Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

ΟΛΟΙ οι παρακατω ρασοφοροι "εχουν αφοσιωσιν τυφλην και πιστοτητα απεριοριστον και ευγνωμοσυνην δια βιου" εις τον Αρχιαιρεσιαρχην τους..


ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ,

ΟΙ ΝΑΙΝΑΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΛΙΣΤΑΔΕΣ 

ΤΟΥ ΑΡΧΙΑΙΡΕΣΙΑΡΧΟΥ 

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

Ουδεποτε ακουσαμε, να ειπαν 

εστω και ενα ΟΧΙ 

στον Αρχιαιρεσιαρχη.

Ολα ειναι ΟΜΟΦΩΝΑ.

Πουθενα δεν διαφωνουν μαζι του.

Ακομα και, στις διακηρυττομενες 

γυμνη τη κεφαλη, Αιρεσεις του.

Oι ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, μας επιτασσουν, 

ΜΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, 

ως απο Οφεως.
 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ 

                       ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ





Αναγινώσκουμε στην ακολουθία των κεκοιμημένων: «Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ο τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας και ζωήν τω κόσμω σου δωρησάμενος…..» (Αποστολική Διακονία, σελ. 55). 
 Είναι όντως έτσι; 
Δηλ. ο Χριστός, με τον θάνατό του καταπάτησε το θάνατο και κατάργησε τον διάβολο; 
Δηλ. ζούμε στον Παράδεισο και δεν το έχουμε καταλάβει; 
Δεν υπάρχει πλέον διάβολος στη ζωή μας; 
Μακάρι να ήταν έτσι. 
Δυστυχώς, πρόκειται για ένα δογματικό λάθος. 
Ο Χριστός με τον θάνατό του κατάργησε το κράτος του θανάτου, τον δε διάβολο καταπάτησε, αλλά δεν κατάργησε. 
Και γιατί δεν κατάργησε τον διάβολο; Μα γιατί  δεν καταργεί μια ύπαρξη, ούτε δεσμεύει την ελευθερία της ακόμη και για να κάνει το κακό. 
Ο διάβολος θα αυτοκαταργηθεί εκ των πραγμάτων, διότι δεν θα μπορεί να διαβάλει πλέον σε αναστημένα σώματα, όπως μπορεί και διαβάλει σε σαρκικά σώματα. 

Μη έχοντας λοιπόν σκοπό και ύπαρξη, με την πάροδο των αιώνων θα αυτοκαταργηθεί, θα περιέλθει σε αχρηστία και αυτό είναι το χειρότερο μαρτύριο για τον εφευρέτη του κακού. Να μην έχει πεδίον δράσεως. 
Αυτό μας το λένε οι άγιοί μας (Γρηγόριος Νύσσης και Μάξιμος Ομολογητής). Μάλιστα, ο Νύσσης Γρηγόριος δε δίστασε να γράψει, ότι ο Χριστός ελευθερώνει όχι μόνο όλους τους ανθρώπους από την κακία αλλά θεραπεύει ακόμα και τον ίδιο τον «εφευρετή» της κακίας: «τον τε άνθρωπον τες κακίας ελεύθερον και αυτόν τον τες κακίας ευρετήν ιώμενος». 
Ριζοσπαστική μαρτυρία, πλην όμως κανένας δεν τόλμησε να τον «επιτιμήσει» για την μαρτυρία του αυτή.

 Έτσι, με την πάροδο των αιώνων και αυτοκαταργούμενου του διαβόλου παύουν να υφίστανται και οι διαβολές, το κακό καταργείται και μαζί του καταργείται και η μνήμη του κακού και επομένως και η εξ αυτής οδύνη. 
Οι κολασμένοι, οι οποίοι δεν ήθελαν να δουν Θεού πρόσωπο, θα εξακολουθήσουν να μην το βλέπουν -δική τους η επιλογή- πλην όμως θα αισθάνονται τη θεία παρουσία, ως «πυρ καταναλίσκον».

Για του μη κολασμένους όμως, η «ανάσταση ζωής» θα συνεχίζεται και θα συνεχίζεται αενάως, χωρίς να έχει τέλος, όπως θαυμάσια το παρουσιάζουν οι άγιοι Πατέρες (Μάξιμος Ομολογητής και Γρηγόριος Παλαμάς). 
Όποιος, εν ζωή, είχε εισέλθει στο στάδιο της καθάρσεως και μετανοίας, άσχετα αν τελείωσε το στάδιο αυτό, αυτός θα προχωρεί από αγιασμό σε αγιασμό και από χάρη σε χάρη, γιατί η αρετή δεν έχει τέλος. 

Ο άγιος Μάξιμος ορμώμενος από το τρίπτυχο του Ωριγένη για κίνηση-γένεση-στάση, το μετασχηματίζει σε γένεση-κίνηση-(αεικίνητη) στάση, όπου αυτή η στάση θα είναι μια διαρκής κίνηση. Το ίδιο πρεσβεύει και ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, όπου αναφέρει τον μέλλοντα αιώνα, ως άληκτο, δηλ. που δεν έχει τέλος, όχι μόνο ως προς το χρόνο, αλλά και ως προς την προσθήκη χαρισμάτων.

Αυτό το τελευταίο το προγεύονται από τώρα και οι κεκοιμημένοι, οι οποίοι είχαν μπει στο στάδιο της καθάρσεως και μετανοίας. 
Μεταλαμβάνουν και αυτοί σε κάθε τέλεση της θ. κοινωνίας: «Οι ψυχές οι απαλλαγμένες από το σώμα έχουν ένα πλεονέκτημα σχετικά με τον αγιασμό, απέναντι σ’ εκείνες που ζουν με σώμα. 
Διότι καθαρίζονται και παίρνουν άφεση αμαρτιών με τις ευχές των ιερέων και τη μεσιτεία των τιμίων δώρων όχι λιγότερο από τους ζώντες» (άγιος Νικόλαος Καβάσιλας).

Επομένως, η αεικίνητη στάση και η στάσιμη κίνηση θα συνεχίζεται για όλους δικαιωμένους και κολασμένους, χωρίς να υπάρχει σύμπλεξη των μεν με τους δε, όπου οι πάντες θα βρίσκονται σε κάποια «μονή» και θα μετακινούνται «από μονή σε μονή», καθότι «εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν» (Ιω. 14. 2). 
Ακόμη και οι κολασμένοι θα μετέχουν διαβαθμίσεων, χωρίς όμως ποτέ να μετέχουν της μέθεξης του Θεού. 

IΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ


ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ ΕΝΩ  ΕΜΕΙΣ 

ΚΥΝΗΓΑΜΕ  «ΜΑΓΙΣΣΕΣ»  


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης





Εφημερίδα Sabah, 21 Φεβρουαρίου 2014, ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. «Για άλλη μια φορά τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη F16 που εκτελούσαν «εκπαιδευτική» πτήση πάνω από τον «διεθνή» εναέριο χώρο του Αιγαίου παρενοχλήθηκαν από ελληνικά και μάλιστα τα ελληνικά εγκλώβισαν τα τουρκικά με άμεσο κίνδυνο να βληθούν». Φυσικά η ανακοίνωση δεν αναφέρει τις ανυπολόγιστες συνέπειες που θα μπορούσε να έχει μια τέτοια εξέλιξη, ένα τέτοιο τυχαίο γεγονός στην «καυτή» ζώνη του εναέριου χώρου του Αιγαίου.

Το τελευταίο επεισόδιο είναι συνέχεια μιας σειράς άλλων παρομοίων επεισοδίων. Στις 4/2 πάλι με ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου οι Τούρκοι υποστήριξαν  ότι ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη παρενόχλησαν τέσσερις φορές  τα τουρκικά F16 που εκτελούσαν «ερευνητικές» πτήσεις σε «διεθνή» εναέριο χώρο, σύμφωνα πάντα με τις τουρκικές απόψεις. Το πιο «ενοχλητικό» για τους Τούρκους, τα ελληνικά εγκλώβισαν για άλλη μια φορά στα ραντάρ τους τα τουρκικά τα οποία στοχοποιήθηκαν  προκαλώντας μεγάλη ένταση πάνω από τον εναέριο χώρο του Αιγαίου. Η νέα αυτή ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου είχε έρθει  λίγες μέρες μετά την τελευταία, στις 3/2, όπου πάλι σύμφωνα με τους Τούρκους, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη παρενόχλησαν τα τουρκικά προκαλώντας ξανά ένταση. Τα εκπληκτικό μέσα σε δέκα μέρες, τρεις παρόμοιες ανακοινώσεις. Φαίνεται πως το τουρκικό Γενικό Επιτελείο αποφάσισε να καλύψει, φυσικά πάντα με την τουρκική εκδοχή, το «σκοτάδι» της ελληνικής ενημέρωσης πάνω σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα.  Άλλωστε τώρα τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν «μεγάλο έργο» να εκτελέσουν κυνηγώντας τις «μάγισσες» της Χρυσής Αυγής!

Δεν είναι άσχετο με όλη αυτή την κατάσταση που ίσως δείχνει τις προθέσεις κάποιων κύκλων της  Άγκυρας να εξάγουν την μεγάλη εσωτερική της κρίση προς τα δυτικά και οι πρόσφατες πληροφορίες που έρχονται πάλι από το  τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού, (Haberler.com 1/1/2014), που αναφέρουν ότι η Τουρκιά θα αναπτύξει δύναμη από δέκα ολοκαίνουργια μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου, GİHA, παραγωγής της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, Aselsan, τα οποία θα κάνουν περιπολίες σε όλο το μήκος και το πλάτος του Αιγαίου. Με λίγα λόγια η Τουρκία προχωρεί στην μόνιμη εγκατάσταση δέκα κατασκοπευτικών αεροσκαφών που θα παρακολουθούν και θα κάνουν συνεχείς αναφορές στο τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού όλων των ελληνικών κινήσεων στο ελληνικό Αιγαίο.

Τι γινεται στο Μπραζαβιλ του Κογκο; Τι γινεται με το πατριαρχειο Αλεξανδρειας;

Το Ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος» (L'orphelinat "Saint Eustache")


Καραμάτσκος Δημήτρης
Μάστερ Θρησκειολογίας
                                          (Traduction en Français ci-dessous)
      
  
Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε στο Κονγκό (Brazzaville) στην πόλη Dolisie, στο ορφανοτροφείο, το οποίο η αγάπη του π. Θεολόγου δημιούργησε. Το Dolisie απέχει 160 χιλιόμετρα από την πόλη Pointe Noire, όπου βρίσκεται η έδρα της ιεραποστολής του δικού μας Κονγκό (Brazzaville) και για να φτάσει εκεί κανείς περνάει μέσα από δάση πανέμορφα, ζούγκλες απέραντες. Το ορφανοτροφείο μας είναι μια κυψέλη με 28 ψυχές αξιαγάπητες, με μικρά και μεγάλα παιδιά ηλικίας 7 μέχρι 16 ετών. Όλα φοιτούν στο σχολείο, που βρίσκεται στον ίδιο χώρο, δημιούργημα και αυτό της αγάπης του π. Θεολόγου.
  
  Το Ορφανοτροφείο έχει παιδιά ορφανά και από τους δύο γονείς και το καθένα έχει την προσωπική του πικρή ιστορία. Βρίσκεται στον ίδιο χώρο, στην ίδια αυλή, με την Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης και το σχολείο «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ». Είναι μια φωλιά που την ευλογεί ο Θεός και της έχει δοθεί το όνομα του Αγίου Ευσταθίου. Ο π. Θεολόγος, του οποίου είναι δημιούργημα, είναι ο πνευματικός πατέρας των παιδιών, αυτός που φροντίζει για τα πάντα,  για την οργάνωσή του,  για τις υλικές και πνευματικές τους ανάγκες και τα παιδιά τον έχουν σαν πραγματικό πατέρα τους. Είναι συγκινητικό να τα βλέπεις τα μικρά να προστρέχουν στον π. Θεολόγο, μόλις τον βλέπουν και το καθένα να του ζητάει ό,τι του λείπει, ό,τι έχει ανάγκη, όπως κάνουν τα παιδιά με τον πατέρα τους ή απλά για να τα ευλογήσει, να τους μιλήσει, να τον χαιρετήσουν. Έζησα συγκινητικές στιγμές στο ορφανοτροφείο, όπου παρέμεινα και κοιμόμουν σε ένα δωμάτιο δίπλα στα  δωμάτια των παιδιών. Από την πρώτη στιγμή που πήγα εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον για τη βυζαντινή μουσική, όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα.
 
    Όταν πήγα την πρώτη φορά, τον Ιούνιο, άρχισα μαθήματα βυζαντινής μουσικής, γιατί ενώ είχαν ενδιαφέρον για τη μουσική της Εκκλησίας δεν είχαν τις γνώσεις. Τους έδωσα ό,τι είχα μαζί μου από πλευράς μουσικής, τα έγραψαν σε CD στα  κινητά τηλέφωνα όσα είχαν, σε φτηνά mp3 player, σε μαγνητόφωνα και από το επόμενο πρωί και κάθε μέρα ξυπνούσα με ελληνική βυζαντινή μουσική, ενώ τη μουσική συνόδευαν χαρούμενα παιδικά στόματα, που έψαλλαν ελληνικούς ύμνους, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα. Βούιζε το ορφανοτροφείο. Δέθηκα μαζί τους. Η αγάπη τους για την ελληνική γλώσσα είναι εντυπωσιακή. Τα παιδιά του ορφανοτροφείου είναι οι ιεροψάλτες της ενορίας της Αγίας Ειρήνης και πολλά τροπάρια τα ψάλλουν στα ελληνικά, έστω και αν αγνοούν τη γλώσσα, όπως φαίνεται και από τα ηχογραφημένα στιγμιότυπα στο τέλος αυτής της ανάρτησης.
  
  Βλέπει κανείς σε κάθε στιγμή ότι τα παιδιά αισθάνονται πως η  ζωή τους εξαρτάται σε αυτό το στάδιο από εμάς αποκλειστικά. Οι ανάγκες τους πολλές, δεν μπορούμε εμείς στην Ελλάδα να φανταστούμε τι σημαίνει φτώχεια, τι σημαίνει έλλειψη και των στοιχειωδών ακόμη, ιδιαίτερα για τα φτωχά παιδιά της Αφρικής. Τα Χριστούγεννα που πέρασαν ήμουν στο ορφανοτροφείο. Έβλεπα τα ορφανά μας να παίζουν με ξύλα και πέτρες, ενώ ένα παιχνίδι (άθυρμα) δεν υπήρχε για τα μικρά παιδιά. Τι χαρά που έκαναν όταν τους μοίραζα καραμέλες ή γλειφιτζούρια που το πλαστικό που απέμενε γινόταν σφυρίχτρα ή όταν τους μοίραζα μπαλόνια. Έβλεπε κανείς τα ορφανά, μικρά και μεγάλα να ενθουσιάζονται, να παίζουν χαρούμενα με  τα μπαλόνια, το παιχνίδι τους, φτωχό αλλά πολύτιμο για τα ορφανά μας. Ευτυχώς υπήρχαν κάποια επιτραπέζια παιχνίδια, που οι κυρίες που τα φρόντιζαν είχαν φυλαγμένα και κάπου-κάπου τα παρουσίαζαν στα παιδιά και έπαιζαν μαζί τους. 

ΑΝΑΠΑΥΣΩΝ ΣΩΤΗΡ ΗΜΩΝ.......






Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον εν ταις αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός, τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια, καί τα ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει φιλάνθρωπε.


Τών απ' αιώνος σήμερον νεκρών, απάντων κατ' όνομα, μετά πίστεως ζησάντων ευσεβώς, μνήμην τελούντες οι πιστοί, τόν Σωτήρα καί Κύριον, ανυμνήσωμεν, αιτούντες εκτενώς, τούτους εν ώρα τής κρίσεως, απολογίαν αγαθήν, δούναι αυτώ τώ Θεώ ημών, τώ πάσαν κρίνοντι τήν  γήν, τής δεξιάς αυτού παραστάσεως τυχόντας εν χαρά, εν μερίδι Δικαίων, καί εν Αγίων κλήρω φωτεινώ, καί αξίους γενέσθαι, τής ουρανίου βασιλείας αυτού.


Ο τώ οικείω αίματι Σωτήρ, βροτούς εκπριάμενος, καί θανάτω σου, θανάτου τού πικρού, εκλυτρωσάμενος ημάς, καί ζωήν τήν αιώνιον, παρασχών τή αναστάσει σου ημίν, πάντας ανάπαυσον Κύριε, τούς κοιμηθέντας ευσεβώς, ή εν ερήμοις, ή πόλεσιν, ή εν θαλάσση, ή εν γή, ή εν παντί τόπω, βασιλείς τε, ιερείς, αρχιερείς, μοναστάς καί μιγάδας, εν ηλικία πάση παγγενεί, καί αξίωσον αυτούς, τής ουρανίου βασιλείας σου.


Τή εκ νεκρών εγέρσει σου Χριστέ, ουκέτι ο θάνατος, κυριεύει τών θανόντων ευσεβώς, διό αιτούμεν εκτενώς, τούς σούς δούλους ανάπαυσον, εν αυλαίς σου, καί εν κόλποις Αβραάμ, τους εξ, Αδάμ μέχρι σήμερον, λατρεύσαντάς σοι καθαρώς, πατέρας καί αδελφούς ημών, φίλους ομού καί συγγενείς, άπαντα άνθρωπον, τά τού βίου λειτουργήσαντα πιστώς, καί πρός σέ μεταστάντα, πολυειδώς, καί πολυτρόπως ο Θεός, καί αξίωσον τούτους, τής ουρανίου βασιλείας σου.


Θρηνώ καί οδύρομαι, όταν εννοήσω τόν θάνατον, καί ίδω εν τοίς τάφοις κειμένην τήν κατ' εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μή έχουσαν είδος, Ώ τού θαύματος! τί τό περί ημάς, τούτο γέγονε μυστήριον. πώς παρεδόθημεν τή φθορά; πώς συνεζεύχθημεν το θανάτω; Όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται, τού παρέχοντος τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν.

Όταν Μοναστήρια και Ιερωμενοι βαδίζουν «χέρι-χέρι» με τη Ν. Τάξη και τον Οικουμενισμό!

Και οι Ιερείς πρέπει να πάρουν θέση

στο ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται… 

Πηγή: agonasax

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μέσα σ’ αυτήν την «Τάξη» (Νέα Τάξη) βαδίζουν «χέρι-χέρι»: Οι κορυφές του κυβερνητικού οικοδομήματος και οι κορυφές των διαχειριστών της Ορθοδοξίας…Και οι Ιερείς πρέπει να πάρουν θέση στο ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται…


Όταν κάποιος παπάς σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στο κατεστημένο και στον εφιάλτη της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, τότε τα σκυλιά του καθεστώτος (πολιτικά, δημοσιογραφικά, ακαδημαϊκά), ιδιαίτερα τα «προοδευτικά» και «αριστερά» σκυλιά (οι «φωταδιστές») ρίχνονται επάνω του, σαν λυσσασμένες ύαινες, να τον κατασπαράξουν: Τότε θυμούνται το «σκοταδισμό» της Εκκλησίας…

Τότε μας γανώνουν τον εγκέφαλο με το «κλασσικό» κλισέ: Οι παπάδες δεν πρέπει να ασχολούνται με την …πολιτική!!!

Όταν, όμως, οι κορυφές της Εκκλησίας (οι γραφειοκράτες διαχειριστές του «δόγματος») ευλογούν το καθεστώς και τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, τότε αποκαθίσταται η «τάξη»: Η Εκκλησία μπορεί να μιλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ αρκεί η πολιτική της γλώσσα να ταυτίζεται με τον κυρίαρχο καθεστωτικό λόγο, αρκεί αυτή η γλώσσα να «ευλογεί» τους ληστές και δήμιους των λαών…




Όταν, π.χ. ο Πατριάρχης υμνεί το πλανητικό κτήνος (ΗΠΑ) και συναγελάζεται με το «πνευματικό» ισοδύναμο της Νέας Τάξης

(τον πάπα) τότε τα στόματα των «προοδευτικών» και «φωταδιστών», κάθε χρώματος, κλείνουν…

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος συναγελάζεται και υμνεί τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα (Γαπ-Ιερώνυμος) τότε δεν υπάρχει …αταξία, αλλά …ομαλότητα: Της Νέας Τάξης…

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ... «ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ» ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ»

 

ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
INTERORTHODOXASSOCIATION «ST. PAUL THE APOSTLE»
Δι’ ἀλληλογραφίαν : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23 Β, ΑΘΗΝΑΣ 10557
Τηλ. 0030 2103254321-2, fax 3236978, e-mail: fot_gram@otenet.gr, ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
ΑΦΜ 090208446 ΣΤ΄ ΔΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΠΕΙΓΟΝ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ
ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
ΚΑΙ «ΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΙ» ΑΕΤΟΝΥΧΗΔΕΣ
ΚΑΙ «ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ» ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ
Ἀπὸ τότε εἶχε ἀρχίσει ὁ διωγμὸς τοῦ Σεβ. Ἀρτέμιου!


21.2.2014 Γ.Ι.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μᾶς «κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου» μὲ τό : «μεῖζων πασῶν τῶν ἀρετῶν ἐστι ἡ διάκρισις» καθὼς καὶ ὁ Φωκυλίδης (5ος αἰώνας π.Χ., Ἀρχαῖος Ἕλληνας ποιητὴς ἀπὸ τὴν Μίλητο) μὲ τό : «Μηδενὶ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μύθον ἀκούσῃς», δηλαδή «ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται νὰ βγάζῃ κάποιος συμπεράσματα γιὰ κάτι, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἔχει ἐξετάσει τὴν ὑπόθεσι ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές.


Ἐπειδὴ μερικὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως ἄθελά τους ἢ σκοπίμως γίνονται ὁδοστρωτῆρες καὶ ἐμμέσως βλάπτουν τὴν κοινωνία ἀντὶ νὰ τὴν ὠφελοῦν, ἀναγκαζόμαστε νὰ ξεκαθαρίσουμε καὶ πάλι τὴν θέσι μας ἐπαναλαμβάνοντας περιληπτικῶς τὸ ἱστορικὸ τοῦ «Ἑλληνογιουγκοσλαβικοῦ Συνδέσμου ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος» καὶ μετέπειτα «Διορθόδοξος Σύνδεσμος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος»:

1. Βλέποντας ἀπὸ τὴν Βόννη Γερμανίας, ὅπου καὶ ἡ ἕδρα τῆς ἐπιχειρήσεώς μας, ὅτι οἱ παπικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες βοηθοῦσαν μαζικὰ τοὺς Κροάτες καὶ τοὺς μωαμεθανοὺς καὶ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι οὐδεμιᾶς βοήθειας ἐτύγχαναν, ἀπεστείλαμε στὸ Πατριαρχεῖο Βελιγραδίου ἀμεταχείριστα κουστουμάκια, γιὰ ἀγόρια καὶ κορίτσια.

2. Τὰ δείγματά μας, 10 μεγάλα πακέτα, μᾶς τὰ ἐπέστρεφαν ἀπὸ τὰ σύνορα πίσω, λόγῳ τοῦ ὅτι ὑπῆρχε ἐμπάργκο πρὸς τὴν Σερβία. Ἐμεῖς τὰ ἀποστέλλαμε πάλι δηλώνοντας ὅτι εἶναι καθαρὴ ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια γιὰ τὰ ὀρφανὰ παιδιά. Μὴ ἀνεχόμενοι αὐτὴ τὴν ἐλεεινὴ συμπεριφορὰ τῶν συνοριακῶν Γερμανῶν, ἀναγκάσθηκα καὶ ἀπέστειλα τέλεξ στὸν Γερμανὸ Ὑπουργὸ τῶν Ἐξωτερικῶν μὲ τὸ ἑξῆς κείμενο: «ποῖα φασιστικὰ κατάλοιπα δὲν ἐπιτρέπουν σὲἕνα Ἕλληνα δημοκράτη (καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ Καλάβρυτα, ὅπου τὴν 13.12.1943 ὅλοι οἱἄρενες ἀπὸ 13 ἐτῶν καὶἄνω ἐσφαγιάσθησαν καὶὅλα τὰ οἰκήματα μέχρι καὶ οἱἘκκλησίες ἔγιναν στάκτη), καθ᾿ἥν στιγμὴν οἱ πάντες ἐξοπλίζουν τοὺς πάντες, διὰ νὰἀλληλοσπαραχθοῦν;».

3. Τελικῶς συμφώνησε ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν μαζί μας ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Βελιγραδίου δὲν εἶναι κράτος, γιὰ νὰ ἰσχύῃ τὸ ἐμπάργκο ἐναντίον τῆς Σερβίας, ἀλλὰ εἶναι τὸ ἀνώτατο πνευματικὸ καθίδρυμα, τὸ ὁποῖο εὑρίσκετο ἐν διωγμῷ ἀπὸ τοὺς κομμουνιστές. Τὰ πακέτα μας ἔφθασαν τελικὰ στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας, εἶδαν ὅτι πρόκειται περὶ καινούριων κουστουμιῶν μεγάλης ἀξίας καὶ «κρεμάστηκαν» ἐπάνω μας καὶ μᾶς ἐζητοῦσαν πανάκριβα φάρμακα διὰ καρκίνο, λευχαιμία καὶ λοιπὰ ἀγαθά.

4. Ὅταν διαπιστώσαμε ὅτι οἱ ποσότητες αὐτῶν ποὺ μᾶς ζητοῦσαν πολλαπλασιάζονταν, σκεφθήκαμε ὅτι μόνοι μας δὲν θὰ τὰ «βγάζαμε πέρα» καὶ ἀναγκασθήκαμε νὰ ἔλθουμε στὴν Ἀθήνα νὰ ἐπιστρατεύσουμε ὅλους τοὺς συγγενεῖς, φίλους καὶ γνωστούς, ὡς π.χ. τὸν τέως Πρόεδρο Ἀκαδημίας καὶ τέως Ὑπουργὸ ἀείμνηστο Γεώργιο Μερίκα, τὸν τέως Πρόεδρο Ἀκαδημίας ἀείμνηστο Καθηγητὴ Σόλωνα Κυδωνιάτη, τὸν ταπεινὸ καὶ εὐλαβῆ διεθνοῦς φήμης Καθηγητὴ Γεώργιο Δαΐκο, τὸν Καθηγητὴ τῆς καρδιολογίας κ. Παῦλο Τούτουζα καὶ ἑκατοντάδες ἄλλες προσωπικότητες καὶ ἐζητήσαμε τὴν ἔγκρισι τοῦ Ἑλληνογιουγκοσλαβικοῦ Συνδέσμου ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, ἡ ὁποία μᾶς ἐδόθη μὲ τὴν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3585/1994 ἀπόφασιν τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν.

5. Ἔτσι κατορθώναμε, ὀργανωμένοι, νὰ ἀποστέλουμε νταλίκες καὶ βαγόνια ὁλόκληρα (μέχρι 18 φορτία ἡμερησίως) μὲ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες στὴν Κράϊνα, Βοσνία, Ἑρζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία κ.λπ.
Σὰν Διορθόδοξος Σύνδεσμος ἔχουμε ἀποστείλει ἄνω τῶν 75.000 τόννων ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας στὴν Σερβία, Ρουμανία, Ρωσσία, Γεωργία, Οὐκρανία, ἱεραποστολὲς στὴν Ἀφρικὴ καὶ τὰ τελευταῖα ἔτη στην Ἑλλάδα μας.

6. Ὑπήρξαμε ἡ πρώτη ἀνθρωπιστικὴ ὀργάνωσις Μὴ Κερδοσκοπικοῦ Χαρακτῆρος, ὅπως τὸ συνημμένο ἔγγραφο ὑπ᾿ ἀριθμ. 278281/24.6.2010.

7. Ἀρχικῶς ἐλάβαμε πορτοκάλια ὑπερπαραγωγῆς Ἑλλήνων καλλιεργητῶν, τὰ ὁποῖα ἐπιδοτοῦσαν οἱ Βρυξέλλες καὶ τὰ ἀποστέλλαμε στὴν Βοσνία, Ἑρζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο καὶ Σερβία, οὐδεμία ἀνάμειξι ἔχοντες μὲ τὰ οἰκονομικά. Οἱ Ἕλληνες καλλιεργητὲς ἐπληρώνονταν ἀπὸ τὸ ΟΠΕΚΕΠΕ τοῦ Ὑπουργείου Γεωργίας μὲ χρηματοδότησι τῶν Βρυξελλῶν.

8. Ἐν τῷ μεταξὺ ἄλλοι, ἔχοντες κομματικὴ ταυτότητα ἢ συνδικαλιστικὴ ἰδιότητα, παροτρύνονταν ἀπὸ τοὺς ἰθύνοντες Ὑπουργείων, Δημοσίων Ὀργανισμῶν καὶ λοιποὺς παράγοντες νὰ ἐπιστρατεύσουν συγγενεῖς καὶ φίλους τους καὶ νὰ συστήσουν Μ.Κ.Ο., γιὰ νὰ λαμβάνουν τεράστια ποσὰ ἀπὸ Ὑπουργεῖα Ἐξωτερικῶν, Γεωργίας, Πολιτισμοῦ, ΠΡΟΠΟ κ.λπ., κ.λπ.

9. Τόση πολύ «φιλανθρωπία» εἶχαν τὰ διάφορα «λαμόγια», οἱ ἀετονύχηδες καὶ οἱ «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς διαφόρων κομματικῶν παρατάξεων, ποὺ ἔπεσαν σὰν «κοράκια» νὰ κατασπαράσουν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατου φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, διατεινόμενοι ὅτι θὰ ἔσωζαν δῆθεν τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀνίσχυρους λαοὺς μὲ τὰ πλέον ἀπίθανα φανταστικά καὶ ἀπατηλά τους προγράμματα σὲ κάθε εἴδους τομέα.

10. Ὅλοι αὐτοὶ οἱ «κομπιναδόροι» καὶ οἱ «λαίμαργες βδέλλες» «ἔστησαν» φαγοπότι γιὰ τὸ συγγενολόι τους καὶ ὅλη τήν «κλίκα» τους καὶ οὔτε 1% τῶν τεραστίων ποσῶν, ποὺ ἐλάμβαναν, δὲν διατίθεντο γιὰ τὸν σκοπό, ποὺ δίνονταν καὶ δὲν προωθοῦνταν στοὺς τόπους προορισμοῦ. . .

11. Πέραν τῶν τεραστίων ποσῶν, ποὺ ἐλάμβαναν αὐτὰ τὰ «λαίμαργα» ὄρνεα, ἐλάμβαναν καὶ διατηρημένα πρὸς βρῶσιν ἀγαθά, ὡς π.χ. τυριά, ἐλαιόλαδο, ἐλιές, κονσέρβες φρούτων, ἀλλαντικά, ρύζι, ὄσπρια, κοτόπουλα κατεψυγμένα κ.λπ., κ.λπ.

12. Γιὰ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀγαθά, ποὺ ἔλαβε ἡ Ἀλληλεγγύη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (78.000.000 € εἰς εἶδος) καὶ πολλὲς ἄλλες ὀργανώσεις δὲν τὰ προωθοῦσαν στοὺς τόπους προορισμοῦ τους, ὅπως ἐπανειλημμένως ἔχουμε καταγγείλει στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν καὶ ἀλλοῦ, ἀλλὰ δυστυχῶς δὲν ἐτυγχάναμε τῆς δεούσης κατανοήσεως, ὄχι μόνο ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀλλὰ φεὺ καὶ ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι τῆς Νέας Δημοκρατίας.

13. Ὄχι μόνο οἱ Ὑπουργοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ συνεργάτες αὐτῶν, ὡς π.χ. ὁ κ. Ἄλεξ Ρόντος ἁρμόδιοι Διευθυντές τῆς ΥΔΑΣ ὡς π.χ. ὁ κ. Φιλιππαῖος ὄχι μόνο δὲν μᾶς ἐνέκριναν τὰ προγράμματά μας, ποὺ θὰ διετίθεντο πραγματικὰ γιὰ ἀνακούφισι δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας πρὸς δόξα Θεοῦ ἀλλὰ καὶ μᾶς εἰρωνεύονταν, ὅταν ἐμεῖς ἐτονίζαμε μὲ ὅλη τὴν δύναμι τῆς ψυχῆς μας ὅτι : «σημασία δὲν ἔχει ἐὰν δίδωνται ποσὰ γιὰ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες, ἀλλὰ ἐὰν πραγματικὰ διατίθενται γιὰ αὐτὸ τὸν σκοπὸ καὶ προπαντὸς ποῦ καταλήγουν».

14. Κατὰ τὴν ἄποψί μας δὲν εἶναι μόνο οἱ ἔχοντες κομματικὴ ταυτότητα ἢ συνδικαλιστικὴ ἰδιότητα, ποὺ ὑπέβαλαν αἰτήσεις νὰ ἀναγνωρισθοῦν ὡς Μ.Κ.Ο. καὶ ἐλάμβαναν τὰ τεράστια ποσὰ γιὰ δῆθεν προγράμματα ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν καὶ νοσφίζονταν τὸν ἱδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ (βάσει ὁδηγίας τῶν Βρυξελλῶν κάθε μέλος τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης ὄφειλε νὰ διαθέτῃ τουλάχιστον τὸ 0,21 % τοῦ ἀνώτατου ἐθνικοῦ προϊόντος γιὰ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες), ἀλλὰ καὶ συνεργάτες καὶ σύμβουλοι τῶν Ὑπουργῶν, τῶν ἁρμοδίων τῆς ΥΔΑΣ κ.λπ., μέχρι καὶ οἱ Ὑπουργοὶ θὰ εἶχαν τὸ μερίδιό τους σὲ αὐτὸ τόν «χορό» τῶν δεκάδων ἑκατομμυρίων εὐρώ.

15. Ὁ Διορθόδοξος Σύνδεσμος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δὲν ἔλαβε ποτὲ τὴν παραμικρὰ δεκάραν ἀπὸ κανένα Ὑπουργεῖο ἢ κρατικὸ φορέα.

16. Τὸ 1999 οἱ παραγωγοὶ ροδακίνων εἶχαν ὑπερπαραγωγὴ καὶ πέραν τῆς ἀνθρωπιστικῆς βοήθειας μὲ ἐπιδότησι τῶν Βρυξελλῶν, τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν διέθετε 460.000.000 δρχ. γιὰ ἀποστολὴν 2.900 τόννων ροδακίνων ὡς ἐπισιτιστικὴ βοήθεια.



ραγε    στορία  διδάσκει;



 Εἶναι γενικά ἀποδεκτή ἡ ἄποψη ὅτι «ἡ ἱστορία ἐπαναλαμ­βά­νε­ται», ἤ ὅτι «ἡ ἱστορία ἐμφανίζει μία κυκλικότητα καί μία περιο­δι­κό­τη­τα». Στίς μέρες πού ὅλα καταβαραθρώνονται καί ἀποτιμῶνται μόνο μέ οἰκονομικούς ὅρους καί ἰσοδύναμα ἀποτελέσματα, εὐτυχῶς ὑπάρ­χουν ἀκόμα μερικές ὑγιεῖς φωνές, πού διατείνονται ὅτι ἡ ἱστορία μπο­ρεῖ νά μᾶς εἶναι χρήσιμη καί ὠφέλιμη. Καί αὐτό, γιατί ἀποδεχόμενοι τήν κυκλικότητα τῶν ἱστορικῶν γεγονότων καί καταστάσεων καί διδασκόμενοι ἀπό τά λάθη τοῦ παρελθόντος, μποροῦμε νά βελτιώσουμε τούς ὅρους τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.

Ἄραγε ὅμως ἰσχύει αὐτό; Ὑπάρχουν δηλαδή γεγονότα ἤ καταστάσεις, πού ἐπαναλαμβάνονται, ἤ, ἀκόμα καλύτερα, μποροῦμε ἐμεῖς σήμερα νά διδαχθοῦμε ἀπό τόν τρόπο πού ἀντιμετωπίστηκαν παρόμοιες καταστάσεις στό παρελθόν; Ἐμεῖς θεωροῦμε πώς ὄντως ὑπάρχουν ὁρισμένα ἱστορικά γεγονότα πού μποροῦμε νά ἁλιεύσουμε ἀπό τόν ἀπέραντο ὠκεανό τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας, τά ὁποῖα ἀξίζει νά τά ἀναφέρουμε. Καί αὐτό, ὄχι τόσο γιά νά θυμοῦνται οἱ λίγοι παλιοί πού τά ἔζησαν, ὅσο γιά νά τά μαθαίνουμε ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες καί νά συνειδητοποιοῦμε τήν βαριά κληρονομιά λεβεντιᾶς, θάρρους καί ἀγωνιστικότητας πού κουβαλᾶμε στά γονίδιά μας.

Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Ἑλληνικός λαός ὑπέφερε τά πάνδεινα κατά τήν περίοδο τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς. Ἡ οἰκονομία τῆς χώρας, ἡ ὁποία εἶχε ἤδη κλονιστεῖ σοβαρά ἀπό τήν πολεμική ἀναμέτρηση μέ τήν Ἰταλική καί τήν Γερμανική πολεμική μηχανή, κατέρρευσε πλήρως κατά τήν διάρκειά της. Ἡ ἐπίταξη ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα τῶν πρώτων ὑλῶν, καθώς καί ὅλων τῶν ζωτικῆς σημασίας ἐμπορευμάτων καί βιομηχανικῶν προϊόντων, ἐκτίναξε τήν τιμή τους στό ἐσωτερικό τῆς Χώρας στά ὕψη καί ὁδήγησε σέ ἐκρηκτική ἄνοδο τοῦ πληθωρισμοῦ. Αὐτό συνέβη, γιατί οἱ Γερμανικές καί Ἰταλικές δυνάμεις κατοχῆς ἀντιμετώπισαν τά περισσότερα προϊόντα ὡς λάφυρα πολέμου, κατά παράβαση τῶν κανόνων περί ἐπιτάξεων σέ κατεχόμενη χώρα τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου (Κανονισμός τῆς Χάγης τοῦ 1907).

H προστασία τῶν οἰκονομικῶν δομῶν τῶν κατεχόμενων χωρῶν ἤ ἡ διατήρηση τοῦ ἐλάχιστου ἀποθεματικοῦ σέ τρόφιμα καί πρῶτες ὕλες γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ πληθυσμοῦ δέν ἦταν στίς προτεραιότητες τῆς Γερμανίας. Προεῖχε ἡ στήριξη τῆς στρατιωτικῆς της μηχανῆς καί ἡ νίκη της στόν πόλεμο μέ κάθε μέσο, γεγονότα ἀσύμβατα μέ τήν ἱκανοποίηση τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀναγκῶν. Χαρακτηριστική ἦταν ἡ δήλωση τοῦ Γερμανοῦ στρατάρχη Γκέρινγκ: «Καρφί δέν μοῦ καίγεται ὅταν μοῦ λέτε ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῆς ζώνης εὐθύνης σας πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα. Ἀφῆστε τους νά πεθάνουν, ἐφόσον ἔτσι δέν λιμοκτονεῖ κανένας Γερμανός».   

Ἡ ἔλλειψη ὅμως τῶν τροφίμων καί τῶν διαφόρων εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης, ἡ ὁποία ὁδήγησε σέ ἄνθηση τῆς μαύρης ἀγορᾶς, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τό ξέσπασμα ἑνός καταστροφικοῦ λιμοῦ τόν χειμώνα τοῦ 1941 – 1942, ὁπότε καί ὑπολογίζεται πώς χιλιάδες Ἑλλήνων ἔχασαν τή ζωή τους σέ μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀνθρωπιστικές τραγωδίες τοῦ Β΄   Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα μέ τά ἀρχεῖα τῶν κατοχικῶν ἀρχῶν, πού παρουσιάζουν πιό συντηρητικά το μέγεθος τοῦ λιμοῦ, ὁ μέσος ὅρος θανάτων τόν Νοέμβριο τοῦ 1941 τετραπλασιάστηκε ἀπό τόν ἀντίστοιχο τῆς περιόδου 1931 – 1940, ἐνῶ τό διάστημα Ἰανουαρίου 1942 – Μαρτίου 1942 ἑξαπλασιάστηκε. Ἡ ἔκταση ὅμως τῆς ἀνθρωπιστικῆς καταστροφῆς εἶναι ἀκόμη πιό δραματική καθώς ἕνας μεγάλος ἀριθμός θανάτων δέν ἀναφέρονταν στίς τότε ἀρχές, σκόπιμα, προκειμένου τά κουπόνια διατροφῆς πού χρησιμοποιοῦσαν γιά τά συσσίτια, νά χρησιμοποιηθοῦν ἀπό τ’ ἄλλα μέλη τῶν οἰκογενειῶν τους.

Γέρων Πρόκλος - Elder Proclos



 Μερικές συμβουλές, για να μην ξεχνάμε
αυτά που πάντοτε πρέπει να έχουμε κατά νου,
από μιά σύγχρονη αγιασμένη μορφή της Ορθοδοξίας.



ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ Α-ΘΕΩΝ π. Διονύσιος Ταμπάκης




 
Πρόκειται γιὰ ἄρθρο, ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἱερέα ἐπαρχιακῆς ἐνορίας, ὁ ὁποῖος ἀποτυπώνει σ’ αὐτό, λίγο-πολύ, τὶς ἐντυπώσεις του ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν ἐκκλησιαζομένων στὴν ἐπαρχία. Ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχουν ἁλώσει τὰ πάντα. Ἡ Πίστη καὶ ἡ ἡσυχαστικὴ ζωὴ πάει περίπατο, μὲ πρωτεργάτες τοὺς Ποιμένες, ἐκτὸς ὀλίγων.

 
Εάν μπορούσαμε να βάλουμε ταυτόχρονα παράλληλες κάμερες στην καθημερινότητα ενός Ελληνορθοδόξου αστού, ενός  Κομφουκιανού στην Ιαπωνία, ενός Μουσουλμάνου στην νότια Αμερική, ενός Βουδιστή στην Σιγκαπούρη, ενός  Αγγλικανού στο Λονδίνο, ενός Αμερικάνου στην Βαλτιμόρη κ.λ.π., θα είχαμε πράγματι στο τέλος πρόβλημα να ξεχωρίσουμε τις διαφορές στις λεπτομέρειες.
 
 Αφού ξυπνήσουν όλοι σαν να κουβαλάνε σίδερο, (για προσευχή ούτε λόγος! Τι είναι αυτό τρώγεται;) κατευθύνονται σαν τα Ρομποτάκια στην δουλειά τους (αν την έχουν). Οι γυναίκες τους θα κάνουνε αγώνα δρόμου μέχρι να προλάβουνε να βαφτούν επαρκώς και μετά να οδηγήσουνε τα παιδιά τους, ως δυσάγωγον αγέλη, και να τα αποθηκεύσουνε σε κάποιο κοντινό παιδικό σταθμό.
Αφού ρίξουν πολλά γαλλικά εξ αμάξης, θα ρίξουν άλλα τόσα μέχρι να βρούνε πάρκιν.
 
Θα φθάσουν αργοπορημένοι στην δουλειά και πάλι σαν ρομποτάκια θα συνεχίσουν το ιερό τους έργο. Εάν μπορέσουν θα κάνουν την καθιερωμένη κοπάνα, (εδώ ο Έλλην έχει τα πλεονεκτήματα) θα πατήσουν κάποιοι επί πτωμάτων συναδέλφων για να ανέβουν πιο ψηλά, θα χτυπήσουν εάν μπορέσουν και κανένα τυχερόν (ήτοι καμίαν φιλενάδαν )και αφού το ρολόϊ δείξει 3 θα πορευθούν και πάλιν εις την ιεράν των οικία (με τα γνωστά και πάλιν γαλλικά εις τους δρόμους).
 
Ύστερα και αφού φτάσουν καταϊδρωμένοι στο σπίτι και καταβροχθίσουν ασυστόλως  ό,τι βρούνε (αφού η γυναίκα δεν προλαβαίνει να μαγειρέψει) κάποιοι θα παραγγείλουν και κινέζικο, και έπειτα θα  απορροφηθούν απλήστως στον υπολογιστή για να υπερ-πληροφορηθούν επαρκώς επί της ειδησεογραφίας και της τρεχούσης τσόντας.
Τι στο καλό; όλη μέρα δουλεύουνε σαν τα σκυλιά να μην δούνε και αυτοί λίγο πορνό να στανιάρουνε λίγο;
 
Οι δε γυναίκες παράλληλα, εάν μπορέσουν να ξεκλέψουν λίγο χρόνο, θα κατευθυνθούν στο γυμναστήριο της γειτονιάς, για να κάψουν τα πρόσφατα λίπη τους. Κάνοντας διάδρομο θα μιλάνε παράλληλα και στο κινητό (σαν μία φυσική προέκταση του αυτιού τους) με τις φιλενάδες τους για τα τρέχοντα σημαντικά θέματα της καλλιτεχνικής ζωής.
 
Σαν φθάσει το βράδυ και κουρασθούν οι άντρες επί του υπολογιστού θα ξαπλώσουνε μπροστά στην Νόβα για να συμπληρώσουνε την πληροφόρησή τους ή να δούνε λίγο μπάλα. Θα γκρινιάξουνε και θα μπινελικωθούν ύστερα με την γυναίκα τους, κατηγορούμενοι ότι όλη την ημέρα ζούνε ως αόρατοι στο σπίτι και δεν τους βλέπουν καθόλου τα παιδιά τους.
 
Για να αποδράσουν από την γυναικεία γκρίνια, αν προλάβουνε, θα  πάνε  για ποτό στο πλησιέστερο μπάρ  με τους «φίλους», ή για να τελειώσουν την ερωτική ιστορία που από το πρωί ξεκίνησαν. Παράλληλα η γυναίκα  θα διαβάζει στην πολυθρόνα το τρέχον ωροσκόπιο και ύστερα αφού κάνει και την καθιερωμένη POWER YOGA θα καταβροχθίσει τα ηρεμιστικά για να μπορεί να αντέξει ως εργαζομένη, ως Μητέρα, ως Σύζυγος, ως Φιλενάδα και ως Οικογενειάρχισα.
 
Στο τέλος της πολυμόχθου ημέρας  θα γυρίσει ο άντρας νυσταγμένος επί της ιεράς κλίνης του, θα ρίξουνε ένα τελευταίο ιερό μπινελίκιον  για να ξεκινήσουνε και πάλι ενδόξως την σπουδαία καθημερινότητά τους.

 
Σε ότι πιο πάνω παρακολουθήσαμε φίλε μου, είδαμε καθόλου Ορθοδοξία;
Στο κοινό παγκόσμιο καζάνι οι σημερινοί νεοέλληνες, αλλοτριωμένοι, ειδωλολάτρες αλιβάνιστοι, ξεκομμένοι από το παρελθόν τους και αδιάβροχοι από  Ορθοδοξία και Ορθοπραξία.

Χαίρε  λοιπόν  ΕΛΛΑΣ  ΕΛΛΗΝΩΝ  Α-ΘΕΩΝ !
  
                      π. Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ο αββας Μωϋσης ο Αγιορειτης και οι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ Μεταμοσχευσεις.

Εμεις οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ,

EMMENOYME ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΚΛΟΝΗΤΟΙ 

ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ 

ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΩΝ 

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

Ουτε δινουμε, ουτε παιρνουμε.

 

Καποιοι ανεμοπαρμενοι και ανεμοδουρηδες, χαμενοι στον κοσμο τους και στα του κοσμου τουτου, μας κατεκριναν που αναφερθηκαμε στον αββα Μωϋση τον Αγιορειτη, που οπως λεγεται, βρισκεται σε κωμα μετα απο την μεταμοσχευσι σηκωτιου που εκαμε και παρετεινε για λιγα χρονια την ζωη του. Το κακο ομως που εκαμε μεσα στην Εκκλησια ειναι τεραστιων διαστασεων. Διεπραξε ενα αδικημα μεγιστης καθοσιωσεως επειδη ολα αυτα τα αθλια χρονια που παραταθηκε η ζωη του, προπαγανδιζε αμετανοητα υπερ των Κανιβαλικων μεταμοσχευσεων. Δεν γνωριζουμε αν προλαβε να σκεφθη το ζητημα καλυτερα σημερα που βρισκεται ηδη στα προθυρα του θανατου. Ο Θεος να πη να το εκαμε και να αφηση μαλιστα και καποιο γραπτο μηνυμα οτι οι Μεταμοσχευσεις ειναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. Ηδη με την συνεισφορα του ο νομος ελαβε και την εγκρισι της Εκκλησιας των ΜΑΤ και των ΡΟΠΑΛΩΝ και εφαρμοζεται αφου ηδη καθημερινα κατακρεουργουνται δια της βιας χιλιαδες συνανθρωποι μας. Τωρα τι Εκκλησια ειναι αυτη που με τις ευλογιες της γινονται ολα αυτα τα αποτροπαια .....ξεκοιλιασματα, ας αναρωτηθη ο καθενας και ας ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΗ απο το κακοδοξο και Αιρετικο αυτο σωμα. Δημοσιευουμε ενα παληοτερο κειμενο μας το οποιο περιγραφει την στασι του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, που εκφραζει την στασι και ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Αυτη ειναι η ορθη, η ορθοδοξη στασι στο ζητημα των Μεταμοσχευσεων, η στασι του μοναχου Νικοδημου. 


Εδώ τι εχει να μας πή, ο μεγαλοαββάς Μωϋσής;
Δεν μας λέει τίποτα Η μάλλον μεγαλοφωνότατα
μας χαρακτηρίζει υβριστάς του, που δεν
δεχόμεθα την θεωρία των απίστων, ότι
οι "εγκεφαλικά νεκροί" είναι νεκροί και όχι
ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Και με αυτήν την
ερμηνεία, έλαβε το σηκότι κάποιου φουκαρά
και τώρα αυτός ζεί, ενώ εκείνος πέθανε.




ΜΟΝΑΧΟΣ

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ

(1955-2009)

«Ένας άγγελος έφυγε από ανάμεσά μας »

Δημοσιεύουμε επιλεκτικά τη βιογραφία ενός αξιοθαύμαστου μοναχού της μονής Γρηγορίου του Αγίου Ορους του μοναχού Νικόδημου, από το περιοδικό "ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ". Και στη συνέχεια καταχωρούμε κείμενο του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη που αναφέρεται στο ΜΕΙΖΟΝ ζήτημα των μεταμοσχεύσεων, τονίζοντας την άρνησι του μοναχού Νικόδημου να προβή σε μεταμόσχευσι καρδιάς από ΖΩΝΤΑΝΟ ΑΣΘΕΝΗ "Εγκεφαλικά νεκρό", κατά τον Επίσκοπο της ΝΑΣΑ και τον "ευλαβή" ψυχίατρο της Θεσσαλονίκης, πολύν μουστακοφόρον Μπαλογιάννη.

===================

 

Με αύτη την φράση, ένας άγγελος έφυγε από ανάμεσά μας, την οποία πολλές φορές επανέ­λαβε ό σεβαστός Γέροντας μας π. Γεώργιος, εξέφρασε αυτό πού ένοιωθε όλη ή αδελφότητα μας αλλά και όλοι όσοι έζησαν τον π. Νικόδημο στο σύντομο χρονικό δι­άστημα πού ή αγάπη του Θεού τον άφησε κοντά μας. Και όντως! Ό π. Νικόδημος ήταν μία αγγελική ύπαρξης, ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον Θεό εξ απαλών ο­νύχων.


Όπως οι άγιοι Άγγελοι έχουν ως κύριο έργο τους την ακατάπαυστο δοξολογία του Θεού, έτσι και ό π. Νικό­δημος. Λάτρευε από μικράς ηλικίας τον Άγιο Θεό με όλη την ψυχή του και την καρδία του και Τον δόξαζε με έργα και λόγους.

Όπως οι άγιοι Άγγελοι αγαπούν και λατρεύουν με όλη την ύπαρξη τους τον Πανάγιο Τριαδικό Θεό, εξ ου

«πασά δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον» για όλη την κτίσι, γι` αυτό και υπακούουν αδιακρίτως στο θέ­λημα Του, και το όνομα του Θεού αποτελεί γι' αυτούς υπόθεση απέραντου χαράς και ευφροσύνης, έτσι και ό π. Νικόδημος. Λάτρευε με όλο του το είναι τον Θεό, το όνομα Του είχε συνεχώς στο στόμα και την καρδιά του και μέχρι τελευταίας του αναπνοής ένα μόνο ζητούσε, πώς θα εκτελεί το θέλημα του Θεού εν πάση πληρότητι και τελειότητα Και επειδή γνώριζε εκ πείρας ότι εκ­φραστής του θείου θελήματος για τον υποτακτικό είναι ό Γέροντας του και ότι κάθε ευλογία του Θεού έρχεται στον υποτακτικό μέσω του Γέροντος του, υπεραγαπού­σε τον Γέροντα. Το όνομα του Γέροντος ήταν πάντοτε στην καρδιά και τα χείλη του π. Νικόδημου και το θέλη­μα του Γέροντος απαρέγκλιτος κανών για την ζωή του. Έλεγε χαρακτηριστικά: «Χριστέ μου, θέλω να σε απο­λαύσω. Όμως δεν θέλω να σε απολαύσω άμεσα, επειδή δεν είμαι άξιος γι' αυτό, αλλά μέσω του Γέροντος μου. Βλέποντας τον Γέροντα, θέλω να βλέπω Εσένα. Ακούοντας την φωνή του Γέροντος, θέλω να ακούω την δική Σου φωνή. Το θέλημα του Γέροντος να είναι για μένα το θέλημα Σου». Είχε απόλυτη εφαρμογή για τον π. Νικό­δημο αυτό πού αναφέρει ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος στον λόγο του «περί υπακοής», όπου περιγράφει την θαυμαστή ζωή των μοναχών ενός κοινοβίου: «Εσωτερι­κά, στα βάθη της ψυχής τους ανέπνεαν σαν άκακα νή­πια τον Θεόν και τον Γέροντα» .


Ή υπακοή του π. Νικόδημου στο θέλημα του Θεού ήταν μαρτυρική. Όλη ή ζωή του ήταν ένα ατελείωτο μαρτύριο, το όποιο όμως υπέμεινε αγόγγυστα, με χαρά και αισιοδοξία αξιοθαύμαστη, δοξάζοντας τον Θεό. Γι αυτό και πήρε πολλή Χάρι από τον Θεό.

Ή σχέσις του π. Νικόδημου με τον Χριστό και την αγία Του Εκκλησία δεν ήταν συμφεροντολογική. Δεν διάλεξε τον Χριστό, για να πέραση καλά στην παρούσα ζωή. Αγάπησε την σταυρό του Χριστού, γι αυτό και αξιώθηκε και της αναστάσεως Του. Αποδέχθηκε ολοκαρδίως τον λόγο του Χριστού: «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ' 24). Γι αυτό και έλαβε την παρά του Θεού ενίσχυση στα μακρά και επίπονα αγωνίσματα της υπομονής: «Εν τω κοσμώ θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ίωαν. ιστ' 33).

Όπως οι άγιοι Άγγελοι έχουν ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό, έτσι και ό π. Νικόδημος. Ή αδιάκριτος υπακοή του στο θέλημα του Θεού, για τον π. Νικόδημο ήταν ένα συνεχές πέρασμα μέσα από τον πόνο και το μαρτύριο, αυτό απέδειξε.


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου