Σάββατο 7 Μαΐου 2016



ΡΙΓΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ! Συναυλία ρωσικής ορχήστρας στην απελευθερωμένη Παλμύρα (ΒΙΝΤΕΟ)

ΡΙΓΗ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗΣ! Συναυλία ρωσικής ορχήστρας στην απελευθερωμένη Παλμύρα (ΒΙΝΤΕΟ)

Ρωσική ορχήστρα που αποτελείτο από κορυφαίους Ρώσους μουσικούς την Πέμπτη οργάνωσαν μια κλασική συναυλία στο αρχαίο θέατρο της ρημαγμένης Παλμύρας της Συρίας σε μια επίδειξη από το Κρεμλίνο για να σημάνει τις επιτυχίες του στη χώρα που παραμένει κατεστραμμένη από τον πόλεμο.
Ο φημισμένος μαέστρος Βαλέρι Γκεργκίεφ διήυθυνε την περίφημη ορχήστρα Mariinsky της Αγίας Πετρούπολης, η οποία ερμήνευσε κομμάτια των Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Σεργκέι Προκόφιεφ και Rodion Shchedrin μπροστά από ένα πλήθος Ρώσων στρατιωτών, υπουργών της κυβέρνησης και δημοσιογράφων.
Υπενθυμίζεται πως στο ίδιο εντυπωσιακό σκηνικό του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου, τζιχαντιστές από την ομάδα Ισλαμικό Κράτος οργάνωσαν μαζικές εκτελέσεις λιγότερο από ένα χρόνο πριν.
“Σας ευχαριστώ για τη σημερινή καταπληκτική ανθρωπιστική πράξη – τη συναυλία στην Παλμύρα που απελευθερώθηκε από τους τρομοκράτες”, δήλωσε ο Πούτιν σε μια ζωντανή σύνδεση από τη Ρωσία κατά την έναρξη της συναυλίας.
“Εγώ το βλέπω ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, μνήμης και ελπίδας”, συμπλήρωσε ο Πούτιν.



επί τον τύπον των ήλων...


Ο Θωμάς δυσπιστούσε για την Ανάσταση του Χριστού, ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν είχε εξαπατήσει τους μαθητές του.
Εμάς μας εξαπατούν διαρκώς και αδιαλείπτως οι πολιτικοί αλήτες. Κι όμως παραμένουμε πιστοί στην αδιάκοπη πολιτική εξαπάτησή τους.
Και δεν διανοούμαστε να βάλουμε το χέρι μας στους τύπους των ήλων των εκατομμυρίων απατών τους σε βάρος μας.
Για να ξυπνήσουμε κάποτε και να επαναστατήσουμε και να αναποδογυρίσουμε την ταφόπλακα, που έβαλαν πάνω σε μας και την πατρίδα μας.
Ίσως στο σχετικό με τον Απόστολο Θωμά κήρυγμα να βρείτε κάποια στοιχεία, που θα σας επιτρέψουν να κάνετε τις απαραίτητες συγκρίσεις ανάμεσα στο ευαγγελικό και το πολιτικό ήθος.
Η ηλεκτρονική διεύθυνση του κηρύγματος είναι:

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Εφθασαν οι .....πομπες μας, μεχρι Αφρικης και ....προχωρουν για ολοκληρο τον πλανητη Γη!!!!









ENTAΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ 

ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΟΓΚΟ ΑΡΑΘΥΜΟΥ

ΕΚΛΕΚΤΟΥ του ....Κριτου της 

Οικουμενης ΘΕΟΔΩΡΟΥ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ 

ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ.



Αγαπητοί φίλοι,

σας αποστέλλουμε ένα ένταλμα σύλληψης, που εξέδωσε επίσημα ο Ανακριτής του Pointe-Noire κ. Ouando Etounda, με το οποίο ζητεί από τις αστυνομικές αρχές της πόλης του Pointe-Noire να συλλάβουν και να μεταφέρουν στο κρατητήριο τον Επίσκοπο του Κονγκό κ. Παντελεήμονα Αράθυμο.
Οι κατηγορίες που αναφέρονται στο έγγραφο είναι βαριές, για μια εκκλησιαστική αρχή. Ο Επίσκοπος κατηγορείται, έπειτα από την ανάκριση που διενήργησε ο Ανακριτής, για δυο βαριά αδικήματα:
α) Πλαστογράφηση εγγράφου και
β) Προσβολή Δημοσίας Αιδούς.
Πολλά μέλη της εκκλησίας μας υπάρχουν μεταξύ των σοβαρών μαρτύρων, που ο Ανακριτής άκουσε κατά την έρευνά του. Έχοντας πεισθεί από τις μαρτυρίες τους ο Ανακριτής αποφάσισε να καλέσει τον Επίσκοπο, αλλά δυστυχώς αυτός αρνήθηκε εντελώς να παρουσιαστεί, παρά τις πολλές κλήσεις και τελικά ο Ανακριτής του απέστειλε ένα ένταλμα σύλληψης.
Εμείς, οι νέοι και οι πιστοί της Εκκλησίας του Κονγκό, περιμένουμε από το Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας να επέμβει, επιτέλους, και να απομακρύνει τον άνθρωπο αυτόν, που σκανδαλίζει την Εκκλησία μας.

Οι νέοι και οι πιστοί του Κονγκό


ΑΥΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στον ΑΓΙΟ ΜΑΡΚΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΣΟΥΡΩΤΗΣ

 ΑΥΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ 

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 

στον ΑΓΙΟ ΜΑΡΚΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΣΟΥΡΩΤΗΣ


Αναστασιμη θεια λειτουργια θα τελεση αυριο Σαββατο της Διακαινησιμου, ο αρχιμανδριτης πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας στον ιερο ναο του αγιου Μαρκου του Ευγενικου Σουρωτης Θεσσαλονικης. 
Οσοι ειναι τεκνα της Ελευθερας και οχι της παιδισκης, μπορουν να προσελθουν.
Τηλεφ. συννενοησης 6972-896024
 
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. 

Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι, και κυριως εκει που μνημονευεται ο Αρχιοικουμενιστης πατριαρχης Βαρθολομαιος, ο χειροτερος και Λυσσωδεστερος ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗΣ της Ιστοριας του Πλανητη.

ανάσταση η μοναδική επανάσταση... του παπα Ηλια Υφαντη


ανάσταση η μοναδική επανάσταση


Εισερχόμενα
x





ανάσταση η μοναδική επανάσταση...

 του παπα Ηλια Υφαντη


Μοναδική γιατί είναι η επανάσταση απέναντι στο μεγαλύτερο εχθρό μας, το θάνατο.
Κι ακόμη, γιατί αυτός που πιστεύει στην
Ανάσταση είναι έτοιμος να παλέψει απέναντι στον οποιονδήποτε εχθρό.
Δεδομένου ότι δεν φοβάται το θάνατο. Και συνεπώς δεν φοβάται τις οποιεσδήποτε συνέπειες των επαναστατικών ενεργειών του.
Σχετικό είναι και το κήρυγμα, που αναφέρεται στην αυριανή γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, που θα βρείτε στην ηλεκτρονική διεθυνση:
ΤΟ ΣΥΝΟΔΟΜΑΧΟ ΠΑΠΙΚΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΥΝΟΔΙΚΟ ‘’ΑΛΑΘΗΤΟ’’


Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου


Ποιος αμφιβάλλει ότι το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο είναι συνοδομάχο; Ποιος αμφιβάλλει ότι η Παπική εξουσιαστική μάνητα είναι κατ’ ουσία αντισυνοδική;  Η δογματική διαστροφή του «αλαθήτου», μαζί με το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο, καθίστανται οι κατ’ εξοχήν εμμονές, που αντιπαλεύονται το συνοδικό σύστημα. Ποιος αμφιβάλλει ότι και το Παπικό ‘’αλάθητο’’ είναι συνοδομάχο

Το Παπικό ‘’αλάθητο’’ επαυξάνει το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο.  Μάλιστα στη Β΄ «Σύνοδο» του Βατικανού, υποδείχθηκε ότι όποιος «αντείπει, ανάθεμα έστω», με αποτέλεσμα κάποιοι παπικοί θεολόγοι να λέγουν ότι και λάθος να πεί ο Πάπας, ως ορθό πρέπει τούτο να εκληφθεί. «Αν κάποια ημέρα ο Πάπας έπεφτε σε σφάλμα συνιστώντας αμαρτίες και απαγορεύοντας αρετές, η Εκκλησία θα ήταν υποχρεωμένη να πιστέψει ότι πράγματι οι αμαρτίες είναι καλές και οι αρετές κακές.  Διαφορετικά θα διέπραττε αμάρτημα κατά της συνειδήσεώς της» (Theologia, Bellarmino, De Romano Pontifice).* Ποιος αμφιβάλλει ότι και  το Παπικό ‘’αλάθητο’’ είναι συνοδομάχο

Η μανία των Παπικών ποικιλοτρόπως εκφράζεται για το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο. «Ο Πάπας Φραγκίσκος δίδει το μοντέλο της μορφής ηγεσίας που είναι απολύτως αναγκαία για την Ορθοδοξία σήμερα», ανέφερε στη Vatican insider, ημερομηνίας 23/2/2015, ο Παπικός ‘’πατέρας’’ Thomas Rosica. Ας ενθυμηθούμε και την αναφορά  στη Παπική Σύνοδο για το Δόγμα της Πίστης ότι «…το ζήτημα της υπεροχής του Πέτρου και των διαδόχων του, έχει ιδιαίτερη σημασία ακόμα και οικουμενική». Ποιος αμφιβάλλει ότι η Παπική εξουσιαστική μάνητα είναι κατ’ ουσία αντισυνοδική

Στην ιστοσελίδα vatican.va, κείμενο που επιγράφεται, (Londi derazioni «Il primate del successsore di Pietro nel mistero della Chiesa…»), το οποίον μεταφράζεται «Η αρχή της υπεροχής (του πρωτείου) του Διαδόχου του Πέτρου στο Μυστήριο της Εκκλησίας …», αναφέρεται στην υπεροχή του πρωτείου  του Πάπα, δηλαδή στο «Βατικάνειον πλάνον άρχειν». Στην «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας» (Catechismo della Chiessa Cattolica), στο εδάφιο 837 γίνεται αναφορά στη ‘’εκκλησία’’ που την ‘’κυβερνά’’ ο Ανώτατος Ποντίφηκας και οι ‘’επίσκοποι’’. 

«Ο Χριστός κυβερνά την Εκκλησία», λέγει ο Άγιος Παΐσιος. Ποιος αμφιβάλλει ότι η Παπική εξουσιαστική μάνητα είναι κατ’ ουσία αντισυνοδική

«Εξαρτάται μόνο από τη θέληση και ευχαρίστηση της Αγιότητάς Του», έγραφε ο Καρδινάλιος Boronius, «να θεωρείται εκείνο το οποίο αυτός επιθυμεί ως ‘’ιερό και άγιο από ολόκληρη την  Εκκλησία’’, και οι ποιμαντορικές επιστολές του πρέπει να θεωρούνται, να πιστεύονται και να υπακούονται ως ‘’Κανονικές Γραφές’’» (Gratianus, Codex Juris Canonici, t.1, Par;isi 1612, dis. 19, μέρος 1, κέφ. 6, σελ.90 και Col. 55, edition Leipzig 1839)*.

Ποιος αμφιβάλλει ότι η Παπική εξουσιαστική μάνητα είναι κατ’ ουσία αντισυνοδική; Ποιος αμφιβάλλει ότι το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο είναι συνοδομάχο;  Ποιος αμφιβάλλει ότι και το Παπικό ‘’αλάθητο’’ είναι συνοδομάχο; Η εξουσιαστική κατάντια του Παπισμού, που θέλει τη σύνοδο ένα συμβουλευτικό κογκλάβιο.

 *Από το σύγγραμμα του Επισκόπου Ναζιανζού Παύλου ντε Μπαγιεστέρ “Η μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία’’

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ιδου το επιγειο Παμπαλαιο Κολαστηριο του Αθεωτατου Βατικανου, οπως η παραστατικοτατη δυνατη πεννα του Δρος Θεολογιας Φιλολογιας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΙΑΜΑΚΗ παρουσιαζει. Περισπουδαστη η αδημοσιευτη αυτη μελετη, που αποδεικνυει οτι οι Φαναριωτες και οι αλλοι Οικουμενιστες, που αναγνωριζουν την Σατανικη αυτη θρησκεια - Κρατος, ως Εκκλησια και την εντασσουν μεσα στην Εκκλησια του Χριστου, ενεργουν ως οργανα σκοτεινων δυναμεων και οδηγουν ανιερως την Παντιμη Ορθοδοξια μας ....εις βαραθρα και εις κρημνους. Ο Θεος σωζει την Εκκλησια Του.


Διάβασα τη μελέτη και συγκλονίστηκα.Τώρα κατάλαβα γιατί πολλοί εκκλησιαστικοί ταγοί μισούν θανάσιμα τους Σιαμάκηδες. Χαλάν την πιάτσα. Είθε ο Θεός να τους φωτίζει να μας ξεστραβώνουν και να ταράζουν τα λιμνάζοντα ύδατα προς Δόξαν Ιησού Χριστού.

OMOΛΟΓΙΑ: Η περισπουδαστη αποκαλυπτικοτατη αυτη μελετη περι του Παγκοσμιου Παμπαλαιου Κολαστηριου των επιγειων, των υπογειων και των καταχθονιων, του Παναιρετικου Φραγκολατινισμου, του εξαιρετικου Θεολογου-Φιλολογου μας Κων. Σιαμακη, θα ξαναδημοσιευθη εντος των ημερων και θα ξαναδημοσιευεται κατα τακτα χρονικα διαστηματα.

   ========================================



Η ΑΣΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ

ΩΣ ΥΨΙΣΤΟ ΔΟΓΜΑ

ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

Δρος  Κωνσταντίνου Σιαμάκη, φιλολόγου

           

 Στὰ χρόνια μας μπροστὰ στὴ θρησκεία τοῦ Βατικανοῦ δοκιμάσαμε ἐκπλήξεις πολὺ σοκαριστικὲς ἀλλὰ καὶ πολὺ ἀποκαλυπτικὲς γιὰ τὴ διάγνωσι τοῦ ὑψίστου καὶ διαχρονικοῦ δόγματος τοῦ θρησκεύματος αὐτοῦ.

     1. Ὁ Πολωνὸς ἠθοποιὸς τοῦ θεάτρου Κάρολος Βοϊτύλα κι ἔπειτα πάπας Ῥώμης Ἰωάννης Παῦλος ξαμόλησε «ἀλαθήτως ἀπὸ τὴν ἕδρα του (ex cathedra)» ὅτι ἡ ἔκτρωσι στοὺς παπικοὺς ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ὡς βαρύτατο ἁμάρτημα, ἀλλὰ στὶς μοναχὲς ἐπιτρέπεται ὡς μὴ ἁμάρτημα καὶ μάλιστα ὡς συνέχισι τῆς αὐτοθυσίας των∙ «διότι, λέει, πῶς ἀλλιῶς θὰ μπορέσουν νὰ συνεχίσουν ἀπερίσπαστες τὸ  ἱεραποστολικό τους ἔργο;».

      2. Ὁ Γερμανὸς καθηγητὴς τῆς δογματικῆς Ἰωσὴφ Ῥάτσινγκερ κι ἔπειτα πάπας Ῥώμης Βενέδικτος στὴν Κωνσταντινούπολι ἀπήγγειλε τὸ Πιστεύω δυὸ φορὲς τὴν ἴδια στιγμή, μία στὰ λατινικὰ μὲ τὸ Filioque καὶ μία στὰ ἑλληνικὰ χωρὶς τὸ Filioque, ἐννοώντας∙ «Κολοκύθια Filioque καὶ μὴ Filioque∙ μὲ τὰ δόγματα θ᾽ ἀσχολούμαστε τώρα; κι αὐτὰ θὰ μᾶς χωρίζουν; ἕνα εἶναι  τὸ σπουδαῖο∙ νὰ εἶστε ὑπήκοοί μου (καὶ φορολογούμενοί μου)». καὶ γιὰ τοὺς Γερμανοὺς προτεστάντες συμπατριῶτες του ἔγραψε ὡς ἀλάθητος πάπας Ῥώμης τὸ  βγαλμένο ἀπὸ τὴν ἕδρα του (ex cathedra) ἐξ ὁλοκλήρου προτεσταντικὸ βιβλίο του «Ἰησοῦς ὁ ἀπὸ Ναζαρέτ» (Jesus von Nazareth), ἐννοώντας∙ «Τί καθολικὴ καὶ τί προτεσταντικὴ ἀντίληψι περὶ Χριστοῦ; μ᾽ αὐτὸν θ᾽ ἀσχολούμαστε τώρα; γι᾽ αὐτὸν θὰ διαιρούμαστε;   ἕνα εἶναι τὸ σπουδαῖο∙ νὰ εἶστε ὑπήκοί μου (καὶ φορολογούμενοί μου)».

    3. Ὁ Ἰταλὸς καρδινάλιος Ταρσίζιος Μπερτόνε, ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν τοῦ Βατικανοῦ καὶ πιθανώτερος ἑπόμενος πάπας Ῥώμης, ἀπαντώντας κατὰ τὶς ἀρχὲς Ἀπριλίου (8 - 4 - 2010) στὴν παγκόσμια ἀγανάκτησι καὶ κατακραυγὴ γιὰ τὶς παιδεραστικὲς σοδομιτικὲς δραστηριότητες πλήθους παπικῶν ἐπισκόπων καὶ λοιπῶν κληρικῶν σὲ χιλιάδες ἀνηλίκων ἀγοριῶν, διακήρυξε ἀδιάντροπα∙ «Ἡ παιδεραστία δὲν εἶναι ἁμάρτημα, διότι εἶναι ἁπλῶς μιὰ παραλλαγὴ τῆς  ὁμοφυλοφιλίας»!

   Ἕνα ἢ δύο σημεῖα δὲν ὁρίζουν ἕνα ἐπίπεδο∙ τρία σημεῖα ὅμως ὁρίζουν. χωρὶς αὐτὴ τὴν τρίτη δήλωσι τοῦ  Μπερτόνε δὲν θὰ ἑρμηνεύαμε σ᾽ ὅλο τὸ βάθος τους τὶς δυὸ προηγούμενες∙ μ᾽ αὐτὴ τὴν τρίτη ὅμως  ἑρμηνεύουμε καὶ τὶς τρεῖς∙ ὅτι ὕψιστο καὶ διαχρονικὸ δόγμα τῆς θρησκείας τοῦ  Βατικανοῦ εἶναι∙ «Οἱ ἄγαμοι κληρικοὶ ‒ καὶ οἱ παπικοὶ εἶναι ὅλοι ἄγαμοι ‒ ἔχουν  ἀπὸ τὸν ἀλάθητο πάπα Ῥώμης ἀσυλία σεξουαλικῆς ἀκολασίας καὶ διαστροφῆς, διότι ἐργάζονται γιὰ τὴ  δόξα τῆς ἐκκλησίας»∙ τῆς αὐτοκρατορίας του δηλαδή. αὐτὸ ἐκτὸς ἀπὸ δογματικὴ ὁμολογία εἶναι κι ἕνα στρατολογικὸ σάλπισμα πρὸς τοὺς ἡγέτες τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν∙ ὅτι «Ἐλᾶτε σ᾽ ἐμᾶς∙ θὰ ἔχετε ἀσυλία ἀκολασίας». αὐτὸ τὸ σάλπισμα ξεσήκωσε πολλὰ φιλοπαπικὰ βαρβᾶτα ἄλογα τοῦ πολέμου καὶ  πολλὲς φοράδες. οἱ  ἐπιφανεῖς παπικοὶ ἔνοχοι τὴν ἐναντίον τους παγκόσμια κατακραυγὴ τὴ χρησιμοποιοῦν ὡς στρατολογικὸ σάλπισμα γιὰ τὴ στρατολόγησι ὅλων ὅσοι ποθοῦν διακαῶς ἀσυλία ἀκολασίας, τὴν ὁποία δὲν βρίσκουν στὴν «ξεροκέφαλη» ὀρθοδοξία, ποὺ ἐπιμένει στὴ χριστιανικὴ ἁγνότητα καὶ σωφροσύνη, τὴν ὁποία διδάσκουν ὁ Χριστὸς καὶ οἱ ἀπόστολοί του. ἐννοοῦν δὲ κι αὐτοὶ βέβαια νὰ πάρουν μαζί τους καὶ τὰ ποίμνιά τους ὡς φορολογουμένους τοῦ χαλίφη τῆς Ῥώμης, γιὰ νἄχουν κι οἱ ἴδιοι τὰ ποσοστά τους. διότι ὅλοι γιὰ τοὺς φορολογουμένους ἀγωνίζονται βέβαια. χωρὶς αὐτοὺς ἡ ἀσυλία τῆς ἀκολασίας δὲν θὰ τοὺς εἶναι καὶ πολὺ χρήσιμη. κάποιοι πρέπει νὰ τὴν  πληρώνουν αὐτὴ τὴν ἀσυλία, ὅταν θὰ τὴν προστιμάρουν ἄγρια τὰ κοσμικὰ δικαστήρια.

     Ἐπιβεβαίωσι τοῦ ἐν λόγῳ παπικοῦ ὑψίστου δόγματος ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα ἔχουμε ἀπὸ τὸ Ἡμερολόγιο τῆς  Τερέζας, ἤ, ὅπως τὴ λένε, «μητέρας Τερέζας», τῆς πιὸ προβεβλημένης καλόγριας τοῦ παπισμοῦ, ἡ ὁποία μὲ τὴν ἐπιρροὴ τοῦ πάπα Ῥώμης βραβεύτηκε καὶ μὲ βραβεῖο Νόμπελ κι ἁγιοποιήθηκε κιόλας∙ γιὰ νὰ ξεσηκωθοῦν κι ὅλα τὰ θηλυκὰ τῆς Γῆς νὰ ὑπηρετήσουν ὡς παλλακίδες τοὺς ἀγάμους λεγεωναρίους τοῦ πάπα Ῥώμης στὸ ἱεραποστολικό τους ἔργο∙ ἄλλο στρατολογικὸ σάλπισμα κι αὐτό. στὸ Ἡμερολόγιό της λοιπὸν ἡ «μαντὰμ Βρομοτερέζα» ὁμολογεῖ κατ᾽ ἐπανάληψιν ὅτι ἦταν ἄθεη, δὲν πίστευε τίποτε, κι ὅτι χρημάτισε διαδοχικὴ παλλακίδα διαφόρων ἐπιφανῶν τοῦ Βατικανοῦ. θέλει νὰ πῇ πικάντικα ὅτι τοὺς εἶδε ξεβράκωτους. δὲν ἐγκατέλειψε ὅμως ποτὲ τὴν ἱεραποστολή της. διότι αὐτὸ στὴ θεολογικὴ  γλῶσσα τῆς  νικολαϊτικῆς θρησκείας τοῦ Βατικανοῦ λέγεται «ἱεραποστολή».

            Δὲν νομίζω ὅτι ὅλ᾿ αὐτὰ εἶναι μιὰ παπικὴ ἐκτροπὴ τῶν τελευταίων χρόνων τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ. ἡ ἐκτροπὴ ξεκινάει στοὺς παπικοὺς ἀπὸ τὸ  Β΄αἰῶνα, τότε ποὺ ἤκμαζε ὁ νικολαϊτισμός, καὶ ἀνατολικῶς τοῦ Ἀδριατικοῦ πελάγους πατασσόταν. ἡ παπικὴ ἐκτροπὴ ἀπὸ τότε, καὶ χωρὶς καμμιὰ διακοπὴ σὲ καμμιὰ ἐνδιάμεση ἐποχή, φτάνει στὰ χρόνια μας ἀτσαλάκωτη. ἡ ἀσυλία τῆς  ἀκολασίας εἶναι στὴ θρησκεία τοῦ Βατικανοῦ traditio catholica καὶ aeterna. καὶ γι᾽ αὐτὴ τὴν  ἱστορικὴ ἀλήθεια θὰ δώσω μερικὲς ἱστορικὲς μαρτυρίες∙ μαρτυρίες γεγονότων καὶ ὁμολογιῶν ἐπισήμων καὶ κοινῶς παραδεδεγμένων στοὺς παπικούς. θὰ σᾶς δείξω τὰ γενεσιουργὰ αἴτια τῆς σημερινῆς ποιότητος τῆς θρησκείας τοῦ Βατικανοῦ. διότι σὲ αὐτοτελῆ θρησκεία κατάντησε ἡ ἀρχικὴ αἵρεσι τῶν παπικῶν. ὡς σχίσμα δὲ ἁπλῶς φαινόταν μόνο μέχρι τὸ 306. καὶ αἵρεσι ἦταν μόνο μέχρι τὸ 400 περίπου. ἀπὸ κεῖ κι ἐδῶθε εἶναι θρησκεία∙ τόσο ἀπόμακρη ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστι ὅσο καὶ τὸ  ἰσλὰμ ποὺ εἶναι μετεξέλιξι τοῦ ἀρειανισμοῦ. ἡ ἀγάπη τῆς  ἐκκλησίας ποὺ ἦταν ἀκόμη μόνο στὸ δακτύλιο τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου, ἡ ἀγάπη ἥτις πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει, μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, οὐ ζηλοῖ, οὐ παροξύνεται, οὐκ ἀσχημονεῖ (Α΄Κο 13,4-7), αὐτὴ ἡ ἀγάπη τῆς ἀνατολικῆς ἐκκλησίας τοὺς ἔκανε νὰ μὴ φαίνωνται τί ἀκριβῶς εἶναι, καὶ δὲν θέλησε νὰ τοὺς ἀναθεματίσῃ ἀπὸ τὸ 306 ποὺ ἔπρεπε.

            Τὸ 155 ὁ ἐπίσκοπος Ῥώμης Ἀνίκητος (ἡ λατινικὴ μορφὴ τοῦ ὀνόματος Invictus ἔμεινε στὴ λαϊκὴ μνήμη ὡς ὄνομα ἀντιχρίστου ποὺ συμπληρώνει τὸν ἀριθμὸ 666) ἀπείλησε ὅτι θ᾽ἀφορίσῃ τὶς ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας, ἐπειδὴ  ἑώρταζαν τὸ πάσχα μὲ διαφορετικὸ τρόπο∙ δηλαδὴ γιὰ ψύλλου πήδημα καὶ γιὰ κάτι τὸ μὴ βιβλικό. ὅταν ἀπειλῇ ἐκκλησίες, τῶν ὁποίων δὲν εἶναι ἐπίσκοπος, τόσο μακρινὲς μάλιστα, θέλει νὰ δείξῃ ὅτι εἶναι ὑπερεπίσκοπος καὶ ἰδιοκτήτης τῆς ἐκκλησίας. ἦταν ἕνας πειραματικὸς καὶ προπαγανδιστικὸς λεονταρισμὸς τοῦ Ῥώμης, τοῦ ἐπισκόπου τῆς πρωτευούσης ντὲ τῆς αὐτοκρατορίας, παρ᾽ ὅλο ποὺ ἡ αὐτοκρατορία ἦταν εἰδωλολατρικὴ καὶ δίωκε καὶ κατέσφαζε τότε τὴν ἐκκλησία. εἶχε συνείδησι καὶ ἦθος Χριστιανοῦ ὁ δεινόσαυρος ἐκεῖνος; τὸ δὲ ὅτι τὸ ζήτημα ἦταν ψύλλου πήδημα δείχνει ὅτι ἦταν καὶ παράφρων, ἕνα εἶδος Δομιτιανοῦ ἢ Καντάφι ἢ Ἀμὶν Νταντά, γιὰ ν᾽ ἀπειλῇ γι᾽ αὐτὸ ἀφορισμὸ τῆς μισῆς Χριστιανωσύνης. πῆγε τότε  στὴ Ῥώμη ὁ ὑπέργηρος Πολύκαρπος Σμύρνης, ἕνα μόνο χρόνο πρὶν μαρτυρήσῃ, καὶ τὸν ἔπεισε νὰ μὴν ξεσχίσῃ τὴν ἐκκλησία (Εὐσέβιος, Ἐκ. ἱστ. 5,24,14-17). ἐκεῖνος ὅμως, ὅπως καὶ κάθε διάδοχος ἐπίσκοπος Ῥώμης, στὴν κίνησι τοῦ Πολυκάρπου δὲν εἶδε οὔτε ἀγάπη οὔτε τὸν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου φόβο τοῦ σχισθῆναι τὴν ἐκκλησίαν, ἀλλὰ  τὴ θεώρησε ἀδυναμία. πίστεψε ὅτι τὸν φοβοῦνται καὶ ὑποκύπτουν στὸ καπρίτσι του, ὅπως κάνουν ὅλα τ᾽ ἀνάγωγα καὶ κακοήθη παιδιά.

            Γύρω στὸ 170 ὁ λεονταρισμὸς τοῦ Ῥώμης ἐπαναλήφθηκε μὲ καρμπὸν καὶ γιὰ τὸ  ἴδιο θέμα τοῦ  πάσχα ἀπὸ τὸν Βίκτωρα. καὶ αὐτουνοῦ τὸ ὄνομα ἔμεινε στὴ λαϊκὴ μνήμη τόσο στὴ λατινική του μορφὴ Victor ὅσο καὶ στὴν ἑλληνική του Νικητὴς ὡς ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου  ποὺ συμπληρώνει τὸν  ἀριθμὸ 666 (Ἀρέθας, Ἑρμ. εἰς Ἀποκ. 13,18 PG 106, 681b ὁ Νικητής∙ Λατεῖνος). καί, νομίζω, ὄχι ἄδικα καὶ σφαλερά∙  διότι ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν (Α’ Ἰω 2,18). ἂν τέτοια ὑποκείμενα δὲν εἶναι ἀντίχριστοι, τότε ποιοί εἶναι; ὁ τότε προεδρεύων ὅμως λόγῳ ἡλικίας μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων τῆς Μ. Ἀσίας Πολυκράτης Ἐφέσου, προφανῶς ἐπειδὴ ἦταν πλέον ὀλίσθημα καθ᾽ ὑποτροπήν, τοῦ ἀπάντησε πολὺ αὐστηρά, σὰ νὰ τοῦ εἶπε ὅτι, «ἀφοῦ ἐπιμένει, νὰ πάῃ νὰ πνιγῇ». κι ὁ Βίκτωρ μουλάρωσε κι ἀφώρισε ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας, μόνο γιὰ νὰ δείξῃ ὅτι εἶχε τέτοια δικαιοδοσία. ἀλλ᾽ ὁ Πολυκράτης ἀδιαφόρησε. φοβήθηκε ὅμως ὁ Μικρασιάτης ἐπίσκοπος τῆς Λυὼν (Λουγδούνου) τῆς  Γαλλίας Εἰρηναῖος, προφανῶς ἐπειδὴ βρισκόταν στὴ λατινόγλωσση Δύσι, καὶ πῆγε καὶ κάλμαρε τὸν Ῥώμης  Βίκτωρα (Εὐσέβιος, Ἐκ. Ἱστ. 5,24,1-13). κι ὁ Βίκτωρ ποὺ βρισκόταν σὲ ἀμηχανία ἀπὸ τὴν ἀταραξία τοῦ Πολυκράτους, ἀλλὰ κέρδησε τοὐλάχιστο τὸ  φόβο τοῦ Εἰρηναίου, «ἔδωσε τόπο στὴν ὀργή του» καὶ  ἀνακάλεσε τὸν  ἀφορισμό, «τὴν  ἀνάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος».

            Μέχρι ἐδῶ ἡ ἐγωπάθεια ἔπαρσι καὶ ὑπεροψία τῶν ἐπισκόπων Ῥώμης τοὺς δείχνει μόνον ὡς σχισματικούς. καὶ θὰ ἔπρεπε ἡ ἐκκλησία νὰ τοὺς ἀφορίσῃ. ὅμως ἡ ἀγάπη πάντα στέγει ἐλπίζει καὶ μακροθυμεῖ. κι  αὐτὴ τὴ  μακροθυμία εἶναι ποὺ οἱ ἀθεόφοβοι δυτικοὶ παρερμήνευαν ὡς ἀδυναμία τῶν Χριστιανῶν καὶ δύναμι δική τους. γι᾽ αὐτὸ κι ὁ θεὸς τοὺς σιχάθηκε καὶ ἀκριβῶς παρέδωκεν αὐτοὺς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν, τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς. … καὶ οἱ ἄρσενες, ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας, ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ  ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες (Ῥω 1,26-27). στοὺς Ῥωμαίους τὰ ἔγραψε αὐτὰ ὁ Παῦλος, σὰν ἕνα μάθημα ποὺ θὰ τοὺς ἦταν ἐν καιρῷ χρήσιμο. ἀλλ᾽ αὐτοὶ οὐκ ἠβουλήθησαν συνιέναι. καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ ν᾽ ἀγνοήσῃ τὴ Βίβλο ἀκίνδυνα. τοὺς ἐγκατέλειψε λοιπὸν ὁ θεὸς στὰ πάθη τους, καὶ τὴν τρίτη φορὰ τοὺς ἄφησε νὰ ἐκτραποῦν σὲ τέτοια νικολαϊτικὴ αἵρεσι σὰ «σκύλοι ποὺ τρῶν τὸ εἰδωλολατρικὸ ξερατό τους» (Β’ Πε 2,22), ὅπως διδάσκει κι ὁ ἀπόστολος Πέτρος, τὸν ὁποῖο θέλουν καὶ πρῶτο πάπα Ῥώμης.

            Τὸ 306 λοιπόν, τὴν ὥρα ποὺ ὅλη ἡ Χριστιανωσύνη σφάδαζε χύνοντας τὸ αἷμα της στοὺς συστηματικὰ ἐξοντωτικοὺς διωγμοὺς τῶν Διοκλητιανοῦ Μαξιμιανοῦ καὶ Γαλερίου, οἱ ἐπίσκοποι Ῥώμης διάλεξαν τὸν καιρὸ στὴ σύνοδο τῆς Ἐλβίρας νὰ κάνουν τὸ καπρίτσι τους ἐπιβάλλοντας τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία σ᾽ ὅλους τοὺς ἐπισκόπους πρεσβυτέρους καὶ διακόνους τῆς λατινογλώσσου Δύσεως, χωρίζοντας ἀκόμη καὶ τοὺς παντρεμένους ἀπὸ τὶς γυναῖκες των καὶ πετώντας στοὺς δρόμους καὶ στὴν ἀλητεία τὰ παιδιά τους. (ἡ Ἐλβίρα εἶναι πόλι τῆς Προβηγκίας, περιοχῆς τῆς Μασσαλίας, πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὴ  Ῥώμη).

            Ἐλβίρας κανών 33∙ Placuit in totum prohibere episcopis presbyteris et diaconibus, vel omnibus clericis positis in ministerio, abstinere se a coniugibus suis et non genere filios: quicumque vero fecerit, ab honore clericatus exterminetur.

            Μεταφράζω: Ἔδοξεν ὅλως ἀπαγορεύειν ἐπισκόποις πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, τουτέστι πᾶσι τοῖς κληρικοῖς τοῖς ἀφιερωμένοις τῇ διακονίᾳ, ἀπέχεσθαι ἀπὸ τῶν  συζύγων αὑτῶν καὶ μὴ γεννᾶν υἱούς. εἰ δέ τις ποιήσει τοῦτο, τοῦτον ἀποβάλλεσθαι τοῦ τῆς ἱερωσύνης ἀξιώματος.

            Τὰ ἴδια ἐπανέλαβαν καὶ πολλὲς ἄλλες μεταγενέστερες σύνοδοι κατ᾽ ἐντολὴν τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης, ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες καὶ ἡ σύνοδος τῆς Ἀρελάτης τοῦ 314 (κανὼν 6), καὶ ἡ μεταξὺ τῶν ἐτῶν 355 καὶ 419 σύνοδος τῆς Καρθαγένης (κανόνες 4∙ 25∙ 33). ἡ ἐπανάληψι γινόταν, ἐπειδὴ δυσκολεύτηκαν 120 χρόνια νὰ τοὺς χωρίσουν ὅλους ἀπὸ τὶς γυναῖκες των ἢ νὰ τοὺς πείσουν νὰ μείνουν ἄγαμοι. ὁ ἔγγαμος λ.χ. ἐπίσκοπος Ἱλάριος Πικταβίου (Πουατιὲ) τῆς Γαλλίας (315-368), ὁ καλὸς φίλος τοῦ Μ. Ἀθανασίου ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος τὸν φιλοξενοῦσε πάντα ὡς ἐξόριστο καὶ φυγάδα, δὲν χώρισε τὴ γυναῖκα του ποτὲ μέχρι τὸ θάνατό του σὲ βαθὺ γῆρας, καὶ δὲν λογάριαζε τὸν ἐπίσκοπο Ῥώμης καὶ τὸ ὀλέθριο νικολαϊτικὸ αὐτὸ δόγμα του. γι᾽ αὐτὸ προφανῶς κι ὁ Ἀθανάσιος σ᾽ αὐτὸν διάλεξε νὰ φιλοξενῆται. (τὰ  συγγράμματα τοῦ Ἱλαρίου στὴν PL 9-10).

            Ἀπὸ τὸ 306 καὶ πέρα ὅμως ὁ κάθε ἐπίσκοπος Ῥώμης εἶναι πλέον αἱρεσιάρχης, μιᾶς πολὺ βρόμικης νικολαϊτικῆς αἱρέσεως μάλιστα, καὶ ὅσοι πειθαρχοῦν σ᾽ἐκεῖνον ὅπως οἱ δαίμονες στὸ διάβολο, εἶναι αἱρετικοί. κι ἀπὸ τότε ἔχουν ἐπάνω τους τὴν κατάρα τοῦ θεοῦ, τῆς ὁποίας ἀποτέλεσμα εἶναι σήμερα τὰ διεστραμμένα σοδομιτικὰ καὶ παιδεραστικὰ χάλια αὐτῶν τῶν κιναίδων καὶ ἀρσενοκοιτῶν καὶ σκύλων (κυνῶν) (Λε 20,13∙ Δε 23,19∙ Α΄Κο 6,9∙ Α’Τι 1,10∙ Ἀπ 22,15), οἱ ὁποῖοι ἐπορεύθησαν ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας (ἀλλιότικης) ὡς Σόδομα καὶ Γόμορρα (Γε 19,4-11∙ Ἰδ,7), ὅπως λέει γιὰ τοὺς τέτοιους κι ὁ ἀπόστολος Ἰούδας. σ᾽ αὐτὰ τὰ  χάλια τους κυλίονται ἀνελλιπῶς ἀπὸ τὸ 306 τὸ  βραδύτερο μέχρι σήμερα καὶ τὰ προβάλλουν κι ὡς ἄποψί τους, ὅπως ὁ καρδινάλιος Ταρσίζιος Μπερτόνε, ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι, ἀφοῦ ἡ παιδεραστία εἶναι ἁπλῶς παραλλαγὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, δὲν εἶναι παράπτωμα! δηλαδὴ τὸ ἔκαναν καὶ ὁμολογία τους καὶ δόγμα τους τὸ διεστραμμένο βίτσιο τους καὶ καύχημά τους.

            Προφήτευσε δὲ γι᾽ αὐτοὺς στὸ μαθητή του Τιμόθεο ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντάς του∙ Τὸ πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν. μεταφράζω∙ «Τὸ πνεῦμα λέει ῥητῶς ὅτι σὲ καιροὺς ὑστέρους θ᾽ ἀποστατήσουν κάποιοι ἀπὸ τὴν πίστι καὶ θὰ προσηλωθοῦν σὲ πνεύματα πλάνα καὶ διδασκαλίες δαιμονίων∙ θὰ εἶναι ὑποκριταὶ καὶ ψεῦτες, πωρωμένοι στὴ συνείδησί τους, θ᾽ ἀπαγορεύουν τὸ  γαμεῖν» (Α’Τι 4,1-3). φρικτὴ κατάρα τοῦ θεοῦ ποὺ τοὺς μαστίζει, ὥστε νὰ εἶναι πιὰ γνωστοὶ σὲ ὅλες τὶς ἠπείρους ὅτι εἶναι χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους κι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι στὴν ἀκολασία τους εἶναι πιὸ μετρημένοι. σήμερα τὸ  Βατικανὸ εἶναι ἡ μεγαλείτερη καὶ βρομερώτερη κιναιδικὴ ‐  σοδομιτικὴ μαφία τῆς ὑδρογείου. κι ἀπὸ προπέρυσι ἔγινε γνωστὸ σὲ ὅλους ὅτι ἔχουν μετεξελιχθῆ πρὸ πολλοῦ σὲ  θρησκεία νικολαϊτικοῦ καὶ ὀργιαστικοῦ χαρακτῆρος.

            Ἡ πορνόβιος ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία τῶν παπικῶν δὲν ἔχει καμμία σχέσι μὲ τὴν παρθενικὴ ἐθελούσια ἀγαμία τοῦ Χριστοῦ ἢ τοῦ Παύλου. ἡ παπικὴ ἀγαμία εἶναι, θὰ ἔλεγα, συνέχεια τῆς ἀγαμίας τῶν ἑστιάδων τῆς εἰδωλολατρικῆς Ῥώμης, οἱ ὁποῖες ἦταν ἱερόδουλοι, δηλαδὴ πόρνες. ἀπὸ τὸν  εἰδωλολατρικὸ ἐκεῖνο θεσμὸ ἔφτασε μέχρι τὰ χρόνια μας νὰ λέγωνται οἱ πόρνες ἱερόδουλοι καὶ ἱέρειαι. ἡ ἀγαμία τῶν παπικῶν κληρικῶν θεσμικῶς εἶναι καὶ σὰν τὴν  πορνόβιο ἐπίσης ἀγαμία τῶν ὑποχρεωτικῶς ἀγάμων γενιτσάρων τοῦ  Τούρκου σουλτάνου καὶ τῶν λεγεωναρίων τῆς γαλλικῆς «λεγεῶνος τῶν ξένων».  ὁ πάπας Ῥώμης τοὺς κληρικούς του λεγεωναρίους - γενιτσάρους τοὺς θέλει ὄχι  ἁγνοὺς καὶ παρθένους, ἀλλ᾽ ἀπαλλαγμένους ἀπὸ οἰκογενειακὰ βάρη. τῶν  δὲ καλογραιῶν  ἡ ἀγαμία εἶναι ἱεροδουλική∙ γιὰ τὶς εὐνόητες ἀνάγκες τῶν  λεγεωναρίων τοῦ πάπα. κι ἐνῷ ὁ πάπας Ῥώμης ἀπαγορεύει τὸ διαζύγιο τῶν λαϊκῶν ἀκόμη κι ἐκεῖ ποὺ τὸ  ἐπιτρέπει ὁ Χριστός, στοὺς λεγεωναρίους του ἐπιτρέπει ν᾿ ἀλλάζουν τὶς καλόγριες ‐ παλλακίδες των  ὅσες φορὲς θέλουν. ἀνεκχριστιάνιστα κτήνη∙ καὶ χειρότεροι, διότι τὰ κτήνη ἀφύσικα πράγματα δὲν κάνουν. παρ᾽ ὅλ᾽ αὐτὰ οἱ λεγεωνάριοι ἱκανοποιοῦν τὶς  σχετικὲς ἀνάγκες των καὶ μὲ τυχάρπαστα ἀνήλικα ἀγόρια ποὺ ἀποπλανοῦν ἢ βιάζουν. πρὶν ἀπὸ 20 χρόνια οἱ παπικοὶ ἐξομολόγοι στὴν Αὐστραλία κατέστρεφαν σεξουαλικῶς τ᾽ ἀνήλικα ἀγόρια, ποὺ ἐξωμολογοῦσαν, τόσο συχνά, ὥστε οἱ παπικὲς ἀρχές, γιὰ νὰ μειώσουν κάπως τὰ  κολομπαριάτικα ποὺ πλήρωναν καταδικαζόμενοι στὰ «κοσμικὰ» δικαστήρια, ἀναγκάστηκαν νὰ κλειδώνουν τὸ  κουβούκλιο τῶν ἐξομολόγων, γιὰ νὰ μὴν ἐπιτίθενται ἐκεῖνοι στ᾽ ἀνήλικα ἀγόρια. κι αὐτὸ τὸ κλείδωμα βέβαια εἶναι μιὰ ἐπίσημη ὁμολογία τῆς ποιότητός των. καὶ φυσικὰ τ᾿ ἀγόρια ἔτσι γλύτωναν τὸ βιασμὸ μόνο κατὰ τὴν ὥρα τῆς ἐξομολογήσεως. τελείως ἀδιάντροποι ἀνώμαλοι. οὐδέποτε παπικὸς κληρικὸς δικάστηκε ἐκκλησιαστικῶς ἢ τιμωρήθηκε γιὰ σεξουαλικὰ παραπτώματα εἴτε πορνικὰ εἴτε ἀνώμαλα. ἡ ἀσυλία τους αὐτὴ εἶναι ἐξασφαλισμένη ἀπὸ τὸ 306 τὸ  βραδύτερο.

            Μόνο 19 χρόνια μετὰ τὴν ἀπαγόρευσι τοῦ γάμου στοὺς κληρικούς, τὸ 325 στὴν Α’ οἰκουμενικὴ σύνοδο, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης Ὅσιος Κορδούης (=Κόρδοβας), ἕνας ποὺ λίγο ἀργότερα ὑπέγραψε καὶ ἀρειανικὴ ὁμολογία, ὥστε ὁ ἐπίσκοπος Ῥώμης προσεταιριζόμενος τοὺς ἀρειανοὺς νὰ κατάσχῃ μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο τὸ μισὸ λαὸ τῆς Ἀνατολῆς, ἔπεισε τοὺς 318 πατέρες τῆς συνόδου ν᾿ ἀπαγορεύσουν τὸ γάμο στοὺς κληρικούς. ὁ Ἱσπανὸς αὐτὸς πράκτορας τοῦ Ῥώμης, ποὺ ἄλλοτε ὡμολογοῦσε ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος κι ἄλλοτε ὅτι εἶναι ἀρειανός, σὰν τὸν Ῥάτσινγκερ ποὺ λέει τὸ Πιστεύω σὲ δυὸ παραλλαγές, μοναδικὸ σκοπὸ στὴ ζωή του εἶχε νὰ περιέρχεται τὶς ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς καὶ νὰ προπαγανδίζῃ τὴν ἐξουσία τοῦ ἀφεντικοῦ του, τοῦ Ῥώμης, καὶ κυρίως τὴν ἐπιβολὴ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἐπαγγελματικῆς ἀγαμίας τῶν λεγεωναρίων. τοὺς πατέρες τῆς συνόδου, ποὺ ἐνθουσιάστηκαν γι᾿ αὐτό – καὶ ποιός θὰ τολμοῦσε νὰ μὴν ἐνθουσιαστῇ καὶ νὰ δείξη ἔτσι στοὺς ἄλλους ὅτι «εἶναι σαρκικός»; – καὶ ἤθελαν νὰ τὸ θεσπίσουν ἀμέσως παμψηφεί, τοὺς ἐπέπληξε ὁ γηραιὸς ὁμολογητὴς τοῦ καιροῦ τῶν διωγμῶν καὶ παρθένος ἄγαμος καὶ ἅγιος καὶ σεβάσμιος ἐπίσκοπος τῆς Ἄνω Θηβαΐδος Παφνούτιος. τοὺς ὑπενθύμισε τὴ θεόπνευστη διδασκαλία τοῦ Παύλου, ὅτι τίμιος γάμος ἐν πᾶσι καὶ κοίτη ἀμίαντος (Ἑβ 13,4). καὶ τοὺς εἶπε ὅτι ἂν κάνουν κάτι τέτοιο, αὐτὸ θὰ παραβλάψῃ τὴν  ἐκκλησίαν, καὶ θὰ δρομολογήσουν πολὺ μεγάλα  κακὰ στὴ Χριστιανωσύνη, ὅτι γιὰ τοὺς ἐγγάμους σωφροσύνη εἶναι νὰ γίνωνται τὰ τοῦ γάμου, κι ὅτι μόνο μὲ τὴ  χρῆσι τῶν τοῦ γάμου μπορεῖ νὰ φυλαχθῇ καὶ ἡ σωφροσύνη τῶν  γυναικῶν τῶν κληρικῶν, οἱ ὁποῖες μὲ τὸ χωρισμὸ θὰ κινδυνεύσουν πολὺ νὰ χάσουν τὴ σωτηρία τους. τὰ ἱστοροῦν αὐτὰ οἱ ἀρχαῖοι ἱστορικοὶ Σωκράτης καὶ Σῳζομενός (Σωκράτης, Ἐκ. ἱστ. 1,11 PG 67,101c-104b. Σῳζομενός, Ἐκ. ἱστ. 1,23 PG 67,925bc). κι ὅλοι μετανόησαν γιὰ τὸν ἀνόητο ἐνθουσιασμό τους καὶ σωφρόνησαν. ἡ ἐκκλησία δηλαδὴ στὴν Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδο ἀντιμετώπισε δυὸ ἀντιχρίστους∙ τὸν πονηρὸ Ἄρειο καὶ τὸν παμπόνηρο ἐπίσκοπο Ῥώμης. ἔτσι ὁ Ῥώμης ἀπέτυχε νὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν Α΄οἰκουμενικὴ σύνοδο, γιὰ νὰ περάσῃ στὴν ἐκκλησία τὸ νικολαϊτικὸ δόγμα τῆς μέχρι σήμερα ὀργιαζούσης παπικῆς θρησκείας. ἀπὸ τότε δίπλα στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐνεδρεύει καὶ παραφυλάει συνεχῶς ὁ ἀντίχριστος πάπας Ῥώμης καὶ συνεχῶς ἀποπειρᾶται νὰ τὴν κάνῃ ποταμοφόρητον καὶ νὰ τὴν πνίξῃ (Ἀπ 12,15).  κι ἀφοῦ ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει δίπλα της τὸ διάβολο,  πρέπει νὰ προσέχῃ. γιατὶ ὁ διάβολος ξέρει νὰ ξεσηκώνῃ καὶ νὰ στρατολογῇ πολλοὺς ἄφρονες καὶ νοσταλγοὺς τῆς ἀσυλίας τῆς ἀκολασίας, ποὺ λειτουργοῦν ὡς πεμπτοφαλαγγῖτες καὶ πράκτορες τοῦ ἀντιχρίστου Ῥώμης.

            Στὴν Ἀλεξάνδρεια οἱ Χριστιανοὶ ἔλεγαν τὸν  ἐπίσκοπό τους πάππα∙ (οἱ τυπογράφοι τὸ ἁπλούστευσαν μὲ ἕνα π). εἶναι λέξι ἑλληνική, ἔκφρασι τρυφερότητος, ποὺ θὰ πῇ «πατερούλη», μπαμπάκα. ἔτσι προσφωνεῖ στὸν Ὅμηρο,  στὴ χώρα τῶν Φαιάκων, ἡ βασιλοπούλα Ναυσικάα τὸν πατέρα της∙ Πάππα φίλε (= ἀγαπημένε μου μπαμπάκα) (Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, ζ 57). ἔπειτα ἡ χρῆσι τῆς προσφωνήσεως αὐτῆς ἐπεκτάθηκε καὶ σ᾽ ὅλους τοὺς ἐπισκόπους τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Κύπρου. πολὺ πρὶν ἀπὸ τὸν Ῥώμης πάππας λέγεται κι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου. τὸ 404 ὁ Λατῖνος Ἱερώνυμος στὴ Βηθλεὲμ προσφωνεῖ πάππα τὸν Ἐπιφάνιο Κύπρου, πεθαμένον ἤδη πρὶν ἀπὸ ἕνα ἔτος. γράφει∙ Ego clam beatum papam Epiphanium rogarem, ut eam  moneret (Hieronymus, Epist.108,21,1 PL 22,898). μεταφράζω∙  «Ἐγὼ παρακάλεσα κρυφὰ τὸν μακάριο πάπα Ἐπιφάνιο, νὰ τὴ συμβουλεύσῃ». ὁ Ἀλεξανδρείας προσφωνεῖται πάπας μέχρι σήμερα. κι ὁ Μ. Ἀθανάσιος ἀπὸ ἄλλους ἐπισκόπους ἢ πρεσβυτέρους ἢ λαϊκοὺς προσφωνοῦνταν πάππας (PG 25,364c∙ 372b∙ 26,180c). ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ Α’ οἰκουμενικὴ σύνοδος εἶχε ἀναθέσει στὸν ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας ἕνα ὑψηλὸ καθῆκον, τὸ ὁποῖο σὲ τρία χρόνια περιῆλθε στὸ Μ. Ἀθανάσιο∙ νὰ γράφῃ κάθε χρόνο καὶ ν᾽ ἀπευθύνῃ σ᾽ ὅλες τὶς ἐπισκοπὲς τῆς οἰκουμένης μιὰ ἐγκύκλιο ἐπιστολὴ δογματικοῦ κανονικοῦ καὶ πνευματικοῦ περιεχομένου, τὴ   λεγόμενη Ἑορταστικὴ Ἐπιστολή, μὲ τὴν ὁποία ν᾽ ἀνακοινώνῃ τὴν ἡμερομηνία τοῦ πάσχα τοῦ ἑπομένου ἔτους καὶ νὰ σχολιάζῃ καὶ γνωμοδοτῇ γιὰ τὰ  δογματικὰ κανονικὰ καὶ πνευματικὰ ζητήματα τοῦ προηγουμένου ἔτους. καὶ ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ ἦταν ἡ γνώμη τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας. ὁ Ἀθανάσιος ἔγραψε 45 Ἑορταστικὲς Ἐπιστολές, ὅσα καὶ τὰ χρόνια τῆς ἐπισκοπείας του (328-373). τὴν κάθε μιὰ τὴν ἔγραφε καὶ τὴν ἐξέπεμπε στὴν οἰκουμένη ἀκόμη καὶ κατὰ τὰ χρόνια τῆς ἐξορίας του ἀπ᾽ ὅπου κι ἂν βρισκόταν. ἦταν τὸ στόμα τῆς ἐκκλησίας. περίφημη εἶναι ἡ 39η Ἑορταστικὴ Ἐπιστολή του, ὅπου ὁ στῦλος τῆς ὀρθοδοξίας διδάσκει στὴν  ἐκκλησία ποιά εἶναι κατὰ τὶς ἔρευνές του στοὺς πατέρες (ἐννοεῖ τὸν Μελίτωνα Σάρδεων καὶ ἄλλους) τὰ κανονικὰ καὶ θεόπνευστα βιβλία τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ Κανών. ἔχω ἐκδώσει δυὸ φορὲς ἀπὸ 24 χειρόγραφα τὴν Ἐπιστολὴ αὐτὴ (Μελέτες 1,20 κ.ἑ.).  αὐτὰ ὁ πάπας Ἀθανάσιος. καὶ οἱ ἐπίσκοποι Ῥώμης ἔτριζαν τὰ  δόντια τους. τὸν τίτλο πάππας καὶ τὴν  ἐνιαύσια ἐγκύκλιο ἐπιστολὴ  πρὸς ὅλη τὴν οἰκουμένη τὰ φθόνησε σὰ φαρμακερὴ ὀχιὰ κυρίως ὁ σύγχρονός του ἀλλὰ πολὺ νεώτερός του ἐπίσκοπος Ῥώμης, ὁ φθονερὸς καὶ κομπλεξικὸς Δάμασος (366-384). καὶ μόλις ὁ Ἀθανάσιος πέθανε τὸ 373, ἄρχισε αὐτὸς πρῶτον νὰ προσφωνῆται πάππας καὶ πολὺ γρήγορα νὰ προσπαθῇ ν᾽ ἀπαγορεύσῃ τὸν τίτλο αὐτὸ σ᾽ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἐπίσκοπο τῆς  οἰκουμένης, καὶ δεύτερον, μηδενὸς ἀνωτέρου του ἀναθέσαντος, νὰ γράφῃ αὐτοχειροτόνητος ὁ ἴδιος   τὰ  λεγόμενα Δέκρετά του (Decreta), γιὰ νὰ ὑποκαταστήσῃ ἐκτοπίσῃ καὶ καταργήσῃ τὶς πατροπαράδοτες Ἑορταστικὲς Ἐπιστολὲς τοῦ πάππα Ἀλεξανδρείας, ὑπογράφοντας καὶ ὡς πάππας (τὸ ἐννοοῦσε ὅπως ἐννοοῦσε ὁ Στάλιν τὸ  «Πατερούλης»), γιὰ νὰ ἐπιβληθῇ στὴν οἰκουμενικὴ ἐκκλησία ὡς ὁ ἀρχηγός της. ἀρχηγὸς τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὁ ἀντίχριστος! ὁ αἱρεσιάρχης τῶν νικολαϊτῶν! κι ἀπὸ τότε λέγεται πάππας (ἢ πάπας) κι ὁ ἐπίσκοπος Ῥώμης. ἡ μπογιά του ὅμως ἔπιασε μόνο στὴ λατινόγλωσση Δύσι, τὴν  ὁποία φρόντισε ν᾽ ἀπομονώσῃ, γιὰ νὰ τὴ  βιάσῃ.

            Αὐτὸς ὁ πρῶτος «πάπας Ῥώμης» Δάμασος πέταξε καὶ τὴν ἀρχαία λατινικὴ μετάφρασι τῆς Κ. Διαθήκης, ποὺ εἶχαν κάνει τὸ Β’ αἰῶνα ἑλληνόγλωσσοι καὶ λατινομαθεῖς Ἕλληνες κάτοικοι τῆς Ἰταλίας, τὴ λεγόμενη Ἰταλικὴ (Itala), κι ἔβαλε τὸν Ἱερώνυμο, τὸν καὶ πρὶν καὶ μετὰ τὸ  βάπτισμά του ὡμολογημένο πόρνο, νὰ κάνῃ μιὰ ἄλλη λατινικὴ μετάφρασι∙ κι ἐκεῖνος ἔκανε αὐτὴ ποὺ ἔμεινε ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα στὸ παπικὸ θρήσκευμα τοῦ Βατικανοῦ, τὴ  λεγομένη Λαϊκὴ (Vulgata), ἡ ὁποία, ὅπως διαπίστωσα σὲ εἰδικὴ ἔρευνά μου, εἶναι ἕνα μεταφραστικὸ ἐξάμβλωμα. ὁ Ἱερώνυμος δὲν ἤξερε καλὰ ἑλληνικά. κι ἐξαφάνισαν οἱ παπικοὶ τὴν Ἰτάλα, καταστρέφοντας ὅλα τὰ χειρόγραφά της. λίγα ἀποσπάσματά της διασῴζονται σήμερα.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ Απο ραδιοφωνικη ομιλια.



Ο ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ 

ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ



Απο ραδιοφωνικη ομιλια. 

(Θερμα ευχαριστουμε και παλι τον κοπιασαντα και απομαγνητοφωνισαντα την ομιλια, αδελφο).


-Φίλοι ακροατές, χαίρετε! Ναι, χαίρετε!  Και πάλι χαίρετε,  διότι ο Χριστός Ανέστη!  Ναι, είναι αλήθεια ότι ο Χριστός Ανέστη και επλήσθησαν τα σύμπαντα ευωδίας!  Και ο θάνατος πέθανε!  Και νεκρός δεν υπάρχει πλέον στα μνήματα!
Χαίρετε λοιπόν! Η χαρά είναι το μήνυμα του κενού τάφου!
 Αυτή η χαρά, η χαρά της Αναστάσεως να καλύπτει και να υπερκαλύπτει και να εξαφανίζει κάθε λύπη και κάθε στεναγμό  της ολιγόχρονης ζωής μας.
«Ανάσταση είναι! Και η ψυχή δε νοιώθει τώρα μοναχή καθώς εχθές και πρώτα, 
κάποιος βαδίζει στο  πλευρό, της απαλαίνει το σταυρό, σφογγίζει τον ιδρώτα…
…πλάκες που στέκατε βαρειές στα μνήματα και στις καρδιές,  σας έσπασε ο Χριστός μου»!  (Γ.Βερίτης).

• Φίλοι ακροατές! Τι λέτε; Εκεί επάνω στο Σταυρό του Γολγοθά «το θέμα Χριστός» έκλεισε για πάντα;
• ‘Ετσι έλεγαν οι εχθροί Του:  “-Πάει και τελειώσαμε μ΄ αυτόν, τον θαυματοποιό, τον υβριστή του Γιαχβέ, τον δημαγωγό και επαναστάτη, τον απατεώνα”. Χοροπηδούσαν γύρω Του με ικανοποίηση και σίγουροι για το κατόρθωμά τους του έλεγαν: -Αν είσαι Γιος του Θεού, κατέβα από το σταυρό και τότε θα σε πιστέψουμε. Έλεγαν ακόμα: “-Τόσο ανόητοι είμαστε και πιστεύουμε σ’ έναν ηττημένο  θεό, σ΄έναν θεό εξουδετερωμένο από τους ανθρώπους; Αυτός νικήθηκε, τον νικήσαμε εμείς”. Οι Φαρισαίοι του έλεγαν: “-Τόλμησες και είπες ότι μπορείς να καταστρέψεις και να ξαναχτίσεις τον Ναό σε τρεις μέρες! Μπρος λοιπόν! Αν μπορείς, κάντο να σε δούμε!”. Το ίδιο ήταν και το μοτίβο των ληστών: “ -΄Αν είσαι γιος του Θεού κατέβα από το σταυρό. Αν δεν μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου, τότε τι σόι γιος θεού είσαι;”.
• Μα γιατί κατηγορούμε τους Φαρισαίους μόνο; Οι Μαθητές Του τί έγιναν; Μα, λαγοί έγιναν! Αρουραίοι έγιναν! Εξαφανίστηκαν! Κρύφτηκαν σαν πουλιά κυνηγημένα. Δέστε στο «Λουκά 24,20»  πώς συζητούν δυο απ΄ αυτούς: “-Τον ακολουθήσαμε! Τον αγαπήσαμε! Τον πιστέψαμε! Στηριχτήκαμε σ΄ αυτόν. Μα πλανηθήκαμε. Τον σταύρωσαν! Έσβησε! Τώρα είναι ένα μηδέν. Κρίμα, γιατί ήταν καλός άνθρωπος”.
• Πώς βλέπετε όλες αυτές τις σκέψεις; Τι λέτε γι΄αυτές τις σκέψεις; Εσείς θα σκεφτόσασταν διαφορετικά; Γραμματείς, Φαρισαίοι, ληστές, Μαθητές, όλοι σκέφτονταν το ίδιο. Σωστά λοιπόν δεν ήταν όλα αυτά όπως τα σκέφτονταν, και πλήρως δικαιολογημένα;
Ας δούμε λίγο βαθύτερα το πράγμα:
Πώς περίμεναν τον Χριστό οι Εβραίοι; Μα, σαν ελευθερωτή τους από τον ζυγό των Ρωμαίων. Από μικρά παιδιά μάθαιναν ότι ο Μεσσίας θα έρθει σαν πολιτικός ηγέτης, νικητής και τροπαιούχος. Οι καταπιέσεις από τους Ρωμαίους τους ξυπνούσαν και τους γιγάντωναν το πατριωτικό τους φρόνημα. Ο πολύς λαός, τον έβλεπε τον Χριστό σαν τη μοναδική ελπίδα τους, σαν τον υιό του Δαβίδ, σαν ένα πολιτικό ηγέτη, σαν έναν άνθρωπο με εξαίρετες ιδιότητες και με μοναδικές ικανότητες. Πώς λοιπόν όλοι αυτοί  ήταν δυνατόν να σκέπτονταν διαφορετικά; Καλά, θα μου πείτε: Τα λόγια του Ησαα, του παραστατικότατου “πέμπτου Eυαγγελιστού” όπως τον λέμε, δεν τους δίδασκε τίποτα; Λίγοι, πολλοί λίγοι πρόσεχαν τα λόγια του Ησαα. Οι μαθητές Του; Μα, κι αυτοί ανήκαν σ’ αυτόν το λαό και ασφαλώς ήταν επηρεασμένοι απ’ τις ίδιες αντιλήψεις. Ο Ίδιος βέβαια τους προετοίμαζε και τους προειδοποιούσε ότι σε λίγο θα Τον σταύρωναν, όμως αυτά δεν τα άκουγαν με ενθουσιασμό. Περίμεναν ότι θα διαψευστεί και οι φόβοι του θα αποδεικνύονταν, τελικά, αβάσιμοι. Και διαψεύστηκαν οι ίδιοι! Τι αίσχος! Ο Χριστός στο σταυρό! Τι ξεπεσμός! Γι’ αυτό και απογοητευμένοι Τον παράτησαν και Τον εγκατέλειψαν!  Όλα όσα σκέφτονταν και ήλπιζαν μέσα τους έγιναν σκόνη. Τα όνειρά τους έσβησαν, χάθηκαν, διαλύθηκαν, δεν έγιναν πραγματικότητα. Τι κρίμα, αλήθεια, τι κρίμα! Δεν δικαιολογούνταν λοιπόν όπως σκέπτονταν; Η σημερινή ψυχολογία τί λέγει;  Ότι ακούμε όχι αυτό που μας λένε αλλά αυτό που εμείς περιμένουμε και θέλουμε να ακούσουμε. Έτσι λοιπόν και όσα τους έλεγε ο Χριστός για τα Πάθη Του και το Σταυρό Του αυτοί δεν άκουγαν τι τους έλεγε! Είχαν “κουφαθεί”,  γι’  αυτό και αποδείχτηκαν εντελώς απροετοίμαστοι! Δέστε και τους δυο μαθητές: Ζητούν πρωτοκαθεδρίες! Τόσο Τον κατάλαβαν! Κι Εκείνος τους απάντησε:  “-Δεν ξέρετε τι ζητάτε”! («οκ οδατε τί ατεσθε» (Μαρκ. 10,38)).
Γι’ αυτό και διασκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους. Έλεγαν: “Κρίμα! Σπαταλήσαμε κοντά του τρία χρόνια τζάμπα”.
• Όμως φίλοι μου, ξαφνικά αλλάζει το σκηνικό! Τί συμβαίνει; Μα, τί συμβαίνει; Τι έπαθαν αυτοί οι “λαγοί” και ξαφνικά έγιναν λιοντάρια ατρόμητα; Μα, έπαθαν ομαδική παράκρουση και τρέλλα; Για δέστε τους: Αψηφούν τους πάντας και τα πάντα!  Αδιαφορούν για όλες τις συνέπειες! Ούτε η πείνα, ούτε η γύμνια, ούτε η δίψα, ούτε οι ταλαιπωρίες, ούτε οι κόποι, ούτε οι κακοποιήσεις, ούτε οι ξυλοδαρμοί, ούτε οι φυλακίσεις,  τα βασανιστήρια και ο θάνατος τους πτοεί! Μα, τί έπαθαν, αλήθεια; Τί συνέβη; Ποιό Γεγονός τους έκαμε άφοβους και ατρόμητους; Αυτοί φωνάζουν και κηρύττουν ότι o Χριστός ζή και βασιλεύει και θα έρθει πάλι με δόξα να κρίνη ζώντας και νεκρούς! Ισχυρίζονται ότι Τον είδαν, παρουσιάστηκε μπροστά τους, πρώτα στον Πέτρο, μετά στους Δώδεκα, μετά σε περισσότερους από πεντακόσιους ταυτόχρονα, έπειτα στον Ιάκωβο, μετά σε όλους τους Αποστόλους, στους δώδεκα, στους εβδομήντα και τελευταία παρουσιάστηκε και στον Παύλο!  Τους  παρουσιάζονταν συνέχεια, τους φανερώνονταν οπτανόμενος επί σαράντα μέρες συνέχεια και τους μιλούσε για τη Βασιλεία του Θεού («  ος κα παρστησεν αυτν ζντα μετ τ παθεν ατν ν πολλος τεκμηροις, δι᾿ μερν τεσσαρκοντα πτανμενος ατος κα λγων τ περ τς βασιλεας το Θεο» (Πραξ. 1΄4)).
Απέκτησαν δηλαδή όλοι τους μοναδική εμπειρία, έγιναν αυτόπται και αυτήκοοι αυτού τους Γεγονότος! Τό ΄ξεραν και το είδαν ότι είχε δικαστεί  και είχε καταδικαστεί  σε θάνατο, σταυρώθηκε, πέθανε, τάφηκε. Και τό ‘ξεραν πολύ καλά αυτό. Και τώρα; Να, τώρα Τον έβλεπαν συνέχεια μπροστά τους, ζωντανό, ολοζώντανο, άλλοτε δέκα έως δώδεκα άνθρωποι μαζί, άλλοτε  περισσότεροι, άλλοτε πεντακόσιοι μαζί!  Και πολλές -  πολλές φορές, όχι μια και δυο! Και όχι μόνο για μια στιγμή, έμενε μαζί τους ώρες ολόκληρες! Όχι σαν μια εικόνα ή σαν μια απλή μορφή ή φάντασμα, αλλά ζωντανός, ολοζώντανος, όπως ήταν πριν!  Έτρωγε μαζί τους και έπινε, έκανε θαύματα και τους μιλούσε, τους έλυνε τις απορίες τους! Ζούσαν λοιπόν ένα Γεγονός χειροπιαστό!  Και τότε κατάλαβαν ότι ο Χριστός είναι Ο Ζών Θεός και ο θάνατός Του επάνω στο Σταυρό δεν ήταν παρά ένας στρατηγικός ελιγμός!!!
 Ναι, καλά, πολύ καλά το ακούσατε, όπως ακριβώς σας το λέγω: Δεν ήταν παρά ένας «στρατιωτικός» (στρατηγικός)  ελιγμός!!! .
 Όμως, φίλοι ακροατές, λέμε αλήθεια ή λέμε ψέμματα στους ανθρώπους ότι ο Χριστός αναστήθηκε;  Αν ο Χριστός είναι ψέμμα ότι αναστήθηκε, πρέπει να το διακηρύξουμε αυτό το ψέμμα στα πέρατα της Γης και σε όλη την οικουμένη, παντού. Τι δηλαδή, με ψέμματα θα ζούμε; Τι θα πει «έτσι για το έθιμο»; Αν είναι ψέμμα αυτό, τότε θα πρέπει να σβήσουμε τελείως τη μνήμη αυτού του “απατεώνα”, του Χριστού! Όχι να την διατηρούμε δυο χιλιάδες χρόνια τώρα! Γιατί έτσι αποδεικνύουμε αφ’ εαυτών τους εαυτούς μας ως ηλιθίους! Ναι, είμαστε ηλίθιοι όταν πιστεύουμε στο ψέμμα ότι ένας άνθρωπος “δημαγωγός” και “λαοπλάνος” που κάποτε πέρασε πάνω από τη Γη πέθανε και αναστήθηκε. Και είμαστε ένα σινάφι παραμυθάδων, βλασφήμων και παλιανθρώπων που ζούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι με απάτες και μετά διακηρύττουμε στους άλλους  αυτές τις απάτες και αυτά τα ψέμματα.
•Θέλετε να το πούμε και κάπως διαφορετικά; Προσέξτε φίλοι μου: Αν είμαστε ηλίθιοι που πιστεύουμε στην Ανάσταση,  δηλαδή σε μια “απάτη”,  αν είναι απάτη, αν αυτή αποδειχθεί ότι είναι αλήθεια και όχι απάτη και εμείς δεν πιστεύουμε σ΄ αυτήν την αλήθεια, θα είμαστε μύριες φορές ηλίθιοι,  που νομίζουμε ότι είναι απάτη!  Έτσι δεν είναι φίλοι μου;
• Φωτιά ή φως λοιπόν το θέμα μας, που καίει ή φωτίζει, διαλέγετε και παίρνετε.
• Αν ακόμα φίλοι μου, αναστήθηκε ο Χριστός, αν λέγω, αναστήθηκε, αναστατώνεται και αναποδογυρίζει ολόκληρο το Σύμπαν, ανατρέπονται όλοι  οι φυσικοί νόμοι και όλες οι ιδέες, όλες οι διακηρύξεις, όλες οι φιλοσοφίες, και όλες οι διδασκαλίες των ανθρώπων αποδεικνύονται ιστορίες πλανών, δηλαδή φύλλα φθινοπωρινά, και τίποτα μα τίποτα περισσότερο, που χρειάζονται μάζεμα και κάψιμο σε μια μεγάλη φωτιά!   Αν αναστήθηκε ο Χριστός, τότε, μα τότε πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι Θεός και όλα όσα έλεγε είναι όλα αληθινά! Έτσι δεν είναι; Δηλαδή ότι δεν υπάρχει πλέον θάνατος και ότι όλοι οι άνθρωποι θ΄αναστηθούν και θα κριθούν για τις πράξεις τους. Κι ότι υπάρχει η Βασιλεία των Ουρανών. Και η Κόλασις. Όλοι θα θέλαμε να μην υπάρχει Κόλασις. Όμως, υπάρχει. Αυτό μας το βεβαιώνει ο αναστημένος Χριστός. Και θα είναι όλα αιώνια, δηλαδή ατέρμονης έκτασης, απύθμενου βάθους, απέραντης διάρκειας!
• Παρακαλώ σας φίλοι μου, συλλάβετε το μεγαλείο των σκέψεων και των συλλογισμών! Είπαμε, το θέμα μας είναι ή φως ή φωτιά. Θέμα ζωής ή θανάτου. Μή σκεπάζεις την πραγματικότητα με τους θορύβους της ημέρας και της νυχτός αυτού του κόσμου. Μή καλύπτεις τη γυμνή Αλήθεια με τα τραγούδια τους χορούς και τα πανηγύρια για να ξεχνάς και να ξεχνιέσαι.  Όλα αυτά κάποτε τελειώνουν και στο τέλος μένει μόνον μία πίκρα. Ίσως γλυκειά πίκρα, αλλά πίκρα. Και όχι μόνον. Αργά ή γρήγορα μπροστά σου ανοίγεται ένα βάραθρο και ένας γκρεμός και ξαφνικά εμφανίζεται ένα απειλητικό τρομακτικό κεφάλι με ανοιχτό και τεντωμένο το στόμα του, να προσπαθεί να σε καταπιεί και να σε καταβροχθίσει.  Το όνομά του; Θάνατος. Και συ στέκεσαι άφωνος και άναυδος, τρεμάμενος και απελπισμένος και δεν έχεις να ψελλίσεις ή να πεις τίποτα! Τι κρίμα!  Και το χάος και το μηδέν απλώνεται μπροστά σου  μόνιμο και εκβιαστικά απειλητικό.
• Φίλε μου,  σε προκαλώ! Ναι, σε προκαλώ  να κάτσεις κάτω και να σκεφτείς. Σκέψου! Σκέψου! Δέν είσαι ζώον, είσαι άνθρωπος, έχεις τη σκέψη κι όχι μόνο το ένστικτο!  Μή  φοβάσαι  να σκέφτεσαι.   Άμα σκέφτεσαι σημαίνει ότι ψάχνεις. Και άμα ψάχνεις θα βρεις. Αρκεί να ψάχνεις σωστά. Και άμα βρεις, θα βρεις το παν! Και αν δέν βρεις, δέν έχεις να χάσεις τίποτα! Μάλλον θα κερδίσεις πολλά διότι θα γίνεις σοφότερος και πιο προσγειωμένος, που κι αυτά θα σε βοηθούν παντού, ίσως κάποτε και στο να βρείς!   Λοιπόν, σκέψου:
• - Αν λύσω όλα τα προβλήματα του κόσμου, δεν λύσω όμως το πρόβλημα του θανάτου, και τώρα πεθαίνω, τί έχω να ωφεληθώ;  Τίποτα!
• - Αν αγνοήσω τα προβλήματα όλου του κόσμου και λύσω το πρόβλημα του θανάτου, και τώρα πεθαίνω, τί έχω να χάσω; Τίποτα! Τί έχω όμως να κερδίσω; Μα, τα πάντα!
• Λοιπόν; Πρέπει να λύσω οπωσδήποτε το ερώτημα: Υπάρχει τίποτα μετά θάνατον;  Και πού θα το ψάξω;  Μα, ασφαλώς στην πηγή! Και στην Ιστορία. Διότι η Ιστορία είναι ζωή. Και η ζωή δεν σβήνει με τίποτα, διαλαλεί και διακηρύττει την αλήθεια της, παντού και πάντοτε:
 Αν ο Χριστός αναστήθηκε εν νεκρών, θα είναι Θεός!  και ότι, θα αναστηθούμε και εμείς!  και ό,τι λέγει, θα είναι θείον, άρα η Αλήθεια!  Και εμείς, όπως λέει και το “σποτ”  της εκπομπής μας πρέπει να ζούμε την αλήθεια, να εγκολπωνόμαστε, να ενστερνιζόμαστε, να φλογιζόμαστε, να βιούμε  ολοκληρωτικά, να “χωνόμαστε” μέσα στην αλήθεια και να “κατατρώγουμε”  την αλήθεια, δηλαδή να ζούμε ολόκληρη  την αλήθεια.  
• Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, φίλοι μου, και επομένως δεν μου έλυσε το πρόβλημα του θανάτου, γιατί να πιστέψω σ’ αυτόν;  Να πιστέψω σε μια πελωρίων διαστάσεων απάτη και σε έναν απατεώνα κολοσσιαίας και απροσμέτρητης  ολκής;  Ποιος από τους ανθρώπους το θέλει αυτό; Για να ζούμε με κάποιο “πραϋντικό χαμομήλι”; Για να παίρνω το “ναρκωτικό” μου και να αισθάνομαι απλώς ευχάριστα και παρηγορητικά και να χαμογελώ ψευδαισθησιακά;  Ή να μάθω την αλήθεια της υπάρξεώς μου και την αλήθεια αυτού του κόσμου και κυρίως την αλήθεια του επέκεινα κόσμου; Λοιπόν; 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Mεγαλο το ....κατορθωμα του Μοιχεπιβατου Κηφισιας που κατελαβε τον θρονον αναξιοπρεπως και μεθοδευμενα και σχεδιασμενα στα σατανικα διαβουλια τους, απο τους σκοτεινους αρχιερατικους κυκλους του βυθιου Ιερωνυμου, πατωντας στο πτωμα του Χαλκεντερου και Μαρτυρικου επισκοπου και μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ. Στεφανωστε, κυριοι, ακομα και τους Νερωνες και τους Καλιγουλες. Δεν θαστε οι πρωτοι. Η ιστορια επαναλαμβανεται. Τιμηστε τους ακομα και ως Ομολογητες της Πιστεως. Ω καιροι, ω ηθη!!!

ΟΜΟΛΟΓΙΑ:

Mεγαλο το ....κατορθωμα του Μοιχεπιβατου Κηφισιας που κατελαβε τον θρονον αναξιοπρεπως και μεθοδευμενα και σχεδιασμενα στα σατανικα διαβουλια τους, απο τους σκοτεινους αρχιερατικους κυκλους του βυθιου Ιερωνυμου, πατωντας στο πτωμα του Χαλκεντερου και Μαρτυρικου επισκοπου και μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.

Στεφανωστε, κυριοι, ακομα και τους Νερωνες και τους Καλιγουλες. 

Δεν θαστε οι πρωτοι. 

Η ιστορια επαναλαμβανεται.

Τιμηστε τους ακομα και ως Ομολογητες της Πιστεως.

Ω καιροι, ω ηθη!!!

 

============================

Παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Κηφισίαςαπό μέλος της αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Μ. Σύνοδον.



Γιατί παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Κηφισίας

Γιατί παραιτήθηκε ο Μητροπολίτης Κηφισίας
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας κ. Κύριλλος παρητήθη από μέλος της αντιπροσωπίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Μ. Σύνοδον. 
Ο Σεβασμιώτατος εζύγισε με σύνεσιν την κατάστασιν, καθώς ήδη είχον αρνηθή να συμμετάσχουν οι Σεβ. Ν. Σμύρνης, Κυθήρων και Πειραιώς, και επέλεξε τον ίδιον δρόμον. Πράγματι, πολλοί Ιεράρχαι επαναλαμβάνουν εις κατ’ ιδίαν συνομιλίας την φράσιν «μαριονέττες» δια τον επιφυλασσόμενον ρόλον εις όσους μεταβούν εις το Κολυμπάρι, αν τελικώς συγκληθή η Μ. Σύνοδος.
Ο Σεβ. Κηφισίας όχι μόνον ηθέλησε να συμπαραταχθή με την μερίδα των ορθώς συλλογιζομένων Μητροπολιτών αλλά και να δώση ένα μήνυμα ότι Ιεράρχαι χωρίς δικαίωμα λόγου και ψήφου εις την Ορθοδοξίαν δεν υπάρχουν. Η προωθουμένη υποταγή εις τους Προκαθημένους οφείλεται δυσ­τυχώς εις το αλλοιωμένον εκκλησιολογικόν αισθητήριον πολλών Ιεραρχών, αλλά και του Φαναρίου, που επιθυμεί να αναγάγη εις πρώτον και συντονιστήν της Οικουμένης τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως.
Πάντως, η εξέλιξις αυτή είναι ιδιαιτέρως ενδεικτική του γεγονότος ότι το κλίμα «βράζει» και ότι το αργότερον μέχρι την έκτακτον σύγκλησιν της Ιεραρχίας της Ελλάδος τέλη Μαΐου αναμένονται πολλαί ακόμη εκπλήξεις.
  •  Από  τον Ορθόδοξον Τύπον  και απο του ιδιου ηθους και υφους, λεγομενα "χριστιανικα" ιστολογια.              

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου