Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Ως πότε οι πνευματικοί μας πατέρες θα ανέχονται αυτή την κατάσταση;



ΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ Η ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ»;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης


Η εικόνα ξεσηκώνει αυθόρμητα την οργή της συνείδησης. Δυο άντρες «συγκινημένοι» παρουσιάζουν το παιδί της … «συνουσίας» τους! Έξη πρεσβείες προστάτεψαν την παρέλαση των ομοφυλοφίλων που αύριο θα μας επιβάλουν και να τους …προσκυνάμε . Η Νέα Τάξη σε όλο της το μεγαλείο!!! Και κάποιοι ιεράρχες μας συμβούλεψαν να κάνουμε τα… «στραβά μάτια» γιατί έτσι… επιβάλλεται στον καλό χριστιανό!! Μαζί τους και αυτοί που προωθούν την οικουμενιστική κίνηση.
Πριν από χρόνια είχα επισκεφτεί έναν γνωστό γέροντα του αγίου Όρους και είχαμε μια συζήτηση για τους παπικούς και για τον Οικουμενισμό. Αφού εκφράστηκε κάθετα αντίθετος με όλα αυτά μου τόνισε πως δεν μπορεί να νοθεύουμε την Ορθοδοξία με τον Οικουμενισμό, γιατί έτσι απλά νοθεύουμε την δυνατότητα να προσφέρομαι αγάπη και δυνατότητα μετάνοιας σε όλους αυτούς. Με λίγα λόγια δεν θα πρέπει να προχωρήσει με τίποτα η οικουμενιστική κίνηση.
 Κάποτε είχαν πάει στον πάτερ Παΐσιο δυο καθολικοί και του άνοιξαν μια μεγάλη συζήτηση για την ένωση των εκκλησιών. Οι δυο ξένοι του έλεγαν με επιμονή «γιατί να μην ενωθούμε, όλοι μας είμαστε κάτω από την στέγη του θεού, ο παντοδύναμος Θεός είναι για όλους μας όπως ο ήλιος λάμπει για όλους τους ανθρώπους».  Ο πάτερ Παΐσιος αφού τους άκουσε προσεκτικά τους απάντησε : «Ναι, σωστά, ο Θεός είναι για όλους μας, αλλά... εμείς όλοι δεν είμαστε για τον Θεό!»


Δυστυχώς από τότε πέρασαν κάποια χρόνια και όχι μόνο δεν έγινε τίποτα για να σταματήσει η οικουμενιστική κίνηση αλλά η «κατρακύλα» έχει πάρει πλέον μια καταπληκτική φόρα που δεν φαίνεται κάτι ικανό να την σταματήσει. Μητροπολίτης Νήσων ευλογεί παπικό επίσκοπο σε δημόσια τελετή, άλλος μητροπολίτης Πελοποννήσου αποκαλεί όσους διαφωνούν ότι η παπική είναι κανονική εκκλησία σαν… ψυχοπαθείς,  άλλος μητροπολίτης Κεντρικής Ελλάδας αποκαλεί την πατερική θεολογία «αντιδραστική» και εμπόδιο στην… ένωση των «εκκλησιών» ενώ ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε όσους διαφωνούν με τις θέσεις του ότι …γαυγίζουν.
Αλλά το αποκορύφωμα αυτής της κατρακύλας είναι η κεφαλή της Ορθοδοξίας, ο Πατριάρχης. Πράγματι οι τελευταίες κινήσεις του διακρίνονται από μια άκρως βεβιασμένη πρόθεση να δημιουργηθούν τετελεσμένα γεγονότα υπέρ του Οικουμενισμού με χαρακτηριστικές δημόσιες εμφανίσεις. Τώρα μαθαίνουμε ότι ο «ηγεμόνας» του Βατικανού πρόκειται να επισκεφτεί το Φανάρι στα πλαίσια του συνεχιζόμενων επαφών με τον Πατριάρχη με προφανή απώτερο στόχο την ένωση των «εκκλησιών» (;;;).

Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, σε καιρούς παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρα μας, σε καιρούς που οι Έλληνες φτάνουν στο σημείο να αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν, σε καιρούς που οι «πολιτικοί κλέφτες» όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά χαμογελούν ειρωνικά σε ένα απελπισμένο κόσμο που δεν ξέρει πώς να αντιδράσει στη καταστροφή του, όλα αυτά της θρησκευτικής αποστασίας ίσως να ακούγονται σαν πολυτέλειες. Φτάσαμε σε αυτό το κατάντημα! Αδιαφορήσαμε επί δεκαετίες και τώρα το νερό έφτασε μέχρι το λαιμό και απειλεί πλέον να μας πνίξει χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας.

Αύριο θα σταματήσουν να χτυπούν οι καμπάνες  των ναών μας με εντολή του υπουργού Παιδείας, (ουσιαστικά υπουργού καταστροφής της  Παιδείας), αφού θα χτυπήσουν για τελευταία φορά και αυτή την φορά πένθιμα για αυτόν τον λαό και για την Ορθοδοξία που παραδίδεται από ανεύθυνους και ανικάνους ιεράρχες βορρά στο οικουμενιστικό νεοταξικό τέρας. Αύριο οι μιναρέδες θα έχουν πλημμυρήσει αυτή την χώρα που επί αιώνες μαρτύρησε από την θηριωδία του Ισλάμ, καθώς η ανεξέλεγκτη εισβολή χιλιάδων μουσουλμάνων συνεχίζεται με τις ευλογιές και της θρησκευτικής εξουσίας γιατί φοβάται ότι θα την χαρακτηρίσουν σαν… ρατσιστική. Αύριο η αρμονική σύμπλευση πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα και δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα, όπως προφήτεψε από την δεκαετία του ογδόντα ο μεγάλος δάσκαλος της Ορθοδοξίας, ο πατήρ Ρωμανίδης, να θυμίζει πως κάποτε υπήρχε σε αυτόν τον λαό Ορθοδοξία. 
 Και όσοι υποστηρίξουν ότι και στο παρελθόν περάσαμε μεγάλες κρίσεις και στο τέλος σωθήκαμε, θα πρέπει να ξέρουν ότι τότε δεν υπήρχε Νέα Τάξη. Σήμερα η Νέα Τάξη σκοπεύει στην άλωση όχι μόνο των σωμάτων αλλά και των συνειδήσεων και το σχέδιο της εξελίσσεται με άριστο τρόπο.

Ως που θα πάει αυτή η νεοταξική οικουμενιστική κατρακύλα χωρίς να υπάρχει μια αντίδραση, ή ένα ανάχωμα; Ως πότε οι πνευματικοί μας πατέρες θα ανέχονται αυτή την κατάσταση; Ως πότε αυτός ο λαός θα άγεται και θα φέρεται σαν πρόβατο επί  σφαγή; Είμαστε ακριβώς στο παρά πέντε. Όσο για τους «αδιάφορους» και τους εφησυχασμένους, (ίσως βολεμένους), αυτοί που αυτοαποκαλούνται «ευσεβείς», θα πρέπει να ξέρουν ότι ο «ύπνος του δικαίου» κάποτε τελειώνει με τραγικό τρόπο!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Αγαστὴ συνεργασία καὶ "κοινωνία" από τα "μέλη" της "Νέας" διευρυμένης Εκκλησίας"!

ΒΡΕΤΑΝΙΑ:

Πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι:

«Πως ο Βουδισμός με βοηθά να προσεύχομαι»

Όπως διαβάζουμε στην Telegraph : Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Λόρδος Williams (Ρόουαν Ουίλιαμς) αποκάλυψε ότι ξοδεύει έως 40 λεπτά την ημέρα επαναλαμβάνοντας μια Ανατολική Ορθόδοξη προσευχή ενώ εκτελεί ασκήσεις αναπνοής, ως μέρος μιας ρουτίνας επηρεασμένης από τον Βουδισμό.


Ξοδεύει επίσης χρόνο νωρίς το πρωί σε μια έντονη τελετουργία σιωπηλού διαλογισμού και προσευχής.


Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος έδωσε μια γεύση από την προσωπική του αφοσίωση σε ένα άρθρο για το New Statesman εξηγώντας τη δύναμη της θρησκευτικής τελετουργίας σε έναν όλο και πιο ‘κοσμικό’ κόσμο.


Ο Williams έχει μιλήσει στο παρελθόν για το πώς στα νιάτα του σκεφτόταν να γίνει μοναχός, καθώς και να ενταχθεί στην ορθόδοξη εκκλησία.


Εξήγησε ότι αντλεί καθημερινή έμπνευση από την πρακτική, που είναι κοινή τόσο στην ελληνική όσο και στην ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, του διαλογισμού, ενώ επανειλημμένα απαγγέλει την «Προσευχή του Ιησού» που λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με, τον αμαρτωλό».


«Καθώς με τα χρόνια εμπλεκόμουν περισσότερο με τον βουδιστικό κόσμο, ειδικότερα, είχα συνειδητοποιήσει ότι υπήρχαν πρακτικές που δεν ήταν σε αντίθεση με την «Προσευχή του Ιησού» και με εισήγαγαν σε περαιτέρω ακινησία και φυσική εστίαση που συνεπάγεται η προσευχή», εξήγησε.


«Ο Περιπατητικός Διαλογισμός, με πολύ αργό βηματισμό και συντονισμό σε κάθε βήμα με μια εκπνοή, είναι κάτι που βρήκα ότι έχει όλο και μεγαλύτερη σημασία ως προετοιμασία για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σιωπής.

«Έτσι το τακτικό τελετουργικό για να ξεκινήσει η μέρα όταν είμαι στο σπίτι είναι μια πρωινή έγερση και ένας σύντομος περιπατητικός διαλογισμός ή μερικές φορές μερικές αργές μετάνοιες, πριν κάτσω οκλαδόν για 30 ή 40 λεπτά (ένα χαμηλό σκαμνί για την υποστήριξη των μηρών και την μείωση του βάρους στο κάτω μέρος των ποδιών) με την «Προσευχή του Ιησού»: επανάληψη (συνήθως σιωπηλά) των λέξεων ενώ αναπνέω, αφήνοντας ένα διάστημα ανάμεσα στις επαναλήψεις για να παρατηρήσω τους κτύπους της καρδιάς, οι οποίοι επιβραδύνονται σταθερά κατά τη διάρκεια της περιόδου». 

Ενώ δεν την θεωρεί κάτι σαν "μαγική επίκληση," εξήγησε ότι η ρουτίνα αυτή τον βοηθά να αποσπά τον εαυτό του από "αποσπάσεις του νου, εικόνες και σκέψεις", απεικονίζοντας το ανθρώπινο σώμα σαν μια «σπηλιά» μέσα από την οποία περνά η αναπνοή.


«Αν θέλουμε να μιλήσουμε θεολογικά γι’ αυτό, είναι μια στιγμή που γνωρίζεις το σώμα σου ως απλά ένα μέρος όπου συμβαίνει η ζωή και πού, ως εκ τούτου, ο Θεός «συμβαίνει»: μια ζωή που ζει μέσα σας», πρόσθεσε.


Ο Williams εξήγησε ότι αυτοί που εκτελούν τακτικά τέτοια τελετουργικά μπορούν να φτάσουν σε «προηγμένες καταστάσεις» και να συνειδητοποιήσουν το «αδιάσπαστο εσωτερικό φως».


ΚΟ: Περί «ομοιότητας» βουδιστικού διαλογισμού και νοεράς προσευχής, όπως αναφέρει ο μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης πτυχιούχος Θεολογίας και Φιλοσοφίας, στο άρθρο «Η γιόγκα και ο διαλογισμός»: Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση θεραπείας δεν είναι μια τεχνική. Δεν είναι ένα σύνολο από πρακτικές…. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στην άσκηση την ορθόδοξη και την άσκηση στον εξωορθόδοξο χώρο, οι οποίες μάλιστα μπορεί να εντυπωσιάσουν κάποιον ο οποίος μένει στη φαινομενική ομοιότητα των δένδρων όσον αφορά στα φύλλα, και δεν βλέπει τις διαφορές στον κορμό, στις ρίζες και κυρίως στον καρπό…. Οι εξωτερικές ομοιότητες της λεγομένης ψυχοσωματικής μεθόδου της νοεράς προσευχής με τις τεχνικές του διαλογισμού στάθηκαν αφορμή για να γραφούν πολλά, τα τελευταία κυρίως χρόνια. Στην περίπτωση αυτή του συσχετισμού νοεράς προσευχής και διαλογισμού γίνεται μια ανέντιμη προσπάθεια. Είναι η προσπάθεια να φανεί ότι δήθεν έχουμε δύο διαφορετικούς μεν, αλλά συγγενικούς κατά βάθος δρόμους, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό. Ότι έχουμε δύο διαφορετικές παραδόσεις που περιγράφουν όμως την ίδια ουσιαστικά εμπειρία. Δυστυχώς ακόμη και καθηγητές Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών, όπως π.χ. ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης, υποστηρίζουν αυτή την άποψη (βλ. άρθρο του με τίτλο «Η εμπειρία του θείου φωτός στους Ορθοδόξους Ησυχαστές και ο φωτισμός στον Βουδισμό Ζεν»….Αυτή η προσπάθεια βέβαια της συγχύσεως εντάσσεται μέσα στο συγκρητιστικό πλαίσιο που βλέπει τα πράγματα η λεγομένη «Νέα Εποχή του Υδροχόου». Περισσότερα εδώ.


Επίσης, περί «κοινής θρησκευτικής εμπειρίας», χρήσιμο είναι το βιβλίο του πρωτ. Ιωάννη Φωτόπουλου "Θεανθρώπινη Καθολικότητα ή Πανθρησκειακή Παγκοσμιότητα - Κριτικές τοποθετήσεις στο βιβλίο «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία» του Αρχιεπ. Αλβανίας Αναστασίου" - δες εδώ.


ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος "Οικουμενικός";

ΑΠΑΝΤΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
 (ΠΗΔΑΛΙΟ, 4η ΕΚΔ., ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΕΛ. 174):
 
Πηγή: "ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Η διαβόητη “ακαδημία θεολογικών σπουδών” και οι Ιεροί Κανόνες, Λυκούργος Νάνης

Η περιβόητη και διαβόητη “ακαδημία θεολογικών σπουδών” της μητροπόλεως Δημητριάδος και οι Ιεροί Κανόνες

Η περιβόητη και διαβόητη “ακαδημία θεολογικών σπουδών” της μητροπόλεως Δημητριάδος που δυστυχώς ποιμαίνεται (η μητρόπολη) απ το γνωστό και μη εξαιρετέο μητροπολίτη Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο συνιστά νεόπλασμα που διαβιβρώσκει τις σάρκες του εκκλησιαστικού οργανισμού.
Μολονότι εγκρατής της θεολογίας μητροπολίτης, ο Ναυπάκτου Ιερόθεος, διατύπωσε τη φοβερή καταγγελία επί τη βάσει της οποίας εντός των πλαισίων λειτουργίας της εν θέματι “ακαδημίας” κυοφορείται αίρεση η ΔΙΣ ποιούσα, προφανώς, χρήση του περίφημου “φιλάδελφου”, ουδέν έπραξε σχετικό με την ανάκληση στην εκκλησιαστική τάξη των τολμητιών που πλαισιώνουν τις τάξεις της δυσώνυμης “ακαδημίας”, και που διακρίνονται, επιπλέον των άλλων “κατορθωμάτων” τους, και για την καταλυτική, έναντι των θείων και ιερών κανόνων, των εν Αγίω Πνεύματι τεθεσπισθέντων,διάθεσή τους.

Αλγεινή εντύπωση προκαλούν στο χριστεπώνυμο πλήρωμα οι λέξεις που εξήλθαν απ το στόμα του μητροπολίτη Δημητριάδος αναφορικά με όσους θεοφιλώς αντιδρούν στην επιχείρηση κατεδαφίσεως του οικοδομήματος των ιερών κανόνων. Ο ίδιος μητροπολίτης προ καιρού χρησιμοποίησε επίσης αδόκιμες φράσεις και λέξεις αναφερόμενος σε όσους αντιτίθενται στο θεοκατάρατο και παναιρετικό οικουμενισμό με αφορμή ημερίδα για τη Β Βατικάνεια Σύνοδο.
Ο πιστός λαός όμως παρά τους απαξιωτικούς, σε βάρος του, χαρακτηρισμούς που εκπορεύονται από ένια αρχιερατικά χείλη θα κλιμακώσει τον αγώνα του εναντίον των αποδομητών του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους που στεγάζονται και βρήκαν καταφύγιο στην ανεκδιήγητη “ακαδημία” θολολογικών σπουδών και τους ομόφρονές τους. Αν είχαμε σοβαρή και στιβαρή εκκλησιαστική διοίκηση θα είχαν επιβληθεί σε βάρος των τολμητιών του Βόλου τα υπό των θείων και ιερών κανόνων διακελευόμενα. Αλλά η ΔΙΣ περί άλλα μεριμνά και τυρβάζεται…!
Θα μου επιτραπεί να παραθέσω ένα μεστό αγάπης προς τους ιερούς κανόνες απόσπασμα απ το βιβλίο του μακαριστού μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου με τίτλο ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, εκδόσεις Σπορά, 2000 που έχει ως εξής:
"Πρέπει να σημειωθεί και υπογραμμισθεί με έμφαση , ότι οι Ιεροί Κανόνες, αν και έχουν τη διατύπωση νομικών δεσμεύσεων , δεν είναι κείμενα αυστηρά νομικά και δικονομικά. Είναι απαύγασμα της Θεολογίας της Εκκλησίας.Προέκταση και υπόμνηση της ειδικής σχέσης του ανθρώπου με το Θεό. Πρόσκληση προς την "πεπερασμένη" και "φθαρτή" εικόνα να επανέλθει στο "αρχαίο κάλλος". Διδαχή, που προσπαθεί να μεταφέρει την αρμονία και τελειότητα της Βασιλείας του Θεού στην ''εν χρόνω και τόπω" περιπέτεια των ανθρώπων, των "κεκελημένων εις το Δείπνον".
Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, που διαμορφώνουν οι Πατέρες με τους Ιερούς Κανόνες τους, μπορεί να κινηθεί άνετα η Εκκλησία. Του "χθες" και του "σήμερα" και του "αύριο". Του χώρου της παραδοσιακής ομοιομορφίας και του χώρου της εκσυγχρονισμένης αναρχίας. Μπορεί να βιώσει το δεσμό και την εξάρτηση από τις Οικουμενικές Συνόδους, που αποτελούν τις δεξαμενές της σοφίας και των Αγιοπνευματικών χαρισμάτων. Και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις τις εποχής, που δημιουργούν σκότωση και σύγχυση.
Η άποψη ότι οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι, επειδή απέχουν χρονικά από την προβληματική της σημερινής ανθρωπότητας, είναι λαθεμένη. ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΑΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΥΛΟΦΡΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΛΟΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΓΙΑ ΝΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΜΟΣ.
Προσεκτική μελέτη των Ιερών Κανόνων αποκαλύπτει, ότι στοιχειοθετούν ΤΗΝ ΑΝΙΣΤΑΚΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΡΑΧΥ ΑΝΗΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ".
Για τον "πεπτωκότα" άνθρωπο, που είναι "κεκλημένος" "εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς".

Λ.Ν

O EKATONTAΡXOΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, Αυγουστίνου Καντιώτου


Κυριακὴ Δ΄ Ματθαίου
Ὁ ἑκατόνταρχος ὑπόδειγμα πίστεως
 (+Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου μία περικοπή, ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ ἕναν ἄνθρωπο πίστεως. Πόσο ἀξίζει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος! Αὐτὸς ἦταν ἑκατόνταρχος, δηλαδὴ ἀξιωματικός. Ἀξιωματικὸς ὄχι ἑνὸς μικροῦ κράτους ἀλλὰ τῆς πανισχύρου Ῥωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ ἁπλωνόταν πρὸς Βορρᾶν,Νότον, Ἀνατολὰς καὶ Δυσμάς· τῆς αὐτοκρατορίας, ποὺ πρωτεύουσα εἶχε τὴ Ῥώμη καὶ οἱ λεγεῶνες της ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐκπρόσωπος λοιπὸν τῆς Ῥωμαϊκῆς ἐξουσίας κάτω στὴν Ἁγία Γῆ ἦταν ὁ ἑκατόνταρχος αὐτός. Ἀλλὰ ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξις . Δὲν ὑπερηφανευόταν οὔτε γιὰ τὸ ἔθνος του, οὔτε γιὰ τὸ ἀξίωμά του, οὔτε γιὰ τίποτε ἄλλο. Καὶ τὸ ἀπέδειξε ὅτι ἦτο εὐγενὴς ὕπαρξις. Πῶς;Εἶχε στὸ σπίτι του ἕναν ὑπηρέτη, ἕνα δοῦλο.
 Καὶ παρ᾿ ὅλο ποὺ οἱ δοῦλοι δὲν εἶχαν τότε καμμία ἀξία, ὁ ἑκατόνταρχος ἔδειξε γι᾿ αὐτὸν μεγάλο ἐνδιαφέρον. Ἀρρώστησε ὁ δοῦλος κ᾿ ἔπεσε στὸ κρεβάτι. Ὁ κύριός του καὶ γιατροὺς κάλεσε, καὶ φάρμακα ἀγόρασε, καὶ κάθε ἄλλη περιποίησι τοῦ προσέφερε. Ἀλλ᾿αὐτὸς χειροτέρευε, κι ὁ ἑκατόνταρχος ἦταν περίλυπος. Ξαφνικὰ ἀκούει, ὅτι παρουσιάστηκε κάποιος ποὺ θεραπεύει καὶ τὶς πιὸ βαρειὲς ἀσθένειες, ποὺ ἀνασταίνει καὶ νεκρούς. Εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τότε ὁ ἑκατόνταρχος εἶπε μέσα του· Αὐτός θὰ θεραπεύσῃ τὸ δοῦλο μου! Πῆγε στὸ Χριστὸ καὶ ταπεινώθηκε μπροστά του. Δὲν ὑπολόγισε οὔτε τὸ ἀξίωμα οὔτε τὸ βαθμό του· δὲν τὸν ἐνδιέφερε τί θὰ πῇ ὁ κόσμος. Τοῦ μίλησε γιὰ τὸν ἄρρωστο δοῦλο του. Καὶ ὁ Χριστὸς τοῦ λέει· «Θὰ ἔλθω ἐγὼ νὰ τὸν θεραπεύσω» (Ματθ. 8,7). Μόλις ὅμως ἄκουσε αὐτὸ τὸ λόγο ὁ ἑκατόνταρχος, εἶπε· Κύριε,δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ μοῦ κάνῃς ἐπίσκεψι· πὲς μόνο ἕνα λόγο, καὶ ὁ δοῦλος μου θὰ γίνῃ καλά (ἔ.ἀ. 8,8). Ἂν ἐγὼ δίνω διαταγὲς καὶ ἐκτελοῦνται, πόσῳ μᾶλλον ἐσύ;

Το «ανάθεμα έστω» είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;




Για ποιούς γράφει ο απόστολος Παύλος «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω»;
Αυτή η διδασκαλία του, άραγε, δεν ισχύει για τον πατριάρχη Βαρθολομαίο και όλους τους ομοϊδεάτες του (Ζηζιούλας, Σαββᾶτος κ.λπ.); Όλους εκείνους που διδάσκουν περί «αδελφών Εκκλησιών, βαπτισματικής θεολογίας, διηρημένης Εκκλησίας» κ.ά.;
Όλες αυτές οι κακοδοξίες δεν καταλύουν την διδασκαλία της Εκκλησίας περί ΜΙΑΣ Εκκλησίας και περί ΕΝΟΣ βαπτίσματος; Δεν διδάσκουν άλλα «παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν»; Δεν αποτελεί η διδασκαλία τους «ἕτερον εὐαγγέλιον»; Δεν επιδέχονται, όχι ενός, αλλά πολλών ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ;
 Δικαίωμα επίσημου αναθεματισμού έχει ασφαλώς η Εκκλησία. Εμείς, όμως, αντί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΥ, τι κάνουμε στην πράξη: τους ανεχόμαστε, τους προσκυνάμε, τους υποδεχόμαστε και συγκοινωνούμε τοις έργοις αυτών τοις πονηροίς!
Αντί να τους αναθεματίσουμε λοιπόν, ΜΗΠΩΣ γινόμαστε και εμείς άξιοι ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ;
Δεν πρέπει να χωριστούμε παρευθὺς απ’ αυτούς;
Το «ανάθεμα έστω» είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;
Ο χωρισμός από την αίρεση είναι υποχρεωτικός ή δυνητικός;
Ο ΙΕ΄ Κανών, λοιπόν, είναι δυνητικός ή υποχρεωτικός;
«Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν κύριον Ἰησοῦν, ἤτω ἀνάθεμα» (1Κορ. 16, 22).
Οι παραπάνω παναιρετικοί Οικουμενιστές Πατριάρχες και Επίσκοποι «φιλούν κύριον Ιησούν», οταν διαστρέφουν την διδασκαλία Του;
Τους πρέπει το «ανάθεμα»;
Αντι «αναθέματος» κοινωνούμε από τα χέρια τους και τους θεωρούμε εις τύπον Χριστού;
Αυτούς που δεν «φιλούν κύριον Ιησούν»;
Βενιαμίν

ΚΕΙΜΕΝΑ:
* «Πᾶσαι δὲ αἱ αἱρέσεις, αἵ τε ἤδη πρότερον κατεκρίθησαν, καὶ αἵτινες ἐὰν καινότεραι γένωνται, ἐναντίαι τυγχάνουσαι
τῆς ἐκτεθείσης ταύτης γραφῆς, ἀνάθεμα ἔστωσαν».
* «Ἐρώτ. ργʹ. Τί λέγει· “Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον
ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἤτω ἀνάθεμα, Μαρὰν ἀθά;”
Ἀπόκ. Τουτέστι· Χωρίσατε αὐτὸν ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν, καὶ ἔστω κεχωρισμένος ἀπὸ τοῦ λαοῦ ὁ μὴ πιστεύων».
* Ὥστε είναι φυσικό «μηδ' ἐπισκόποις μηδ' ἄρχουσιν μηδὲ διδασκάλοις προσέχειν, εἰ τὸν ἀληθῆ τῆς πίστεως διαστρέφοι τις αὐτῶν λόγον, διαστελλόμενος».
* «Ἔστωσαν τοίνυν ὑμῖν ἀνάθεμα διὰ τὸ «κεκαπηλευκέναι τὸν λόγον» τῆς ἀληθείας· ἀποστολικὸν ἔστι παράγγελμα· “εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω”. τούτοις μηδένα κοινωνεῖν παραγγείλατε· τούτους πάντας μακρὰν ποιεῖτε. καὶ φυλάξασθε, ἀγαπητοί, μήτε γράφειν πρὸς αὐτοὺς μήτε γράμματα παρ' αὐτῶν δέχεσθαι».
* Και εάν κάποιος «ἄλλο τι διδάσκει ἢ εὐαγγελίζεται, παρ' ὃ παρελάβομεν, ἀνάθεμα ἔστω. ἡμεῖς γὰρ πᾶσι τοῖς ἐκ τῶν θείων γραφῶν παραδεδομένοις ὑπό τε προφητῶν καὶ ἀποστόλων ἀληθινῶς τε καὶ ἐμφόβως καὶ πιστεύομεν καὶ ἀκολουθοῦμεν».
* «Εἰ δέ τις παρὰ ταύτην τὴν πίστιν διδάσκει ἢ ἔχει ἐν ἑαυτῷ, ἀνάθεμα ἔστω».
* «Οἳ μήτε τὸν Θεὸν ἐφοβήθησαν λέγοντα· Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου· καὶ, Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· οἳ μήτε τοὺς Πατέρας ᾐδέσθησαν, παραγγείλαντας ἀνάθεμα εἶναι τοὺς τὰ ἐναντία φρονοῦντας τῆς ὁμολογίας αὐτῶν».
* «Οὓς καὶ ὑμῖν φυλάξασθαι, ὡς ἀλλοτρίους τῆς εὐαγγελικῆς καὶ ἀποστολικῆς πίστεώς τε καὶ ἀγάπης, ἀναγκαῖον· μεμνῆσθαι δὲ τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος· Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω· ἵνα τηροῦντες κἀκεῖνο τὸ, Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν· καὶ τὸ, Στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος, καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν, ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν, στοιχῶμεν τῷ κανόνι τῶν ἁγίων».
* «Ἂν ἡμεῖς αὐτοί, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον».
* «Εἰ δέ τι παρ' ἐντολήν ἐστιν, ἢ τὴν ἐντολὴν παραβλάπτει, κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, ἤ τις τῶν ἀποστόλων ἐπιτάσσῃ, κἂν ζωῆς ἐπαγγελίαν ἔχῃ, κἂν θανάτου ἀπειλὴν, οὐδαμῶς ἀνέχεσθαι χρή,
τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος· Κἂν ἡμεῖς αὐτοὶ, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».
* «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν, ἔστω ἀνάθεμα· τοῦ δὲ μὴ φιλεῖν τὸν Κύριον τί μεῖζον ἂν γένοιτο τεκμήριον, ἀλλ' ἢ ὅταν τοὺς ἀποκτείνοντας αὐτὸν (σ.σ. Ἰουδαίους-Ραββίνους) κοινωνοὺς ἔχῃ τις τῆς ἑορτῆς;».
* «Ἀλλὰ καὶ ἄλλος εἴ τις εἴη τούτοις ὁμώνυμος, ὅμως αἱρετικὸς κατὰ τὴν ἐκείνων αἵρεσιν ἢ ἑτέραν, κἂν ἐπίσκοπος, κἂν ἀσκητής, κἂν ὁστισοῦν, ἀνάθεμα ἔστω. ἀλλὰ καὶ εἴ τις μὴ ἀναθεματίζοι εὐκαίρως κατὰ τὸ ἀναγκαῖον πάντα αἱρετικόν, εἴη τῆς αὐτῶν μερίδος».

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

ΝΑΙ, ΑΛΛΑ...ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!



Του Παναγιώτη Τελεβάντου


 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΕΣ

Με πολλή έκπληξη ακούω συχνά ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να ελέγχονται οι δημοσίως παρεκτρεπόμενοι σε θέματα πίστεως επειδή δήθεν αυτό επιβάλλει ο νόμος της Αγάπης.
Ποια είναι η αλήθεια;
...............................................................
Αυτός ούτος ο νόμος της αγάπης επιβάλλει ανυπερθέτως να ελέγχονται οι Οικουμενιστές, οι σχισματικοί και οι Θεομπαίκτες.
Αν δεν ελέγχουμε τους σχισματικούς, που αυτοαποκαλούνται Αποτειχισμένοι ...πώς τους βοηθούμε να αντιληφθούν ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχουν έγκυρα μυστήρια.........................
 Επομένως αμείωτος πρέπει να ασκείται ο έλεγχός μας για το σχισματικό τους φρόνημα.
 Η αγάπη, λοιπόν και μόνη επιβάλλει ανυπερθέτως τον αυστηρό έλεγχο των Οικουμενιστών, των Θεομπαικτών και των Σχισματικών.
Παναγιώτη Τελεβάντου

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ:
Πραγματι Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ τον σιγονταροοικουμενιστή Τελεβαντο, βλασφημο και επιμονο διαστρεβλωτη της παραδοσεως που ψευδεται ξεδιαντροπα, παραποιωντας, οχι μονο την ορθοδοξη παραδοση, αλλα και την διδασκαλια του πνευματικου του πατρος π. Επιφανιου (και αρνείται εδώ και δυο βδομάδες να απαντήσει στα ερωτήματά μας ΕΔΩ) διαδιδοντας οτι οσοι εφαρμοζουν ορθοδοξα την Αποτειχιση (πριν απο αποφαση Συνοδου) ειναι εκτος Εκκλησιας.

Και για να μην επαναλαβουμε, οσα εχουμε αναρτησε εως τωρα και πει οτι αυτες ειναι, ταχα, δικες μας αυτες οι θεσεις, δημοσιευουμε δυο ιστορικα γεγονοτα, που δειχνουν οτι και πριν απο αποφαση Συνοδου οι πιστοι απομακρυνονταν απο τους αιρετικους.
Πηγη: www.impantokratoros.gr/769A2154.el.aspx

Οι Δέκα Μάρτυρες της Χαλκής Πύλης εναντίον της Εικονομαχίας, εορταζόμενοι στις 9  Αυγούστου.
      Το Συναξάριον της 9ης Αυγούστου, μνημονεύει την εορτή των Αγίων Δέκα Μαρτύρων, οι οποίοι υπέστησαν Μαρτύριον χάριν της Εικόνος του Σωτήρος Χριστού της τοποθετημένης στην Χαλκή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως. Οι εννέα πρώτοι από τους δέκα αυτούς Αγίους, Ιουλιανόν, Μαρκιανόν, Ιωάννην, Ιάκωβον, Αλέξιον, Δημήτριον, Φώτιον, Πέτρον, Λεόντιον και Μαρίαν την Πατρικίαν, έλαβαν μέρος στην αντίστασι που το πλήθος εκδήλωσε εναντίον του Στρατού, όταν ένας αξιωματικός (σπαθάριος) προσπάθησε να κατεβάσει την ιερά Εικόνα του Χριστού από την Χαλκή Πύλη, επί Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου το έτος 730 μ.Χ. μετά την υπογραφή εικονομαχικού διατάγματος (σ.σ. Δηλ. 50 περίπου χρόνια πριν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο που κατεδίκασε την Οικονομαχία). Μετά από οκτώ μήνες φυλάκιση και φρικτές βασάνους οι Άγιοι εκτελέστηκαν χάριν της Ορθοδοξίας μαζί με την αγία Μαρία την Πατρικία.

 Οι ιεροί Κανόνες  επιτρέπουν και ενθαρρύνουν  την αντίδραση των λαϊκών σε αιρετικούς (ψευδο)-ποιμένες
       Το πλέον εύλαλο κείμενο για το δικαίωμα προασπίσεως της Πίστεως από τους πιστούς, ακόμη και εναντίον των Επισκόπων, όταν οι Επίσκοποι μέσω της αιρέσεως αποκαλύπτονται ως «ψευδ-επίσκοποι» και «ψευδο-ποιμένες», αποτελεί ο περιώνυμος 15ος ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (Α΄ Φωτιανής) του έτους 861 μ.Χ. η οποία Σύνοδος θεωρείται ισόκυρος με τις Οικουμενικές Συνόδους. Ο ιερός αυτός Κανών, αφού επισημάνει πώς πρέπει οι Χριστιανοί να αντιδρούν σε ενδεχόμενες παρεκτροπές του Επισκόπου της περιοχής τους, τελειώνει με την εξής διευκρίνηση: «Όποιοι λόγω κάποιας αιρέσεως κατηγορημένης από τις Άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες χωρίζουν τους εαυτούς τους από τον Πρόεδρο (της Εκκλησίας, τον Επίσκοπο), δηλαδή όταν εκείνος κηρύττη δημοσίως την αίρεσι και τη διδάσκει στην Εκκλησία «με γυμνήν την κεφαλήν», αυτοί όχι μόνον δεν υπόκεινται σε κανονικά επιτίμια προ συνοδικής διαγνώμης, επειδή αποτειχίζουν τον εαυτό τους από την κοινωνία προς τον καλούμενον Επίσκοπο, αλλά θα αξιωθούν και της αρμοζούσης τιμής από τους Ορθοδόξους. Διότι κατηγόρησαν όχι Επισκόπους, αλλά ψευδ-επισκόπους και ψευδο-διδασκάλους, και δεν κατακομμάτιασαν την ένωσι της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά εμερίμνησαν να ελευθερώσουν την Εκκλησίαν από σχίσματα και διαμερισμούς».
Από επιστολή του Πάπα Ρώμης Κελεστίνου προς τον Νεστόριο πληροφορούμαστε, ότι πολλοί Κωνσταντινουπολίτες, οι οποίοι -όπως είπαμε-αντέδρασαν στην αίρεση του Πατριάρχη τους Νεστορίου, υπέστησαν διωγμούς και ακοινωνησία από τον αιρετικό Πατριάρχη. Γράφει ο Πάπας προς τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη Νεστόριο: «Ακούω, ότι οι κληρικοί εκείνοι που φρονούν όπως η Καθολική [Ορθόδοξος] Εκκλησία, με τους οποίους εμείς κοινωνούμε, υπομένουν βία μεγίστη, τόσον ώστε να λέγεται ότι έχουν αποκλεισθή και έξω από την Πόλη. Χαίρομεν, διότι εκέρδισαν το έπαθλο της ομολογίας, αλλά λυπούμεθα που ο διώκτης είναι Επίσκοπος. Ο μακάριος απόστολος Παύλος από διώκτης μετηλλάγη σε κήρυκα· τώρα είναι μέγιστο ασέβημα από κήρυκα να μεταλλαγή κανείς σε διώκτη».
Μετά από τοπική Σύνοδο της Αλεξανδρείας όπου καταδικάστηκε η καινοφανής διδασκαλία του Νεστορίου ως αίρεση (430 μ.Χ.), ο Άγιος Κύριλλος έγραψε γράμμα στους απλούς πιστούς της ΚΠόλεως, ενθαρρύνοντάς τους να απόσχουν από την κοινωνία με τον Νεστόριο, αν αυτός δεν μετανοήσει· εκείνους που αυτός (ο Νεστόριος) είχε αποκόψει από την κοινωνία μαζί του, ο Άγιος Κύριλλος τους θεωρούσε ως κανονικώς ευρισκομένους σε κοινωνία με την Εκκλησία. Γράφει ο Άγιος σε επιστολή του στους Κωνσταντινουπολίτες «διατηρήστε τους εαυτούς σας ασπίλους και αμώμους, μήτε κοινωνώντας με τον προαναφερόμενο, μήτε προσέχοντάς τον ως διδάσκαλον, αν παραμείνη λύκος αντί ποιμένος και προτιμήση και μετά από αυτήν μας την υπόμνησι να φρονή τα διεστραμμένα. Εμείς δε κοινωνούμε με τους κληρικούς ή λαϊκούς οι οποίοι χάριν της ορθής Πίστεως χωρίσθηκαν ή καθαιρέθηκαν από αυτόν, και δεν επικυρώνουμε την άδικη ψήφο εκείνου, αλλά μάλλον επαινούμε τους πάσχοντας, λέγοντας προς αυτούς εκείνο "εάν ονειδίζεσθε εν Κυρίω, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δυνάμεως και του Θεού έχει αναπαυθή πάνω σας" [Α΄ Πέτρου 4, 14]».

Αγιορείτες Πατέρες ζητούν την διακοπή συνεργασίας του Αγίου Όρους με τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης


Πρός τήν εράν Κοινότητα
  το γίου ρους θω
             νταθα

Καρυαί, 5 ουνίου 2014


Ὁσιολoγιώτατοι καί σεβαστοί Πατέρες,

Κατά τήν πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἀλλαγή τῆς Ἱερᾶς Ἑπιστασίας καί ἐγκατάστασι τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ Γέροντος Συμεών Διονυσιάτου ὡς Πρωτεπιστάτου, στόν ὁποῖον εὐχόμεθα εἰλικρινῶς καί ταπεινῶς τά βέλτιστα, σημειώθηκε ἕνα πολύ δυσάρεστο γεγονός, ἡ σκιά τοῦ ὁποίου δέν βάρυνε μόνον  τήν τελετή, ἀλλά θίγει καιρίως καί τήν πνευματική αἴγλη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ ἱεροῦ Περιβόλου τῆς Θεοτόκου, καθώς μάλιστα δέν διέλαθε καί τῆς προσοχῆς τῶν εὐσεβῶν πιστῶν καί προσκυνητῶν τοῦ Περιβόλου τῆς Παναγίας μας, πού πάντοτε ἀτενίζουν μέ πνευματική προσμονή πρός τό παράδειγμα καί τίς ἐμπνευσμένες κατευθύνσεις τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καί τῶν θεσμῶν του.

Ἡ παρουσία τοῦ Δημάρχου τῆς Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη, ὡς Προέδρου τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας, στήν τελετή ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων τοῦ νέου Πρωτεπιστάτου, κρίνεται παντελῶς ἀπαράδεκτη καί ἀνεπίτρεπτη. Τόν ἴδιο καιρό πού ὁ Δήμαρχος Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ καί πάλι νά παγιώσει τόν αἰσχρό θεσμό τῆς ἐτησίου δημοσίας θριαμβεύσεως τῆς σοδομιτικῆς ἁμαρτίας στίς

Η ΝΕΑ Εκκλησία θεμελιώνεται πλέον γοργά και σταθερά. Θεολόγοι και κληρικοί υποτάσσονται σιωπώντες! Εκτός ελαχίστων!

Στενάχωρες περιδιαβάσεις στόν λαβύρινθο τῶν ἀντικανονικῶν ἀτραπῶν τῆς μεταπατερικῆς συγχύσεως.

 Πρωτοπρ. Ἰωάννου Κ. Φωτοπούλου, Νομικοῦ-Θεολόγου, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀθηνῶν

        Πηγή: christian-vivliografia 

(Μέ φορμή τήν λοκλήρωση το Συνεδρίου τς καδημίας θεολογικν σπουδν Βόλου γιά τούς ερούς Κανόνες)

.      Ὁλοκληρώθηκε τό διεθνές Συνέδριο μέ θέμα Οἱ Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ σύγχρονες προκλήσεις (8-11 Μαΐου) πού ὀργάνωσε ἡ Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν στόν Βόλο.

.   Μέσα στά πλαίσια εὐγενείας πού χαρακτήριζε τό συνέδριο, ὁ Σεβασμιώτατος, χαμογελώντας πατρικά, εἶπε στήν ἐναρκτήρια ὁμιλία του ὅτι ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν δέν δίνει σημασία στίς κραυγές ὅσων διαφωνοῦν, ἐνῶ στόν καταληκτικό του χαιρετισμό… διόρθωσε τή φράση του λέγοντας ὅτι «μπορεῖ κάποιοι νά γαυγίζουν…».  Ἄς εἶναι!  Αὐτό ἐξ ἄλλου ἦταν τό λιγότερο, ἄν συγκριθεῖ μέ τό ἀνοσιούργημα πού τελέσθηκε ἀπό τό ἄνομο βολιώτικο Συνέδριο, ὅπου κενά καί καινά κατά τῶν ἱερῶν Κανόνων ἐμελέτησαν  οἱ περισσότεροι τῶν εἰσηγητῶν.

Τό Συνέδριο στήν οὐσία ἀπέβλεπε:

  • στήν ἀποδόμηση τοῦ Κανονικοῦ Συστήματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δηλ. στήν κατάργηση  καί δῆθεν διόρθωση καί βελτίωση τῶν Κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν  Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων˙

  • στήν ἐμφύτευση ἀμφιβολιῶν στό νοῦ Κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν γιά τήν ὀρθότητα καί ἀποτελεσματικότητα τῶν ἱ. κανόνων˙

  • στήν εἰσαγωγή ἑνός νέου ἀντορθοδόξου πνεύματος˙

  • στήν ὁμογενοποίηση Ἐκκλησίας καί κόσμου.

.     Ἀκούστηκαν ἀπόψεις ὅπως π.χ. ὅτι οἱ Κανόνες βρίσκονται «σέ χαοτική κατάσταση», ὅτι εἶναι «προβληματικοί», ὅτι κάποιοι «ὑποβιβάζουν τίς γυναῖκες σέ ἀντικείμενα», ὅτι εἶναι μιά «κανονική ἀρχαιολογία», ὅτι εἶναι κάτι τί «παρωχημένο», ὅτι στούς Κανόνες ὑπάρχει ἕνας «φορμαλισμός πού σκοτώνει ὅ,τι ζωντανό ὑπάρχει» κλπ.
.   Πολλοί εἰσηγητές ξεκινοῦσαν μιλώντας θετικά γιά τούς Κανόνες γιά νά τούς ἀπαξιώσουν ὅμως στή συνέχεια.
.  Ἀρκετοί πάλι εἰσηγητές ἔχοντας συγκεκριμένο θέμα τοποθετήθηκαν ἐνάντια στίς προβλέψεις τῶν Κανόνων. Ἔτσι ἄλλος τοποθετήθηκε ὑπέρ τῶν συμπροσευχῶν μέ τούς αἱρετικούς, ἄλλος ὑπέρ τῆς «ἐγκυρότητος» τοῦ βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν, ἄλλος ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν Ὀρθοδόξων ὄχι μόνο μέ αἱρετικούς ἀλλά καί μέ ἑτεροθρήσκους, ἄλλος ὑπέρ τῆς μειώσεως τῶν νηστειῶν κλπ.  Τό ζήτημα εἶναι ἄκρως σοβαρόὄχι μόνο γιά τήν αὐτοσυνειδησία τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί γιά αὐτήν τήν ἴδια τήν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Γι΄αὐτό θά ἤθελα μέ ὅσα σημειώνω στή συνέχεια, α)  νά χαράξω τούς βασικούς ἄξονες πάνω στούς ὁποίους κινήθηκε τό Συνέδριο, ἄξονες πού ὁδηγοῦν, ἄν ἀκολουθηθοῦν, σέ ἀδιέξοδο καί σύγχυση ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί β) νά καταγράψω ἐπί μέρους τοποθετήσεις τῶν εἰσηγητῶν πού ἀμφισβητοῦν τἠν ποιμαντική κατεύθυνση τῶν Ἱ. Κανόνων καί εἰσηγοῦνται πρός ἐφαρμογή ἀλλότριες τῆς Ἐκκλησίας ἰδέες, νοοτροπίες καί πρακτικές.

Ι. Βασικές ἀρχές-ἄξονες τοῦ συνεδρίου

1. Ἀπογύμνωση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπό τήν ἱερότητά τους. Οἱ εἰσηγητές ἐξέτασαν τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁποιαδήποτε θεολογικά κείμενα. Τά ἀξιολόγησαν ὡς τυπικά κείμενα, ρυθμιστικά τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί, ἐνῶ θεωρητικῶς ἀντιτίθενται στό νομικισμό, τά ἀντιμετώπισαν ὡς νομικές διατάξεις προσωρινοῦ χαρακτήρα πού μποροῦν, ὅπως οἱ νόμοι, νά καταργηθοῦν, νά τροποποιηθοῦν, νά διορθωθοῦν.

.      Μέ ὅλη τή στάση τους ἔδωσαν τήν ἐντύπωση ὅτι δέν ἔχουν τή συνείδηση καί τή γνώση  ὅτι ἀνήκουν στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπ΄ ἀρχῆς τῆς παρουσίας της στόν κόσμο ὁδηγεῖται ἀπό τήν Κεφαλή της, τόν Χριστό, ὁὁποῖος παρών, συγκροτεῖ τό Σῶμα Του, καί ζωογονεῖται ἀπό τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦἉγίου Πνεύματος. Αὐτή ἡἀπαιτούμενη γιά κάθε πιστό συνείδηση καί γνώση δέν εἶναι ψιλή θεωρητική γνώση, πού ἐμπλουτίζεται καί «διανθίζεται» μέ προσωπικές γνῶμες, ἐπιλογές καί ἑρμηνεῖες τοῦ τύπου:
«ἡ ἐκκλησία δέν ὑπόκειται σέ νόμους, ἀλλά εἶναι κοινωνία ἀγάπης καί ἐλευθερίας…
… ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά ἀναθεωρεῖ τούς Κανόνες της γιά νά ὑποβοηθεῖ τόν πάσχοντα ἄνθρωπο…
… Οἱ συνθῆκες στόν κόσμο μεταβάλλονται, μεταβάλλονται καί οἱἀνάγκες καί δυνατότητες τῶν ἀνθρώπων, ἄρα καί οἱ κανόνες πρέπει νά μεταβληθοῦν».

.   Ὅλες αὐτές οἱ ἰδέες ὑπάγονται ὄχι στή Θεολογία ἀλλά στήν …ἀμπελοφιλοσοφία. Ἡ γνώση ὅτι “ἀνήκω στήν Ἐκκλησία” πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό μιά αἴσθηση. Αὐτή ἡ πνευματική αἴσθηση  γίνεται ἁπτή στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς μέ τήν ὁλοκάρδια ἀποδοχή τῆς καθολικῆς πίστεως τὴς Ἐκκλησίας, ὅτι, ὅπως τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων ἔτσι καί μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος μέσῳ τῶν «Ὅρων» καί τῶν «Κανόνων» τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, καθοδηγουμένων ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἐκφράζεται ἡ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ στήν Πίστη καί τήν ἐν Χριστῷ ζωή.
.    Οἱ ἅγιοι Πατέρες –πιστεύουν οἱ Ὀρθόδοξοι-  ἐκπροσωπώντας, συγκεφαλαιώνοντας τό φρόνημα καί τήν πίστη τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, μέ τήν ἐπίπνοια τῆς Θείας Χάριτος, συντάσσουν τούς Ὅρους καί τούς Κανόνες.  Καί εἶναι αὐτή ἡ ἄκτιστος Χάρις καί ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κάνει τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας «θείους» καί «Ἱερούς», πού σημαίνει τόν ἀμετακίνητο καί ἀσάλευτο χαρακτήρα τους.
.   Ἐπανερχόμενοι στό συνέδριο πιστεύουμε ὅτι αὐτή ἡ στενόμυαλη καί γκρινιάρικη ἀντιμετώπιση τῶν Ἱ. Κανόνων ἐκ μέρους τῆς πλειονότητος τῶν εἰσηγητῶν ὀφείλεται στό γεγονός ὅτι δέν βλέπουν τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή σύνταξη τῶν Ἱ. Κανόνων, ὅπως τήν βλέπουν οἱ θεοφόροι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι διακηρύσσουν: «ξ νός γάρ παντες [διαχρονικά οἱ ἀπόστολοι, οἱ Οἰκουμενικές καί τοπικές Σύνοδοι, οἱἐπί μέρους ἅγιοι Πατέρες]  καί το ατο Πνεύματος αγασθέντες, ὥρισαν τά συμφέροντα»˙ ὅτι δέν νιώθουν καμμιά εὐγνωμοσύνη στό Θεό καί καμμιά χαρά πνευματική, παρόμοια ἔστω, μ΄ αὐτήν τήν ἀπροσμέτρητη χαρά πού ἔνιωθαν οἱἅγιοι Πατέρες, ὅταν ἔγραφαν γιά τούς Ἱ. Κανόνες: «Ὑποδεχόμαστε μέ χαρά («ἀσμένως») τίς ὑποδείξεις τῶν κανονικῶν διατάξεων  καί μαζί μέ τό θεοφάντορα Δαβίδ ψάλλουμε πρός τόν Δεσπότη Θεό: «μέ τήν ὁδό τῶν μαρτυρίων σου -δηλ. μέ τούς Ἱ. Κανόνες- χάρηκα καθώς θά χαιρόμουν, ἄν εἶχα ὅλα τά πλούτη τοῦ κόσμου… Ὅπως οἱ στρατιῶτες πού βρίσκουν πολλά λάφυρα, παρόμοια καί ἐμεῖς [οἱ Πατέρες] νοιώθουμε πολλή ἀγαλλίαση γιά τούς ἱερούς Κανόνες, καί μέ ἀπέραντη χαρά[1] τούς ἐναγκαλιζόμαστε καί ὅλους τούς ἐπικυρώνουμε, ὥστε νά μένουν ἀσάλευτοι…» (Κανών Α´ τῆς Ζ´ Οἰκ. Συνόδου, Πηδάλιον, σ. 322)
.    Χωρίς πίστη στήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, χωρίς τή χαρά πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί δίχως εὐγνωμοσύνη πρός τό Θεό γιά τή δωρεά τῶν Ἱ. Κανόνων ἀνοίγεται ἕνας κατήφορος στή σκέψη καί τό λόγο τῶν κκ εἰσηγητῶν-καθηγητῶν. Ἔτσι ἀκολουθεῖ:

Α) Ἡ ἀπαξίωση τῶν Ἱ. Κανόνων.

.    Ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος εἶπε ὅτι ἡ σημερινή ἐποχή «φέρνει στό προσκήνιο ἀμείλικτα ἐρωτήματα γιά τήν αθεντικότητα …τό status καί τή σωτηριολογική ξία καί σκοπιμότητα τν ερν Κανόνων.
.   Ὁ κ. Σταῦρος Γιαγκάζογλου ζητεῖἀποκατάσταση τῆς κανονικς παράδοσης πού προσέλαβε πλεστες σες πλαστογραφίες.
.    Ὁ κ. Κονιδάρης εἶπε πώς ὑπάρχουν Κανόνες, οἱ ποοι δέν προσφέρονται πλέον  γιά τή σημερινή πραγματικότητα.
.    Ὁ Ρουμάνος Patriciu Vlaicu μίλησε γιά μουσεο κανονικς παράδοσης, που παγορεύεται νά γγίξετε τιδήποτε.
.     Ἡ κ. Teva Regule μίλησε γιά τούς Κανόνες πού ἀφοροῦν στήν ἔμμηνο ρύση, γιά λίγους σκοτεινούς Κανόνες, τούς ὁποίους οἱ γυναῖκες  βλέπουν προβληματικούς.
.   Ἡ μοναχή Vassa Larin μίλησε γιά τήν προβληματική κατάσταση τν Κανόνων καί ἰσχυρίστηκε ὅτι ἔχει πολλά παραδείγματα Κανόνων …πού δέν μπορον πλέον νά ποκληθον Κανόνες.

Β) Ἡ Κατηγορία ὅτι οἱ Κανόνες τυποποιοῦν τή ζωή τῶν πιστῶν καί τῆς Ἐκκλησίας. 

.     Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἰγνάτιος ὑπεννόησε ὅτι μέσῳ τῶν Κανόνων προσφέρεται μιά φορμαλιστική βίωση τς λήθειας ἡ ὁποία περιορίζει τήν ἐλευθερία τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.
.    Ὁ π. Γρηγόριος Παπαθωμᾶς, ὅσους ὑπεραμύνονται τοῦ ἀσαλεύτου χαρακτῆρος τῶν Κανόνων  τούς χαρακτηρίζει κανονολάτρες  καί ζηλωτές το κανονικο φορμαλισμο,
.    ἐνῷ ὁ Ρουμάνος Radu Preda εἶπε ὅτι «πολλοί δογματικοί τῆς Ἐκκλησίας υἱοθετοῦν …ἕνα φορμαλισμό καί μαξιμαλισμό πού σκοτώνει , τι ζωντανό στήν κοινότητα τῆς πίστης.

Γ) Ἡ βλασφημία ὅτι οἱ κανόνες εἶναι κάτι ξεπερασμένο, ἀπηρχαιωμένο πού χρειάζεται μεταβολές καί ριζικές διορθώσεις.

.    Ὁ  R. Preda εἶπε πώς ὅ,τι ἔχουμε μπροστά μας εἶναι κάτι παρωχημένο, τό ποο δέν χει καμμιά σχέση μέ τό σήμερα καί ὅτι εἶναι πέρ μις δημιουργικς προσέγγισης.
.    Ὁ π. Δημήτριος Μπαθρέλλος εἶπε ὅτι οἱ κανόνες πτονται πολλν θεμάτων καί ντιμετωπίζουν πολλά καί διάφορα προβλήματα, λλοτε περισσότερο καί λλοτε λιγότερο πιτυχς. ὅτι «οἱ κανόνες εἶναι

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Ο "ορθόδοξος" Μητροπ. Σύρου προς Παπικο: Σεβασμιώτατε(!) αδελφέ(!!) Φραγκίσκε(!!!)

Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος προς νέο Παπικό “επίσκοπο” Σύρου Πέτρο:

Σᾶς προσφέρομεν την Ἀρχιερατικήν ταύτην Μίτραν. ΑΞΙΟΣ!

Με αυτον τον  Επισκοπο επικοινωνείτε σιγονταροοικουμενιστές! Αυτη ειναι η ΝΕΑ εκκλησια που οραματιζεσθε! Μπραβο σας!!!

 ΠΡΟΣΛΑΛΙΑ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΥ
 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ
  ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΣΥΡΟΥ
  ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ κ. ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

 Σεβασμιώτατοι, Πανοσιώτατοι, Σεβασμιώτατε δελφέ κ. Φραγκσκο,

κ μέρους τς ρθοδόξου κκλησίας τς Σύρου καί το φιλοθέου καί φιλευσεβος πληρώματός ατς, συμμετέχομεν σήμερον ες την χαράν τς δ Ρκαθολικς δελφςκκλησίας πί τῇἀνακηρύξει καί χειροτονί το νέου πισκόπου ατς, Σεβασμιωτάτου κ. Πέτρου Στεφάνου, ὁὁποος, ς Πέτρος Β΄ γκαθίσταται Ποιμήν καί Πνευματικός Πατήρ τν ν Σύρ, Θήρ καί Κρήτ  Ρωμαιοκαθολικν, ες διαδοχήν το λευκανθέντος καί ναλωθέντος ες τήν πιτέλεσιν τς καλλικάρπου  διακονίας του Σεβασμιωτάτου κ. Φραγκίσκου Παπαμανώλη.
πιτρέψατέ μου, μως, πρίν  συγχαρμεν τόν Σεβασμιώτατον δελφόν Πέτρον, νάπευθυνθμεν πρός σς, Σεβασμιώτατε δελφέ καί νά επωμεν τι καθώς πάρχουν  «δελφοί κ κοιλίας καί δελφοί κ καρδίας», ες τό τίμιον πρόσωπόν σας νεγνωρίσαμεν καί ναγνωρίζομεν να δελφόν πό καρδίας, μέ τόν ποον μς συνδέουν ριστοι καί άδιάπτωτοι δεσμοί κοινς καί δελφικς συνοδοιπορίας, ο ποοι σφυρηλατήθησαν ν μέσ δυσκολιν λλά καί λπίδων καί τούς ποίους σες πρτος θεμελιώσατε, τε κατά τήν φιξίν μας ες Σύρον, τόν ανουάριον το 2002, τόν πρτον σπασμόν παρ’ μν δέχθημεν.
Προσευχόμεθα τά τη σας νά εναι τι πολλά, γιεινά καί ελογημένα παρά Κυρίου!
Σεβασμιώτατε δελφέ Πέτρε,
  πρό 20 τν έδέχθητε τήν ες Διάκονον καί Πρεσβύτερον χειροτονίαν διά χειρν το σημερινο μέσου προκατόχου σας Σεβασμιωτάτου κ. Φραγκίσκου, ὁὁποος καί ντός λίγου θά σς χειροτονήσει, μετά τν νταθα συνεπισκόπων του, πίσκοπον τν ΡΚαθολικν Σύρου, Θήρας καί Κρήτης. 
Χαίρομεν, διότι εσθε προσωπικότης γνωστή καί γαπητή ες μς καί τούς ρθοδόξους τς Σύρου,  δέ μέχρι σήμερον ν διακρίσει καί συνέσει διακονία σας σς χει καταξιώσει ες την συνείδησιν το πληρώματος τς Σύρου.
Ἡἐπιλογή σας ς νέου πισκόπου,  ποος κατάγεται πό τήν  Σύρον, ν συνδυασμ μέ τό δεδομένον τι γνωρίζομεν ὁἕνας τόν λλον καί τήν κκλησίαν του, άποτελε γγύησιν τι θά συνεχίσετε τό ργον, τό ποον  κατά πάντα ξιος Προκάτοχός σας πετέλεσεν, διά χειρν το ποίου σς προσφέρομεν τήν ρχιερατικήν ταύτην Μίτραν, παφιέμενοι ες τήν κρίσιν καί την βούλησιν ατο νά περικοσμήσει, μετ’ ο πολύ, δι’ ατς τήν κεφαλήν σας, μέ τήν λόθερμον καί λοκάρδιον εχήν νά μην εναι  ποτέ κάνθινος στέφανος, λλά πάντοτε κορυφαον σημεον  ποιμαντικς διακονίας, λαμπρυνομένης δι’ ργων γάπης καί κοινωνικς εποιας.
ΑΞΙΟΣ!
   Πηγή: "Ακτίνες", Amen

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου