Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2015

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΕ ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ. φοβουμαι —ειναι πολλα τα σημαδια—, μηπως γινουμε νεκροθαφται του ιστορικου μας εθνους


Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου.
Ἔγινε στὴν Ἀθήνα στὶς 15-1-1989, μὲ θέμα: «Ψευδοχριστιανοί»

ΝΟΣΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

2 MHTR


«…Αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα εἶχα Σύνοδο. Βεβαίως, βλέπω ὅτι θὰ περιμένετε νέα ἀπὸ τὴ Σύνοδο. Καί… προσπαθήσαμε κ᾿ ἐκεῖ νὰ δώσωμε – νὰ εἴπωμεν ὅσο μπορούσαμε τὴν ἀλήθεια. Κονταροχτυπηθήκαμε πολύ. Ναί… ᾿Εκεῖ ἐπικρατεῖ ἕνα σύστημα, σύστημα παλαιό. ῞Οπως ἐτόνισα, νοσεῖ συνοδικῶς ἡ ᾿Εκκλησία. ῞Ενα σύστημα ὅτι ὅ,τι γίνεται, ὅ,τι λέγεται ἐκεῖ, νὰ μένῃ μυστικό. ᾿Επικρατεῖ τὸ σύνθημα· «Τὰ ἐν οἴκῳ, μὴ ἐν δήμῳ». Προσπαθήσαμε νὰ σπάσουμε τὸ φράγμα αὐτὸ τῆς σιωπῆς. Ναί… Καὶ ὡμιλήσαμε κατ᾿ ἐπανάληψι… Καὶ ἐκάναμε – δὲ᾿ λέγω περισσότερα. Διότι μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔκανα τρεῖς ἀγορεύσεις· καὶ τὶς ἀγορεύσεις αὐτὲς θὰ τὶς δῆτε εἰς τὸν «᾿Ορθόδοξο τύπο». Καὶ εἰς τὸν «᾿Εκκλησιαστικὸ ἀγῶνα» θὰ πληροφορηθῆτε τὰ νεώτερα νέα τῆς Συνόδου. Συνοπτικῶς λέγω, ὅτι στὴν πρώτη ἀγόρευσι ἐτόνισα, ὅτι – ὅπως ἐτόνισε κ᾿ ἕνας ἐκλεκτὸς δημοσιογράφος τῶν ᾿Αθηνῶν, ὁ κύριος Σαρδελής, ὅτι πρέπει νὰ παύσῃ ἡ ῥουτῖνα μέσ᾿ στὴν ᾿Εκκλησία. ῾Ρουτῖνα, ῥουτῖνα τρομερά. Νὰ φύγωμε ἀπὸ τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα πράγματα καὶ νὰ ἐξετάσωμε καὶ νὰ ἐρευνήσωμε ἀπὸ τὴν σκοπιὰν τοῦ Εὐαγγελίου τὰ μεγάλα, τὰ τρισμέγιστα θέματα, ποὺ ἀπασχολοῦν τὸ ταλαίπωρο ἔθνος μας, ποὺ κινδυνεύει – δὲν εἶνε προφητεία· θὰ εἶνε δεινὴ αὐτὴ ἡ προφητεία… Δὲν ἀποκλείεται, ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες, τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ ἔθνους ἡ σύγχρονη γενεά, ἡ ὁποία ἔφυγε μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, φοβοῦμαι πολύ —εἶνε πολλὰ τὰ σημάδια—, μήπως γίνουμε νεκροθάφται ἑνὸς ἱστορικοῦ ἔθνους, ἐὰν δὲν ἀφυπνισθῶμεν ὅλοι μας, ἰδίως δὲ ἡ ἡγεσία ἡ πνευματική… Λοιπόν, τὸ ἕνα εἶνε αὐτό… ῾Η δεύτερη ἀγόρευσι εἶνε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία μας ἡ ᾿Ορθόδοξος, ἡ ἐπίσημος ᾿Εκκλησία δὲν ἔχει ἑνότητα, δὲν ὑπάρχει ἑνότης… ῾Ενότης φαινομενική, ἑνότης πραγματική, ἑνότης – «τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως» (᾿Εφεσ. 4,13), λέμε ἐμεῖς – μὴν πῶ καμμιὰ σκληρὰ λέξι… Τὰ λέμε χωρὶς καμμία συναίσθησι. Δίκιον εἶχε ὁ μακαρίτης ὁ ῾Ιερώνυμος, ὅτι —ἔπρεπε νὰ γράψῃ βιβλίο πολύτιμο, ποὺ δὲν τὸ ἔγραψε— τὰ λησμονησμένα λόγια τοῦ Χριστοῦ – πρέπει νὰ τὰ ζωντανεύσωμε πάλι μέσα εἰς τὸ λαό μας τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. ῾Η ἑνότης δὲν ὑπάρχει στὴν ᾿Εκκλησία. Καὶ γιὰ νὰ ἐπέλθῃ ἑνότης πρέπει νὰ ἀποκατασταθοῦν μερικὲς ἀδικίες, ἀδικίες τρομερές. ῾Η δὲ μεγαλυτέρα ἀδικία, πρωτοφανὴς – δὲν ξέρω ἂν τὴν αἰσθάνεστε ἐσεῖς, ἐγὼ τὴν αἰσθάνομαι… Πρωτοφανὴς ἀδικία, πρωτοφανής… Πρωτοφανής… Χωρὶς δίκη, χωρὶς ἀπολογία δώδεκα ἐκλεκτοὶ ἱεράρχαι, σεβάσμιοι ἱεράρχαι, ποὺ ποτέ τους δὲ᾿ ζήτησαν νὰ γίνουν ἱεράρχαι, ἀλλὰ ἦσκον τὸ ἱεραποστολικό τους ἔργο μετὰ πίστεως καὶ αὐταπαρνήσεως καὶ ἁγνότητος, δώδεκα ἱεράρχαι, ἐπὶ τῆς δικτατορίας ῾Ιωαννίδη, ἐσφάγισαν ὡς ἀρνία διὰ τῆς μαχαίρας, τῆς ἀγρίας μαχαίρας τῆς ἱεραρχίας, τῆς – ὑπὸ Μείζονος λεγομένης ῾Ιεραρχίας. ᾿Εσφάγισαν… «Οὔτε βάρβαροι», λέει ὁ Χρυσόστομος, «οὔτε Σαβρωμάται οὕτω πως δικάζουσι». Καὶ αὐτὴ ἡ ἀδικία ἐξακολουθεῖ μέχρι σήμερα νὰ ὑπάρχῃ. ᾿Ετόνισα λοιπὸν καὶ εἶπα, ὅτι πρέπει νὰ ἀρθῇ αὐτὴ ἡ ἀδικία γιὰ νὰ προοδεύσῃ – καὶ νὰ ἐπανέλθουν εἰς τὰ καθήκοντά τους αὐτοὶ ποὺ ζοῦν τοὐλάχιστον· δυὸ – τρεῖς ἀείμνηστοι ἀπῆλθον μὲ πικρίαν μεγάλην εἰς τὸ ὑπερπέραν… ᾿Ανεχώρησαν εἰς τὸ ὑπερπέραν μὲ μεγάλην πικρίαν. Αὐτὸς ἦτο – ἕνας ὁ ἅγιος Χαλκίδος – ἅγιος ἄνθρωπος… Λοιπόν… ῾Ο δεύτερος ἤτανε ὁ Θεσσαλονίκης, ὁ πάτερ Λεωνίδας… Καὶ τρίτος ἤτανε τοῦ Κιλκισίου, ὁ πάτερ Χαρίτων. Αὐτοὶ οἱ τρεῖς… Λοιπόν… Τὸ τρίτο θέμα ἤτανε, ὅτι εἴπαμε, ὅτι ἐὰν δὲν προσέξωμε – πρέπει νὰ δώσωμε μεγάλη σημασία· ὅτι κῦμα αἱρέσεων φοβερό, ἀκρὶς ᾿Αποκαλύψεως (βλ. ᾿Απ. 9,3· 9,7) ἐκάλυψε τὴν ῾Ελλάδα καὶ ζητεῖ νὰ φάῃ τὴν τελευταία χλωρίδα, τὴν πνευματικὴ χλωρίδα – περάσατε ἀπὸ χωράφι ποὺ πέρασε ἀκρίδα; δὲ᾿ μένει τίποτα. ᾿Εγὼ ἐπέρασα ἀπὸ χωράφια ποὺ πέρασε ἡ ἀκρίδα καὶ ἔκλαιγε ὁ χωρικός. Τίποτε δὲν ἔμεινε ἀπολύτως· ἔφαγαν ὅλη τὴ χλωρίδα. ᾿Ακρίδα ᾿Αποκαλύψεως!… Τρακόσες αἱρέσεις ἔχουν πλακώσει, ποὺ ἂν δὲν προσέξωμε, σβήνει ἡ ᾿Ορθοδοξία. Κ᾿ ἐνῷ ἐμεῖς προσπαθοῦμε νὰ κάνουμε ἐξωτερικὴ ἱεραποστολή —δὲν ἀρνοῦμαι—, ἐμεῖς κινδυνεύομε ὡς ὀρθόδοξοι νὰ σβήσωμε —ὡς ὀρθόδοξη χώρα— στὴν πατρίδα μας. Τὰ τρία αὐτὰ θέματα ἀνεκίνησα, καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν θὰ γίνῃ καὶ νέα πάλι συζήτησι —ἂν θέλῃ ὁ Θεός— καὶ ὅ,τι δυνάμεθα πράττωμεν. Δεηθῆτε τῷ Κυρίῳ· «Στερέωσον, Κύριε, τὴν ᾿Εκκλησίαν, ἣν ἐκτίσω τῷ τιμίῳ σου αἵματι» (καταβ. ῾Υπαπαντῆς)…»

Σχόλιο στην Εισήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη στην Σύναξη της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου




    Πρόκειται για μία απέλπιδα προσπάθεια δικαιολογήσεως των αδικαιολογήτων απ την πλευρά του μητροπολίτη Περγάμου, του κατέχοντος ηγετικη θέση στο διεξαγόμενο διάλογο και μεγάλη ευθύνη φέροντος για την προσγενομένη, στα πλαίσια της διαξαγωγής του, ζημία του καλώς εννοουμένου συμφέροντος της παγκοσμίου-οικουμενικής Ορθοδοξίας.
    Το κείμενο της εισηγήσεώς του  στην άγνωστη στο ιεροκανονικό δίκαιο "σύναξη ιεραρχών του οικουμενικού θρόνου", αποτελεί, σε κάποιο βαθμό, μίαν "απολογία", τρόπον τινά, απ τη μεριά των όσων πρωτοστατούν σ αυτόν υπέρ της αναγκαιότητος της συνεχίσεώς του μετά τον ορυμαγδό των δικαιολογημένων αντιδράσεων που εχει προκαλέσει εδώ και δεκαετίες το γεγονός ότι οι διεξαγόμενοι διάλογοι όχι μόνο έχουν αποβεί μάταιοι και ανωφελείς αλλά, το και κυριότερο, βλαπτικοί και επιζήμιοι για την ιερή υπόθεση της προασπίσεως του Ορθοδόξου Δόγματος.


   Οι διάλογοι με τους ετεροδόξους, δηλαδή τους αιρετικούς, και τους αλλοθρήσκους είναι κατ αρχήν ευκταίοι, επιθυμητοί και θεμιτοί, ΥΠΟ ΟΥΣΙΩΔΕΙΣ, ΟΜΩΣ, ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.
     Ένας απ αυτούς συνίσταται στην άπόλυτη αναγκαιότητα της μη διεξαγωγής τους "επί ίσοις όροις". Είναι δυνατό αλλά και νοητό να διαλέγεται η αλήθεια με την πλάνη, η Ορθοδοξία με την αίρεση επί ίσοις όροις; Η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να διαλέγεται από θέσεως ισχύος ως κατέχουσα ανόθευτη την Αλήθεια. Ο Χριστός, η μοναδική Αλήθεια, ο ένσαρκος Λόγος, μιλούσε "ως εξουσίαν έχων". "Ο λόγος ο εμός αλήθεια εστίν" διακήρυξε το αψευδές στόμα Του! Υπ αυτήν την έννοια ακόμη και ο όρος διάλογος θα πρέπει να χρησιμοποιείται καταχρηστικώς και όχι κυριολεκτικώς αφού" δεν πρόκειται για χρήση απ την πλευρά της Ορθοδοξίας της διαλεκτικής μεθόδου αλλά της αποδεικτικής" όπως έγραψε αναφερόμενος στο θέμα των διαλόγων ο αείμνηστος καθηγητής Νικόλαος Τωμαδάκης (βλέπε Σπυρίδωνος Μπιλάλη , ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ, ΤΟΜΟΣ Β, σελ.420). Δυστυχώς οι Β και Γ Πανορθόδοξες Διασκέψεις της Ρόδου "έπεσαν στην παγίδα" του "επί ίσοις όροις διαλόγου" με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ποιότητα και το κύρος του τελευταίου.
   Ετέρα ουσιώδης προυπόθεση, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί η άκανθα της επαράτου Ουνίας. Τυγχάνει χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η Διάσκεψη της Ρόδου έθεσε ως απαραίτητο όρο της διεξαγωγής του διαλόγου την κατάργηση της Ουνίας ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ! Τι μεσολάβησε και δεν τηρήθηκε ο προαναφερθείς όρος; Μπορούν να μας απαντήσουν οι υπέρμαχοι των διαλόγων; ΓΙΑΤΙ Η ΟΥΝΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ "ΑΜΝΗΣΤΕΥΘΗΚΕ" ΣΤΟ ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ; ΓΙΑΤΙ;;; Είναι αληθές ότι "το Διάταγμα της Β Βατικανής Συνόδου περί των "Ανατολικών Εκκλησιών", δηλαδή των Ουνιτών, θεωρείται γενικώς ως πέτρα  σκανδάλου και ως πυριτιδαποθήκη, ικανή να ανατινάξη εις τον αέρα τον επιδιωκόμενον διάλογον" σύμφωνα με τον αοίδιμο καθηγητή Ιωάννη Καρμίρη;
    Και μιας και περί Β Βατικανής Συνόδου ο λόγος, μήπως δύναται κάποιος εκ των "αβανταδόρων" του διαλόγου να μας πει εάν οι περί το Δόγμα, τη λατρεία και τη διοίκηση διαφορές μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού αμβλύνθηκαν ή διευρύνθηκαν καθιστάμενες έτι μάλλον αγεφύρωτες κατά και μετά την προμνημονευθείσα Σύνοδο; Και αν συνέβη το δεύτερο, που μάλλον συνέβη, πως οι Ορθόδοξοι αποφάσισαν τη συμμετοχή τους σ αυτόν;
    Ένα τρίτο σημείο το οποίο, κατά τη γνώμη μου, δε θα πρέπει επ ουδενί να παροραθεί αφορά στην ποιότητα της εκπροσωπήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας στους προδιαληφθέντες διαλόγους. Για τη συγκεκριμένη πτυχή του ζητήματος έχουν αναγραφεί πολλά και ποικίλα εδώ και χρόνια. Σε ένα νομίζω ότι πρέπει να σταθούμε στο παρόν, σχετικώς βραχείας εκτάσεως, σχόλιο. Και αυτό έγκειται στο κατά πόσο χωλαίνουν οι εκ των συμμετεχόντων Ορθοδόξων όχι μόνο στη θεολογική γνώση (άλλοις απόκειται να αποφανθούν περί αυτού) αλλά και στην ακεραιότητα της Ορθοδόξου Πίστεως και του ορθού και αδιαβλήτου βίου. Πληρούν, άραγε, τις παραπάνω προυποθέσεις οι Ορθόδοξοι αντιπρόσωποι; Δε φθάνει μονάχα να εκπροσωπούν αλλα, κυρίως, ΝΑ ΕΥΠΡΟΣΩΠΟΥΝ!Τυγχάνει αδιανόητο άνθρωποι που έχουν διά στοιχείων καταγγελθεί ως αιρετίζοντες να διαλέγονται με τους αιρετικούς επί μεγίστη ζημία του κύρους της εκπροσωπήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας αλλά και επί τεραστία βλάβη των αληθών συμφερόντων της Ορθοδοξίας.
Ο διάλογος, με τον τρόπο κατά τον οποίο διεξάγεται, αντί να εκκινεί απ τα διαιρούντα, στην άρση των οποίων θα πρέπει και να στοχεύει, αυτός,τρόπον τινά, "αλληθωρίζει" και άρχεται απ τα ενούντα προδικάζοντας κατ αυτόν τον τρόπο τον εκφυλισμό και την αποτυχία του.
Υφίστανται, βεβαίως, και άλλοι όροι και προυποθέσεις, των οποίων έχουν, κατά καιρούς, μνησθεί και τους οποίους έχουν αναλύσει αρμοδιότεροι του γράφοντος το παρόν σχόλιο.
Επειδή, τέλος, ο μητροπολίτης Περγάμου εμνήσθη των Πανορθοδόξων αποφάσεων περι της ενάρξεως του διαλόγου με τους αιρετικούς χριστιανούς της Δύσεως θα επιθυμούσαμε να πληροφορηθουμε τα εξής:
α. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» κα­τήργησε τους 16 Ιερούς Κανόνες (Αγ. Πατέρων, Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων) που απαγορεύουν τις συμπροσευχές;
β. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» απεφάνθη ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα;
γ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» ενέκρινε τη σύνταξη κανονισμού για την «ομολογιακή» ή «διομολογιακή» κοινή προσευχή στις συναντήσεις του ΠΣΕ;
δ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» υποχρέωσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να δώσει και να λάβει λειτουργικό ασπασμό με τον Πάπα κατά τη Θ. Ευχαριστία;
ε. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε να υμνηθεί ο εμμένων εν τη αιρέσει Πάπας ως «σεπτός Ποιμένας και Πρόεδρος» και μάλιστα εντός του Πατριαρχικού Ναού;
στ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε να υμνηθεί από την Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως η αίρεση ως «Εκκλησία σεπτή, Καθέδρα του Πέτρου»;
ζ. Ποια «Συνοδική ή Πανορθόδοξη απόφαση» εξουσιοδότησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να προσφέρει Άγιο Ποτήριο στον Ουνίτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών; Τώρα ξεχάσαμε τις ομόφωνες Πανορθόδοξες Αποφάσεις που ρητά κατεδικάζουν την Ουνία;
Υ.Γ.1 ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ, ΣΑΜΠΕΖΥ, ΡΑΒΕΝΝΑ. Τρεις λέξεις που αποδομούν ΠΛΗΡΩΣ στη συνείδηση του πιστού λαού τους διαλόγους με τους ετεροδόξους-αιρετικούς και καθιστούν παντελώς διάτρητη τη συλλογιστική των υπερμάχων τους. Δυστυχώς η Ορθοδοξία έχει προδοθεί στους διαλόγους. Και οι ένοχοι της προδοσίας είναι υπόδικοι στη συνείδηση του Ορθοδόξου πληρώματος.
Υ.Γ.2 Απ όσο γνωρίζουμε (εάν λαθεύουμε ας μας υποδείξουν το λάθος μας και θα προβούμε άμεσα στην αναίρεσή του)δε βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ (αριθμός 1) επίσκοπος στη διάρκεια της "συνάξεως" που να λάβει το λόγο και να ανακαλέσει στην τάξη τόσο τον πατριάρχη Βαρθολομαίο όσο και το "δεξιό του βραχίονα", μητροπολίτη Περγάμου για τα όσα άτοπα εξέφεραν κατά τη διάρκεια των εργασιών της. Ούτε μετά ταύτα.

Λ.Ν.

Ποιός θα "ξυπνήσει" τις συνειδήσεις αυτών που σιγοντάρουν τους Οικουμενιστές;

Ποιός θα "ξυπνήσει" τις συνειδήσεις αυτών που σιγοντάρουν τους Οικουμενιστές;



«ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ
ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ»
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
ΣχόλιοΠατερικῆς Παραδόσεως”: Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου ἀφόρισε ἕναν θεολόγο, ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε κατὰ καιροὺς ἀντορθόδοξες θέσεις. Σὲ αὐτὸ συνετέλεσε τὰ μέγιστα καὶ ἡ ἀνάδειξη τοῦ θέματος ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο “Τελεβάντος”, οἱ συντελεστὲς τοῦ ὁποίου, παρὰ τὴν ἔκφραση λύπης (σὲ άνάρτηση μὲ τίτλο ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ), θὰ νιώθουν ἱκανοποίηση γιὰ τὴν προσφορά τους, ἀφοῦ …γλύτωσαν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ ἕνα κακόδοξο!
Ἀλλά, ἂν ὁ κ. Πιτσιλίδης διετύπωσε αὐτὲς τὶς θέσεις, ὑπάρχουν πολλοὶ ἄλλοι ποὺ ἐκφέρουν θεωρητικὰ ἢ πρακτικὰ ἀνάλογες θέσεις. Π.χ. ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τῆς Ἑλλάδος, ὁ κ. Τελεβάντος, ὁ κ. Κυριακοῦ κ.ἄ., διαπράττουν ἀνάλογα καὶ χειρότερα ἀτοπήματα:
Κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές (παρόλο ποὺ χαρακτηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ Παναίρεση)· ὑποδέχονται τὸν αἱρετικὸ καὶ ἄνευ Ἱερωσύνης Πάπα μὲ τιμὲς Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου· καλύπτουν αἱρετικὲς θέσεις ἁγιορείτου· σιγοντάρουν τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη κ. Βαρθολομαῖο· βρίσκουν ἀφορμὴ νὰ ἐπαινέσουν ἐμετικὰ στὸ ἱστολόγιό τους γιὰ κάποιο «καλὸ» ποὺ ἔκανε τὸν αἱρετικὸ Οἰκουμενιστή Πατριάρχη καὶ ἄλλους Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, καὶ γενικὰ συμφύρονται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Μὲ ὅλα αὐτὰ διαστρέφουν τὸ ἦθος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας  –σπέρνοντας τὴν σύγχυση στοὺς πιστούς καὶ προτρέποντας=διδάσκοντάς τους δημόσια νὰ κάνουν τὸ ἴδιο–  παραβαίνουν ἔτσι τὶς σαφεῖς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.
Τὸ «ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε», ἔχουν μετατρέψει, διαστρέψει καὶ ἀντικαταστήσει μὲ τό:
«παραμένετε ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ “ἅπτεσθε” τοῦ μολυσμοῦ τους, καὶ ἀφορίζετε ἄλλους»(!), ποὺ διέπραξαν μὲν λάθη, ἀλλὰ σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο (ἐνῶ αὐτοὶ διαπράττουν λάθη καὶ μάλιστα σὲ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο)!
Τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», τὸ ἔχουν μετατρέψει, διαστρέψει καὶ ἀντικαταστήσει μὲ τό:
«ὁ διακόπτων τὴν κοινωνία μὲ ὅποιον κοινωνεῖ μὲ αἱρετικό, εἶναι ἀκοινώνητος, δηλαδὴ εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας»!
Ἂς μὴ λυποῦνται λοιπόν, ποὺ ὁ κ. Πιστιλίδης ἀφορίστηκε, γιατὶ ὁ ἀφορισμὸς αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἀναθεωρήσει τὰ λάθη του. Νὰ λυποῦνται ποὺ δὲν ὑπάρχει ἐπίσημο ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο, τὸ ὁποῖο νὰ τοὺς συνταράξει γιὰ τὴν διαστροφὴ τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως (ὡς πρὸς τὴν στάση μας πρὸς τοὺς αἱρετικούς), στὴν ὁποία ἀμετανόητα καὶ κατὰ συρροὴν προβαίνουν!
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΠΙΤΣΙΛΛΙΔΗ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Με βαθύτατη θλίψη οι πιστοί πληροφορήθηκαν, από Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, ότι ο κ. Ανδρέας Πιτσιλλίδης αφορίστηκε λόγω της απροθυμίας του να ανακαλέσει όσα κακόδοξα κατά καιρούς διατύπωσε αλλά και εξαιτίας της περιφρονητικής στάσης που έδειξε έναντι της Ιεράς Συνόδου.
Θερμά παρακαλούμε τον κ. Πιτσιλλίδη να αναθεωρήσει τη στάση του. Τις μεν κακοδοξίες που κατά καιρούς συστηματικά διατύπωσε να αποκηρύξει και να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό προς την Ιερά Σύνοδο.
Να τον παρακαλέσουμε επίσης θερμά πέραν των όσων του υπέδειξε η Σύνοδος να ανακαλέσει όσα οικουμενιστικά διατύπωσε και να αποκηρύξει όσα συγκρητιστικά έκανε.
Είναι αδιανόητο να ισχυρίζεται ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου είναι αναρμόδια για θέματα πίστεως για να αφήσει αλώβητες τις ετεροδιδασκαλίες του.
Σε τίποτα δεν θα τον ωφελήσουν τα πείσματα και η εμμονή. Κανένας δεν μπορεί να ελπίζει στο έλεος του Θεού αν κηρύσσει πράγματα αλλότρια της διδασκαλίας της Αγίας μας Εκκλησίας.
Ο κ. Πιτσιλλίδης, αν δείξει πνεύμα ταπείνωσης και συμμόρφωσης προς το θέλημα του Θεού, θα χαροποιήσει Θεόν και ανθρώπους και θα πληγώσει τον μισόκαλο δαίμονα. Αντίθετα, αν δείξει εμμονή και αμετανοησία στις πλάνες που κηρύττει θα χαροποιήσει τους δαίμονες και θα λυπήσει τον Κύριο.
Θερμά προσευχόμαστε στον Κύριο να μαλακώσει την καρδία του για να δείξει μετάνοια και σεβασμό προς την Σύνοδο.

Επιβαρύνουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων την θέση τους!



«Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;» (1Κορ. 1, 20).


Εἶπε ὁ Αγουστνος Καντιώτης:
«κτς τν λλων αρέσεων, α ποαι πρέπει ν καταδικασθον, εναι κα αρεσις, ποία π διαπρεπος ειμνήστου εράρχου τς λλαδικς κκλησίας νομάσθη αρεσις τν αρέσεων. Εναι σύγχρονος αρεσις, γέννημα τς πνευματικς συγχύσεως τν μερν μας. Τ νομα τς Αρέσεως; Οκουμενισμός»! (ἐδῶ)
Στὰ γνωστὰ τὰ ὀνόματα τῶν συγχρόνων Πατέρων καὶ Ἁγίων ποὺ ἔχουν διαπιστώσει τὴν ὕπαρξη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ –μὲ πρῶτον τὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς– καὶ τὸν ἔχουν καταδικάσει, προστίθεται τώρα κι ἄλλη μιὰ μαρτυρία, τὴν ὁποία μᾶς παρουσιάζει ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος. Ὁ ἀείμνηστος Αὐγουστῖνος Καντιώτης –γράφει– μᾶς βεβαιώνει ὅτι, πρὶν ἀπὸ πολλὲς δεκαετίες, διαπρεπὴς ἀείμνηστος Ἱεράρχης, εἶχε ὀνομάσει τὸν Οἰκουμενισμὸ «αἵρεση αἱρέσεων»!
Δὲν καταλαβαίνει, ὅμως, ἄραγε ὁ π. Παῦλος καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ὕπαρξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπιβαρύνουν ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων τὴν θέση τους; Ἁπλούστατα γιατὶ, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, κοινωνοῦν μαζί τους, ἐπικοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση;

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015

Και πάλι ο Οικουμενιστής Πατριάρχης στην Ελλάδα! Η Ιεραρχία πλέον, όχι μόνο δεν αντιδρά στην Παναίρεση, αλλά έχει δώσει "γην και ύδωρ"!

Και πάλι ο Οικουμενιστής Πατριάρχης στην Ελλάδα! Η Ιεραρχία πλέον, όχι μόνο δεν αντιδρά στην Παναίρεση, αλλά έχει δώσει "γην και ύδωρ"!



Στην Θεσσαλονίκη ο Οικουμενικός Πατριάρχης - Πρώτος σταθμός η Μητρόπολη Καλαμαριάς





Ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ ἀρχηγὸς τῆς "νέας ἐκκλησίας" τῶν Οἰκουμενιστῶν πατρ. Βαρθολομαῖος, πάτησε τὸ πόδι του στὴν Ἑλλάδα. Ἀσφαλῶς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ θὰ ἔβλεπε μὲ μεγάλη θλίψη ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, τὸ κατάντημα τοῦ μητροπολίτη Ἰουστίνου Μπαρδάκα, πού, ἀντὶ νὰ μιμηθεῖ τὸν πνευματικό του πατέρα καί νὰ ἀρνηθεῖ (ὅπως ἔκανε ἐν ζωῇ ὁ π. Αὐγουστῖνος) τὴν συνάντηση μὲ τὸν Οἰκουμενιστὴ πατρ. Βαρθολομαῖο, τὸν ὑποδέχτηκε μὲ τιμές!

 Αργά το απόγευμα έφτασε στην Θεσσαλονίκη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος μια επίσκεψη που θα διαρκέσει ως την Παρασκευή.
Από το αεροδρόμιο Μακεδονία ο Οικουμενικός Πατριάρχης βρέθηκε στην Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς όπου τον υποδέχτηκαν μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνος, ο εκπρόσωπος της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μητροπολίτης Γουμενίσσης Δημήτριος, ο Δήμαρχος Καλαμαριάς Θ. Μπακογλίδης, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Ν. Βαλεργάκης κ.ά. και τέλεσε Τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κυρού Προκοπίου.
Ακολούθησε ανεπίσημο δείπνο που παρέθεσε ο Μητροπολίτης Ιουστίνος
Στο κεντρικό ξενοδοχείο όπου θα διαμένει καθόλη τη διάρκεια της παραμονής του υπήρχε πλήθος επισήμων αλλά και απλού κόσμου, μεταξύ αυτών ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης, ενώ ο κ.κ. Βαρθολομαίος είχε σύντομη συνομιλία με τον Ιβάν Σαββίδη, καθώς αύριο το απόγευμα ο Παναγιώτατος θα ευλογήσει τη συνάντηση της νεολαίας Ποντίων που διεξάγεται υπό την αιγίδα του Ιδρύματος Ιβάν Σαββίδη.

Oι Οικουμενιστές Επίσκοποι, τιμούν τους Οικουμενιστές "Αγίους"!

Oι Οικουμενιστές Επίσκοποι, τιμούν τους Οικουμενιστές "Αγίους"!



Ο Σύρου Δωρόθεος σε εκδήλωση για τον Αγιο Χρυσόστομο Σμύρνης και την Μικρασιατική Καταστροφή (ΦΩΤΟ)




Στο ιστορικό Θέατρο "ΑΠΟΛΛΩΝ" της Ερμούπολης πραγματοποιήθηκε απόψε, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημοσιογράφου και Συγγραφέα κ. Γ. Ρουσουνέλλου "To Άστρο, που έσβησε στη Σμύρνη", μυθιστορηματική Βιογραφία του Εθνοϊερομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, λαμπρή Εκδήλωση για την Επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής, την οποία παρακολούθησαν πλήθος φιλιστόρων και φιλομούσων Συρίων.

Κεντρικός ομιλητής της Εκδηλώσεως, την οποία προλόγισε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Μικρασιατών Ερμούπολης Σύρου κ. Τσαούσογλου, ήταν ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β', ο οποίος στην ομιλία του αναφέρθηκε στο έργο, την προσφορά και τη θυσία του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.
Την παρουσίαση του Βιβλίου έκανε η Δημοσιογράφος και Εκδότης
κα Λίτσα Χαραλάμπους, η τραγουδίστρια κα Έλσα Χαραλάμπους απέδωσε Μικρασιατικά τραγούδια και τα εξαίρετα μέλη του Θεατρικού Συλλόγου "ΑΠΟΛΛΩΝ" Σύρου παρουσίασαν δραματοποιημένα μέρη του παρουσιαζόμενου Βιβλίου, με τη συνδρομή εκλεκτών αφηγητών.
Μέλη, τέλος, του Συλλόγου Μικρασιατών Ερμούπολης Σύρου παρουσίασαν Μικρασιατικούς χορούς.
Την εκδήλωση επέλεξε με λόγους ευχαριστιών και ευγνωμοσύνης ο Δημοσιογράφος και Συγγραφέας κ. Γιάννης Ρουσουνέλλος.

ΟΥΓΓΑΡΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ «ΜΑΣΤΙΓΑ» ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

φοτο1


Από την Βουδαπέστη στην…πλατεία Βικτωρίας!

Παρατηρώντας τις ειδήσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, διαπιστώνεις πως η πλειοψηφία των δημοσιογράφων προβάλλουν συμπόνια για τους λαθρομετανάστες. Παρακολουθήσαμε ρεπορτάζ τα οποία πρόβαλλαν πολλούς ανθρώπους οι οποίοι ήθελαν να προσφέρουν βοήθεια στους μετανάστες αφού είναι φυγάδες πολέμου και έχουν χάσει τα πάντα. Όμως η αλήθεια είναι τόσο απλή ;


Μια Ουγγαρέζα δημοσιογράφος η οποία πρόσφατα ταξίδεψε από τη Βουδαπέστη στην Βιέννη με ένα τραίνο το οποίο ήταν γεμάτο λαθρομετανάστες που επιδίωκαν από την Ουγγαρία να πάνε στην Γερμανία έγινε μάρτυρας αυτής της αλήθειας.


Όλα έγιναν μπροστά στα μάτια της, και επειδή η Aida Bolevar κατέχει σε ικανοποιητικό βαθμό την Αραβική γλώσσα μπόρεσε να περιγράψει την πραγματικότητα και όλα όσα λέγονταν πίσω από την πλάτη της χωρίς αυτοί να ξέρουν ότι τους καταλάβαινε.


Αυτή είναι λοιπόν η μαρτυρία της Aida Bolevar. Ακούστε την :
«Έχω ζήσει σε αραβικές χώρες 5 ολόκληρα χρόνια. Μιλώ απταίστως αραβικά, ξέρω το Κοράνι απ’ έξω, και δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει για προκαταλήψεις ή ρατσισμό. Έφτασα στην Βουδαπέστη για να συναντήσω κάποιους φίλους. Όταν πήγα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Keleti σοκαρίστηκα με αυτό που αντίκρισα.

Μάζες από ανθρώπους ισλαμικής εμφάνισης, άπλυτοι, βρώμικοι και φωνακλάδες, έκαναν θορύβο, και με εμπόδιζαν να περάσω από την είσοδο. Φώναζαν πολλές βρισιές προς το μέρος μου και προσπάθησαν να μου κλέψουν τις βαλίτσες. Επειδή όπως σας ανέφερα και πριν, μιλώ απταίστως αραβικά, καταλάβαινα όλα όσα έλεγαν. Όσο περίμενα το τρένο παρατηρούσα το τι γινόταν τριγύρω μου στον σταθμό. Άνθρωποι χωρίς ντροπή αφόδευαν εκεί όπου στέκονταν, οι γυναίκες ούρλιαζαν γιατί τις ξυλοκοπούσαν οι δικοί τους, οι αστυνομικούς ούτε καν τις άγγιξαν, παιδιά ούρλιαζαν ανάμεσα σε σορούς από σκουπίδια.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου