Ὁ μητροπ. Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος συνεχίζει νὰ ἐπιμένει Οἰκουμενιστικά.
Δὲν φτάνουν, λοιπόν, ὅσα προκλητικὰ ἕως τώρα ἔχει κάνει καὶ
πεῖ, ἀποκαλώντας τὴν «ἐκκλησία τῶν μονοφυσιτῶν Ἀρμενίων ...Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία»· δὲν φτάνει
ποὺ προπαγάνδιζε «ἀνερυθρίαστα τὴν ἵδρυση τοῦ τζαμιοῦ
στὴν Ἀθήνα καὶ τοῦ τμήματος Ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὸ Α.Π.Θ.»· δὲν φτάνουν οἱ «χριστιανοεβραϊκές προσεγγίσεις οικουμενιστικού τύπου («προλογικό σημείωμά του που συνοδεύει
ψηφιακό δίσκο με την Παλαιά Διαθήκη στα εβραϊκά, τον οποίο ο ίδιος δώρησε σε
|
Αφή Ολυμπιακής φλόγας |
Γαλλοεβραίους τουρίστες»)· δὲν φτάνει ἡ
«πλήρη στήριξη στούς θεολόγους–συντάκτες τοῦ νέου
Προγράμματος Σπουδῶν γιά τά θρησκευτικά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου» (υἱοθετεῖ τίς
θέσεις τοῦ Στ. Γιαγκάζογλου καί τῶν θεολόγων τοῦ “ΚΑΙΡΟΥ”)· δὲν φτάνει ἡ προτροπή του στοὺς
πιστοὺς νὰ «κρατήσουν τὰ ορθόδοξα αντίτυπα της
Καινής Διαθήκης που μοίραζαν Προτεστάντες»· δὲν φτάνει, τέλος, ἡ «πρωτόγνωρη
για την Ορθόδοξη Εκκλησία κίνηση συγκρητισμού, η Τελετή δηλ. «Αφής της Φλόγας
των Πανευρωπαϊκών Αγώνων Special Olympics ποὺ πραγματοποίησε ὁ ἴδιος εντός του
Καθολικού Ορθόδοξης Ιεράς Μονής την δωδεκαθεϊστική τελετή αφής της Ολυμπιακής
Φλόγας! (6 Σεπτεμβρίου 2010, στον Ναό της Παναγίας Κοσμοσώτηρας
στις Φέρες).
Ἔτσι, τελευταῖα, ἔδωσε συνέντευξη στὸν δημοσιογράφο Δημήτρη
Κολιό (στὸ Maximum FM). Ἐκεῖ γιὰ μιὰ ἄλλη φορὰ νεωτερίζει ὡς πρὸς τὸ
θέμα, τώρα, τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν.
|
Με τον μονοφυσίτη Πατριάρχη |
Ἀκούσαμε στὴν συνέντευξη οἰκουμενιστικὲς θέσεις, ποὺ ἀσφαλῶς
ἐκπορεύονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως, οἱ ὁποῖοι –ὡς μὴ ἔχοντες χαριτωμένα-ἅγια
λείψανα– (ὡς κοψονοῦρες ἀλεποῦδες) προωθοῦν καὶ στὶς ὀρθόδοξες χῶρες τὴν καύση
τοῦ νεκροῦ σώματος, ποὺ γιὰ μᾶς «μετέχει τῆς χαρισματικῆς θεώσεως, ὡς ναὸς τοὺ Ἁγίου
Πνεύματος», ἀφοῦ σ’ αὐτὸ «παρέμεινε ἡ θεοποιός Χάρις».
Παραθέτουμε:
Α) τὸ ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα τῆς Συνεντεύξεως τοῦ κ. Ἄνθιμου καὶ στὴ συνέχεια
Β) ἕνα κείμενο γιὰ τὸ «Ἔγκλημα
τῆς Καύσεως τῶν νεκρῶν», τοῦ κ. Νικηφόρου
Νάσσου, ποὺ πρόσφατα δημοσιεύτηκε στὸ Διαδίκτυο.
Α. Συνέντευξη
μητροπ. Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου
«Τὸ ἀνθρώπινο δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνα ἐργαλεῖο, δὲν εἶναι ἕνα κιβώτιο μέσα
στὸ ὁποῖο ὑπάρχει ἡ ψυχή, ὅπως ἔλεγε κι ὁ Πλάτωνας, δὲν εἶναι ἁπλὰ μιὰ ὕλη... Ἡ
Ἐκκλησία θεωρεῖ ὅτι τὸ σῶμα τὸ ἀνθρώπινο εἶναι ὁ Ναὸς μέσα στὸν ὁποῖο κατοικεῖ ἡ ψυχὴ καὶ εἶναι ἱερό. Μάλιστα ἐγὼ ἔφτασα νὰ πῶ
σὲ ἕνα συνέδριο ὅτι ὁλόκληρη ἡ
θεολογία περὶ τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος θὰ μποροῦσε νὰ συμπεριληφθεῖ σἐ ἕνα
στίχο ποὺ γράφει ὁ Παλαμᾶς, ὁ Κωστὴς Παλαμᾶς, ποὺ λέει “ὅλα τοῦ ἀνθρώπου εἶν’ ἱερά, μὲ τὸ συμπάθιο
εἶν’ ὅλα”! Αὐτὴ λοιπόν, εἶναι ἡ διδασκαλία μας...
Ἂν ἕνας ἄνθρωπος ἐπιμείνει ὅτι δὲν θέλει τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας,
δὲν θέλει νὰ ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία, δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἡ ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας καὶ
γι’ αὐτὸ τὸ κάνει «θέλω νὰ καῶ», τότε ἡ Ἐκκλησία θὰ σεβαστεῖ τὴν ἄποψή του.
Ἂν ὅμως ἕνας ἄνθρωπος, καθαρὰ γιὰ λόγους κοινωνικούς, πολιτιστικούς,
ἀποστάσεως, καὶ ἀκόμα γιὰ λόγους πεποίθησης, ἐὰν δὲν πεισθεῖ σ’ αὐτὸ ποὺ λέγει ἡ Ἐκκλησία, —ἐγὼ τώρα, τὸ λέω προσωπικὰ γιατὶ ἔχουμε τὸ δικαίωμα στὴν Μητρόπολή μας,
ὁ κάθε Ἐπίσκοπος,
νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ νομίζει ἡ ποιμαντική του σύνεση ὅτι εἶναι σωστὸ
γιὰ τοὺς Χριστιανού— ἐὰν λοιπόν, ἕνας Χριστιανὸς πεῖ ὅτι, ἐγὼ πιστεύω
στὴν Ἐκκλησία, θέλω τὴν διδασκαλία της, θέλω τὴν τελευταία εὐχὴ γιὰ τὴν
ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς μου καὶ τὴν γαλήνεψη τοῦ σώματός μου, ...δὲν ξέρω κατὰ πόσο ἡ Ἐκκλησία ἔχει δικαίωμα νὰ ἀρνηθεῖ σ’ ἕναν ἄνθρωπο τὴν τελευταία της εὐχή, σ’ ἔναν
ἄνθρωπο ποὺ τὸν βάπτισε, ποὺ τὸν μύρωσε μὲ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
ποὺ τὸν κοινώνησε κάποιες φορὲς στὴ ζωή του, ποὺ τὸν λάδωσε μὲ τὸ μυστήριο τοῦ
Εὐχελαίου, δηλ. σὲ κάποιον ἄνθρωπο ποὺ δίνουμε τὰ Μυστήρια τὰ ὑπόλοιπα, δὲν
νομίζω ὅτι ἔχουμε
δικαίωμα νὰ τοῦ στερήσουμε τὴν τελευταία εὐχή, ὅταν δὲν τὴν ἀρνηθεῖ· ἂν
τὴν ἀρνηθεῖ, τὸ σέβομαι ἀπόλυτα.
Δημοσιογράφος (Δημήτρης Κολιὸς στο Maximum FM): Ἄρα εἶναι μιὰ σκληρή, μία ἄδικη ἀπόφαση;
Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος: Ἔ, ὄχι, ἡ Ἐκκλησία (σ.σ. δηλ. ἐμεῖς οἱ
Ἐπίσκοποι) δὲν
κάνει ἀδικίες, εἶναι μιὰ ἀπόλυτη
ἀπόφαση, μέσῳ τῆς ὁποίας προσπαθεῖ νὰ διδάξει καὶ νὰ νουθετήσει καὶ νὰ
προσφέρει στοὺς ἀνθρώπους τὴν ὑψηλὴ διδασκαλία της γιὰ τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου
σώματος. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἐπαφίεται στὴν ἐλεύθερη κρίση καὶ στὴ βούληση τῶν ἀνθρώπων
νὰ τὴν ἀποδεχτοῦν ἢ νὰ μὴ τὴν ἀποδεχτοῦν...
Θὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα.
Μοῦ τηλεφώνησαν κάποιοι Σαμοθρακίτες πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια. Ἕνας παπποὺς
ἀπὸ τὴν Σαμοθράκη, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη ἐκεῖ, εὑρισκόμενος στὴν Γερμανία, εἶχε πεῖ
στὰ παιδιά του, «θέλω νὰ μὲ πᾶτε νὰ μὲ
θάψετε στὸ νησί μας». Καὶ μὲ πῆραν τὰ παιδιὰ τηλέφωνο καὶ μοῦ εἶπαν:
–“Σεβασμιώτατε πρέπει νὰ τὸν φέρουμε, ἦταν ἡ τελευταία ἐπιθυμία τοῦ
πατέρα μας, ἀλλὰ τὸ νὰ φέρουμε τὴν σωρό του εἶναι ἕνα κόστος 8.000 εὐρώ... Ἀλλὰ
θέλουμε νὰ σεβαστοῦμε κι αὐτὸ ποὺ ἔκανε”.
Καὶ τότε τοὺς τὸ εἶπα:
–“Ναί, ἐντάξει, ἀλλὰ τί
προτείνετε;”.
–“Νὰ κάνουμε ἐδῶ τὴν ἀποτέφρωση καὶ νὰ φέρουμε τὴν τέφρα”.
–Καὶ ἔτσι ἔκαμαν καὶ ἔδωσα ἐντολὴ καὶ κηδεύτηκε κανονικὰ ἡ τέφρα στὴν Σαμοθράκη
καὶ ἀναπαύτηκε ὁ ἄνθρωπος ἔτσι ὅπως ἤθελε στὸ νησί. (σ.σ. Ἡ ἐπιθυμία, ἡ θέληση τοῦ πατέρα αὐτοῦ, κ. Ἄνθιμε, ἦταν νὰ ταφεῖ τὸ σῶμα του κι ὄχι ἡ τέφρα του!).
Δηλαδὴ πρέπει νὰ δοῦμε κι ἄλλες παραμέτρους, δὲν εἶναι ὅλοι οἰ ἄνθρωποι
ἰδεολογικὰ ἀντίθετοι μὲ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι κάποιοι ποὺ καὶ γιὰ ἄλλους λόγους (συναισθηματικούς,
κοινωνικούς), ἴσως ἐπιλέξουν αὐτὸν τὸν τρόπο... τὴν καύση, παρακαλοῦν ὅμως νὰ τοὺς
διαβάσουμε τὴν εὐχή, δὲν μπορῶ να μὴν τὸ δεχθῶ καὶ νὰ τοῦ στερήσω τοῦ ἀνθρώπου, ἢ
νὰ τὸν τιμωρήσω;... Ἂν κάποιος μοῦ πεῖ, πιστεύω στὴν Ἀνάσταση, ἀλλὰ
δὲν μπορῶ αὐτὴν τὴν διαδικασία τῆς ταφῆς, τῆς ἐκταφῆς, τοῦ χώματος κ.λπ., τότε
αὐτὸ εἶναι ἕνα δίλημμα.
http://www.romfea.gr/epikairotita/27795-2014-11-04-08-34-03