Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2015

OMOΛΟΓΙΑ:Ο Μεγαλομαρτυρας Αγιος Ιωαννης Χρυσοστομος, το παραδοξο αυτο φαινομενο της εποχης του, δεν συνετρωγε ποτε στα τραπεζια αρχιερεων. Οσους μαλιστα απο αυτους ετρεχαν "αγαλλομενω" ποδι, στα τραπεζια τους τους ονομαζε ΤΡΑΠΕΖΟΓΙΓΑΝΤΕΣ. Δειξτε μου εναν αρχιερεα σημερινο που δεν ειναι ΤΡΑΠΕΖΟΓΙΓΑΝΤΑΣ. Να μοιαζη τον Αγιο Ιωαννη τον Χρυσοστομο. Γι αυτο τον "καθηρεσαν", γιατι δεν τους εμοιαζε και γι αυτο τον Φθονουσαν παραφορα. " Δια τον ΦΘΟΝΟΝ ΕΠΟΙΗΣΑΝ", θα καταγραψη ο ιδιος. Το σημερινο φαινομενο των ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΡΑΠΕΖΟΓΙΓΑΝΤΩΝ αποδεικνυει οτι οι σημερινοι μιτροφοροι δεν εχουν καμμια ομοιοτητα με τους Αγιους του Θεου. Noμιζετε οτι ο Αφρων Πλουσιος της Παραβολης, ζουσε διαφορετικα; Το παραδειγμα το δινει ο Μεγαλος Μαχαραγιας του Βοσπορου που διατρεχει συνεχως τον Πλανητη "ευφραινομενος καθ' ημεραν λαμπρως" και "θησαυριζων θησαυρους επι της γης". Ευχομεθα ο Θεος, να δειξη το απειρο ελεος Του, σε ΟΛΟΥΣ. Γιατι "Φοβερον το εμπεσειν εις χειρας Θεου ζωντος".

Εκκοσμίκευση και Οικουμενισμός! Ποιά σχέση έχει η "νέα εκκλησία" με εκείνη των Αγίων Αποστόλων και των Πατέρων;

«Είναι επιτρεπτό να άγουν τα ονομαστήριά τους οι θρησκευτικοί ποιμένες;»
 dimitrislikoudis.blogspot.co.il

Υπό Δημητρίου Π. Λυκούδη, Θεολόγου – Φιλολόγου, Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών
Επιτρεπτό είναι, ηθικό δεν είναι, μάλλον δε και ανήθικο και ασύμβατο και ασύμφωνο με την ιερατική και δη, αρχιερατική τους διακονία!
Μακράν απ΄ εμού επιδιώξεις λαϊκισμού! Πιότερο με αποξενώνουν παρά με νουθετούν. Παρά ταύτα όμως, αν και η ουτιδανότητά μου ανήκει στη χορεία όσων εκείνων υπερασπίζονται το τιμημένο ράσο με κάθε τρόπο και οιουδήποτε τιμήματος, εν προκειμένω, κατηγορηματικά δηλώνω και απερίφραστα πρωτοστατώ στο "ουαί" όλων όσων κυνηγούν και αναπαύονται στις "φιέστες" και στα δώρα, στις κακέκτυπες απομιμήσεις των πάλαι ποτέ καλών και ουσιωδών θεατρικών παραστάσεων και ερασιτεχνικών δρωμένων! Φεύ!


Δεν αναφέρομαι στη Θεία Λειτουργία, αλλά στην προετοιμασία και σε όσα έπονται αυτής, στα μιαρά, επαίσχυντα, ανορθόδοξα, απατροπαράδοτα, ανήκουστα, ανίερα! Στους πανηγυρικούς που εστιάζουν στον εορτάζοντα Άγιο στα πρώτα πέντε λεπτά της ώρας και ακολουθεί η γλοιώδης φιλοφρόνηση και η αντίδοση και η υπόσχεση και η πιθανή συγκατάβαση και "παραλληλία" στο μέλλον για πιθανή αποδοχή πρότασης εμψηφισμού και άλλων ορεγομένων του Αυτού επισκοπικού αξιώματος! Είναι ανήθικο!
Αν και ένας χριστιανός ξενυχτάει στο κρεβάτι του πόνου, αν και ένας ετερόδοξος δεν έχει βραδινό κατάλυμα, αν έστω και μιά ψυχή αδημονεί την επιούσαν και αγωνιά δια την σωτηρίαν της, ακόμη και τότε, δεν έχετε δικαίωμα διοργάνωσης, συμμετοχής, αποδοχής και προσωπικής τέρψης στα εόρτια "καραγκιοζιλίκια" και μεθέορτα και παμμίαρα! Και ως κατακλείδα επιτέλους, θυμηθείτε: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΣ!!!

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Αυτα τα ...ΓΑΛΙΑ (δηλαδη οι γαλοπουλες), που ονομαζονται αρχιερεις και επισκοποι της Εκκλησιας, δεν ενοχλουνται καθολου "οι ευαισθησιες τους" στα ζητηματα της Πιστεως που ο αναισχυντος Αιρετικος Ζηζιουλας εκβραζει συνεχως απο το στομα του; Τοτε γιατι υπαρχουν, για να τρεχουν απο γιορτη σε γιορτη και απο τραπεζι σε τραπεζι και να διερχονται τον τρυφηλον και αμοχθον βιον; Δεν φοβουνται τον Θεον που τους θελει ναναι ΠΡΩΤΟΙ στα ζητηματα της Πιστεως; Αλλα ξεχασα, φοβουνται τον ...μπαμπουλα του Φαναριου, που εχει αυτον τον ΦΘΟΡΟΝ ανθρωπον ως δεξιον βραχιονα!!! Και πως να τολμησουν να πουν το παραμικρο εναντιον του; Ο εδω ...θεος του Βοσπορου, θα τους στειλη τα ....αστροπελεκια του!!!! και τοτε αμαρτωλοι που φυγωμεν;

Ο μεγάλος αιρετικός Ζηζιούλας, συνεχίζει να προκαλεί με την επανάληψη των αιρετικών θέσεων!

Οἱ Οἰκουμενισές τὸν ἐξυμνοῦν καὶ βραβεύουν, καὶ ἄρα ἀποδέχονται τὶς θέσεις του:
Ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἐξοβελισμὸ Ἁγίων ὡς ὁ Γρηγόριος Παλαμᾶς καὶ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός (ποὺ δὲν ὑπάγονται στοὺς Πατέρες τῆς "ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας"!).
Ὁμιλεῖ γιὰ "Ἐκκλησία ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας!
Χαρακτηρίζει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ...μυωπική!
http://www.orthodoxostypos.gr/Photos/Pages/2093.pdf

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

ΠΟΤΕ ΘΑ ΞΕΣΗΚΩΘΗ Ο ΛΑΟΣ; ΑΥΡΙΟ ΘΑΝΑΙ ΑΡΓΑ.

Η χρεοκοπία της... σιωπής.

Που πήγαν οι αγανακτισμένοι;

 
 Ένας ολόκληρος λαός παρακολουθεί το σίριαλ «η διάσωση τη Ελλάδας» με τα χέρια σταυρωμένα - 
Η χώρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό και οι Έλληνες περιμένουν υπομονετικά την οριστική συντριβή τους - 
Ολόκληρη η διεθνής κοινότητα αναρωτιέται «Γιατί ο λαός δεν εξεγείρεται;».
Μια Ελλάδα διαλυμένη, ανίκανη να σταματήσει το κατήφορο κι ένας λαός που
περιορίζει την αντιστασιακή του δράση σε ψευτοσυνθήματα και απειλές χωρίς καμία απολύτως δράση.
Ο περίφημος χείμαρρος του κινήματος των αγανακτισμένων έχει εξαφανιστεί. 
Που βρίσκονται άραγε όλοι αυτοί που γέμιζαν κάθε βράδυ την πλατεία Συντάγματος και ούρλιαζαν εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που επιχειρούσαν να ξεπουλήσουν τη χώρα;
Οι... αγριεμένοι του Συντάγματος που είναι;
Εκείνα τα περίφημα και τα πομπώδη συνθήματα: «κουφάλες έρχονται κρεμάλες», τι απέγιναν;
Που χάθηκε εκείνο το: «ο λαός τώρα θα μιλήσει»;
Η στάση της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει πολιτική εξήγηση, μόνο ψυχολογική και έχει απασχολήσει αρκετούς πολιτικούς αναλυτές ανά τον κόσμο.
Σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν έχουν περάσει τόσο σκληρά μέτρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Τι φταίει άραγε και δεν ξεσηκώνεται ο λαός;
«Ο ραγιαδισμός έχει περάσει στο DNA μας», όπως υποστηρίζουν κάποιοι ή μήπως η προπαγάνδα της νέας τάξης πραγμάτων έχει κάνει... χειρουργική δουλειά;
Δεν υπάρχει άλλος λαός ακόμη και από εκείνους που έχουν παρόμοια προβλήματα και είναι σε κρίση που να έχει ανεχθεί τέτοια υποβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου και παράλληλα τόσες προσβολές και εξευτελισμούς χωρίς να έχει κάνει έστω μία μεγάλη διαδήλωση.
Οι Ισπανοί είναι συνέχεια στους δρόμους, δεν απέφυγαν τα μέτρα, αλλά δεν έχουν μνημόνιο, ούτε υφίστανται τους ίδιους εξευτελισμούς.
H προπαγάνδα που έχει υποστεί ο λαός έχει επιβάλει τη λεγόμενη σιωπή της χρεοκοπίας. 
Όπως υποστηρίζουν αρκετοί επιστήμονες το ψυχολογικό touching που ασκήθηκε στις μάζες οδήγησε το υποκείμενο σε απόγνωση, που ψυχολογικά είναι ένα στάδιο μετά την απελπισία, παγώνει και σταματά ακόμη και να αντιδρά, σαν εκείνον που ενώ πνίγεται δεν προσπαθεί να σωθεί.
Ο ψυχίατρος Νίκος Σιδέρης στο βιβλίο του «Μιλώ για την κρίση με το παιδί» αναφέρει χαρακτηριστικά: 
«Το τελευταίο στάδιο είναι να σταματήσει ακόμη και να σκέπτεται. Έτσι η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η μείωση των μισθών, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, οι αποσάθρωση της Υγείας και της Παιδείας, οι απολύσεις, η ανεργία βαπτίζονται “μεταρρύθμιση” και όσοι αντιδρούν αποδοκιμάζονται και ενοχοποιούνται σαν “αντιδραστικοί και οπαδοί του χθες’’».

Ένας λαός με τεράστια ιστορία στις εξεγέρσεις, έχει πέσει χαμηλά και δεν λέει με τίποτα να ορθώσει το ανάστημά του. 
Το κίνημα των αγανακτισμένων ήταν τελικά «καπελωμένο» από τις παραφυάδες τις υποτιθέμενης ριζοσπαστικής αριστεράς; 
Τα ερωτήματα είναι πολλά.
 Όμως μια σαφή απάντηση για όλο αυτό τον «ωχ αδερφισμό» που φαίνεται να έχει καταβάλει το λαό δίνει ο οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος σε άρθρο του με τίτλο: «Γιατί σιωπούν τα πρόβατα;».
Όπως γράφει ο κ. Βιλιάρδος: 
«  Η συστηματική προπαγάνδα
Περαιτέρω, σύμφωνα με ένα από τα πολλά εγχειρίδια της ελίτ (The Crisis of Democracy), η κρίση της Δημοκρατίας που προκαλείται από την υπερβολική διόγκωση της επιλύεται και ελέγχεται τότε μόνο (από την πλευρά της ελίτ), όταν ο πληθυσμός αποπολιτικοποιείται σε μεγάλο βαθμό – υποχρεούμενος σε έναν πολιτικό λήθαργο, καθώς επίσης σε μία ηθική απάθεια, σε μία συλλογική αποχαύνωση.
Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με τη χρήση των κατάλληλων τεχνικών, κυρίως με την «επαγωγική απάθεια» (μέσω των αυξημένων οικονομικών προβλημάτων, της ανόδου του κόστους διαβίωσης παράλληλα με τη μείωση των μισθών, των φόβων για το μέλλον, του καταναλωτισμού κοκ.) – επίσης, με την τεχνική της διαχείρισης της κοινής γνώμης, όπως και με το «management» της οργής (το βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα, έχοντας υποχρεωθεί από τα ΜΜΕ κλπ. να σιχαινόμαστε οργιζόμενοι όλους τους πολιτικούς, οπότε την ίδια την Πολιτική, αποστασιοποιούμενοι).
Η προπαγάνδα, η χειραγώγηση δηλαδή του όχλου με τρόπους που δεν μπορεί να τους κατηγοριοποιήσει ως μεθόδους επηρεασμού του, ανήκει υποχρεωτικά στα βασικά στοιχεία μίας λειτουργικής, «θεατρικής Δημοκρατίας», όπως όλες σχεδόν οι δυτικές.
Για παράδειγμα, με ορισμένες τηλεοπτικές εκπομπές, με δημοσιογράφους που δήθεν ελέγχουν την εξουσία, κατηγορώντας την συνεχώς – στόχος των οποίων όμως είναι η εκτόνωση των θεατών τους, έτσι ώστε να μην αντιδρούν οι ίδιοι, ήσυχοι πως κάποιοι άλλοι ενεργούν στη θέση τους για την προστασία των συμφερόντων τους.
Οι τεχνικές αυτές της διαχείρισης της κοινής γνώμης (προπαγάνδα) σε τυπικές Δημοκρατίες, με την αριστερά πέπλο να αποτελεί τη σύγχρονη εξέλιξη τους, έχουν ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τις τεχνικές ελέγχου των δικτατοριών: είναι φθηνότερες από τη βία, από το χρηματισμό ή από οιαδήποτε άλλη μορφή ελέγχου.
Επομένως, αυτού του είδους οι «Δημοκρατίες» αποτελούν έναν ιδανικό, βέλτιστο τύπο διακυβέρνησης του όχλου, συγκριτικά με οποιονδήποτε άλλο – με την έννοια της προπαγάνδας εδώ να ορίζεται ως εκείνες οι συστηματικές προσπάθειες, στόχος των οποίων είναι η ελαχιστοποίηση της ικανότητας των ανθρώπων να κρίνουν σωστά. 
Επίσης η δημιουργία απόψεων, εντυπώσεων ή πεποιθήσεων που να επιτρέπουν στις ελίτ, πολιτικές ή οικονομικές, να εκμεταλλεύονται τις μάζες στο έπακρο, με τη θέληση τους.
Σύμφωνα τώρα με έναν από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον τομέα της προπαγάνδας (Bernay, βιβλίο του από το 1928), «Η συνειδητή και ευφυής χειραγώγηση του τρόπου συμπεριφοράς και των πεποιθήσεων των μαζών, αποτελεί ένα από τα βασικότερα συστατικά των δημοκρατικών κοινωνιών. 
Οι οργανώσεις που λειτουργούν στο παρασκήνιο, ελέγχουν όλες τις κοινωνικές διαδικασίες. 
Συνιστούν δε μία σκιώδη διακυβέρνηση, η οποία είναι ο πραγματικός ηγεμόνας της χώρας μας».
Σήμερα, η προπαγάνδα αποτελεί ένα από τα πλέον αναγκαία «συστήματα κατήχησης» όλων των δυτικών κοινωνιών – ενώ οι σκιώδεις κυβερνήσεις αποτελούνται από τα αόρατα δίκτυα των πολλών και διαφορετικών ελίτ, όπως αυτό στο γράφημα που ακολουθεί (τριμερής επιτροπή, κατά πολλούς ανήκει στις θεωρίες συνομωσίας), τα οποία ελέγχουν με τη βοήθεια της χειραγώγησης όλες τις κοινωνικές διαδικασίας.
Οι ελίτ αυτές καθοδηγούν όλες τις πολιτικές αποφάσεις, ενώ τις προωθούν, με τον τρόπο που θέλουν, στις μάζες, με τη βοήθεια των διατεταγμένων δημοσιογράφων των ΜΜΕ – ως αναπόφευκτες συνήθως θυσίες ή περιορισμούς, για το καλό της πλειοψηφίας των ανθρώπων και ειδικά των αδυνάτων!
Με βάση δε με έναν εξαιρετικό επικοινωνιολόγο (P. Lazarsfeld), η ιδανικότερη μέθοδος προώθησης είναι η πλημύρα πληροφοριών προς τις μάζες, έτσι ώστε να έχουν την ουτοπία της σωστής, πλήρους ενημέρωσης τους – γεγονός που τους δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι είναι υπεύθυνα πληροφορημένοι Πολίτες, οπότε ήσυχοι με τη συνείδηση τους.
Ολοκληρώνοντας οι «κοινωνικοί ναρκωτές», όπως αποκαλεί τα ΜΜΕ, φροντίζουν να εθίζουν τους θεατές, αναγνώστες ή ακροατές τους στις ειδήσεις σε τέτοιο βαθμό, έτσι ώστε να μην μπορούν χωρίς αυτές – αδυνατώντας να κατανοήσουν την αρρώστια που τους προκαλεί ο συγκεκριμένος εθισμός («to keep the addict from recognizing his own malady»)».
Στο Newsbomb.gr είχαμε προειδοποιήσει για τα αποτελέσματα του τρίτου - αριστερού - μνημονίου με συνεχή ρεπορτάζ.
Ο εφιάλτης έγινε πλέον πραγματικότητα και η πτώση θα είναι τόσο σφοδρή που κανείς δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του όταν θα φτάσουμε στον πάτο. 

Πηγή:  newsbomb.gr

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: ΙΔΟΥ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

 

Ενας σπανιος λεβεντοπαπας 

με ελευθεροστομια.

Σπανιος λογος ,

προς τον Επισκοπον Αυγουστινον.


Περί το τέλος της εφημεριακής θητείας μου στην Αιτ/νία στάλθηκε σε όλη την Ελλάδα απ’ τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Ιερώνυμο μία εγκύκλιος.
Μ’ αυτήν γινόταν έκκληση προς τις μητέρες και τις συζύγους, για να δεχτούν και να προτρέψουν τα παιδιά τους και τους συζύγους να γίνουν παπάδες.
Άρπαξα, τότε την ευκαιρία και έστειλα επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στην οποία μεταξύ άλλων έγραφα:
«Αλήθεια, Μακαριώτατε, γιατί τους θέλετε τους παπάδες; Για την Εκκλησία ή για τους δεσποτάδες; Γιατί , μέχρι σήμερα οι παπάδες, δεν χρησιμοποιούνται, για να υπηρετούν την Εκκλησία, αλλά ως αντικείμενα, για να εκτονώνουν την εμπάθειά τους οι δεσποτάδες…
Φροντίστε, λοιπόν, πρώτα να απαλλάξετε την Εκκλησία απ’ τη δεσποτοκρατία και ύστερα ζητήστε απ’ τις μητέρες και τις συζύγους να προσφέρουν τους ανθρώπους τους στην εκκλησιαστική υπηρεσία…»
Την επιστολή αυτή την κοινοποίησα και στον πολέμιο της δεσποτοκρατίας Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο.
Ο οποίος και έσπευσε- με τη « Σπίθα» του- ν’ απαντήσει.
Στην απάντησή του ξανάστειλα κι εγώ την ανταπάντησή μου.
Που, παρότι μακροσκελής και γραμμένη στην καθαρεύουσα, έχει, λόγω του περιεχομένου της αλλά και του αποδέκτη της, ιδιαίτερη σημασία.
΄Έγραφα, λοιπόν, προς τον π. Αυγουστίνο:


 



Σεβασμιώτατε
Είχατε διατελέσει, κατά το παρελθόν, δια τον ελληνικόν λαόν, την ενσάρκωσιν του πόθου του, δια μίαν « Ελευθέραν και ζώσαν Εκκλησίαν».
Εις τούτο δε μεγάλως συνετέλεσεν κυρίως το γεγονός ότι «επί μακράν σειράν ετών προφορικώς και γραπτώς ηλέγξατε και εστηλιτεύσατε τον δεσποτισμόν».
Και το ότι εκ των αγώνων εκείνων προήλθε μία νέα ιεραρχία, τούτο μεγάλως ηυχαρίστησεν τον ελληνικόν λαόν.
Το γεγονός εξ άλλου ότι εξελέγητε και σεις μέλος της νέας αυτής ιεραρχίας, ανεπτέρωσε τας ελπίδας, δια την επίτευξιν του ποθουμένου.
Είναι αληθές ότι εγένοντο αξιόλογοι προσπάθειαι υπό της νέας ιεραρχίας προς διόρθωσιν των κακώς εχόντων.
Αποτελεί όμως πικρόν παράπονον και προκαλεί βαθείαν οδύνην το γεγονός ότι ουδείς, έως τώρα, ετόλμησεν ως άλλος Οδυσσεύς να εμπήξη τον πυρακτωμένον δαυλόν της αληθείας εις τον δρακόντειον οφθαλμόν του πολύφημου δεσποτισμού. Αφέθησαν ανενόχλητοι οι δεσποτάδες να βιάζουν και να διαφθείρουν την συνείδησιν των ιερέων.
Να πληγώνουν θανασίμως την φιλοτιμίαν των και να δολοφονούν την υπόστασίν των. Με όλα τα μέσα που υπαγορεύει η σαδιστική των νοοτροπία και επιτρέπει η απεριόριστη δικαιοδοσία των.
Σεις, μάλιστα, ο οποίος άλλοτε διερρηγνύετε τα ιμάτιά σας δια την απροσχημάτιστον δεσποτοκρατίαν και εθρηνείτε και εκλαίεετε δια τον απάνθρωπον σφαγιασμόν των ιερέων εις την μαύρην πέτραν της αυθαιρεσίας, εφθάσατε εις τα σημείον να θεωρήτε τον δεσποτισμόν ως το μέγα κακόν μόνον… του παρελθόντος.
Μήπως, αληθώς νομίζετε ότι ο δεσποτισμός υφίστατο μόνον και μόνον, διότι παρεκώλυεν ορισμένους, μεταξύ των οποίων και σας , από του να ανέλθετε εις το επισκοπικόν αξίωμα;
Και ότι από της ημερομηνίας, καθ’ ην σεις και έτεροι τινές περιεβλήθητε την επισκοπικήν εξουσίαν, εκ μόνου του γεγονότος τούτου ο δσεποτισμός κατέπεσεν εις ερείπια και δεν έμεινεν εξ αυτού, ει μη μόνον η πικρά του ανάμνησις;
Απευθύνετε- δια του υπ’ αριθ. 329-330 φύλλου της «Σπίθας»- εις τα μέλη της ΝΕΑΣ Ιεραρχίας την φιλάδελφον προτροπήν καθ’ ην… « ΠΡΕΠΕΙ.. . να ταπεινωθούν πολύ. Δια να αποβλέψουν οι άνθρωποι με εμπιστοσύνην εις την επισκοπικήν εξουσίαν».
Πώς όμως μπορείτε να αποδείξετε ότι αυτό το « ΠΡΕΠΕΙ» έχει και πολλοστημόριον έστω γνησίου αντικρύσματος και δεν είναι κάλπικο εις όλην του την έκτασιν;
Μήπως αντλεί την δεοντολογίαν του από την πιθανότητα του υποθετικού συλλογισμού σας, κατά τον οποίον, « εάν οι νέοι ιεράρχαι είναι πνευματικώτεροι, αυτό σημαίνει ότι είναι και ταπεινότεροι»!
Πόθεν όμως τεκμηριώνεται η πνευματικότης των νέων ιεραρχών; Μήπως εκ του γεγονότος ότι τινές , αποτελούντες σπανιωτάτας εξαιρέσεις «έχουν φήμην κατ’ εξοχήν πράων και ταπεινών ανθρώπων, μηδέποτε οργιζομένων, αλλά διαρκώς μειδιώντων και σκορπιζόντων χαράν και αγαλλίασιν πέριξ αυτών»;
Ποίος όμως εγγυάται ότι αυτός, ο οποίος έχει την φήμην πράου και ταπεινού ανθρώπου, δεν θ’ αποβή αύριον ο αλαζονικώτερος και καταχθονιώτερος και τούτ’ αυτό ο δεσποτικώτερος;
Γιατί έχει αποδειχθεί περιτράνως ότι η δεσποτική εξουσία αποτελεί κίρκειον ράβδον, η οποία μεταλλάσσει τας φρένας των εις επισκόπους χειροτονουμένων, ώστε να βλέπουν ανεστραμμένον το είδωλον της αληθείας…
Δεν δύνανται, λοιπόν, οι άνθρωποι να αποβλέψουν με εμπιστοσύνην εις το επισκοπικόν αξίωμα βάσει πιθανοτήτων υποθετικών συλλογισμών ή αισθηματολογιών, βασιζομένων εις σπανίας εξαιρέσεις.
Δια να αποβλέψουν οι άνθρωποι με εμπιστοσύνην εις το επισκοπικόν αξίωμα, θέλουν να ιδούν διησφαλισμένην την προσωπικότητα και αξιοπρέπειαν του ιερέως, βάσει αντικειμενικών κριτηρίων.
Τα οποία δεν θα εξαρτώνται από υποθέσεις, αισθήματα, κέφια, πάθη και ένστικτα…
Γιατί ο δεσποτισμός επιτρέπει να εκδηλώνονται όχι μόνον θηριώδη ένστικτα, αλλά και κάτι περισσότερον: Να αποβαίνουν οι δεσποτάδες, όπως θα’ λεγε και ο Ντοστογιέβσκυ…καλλιτέχναι της κακίας. Τους επιτρέπει να συλλαμβάνουν και να πραγματοποιούν αριστουργηματικά σχέδια εξοντώσεως των ιερέων, τα οποία θα ήτο φύσει αδύνατον να διανοηθούν αι τίγρεις και λεοπαρδάλεις…
Αλλά, διατί η φιλάδελφος προτροπή απευθύνεται μόνο εις τους νέους ιεράρχας; Οι ΠΑΛΑΙΟΙ δεν πρέπει να ταπεινωθούν; Πρέπει να πολιτεύωνται, ως εάν μη είχον ουδέ άπαξ αναγνώσει το Ευαγγέλιον, αλλά κυριολεκτικώς αποστηθίσει τον Ηγεμόνα’ του Μακιαβέλλι!
Οι δε ιερείς της δικαιοδοσίας των, οι οποίοι εις πάσαν ευκαιρίαν καίγονται ως αι ατυχείς υπηρέτριαι από τας στρίγγλας κυρίας των με το πυρακτωμένον σίδηρον της εμπαθείας και εκδικήσεως, δεν είναι άνθρωποι αυτοί;
Πώς ανέχεσθε να συνθλίβωνται ομού μετά των οικογενειών των, κάτω από την αδίστακτον και αναίσθητον δεσποτικήν μπόταν;
Διατί, όταν ήσασθε ιεροκήρυξ, εθεωρείτε εαυτόν υπεύθυνον δι’ ό,τι ενδεχομένως συνέβαινεν και εις την τελευταίαν γωνίαν της Ελλάδος, ενώ τώρα θέτετε όρια και κάμνετε διακρίσεις;
Μήπως η ταπεινή θέσις του ιεροκηρυκος ήτο λυχνία εκ της οποίας διαχεόμενον το φως έφαινεν ΠΑΣΙ τοις εν τη οικία; Ενώ ο επισκοπικός βαθμός κατέστη μόδιον κάτωθεν του οποίου το φως ασφυκτιά και ασπαίρει;
Εν τοιαύτη περιπτώσει ουχί ο δεσποτισμός, αλλά η «Σπίθα» ανήκει εις το παρελθόν. Και θα ήτο πολύ λυπηρόν, εάν η αληθώς περίφημος και τόσον ελπιδοφόρος σπίθα τελικώς… απετεφρώθη….
Αλλά το να υποταγούν αι ανθρώπιναι επιδιώξεις ορισμένων προσώπων ή εφημερίδων εις τον κανόνα συμβατικότητος των ανθρωπίνων πραγμάτων, δεν το ευρίσκομεν καθόλου παράδοξον.
Εκείνο το οποίον ευρίσκομεν παράδοξον, αλλοπρόσαλλον και άδικον είναι αι παπικής αποχρώσεως διακηρύξεις, αι υπενθυμίζουσαι τον πάπαν Βονιφάτιον τον 8ον!
Μία τοιαύτη, παραδείγματος χάριν, διακήρυξίς σας είναι η αποφαινομένη ότι τον μέγιστον κίνδυνον δια την Εκκλησίαν αποτελεί η ανευλάβεια των εγγραμμάτων ιερέων, ενώ η ψυχοσωτήριος δύναμίς της έγκειται εις τους… ευλαβείς αγραμμάτους….
Καθ’ ημάς η ευλάβεια ή ανευλάβεια είναι ανεξαρτητος γραμματικών γνώσεων. «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».
Εάν οι ολιγογράμματοι εις μεγαλύτερον ποσοστόν επιθυμούν να εισέλθουν εις τας τάξεις του κλήρου, αυτό δεν οφείλεται εις την ευλάβειαν, αλλά εις την ανάγκην.
Διότι την υλιστικήν αντίληψιν περί ζωής δεν την έχουν μόνον οι εγγράμματοι, αλλά και οι αγράμματοι.
Εάν είχον μάθει γράμματα, θα προετίμων κάποιαν άλλην προσοδοφόρον και ελευθέραν απασχόλησιν.
Εφόσον δε μελλοντικώς ανέλθη το βιοτικόν επίπεδον των Ελλήνων, τότε ούτε οι ολιγογράμματοι θα προσέρχονται.
Και εν τοιαύτη περιπτώσει θα εγείρουν αξιώσεις οι αναλφάβητοι, Και δικαίως! Διότι, εάν δεν πρέπει να αποκλείωνται από την ιερωσύνην ένας άγιος Σπυρίδων, διατί να αποκλείεται ο Μέγας Αντώνιος;
Και εμείς μεν ουδεμίαν αντίρρησιν έχομεν επί του προκειμένου.
«Άνω σχώμεν» την αγιότητα.
Ουδόλως όμως δεχόμεθα ότι η τοιαύτη κατεύθυνσις αποτελεί σανίδα σωτηρίας δια την Εκκλησίαν.
Η αγελαία παπαδοποιήσις των ολιγογραμμάτων, μη δυναμένη σοβαρώς να δικαιολογηθή εκ της αγιότητος σπανίων περιπτώσεων και πόρρω απέχουσα από του να δύναται να ικανοποιήση τας πνευματικάς ανάγκας του συγχρόνου ανθρώπου, αποτελεί εν πολλοίς δεσποτικόν δουλεμπόριον….
Εις το Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν του «Ηλίου», εις την λέξιν «δουλεία», γράφονται, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Και ελεύθεροι προσέφερον εαυτούς οικειοθελώς εις δουλείαν. Επειδή δεν είχον την δυντότητα να ανταποκριθώσιν εις τας ανάγκας των».
Τοιούτοι είναι, δυστυχώς, εις την συντριπτικήν των πλειονότητα οι «ευλαβείς» ολιγογράμματοι.
Είναι σαν τους καλούς και πιστούς υπηρέτας των παλαιών «καλών» καιρών.
Οι οποίοι χάριν του επιουσίου ήσαν διατεθειμένοι να ταυτίσουν την συνείδησίν των με την οπιαδήποτε συνείδησιν των αφεντικών των…
Και, αν υπάρξουν ορισμένοι, οι οποίοι έχουν αξιοπρέπειαν και θελήσουν να διατηρήσουν την ελευθερίαν της συνειδήσεώς των, ο δεσποτικός οδοστρωτήρ θα τους συνθλίψη και θα τους αποτελματώση.
Μη δυνάμενοι δε κατ’ ουδένα τρόπον να αντιδράσουν, θα περιοριστούν εις το απογοητευτικόν συμπέρασμα, ότι απεμπόλησαν την ελευθερίαν «εν η Χριστός αυτούς ηλευθέρωσεν» και «υπετάγησαν ζυγώ δουλείας»….
Ο ισχυρισμός άλλωστε ότι οι εγγράμματοι αποτελούν «μέγαν και δημόσιον κίνδυνον δια την Εκκλησίαν» εξυπηρετεί διττώς, έστω και ακουσίως την σκοτεινήν δεσποτικήν σκοπιμότητα, η οποία αφορά εις την εξόντωσιν των μορφωμένων ιερέων:
Πρώτον έρχεται να υποδαυλίση και αφυπνίση τον υποβόσκοντα φθόνον και το ευνόητον μίσος των ολιγογραμμάτων ιερέων έναντι των μορφωμένων συναδέλφων των και να τους δώσει ηθικόν έρεισμα και οιονεί θρησκευτικήν δικαιολόγησιν.
Η γλοιώδης τακτική, η οποία συνίσταται εις την δουλοπρέπειαν, την κολακείαν, το «κάρφωμα», την συκοφαντίαν, την οποίαν άριστα χρησιμοποιούν κάποιοι ιερείς έναντίον των μορφωμένων συναδέλφων των, λαμβάνει χαρακτήρα ιερού πολέμου!…
Δεν πρόκειται άλλωστε περί μικρού τινος πράγματος. Πρόκειται περί του φοβερού και μεγίστου κινδύνου , ο οποίος απειλεί την Εκκλησίαν:
Των μορφωμένων! Ο σκοτεινός και μηχανορράφος μεσαιωνικός φανατισμός έχει την θέσιν του.
Και ουδαμού αλλού μπορεί να στηριχθή, ει μη εις την αμάθειαν….


Ως Χριστιανός ντρέπομαι! Ως Επίσκοπος διαμαρτύρομαι!

Ως Χριστιανός ντρέπομαι! 

Ως Επίσκοπος διαμαρτύρομαι!

kalavriton



Εάν τα παρακάτω είναι αληθινά, -και γιατί να μην είναι;- τότε όλοι εμείς οι Αρχιερείς του Υψίστου πρέπει να πάμε να πνιγούμε! Δεν αξίζουμε όχι μόνο την αρχιερωσύνη μας, αλλ΄ούτε και το όνομα του χριστιανού!
Όλοι εμείς οι Αρχιερείς: Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες και Επίσκοποι, όλοι μαζί!
Γιατί το ερώτημα είναι: πως ανεχόμεθα, παραμένοντες απαθείς, σιωπηλοί και αδιάφοροι, το μαρτύριο ενός Πατριάρχου, που είναι άρρωστος βαρειά και ο Οποίος είναι ανήμπορος να εξυπηρετήσει τον Εαυτό Του;
Ενός πονεμένου Πατριάρχου, ο Οποίος υπέστη εγχείριση και, αφού εξήλθε του Νοσοκομείου, Τον κλείδωσαν και πάλι στο κελλί-φυλακή Του;
Διερωτώμαι: Κανείς από εμάς ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ; Κανείς ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ;
Στην Ορθόδοξο Εκκλησία υπάρχουν Πατριάρχες! Υπάρχουν Αρχιεπίσκοποι! Υπάρχουν Μητροπολίτες, δηλ. εκφραστές της εν Χριστώ αγάπης και Αδελφωσύνης!
Κανείς, λοιπόν, δεν συγκινείται από το δράμα ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ-ΝΕΚΡΟΥ, του τέως Πατριάρχου των Ιεροσολύμων; Υπάρχει, άραγε, τόση αναισθησία στην παγκόσμια Ορθοδοξία;
Αναφερόμεθα στην περίπτωση ενός ΖΩΝΤΑΝΟΥ-ΝΕΚΡΟΥ τέως Πατριάρχου, τον Οποίον -η σκληροκαρδία μερικών χθεσινών πνευματικών Του τέκνων- έχει καταδικάσει σε πλήρη απομόνωση!
Η περίπτωση του Μακαριωτάτου κ. Ειρηναίου αποτελεί στίγμα για την Ορθόδοξο Εκκλησία!
Η έξοδός Του από τον μάταιο τούτο κόσμο υπό συνθήκες πλήρους απομονώσεως θα αποτελεί το ΟΝΕΙΔΟΣ όχι μόνον για το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, αλλά ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!
Επικαλούμενος τα ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΑΙ ΕΝΝΕΑ (49) έτη της ταπεινής μου διακονίας στην Αρχιερωσύνη, από τη θέση αυτή απευθύνομαι προς τους απανταχού Προκαθημένους των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και ζητώ ΑΜΕΣΟΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΝ ΤΩΝ ΥΠΕΡ ενός πάσχοντος Αδελφού μας:
Παναγιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως καί Οικουμενικέ Πατριάρχα κ. κ. Βαρθολομαίε,
Μακαριώτατε Πατριάρχα της Μεγάλης πόλεως Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρε,
Μακαριώτατε Πατριάρχα της Μεγάλης Θεουπό-λεως Αντιοχείας κ.κ. Ιωάννη,
Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλε,
Μακαριώτατε Πατριάρχα των Σέρβων κ.κ. Ειρηναίε,
Μακαριώτατε Πατριάρχα της Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ,
Μακαριώτατε Πατριάρχα της Βουλγαρίας κ.κ. Νεόφυτε,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Γεωργίας και Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Ιβηρίας κ.κ. Ηλία,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιε,
Ως ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός Σας ταπεινά απευθύνομαι προς ένα έκαστον εξ Υμών και παρακαλώ να πράξετε κάτι για την προστασία -για την απελευθέρωση- του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, ο Οποίος α-ρ-γ-ο-π-ε-θ-α-ί-ν-ε-ι αβοήθητος μέσα στο κελλί- φυλακή Του, όπου ουδείς δύναται να Τον επισκεφθή!
Κατά την ημέραν της Κρίσεως ο Δικαιοκρίτης Χριστός θα μας απευθύνει τους λόγους: «…Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ….ασθενής και εν φυλακή (ήμην) και ουκ επεσκέψασθέ με…» (Ματθ. 25, 43-45).
Αποδείχθηκε πια, ότι οι παράγοντες του Πατρι-αχρείου (όχι Πατριαρχείου) των Ιεροσολύμων, εψεύδοντο ασυστόλως, όταν έως χθές -γυμνή τη κεφαλή- ισχυρίζονταν, ότι ο Πατριάρχης είναι μόνος Του κλειδωμένος στο κελλί του! 
ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ! ΑΙΣΧΟΣ! 
Μακαριώτατε Πατριάρχα των Ιεροσολύμων κ. κ. Θεόφιλε, επικαλούμενος την χριστιανικήν μου ιδιότητα, παρακαλώ να ελευθερώσετε αμέσως τον έγκλειστο Πατριάρχη, τον Ευεργέτη Σας και Γέροντα Σας, κ. Ειρηναίο! 
Η παρούσα ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ διαβιβάζεται υπηρεσιακώς καί πρός τήν Διαρκή Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος πρός ενημέρωσιν καί δια τα κατ΄Αυτήν.
Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 
Μοναχός από την 25ην Απριλίου 1961, ήτοι έτη 55,
Διάκονος από την 31ην Μαΐου 1961, ήτοι έτη 55,
Πρεσβύτερος από την 17ην Ιουλίου 1963, ήτοι έτη 53,
Μητροπολίτης Ταλαντίου από την 17ην Αυγούστου 1976, ήτοι έτη 40,
Μητροπολίτης Καλαβρύτων από την 12ην Οκτωβρίου 1978, ήτοι έτη 38.-
Αίγιον, 19 Νοεμβρίου 2015, επέτειον της εν Αιγίω ενθρονίσεώς μου.

ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ. ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ;

ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ. 

ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ;

(Προφητικός λόγος του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που είδε πριν από 55 χρόνια, στις 26-2-1961, τον κίνδυνο που θα διέτρεχε η Ευρώπη από το Ισλάμ. Η Ορθόδοξη Ελλάδα ήταν το φρένο στη επέκταση του Ισλαμισμού, γι” αυτό με τόση λύσσα την πολέμησαν και την πολεμούν οι σκοτεινές δυνάμεις).



«…Ξέρεις πόσο αἷμα ἔχυσε ἡ Ἐκκλησία μας για ν᾽ ἀναχαιτίσῃ – ποιό; τὸ Ἰσλάμ. 
Ἄχ! ζωντανεύει πάλι τὸ Ἰσλάμ, θηρίο ποὺ κοιμόταν – δὲν πή­ραμε χαμπάρι. 
Δὲν θέλω τώρα νὰ μπῶ στὴν πο­λιτική, εἶνε ἔξω ἀπὸ τὸ στόχο μου. 
Ξύπνησε πάλι τὸ Ἰσλὰμ μὲ κεφαλὲς πολλές… 
Τί κῦ­μα τῆς ἀβύσσου εἶν᾽ αὐτό! 
Σὰ ν᾽ ἀκούω Ἀποκάλυψι. 
Εἶδα νὰ βγαίνῃ θηρίο ἀπὸ τὴν ἔρημο, τὸ θηρίο τοῦ Μωάμεθ· καὶ προχώρησε, καὶ ἔφθα­σε μέχρι ποῦ; μέχρι τὴ Βιέννη. 
Καὶ ἀπέναντί του στάθηκε – ποιός ἐδῶ στὴν Ἀνατολή; ἡ ἐμ­­προσθοφυλακή, ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Σήμερα ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία «Αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν πατέρων, ὅλων ἐκείνων ποὺ μᾶς παρέδωσαν τὴν Ὀρθοδοξία κ᾽ ἔφθασε μέχρι τὰ χρόνια μας. 
Δυὸ ἑκατομμύρια σφάχτηκαν σὰν ἀρνιὰ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο Κεμὰλ στὴ Μικρὰ Ἀσία. 
Κ᾽ ἐμεῖς φρουροῦμε γι᾽ αὐτὸν στὴ Θεσσαλονί­κη. 
Ὅταν περνάω καὶ τὸ βλέπω, ῥαγίζει ἡ καρδιά μου νὰ βλέπω Ἕλληνες φαν­τάρους νὰ φυλᾶνε τό μνῆμα τοῦ θηρίου αὐτοῦ τῆς Ἀποκαλύψεως.

d47

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΟΝΓΚΟ;
Φοβερες καταγγελιες 
εναντιον του Αραθυμου.


Αξιότιμοι κύριοι. Σας αποστέλλουμε το κείμενο της Ημερήσιας Διάταξης της Συνέλευσης των Ενοριακών Επιτροπών, των μελών των χορωδιών και της Ορθόδοξης νεολαίας του Κονγκό-Μπραζαβίλ, για ενημέρωσή σας, για να δείτε ότι τα προβλήματα της Εκκλησίας μας δεν επιλύονται από τους αρμόδιους και μας ταλαιπωρούν όλους.

Πρακτικά της διευρυμένης συνεδρίασης της Ενοριακής Επιτροπής, η Νεολαία και η Χορωδία της Ενορίας της Αναλήψεως του Κυρίου Km4

Την Κυριακή 05 Ιουλίου 2015, πραγματοποιήθηκε στον περίβολο της ενορίας της Αναλήψεως του Κυρίου (Pointe- Noire) μια συγκέντρωση της Ενοριακής Επιτροπής με τη Νεολαία.
Το αντικείμενο αυτής της συνεδρίασης ήταν να αναφέρει τη στάση των χορωδών και των αναγνωστών κατά τη διάρκεια της επισκοπικής λειτουργίας της 21ης Ιουνίου 2015.
Ήταν παρόντες: δείτε την λίστα στο παράρτημα
Η συνεδρίαση άρχισε με την προσευχή, παίρνοντας το λόγο ο εφημέριος της ενορίας ο πατέρας Lavrendios MPINGA για να προσκαλέσει τους νέους σε στοχασμό του λόγου του Θεού διαβάζοντας την πρώτη επιστολή του Ιωάννου κεφ. 4, στ. 16 και 21, έπειτα ο ιερέας ανακοίνωσε τη βαθιά λύπη του για την αντίδραση των νέων, των χορωδών, των αναγνωστών, όσον αφορά τον Επίσκοπο, κάνοντας την παρατήρηση για το καθήκον της υποταγής και του σεβασμού όσον αφορά έναν Επίσκοπο.
Έπειτα από αυτήν την προσφώνηση, ο πατήρ ζήτησε από τους νέους να εκφραστούν με τη σειρά. Αποφασίστηκαν τέσσερις μεγάλοι άξονες των αντιδράσεων:
1. Ο Επίσκοπος.
2. Κατάσταση της εκκλησίας.
3. Ο τοποτηρητής Επισκόπου.
4. Συμπέρασμα.

1.    Ο Επίσκοπος.
Ξέρουμε ότι η εκκλησία μας διδάσκει την υπακοή και την υποταγή αλλά μέσα στην αγάπη, το σεβασμό, την ενότητα  και τη δικαιοσύνη.
Θα θέλαμε πολύ ο Επίσκοπος μέσα στο ρόλο του πατέρα του της εκκλησίας να μπορεί να μας συγκαλέσει, για να μπορέσουμε να του μιλήσουμε όπως ένα παιδί που συνδιαλέγεται με τον πατέρα του, για να εκφράσει την απογοήτευσή του. Αλίμονο, εκπλαγήκαμε που μάθαμε ότι ο πατήρ και ο Πρόεδρος προσκλήθηκαν στην Επισκοπή να πάνε να δικαιολογηθούν στη θέση μας, ενώ αυτό αφορούσε εμάς. Γιατί δεν μπορούσε να μας καλέσει άμεσα;
Συνεπώς, έχουμε την πρόθεση να θυμίσουμε αρχικά ότι κατά την άφιξή του τον Φεβρουάριο του 2013, ο Επίσκοπος έγινε δεκτός από όλη την ορθόδοξη κοινότητα του Κονγκό γενικά και ιδιαίτερα από αυτή της ενορίας μας της Αναλήψεως του Κυρίου, κατά την διάρκεια της πρώτης επίσκεψής του, συνοδευόμενου από τον Αρχιμανδρίτη πατέρα Θεολόγο, θυμόμαστε ότι ο Επίσκοπος υποσχέθηκε να εργαστεί σε αρμονία και ενότητα με όλο τον κόσμο, δεν είναι παρά έπειτα από το παραδοσιακό σεμινάριο της κατάρτισής μας που μετασχηματίζεται σε συνέδριο «κατάρτισης», ακολουθούμενο από την ταπεινωτική απέλαση του πρώτου ιεραποστόλου του Κονγκό του αρχιμανδρίτου Θεολόγου, που ένας άνεμος προβλημάτων άρχισε να φυσάει μέσα στην εκκλησία μας:
Νομική δίωξη, διώξεις ενάντια σε όλους τους νέους συνεργάτες του πατέρα Θεολόγου, χειραγώγηση και αποστράτευση της ορθόδοξου νεολαίας του Κονγκό, καταχρηστικές απολύσεις, εκστρατεία συκοφαντιών μέσα σε όλες τις ενορίες εναντίον του αρχιμανδρίτου Θεολόγου, μήνυση στην αστυνομία ενάντια σε κάποιους ιερείς και πιστούς αντί μιας ειρηνικής λύσης.

Έτσι λοιπόν, αναστατωμένοι από αυτό το κακό κλίμα που τάραξε την αγία εκκλησία μας, οργανώσαμε μια Γενική Συνέλευση όλων των υπεύθυνων της νεολαίας της εκκλησίας του Κονγκό, με στόχο να βρεθεί μια λύση απευθύνοντας  αλληλογραφία σε όλες τις ενορίες και τον Επίσκοπο, ώστε να εγγυηθεί την ενότητα και τη δικαιοσύνη, των οποίων έχει το καθήκον για να προφυλάσσει με την ιδιότητα του Επισκόπου.
Δυστυχώς αυτός κράτησε σιωπή στους θρήνους των προβάτων του, προτιμώντας τον απολυταρχισμό, ως μοντέλο της ποιμαντικής διαχείρισης της Ορθοδοξίας στο Κονγκό.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Πριν διαβασει την κριτικη του π. Διωτη, γραφει ο ανυπομονος και υπεροπτης Τρελλογιαννης:Κι’ αὐτή ἡ «ὑφισταμένη θεία ἀποκάλυψι», μιά φορά δόθηκε, σύμφωνα μέ τήν ἀντιευαγγελική γνώμη του, καί δέν ὑπάρχει λόγος νά ξαναδοθεῖ. Καταγράφηκε ἀπ’ τούς ἀποστόλους." Ολοι οι Τρελλογιανηδες και οι ...Μεθυσμενοι δεν διαβασατε την Αγια Γραφη που λεει " Τη ΑΠΑΞ παραδοθειση τοις Αγιοις Πιστει" (Ιουδα 3); Τι κουραφεξαλα τσαμπουνατε,...υποθεοπτες του Σωφρονιου; Αλλα αυτα παθαινει οποιος παθει .... Γεροντοπληξια...



 ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ


ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      


του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

π. Ιωαννη Διωτη.                            

              Συνεχεια 7η


«Στ κείμενο ατ γραφα γι τν κοίμηση το Γέροντος Σωφρονίου πο ταν φάμιλλη μ τν κοίμηση τν Πατριαρχν κα Πατέρων, γι’ ατ κα τν νόμαζα ″νέον Πατριάρχην τς θείας Χάριτος στν νέον λαν το Θεο’’» (σελ. 491).

Ναυπάκτου ερόθεος Βλάχος, μ πρωτοφαν θρασύτητα, ποτιμ τν νοημοσύνην παντς σκεπτομένου νθρώπου, διότι χει τν ντύπωσιν κα τν οκτρν πλάνην τι δν γίνεται ντιληπτ προσπάθειά του ξαπατήσεως τν ναγνωστν του. Ηξήθη λοιπν χορς τν «Πατριαρχν κα Πατέρων» κατ να «νέον Πατριάρχην τς θείας Χάριτος», κούοντα ες τ νομα Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

γαπητο ναγνσται, γ δυσκολεύομαι. Σες ννοετε τί ννοε Δεσπότης ερόθεος Βλάχος, ταν γράφ «νέος Πατριάρχης τς θείας Χάριτος στν νέον λαν το Θεο»; Κατ’ ντιδιαστολν ποίων παλαιν Πατριαρχν Πατριάρχου εναι «νέος» Πατριάρχης Σωφρόνιος Σαχάρωφ ; π ποίαν δ ννοιαν Σωφρόνιος Σαχάρωφ χαρακτηρίζεται ς «Πατριάρχης τς θείας Χάριτος»;  πίσης, ποος το «παλαις λας το Θεο» κα ποος εναι «νέος λας το Θεο»; συγκράτητος γελοιοποιητικς κατήφορος φροσύνης το ψευδοκορυφαίου θεολόγου πισκόπου εροθέου Βλάχου.

*

« μακάριος οτος νρ ηλογήθη τ μάλα παρ το γίου Θεο κα ξιώθη ο μόνον διελθεν κα φθάσαι ες τ κρον ωτον τς κατ Χριστν σκήσεως, ν βαθυτάτ μετανοί κα συντριβ, λλ’ ναβναι κα ν ατ τ ρει τ γί, τουτέστιν τ τς θεοπτίας ρει, κα δεν τν δόξαν το κτίστου Φωτς ν τ τεθεωμέν σαρκ το Λόγου, γενόμενος οτως κραιφνς μπειρικς θεολόγος, κατ τν λόγον το γίου Γρηγορίου το Θεολόγου ερηκότος: ″τ περ Θεο φιλοσοφεν… ο πάντων μέν, τι τν ξητασμένων κα διαβεβηκότων ν θεωρί κα πρ τούτων κα ψυχν κα σμα κεκαθαρμένων καθαιρομένων, τ μετριώτατον’’» (σελ. 477).

Διανοητικ κα ψυχικ τύφλωσις σκοπιμότητος. Κα πάλιν κατήφορος ! Κατήφορος !  Κατήφορος  κα βάραθρον νυποληψίας.

*

« δύναμη το θεολογικο λόγου το Γέροντος Σωφρονίου εναι πράγματι να δυνατ σπέρμα στν γ, κατ τν λόγο το Προφητάνακτος Δαβίδ: ″Δυνατν ν τ γ σται τ σπέρμα ατο, γενε εθέων ελογηθήσεται’’» (Ψαλμ. 111, 2), σελ. 493.

Τίς στιν οτος Σωφρόνιος Σαχάρωφ; Κατ τν τς Ναυπάκτου Δεσπότην κα Ποιμενάρχην, «φωστήρ» στιν οτος τς φηλίου, «σπέρμα γρ ες τν γν θεολογικς ατο λόγος». κ δ το σπέρματος ατο πολλ τ θεολόγητα κα νόητα. Ατς λοιπόν, κατ τν Ναυπάκτου (ς νω), εναι « νέος Πατριάρχης τς θείας Χάριτος στν νέον λαν το Θεο» κα ναβάτης «ν ατ τ ρει τ γί, τουτέστιν τ τς θεοπτίας ρει».

Ναυπάκτου διέβη τ ρια πάσης περβολς κα δεύει πρς νεξέλεγκτον θεολογικν χάος. Πς σκέπτεται λοιπν Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κα γίου Βλασίου κ. ερόθεος Βλάχος ξ ωαννίνων; Σκέπτεται μως;

θεολόγητος «θεολόγος» κα νήσυχος «συχαστής»

Αθαιρεσία κα πιπολαιότης. Τρες «θεολόγους» χει ρθοδοξία, τν γιον νδοξον κα πανεύφημον πόστολον κα Εαγγελιστν ωάννην τν Θεολόγον, τν γιον Γρηγόριον τν Θεολόγον κα τν γιον Συμεν τν Νέον Θεολόγον. Ες οδένα τερον κκλησία δωκε τν προσωνυμίαν ατήν. γιος Συμεν διαφοροποιεται π τος λλους δύο Θεολόγους ς «Νέος Θεολόγος». «θεολόγος» το Ναυπάκτου πς διαφοροποιεται; «βυσσος βυσσον πικαλείται» (Ψαλ. 41, 8).

Ναυπάκτου δν δίστασε ν δώσ ες τν ερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ τς προσωνυμίας το «θεολόγου» κα το «συχαστο», ς γραψεν ες τν πότιτλον το βιβλίου του.

Μετ π δέκα (10) αἰῶνας, π τς ποχς γίου Συμεν το Νέου Θεολόγου, νεφανίσθη πίσκοπός τις, νόματι ερόθεος Βλάχος, κα πέδωκε τν προσωνυμίαν το «Θεολόγου» ες τινα κοινν ερομόναχον, δεινν παραβάτην τν ερν Κανόνων, κακόδοξον κα μωρολόγον, κατ περιφρόνησιν κορυφαίων κα διακεκριμένων γίων προσωπικοτήτων τς κκλησίας, ναδειχθέντων πολλν τοιούτων ες λους τος διαρρεύσαντας 20 αἰῶνας το Χριστιανισμο. Πρέπει ν ντραπ πολ Δεσπότης τς Ναυπάκτου κ. ερόθεος Βλάχος δι’ ατν τν προκλητικν κα θεολόγητον νέργειάν του.

Μ σα θεολόγητα το ερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ παρουσιάσθησαν (πάρχουν κα πολλ λλα τοιατα), οτος μφανίζεται ς θεολόγητος «θεολόγος». Κα μως, Ναυπάκτου δν πέδωκε μόνον τν πλν προσωνυμίαν το «θεολόγου» ες τν Σωφρόνιον Σαχάρωφ, λλ’ γραψεν τι ατς εναι «θεόπτης» κα «θεόπνευστος θεολόγος» (σελ. 461 κ..). Πάλιν προβάλλει τ ρώτημα: Πς σκέπτεται νθρωπος ατός, ταν γράφ;

Τ δ τραγικν εναι, τι Μητροπολίτης τς Ναυπάκτου πέδωκεν ες τν ν λόγ θεολόγητον θεολόγον κα τν προσωνυμίαν το «συχαστο»!!! Οτε ατ τ δικαίωμα εχεν Ναυπάκτου κα τν τοιαύτην εχέρειαν. Ατ εναι λεπτ ζητήματα μ κίνδυνον ν δηγήσουν κα ες τν γελοιότητα. π πο «συχαστής» Σωφρόνιος Σαχάρωφ;

στο επομενο η συνεχεια 
περι του πρακτορα Μπαλφουρ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου