Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Η τραγικότητα των αντι-Οικουμενιστών!

Ὁ φαναριώτικος Οἰκουμενισμὸς
διασπᾶ τὴν ἑνότητα
τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, θεολόγου
   «Ὁ κ. Τάτσης ἀπαιτεῖ καὶ καλεῖ νὰ κάνουν οἱ αἱρετικοί, ἐκεῖνο ποὺ δὲν κάνουν οἱ Ὀρθόδοξοι! Νὰ καταδικάσουν, δηλαδή, οἱ βαμμένοι Οἰκουμενιστές τὸν ἑαυτό τους, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὸ δὲν τὸ πραγματοποιοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀπομακρυνόμενοι ἀπ’ αὐτοὺς καὶ παύοντες τὴν μνημόνευσή τους!!!»


  κ. Ἰωάννης Τάτσης, συνοδοιπόρος καὶ ἐκφραστὴς κι αὐτὸς τῆς μεταπατερικῆς θεολογίας τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τῶν λοιπῶν «Συναξιακῶν» (στὸ θέμα τῆς στάσεως τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς), διατυπώνει τὴν τραγικὴ διαπίστωση, ποὺ δὲν ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές: ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι «δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν κάνουμε λόγο για ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μαρτυρία της στον σύγχρονο κόσμο».
   Πράγματι, οἱ Ὀρθόδοξοι ποὺ ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂν καὶ συμφωνοῦμε στὴν ἀποδοχὴ τῶν Δογμάτων, δὲν ἐννοοῦμε καὶ δὲν κατανοοῦμε τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν ἴδιο τρόπο στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς Παναιρέσεως. Δὲν συμφωνοῦμε, δηλαδή, στὸν διαχρονικὸ τρόπο τῶν Ἁγίων Πατέρων, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο οἱ πιστοὶ ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὅταν διαπίστωναν ὅτι κήρυτταν τὴν κακοδοξία «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ». Ἔχουμε πλεῖστα ὅσα παραδείγματα, ποὺ οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ κάποιους μόνο καὶ μόνο ἐπὶ ὑποψίᾳ αἱρέσεως. Πόσο μᾶλλον ὅταν ἡ αἵρεση ἦταν διαπιστωμένη, ὅπως ὁ Οἰκουμενισμός, ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ παναίρεση, εἶναι κατεγνωσμένη ἀπὸ Ἁγίους ὡς ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἔχει ἐπισημανθεῖ ὅτι ἀποτελεῖ συνονθύλευμα ἄλλων αἱρέσεων καταδικασμένων ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους!
   Δὲν θὰ παρουσιάσουμε τὴν (ἐπὶ χρόνια καὶ πολλὲς φορές) ἀναφορὰ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση στὴν Ἀποτείχιση, ὡς τὸ μόνο πλέον ὅπλο τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Ἄνθρωπος εἶναι καὶ μπορεῖ τώρα νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι τότε ἔκανε λάθος. Ἀναφερόμαστε, ὅμως, σὲ κάτι ἀσφαλές: στὸ πῶς ἀντιμετώπιζαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τὴν αἵρεση.
    Οἱ Ἅγιοι, ἅπαξ καὶ διαπίστωναν ὅτι ὑπάρχει αἵρεση, ἔτρεμαν τὴν αἵρεση, γιατὶ γνώριζαν ὅτι ἀποτελεῖ μεταδοτική-λοιμικὴ νόσο ποὺ κατατρώγει τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Θεωροῦσαν τὴν αἵρεση προσβολὴ καὶ βλασφημία στὸν ἴδιο τὸν Θεό. Καὶ πῶς μπορεῖ κανεὶς νὰ δέχεται εὐλογίες ἀπὸ τοὺς βλάσφημους ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ;
  Ἀντίθετα, οἱ σύγχρονοι μεταπατερες ἀντι-Οἰκουμενιστὲς διδάσκουν ὅτι μποροῦμε νὰ κοινωνοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους-ψευδεπισκόπους! Μποροῦμε νὰ παίρνουμε τὶς εὐλογίες τους, νὰ τοὺς μνημονεύουμε, χωρὶς νὰ ἐπηρεαζόμαστε ἀπ’ αὐτούς, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἀπόστολος Παῦλος βροντοφωνάζει ὅτι «ὁμιλίαι κακαί, φθείρουσιν ἤθη χρηστά»! Τὸ μόνο ποὺ κάνουν γιὰ νὰ ἔχουν ἥσυχη τὴν συνείδησή τους εἶναι νὰ πραγματοποιοῦν Ἡμερίδες καὶ κηρύγματα ἐναντίον τῶν ἀόριστων αἱρετικῶν, καὶ στὴ συνέχεια νὰ κοινωνοῦν μὲ αὐτούς, ἢ μὲ ὅσους τοὺς ἀποδέχονται μὲ ἰαχὲς καὶ πανὼ ποὺ γράφουν «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος (Βαρθολομαῖος)  ἐν ὀνόματι Κυρίου»!
  Αὐτὴν τὴν γραμμὴ ὑπηρετεῖ καὶ ὁ θεολόγος κ. Ἰωάννης Τάτσης. Στὸ παρὼν ἄρθρο ἀποδεικνύει τὴν τραγικότητα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, ἀφοῦ περιγράφει μὲ μελανὰ χρώματα τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὴν Ἐκκλησία, διαπιστώνει ὅτι εἶναι λοιμώδης ἀσθένεια, αἵρεση καὶ παναίρεση, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ!
     Οἱ συγκεκριμένες λέξεις τοῦ ἄρθρου του:
1. Οἱ Οἰκουμενιστές «διασπούν την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας»!
2. Οἱ Οἰκουμενιστές «πρωτοστάτησαν στην γιγάντωση εντός των κόλπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της λοιμώδους ασθένειας του οικουμενισμού»!
3. Οἱ Οἰκουμενιστές καλλιέργησαν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας «απροκάλυπτα την παναίρεση».
4. «Η οικουμενιστική αγάπη των Φαναριωτών για τους αιρετικούς παπικούς και προτεστάντες έχει βλάψει σοβαρότατα την μεταξύ των Ορθοδόξων αγάπη και ενότητα»!
5. Οἱ Οἰκουμενιστὲς «νοσούν βαρύτατα από τη λοιμώδη νόσο της παναίρεσης του οικουμενισμού»!
6. Οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοποι «παραμένουν υπηρέτες (τῆς παναιρέσεως) του οικουμενισμού»!
7. Καὶ «ἀφελέστατα» γράφει προτρεπτικὰ πρὸς τοὺς Προκαθημένους καὶ τοὺς Ἐπισκόπους: «Απαιτείται πρώτα αποκήρυξη και καταδίκη της παναίρεσης του οικουμενισμού και των φορέων του»!
    Δηλαδή, ὁ κ. Τάτσης ἀπαιτεῖ καὶ καλεῖ νὰ κάνουν οἱ αἱρετικοί, ἐκεῖνο ποὺ δὲν κάνουν οἱ Ὀρθόδοξοι! Νὰ καταδικάσουν τὸν ἑαυτό τους οἱ βαμμένοι Οἰκουμενιστές, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτὸ δὲν τὸ πραγματοποιοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἀπομακρυνόμενοι ἀπ’ αὐτούς παύοντες τὴν μνημόνευσή τους!!!
    «Μέγας εἶσαι, Κύριε»!
Παναγιώτης Σημάτης

Ο φαναριώτικος οικουμενισμός διασπά την ενότητα
της Ορθοδόξου Εκκλησίας
του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ


ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ιδου που αποδεικνυεται οχι μονο ΠΡΟΔΟΤΗΣ της Πιστεως των Ορθοδοξων, αλλα ΠΡΟΔΟΤΗΣ και του Εθνους. Ο μεγαλυτερος ΠΡΟΔΟΤΗΣ "πατριαρχης" στα δυο χιλιαδες χρονια. Ενα δηλητηριωδες ...ΦΙΔΙ στον κορφο μας!!!









ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ιδου που αποδεικνυεται οχι μονο ΠΡΟΔΟΤΗΣ της Πιστεως των Ορθοδοξων, αλλα ΠΡΟΔΟΤΗΣ και του Εθνους. 
Ο μεγαλυτερος ΠΡΟΔΟΤΗΣ "πατριαρχης" στα δυο χιλιαδες χρονια. 
Ένα δηλητηριωδες …ΦΙΔΙ στον κορφο μας!!!


Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ἀπό τοῦ ἔτους  2001 ἔχει ἐπισημάνει τήν ἀντικανονικότητα  τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καθεστῶτος τῶν «Νέων Χωρῶν» καί τόν ἐξ αὐτῆς  μέγιστον Ἐκκλησιαστικόν καί  Ἐθνικόν κίνδυνον

Ο  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ  ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ

 ΑΠΟ  ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ  ΤΑΣ  «ΝΕΑΣ  ΧΩΡΑΣ»!




Μετά τούς δημοσιογραφικούς λιθοβολισμούς ἐτῶν δικαιώνεται ὁ Ἀγών τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου».

   Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πόσων Ἐθνῶν εἶναι Πρῶτος;

 Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν & Πάσης Ἑλλάδος σιωπᾶ μέ διάκρισιν καί ποιμαντικήν σύνεσιν,  δέν ὁμιλεῖ, δέν ἀποκαλύπτει τά συμβάντα.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Ε. Βολουδάκη

    Ἐγκυρότατες πληροφορίες πού περιῆλθαν εἰς γνῶσιν μου ἀπό κορυφαίους παράγοντες τῆς Πατρίδος μας  ἀποκαλύπτουν ὅτι ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος προέβη εις πρωτοφανῆ, ἀποτρόπαιον, ἀντιεκκλησιαστική και ἀντεθνική ενέργεια. Ἐκορύφωσε τίς ἐπιδιώξεις του διά ἐπικυριαρχίαν του ἐπί τῶν «Νέων Χωρῶν» (κακῶς, βεβαίως,  ἀποκαλουμένων τοιουτοτρόπως, ἐφ’ ὅσον πρόκειται περί τῶν Μητροπόλεων τῆς ἑνιαίας Πατρίδος μας, τῆς Ἠπείρου καί τῆς Βορείου Ἑλλάδος), ζητῶντας ἀπό τήν Κυβέρνηση τήν ἐπανυπαγωγή τῶν «Νέων Χωρῶν» εἰς τήν ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως!

Ἡ ἐγκυροτάτη καί ἐξακριβωμένη αὐτή πληροφορία ἑρμηνεύει καί τήν πρό τῆς συγκλήσεως τῆς προσφάτου Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δημοσιευθεῖσα εἴδηση ὅτι ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος παρέδωσε πρός φύλαξιν εἰς τήν Κρύπτην τῆς Ι. Συνόδου ὀγκώδη ἀπόρρητον Φάκελλον, προφανῶς μέ ἔγγραφα, τά ὁποῖα σχετίζονται μέ αὐτήν τήν ὑπόθεση.

 Ἡ ἐκκλησιαστική καί πνευματική στάση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπι-σκόπου μας νά παραδώση τόν ἀπόρρητο Φάκελλον , τηρώντας ἀπόλυτη σιωπή, μή θέλοντας –προφανώς– νά ἐκθέση τό Πατριαρχεῖο, τόν τιμᾶ ἰδιαιτέρως ἀλλά καί μᾶς δημιουργεῖ ἐπιπρόσθετες εὐθύνες, διότι πρέπει νά ἀντιδράσουμε ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί νά ἀντιταχθοῦμε σέ μιά ἐντελῶς ἀντικανονική ἀπαίτηση τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία ἀπαίτηση, ὄχι μόνο θά ἐκκοσμικεύση τίς Ἑλληνικές Μητροπόλεις μέ ἐκλογές Μητροπολιτῶν, ὅπως αὐτῶν πού ἔχει ἐκλέξει μέχρι σήμερα στήν Εὐρώπη καί ἀλλοῦ, μέ τά γνωστά οἰκτρά πνευματικά ἀποτελέσματα, ἀλλά κατακερματίζει καί ΣΥΡΡΙΚΝΏΝΕΙ τήν Πατρίδα μας, στά τμήματα πού ὅριζαν ἐδῶ καί χρόνια οἱ Τουρκικοί Χάρτες τῆς Ἑλλάδος, πού διδάσκονται στά Σχολεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως! 

Ἡ ἐξέλιξη αὐτή ἦταν ἀναμενομένη καί προφανής, ὡστόσο μέχρι χθές ἐλοιδωρούμεθα οἱ γράφοντες,  ὁσάκις ἐπισημαίναμε τούς ἐκκλησιαστικούς καί ἐθνικούς κινδύνους πού ἐγκυμονοῦσαν  οἱ Πατριαρχικές κινήσεις πού προετοίμαζαν τήν ὑλοποίηση τῶν ἐπιδιώξεων τοῦ Φαναρίου.

Γράφω αὐτά σήμερα μέ ἰδιαίτερο πόνο γιατί τό θέμα αὐτό  τό ἐπεσήμανα πρῶτος καί μόνος, γράφοντας ἐπ’ αὐτοῦ ἀπό τό 2001!

Συγκεκριμένα, στίς 27-7-2001, στό ἄρθρο μου στόν «Ο.Τ.» μέ τίτλο «Ὁρατός ὁ κίνδυνος Βατικανοποιήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας» ἔγραφα:

«Οἱ «κάποιες» περυσινές ἀμφισβητήσεις γιγαντώθηκαν κατά τό φετινό χρόνο, μέ ἀποτέλεσμα τόν διχασμό τῆς Ἱεραρχίας μας καί τή δημιουργία δύο στρατοπέδων: τῶν φιλοπατριαρχικῶν καί τῶν φιλοαρχιεπισκοπικῶν. Τό ἐκπληκτικό εἶναι, πῶς χωρίς νά τό καταλάβουν μερικοί Ἱεράρχες μας, στήν προσπάθειά τους νά ἀντιστρατευθοῦν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, ὁδηγοῦνται μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν ἀπεμπόλησι τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπ’ ὠφελεία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ἄλλοτε μέ τίς μομφές τούς ἐναντίον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν (ὄχι γιά τίς θεολογικές ἤ τίς ποιμαντικές του ἐπιλογές ἀλλά ἀμφισβητώντας τίς ἁρμοδιότητές του ὡς Ἀρχιεπισκόπου Πάσης Ἑλλάδος), ἄλλοτε μέ τίς μομφές τούς ἐναντίον τοῦ Ἑλλαδικοῦ Αὐτοκεφάλου καί ἄλλοτε μέ ἔμμεσες ἀπειλές γιά ἐπανυπαγωγή τῶν «Νέων Χωρῶν» (δηλαδή Ἑλληνικῶν Μητροπόλεων) στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, στήν περίπτωσι ποῦ θά ἄλλαζε τό ὑφιστάμενο σήμερα καθεστώς, ποῦ ἀπορρέει ἀπό τή Συνοδική Πράξι τοῦ 1928. Ἕνα καθεστώς ἐπικίνδυνο, τό ὁποῖο μπορεῖ ἀνά πάσα στιγμή νά ἐκμεταλλευθῆ ὁ οἱοσδήποτε Πατριάρχης, γιά νά διχάση ἤ νά ἐπηρεάζη τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».

Τό ἔτος 2003, ἐξ ἀφορμῆς τῆς διενέξεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καί τοῦ Πατριάρχου Βαρθολολομαίου, ἔγραψα ἕνα τευχίδιο μέ τίτλο «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΦΩΣ (ΧΩΡΙΣ) ΦΑΝΑΡΙ» (18-10-2003) καί  σέ μιά ἀπό τίς ἑνότητες τοῦ κειμένου μου αὐτοῦ ἐπεσήμανα ὅτι ὁ «Συνοδικός Τόμος» ἀχρηστεύει τήν «Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928», πού κατακερματίζει τήν Πατρίδα μας καί βεβηλώνει τό Κανονικό Δίκαιο.

Ἔγραφα: «Οἱ συζητηταί τοῦ θέματος τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως παρασύρονται ὡς ἐπί τό πλεῖστον σέ μιά μονοδιάστατη ἀξιολόγηση τῆς ἀκανθώδους γιά τίς σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Πατριαρχικῆς Πράξεως τοῦ 1928. Βεβαίως καί μέ τή μονοδιάστατη ἀξιολόγηση τῆς περί οὗ ὁ λόγος Πράξεως ἔχουν διατυπωθεῖ πολλά καί ἀξιόλογα ἐπιχειρήματα, τά ὁποῖα ἀποδυναμώνουν τίς ἀξιώσεις τοῦ Πατριαρχείου. Ὅμως, ἕνας συσχε-τισμός τῆς Πράξεως αὐτῆς μέ αὐτόν καθ’ ἐαυτόν τόν Συνοδικό Τόμο τοῦ 1850, ὁ ὁποῖος προηγήθηκε καί ὁ ὁποῖος ἐκφράζει μέ κάθε λεπτομέρεια τίς διαθέσεις καί τό φρόνημα τῆς Κωνσταντινουπόλεως, κυριολεκτικά ἀχρηστεύει τήν Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928 καί ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι αὐτή ἡ Πράξη δέν θά εἶχε ποτέ ἐκδοθεῖ ἄν ἐπρυτάνευε ἡ λογική καί ἡ θεολογική ὀξυδέρκεια στούς τότε ἐκκλησιαστικῶς ὑπευθύνους.  Ἀρκεῖ ἡ παράθεση μιᾶς καί μόνης παραγράφου τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου γιά νά καταπέση ἡ ἰσχύς τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως. Τήν ἀντιγράφουμε: «...ὡρίσαμεν τή δυνάμει τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικού Πνεύματος διά τοῦ παρόντος Συνοδικοῦ Τόμου, ἴνα ἡ ἐν τῷ Βασιλείω τῆς Ἑλλάδος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀρχηγόν ἔχουσα καί κεφαλήν, ὡς καί πάσα ἡ Καθολική καί Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, τόν Κύριον καί Θεόν καί Σωτήρα ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπάρχη τοῦ λοιποῦ κανονικῶς αὐτοκέφαλος ...ἐπιγινώσκομεν αὐτήν καί ἀνακηρύσσομεν πνευματικήν ἠμῶν ἀδελφήν ...καί ὡς τοιαύτην τοῦ λοιποῦ ἀναγνωρίζεσθαι καί μνημονεύεσθαι τῷ ὀνόματι «Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» δαψιλεύομεν δέ αὐτή καί πάσας τάς προνομίας καί πάντα τα κυριαρχικά δικαιώματα, τά τή ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική ἀρχή παρομαρτοῦντα...»!

Μετά ἀπό αὐτό τό κείμενό μου ὁ μακαριστός π. Μάρκος Μανώλης μου εἶπε: «Δυστυχῶς θά μείνης μόνος»! Καί ἔτσι πράγματι ἔγινε. Οὔτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἐπέμεινε στις ἀπόψεις του καί τό θέμα ἔμεινε σέ ἐκκρεμότητα.

Τό  ἔτος 2015, σέ ἄρθρο μου στόν Ο.Τ., ἀναιρετικό της κατηγορίας δημοσιογράφου ὅτι μάχομαι τόν Πατριαρχικό θεσμό ἔγραψα:  « Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως τοῦ 1928 περί τῆς ὁμηρίας Μητροπόλεων τῆς Ἑλλάδος δέν εἶναι προσβολή τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου ἀλλά ἀποδοκιμασία μιᾶς Πατριαρχικῆς Πράξεως–Κερκοπορτας γιά τήν διεκδίκηση ἐδαφῶν τῆς Πατρίδος μας ἀπό ἀλλοεθνεῖς. Ἐπίσης, ἐτόνισα στό ἄρθρο μου ὅτι ἡ Πράξη αὐτή ἀντίκειται καί στόν Συνοδικό Τόμο ἀλλά καί στήν πάγια τακτική της Ἐκκλησίας νά «συμμεταβάλλονται τά ἐκκλησιαστικά πράγματα μέ τίς πολιτειακές ἐξελίξεις».  Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Πράξεως τοῦ 1928 ἐκ μέρους μου εἶναι ἀμφισβήτηση παρανόμου καί Ἀντικανονικῆς Πατριαρχικῆς Πράξεως καί ὄχι προσβολή τοῦ θεσμοῦ τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ἀνατρεπτική ἄποψη τοῦ Πατριάρχου μᾶς «περί τῆς ἀναγκαιότητος καταργήσεως Ἱερῶν Κανόνων ἀκόμη καί Κανόνων Οἰκουμενικῶν Συνόδων»(!), ποῦ ὑποστηρίζει στήν διδακτορική του διατριβή εἶναι ἐκείνη ποῦ προσβάλλει «ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας» καί ὄχι ἡ δική μου ἀμφισβήτηση» ( Τίτλος το ρθρου:«Ποιός μάχεται τον Πατριαρχικόν Θεσμόν;  5-6-2015 ).

Τό ἀποκορύφωμα τῶν φόβων μου γιά τίς ὀλέθριες ἐπιπτώσεις τῶν Πατριαρχικῶν διεκδικήσεων διετυπώθη στίς 26 Φεβρουαρίου 2016 μέ ἄρθρο μου στόν «Ο.Τ.» (φ. 2106), μέ τίτλο «Κωνσταντινούπολις: Φανάρι ἤ Λυχνία;», γιά τό ὁποῖο εἶχα δεχθεῖ νέον καταιγισμόν. Ἔγραφα ἐπί λέξει: «Ἔτσι, δέν ἀποκλείεται νά ἐπιφυλλάσσουν καί μία ‘’ἔκπληξη’’ στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί, κατά συνέπεια, στήν Πατρίδα μας: Νά θέσουν ἐντελῶς αἰφνιδιαστικά οἱ Πατριαρχικοί, ἐκεῖ στή Σύνοδο, θέμα ἐπανυπαγωγῆς τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν», δηλαδή ὁλοκλήρου της Βορείου Ἑλλάδος στήν Ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως(!), ὀλοκληρώνοντας τά σχέδια Ἀμερικῆς καί Τουρκίας γιά τόν κατακερματισμό τῆς Πατρίδος μας! Οἱ μέχρι σήμερα Πατριαρχικές Περιοδεῖες, οἱ κινήσεις, τά γραπτά καί τά προφορικά του Πατριαρχείου περί τοῦ θέματος αὐτοῦ δέν μᾶς ἀφήνουν περιθώρια νά θεωροῦμε τή σκέψη μᾶς αὐτή ὡς καχυποψία!».  Τώρα πλέον ἀπεδείχθη περίτρανα ὅτι δέν πρόκειται περί καχυποψίας  ἀλλά περί τῆς ὠμῆς πραγματικότητος!

Τό θέμα εἶναι πολύ σοβαρό, ἐκκλησιαστικό καί ἐθνικό, καί γι’ αὐτό  ἀπαιτεῖ λεπτεπιλέπτους χειρισμούς. Θά χρειασθῆ νά ἐπανέλθουμε, ὅπως πρέπει νά ἐπανέλθουμε καί στό ζήτημα τοῦ ποιός εἶναι Πρῶτος τς κάθε Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας. Τό Πατριαρχεῖο ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι Πρῶτος καί τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας γιατί εἶναι ὁ Πρῶτος του Γένους. Ἡ δική μας ἀπάντηση στόν ἰσχυρισμό αὐτόν εἶναι ἁπλή, μέ τή μορφή ἐρωτήματος, παρακάμπτοντας τά Θεολογικά καί Κανονολογικά συνεπόμενα: Πόσων Γενῶν εἶναι ὁ Πατριάρχης μας Πρῶτος; Τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων, τοῦ Γένους τῶν Ἀμερικανῶν, τοῦ Γένους τῶν Αὐστραλῶν, τοῦ Γένους τῶν Κορεατῶν, τοῦ Γένους τῶν Νεοζηλανδῶν, τοῦ Γένους τῶν Κινέζων, τοῦ Γένους κάθε Εὐρωπαϊκῆς χώρας καί ὅπου ἀλλοῦ; Μήπως ὅλες αὐτές οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Ὑφηλίου εἶναι ἙλληνικέςἬ μήπως πρέπει νὰ γίνουν ὅλοι αὐτοὶ οἱ λαοὶ Ἕλληνες, προκειμένου νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι;  Ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ἔχει πολλές φορές μιλήσει κατά τοῦ Ἐθνικισμοῦ. Τί συμβαίνει; Μήπως στὶς ἀνωτέρω Ἐκκλησίες δὲν εἶναι ὁ Πρῶτος ἀλλὰ ὁ Δεύτερος;  Τελικά, πῶς θά μπορέσουμε νά συνεννοηθοῦμε Θεολογικά, ἀφοῦ δέν μποροῦμε νά διαλεχθοῦμε οὔτε μέ στοιχειώδη λογική;

Πρέπει νά ἐπανέλθουμε καί στό θέμα τῆς Τουρκικῆς Ὑπηκοότητος, τήν ὁποία –ὅπως πληροφορήθηκα– ἔχουν ἤδη λάβει ὅλοι οἱ Μητροπολίτες τῆς Κρήτης καί τῆς Δωδεκανήσου(!), χωρίς  νά ὑπάρξη ὁποιαδήποτε ἐκκλησια-στική ἤ κρατική ἀντίδραση.



Θεωρῶ ἀπαραίτητο νά συνδέσω τό ἄρθρο μου αὐτό μέ τήν δεοντολογία καί τό ἦθος πού πρέπει κατά τήν ἐκτίμησή μου νά ἔχη ὁ ἀντιοικουμενιστικός ἀγώνας, διότι μερικοί προσπαθοῦν νά τόν ἀποπροσανατολίσουν, κατηγορώντας ἐμένα γι’ αὐτό πού κάνουν κατά τό σοφό γνωμικό: «τό δικό μου ὄνομα, πάρ’ το σύ γειτόνισσα»! Συνδέεται ὅμως αὐτή ἡ δεοντολογία ἄμεσα καί μέ τό θέμα τῶν «Νέων Χωρῶν».

Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι σέ ἕνα ἀγώνα, καί, μάλιστα, πνευματικό, εἶναι, νομίζω,  προαπαιτούμενο ἡ ἀναγνώριση τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος, ἡ ἐπισήμανση τῶν πραγματικῶν γεγονότων –θετικῶν καί ἀρνητικών– ἡ τοποθέτησή μας ἔναντι αὐτῶν τῶν γεγονότων, ἡ ἀξιολόγησή τους, ὅπως καί ἡ ἀξιολόγηση τῶν προσώπων πού πρωταγωνίσθησαν στά γεγονότα αὐτά, καί, βάσει αὐτῆς τῆς ἀξιολογήσεως, νά γίνεται ἡ χάραξη τῆς στρατηγικῆς γιά τήν εὐόδωση τοῦ ἀγῶνος.

Αὐτή τήν ἀρχή ἀκολούθησα πάντοτε καί, μέχρι σήμερα, δέν ἔχω διαψευσθεῖ στίς ἐκτιμήσεις μου, παρά τόν πόλεμο πού κατά καιρούς ἔχω δεχθεῖ ἀπό ἀνθρώπους πού στεροῦνται τῆς δυνατότητος νά βλέπουν τήν πραγματικότητα ἀλλά ἐπηρεάζονται ἀπό τήν συναισθηματική τους νοημοσύνη, ἕως ὅτου –βεβαίως– τά γεγονότα καταστήσουν τό πράγμα σαφές καί ὀφθαλμό-φανές στούς πάντες.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἔχω διαφοροποιηθεῖ καί στήν θεώρηση τοῦ Ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, διότι βλέπω πώς ἀπό τόν ἀγώνα αὐτόν ἀπουσιάζουν τά προαπαιτούμενα καί λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν –καί μάλιστα προβαλλόμενες μετά κρότου– ἀποσπασματικές τοποθετήσεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μέχρι χθές ἤσαν παντελῶς ἀπόντες ἀπό τόν ἀντιοικουμενιστικόν ἀγώνα, εἴτε ἀπό ἀδιαφορία, εἴτε λόγω ἐπιδιώξεως ἄλλων σκοπιμοτήτων, εἴτε λόγω τῆς νεαρᾶς τους ἡλικίας φυσικῶ τῷ λόγω δέν ἐγνώρισαν ἐν ζωή τούς πρωτα-γωνιστάς τοῦ Ὀρθοδόξου ἀγῶνος.

Ὅλοι αὐτοί, ἀνεξαρτήτως τοῦ λόγου πού κατά τό παρελθόν ἀπουσίαζαν –δικαιολογημένα ἤ μή– γράφουν καί ὁμιλοῦν σήμερα σάν νά ἄρχισε ἀπό αὐτούς ὁ Ἀντιοικουμενιστικός ἀγώνας, σάν νά ἀνακάλυψαν αὐτοί ὅλα τά προβλήματα τῆς Ὀρθοδοξίας, χρησιμοποιοῦν δέ θέσεις, αἰτιάσεις καί ἐπιχειρήματα πού πρωτοδημοσιεύονται στόν «Ὀρθόδοξον Τύπον» ἀπό πεντηκονταετίας μέχρι καί σήμερα, χωρίς νά αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά ἀναφέρουν τήν Πηγή πού ἀντλοῦν τίς ἐπισημάνσεις καί τοποθετήσεις τους.

Ἐπιπρόσθετη ἐπαλήθευση τούτου εἶναι τό πρόσφατο Συνέδριο, πού ἔγινε στόν Πειραιά, ὅπου δέν ἀναφέρθηκε οὔτε μιά φορά ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος»  –ὁ προσφυῶς ἀποκληθείς  ἀπό τόν π. Θεόδωρον Ζήσην «ναυαρχίδα τοῦ Ἀντιοι-κουμενιστικοῦ ἀγῶνος» – οὔτε ὁ π. Μάρκος Μανώλης,  οὔτε ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, παρεκτός τῆς ἀναγνώσεως ὑπό δύο ἀγωνιστῶν  Μητροπο-λιτῶν τοῦ κειμένου του γιά τό προτιμητέον τοῦ  καταποντισμοῦ τοῦ Πατρι-αρχείου στά βάθη τοῦ Βοσπόρου ἀπό τοῦ νά προδοθῆ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας, τό ὁποῖο εἶχα ἀνασύρει ἀπό τήν πληθύν τῶν γραπτῶν του καί τό προέβαλα  στό δημοσιευθέν   στόν «Ο.Τ.» (Φ. 2080, 31-7-2015) ἄρθρο μου «ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΗ-ΓΟΡΗΘΗ ΚΑΙ Ὁ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ  ΟΤΙ ΕΜΑΧΕΤΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΘΕΣΜΟΝ;», γιά τό ὁποῖο, μάλιστα, τότε εἶχα δεχθεῖ πυρά, ἐνῶ τώρα χαιρετίσθηκε μέ πολύν ἐνθουσιασμόν!

Τό ἴδιο ἐπανελήφθη μέ τήν ἀποστροφή τοῦ ἀγωνιστοῦ Καθηγητοῦ κ. Τσελεγγίδη περί τοῦ φόβου του μήπως ὁ Πατριάρχης φέρει αἰφνιδιαστικά στή Μεγάλη Σύνοδο τό ζήτημα τῶν «Νέων Χωρῶν». Παρουσιάσθηκε ὡς πρωτοφανής ἰδέα καί προεβλήθη ἰδιαιτέρως ἀπό ἐκείνους πού μέ συκοφαντοῦν ὡς ὑπονομευτήν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐνῶ ὅταν τό εἶχα πρωτογράψει στό ἄρθρο μου στόν «Ο.Τ.» (φ. 2106, 26 Φεβρουαρίου 2016)  μέ τίτλο «Κωνσταντινούπολις: Φανάρι ἤ Λυχνία;», ὅπως ἤδη προέγραψα, παραθέτοντας ἀνωτέρω και το σχετικό ἀπόσπασμα, εἶχα καί τότε δεχθεῖ καταιγισμόν.

«Γέγονα ἄφρων» γράφοντας αὐτά, ἀλλά μέ ἀναγκάζει ἡ Ἀλήθεια καί ἡ τιμιότητα νά λέγω τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους καί νά μήν ἐνδιαφέρομαι γιά τίς φιλίες καί τίς ἀναγνωρίσεις τοῦ κόσμου. Τό ὀφείλω καί ὡς συνέπεια τῆς ἀγάπης καί τῆς φιλίας πού μου ἔδειξαν οἱ προαναφερθέντες ἅγιοι ἄνθρωποι, πού ἀξιώθηκα νά τούς συναναστραφῶ, ἐνῶ δέν ἤμουν ἀντάξιός τους στό παραμικρό ἀλλά ἐκεῖνοι μέ περιέβαλαν μέ τήν ἀγάπη τους, τήν πνευματική τους Σοφία καί τήν ἄκρα ταπείνωσή τους, ὡς νά ἤμουν ἴσος μέ ἐκείνους! Αὐτοί εἶχαν καθαρή προέλευση, καθαρό πνευματικό παρελθόν, μακρόχρονη μαθητεία στίς Πηγές τῆς Ἀσκήσεως καί τῆς Νήψεως, ἀγωνίσθηκαν μέ αὐτοθυσία καί ἀπόλυτη αὐτάπαρνηση, διηκόνησαν καί ἐνσάρκωσαν τήν Ἀλήθεια καί γι’ αὐτό θεωρῶ προδοσία το νά μήν ἀντισταθῶ στήν προσπάθεια πού γίνεται στίς μέρες μας ἀπό  θεωρουμένους ὡς Παραδοσιακούς ἀνθρώπους, νά χαράξουν μιά δική τους ἀγωνιστική στρατηγική, αὐτόνομη καί ἀδιάδοχη, ἡ ὁποία ἀξιολογεῖ τά ἐπιχειρήματα καί τήν Θεολογική σκέψη ἀναλόγως τῶν τίτλων καί τῶν ἀξιωμάτων πού ἔχουν οἱ ἀρθρογράφοι ἤ τῆς φιλίας καί τῆς ἐξαρτήσεως πού ἔχουν μεταξύ τους ἤ τῶν ἀπωτέρων σκοπιμοτήτων τους.

Ἡ ἀντίστασή μου δέν ἔχει κανένα ἰδιοτελῆ ἤ προσωπικό χαρακτήρα, ἀφοῦ πάντοτε παρέμεινα ἕνας ἁπλοῦς ἔγγαμος πρεσβύτερος, γράφων, ὅμως, ἐκ νεότητός μου  καί ἐναντίον ἰσχυρῶν ἐκκλησιαστικῶς κρατούντων, ἀπό τούς ὁποίους καί εἶχα ἐκκλησιαστική ἐξάρτηση.΄Ἔγραφα τότε πού κάποιοι Ἀρχιμανδρίται ἐφοβοῦντο νά γράψουν καί ἐν τῷ κρυπτῶ μέ συνέχαιραν καί μέ προέτρεπαν νά συνεχίσω νά γράφω γιατί αὐτοί δέν ἤθελαν νά ἐκτεθοῦν, ἀποβλέποντες στήν μελλοντική τους ἐξέλιξη καί γι’ αὐτό ἔγιναν καί ἐπίσκοποι.

 Ἡ ἀντίστασή μου, λοιπόν,  γίνεται, διότι πέραν τοῦ   πνευματικοῦ χρέους μου ἔναντί των Πατέρων μας, αἰσθάνομαι ὅτι μέ τά γραπτά μου, ὡς ὁ τελευταῖος ἐπιζῶν ἀρθρογράφος στενὸς συνεργάτης τοῦ π. Μάρκου,  ἔχω χρέος νά ὑπενθυμίζω τό παλαιόν του «Ὀρθοδόξου Τύπου» πνεῦμα, πού εἶναι καί τό γνήσιο πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἄνευ σκοπιμοτήτων ἀγωνιστῶν Της, σαλπίζοντας πρός πάσαν κατεύθυνσιν πώς «ὅ,τι λάμπει, δέν εἶναι χρυσός» καί, συνεπῶς, πρέπει οἱ πιστοί μας νά μήν γίνονται ἀκόλουθοι ἀνθρώπων πού ἔχουν μόνο προσωρινή ἀντιοικουμενιστική πέννα, ἀλλά νά ἐλέγχουν τήν προϊστορία τους, τίς σχέσεις καί φιλίες πού ἔχουν μέ τούς «περί τήν πίστιν ναυαγήσαντας» καί τόν σεβασμό καί τήν τιμή πού δείχνουν πρός τούς κεκοιμημένους πρωταγωνιστάς τοῦ Ἀγῶνος.  Σεβασμὸς ποὺ εἶναι ἀπαραίτητος ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖες προτάσσουν πάντοτε τὴν φράση: «Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι»!



Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης


Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

Παραλήρημα Ιεράρχη της Κρήτης για σκοπιμότητες μέσα από ιστοσελιδες

mitra


Με έκπληξη διαβάσαμε αυτά που είπε προ ημερών ο γνωστός οσφυοκάπτης Μητροπολίτης της Εκκλησίας της Κρήτης,  σε ομιλία που έκανε σχετικά με την πορεία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
Ο Σεβασμιώτατος όπως αναφέρει το Δελτίο της Ιεράς Μητροπόλεως, το οποίο συντάσσουν οι ίδιοι νομίζοντας ότι απευθύνονται σε άβουλα πρόβατα όπως έχουν συνηθίσει, λέει πως ο Ποιμενάρχης μίλησε με θεολογικό και εύληπτο λόγο!
Και τι μας είπε ο Μητροπολίτης στον θεολογικό του λόγο για την Αγία Σύνοδο; Τίποτα πάντως που να αφορά την ταμπακιέρα, παρά μόνο μερικά έτοιμα κόψε ράψε χωρία του Ευαγγελίου τα οποία δεν ήταν και από στήθους…
Επίσης μας είπε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελεί τον εγγυητή της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το οποίο όπως συμπλήρωσε δεν επηρεάζεται από «συναγωγές οιησιφόρων και δοξομανών εναντιολόγων»…πάντως για το συναγωγές μην παίρνετε και όρκο, απλά θυμηθείτε το 2009 στη Νέα Υόρκη!
Τι μας λέτε Σεβασμιώτατε; Πραγματικά συγκλονιστικός ο λόγος σας, θεολογικότατος και χωρίς εμπάθεια, γεμάτος αγάπη μόνο προς εκεί που υπάρχει το συμφέρον…
Σε άλλο σημείο μας είπε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το ηγετικό και συντονιστικό Κέντρο της Ορθοδοξίας, ενώ προβάλει μόνο την Ορθόδοξη Παράδοση.
Σεβασμιώτατε, δεν χρειάζεται να μας πείτε εσείς τι είναι η Μητέρα Εκκλησία, οι χριστιανοί έχουν νουν και γνωρίζουν.
Πάντως εάν βάζαμε την ομιλία θα βλέπατε ότι η «γλώσσα» έφτασε στο πάτωμα από την κολακεία προς το Σεπτό Κέντρο, εντάξει προσπαθείτε και εσείς να γίνετε Αρχιεπίσκοπος...το καταλάβαμε!
Επίσης ο εν λόγω Ιεράρχης στον θεολογικό του λόγο είπε ότι τα πολυμέσα διαδικτυακής πληροφορήσεως εύκολα τροφοδοτούνται με άκριτες και κακοήθεις μικρότητες, παραπληροφόρηση, προσωπικές εμπάθειες, οι ξένες σκοπιμότητες.
Είδαμε και εσείς Σεβασμιώτατε δεν αναζητείτε καθόλου τα πολυμέσα της διαδικτυακής πληροφορήσεως, που ότι κάνετε το αποστέλλεται στα διαδικτυακά ΜΜΕ, για να προβάλλεται την διακονία σας.
Όταν όμως λέτε κάτι Σεβασμιώτατε να το λέτε με στοιχεία, όχι πετώντας έτσι αόριστα στον αέρα περί διαδικτύου, βάζοντας όλους σε έναν ντορβά…
Κλείνοντας Σεβασμιώτατε, θα σας προτείναμε να ασχοληθείτε με την Επαρχία σας και την Μητρόπολή σας, και να αφήστε το κήρυγμα στα πολυμέσα του διαδικτύου...τα οποία δεν είναι υπάλληλοί σας όπως έχετε μάθει να αντιμετωπίζεται τους γύρω σας!

Ο αχωρητος Παντι, πως εχωρηθη εν γαστρι;

 Ο αχωρητος Παντι, 
                  πως εχωρηθη εν γαστρι;
του παπαΗλια



Η σιωπή των Ποιμένων (του Γεωργίου Μηλιώτη)

Η σιωπή των Ποιμένων 

 (του Γεωργίου Μηλιώτη)

Του Γεωργίου Μηλιώτηεκπαιδευτικού

Με έκπληξη και οργή διαβάσαμε σε πρόσφατο δημοσίευμα σε ιστοσελίδα εκκλησιαστικών ειδήσεων, τις θέσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, σχετικά με τη θεματολογία της επερχόμενης Αγίας και Μεγάλης – όπως την ονομάζουν οι εμπνευστές της – Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
   Το πράγμα θα είχε περάσει απαρατήρητο ενδεχομένως, εντασσόμενο κι αυτό σε μια πλειάδα παρόμοιων απόψεων που έχουν εκφραστεί κατά καιρούς και σε ανύποπτη χρονική στιγμή από ιεράρχες του οικουμενικού θρόνου ή και κάποιους ελάχιστους της ελλαδικής εκκλησίας, αν δεν βρισκόμασταν ήδη στην τελική προ της Συνόδου ευθεία και αν ο Σεβασμιώτατος εξέφραζε μια  - έστω και αμφιλεγόμενη και εν πολλοίς αιρετίζουσα – προσωπική άποψη.

Το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ είναι  σήμερα ένας εκ των κορυφαίων ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, μέλος της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εκ των διοργανωτών της Μεγάλης Συνόδου και εξ' απορρήτων συνεργάτης του Οικουμενικού Πατριάρχη αποδεικνύει περίτρανα κάτι που πολλοί εξ' ημών φοβόμαστε και κάποιοι άλλοι δεν θέλουν – ή κάνουν πως δεν θέλουν, στρουθοκαμηλίζοντας - να παραδεχτούν.

Κι αυτό είναι ότι η σχεδιαζόμενη Σύνοδος, με τη φτωχότατη θεματολογία (παρά την 50ετή προετοιμασία της και τα μεγάλα και παχιά  λόγια των διοργανωτών), δεν γίνεται για να διατρανώσει την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας – λες κι αυτή έχει διαρραγεί – αλλά αποσκοπεί στην νομιμοποίηση της αίρεσης, στην απόδοση εκκλησιαστικότητας στους σχισματικούς χριστιανούς της Δύσης και στην αποδοχή των πάσης φύσεως αιρετικών, παπικών και προτεσταντών, ως “κανονικών” πλέον, από το ορθόδοξο πλήρωμα.

Ο “άγιος” Γαλλίας, ο οποίος δήλωσε ανερυθρίαστα και προκλητικά ότι “δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν αναγνωρίζουμε όλες τις άλλες Εκκλησίες είτε είναι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, είτε οι Εκκλησίες οι οποίες προήλθαν από την Μεταρρύθμιση. Πρέπει να είμαστε λογικοί σε όλα αυτά τα θέματα”, επιβεβαιώνει αυτή την τραγική πραγματικότητα.
  Χωρίς ίχνος ντροπής, λοιπόν, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη, παρουσιάζοντάς το ως κάτι το τελείως φυσιολογικό και αναμενόμενο –μάλιστα και ως κοινή, των κατά τόπους Εκκλησιών, απόφαση– ήρθε η “λογική” του Μητροπολίτου Γαλλίας.

Εκείνο, όμως που προκαλεί πραγματική ανησυχία στον λαό του Θεού, που επιτείνει την αναστάτωση του πληρώματος και οδηγεί σε ποικίλα συμπεράσματα, είναι η σιγή ιχθύος των υπολοίπων Ιεραρχών. Δεν περιμένουμε, ασφαλώς, κάποια αντίδραση από τους Επισκόπους του Πατριαρχείου. Απαιτούμε, όμως, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ως οργανικά μέλη του Σώματος του Χριστού, ως “ποίμνη αγία και εκλεκτή”, την οφειλόμενη αντίδραση στις παραπάνω δηλώσεις από τους Ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας. Θεωρούμε ότι είναι ανεπίτρεπτο, μετά τα τελευταία γεγονότα, οι Ποιμένες μας να σιωπούν, να κάνουν ότι δεν βλέπουν ή ότι δεν ακούν. Ήρθε ο καιρός της ομολογίας και για κείνους και για εμάς.

Το επιχείρημα πολλών ιεραρχών ότι δεν μιλούν – κι αυτό συνιστούν ότι πρέπει να κάνουμε κι εμείς – διότι ο λαός δεν πρέπει να διχάζεται, καταντά μέρα με τη μέρα ανεπίκαιρο, έωλο, καταστροφικό. Ο διχασμός οφείλεται στην άγνοια. Όχι στην αλήθεια. Ο διχασμός προκαλείται ακριβώς από τέτοιες αντιπαραδοσιακές και αντορθόδοξες τοποθετήσεις διακεκριμένων, υποτίθεται ιεραρχών. Ο διχασμός παράγεται από αψυχολόγητες και ανόητες ενέργειες όπως η πρόσκληση του Πάπα στη Λέσβο για την καταπολέμηση –άκουσον, άκουσον!– του προσφυγικού. Αν –ο Θεός να δώσει να μην γίνει ποτέ– πραγματοποιηθεί η Σύνοδος και υπογράψει τα απαράδεκτα προς ψήφιση κείμενα, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι ο διχασμός θα είναι πολύ μεγάλος, πολύ οδυνηρός.

Πώς, λοιπόν, μπορούν να σιωπούν οι ποιμένες μας; Πώς μπορεί να σιωπήσει κανείς όταν όλα δείχνουν ότι η επερχόμενη Σύνοδος απεργάζεται παράνομα, προσβλητικά και αντορθόδοξα δόγματα ένεκα της ψευδεπίγραφης διαχριστιανικής και διαθρησκειακής προσέγγισης; Πως μπορεί να αποσιωπάται το γεγονός της πλήρους και παταγώδους αποτυχίας των πολύχρονων Διαλόγων στα πλαίσια του ΠΣΕ; Πως μπορεί να σωπαίνει κανείς όταν οι αιρετικοί προσκαλούνται και τιμώνται από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, όταν συμμετέχουν σε λατρευτικές συνάξεις, όταν εκείνοι αποκαλούνται αγιώτατοι αδελφοί, οι αντίχριστες οργανώσεις τους Εκκλησίες, οι αιρεσιάρχες αρχηγοί τους Ποιμένες της Εκκλησίας του Χριστού; Για ποια Εκκλησία μιλούν; Για ποιον Χριστό; Γιατί οι ποιμένες μας εξακολουθούν τόσο προκλητικά να σωπαίνουν;

Ο λαός μας ανησυχεί. Και αν κάποιοι από μας αγνοούν τα τεκταινόμενα, είναι δική μας η ευθύνη αλλά και μεγάλη αυτή των ποιμένων μας. Ο καιροί πλέον δεν συγχωρούν την άγνοια και την αδιαφορία. Δεν επιτρέπεται πια η σιωπή. Έχουμε όλοι μας μέγιστη ευθύνη. Πρώτα πρέπει να ενημερωθούμε κι έπειτα να ενημερώσουμε τους αδελφούς μας. Οφείλουμε να μεταφέρουμε τον προβληματισμό, την θλίψη και την πικρία μας στους πνευματικούς μας πατέρες. Κι αυτοί με τη σειρά τους οφείλουν να αφουγκραστούν τον λαό που αγωνιά. Και επί τέλους, να μιλήσουν!
«ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ» ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΙ ΑΠΟΡΙΕΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====

Ο κ. Ιωάννης Λότσιος μιλά στο «Αμήν» για τους παρατηρητές στην Πανορθόδοξη Σύνοδο, με βάση την παρ. 14 του Κανονισμού. Εκεί αναφέρεται ότι «παρατηρηται άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών, ως επίσης και στελέχη άλλων χριστιανικών οργανισμών παρίστανται στην έναρξιν και λήξιν των εργασιών της Συνόδου άνευ δικαιώματος λόγου ή ψήφου». Εδώ επαναλαμβάνεται η γνωστή διακήρυξη για την μετατροπή  όλων των αιρεσεων, εν μιά νυκτί, σε «Εκκλησίες» και «Ομολογίες». Κι έρχεται κι από πάνω ο Σεβ. Μεσσηνίας να μας κάνει και μάθημα ανάγνωσης πώς να εννοήσουμε τη λέξη Εκκλησία. 

Το κείμενο είναι αρκούντως σαφές κι η αντίφαση προφανέστατη. Από τη μια ομολογείται ότι η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία κι από την άλλη ανακαλύπτουμε ότι οι αιρέσεις όλες, προεξάρχοντος του Παπισμού, είναι Εκκλησίες!!! 

Στη συνέχεια ο κ. Λότσιος μας πληροφορεί ότι το καθεστώς των «παρατηρητών» είναι πράξη της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου των Παπικών. Βέβαια! Γίνεται να μη μιμηθούμε τις αιρετικές πρακτικές; Μαθαίνουμε όμως και κάτι άλλο. Στη Β΄Βατικάνεια Σύνοδο πρώτο το Πατριαρχείο της Μόσχας έστειλε παρατηρητές και τους ακολούθησε κατά πόδας ο Πατριάρχης Αθηναγόρας. Κρίμα! Του «έφαγαν» τα πρωτεία σε οικουμενιστικές κορώνες! 

Στη συνέχεια μας λέει ο κ. Λότσιος: «εάν η εξαγγελία της Συνόδου ήταν «Οικουμενική» έπρεπε να συμμετέχει ολόκληρος ο χριστιανικός κόσμος, ειδικότερα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία». Περί τούτου τι φω και τι λαλήσω; Για τον κύριο αυτό ούτε αιρετικοί υπάρχουν, ούτε δόγματα υφίστανται, μήτε παραχάραξη της «άπαξ παραδοθείσης τοις αγίοις πίστεως» υπάρχει. Πλήρης δογματική αχρωματοψία, ψηλαφητό σκοτάδι, οικουμενιστικό παραλήρημα πρώτης κατηγορίας.

Πότε οι αιρετικοί παρεκάθηντο σε Οικουμενικές Συνόδους, σαν κανονικά μέλη τους; Έχετε πάρει διαζύγιο από την ιστορία της Εκκλησίας και ειδικότερα αυτή των Οικουμενικών Συνόδων κ. Λότσιο; Αναμφιβόλως είναι καταδικασμένος στη συνείδησή σας ο Μ. Αθανάσιος που αγωνίστηκε  μια ζωή για το δογματικό όρο «ομοούσιος» της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου κι όλοι οι Άγιοι Πατέρες φυσικά. Ενδιαφέρων τέλος είναι ο κατάλογος των αιρετικών που μας παρουσιάζει ο κ. Λότσιος. Πρώτοι και καλύτεροι οι Παπικοί με δυό αντιπροσώπους. Ο αιρεσιάρχης Πάπας ήθελε να παρουσιαστεί αυτοπροσώπως και δεν τον προσκάλεσαν! Κρίμα! Ακολουθούν οι Μονοφυσιτικές ομάδες των Κοπτών, Αιθιόπων, Αρμενίων (με δυο αντιπροσώπους), Ιακωβιτών, οι Αγγλικανοί (ελήφθη πρόνοια να μην στείλουν γυναίκες «επισκόπους»!), οι Παλαιοκαθολικοί, οι Λουθηρανοί, οι «Ευαγγελικοί» της Γερμανίας. Έπεται το κακόφημο «Π.Σ.Ε.», το «Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Εκκλησιών» και το «Συμβούλιο Εκκλησιών Μέσης Ανατολής». Οι Ουνίτες θα είναι επίσης παρόντες και η Εκκλησία της Ρωσσίας, που κόπτεται για τη φοβερή τους προπαγάνδα κατά των Ορθοδόξων της Ουκρανίας, δεν έφερε καμία αντίρρηση! 


Κλείνω το σχολιασμό με την παρατήρηση του κ. Λότσιου: «Η άρνηση παρουσίας παρατηρητών θα σήμαινε για την ίδια την Ορθοδοξία,με τα σημερινά δεδομένα, εσωστρέφεια». Ολοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη, τραγουδάει το φάλτσο οικουμενιστικό τραγουδάκι του ο κύριος αυτός. Που να εννοήσει τα λόγια του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, που ήταν «εσωστρεφής», όταν διακήρυττε: «όσο χωρίζομαι από αυτούς (τους Παπικους) τόσο ενώνομαι με το Θεό».

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

OI ΣΦΑΚΙΑΝΟΙ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΧΡΕΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΛΙΒΕΡΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΘΕΑΤΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ16270629 b

  


OI ΣΦΑΚΙΑΝΟΙ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΧΡΕΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΛΙΒΕΡΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΘΕΑΤΕΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ16270629 by Odtsol


Απο την παλαι ποτε Oρθοδοξη ( νυν δε Αχρικαιριτικη και Σιγονταροοικουμενιστικη ), εκκλησιαστικη εφημεριδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ της 20 Μαϊου 1998 αναδημοσιευουμε το παρακατω αποκαλυπτικο κειμενο καταγγελιας των αθεατων πλευρων του Μηδενιστη Πιθηκανθρωπου Νικου Καζαντζακη.
ΤΕΛΕΙΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΝΔΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΞΙΟΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ ΚΑΙ ΧΙΤΛΕΡ, ΘΕΡΜΟΣ ΟΠΑΔΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥ ΨΕΥΤΟΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΝΙΤΣΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΟΣ ΥΒΡΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
"Μισω την Ελλαδα και συχαινομαι τους Ελληνες", εγραφε ο Πιθηκανθρωπος.
Απολαυστε(!!!),  τις αχρειοτητες του και τις αλλες πρωτοφανεις ασχημειες του. 

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΣΤΡΙΑ JOLIE, ΤΩΡΑ Ο ΠΑΠΑΣ ΤΟΥ CHRISLAM ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Έχει γραφεί από πολλούς, κυρίως ξένους δημοσιογράφους, ότι η μουσουλμανική άνθρωποθύελλα που εισβάλει στην Ευρώπη χρησιμοποιείται από την Νέα Τάξη για να πολτοποιήσει της δυτικές κοινωνίες και φυσικά και την ελληνική, που μάλιστα θεωρείται μετά την μνημονιακή καταστροφή σαν την πιο… «εύπεπτη».


    Αλλά το πιο θλιβερό είναι πως σε αυτή την γραμμή έχει ταυτιστεί απόλυτα η θρησκευτική ηγεσία της ελληνικής εκκλησίας, δηλαδή στην γραμμή της υποταγής στην Νέα Τάξη και του σταδιακού διωγμού κάθε ελληνορθόδοξης άποψης.
     Όπως αναφέρεται, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αυτός που πέταξε ενδεικτικά τον σταυρό από πάνω του για να μη θίξει τους μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες, κάλεσε τον Πάπα Φραγκίσκο να έρθει στην Ελλάδα και να πάνε μαζί στην Λέσβο για να επισκεφτούν τους μουσουλμάνους. Φυσικά χωρίς σταυρούς και τέτοιες …»αηδίες»!
  Μάλιστα στην πρόσκληση του αρχιεπισκόπου συμπεριλαμβάνεται και ο προκαθήμενος του Φαναριού, ένθερμος οπαδός της Νέας Τάξης.
   Δηλαδή όλοι οι «σύντροφοι» μαζί, σφιχταγκαλιασμένα για την δόξα του Ισλάμ και της Νέας Πανθρησκείας!
    Ευλογείτε λοιπόν και καλώς τα δεχτήκατε όλοι εσείς που συντάσσεστε μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο αλλά …χωρίς τον Σταυρό!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Συζήτηση στην Ημερίδα της Θεολογικής Σχολής για τη Μεγάλη Σύνοδο:

Αμηχανία και πολλά
φλέγοντα αναπάντητα ερωτήματα
«…μόλις  ακούσθηκε  η  λέξις  ‘’αίρεση’’,  βιάσθηκε  να  δώσει  τέλος  στην  ημερίδα»...!!!
   Κατά την ημερίδα της Θεολογικής Σχολής, που έλαβε χώρα στις 5 Απριλίου 2016 με θέμα: "Η θεματική της Αγίας και Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου 2016", σε ερώτημα του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου, που προέκυψε κατά τη συζήτηση πάνω στην περί μεικτών γάμων θεματολογία, «ποιοί είναι οι ετερόδοξοι και ποιοί οι αιρετικοί;»
εντύπωση προκάλεσε η αμηχανία των συμμετεχόντων, οι οποίοι απέφυγαν να δώσουν σαφείς απαντήσεις.
  Μπορεί ο Θεοφιλέστατος να ήθελε πράγματι να δοθεί κάποια λογική διευκρίνηση στη διάκριση των δύο παραπάνω όρων, όμως το ζήτημα, που θίγει το παραπάνω ερώτημα, από μόνο του παίρνει μιά βαρύνουσα θεολογική τροπή για εμάς τους ορθοδόξους πιστούς: Μήπως σήμερα οι αιρετικοί είναι οι Παπικοί, μήπως οι Προτεστάντες, μήπως οι Αντιχαλκηδόνιοι; Δύσκολο ερώτημα σε μια δύσκολη συγκυρία της Οικουμενιστικής φάσης των διμερών διαλόγων, στην οποία η ‘’αγαπολογία’’ προηγείται και απαγορεύει τέτοιες βαριές συζητήσεις. Έτσι εξηγείται και η εν τέλει αφωνία πάνω στο θέμα αυτό, αλλά και η παράξενη στάση του διευθύνοντος τη συζήτηση, ο οποίος καίτοι είχε προαναγγείλει μια δεύτερη σειρά συζητήσεων, μόλις σε κάποια ερώτηση ακούσθηκε η λέξις ‘’αίρεση’’, βιάσθηκε να ακυρώσει την προαναγγελία νέων συζητήσεων και να δώσει τέλος στην ημερίδα.
  Αλήθεια, αν στην θέση των ανωτέρω παρευρίσκονταν ορθόδοξοι Πατέρες, Άγιοι, αλλά και οι μεγάλου θεολογικού αναστήματος παραδοσιακοί διδάσκαλοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, προγενέστεροι αλλά και νεότεροι, όπως ο Ιουστίνος Πόπποβιτς, ο όσιος Πορφύριος κ.ά., αναμφίβολα θα προσδιόριζαν και θα ονομάτιζαν τους αιρετικούς. Εξ άλλου, όπως βλέπουμε στην Ιστορία των Συνόδων, κάθε φορά που το πλήρωμα της Εκκλησίας ταλανιζόταν από αιρέσεις, συγκαλείτο σύνοδος προς αντιμετώπιση του κινδύνου. Στην προκείμενη όμως περίπτωση της συγκληθησόμενης ‘’Μεγάλης Συνόδου’’ όχι μόνο δεν γίνεται αναφορά σε κάποια αίρεση, αλλά και στα προτεινόμενα προς συζήτηση κείμενα αποφεύγεται ακόμη και ο ίδιος ό όρος ‘’αίρεση’, αντικαθιστώμενος από τον σαφώς πολύ πιο ήπιο όρο ‘’ετερόδοξος’’.
  Τελικά, αναρωτιέται κανείς: Σήμερα δεν υπάρχουν αιρέσεις; Τί καλείται να διευθετήσει η Σύνοδος;  
 

"Την Ελλάδα, μια φτωχοποιημένη χώρα την γεμίζουν λαθρομετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος". Ποιά η σκοπιμότητα;

  Συντονιστική Επιτροπή Ορθοδόξων Πολιτών Ημαθίας "Προς την Ιερά Σύνοδο"



Αφού έκλεισαν τα σύνορα οριστικώς, γιατί η κυβέρνηση δεν τους επιστρέφει πίσω; Μήπως παίζει το ύποπτο παιχνίδι των σκοτεινών κέντρων αποφάσεων, εις βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, με απώτερο σκοπό την ισλαμοποίηση της Ελλάδος;
 
Προς την Ιερά Σύνοδο
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ι. Γενναδίου 14  11521 Αθήνα
             Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
                   Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, […]
   Ως Έλληνες πολίτες, αναγκαζόμαστε πλέον -εκ των πραγμάτων- να σας καταθέσουμε τη βαθειά μας ανησυχία και αναστάτωση, όσον αφορά την συνεχιζόμενη ροή λαθρομεταναστών-προσφύγων, στην φτωχοποιημένη και διαλυμένη πατρίδα μας.
   Μετά το κλείσιμο και επισήμως όλων των συνόρων –ελληνοσκοπιανών, ελληνοαλβανικών, ελληνοβουλγαρικών– εις βάρος μας, αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι πολύ σοβαρό και ύποπτο παίζεται μπροστά στα μάτια  μας και εθελοτυφλούμε.
   Αλλά γιατί έκλεισαν τα σύνορα οι «καλοί» μας φίλοι και Ευρωπαίοι εταίροι; Δεν σας προβληματίζει αυτό; Μήπως για να εγκλωβιστούν τελικά αυτοί οι λαθρομετανάστες-πρόσφυγες και να παραμείνουν δια παντός εδώ; Και αφού έκλεισαν τα σύνορα οριστικά πλέον, γιατί η κυβέρνηση συνεχίζει και δέχεται κι άλλους κι άλλους κι άλλους;
   Μα αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να μείνουν στην πατρίδα μας, γιατί σώνει και καλά να γεμίσει η πατρίδα μας λαθρομετανάστες- πρόσφυγες, ίσως και τζιχαντιστές και τρομοκράτες, όπως δήλωσαν και  οι υπουργοί εξωτερικών των Σκοπίων και Σλοβακίας;
   Αφού έκλεισαν τα σύνορα οριστικώς, γιατί η κυβέρνηση δεν τους επιστρέφει πίσω; Μήπως παίζει το ύποπτο παιχνίδι των σκοτεινών κέντρων αποφάσεων, εις βάρος του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, με απώτερο σκοπό την ισλαμοποίηση της Ελλάδος;
   

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου