Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

5η συνεχεια ημεριδας για την ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ του Κολυμπαριου της Κρητης του 2016.

5η συνεχεια ημεριδας για την ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ του Κολυμπαριου της Κρητης του 2016.





ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΩΝ

 του  π. Βασίλειου  Βολουδάκη





Οἱ Ἐκκλησιαστικὲς καὶ οἱ Ἐθνικὲς ἑορτὲς εἶναι πάντοτε ὁρόσημα καὶ ὁδοδεῖκτες τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος. Τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τῆς Μελλούσης.
Εἰδικότερα στὸ Ἔθνος μας, οἱ Ἐθνικὲς ἑορτές –ὅπως αὐτή τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἡμέρα τοῦ Εαγγελισμο, στίς 25 Μαρτίου– συμπίπτουν πάντοτε μὲ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τονίζουν σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ Ἱστορία μας σ’ αὐτὴ τὴ γῆ εἶναι καὶ τὸ πρόκριμα γιὰ τὴν ζωή μας μετὰ θάνατον, γιὰ τὴν Αἰώνια Ζωή μας! Εἶναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι στίς Ἐθνικές Ἐπετείους ἑορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνος καί ὄχι τήν ἡμέρα τῆς νικηφόρου ἐκβάσεώς του. Καί τοῦτο, διότι «ἀπό Θεοῦ ἀρχόμεθα», ἀπό τόν Θεό πρέπει νά ἀρχίζουμε, ἀλλά καί γιατί ἡ βαθειά Πίστη μας σέ Ἐκεῖνον μᾶς δίδει τήν σιγουριά καί τήν ἀνάπαυση ὅτι θά ἐπιτρέψη νά μᾶς συμβῆ αὐτό πού μακροπρόθεσμα εἶναι τό πνευματικό μας συμφέρον καί ὄχι τό δικό μας κοντόφθαλμο θέλημα.
Αὐτὴ ἡ συμπόρευση τῆς Θρησκευτικότητός μας μὲ τὴν καθημερινότητά μας ἀπορρέει ἀπὸ τὰ Δόγματα τῆς Πίστεώς μας, ποὺ μᾶς ἐπιτάσσουν νὰ μὴν κάνουμε τίποτα στὴ ζωή μας τὸ ὁποῖο νὰ μὴν ἐκφράζη τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεώς μας.
Δυστυχῶς, στὶς μέρες μας, αὐτὴ ἡ Ἀλήθεια ἔχει πάψει νὰ σημαίνεται στὴν διάνοια καὶ στὴν καρδιά μας, γιατί ὁ Προτεσταντικὸς τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ Νεοέλληνα μᾶς ἔχει ὁδηγήσει νὰ θεωροῦμε ἐντελῶς ἄσχετη μὲ τὴν πνευματικότητά μας τὴν λειτουργία καὶ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Κράτους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κοροϊδευόμαστε πὼς ζοῦμε Χριστιανικά, ἐνῶ –λόγῳ τῆς Ἀθεϊστικῆς δομῆς τοῦ συγχρόνου Κράτους μας– ἡ προσωπικὴ καὶ ἡ οἰκογενειακὴ συμπεριφορὰ τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν μας ἔχει ἀλλοιωθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν συντριπτικὴ ἀνισότητα ἐπιρροῆς τῆς ἀθεϊστικῆς νοοτροπίας τοῦ Κράτους, ἔναντι τῆς σχεδὸν ἀφανισμένης Ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς, τὴν ὁποία, μάλιστα, πρέπει νὰ ἐπιζητῆ καὶ νὰ ἐπιλέγη κάθε Πιστὸς καταφεύγοντας μόνο στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, ἀφοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες πτυχὲς τῆς ζωῆς ἡ διδαχὴ αὐτὴ καὶ ἡ πρακτική της εἶναι ἐξαφανισμένες!
Ὡστόσο, τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ἀσυγχύτου ἀλλὰ καὶ ἀδιαιρέτου συζεύξεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῶν Ἐθνικῶν μας ἑορτῶν ἀγνοεῖται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Κληρικῶν καὶ τῶν Λαϊκῶν συμπα­τριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν στεγανοποιήσει τὴν Ἐκκλησιαστικοπνευματικὴ ζωή τους, νομίζοντας ὅτι δὲν κινδυνεύουν οὔτε αὐτοί, οὔτε τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τους ἀπὸ τὴν ἀθεϊστικὴ ὀσμὴ ποὺ ἀποπνέει τὸ σύγχρονο Ἑλληνικὸ Κράτος, σὰν νὰ ζοῦσαν τὴν καθημερινή τους ζωὴ μέσα σὲ πνευματικὰ ἀποστειρωμένα σκάφανδρα!
Πρόσφατα, μάλιστα, κάποιος Κληρικὸς, μαθητής μου στὴν ἐκκλησιαστική ἐκπαίδευση ἔγραψε ἕνα ἄρθρο μὲ τὸ ὁποῖο –προκειμένου νά στραφῆ ἐναντίον μου– πολεμάει τὴν παραπάνω Δογματικὴ Ἀλήθεια, ἐπιστρατεύοντας ἄσχετα θεολογικὰ καί ἁγιοπατερικά ἀποσπάσματα, ἀρνούμενος ἀκόμη καὶ τὴν Ἀλήθεια ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν διδαχὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ «Τ σχολεο νοίγει τν κκλησία»! Αὐτήν τήν Διδαχή, προσήρμοσα στὴν σύγχρονη πραγματικότητα (γιατί στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ δὲν ὑπῆρχαν ἐκλεγόμενοι Πολιτικοί, ἀλλὰ μόνο ὁ Τοῦρκος κατακτητής), γράφοντας: « Πολιτική ετε νοίγει ετε κλείνει τν κκλησία». Καί ὅμως, ἐκεῖνος, σκέπτεται καί γράφει σάν νά μήν ζῆ στόν παρόντα κόσμο καί σάν νά μήν πληροφορήθηκε ποτέ πόσα ἀθεϊστικά καθεστῶτα ἔκλεισαν Ἐκκλησίες, ἤ σάν νά μήν ἔχη τὴν δυνατότητα νά ἀντιληφθῆ τόν πόλεμο πού γίνεται διεθνῶς κατά τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, τοῦ Σταυροῦ καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν συμβόλων καί τήν καθημερινή ὑποτίμηση καί ἀπαξίωση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἀπό τό σύνολο σχεδόν καί τοῦ Πολιτικοῦ κόσμου τῆς Πατρίδος μας! Καί νά συνυπολογίση κανείς ὅτι τό ἀντορθόδοξο καί ἐξωπραγματικό αὐτό ἄρθρο τό ἔχει ἀναρτήσει καί ἱστοσελίδα, πού ἰσχυρίζεται ὅτι ἀγωνίζεται ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί μιᾶς πραγματικά Χριστιανικῆς Ἑλλάδος!
Σέ ἀντίθεση μέ ἐμᾶς τούς ὑποτιθεμένους πιστούς, οἱ ἀθεϊστές καί ἀμοραλιστές πολιτικοί μας ἔχουν καταλάβει αὐτή τήν σύζευξη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς πνευματικῆς ζωῆς μέ τήν καθημερινή ζωή τοῦ Κράτους καί τῶν πολιτῶν, πού πορρέει ς παραίτητο πακόλουθο τς συνεπος ρθοδόξου Πίστεως, καί γι’ αὐτό ἔχουν ἐπιδοθεῖ σέ μιά ἐπίμονη προσπάθεια, ἀρχικά νά ὑποβαθμίσουν καί σταδιακά νά καταργήσουν τίς Ἐθνικές Ἐπετείους, μέ τό προδοτικό ἐπιχείρημα ὅτι τἄχα οἱ ἑορτές αὐτές καλλιεργοῦν τόν ...ἐθνικισμό(!) καί ἐμποδίζουν τήν εἰρηνική συμβίωση στήν πολυπολιτισμική κοινωνία μας! Τό πραγματικό πρόβλημά τους, μως, εναι Χριστός καί κκλησία Του. Αὐτούς θέλουν νά ἐξοβελίσουν ἀπό τήν Πατρίδα μας!
Τίς ἑορτές πού συμβάλλουν στήν ψυχική, πνευματική καί σωματική μας ὑγεία καί εὐφροσύνη, ἔχουν ἀρχίσει οἱ κρατοῦντες νά ἀντικαθιστοῦν μέ ἀνόητες, ἐπιβλαβεῖς, πολυδάπανες καί ἐπιζήμιες κατ’ εὐφημισμόν ἑορτές. Μᾶς ἔχουν κατακλύσει μὲ κάθε λογῆς ἀνήθικες καί διεστραμμένες ἐπινοήσεις, ἀπό Διονυσιακά καρναβάλια πορνοβοσκῶν, παρελάσεις περηφάνων νωμάλων, μέχρι ἑορτῶν τοῦ τύπου ...«ορτή χρήσεως προφυλακτικν»!!! Ἔτσι, τώρα πιά, μέ τήν ἐπικρατοῦσα πολιτική, τήν «γουρουνίσια ρατότητα» (γιά νά θυμηθοῦμε λίγο καί τόν Λόρδο Βύρωνα), στό ἑξῆς, ὄχι μόνο οἱ Ἐθνοπνευματικές ἐπέτειοι, ἀλλά καί οἱ γιορτές τῆς Μητέρας καί τοῦ Πατέρα θά θεωροῦνται «κολοκύθια στό πάτερο»!
Καί καλά ἐμεῖς. «ξια ν πράξαμε» καί ἐξακολουθοῦμε νά πράττουμε, ἀπολαμβάνουμε. Ποιά ἀπολογία, ὅμως, θά ἔχουμε γιά τήν διαφθορά τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐγγονῶν μας, τήν ὁποία παρακολουθοῦμε σάν ψυχικά καί νοητικά παράλυτοι νά ἀνοσιουργεῖται ἀπό τούς πολιτικούς πού ἐμεῖς ἐκλέγουμε καί πληρώνουμε γιά δικούς μας Κυβερνῆτες καί παιδαγωγούς τῶν παιδιῶν μας, χωρίς κἄν νά “παίρνουμε εἴδηση” ὅτι παντοιοτρόπως μᾶς διαφθείρουν; Καί, πῶς θά ἀντικρύσουμε κάποια μέρα, στήν Μέλλουσα Κρίση ὅλους ἐκείνους, Κληρικούς καί λαϊκούς, Ἁγίους καί γενναίους Ἀγωνιστές τοῦ 1821, πού ἔδωσαν τό αἷμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός τους γιά νά μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπό τήν διακυβέρνηση καί καταπίεση ἀλλοθρήσκων, ὥστε νά ζοῦμε ἀνεμπόδιστα τόν Παράδεισο τῆς Πίστεώς μας; Καί τώρα ἐμεῖς, μέ τήν θέλησή μας, ψηφίζοντας, χειροκροτντας καί κλιπαρντας γιά “ρουσφέτια” τήν σέβεια, ὁδηγοῦμε τήν Πατρίδα μας σέ χειρότερη ἀπό τήν Τουρκική δουλεία. Τήν ὁδηγοῦμε, στόν ἀλύτρωτο ζυγό τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἀπάτης, πού μετά τόν καγχασμό της κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ὁδηγιῶν Του –ὅπως ἐκάγχασε κάποτε ὁ ἄφρων καί δυνάστης Ναπολέων στό Καπιτώλιο– δέν περιμένει τίποτε ἄλλο πιά, παρά τό μόνο βέβαιο: ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΒΑΤΕΡΛΩ!!!

                                          π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

θρησκειολογικός αχταρμάς…

 

του ΠαπαΗλια μας

Πληροφορούμαστε ότι ο αξιότιμος Υπουργός της Παιδείας θέλει να αντικαταστήσει το μάθημα των θρησκευτικών με τη θρησκειολογία. Με βάση προφανώς τα όσα του κανοναρχεί το «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που είναι θεσμικά αρμόδιο, και επεξεργάζεται και τις σχετικές προτάσεις»:«Για ιστορικούς, μας λέει, λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας».  
Μέσα από την μεγαλοφυή αυτή απόφανση αναδύονται κάποια εύλογα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα: Πόθεν εξάγεται ότι «ο ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών» οφείλεται μόνο σε λόγους «ιστορικούς» και είναι απλά και μόνο «πολιτισμικός»; Και ότι αυτό συνιστά «αναχρονισμό» και ότι συνεπώς το μάθημα των θρησκευτικών χρειάζεται «αναμόρφωση»;Και ποιοι είναι αυτοί οι «φωτισμένοι» ιεράρχες που μαζί τους φωταδιστές θεολόγους και πολιτικούς δεν έχουν καταλάβει ότι ο ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών αποτελεί υπαρξιακό και πρώτιστα θεμελιακό στοιχείο για την επιβίωση του ελληνικού έθνους! Δεδομένου ότι κράτησε άσβεστη την εθνική συνείδηση, όχι μόνο στη χιλιετία του Βυζαντίου άλλα και στα τετρακόσια χρόνιατης τρισβάρβαρης τουρκικής δουλείας. Πράγμα, που σημαίνει ότι αποτέλεσε και αποτελεί την θεμελιώδη πεμπτουσία της ελληνικής ψυχής. Την οποία κάποιοι επιδιώκουν διαχρονικάνα δολοφονήσουν. Γεγονός, που συνειδητοποίησε και αντιμετώπισε με όλο το σθένος της χαλύβδινης και αγιασμένης προσωπικότητάς του, στα σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας η όντως φωτισμένη προσωπικότητα του Πατροκοσμά. Σε αντίθεση με τόσους άλλους κληρικούςκαι εκσυγχρονιστές- ομόθρησκους και αλλόθρησκους-της εποχής του. Οι οποίοι, μεθόδευσαν τη δολοφονία του προκειμένου να εξαφανίσουν το έργο του.Που όμωςδιατηρήθηκε ζωντανό μέσα στα βάθη της ελληνικής ψυχής και αποτέλεσε τη θρυαλλίδα, που, σε μεγάλο βαθμό, άναψε τον πυρσό της παλιγγενεσίας του ’21…
Και είναι εξόχως θλιβερό και αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι επιχειρείται στις μέρες μας, με πρόσχημα την «αναμόρφωση» και τον εκσυγχρονισμό η μετάλλαξη, όχι μόνο του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά και γενικότερα της εθνικής μας συνείδησης. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κι απ’ την παράλληλη ομοβροντία αλλεπάλληλων κυμάτων ραγδαίας πολιτισμικής αλλά και φυλετικής διείσδυσης στον τόπο μας. Και η μετάλλαξη αυτή προωθείται, με βάση τις παραμορφωτικές αντιλήψεις, όπως προαναφέραμε,όχι μόνο κάποιων «εκσυγχρονιστών» πολιτικών, αλλά και κάποιων «φωτισμένων» ιεραρχών και θεολόγων. Οι οποίοι, αν δεν υποκινούνται, από κάποια ανθελληνικά κέντρα σκοτεινών δυνάμεων, είναι πρόδηλο ότι δεν ξέρουν τι λένε και τι πράττουν. Γιατί μαζί με τους οικονομικούς στραγγαλιστές της πατρίδας μας, οδηγούν ολοφάνερα το λαό μας προς τον ηθικό και πνευματικό του στραγγαλισμό. Γιατί λένε, για παράδειγμα, πως το μάθημα των θρησκευτικών θα «απευθύνεται σε όλα τα παιδιά του ελληνικού σχολείου ανεξάρτητα από την εθνική και θρησκευτική προέλευσή τους». Που σημαίνει ότι μια τέτοια προοπτική του μαθήματος βρίσκεται σε απόλυτη συστοιχία με το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης. Η οποία αποβλέπει στο να μεταβάλει λαούς και πολιτισμούς σε έναν απάνθρωπο πολιτισμικό πολτό. Όπου ο προκρούστειος αυτός θρησκευτικός αχταρμάς θα βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την σύμφυτη με το θρησκευτικό συναίσθημα ανθρώπινη φύση.

Και το ποια χαώδης διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην πολιτισμική συνείδηση των Ελλήνων και κάποιων άλλων λαών αποδεικνύεται στην τωρινή συγκυρία  απ’ την συμπεριφορά απέναντι στους πρόσφυγες.Όπου, σε αντίθεση με την πλειονότητα των Ελλήνων, οι λαοί αυτοί κακουργούν ασύστολα σε βάρος των προσφύγων και έχουν από πάνω και το θράσος να μας κουνούν επιτιμητικά το δάχτυλο. Και δυστυχώς οι περισσότεροι απ’ αυτούς φιγουράρουν και ως χριστιανοί. Παρότι η συμπεριφορά τους αποτελεί ντροπή, όχι μόνο για το χριστιανισμό, αλλά και για την στοιχειώδη ακόμη ανθρωπιά. Και όμως προς το παράδειγμα αυτών μας ζητούν να «εκσυγχρονιστούμε». Και πρώτιστα βέβαια ναπροσαρμοστούμε προς τον καπιταλιστικό προτεσταντισμό και τον παπικό ολοκληρωτισμό. Προς ένα κατασκεύασμα, δηλαδή, προκρούστειου «χριστιανισμού», που θα βρίσκεται σε αντίθεση με την γνωσιακή αλλά και βιωματική εμπειρία, που έζησαν και εξέφρασαν, όχι μόνο με τη σκέψη τους αλλά και με τη ζωή τους οι Πατέρες της Εκκλησίας. Όπως εξάλλου και οι ολιγογράμματοι μεν αλλά σοφοί σύγχρονοι άγιοι. Ωσάν τον Γέροντα Πορφύριο και τον Γέροντα Παΐσιο και πολλούς άλλους επιφανείς ή και αφανείς. Ή ακόμη μπορεί να επιδιώκουν την ισλαμοποίησή μας και  την προσαρμογή μας προς μια βαρβαρότητα, ωσάν αυτή των ISIS ή των γειτόνων μας Τούρκων, που επί τετρακόσια χρόνια τη ζήσαμε στο πετσί μας. Για να επαληθευτεί έτσι το ρηθέν υπό του συχωρεμένου Οζάλ ότι «"Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες. Αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους από την από εδώ μεριά και να τελειώνουμε πια με αυτούς".

«Δεν πρόκειται-μας λένε χαρακτηριστικά οι «εκσυγχρονιστές»-για θρησκειολογία, αλλά για ένα σύγχρονο μοντέλο θρησκευτικού μαθήματος, όπου η θρησκεία αντιμετωπίζεται ως συστατικό στοιχείο της ιστορίας και του πολιτισμού ενός τόπουΜε την έννοια αυτή, το νέο Πρόγραμμα Σπουδών εστιάζει στη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση, αλλά με γνωσιακή και όχι κατηχητική λογική, παρέχοντας παράλληλα συστηματική προσέγγιση στις άλλες θρησκείες». Που σημαίνει ότι τα θρησκευτικά μεταλλάσσονται σε «πολυσπόρια», που, σε αντίθεση μ’ εκείνα της γιορτής των Εισοδίων της Παναγίας, που είναι θρεπτικότατα και γευστικότατα θ’ αφήνουν τα παιδιά σε κατάσταση πνευματικού λιμού.Δεδομένου ότι θα τους στερούν το πλέον απαραίτητο θεμέλιο της ζωής τους, που είναι η θρησκευτική πίστη. Προκειμένου να είναι άβουλα έρμαια της Νέας Τάξης!…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΔΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ του θεολογου Παν. Νουνη



ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΔΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
του θεολογου Παν. Νουνη




 ξιότιμε κύριε Διευθυντά τς ΠΕΦΙΠ (Φίλοι τν Πολυτέκνων) κ. ωάννη Θαλασσινέ Χαρε!
1ον. Δέν χω μφισβητήσει, τι Γέρων Παΐσιος (γ.Π. πό ξς) ξέφραζε τίς διες ντιλήψεις, μέ κείνες τίς μφιλεγόμενης πιστολής πού φαίνεται νά πογράφει. ν σς λεγα μως, τι φίστατο νέκδοτη καί εροκρύφια πιστολή, καί δή χειρόγραφη το γ.Π. πού ναιρε τήν συγκεκριμένη πιστολή-λάβαρον  τά "ΣΗΜΕΙΑ τν ΚΑΙΡΩΝ" τότε, τί θά μς λέγατε; κ τινάς συγκριτικς τν χειρογράφων κ.. πιστολν καί γραπτν κειμένων το γ.Π. ξάγεται τό σφαλές καί πιστημονικό συμπέρασμα, τι ΔΕΝ εναι δική του περιώνυμος πιστολή. Κάντε καί σες, ν δύνασθε, τίς συγκρίσεις σας. Δέν πιθυμομε διόλου νά μειώσουμε τίς ποιες προσωπικές θέσεις καί σφαλμένες πόψεις το ποιου γίου, πολλ μλλον το Θεοφόρου Πατρός Παϊσίου. Μόνον νας τρελός καί παλαβός θά πραττε κάτι τέτοιον. Ο πόψεις τν γίων μας εναι σεβαστές, οχί μως λάθητες καί θεόπνευστες. Ατό μς τό διδάσκει ρθόδοξη Θεολογία τν Πατέρων τς κκλησίας, καί χι τάδε Νουνάκης τάδε Βολουδάκης. ρα ατά εναι μλλον, αθαίρετα καί πιπόλαια φαντασιολογήματα στά ρια τς συκοφαντίας. ξάπαντος ο γιοι Πατέρες δέν διεκδικοσιν τό λάθητον ες τό παν καί λο σύνολο τν πόψεων τους, ρα νθρωπίνος σαφς σφαλλαν καί σέ προσωπικές προφορικές πόψεις των λλά καί σέ  γραπτά των.ποιος θεωρε, τι σα γράφθηκαν καί λέχθηκαν πό τούς γίους τς κκλησίας μας, εναι λάθητα καί θεόπνευστα, χρήζει πειγώντος ψυχιατρικς θεαραπείας λλά ταυτόχρονα  καί ρθοδόξου Ψυχοσωματικς θεραπείας κατά τς πάρατης πνευματικς νόσου τς δεισιδαιμονίας, τς πολυτοποιήσις καί εδωλοποίησις τν κτιστν ρημάτων. Πολλ μλλον γνο καί μιλ σοβαρ, ν τυχόν καί βρέθηκε τό ντίδοτον τς... βλακείας!
2ον. λλά μως πιπρόσθετα, χει ποδειχθεί, ΓΡΑΠΤΩΣ καί πίσημα, τι θεολογικά πιστολή εναι ΔΙΑΤΡΗΤΗ καί σφαλμένη, διότι χει γραφτε πό τό 1997 θεολογικό ντιρρητικό σύγγραμμα κατά τς προβληματικς πιστολς. Δέν χρειαζόμεθα γαπητέ κύριε Διευθυντά ωάννη Θαλασσινέ νά εμεθα ατόπτες μάρτυρες διά τινά μφιλεγόμενη πιστολή, πού βγάζει μάτι, τι δέν εναι το γ. Π. πως δέν χρειάζεται μες τήν σήμερον, νά εμεθα ατόπτες μάρτυρες, διά νά πιστοποιήσομε καί νά πιβεβαιώσομε, τι π.χ. ο Θεόπνευστες πιστολές το ποστόλου Παλου, εναι δικές του. Καταλάβατε; Εναι δικές του, χι διότι μς τό διακηρύττωσιν ο μαθητές καί τά πνευματικοπαίδια το ποστόλου, λλά διότι μς τό πιβεβαιώνει, μς τό πιστοποιε καί μς τό ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ τινά Θεοφόρος Οκουμενική Σύνοδος πό τήν πιστασία πάμπολλων Θεοφόρων Πατέρων τς ρθοδόξου Καθολικς κκλησίας, μέ τήν σύμφωνη γνώμη λλά καί τεροχρονισμένη πικύρωση ατς κ τς λου Συνείδησις τς κκλησίας. Καταλάβατε τήν διαφορά; Καταλαμβαίνομε ποον εναι τό ζητούμενον; μως πό τήν λλη, ες τήν πιστήμη τς Καινς Διαθήκης καί τς Παλαις Διαθήκης, καθς καί ες τήν Πατρολογίαν, τν ταλαίπωρων καί τ ντι προτεσταντόπληκτων Θεολογικν Σχολν μας, μφιβάλλονται, κάποιες πιστολές το ποστόλου, κάποια Βιβλικά κείμενα, μφιβάλλονται βιβλία τν γίων Πατέρων, μέ πιστημονικό, κριτικό καί ποδεικτικόν τρόπον κ.ο.κ.
3ον. ν μως στήν Χαρισματική καί πλανή Θεολογία τν Πατέρων τς κκλησίας, χρειάζεται κκλησία ν Συνόδ, διά νά ποφασισθε, ν θά πιστοποιηθε λλά καί πικυρωθε αθεντικότης καί κανονικότης του, ν να κείμενον εναι ντως Θεόπνευστον καί λάθητον, πράγμα τό ποον δέν γινε (μλλον οτε καί θά γίνει) πό τό 1987 διά τήν συγκεκριμένη πιστολή "ΣΗΜΕΙΑ τν ΚΑΙΡΩΝ" πού τήν πογράφει γ.Π., μις καί λλοιώνει καί διαστρέφει σέ εδικά Γραφικά καί θεολογικά σημεα τήν Πατερική Διδασκαλία τς κκλησίας μας. ρα, χομε τό πλετο δικαίωμα, νά μφισβητομε καλόπιστα καί ρευνητικά τήν θεολογική ποιότητα καί αθεντία τς ποιας πιστολς, φοβα καί ποδεικτικά, μέχρι νά λάμψει λήθεια, πλήν τν εδη πικυρωμένων καί πιστοποιημένων πό τν γίων Θεοφόρων καί Οκουμενικν Συνόδων.

ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΔΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ του θεολογου Παν. Νουνη



ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΗΣ ΠΕΦΙΠ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΔΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ

του θεολογου Παν. Νουνη

γαπητέ κύριε ωάννη Θαλασσινέ Χαρε!


1ον. Γιατί νά λυπάστε γιά τήν νάμιξη (πό μν) το μακαριστο Μοναχο Νικόδημου Μπιλάλη; Ξεκαθαρίσματα για θέλομε νά γίνωσιν. Μις καί κάνατε μως ΔΗΜΟΣΙΑ τήν γραπτή παρέμβαση σας (ες τήν διωτική  σελίδα μας ες τό Facebook, εισβάλατε διάκριτα δηλαδή ες τόν προσωπικόν μας χρον)  ς διαλεχθομεν τότε [καί δημόσια] διά νά συμπροβληματισθομεν παντες. Δέν ντιλαμβάνεστε τήν λάχιστον ρχική ντίφαση καί ντινομία στά γραφθέντα σας; πό τήν μιά μς γράφετε μέ πόλυτη βεβαιότητα τά ξς: "Η συγκεκριμένη επιστολή του Αγίου Παϊσίου έχει γραφτεί από τον ίδιο πριν από πολλά χρόνια (1987) ". ν πό τήν λλή στήν προέκταση το λόγου σας, μς γράφετε: "Τώρα, εάν το κείμενο ήταν του π. Νικοδήμου ή όχι δεν το γνωρίζουμε, ούτε έχει και μεγάλη σημασία".

Προκείπτουσιν μερικά ζητήματα πό τίς δύο ατές θέσεις σας: Τελικά τήν γραψε, Γέροντας Παΐσιος (γ.Π. ες τό ξς), μήπως τήν ντίγραψε πό τόν γ. Νικόδημο (γ.Ν. ες τό ξς); πό τήν μιά μς δηλώνετε μέ βεβαιότητα τι τήν γραψε γ. Π., λλά χετε μλλον κάποιες μφιβολίες ν πιστολή, το χι, το πατρός Νικοδήμου;! Τό ν δέν γνωρίζετε σες προσωπικά διά τήν πιστολή ("ΣΗΜΕΙΑ τν ΚΑΙΡΩΝ"), ν το χι, το γ.Ν., εναι να λλο ζήτημα, μις καί πίσημα κυκλοφορε κοτζάμ πώνυμο Θεολογικό ντιρρητικό βιβλίο, τό ποον, πεξηγε μέ πάσα σαφήνεια τό στορικόν (λλα καί Θεολογικόν) πλαίσιον τς μφιλεγόμενης πιστολς καί φωτογραφίζει (νώνυμα μέν) τόν λόγιο Μοναχό Νικόδημο Μπιλάλη. σες κύριε ωάννη μου, σως δέν τό γνωρίζετε, λλά τό σύμπαν λο τό γνωρίζει. (ς μή κρυβόμαστε δηλ. πίσω πό τά δακτυλάκια μας καί νά στρουθοκαμηλίζομε νόητα). Γιά ρκετούς μως Χριστιανούς (πειδή ρωτοσιν ελογα καί λογικά) , χει μεγάλη σημασία νά ποσαφηνισθε τελεσίδικα, ν εναι χι, το Θεοφόρου Πατρός Παϊσίου. Πιθανόν νά φίστατο σημαίνων λόγος [ντός τς κκλησιαστικς Κοινότητας] διά νά γίνεται θέμα. Πέραν το τι γ. Π. σαφς καί φαίνεται νά συμφωνοσε μέ τίς θέσεις το μοναχο Νικοδήμου. ν το σφαλμένες ο σχατολογικές καί ντιχριστολογικές θέσεις το γίου πατρός Παϊσίου πολλ μλλον θά το καί το μακαριστο πατρός Νικοδήμου καί πάντων τν πνευματικν πογόνων τους. [τσι δέν πάγει, χαρισματικς, πνευματική διαδοχή πό τς πνευματικς πατρότητος;]

λλά καί πειτα, μς ποκαλύπτετε τά ξς νδιαφέροντα: "αποδεικνύεται από τη δημοσίευση του κειμένου του Αγίου Παϊσίου στο Περιοδικό μας («Πολύτεκνη Οικογένεια», αρ. 34/1987), όπου και ο π. Νικόδημος έχει διορθώσει τα ορθογραφικά λάθη"... προσωπικά πορ, διά τίνα κριβς λόγον κανε [φιλολογική] παρέμβαση ες τήν πιστολη το γ. Παϊσίου; [Δέν χομε μήπως μελετήσει νορθόγραφες πιστολές του σίου Γέροντος;] ν Μοναχός Νικόδημος Μπιλάλης κανε παρέμβαση στά ρθογραφικά της, καί εχε τέτοια διαίτερη σχέση καί θάρρος μέ τόν γ.Π. ποιός δύναται νά μς ποδείξει, τι δέν κανε νάλογη παρέμβαση [και τσι πιθανόν νά λλοίωσε καί νά διόρθωσε] σέ θεολογικά σημεα της δηλ. στό περιεχόμενο καί τς οσίας πιστολς;(!)

Δύνασθε νά μς ποστείλετε να περιοδικό σας το 1987 μέ τήν πιστολή το πατρός Παϊσίου διά τήν ρευνα μας;

Παλαιστινιοι Ορθοδοξοι Χριστιανοι τραγουδουν το "Μακεδονια Ξακουστη" μπροστα στο αγαλμα του Μεγαλου Αλεξανδρου της Θεσσαλονικης.

Παλαιστινιοι Ορθοδοξοι Χριστιανοι τραγουδουν το "Μακεδονια Ξακουστη" μπροστα στο αγαλμα του Μεγαλου Αλεξανδρου της Θεσσαλονικης.






Άραβες ορθόδοξους Χριστιανούς πρόσκοπους, από την Βηθλεέμ να παρελαύνουν και να παιανίζουν με τις γκάιντες τους το «Μακεδονία ξακουστή», αντίκρισαν το απόγευμα της Πέμπτης οι Θεσσαλονικείς, στο πλακόστρωτο την παραλίας στο ύψος του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου.
Συγκεκριμένα, οι πρόσκοποι έκαναν δοκιμές για την παρέλαση που θα πραγματοποιηθεί στο δήμο Νεάπολης – Συκεών, στην Λ. Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στο πλαίσιο του εορτασμού του δήμου για την επέτειο της 25η Μαρτίου.
«Θέλουν να διατηρήσουν τον Χριστιανισμό στην περιοχή τους»
«Είναι πρόσκοποι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από την Μπέιτ Τζάλα και το σύστημά μας τους έχει φιλοξενήσει και κατά το παρελθόν», ανέφερε στο «Seleo.gr», ο αρχηγός του 4ου Συστήματος Προσκόπων Συκεών, Φώτης Τσιγκρέλης, ενώ παράλληλα ανέφερε, ότι οι πρόσκοποι από την Βηθλεέμ, θα παρελάσουν αύριο μαζί τους στην παρέλαση του δήμου. Τέλος, ο αρχηγός του προσκοπικού συστήματος, είπε ότι ο σκοπός των Ορθοδόξων Χριστιανών προσκόπων, είναι να διατηρήσουν τον Χριστιανισμό στην περιοχή τους. Οι πρόσκοποι από την Μπέιτ Τζάλα, αναμένεται να αναχωρήσουν για την πατρίδα τους την προσεχή Κυριακή.
Η Μπέιτ Τζάλα
Η Μπέιτ Τζάλα είναι μια πόλη στην Βηθλεέμ στην οποία ζουν περίπου 12.000 άτομα, από τα οποία το 75% είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και το υπόλοιπο 25% είναι Μουσουλμάνοι.

3ο και 4ο βιντεο της Ημεριδας για την μελλουσα ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

3ο και 4ο βιντεο της Ημεριδας για την μελλουσα ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ






Ευχαριστουμε τον αγωνιστη ιστολογο της ιστοσελιδας "αποστολος Φιλιππος" Βασιλη Παπαμιχαλη για τον κοπο και τον μοχθο της βιντεοσκοπησης της ημεριδας των 4 μητροπολιτων.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Η ημεριδα στο Σταδιο Ειρηνης και Φιλιας για την ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ του 2016 ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
(στη συνεχεια και τα υπολοιπα βιντεο).




O ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!

O ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!

-Προδοτες της Πιστεως

Ούτος ορθώς εχαρακτηρίσθη ως Παναίρεσις
Διότι κατά την θεωρίαν των Οικουμενιστών η Ορθοδοξία δεν είναι η τελεία έκφρασις της Χριστιανικής Θρησκείας, δεν είναι η «μία, αγία,καθολική και αποστολική Εκκλησία», αλλ είναι μία εκ των πολλών Ομολογιών και Θρησκειών, εις τας οποίας είναι κατατετμημένη η ανθρωπότης. 
Διά δε της ενώσεως όλων των Ομολογιών και Θρησκειών θα προέλθη κατά τους οικουμενιστάς η πλήρης θρησκευτική αλήθεια. Διό και ως βάσις της ενώσεως τίθεται ο λεγόμενος δογματικός μινιμαλισμός.
Αλλ ως παρατηρεί ο Ορθόδοξος Ρώσος Μητροπολίτης Νικόλαος Κουτρίσκης, «ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Η Η ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ MINIMUM ΩΣ ΒΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΜΙΚΡΥΝΣΙΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΜΕΙΩΣΙΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ. ΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΙΣ MINIMUM ΑΝΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΘΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΘΟΝ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ».
Ως δε παρατηρεί και ο Μητροπολίτης Σάμου Ειρηναίος, ο περισσότερον όλων μελετήσας και κατανοήσας τον εκ του Οικουμενισμού κίνδυνον, «δεν είναι ορθόν να εξωθήται η Εκκλησία της Ελλάδος, από πολιτικούς και άλλους υπολογισμούς, να συμμετέχει εις το Οικουμενικόν Συμβούλιον και να είναι οργανικόν μέλος και να ψηφίζη και να ψηφίζεται και να ονομάζη η Γενική Συνέλευσις τους Αρχιερείς της ημετέρας Εκκλησίας ως μέλη των επιτροπών προς εκτέλεσιν των αποφάσεών της, καθ όν χρόνον η πρωτοβουλία διά τον ορισμόν των θεμάτων της ημερησίας διατάξεως ανήκει μόνον εις την διοίκησιν της οικουμενικής κινήσεως. Ένας εκ των ημετέρων καθηγητών, εκτιμώμενος βαθέως υπ αυτής, ηθέλησε να υποδείξη μίαν αναγκαίαν προσθηκην εις το κύριον θέμα της εν Έβανστον Γενικής Συνελεύσεως, που ήτο «ο σταυρωθείς Χριστός η ελπίς του κόσμου», την προσθήκην και «αναστάς Χριστός», και εν τούτοις απεκρούσθη η τοιαύτη πρότασις» (Ιδέ Μητροπολίτου Σάμου Ειρηναίου, η Ορθοδοξία έναντι της Οικουμενικής Χριστιανικής Κινήσεως, Αθήναι 1959, σελ.14,20).
Διαφωτιστικόν περί του Οικουμενισμού βιβλίον εξέδωκε και ο ζηλωτής κήρυξ της Ορθοδοξίας αρχιμανδρίτης π.Χαράλαμπος Βασιλόπουλος υπό τον τίτλον «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ». Καταπληκτικά είναι τα στοιχεία τα οποία εκτίθενται εις το βιβλίον τούτο. Δίδουν μίαν ζωηράν εικόνα, ήτις εμβάλλει εις φόβον και εις τρόμον πάσαν Ορθόδοξον ψυχήν. Τας ημέρας δε αυτάς εκυκλοφόρησεν και έτερον βιβλίον περί Οικουμενισμού του θεολόγου κ.Α. Δελήμπαση, υπό τον τίτλον «Η αίρεσις του Οικουμενισμού».
Το σύνθημα των Οικουμενιστών ως προς την Ορθοδοξίαν, την οποίαν μισούν θανασίμως, είναι τούτο: «ΚΑΤΩ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ! ΚΑΤΩ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ!». Φωνή ομοία προς την φωνήν των απάτριδων, οι οποίοι φωνάζουν : «ΚΑΤΩ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ!». Και η μεν φωνή των απάτριδων, ολιγότερον σημαντική και επικίνδυνος, ταράσσει πάσαν πατριωτικήν ψυχήν. ΕΝΩ Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΔΕΝ ΤΑΡΑΣΣΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΕΝ ΤΙ ΕΠΑΘΟΝ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΙ ΕΚ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
Διά τούτο το θέμα του Οικουμενισμού ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΣΟΒΑΡΑ, ΣΟΒΑΡΩΤΑΤΗ, ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΘΗ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΕΝ ΤΗ ΣΥΝΟΔΩ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ, ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΝΑ ΛΑΒΗ ΕΠΙΣΗΜΟΝ ΘΕΣΙΝ, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΣΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΣΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ, ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΓΚΑΤΑΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ. ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΟΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΠΑΣΑΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ, ΩΣ ΕΙΝΑΙ Π.Χ. ΑΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙ.
Ήδη το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας απηγόρευσε την συμμετοχήν των κληρικών του εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών. Τούτο οφείλη να πράξη και η Εκκλησία της Ελλάδος.


(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ 1972 ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ).
Το παραπάνω απόσπασμα είναι ειλημμένο από το βιβλίο του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου με τίτλο «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΙΣΜΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 1973, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ».

Εισήγηση Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, στην Ημερίδα για τη Μεγάλη Σύνοδο

ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Γιατί ἀπέσυρε τὸ φλέγον θέμα
ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος;
1. Ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ τοῦ 1924 διέσπασε τὴν λειτουργικὴ ἑνότητα καὶ προκάλεσε διαιρέσεις
Ἕνα ἀπὸ τὰ φλέγοντα καὶ ἐπείγοντα θέματα ποὺ ἐκαλεῖτο νὰ ἀντιμετωπίσει ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος ἦτο καὶ τὸ θέμα τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης, τῆς ἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, τὴν ὁποία, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, μονομερῶς καὶ πραξικοπηματικῶς, ἐπέβαλαν ἀπὸ τὸ 1924 τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τὴν μεταρρύθμιση δέχθηκε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ἐνῶ ὅλες οἱ ἄλλες Ὀρθόδοξες ᾽Εκκλησίες ἀντέδρασαν καὶ τὴν ἀπέρριψαν, ὅπως τὰ τρία πρεσβυγενῆ πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων, οἱ λοιπὲς Ἐκκλησίες καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἡ ἀντισυνοδική, ἀντικανονικὴ καὶ ἀναμφιβόλως λανθασμένη αὐτὴ ἐνέργεια, ποὺ δὲν ἀνταποκρινόταν σὲ καμμία ποιμαντικὴ ἀναγκαιότητα, ἐτραυμάτισε τὴν ἑνότητα τῆς ᾽Εκκλησίας ἑορτολογικὰ καὶ λειτουργικά, ἡ ὁποία ἑνότητα ἐπὶ δεκαέξι αἰῶνες, ἀπὸ τὴν Α´ δηλαδὴ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (325), ποὺ καθόρισε τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, παρέμενε ἀδιατάρακτη.
Ἡ ἑνότητα τραυματίσθηκε σὲ δύο ἐπίπεδα. Στὸ ἐπίπεδο ἐν πρώτοις τῶν τοπικῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες δὲν ἀποδέχθηκαν τὴν μεταρρύθμιση καὶ ἐξακολουθοῦν μέχρι σήμερα νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς μνῆμες τῶν Ἁγίων κατὰ τὸ παραδεδομένο Πάτριο Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, ποὺ χαρακτηρίζεται τώρα ὡς Παλαιό. Ἄλλες ἐκκλησίες προσχώρησαν σταδιακὰ στὴν μεταρρύθμιση καὶ ἀποδέχθηκαν τὸ ἀποκληθὲν Νέο Ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο μερικοὶ ἀποκαλοῦν «διορθωμένο» Ἰουλιανό, ἐνῶ οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ τὸ παπικὸ Γρηγοριανὸ Ἡμερολόγιο, ποὺ πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸν πάπα Γρηγόριο ΙΓ, ὁ ὁποῖος τὸ 1582 ἔκανε τὴν ἀλλαγὴ Ἡμερολογίου-Πασχαλίου στὴν Δύση, ὅπου καὶ ἐκεῖ στὴν ἀρχὴ ὑπῆρξαν ἀντιδράσεις, σιγά-σιγὰ ὅμως υἱοθετήθηκε ἀπὸ ὅλους καὶ ἰσχύει μέχρι σήμερα ὡς κοινὸ Εὐρωπαϊκὸ Ἡμερολόγιο.
Ἡ μεταξὺ τῶν δύο ἡμερολογίων χρονικὴ διαφορὰ τῶν 13 ἡμερῶν, γιὰ τὴν διόρθωση τῆς ὁποίας ἔγινε καὶ ἡ ἀλλαγή, συντελεῖ τώρα, ὥστε σὲ μεγαλύτερη ἔκταση νὰ ἔχουμε διάσπαση τῆς ἑορτολογικῆς ἑνότητας ἀπὸ τὴν πρὸ τῆς Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου περίοδο, διότι τότε ὑπῆρχε ἡ διαφορὰ στὸν ἑορτασμὸ μόνον τοῦ Πάσχα, ἐνῶ τώρα ἡ διαφορὰ περιλαμβάνει ὅλες τὶς ἑορτές, Δεσποτικὲς, Θεομητορικὲς καὶ μνῆμες Ἁγίων. Ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο βασικοὺς λόγους ποὺ συνεκλήθη ἡ Α´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ἦταν νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἑνότητα στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα καὶ νὰ προσδιορίσει καὶ τὸν χρόνο ἑορτασμοῦ του μὲ ἀστρονομικὰ δεδομένα (ἐαρινὴ ἰσημερία, πανσέληνος), ὥστε νὰ μὴ συμπίπτει ὁ ἑορτασμός του μὲ τὸ ἑβραϊκὸ Πάσχα. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ δυσκόλεψε τοὺς μεταρρυθμιστὰς νὰ προχωρήσουν καὶ στὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου, διότι θὰ ἀνέτρεπαν ἐμφανῶς κανόνες καὶ ἀποφάσεις Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γι᾽ αὐτὸ ἄφησαν ἄθικτο τὸ Πάσχα, νὰ ἑορτάζεται κατὰ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα ἀπὸ κοινοῦ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, γιατὶ δὲν ἐθίγη ὁ ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα. Ἔτσι ὅμως ἔχουμε πολλὲς παραδοξότητες· υἱοθετήσαμε τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ τὸ Παλαιὸ στὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα. Γιορτάζουμε ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀπὸ κοινοῦ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ χωριστά, μὲ διαφορὰ δεκατριῶν ἡμερῶν τὰ Χριστούγεννα, τὰ Θεοφάνεια, τὴν Κοίμηση τῆς Παναγίας καὶ ὅλες τὶς μνῆμες Ἁγίων, ὅλες δηλαδὴ τὶς ἀκίνητες ἑορτὲς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἔτους. Καὶ αὐτὸ γίνεται γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἑνότητα στὴ λατρεία, μαζὶ μὲ τὴν ἑνότητα στὴν πίστη καὶ στὴν διοίκηση.
Περισσότερο ἐπώδυνη εἶναι ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητας σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο. Ἐπειδὴ ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ δὲν ἀνταποκρινόταν σὲ ποιμαντικὴ ἀνάγκη, δὲν προῆλθε δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ποίμνιο, ἀλλὰ ἐπεβλήθη ἐκ τῶν ἄνω, γιὰ νὰ ὑπηρετήσει ἐξωεκκλησιαστικὲς σκοπιμότητες, ὑπῆρξε σφοδρὴ καὶ δικαιολογημένη ἡ ἀντίδραση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, πολλῶν ἀρχιερέων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν μὲ συνέπεια νὰ δημιουργηθοῦν διαιρέσεις καὶ διαστάσεις μεταξὺ ἐπισκόπων καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, μεταξὺ ἱερέων καὶ ἐπισκόπων, μοναστηριῶν καὶ ἐπισκόπων, μεταξὺ ἱερέων καὶ λαϊκῶν σὲ ἐπίπεδο ἐνορίας, ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς ἰδίας τῆς οἰκογενείας. Ποιός βάσκανος νοῦς σοφίσθηκε αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ καὶ κατέστρεψε σὲ μεγάλη ἔκταση τὴν ἑορτολογικὴ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σὲ τοπικὸ καὶ σὲ ὑπερτοπικὸ ἐπίπεδο; Ἡ Α´ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀποκατέστησε τὴν ἑνότητα μὲ τὸν κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα, καὶ τώρα γιατί κάποιοι κατέστρεψαν ἀντισυνοδικὰ καὶ ἀντικανονικὰ σὲ μεγαλύτερη ἔκταση αὐτὴ τὴν ἑνότητα; Δὲν θὰ ὑπάρξει κάποια ἄλλη Σύνοδος ποὺ θὰ ἐπαναφέρει τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εἰρήνη, θὰ θεραπεύσει τὰ τραύματα ποὺ προκάλεσε ἡ μονομερής, ἀντισυνοδική, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση τοῦ 1924; Κοντεύει νὰ συμπληρωθεῖ ἕνας αἰώνας καὶ τὸ τραῦμα στὴν ἑνότητα παραμένει. Φροντίζουμε νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, χωρὶς νὰ ἀποκηρύξουν τὶς αἱρέσεις τους, καὶ μένουμε χωρισμένοι ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μας τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἔχουμε καμμία διαφορὰ σὲ θέματα πίστεως.
Εἶναι πολὺ πικρὴ ἡ ἱστορία τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρύθμισης καὶ ἔχουν γραφῆ γι᾽ αὐτὴν πλῆθος πολὺ ἄρθρων καὶ βιβλίων, μὲ ἀλληλοσυγκρουόμενη καὶ ἀλληλοαναιρούμενη ἐπιχειρηματολογία, ὥστε νὰ φαίνεται δύσκολο κατ᾽ ἀρχὴν νὰ βγάλει κανεὶς ἄκρη γιὰ τὸ ποῦ βρίσκεται τὸ δίκαιο. Πολὺ ἁπλᾶ καὶ σύντομα ἡ πορεία τοῦ πράγματος κατὰ τὸν 20ὸ αἰώνα ἔχει ὡς ἑξῆς:
Σὲ ἐπιστημονικοὺς κύκλους στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἀλλὰ καὶ σὲ δυτικίζοντες καὶ ἐκκοσμικευμένους κύκλους ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν,
ἄρχισε νὰ συζητεῖται τὸ θέμα περὶ τὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος, χωρὶς καμμία εὐρύτερη ἀπήχηση στὸ σύνολο τοῦ κλήρου καὶ στοὺς λαϊκούς. Γιὰ πρώτη φορὰ ἔθεσε ἐπισήμως τὸ θέμα ὁ πατριάρχης Ἰωακεὶμ Γ´ στὴν γνωστὴ πατριαρχικὴ καὶ συνοδικὴ ἐγκύκλιο τοῦ 1902, πρὸς τοὺς προκαθημένους τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.
Πρόκειται γιὰ ἐγκύκλιο ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀλλάξει τὴν αὐστηρὴ παραδοσιακὴ θέση τῶν Ὀρθοδόξων ἀπέναντι στοὺς ἀπεσχισμένους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, ἡ ὁποία πάντως δὲν πέρασε πανορθοδόξως μέχρι σήμερα· ἐπιχειρεῖται τώρα μὲ τὴν ἐγγίζουσα Σύνοδο τῆς Κρήτης καὶ μὲ ἀνατροπὴ βέβαια τῆς προηγουμένης συνοδικῆς καὶ πατερικῆς παραδόσεως. Ἡ ἐγκύκλιος φαίνεται νὰ τηρεῖ ἴσες ἀποστάσεις ἀπέναντι τῶν δύο πλευρῶν, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου καὶ αὐτῶν ποὺ ἀντιτίθενται σ᾽ αὐτή, καταλήγει ὅμως μὲ τὴν σωστὴ ἐπισήμανση ὅτι ὁποιαδήποτε ἀπόφαση πρέπει νὰ εἶναι κοινὴ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων· «διαμείψασθαι πρὸς ἀλλήλας τὰς ἁγίας ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας σχετικὰς ἀνακοινώσεις, ἵνα καὶ περὶ τούτου διαμορφωθῆ κοινὸν ἐν αὐταῖς φρόνημα, μία δὲ γνώμη καὶ ἀπόφασις τῆς καθόλου ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»[1].

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου