Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ
ΜΕ ΤΟ AIDS ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ!
του Αποτειχισθέντος θεολόγου, Νικολάου Πανταζή
10 "Ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος
αυτού
11 ενδύσασθε την πανοπλίαν του Θεού προς το δύνασθαι υμάς
στήναι προς τας μεθοδείας του διαβόλου
12 ότι ουκ εστίν ημίν η πἀλη προς αίμα και σάρκα
αλλά προς τας αρχάς προς τας εξουσόιας προς τους κοσμοκράτορας του σκότους
τουτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις
13 δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού ίνα δυνηθήτε
αντιστήναι εν τη ημέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάμενοι στήναι
14 στήτε ουν περιζωσάμενοι την οσφύν υμών εν αληθεία και
ενδυσάμενοι τον θώρακα της δικαιοσύνης
15 και υποδησάμενοι τους πόδας εν ετοιμασία του ευαγγελίου
της ειρήνης
16 εν πάσιν αναλαβόντες τον θυρεόν της Πίστεως εν ω δυνήσεσθε
πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα σβέσαι
17 και την περικεφαλαίαν του σωτηρίου δέξασθε και την
μάχαιραν του Πνεύματος ο εστίν ρήμα Θεού." (Εφ. 6, 10-17)
Η παραπάνω Αγιογραφική παραπομπή μιλά ξεκάθαρα και ολοζὠντανα για μάχη. Θυμίζει μαχητική σκηνή σε επική πολεμική ταινία.
Περιγράφει την πολεμική ενδυμασία του Ορθοδόξου Μαχητή, την Πανοπλία του Θεού!
Ο Οποίος μάλιστα Θεός, σύμφωνα με δική Του, προσωπική δήλωση και διαβεβαίωση, δεν ήλθε να βάλει ειρήνη αλλά μάχαιραν!
Και έρχεται πάλι για τρίτη φορά, ο π. Ιωήλ Κωνστάνταρος
να ανατρέψει αυτή την Ευαγγελική Αλήθεια και να μας παρουσιάσει διπλωματικώς και
σκοπίμως άλλον λόγο του ιδίου του Αποστόλου Παύλου: «Δούλον
δε Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ΄ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον»
(Β΄ Τιμ. 2. 24)
Οι φαινομενικές "αντιφάσεις" της Γραφής
αποκαλύπτουν τους αδοκίμους και πτωχούς τω θεολογικώ πνεύματι. Η πονηρή χρήση μη μαχίμων χωρίων της Γραφής γίνεται προς
εξυπηρέτηση των φαύλων τάσεων υποχωρήσεως στα της Πίστεως και προωθήσεως της
δουλοπρεπούς δεσποτοκρατικής ηττοπαθείας. Ο
μολυσμός των Μυστηρίων είναι ο μολυσμός της μαλθακότητος για μάχη, ο
δηλητηριασμός της συνειδήσεως που σβήνει και αργοπεθαίνει, που δεν αντιστέκεται,
δε μιλά αλλά συμβιβάζεται με το βέβηλο, οικουμενιστικό κατεστημένο. Υποδουλώνεται,
ξεβαφτίζεται, ξεπουλιέται.
Η χιλιοπιπιλισμένη διαφήμιση υπέρ "της των πάντων
ενώσεως" πουλάει. Και όσοι δεν "αγοράζουν", δεν "τα χάφτουν"
και λένε "όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω"
απ' αυτή την "ηρωϊνη" του Οικουμενισμού, αυτοί αυτομάτως στέκονται
εμπόδιο και συστηματικώς "σταμπάρονται" ως "σχισματικοί,
ταραχοποιοί και εξω-εκκλησιαστικοί". Διώκονται σφοδρώς. Πολεμούνται
ανηλεώς.
Είναι αλήθεια ότι δεν βρισκόμαστε σε καιρό ειρήνης αλλά σε καιρό πολέμου, περίοδο φρικτής μάχης, μαρτυρικού διωγμού
και μανιακού, συλλογικού πολέμου εναντίον της Αληθινής Πίστεως, της Ορθοδοξίας.
Είναι άκρως λυπηρό, ότι αυτός ο πόλεμος και ο φοβερός
διωγμός, δεν προέρχεται από απίστους, αντιχρίστους και ανθρώπους των σκοτεινών
δυνάμεων, αλλά "εκ των έσω"... Προέρχεται
από εν Χριστώ αδελφούς, ιερείς, Αρχιερείς μέχρι και Πατριάρχες.
Όσοι εκκλησιαστικοί ηγέτες δεν ανέχονται την ύπαρξη
υγιαινόντων λόγων, λόγων αληθείας και ορθοτομήσεως, λόγων Αγιοπατερικών, οι
οποίοι ερμηνεύουν αλάνθαστα τους λόγους των Αποστόλων και του Ίδιου του
Χριστού, αυτοί οι ύπουλοι, γόητες και πονηροί, διαστρέφουν περίτεχνα τη Γραφή και
καταφεύγουν στον στείρο ορθολογισμό τους. Επικαλούνται και καταχρώνται λόγους Αγίων
Πατέρων και Αγίων Γερόντων προς κάλυψη της πονηράς διδασκαλίας τους. Αλλά ΔΕΝ
αναφέρουν Πατέρες και χωρία που να επιτρέπουν την συμπόρευσή τους με αιρετικούς...
Η διδασκαλία τους είναι πονηρή διότι παρουσιάζεται με το προβατικό
ένδυμα του εφησυχασμού, τη επικίνδυνη προβιά του συμβιβασμού, την ύποπτη και
ύπουλη στάση της "σιωπής των αμνών". Έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες,
μη φειδόμενοι του ποιμνίου. Θέλουν την υποταγή του ποιμνίου και επεξεργάζονται
την καταστροφή του. Θέλουν το ποίμνιο να παραμένει στο στόμα του λύκου και να
μη διαμαρτύρεται που προσφέρεται εις βρώσιν του αβυσσαλέου εχθρού λέοντος
Σατάν.
Δεν θέλουν το ποίμνιο να είναι ξύπνιο, ενημερωμένο,
αγανακτισμένο και εξαγριωμένο, να γίνονται λιοντάρια που πνέουν το πυρ το αληθινόν,
τη φλόγα της Πίστεως, αλλά θέλουν κουταβάκια και γλυκούτσικα "τσιγουάγουα", γατούλες που κάνουν νιάου για πλαδαρόπλαστο γαλατάκι, που τρώνε
"κουτόχορτο" και κοιμούνται και χασμουριούνται εις τον αιώνα, τον
οικουμενιστικό απατεώνα...
Ο π. Ιωήλ
Κωνστάνταρος επανέρχεται στο θέμα της Αποτειχίσεως με ένα νέο άρθρο "Αγία Γραφή και Ιεροί Κανόνες", χωρίς
όμως να αναφέρει ούτε ΕΝΑ χωρίο, ούτε μία παραπομπή
από τους Αγίους Πατέρες που να στηρίζει την συμπόρευσή μας και μυστηριακή κοινωνία
με αιρετικούς και πλανεμένους!
Ενὠ "αισθάνεται την ανάγκη να τονίσει
πως τα όσα ήδη αναφέρει και στη συνέχεια θα αναφέρει, σε καμμία των περιπτώσεων,
σκοπό έχουν το να θίξουν την προσωπικότητα ή το να προσβάλλουν εν Χριστώ
αδελφούς", όμως αυτό κάνει και αυτό επαναλαμβάνει.
Προσβάλλει εν Χριστώ αδελφούς και μάλιστα συλλειτουργό
αυτού γενομένω εν Χριστώ, τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά. Σπιλώνει θρασύτατα το όνομά
του και λασπολογεί ανεπίτρεπτα την τιμή του. Τιμή μάλιστα, που αποδίδεται από
Αποστολική, Θεόπνευστη Σύνοδο εκατοντάδων Θεοφόρων Πατέρων. Τιμή που ατιμάζει
τους ατιμάζοντας αυτήν και μη τελούντων την απόδοσιν "της
πρεπούσης τιμής τοις ορθοδόξοις".
Ο π. Ιωήλ
Κωνστάνταρος, καταφεύγει προκαταβολικώς στη δημιουργία ευσεβιστικών,
ταπεινολογικών εντυπώσεων λέγοντας: "Η καλή πίστη και η
ειλικρινής διάθεση, είναι κάτι το δεδομένο, και από την θέση αυτή
εξαιτούμεθα τις ευχές και τις προσευχές σας".
Να είναι σίγουρος πως έχει τις ευχές μας και τις
προσευχές μας. Προσευχόμαστε για τους "εχθρούς" μας και αυτό εντός
εισαγωγικών διότι εμείς δεν εχθρευόμαστε κανένα παρά την αίρεση και την πλάνη.
Ξεχωρίζουμε διά της εν Κυρίω διακρίσεως την πλάνη από τον φορέα της πλάνης.
Επειδή όμως οι αντιοικουμενιστές μισούν εμάς και
πολεμούν εμάς που απομακρυνθήκαμε προσωρινώς από την αἰρεση,
μέχρι που να φέρει ο Θεός κάποια λύση, επειδή οι λεγόμενοι "εντός" και συλλειτουργούντες,
μνημονεύοντες και κοινωνούντες ελευθέρως και ακινδύνως με τους φορείς της
αιρέσεως μας εχθρεύονται, για αυτό προσευχόμαστε υπέρ των εχθρών ημών και των
διωκόντων ημάς.