Ὁ Ναυπάκτου
ὑμνητὴς τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex
3ον
Ὡς ἐκτίθεται κατωτέρω, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, διὰ νὰ στηρίξῃ τὴν «ἁγιότητα» τοῦ Σωφρονίου Σαχάρωφ, δὲν ἐδίστασε νὰ κηρύξῃ ὅτι ἡ μικτὴ Μονὴ τοῦ Essex εἶναι «Εὐδοκία τοῦ Θεοῦ», «προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ «κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος», ὡς κατωτέρω. Καταφανὴς περιφρόνησις τῶν ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ὁσίων Πατέρων ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου κ. Ἱεροθέου Βλάχου. Πρόκλησις μεγάλη. Ἰδοὺ ἀκόμη:
Ὁ θαυμαστὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Ἔσσεξ κ. Ἱερόθεος ἀφιερώνει εἰς αὐτὴν τὸ κρινόμενον βιβλίον του: «Στὴν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Essex Ἀγγλίας» (σελ. 7). Ὡς καταγγέλλει ὁ κ. Μάριος Πηλαβάκης, Διδάκτωρ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀντικανονικότητα
ἱδρύσεως καὶ λειτουργίας της, ἡ Μονὴ αὐτὴ «εὑρίσκεται
εἰς πλήρη
ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ μετὰ τῆς ἐν Γαλλίᾳ ἰδιοτύπου τραγελαφικῆς ″ἐκκλησίας⁇», ξένης πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν,
μεταδιδούσης τὰ Μυστήρια «εἰς ἀθέους καὶ ἀθρήσκους» καὶ «ἀνεχομένης, ὡς
λέγεται, πᾶν εἶδος σεξουαλικῶν ἐπιδόσεων καὶ σατανικῶν δραστηριοτήτων μεταξὺ μελῶν της». Αὐτὴν τὴν ψευδο-ἐκκλησίαν ἔχει ἀποδοκιμάσει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἐνῷ ὁ κ. Ἱερόθεος, ὡς φαίνεται, ἀναγνωρίζει αὐτὴν ἐμμέσως, ἐπειδὴ ἐπαινεῖ διθυραμβικῶς καὶ ἔχει ἀφιερώσει τὸ βιβλίον του εἰς τὴν Μονήν, ἡ ὁποία ἔχει πλήρη κοινωνίαν μὲ τὴν ἄσχετον πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν
ψευδο-ἐκκλησίαν αὐτήν.
*
Τὴν συγγραφὴν τοῦ βιβλίου του
περὶ τῆς Μονῆς καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς Σωφρονίου
Σαχάρωφ θεωρεῖ ὁ Ναυπάκτου «ὡς δωρεὰν τοῦ Θεοῦ. Γράφει: «Εὐχαριστῶ ἐν δοξολογίᾳ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ γιὰ τὴν δωρεὰ αὐτὴ» (σελ. 17). Ἐν συνεχείᾳ εὐχαριστεῖ «καὶ ὅλη τὴν Ἀδελφότητα
γιατὶ διαφυλάσσει τὴν πνευματικὴ κληρονομία τοῦ ἀειμνήστου μεγάλου Γέροντος Σωφρονίου, μέσα στὴν ὁποία ἔζησε κατὰ διαστήματα καὶ ὁ γράφων καὶ γνώρισε καὶ τὴν δική τους ἀγάπη».
Ποία εἶναι αὐτὴ ἡ «πνευματικὴ κληρονομία»; Ἡ ἵδρυσις μικτῶν Μονῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ κορυφαῖον ἔργον τοῦ π. Σωφρονίου,
ἡ ἵδρυσις τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προκλητικὸν σκάνδαλον.
*
Ἐπίσης, μὲ μεγάλην πνευματικὴν ἱκανοποίησιν γράφει ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου: «Παρέμεινα στὸ Μοναστήρι περίπου ἐνάμιση μῆνα καὶ στὴν συνέχεια, σχεδὸν κάθε καλοκαίρι καὶ γιὰ πολλὰ χρόνια, ἐπισκεπτόμουν τὸ Μοναστήρι» (σελ. 238).
«Πιστεύω ὅτι ἡ ἵδρυσις καὶ ὕπαρξις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου (Essex) ἀποτελεῖ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας μας» (σελ. 318).
Ὁ Ναυπάκτου ἀθετεῖ μὲ αὐτὰ τὰ ὁποῖα γράφει τοὺς προαναφερθέντας δύο αὐστηροτάτους ἱεροὺς Κανόνας Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἱεροὺς Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν μὲ συγκλονιστικὴν αὐστηρότητα τὸν συνείσακτον Μοναχισμόν, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ αὐστηρὰ Πατερικὰ κείμενα.
Ἡ ἀθέτησις εἶναι κατὰ πολὺ χειροτέρα τῆς παραβάσεως. Ἡ ἀθέτησις, ἐν προκειμένῳ, εἶναι ΑΙΡΕΣΙΣ. Πῶς διενοήθη καὶ κατὰ ποῖον τρόπον ἐσκέφθη ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου καὶ πῶς ἀπετόλμησεν, ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νὰ διδάξῃ ὅτι μία μικτὴ Μονὴ εἶναι «εὐδοκία τοῦ Θεοῦ», ὅτι ἀποτελεῖ κορυφαῖον παράδειγμα «προβολῆς τῆς Ὀρθοδοξίας» καὶ ὅτι εἶναι «κήρυγμα τοῦ ἀσκητικοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας μας»; Ὁ ἱδρύων μικτὴν Μονὴν εἶναι καθαιρετέος, ὡς ἐπιτάσσουν οἱ προαναφερθέντες ἱεροὶ Κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Πάντα ταῦτα εἶναι ἀνατρεπτικὰ καὶ περιφρονητικὰ τῶν
προαναφερθέντων ἱερῶν Κανόνων. Ἄρα εἶναι σαφὴς ἡ ἀθέτησις καὶ ἑπομένως ὑπάρχει αἵρεσις, εἰς τὴν ὁποίαν ὑπέπεσεν ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος μετὰ τοῦ ψευδο-«ἁγίου» του Σωφρονίου
Σαχάρωφ.
*