Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Ο σφαγιασμός των 12 Μητροπολιτών, Λυκούργου Νάνη (Μέρος Ϛ΄)




 

ΜΕΡΟΣ Ϛ΄.
Όπως προκύπτει απ’ την προσεκτική αναδίφηση του ζητήματος της εκπτώσεως των μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος και Ζακύνθου, η αιτιολογία της άρσεως της κανονικότητάς τους και η επακόλουθη εκδίωξή τους απ’ τις μητροπόλεις τις οποίες ποίμαιναν μέχρι τότε, τυγχάνει ΕΝΤΕΛΩΣ ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΟΡΙΣΤΗ και κανένα  αποδεικτικό στοιχείο δεν προσάγεται σχετικώς.
Επιπροσθέτως, όπως επί συνόδω επισήμανε ο μακαριστός μητροπολίτης Μεσσηνίας, μακαριστός, πλέον, Χρυσόστομος (Θέμελης), αφού η, εν προκειμένω, άρση της κανονικότητάς τους έγινε επειδή παραβιάστηκε η υποτιθέμενη επισκοπική δεοντολογία, θα έπρεπε, κατά αδήριτη ιεροκανονική επιταγή, να απαγγελθεί επίσημη κατηγορία και να διεξαχθούν ανακρίσεις. Και μετά τις ανακρίσεις να ακολουθήσει απολογία των υπό κατηγορίαν αρχιερέων και εν συνεχεία η διεξαγωγή κανονικής δίκης σε εκκλησιαστικό δικαστήριο με όλες τις δικονομικές προυποθέσεις... Τίποτε όμως απ’ όλα αυτά δεν έγινε!
Αναφορικά δε, με τον αρχιεπισκοπικό ισχυρισμό, επί τη βάσει του οποίου οι εν θέματι δύο μητροπολίτες δε θέλησαν να ανταποκριθούν στην –υπό της διοικούσης την Εκκλησία ομάδας– "στοργική" πρόσκληση για "συνεργασία", ευλόγως θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: πότε η εκκλησιαστική διοίκηση τους κάλεσε σε συνεργασία κι αυτοί αρνήθηκαν;
Δεν τους κρατούσε αποκλεισμένους απ’ την "ιεραρχία", τη συγκροτηθείσα δυνάμει της υπ’ αριθμόν 3 Σ.Π., ακόμα και μετά την πρώτη "αναγνώριση" της "κανονικότητάς" τους στις 28 Μαρτίου του 1974; Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος  ομολόγησε, δεν τους είχε κοινοποιηθεί επισήμως η συνοδική απόφαση που "αναγνώριζε" την "κανονικότητά" τους!
Την επόμενη μέρα ο μητροπολίτης Κιλκισίου Χαρίτων με τηλεγράφημά του, απευθυνόμενο στον αρχιεπίσκοπο και την αριστίνδην Ιεραρχία, διοχέτευσε την ανησυχία του και διατύπωσε μια έμπονη έκκληση προκειμένου να σταματήσει η σφαγή:
"Ευσεβάστως παρακαλούμεν θέσατε μάχαιραν εις θήκην επ’ ολίγον χάριν της εμπεριστάτου Πατρίδος ίνα άρχοντες και λαός εν ψυχική ομονοία και ενότητι αντιμετωπίσωμεν κρισιμωτάτην κατάστασιν. Μετά ταύτα ΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΙΝ ΣΑΣ, όσας κατά την απόλυτον κρίσιν Σας εύρητε αχρήστους διά την Εκκλησίαν και την Πατρίδα, δύνασθε εν ασφαλεία να αφαιρέσητε. Ποιούμεθα έκκλησιν προς τα πατριαρχικά αισθήματα της Ιεραρχίας και της Πολιτείας".
Η αναφορά του μακαριστού Χαρίτωνος στα εθνικά θέματα δεν αποτελούσε σχήμα λόγου αφού στη μεγαλόνησο Κύπρο είχαν φθάσει σε οριακό σημείο οι σχέσεις του δικτατορικού καθεστώτος με τον τότε πρόεδρο, αρχιεπίσκοπο, μακαριστό Μακάριο τον Γ’.
Στη συνεδρίαση της 14ης Ιουνίου (μία ημέρα μετά την καταδίκη των δύο μητροπολιτών) ο μακαριστός μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος (Ψαριανός) επανήλθε στο θέμα και ζήτησε την ανάκληση της επαχθούς για τους δύο μητροπολίτες αποφάσεως της προηγουμένης μέρας. Δυστυχώς η πλειοψηφία της αριστίνδην Ιεραρχίας απέρριψε το αίτημά  του. Στο ίδιο με τον Κοζάνης πνεύμα μίλησαν και οι μακαριστοί μητροπολίτες Κίτρους Βαρνάβας, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Μυτιλήνης Ιάκωβος και Θήρας Γαβριήλ. Κατόπιν της δυσμενούς αυτής εξελίξεως ορίστηκαν τοποτηρητές στις δύο "χηρεύουσες" μητροπόλεις.
Στο σημείο αυτό αξίζει να παραθέσουμε δύο ντοκουμέντα. Το πρώτο είναι η λεβέντικη και σταράτη  δήλωση του σφαγιασθέντος μητροπολίτη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων Κωνσταντίνου μετά την αντικανονικότατη έκπτωσή του που έχει ως εξής:
"Δεν ήλθα για καρριέρα αλλά με αποστολή να υπηρετήσω την Εκκλησία. Και η Εκκλησία δεν είναι γραφείο τελετών αλλά καμίνι που πυρακτώνει αγωνιστάς. Εξελέγην κανονικώς και εγκατεστάθην διά Β. Διατάγματος μητροπολίτης, και βραδύτερον εθεωρήθην ως κανονικός, ήδη δε ως αντικανονικός. Έχων ως αποστολή να υπηρετώ την Εκκλησία και το λαό εξακολουθώ να είμαι μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος, χωρίς καμία προσωπική φιλοδοξία ή ατομική ιδιοτέλεια.
Και θα αφήσω τα κόκκαλά μου εις τον τόπον αυτόν τον οποίον ετάχθην να υπηρετήσω πιστώς. ΔΕΝ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΩ".
Το δεύτερο, συγκλονιστικό, ντοκουμέντο έχει σχέση με το πρόσωπο του μακαριστού μητροπολίτη Ζακύνθου Αποστόλου και δημοσιεύτηκε στη μαχητική εφημερίδα ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ, στο φύλλο του Απριλίου του 1993, που υπογράφεται από κάποιον συνεργάτη της με το ψευδώνυμο "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ":
"Μετά την ανάληψιν εν Ζακύνθω (1967) των αρχιερατικών του καθηκόντων, ο σεβ. κ. Απόστολος διεπίστωσεν ότι, η εκεί υπάρχουσα τεκτονική στοά, είχεν υπό την κυριότητά της, ιδιωτικόν ορθόδοξον ναόν, τον οποίον εχρησιμοποίει, κατά την κρίσιν της, και είχε μάλιστα αναγράψει με ανάγλυφα γράμματα, παρά την κεντρικήν θύραν του ναού, ότι ο ναός αυτός ανηγέρθη και ανήκει εις την τεκτονικήν στοάν Ζακύνθου.
Ο σεβ. κ. Απόστολος, μετά την διαπίστωσιν αυτήν, έκανεν, ως ώφειλεν αγώνα και επέτυχε να αφαιρεθή η τεκτονική επιγραφή εκ της θύρας του ναού, παραλλήλως απηγόρευσε την λειτουργίαν του ναού υπό των τεκτόνων.
Θα παραμείνη μάλιστα αλησμόνητον το γεγονός ότι το 1969 είχε μεταβή εις τινα κρατικήν υπηρεσίαν ο τέως βουλευτής Ζακύνθου κ. Μυριδάκης, διά μίαν τοπικήν υπόθεσιν, και λόγου γενομένου διά τον τότε σεβ. μητροπολίτην Ζακύνθου κ. Απόστολον είπεν επί λέξει: "ο Απόστολος είναι εξαιρετικός άνθρωπος και πολύ φιλελεήμων και δι αυτό τον εκτιμώ, αλλά κάνει ένα φοβερόν σφάλμα".
Οι παρευρισκόμενοι τότε εις το γραφείον της εν λόγω υπηρεσίας έκπληκτοι τον ηρώτησαν ποίον είναι το σφάλμα του σεβ. κ. Αποστόλου. Κι εκείνος απήντησεν: "ο Απόστολος έχει στραφεί εναντίον των τεκτόνων και τους καταδιώκει, αλλά κάνει μεγάλο λάθος".
Αυτό λοιπόν το "λάθος" το επλήρωσεν ο σεβ. κ. Απόστολος, απομακρυνθείς πρώτος μεταξύ των δώδεκα μητροπολιτών το 1974 εκ της έδρας του παρά το ήπιον και άκακον του χαρακτήρος του.
Διά παρόμοιον "λάθος", δεν αποκαθίσταται εις τον θρόνον του, κατά την κρίσιν των ειδημόνων, και ο σεβ. Λαρίσης κ. Θεολόγος, παρά το ότι επτάκις εδικαιώθη ούτος μέχρι τούδε από το Συμβούλιον της Επικρατείας".
Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την εκπτωτική, σε βάρος των δύο επισκόπων, απόφαση της αριστίνδην Ιεραρχίας δεν επιδιώχθηκε η έκδοση των σχετικών προεδρικών διαταγμάτων χωρίς να έχει γνωσθεί μέχρι τούδε ο πραγματικός λόγος. Γεγονός, πάντως, είναι πως τα σχετικά προεδρικά διατάγματα εκδόθηκαν στο τρίτο δεκαήμερο του επόμενου μήνα (Ιουλίου) και μέχρι τότε οι κηρυχθέντες έκπτωτοι δύο μητροπολίτες εξακολούθησαν να ασκούν το ποιμαντικό τους έργο στις επαρχίες τους.
Οι αντιδράσεις, πάντως, κληρικών και λαϊκών που σημειώθηκαν  άμα τω ακούσματι της αντικανονικής καταδίκης των δύο αρχιερέων υπήρξαν άμεσες και πολλές παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές εφημερίδες δε δημοσίευαν σχετικά σχόλια και αντιδράσεις είτε γιατί ήταν "φιμωμένες" απ’ το δικτατορικό καθεστώς είτε για άλλους λόγους, π.χ. χρηματισμού.
Κάποιες όμως αντιδράσεις κατόρθωσαν να δουν το φως της δημοσιότητας σε κάποια γενναία και τολμηρά θρησκευτικά φύλλα.
Για την κατανόηση του κλίματος που επικρατούσε τότε στις τάξεις του πολιτικού τύπου αναφορικά με την εκκλησιαστική ειδησεογραφία καταχωρούμε ένα ντοκουμέντο που αρυσθήκαμε  απ’ το αποκαλυπτικό βιβλίο του μακαριστού μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου με τίτλο ΔΗΛΩΝΩ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, εκδόσεις ΣΠΟΡΑ, 1995, σελ. 21 και που αναφέρεται σε απόρρητη εγκύκλιο του τότε Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων σχετική με την απαγόρευση δημοσιευμάτων  που σχετίζονται με το θέμα των δήθεν αντικανονικών μητροπολιτών.
Η σχετική εγκύκλιος έχει ως εξής:
"ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ
ΗΜΕΡΟΜ., ΩΡΑ 2 Φεβρουαρίου. 15,30.
142/2-2-1974
Προς περιφρούρησιν χριστιανικού αισθήματος θρησκευομένου ελληνικού λαού απαγορεύεται από λήψεως παν δημοσίευμα εις τον Τύπον (υπομνήματα-επιστολαί) των διά της υπ’ αριθμόν (3) Συντακτικής Πράξεως εμπίπτουσαν εις υπ’ αριθμόν (1) προκήρυξιν Ε.Δ. χαρακτηρισθέντων ως αντικανονικών μητροπολιτών, ενημερωθούν σχετικώς και προφορικώς οι εν τη ζώνη ευθύνης υμών διευθυνταί εκδιδομένων εφημερίδων.
ΑΡΧΗΓΕΙΟΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Κ.ΕΠΙΚ".

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι.



O Aρχιμανδριτης π. Ευθυμιος 

Τρικαμηνας ΣΗΜΕΡΑ

εδω κοντα μας. 




Θεια λειτουργια θα τελεση ο αρχιμανδριτης Ευθυμιος Τρικαμηνας ΣΗΜΕΡΑ Σαββατο 19 Ιουλιου στον ιερο ναο του Αγιου ΜΑΡΚΟΥ του Ευγενικου στην Σουρωτη Θεσσαλονικης. 
Οσοι πιστοι και ευσεβεις ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ. 

Ο ταπεινος καλογηρος ιερομοναχος πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας, που βαδιζοντας την Ορθοδοξο Πατερικη γραμμη προκαλει τους δουλωθεντας στην Αιρεσι και συμπλεομενους με τους Αιρετικους Οικουμενιστες πατριαρχες, μητροπολιτες, επισκοπους και αρχιεπισκοπους, ομιλει παντοτε και καθε φορα που λειτουργει στον ιερο ναϊσκο του Αγιου Μαρκου του Ευγενικου προαστιων Θεσσαλονικης οπως μιλουσαν οι Αγιοι Πατερες και οχι οπως ομιλουν σημερα οι διαφοροι ιεροκηρυκες.

Δικαιολογειται η στασι του αυτη;

ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ, αφου αυτη ειναι η ΑΕΙΠΟΤΕ γραμμη των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ της Ορθοδοξιας.

Ειναι δυνατον να θεωρειται ορθοδοξος οποιος βαδιζει διαφορετικη γραμμη;

ΑΣΦΑΛΩΣ ΟΧΙ.

Οι εξετασεις ολων μας διδεται μια φορα στη ζωη μας.

Και ή θα προβιβασθουμε, ή θα απορριφθουμε.

Απαξ και διαπαντος. 

ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ.

Οσοι πιστοι προσελθετε.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι.

π. Νικόλαε, γιατί ἐκθέτετε τὸν πνευματικό σας Πατέρα;




ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΟΡΓΙΣΕΙ

Φαιδρὲς δικαιολογίες Καθηγουμένου


Γέρων Ἀγάθων: «Πάπας ἴσον Διάβολος. Ὁ Βαρθολομαῖος συναναστρέφεται μὲ τὸν διάβολο»!



Κι ὅμως, ὁ Γέροντάς του Ἐφραὶμ τοῦ εἶπε, νὰ συνεχίσει νὰ Μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο! Μὲ ποιά λογική; Ἐπειδή, λέει, δὲν μποροῦν οἱ ἄλλοι Ἡγούμενοι νὰ τὸν ἀκολουθήσουν!!!



Ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα βίντεο ποὺ ἀνάρτησε τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις», μὲ μιὰ δήλωση τοῦ Γέροντος Ἀγάθωνος τῆς Ἱ. Μονῆς Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους, γιὰ τὴν συνάντηση Πατριάρχη Βαρθολομαίου–Πάπα Φραγκίσκου. Εἶναι λυπηρὸ νὰ προβάλλονται τέτοιες θέσεις Ἡγουμένου, ποὺ δὲν στηρίζονται στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀντίθετα τὴν νοθεύουν. Παραθέτουμε τὴν συνέντευξη καὶ τὴν σχολιάζουμε.


Γέρων Ἀγάθων: Μὲ πληροφορήσανε, καὶ συγχύστηκα, καὶ ταράχτηκα,  ὅτι θὰ πάει (ὁ Πατριάρχης) μὲ τὸν Πάπα στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τακτοποήσουν, λέει, κάτι ἐκκρεμότητες ποὺ εἶχε κάνει ὁ προηγούμενος ἀπ’ τὸν Βαρθολομαῖο. Τώρα πᾶνε νὰ τὰ τακτοποιήσουν Ὁ Βαρθολομαῖος μὲ τὸν Πάπα. Ὅταν μὲ πληροφόρησαν τόσο ταράχτηκα καὶ συγχύστηκα ποὺ κι ἐγὼ δὲν ξέρω τί νὰ ἀπαντήσω...

Πάπας ἴσον Διάβολος. Ἐμεῖς μὲ τὸ διάβολο τί δουλειὰ ἔχουμε; Μποροῦμε νὰ συμφιλιώσουμε τὴ μέρα μὲ τὴ νύχτα;
 
 Ὁ Μ. Φώτιος πῆρε θέση τότε ποὺ ἔγινε τὸ σχίσμα Ὀρθοδοξία-Καθολικοί,  συνέχισε τὸ πρωτοπαλίκαρο ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, καὶ πρὶν ἑκατὸ χρόνια ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Τὸ πρωτοπαλίκαρο ποὺ σήμερα ὅπου νὰ γυρίσεις μόνο θαύματα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀκοῦς.

Ἔρχεται τώρα ὁ Βαρθολομαῖος νὰ ἀπορρίψει τὶς τρεῖς προσωπικότητες αὐτές, ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, ὅλους τοὺς Πατέρες, ὅλη τὴν Παράδοση καὶ νὰ κάνει αὐτὰ τὰ χαζὰ ποὺ θέλει νὰ κάνει.

Βέβαια σᾶς εἶχα πεῖ τὴν ἄλλη φορὰ ὅτι εἶδα συμπτωματικὰ ὅτι λειτουργοῦσε αὐτὸς ἐκεῖ στὴν Κων/πολη καὶ εἶχε τὸν Πάπα (Βενέδικτο) ποὺ καθόταν στὸν θρόνο τὸν Δεσποτικό. Κι ὅταν λέμε ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς «ἀγαπήσομεν ἀλλήλους», βγαίνει αὐτὸς (ὁ Βαρθολομαῖος) ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, κατεβαίνει ὁ Πάπας ἀπὸ τὸ θρόνο καὶ ἀγκαλιάζονται.

Ὅταν τὸ εἶδα ἐγὼ αὐτό, τρεῖς μέρες εἶχα νὰ κοιμηθῶ. Καὶ εἶπα στὸ Γέροντά μου, ἐγὼ κόβω τὸ Μνημόσυνο μ’ αὐτὸ ποὺ εἶδα.

Ἀλλὰ ὁ Γέροντάς μου μὲ παρακάλεσε, μοῦ λέει, ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο σ’ αὐτὸ ποὺ εἶδες, συμφωνῶ κι ἐγὼ μαζί σου, ἀλλὰ ἁπλῶς τὰ τρία τὰ ἄλλα τὰ ἀδέλφια σου δὲν μποροῦν νὰ σὲ ἀκολουθήσουν. Δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ σθένος, δὲν ἔχουν αὐτὴν τὴν ἱκανότητα, δὲν ἔχουν αὐτὰ τὰ προσόντα, δὲν εἶναι ὅλα γιὰ ὅλα. Γιὰ μένα, μοῦ λέει, σὲ παρακαλῶ, μὴ τὸ κάνεις. Γιατί θὰ γίνει χάσμα μέσα στὰ τέσσερα τ’ ἀδέλφια. Κι ἐγὼ γιὰ νὰ μὴν τὸν λυπήσω ἔκανα ὑπακοή.

Τώρα σ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο πῶς μέσα μου θὰ ὑπάρχει σεβασμός, ἐκτίμηση, ...τακτοποίηση, πιθανότητες, ἐλπίδες ἀπ’ τὴ στιγμὴ ποὺ συναναστρέφεται μὲ τὸν διάβολο.

Μοῦ ἦρθε πάλι ἡ σκέψη κι ὁ λογισμὸς νὰ κόψω τὸ Μνημόσυνο (σ.σ. αὐτὴ εἶναι ἡ αὐθόρμητη ἀντίδραση κάθε Ὀρθόδοξου), ἀλλὰ ξέρω ὅτι ὁ Ἀμερικάνος δὲν θὰ μἀφήσει πάλι. Καὶ πάλι θὰ τὸ καταπιῶ.

Αὐτὸς (ὁ Βαρθολομαῖος) ὁ ἄνθρωπος δὲν πρόκειται νὰ βάλλει μυαλό (σ.σ. ἐμεῖς ὅμως, παρὰ ταῦττα, θὰ τὸν μνημονεύουμε!). Γιατὶ ὅλα τὰ βλέπει μὲ τὴ λογική. Καὶ ἕνα ἐπιχείρημα ποὺ ἔχει εἶναι τὸ ἑξῆς. Λέει ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο μας εἶναι στοὺς Τούρκους, στὴν Κων/πολη. Ὁπότε, ἂν οἱ Τοῦρκοι ὡρμήξουν στὸ Πατριαρχεῖο καὶ μᾶς τὸ πάρουνε, τότε αὐτὸς θὰ ἔχει πλάτες στὸν Πάπα, ὁ Πάπας ἔχει λεφτά, κι ἂν στὸν Τοῦρκο δείξεις τὰ χρήματα, ἀμέσως παραδίδεται. Δι’ αὐτό, λέει, πάει μὲ τὸν Πάπα ὁ Βαρθολομαῖος. Αὐτὴ εἶναι ἡ δικαιολογία-πρόφαση.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀρχηγός μας. Λυπηρὸ μέν, ἀλλὰ φτωχό.

Βέβαια αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ζεῖ, δὲν βιώνει, δὲν ψηλάφησε τὴν Ὀρθοδοξία, τοὺς Πατέρες.  Γιατί, ἂν -ἂς ποῦμε- ζοῦσε, ψηλαφοῦσε τοὺς Πατέρες, τὴν ὀρθοδοξία, δὲν θὰ ὑπολόγιζε τίποτα... (σ.σ. Ἐσύ, πάτερ, ποὺ βιώνεις τοὺς Πατέρες, τὴν Ὀρθοδοξία, γιατὶ ὑπολογίζεις τὴν ἀνικανότητα, τὴν ἐλλειψη πίστεως καὶ προσόντων τῶν τριῶν ἀδελφῶν σου; Γιατί δὲν διακόπτεις τὸ Μνημόσυνο τοῦ ἐπικοινωνοῦντος –σύμφωνα μὲ τὰ λόγια σου- μὲ τὸ σατανά;). Ἀλλ’ ἀφ’ ὅτου δὲν ὑπάρχει τὸ βίωμα, ἄγεται καὶ φέρεται μὲ τὴ λογική, μὲ τὴν ἐπιχειρηματολογία, μὲ τὶς προφάσεις, τὶς δικαιολογίες, ἥξει, νύξει, πίσω, μπρός, ἀριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω, νὰ βρισκόμαστε στὰ λόγια.

Δυστυχῶς αὐτὸς εἶναι ὁ δικός μας.


Μικρὸς σχολιασμός:
Ἄλλη μιὰ φορὰ λυπᾶμαι, ποὺ ἀναγκάζομαι νὰ σχολιάσω τὴ δήλωση αὐτή, ποὺ ἐπαναλαμβάνει θέσεις ποὺ ἔχει διατυπώσει καὶ πάλι ὁ γέρων Ἀγάθων. Ἀναρωτιέμαι· ἔχουν θεολογικὴ κατοχύρωση καὶ βαρύτητα; Ἐναρμονίζονται μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καρφώνει τὰ ἀδέλφια του καὶ ἀποκαλύπτει στοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως, τοὺς Οἰκουμενιστές, τὴν παθητικότητα ποὺ μᾶς δέρνει, τὴν ἔλλειψη ἀγωνιστικότητας τῶν Ὀρθοδόξων. Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγει:

«Μὴ φοβᾶσθε, προχωρᾶτε γιατὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ θὰ τολμήσει κανεὶς νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ κυρίως σᾶς πονάει, Διακοπὴ Μνημοσύνου. Οἱ τρεῖς Ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι (πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ Ἀμερικῆς) ποὺ κάτι θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν, δὲν θὰ τὸ τολμήσουν ἀπὸ δειλία, φόβο, ἀνικανότητα... κι ἐγὼ ποὺ μπορῶ καὶ θέλω, οὔτε κι ἐγὼ θὰ διακόψω τὸ Μνημόσυνό σας. Θὰ ὑποτάξω αὐτὸ ποὺ μοῦ λέει ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μου στὴν δειλία καὶ τὴν ἀνημποριὰ τῶν ἀδελφῶν μου!

Θὰ προτιμήσω, ἐπίσης, νὰ κάνω ὑπακοὴ στὴν συμβουλὴ τοῦ Γέροντά μου Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικής!!! Μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἡ σωστὴ ἐνέργεια εἶναι ἡ Ἀποτείχιση, ἀλλὰ μὲ συμβούλεψε νὰ μὴ κοιτάξω τὸ σωστό καὶ τὸ συμφέρον τῆς Πίστεως, νὰ μὴν ἀκολουθήσω αὐτὸ ποὺ λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες· μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς ὑπακοῆς μοῦ λέει νὰ παρακούσω τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ νὰ ἄκουσω αὐτόν: σὲ παρακαλῶ ἄκουσέ με, κι ἂς λυπήσεις τοὺς Ἁγίους καὶ τὸ Θεό, ἀρκεῖ νὰ μὴ λυπήσεις τὸ Γέροντά σου!
 
 Νά ἡ νέα θεολογία-ποιμαντική. Ὑπακοὴ στὸ Γέροντα γιὰ θέματα Πίστεως, παρὰ τὴν πεποίθηση ὅτι ἄλλα διδάσκουν οἱ πατέρες. Ὑπ’ ὄψιν ὅτι αὐτὴν τὴν γραμμὴ τηροῦν καὶ οἱ πατέρες τῆς Συνάξεως Γατζέας· ἀκολουθοῦν τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποτειχίζονται!

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ: Θέλουμε να επιστρέψει ο Πατέρας μας!


Επιστολή των Ορθόδοξων πιστών
της Αγίας Ορθόδοξης Επισκοπής
Congo-Brazzaville και του Γκαμπόν.

Προς Τον Ορθόδοξο Πάπα και Πατριάρχη
της Αλεξάνδρειας και Πάσης Αφρικής
κ. Θεόδωρο ΙΙ
Θέμα: Αίτημα της επιστροφής του ιεραποστόλου και αρχιτέκτονα πατέρα Θεολόγου Χρυσανθακόπουλου στην Ορθόδοξη Επισκοπή του Κονγκό (Brazzaville) - Γκαμπόν.

Με τη χάρη και την αγάπη του Κυρίου μας και Σωτήρα Ιησού Χριστού,

Εμείς οι ορθόδοξοι πιστοί των διαφόρων ενοριών του Κονγκό-Brazzaville, απευθύνουμε με σεβασμό αυτή την επιστολή στον Πάπα και Πατριάρχη Αλεξάνδρειας, ζητώντας την επιστροφή του ιεραποστόλου αρχιτέκτονα πατέρα Θεολόγου Χρυσανθακόπουλου.

Μακαριότατε, με πολλή θλίψη και πικρία διαπιστώνουμε και παρατηρούμε τη δυσλειτουργία της τοπικής εκκλησίας μας, έπειτα από τα γεγονότα σχετικά με την αναχώρηση ή απέλαση του πατέρα ιεραπόστολου αρχιτέκτονα Θεολόγου.

Eπιθυμούμε να σας ενημερώσουμε για ορισμένα πράγματα και να σας παρακαλέσουμε να ακούσετε τη φωνή μας. Οι νέοι μας σας είχαν στείλει επιστολές, στις οποίες σας ανέφεραν ορισμένα πράγματα  για τη ζωή του Επισκόπου, πράγματα, που ένας επίσκοπος πραγματικά δεν μπορεί να κάνει λόγω  του αξιώματός του. Δεν απαντήσατε στις επιστολές και προτιμήσατε
να αφήσετε στην Επισκοπή μας ένα πρόσωπο άπειρο, ανίκανο να διοικήσει μια εκκλησία.
Πέρασε ένας χρόνος που ο νέος επίσκοπος είναι εδώ και η μόνη διαπίστωση που κάνουμε από την άφιξή του είναι:

1. Να προσπαθεί να διαλύσει όσα με τόση αγάπη για την εκκλησία μας έκανε ο π. Θεολόγος. Θέλει να πουλήσει ένα μέρος της κληρονομιάς της Εκκλησίας, που οι δωρητές από την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο αγόρασαν για τις ανάγκες της εκκλησίας.

2. Δεν λειτουργούν τα ιδρύματα όπως πρέπει, το Σχολείο και το Ορφανοτροφείο, τα ορφανά δεν έχουν τα απαραίτητα, ρούχα και όσα χρειάζονται για το σχολείο τους.

3. Δεν πραγματοποιούνται έργα και όσα είχε ξεκινήσει ο π. Θεολόγος έχουν μείνει ημιτελή. Ξεκίνησε να κτίζει μια εκκλησία στο Impfondo, αλλά είναι πολύ φτωχή σε σχέδιο και σε εκτέλεση. Η σύγκριση με τα έργα που έχουμε είναι αδύνατη.

4. Όσοι εργάζονται στην ιεραποστολή δεν παίρνουν το μισθό τους, οι ιερείς πληρώνονται με  δυσκολία. Αντί για πληρωμή απειλεί να αφορίσει τους νέους, γιατί αυτοί συνεχίζουν να έχουν στην καρδιά τους τον π. Θεολόγο, πράγμα που δεν του αρέσει καθόλου.
5. Στη Θεία Λειτουργία απειλεί τους πιστούς και τους κατηγορεί ότι ασχολούνται με την ιδιωτική και σεξουαλική του ζωή. Η ζωή ενός επισκόπου δεν πρέπει να αφορά τους πιστούς; Αφορά μόνο τον επίσκοπο; Πρώτη φορά ακούμε τέτοια πράγματα, πολλοί πιστοί έχουν φύγει από την εκκλησία. Αντί να αυξάνεται ο αριθμό των πιστών, αντιθέτως μειώνεται εξαιτίας της συμπεριφοράς του επισκόπου.

6. Έπειτα από πολλά γεγονότα που έχουν συμβεί και βλέπουμε την εκκλησία μας να διαλύεται και εξαιτίας αυτού σας παρακαλούμε να μας στείλετε τον π. Θεολόγο, για να συνεχίσει το ιεραποστολικό έργο του και να απομακρυνθεί ο επίσκοπος, γιατί μόνο καταστρέφει και σκανδαλίζει τους πιστούς με τη ζωή του.
Βλέποντας κάθε φορά τα έργα  του θυμόμαστε τον πολύ αγαπητό πνευματικό μας πατέρα Θεολόγο και προσευχόμαστε στο Θεό να του δώσει τη δύναμη, το κουράγιο και κυρίως να τον συνοδεύει πάντοτε σε όλη του τη ζωή.

Ελπίζοντας ότι το αίτημά μας θα προσελκύσει την προσοχή σας,

Παρακαλούμε να μας χορηγήσετε την ευλογία σας.

Συντάχθηκε στο Κονγκό-Brazzaville, στις 25 Ιουνίου 2014



Συνημμένα:

Οι υπογραφές των πιστών.



Επικυρωμένα αντίγραφα:

-Ιερά Επισκοπή του Κονγκό-Brazzaville- Γκαμπόν.

 -Ιερά Μητρόπολη Κεντρικής Αφρικής.

- Ιερά Μητρόπολη Καμερούν.

- Ιερά Επισκοπή Κατάγκας.

-Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας.

-Υπουργείο Εσωτερικών του Κονγκό.

-Ιεραποστολικός Σύλλογος Πρωτόκλητος.

-Ορθόδοξη Ιεραποστολική Αδελφότητα-Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Κοσμάς ο Αιτωλός».
 Μερικὰ ἀπὸ τὰ ἔγγραφα καὶ τὶς φωτογραφίες ποὺ μᾶς ἐστάλησαν:

Εκκοσμίκευση, Οικουμενισμός, αντιΟικουμενιστές!









Ἕως ποῦ φτάνει ἡ ἐκκοσμίκευσή μας;



Ἡ ἐπικοινωνία μετὰ τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, ἐσχάτως δὲ καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ὁδηγεῖ στὴν ἐκκοσμίκευση. Καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση μὲ τὴ σειρά της ἐκκολάπτει αἱρέσεις και κακοδοξίες, εἶναι ἡ ἴδια μιὰ αἵρεση.


Ὅλο αὐτὸ τὸ κακόδοξο καὶ ἀντί-Χριστο πνεῦμα, αὐτὸ τὸ σύμπλεγμα ἐκκοσμικεύσεως καὶ αἱρέσεως, ἔχει εἰσχωρήσει στὸ χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὥστε πλέον ὁ κάθε πιστός, ἡ κάθε ὁμάδα, τὸ κάθε ἱστολόγιο, ἡ κάθε ἐνορία, ἡ κάθε Μητρόπολη νὰ κουβαλάει ἢ νὰ ἀνέχεται τὶς πρακτικὲς καὶ τὶς πλάνες τῶν ἐκκοσμικευμένων καὶ αἱρετικῶν διδασκάλων καὶ «ποιμένων» (ἀδιακρίτως ἂν αὐτοὶ εἶναι Οἰκουμενιστὲς, Παπικοὶ ἢ Προτεστάντες). Καὶ συμβαίνει πολλὲς φορές, ἐμεῖς ποὺ στηλιτεύουμε τοὺς ἄλλους, νὰ πάσχουμε οἱ ἴδιοι σὲ σημεῖα ποὺ οὔτε κἀν τὰ ἀντιλαμβανόμαστε.


Ἡ σύγχυση τῶν ἐσχάτων!


Ἀποχώρησε ἢ στέρεψε ἡ ἀδελφοσύνη, ἀγάπη, ὁμόνοια ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους (δὲν συνυπολογίζουμε ἐδῶ τοὺς Οἰκουμενιστές). Οἱ σύγχρονοι πατέρες κράτησαν τὸ ἐξουσιαστικὸ καὶ ἀπέβαλαν τὸ πατρικό-θυσιαστικὸ πνεῦμα. Ἀντὶ νὰ «παρακαλέσουν» τὰ μακρὰν καὶ ἐγγὺς παιδιά τους, τὰ ἀποκλείουν, τὰ συκοφαντοῦν, τὰ λοιδοροῦν, ὅταν ἀντιληφθοῦν ὅτι δὲν ἐξυπηρετοῦν-ὑπακούουν, τὸ ἐξουσιαστικό τους θέλημα, ὅταν μάθουν ὅτι τόλμησαν νὰ ἐλέγξουν ἐπιλογές τους! Ἐπιλογὲς ἐξοφλάλμως ἀντι-πατερικές, χωρὶς μάλιστα κάποια δικαιολόγηση μὲ στέρεο ἁγιοπατερικὸ λόγο! Καὶ τὰ παιδιὰ ἀνταποδίδουν τὰ ἴσα!

Δὲν μποροῦμε νὰ συνυπάρξουμε, νὰ συναχθοῦμε μὲ ταπείνωση καὶ μετάνοια, γιὰ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Κύριο μονιασμένοι, λύση τῶν κρίσιμων καὶ ἐπειγόντων θεμάτων τῆς Πίστεως, τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρέσεων· οὔτε κἀν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε θεωρητικά, παρότι ἔχουμε πλούσια, ἀδιαμφισβήτητη, καταγεγραμμένη τὴν Παρακαταθήκη τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸ ποιά εἶναι ἡ διαχρονικὴ στάση ἀπέναντι στὴν αἵρεση.

Καὶ ἡ Παναίρεση τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τῶν πολλῶν «βαπτισμάτων» καὶ τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας», διηρημένους μᾶς καταπίνει.

«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν»· γιατὶ ὅπου ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ὁμόνοια, ἀπουσιάζει καὶ ἡ Πηγή τους!

Ἀγάπη, μετάνοια, ταπείνωση στοὺς Ἁγίους Πατέρες, γιὰ νὰ προσελκύσουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πρὶν εἶναι πάρα πολὺ ἀργά!


Σημάτης Παναγιώτης

O ναος του Αποτειχισμενου απο τους Λατινοφρονες Αγιου Μαρκου του Ευγενικου Σουρωτης Θεσσαλονικης διακατεχει ως ευλογια μικρο λειψανο (δακτυλου) της Αγιας Μεγαλομαρτυρος Μαρινας

 

Η προσευχή της Αγίας Μαρίνας πριν από τον αποκεφαλισμό της

Η προσευχή της Αγίας Μαρίνας πριν από τον αποκεφαλισμό της
«Αναρχε, αθάνατε άχρονε, ακατάληπτε και ανεξιχνίαστε Κύριε, Θεέ των όλων και Δημιουργέ πάσης Κτίσεως, προνοητά και Σωτήρ όλων, όπου εις Σε ελπίζουσι, ευχαριστώ Σοι, όπου με έφερες εις την ώραν ταύτην και ήγγισα εις τον στέφανον της δικαιοσύνης Σου.
Υμνώ και ευλογώ την αναρίθμητον ευσπλαχνίαν και φιλανθρωπίαν Σου, όπου ηθέλησας να με συντάξης με τους εκλεκτούς δούλους Σου. Επίβλεψον και τώρα επ’ εμέ την ταπεινήν, Δέσποτα Θεέ, Κύριε του ελέους, Παντοκράτωρ και παντοδύναμε, επάκουσον της προσευχής μου και πλήρωσον μου τα αιτήματα εις έπαινον.
Και τιμήν και δόξαν του υπεραγίου και προσκυνητού Σου ονόματος, χάρισαι την άφεσιν των αμαρτιών όλων εκείνων, όπου θέλουν οικοδομήσει Εκκλησίαν εις το όνομα της δούλης Σου, να λειτουργούν εις αυτήν προσευχόμενοι, ή γράφουσι το μαρτύριον της αθλήσέως μου, και το αναγινώσκουσι μετά πίστεως, μνημονεύοντες το όνομα της δούλης σου, και καρποφορούσιτο κατά δύναμιν όλων αυτών, λέγω όσοι θεραπεύουσι το οικητήριον του σώματός μου, όπου εμαρτύρησα δι’ αγάπην Σου, συγχώρησον τας αμαρτίας κατά το μέτρον της πίστεως αυτών και μη εγγίση χείρ κολαστήριος, ούτε πείνα, ουδέ θανατικόν ή άλλη βλάβη ψυχής ή σώματος.
Και όσοι με θέλουν εορτάσει δοξολογούντες μετά πίστεως και Σου ζητήσουν σωτηρίαν και έλεος διά μέσου μου, χάρισαι τους εις τούτον τον κόσμο τα αγαθά Σου, να πορεύωνται προς αυτάρκειαν και αξίωσον αυτούς και της επουρανίου Βασιλείας Σου. Οτι Συ ει μόνος αγαθός και φιλάνθρωπος, και των αγαθών δοτήρ εις τους αιώνας, Αμήν.».

Ο σφαγιασμός των 12 Μητροπολιτών, Λυκούργου Νάνη (Μέρος Ε΄)



 
ΜΕΡΟΣ Ε΄.

Νεο βιβλιο του Μητροπ. Αττικής Νικοδήμου
Είχε παρέλθει πεντάμηνο απ’ τη συγκρότηση της–δυνάμει της υπ’ αριθμόν 3 Σ.Π.– αριστίνδην ιεραρχίας και οι ιεράρχες μας, αντί να ασχοληθούν κατά στοιχειώδες επισκοπικό χρέος με φλέγοντα και ζωτικά ποιμαντικά προβλήματα, όπως π.χ. η ιεραποστολή (εσωτερική και εξωτερική), οι αιρέσεις, το κήρυγμα, ο μοναχισμός, τα αντιχριστιανικά ρεύματα και ιδεολογίες, η εκκλησιαστική εκπαίδευση (ο μακαριστός Ιερώνυμος την απέσπασε απ’ τις αγκάλες του κράτους και την επανέφερε στο φυσικό της φορέα, τουτέστιν την Εκκλησία, ενώ ο διάδοχός του την επανέφερε στο κράτος...), η μετανάστευση, ο τουρισμός κ.ά., αυτοί είχαν εγκλωβιστεί στη συζήτηση περί της "κανονικότητας" κάποιων μητροπολιτών ενώ, όπως τόνισε ο μακαριστός Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος "ΕΑΝ ΥΠΗΡΧΕΝ ΕΝ ΗΜΙΝ ΑΓΑΘΗ ΔΙΑΘΕΣΙΣ, ΤΟ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΝ ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΗΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΛΥΘΗ ΕΝΤΟΣ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΛΕΠΤΩΝ ΤΗΣ ΩΡΑΣ".
Αυτή η πνιγηρή ατμόσφαιρα επικρατούσε στα εκκλησιαστικά μας πράγματα όταν έσκασε η πρώτη βόμβα! Στις 13 Ιουνίου του 1974, όπως αναφέρθηκε και στην αρχή του δημοσιεύματος, η αριστίνδην ιεραρχία έλαβε την απόφαση να θεωρήσει αντικανονικούς τους μητροπολίτες Ζακύνθου Απόστολο και Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνο, τους οποίους περίπου δύο μήνες πριν –συγκεκριμένα στις 28 Μαρτίου, όπως σημειώσαμε πιο πάνω– είχε αναγνωρίσει σαν κανονικούς! Αν είναι δυνατόν! Πραγματικός τραγέλαφος! Τώρα τους αναγνωρίζουμε, μετά από λίγο τους ξε-αναγνωρίζουμε! Εκτός από εμπάθεια μια τέτοια εξέλιξη φανερώνει και στοιχειώδη έλλειψη σοβαρότητας και συνέπειας!
Η σύνοδος, ή μάλλον το συνοδικό σχήμα που τους καταδίκασε, δεν τους ειδοποίησε να παραστούν στην κρίσιμη συνεδρίαση. Δεν τους γνωστοποίησε την κατηγορία. Δεν τους επέτρεψε να απολογηθούν. Ο πρόεδρος του σώματος ανέγνωσε μια εμπαθή εισήγηση και η πλειοψηφία των εξαρτημένων απ’ τον Σεραφείμ επισκόπων προχώρησε στην έκπτωσή τους! Με τόσο απλουστευτική διαδικασία! Με διαδικασία που δεν συνατάται ούτε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα που, τουλάχιστον, σκηνοθετούν τις περιώνυμες "παρωδίες" δικών!
Tην ίδια ημέρα αποφάσισαν να κινήσουν την διαδικασία διενέργειας δικαστικών ανακρίσεων σε βάρος ενός μητροπολίτη που είχε εκλεγεί προ του 1967, ήταν μέλος της αριστίνδην ιεραρχίας, αλλά δεν είχε κλείσει το στόμα του και διαμαρτυρόταν προς κάθε κατεύθυνση για τις διαπραττόμενες αντικανονικότητες. Ο μητροπολίτης αυτός ήταν ένα σέμνωμα της Εκκλησίας, ο μακαριστός Κιλκισίου Χαρίτων Συμεωνίδης, με πασίγνωστες περγαμηνές εκκλησιαστικής και εθνικής δράσεως, που τον λάτρεψαν οι Κιλκισιώτες.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 11 Ιουλίου του 1974, προτού ολοκληρωθούν οι ανακρίσεις sic ο Χαρίτων κηρύχθηκε έκπτωτος ως διαταράσσων την ειρήνη της Εκκλησίας επί τη βάσει της πρότριτα εκδοθείσης Συντακτικής Πράξεως υπ αριθμόν 7... Επειδή δεν προτίμησε τη σιωπή, αλλά στηλίτευσε τα πρωτοφανή κανονικά εγκλήματα του επαράτου σεραφειμισμού!
Η προσκείμενη προς το τότε εκκλησιαστικό καθεστώς εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ αναφερόμενη στην έκπτωση των δύο μητροπολιτών Αποστόλου και Κωνσταντίνου ανέγραψε τα εξής:
"Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν αναγνωρίζει ως κανονικούς  μητροπολίτας τον  Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντίνον και τον Ζακύνθου κ. Απόστολον.
Εξ άλλου η Ιεραρχία διέταξε την διαξαγωγήν ανακρίσεων κατά του μητροπολίτου Κιλκισίου κ. Χαρίτωνος.
Τα εκτεθέντα απεφασίσθησαν υπό της συνόδου της ιεραρχίας κατά την διάρκειαν χθεσινής μακράς συνεδριάσεως.
Συγκεκριμένα, η Ιεραρχία, απεφάσισε χθες όπως άρη, διά τους μητροπολίτας Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντίνον και Ζακύνθου κ. Απόστολον την από 28 Μαρτίου 1974 απόφασιν αυτής, διά της οποίας, ως ανεκοινώθη, η Ιεραχία με την διακρίνουσαν αυτήν επιείκειαν, στοργήν και αγάπην και επιθυμούσα να λησμονήση το παρελθόν, έκρινεν ως κανονικούς είκοσι μητροπολίτας, αν οις και τους ως άνω δύο αρχιερείς, οι οποίο εχαρακτηρίσθησαν ως αντικανονικοί υπό της υπ’ αριθμόν 3)1974 Συντακτικής Πράξεως.
Η Ιεραρχία προέβη χθες εις άρσιν της εκτεθείσης αναγνωρίσεως, διότι, ως υπεστηρίχθη υπό της πλειοψηφίας των μελών αυτής, οι μητροπολίται Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντίνος και Ζακύνθου κ. Απόστολος, παρά την επιδειχθείσαν υπό της Εκκλησίας αγάπην, στοργήν και επιείκειαν, δεν ηθέλησαν να ανταποκριθούν εις την πρόσκλησιν διά συνεργασίαν προς το συμφέρον της Εκκλησίας και την γαλήνευσιν εις τους κόλπους αυτής, αλλά, μετά την αναγνώρισίν των, προέβησαν επανειλημμένως εις ποικίλας ενεργείας και  αξιοποίνους πράξεις, αι οποίαι θίγουν το κύρος της Ιεραρχίας.
Η απόφασις της Συνόδου της ιεραρχίας περί άρσεως της αναγνωρίσεως, ελήφθη διά φανεράς ψηφοφορίας 26 μητροπολιτών.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:
Δεκαεπτά μητροπολίται εψήφισαν υπέρ της άρσεως της γενομένης την 28ην Μαρτίου ε.έ αναγνωρίσεως των μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος κ. Κωνσταντίνου και Ζακύνθου κ. Αποστόλου.
Επτά μητροπολίται εψήφισαν υπέρ της αναβολής της λήψεως αποφάσεως επ’ αόριστον χρόνον.
Οι υπέρ της αναβολής ταχθέντες είναι οι μητροπολίται Κοζάνης Διονύσιος, Κίτρους Βαρνάβας, Μυτιλήνης Ιάκωβος, Γυθείου Σωτήριος, Δράμας Διονύσιος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Θήρας Γαβριήλ.
Δύο μητροπολίται διετύπωσαν διαφορετικάς απόψεις. Ούτω ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος είπεν, ότι αι κατά των δύο μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος και Ζακύνθου υποθέσεις δέον να κριθούν υπό εκκλησιαστικού δικαστηρίου, ενώ ο μητροπολίτης Καστορίας κ. Δωρόθεος είπεν, ότι η Ιεραχία δέον να αναμείνη την δημοσίευσιν της νέας Συντακτικής Πράξεως, η οποία αναγνωρίζει ευρείαν αρμοδιότητα εις την Ιεραρχίαν και ακολούθως αύτη, η Ιεραρχία, να προβή εις την επιβολήν κυρώσεων κατά των εν λόγω μητροπολιτών.
Η ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ
H συζήτησις διά το θέμα των μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος και Ζακύνθου ήρχισε με εισήγησιν του αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ, ο οποίος, αφού ετόνισεν, ότι οι εν λόγω αρχιερείς όχι μόνον δεν κατενόησαν το επιδειχθέν πνεύμα επιεικείας υπό της Ιεραρχίας, αλλά προβαίνουν, ως είπεν, εις απαραδέκτους εμεργείας, επρότεινε την άρσιν της γενομένης αναγνωρίσεως αυτών.
Απόψεις υπέρ των δύο μητροπολιτών διετύπωσαν οι μητροπολίται Κοζάνης, Θήρας, Δράμας, Γυθείου και Ελευθερουπόλεως.
Ο αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ, αναφερόμενος εν συνεχεία εις την απόφασιν της Ιεραρχίας της 28ης Μαρτίου ε.έ. περί αναγνωρίσεως της κανονικότητος των 20 μητροπολιτών- η οποία σημειωτέον δεν έχει εισέτι διατυπωθή επισήμως και κιοινοποιηθή εις αυτούς- είπε τα εξής:
"Εγώ ήμουν και είμαι υπέρμαχος της τακτικής της αγάπης και της επιεικείας. Εν τούτοις, μερικοί αδελφοί κάνουν κατάχρησιν αυτής. Τώρα θα αποκατασταθή η τάξις εις την Εκκλησίαν".
Μετά την απόφασιν της Ιεραρχίας περί άρσεως της αναγνωρίσεως ως κανονικών των μητροπολιτών Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου και Ζακύνθου Αποστόλου, αι ως άνω μητροπολιτικαί έδραι θεωρούνται ότι χηρεύουν και αναμένεται ο διορισμός εις αυτάς τοποτηρητών υπό του αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ".
Εξ άλλου αναμένεται ο διορισμός εξάρχου διά την διενέργειαν των αποφασισθεισών ανακρίσεων κατά του μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Χαρίτωνος.
Η Ιεραρχία θα συνεχίση και σήμερον τας εργασίας της και, κατά παρασχεθείσας χθες την εσπέραν πληροφορίας, θα συζητήση μεταξύ άλλων, το θέμα του μητροπολίτου Αττικής κ. Νικοδήμουκαι παν ό,τι σχετίζεται με αυτό".
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Πηγή: "Αναστάσιος"

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014



ΟΙ ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΔΕΣ ΤΟΥ 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Αναφορά στο Τρίπτυχο:


1. Οι Αποτειχισμένοι Αντιοικουμενιστές,
 
2. οι Αποτυχημένοι Οικουμενιστές, και
 
3. οι Αποδυναμωμένοι Σιγονταρο-Οικουμενιστές.





Του Νικολάου Πανταζή, Αποτειχισθέντος θεολόγου.


Οι ανά τους αιώνες Οικουμενιστές (παλαιότερα Λατινόφρονες) είναι ομολογουμένως οι πιο θλιβερές, τραγικές, απελπιστικές, κομπλεξικές και ανιάτως ψυχοπαθολογικές φιγούρες της Νεωτέρας Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Δεν είναι υπερβολή, αλλά η προχωρημένη πώρωσή τους αυτή, επηρεάζει ολόκληρη την Εκκλησία, τη Νέα Κτίση: "Οίδαμεν γαρ οτι πάσα η κτίσις συστενάζει και συνωδίνει άχρι του νυν!" (Ρωμ. 8, 22).
Αναστενάζουμε με τους "Αναστενάρηδες του Οικουμενισμού", οι οποίοι επάνω σε αναμμένα κάρβουνα πατούν και ποδοπατούν τους Κανόνες, αλαλάζοντες και κράζοντες στεναγμοίς αλαλήτοις περί της αλητίσσης αγαπολογίας, κινούμενοι υπό αντιθέου πυρώσεως, υποσχόμενοι παπικόν παρακράτος ψευδενώσεως.
Στενάζουμε και εκφράζουμε στην Αποτειχίζουσα Θεοτόκο "τον πικρόν μας στεναγμόν" συμφώνως με τον Καλοφωνικόν Ειρμόν. Στενάζουμε δανειζόμενοι τον λόγον τον Αγιοπατερικόν: "Στενάζω βέβαια, διότι ζήτημα το οποίο είχε σβήσει από παλιά και είχε υποχωρήσει μπροστά στην αλήθεια, τώρα αναζωπυρώνεται. Είναι ανάγκη όμως ν'αντιταχθοϋμε στους φλύαρους και να μη νικηθούμε λόγω της απουσίας μας, με το να έχουμε λόγο και να συνηγορούμε υπέρ του Πνεύματος." (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Λόγος ΛΑ΄περί του Αγίου Πνεύματος).
Αχ, αυτοί οι φλύαροι με τα φτωχά, φανφαρώδη τους φληναφήματα. Άνθρωποι-απάνθρωποι, κακεντρεχείς και κακόμοιροι αείποτε μεταβαλλόμενοι σε δύστηνοι Αιρεσιάρχες. Πατριάρχες Πλανάρχες και Μεγαλοπροδότες. Μεγαλοπατέρες, Μεταπατερικοί. Μεταρρυθμιστές Μανιχαίοι, Μανιακοί. Οι χειρότεροι αιρετικοί και ασεβείς όλων των αιώνων. Είχε κι' ο Πέρσης Αιρεσιάρχης Μάνης, πρόθεση απατηλή να δημιουργήσει Θρησκεία Οικουμενική!
"Ουχ ούτως, οι ασεβείς, ουχ ούτως, αλλ' η ως ο χνους ον εκρίπτει ο άνεμος από προσώπου της γης." (Ψαλμ. 1, 4). Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα τα οικουμενιστικά τους σοφίσματα που σαφώς προκάλεσαν τα Ημερολογιακά, Πολυκεφαλικά, Αλληλοαφοριστικά Σχίσματα.
Η βιοπολιτεία και βιoθερία τους, Δόγματος Πειραγμός, Πίστεως εμπαιγμός, Πατερικής Παραδόσεως εμπρησμός, "εκλειπούμενος καπνός, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός!" (Ψαλμ. 68, 2). Παπικό "Πυρ καταναλίσκον" και πύρινος ποταμός ο πολυπλανώδεις Οικουμενισμός, Εωσφορικός Ισοθεϊας υπαινιγμός. Αποσκοπούν σε δόξα κοσμική, αλλ' η λατρεία τους η Διαθρησκειακή, είναι κατά τον Μέγα Φώτιο «δόξα αιρετική», «άθεος γνώμη» και «βλασφημία κατά του Πνεύματος μάλλον δε καθ' όλης της Αγίας Τριάδος» και «κακών κορωνίς». (Μ. Φωτίου, Περί Αγίου Πνεύματος).
Οι δεσποτοκράτες βασιλείς, με περικεφαλαία πλάνης και κακίας κορωνίδα, οι αείποτε μαρμαρωμένοι και ως στύλη άλατος τιμωρημένοι, ακίνητοι, ασυγκίνητοι, άπρακτοι και αποχαυνωμένοι, τάφοι κεκονιαμένοι, μνημονεύουν και λιβανίζουν Πάπα, Ιερών Κανόνων μη φειδόμενοι, "ώ όφεις φαρμακεροί" = Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, διότι αυτό σημαίνει Ορθόδοξη Ευγένεια, να λες τα πράγματα με τ' όνομά τους!  Ὀφεις λοιπόν φαρμακεροί καθότι το επιβάλουν οι αντίχριστοι καιροί, επί του Παναγίου Τάφου του Χριστού "υπέροχα να φιλιούνται".
"Ούτως απολούνται" οι πανθρησκειακοί Οικουμενιστές από προσώπου του Θεού και οι Αποτειχισθέντες ευφρανθήσονται.
Τι είδους αγία ευφροσύνη ειν' αυτή; Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, όμορφα ας μας το πει: "Ηκούσαμεν γαρ των Γραφών ημίν λαλούντων: "ου τέρπεται ο Θεός επ' απωλείαν ανθρώπων". Λοιπόν;
Ειν' η στρατευομένη και θριαμβεύουσα Χαρά, ο Αθάνατος Θρίαμβος της Θείας Αληθείας. Το Βασιλικό Στέμμα της δυνάμεως και της δόξης της Ορθοδοξίας. Η Νίκη της Πίστεως η νικήσασα τον Οικουμενιστικόν κόσμον, ως εχθρόν Θεού όντα. «Εχθρούς γαρ του Θεού ο Χρυσόστομος ου μόνον τους αιρετικούς, αλλά και τους τοιούτοις κοινωνούντας, μεγάλη τη φωνή απεφήνατο»
Είδη εκλιπόντα, χαμένοι θαμμένοι θυσαυροί, οι πραγματικοί αγωνιστές, «Νόμων πατρώων οἱ μακαριστοί" (Ειρμός Η' Ωδής, Προεορτίων των Χριστουγέννων) ενώ οι συμβιβασμένοι, σαθροί, θηριοεπισκοποτοποτηρητές, που τηρούν και συντηρούν θρόνους κενοδοξίας, θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γης, εκεί να δεις, όπου σης και βρώσις αφανίζει.
Χνούς Σατανοϋφαντος προσδιορίζει το αραχνοϊστό φάσμα των Οικουμενιστών απάντων και ο δυσμενώς διαλάμπων Αρχοντώνης Άρχων, "παπικούς κουραμπιέδες" ξεσκονίζει και την υπ' αυτού οικουμένην ξεβαφτίζει με μία Πεντηκονταετή μονοκονδυλιά.
Θύτες και θύματα εκούσια, συνειδητά, που τις ευχές του ιδικού τους βαπτίσματος δεν ανέγνωσαν σωστά, Εκκλησιαστικοί Καλικάντζαροι, του "Εωσφοροτζίτζικα οι Μίζεροι Τζιτζιφιόγκοι". Τερατώδεις μαύροι όγκοι με κοιλιές φαλαινώδεις, πονηροί και γόητες, προκόπτοντες επί το χοίρον!
Οι ελαφρά τη καρδία και ελαφρώ τω νοί περιφερόμενοι, με ύποπτη "κομψότητα εκκλησιαστική" άκρως θηλυπρεπή, οι μετηλλαγμένοι και σηριαλφτιαγμένοι "λαβ σόρρυ", συμβιβασμένοι και φανφαρώδεις φαρσαδόροι, οι πολιτικάντηδες, δάνδηδες, δανδείς λιμοκοντόροι.
Οι οικτροί του μυστηρίου καταδότες και αδίστακτοι βυζαντινοί λημματοδότες. Εκκλησιαστικοί αριστοκράτες οι οποίοι έχασαν οριστικά τις πνευματικές περιουσίες τους και έμειναν μόνο με τα ακριβά τους τα άμφια τα αρχιερατικά, χωρίς να διαθέτουν όμως πια, τον αντίστοιχο Αγιοπατερικό Θυσαυρό και Πλούτο.
«Ιερωσύνης προκειμένης, ή τοσούτον ανωτέρω βασιλείας έστηκεν, όσον πνεύματος και σαρκός το μέσον» και "όσον απέχει εκ γη ο ουρανός!" (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Περί Ιερωσύνης Λόγ. Γ΄ 1-5) Πόρρω απέχει η διδασκαλία των Οικουμενιστών από τη Διαχρονική Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Κι' αν τίποτε περισσότερο δε φοβήθηκε στη ζωή του ο Χρυσορρήμων, όσο κάτι "επισκόπους", αυτή του η φοβία επεκτείνεται και στους ασπαζομένους την Πατροσύνη του πιστούς.
Τίποτα στη ζωή μου δε σιχάθηκα πιότερο, τίποτε δεν αηδίασα τόσο πολύ, με αποτρόπαιη απέχθεια περισσή, όσο τους της Βατικανείου Βαβυλώνος Λιβανιστές και απεχθείς Προσκυνητές της Παπικής παντόφλας. Πάντα, βέβαια, εν ονόματι της αγάπης, της αγαπολογίας. "Ούτοι εισίν οι εν ταις αγάπαις υμών σπιλάδες συνευωχούμενοι αφόβως" μετα αιρετικών, (Ιούδα Α, 12).
Μετέτρεψαν τις νύχτες μέρες και σα φαντάσματα νεκρικά, θρασύδειλα προβάλλουν και μεταβάλλουν το όλο Διαθρησκειακό Θέατρο Σκιών σε μιαν ατέρμονη λατρεία του Βάαλ και βέβηλη, πανδαισιακή, παναιρετική σκοτοχυσία. "Ελληνόψυχος" πραγματικά ο Καραγκιόζης, Λατινόψυχοι οι σύγχρονοι Καραγκιόζηδες του Οικουμενισμού. Κι' έπειτα διατείνονται περί "Ελληνορθοδόξου Πολιτισμού..." και για συντήρηση του Πρασίνου Περιβάλλοντος. "Ελάτε να πρασινίσουμε..."
Η Ιστορία αμείλικτη θα τους καταγράψει δίχως οίκτο ως αυτόχειρες-αυτόχοιρους, Μιαιφόνους Γιούδες. Λιανοχορταρούδες τρανοί, ας κρατήσουν οι οικουμενιστικοί σας χοροί, τίποτα δεν είσαστε, και θα βρείτε αλλιώτικα στέκια Βατικανιώτικα, κι' είτε με αρχαιότητες είτε με απατημένη ορθοδοξία, θα φωνασκείτε μεθυσμένοι, οικουμενιστικών γλαύκων μεστωμένοι, με έπαρση καμπόση "ίνα πάντες εν ώσι!"
Πολύ καλά και άγια τα λέγει, ο Πάγκαλος Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος: "Όλα αυτά είναι σημάδια της πλάνης, γιατί το καλό δεν είναι καλό, όταν δε γίνει με καλό τρόπο." Ο μόνος καλός τρόπος, καλοί μου, για Ένωση καλή και ορθή, είναι η Κάλλιστη Αγιοπατερική Γραμμή, την οποία κακώς απορρίπουν οι κάκιστοι Οικουμενιστές και επικολλούν στους Πατέρες την αισχρή ρετσινιά: "Οι Αποτυχημένοι κληροδότες της διασπάσεως." Ο μόνος καλός τρόπος αντιμετωπίσεως της παναιρέσεως και ορθής στάσεως των πιστών είναι η απομάκρυνση = Αποτείχιση και Διακοπή Μνημονεύσεως.
"Τοιούτος ο των ευσεβών και πιστών και αγίων απάντων βίος, όνπερ χρη εκμιμείσθαι" του Αγίους ημών Πατέρας! (Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Λόγος ΛΗ' Περί Θεολογίας). Δεν φτιάχνουμε δική μας Οδό. Μιμούμαστε τους Πατέρες. Το "Μιμηταί μου γίνεσθε" αναφαίρεται προ παντός στην ανόθευτη διατήρηση της Ορθής Πίστεως και όχι μόνο στην ηθική. Το "την Πίστιν τετήρηκα" δεν είναι στόχος και σκοπός μονάχα των Αγίων.
Οι όντως τω όντι Αντιοικουμενιστές, της χιλιοπροδομένης Αληθείας λατρευτές και εραστές της Θείας, ώ Φίλης Ορθοδοξίας, της γλυκυτάτης αυτής φωνής ακούωμεν: "Μηδείς, ώ πιστοί, απατήσει Με, εί φίλοι Μου εστέ, ει Λαϊκοί εστέ, Τέκνα Ορθοδοξίας, Αποτειχίσατε εαυτούς, εξέλθετε εκ μέσου οικουμενιστών και αφορίσθητε, προστάζει η Νύμφη Κυρίου Παντοκράτορος.
Εί ιερείς και αρχιερείς Μου εστέ, παύσατε την γλώτταν ημών από ονόματος κακού και χείλη ημών του μη λαλήσαι μνημόνευσιν δολίαν. Τα δε λοιπά δικαιολογητικά περί "δυνητικού" εκ του πονηρού...
Ακούσατε ουν και σύνετε, ώ ασύνετοι και βραδείς τη καρδία εις διακοπήν μνημονεύσεως προβήναι. Τα Μυρίπνοα Άνθη του Παραδείσου, τα Πάγχρυσα Στόματα του Λόγου, Λόγον Αγαθόν εξηρεύξαντο, Λόγον Αληθείας κεκέρακαν ημίν, Λόγον Αποτειχίσεως και Διακοπής Μνημονεύσεως.
Οι απομακρυνόμενοι από τους αιρετικούς επισκόπους, διαχωρίζονται από την αίρεση εφαρμόζοντας Αγιοπατερική και Θεϊκή διαίρεση. Τα πρόβατα από τα ερίφια, δεν ειν' αυτό διαίρεση; Η ήρα από το σιτάρι; Χαμπάρι δε παίρνετε και χαζοφέρνετε στη χάση και τη φέξη και ποιός να σας αντέξει!
Σιγά σιγά θα βγάλετε σχισματικό και το Χριστό που αποτειχίστηκε από τους Πατριάρχες της Εποχής Του Άννα και Καϊάφα. Είχαν κι' αυτοί "Οικουμενική δικαιοδοσία"... Κι' έχει η δική μας πλάνα εποχή Αννες και Καϊάφες, που όντως προφητεύουν εν Πνεύματι Αγίω. Τί μ' αυτό;
Έχει και θεολόγους Γραμματείς, Φωσφορούχους Υποφήτες, που εν ονόματι αυτής της έκτακτης προφητείας, αποδίδουν στους Λυκοποιμένες Αγιοπατερική Διαδοχή, στους όφεις δηλητήριο ως Μεταλαβιά πραγματική, στα γεννήματα εχιδνών χάρι Σταυροπηγιακή και μας προτρέπουν μία μετά συγχρόνων Μανιχαίων και Αρειανών κοινωνία διαμυστηριακή.
Ούτω οι καταφρονηταί ακυρώνουν την Αγιοπατερική Διδασκαλία περί Μολυσμού Μυστηρίων και σκοπίμως "αγνοούν" το πασιγνωστέο: "ότι μολυσμόν έχουσι τα μυστήρια, καν Ορθόδοξος ει ο αναφέρων" (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης). Καν Ορθόδοξοι και βαθέως σεβαστοί οι θεολογούντες, ουκ ίσχυσαν ενδυναμούντες, ως εν δυνάμει "σχισματικοί".
Αυτά τα επιτακτικά επιτάσσει η Ορθοδοξία. Αποτάσσομαι Βλάσφημον Βαρθολομαίον και συντάσσομαι Χριστώ τω Σώματι Αυτού τω Διαχρονικώ και Αποτειχισιακώ. Πολλούς πικραμένους θα πικράνω με όσα παρακάτω θα πω, μα θα τα πω.
Σιγονταρο-Οικουμενιστές απροκάλυπτα τους αποκαλώ διότι σιγοντάρουν την αίρεση, έτσι κάνουν, έτσι λέγονται και έτσι είναι. Εις εξ' αυτών ήμουν κι' εγώ, αφηρημένος να χαρτοπολεμώ και να θηριομαχώ με θεωρίες μόνο κι' όχι πράξεις. Και όσοι δεν συμβουλεύουν την Αγιοπατερική Γραμμή, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δικαίως τους αποκαλεί εγκληματίες: "Εγκλημα γάρ ου το μη πείσαι, αλλά το μη συμβουλεύσαι» (P.G. 51, 173) και αλλού συμβουλεύει: "Συμβούλευσον τη των έργων συμβουλή". Αρεκτά και υπεραρκετά γράφουν οι πολλοί περί Οικουμενισμού. "Δεν είναι πλέον καιρός λόγων αλλά έργων".
Σιγονταρο-Οικουμενιστές λοιπόν, κι' ας μην σας αρέσει, κι' ας το θεωρείτε βλαστήμια, δεν παραβλάπτουμε τη φήμη σας, αφού όντως συνυπάρχετε με αυτούς και αυτούς έμμεσα προωθείτε, σιγοντάρετε την "παναίρεση" όπως την θεωρείτε, μα δε λέτε, όπως υποχρεούσθε, να Αποτειχισθείτε. Συσχηματίζεσθε με τον απατεώνα αιώνα και αυταπατάσθε πως παραμένετε "εντός της Κιβωτού" ενώ αυτή βούλιαξε προ πολλού, στα βάθη του παπικού ωκεανού.
Όχι βέβαια, η Εκκλησία του Χριστού δεν πρόκειται να καταποντιστεί, άρα δεν είστε σεις αυτή και ούτε εκπροσωπείτε αυτήν, την Διαχρονικήν λέγω. Εσείς εκπροσωπείτε την Βαρθολομεϊκήν Συναγωγήν. Συνευρίσκεσθε με αυτήν και συν-ουσιάζεσθε με τις αιρετικές ομολογίες του Σατανικού Π.Σ."ε". Η Κοινωνία σας με το Π.Σ."ε", σημαίνει ένωση πνευματική, δογματική μαζί τους!
Υπάρχει, δυστυχώς, και η εκλεκτή μερίδα, η βασιλίδα-ναυαρχίδα, ο χαρτοπολεμικός ο στόλος. "Βασιλική Οδό" θαρρώ, ώ Βασιλκούλαμ', την αποκαλούνε. Βασιλικός θα γίνω στο σιγονταροοικουμενιστικό παραθύρι σου. Κι' ο τέως καραβοκύρης σου "ο Εξαδάχτυλος", παραμύθι Βρεττανικό βρυχάται.
Κι ενώ σεις "τον μέγιστο εχθρό πολεμάτε "με του σπουργίτι το φτερό" αρνείστε Μυστηρίων Μολυσμό, Καϊάφαν επικαλείσθε, "συμφέρει γαρ λέγων υπέρ των του λαού έναν απωλέσθαι..."
Και συναπωλείσθε αυτώ, της "μοίρας" σας γραφτό, στων Αγράφων το Δεσποτοχώρι και Ισλαμικό Κουτσουροχώρι του Έθνους τάμα να ονειροπολείτε. Σουλεϊμάνικο τέμενος θα χαρείτε και σε Λέσχες Μπιλντερμπέγκιες Μέλη θα γραφτείτε, ντουντούκες να βαράτε και να πυρσοκροτείτε του Ναβαρόνε τα θρυλικά κανόνια, πιόνια και σεις ανήμπορα της διεθνούς Σιωνιστικής σκακιέρας.
«Χρυσόμαλλον δέρας» ξανακρεμά ο Φρίξος, φρίξον ήλιε και συ σύγχρονε Αιήτη, του Κουκούζη συντοπίτη, ω Αθηναγορίτες, Μαυραγορίτες, στις αλυκές του παπικού σας κόσμου, έλειπε ο Θεός μου, Βόσπορος και Gökçeada συνκοχλάζουν στον Καιάδα του Οικουμενισμού.
Δι' ευχών (δηλαδή κατάρων) των αιρετικών Μεταπατέρων υμών....

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου