Σάββατο 16 Μαΐου 2015


«Δεν θα ονομάσουμε Αίρεσι την Ορθοδοξία επειδή μερικοί έγιναν αιρετικοί» (ανωνύμου).





 του Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Αγαπητέ ανώνυμε,
Σε ευχαριστώ ειλικρινά για την πολύ καλή ερώτηση/δήλωση και την ωραία ευκαιρία που μου δίνεις να απαντήσω.
Το ότι “μερικοί έγιναν αιρετικοί” όπως λες, αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα και καθόλου περιφρονητέο. Έχει συνέπειες τρομερές. Έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις, καταστρεπτικές!
Είναι σαν να μου λες, «δεν θα αρνηθούμε όλη την παροχή Ύδρευσης Αθηνών επειδή έπεσαν μέσα στα Αποθέματα μερικοί τόνοι πλουτώνιο και ουράνιο (ποσότητα ραδιενέργειας ατομικής βόμβας).
Αν όμως εσύ πιείς απ’ αυτό το μολυσμένο νερό, θα το πληρώσεις πολύ ακριβά και συ και τα παιδιά σου για γενεές 14 με θανατικές ασθένειες, καρκίνους, εγκεφαλικά και τα περισσότερα «φυτά», παράλυτα εξ’ ολοκλήρου…
Ένα τεράστιο δοχείο με καθαρό πόσιμο νερό, εάν αναμιχθεί με ένα ποτήρι μόνο δηλητήριο από χλώριο και διφωσγένιο (ασφυξιογόνο συστατικό χημικών όπλων) τότε μολύνεται ολόκληρο το δοχείο, ειδικά όταν είναι ενωμένα μεταξύ τους ως «συγκοινωνούντα δοχεία». Δεν είναι αυτά «παραφιλολογία». Είναι ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΙΑ. Ας σοβαρευτούμε λιγάκι.
Έστω και ένας μόνο επίσκοπος να έγινε αιρετικός, αυτό αυτόματα θέτει σε μεγάλη κρίση, επικινδυνότητα και μολυσματικότητα το υπόλοιπο Επισκοπικό Σώμα διότι εάν οι λοιποί διατηρήσουν Συλλειτουργική, Διαμυστηριακή κοινωνία μαζί του, τότε κοινωνούν με την αίρεσή του, ενώνονται μαζί του, έστω και εάν θεωρητικά διαφωνούν!
Όπως και στο Κοινό Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, οι πιστοί ενώνονται από κοινού διά κοινής Ομολογίας, διά του Συμβόλου της Πίστεως και της Μνημονεύσεως του ονόματος του Επισκόπου, έτσι και με την αίρεση, οι πιστοί ενώνονται πάλι με τους αιρετικούς επισκόπους διά του Μυστηρίου και διά του Μνημοσύνου.
Το θέμα είναι, ΠΟΙΑ πρέπει να είναι Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ στάση, απέναντι σε αυτούς τους «μερικούς αιρετικούς» που ανέφερες… Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο!
Και ΔΕΝ θα αυτοδιοριστούμε εμείς να εφεύρουμε αυθαίρετα μια νέα δική μας στάση και μέθοδο συνυπάρξεως, ούτε θα επιχειρήσουμε να αιτιολογήσουμε τη δική μας συμβιβαστική παραβατικότητα για να καλύψουμε τη μεγάλη μας ενοχή και την αυτοκατάκριτη κοινωνία μας με αυτούς τους αιρετικούς επισκόπους.
ΑΛΛΑ, θα επιδείξουμε την ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ αξιοπρέπεια, εντιμότητα και υπευθυνότητα να εξετάσουμε:
– ΠΟΙΑ στάση ακριβώς καθορίζουν οι ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ!
– Είναι μία ή είναι πολλές;
– Είναι Θεόπνευστες και Συνοδικές;
– Είναι αυθύπαρκτα, υποσυνείδητα υποχρεωτικές ή είναι «επιλεκτικές» και τάχα «δυνητικές»;
Οι Στάσεις οι Πατερικές είναι δύο, ή μάλλον μία Χρυσή Λίρα με δύο όψεις, ένας Χρυσούς Κανών με δύο διαστάσεις: Αποτείχιση (για Λαϊκούς) και Διακοπή Μνημονεύσεως (για ιερείς).
Βέβαια, και ο Ιερέας που παύει το Μνημόσυνο, Αποτείχιση κάνει, αυτό είναι αυτονόητο, διότι παύει εκκλησιαστική κοινωνία με τον εκκλησιαστικό του πρόεδρο. Απομακρύνεται (όπως ΠΡΕΠΕΙ να κάνει) από τον «Ψευδεπίσκοπο και Λυκοποιμένα» (ορισμοί των Αγίων Πατέρων, όχι δικοί μου).

Από την άλλη όψη, κατά κάποιο τρόπο, και ο Λαϊκός επιτελεί δική του σχετική «Διακοπή Μνημονεύσεως» διότι αρχικώς διατηρεί (και πρέπει να διατηρεί) Οικογενειακά Δίπτυχα της Κατ’ Οίκον Εκκλησίας. Εκεί, μνημονεύει μαζί με όλο του τον Οίκο, τον οικείο επίσκοπο, Αρχιεπίσκοπο και Πατριάρχη, ως επισφράγισμα της κοινωνίας που διατηρεί ακόμη και εκτός του Ναού.
Η «Εκκλησιαστική Κοινωνία» δεν περιορίζεται μόνο στη γεωμετρική διάμετρο ενός Ναού αλλά σε όλη την πνευματική περιφέρεια. Όταν λοιπόν ο ιερεύς και αρχιερεύς, ως επιστάτης επίσης της Κατ’ Οίκον Εκκλησίας, κηρύττει αίρεση, τότε ο Λαϊκός, δικαίως και ορθώς ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ από τα Δίπτυχα της Κατ’ Οίκον Εκκλησίας τον οικείο επίσκοπο και ΠΑΥΕΙ την Μνημόνευσή του! Δεν παραμένει οικειοθελώς θύμα του ωρυόμενου λέοντος που ζητά ποιον να καταβροχθίσει.

Όσοι λοιπόν λέγουν ότι η «Διακοπή Μνημονεύσεως» είναι μόνο για τους Ιερείς και όχι για Λαϊκούς, είναι δικαιολογίες, ελαφρονοησίες και «προφάσεις εν αμαρτίαις» για να δικαιολογήσουν την επάρατη απραξία που τους διέπει, να «δικαιώσουν» την τετραυματισμένη τους συνείδηση από ανέσπερες ενοχές συνυπάρξεως με την αίρεση.
Προσωπικά, κατέχω τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης, την Χειροθεσία Αναγνώστου και έχω ένα λόγο παραπάνω να Μνημονεύω τον Οικείο Επίσκοπο στις Κατ’ Οίκον ιεροτελεστίες μας, Απόδειπνα και Παρακλήσεις.
Όμως για λόγους διακηρύξεως της ΗΔΗ πολυμερώς και πολυτρόπως ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗΣ Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, από κεφαλής μέχρι τα πόδια, «γυμνή τη κεφαλή», ΔΙΕΚΟΨΑ την κοινωνία και ΔΙΕΓΡΑΨΑ από τα Οικογενειακά μου Δίπτυχα τα βλάσφημα αυτά αιρετικά ονόματα διότι δεν μου το επιτρέπει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μου ΝΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΩ, ΔΕΝ μου το επιτρέπουν οι αρχές μου να ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΜΑΙ και ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ «να ΚΟΙΝΩΝΩ (επικοινωνία) τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους» (Εφεσ. 5, 11)
Πώς όμως κοινωνώ, δια-κοινωνώ και επι-κοινωνώ;
Εδώ δεν μιλούμε για Θεία Κοινωνία, αλλά για Εκκλησιολογική και Διαμυστηριακή Κοινωνία. Και σε ΚΗΔΕΙΑ να πάω, σε ΓΑΜΟ να παρευρεθώ, διατηρώ κοινωνία! Οποιαδήποτε ιεροτελεστία δεν είναι ανεξάρτητη πράξη και αυτοτελής. Γίνεται επ’ ευλογίας επισκόπου ο οποίος μνημονεύεται σε όλες τις εν γένει ιεροπραξίες.
Κοινωνώ λοιπόν, όχι μόνο Μυστηριακά, αλλά θα σου φανεί περίεργο, δεν είναι δικό μου αυτό, μα ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ, πως ακόμη και μ’ ένα απλό «λειτουργικό» χαιρετισμό: «Χαίρετε, την ευχή σας!» ΚΟΙΝΩΝΩ μαζί τους! Αυτό ακριβώς το «Χαίρε» καταδικάζει ο Απόστολος Ιωάννης, «ο Ευαγγελιστής της αγάπης!» Με όσους ιερείς κι αν συζητώ, αποφεύγω συστηματικά «την ευχή σου» να τους πω, και ούτε φιλώ την δεξιά τους! «Ουδεμία ευλογία παρ’ αυτών να λαμβάνετε!»

ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ! --Όμως ο Κύριος είπε: "ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων, ...ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών".

ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ! --Όμως ο Κύριος είπε: "ος εάν ουν λύση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων, ...ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών".


Άλλη μια πλάνη του Παπισμού
500 χρόνια από τότε που με παπική βούλα, η τοκογλυφία στην Δύση έπαψε να είναι αμαρτία!

Στις 4 Μαΐου 2015, συμπληρώθηκαν 500 χρόνια από τότε (1515) που ο Μέδικος Πάπας Λέων o 10ος (Giovanni di Lorenzo de'Medici, 1475 – 1521), εξέδωσε μια παπική βούλα (“Inter multiplicis”) με την οποία επέτρεπε τα επιτόκια για τα χρηματικά δάνεια, αν τα δάνεια ήταν για τους φτωχούς.


Αυτή η ανατρεπτική άδεια χορηγήθηκε για τις λεγόμενες τράπεζες φιλανθρωπίας, που ήταν γνωστές ως ‘Monte di Pieta’*, το οποίο μεταφράζεται ως «τα βουνά της συμπόνιας», αλλά αρκετά από τα έσοδα κατέληξαν στα χέρια των Μεδίκων τραπεζιτών, και όχι στους φτωχούς, και ακόμα και αν αυτή η τοκογλυφία των τραπεζών είχε λειτουργήσει για το υποτιθέμενο όφελος των απόρων και μόνο, παραβίαζε το νόμο του Θεού και έστρωνε το έδαφος για περισσότερη τοκογλυφία.


[Οι Μέδικοι (ιταλ.: Medici) ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που από το 15ο ως τον 18ο αιώνα κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλης, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία].


Ο Πάπας Λέων 10ος ξεκίνησε μια διαδικασία ‘γκραντουαλισμού’(gradualism, από το λατινικό gradus που σημαίνει “βήμα”, δηλαδή, αλλαγή που έρχεται σταδιακά και αργά), σύμφωνα με την οποία ο πανάρχαιος εκκλησιαστικός δογματικός νόμος κατά της είσπραξης τόκων από τα δάνεια, σταδιακά χαλάρωσε και αδυνάτισε, οδηγώντας σε μια παπική επανάσταση - την πλήρη κατάργηση όλων των εκκλησιαστικών ποινών για την τοκογλυφία από τον Πάπα Πίο τον 8ο (1761 – 1830) με την παπική βούλα ‘Datum inaudientia’ στις 18 Αυγούστου 1830, - καθώς και στην απουσία όλων αυτών των κυρώσεων στους Κώδικες του Κανονικού Δικαίου (Codex Iuris Canonici) του 1917 και του 1983.



Η θέση του βιβλίου του συγγραφέα Michael Hoffman**, που γράφει αυτό το άρθρο, «Η Τοκογλυφία στην Χριστιανοσύνη: Η Θανάσιμη Αμαρτία, που Τότε Ήταν και Τώρα Δεν Είναι» (Usury inChristendom: The Mortal Sin that Was and Now is Not), είναι ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Αναγέννησης αποχωρίστηκε από την αρχαία Εκκλησία.

ΝΗΣΙΑ ΑΙΓΑΙΟΥ 

ΥΠΟ… ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΚΑΤΟΧΗ»

1329808894_normal




Έχει ενδιαφέρον να γνωρίσουμε πως παρουσιάζουν στην άλλη πλευρά του Αιγαίου την… ελληνική «κατοχή» νησιών του ανατολικού Αιγαίου οι «φίλοι» και σύμμαχοι μας Τούρκοι.
Φυσικά σκόπιμα παραλείπουν να αναφέρουν όλες τις διεθνείς συνθήκες που έχουν κατοχυρώσει την ελληνικότητα αυτών των νησιών τα οποία ιστορικά και πολιτικά είναι αναπόσπαστα τμήματα του ελληνισμού.
Η υποτιθέμενη τεκμηρίωση τους για την αμφισβήτηση της ελληνικής κατοχής όπως υποστηρίζουν, είναι για μικρά παιδιά και το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι επιδιώκουν να έχουν για να παίρνουν ότι μπορούν, βάσει νεοοθωμανικών στρατηγικών αλλά και εκμεταλλευόμενοι τυχόν δική μας αδυναμία υπεράσπισης των δικαίων μας ένεκα της οικονομικής κρίσης τα Ελλάδας.
Αλλά ως εδώ και μη παρέκει…

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΟ




Επίκεντρο ειδικών ερευνών από τους Τούρκους έχει γίνει η με τελείως απροσδόκητο τρόπο αναδυθείσα από την θάλασσα χαμένη δεκάτη τρίτη Πριγκηπόννησος, που έχει την βυζαντινή ονομασία, Βόρδωνες.
Η χαμένη νήσος αποκαλύφτηκε πρόσφατα από Τούρκους ερευνητές καθώς μετά από κάποιες υποθαλάσσιες σεισμικές δονήσεις αναδύθηκε με εντυπωσιακό τρόπο λίγο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας .Η νήσος βρίσκεται περίπου 500 μέτρα από την ακτή στην περιοχή του Μποσταντζή και είναι σήμερα μερικά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η χαμένη νήσος Βόρδωνες είχε γίνει γνωστή την περίοδο που στην Κωνσταντινούπολη ήταν πατριάρχης ο Ιγνάτιος, (μιλάμε για την περίοδο της διαμάχης Ιγνατίου και Μέγα Φωτίου), ο όποιος έζησε στο διάστημα 797-877 μ. Χ. Πάνω στο νησάκι αυτό υπήρχε μεγάλο μοναστήρι που φιλοξενούσε αρκετούς μοναχούς καθώς και προσκυνητές από την γύρω περιοχή. Το μοναστήρι αυτό άκμασε από τον όγδοο μέχρι στις αρχές του εντέκατου αιώνα. Το 1010 ένας μεγάλος σεισμός έπληξε το νησάκι το οποίο το βύθισε μερικά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με αποτέλεσμα το μοναστήρι και τα κτίσματα του να βυθιστούν κάτω από τα νερά της θάλασσας του Μαρμαρά.
Το μοναστήρι αυτό συνδέθηκε άμεσα με τον μεγάλο πατριάρχη της Ορθοδοξίας, τον Μέγα Φώτιο, ο οποίος λέγετε ότι είχε εξοριστεί στην νήσο αυτή. Το μοναστήρι της νήσου Βόρδωνες σύμφωνα με τον Ιταλό ερευνητή, Alessandro Ricci, του πανεπιστημίου του Σαλέρνο που συνεργάζεται με τους Τούρκους, κτίστηκε την περίοδο της διαμάχης που είχε ξεσπάσει τότε μεταξύ του Ιγνατίου και του Φωτίου, την περίοδο της αρχής της μεγάλου σχίσματος και της παπικής αποστασίας. Σύμφωνα με τους βυζαντινούς ιστορικούς στους Βόρδωνες υπήρχε το βυζαντινό μοναστήρι του Γόρδωνος ή των Αρμενιακών, στο οποίο σύμφωνα με μία εκδοχή είχε ταφεί ο Πατριάρχης Μέγα Φώτιος Α΄ ενώ απέναντι στην περιοχή του Küçükyalı βρίσκονταν το μοναστήρι του Σταυρού.
Οι έρευνες των Τούρκων τώρα επικεντρώνονται στα ερείπια της ιεράς μονής καθώς έχουν αναγνωρίσει την μεγάλη ιστορική αλλά και θρησκευτική αξία του κτίσματος η αναπάντεχη ανάδυση του οποίου, σύμφωνα με τους Τούρκους, συνδέεται και με κάποιες προφητείες, (!!!), για την τύχη της ίδιας της Κωνσταντινούπολης.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ ΑΓΡΙΩΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ.




ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

στη γιορτη του Αγιου Αχιλλειου.

Oι αρχιερεις.."τοις χειλεσι με τιμουν, η δε καρδια αυτων, πορρω απεχει απ' εμου".


ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ ΑΓΡΙΩΣ 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 

κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ απο τον πιστο λαο.









Σημερα γιορταζει ο αγιος Αχιλλειος.
Ομως ο Αγιος στην πολυπαθη πολι και μητροπολι του δεν γιορταζει αλλα λυπαται και αγανακτει και αποτρεπει το προσωπο του, με οσα εκει γινονται απο ολους οσους κατελαβαν αντικανονικα τον επισκοπικο θρονο της Λαρισας, οπως ειναι και ο σημερινος, ο κ. Ιγνατιος Λαππας.
Ο ιστολογος της "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" ηταν παρων στην "ενθρονισι του", οταν σμπρωχτηκε τραμπουκικα μαζι με αλλους πολλους και κλειστηκε βιαιως μεσα στο ναο, που εγινε "κεκλεισμενων των θυρων".
Βλεπετε πως ενθρονιζονται οι σημερινοι αρχιερεις των ΜΑΤ;
ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ. 
Κατα τα αλλα ειναι ...θεοπροβλητοι και λαοπροβλητοι!!!
Και αυτο το ψαλλουν σε καθε ευκαιρια και εφ' ορου ζωης.
Ποιος, λοιπον, κοροϊδευει ποιον;
 
Διπλα μου ιστατο ορθιος καποιος σημερινος ....οραματιστης αρχιμ. τω ονοματι Νεκταριος Βιταλης που βλεπει ταχα τον Αγιο Νεκταριο, και χαιρονταν και χειροκροτουσε, με ζηλωτικο σταυρο κοκκινο ...αλλα Ρουσκαγια, στο καλυμμαυχι του!!!!


Το σατανικο πεισμα του αθυροστομου Σεραφειμ Τικα που ανεβηκε στον αρχιεπισκοπικο θρονο ελεω του Μισητου Εγκληματια δικτατορα Ιωαννιδη με την συμμετοχη και αλλων πολλων αρχιερεων της αισχυνης των ημερων μας, δεν αφησαν ησυχη την μητροπολι Λαρισας, αλλα με τις αθεοφοβες πραξεις τους την καταταλαιπωρησαν και κυριολεκτικα την κατακρεουργησαν.
Εστειλαν και εγκατεστησαν με τα ΜΑΤ και με τα ΡΟΠΑΛΑ, ποσους λετε;
Ουτε ενα, ουτε δυο, αλλα  ΤΡΕΙΣ(3) ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΕΣ!!!
Ειδατε ποσα διεπραξαν για την πολυφερνο ...νυμφη της Λαρισας;
Ο πρωτος αφησε εποχη ....ΟΣΜΗΣ ΟΧΕΤΟΥ.
Ο δευτερος εφυγε νυχτα και εγκατασταθηκε στην ακριτικη Γουμενισσα και συγκατοικοι με την οραματιστρια Μαρια Τσολακη αφου την χωρισε απο τον ανδρα της.
Διακρατουμε κασετα με καταγγελια του ιδιου του συζυγου της Μαριας Τσολακη.
Και ο ...τριτος ακομα επιβιωνει, ελεω των ΜΑΤ, των ΡΟΠΑΛΩΝ και των δικαστικων ...αποφασεων και αλλων ....κυκλωματων.
Χρειαζεται να γινη ερευνα, εξονυχιστικη ερευνα και σε βαθος μακρυ και βαθυ, βαθυτατο.
Ισως συλλειφθουν πολλα ...λαυρακια, ισως και ...καρχαριες!!!!



Σημερα ο καταληψιας του θρονου της Λαρισας, καλεσε να παραστουν καποια φρουτα γνωστα και μη εξαιρετεα για να "λαμπρυνουν" με τις αυτοκρατορικες ...κορμοστασιες τους, τις ...τελετες και να ευφρανθουν λαμπρως, ως ποτε ηυφραινετο και καποιος ....ΑΦΡΩΝ του παρελθοντος.
Βλεπετε, στις αδειες, στις ερημες και στις εγκαταλελειμενες μητροπολεις τους, δεν αισθανονται ανετα και τρεχουν, τρεχουν και σπευδουν συνεχως, στις φιεστες και στα πανηγυρια.
Ενω θαπρεπε να κλαινε και να θρηνουν για την καταντια τους - αφου ο λαος τους εχει απαξιωσει τελειως - αφου οι εκκλησιες χορταριασαν και θυμιατιζουν πλεον αδεια στασιδια, αφου ουτε ενα ΜΙΣΟ 0,05 τοις εκατο δεν εκκλησιαζεται και αυτη η εικονα ειναι σχεδον πανελλαδικη, αυτοι, αφου παιρνουν τα ματια τους και εγκαταλειπουν τις αξιοθρηνητες μητροπολεις τους, γυρνανε στα πανηγυρια.
Ειναι πραγματι, για τα ....ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ!!!


Για την γιορτη του Αγιου Αχιλλειου κληθηκε και παρεστη και ο ΛΕΩΝ μητροπολιτης των Σιγονταροοικουμενιστων και των λοιπων λεγομενων Αντιοικουμενιστων (Ο Θεος να τους καμη!!!), κ. Σεραφειμ της μητροπολεως Πειραιως .
Ομως, οπως πληροφορηθηκαμε μολις προ ολιγου, οι Αγωνιζομενοι Χριστιανοι που αποτελουν και την πραγματικη Διωκομενη και Φιλοχριστη Εκκλησια της Λαρισας, κατα την περιφορα της εικονας του Αγιου, τον ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΑΝ.
Τον επιτεθηκαν φραστικα και τον χαρακτηρισαν ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΟ.
Και εκεινος ανταπαντησε: Ντροπη σας.
Και του ανταπαντησαν: Ντροπη σε σας, που δεν σεβεστε εναν Θεολογο και παριστασθε σε μια μοιχεβατικη μητροπολι.


Αυτος ειναι ο αρχηγος των Αντιοικουμενιστων.
Και μετα απο ολα αυτα και αλλα πολλα κακα που μας καταπλακωσαν, ων ουκ εστιν αριθμος, περιμενετε τιποτα απο τους Συναξιακους της Γαζεας και απο τον ΛΕΟΝΤΑ τους;
Αν εχουμε νεωτερα θα σας ενημερωσουμε.

ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ «ΜΙΑ» ΕΚΚΛΗΣΙΑ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ!

ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΗΝ «ΜΙΑ» ΕΚΚΛΗΣΙΑ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ!




Μία πίστη ἔχουμε αἱρετικοὶ καὶ Ὀρθόδοξοι!!!
Μήνυμα τοῦ Π.Σ.Ε. γιὰ τὴν Πεντηκοστή, ποὺ ὑπογράφουν Ἱέρειες και «Ὀρθόδοξος» Πατριάρχης!
Καὶ ὁ λέων τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν κ. Σεραφείμ, συνεχίζει νὰ κοινωνεῖ μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς Οἰκουμενιστές καὶ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ἔχει κάτι μεμπτόν, οὔτε ἐκκλησιαστικὲς διαστάσεις ἡ ἔνταξή μας καὶ παραμονή μας στὸ Π.Σ.Ε!  Εἶναι ἁπλῶς μία συνεργασία σὲ καθαρὰ κοινωνικό ἐπίπεδο!

Οἱ ὑπογράφοντες:
• Rev. Dr Mary-Anne Plaatjies van Huffel, Uniting Reformed Church in Southern Africa
• Rev. Prof. Dr Sang Chang, Presbyterian Church in the Republic of Korea
• Archbishop Anders Wejryd, Church of Sweden
• Rev. Gloria Nohemy Ulloa Alvarado, Presbyterian Church in Colombia
• Bishop Mark MacDonald, Anglican Church of Canada

• Rev. Dr Mele’ana Puloka, Free Wesleyan Church of Tonga
• H.B. John X, Patriarch of the Greek Orthodox Church of Antioch and All the East
• H.H. Karekin II, the Supreme Patriarch and Catholicos of All Armenians

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
ΤΟΥ «ΠΣΕ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
Ὡς «ἀδελφοὶ ἐν τῇ πίστει» χαιρετίζουμε τὴν ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ μὲ τοὺς Αἱρετικοὺς τοῦ Π.Σ.Ε. Τὸ κείμενο ὑπογράφει «Ὀρθόδοξος» Πατριάρχης (7ος στὴ σειρά) καὶ πρώτη μιά …Ἱέρεια! Κι ὅμως ὁ κ. Σεραφεὶμ ἐπιμένει
Στην ιστοσελίδα του «ΠΣΕ» (Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών) είναι αναρτημένο με ημερομηνία 12/5/2015 Μήνυμα των Οκτώ Προέδρων του «ΠΣΕ» για την Πεντηκοστή. 
Αρχίζει με τη φράση: Αδελφοί και αδελφές εν τη πίστει. «Εν τη πίστει»; Ποια πίστη εννοεί; Ο Απόστολος των εθνών λέει συνοπτικά για τους Χριστιανούς: «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα» (Εφεσ. δ΄ 5). Οι Ορθόδοξοι που συστεγάζονται στο «ΠΣΕ» μαζί με τις εκατοντάδες ομάδες Προτεσταντών, αλλά και Μονοφυσιτών, Νεστοριανών και Πεντηκοστιανών έχουν την ίδια πίστη; 
Προξενεί επίσης εντύπωση ότι το Μήνυμα των οκτώ προέδρων του ΠΣΕ αποκαλεί την Παλαιά Διαθήκη «Εβραϊκές Γραφές». Γιατί άραγε; Μήπως τη θεωρούν ιδιοκτησία των Εβραίων; Μήπως αρνούνται την Παλαιά Διαθήκη, διότι «δεν τους ενδιαφέρει η ιστορία των Εβραίων»; Δεν είναι η Παλαιά και Καινή διαθήκη δυο άδελφές, που υπηρετούν τον ίδιο Κύριο, δηλαδή το Χριστό, όπως αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος; 
Σημειώνεται επίσης: «Για δύο χιλιετίες οι Χριστιανοί γιορτάζουν τα γενέθλια της Εκκλησίας». Για ποια γενέθλια και ποια Εκκλησία μιλά το κείμενο αυτό; Μήπως την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν του Συμβόλου της πίστεως; Ούτε για ανέκδοτο. Όλοι, όσοι ασπάζονται τις απόψεις του «ΠΣΕ», δεν αναγνωρίζουν την Εκκλησία του Συμβόλου της πίστεως. Ψάχνονται και ερευνούν ώστε να φτιάξουν μελλοντικά την…Εκκλησία. Για την ώρα πορεύονται. Η Εκκλησία, όμως, υπάρχει εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια ανελλιπώς. Αν θέλουν, ας αποβάλουν το αιρετικό τους φρόνημα και τις κακοδοξίες τους κι ας εισέλθουν στην Εκκλησία. 
Κλείνω με τις υπογραφές των Οκτώ Προέδρων. Πρώτη και καλύτερη, υπογράφει μια «ιέρεια» του ούτως ή άλλως στερημένου ιερωσύνης Προτεσταντισμού από την Νότιο Αφρική. Υπάρχει επίσης μια άλλη «ιέρεια» προτεσταντικού τύπου από την Κολομβία. Προτελευταίος ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. κ. Ιωάννης και τελευταίος ένας Αρμένιος «πατριάρχης». Τι γυρεύει ένας Ορθόδοξος πρωθιεράρχης ανάμεσα σ’ αυτό το αιρετικό συμπίλημα;


π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς:

 
Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, ἀκολουθώντας πιστά τήν γραμμή τῶν Οἰκουμενιστῶν ἰσχυρίστηκε στήν συζήτησι ὅτι ἡ ἔνταξις τῶν Ὀρθοδόξων στό Π.Σ.Ε. δέν ἔχει τίποτε τό μεμπτόν, δέν ἔχει ἐκκλησιαστικές διαστάσεις, ἀλλά εἶναι ἁπλῶς μία συνεργασία σέ καθαρά κοινωνικό ἐπίπεδο!
 
 
Ἡ πρώτη πλάνη καί αἵρεσις εἶναι πώς θεωρεῖ ὅτι ἡ ἰσότιμος συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων καί συνεπῶς καί αὐτοῦ τοῦ ἰδίου στο Π.Σ.Ε. δέν ἀποτελεῖ παρέκκλισι ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, δέν ἔχει τίποτε τό μεμπτόν, δέν ἔχει κἄν δογματικό ἤ θεολογικό ἤ μυστηριακό χαρακτῆρα, ἁπλῶς εἶναι μόνο μία κοινωνική ἐκδήλωσις καί προσέγγισις, χωρίς ἐκκλησιαστικές διαστάσεις. Θά πρέπει, ἀνέφερε, νά ἀποχωρήσουν οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό τό Π.Σ.Ε. μόνον γιά τόν λόγο τῆς δημιουργίας τοῦ ἄλλοθι στούς Προτεστάντες, καθώς καί τῆς ψευδαισθήσεως ὅτι βαδίζουν ὀρθῶς! Εἰς αὐτά ὅλα θά ἀφήσουμε νά ἀπαντήση ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί νά διδάξη τόν Μητροπολίτη Πειραιῶς, τί σημαίνει ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στό Π.Σ.Ε.
 
 
«.... Πανιερώτατε καὶ Ἅγιοι Συνοδικοὶ Πατέρες.  Ἕως πότε θὰ ἐξευτελίζωμεν δουλικῶς τὴν Ἁγίαν μας Ὀρθόδοξον Ἁγιοπατερικὴν καὶ Ἁγιοσαββιτικὴν Ἐκκλησίαν διὰ τῆς οἰκτρῶς καὶ φρικωδῶς ἀντιαγιοπαραδοσιακῆς στάσεώς μας ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν; ......  Ἦτο ἄραγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτὸ τὸ πανάχραντον Θεανθρώπινον σῶμα καὶ ὀργανισμὸς τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ νὰ ταπεινωθεῖ τόσον τερατωδῶς, ὥστε οἱ ἀντιπρόσωποί της θεολόγοι, ἀκόμα δὲ καὶ Ἱεράρχαι, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ Σέρβοι, νὰ ἐπιζητοῦν τὴν «ὀργανικὴν» μετοχὴν καὶ συμπερίληψιν εἰς τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν, τὸ ὁποῖον, κατ’  αὐτὸν τὸν τρόπον γίνεται εἷς νέος ἐκκλησιαστικὸς «ὀργανισμός», μία «νέα Ἐκκλησία» ὑπεράνω τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ μὴ Ὀρθόδοξοι ἐκκλησίαι ἀποτελοῦν μόνο «μέλη» («ὀργανικῶς μεταξὺ τῶν συνδεδεμένα»!);

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ του ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ του Ιατρού! ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ! Πώς, ως αποτειχισμένος χειροτονησε ιερομόναχο!



Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ του ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ του Ιατρού! ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ! Πώς, ως αποτειχισμένος χειροτονησε ιερομόναχο!

Πηγή: http://apotixisis.blogspot.gr

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ
ΜΑΣ ΒΕΒΑΙΩΝΕΙ, ΟΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕ
ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΗ "ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ"!

 
 
Το να γίνω επίσκοπος ήταν για μένα ένα απροσδόκητο γεγονός, όμως υπήρξε για αυτό μια φανερή κλήση του Θεού. Στην Τασκένδη, όπου εκείνη την εποχή εργαζόμουν ως γενικός γιατρός στο νοσοκομείο της πόλης, έγινε ένα επαρχιακό συνέδριο, στο οποίο πήρα μέρος και εγώ και έκανα μάλιστα και μία εισήγηση για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Όταν τελείωσε το συνέδριο με πλησίασε ο επίσκοπος Ιννοκέντιος και με πήρε από το χέρι. Βγήκαμε μαζί έξω από την εκκλησία. Μου είπε για την μεγάλη εντύπωση, που του προξένησε η εισήγησή μου. Ξαφνικά σταμάτησε, με κοίταξε στα μάτια και μου είπε:
«Γιατρέ μου, πρέπει να γίνετε ιερέας».
 
 
Αν και ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου μία τέτοια σκέψη, όμως την πρόσκληση αυτή προς την ιερωσύνη από το στόμα ενός αρχιερέα την δέχθηκα σαν ήταν η κλήση του Θεού και χωρίς κανένα δισταγμό αμέσως του απάντησα:
«Καλά, Σεβασμιώτατε, το δέχομαι».
 
 
Την επόμενη Κυριακή χειροτονήθηκα διάκονος και την μεθεπόμενη ιερέας. Ήμουν τελευταίος στην τάξη ιερέας στον καθεδρικό ναό της πόλης. Από τις πρώτες μέρες τις διακονίας μου στον ναό ανέπτυξα μεγάλη δραστηριότητα και ως ιεροκήρυκας. Εκήρυττα και εκτός των ακολουθιών. Αλλά και σε συζητήσεις με αθέους ήμουν αμείλικτος προς αυτούς.
 
 
Μετά από δύο χρόνια και τέσσερις μήνες χειροτονήθηκα επίσκοπος και ο Κύριος με οδήγησε σε μία μακρινή πόλη, το Ενισέσκ. Όλοι οι ιερείς σε αυτήν την πόλη η οποία είχε πολλές εκκλησίες, όπως και οι ιερείς της πρωτεύουσας του νομού, Κρασνογιάρσκ, είχαν προσχωρήσει στη «ζώσα εκκλησία».
 
 
Για αυτό το λόγο ήμουν αναγκασμένος να τελώ τις ακολουθίες με τους τρείς ιερείς που ήλθαν μαζί μου, στο διαμέρισμα, όπου κατοικούσα.
 
 
Κάποτε, όταν μπήκα στο δωμάτιο για να τελέσω τη Θεία Λειτουργία, είδα εκεί έναν ηλικιωμένο μοναχό, ο οποίος στεκόταν κοντά στη πόρτα. Αυτός, όταν με είδε κοκάλωσε και ούτε καν με χαιρέτησε.
 
 
Αυτό συνέβη για τον εξής λόγο: οι ορθόδοξοι του Κρασνογιάρσκ, οι οποίοι δεν ήθελαν να έχουν κοινωνία και να προσεύχονται μαζί με τους προδότες ιερείς της «ζώσας εκκλησίας», διάλεξαν αυτό το μοναχό και τον έστειλαν στην πόλη Μινουσίνσκ, η οποία βρίσκεται νότια του Κρασνογιάρσκ, σ’ έναν ορθόδοξο επίσκοπο, ο οποίος ζούσε εκεί, για να τον χειροτονήση ιερομόναχο. Όμως κάποια ανεξήγητη δύναμη τον οδήγησε όχι νότια αλλά βόρεια, στο Ενισέσκ, όπου ζούσα εγώ. Μου διηγήθηκε το γιατί κοκάλωσε όταν με είδε:
 
 
Πριν δέκα χρόνια, όταν ακόμα ζούσα εγώ στη Μέση Ρωσία, είδε ένα όνειρο. Είδε στον ύπνο του κάποιον αρχιερέα, άγνωστο σ’ αυτόν, ο οποίος τον χειροτόνησε ιερομόναχο. Όταν με είδε αναγνώρισε σε μένα εκείνον τον Αρχιερέα.
   
 
(σ.σ. Συνεπώς ο άγιος Λουκάς χειροτόνησε ιερομόναχο έναν αποτειχισμένο μοναχό, για τις ανάγκες του Ορθόδοξου αποτειχισμένου ποιμνίου του Κρασνογιάρσκ.)

Πηγή: Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Κριμαίας. Λόγοι και Ομιλίες, Τόμος Α’. σελ. 31-33. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΕ «ΜΑΘΗΜΑΤΑ» ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΟΥΣ…ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ

Έπρεπε μάλλον να έρθει μια θαρραλέα Ελληνίδα πρόεδρος του ελληνικού κοινοβουλίου, που ήδη έχει εξοργίσει τα ανθελληνικά ελληνόφωνα κατεστημένα με την επιμονή της να στείλει στο ειδώλιο όσους παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία, για να παραδώσει…» μαθήματα» Ευρώπης σε ευρωπαίους πολιτικούς που έχουν κάνει την Ευρώπη σήμερα ένα θλιβερό Γερμανιστάν, έχουν κάνει την Ευρώπη ένα συνονθύλευμα τραπεζιτών τοκογλύφων, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι αριθμοί που εισρέουν στις αδηφάγες τσέπες τους.
Καλεσμένη στο ιταλικό κοινοβούλιο η κ Κωνσταντοπούλου, μίλησε στους προέδρους των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων για τις ευρωπαϊκές αξίες που σήμερα έχουν γίνει κουρελόχαρτο στον βωμό της άγριας εξόντωσης των ευρωπαϊκών λαών για τα συμφέροντα των τοκογλυφικών κύκλων.
Οι έννοιες που χρησιμοποίει η κ Κωνσταντοπούλου ενώ θα έπρεπε να είναι αυτονόητες  για μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπως την οραματιστήκαν οι ιδρυτές της, σήμερα ακούγονται σαν χαμένες αναμνήσεις μιας εποχής που έχει καταστραφεί από την τοκογλυφική βουλιμία αυτών που σήμερα κυβερνούν την Ευρώπη και την οδηγούν στην καταστροφική απώλεια.
Εκείνο όμως που μας εντυπωσιάζει στον λόγο της, είναι πως μίλησε την γλώσσα της αλήθειας για την Ελλάδα που έχει γίνει το θλιβερό κλοτσοσκούφι μιας σύγχρονης γενοκτονίας του ελληνικού λαού. Μακάρι και άλλοι Έλληνες πολιτικοί να μπορούν να τα λένε τόσο ανοιχτά και θαρραλέα σε κάποιο ευρωπαϊκό βήμα και όχι όταν βγαίνουν έξω να ξεχνούν ότι γεννήθηκαν εδώ  και ότι εκπροσωπούν αυτή την χώρα.



ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ, Πανταζῆ Νικολάου, θεολόγου



Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
Πανταζῆ Νικολάου, θεολόγου 

===========================



Ἐξαιρετικό καί πνευματικά ὠφέλιμο τό ἄρθρο τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Πανταζῆ. 
Μία ἐπισήμανση: ἡ διακοπή κοινωνίας καί ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό κάθε αἱρετικό καί ἀλλοτριοφρονοῦντα (κυρίως ἐπίσκοπο) δέν ξεκίνησε βεβαίως οὔτε ἀπέκτησε ὑπόσταση ὡς δυνατότητα ἤ κῦρος κανονικό μέ τόν ιε΄ κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου! 
Ἀείποτε, κατά τήν διδασκαλία τῶν Γραφῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων (ἐντός ἤ ἐκτός Συνόδων), αὐτή τήν πρακτική καί τακτική ἐγνώριζε καί ἐφήρμοζε ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ὡς συνειδητά καί ζῶντα μέλη τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀνέμενον οὔτε (τίς χρήσιμες γιά ἄλλους λόγους) κρίσεις Συνόδων, οὔτε καταδίκες ἐπίσημες, οὔτε ἄλλες διαδικασίες γιά νά πράξουν τό αὐτονόητο. 
Γι' αὐτό θά πρέπει, κατά τήν ταπεινή μου γνώμη, νά μά περιορίζωμε ἀποκλειστικῶς τό ζήτημα τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μετά τῶν κακοδοξούντων καί διακηρυσσόντων αἱρετικά φρονήματα στόν οὕτως ἤ ἄλλως σπουδαῖο Κανόνα τῆς ἀποτειχίσεως. 
Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί συμμαρτυρεῖται ἀπό τήν πρᾶξι τῆς Ἐκκλησίας καί τήν στᾶσι τῶν ὄντως Ἁγίων Πατέρων τόσους αἰῶνες πρίν τήν Πρωτοδευτέρα Σύνοδο!
 Ἄς τό προσέξουμε, παρακαλῶ, ὅλοι αὐτό γιά νά μή αὐτο-ἐγκλωβιζώμεθα σέ ἔνα μόνο σημεῖο καί σέ μία μόνο ἀναφορά.
 Ἄλλωστε ἐμεῖς μπορεῖ νά τούς σεβόμεθα, βεβαίως, (τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνες) ἀλλά οἱ ἀντιφρονοῦντες τούς καπηλεύονται καί τούς διαστρεβλώνουν, κατά τό δοκοῦν, ὡς πνευματικῶς ἀπονεκρωμένοι καί ἐστερημένοι, ἐξαιτίας τῆς κακοδοξίας των, τῆς χάριτος τοῦ ἐμπνεύσαντος αὐτούς Ἁγίου Πνεύματος. 
Μέ ἀγάπη καί ἐκτίμηση, ἐλάχιστος Δ.Ι.Κ.

 ===========================


Σήμερα, 13 Μαΐου, εορτάζει ο Όσιος Σέργιος, “ο πατήρ του Πατρός!” Είναι ο άξιος και τιμημένος βιολογικός πατέρας ενός ανταξίου και επαξίου Μεγίστου Πατρός της Εκκλησίας, του Ιερού Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος εορτάζει στις 6 Φεβρουαρίου.

 Ο Όσιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784-806 μ.Χ.) Είχε εύσχημη, διάσημη και επίσημη καταγωγή, κείνη την επίμαχη εποχή. Ολόκληρη η οικογένεια του Οσίου Σεργίου ήταν ευσεβής, Θεοσεβής και πάνυ Θεοφιλής. Θεοφιλία μέχρι αυτοθυσίας, επεκτεινομένη “επί τας πηγάς του Μαρτυρίου!”

 Η Οικογένεια του Οσίου Σεργίου συμπεριλήφθηκε στους φρικτούς διωγμούς που εξαπέλυσε ο Εικονομάχος Αυτοκράτορας Θεόφιλος, που μόνο Θεό-φιλος δεν ήταν! Η καταγγελία (το έγκλημα) εναντίον της οικογενείας του Οσίου Σεργίου ήταν ότι τόλμησαν να είναι ένθερμοι δημόσιοι υποστηρικτές των αγίων εικόνων.

 Είναι συγκινητική και συνταρακτική η απάντηση του Οσίου Σεργίου όταν κλήθηκε να απολογηθεί ενώπιον του δεινού αυτοκράτορα, ο οποίος συμπαθούσε υπερβολικά τον Σέργιο και προσπαθούσε πονηρά να τον λυγίσει και να μετατρέψει την Πίστη του.

 «Δεν δύναμαι να ευχαριστήσω εσένα τον βασιλέα μου και να προδώσω τον Μέγα Βασιλέα της Δόξης ολοκλήρου της Δημιουργίας, τον Ιησού Χριστό και Θεό μου!».

 Ο αυτοκράτωρ προσβλήθηκε, οργίσθηκε και ύστερα από εκφοβιστικά βασανιστήρια, τον φυλάκισε, ελπίζοντας πως ίσως θα άλλαζε γνώμη, έστω και την τελευταία στιγμή. Όταν όμως είδε ότι τίποτε δεν λύγιζε τον Όσιο, “τον χτύπησε εκεί που πονάει”…

 Διέταξε να συλληφθεί ολόκληρη την οικογένειά του, με τη ευλαβεστάτη σύζυγό του Ειρήνη και τα ηρωϊκά, έτοιμα για κάθε ενδεχόμενο και κάθε μαρτύριο, παιδιά του. Όλοι εξορίστηκαν, τιμωρήθηκαν, ταλαιπωρήθηκαν, βασανίστηκαν μα όλοι τους διακατέχονταν από μία αγία, ουράνια χαρά, μια θεία ευφροσύνη και μέγιστη τιμή να υποφέρουν και να διώκονται χάριν της Ορθοδοξίας!

 Ο Όσιος Σέργιος κοιμήθηκε εν Κυρίω στην εξορία, μακριά από τα παιδιά του, τα οποία διέφυγαν κάθε κίνδυνο και επέστρεψαν στην Πόλη.

 Διαλεχτό, σημαδεμένο και δεδοξασμένο τέκνο του Οσίου Σεργίου, ο Μέγας Φώτιος, ο Μέγας Πατήρ της Εκκλησίας και Πατήρ της Αποτειχίσεως, ως αυτός που την θέσπισε σαν Κανόνα Ιερό και τρόπο μοναδικό για την απομάκρυνσή μας από αιρετικούς επισκόπους.

 Ποιος είναι ο Μέγας Φώτιος;

 “Ο Άγιος Φώτιος ήταν εκείνος που με τους αγώνες του έσωσε την Ορθοδοξία από την υποταγή της στον Παπισμό και επίσης, ήταν εκείνος, ο οποίος προήδρευσε της Πρωτοδευτέρας Συνόδου η οποία εξέδωσε μεταξύ άλλων και τον 15o  Ιερό Κανόνα”. (Ευθυμίου Τρικαμηνά Ιερομονάχου, «Η Διαχρονική Συμφωνία των Αγίων Πατέρων…. Σελ. 147).

 Ποιος είναι ο Μέγας Φώτιος;

 Είναι αυτός που ηγήθηκε της Ογδόης Οικουμενικής Συνόδου (879) και κατεδίκασε τον Παπισμό ως ΑΙΡΕΣΗ, και ΟΧΙ “αδελφή εκκλησία…”

 Ποιος είναι ο Μέγας Φώτιος;

 Είναι αυτός που εδογμάτισε την διαχρονική μας στάση ως προς τους Λυκοποιμένες:

 «Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί! ΦΥΓΕΙΝ ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ · ΦΥΓΕ τήν κοινωνίαν αὐτοῦ (Αποτείχισον σεαυτώ) καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως ἀγκίστρῳ μέν καί δελέατι ἰχθύες ἁλίσκονται, ὁμιλία δέ πονηρά καί τόν αἱρετικόν ἰόν ὑποκαθήμενον ἔχουσα πολλούς τῶν ἁπλουστέρων προσιόντας καί μηδέν βλάβος παθεῖν ὑφορωμένους ἐζώγρησε· ΦΕΥΓΕΙΝ οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους» (ΕΠΕ 12, 400, 31).

 Ποιος είναι ο Μέγας Φώτιος;

 Είναι αυτός που επιπλήττει σφοδρώς τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας Παύλο, διότι έγινε προδότης των δογμάτων της Πίστεως και οι Πιστοί Αποτειχίστηκαν από αυτόν, τον αποστρέφονταν τελείως και ούτε «χαίρετε» δεν του έλεγαν: «Κακός ἐγένου φίλοις καί θείου προδότης δόγματος, καί τῆς σῆς ὁμολογίας πολέμιος, εἶτα διερωτᾷς, τί δήποτέ σε οἱ εὐσεβεῖς ὡς ἐναγῆ ἀποστρέφονται, μηδέ τῆς κοινῆς ἀξιοῦντες προσρήσεως; (ὤ, τί σε δικαίως προσείπω;) φοβερόν ἡγοῦνται καί τό διά τοῦ “χαίρειν” κοινωνῆσαι τοῖς ἔργοις σου τοῖς πονηροῖς» (Ἐπιστ. ΚΣΤ΄ Παύλῳ γεγονότι ἀρχιεπισκόπῳ Καισαρείας καί ἀποστήσαντι, ΕΠΕ 13, 290,25).

 Αυτός ήταν ο πανένδοξος, Μέγας και Ιερώτατος υιός του Οσίου Σεργίου! Ο Μονομάχος, Μαχητής και Υπέρμαχος Καταπολεμιστής της Αιρέσεως του Παπισμού.

 Άξιος πατέρας ο Όσιος Σέργιος! Και εφ’ όσον ο υιός του θεωρείται Πατέρας της Αποτειχίσεως, ο Όσιος Σέργιος τότε, είναι ο «Παππούς» της Αποτειχίσεως!

 Μας θυμίζει έναν άλλον ένδοξο Σέργιο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος εφήρμοσε υποχρεωτική Αποτείχιση από τον Επίσκοπο της Ρώμης Πάπα Σέργιο (1009) ο οποίος είχε αναφέρει το Σύμβολο της Πίστεως με την αιρετική προσθήκη του Φιλιόκβε και ο Πατριάρχης Σέργιος, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς ενδοιασμούς και φοβίες, χωρίς δικαιολογίες και δειλίες περί «λόγων τάχα διακρίσεως», αλλά αυτομάτως, ενσυνειδήτως και αυτοπροαιρέτως έκανε αυτό που το επέβαλλε η συνείδησή του, αυτό που επέβαλλε η Ορθόδοξη Παράδοση: αυτοστιγμή ΠΑΥΕΙ τη Μνημόνευση του Πάπα Σεργίου και τον διαγράφει από τα Δίπτυχα της Εκκλησίας ΠΡΙΝ ΚΑΝ καταδικσθεί ο Πάπας Σέργιος από κάποια Σύνοδο! Πολύ σημαντικό αυτό!

 Αυτό λέγει και στην Ερμηνεία του Κανόνα και ο Θεόδωρος Βαλσαμών: «Ας σημειωθεί αυτό διότι ίσως ωφελήσει αυτούς που λέγουν πως δεν είναι τάχα καλό να αποτειχισθούμε από το θρόνο της Ρώμης, πριν να καταδικασθούν αυτοί επισήμως ως αιρετικοί!» (Ράλλη–Ποτλῆ, Τόμ. Β΄, 695).

 Ας το προσέξουν αυτό οι συμβιβασθέντες Αντι-οικουμενιστές οι οποίοι κοινωνούν με τους Οικουμενιστές και ο Πειραιώς που συστηματικώς επικαλείται Συνοδική Διαγνώμη πρωτίστως, σε οικτρή αντίθεση με τον Μέγα Ιερό Φώτιο και τους Πατέρες που συνεκρότησαν την Αγία Θεοφώτιστη Αποστολική Πρωτοδευτέρα Σύνοδο, η οποία επί τούτου αναφέρει:

 «Προ συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της προς τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες!»

 Ο Πατριάρχης Σέργιος λοιπόν δεν ανέμενε την σύγκλιση κάποιας μελλοντικής Συνόδου αλλά διέκοψε οποιαδήποτε κοινωνία. Έκανε Αποτείχιση πριν την επίσημη Απόσχιση του 1054.

 Εάν προσέξατε, δεν αναφέρω «Σχίσμα του 1054» αλλά Απόσχιση του 1054. Στην Ουσία, δεν έχουμε Σχίσμα αλλά δύο Αποτειχίσεις, μία καλή, ορθή από πλευράς Ορθοξίας – και μία κακή, ανορθόδοξη, σχισματική.

 Η μία ήταν Αποτείχιση από την Παπική Αίρεση, η άλλη ήταν η Παπική Απόσχιση από τον επίσημο Κορμό του Δένδρου του Σώματος του Χριστού λόγω υπερηφανείας, εγωισμού και αυταρχισμού, οπότε έχουμε Κανονικό Σχίσμα του Επισκόπου Ρώμης από το Πατριαρχείο, το οποίο αυτό πρώτο διέκοψε την Κοινωνία και κατεδίκασε τον Παπισμό!

 
Ω, Όσιε Σέργιε, τι τέκνο λαμπρό εχάρισες στην Ορθοδοξία! 
Ελάλησας ημίν εν υιώ! 
Υιώ Αγίω, Μεγάλω, Ιερώ! 
Όσιε Σέργιε, σ’ ευχαριστώ! 
Σ’ ευχαριστούμε! 
Σ’ ευγνωμονούμε και σε παρακαλούμε, πρέσβευε για μας μετά της Αγίας Οικογενείας σου, για τις οικογένειές μας, αμήν!

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου