Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Το ΑΙΣΧΟΣ της Μικτης Μονης του ΕΣΣΕΞ, ο Ψευτοαγιος Σαχαρωφ και ο μητροπολιτης Ναυπακτου Ιεροθεος, απο το ανεκδοτο βιβλιο του πατρος Ιωαννη Διωτου.



Ὁ Ναυπάκτου 
ὑμνητὴς τῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex
                         
                         3ον




ς κτίθεται κατωτέρω, Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. ερόθεος, δι ν στηρίξ τν «γιότητα» το Σωφρονίου Σαχάρωφ, δν δίστασε ν κηρύξ τι μικτ Μον το Essex εναι «Εδοκία το Θεο», «προβολ τς ρθοδοξίας» κα «κήρυγμα το σκητικο πνεύματος», ς κατωτέρω. Καταφανς περιφρόνησις τν ερν Κανόνων κα τν σίων Πατέρων π το πισκόπου κ. εροθέου Βλάχου. Πρόκλησις μεγάλη. δο κόμη:

θαυμαστς τς ντικανονικς μικτς Μονς το σσεξ κ. ερόθεος φιερώνει ες ατν τ κρινόμενον βιβλίον του: «Στν δελφότητα τς ερς Μονς Τιμίου Προδρόμου Essex γγλίας» (σελ. 7). ς καταγγέλλει κ. Μάριος Πηλαβάκης, Διδάκτωρ τς Βυζαντινς Φιλολογίας, κτς π τν ντικανονικότητα δρύσεως κα λειτουργίας της, Μον ατ «ερίσκεται ες πλήρη ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ μετ τς ν Γαλλί διοτύπου τραγελαφικς ″κκλησίας», ξένης πρς τν ρθοδοξίαν, μεταδιδούσης τ Μυστήρια «ες θέους κα θρήσκους» κα «νεχομένης, ς λέγεται, πν εδος σεξουαλικν πιδόσεων κα σατανικν δραστηριοτήτων μεταξ μελν της». Ατν τν ψευδο-κκλησίαν χει ποδοκιμάσει τ Οκουμενικν Πατριαρχεον, ν κ. ερόθεος, ς φαίνεται, ναγνωρίζει ατν μμέσως, πειδ παινε διθυραμβικς κα χει φιερώσει τ βιβλίον του ες τν Μονήν, ποία χει πλήρη κοινωνίαν μ τν σχετον πρς τν ρθοδοξίαν ψευδο-κκλησίαν ατήν.

*

Τν συγγραφν το βιβλίου του περ τς Μονς κα το δρυτο ατς Σωφρονίου Σαχάρωφ θεωρε Ναυπάκτου «ς δωρεν το Θεο. Γράφει: «Εχαριστ ν δοξολογί τν Τριαδικ Θε γι τν δωρε ατ» (σελ. 17). ν συνεχεί εχαριστε «κα λη τν δελφότητα γιατ διαφυλάσσει τν πνευματικ κληρονομία το ειμνήστου μεγάλου Γέροντος Σωφρονίου, μέσα στν ποία ζησε κατ διαστήματα κα γράφων κα γνώρισε κα τν δική τους γάπη».

Ποία εναι ατ «πνευματικ κληρονομία»; δρυσις μικτν Μονν. Ατ εναι τ κορυφαον ργον το π. Σωφρονίου, δρυσις τς μικτς Μονς το Essex, ποία ποτελε προκλητικν σκάνδαλον.

*

πίσης, μ μεγάλην πνευματικν κανοποίησιν γράφει Ποιμενάρχης τς Ναυπάκτου: «Παρέμεινα στ Μοναστήρι περίπου νάμιση μνα κα στν συνέχεια, σχεδν κάθε καλοκαίρι κα γι πολλ χρόνια, πισκεπτόμουν τ Μοναστήρι» (σελ. 238).

«Πιστεύω τι δρυσις κα παρξις τς ερς Μονς Τιμίου Προδρόμου (Essex) ποτελε εδοκία το Θεο. Εναι προβολ τς ρθοδοξίας κα κήρυγμα το σκητικο πνεύματος τς κκλησίας μας» (σελ. 318).

Ναυπάκτου θετε μ ατ τ ποα γράφει τος προαναφερθέντας δύο αστηροτάτους ερος Κανόνας Οκουμενικν Συνόδων κα λους τος λλους ερος Κανόνας, ο ποοι παγορεύουν μ συγκλονιστικν αστηρότητα τν συνείσακτον Μοναχισμόν, καθς κα τ σχετικ αστηρ Πατερικ κείμενα.

θέτησις εναι κατ πολ χειροτέρα τς παραβάσεως. θέτησις, ν προκειμέν, εναι ΑΙΡΕΣΙΣ. Πς διενοήθη κα κατ ποον τρόπον σκέφθη Δεσπότης τς Ναυπάκτου κα πς πετόλμησεν, ς πίσκοπος τς ρθοδόξου κκλησίας, ν διδάξ τι μία μικτ Μον εναι «εδοκία το Θεο», τι ποτελε κορυφαον παράδειγμα «προβολς τς ρθοδοξίας» κα τι εναι «κήρυγμα το σκητικο πνεύματος τς κκλησίας μας»; δρύων μικτν Μονν εναι καθαιρετέος, ς πιτάσσουν ο προαναφερθέντες ερο Κανόνες Οκουμενικν Συνόδων.

Πάντα τατα εναι νατρεπτικ κα περιφρονητικ τν προαναφερθέντων ερν Κανόνων. ρα εναι σαφς θέτησις κα πομένως πάρχει αρεσις, ες τν ποίαν πέπεσεν Ναυπάκτου κ. ερόθεος μετ το ψευδο-«γίου» του Σωφρονίου Σαχάρωφ.

*

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

φοτο

Χωρίς πλέον να κρατούν τα προσχήματα, οι Τούρκοι της Τουρκίας των ισλαμιστών νεοοθωμανιστών, Ερντογάν – Νταβούτογλου, μετατρέπουν την Αγία Σοφία, το παγκόσμιο χριστιανικό σύμβολο της Ορθοδοξίας, ένα μνημείο που προστατεύεται από διεθνείς οργανισμούς, σε μουσουλμανικό τέμενος.
resized_255e4-78b9b3feimg20151107wa0008
Όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες που δημοσίευσε η φιλοκυβερνητική ισλαμική τουρκική εφημερίδα, Yeni Şafak, μέσα στον ιερό χώρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης τελείται απροκάλυπτα μουσουλμανική τελετή, namaz, και μάλιστα αποθανατίζεται για να κυκλοφορήσει διεθνώς η εικόνα της μετατροπής του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος.
Εδώ και τρία περίπου χρόνια έχει αρχίσει στην Τουρκία μια έντονη εκστρατεία να μετατραπεί η Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης σε μουσουλμανικό τέμενος, παρά του ότι από το 1935 επίσημα είναι μουσείο, ανοιχτό σε επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Η νέα αυτή τουρκική πρόσκληση λίγες μόλις μέρες μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Ερντογάν και το γεγονός ότι προβάλλεται από την πιο φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα, σίγουρα στέλνει πολλά προκλητικά μηνύματα.
Ο απρόβλεπτος Ερντογάν δεν θα διστάσει να προχωρήσει ακόμα και στην επίσημη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, κάτι που άλλωστε το έχει υποσχεθεί στους οπαδούς του.
Ίδωμεν!


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Η πρόοδος του Οικουμενισμού και ο Απ. Παύλος (Σχετικό κείμενο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά)

Η πρόοδος του Οικουμενισμού και ο Απ. Παύλος (Σχετικό κείμενο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά)

Παρακολουθώντας κανεὶς τὴν "πρόοδο" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὶς συνεχεῖς καὶ ξεδιάντροπες παραβάσεις τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ (καὶ συνεπακόλουθα τὴν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος λαϊκῶν καὶ κληρικῶν), διαπιστώνει ὅτι αὐτὴ ἡ "πρόοδος" στηρίζεται σὲ δύο βασικὲς παραμέτρους:
α) Στὴν διαστροφικὴ ἐξήγηση Ἁγιογραφικῶν Ἐντολῶν, ὥστε νὰ δικαιολογεῖται ἔτσι ἡ κατάφωρη παραβίαση καὶ ἀπόρριψη τῆς Πατερικῆς μας Παραδόσεως,  καὶ
β) στὴν ἀνοχὴ ποὺ δείχνουν, ὅσοι ἀντιστέκονται στὶς οἰκουμενιστικὲς αὐτὲς κακοδοξίες, μὲ τὸ νὰ μὴ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ κοινωνοῦν μαζί τους, στέλνοντας τὸ μήνυμα στοὺς πιστούς, ὅτι ἡ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς δὲν μᾶς ἐπηρεάζει καὶ ἐν τέλει εἶναι κάτι ἀδιάφορο γιὰ τὴν σωτηρία μας.
Παραθέτουμε τὴν ἀνάλυση τοῦ καίριου ἀποστολικοῦ χωρίου τοῦ ἀποστόλου Παύλου, "Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ", ποὺ διαστρέφεται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές, πρακτικὰ καὶ θεωρητικά. Ἡ τοποθέτηση τοῦ Ἀποστόλου καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ τὸ ἐφάρμοσαν, ἀποτελεῖ πράγματι τὴν "λυδία λίθο" γιὰ τὴν κατανόηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου ἀπέναντι στοὺς ἐπελαύνοντας "οὐδενὸς ἐμποδίζοντος" αἱρετικοὺς καὶ τὴν ἐν μετανοίᾳ διόρθωση τῆς στάσεώς μας ἀπέναντί τους, σύμφωνα μὲ τὶς θεῖες Ἐντολές.
Π.Σ.


«Αἱρετικόν ἄνθρωπον ...παραιτοῦ»

Τοῦ Ἱερομονάχου π. Ευθυμίου Τρικαμηνᾶ

Τίτον 3,10: «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος».
Στό χωρίο αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος διδάσκει νά ἀπομακρυνώμεθα ἀπό κάθε αἱρετικό, τόν ὁποῖο ἐνουθετήσαμε μία καί δεύτερη φορά καί ἔμεινε ἀδιόρθωτος καί ἀμετανόητος. Αὐτός, ἀναφέρει ὁ Παῦλος, ἔχει διαστραφῆ καί ἁμαρτάνει στά θέματα τῆς πίστεως, ὄχι ἐξ ἀγνοίας, ἀλλά ἐν γνώσει καί δι’ αὐτό εἶναι αὐτοκατάκριτος, δηλαδή καταδικασμένος ἀπό τά ἴδια του τά ἔργα καί τήν προαίρεσί του.
Ἡ διδασκαλία αὐτή τοῦ Χριστοῦ διά τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶναι σαφής καί καθοριστική στίς σχέσεις μας καί στήν ἐν γένει ἐπικοινωνία μας μέ τούς αἱρετικούς. Εἶναι δέ πλήρως ἐνηρμονισμένη μέ ὅλα τά συναφῆ χωρία πού ἀναφέρονται στίς σχέσεις καί στήν ἐπικοινωνία μέ τούς αἱρετικούς. Ἡ ἑρμηνεία λοιπόν τήν ὁποία θά δώσωμε στό χωρίο αὐτό δέν πρέπει νά εἶναι αὐθαίρετη καί ὅπως μᾶς βολεύει καί μᾶς ἐξυπηρετεῖ στόν ἐφησυχασμό καί στήν ἀδράνεια, ἀλλά πρέπει καί αὐτή νά εἶναι σύμφωνη μέ ὅλη τήν περί αἱρετικῶν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὥστε νά μήν παρουσιάσωμε τήν διδασκαλία αὐτή ἀντιμαχομένη, διφορούμενη καί ἀόριστη.
Θά ἐπιστρατεύσωμε λοιπόν πάλι τούς Ἁγίους νά μᾶς ἑρμηνεύσουν τό ἐν λόγῳ χωρίο καί ἐμεῖς ἁπλῶς θά κάνωμε τίς ἀνάλογες ἐπισημάνσεις στίς ἑρμηνεῖες αὐτές, διά νά καταδείξωμε ὅτι καί αὐτό τό χωρίο διαστρέφεται ἀρκούντως καί προσαρμόζεται στήν γραμμή καί τακτική των, ὄχι ἀπό τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν πλήρως καί κυνικῶς διά τήν περί αἱρετικῶν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά ἀπό τούς Ἀντιοικουμενιστές, οἱ ὁποῖοι δῆθεν ἐνδιαφέρονται γιά τήν διδασκαλία αὐτή.
Ὁ Χρυσόστομος ἅγιος κατ’ ἀρχάς, τόν ὁποῖο ἔχουν ὡς πρότυπο καί σημεῖο ἀναφορᾶς ὅλοι οἱ ἑρμηνευτές, ἀναφέρει ἑρμηνεύοντας αὐτό τό χωρίο τά ἑξῆς: «Ἔρεις δέ φησί τάς πρός τούς αἱρετικούς, ἵνα μή κάμνωμεν εἰκῇ, ὅταν μηδέν ᾖ κέρδος· τό γάρ τέλος αὐτῶν οὐδέν. Ὅταν ᾖ τις διεστραμμένος, και μηδ΄, ἄν ὁτιοῦν γένηται, προῃρημένος μεταθέσθαι τὴν γνώμην, τίνος ἕνεκεν εἰκῇ κάμνεις κατά πετρῶν σπείρων, δέον πονεῖν τόν καλόν τοῦτον πόνον εἰς τούς σούς τά περί ἐλεημοσύνης αὐτοῖς διαλεγόμενος καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς;» (Ε.Π.Ε. 24, 120, 11).
Ἐδῶ ὁ Χρυσόστομος διδάσκει, ποιές ἔριδες καί φιλονικίες πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι νά ἀποφεύγουν, καί ἀναφέρεται στό προηγούμενο χωρίο, τό ὁποῖο ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Μωράς δέ ζητήσεις καί γεεαλογίας και ἔρεις και μάχας νομικάς περιίστασο· εἰσί γάρ ἀνωφελεῖς καί μάταιοι» (Τίτ. 3,9). Συνοπτικά δέ διδάσκει ὅτι οἱ φιλονικίες καί οἱ ἔριδες τῆς διδασκαλίας τοῦ Παύλου ἀναφέρονται στούς αἱρετικούς καί πρέπει νά ἀποφεύγωνται, ὅταν οἱ αἱρετικοί εἶναι διεστραμμένοι ἐκ προαιρέσεως («ὅταν γάρ ᾖ τις διεστραμμένος») καί δέν ἔχουν καμμία διάθεσι νά ἀλλάξουν γνώμη, ὁ,τιδήποτε καί ἄν συμβῆ («καί μήδ’ ἄν ὁτιοῦν γένηται, προηρημένος μεταθέσθαι τήν γνώμη»). Τότε, ἀναφέρει ὁ ἅγιος, εἶναι σάν νά σπέρνης στήν πέτρα· κουράζεσαι μάταια, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά κάνης αὐτόν τόν ἀγῶνα καί νά διαλέγεσαι μέ τούς ἔχοντας ἀγαθή προαίρεσι: «τίνος ἕνεκεν εἰκῇ κάμνεις κατά πετρῶν σπείρων, δέον πονεῖν τόν καλόν τοῦτον πόνον εἰς τούς σούς τά περί ἐλεημοσύνης αὐτοῖς διαλεγόμενος καί τῆς ἄλλης ἀρετῆς;»
Συνεχίζοντας ὁ ἅγιος τήν ἑρμηνευτική του διδασκαλία φέρνει σέ συμφωνία τό χωρίο αὐτό τοῦ ἀποστόλου Παύλου μέ τό χωρίο (Β΄ Τιμοθ. 2,25) καί ἀναφέρει τήν σημασία καί ἔννοια ἑκάστου χωρίου καί ποῦ αὐτά ἀναφέρονται: «Πῶς οὖν ἑτέρωθί φησι, “μή ποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεός μετάνοιαν” ἐνταῦθα δέ, “Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπτε ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος”; Ἐκεῖ μέν περί τῆς τῶν ἐλπίδα ἐχόντων διορθώσεώς φησί, καί περί τῶν ἀντιδιατιθεμένων ἁπλῶς· ὅταν δέ δῆλος ᾖ καί πᾶσι φανερός, τίνος ἕνεκα πυκτεύεις εἰκῇ; τί τόν ἀέρα δέρεις».
Ὅταν λοιπόν διαπιστώσωμε ὅτι κάποιος ἔχει αἱρετικά φρονήματα, ὄχι ἐξ ἀγνοίας, ἀλλ’ ἐκ προθέσεως, ὅτι γνωρίζει τήν ἀλήθεια, ἀλλά δέν τόν συμφέρει νά τήν ἀποδεχθῆ, ὅτι ἔχει στρατολογηθῆ στήν αἵρεσι καί παίζει τόν ρόλο του ἐκ τῆς θέσεως τήν ὁποία κατέλαβε, ὅτι τέλος πάντων κάνει ὑπακοή σέ ἀνωτέρους του αἱρετικούς γιά νά διατηρήση τήν θέσι του καί ὅσα ἀπορρέουν ἀπό αὐτήν, τότε πρέπει νά φεύγωμε ἀπό αὐτόν τόν αἱρετικό, διότι εἶναι μάταιος κάθε ἀγῶνας καί εἶναι σά να δέρνωμε τόν ἀέρα: «ὅταν δῆλος ἦ καί πᾶσι φανερός, τίνος ἕνεκεν πυκτεύεις εἰκῇ; τί τόν ἀέρα δέρεις;».

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου