ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ
ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟ
ΧΡΗΣΤΟ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑ
Πρώτον, αδελφέ μου Χρήστο, ενώ σε προσφωνώ ειλικρινώς εν Χριστώ αδελφό μου, εσύ δεν ανταποδίδεις τον αυτό ευαγγελικό χαιρετισμό εις το όνομα της αγάπης του Χριστού μας. Προφανώς, δεν με θεωρείς αδελφό σου. Και αντί να προσκομίζεις παραπομπές με συγκεκριμένες διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων, έρχεσαι, “πετάς τη σπόντα σου” και αντιπαρέρχεσαι τόσα σοβαρά χωρία και διακυμματίζεις ως τρόπαιο έναν ανυπόστατο, φιλόφρονα χαιρετισμό μίας επιστολής με καθαρά έκφραση εθιμοτυπική δίχως νόημα ή ουσία, δίχως δογματική σημασία, αλλά με απώτερο σκοπό τη μετάνοια του παραλήπτου.
Και ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ πως ο Βαρθολομαίος Μνημονεύει επ’ άμβωνος εν πλήρη αρχιερατική καταστολή, γυμνή τη κεφαλή, τον Αντίχριστο Πάπα ως “Παναγιώτατο” με απώτερο σκοπό τη μετάνοια του μνημονευομένου!
Μια θεωρητική, φιλόφρονη, τιμητική προσφώνηση μιας επιστολής, δεν έχει ΚΑΜΙΑ μα καμία σχέση με την Μυστηριακή, Λειτουργική, Δογματική και ΠΑΝΘΕΝΩΤΙΚΗ Μνημόνευση επισκόπου την ώρα της Φρικτής τελέσεως της Ενοποιού Θείας Ευχαριστίας. Το εκκλησίασμα το οποίο παρευρίσκεται, ΕΝΩΝΕΤΑΙ με τον μνημονευόμενο επίσκοπο! Σε περίπτωση που ο επίσκοπος αυτός είναι αιρετικός, ακόμη και ΠΡΟ της καταδίκης αυτού, το εκκλησίασμα διά του εκπροσώπου αυτού, του ιερέως, αρνείται την κοινωνία και ένωση μετ’ αυτού διά της ΑΡΝΗΣΕΩΣ της Μνημονεύσεως.
Σε περίπτωση που ο ιερεύς συνεχίζει αντικανονικώς και αυθαιρετως να μνημονεύει τον αιρετικό επίσκοπο, καταχρωμενος το “πληρεξούσιον” του εκκλησιάσματος να το εκπροσωπεί ενώπιον θυσιαστηρίου, το εκκλησίασμα τότε ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ από την βλάσφημη αυτή μνεία και ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, αφήνοντας τον Οίκο αυτό ΕΡΗΜΟ.
Και ενώ σου εξήγησα πως οι Άγιοι Πατέρες δεν είναι αλάθητοι και εφ’ όσον ο Άγιος Κύριλλος έπεσε στο μέγα σφάλμα να συνεργήσει στην άδικη και συκοφαντική καταδίκη του Μεγίστου Ιερού Χρυσοστόμου, είναι πολύ ευκολώτερο να υποπέσει στο μικρότερο σφάλμα μιας αστόχου (αυτό σημαίνει αμαρτία, α-μάρτω= χάνω το στόχο μου) φιλοφρονητικής προσφωνήσεως ενός αιρετικού ο οποίος, όπως γνωρίζεις πάρα πολύ καλά και όπως πιστεύεις ο ίδιος, δεν ήταν ΚΑΘΟΛΟΥ “ευλαβέστατος”, “θεοφιλέστατος” πόσο μάλλον συλλειτουργός…
Οι Άγιοι Πατέρες ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να συλλειτουργούν με ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και αυτό ΠΡΙΝ ΚΑΝ επέλθει η καταδίκη τους. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, εκφράζοντας στην ομοφωνία και τελειότητα την συμφωνία των Αγίων Πατέρων αποφαίνεται και δογματίζει πως δεν είναι επιτρεπτό και θεμιτό να καταγγέλουμε από τη μια την αίρεση και από την άλλη ταυτοχρόνως να συνυπάρχουμε και να κοινωνούμε εκκλησιαστικώς με αιρετικούς επισκόπους!
Σου εξήγησα πως ενώ οι Πατέρες κατ’ εξαίρεσιν, κατ’ άκραν οικονομίαν δέχονται τους “εξ’ αιρετικών προερχομένους”, όμως ΔΕΝ δέχονται αυτούς οι οποίοι ΕΠΙΤΗΔΕΣ προστρέχουν σε αιρετικούς και επίτηδες παραμένουν σε κοινωνία με αυτούς!
Η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος ορίζει:
«Οἱ ἐξ αἱρετικῶν προερχόμενοι δεκτοὶ εἰσιν. Ἐὰν δέ τις ἐπίτηδες πρὸς αἱρετικὸν προχωρήσῃ, καὶ λάβῃ χειροτονίαν, ἄδεκτος ἔστω» (Mansi 12, 1047C). Άδεκτος και απαράδεκτος όποιος επίτηδες πλησιάζει αιρετικούς ποιμένες ίνα λάβη χειροτονίαν υπ’ αυτών. Άδεκτος και απαράδεκτος όποιος επίτηδες παραμένει σε μολυσματική κοινωνία με αυτούς.
Εσύ όμως, επίτηδες, με τη φαύλη συλλογιστική σου, δανείζεσαι αστοχίες και σφάλματα προσώπων και τα παρουσιάζεις μαεστρικά ως Αγιοπατερική Στάση και Γραμμή. Δηλαδή, μας λες, πως εφ’ όσον ο Άγιος Κύριλλος αποκαλεί τον Μέγα Βλάσφημο Αιρεσιάρχη Πατριάρχη Νεστόριο ως συλλειτουργό (έστω και τυπικώς), άρα μπορούμε να συλλειτουργούμε και εμείς ελευθέρως με βλασφήμους, αιρετικούς και ΕΧΘΡΟΥΣ του Θεού….
Εφ’ όσον διδάσκεις ότι πρέπει να αποδεχτούμε τάχα ως “Πατερική Διδασκαλία” αυτές τις κακοδοξίες του Αγίου Κυρίλλου, τότε θα πρέπει εξ’ ίσου να αποδεχτούμε ως τάχα ως “Πατερική Διδασκαλία” ΚΑΙ τις φρικτότερες κακοδοξίες του εναντίον του Μεγίστου εν Αγίοις Πατρός τε και Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ως “Σιμωνιακού, ανηθίκου και αξίου κολάσεως!” καθώς και άλλες ΥΒΡΕΙΣ τις οποίες αρνούμαι να τις πω, “αισχρόν εστί και λέγειν….” ΜΗΝ τρελλαθούμε!
ΑΣ ΜΗΝ ισοπεδώνουμε τα πάντα, αγαπητέ μου Χρήστο, προκειμένου να καλύψεις εσύ διπλωματικώς, πονηρώ τω τρόπω, την Αντίθεο, Αντιπατερική συνυπαρξία σου και ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ σου με τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο. Ή το ένα ή το άλλο. Ή αποδέχεσαι τις κακοδοξίες του και παραμένεις σε μυστηριακή κοινωνία μαζί του, ή καταδικάζεις εμπράκτως και όχι θεωρητικώς τις αιρέσεις του και απομακρύνεσαι από αυτόν διά βίου, διά ομολογίας και απαρνήσεως κάθε κοινωνίας! Μέση οδός δεν υπάρχει.
Το δε λυπηρό είναι, πως ενώ όλα αυτά τα θέματα έχουν ιδιαιτέρως, λεπτομερώς και επαρκώς απαντηθεί από τον π. Ευθύμιο, όπως εδώ:
http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/10/blog-post_26.html
http://paterikiparadosi.blogspot.com.au/2015/03/blog-post_19.html
εσείς όλοι όμως, με τη στάση σας αυτή, δηλώνετε πλήρη άγνοια και περιφρόνηση αντιδεολογική, δεν επιτρέπεται να προσποιείστε πως αγνοείτε τις ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΕΣ αυτές ακαταμάχητες απαντήσεις και προσποιούμενοι τον κουτό να αναμασάτε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια χιλιοπιπιλισμένα ΣΑΘΡΑ επιχειρήματα, λες και τα παρουσιάζετε εσείς για πρώτη φορά και “ανακαλύπτετε για άλλη μία φορά τον τροχό ή την φωτιά”….
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ, κύριοι επικριτές μας, διαβάστε τα, κατήγοροί μας, και μετά μιλείστε, μετά προσπαθείστε να τα αποκρούσετε με επιχειρήματα όμως και ΌΧΙ με ορθολογισμούς και σοφιστείες, όχι με διπλωματίες.
Για παράδειγμα, ο π. Ευθύμιος παρουσιάζει την ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ Διδασκαλία του Μεγίστου Πατρός και Πανιερωτάτου ΦΩΤΙΟΥ! Διαβάστε την! Μην την υπερπηδάτε! Μην την προσπερνάτε!
Ἀναφέρομε χαρακτηριστικά τήν διδασκαλία τοῦ ἰδίου τοῦ Μ. Φωτίου γιά τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους ΠΡΟ τῆς συνοδικῆς καταδίκης των:
«Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί! φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ• φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως ἀγκίστρῳ μέν καί δελέατι ἰχθύες ἁλίσκονται, ὁμιλία δέ πονηρά καί τόν αἱρετικόν ἰόν ὑποκαθήμενον ἔχουσα πολλούς τῶν ἁπλουστέρων προσιόντας καί μηδέν βλάβος παθεῖν ὑφορωμένους ἐζώγρησε• φεύγειν οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους. Ὀρθόδοξός ἐστιν ὁ ποιμήν, εὐσεβείᾳ ἐσφράγισται, οὐδέν τῆς αἱρετικῆς φατρίας ἐπισύρεται; Ὑποτάγηθι αὐτῷ, ὡς εἰς τύπον προκαθεζομένῳ Χριστοῦ• οὐκ ἐκείνῳ φέρεις τήν τιμήν, ἄν ἐξ ὅλης φέρῃς ταύτην τῆς ψυχῆς• Χριστός ταύτην ὑποδέχεται• μή περιεργάζου τά ἄλλα• Θεός ἐστιν ὁ τούτων ἐξεταστής• ἐκείνῳ τήν κρίσιν κατάλιπε, σύ δέ τήν ὑπακοήν, κατά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, καί καθαράν αὐτῷ τήν διάθεσιν ἐπεδείκνυσο» (ΕΠΕ 12, 400, 31).