἑνιαίας στρατηγικῆς μας ὡς πρός τήν ἔκφραση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος «πρός τούς ἔξω». Καί λέγοντας «πρός τούς ἔξω», δέν ἐννοῶ μόνο τούς ἐντελῶς ἐκτός της Πίστεως ἀλλά συμπεριλαμβάνω καί ὅλους τούς σημερινούς Οἰκουμενιστάς καί «Ἑνωτικούς», πού ἐξακολουθοῦν νά εἶναι συνεχιστές τῶν ἀπ’ αἰώνων ἑνωτικῶν καί νά ἐπιμένουν στίς ἑνωτικές τους προσπάθειες, παρ’ ὅτι οἱ ἀπ’ αἰώνων «Ἑνωτικοί» γνώρισαν τήν  κατακραυγή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορικῆς ἐμπειρίας. Καί ἐπιμένουν καί σήμερα οἱ κατά πνεῦμα συγγενεῖς των παλαιῶν «Ἑνωτικῶν» στήν ἀθεολόγητη, ἀντιπνευματική καί προδοτική τους συμπεριφορά, γιατί ἐκεῖ τούς ὁδηγεῖ ἡ προσωπική τους ζωή πού τούς καθοδηγεῖ, ὅπως μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ μονα-δικός ἀνατόμος τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς, ὁ ἅγιος Χρυσόστομος: «Φαῦλος βίος, φαῦλα δόγματα γεννᾶ καί φαῦλα δόγματα, φαῦλον βίον εἰσάγουν»! ΄Ὅσοι ἀπό τούς Οἰκουμενιστάς-«Ἑνωτικούς»  ἔχουν ἀντίρρηση, ἄς μή σπεύσουν νά μέ χαρακτηρίσουν ὡς ὀπαδό τῶν «Καθαρῶν» καί ἠθικιστή,  ἀλλά νά μοῦ ὑποδείξουν ἔστω καί ἕναν ἅγιο της Ἐκκλησίας μας  –ἀπό τοῦ Σχίσματος μέχρι σήμερα– πού νά συμμερίσθηκε τίς δοξασίες, ἀπόψεις καί ἐπιδιώξεις τους.
Ἡ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων ἀπέδειξε ὅτι, τελικά, πέσαμε στήν παγίδα τῶν οἰκουμενιστῶν σέ πολλά σημεῖα. Θά προσπαθήσω νά γίνω ὅσο τό δυνατόν ἐπιγραμματικός, γιατί τά ζητήματα εἶναι πολλά.

Πρῶτον: Εὐθύς ἐξ ἀρχῆς χαιρέτισαν πολλοί ἐκ τῶν ἀντιοικουμενιστῶν τήν σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου, ἰσχυριζόμενοι ὅτι «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι Ἐκκλησία τῶν Συνόδων» καί ὡς ἐκ τούτου δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχη συγκληθεῖ ἐδῶ καί τόσους αἰῶνες μια τέτοια Σύνοδος, διότι μιά Ἐκκλησία χωρίς Συνόδους εἶναι νεκρά!
Ἡ τοποθέτηση αὐτή εἶναι ἐντελῶς λανθασμένη. Ἡ Ἐκκλησία μας, πράγματι ἀποκαλεῖται «Ἐκκλησία τῶν Συνόδων», ὄχι, ὅμως, ἐπειδή συγκαλεῖ ἤ πρέπει νά συγκαλῆ  συνεχῶς Συνόδους, ἀλλά γιατί  βιώνει αὐθεντικά τόν Χριστό, ὅπως Τόν διετράνωσαν μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος αἱ Ἑπτά Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Ἡ Ἐκκλησία μας δέν εἶναι Ἐκκλησία πού στηρίζεται στόν Πάπα καί στίς κατά καιρούς ἀποφάνσεις του, ἀλλά εἶναι Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Ἑπτά Συνόδων. Κατά τόν ἅγιον Ἰουστίνον Πόποβιτς αἱ Ἑπτά Οἰκουμε-νικαί Σύνοδοι  «λύουν εἰς τήν πραγματικότητα ἕν πρόβλημα, ἕν παμπρό-βλημα τοῦ πλανήτου τούτου καί τοῦ ἐπ’ αὐτοῦ ἀνθρωπίνου γένους: Τό πρόβλημα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ… Εἶναι φανερόν εἰς τούς ἀνθρώπους ὅλων των ἐποχῶν τό ἑξῆς κύριον δίδαγμα τῶν Ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων: Μέ τήν λύσιν τοῦ προβλήματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ –τῆς Ἀποστολικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Του– λύονται ἀμέσως καί ἐμμέσως ὅλα τα σπουδαιότερα προβλήματα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς».2

Δέν ἔχει, λοιπόν, ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία μας νά συγκαλῆ συνεχῶς Συνόδους γιά νά ἐπιβεβαιώνη τήν  Ὑπαρξή Της καί τήν Ζωή Της καί, μάλιστα σέ τέτοιες ἐποχές, ὅπως ἡ δική μας, ὅπου βασιλεύει ἡ πολιτική σκοπιμότητα καί ἔχει ὑποτάξει τούς ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες στά θελήματά της.
Τελικά, χωρίς νά σκεφθοῦμε, χαιρετίσαμε μέ τέτοιον ἐνθουσιασμό τήν Σύνοδο, ὥστε ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἄδραξε τήν εὐκαιρία καί ἀπήντησε ἀμέσως ὅτι θά ἐπακολουθήσουν πολύ σύντομα καί ἄλλες Σύνοδοι!

Πῶς υἱοθετήθηκε ἡ  ὀνομασία της;
Δεύτερον: Υἱοθέτησαν πάντες οἱ ἀντιοικουμενισταί –πλήν τοῦ «Ὀρθο-δόξου Τύπου»– τόν χαρακτηρισμόν πού προσέδωσαν στήν Σύνοδο οἱ διοργανωτές της,  ἀποκαλώντας την  –μᾶλλον ἀπό τήν ἄκρα …ταπεινοφροσύνη τους(!)– «Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον» (!), χωρίς νά κάνουν τόν παραμικρό κόπο νά μᾶς ἐξηγήσουν ποῦ στηρίζουν αὐτόν τόν χαρακτηρισμό της.
 Ὅπως ἔγραψα πολύ πρόσφατα, «ὁ προσδιορισμός τῆς Συνόδου ὡς «Ἁγίας καί Μεγάλης» δέν ἀνταποκρίνεται στήν πραγματικότητα, ἀλλά μόνο στίς ἐπιδιώξεις ἐκείνων πού τήν διοργάνωσαν. Γιατί σκοπός τους εἶναι νά καθαγιάσουν μέσω τοῦ τίτλου τῆς Συνόδου ὅλα ἐκεῖνα πού σχεδιάζουν νά ἀποφασίσουν, ὥστε ὁ ἀπληροφόρητος λαός νά δεχθῆ τά ἀποφασι-σθέντα ὡς προερχόμενα ἐκ τῆς ἐμπνεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Οὔτε Μεγάλη, βεβαίως, μπορεῖ νά αὐτοπροσδιορισθῆ αὐτή ἡ Σύνοδος, καθ’ ὅτι τό Μεγάλη, προϋποθέτει μεγάλα καί σημαντικά θέματα καί ὄχι τό πλῆθος τῶν συμμετεχόντων σ’ αὐτήν Ἀρχιερέων. Πολυμελής ἤ πολυπληθής θά μποροῦσε νά χαρακτηρισθῆ, ποτέ ὅμως Μεγάλη».3

Ἡ ἐπιμονή νά χαρακτηρισθῆ Οἰκουμενική ἡ Κρητική Σύνοδος

Τρίτον: Τό ἀκόμη παραδοξότερο εἶναι ὅτι ἀρκετοί ἐκ τῶν ἀντιοικουμε-νιστῶν ἐπέμειναν νά ὀνομασθῆ αὐτή ἡ Σύνοδος …«Οἰκουμενική»(!) καί ὅταν αὐτό  –εὐτυχώς– δέν ἔγινε,  διέκριναν ὅτι ὑπῆρξε σκοπιμότητα ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου γιά νά μήν ἀναγνωρίση ὡς Οἰκουμενικές, τίς Συνόδους τοῦ Ἁγίου καί Μεγάλου Φωτίου καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ!
 Αὐτό, ὅμως, ἀπό ποῦ προέκυψε; Νομίζω ἀπό  τήν σύγχυση πού δημιουργήθηκε ἐπειδή κάποια σεβαστά καί λόγια πρόσωπα ἐξέφρασαν  αὐτήν τήν ἄποψη. Τό θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν ἀνωτέρω Ἁγίων Συνόδων ὡς Οἰκουμενικῶν, δέν σχετίζεται μέ τόν χαρακτηρισμό τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης.
 Γιατί;
  α) Γιατί αἱ Σύνοδοι τοῦ Μ. Φωτίου (879/880) καί τοῦ Ἄγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ (1368), δέν εἶναι Οἰκουμενικές Σύνοδοι ἀλλά Σύνοδοι μέ οἰκουμενικό κύρος, ἐφ’ ὅσον δέν ἐδογμάτισαν κάποια ἕως τότε ἀδιατύπωτη Ἀλήθεια τῆς βεβιωμένης Πίστεως, ἀλλά ἀνέλυσαν τά διατυπωθέντα ὑπό τῶν Ἁγίων Ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἡ μέν Σύνοδος τοῦ Ἁγίου Φωτίου ἐπανέφερε στήν Ὀρθοδοξία τούς Δυτικούς, ἀποδοκιμάζουσα τό Filioque καί τονίζοντας τό Σύμβολον τῆς Νικαίας, ἡ δέ Σύνοδος τοῦ Ἁγίου Παλαμᾶ, ἀνέλυσε μέ κάθε λεπτομέρεια τά δογματισθέντα ὑπό τῆς Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, περί τῆς καταδίκης τῆς φιλοσοφίας ὡς ἀπλανοῦς ὁδοῦ Θεο-γνωσίας. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ὅτι ἡ Σύνοδος τοῦ ἁγίου Παλαμᾶ στηρίχθηκε ἐξ ὁλοκλήρου στά Πρακτικά της  Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Αἱ Σύνοδοι, λοιπόν,  τοῦ Μ. Φωτίου καί τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, δέν εἶναι Οἰκουμενικές ἀλλά ἀνέδειξαν τούς δύο αὐτούς Πατέρες ὡς  Οἰκουμενικούς Διδασκάλους! 
Αὐτά τά ἐγνώριζε πολύ καλά καί ὁ ἅγιος καί μέγιστος Θεολόγος τῆς ἐποχῆς μας π .Ἰουστίνος Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος δέν διανοεῖται νά χαρακτηρίση τίς προαναφερθεῖσες Συνόδους ὡς Οἰκουμενικές καί γι’ αὐτό ἔγραψε περί τῶν προϋποθέσεων τῆς ὅποιας  μελλοντικῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Πᾶσα νέα Οἰκουμενική Σύνοδος δέν θά εἶναι οὔτε Ἁγία, οὔτε Οἰκουμενική, οὔτε Ὀγδόη, ἐάν πρωτίστως δέν δεχθῆ τάς προγενεστέρας Οἰκουμενικάς καί ἀσαλεύτους ἀποφάσεις των».4  Ἐάν ἐδέχετο ὁ ἅγιος Ἰουστίνος ὅτι ὑπῆρξαν ὀγδόη καί ἐνάτη Οἰκουμενικές, δέν θά ἔγραφε «δέν θά εἶναι  οὔτε Ὀγδόη» ἡ μελλοντική, ἀλλά θά τήν ὀνόμαζε Δεκάτη.
Και β) Γιατί κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, περιττεύει  νά ἐξηγήσουμε τό γιατί ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης δέν εἶναι δυνατόν νά χαρακτηρισθῆ οὔτε Ἁγία, οὔτε Οἰκουμενική, ἐφ’ ὅσον, ὄχι μόνο δέν προβλέπει ἡ θεματολογία της ἀποφάσεις περί ἑνός  ἕως σήμερα ἀδιατυπώτου  δόγματος τῆς Πίστεως (ἄν ἦταν δυνατόν νά ὑπάρξη κάτι τέτοιο), ἀλλά, ἀντιθέτως, μάλιστα, ἐκ τῆς θεματολογίας της προαναγγέλεται ἡ καταπάτηση καί τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῆς Ἁγίας Γραφῆς, μέ τήν συζήτηση καί τίς προβλεπόμενες ἀποφάσεις περί συγχρωτισμοῦ , συνεργασίας, συμπνευματισμοῦ καί συμπροσευχῆς Ὀρθοδόξων καί αἱρετικῶν!

Γνώμη μου εἶναι ὅτι αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι θά παραμείνουν Ἑπτά

Πάντως, γνώμη μου εἶναι ὅτι αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι θά παραμείνουν Ἑπτά. Ὁ ἀριθμός ἑπτά στήν Ἁγία Γραφή καί στήν Ἐκκλησία μας εἶναι δηλωτικός τοῦ ἀπείρου. Ἑπτά εἶναι τά μυστήρια ὡς προϋποθέσεις γιά τήν μετοχή μας στήν Θεία Κοινωνία, ἐνῶ τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του δέν περιορίζονται στόν ἀριθμό αὐτόν ἀλλά εἶναι ἄπειρα. Ἑπτά καί αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι πού  μᾶς ἔδωσαν κατά τόν ἅγιον Ἰουστίνον «τήν λύσιν τοῦ προβλήματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ –τῆς Ἀποστολικῆς καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Του – (καί γι’ αὐτό, δί’ αὐτῶν) λύονται ἀμέσως καί ἐμμέσως ὅλα τά σπουδαιότερα προβλήματα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς», χωρίς νά ἀποκλείεται ἡ σύγκληση στό μέλλον πολυαρίθμων Συνόδων μέ οἰκουμενικό κῦρος.
   Ἐκκλησία μας ἐμφαντικά τονίζει αὐτήν τήν ὁλοκλήρωση τῶν Οἰκουμε-νικῶν Συνόδων μέ τό νά τούς ἀφιερώση ὁλόκληρη ἀσματική Ἀκολουθία, τονίζοντάς μας τί σημαίνει ὁ ἀριθμός Ἑπτά: «Τήν Τριάδα πᾶσιν ἐκ τῶν πραγμάτων, τῆς κοσμογενείας οὖσαν αἰτίαν, τρανῶς παρεδώκατε, τρισόλβιοι Πατέρες. Τρεῖς γάρ καί τέσσαρας Συνόδους, μυστικωτάτω λόγω θέντες, καί ἔκδικοι φανέντες, τοῦ Ὀρθοδόξου λόγου τά στοιχεῖα τά τέσσερα ὄντα, καί τήν Τριάδα ἐνεφήνατε, κτίσασαν ταῦτα, καί κόσμον ποιήσασαν». Καί πάλι: «Τό τοῦ Νόμου γράμμα παισίν Ἑβραίων, ἔθετο τιμίαν τήν ἑβδομάδα, σκιά προσανέχουσι, καί λατρεύουσι ταύτη. Ἥνπερ Πατέρες συνδραμόντες ἐν Ἑπτάδι Συνόδων, νεύσει Θεοῦ τοῦ ἐν ἑξάδι ἡμερῶν σύμπαν τόδε ἀπαρτίσαντος, καί τήν ἑβδόμην εὐλογήσαντος, σεμνοτέραν εἰργάσασθε, ὅρον ἐκθέμενοι Πίστεως».   Γι’ αὐτό «τάς Ἑπτά Συνόδους τάς τῶν Πατέρων, κατά διαφόρους καιρούς συστάσας, εἰς ἕνα συνήθροισεν ἑνί Κανόνι, τῷ δέ μάλα καλῶς ὁ Πατριάρχης ὁ Γερμανός ὁ νέος, γράφων ὁμοῦ τε καί κρατύνων τά δόγματα τά τούτων».
 Καί νά σημειωθῆ ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός ὁ νέος, τό ἔτος 1226  ‘’ἔκλεισε’’ τόν ἀριθμό τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καθιερώ-νοντας τόν κοινό ἑορτασμό καί τῶν Ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων (ἐνῶ ἐγνώριζε, βεβαίως, τήν Σύνοδο τοῦ 880 τοῦ ἁγίου Φωτίου),  ὅταν εὑρίσκετο  στήν Νίκαια, μετατεθέντος ἐκεῖ του θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως λόγω τῆς Ἁλώσεως τοῦ 1204.

Ἔχουν ἀνάγκη ἀναγνωρίσεως οἱ Ἅγιοι Μ. Φώτιος καί Γρηγόριος Παλαμᾶς;

Καί ἄν ἀκόμη δέν ἴσχυαν, ὅμως, ὅσα προείπαμε, πῶς θά δικαιολογήσουν τήν ἐπιμονή τούς ὅσοι πιστεύουν ὅτι χρειάζονται ἀναγνώριση δύο Σύνοδοι (Μεγάλου Φωτίου καί Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ), τίς ὁποῖες ἡ  Ἐκκλησία μας ἔχει πρό αἰώνων ἀναγνωρίσει καί ὑψώσει στήν Πράξη;  Τοῦ μέν ἁγίου Φωτίου οἱ διευκρινήσεις τῆς  Συνόδου του γιά τό filioque, ἐσφράγισαν τήν διαχωριστική γραμμή μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί Φραγκοπαπισμού καί τήν ἐπεκύρωσαν μέ τήν ὁλοκληρωτική καί τελεσίδικη Ἀπόσχιση τῆς Πλάνης ἀπό τήν Ἀλήθεια, τοῦ δέ ἁγίου Παλαμᾶ καί ἡ διδασκαλία καί τό πρόσωπό του ἔλαβαν Οἰκουμενικό κῦρος μέ τήν Πανορθόδοξον καθιέρωση τῆς μνήμης του κατά τήν Β΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν.
Ποιός ἀμφισβητεῖ σήμερα τούς δύο αὐτούς ἁγίους καί τήν Διδασκαλία τους, ὥστε νά ἀπαιτεῖται ἐπιπρόσθετη ἐπιβεβαίωση τῆς Ἐκκλησίας; Τό μόνο πού κατώρθωσε ἡ μέχρι σήμερα ἀδιάπτωτη ἐπιμονή –ἐντίμων καί κατά πάντα ἀξιολόγων καί σεβαστῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Πίστεως μας–  εἶναι ὅτι προσέ-δωσαν ἀνέλπιστα τόσο μεγάλο κῦρος σέ μιά Σύνοδο μέ τυπικές προδια-γραφές  ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ, ὥστε νά περιμένουν ἀπό αὐτήν, ἀκόμη καί τήν ἀνα-γνώριση τῆς ἤδη ἐπικυρωμένης Δογματικῆς Πίστεως τῆς Μίας, Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας!

Τά θέματα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης

Στά θέματα τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ἔχουν ἐνταχθεῖ καί τά κωλύματα τοῦ Γάμου καί ἡ Νηστεία, τά ὁποῖα εἶναι θέματα καί τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, ἐφ’ ὅσον καί ὁ δεύτερος Γάμος τῶν Κληρικῶν καί ἡ ἀθέτηση ἐκ μέρους τους τῆς Νηστείας, ἐπισύρουν τήν ποινή τῆς καθαιρέσεώς τους, πράγματα τά ὁποῖα σχεδιάζουν νά ἀνατρέψουν στήν πολυπληθῆ Σύνοδό τους!
Σ’ αὐτά ἔχουν προστεθεῖ  τά θέματα τῆς διακυβερνήσεως τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Διασπορᾶς καί οἱ προϋποθέσεις τῆς χορηγήσεως τοῦ Αὐτονόμου (δηλαδή τοῦ Αὐτοκεφάλου) καί ποιός ἔχει ἁρμοδιότητα νά τό χορηγῆ.  Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἦταν τὸ μόνο ἔντυπο, τὸ ὁποῖο ἐνημέρωσε τὸ Ὀρθόδοξο Πλήρωμα περὶ τῆς κρισιμότητος καὶ ἐπικινδυνότητος τῶν θεμάτων αὐτῶν (φ.2117/20-5-2016).
Αὐτά τά ζητήματα, βεβαίως, εἶχαν ἀπό πεντηκονταετίας τεθεῖ καί ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ἔχει γράψει ἀλήθειες πού πρέπει ἰδιαιτέρως νά προσέξουν ὅσοι συμμετάσχουν στήν Σύνοδο. Ἔγραφε: «Εὑρίσκεται μία κρυφή ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων τοῦ σημερινοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (ἔγραφε ὁ π. Ἰουστίνος τό 1977, ὅταν Πατριάρχης ἦταν ὁ Δημήτριος ἀλλά κυβερνοῦσε ὄπισθεν αὐτοῦ ὁ σημερινός Πατριάρχης), ὅπως … ἐπιβληθῆ σήμερον τελικῶς καί ὁριστικῶς εἰς τάς Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας καί γενικῶς εἰς τόν Ὀρθόδοξον κόσμον καί εἰς ὅλην τήν ὀρθόδοξον Διασποράν, καί ὅπως ἐπικυρώση καί κατοχυρώση τοῦτο τήν νεοπαπιστικήν τοῦ ἐπιβολήν ταύτην διά μιᾶς «Οἰκουμενικῆς Συνόδου». Διά τοῦτο συμπεριελήφθησαν μεταξύ τῶν δέκα διά τήν Σύνοδον ἐπιλεγέντων θεμάτων, καί μάλιστα ὡς τά πρῶτα τέσσαρα, ἐκεῖνα ἀκριβῶς τά θέματα, τά ὁποῖα σαφῶς ἀποδεικνύουν τήν ἐπιθυμίαν τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅπως ὑποτάξουν εἰς αὐτήν ὅλην τήν Ὀρθόδοξον Διασποράν –τοῦτο δέ σημαίνει ὁλόκληρον σχεδόν τόν κόσμον! – καί ὅπως ἐξασφαλίσουν ἀποκλειστικῶς δί’ ἑαυτούς τό δικαίωμα τοῦ χορηγεῖν τό Αὐτοκέφαλον καί τήν Αὐτονομίαν εἰς ὅλας ἐν γένει τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας εἰς τόν κόσμον, παρούσας καί μελλοντικάς, ταυτοχρόνως ἀπονέμοντες εἰς αὐτάς καί τήν ἐξ ἀπόψεως τάξεως καί σειρᾶς θέσιν ἐκείνην, τήν ὁποίαν αὐτοί μόνοι θά ὁρίσουν»5 !
 
Ἑνωτικοί καί Ἀνθενωτικοί ὅπως ἦσαν στά πρόθυρα τῆς Ἁλώσεως

Τό πιό θλιβερό εἶναι ὅτι ὅλοι, Ἑνωτικοί καί Ἀνθενωτικοί, παρουσιάζουμε  σήμερα τήν ἴδια εἰκόνα μέ τούς ὁμολόγους μας πρό τῆς Ἁλώσεως:
Οἱ Ἑνωτικοί, ἀλλοτριωμένοι, ἔχοντες τήν Πίστη καί τήν Ἱερωσύνη μόνο ὡς ρόλο κατεξουσιασμοῦ τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων, ὑποστηρικτές καί συμπαῖκτες τῆς Πολιτικοεκκλησιαστικῆς Γιάλτας, πού ἔχει γιά προκαλύμματά της στό Ὀρθόδοξο θρησκευόμενο Πλήρωμα τά Πατριαρχεῖα καί τίς Ἀρχιεπι-σκοπές, καί  μέ τά Μέσα Ἐνημερώσεως πού ἐλέγχουν ἀλλά καί μέ τά χρήματα πού ἀφειδῶς τούς προσφέρει ἡ Πολιτική ἐξουσία, εὐχερῶς  παραπληροφοροῦν τούς ἀνθρώπους καί τούς στρέφουν μέ τό μέρος τους.
Καί οἱ Ἀνθενωτικοί, θρησκόληπτοι, δεισιδαίμονες, προφητολάγνοι, ἀθεο-λόγητοι καί ἀδιάκριτοι, χωρίς λόγο αὐτοκίνητον, συγκροτημένον, καθοδηγῆ-τικόν καί ἀνατρεπτικόν της ψυχοπνευματικῆς  ἀλλοιώσεως τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας.
Βεβαίως, δέν ἑξαιρῶ τόν ἑαυτόν μου ἀπό αὐτήν τήν εἰκόνα, οὔτε ὑποτιμῶ τούς ἀγῶνες τιμίων ἀγωνιστῶν, ἀλλά ἐξομολογοῦμαι ὅτι αἰσθάνομαι πολύ ἔντονα τήν ἐνοχή μου καί ντροπή γι’ αὐτήν τήν εἰκόνα μας «πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν».
Ὡστόσο, αὐτό πού προέχει εἶναι τό συμφέρον τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Γι’ αὐτό, ἐπιθυμῶ νά ὁλοκληρώσω τό ἄρθρο μου αὐτό, ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, τά ὁποῖα, συγχρόνως εἶναι καί μιά προειδοποίηση πού βαρύνει ὅλους μας: «Σέβομαι καί ἐκτιμῶ βαθύτατα τάς μακραίωνας προσφοράς καί διακονίας, ἀρετάς καί ἀνδραγαθήματα τοῦ Πατριαρχείου τούτου, ἤτοι τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καί βαθέως ὑποκλίνομαι ἐνώπιον τοῦ σημερινοῦ σταυροῦ αὐτῆς, ὅστις οὔτε μικρός, οὔτε ἁπλοῦς εἶναι, καί ὅστις κατά τήν φύσιν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι σταυρός ὅλης της Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας… Ὑπενθυμίζω μόνον ὅτι οὔτε εὐαγγελικόν, οὔτε Ὀρθόδοξον, οὔτε Κανονικόν θά ἦτο νά ἐπιτραπῆ εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν, ἤ εἰς οἱονδήποτε ἄλλο Πατριαρχεῖον, ὅπως λόγω τῶν δυσκολιῶν ἤ δυσχερειῶν, εἰς τάς ὁποίας εὑρίσκεται, ὁδηγήση ὅλην τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τό χεῖλος τῆς ἀβύσσου, ὡς εἶχε συμβεῖ παρομοίως κατά τήν θλιβεράν ἐποχήν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Φλωρεντίας»6

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ:  «ΦΑΝΑΡΙ»      «ΛΥΧΝΙΑ»;  («ΟΡΘΟ-
     ΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», 26-2-2016).
2. Ἐπικίνδυνος ἡ σύγκλησις Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθῆναι 1971,σελ. 8.
3. Περιοδικὸ «Ἐνοριακὴ Εὐλογία», τεῦχος Ἰουνίου- Ἰουλίου 2016.
4. ὅ. ἀν. σέλ. 8
5.Περὶ τὴν μελετωμένην Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδ. Ἐκκλησίας, Ἀθῆναι 1977, σελ.15.
6. ὅ. ἀν. σελ. 15
Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Πρωτοπρεσβύτερος

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ελαφρως παραλαγμενα: Ο μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ ή Εμμανου..., πήγε στην Κρήτη μόνος; ή πήρε και .....φίλο του παρέα;;; Ερώτηση 2η: Είχε μούσι ή πήγε ξυρισμένος; Ερώτηση 3η: Φορούσε ράσα ή πολιτικά ρούχα ή σορτς;

Ένα πολύ ενδιαφέρον Κουϊζ για τον "ορθόδοξο" μητροπολίτη Γαλλίας κ. Εμμανουήλ!!!


Αφού αρχίζει η ψευδοσύνοδος,

ας αρχίσουμε να αιφνιδιάζουμε

κι εμείς τους οικουμενιστές.

Ο "ορθόδοξος" μητροπολίτης Γαλλίας, φυλάει το χέρι του αιρετικού Πάπα..

Ερώτηση 1η:
Ο Σεβασμιότατος μητροπολίτης Γαλλίας κ.Εμμανουήλ, πήγε στην Κρήτη μόνος;
ή πήρε και φίλο του παρέα;;;


Ερώτηση 2η:
Είχε μούσι ή πήγε ξυρισμένος;

Ερώτηση 3η: 
Φορούσε ράσα ή πολιτικά ρούχα;


Επειδή σε κάποιο άλλο νησί διαβάσαμε ότι πήγε "με παρέα", ξυρισμένος, και με πολιτικά ρούχα (χωρίς ράσα), γι αυτό ρωτάμε. Καθαρά από περιέργεια.

Για να μην νομίζετε ότι γράφουμε ανυπόστατες συκοφαντίες,
διαβάσαμε σε επώνυμο (ορθόδοξο) γαλλικό ιστολόγιο Ελλήνων εκ Λυών, με τίτλο "Διακοπές ενός κληρικού":


http://amisdelacommunautehelleniquedelyon.blogspot.gr/2014/07/123-vacances-du-clerge.html
μερικές πολύύύύύ ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις!

το κείμενο είναι στα γαλλικά, μπορείτε να το διαβάσετε μεταφρασμένο πχ αντιγράφοντας το στο  https://translate.google.gr/?hl=el
Η ανάρτηση έχει ημερομηνία 26 Ιουλίου 2014, 4 μόλις μέρες μετά το επίμαχο "συμβάν"!

Βλέπετε "κύριοι" οικουμενιστές που "σπάει ο διάβολος το ποδάρι του" καμιά φορά;!!!
Καταλαβαίνετε ποιοι είναι αυτοί που αποφασίζουν στην αποκαλούμενη "Πανορθόδοξη"(=ληστρική) σύνοδο;;;



Ιστολόγιο Ομάδας εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός".

ΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ:Ο Πάπας θα πρέπει να κληθεί σε αυτή την Σύνοδο, όχι βέβαια ώς επίσκοπος Ρώμης αλλά ως αιρετικός για να απολογηθεί. Να κριθεί.

"Την Σύνοδο ετοιμάζουν 

κορυφαίοι Οικουμενιστές"

Συνέντευξη Μητροπολίτη Ράσκας Αρτέμιου


Είπε για τον Πάπα και την Πανορθόδοξο Σύνοδο:
 "Ο Πάπας θα πρέπει να κληθεί σε αυτή την Σύνοδο, όχι βέβαια ώς επίσκοπος Ρώμης αλλά ως αιρετικός για να απολογηθεί. Να κριθεί".
    Σε ερώτηση για την μέλλουσα να γίνει Πανορθόδοξο Σύνοδο είπε τα εξής χαρακτηριστικά.
    
Αυτή η Σύνοδος ετοιμάζεται εδώ και πολύ καιρό αλλά όχι με ορθόδοξο τρόπο. 
Τα θέματα που ορίστηκαν για την Σύνoδο έχουνε λυθεί από παλιά, ούτως ώστε να μην έχει νόημα να συζητείται τώρα ο Κανόνας των Αγιογραφικών βιβλίων, ποιά βιβλία ανήκουν εκεί, το ζήτημα της νηστείας, κλπ. 
Ένα και μόνο θέμα αξίζει για Πανορθόδοξη Σύνοδο –και εάν θα είναι Οικουμενική εξαρτάταται από τις αποφάσεις της και αποδοχής των αποφάσεων από το πλήρωμα της Εκκλησίας- και αυτό είναι το ζήτημα της παπικής αιρέσεως.  
Ο Πάπας θα πρέπει να κληθεί σε αυτή την Σύνοδο, όχι βέβαια ώς επίσκοπος Ρώμης αλλά ως αιρετικός για να απολογηθεί. 
Να κριθεί. 
Μόνο έτσι αυτή η Σύνοδος θα είναι δικαιολογημένη. Χωρίς αυτό, ή με την υποστηρίξη του Βατικανού και του Πάπα για την σύγκληση της Σύνοδου, δεν μπορούμε να μιλάμε για Πανορθόδοξη Σύνοδο.
 
 Και ποιός την ετοιμάζει
Οι κορυφαίοι σύγχρονοι Οικουμενισταί
Ώστε, άν θα συγκληθεί μια τέτοια Σύνοδος, άν θα γίνει δεκτό το Πρωτείο του Πάπα (υπό οποιαδήποτε μορφή) είτε κάποια μορφή Ουνίας, δεν έχει καμμία σημασία. 
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τέτοιες ενέργειες δεν θα γίνουν δεκτές εκ μέρους της Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Εμείς θα πρέπει να παραμένουμε με την Αλήθεια, η οποία είναι πάντα η ίδια. 

Αυτό είναι που μας παρεδωσαν οι άγιοι Πατέρες, αυτό είναι που από αυτούς παραλάβαμε. 
Να παραμένουμε σε αυτή την οδό και με αυτή την Αλήθεια. 
Άσχετα από τις επιπτώσεις που μπορεί να μας ακολουθήσουν – είτε σταύρωση είτε στέμμα στο κεφάλι.

Οι επτά σφραγίδες της «Κλειστής Συνόδου»

 
 
Παραμοναὶ τῆς Συνόδου καὶ δὲν κατελήξαμεν οὔτε εἰς τὸ ὄνομά της...
ΑΙ ΕΠΤΑ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ «ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»
«Κλειστή» εἰς θεματολογίαν, εἰς συμμετοχήν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν-Ἱεραρχῶν-ἁγίων ἀνδρῶν καί ἀποκλεισμένη εἰς μακρινόν τόπον. Κυριαρχεῖ ὁ φόβος, ἡ κρυπτεία καί ἡ κυπτεία;

Του κ. Γεωργίου Παππά, θεολόγου
Πολλοί ετερόδοξοι Χριστιανοί και ικανοί αλλόθρησκοι, πρόκειται να μας χλευάσουν για την μέλλουσα να συγκληθή λεγομένη «Μεγάλη Σύνοδο» στην Κρήτη, διότι δεν έχουμε ακόμη καταλήξει, πως θα την τιτλοφορήσουμε και πως θα την καταγράψουμε.
Μέχρι τώρα στα δημοσιεύματα διαφόρων Ορθοδόξων χαρακτηρίζεται με αντιφατικές εκφράσεις:
Μερικοί θέλουν να την αποκαλούν «Οικουμενική Σύνοδο».
Έτεροι δε, την χαρακηρίζουν «Μεγάλη Σύνοδο».
Και αρκετοί την χαρακτηρίζουν «Ψευδοσύνοδο».
Τι φοβερό πράγμα είναι και τούτο. Να μη μπορούμε να καταλήξουμε στην ονομασία (ίσως και στο περιεχόμενο ) αυτής της Συνάξεως.
Μήπως, αυτό μας δίδει το πρώτο σημάδι, ότι δεν συνερχόμεθα εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί, αλλά με ανθρώπινα κριτήρια και ταπεινές σκοπιμότητες;
Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουν συγκροτηθεί διάφορα είδη Ιερών Συν­όδων:
Έχουμε λοιπόν, Οικουμενικές Συν­όδους και άλλες Τοπικές Συνόδους. Δυστυχώς όμως, έχουμε και πολλές ψεύτικες Συνόδους με νόθα και πλαστά χαρακτηριστικά. Μερικές από αυτές καταγράφησαν με βαρύτατα ονόματα όπως, «Ψευτοσύνοδοι», ακόμη δε και «Ληστρικές Σύνοδοι». Είναι γνωστόν ότι, από την περίοδο του Μεγάλου Σχίσματος της Εκκλησίας έως την Άλωση της Πόλεως, ανά εικοσαετία περίπου,  συνεκλήθησαν δέκα τρεις Σύνοδοι με πλαστές «Προδιαγραφές» Οικουμενικών Συνόδων, προκειμένου να επιτύχουν μία κάποια «Ένωση». Αλλά ουδέν επέτυχον.
Προφανώς, η ύπαρξις Ψευδεπιγράφων Συνόδων δεν μειώνει το μεγαλείο της Εκκλησίας μας, αλλά καταγράφει εναργέστατα τον εσωτερικό λυσσώδη πόλεμο που ξεσήκωσε ο Διάβολος εναντίον των Χριστιανών. Κατάφερε δε να αποκτήση δικούς του εκπροσώπους, αιρετικούς Επισκόπους μέσα στην Εκκλησία. Ρασοφόρους που φορούσαν τον Μανδύα των εκπροσώπων του Χριστού, αλλά ήσαν πραγματικοί υπηρέτες του Ψεύδους και των ποικιλωνύμων αιρέσεων. Ήσαν «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. κ  29). Όλοι αυτοί ήσαν Επίσκοποι από ασημάντους μικρούς Θρόνους, αλλά και μεγάλοι διάσημοι Πατριάρχες και φημισμένοι Βασιλείς , φερόμενοι ως Ορθόδοξοι.
Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία Συνόδων, που χαρακτηρίζονται ως «ΚΛΕΙΣΤΕΣ» Σύνοδοι, διότι, σ’ αυτές συμμετείχε ΚΛΕΙΣΤΟΣ αριθμός Επισκόπων, επιλεγμένων από κάποιους ισχυρούς Εκκλησιαστικούς η Πολιτειακούς παράγοντες.
Ενδεικτικό παράδειγμα τέτοιου χαρακτηρισμού αναφέρονται οι «ΚΛΕΙΣΤΕΣ Ψευδοσύνοδοι», του 1344 μ.Χ., υπό την Προεδρία του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα (κρυπτοαιρετικού), που κατεδίκασαν, καθήρεσαν, περιόρισαν και εφυλάκισαν τον Αγ. Γρηγόριο τον Παλαμά.
Ασφαλώς, νομίζουμε πως, η συν­αξις της Κρήτης πρέπει και αυτή να καταγραφή ως «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξις.
Εμείς θα θέσουμε τα ερωτήματα για τον χαρακτηρισμό «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδος, με απάθεια, και θα καταγράψουμε τους προβληματισμούς μας.
Θα τους καταθέσουμε ως ισχνό και πτωχό οβολό στην πλουσία τράπεζα των απόψεων που δημοσιοποιούν πολλοί αδελφοί Χριστιανοί διαφόρων Αξιωμάτων, ξεχωριστών Πνευματικών Χαρισμάτων και ιδιαιτέρων Διακονιών εν τη Εκκλησία.
Κατά πρώτον, το γεγονός ότι στην «Σύνοδο» αυτή συμμετέχει «κλειστός» και «επιλεγμένος» αριθμός Αρχιερέων και όχι το σύνολο των Ορθοδόξων της Οικουμένης, ασφαλώς θα της δώση τον χαρακτηρισμό της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνάξεως. Αν όμως θα λάβη τον τίτλο της «Συν­όδου» η της «Ψευδοσυνόδου» η και άλλον βαρύτερο χαρακτηρισμό θα εξαρτηθή και από την ουσία των αποφάσεων και των διαδικασιών. Βλέπε δημοσίευμα Εφημερίδος Ορθοδόξου Τύπου, 18ης Δεκεμβρίου 2015, «Είναι αντικανονικόν να συγληθή Μεγάλη Σύνοδος δι’ αντιπροσώπων».
Προσέτι, ενδέχεται μερικοί Προκαθήμενοι να επιλέξουν τους συμφωνούντας μαζί τους και τους έχοντας πνεύμα υποτακτικότητος και συμφωνίας. Εδώ οφείλουμε να επισημειώσουμε ότι πολλοί Αρχιερείς έχουν αποκτήσει το Αρχιερατικό Αξίωμα, κατά τις θελήσεις των Προκαθημένων τους. Άλλοτε μεν, με Κανονικές Ψηφοφορίες του Συν­όλου των Αρχιερέων εκάστης Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, άλλοτε δε, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, από μικρές ομάδες ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ Εκλεκτόρων-Αρχιερέων επιλε­γμένων από τους Τοπικούς Προκαθημένους.
Επίσης δεν μετέχουν ισοτίμως αι Αυτόνομαι Εκκλησίαι με τας Αυτοκεφάλους αν και δεν διαφέρουν απ’ αυτάς παρά μόνον εις την εκλογήν του Προκαθημένου τους. Η επιλογή του Πατριάρχου Κων/πόλεως να συμπεριλάβη μόνον τους προκαθημένους αυτών υποτιμά εκκλησιολογικώς τας Εκκλησίας.
Ένα δεύτερο στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζει μία Συν­οδο ως «ΚΛΕΙΣΤΗ», είναι και η παρεμπόδισις όλων των συζητήσεων, που πραγματικά απασχολούν την Εκκλησία. Επειδή δηλαδή υπάρχει «κλειστός» κατάλογος θεμάτων,  και «κλειστή» ημερησία διάταξις.
Είναι προφανές ότι, ένα ανώτατο όργανο, της Ορθοδοξίας εν προκειμένω, δύναται να συζητήση τα πάντα χωρίς περιορισμό. Δεν είναι επιτρεπτόν, όταν συγκαλείται Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας να υπάρχουν εμπόδια και απαγορεύσεις στην υπερτάτη Αρχή της, που ενεργεί και αποφασίζει εν Πνεύματι Αγίω.
Αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κατά 1341 μ.Χ. συνεκλήθησαν Ιερές Σύνοδοι, για να επικυρώσουν τις θεολογικές απόψεις των Αγίων Πατέρων, όπως τις διετύπωνε ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, περί της Αμεθέκτου Θείας Ουσίας και των μεθεκτών Ακτίστων Ενεργειών του Θεού, και να καταδικάσουν τις αιρέσεις του Βαρλαάμ και των οπαδών του. Πέραν των δογματικών αποφάσεων, απηγορεύθη η ανακαίνισις δογματικών θεμάτων, χωρίς όμως να απαγορεύεται οι ορθοδόξως φρονούντες να διαφωτίζουν τους πλανωμένους και πολύ περισσότερο να αμύνωνται οσάκις διεβάλετο η ορθή πίστις.
Οι απαγορευτικές διατάξεις ετέθησαν από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα η εχρησιμοποιήθησαν από εκείνον, δια διαστροφής των, ώστε μέσω αυτών να προστατεύη τους αιρετικούς φίλους του (Βαρλαάμ, Ακίνδυνο, Γρηγρορά) και τον εαυτό του. Επί πλέον αυτές οι διατάξεις κατέστησαν όπλα στα χέρια αυτού του κρυπτοαιρετικού Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα, ο οποίος χρησιμοποιώντας και πολιτικές κατηγορίες και διάφορες μηχανορραφίες, «Ψευτοσυνοδικώς» το 1344 μ.Χ., επέτυχε ώστε να διωχθούν, να περιορισθούν, να καθαιρεθούν και να φυλακισθούν οι Ορθόδοξοι με πρώτο τον τότε στυλοβάτη της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.
Σημειώνουμε ότι κατ’ αυτήν την περίοδο ο Αγ. Γρηγόριος, ευρισκόμενος σε περιορισμό, γράφει δύο ανώνυμες δογματικές μελέτες, λόγω του πολέμου και της ισχυούσης απαγορεύσεως, προκειμένου να αντιμετωπίση τους εν Εκκλησιαστική Εξουσία όντας αιρετικούς, τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την παρέα του.
Όμως, τρία έτη αργότερα το 1437 μ.Χ., με κανονική Συν­οδο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλέκας καθηρέθη, και λίγο αργότερα απέθανε μέσα σε πλήρη απομόνωσι και καταφρόνια.
Κατά λογική συνέχεια, πρέπει να διατυπώσουμε την άποψι ότι «Κλειστή» Σύνοδος, από πλευράς θεματολογίας, δεν επιτρέπεται να υπάρξη, καθότι τότε  υπεισέρχονται αντικανονικές σκοπιμότητες, παράλογες ατοπίες, ύποπτες «κρυπτίες» (κρυφές καταστάσεις) και προσ­βλητικές «κυπτίες» (δουλοφροσύνες).

Εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε και ακαθαρτου μη απτεσθε, λεγει ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ. Ακουει κανεις;

Ιδου ποιοι ειναι οι "επισκοποι" σας Αγιορειτες και εσεις .....χριστιανουληδες!!!
ΟΛΟΙ ΣΑΣ, ειστε ταυτισμενοι μαζι τους, αφου και οι δικοι σας "επισκοποι", συλλειτουργουν μαζι τους και εσεις ...αλογεισθε απο τα αιρετικα χερια τους.
================= 


Μητροπ. Χρυσόστομος Σαββατος:
Οι παπικοί αποτελούν Εκκλησία.
Συνέντευξη στην εφημερίδα lastampa.it και στον Andrea Tornielli:


Pero hasta ahora los católicos han sido considerados una verdadera Iglesia por los ortodoxos, ¿no es así?
Claro que sí; la Iglesia católica siempre ha sido considerada una Iglesia. La propuesta sobre la que usted habla es la de algunos conservadores que no quieren poner en el mismo nivel ambas Iglesias. Pero creo que será difícil que pase. Hay muchos otros que no aceptan esa enmienda.
 
Αλλά μέχρι στιγμής οι Καθολικοί έχουν θεωρηθεί μια αληθινή Ορθόδοξη Εκκλησία, έτσι δεν είναι;
Σίγουρα, και βέβαια ναί. 
Η Καθολική Εκκλησία (δηλαδή η παπική) θεωρείται πάντα μια Εκκλησία. 
Η πρόταση για την οποία μιλάτε είναι απο ορισμένους συντηρητικούς οι οποίοι δεν θέλουν να βάλουν στο ίδιο επίπεδο τις δύο Εκκλησίες. 
Αλλά πιστεύω ότι θα είναι δύσκολο να περάσει. 
Υπάρχουν πολλοί άλλοι που δεν δέχονται αυτήν την τροπολογία.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου