Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

ΝΤΟΚΥΜΑΚΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


 

 

Ένα ντοκυμαντέρ της Ιεράς Μονής τοῦ Ἁγίου Αὐγουστίνου στη Φλώρινα, ἀφιερωμένο στην ζωή και το έργο του πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου (1907 – 2010).

Θα κυκλοφορήσῃ σύντομα τὸ πρῶτο DVD, αφοῦ βέβαια προβληθῇ πρώτα στη Φλώρινα.
—————

———————-
Στο πολύ μικρὸ ἀπόπασμα τοῦ ντοκυμαντέρ ποὺ θὰ ἀκούσετε, ὁ π. Αὐγουστίνος αναφέρει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ θείου λόγου στὰ Γρεβενά και ἐμεῖς δημοσιεύουμε ἕνα δεύτερο ἀπὸ τὸν ἴδιο τόπο. Το καζάνι του μίσους και των πολιτικών παθών ἔβραζε καὶ στὰ Γρεβενά. Αδελφός σκότωνε αδελφό.
Ο αείμνηστος Αθανάσιος Μησιάκας, θεολόγος, έλεγε με ευγνωμοσύνη:
– Εγώ, αν δεν ερχόταν ο π. Αυγουστίνος στα Γρεβενά τὸ 1946 και δεν τον γνώριζα, θα ήμουνα όχι θεολόγος, αλλά φονιάς.
Μικρό παιδί τότε, είχα ορκιστεῖ να σκοτώσω τον φονιά του πατέρα μου. Ο Θεός, μέσω του π. Αυγουστίνου, με έσωσε.
Μπήκα στο ναό τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσε και συγκλονίστηκα από τα λόγια του. Ζήτησα στο τέλος του κηρύγματος να τον δω. Του είπα τον πόνο μου και τους όρκους για εκδίκησι, που έδωσα. Και μετά την συνάντησι αυτή από φονιάς, που ετοιμαζόμουν να γίνω, έγινα θεολόγος. «Αυτή η αλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου!».
Ο αδελφός Αθανάσιος, που πολύ γρήγορα έφυγε από αυτόν τον μάταιον κόσμο, στο κάλεσμα του Γέροντος επισκόπου να επανδρώση με ευλαβείς καθηγητάς το Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο και Λύκειο της Φλώρινας, υπήκουσε. Εγκτέλειψε την Θεσσαλονίκη και την εργασία του και ήρθε στη Φλώρινα. Υπήρξε μέχρι τέλους πιστός συνεργάτης του π. Αυγουστίνου. Ήταν βαθύς και δυνατός επιστήμονας.

Ο "Ορθ. Τύπος" συνήγορος στις κακόδοξες θέσεις του Καλαβρύτων Αμβροσίου, που στο παρελθόν αυστηρά καυτηρίαζε! Κατά τον π. Θ. Ζήση: Ως "Οικουμενιστής και λατινόφρων είναι καθηρημένος"!

Ο "Ορθ. Τύπος" συνήγορος στις κακόδοξες θέσεις του Καλαβρύτων Αμβροσίου, που στο παρελθόν αυστηρά καυτηρίαζε! Κατά τον π. Θ. Ζήση: Ως "Οικουμενιστής και λατινόφρων είναι καθηρημένος"!



“Ὀρθόδοξος Τύπος” δημοσιεύει ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων ἀπορῶν περὶ τῶν Παπικῶν». Πρόκειται γιὰ ἕνα ἀναπάντεχο ἄρθρο, ποὺ ἀλλοίμονο ἂν ἐκφράζει τὶς ἀπόψεις τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν» Πατέρων ποὺ ἀποτελοῦν τὴν συμβουλευτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ “Ὀρθόδοξου Τύπου”! Σ’ αὐτὸ ὁ ἀρθρογράφος παρουσιάζει τὴν «διένεξη» τοῦ Καλαβρύτων μὲ ἕνα ἀποτειχισθέντα χριστιανό, ὅπως γράφει. (Νὰ σημειώσουμε ὅτι ἀποκρύπτει πὼς πρόκειται περὶ θεολόγου καί, ἐπίσης, πὼς δὲν παραθέτει τὸ ὄνομά του, γιατὶ δὲν θέλει νὰ δημοσιεύσει τυχὸν ἀνταπάντησή του, ὅπως -ἀντιδεοντολογικά-ἀντιχριστιανικά- ἀπέφυγε νὰ δημοσιεύσει σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἀπάντησή μας, ποὺ ἄρθρα τοῦ "Ο.Τ." μᾶς ἔθιγαν, μὲ τελευταία περίπτωση τὴν μὴ δημοσίευση ἀπάντησης σὲ ἄρθρο τοῦ κ. Χρ. Λιβανοῦ).
Βέβαια, δὲν πρόκειται περὶ διενέξεως καὶ διαφορᾶς τοῦ κ. Ἀμβρόσιου μὲ κάποιο ἀποτειχισθέντα χριστιανό (ὅπως διατείνεται ὁ "Ο.Τ."), ἀλλὰ γιὰ διαφορὰ καὶ διάσταση τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων, ποὺ στὴ συγκεκριμένη περίπτωση -αὐτὴ τὴν διάσταση- τὴν παρουσίασε κάποιος θεολόγος. Τοῦτο βεβαιώνει καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης διὰ πολλῶν στὸ τέλος τοῦ παρόντος.
Παρουσιάζει, ἐπίσης, ὁ «Ο.Τ.» ὡς «ὠφέλιμες» τὶς διάστροφες καὶ κακόδοξες θέσεις τοῦ Καλαβρύτων. Ἀποδέχεται ὡς ὠφέλιμα καὶ «πλούσια ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ στοιχεῖα» τὴν ἀτυχὴ καὶ ἀπεγνωσμένη προσπάθεια τοῦ Καλαβρύτων νὰ στηρίξει τὶς θέσεις του σὲ κείμενα τοῦ ἀείμνηστου καθηγητὴ Ἰωάννη Καρμίρη, τῶν ὁποίων τὸ νόημα παραποιεῖ!!!
Ἀντὶ λοιπόν, ὁ «Ο.Τ.» νὰ καταγγείλει τὸν κ. Ἀμβρόσιο, ὁ ὁποῖος ἐπὶ δεκαετίες ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση, τὸ Filioque δὲν εἶναι αἵρεση (θέσεις ποὺ ἐπικαλέστηκε  γιὰ νὰ δικαιολογήσει καὶ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ τὶς ὁποῖες πρεσβεύει ἐπίμονα ἀκόμα καὶ σήμερα), ἔμμεσα ὁ «Ο.Τ.» τὸν δικαιολογεῖ καὶ τὸν χαϊδεύει, γράφοντας ἁπλῶς ὅτι, ἡ σκόπιμη καὶ κακόδοξη θέση τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, εἶναι μία «ἄποψις, ἢ μᾶλλον ἀμηχανία» τοῦ Καλαβρύτων, ποὺ ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν στέκει!
Τὸ ἀκόμα χειρότερο. «Ὀφείλομεν ὅμως νὰ εἴπωμεν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἂν καὶ ὡμίλησε προχείρως δὲν ἦτο ἐσφαλμένον αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶπε» διὰ τὸ Filioque!!! Ἐδῶ, μὲ ποιά λέξη νὰ χαρακτηρίσουμε τὸν ἀρθρογράφο τοῦ «Ο.Τ.»;
Καὶ γιατί τὸν ὑπερασπίζεται; Γιατὶ ἁπλούστατα ὁ Καλαβρύτων εἶναι …συνεργάτης τοῦ «Ο.Τ.»!!! Ἔτσι τὴν κακόδοξη θέση του ὅτι «οἱ Παπικοὶ εἶναι σχισματικοί» καὶ ὅτι «πότε τοὺς δεχόμαστε ὡς σχισματικοὺς καὶ πότε ὡς αἱρετικούς», τὴν ἁπαλύνει γράφοντας ὅτι «τὰ μὲν ἐπιχειρήματα ἐμφανίζονται ὡς σωστά, ἀλλὰ ἔχουν μίαν ἀχίλλειον πτέρναν, ἡ ὁποία τὰ καθιστᾶ ἐντελῶς ἄκυρα»! Ποιοί, κύριοι τοῦ «Ο.Τ.», ἐμφανίζουν ὡς σωστά, τὰ παραπλανητικὰ καὶ κακόδοξα ἐπιχειρήματά τους στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας; Δὲν τὰ ἐμφανίζουν οἱ αἱρετικοί; Ἀσφαλῶς. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτοὺς καὶ ὁ Καλαβρύτων! Κι ἐσεῖς τὸν ἔχετε συνεργάτης σας καὶ προσπαθεῖτε νὰ ἁπαλύνετε τὰ ὀλισθήματά του!
Ἀκολουθεῖ τὸ ἄρθρο τοῦ «Ο.Τ.»  καὶ τὰ σχόλιά μας:

«Ὀρθόδοξος Τύπος», 7 Αὐγούστου 2015, τ. 2081, σελ. 8η.
 
«Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων ἀπορῶν
περὶ τῶν Παπικῶν».

Ὁ Σεβ. Μητρ. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος ἐλεγχθείς ὑπὸ ἀποτειχισθέντος χριστιανοῦ ἀπεφάσισε νὰ ἀπαντήση ἀναρτῶν εἰς τὸ προσωπικόν του ἱστολόγιον τὴν 22αν Ἰουλίου 2015 μακροσκελὲς κείμενον. Ἡ διένεξις ἔχει ἰδιαιτέραν ὠφέλειαν. Ἡ ὠφέλεια προκύπτει ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ πλούσια ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα παραθέτει ὁ Σεβασμιώτατος, δίδεται καὶ ἡ ἀφορμὴ νὰ δοθοῦν ἀπαντήσεις διὰ ζητήματα σχετικά μὲ τοὺς Παπικούς, εἰς τὰ ὁποῖα πολλοὶ ἔχουν ἀναλόγους ἀπόψεις.


Τά περί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.

Τί ἐπί τέλους εἶναι;

Αἱρετικοί ἤ Σχισματικοί;

«Ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον», δηλ. πολυσυζητούμενον. Ἀποφαίνομαι ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Καί ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας ∆ΕΝ δικαιοῦμαι νά ἔχω ἄλλην -προσωπικήν- γνώμην καί ἄποψιν ἀπό τήν ἐπίσημον ἄποψιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ∆ιοικήσεως. (Τὴν ἀναίρεση τῶν θέσεων τοῦ Καλαβρύτων ἐδῶ). ...Ἡ διαμάχη αὐτή ἀρχίζει ἀμέσως μετά τό σχίσμα. Ἄλλωστε «σχίσμα» δεν ὠνόμασαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τον χωρισμόν Ἀνατολῆς καί ∆ύσεως;... Ἀκόμη καί ὁ Ἅγιος Μάρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός γράφει κάπου τά ἑξῆς: «...χρίομεν τούς ἐξ αὐτῶν (τῶν Λατίνων) ἡμῖν προσιόντας ....ὡς αἱρετικούς ὄντας» (Patrologia Orientalis. τ. XVII, 452/3 καί M.P.G. 160-164. Βλέπε καί Καρμίρη Ν. Ἰωάννου: Τά δογματικά καί συμβολικά μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Τόμος II, σελ. 981)...
Εἰς τήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας, λοιπόν, τό ἐρώτημα: «Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἐπί τέλους τί εἶναι; ΑἱρετικοίΣχισματικοί;» ὁ Καθηγητής Καρμίρης ἀπαντᾷ: «Γενικῶς παρατηροῦμεν ὅτι καί ἐν τῷ ζητήματι τούτῳ ἡ Ἐκκλησία δύναται κατά τάς περιστάσεις, ὅτε μέν νά ἐφαρμόζῃ τήν ἀκρίβειαν καί νά θεωρῇ ἀκύρους τάς χειροτονίας τῶν ἑτεροδόξων, ὅτε δε νά ἐφαρμόζῃ τήν οἰκονομίαν καί νά δέχηται τούς προσερχομένους αὐτῇ καί παρ’ αἱρετικῶν καί ἑτεροδόξων, διατηρούντων την ἱερωσύνην, κεχειροτονημένους κληρικούς διά χρίσματος ἁγίου μύρου καί λιβέλλου» (ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 1002).
Εἶναι, λοιπόν, θεολογούμενον τό ζήτημα τοῦτο ἤδη ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ σχίσματος! Εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἀνωτέρω ἔστωσαν καί τά παρακάτω λόγια τοῦ σοφοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη: «Ἤδη ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ σχίσματος τῆς Ῥωμαϊκῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῶν Πατριαρχῶν τῆς παλαιᾶς καὶ τῆς νέας Ῥώμης Νικολάου Α ́ καὶ Φωτίου ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνεγνώριζε τὸ ἔγκυρον τῶν λατινικῶν μυστηρίων, ὡς δύναταί τις νὰ συναγάγη ἐκ διαφόρων μαρτυριῶν, μάλιστα δὲ ἐκ τοῦ 1 Κανόνος τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει γενικῆς Συνόδου τοῦ 879/80 καὶ ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεων τοῦ κατὰ τὰ τέλη τοῦ ιβ ́ αἰῶνος ἀκμάσαντος Ἰωάννου τοῦ Κίτρου πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐκ τῶν κανονικῶν ἀποκρίσεών του περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ ιγ´ αἰῶνος ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας ∆ημητρίου τοῦ Χωματηνοῦ πρὸς Κωνσταντῖνον Καβάσιλαν προκειμένου περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας» (ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 979).
Σχόλιον Ο.Τ.: Ἡ παραπάνω ἄποψις, ἢ μᾶλλον ἀμηχανία ἐνώπιον τοῦ ἐρωτήματος ἂν οἱ Παπικοὶ εἶναι σχισματικοὶ ἢ αἱρετικοί, εἶναι ἰδιαιτέρως διαδεδομένη εἰς πολλοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Εἶναι καλὸν νὰ πληροφορῆται κανεὶς αὐτὰ τὰ ἐπιχειρήματα, μὲ τὰ ὁποῖα πολλοὶ ἐπιχειροῦν νὰ στηρίξουν τὴν ἄποψιν ὅτι οἱ Παπικοὶ εἶναι σχισματικοί, ὥστε νὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ τὰ ἀναιρέση. Τὰ μὲν ἐπιχειρήματα ἐμφανίζονται ὡς σωστά, ἀλλὰ ἔχουν μίαν ἀχίλλειον πτέρναν, ἡ ὁποία τὰ καθιστᾶ ἐντελῶς ἄκυρα. Εἶναι ἀληθὲς μέν, ὅτι οἱ Παπικοὶ διετέλουν εἰς σχίσμα μὲ τὴν Ἐκκλησίαν ἐπί αἰῶνες. Αὐτὸ ὅμως ἔπαψε νὰ ἰσχύη, ὅταν ἐπέρασαν ὁριστικὰ εἰς τὴν κατάστασιν τῆς αἱρέσεως μετὰ καὶ τὰς ἀποφάσεις τῶν Βατικανῶν Συνόδων. Διατί αὐτό; Διότι ἐπί αἰῶνας, ὅσον δηλ. δὲν ἐθεσμοθέτουν τὰς αἱρετικὰς δοξασίας (Παπικὸν Πρωτεῖον, Ἀλάθητον, Ἄσπιλος Σύλληψις τῆς Θεοτόκου) ὡς δόγμα, ἡ Ἐκκλησία ἤλπιζε ὅτι θὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ ὅτι αἱ πλάναι ἀπετέλουν εἴτε ἐσφαλμένας θέσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ διηυκρινίζοντο μὲ τὸν θεολογικὸν διάλογον, εἴτε ἀφεώρων εἰς ἕν μικρὸν τμῆμα πιστῶν, τοὺς ὁποίους ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ ἀπέβαλε ἡ πλειονότης. Ἀντὶ αὐτῶν συνέβη τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετον, δηλ. ἐσχάτως νὰ θεσμοθετηθοῦν αἱ πλάναι ὡς ἐπίσημον δόγμα τῶν Παπικῶν. Ἔτσι, ὁ Παπισμὸς εἶναι ἀδιαμφισβητήτως σήμερα αἵρεσις. Δι’ αὐτὸ καὶ ὅλαι αἱ ἀπόψεις Πατέρων ἢ Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων, αἱ ὁποῖαι κάνουν λόγον περὶ σχίσματος, ἀνήκουν εἰς τὴν περίοδον πρὸ τῶν Βατικανῶν Συνόδων.

Τά περί τοῦ Filioque
Kατά τό ἔτος 2006 εἰς μίαν ἐκπομπήν τοῦ ἐν λειτουργίᾳ τότε τοπικοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ “AXION ΤV” ὁ δημοσιογράφος σχεδόν εἰς τό πόδι μέ ἠρώτησε ποίαν γνώμην ἔχω περί τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁπότε ἐντελῶς πρόχειρα ἔδωσα περίπου τήν ἑξῆς ἀπάντησιν: «Ὁ Υἱός ἦλθεν εἰς τόν κόσμον... Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀπεστάλη εἰς τήν Ἐκκλησίαν μετά τήν Ἀνάληψιν τοῦ Υἱοῦ, κατά την ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς. Αὐτά ἔγιναν κατά τήν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ Πατρός! Ἀλλ’ ἐάν τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀποστέλλεται ὑπό τοῦ Πατρός και τοῦ Υἱοῦ, ὅπως ἐσφαλμένως διδάσκει ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἤ ὑπό τοῦ Πατρός διά τοῦ Υἱοῦ, ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία μας ἐγώ τί νά εἴπω; ∆έν ἤμουνα σύμβουλος τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ, ὥστε να δῶ τί ἔγινε»!
Τά παραπάνω λόγια δέν ἀποτελοῦν θεολογικήν πραγματείαν, ἀλλά λόγια τῆς στιγμῆς, λόγια «στό πόδι»! Ἐπί τῆς οὐσίας, λοιπόν, θα ἐλέγομεν ὅτι προσυπογράφομεν τά λόγια τοῦ Καθηγητοῦ Ἰω. Ν. Καρμίρη: «∆υστυχῶς ἐν τῇ ∆ύσει τό ἱερόν Σύμβολον τῆς πίστεως ...παρεχαράχθη διά τῆς προσθήκης τοῦ Filioque (δηλ. καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ), τοῦθ’ ὅπερ ἀπέβη ἕν ἐκ τῶν κυριωτάτων αἰτίων τοῦ σχίσματος τῆς ∆υτικῆς Ἐκκλησίας ἀπό τῆς ἀπορριψάσης αὐτό πρεσβυγενοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὡς ἐπίσης καί ἕν τῶν κυριωτάτων ἐμποδίων τῆς ἐπανενώσεως αὐτῶν» (ἐνθ. ἀνωτ. Τόμος Ι, σελ. 92).
Σχόλιον Ο.Τ.: Βεβαίως δὲν συμφωνοῦμεν μὲ τὸ ὅτι ἕνας Ἐπίσκοπος ἔχει κἄν τὸ δικαίωμα νὰ προχειρολογῆ ἀκόμη καὶ ἂν πρόκειται διὰ τηλεοπτικὴν ἐκπομπήν, ὡστόσο ὅλοι εἴμεθα ἄνθρωποι καὶ πίπτομεν εἰς σφάλματα, ἀλλὰ ἂν ὑπάρχη ἡ ταπείνωσις νὰ τὰ διορθώσωμεν τότε χάριτι Θεοῦ ἐπέρχεται καὶ ἡ λύσις. Ὀφείλομεν ὅμως νὰ εἴπωμεν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἂν καὶ ὡμίλησε προχείρως δὲν ἦτο ἐσφαλμένον αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἶπε (σ.σ. Ἐδῶ ὁ ἀρθρογράφος σιγοντάρει τὸν Καλαβρὐτων. Λίγες σειρὲς παρακάτω, ὅμως, γράφει τὰ ἀντίθετα! Διγλωσσίας τὸ ἀνάγνωσμα!). Τὸ χωρίον Ἰω 15,26 εἶναι σαφὲς ἐπὶ τοῦ θέματος: «ὅταν ἔλθη ὁ Παράκλητος, ὅν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ Πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὅ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ». Συμφώνως πρὸς αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἀϊδίως παρὰ τοῦ Πατρός, ἀλλὰ πέμπεται ἐν χρόνῳ παρὰ τοῦ Υἱοῦ, δι’ αὐτὸ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέει «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ πεμπόμενον τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἀλλ’ οὐκ ἐκπορεύεται» (Γρηγ. Παλαμᾶ, Λόγοι ἀποδεικτικοί, Β ́ 21). Διὰ νὰ γίνωμεν ἀκριβέστεροι κατὰ τὴν δογματικήν, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα πέμπεται ἀπὸ τὴν Τριαδικὴν Θεότητα, δηλ. ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ ἀπὸ τὸν Υἱόν, ἀλλὰ καὶ αὐτοπέμπεται. Ἀλλά και τὸ Filioque δὲν σχετίζεται μὲ τὴν «ἀποστολήν», ἀλλὰ μὲ τὴν «ἐκπόρευσιν» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκόμη καὶ τὸ filioque θὰ ἦταν ἀποδεκτὸν ἐὰν ἀνεφέρετο μόνον εἰς τὴν «Οἰκονομίαν», ἀλλὰ εἶναι παντελῶς ἀπορριπτέον καὶ αἱρετικόν, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἀναφέρεται ἐσφαλμένως εἰς τὰς ἐνδοτριαδικὰς σχέσεις.
«Ὀρθόδοξος Τύπος», 7 Αὐγούστου 2015, τ. 2081, σελ. 8η.

Σχόλια καὶ διευκρινίσεις:
1.  “Ὀρθόδοξος Τύπος” δέχεται ὅτι «προκύπτει ὠφέλεια ἀπὸ τὸ …πλούσια ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα παραθέτει ὁ Σεβασμιώτατος». Ποιά εἶναι αὐτὰ «τὰ πλούσια θεολογικὰ στοιχεῖα» ποὺ παραθέτει ὁ Καλαβρύτων; Ἕνα κείμενο τοῦ καθηγητὴ Καρμίρη. Καὶ τί προσπαθεῖ νὰ ἐπιτύχει μὲ αὐτό; Νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀποφανθεῖ ΑΚΟΜΑ ἂν ὁ Παπισμὸς εἶναι σχίσμα ἢ …αἵρεση!!! Ὡς ἐκ τούτου, γράφει, «ἀμφότεραι αἱ ἀπόψεις ἰσχύουν! Ἀμφότεραι ἔχουν τά ὑπέρ ἑαυτῶν ἐπιχειρήματα! Ἡ ἡμετέρα ταπεινή γνώμη, εἶναι, ὅτι τό ζήτημα τοῦτο εἶναι «θεολογούμενον»!!! Κι ὁ "Ο.Τ." ποὺ χιλιάδες φορὲς ἔχει γράψει τὰ ἀκριβῶς ΑΝΤΙΘΕΤΑ, προσφέρει στὸ κοινό του ὡς "ὠφέλιμη τροφὴ καὶ πλούσια ἱστορικὰ στοιχεῖα, αὐτὰ ποὺ παραθέτει ὁ Σεβασμιώτατος"!
 

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ - ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ - ΓΕΡΩΝ ΣΑΒΒΑΣ



ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ
ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
Γέρων Σάββας
Βίντεο μὲ θέμα τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου
ποὺ μᾶς ἐστάλη.
Ἀπομαγνητοφωνήσαμε καὶ ἀποδίδουμε περιληπτικὰ κάποια σημεῖα βίντεο ποὺ στὴ συνέχεια ἀναρτοῦμε, γιατὶ ἐπισημαίνει γνωστὲς ἀλλὰ σημαντικὲς ἀλήθειες  ποὺ κάποιοι συνεχίζουν νὰ διαστρεβλώνουν.



π. Σάββας ρωτήθηκε ἂν εἶναι ὑποχρεωτικὸς δυνητικὸς ὁ ΙΕ΄ Κανόνας.
Ἀπάντησε ὅτι, ἂν ὁ Κανόνας ἀναφέρει τὴν λέξη αἵρεση, τότε εἶναι καὶ θέμα σωτηρίας, διότι ἡ αἵρεση εἶναι χωρισμὸς ἀπὸ τὸν Θεό, ἡ αἵρεση εἶναι βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὰ καὶ μόνο καθιστοῦν ὑποχρεωτική τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου.
Εἶχα διαβάσει στὸ Ἡμερολόγιοποὺ λεγόταν τὸ «Ἄγγελμα τῆς Ἡμέρας», εἶπε,  ὅτι «ὁ Χριστιανὸς δὲν ὀφείλει νὰ ἐκλέγει μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ κακοῦ, ἀλλὰ μεταξὺ καλοῦ καὶ ἀρίστου». Ὅταν πρόκειται, λοιπόν, γιὰ κληρικὸ ποὺ συναντάει αὐτὴν κατάσταση, Ἐπίσκοπος νὰ κηρύττει αἵρεση, τί ἐπιλογὴ ἔχει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Νὰ κρατήσει τὴ βάση καὶ νὰ ἀφήνει τὴν αἵρεση νὰ κηρύττεται;  Ἔ, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα, ὅταν δηλ. ἕνας Ποιμενάρχης κηρύττει τὴν αἵρεση, ἔχει ἄμεσα ἀποτελέσματα ἐπὶ τοῦ Ποιμνίου. Δηλαδή, ἀφήνουμε τὸ Ποίμνιο νὰ δηλητηριάζεται, ἀφήνουμε τὸ Ποίμνιο νὰ τὸ ποτίζει ὕδωρ ἀνατροπῆς τῆς Πίστεως; Πῶς ἐξηγεῖται αὐτὴ ἡ ἀδράνεια; Ἐπειδὴ δόθηκε κάποτε αὐτὴ ἡ σοφικίστικη ἑρμηνεία τῆς δυνητικότητος σ’ αὐτὸν τὸν Κανόνα.
Μὰ εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία  νὰ  θεσπίσει  δυνητικὸ Κανόνα; Θὰ μποροῦσε ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸ ἀφήσει ἔτσι τὸ πρᾶγμα. Μὰ εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀφήνει ἔτσι τὴν αἵρεση χωρὶς νὰ σοῦ πεῖ νὰ λάβεις τὰ μέτρα σου; (νὰ σ’ ἀφήσει νὰ κοινωνεῖς) μὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰ μὴν ἀποτειχισθεῖς; Καὶ γιατί νὰ ἐπιλέξουμε τὴ βάση καὶ νὰ μὴν ἐπιλέξουμε τὸ ἄριστα;
Σήμερα ἡ αἵρεση εἶναι ὁλοφάνερη, ἡ προδοσία τῆς Πίστεως καραμπινάτη. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν ἀμφισβητήσει, γιατὶ τώρα ὐπάρχει καὶ ἡ τηλεόραση καὶ τὰ βλέπουμε αὐτὰ τὰ πράγματα μὲ τὰ μάτια μας, ὅπως ἀκριβῶς εἶναι. Δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι κάποιος, ἢ ὁ δημοσιογράφος, δὲν μοῦ τὸ μετέφερε σωστά καὶ εἶναι ἐλλιπεῖς οἱ πληροφορίες κι ἔχουμε βγάλει στραβὲς κρίσεις.
Βλέπουν λοιπόν οἱ Μητροπολίτες νὰ παραβαίνονται τόσοι Κανόνες (ἀπὸ τὸν Πατριάρχη) καὶ κάθονται καὶ τὸν ἀνέχονται, καὶ τὸν προσκαλοῦν καὶ στὴν Μητρόπολή τους γιὰ νὰ δώσει αὐτὸς εὐλογίες στὸ Ποίμνιο; Εἶναι σοβαρὰ πράγματα αὐτά;
Μά, λέει κάποιος (Ἐπίσκοπος)· μόνος μου θὰ τὸ κάνω; Μόνος σου. Πρέπει νἄχεις καὶ παρέα γιὰ νὰ κάνεις τὸ καλό; Γιὰ νὰ τηρήσεις μιὰ Ἐντολὴ πρέπει νὰ βρεῖς καὶ συνεργάτες; Ἅμα δὲν βρεῖς δὲν τὴν τηρεῖς; Μπορεῖ, ἂν ἐσὺ νὰ κάνεις τὴν ἀρχὴ καὶ νὰ ἀκολουθήσουν καὶ ἄλλοι.
Καὶ ἀναλογίζουμε, τοσα χρόνια, ἰδίως ἀπὸ τὸ 1969 ποὺ παρακολουθῶ αὐτὰ τὰ γεγονότα, καὶ τὸ κακὸ καλπάζει, μεγενθύνεται. Ἐδοκίμασες κάτι, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ποὺ λὲς διαμαρτυρία ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Βλέπεις ὅτι δὲν πετυχαίνει. Ἀπέτυχε αὐτὴ ἡ μέθοδος. Δὲν πρέπει ν’ ἀλλάξεις συνταγή; Πάλι τὸ ἴδιο θὰ λές; Θὰ διαμαρτυρηθοῦμε καὶ θὰ διαμαρτυρηθοῦμε! Λές, αὐτὸ διδάσκουν καὶ οἱ σύγχρονοι Γεροντάδες! Μὰ δὲν νομίζω νὰ ἔχει γράψει παλαιότερα αὐτὰ ὁ π. Θεόδωρος ὁ Ζήσης (νὰ ἀκοῦμε δηλ. τοὺς Γεροντάδες) ὅταν ὁμιλοῦν καθαρὰ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες.
Θυμᾶμαι τὸν μακαρίτη τὸν Δημήτριο Παναγόπουλο ποὺ ἔλεγε, εἶναι δογματικὸς ὁ Χριστός, δὲν εἶναι φιλανθρωπία, δὲν εἶναι σωματεῖα, δὲν εἶναι… Ἐκήρυτταν οἱ Ἀπόστολοι τὴν Θεότητα καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Χρειάζεται, λοιπόν, τὸ Δόγμα νὰ τὸ προσέχεις…


Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Ο Λαρίσης Θεολόγος προπέμπει τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ


     Πριν λίγο καιρό δημοσίευμα περιοδικού μας μετέφερε στα χρόνια της επταετούς δικτατορίας αλλά και στη μετέπειτα περίοδο που συνεχίζονταν με «δημοκρατικό» ένδυμα.
     Στην αναμπουμπούλα εκείνη – όπως πάντα – άλλοι «φτιάχτηκαν» κι άλλοι χαλάστηκαν.     
     Τραγικές φυσιογνωμίες, σαν ύαινες, που ακολουθούν τα μεγάλα σαρκοφάγα για να τραφούν με τ’ αποφάγια τους, εκμεταλλεύθηκαν τις ανώμαλες καταστάσεις.
   Τότε, πλησιάζοντας το τέλος της «επταετίας», διαπράχθηκε και το έγκλημα της εκθρόνισης των γνωστών δώδεκα Αρχιερέων, χωρίς καμμία νόμιμη και δημοκρατική διαδικασία, μάλλον δε και χωρίς τα στοιχειώδη μιας δίκης.
   Μεταξύ των πενομένων αρχιερέων ήταν και ο μακαριστός Θεολόγος (Μ/της Λάρισας το 1967-96), του οποίου η ζωή υπήρξε μέχρι την τελευτή του πνοή πρότυπο διακόνου Ιησού Χριστού.
     Ταπεινός, άκακος, ακτήμονας, φλεγόμενος από αγάπη για το Χριστό διήλθε τα χρόνια της εξορίας με υπομονή και τους θανάσιμους εναγκαλισμούς των συνεπισκόπων του (μέχρι και σήμερα) με Ιώβιο καρτερικότητα.
      Σ’ αυτή την αγία μορφή αναφέρεται ο αρθρογράφος αλλά και στην αδελφή ψυχή του μακαριστού και αείμνηστου αρχ/τη π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, του οποίου η προσφορά (φανερή και αφανής) στην Εκκλησία υπήρξε άξια θαυμασμού και παντός επαίνου ώστε να του ταιριάζει το: «Επιφάνιον επαινών αρετήν επαινώμεν».
     Αλλ’ επειδή τα δικά μας γραφόμενα ίσως να μην είναι αρκετά προκειμένου να περιγράψουν τέτοια πρόσωπα και καταστάσεις ας διαβάσουμε προσεκτικά τα παρακάτω.
      Λίγο μετά την κοίμηση του π. Επιφανίου, ένα από τα στενά πνευματικά του τέκνα, μου έκανε γνωστό ότι ο ίδιος δύο-τρεις φορές μετέβη στην κατοικία του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου και λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, έριξε κάτω από την πόρτα του φάκελο με χρήματα χωρίς στοιχεία αποστολέα, που του είχε δώσει ο π. Επιφάνιος λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι την ενέργεια αυτή τη γνωρίζουν μόνο ο Θεός, ο π. Επιφάνιος καθώς και ο κομιστής του φακέλου. Πόσες φορές ακόμη θα είχε επαναλάβει ο π. Επιφάνιος την ανώνυμη αποστολή φακέλων με χρήματα στον ίδιο Ιεράρχη ή σε άλλους από τους υπολοίπους ένδεκα που σήκωναν με αξιοπρέπεια το Σταυρό τους; Δεν έχω καμία πληροφόρηση. Μόνο ο Θεός γνωρίζει. Και τώρα κοινοποιώ στην αγάπη σας κάτι ιδιαιτέρως θαυμαστό που συνδέεται άμεσα με τα παραπάνω.
    Ο π. Επιφάνιος, όπως γνωρίζετε, εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Την ώρα εκείνη βρισκόμασταν κοντά του τέσσερα - πέντε άτομα. Στις 4:28, δηλαδή δύο μόλις λεπτά μετά το «φτερούγισμα» της ψυχής του κι ενώ το σώμα του ήταν ακόμα «ζεστό», χτύπησε το κουδούνι της κατοικίας του π. Επιφανίου. Οδήγησα τα βήματά μου με δυσκολία μέχρι την πόρτα και ανοίγοντάς την αντίκρυσα με έκπληξη το Σεβασμιώτατο κυρό Θεολόγο. Φίλησα με σεβάσμιο το χέρι του και με ρώτησε: «Πώς είναι η υγεία του π. Επιφανίου;». Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου και κυριολεκτικά ψελλίζοντας, του ανακοίνωσα ότι πριν λίγο εκοιμήθη. Προχώρησε προς το δωμάτιό του, ασπάστηκε με σεβασμό το σκήνος του, μας ζήτησε ένα πετραχήλι και γονατιστοί τόσον ο ίδιος όσο κι οι παρευρισκόμενοι, ζήσαμε ένα εξόχως συγκινητικό Τρισάγιο που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος.
     Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, δεν έχουμε το δικαίωμα ως κατά σάρκα οικογένεια του π. Επιφανίου να πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Κύριος μας οδήγησε τα βήματα του αειμνήστου Αγίου Λαρίσης στην οικία του π. Επιφανίου για να είναι ο πρώτος κληρικός και μάλιστα Ιεράρχης που τέλεσε Τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής του;
    Έτσι, καθοδηγούμενος από τον Κύριό μας, με αυτή του την επίσκεψη ανταπέδωσε, κατά κάποιο τρόπο, τις ευεργεσίες που δέχθηκε κατ’ επανάληψιν από άγνωστο ευεργέτη.
   Τέλος, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ο Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης ουδέποτε πληροφορήθηκε τις «επισκέψεις αγάπης» εκ μέρους του π. Επιφανίου.
Ας έχουμε όλοι την ευχή του.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.
Πολυνείκης
Θεοδωρόπουλος


ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ 

Ή ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;

 


Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΩΝ, ΜΕ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΟΝ ΠΑΡΗ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΑΝ ΜΕ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ ΤΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ Τ” ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ! ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΑΝ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤHΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ!!!
ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙ ΑΛΛΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ, ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΠΟ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!

Με χρήματα του Ελληνικού δημοσίου και της 

 Ευρωπαϊκης ένωσης, ποὺ ἔφερε τΧρηματ. βιβλον τίτλο “ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ”. 
Αναφέρει πολλά ονόματα ευεργετών ακόμη και του Μητροπολίτου Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδη, που έφυγε στα βουνά, για να σώσει την ζωή του· 
Αν έμενε στην πόλη, θα τον σκότωναν οι Γερμανοί. 
Αλλά δεν αναφέρει καθόλου και πουθενά τ” όνομα του μεγαλυτέρου ευεργέτου της Κοζάνης, που ήρθε εκείνες τις δύσκολες μέρες (του 1943), στην θέση του αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Λούλια που σφαγιάστηκε από τους Γερμανούς.
Η προσφορά του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην πόλη και σε όλη την γύρω περιοχή ήταν τεράστια. 
Τα συσσίτια της Κοζάνης ήταν εξ” ολοκλήρου καρπός των κηρυγμάτων του. 
Εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας. 
Ήταν ένα θαύμα το οποίο απέδιδε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στον πολιούχο Άγιο Νικόλαο της Κοζάνης, αλλά οι Κοζανίτες το απέδιδαν στην αυτοθυσία και στην αγιότητα του ιεροκήρυκα, που κατόρθωνε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μόνο με ένα του λόγο να συγκεντρώνει τρόφιμα και ξύλα για 8150 πιάτα ημηρεσίως!!!
Στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου ὁ Κωνσταντίνος Τάλιος, παλαιός Κοζανίτης διαμαρτυρήθηκε ἐντονότατα για τὴν παράλειψη αυτή καὶ ἔφυγε διαμαρτυρόμενος.

ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ Ή ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;

Το βιβλίο “Οι ευεργέτες της Κοζάνης” αποσιωπά τελείως το όνομα του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!
Δεν το γνώριζε ο συγγραφέας;
Οι Κοζανίτες που σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας ακόμα ζουν· ας τους ρωτούσε. 
Πόσο εμπιστοσύνη μπορεί κανείς να δώσει στο βιβλίο αυτού, που δεν γνωρίζει πρόσφατα γεγονότα;
Μήπως δεν το γνώριζαν εκείνοι που προλόγισαν και εγκωμιάσαν το βιβλίο;
Ποιοι είναι αυτοί; 
Ο Κωσταντίνος Βίκας οπτικός και ο δήμαρχος Κοζάνης Π. Κουκουλόπουλος.
Το γνώριζαν, αλλά ήταν ένοχοι. Με πλαστογραφημένο πρακτικό εγγραφής μελών (3/511/2000) ο πρώτος έγινε μέλος του Συλλόγου. 
Στο ίδιο ψεύτικο και πλαστογραφημένο πρακτικό εμφανίζονται ως μέλη του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων»· η γυναίκα του, η μάνα του, ο αδελφός του, η νύφη του και 5-6 άγνωστα στο Σύλλογο άτομα. Στην συνέχεια μ” ένα μαϊμού πρακτικό εκλογών (1/514/2001), τα άγνωστα αυτά άτομα παίρνουν την διοίκηση του Συλλόγου και γίνονται κύριοι νομείς της περιουσίας του Συλλόγου!!! 
Κάνουν έξωση την υπεύθυνη του Οικοτροφείου και τις φτωχές μαθήτριες, εν καιρώ χειμώνος, για να εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης την περιουσία του Συλλόγου, παίρνοντας μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαίκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο!!!
Ο δήμαρχος Π. Κουκουλόπουλος με την βοήθεια δύο εισαγγελέων κουκούλωνε όλες τις παρανομίες τους. 
Ο τότε αντιδήμαρχος και κατόπιν δήμαρχος Λ. Μαλούτας πήγε δύο φορές στα δικαστήρια για να πεί ψέματα. Έτσι η περιουσία του Συλλόγου άλλαξε χέρια.

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ 

ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΥΣΙΦΕΡ


Τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ο Πάπας της Ρώμης αναμένεται να ανακοινώσει επίσημα την νέα του εγκύκλιο εγκαθίδρυσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων. 
Πριν όμως από αυτό, είχε προηγηθεί μια άλλη πολύ σημαντική εξέλιξη που δείχνει και τις πραγματικές προθέσεις του Ποντίφικα.
 

Στις 27 Απριλίου του 2014 έγινε μια σημαντική τελετή στο Βατικανό παρουσία του νυν Πάπα και του απερχόμενου Πάπα. Το σημαντικό στοιχείο αυτής της τελετής, την οποία είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν εκατομμύρια πιστοί στην παπική εκκλησία και όχι μόνο, ήταν ότι για πρώτη φορά ο Λούσιφερ, δηλαδή ο Εωσφόρος, δηλαδή ο Διάβολος, ανακηρύχτηκε ως Θεός. Ήταν μια συγκλονιστική ανακοίνωση που έγινε δημόσια μπροστά στις χιλιάδες που παραβρίσκονταν στην πλατεία του Βατικανού και που απευθύνονταν σε ολόκληρο τον κόσμο.
 

Η ψαλμωδία στον Λούσιφερ έρχεται τελείως αντίθετη με ότι έχει γραφεί στην Βίβλο για τον Λούσιφερ και αυτό δείχνει ακόμα πιο πολύ την σημασία αυτής της τελετής στο Βατικανό.
 

Ο Λούσιφερ είναι ο εκπεσών άγγελος, είναι ο Διάβολος, είναι ο «έξω από εδώ», είναι ο «άρχοντας του σκότους». Don’t be deceived by those who call Him God = Μη ξεγελιέστε από εκείνους που τον αποκαλούν Θεό!
 

Το βίντεο τελειώνει με δηλώσεις πιστών στην πλατεία του Βατικανού υπέρ της πανθρησκείας, δηλαδή της επιβολής της Νέας Τάξης.
 

Ο Πάπας σχεδιάζει την ένωση όλων των θρησκειών υπό το σκήπτρο της Ρώμης σε μια παγκόσμια θρησκεία- πολτός των ανθρωπίνων ψυχών, με την λατρεία του Λούσιφερ και αυτό σχεδιάζει να το επισημοποιήσει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στην ιστορική, όπως χαρακτηρίζεται, ομιλία που θα κάνει στον ΟΗΕ.
 

Αξίζει να γνωρίζουμε με ποιον συνομιλούν οι Ορθόδοξοι ιεράρχες και πολύ περισσότερο ο προκαθήμενος του Φαναριού.
Αλλοίμονο μας!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

"Οι εχθροί εμού και του Υιού μου!"



Διαβαίνουμε τον Μήνα της Παναγίας, τον Δημοφιλέστατο Δεκαπεντάγουστο. Γευόμαστε κατά δύναμιν τον δυναμικότατο, ασκητικότατο και θεολογικότατο αυτόν όρο της θείας Χαρμολύπης.
Προσεγγίζουμε την παλλομένη και φλεγομένη καρδιά του Αυγούστου, την Κοίμηση της Θεοτόκου. Δεν είναι θάνατος, είναι Κοίμηση. Δεν είναι μόνο Κοίμηση, είναι και Ανάσταση! Το ορθώς και παλλαϊκώς επονομαζόμενο: «Πάσχα του Καλοκαιριού!»
Δυστυχώς όμως, οι πλείστοι περισπούδαστοι, εθιμοτυπικά θα επαναπαυθούν στις διάφορες Ακολουθίες, στις εναλλασσόμενες Παρακλήσεις και τις ηθικιστικές ομιλίες. Στα δώρα, τις ευχές και τις προετοιμασίες. Καλά και Άγια όλα αυτά.
Όταν όμως διαφθείρεται η Αλήθεια, όταν διώκεται η Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη, τότε δεν έχουμε «Πάσχα του Καλοκαιριού» αλλά «Πάσχα του Χειμώνος», του Οικουμενιστικού Αιώνος και Απατεώνος.
Οι αείποτε υπέρτατοι απατεώνες Οικουμενιστές δεν επιφέρουν μόνο κακοκαιρία και χειμώνες στους επαράτους λειμώνες της λατινόφρονης ελλαδικής βοσκής. Κατεβάζουν νέους κεραυνούς και αστραπές πτώσεως σατανικής.
Προσελκύουν πιότερο την κατάρα του Θεού και εκδίκηση της Παναγίας στην ήδη πολύπαθη «Χώρα των Αγίων». Δεν έχουμε ατελεύτητη υλοποίηση

του δογματικού «Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν». Έχουμε υπόδουλη απολυτοποίηση του “Δι’ ευχών της αιρετικής δεσποτοκρατίας ημών”.
Οι Παναιρετικοί, Πανδαιμόνιοι Οικουμενιστές είναι οι αποκλειστικώς ΕΝΟΧΟΙ ενώπιον Θεού και Ανθρώπων για όσα υποφέρει αυτή η Χώρα, συμπεριλμβανομένων των οικονομικών κρίσεων, των αυτοκτονιών και των εκτρώσεων. Είναι οι ΚΥΡΙΩΣ υπεύθυνοι για όλα τα φρικτά δεινά και μεγάλα κακά που περνά η Ελλάδα μας.
Κακώς εστιάζουμε την προσοχή μας στους πουλημένους πολιτικούς. Αυτοί δεν είναι «εκπρόσωποι του Θεού» ούτε πάλι εκπροσωπούν τις ψυχές μας. Δεν αντανακλούν το «πιστεύω» μας ενώπιον του Αγίου Θυσιαστηρίου. Δεν είναι οι εντολοδόχοι της σωτηρίας μας. Είναι εντολοδόχοι του Μασονισμού ως πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού.
Υπάρχουν και τα εγκάθετα πιόνια του Παπισμού. Του πειθήνια όργανα του Ανθρωποκεντρικού Εωσφορισμού. Υπάρχουν οι Λατινόφρονες παράφρονες και άσοφοι Φιλοπαπικοί. Οι σημερινοί Οικουμενιστές οι βδελυροί. Ναι, η τραγική αλήθεια είναι αυτή.
Το 1274 υπογράφτηκε μια Ψευδοένωση. Έτσι αποκάλεσε και αναγνώρισε ο Πιστός Λαός του Θεού την Αντορθόδοξη και αντίθεο Ένωση, η οποία έγινε με απόφαση «Συνοδική». Και τί μ’ αυτό; Οποιαδήποτε «Σύνοδος» δεν είναι και αυθύπαρκτα «θεϊκή» απλά επειδή λέγεται «Σύνοδος». Υπάρχει Σύνοδος Ληστρική, «Αλήτικη», Υπερ-άνθρωπη, Υπέρ-θεη, Υπερ-Μείζων και Υπερ-τελής…
Ο Πιστός Λαός του Θεού είν’ ο αδέκαστος κριτής και ακριβέστατος τηρητής της Παραδόσεως της Αγιοπατερικής. Πάντοτε ανά τους αιώνες, τις οποιεσδήποτε Συνόδους ο Λαός τις αναγνωρίζει ή και απορρίπτει ως Ψευτοσυνόδους και Ψευτοενώσεις. Έτσι ακριβώς και τώρα θα απορρίψει την λεγομένη και Μελετωμένη Μεγάλη Σύνοδο του 2016…
Όταν λοιπόν υπογράφτηκε η Ψευδοένωση στην Ψευτοσύνοδο Σύνοδο της Λυών από τον πανούργο διπλωμάτη Αυτοκράτορα Μιχαήλ Η’ τον Παλαιολόγο, αυτός, σε σατανική συνεργασία με τον πουλημένο και συμβιβασμένο Λατινόφρονα πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ’ το Βέκκο, θέλησαν να επιβάλλουν την Ψευδοένωση σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία.
Εξαπέλυαν απάνθρωπες διώξεις με φρικώδεις τιμωρίες παραδειγματικές και απειλές θανατικές, για
– όσους δεν συμφωνούσαν (τους ευλογημένους τότε Ανθενωτικούς),
– όσους δεν αναγνώριζαν την Ένωση, διέκοπταν την Μνημόνευση και αρνούνταν κάθε εκκλησιαστική Κοινωνία (τους ευλογημένους τότε Αποτειχισθέντες) και
– όσους Μοναχούς ή Λαϊκούς ήλεγχαν ομολογιακώς τους «Μεγάλους» αυτούς Ηγέτες και μεγάλους αντιχρίστους!
Με χαρακτηριστική μανία και αβυσσαλέο μίσος, οι δύο αυτοί Σατανοκίνητοι Ηγέτες Πολιτείας και Εκκλησίας, κίνησαν εκστρατεία κατόπιν εντολής του Πάπα κατά του Αγίου Όρους, το οποίο ολόκληρο τότε ήταν Ομολογιακά Ανθενωτικό, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων των ΔΕΙΛΩΝ, όπως οι Μονές Μεγίστης Λαύρας καί Ξηροποτάμου, οι οποίες προς στιγμήν πειθαρχήσαν ταις του Αυγούστου μοναρχήσαντος απειλαίς και αποδέχτηκαν την Ένωση αλλ’ έπειτα άλλαξαν στάση και ομολόγησαν και αυτές.
Ο Χρυσομανδυοφόρος Αυτοκράτορας και ο αιματοβαμμένος Οικουμενικός Ρασοφόρος επιτέθηκαν όχι σε μία, αλλά σε ΠΟΛΛΕΣ Ιερές Μονές, αρχίζοντας από την Μονή των Ιβήρων, όπου άρπαξαν βιαίως τους αντιστεκομένους Μοναχούς Ομολογητές και αφού τους έβαλαν σε πλοίο στ’ ανοιχτά, έδωσαν εντολή να βυθιστεί απάνθρωπα, βαρβαρικά. Οι Άγιοι Ιβηρίτες Μάρτυρες εορτάζουν στις 13 Μαΐου.
Οι Αιμοσταγείς δολοφόνοι και αδελφοκτόνοι Ηγέτες συνέχισαν «χέρι-χέρι» να προσφέρουν «θυσία εσπερινή» και Σπονδή Ζώσα στον Διάβολο καταστρέφοντας αναρίθμητες ζωές, στεφανώνοντας πολύτιμες κι’ αθάνατες ψυχές.
Έφθασαν και στη Μονή Βατοπαιδίου, όπου εκεί εφόνευσαν διά φρικτού απαγχονισμού τον Άγιο Ευθύμιο μαζί με άλλους δώδεκα Ομολογητές Μοναχούς! Οι Άγιοι Βατοπαιδινοί Μάρτυρες εορτάζουν στις 4 Ιανουαρίου.
Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η δολοφονική, γκανκστερική, κτηνώδης και θηριώδης επίθεση των «αγίων» αυτών «εκπροσώπων του Θεού» εναντίον της Ιεράς Μονής Ζωγράφου. Οι ασυνείδητοι και αθεόφοβοι Δήμιοι ήταν ηγετικά Στελέχη αυτής της «Εκκλησιαστικής Διοικήσεως», την οποία και επικαλείται παραδείγματος χάριν ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος, λέγοντας πως «δεν μπορεί να έχει άλλη γνώμη και άποψη διαφορετική από αυτήν, της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως»… Υπήρχαν, βλέπετε, και κείνον τον καιρό τέτοιοι συμβιβασμένοι λυκοποιμένες οι οποίοι εδίωκαν σφοδρώς τους Αγιορείτες Μοναχούς και αφόριζαν ΛΑΪΚΟΥΣ!
 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: "Αρκει μοι το βλεπειν σε τιμιε Πατερ". Τον βλεπεις και αναπαυεσαι, τον βλεπεις και αισθανεσαι σιγουρια και ασφαλεια, τον ακους και αντλεις απο το στομα του, ζωη και αιμα και χαρι Χριστου, τον αντικρυζεις και ερχεται επανω σου το αστροπελεκι του Θεου για να σε γεμιση και να σε τροφοδοτηση απο την δυναμι του Αγιου Πνευματος. Αυτος ηταν ο Νεοχρυσοστομος της εποχης μας και σαν αυτον ουτε υπηρξε χθες, ουτε υπαρχει σημερα αλλος. Ναι ήλθε και περασε απο αναμεσα μας ο Προφητης του Θεου και δεν μας ακουμπησε και δεν τον πηραμε χαμπαρι, γιατι ειμαστε τυφλοι και αομματοι, κατασκληροι και διεφθαρμενοι. Πολυ δυσκολο να ξαναστειλη ο Θεος εναν παρομοιο Προφητη Του, για να διεγειρη και να ξυπνηση τους κοιμωμενους παναθλιους ανθρωπους, στις φρικαλεες μερες μας, που ειναι ΩΣΠΕΡ ΗΜΕΡΑΙ ΝΩΕ.




ΟΜΟΛΟΓΙΑ: "Αρκει μοι το βλεπειν σε τιμιε Πατερ".
Τον βλεπεις και αναπαυεσαι, τον βλεπεις και αισθανεσαι σιγουρια και ασφαλεια, τον ακους και αντλεις απο το στομα του, ζωη και αιμα και χαρι Χριστου, τον αντικρυζεις και ερχεται επανω σου το αστροπελεκι του Θεου για να σε γεμιση και να σε τροφοδοτηση απο την δυναμι του Αγιου Πνευματος.
Αυτος ηταν ο Νεοχρυσοστομος της εποχης μας και σαν αυτον ουτε υπηρξε χθες, ουτε υπαρχει σημερα αλλος. 
Ναι ήλθε και περασε απο αναμεσα μας ο Προφητης του Θεου και δεν μας ακουμπησε και δεν τον πηραμε χαμπαρι, γιατι ειμαστε τυφλοι και αομματοι, κατασκληροι και διεφθαρμενοι. Πολυ δυσκολο να ξαναστειλη ο Θεος εναν παρομοιο Προφητη Του, για να διεγειρη και να ξυπνηση τους κοιμωμενους παναθλιους ανθρωπους, στις φρικαλεες μερες μας, που ειναι ΩΣΠΕΡ ΗΜΕΡΑΙ ΝΩΕ.


Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένες ἐποχὲς καὶ εἴχαμε μερικὴ ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.
     


Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.

Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.

Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές

Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;

Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὶς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.

Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα·

Ἐμεῖς εἴμεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό; Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»; Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ ἔφτασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἥρωες; Ἔχουμε τὴν αὐταπάρνησιν αὐτὴ τῆς Μαριάμ, μιᾶς ταπεινῆς ὑπηρετρίας, ἡ ὁποία κατώρθωσε νὰ κερδίσῃ τὴν Φαβιόλα;

Φοβερώτερο ἀπὸ τὸν θάνατο


Ἐσεῖς ποὺ πιστεύετε στὸ Xριστό; Θὰ ἦτο φοβερώτερο ἀπὸ τὸ θάνατο, ἂν σᾶς ἔλεγαν ὅτι κάποιος ἀπὸ σᾶς θὰ προδώσῃ τὴν πίστι του. Τὸ νὰ πεθάνουμε εἶνε φυσικὸ πρᾶγμα, τὸ νὰ προδώσουμε τὴν πίστι εἶνε ἀπαίσιο καὶ ἀποτρόπαιο. «Kάποιος ἀπὸ σᾶς», εἶπε ὁ Xριστὸς στοὺς μαθητάς, «θὰ μὲ προδώσῃ», καὶ ἐγένετο διαταραχὴ μεταξὺ τῶν μαθητῶν (Ματθ. 26,21 κ.ἑ.).


Πηγή: "Αυγουστίνος καντιώτης"

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2015

ΔΕΔΙΩΓΜΕΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ....ΒΑΑΛ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.19 χρονια απο την αγια κοιμησι του

Τον Θεολόγο Λαρίσης 

ενθρόνισε ο Θεός



ΑΓΙΟΣ 

ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ




ΑΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ



Ο μακαριστός Θεολόγος σταυρώθηκε απ’ το άνομο εκκλησιαστικό κατεστημένο. Η περίπτωσή του είναι πανομοιότυπη μ’ αυτή του ιερού Χρυσοστόμου. Ειδικά οι αντιδράσεις του πιστού λαού, των περίφημων Ιωαννιτών και των αγωνιζόμενων Λαρισαίων χριστιανών! Μέχρι και στο πυρ έθεσαν το ναό της Αγίας Σοφίας οι Ιωαννίτες ενώ επεχείρησαν να πετάξουν το Θεόφιλο Αλαξανδρείας, κλασσικό και διαχρονικό εκπρόσωπο του εκκλησιαστικού κατεστημένου, στη θάλασσα! 
 Του Ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη








 





Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου