Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός»: Πιστεύουμε ότι έφθασε η ώρα να διακοπεί το μνημόσυνο του Πατριάρχη -κατ' αρχήν.

Ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός»: Πιστεύουμε ότι έφθασε η ώρα να διακοπεί το μνημόσυνο του Πατριάρχη -κατ' αρχήν.

 Δημοσιεύουμε κατ' αρχήν την καταγγελία του ομότιμου καθηγητή  Θεολογικής Κορναράκη. 
Καταγγέλλει την Συντακτική Επιτροπή της "Ομολογίας Πίστεως" ότι συνεχίζει τον "χαρτοπόλεμο" και περιορίζεται στο να ενημερώνει "τι είναι αίρεση" (αναφέρεται στον Οικουμενισμό), αλλά όταν λήφθηκε ΟΜΟΦΩΝΑ η απόφαση να συνταχθεί έντυπο που να αποκαλύπτει ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ των Οικουμενιστών,   ΟΥΔΕΠΟΤΕ  αυτή  υλοποιήθηκε.
"Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. (...) Χαρτοπόλεμος και τίποτε άλλο! Για το θεαθήναι μόνον! "
Παρακαλούμε διαβάστε την ανάρτηση μας μέχρι τέλους (με τα νεότερα δεδομένα και -στο τέλος- την τοποθέτηση μας).

Παραθέτουμε αρχικά την εξαιρετική επιστολή, που είδαμε εδώ:


Ὁ ἀείμνηστος Ι. Κορναράκης
Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού"
Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ
     Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας. 
Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε: 
   «Σας παρακαλούμε θερμά, εφ’ όσον συμφωνείτε με το περιεχόμενο της ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, προκειμένου να χαροποιήσουμε έτσι και να καθησυχάσουμε τούς πιστούς, πού αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας».


Ἐπείγει ὁ ξεσηκωμός



τοῡ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη
         


Καί μεῖς τί κάνουμε; Δέν εἴμαστε λίγοι. Εἴμαστε πολλοί, οἱ πολλοί. Εἴμαστε οἱ περισσότεροι στήν Ἑλλάδα. Ἅγιοι δέν εἴμαστε. Ἀλλά οὕτε ἀνώμαλοι εἴμαστε. Ὁ ἀγῶνας εἶναι σοβαρός. Ἀποκλείεται κάθε ἐφησυχασμός. Αὐτό τό «ἐπεῖγον ΟΧΙ στο σύμφωνο συμβίωσις τῶν ὁμοφυλοφίλων», πού ἠλεκτρονικά μέχρι στιγμῆς πολλές χιλιάδες βροντοφώναξαν στόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, στόν Πρωθυπουργό καί στόν ὑπουργό Δικαιοσύνης, πρέπει νά γίνη κεραυνός. Προτοῦ νά μᾶς κάψη ὁ Θεός     (καί ἄς μή γελάση κανείς ἐν προκειμένῳ), ἄς καυτηριάσουμε ἐμεῖς τή φρικτή πληγή τῆς άνώμαλης ἀκολασίας.
· Αὐτοί ἐχουν τό θράσος νά χρησιμοποιοῦν καί τόν κυβερνητικό καί τόν κοινοβουλευτικό μηχανισμό, καί μεῖς οἱ χριστιανοί δέν ἔχουμε τό θάρρος νά ἀντισταθοῦμε; Δέν ἔχουμε τό θάρρος νά ποῦμε στόν ὑπουργό Δικαιοσύνης: Stop; Ἐδῶ εἶναι Ἑλλάδα, δέν εἶναι Σόδομα καί Γόμορρα. Stop! Στή φόρα πού ἔχετε πάρει νά καταθέσετε (ὅπως ἀνακοινώσατε στίς 9 Νοεμβρίου) νομοσχέδιο «Συμφώνου Συμβίωσης τῶν Ὁμοφυλοφίλων»! Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σύσσωμη ἄς φωνάξει στόν πρωθυπουργό: Ὄχι, δέν θά ἐπιτρέψουμε νά μετατραπῆ ἡ Ἑλλάδα σέ ἀπέραντο βοῦρκο!
· Ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ ὁποιαδήποτε νομιμοποίησις καί διευκόλυνσις τῶν πάσης φύσεως ἀνωμάλων, ἀποτελεῖ νομιμοποίησι... δικαιωμάτων τους, τά ὁποία μάλιστα χαρακτηρίζουν… Ἀνθρώπινα Δικαιώματα!
        Ρωτᾶμε:
· σχιζοφρένεια εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Ἀσφαλῶς ὄχι! Εἶναι ἀσθένεια. Καί ὡς ἀσθένεια δέν ἔχει δικαίωμα νά ξαπλωθῆ. Ὁ φορέας της ἔχει ἁπλῶς τό δικαίωμα νά θεραπευθῆ.
        ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι τρόπος ζωῆς μέ ἰδεολογικό (!) περιεχόμενο. Εἶναι ἀσθένεια. Ὡς ἀσθένεια ἀνέκαθεν ἀντιμετωπιζόταν. Καί ὡς ἀσθένεια δέν ἔχει δικαιώματα ἐξαπλώσεως (καί ἐπιδημίας). Ὁ φορέας της ἔχει δικαίωμα θεραπείας. Ἀλλοίμονο, ἄν τό θῦμα τό μετατρέψουμε σέ δράστη καί τοῦ δώσουμε τό δικαίωμα νά δρᾶ ἀσύδοτα καί νά δημιουργῆ καί ἄλλα θύματα!
        Ρωτᾶμε:
· Ἡ κλοπή εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Εἶναι πάθος κοινωνικά ἐπικίνδυνο. Τό μόνο ἐν προκειμένῳ δικαίωμα τό ἔχει ἡ κοινωνία, πού ὀφείλει νά τιμωρῆ τόν κλέφτη.
        Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἀποδεκτή κατάστασις. Εἶναι πάθος, χειρότερο ἀπό τήν κλοπή. Καί ὡς πάθος ἔχει δύο ἀντιμετωπίσεις. Τά θύματα ἔχουν δικαίωμα θεραπείας. Οἱ δράστες καί οἱ ἀσυνείδητα διεστραμμένοι, πού κλέβουν τήν ἀθωότητα καί τή φυσικότητα νεαρῶν κυρίως ἀτόμων, ἀντιμετωπίζονται μέ αὐστηρή ποινή, ὅπως οἱ παιδόφιλοι καί ἄλλοι.
        Ρωτᾶμε:
· Τά ναρκωτικά εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα; Ἀσφαλῶς ὄχι. Εἶναι ἐκτροπή ἀπό τή φυσική ζωή. Τό δικαίωμα, πού ἔχουν, δέν εἶναι νά νομιμοποιηθοῦν, ἀλλά νά περιορισθοῦν. Καί οἱ φορεῖς τους εἶναι θύματα, πού δέν κάνουν σημαία την ἀδυναμία τους, ἀλλά χρήζουν τῆς θεραπείας, πού λέγεται ἀπεξάρτησις.
        Το ἴδιο καί ἡ ὁμοφυλοφιλία. Εἶναι ἐκτροπή ἀπό τό κατά φύσιν στό παρά φύσιν. Καί αὐτή ἡ ἐκτροπή ἀποτελεῖ ἐντροπή νά ἔχη τή στήριξι καί τήν ἐπιβράβευσι μιᾶς ὁλόκληρης κυβερνήσεως!
                                                                         



Σφαγιασμός… πιστημονικός!


το εροκήρυκος ρχιμ. Δανιήλ εράκη
       



 Προκάλεσαν ο δηλώσεις το πουργο Παιδείας κ. Φίλη γιά τούς Ποντίους. Επε: «ναγνωρίζουμε τό αμα, τόν πόνο, σα χουν ποστ ο Πόντιοι πό τήν θηριωδία τν Τούρκων. Ατό εναι λλο πργμα καί λλο πργμα γενοκτονία, μέ αστηρά πιστημονική ννοια. Δέν πρόκειτο γιά γενοκτονία, λλά γιά θνοκάθαρσι»!
· Δηλαδή: πιστημονικά σφαζαν τούς Ποντίους ο Τορκοι! πιστημονικά σπρωχναν στά παράλια τς Σμύρνης ο Τορκοι τούς λληνες!
Στ’ λήθεια, πάρχει πιστημονικό μαζικό γκλημα; ραο δέν εναι νά κάθεσαι στό πολυτελές σου γραφεο καί μέ μιά μονοκονδυλιά νά διαγράφης μιά τραγική στορία καί μέ τήν πέννα σου νά καρφώνης κόμα περισσότερο τήν ματωμένη καρδιά τν δελφν Ποντίων;
· Καί ἐπ’ εὐκαιρίᾳ, ἄς τονίσουμε τό πόσα χρωστᾶμε ὡς ἔθνος στόν Ποντιακό λληνισμό!
· Πιθανόν νά εἰσέπραξε ὁ κ. Φίλης τά συγχαρητήρια τῶν Τούρκων! Τό ὄνομά του ἀξιοποιήθηκε δεόντως. Ὡς Φίλης, ἔγινε φίλος τῶν Τούρκων! Θά παραμείνη ὅμως ἡ δήλωσίς του ὡς στγμα κάτα τῆς ἀντικειμενικότητας τῆς ἱστορίας, ἤ μᾶλλον ὡς στῖγμα τῆς «πιστημονικς φαντασίας», πού εἶχε καί τήν κάλυψι τοῦ προϊσταμένου του, τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ!

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά: Περί ΠΙΣΤΕΩΣ και ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΩΣ των αιρετικών! (Δυνητικό ή υποχρέωτικό;)

Γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Ὁ Χριστὸς εἶπε «μακάριοι οἱ πενθοῦντες, οἱ ἐλεήμονες» κ.λπ. Καὶ ἐρωτᾶ:
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ πιστέψουμε ὅτι ὅποιος δὲν ἐφαρμόζει αὐτὲς τὶς «δυνητικὲς» Ἐντολές, εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύει στὸ Θεό;  Ἡ ἀληθινὴ πίστη στὸ Θεὸ ἀποδεικνύεται με τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν, τὴν συμφωνία μας μὲ τὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων καί, ἐπίσης, τὴν ἐπίσημη ἀποκήρυξη τῶν κακόδοξων «ὀπαδῶν τῆς δυσσεβείας» καὶ τὴν ἀποκήρυξη τῶν πονηρῶν διδασκαλιῶν τους» (καὶ σήμερα, τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν).

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Να, οπου ναναι θα το επιβεβαιωση και ο Παπας της Ανατολης, ο Αρχιαιρεσιαρχης του Φαναριου Βαρθολομαιος Αρχοντωνης. Σας τους χαριζουμε ΑΜΦΟΤΕΡΟΥΣ, χριστιανοι της .....λαμπαδουρας, της Κρατικης "εκκλησιας" της Ελλαδος.

Ο Πάπας δεν βλέπει εμπόδια στην ευχαριστιακή ένωση με τους Ορθοδόξους... 

 του Γιώργου Παπαθανασόπουλου

 

Ο Πάπας Φραγκίσκος στο μήνυμα που απέστειλε προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίο, με την ευκαιρία της  θρονικής εορτής του Αγίου Ανδρέου, τονίζει ότι «δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια στην ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ καθολικών και ορθοδόξων». Η είδηση κάνει τον γύρο του κόσμου. Τα Ρωμαιοκαθολικά ΜΜΕ τονίζουν ότι η ένωση τους είναι προ των πυλών...

Ο Πάπας στην προσαγόρευσή του γράφει ότι ο κ. Βαρθολομαίος «προεδρεύει της Ορθοδόξου Εκκλησίας», προφανώς επειδή πιστεύει ότι «ένας είναι ο ηγεμών του Χριστιανισμού». Πάντως  δεν ασπάζεται τις καινοφανείς απόψεις του Φαναρίου, περί του Πρωτείου του κ. Βαρθολομαίου στην Ορθοδοξία, όπως εκείνος το κατέχει στη Δύση...
Στην αρχή του μηνύματός του ο Πάπας σημειώνει ότι η συμμετοχή, όπως κάθε χρόνο, στην εορτή του Αγίου Ανδρέου, της αντιπροσωπείας του Βατικανού στη Θεία Λειτουργία της οποίας προΐσταται ο Πατριάρχης υπογραμμίζει «την πνευματική προσέγγιση της Εκκλησίας της Ρώμης προς τον ίδιο τον Πατριάρχη, όπως επίσης προς τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, τον κλήρο, τους μοναχούς και όλους τους πιστούς του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
          Στη συνέχεια υπενθυμίζει την προ 50 ετών άρση των αφορισμών εκ μέρους του Πατριάρχου Αθηναγόρα και του Πάπα Παύλου Στ΄, η οποία, όπως γράφει, «αντικατέστησε τη λογική του ανταγωνισμού με τη λογική της αγάπης και της αδελφοσύνης» και προσθέτει πως  «δεν υπάρχει πλέον κανένα εμπόδιο για να υπάρξει μεταξύ τους ευχαριστιακή κοινωνία». Τονίζει επίσης ότι « οι καθολικοί και οι ορθόδοξοι οφείλουν σήμερα να ζητήσουν συγγνώμη από τον Θεό και μεταξύ τους για τους χωρισμούς που επέφεραν στο Σώμα του Χριστού». Σημειώνει ακόμη ο Πάπας ότι παρά τις υφιστάμενες διαφορές «υπάρχουν τώρα οι αναγκαίες συνθήκες για την πορεία προς την πλήρη κοινωνία της πίστεως, της αδελφικής συμφωνίας και της μυστηριακής ζωής, οι οποίες υφίσταντο τα πρώτα χίλια χρόνια της ζωής της Εκκλησίας».
          Πολλά και σοβαρά τα ζητήματα που θέτει ο Πάπας.
          Πρώτον. Γράφει  στον κ. Βαρθολομαίο ότι «δεν υπάρχουν πλέον εμπόδια στην πλήρη ένωση». Αν αυτό το εξάγει εκ της όλης πολιτικής του Φαναρίου, όταν ο ίδιος αναγνωρίζει ότι ο κ. Βαρθολομαίος απλώς προεδρεύει των συνάξεων των Ορθοδόξων Προκαθημένων πώς θεωρεί ότι ο λόγος του, όποιος και αν είναι, δεσμεύει όλους τους Ορθοδόξους; Η απολυταρχία του Βατικανού δεν ισχύει στην Ορθοδοξία.
          Δεύτερον. Στο διάλογο που διεξάγεται μεταξύ των Λατίνων και των Ορθοδόξων έχει συμφωνηθεί κάτι που δεν έχει γίνει γνωστό ευρύτερα; Το παγκοίνως γνωστό είναι πως δεν υπάρχει θέμα που να έχει υπάρξει συμφωνία. Από πού λοιπόν τεκμαίρει ο Πάπας ότι είμαστε κοντά στην Ένωση; Γνωρίζει κάτι περισσότερο από όσα όλοι γνωρίζουμε;...
          Τρίτον. Δυο φορές γράφει για «τη λογική της αγάπης». Είναι η ασθένεια της παποσύνης. Τα πάντα εκλογικεύονται. Ακόμη και η αγάπη.
          Τέταρτον. Ζητεί και από τους Ορθοδόξους να ζητήσουν συγγνώμη από τον Θεό «για τους χωρισμούς που επέφεραν στο Σώμα του Χριστού». Δηλαδή θύτες και θύματα στην ίδια κατηγορία. Όχι ότι οι Ορθόδοξοι δεν πρέπει να ζητούν τη συγγνώμη και το έλεος του Θεού για τα λάθη τους. Αλλά όχι για την Δ΄ Σταυροφορία και την άλωση της Πόλης, όχι για τις κακοδοξίες του Πάπα, όχι για τις σε βάρος τους προσηλυτιστικές εκστρατείες των Ιησουιτών και των άλλων Ταγμάτων, όχι για την παπική καταπίεση στα μέρη που κατείχαν οι Φράγκοι, όχι για τους θρησκευτικούς πολέμους της Δύσης, όχι για την Ιερά Εξέταση και τον index, όχι για τη Διαμαρτύρηση και την αθεΐα στη Γαλλία. Ο Πάπας  Ιωάννης Παύλος Β΄  ζήτησε συγγνώμη από τους Ορθοδόξους για τα όσα οι Λατίνοι έχουν διαπράξει σε βάρος τους. Ο σημερινός Πάπας τον διορθώνει και γράφει ότι και οι Ορθόδοξοι πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη γιατί και αυτοί προκάλεσαν τον χωρισμό του Χριστιανισμού...
          Πέμπτον. Στα πρώτα χίλια χρόνια της Εκκλησίας οι Χριστιανοί ήσαν ενωμένοι, όμως το Βατικανό επιχειρεί να διορθώσει την ιστορική πραγματικότητα και να πείσει τους Ορθοδόξους ότι το Πρωτείο του Πάπα υπήρχε πάντοτε, όπως σήμερα...
          Έκτον. Ο κ. Βαρθολομαίος,  με τη συμπεριφορά του, έχει δώσει το δικαίωμα στον Πάπα να γράφει με αυτό τον τρόπο. Ένα είναι το βέβαιο. Οποιοι και αν είναι οι σχεδιασμοί του ιησουίτη Πάπα και όπως και να συμπεριφέρεται το Φανάρι, οι Ορθόδοξοι δεν θα υποταγούν στον Πάπα, δεν θα προδώσουν την Πίστη τους, δεν θα γίνουν Μαρωνίτες.

Η Πανορθόδοξη Σύνοδος κατά τους Οικουμενιστές καθηγητές και κατά τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο!

Η Πανορθόδοξη Σύνοδος κατά τους Οικουμενιστές καθηγητές και κατά τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο!

Συνέδριο στὴ Μονὴ Βλατάδων μὲ θέμα
τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο,
ἀπὸ σήμερα τὸ ἀπόγευμα, μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς καθηγητές: Κωνσταντίνου Μιλτιάδη, Σαββᾶτο Χρυσόστομο (μητρ. Μεσσηνίας), Μαρτζέλο Γεώργιο, Γιάγκου Θεόδωρο, Σταμούλη Χρυσόστομο, Τσομπανίδη Στυλιανό, Σκαλτσὴ Παναγιώτη, Λιάλιου Δέσπω κ.ἄ.
  Πάντως, τὰ ὀνόματα τῶν Συνέδρων καὶ ὅσων τοὺς πλαισιώνουν ἐγγυῶνται τὴν αἱρετικὴ Οἰκουμενιστικὴ προσέγγιση καὶ ἀνάλυση τοῦ θέματος.
____________________________________________________________________
Συνέδριο στη Μονή Βλατάδων με θέμα την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, από σήμερα το απόγευμα
Η Ιερά Βασιλική και Πατριαρχική Μονή Βλατάδων σε συνεργασία με το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και τη Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., στο πλαίσιο των Επιστημονικών Συμποσίων “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ” (Β´) διοργανώνουν τριήμερο Συνέδριο με θέμα “ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ”.
Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στην Ι.Μονή Βλατάδων από σήμερα Πέμπτη 3 έως το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015.
Σύμφωνα με την οργανωτική επιτροπή του συμποσίου στις εργασίες του θα παρουσιαστούν και θα αναλυθούν τα θέματα που έχει αποφασισθεί να συζητηθούν στις εργασίες της Συνόδου.
1991: Προφητικὴ Ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
Η ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΝΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ,
Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ
Δεκαετίες προετοιμάζεται ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος. Τελευταῖα παρατηρεῖται μία βιασύνη γιὰ τὴν σύγκλησή της, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις καὶ τὶς διαβουλεύσεις τοῦ Πατριάρχη στὸ Φανάρι μὲ ἄλλους προκαθημένους Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Ἐκκλησιῶν, χωρὶς ὅμως νὰ ὑπάρχει καὶ ἐπαρκὴς ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Πῶς λύθηκαν, ἀλήθεια, ὡς διὰ μαγείας, ὅλα τὰ προβλήματα καὶ οἱ δυσκολίες ποὺ δὲν ἐπέτρεπαν τὴν σύγκλησή της; Πῶς θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ λαὸς ἀποφάσεις Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ὁποίας μέλη ἔχουν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό; Δὲν πρέπει νὰ ξεκαθαρίσει πρῶτα τὸ τοπίο, γύρω ἀπὸ τὸ ἂν ἀποτελεῖ αἵρεση ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ ἂν στοὺς φορεῖς του ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι; Καὶ ἀρκοῦν οἱ αὐτοδιαβεβαιώσεις τῶν Πατριαρχικῶν περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τους, ὅταν ὑπάρχουν παράλληλα «αἱρετικὲς διατυπώσεις» ποὺ δὲν διορθώθηκαν, ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνονται, ὅταν παραβαίνουν κατά κόρον πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, π.χ. περὶ συμπροσευχῶν;(1)
Εἶναι, ὡς ἐκ τούτου, ἐπιβεβλημένο νὰ παρασχεθεῖ κάποια ἐνημέρωση στὸ λαὸ ποὺ ἀγνοεῖ, ἀλλὰ καὶ ἀγνοεῖται παντελῶς, ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς του ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι περισσότερες συζητήσεις, συνεδριάσεις, διαλόγους κάνουν καὶ περισσότερη σημασία, ἀξία, φιλικὴ διάθεση, ἀναφορὰ δίνουν πλέον στὸ Π.Σ.Ε., στὸν Πάπα καὶ στὸ Βατικανὸ παρὰ στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα(2) ποὺ ἔχει τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ ὅσα ἐρήμην αὐτοῦ πράττουν. (Ἡ ένημέρωση ποὺ προσφέρουν, ὅταν τὴν προσφέρουν, γίνεται ἐπιλεκτικά, παραμορφωτικὰ καὶ μὲ τὸ σταγονόμετρο).
Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο, γιατὶ αὐτὴ τὴν Σύνοδο, θὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς «φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας», στὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ πρέπει πλέον ὅλοι νὰ ὑπακούουμε ἀναγκαστικά.
Καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς Νέας Τάξεως, ποὺ ὅλα κατευθύνονται καὶ ὅλα τεχνηέντως ἐπιβάλλονται, θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ἐπιβάλλουν ὑποχρεωτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς «Πανορθοδόξου» Συνόδου, καθὼς μάλιστα διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας (γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἀντιδράσεις εἶναι μικρὲς) ὅλα θὰ ἐλέγχονται. Καὶ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου ὁ αὐτοκράτορας ἐξόριζε τοὺς αἱρετικούς, ἔτσι καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θὰ «ἐξορίζουν» τοὺς πιστούς, ὅπως διεφάνη στην παράνομη κράτηση ἐπὶ τετράμηνο τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἱερομόναχου π. Συμεὼν Βιλόφσκι, τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη πρὶν μία βδομάδα ἐλευθέρωσε, δικαιοπραγοῦσα.
Στὸ παρὸν Ἐνημερωτικό Δελτίο τῆς ΦΕΚΦ παρουσιάζουμε μιὰ ὁμιλία τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος ἦταν (κατὰ κοινὴ ὁμολογία ὅσων τὸν ἔζησαν καὶ τὸν ἄκουσαν) ὀρθοδοξότατος στὸ φρόνημα, ἐμβριθὴς μελετητὴς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ πιστὸς ἀναλυτής της. Διαβάζοντας κανεὶς τὴν ὁμιλία αὐτή, ἂν καὶ ἔγινε πρὶν ἀπὸ εἴκοσι χρόνια, νομίζει πὼς εἶναι τωρινή, ἀφοῦ θίγει σύγχρονα φλέγοντα θέματα, ὅπως:
* γιά τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο (ποὺ ὀνομάζει ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο),
* γιὰ τὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται,
* γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ ἐντέλλεται ἡ Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν οι διοικοῦντες,
* γιὰ τὸ ποιό ἀκριβῶς σημεῖο τῆς Πίστεως προσβάλλει ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
* γιὰ τὸ «ἔρχομαι ταχὺ» τῆς Ἀποκαλύψεως,
* γιὰ τὸν Ἀντίχριστο κ.ἄ.
Ἡ σημαντικὴ αὐτὴ ὁμιλία(3) (μὲ κάποιες συντομεύσεις) ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Τὸ θέμα μας (ἀπὸ τὸ βιβλ. Πράξ. 15, 30) εἶναι γύρω ἀπὸ τὴν Σύνοδον τν ποστολική. (Ἡ ἀπόφασή της ἐγράφη καὶ) ἐδόθη στοὺς δύο Ἀποστόλους, τὸν Σίλα καὶ τὸν Ἰούδα, γιὰ νὰ μεταφέρουν τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ εἰς τὴν Ἀντιόχεια. «Κα συναγαγόντες τ πλθος πέδωκαν τν πιστολήν». Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἐδῶ δίδεται ἡ ἐπιστολὴ δημόσια.
Ἔχει σημασία αὐτό. Δημόσια ἐπίδοσις, δημόσια ἀνάγνωσις. Δηλαδὴ δὲν ἔχουμε παρασκήνια. Προσέξτε αὐτὸ τὸ πολὺ σπουδαῖο. Δὲν θὰ ἤθελα νὰ πῶ, ὅτι κάποια πράγματα δὲν πρέπει νὰ εἶναι μυστικά, διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀκούσουν κάτι. Δὲν θὰ βγάλουμε τὰ «ἐν οἴκῳ…ἐν δήμῳ». Ὅμως ἐκεῖνο ποὺ μᾶς βοηθάει ἐμᾶς να δοῦμε ἐδῶ, εἶναι ὅτι δὲν ὑπάρχουν παρασκήνια. Στὴν Ἐκκλησία δὲν ὑπῆρχαν, ―στὴν πρώτη τὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία― δὲν ὑπῆρχαν παρασκήνια. Πολὺ δὲ παραπάνω, δὲν ὑπῆρχε, θὰ λέγαμε, μία πολιτικὴ συμπεριφορά.
Πόσες φορές, στὶς ἡμέρες μας λέγετε αὐτό, ὅτι ἄρχοντες τῆς Ἐκκλησίας ἀσκοῦν μίαν πολιτικήν, ἢ ὁ καθενὰς ―ὅπως καὶ οἱ πολιτικοί― ἐξαγγέλλουν τὸ πρόγραμμά τους! Πολλὲς φορές, ἐξαγγέλλουν ἕνα πρόγραμμα καὶ λέγουν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ πολιτική τους. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει πολιτική. Ἡ πολιτικὴ εἶναι τερτίπια τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι νόθο πρᾶγμα, δὲν εἶναι γνήσιο πρᾶγμα καὶ αὐτὸ νὰ τὸ ἀποδοκιμάζουμε, τουλάχιστον μέσα μας, ὅταν τὸ συναντοῦμε.
«ναγνντες δέ, χάρησαν π τ παρακλήσει». Ἀφοῦ λοιπὸν ἀνέγνωσαν τὴν ἐπιστολή, χάρηκαν γιὰ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου. Καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ἀπεστομώθησαν, δὲν εἶχαν τίποτα ἄλλο νὰ ποῦν.
Προσέξτε, ὅμως, ἐδῶ: γιὰ νὰ πάρουμε μία εἰκόνα τῆς ἀξίας τοῦ πράγματος, ἂς τὸ δοῦμε τὸ θέμα ἀντίστροφα καὶ ἐπικαιρότατα. Ὅταν λέω ἀντίστροφα, ἐννοῶ μία πραγματικότητα, ὄχι σὰν ἐκείνη ποὺ μας περιγράφουν τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων, ἀλλὰ κάτι πολὺ διαφορετικό.
Σᾶς εἶπα ὅτι ὁ σκοπὸς μιᾶς Συνόδου εἶναι νὰ φέρει τὴν εἰρήνη. Ἔρχεται ἡ εἰρήνη πάντοτε; Λοιπόν, φημολογεῖται συγκρότησης μις Συνόδου νορθοδόξου, Οἰκουμενικῆς. Ξέρεται ὅτι μέχρι τώρα ἔχουμε 7 Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Ἔτσι λοιπόν, φημολογεῖται μία Ὀγδόη Οκουμενικ Σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ γίνει στὶς μέρες μας. Θά…! Εἶναι πολλὰ χρόνια ποὺ ἔχουν ἤδη ἀρχίσει οἱ ἐργασίες γι’ αὐτὴ τὴν 8η Οἰκουμενικὴ Συνόδο. Ἔχουν δημιουργηθεῖ, ἀκόμα ἔχουν πραγματοποιηθεῖ καὶ προσύνοδοι. Ἐρωτοῦμε: τί μπορεῖ νὰ περιέχει αὐτὴ ἡ 8η Οἰκουμενικὴ Σύνοδος; Γι’ αὐτὸ θέλω νὰ καταλάβετε ὅτι αὐτὰ ποὺ λέμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ὑπόδειγμα γιὰ νὰ ξέρουμε πῶς νὰ στεκόμαστε στὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὴν ἱστορία.
Λοιπόν, τί θὰ περιέχει αὐτὴ ἡ Σύνοδος; Δηλαδὴ μὲ τί θὰ ἀσχοληθεῖ; …Ὅπως λέει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, εἶναι χαρακτηριστικό, πὼς σὲ κάθε ἐργασία ποὺ γίνεται, προσυνοδική, ἀλλάζουν καὶ τὰ πράγματα. Καὶ ἔτσι δὲν μένει κάτι σταθερό, αὐτὸ βέβαια τὸ κατακρίνει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος. Εἰλικρινὰ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μυρίζει Πνεῦμα Ἅγιο. Ὅ,τι λέγει καὶ ὅ,τι γράφει εἶναι πολὺ σπουδαῖα, ἀλλὰ θὰ σᾶς ἀναφέρω μόνο ἕνα σημεῖο, τὸ ὁποῖο κάπου τὸ διάβασα. Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα, θὰ εἶναι καὶ τὸ θέμα τῆς νηστείας. Τροποποιεῖται νηστεία π τὸ λαφρότερον.

Αυτό έλειπε δα, να μην υποστηρίξει η μία εξουσία την άλλη!

 Τὰ ἄκουσε σὲ "βαρὺ ἦχο" ἀπὸ πιστοὺς ὁ Νικόλαος Φίλης στὴν Πόλη γιὰ τὰ Θρησκευτικά, ἀλλὰ ἦρθε ὡς "ἐξ οὐρανοῦ" βοήθεια ὁ ...Δεσπότης!



Τα έψαλλαν στον υπουργό Ν. Φίλη για τα θρησκευτικά

Συνήθως ο Εξάψαλμος διαβάζεται το πρωί, όμως ο υπουργός Παιδείας «τον άκουσε» απογευματινά και… πατριαρχικά.

Ο υπουργός Παιδείας που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο των εορτασμών της θρονικής εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήρθε σήμερα πρόσωπο με πρόσωπο με ομάδα προσκυνητών από τα Γρεβενά που ταξίδεψαν στην Πόλη για τον ίδιο λόγο.
Μόλις όμως οι Γρεβενιώτες είδαν τον κ. Φίλη στο προαύλιο του πατριαρχικού ναού έχασαν την… εορταστική διάθεση και άρχισαν τις… ψαλμωδίες, σε ήχο βαρυ.
Ο λόγος του εκνευρισμού των προσκυνητών δεν ήταν άλλος από τα όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει ο υπουργός για το μάθημα των θρησκευτικών. Ακούστηκαν πολλά εκεί στη Βασιλεύουσα από τους παριστάμενους προς τον υπουργό που όμως δεν έχασε την ψυχραιμία του.
Καθήκοντα «πυροσβέστη» ανέλαβε ο μητροπολίτης Γρεβενών κ. Δαβίδ που έσπευσε στο σημείο και «έσωσε» τον υπουργό από την «οργή λαού».
Τα πνεύματα ηρέμησαν και το εορταστιό κλίμα επέστρεψε.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γ. Φερδής

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

Μια θαυμασια ομιλια που αξιζει να μελετησετε και να εντριφησετε για την καταρτισι σας.


Ἡ Θ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας


+ Ἐπισκόπου Γαρδικίου Κλήμεντος


γαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
1. Εἰσαγωγικὰ
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ καὶ ἡ σημασία τοῦ θέματος περὶ τῶν θεωρουμένων ὡς Η΄ καὶ Θ΄ Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη σήμερα, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς προκλήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
9hoikoum1

Καὶ ἡ μὲν Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 879, ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου, ἡ ὁποία ἀπέρριψε τὴν αἵρεσι τοῦ Filioque καὶ περιέστειλε τὴν παπικὴ ἐπεκτατικότητα, ἀποτελεῖ ἀσφαλῶς τὴν Η’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως σὺν τοῖς ἄλλοις ἀπέδειξε καὶ ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, καὶ παλαιότερα1 καὶ διὰ τῆς προηγηθείσης Εἰσηγήσεώς του.
ς ὀργανικὴ δὲ συνέχεια τούτου, εἶναι ἀναγκαία ἡ συμπερίληψις καὶ τῶν Ἡσυχαστικῶν Συνόδων τοῦ ΙΔ’ αἰῶνος, ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὡς ἡ Θ’ Οἰκουμενικὴ Συνόδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

κόμη καὶ ἐντὸς τῆς Καινοτόμου ἐκκλησίας τοῦ Νέου Ἡμερολογίου Ἑλλάδος, ὑπῆρξαν καὶ ὑπάρχουν φωνὲς γιὰ τὴν ἐπίσημη διακήρυξι τῆς Οἰκουμενικότητος τῶν Συνόδων αὐτῶν, ἀλλὰ δὲν συναντοῦν τὴν ἀπαιτούμενη συνοδικὴ ἀνταπόκρισι στὸν χῶρο τους. Καὶ τοῦτο, διότι ὅπως γίνεται ἀντιληπτό, οἱ διακηρύξεις αὐτὲς θὰ ἀποτρέψουν δραστικὰ τὴν ἐνδοτικὴ οἰκουμενιστικὴ πορεία, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖται ἀπὸ ἀρκετῶν δεκαετιῶν, καὶ θὰ θέσουν τὰ πράγματα σὲ μία διαφορετικὴ προοπτική. Τοῦτο ὅμως δὲν εἶναι ἀποδεκτὸ ἤ καὶ δυνατὸν ἀπὸ τὶς ψυχρανθεῖσες στὴν Πίστι Καινοτόμες ἱεραρχίες, στὶς ὁποῖες ὁ κατὰ Θεὸν ζῆλος ἐσβέσθη πρὸ πολλοῦ, ἐπικρατεῖ δὲ ἡ συμβατικὴ κοσμικὴ διπλωματία καὶ διαπλοκή, γιὰ ἐξυπηρέτησι κυρίως ἐγκοσμίων ἐπιδιώξεων καὶ ὠφελημάτων.

μεῖς, οἱ ἐλέῳ Θεοῦ διακρατοῦντες τὴν Πίστιν ἀκαινοτόμητον καὶ ἐκπροσωποῦντες τὴν Συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας καθαρὰ καὶ ἀλύμαντο, ἔχουμε χρέος νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν ἐπιτακτικὴ αὐτὴ ἐκκρεμότητα, πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ ἱεροῦ καθήκοντός μας ἔναντι Θεοῦ, Ἐκκλησίας καὶ Ἱστορίας. Ἤδη μάλιστα στὴν ἀπὸ Δεκεμβρίου τοῦ 2014 ἐγκριθεῖσα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδό μας «Ὁμολογία Πίστεως Γνησίου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ», βεβαιώνουμε σὺν τοῖς ἄλλοις, ὅτι οἱ δύο ὡς ἄνω Σύνοδοι ἔχουν οἰκουμενικὴ καὶ καθολικὴ ἰσχὺ καὶ αὐθεντία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία2.

2. Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
ΠΡΙΝ νὰ ἀναφερθοῦμε μὲ συντομία στὶς Ἡσυχαστικὲς Συνόδους τοῦ ΙΔ’ αἰ., εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπενθυμίσουμε λίγα στοιχεῖα περὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, καθοριστικοῦ παράγοντος στὶς Συνόδους αὐτές. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι τὸ 1296 ἀπὸ εὐγενῆ οἰκογένεια εὐλαβῶν γονέων. Διαποτίσθηκε μὲ τὴν εὐσέβεια ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων καὶ ἀνέπτυξε στὸ ἔπακρο τὰ φυσικὰ καὶ ἐπίκτητα χαρίσματά του. Σπούδασε φιλοσοφία καὶ ἐπρόκειτο νὰ διαπρέψη κατὰ κόσμον σὲ θέσεις ὑψηλὲς τῆς κρατικῆς ἱεραρχίας. Ὅμως, ὁ πόθος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τὸν κατέτρωγε, ὡδήγησε τὰ βήματά του στὴν Μοναχικὴ ἀποταγή. Ἀσκήθηκε μὲ αὐταπάρνησι καὶ βαθειὰ ἐπίγνωσι στὸ Παπίκιον ὄρος τῆς Θράκης, στὸ Ἅγιον Ὄρος κυρίως καὶ στὴν Σκήτη τῆς Βεροίας. Ἔζησε μὲ ὑπακοή, ταπείνωσι, προσευχή, μετάνοια, ἐγκράτεια, αὐτοκυριαρχία, μελέτη καὶ διακονία. Καθάρθηκε καὶ ἐλλάμφθηκε ἀπὸ τὸ θεῖον Φῶς, τὸν Ὁποῖον ἐκζητοῦσε ἀπὸ νεότητος μὲ ἀληθινὴ δῖψα πνεύματος («φώτισόν μου τὸ σκότος»!). Ἔδωσε αἷμα καὶ ἔλαβε πνεῦμα3.

λαβε τὸ χάρισμα τῆς Θεολογίας ἄνωθεν, ἔγινε Θεολόγος ἀπλανὴς τῆς Παραδόσεως καὶ κατεστάθη ὄντως Στόμα Θεοῦ, Κῆρυξ τῆς Χάριτος καὶ Μάστιγα τῶν αἱρέσεων. Ἀνεδείχθη Ὁμολογητὴς τῆς Πίστεως, φυλακίσθηκε τὸ 1343, ἀφωρίσθηκε ἀπὸ τοὺς φιλαιρετικοὺς τὸ 1344, κατόπιν ὅμως δικαιώθηκε καὶ χειροτονήθηκε Ἀρχιερεὺς τὸ 1347, καὶ ἐν τέλει ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὸν Νοέμβριο τοῦ 1359. Τὸ δὲ 1368 διεκηρύχθη ἡ Ἁγιότητά του μὲ ἐπίκλησι τῶν πολλῶν καὶ ἐντυπωσιακῶν Θαυμάτων του.

3. Ἡσυχασμὸς
Ο ΑΓΙΟΣ Γρηγόριος Παλαμᾶς εἶναι γνωστὸς ὡς Ἡσυχαστὴς Θεολόγος καὶ ὡς ὑπέρμαχος τοῦ Ἡσυχασμοῦ.

Ἡσυχασμὸς δυνάμεθα νὰ ὑποστηρίξουμε ὅτι ἐνυπάρχει στὴν οὐσία καὶ στὸν πυρῆνα τῆς Εὐαγγελικῆς Πίστεώς μας. Εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη εὐσέβεια, ἡ ὁδὸς καὶ ἡ μέθοδος ἐσωτερικῆς καθάρσεως τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐπανόδου του στὸν Θεό. Εἶναι ἡ ἄσκησι καὶ ὁ ἀγώνας κατὰ τῶν παθῶν μὲ μετάνοια καὶ ἀρετή. Εἶναι ἡ προσεκτικὴ καὶ ἐπίμονη ἀποδίωξις τῶν ἐμπαθῶν καὶ ἐφαμάρτων λογισμῶν ἀπὸ τὸν ἔσω ἄνθρωπο, ἀπὸ τὴν καρδία, καὶ ἡ περιφρούρησίς της, ὥστε νὰ ἀποτελέση κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι. Εἶναι ἡ νῆψις, δηλαδὴ ἡ συγκέντρωσις τοῦ νοῦ στὴν καρδιά, κυρίως μὲ τὴν μονολόγιστη Εὐχὴ «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»! Εἶναι τὸ πένθος, ἡ κατάγνωσις καὶ ἡ αὐτομεμψία, ὁ πόνος, τὸ σωματικὸ ἄλγος, ἡ ἀλλαγὴ προσανατολισμοῦ γιὰ ὀρθὴ πορεία καὶ ἐπιλογὴ στὴν ζωή, ὥστε νὰ ἑλκυσθῆ τὸ θεῖον Ἔλεος. Εἶναι ἡ διάνοιξις τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ θεῖον Φῶς. Εἶναι μετοχὴ στὴν πνευματικὴ εὐφροσύνη τῆς θείας Λατρείας, εἶναι Εὐχαριστιακὴ λειτουργικὴ συμμετοχή, ἀλλὰ καὶ ἕνωσις μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους ἐν Ἀληθείᾳ καὶ Χάριτι. Εἶναι ὑγιὴς κοινωνικὴ ζωὴ θυσίας καὶ προσφορᾶς.

πὸ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ πεῖρα τους, οἱ Ἡσυχαστὲς Ἅγιοι καὶ μάλιστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γνωρίζουν ὅτι ὁ Θεός, ὅπως ὁ Ἴδιος ὑποσχέθηκε4, γίνεται προσιτὸς καὶ κατοικεῖ στὸν ἄνθρωπο καὶ ἑνώνεται μαζί του καὶ τοῦ μεταδίδει τὴν θεία Ζωή Του, τὸν καθιστᾶ Θεὸν κατὰ χάριν, τὸν θεώνει.

Θεὸς ἐνεργεῖ καὶ ἡ Ἐνέργειά Του, ἡ Ὁποία προέρχεται φυσικῶς ἐκ τῆς Οὐσίας Του, εἶναι Θεία καὶ Ἄκτιστη, γίνεται δὲ μεθεκτὴ ὡς Φῶς· τὸ Φῶς αὐτὸ εἶναι τὸ Φῶς τῆς Μεταμορφώσεως, τὸ Ὁποῖο ἔλαμψε διὰ τοῦ Χριστοῦ στὸ Ὄρος Θαβὼρ καὶ εἶναι ἀπείρως ἀνώτερο ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη γνῶσι καὶ κατάληψι.

κ τούτου ἐξάγεται, ὅτι στὸν Θεὸ ἔχουμε διάκρισι Οὐσίας, ἡ Ὁποία εἶναι ἐντελῶς ἀπρόσιτη καὶ ἀμέθεκτη γιὰ τὰ δημιουργήματα, καὶ Ἐνεργείας, ἡ Ὁποία εἶναι προσιτὴ καὶ μεθεκτή, ἁγιάζουσα τὸν ἄνθρωπο.

4. Ἡ ἐπίθεσις τοῦ Λατινόφρονος Βαρλαὰμ Καλαβροῦ
ΑΥΤΟΣ ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν τῆς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων, ὄχι μόνον ἀμφισβητήθηκε, ἀλλὰ καὶ εὐτελίσθηκε καὶ ὑβρίσθηκε ἀπὸ τὸν Βαρλαὰμ Καλαβρό, σχολαστικὸ θεολόγο καὶ φιλόσοφο, ὁ ὁποῖος ἦλθε ἀπὸ τὴν Δύσι γιὰ νὰ διδάξη στὴν Ἀνατολή, χρησιμοποιώντας τὴν λογικὴ καὶ τὸν στοχασμὸ σὲ βάρος τῆς θεοπτίας5.

ἐπίθεσίς του κατὰ τῶν Μοναχῶν, κατὰ τῆς προσευχῆς, ὅπως καὶ τῆς διακρίσεως στὸν Θεὸ «Οὐσίας» καὶ «Ἐνεργείας», δὲν ἄργησε νὰ ἐκδηλωθῆ. Περιέπαιξε τὴν Νοερὰ Προσευχή, ἀρνήθηκε τὴν διάκρισι Οὐσίας καὶ Ἐνεργείας στὸν Θεὸ καὶ ὅτι ἡ Ἐνέργεια εἶναι Ἄκτιστη, ἀποκαλοῦσε πλανεμένους ὅσους δέχονταν τὸ θεῖον Φῶς, τὸ δὲ Θαβώριον Φῶς τὸ θεωροῦσε κατώτερο τῆς νοήσεώς μας, ἐνῶ τὰ θεωρήματα τοῦ νοῦ μας ἀσυγκρίτως καλύτερα ἐκείνου, δίδοντας ἔτσι «λυτρωτικὴ» σημασία στὴν φιλοσοφία6.

ν ὅμως δὲν ὑπάρχει διάκρισις Οὐσίας καὶ Ἐνεργείας στὸν Θεό, ἄν ἡ Ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι κτιστή, ὅπως ὑποστήριζε ὁ Βαρλαὰμ καὶ ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ Παπικοί, τότε δὲν ὑπάρχει δυνατότητα σωτηρίας.

ν ὁ Νοητὸς Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης ὑπάρχει μέν, ἀλλὰ δὲν καταυγάζει μὲ τὶς θεῖες Ἀκτῖνες Του τὸν κόσμο καὶ ἐμᾶς, γιὰ νὰ μᾶς ζωογονήση καὶ νὰ μᾶς ἀνασύρη ἀπὸ τὰ βάθη τῶν πτώσεών μας στὸ Φῶς τῆς ἁγιότητος, τότε δὲν σχετίζεται μὲ μᾶς, δὲν μᾶς ἐπηρεάζει ἄμεσα, καὶ ἔτσι παραμένουμε ἀλύτρωτοι στὰ θλιβερὰ δεσμά μας καὶ στὸν ἀπέλπιδα ἀγνωστικισμό μας7.

ἔλλειψις αὐτῆς τῆς διακρίσεως, ὡδήγησε τὸν Παπισμὸ στὸ Filioque, στὸν νομικισμό, στὸν ἠθικισμό, στὴν θεώρησι τοῦ Πάπα ὡς ἐνδιαμέσου γῆς καὶ οὐρανοῦ, στὴν διπλῆ ἐξουσία του ὡς «ὑπερεπισκόπου» καὶ «βασιλέως-αὐτοκράτορος» κοσμικοῦ κράτους, στὴν ὑποτίμησι τοῦ ὑλικοῦ στοιχείου, στὴν γενικὴ-ὑποχρεωτικὴ ἀγαμία τοῦ Κλήρου, στὸν ραντισμὸ κατὰ τὴν Βάπτισι, στὴν διαφορετικὴ θεολογικὴ θεώρησι τῆς Ἐνανθρωπήσεως («ἐξιλέωσις») καὶ τοῦ Σταυροῦ («δικανικὴ ἱκανοποίησις»), στὴν ποικιλόμορφη ἐκκοσμίκευσι κλπ.8.

ἐκ Δυσμῶν αὐτὴ ἐπιδρομή, ἀποτελοῦσε οὐσιαστικὰ ἕνα κτύπημα στὴν καρδιὰ τῆς Ἀνατολῆς, στὸν Ἡσυχασμό.

λλὰ ὁ Ἡσυχασμός, Προνοίᾳ Θεοῦ, εἶχε ὑπερασπιστὴ τὴν στιγμὴ τῆς μεγάλης ἀνάγκης τὸν πλέον ἔξοχο ἐκπρόσωπό του, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Ὁ Ἅγιος ἀνέλαβε τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνος κατὰ τῆς ἐπιβουλῆς καὶ πρωτοστάτησε στὴν διὰ ἐκκλησιαστικοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου ἐπίλυσι τῆς διαφορᾶς. Ὁ ἀγώνας δὲν ἦταν προσωπικὸς ἤ καιρικός. Ἡ Πίστις ἔπρεπε νὰ ὁριοθετηθῆ καὶ νὰ διασφαλισθῆ ἀπὸ κάθε παρόμοια μελλοντικὴ ἐπίθεσι, καὶ ὁ τρόπος ἦταν ὁ γνωστὸς καὶ καθιερωμένος στὴν Ἐκκλησία: διὰ Συνόδου Ἐκκλησιαστικῆς.

5. Ἡ ἀναγκαιότης Συνοδικῆς ἀντιμετωπίσεως
Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Ἐκκλησία, θεωρεῖ ὡς ἀνώτερο κριτήριο ἐκκλησιαστικότητος τὴν Μεγάλη Σύνοδο καὶ μάλιστα τὴν Οἰκουμενική, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζει τὰ σοβαρὰ προβλήματα Πίστεως καὶ Τάξεως στὴν Ἐκκλησία, ἰδίως ὅταν ἡ σωτηρία διακυβεύεται. Ἀσχολεῖται δηλαδὴ μὲ ζωτικὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν ἄμεσα στὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων9.

Στὴν προκειμένη περίπτωσι, ἐφ’ ὅσον μέσῳ τοῦ Βαρλαὰμ καὶ ἐν συνεχείᾳ τῶν ὑποστηρικτῶν καὶ συνεχιστῶν του Ἀκινδύνου καὶ Γρηγορᾶ εἴχαμε σύγκρουσι Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως10, μὲ τὴν ἀπόπειρα μεταφορᾶς τῆς δυτικῆς αἱρετικῆς ἀλλοτριώσεως στὴν Ἀνατολή, τὸ καίριο τοῦτο πρόβλημα ἔχρηζε Συνοδικῆς ἀντιμετωπίσεως καὶ μάλιστα διευρυμένης.

Τὸ κύριο θέμα ἦταν δογματικὸ καὶ ἀφοροῦσε ἄμεσα στὴν σωτηρία. Ὅπως οἱ παλαιοὶ αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ μία χιλιετία νωρίτερα πρέσβευαν ὅτι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα, ἔτσι καὶ ὁ Βαρλαὰμ δίδασκε ὅτι ἡ Ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι κτιστή11. Τὸ θέμα αὐτὸ ἀποτελοῦσε συνέχεια τῆς περί Θελήσεων καὶ Ἐνεργειῶν στὸν Χριστὸ διδασκαλίας τῆς ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὅπως ἡ ἀνθρώπινη Φύσι στὸν Χριστὸ εἶχε Θέλησι καὶ Ἐνέργεια κτιστή, ἔτσι καὶ ἡ θεία Φύσι Του εἶχε Θέλησι καὶ Ἐνέργεια Ἄκτιστη.
9hoikoum4

6. Ἡ πρώτη Ἡσυχαστικὴ Σύνοδος τοῦ 1341

ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου Γεροντα π. Ιωαννη Διωτη.



                       ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ


      ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ
 
 
        ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      


του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

 
Γεροντα π. Ιωαννη Διωτη. 


                                                            13ον




Ποικίλα λοξοδρομήματα του Σωφρονίου
Συνεχς λοξοδρομε κα παραπαίει θεολογικς Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Εχεν λοκληρωθ συγγραφ το ν χερας βιβλίου ταν πληροφορήθην τν κυκλοφορίαν νς νέου βιβλίου π τν τίτλον «ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» το ρχιμανδρίτου Ζαχαρία (Ζάχαρου). συγγραφες το βιβλίου ατο εναι ες τ διον κύκλωμα το Ναυπάκτου κ. εροθέου Βλάχου διεθνος προβολς το Σωφρονίου Σαχάρωφ κα προσπαθείας γιοκατατάξεως ατο. ρχιμανδρίτης Ζαχαρίας εναι συγκάτοικος μ Μοναχος κα Μοναχς τς ντικανονικς μικτς Μονς το Τιμίου Προδρόμου ες τ Essex τς γγλίας, τν ποίαν δρυσεν, ς γνωστόν, Σωφρόνιος Σαχάρωφ κατ παράβασιν κα προκλητικν περιφρόνησιν ερν Κανόνων Οκουμενικν Συνόδων. Το ρχιμανδρίτου τούτου γίνεται συχν εσαγωγ κ το ξωτερικο π το Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. εροθέου δι ν ξομολογ τς Μοναχς τς ερς Μονς γίου ωάννου το Προδρόμου Ναυπάκτου. Ναυπάκτου φείλει ν ξηγήσ ποία νάγκη πιβάλλει τν εσαγωγν κ το ξωτερικο το ρχιμανδρίτου Ζαχαρίου ς ξομολόγου τς προαναφερθείσης Μονς τς Μητροπόλεώς του, τν ποον ν συνεχεί προώθησεν ς ξομολόγον κα λλων γυναικείων ερν Μονν τς λλάδος. ν λλάδι Ατοκέφαλος κκλησία δν χει καταλλήλους πνευματικούς;
χω πισημάνει κα ες ατ τ ς νω νέον βιβλίον περιέργους, νερματίστους κα θεολογήτους δέας το Σωφρονίου Σαχάρωφ. δού:
«Πρέπει λοιπν ν θυμόμαστε τι δια πίστη, δια πακο κα πιστότητα πο παιτεται π τος μοναχούς, παιτεται κα στ παντρεμένα ζευγάρια» (σελ. 25).
Ατό πισημαίνεται ς μία κόμη ντίφασις το Σωφρονίου πρς ατ τ ποα επε κα σχολιάσθησαν, ς νωτέρω:
«Συνήθως δν πρέπει ν μιλμε σ γγάμους νθρώπους γι τν ξία το Μοναχισμο, γιατ τότε μπερδεύονται κα δν κτιμον τν γάμο».
*
«ταν κα νθρωπος, μ τ χάρη το Χριστο, περιβάλλει λον τν κόσμον, κα μ τν προσευχ τς μεσιτείας του φέρνει μπροστ στν Θε κάθε κτίσμα, φανερώνει τι χει πραγματωθε σ ατν τ προαιώνιον σχέδιον το Θεο κα γίνεται ″κατ’ εκόνα κα καθ’ μοίωσιν Θεο, μ πλήρη κα τέλειο τρόπο. ς κ τούτου, Γέροντας ποτολμ ν κφράσει τν σκληρ κα καθοριστικ λόγο:
»″ποιος δν προσέγγισε τ ρια τν καταστάσεων ατν, ς μν τολμ ν νομάζει τν αυτό του Χρισταν χωρς φόβο κα ντροπή, λλ’ ς συνειδητοποιε μ πόνο τι εναι νάξιος ατς τς κλήσεως» (σελ. 71)
λα ατ στερονται πάσης σοβαρότητος κα οοσδήποτε σχολιασμς καταντ λίαν νιαρός. Δν ρκε μία μόνον κα τοιαύτη κοιν ες λους τος πιστος κα συνήθης προϋπόθεσις (προσευχ πρ το σύμπαντος κόσμου) δι ν φθάσ νθρωπος, ες τ «κατ’ εκόνα κα καθ’ μοίωσιν Θεο». πίσης, κα ες καλοπροαίρετος νθρωπος, καίτοι ερίσκεται ν μαρτί κα προσπαθε ν λευθερωθ π τ πάθη του, δν παύει κα ν νομάζεται κα ν εναι πράγματι χριστιανός. ντίθετος σχυρισμς το Σωφρονίου δν στηρίζεται οτε ες τν γίαν Γραφν οτε ες δογματικος ρους οτε ες ερος Κανόνας οτε ες Πατερικ κείμενα οτε ες κκλησιαστικήν τινα Παράδοσιν. Εναι παιδαριώδης δέα ατ κα παντάπασιν θεολόγητος. Παναγία μας, ν μς προστατεύσς π να τοιοτον ερολόγον… «γιον».
*
«ξαιτίας τς δυναμίας μας κα τν πρωτοφανν συνθηκν το συγχρόνου δυτικο κόσμου, γέροντας Σωφρόνιος πλοποίησε κατ κάποιον τρόπο τν πολυσύνθετη μοναστικ πρακτικ κα τόνισε κενα τ σημεα, πο ποτελον τν οσία τς ερς παραδόσεως κα εναι παραίτητα γι τν κπλήρωση τς μοναχικς κλήσεως» (σελ. 77).
κρινε λοιπν Σωφρόνιος Σαχάρωφ τι ο ερο Κανόνες Οκουμενικν Συνόδων, ο ποοι παγορεύουν αστηρς π ποιν καθαιρέσεως τν δρυσιν μικτν Μονν «δν ποτελον οσίαν τς ερς Παραδόσεως» κα δι’ ατ δρυσε σκανδαλωδς τν μικτν Μονν το Essex. δο ποον «γιον» προσπαθε ν μς φορτώσ Δεσποτοποιμενάρχης τς Ναυπάκτου ερόθεος Βλάχος.
*
«Στς μέρες μας δν πάρχουν πι κατάλληλες συνθκες γι συχαστικ προσευχή» (σελ. 79).
Εναι πιπόλαιος κα νεύθυνος Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Κα ες προηγηθέντα κεφάλαια το βιβλίου τούτου κατεγράφησαν λλόκοτοι δέαι το Σωφρονίου περ προσευχς. Πολλο π τος προηγηθέντας σχετικος σχολιασμος φαρμόζονται κα δ. Δν γνώριζεν Σωφρόνιος τι προσευχ εναι ναπνο τς ψυχς; παναλαμβάνεται τ το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου: «Μνημονευτέον το Θεο μλλον ναπνευστέον». π οδεμίαν συνθήκην κα π οδεμίαν περίστασιν μποδίζεται ναπνοή.
*
« γέροντας Σωφρόνιος, ποος θεσε τς βάσεις τς ζως το μοναστηριο μας, λεγε γι τν προσευχ τι εναι ″τελεύτητη δημιουργία» (σελ. 84).
Δύο παρατηρήσεις. Πρτον παρατηρεται ντίφασις πρς τν προηγουμένην ποψιν το Σωφρονίου τι δν πάρχουν κατάλληλοι συνθκαι δι συχαστικν προσευχήν, φο «προσευχ εναι τελεύτητη δημιουργία», ς γράφει, κα δεύτερον μία π τς βάσεις τς ζως το μικτο Μοναστηριο του ες τ Essex τς ποίας θεσεν Σωφρόνιος εναι κα κοιν προσευχ κα κοιν τράπεζα τν Μοναχν κα Μοναζουσν. μως, «μοιχεία μεσολαβε τν συνδιαίτησιν» ατήν, κατ τν 20ν Κανόνα τς Ζ΄ Οκουμενικς Συνόδου. Εναι λοιπν παινετ ατ βάσις; κατάστατος κατάστασις του Σωφρονίου, καθς κα το μνητο ατο εροθέου Βλάχου.
*
« Σωφρόνιος, σύμφωνα μ τν μπειρία του, ταν προσεύχεται το μεταδίδεται θεία κατάσταση. Δν γνωρίζει ν βρίσκεται ν σώματι κτς σώματος» (σελ. 188).
Τρία εναι τ νδεχόμενα: ψεύδετο Σωφρόνιος, δι ν θεωρηθ τι το γιος ν ζω, εχε παραισθήσεις, το δαιμονόπληκτος.
*
«Τ Μοναστήρι δν εναι τόπος ναπαύσεως, λλ τόπος νεκρώσεως γι νάσταση σ νέα ζω» (σελ. 208).
Ες τν δικήν του μικτν Μονν το Essex εναι πολ δύσκολον ν πάρχη, δι’ λους τολάχιστον, «νέκρωσις», λλ μπαθς διέγερσις, κατ τος ερος Κανόνας κα τος σίους Πατέρας, πως νεπτύχθη ες τ κεφάλαιον: « νοερ σαρκικ μαρτία» το παρόντος βιβλίου, φο συναγελάζονται νδρες μ γυνακας.
« Γέροντας λέει τι στν κόσμο μπορον ο νθρωποι ν ποκτήσουν μεγάλη χάρη, ν γιασθον, ν θαυματουργον, ν γίνουν κόμη κα Μάρτυρες, λλ καθαρότητα το νο εναι ποκλειστικ δρο γι τος μοναχούς. καθαρ προσευχή, πως τν περιγράφουν ο Πατέρες, εναι δρο μόνο τν μοναχν» (σελ. 290).
Σχετικο σχολιασμο χουν γίνει κα προηγουμένως. Εναι χαρις ντιμετώπισις παραλογισμν κα ξωπραγματικν καταστάσεων Σωφρονίου Σαχάρωφ, ς κα εροθέου Βλάχου. στε λοιπόν, κατ τν Σωφρόνιον, ο ναρίθμητοι γγαμοι γιοι, μεταξ τν ποίων πάρχει κα πόστολος Πέτρος, δν εχον «καθαρότητα το νο» κα «καθαρ προσευχή». ταν γραφεν ατ τ κτρωματικ Σωφρόνιος, ες ποίαν κατάστασιν ερίσκετο;
«Μι φορ ρώτησα τν Γέροντα: ″Γέροντα, διαβάζουμε στ Γεροντικ τι ο μοναχο ρνονταν ν δον τν πατέρα κα τ μητέρα τους, ν μες τος δεχόμαστε κα τος περιποιούμαστε. Μήπως σφάλλουμε; Γέροντας μο πάντησε: χι. Τ κάνουμε κατ’ νάγκην, γι ν μ μς φοβονται οτε ατο οτε κα κόσμος» (σελ. 293).
γ δυνατ ν διεισδύσω ες τ δυτα τν νοήτων διανοημάτων το Σωφρονίου Σαχάρωφ. άν τις κ τν ναγνωστν μαντεύσ τί ννοε Σωφρόνιος, θ θελα ν πληροφορήσ κα μέ.
*
«Βλέπω τι, ταν ο δελφο χουν κάποιο πρόβλημα κα πηγαίνουν στ μνμα το Γέροντα γι ν προσευχηθον, λαμβάνουν μεγάλη παράκληση κα λευθερώνονται. ταν πατρ . νέλαβε τ μελίσσια δν γνώριζε καθόλου ατ τ διακονία κα δν εχε κανέναν ν ρωτήσει τί κα πς ν κάνει. Ατς μοναχς ταν πολ θερμς στν καρδι κα βρκε τν τρόπο ν λάβει τ βοήθεια πο χρειαζόταν γι τ νέα διακονία του. ρθε κα μο επε: ″Τ βράδυ πγα κα προσευχήθηκα στν τάφο το Γέροντα κα μετ κοιμήθηκα συχος. Τ πρω ξερα τί κα πς ν κάνω μ τ μελίσσια, κα μάζεψε μ εκολία τ μέλι» (σελ.298-299).
Εναι στειότητες ατ τ τεχνάσματα κα γελοιότητες, δι ν ποδειχθ τι δθεν ερομόναχος Σωφρόνιος Σαχάρωφ, μ λα σα πεκαλύφθησαν ες βάρος του, θαυματουργε κα μετ θάνατον.
ρχιμανδρτα Ζαχαρία (Ζάχαρου), ν ποσύρς πάραυτα τ κρινόμενον τοτο βιβλίον σου. Τ περιεχόμενόν του εναι συνάρτητον κα οδν οσιαστικν γράφεις, τ ποον δν περιέχεται ες τν γίαν Γραφν κα τ Πατερικ κείμενα. Περιέχει δ κα πολλς θεολογικς πλάνας. γ περιωρίσθην ες τ τραγελαφικ το ερομονάχου Σωφρονίου. σπασμωδικ προσπάθειά σου ν περεξυψώσς τν Γέροντά σου Σωφρόνιον Σαχάρωφ πέτυχε παταγωδς. φερες τ ντίθετον ποτέλεσμα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου