Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

ΤΟ ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
 
ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ;
  
Οι αγώνες αγ.Μάρκου του Ευγενικού





«Θα σας πω την αλήθεια. Δεν θα σας κολακεύσω. Δεν πα’ να φύγετε όλοι και να μείνουν τα καθίσματα μόνα; Αδιαφορώ.
Έχω παράπονο με όλους σας. Διότι δεν είστε κοντά στους ιεροκήρυκας πού δίνουν αγώνα. Τους εγκαταλείπετε και μένουν μόνοι κράζοντες και φωνάζοντες επάνω στα ερείπια αυτά της πατρίδος.
Παίρνω ζυγαριά και ζυγίζω, παίρνω την ζυγαριά της Ορθοδοξίας, και βλέπω ότι το χειρότερο απ’ όλα τα κακά, για μένα, είναι αυτό που δεν έφερε καμμιά συγκίνησι εις τον Ελληνικό λαό. Είναι αυτό που δεν έγραψε κανένα θρησκευτικό περιοδικό. Είναι αυτό για το οποίο κοιμάται ολόκληρος η Ιεραρχία μας. Είναι το χειροφίλημα του πάπα.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Το χειροφίλημα του πάπα;
Μάλιστα· αυτό είναι χειρότερο απ’ όλα. Πρωτοφανές γεγονός για την Ελληνική πατρίδα.


Πού τα λές αυτά Αυγουστίνε; Στα βουνά, στα λαγκάδια, στα μνήματα; Λάθος. Πού μιλάω; Στα παιδιά της Ορθοδοξίας μιλάω;
- Ούχ ού! μας μάζεψε ο παπάς, για να μας μιλήσει για το χειροφίλημα του πάπα! Ψύλλος στ’ άχυρα! Καθυστερημένος ιεροκήρυκας. Πίσω αιώνες βρίσκεται.
Δεν είναι τίποτε το χειροφίλημα του πάπα;
Ποιος είσαι συ πού το λες; Αυτό μας έφαγε. «Δεν είναι τίποτε το ένα, δεν είναι τίποτε το άλλο». Στο τέλος τι μένει;
Ξέρετε με τι μοιάζει αυτό; Σαν να παίρνω το μαχαίρι και να σου κόβω το αυτί, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου κόβω και τη μύτη, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου αφαιρώ με τσιμπίδια τα κρέατα και τα νεύρα, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου βγάζω τα μαλλιά και το δέρμα και ό,τι άλλο αποτελεί τον άνθρωπο, και να λες· δεν είναι τίποτε. Στο τέλος τι θα μείνη από το κορμάκι σας; Μόνο ο σκελετός· απαίσιο πράγμα και αηδές.

Καταντια: Ορθοδοξα ιστολογια προβαλλουν τον Αρχιαιρεσιαρχη Παπα.


Καταντια: Ορθοδοξα ιστολογια προβαλλουν τον Αρχιαιρεσιαρχη Παπα.

Η Φθορα των ορθοδοξων απο τον Οικουμενισμο και τον Φραγκολατινισμο ειναι πλεον εμφανεστατη.

Tο μπογκ "Αναστάσιος" προβαλλει τον Αρχιαιρεσιαρχη παπα με καποια ομιλια του.


Απαντησι Ανώνυμου...

ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΕ ΑΠ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΣΑΣ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ!
 

Αναστάσιος είπε...

Δεν προβάλω τον Πάπα αλλά τις σκέψεις που εκφράζει από την Αγία Γραφή.
Ο ίδιος ο Χριστός λέει για τους Φαρισαίους να ακούτε τα λόγια τους, αλλά να μην κάνετε τα έργα τους.
Καθρέφτισε τον εαυτό σου αδελφέ μου στα αγιογραφικά λόγια και μετά σιώπα!




ΣΧΟΛΙΟ ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ


 Άς παρατηρήσουμε κατά πρώτον ότι οι λόγοι τού πάπα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ λόγοι τού Ευαγγελίου. 
Είναι συναισθηματικά φορτισμένοι λόγοι τού ιδίου. 
Γιά νά καταλάβουμε τό ψεύδος τών λόγων του, άς τού υποβάλουμε καί εμείς μιά ερώτηση. 

ΠΑΠΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ;;;

Οι φαρισαίοι στούς οποίους αναφέρθηκε ο Κύριος δίδασκαν τόν Νόμο, "η παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας μας αφαίρεσε την ικανότητα να κλαίμε!"

 Η παγκοσμιοποίηση τού ενδιαφέροντός μας θά αναδείξει καί τόν νέο κοσμοκράτορα.

   
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ. 

Καί ο μωαμεθανισμός είναι η πολυπληθέστερη θρησκεία. 
Πρέπει νά κατακτηθεί, αφού η ορθοδοξία κατακτήθηκε ήδη μέ τήν Ουνία.

Καί θά κατακτηθεί μέ το όραμα τής εργασίας, όπως δημιουργήθηκαν οι ΗΠΑ. 
Καί στή θέση τών ΗΠΑ θά προσφερθεί η Ευρώπη. 

Αναστάσιε νομίζεις ότι η αίρεση τού Φιλιόκβε δέν στηρίχτηκε σέ αποσπάσματα τής Γραφής;

Νομίζεις πώς όσοι υπέγραψαν τήν ένωση στήν Φλωρεντία δέν είχαν καθρεφτιστεί στά αποσπάσματα τής γραφής;;;; 
ΠΛΗΝ ΕΝΟΣ . 



Διότι αγαπητέ Αναστάσιε τά αποσπάσματα πού προσφέρουν οι θεομπαίχτες τής εκκλησίας τού Βατικανού είναι σάν τά κεφάλια τής Μέδουσας καί παγώνουν τό αίμα φίλε, σκοτώνουν τήν καρδιά, όπως σκότωσαν τή δική σου.

Άς πρόσεχες!



Αμέθυστος

Περί συγχρόνων Επισκόπων, Διαλόγων και κληρικαλισμού-επισκοποκεντρισμού

Περί συγχρόνων Επισκόπων, Διαλόγων και κληρικαλισμού-επισκοποκεντρισμού





Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία” εἶναι ἕνα μικρὸ περιοδικὸ ποὺ δημιούργησε ὁ ἱδρυτὴς τῶν ἐκδόσεων «ΤΗΝΟΣ», Στυλιανὸς Λαγουρὀς. Μέσα ἀπ’ αὐτή, διατυπώνει εὐθαρσῶς ἀλήθειες ποὺ σπάζουν κόκκαλα. Ἀλήθειες ποὺ κρύβουν ἀπὸ δειλία ἢ σκοπιμότητες οἱ ἄλλοτε θαρραλέοι Ὀρθόδοξοι Ἔντυποι σχολιαστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας. Ὅλοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ σήμερα ἔχουν τὸν τίτλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ στηλιτεύουν κάποια ἀπὸ τὰ κακῶς κείμενα, ἀλλὰ ταυτόχρονα, συμπλέουν μὲ τοὺς στηλιτευόμενους!



Μπαίνουμε ἢ ζοῦμε ἤδη στὴν ἐποχὴ ποὺ προφήτευσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἱερωμένοι θὰ πέσουν πολὺ χαμηλά, θὰ προδώσουν τὸν ρόλο τους, δὲν θὰ ἀποτελοῦν τὸ καθοδηγητικὸ παράδειγμα γιὰ μᾶς τοὺς λαϊκούς.


«Θα ψάχνετε νὰ βρεῖτε κάποιον πνευματικὸ νὰ ἐξομολογηθεῖτε, καὶ δὲν θὰ τὸν βρίσκετε», μᾶς  εἶχε πεῖ πρὶν μερικὰ χρόνια Αἰγιώτης γέροντας.
Καὶ πράγματι, στὴν ἐποχὴ μας βρίσκει κανεὶς πνευματικοὺς ἐξ ἡμισείας  ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι:


α. Ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ βιώσει μεγάλο μέρος τῆς ἀσκητικῆς καὶ νηπτικῆς πατερικῆς θεολογίας, τὴν ὁποία ὅμως ἐφαρμόζουν μέσα στὰ ἀδιαφανῆ πλαίσια μιᾶς οἰκουμενιστικῆς προοπτικῆς (ποὺ ἀδιάκριτα ἔχουν ἀποδεχθεῖ), καὶ διαμέσου αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγοῦν “ἐν ἀδιακρισία” τὰ πνευματικά τους τέκνα, προβάλλοντες ἢ ἀποδεχόμενοι τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ διακριτικοῦ γέροντα (ὡς ἕνα εἶδος γκουροῦ) καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπακοή. Μέσα σ'  αὐτὰ τὰ πλαίσια ἐργάζονται κατευθύνοντας τοὺς ποιμαινόμενους, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τέκνα τους νὰ βιώνουν ψυχαναγκαστικὰ πλευρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ζώντας μία φαντασιακὴ κατάσταση, ὡς κατὰ “φαντασίαν χριστιανοί”, σύμφωνα μὲ τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη,



O π. Βασιλειος Βολουδακης 

για την Ψυχιατρικη


Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Ἡ σταυρωμένη ἀρχιερωσύνη μου

 



του Κανονικου και Νομιμου, ετι δε και εως αρτι Σφαγιασμενου ως Αρνες Λεοντοκαρδου, μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κυρου ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ



[Λόγω τῆς δυσκολίας πού παρουσιάζει τό ἐγχείρημα νά σκιαγραφήσει κανείς μιά πολυσύνθετη καί πολυτάλαντη προσωπικότητα ὅπως ἦταν ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος, σκεφθήκαμε νά ἀφήσουμε τόν ἴδιο νά μᾶς μιλήσει γιά τόν ἑαυτό του, γιά τήν ἀρχιερωσύνη του, γιά τήν σταυρωμένη ἀρχιερωσύνη του. Παραθέτουμε ἐδῶ ἕνα ὑπέροχο κείμενό του ἀπό τό βιβλίο του: “Μνησθείη Κύριος ὁ Θεός” (Ἐκδόσεις ΣΠΟΡΑ, 1997)]
     




Kατά τίς γλυκές ὧρες τῆς ἱερατικῆς διακονίας μου ἔσκυψα στή ζωή καί στή βιωματική ποίηση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Nαζιανζηνοῦ. Mέ συγκίνησε ἡ ποιητική ἀποτύπωση τῶν ἐμπειριῶν τοῦ φωτεινοῦ αὐτοῦ ἀστέρα τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ γοήτευσε ὁ στίχος του. Ἡ κάθε ἔκφραση εἶναι μιά «ἐκ βαθέων» ἐξομολόγηση. Ἡ κάθε λέξη εἶναι σταλαγματιά αἵματος, πού βγαίνει ἀπό τήν πληγωμένη καρδιά του.
    




Σταμάτησα μέ δέος σέ ἕνα του στίχο. Tόν διάβασα καί τόν ξαναδιάβασα. Tόν τύπωσα μέσα μου. Ἔγινε γιά μένα μοτίβο ζωῆς καί δεῖγμα τῆς σταυρωμένης ἱερωσύνης.
“Tριάς σῶσον με· καί πάλιν καλῶ, Tριάς
Σέ γάρ προφαίνων ἠμπολισάμην φθόνον”.
Tριάδα σῶσε με·
και πάλι σέ παρακαλῶ, Tριάδα.
Γιατί, φωτίζοντας τό δικό σου πρόσωπο
ἀγόρασα τό φθόνο.
 


Aυτου του Τουρκοφατσα αρχιαιρεσιαρχου ειναι και ο σχεδιασμος της εκδιωξης των Πατερων της παλαιμαχου Ιερας μονης Εσφιγμενου και την εγκαταστασεως των ξενοφερτων Κουτσουλιερηδων.

Δεύτερο βράδυ με αστυνομική παρουσία στο αντιπροσωπείο στις Καρυές της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου.


Aυτου του Τουρκοφατσα αρχιαιρεσιαρχου ειναι και ο σχεδιασμος της εκδιωξης των Πατερων της παλαιμαχου Ιερας μονης Εσφιγμενου και της εγκαταστασεως των ξενοφερτων πραξικοπηματιων Κουτσουλιερηδων.






Δεύτερο βράδυ με αστυνομική παρουσία στο αντιπροσωπείο στις Καρυές της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου. 


Πληθαίνουν οι φήμες για αστυνομική επέμβαση μέχρι το πρωί.


Ας βάλει το χέρι του ο θεός για σύνεση και εγκράτεια. Μιλάμε για μοναχούς και όχι για εγκληματίες. 




Ανθρώπινες ζωές μοναχών ως παράπλευρες απώλειες για Ευρωπαϊκα κονδύλια της Νέας Αδελφότητας των Ψευδοεσφιγμενιτών (όπως αναφέρει και η εντολή εκκένωσης) ... ή εκκαθάριση Εσφιγμενιτών και ζηλωτών Ορθοδόξων Χριστιανών εν γένει λόγο επικείμενης επίσκεψης στο Άγιο Όρος του Πάπα τον Σεπτέμβριο, προσκεκλημένο του Οικουμενικού, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την ενσωμάτωση της μοναστικής πολιτείας του Άθωνα στον εθνικό κορμό. 


Όπως και να έχει, δεν μπορεί κανένας πιθανός λόγος να αντισταθμιστεί με αστυνομική επέμβαση εναντίον μοναχών εντός Αγίου Όρους. 


Ο πρωθυπουργός είναι ενήμερος; 


Έχει δώσει το πράσινο φως ο Υπ.Εξ. για αστυνομική επέμβαση (όπως οι ίδιοι οι Κατσουλιέρηδες διαδίδουν) μετά την συνάντηση του μαζί τους την περασμένη Τετάρτη; 


Παρακαλούμε για σύνεση και Φώτιση ...

εκ βαθέων…


 Image
Στον ίδιο γάιδαρο
πάντα καβάλα
τ’ αστέρια της πολιτικής μας
τα «μεγάλα»
 συρθήκανε «στα τέσσερα»
 γονατιστοί
στην «ύβρη» των σιωνιστών
και των ναζί
και υπαλληλίσκοι
της κλωτσιάς και της σφαλιάρας
στης Μέρκελ και της τρόικας
υπηρετούν
το μαγαζί…

Κι ενώ, από κοινού,
είναι οι πρωτεργάτες
για του λαού
και της πατρίδας μας
τις συμφορές,
λιγούρηδες της εξουσίας
και των θώκων
και δολοφόνοι αμείλικτοι
και ιταμοί
πατρίδας κι άφταιγων
φτωχών ανθρώπων
έρχονται τώρα να μας πουν
πως έχουν, τάχα μου τιμή
και μάλιστα
αξιακές και ιδεολογικές
 διαφορές….

Η μόνη, που υπάρχει, ενδεχομένως,
μεταξύ τους, διαφορά
είναι η απόχρωση
 και η βαθμίδα,
που ο καθένας τους
παρουσιάζει στην
αρπαγή και τη  διαφθορά.

Γι’ αυτό κι εμείς τίποτε άλλο
δεν έχουμε, πια να τους πούμε,
 εκ βαθέων,
παρά το να ξεκουμπιστούνε
 απ’ το σβέρκο μας,
οι αφόρητα αποκρουστικοί
και  αποτρόπαιοι
μέχρι και μυελού οστέων!…

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

"Η ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ" ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ως προς την αντιμετώπιση της ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ του Ο Ι Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Σ Μ Ο Υ

"Η ΑΦΑΝΤΑΣΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ" ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ως προς την αντιμετώπιση της ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ του Ο Ι Κ Ο Υ Μ Ε Ν Ι Σ Μ Ο Υ

 








Η ΑΙΡΕΣΙΣ  ΕΙΝΑΙ  ΝΟΣΟΣ
ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ και ΔΥΣΘΕΡΑΠΕΥΤΗ



«Ἡ ἀφάνταστη ἐλαφρότητα» τῶν Ἐπισκόπων (γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε παραλλαγμένη μιὰ παλαιότερη φράση) ἐπισημαίνεται σήμερα, ὅλο καὶ σὲ περισσότερους τομεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς.
Ἐμεῖς, σ' αὐτὸ ἐδῶ τὸ ἱστολόγιο, ἀναφερόμαστε κυρίως στὴν ἐλαφρότητα (δηλαδὴ ἐγκληματικότητα) μὲ τὴν ὁποίαν ἀντιμετωπίζουν οἱ Ἐπίσκοποι τὴν παναίρεση τῆς ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμό, ὅσο κι ἂν αὐτὸ κουράζει.

Εἶναι τραγικὴ ἡ διαπίστωση, πὼς δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ καμιὰ ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ περίοδο αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἀπραξία, ἡ ὑποβάθμιση μιᾶς αἱρέσεως, μιᾶς αἱρέσεως μάλιστα ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ και ὡς ἡ «ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας». Μιᾶς αἱρέσεως, ποὺ ἔχει ἐμφανισθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ποὺ ἐπεκτείνεται ἁλματωδῶς, ποὺ πλέον, ὄχι μόνο οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἱερεῖς καὶ Ἐπίσκοποι, δὲν μποροῦν νὰ ξεχωρήσουν (ἢ δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν) ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ καὶ ποιοί οἱ Ὀρθόδοξοι, τί ἀνήκει ἀπὸ τὶς καθημερινες πράξεις μας καὶ τὰ πιστεύματά τους στὴν αἵρεση, καὶ τί ἀνήκει στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.




Στὴ σημερινὴ ἀνάρτηση θὰ παραθέσουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ σχετικὸ βιβλίο, ποὺ προσφέρει κάποια ἁγιοπατερικά κείμενα, διὰ τῶν ὁποίων ἐπισημαίνεται ἡ ἐπικινδυνότητα τῆς αἱρέσεως, τὸ δυσθεράπευτο τῆς αἱρέσεως καὶ ἡ μολυσματικότητά της, θέματα ποὺ ἀντιπαρέρχονται οἱ σύγχρονοι ποιμένες-Ἐπίσκοποι, μὲ τὸ ἀστεῖο ἐπιχείρημα, ὅτι αὐτὰ θὰ τὰ ξεκαθαρίσει μιὰ μελλοντικὴ Σύνοδο, σὰν κι αὐτὴ ποὺ ἀγωνίζεται νὰ στήσει τὸ Φανάρι, ἀποτελούμενη ἀπὸ ἐκείνους τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ χαρακτηρίζονται αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστές!!!

Τὰ πατερικὰ κείμενα, λοιπόν, τοῦ βιβλίου, ἔχουν ἐπιλεγεῖ μὲ σκοπὸ νὰ ἐξηγήσουν, νὰ φωτίσουν λίγο, αὐτὸ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἐξηγήσουν οἱ ποιμένες στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ:





Ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι μιὰ δυσθεράπευτη πνευματικὴ κατάσταση, ποὺ δὲν θεραπεύεται μὲ Διαλόγους καὶ συμπόσια. Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ τὸ ἀντιπαρέλθουμε, ἐνδιαφερόμενοι ΜΟΝΟ γιὰ τὴν θεραπεία τῶν παθῶν, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἀτομικὴ σωτηρία μας, διότι αὐτὴ κατορθώνεται μόνο μέσα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη· κι ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη ἀλλοιώνεται, ἔστω καὶ ἐλάχιστα, πόσο μᾶλλον ἂν ἀλλοιώνεται συστηματικὰ καὶ πολυχρόνια, ὅταν ἀφήνεται νὰ μολύνεται ἀπὸ τὶς κακόδοξες διδασκαλίες, πρακτικές, ἀκούσματα καὶ θεάματα τῶν τάχα «ἀδελφῶν» Ἐκκλησιῶν, ὅταν δὲν ἀκολουθοῦμε τοὺς Πατέρες ποὺ διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τότε ποῦ στηρίζετε ἡ σωτηρία μας;




Δὲν εἶναι Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, νὰ μὴ ἀλλάζουμε οὔτε ἕνα γιῶτα, οὔτε κάτι τι τὸ παραμικρό ἀπὸ τὰ παραδοθέντα;
 Τὸ κείμενο εἶναι μεγάλο καὶ παρουσιάζεται γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν θέσει μέσα ἀπὸ σχόλια σχετικὰ ἐρωτήματα, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἄλλους προβληματίζονται γιὰ τὸ θέμα.



10. Η ΑΙΡΕΣΙΣ  ΕΙΝΑΙ  ΝΟΣΟΣ ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΗ καὶ ΔΥΣΘΕΡΑΠΕΥΤΗ




(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ στάση στοὺς  Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ ὁ Οἰκουμ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος», σελ. 90-96, 118-130, Σημάτη  Παναγιώτη).



πως ὅλα τὰ πάθη χρήζουν θεραπείας, ἔτσι καὶ ἡ αἵρεση. Καὶ ὅπως ἕνας πνευματικὸς Πατέρας θὰ ἐγκληματοῦσε ἐναντίον μας, θὰ μᾶς καταδίκαζε δηλαδὴ σὲ πνευματικὸ θάνατο, ἂν δὲν ὑπεδείκνυε τὴ σωστὴ θεραπευτικὴ μέθοδο καὶ δὲν φρόντιζε γιὰ τὴν ἐκρίζωση τῶν παθῶν μας, ἀλλὰ τὰ ἄφηνε νὰ ριζώνουν βαθύτερα μέσα μας καὶ νὰ πληθαίνουν, καὶ τὸ χειρότερο, ἂν μᾶς ἐπαινοῦσε καὶ μᾶς κολάκευε γι’ αὐτά, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἐγκληματοῦν κατὰ τῶν νοσούντων αἱρετικῶν οἱ ἁρμόδιοι ὀρθόδοξοι ποιμένες, ὅταν δὲν λαμβάνουν τὰ κατάλληλα μέτρα, σύμφωνα μὲ τὴν θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῶν Πατέρων. Καὶ ἡ συγκεκριμένη Ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐντάσσεται στὴ θεραπευτικὴ ποιμαντικὴ μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἔγκλημα καθίσταται μεγαλύτερο, ἐπειδὴ ἡ νόσος τῆς αἱρέσεως δὲν εἶναι μιὰ ἁπλῆ νόσος, ἀλλ’ εἶναι νόσος μολυσματική.




Γράφουν συγκεκριμένα οἱ Πατέρες, πὼς οἱ αἱρετικοὶ εἶναι νοσοῦντες. Ἡ νόσος τους δέ, ὅσο περισσότερο χρόνο παραμένουν στὴν αἵρεση, γίνεται δυσθεράπευτη καὶ ἀθεράπευτη. Τὸ νὰ συζητᾶ κανεὶς μαζί τους χωρὶς νὰ ἐπισημαίνει τὴν ἀρρώστια τους καὶ νὰ ἀποκόπτει τὰ σεσηπότα μέλη τῆς αἱρέσεως, μοιάζει σὰν κάποιο πονηρὸ γιατρό, ποὺ κάνει πὼς δὲν βλέπει τὰ σάπια μέλη τοῦ ἀρρώστου καὶ συζητᾶ γιὰ τὰ ὑγιῆ. Μ’ αὐτή του τὴ στάση δὲν δείχνει ἀγάπη, ἀφοῦ συντελεῖ στὸ νὰ χειροτερεύει ὁ ἀσθενής. Καὶ ἐπιπλέον ἐκθέτει σὲ κίνδυνο τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους νὰ μολυνθοῦν, ὄχι μόνο γιατὶ ἡ ἀσθένεια εἶναι μεταδοτική, ἀλλὰ καὶ γιατὶ μὴ λαμβάνοντάς την ὑπ‘ ὄψιν, ἀψηφώντας τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων, χάνει καὶ τὴ θεία Χάρη.



KATAPΓHΣI 

THΣ KYPIAKHΣ APΓIAΣ





του Ομολογητου Θεολογου 

κ. Νικολαου Σωτηροπουλου




 Tὸ Ἑλληνικὸ Kράτος λέγεται Xριστιανικὸ Ὀρθόδοξο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶνε ἀντιχριστιανικὸ καὶ κακόδοξο. 
Πολλὰ πράγματα ἀποδεικνύουν τὸν ἀσεβῆ χαρακτῆρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Kράτους. 
Ἀναφέρουμε ἐδῶ ἕνα μόνο, ὅτι καταργεῖ τὴν Kυριακὴ ἀργία, ἐπιτρέποντας νὰ ἀνοίγουν ἐμπορικὰ καταστήματα τὴν Kυριακὴ ἡμέρα. 
Ἔχει ὁ λαὸς τόσο πολλὰ χρήματα, ὥστε δὲν ἀρκοῦν ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος γιὰ νὰ τὰ ἐξοδεύσῃ σὲ ψώνια καὶ χρειάζεται καὶ ἡ Kυριακὴ ἡμέρα!
     


Ὁ Θεὸς σὲ μᾶς τοὺς πλεονέκτες ἀνθρώπους ἔδωσε ἕξι ἡμέρες, γιὰ νὰ ἐργαζώμεθα γιὰ τὶς ὑλικές μας ἀνάγκες, καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του κράτησε μία μόνον ἡμέρα, γιὰ νὰ σχολάζωμε, ν' ἀσχολούμεθα μὲ τὰ πνευματικὰ καὶ νὰ τὸν λατρεύωμε. «Σάββατα Kυρίῳ τῷ Θεῷ σου», ἔλεγεν ἡ Παλαιὰ Διαθήκη (Ἐξ. κ΄ 9). 
Kυριακὴ Kυρίῳ τῷ Θεῷ σου, λέγει ἡ Kαινὴ Διαθήκη καὶ ἡ Ἐκκλησία. 
Ἡ Kυριακὴ ὑπερίσχυσε τοῦ Σαββάτου λόγῳ τοῦ ἐνδοξοτέρου γεγονότος τῆς Πίστεώς μας, τῆς ἀναστάσεως τοῦ Kυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ. 
Ὁ Kύριος θέλει τὴν Kυριακὴ ν' ἀφιερώνωμε στὴ λατρεία του, ὄχι διότι ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ λατρεία μας. 
Ὁ Kύριος δὲν ἔχει καμμία ἀνάγκη. 
Ἀνενδεὲς τὸ Θεῖον. 
Ἀλλὰ θέλει ὁ Kύριος νὰ τὸν λατρεύωμε γιὰ τὸ δικό μας καλό. 
Ὁ ἥλιος δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλ' ἐμεῖς ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸν ἥλιο. 
Kαὶ ἂν ἔχωμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ φυσικὸ ἥλιο μία φορά, ἀπὸ τὸ νοητὸ ἥλιο Xριστὸ ἔχουμε ἀνάγκη μυριάδες φορές.
    


Αστυνομική Επέμβαση στο Κονάκι της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ - ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

 

Αστυνομική Επέμβαση στο Κονάκι της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ - ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ







Αστυνομική δύναμη (2 περιπολικά) ήδη βρίσκεται έξω από το κονάκι της Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου ενώ έχει αποφασιστεί αθόρυβη αστυνομική επέμβαση από την αστυνομική Δ/νση Χαλκιδικής ενώ το αστυνομικό τμήμα των Καρυών με τα δυο περιπολικά έχει μπλοκάρει τους γύρω δρόμους ώστε να μην βοηθηθούν από πιστούς. 


Μιλάμε για αστυνομική επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων εντός του Αγίου Όρους.

 
 
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Πνευματικὸ παιδὶ τοῦ μητροπολίτου Ράσκας Ἀρτέμιου Χαρίτων Ο Άγιος Νεομάρτυς του Κοσόβου +1999

Πνευματικὸ παιδὶ τοῦ μητροπολίτου Ράσκας Ἀρτέμιου


Χαρίτων

Ο Άγιος Νεομάρτυς του Κοσόβου +1999




Του ιερομόναχου Στέφανου της Ι.ΜΟΝΗΣ DECANI-ΚΟΣΟΒΟΥ 

Στις 10 Μαΐου 1998, πριν την αγρυπνία του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς της Ζίτσας, έγινε ή κουρά του π. Χαρίτωνος από τον επίσκοπο Αρτέμιο. Εφ' όσον έλαβε την κουρά ό π. Χαρίτων πρόσθεσε τώρα παραπάνω κόπους και έγινε περισσότερο ζηλωτής στην υπακοή. Του ανέθεσαν την σοβαρή διακονία της παραλαβής σημαντικών έγγραφων για τον επίσκοπο και τούς βοηθούς του. Σ' αυτές τις δύσκολες αποστολές ήταν εξαιρετικά έμπιστος.



Οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας θυσιαζόταν χωρίς να σκέπτεται τον εαυτό του. Μια φορά ήταν έτοιμος να φύγει με το αυτοκίνητο μέσα στο βράδυ κατά τη διάρκεια των χειρότερων επιθέσεων από τον δήθεν Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσσόβου (KLA Kosovo Liberation Army) περνώντας το πιο επικίνδυνο μέρος του Dulje και Crnoljeva, προκειμένου να φέρη θεραπευτικό νερό για έναν άρρωστο εν Χριστώ αδελφό. Είχε ειρήνη και ήταν πλήρως προετοιμασμένος να κάνη αύτη την υπακοή. Ωστόσο τον σταμάτησαν πριν βάλει μπρος το αυτοκίνητο. Με την ίδια εσωτερική γαλήνη, χωρίς να μουρμουρίσει ή να σχολιάσει, δέχθηκε την εντολή να παραμείνει.



Δεν κρατούσε τίποτε περιττό στο κελί του, ακόμα και βιβλία. Έκτος από ένα προσευχητάριο και την αγία Γραφή, είχε λίγα βιβλία, τα όποια έλαβε ως δώρα από τον Γέροντα του. Στο κελί του, πού ποτέ δεν αποκαλούσε δικό του, κρατούσε μονάχα τρείς εικόνες. Χειμώνα - καλοκαίρι φορούσε πάντα λαστιχένια opanke (χειροποίητα χωριάτικα πέδιλα) με μάλλινες κάλτσες και ένα γιλέκο πάνω από το ζωστικό του, και στις πιο κρύες μέρες πρόσθετε άλλο ένα γιλέκο, ολόιδιο με το πρώτο.


Ιδου γιατι δεν ριχνουν την Κυβερνησι της καταστροφης του Εθνους και των Ελληνων.

Οι 300 Σαμαραδες της Βουλης,

η συμφορα των Ελληνων.

Ιδου γιατι δεν ριχνουν την Κυβερνησι της καταστροφης του Εθνους και των Ελληνων. 

Προτιμουν - εν αντιθεσει με τον λιμοκτονουντα λαο που τον φτωχηναν - να ζουν αυτοι ανετα με γεματες τις τσεπαρες τους, παρα να γκρεμισουν την διεφθαρμενη και προσκυνημενη ΤΡΟΪΚΑ.

 ====================

20.000€ ο πραγματικός μισθός του βουλευτή. Αποκάλυψη - σοκ μέσω ... μισθοδικείου


Σε... απόγνωση είναι οι επικεφαλής της Βουλής μετά το στενό... πρεσάρισμα που τους έχουν κάνει δικαστικοί και συγκεκριμένα το ειδικό τμήμα του Μισθοδικείου, προκειμένου να τους γνωστοποιήσουν το πάσης φύσεως κόστος που δαπανά η Βουλή για τον κάθε βουλευτή.

Με αφορμή την προσφυγή δικαστικών αποκαλύπτεται ότι το «πάσης φύσεως κόστος» που δαπανά η Βουλή για τον κάθε βουλευτή είναι υπερδιπλάσιο από την αποζημίωση που δηλώνεται.

Κι αυτό γιατί ύστερα από προσφυγές δικαστικών λειτουργών που ζητούν να κηρυχθούν παράνομες οι μειώσεις που έγιναν στον κλάδο τους, το εν λόγω δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του και ζητά από τη Βουλή διευκρινίσεις προκειμένου να καθορίσουν τους μισθούς των δικαστικών, αφού σύμφωνα με το Σύνταγμα...
«οι βουλευτές δικαιούνται αποζημίωσης η οποία είναι ίση με το σύνολο των πάσης φύσεως μηνιαίων αποδοχών του ανώτατου δικαστικού λειτουργού».

Αναμονή.

εσείς είστε η σωτηρία!…

εσείς είστε η σωτηρία!…


Image 


Είδε ο Χριστός, λέει το Ευαγγέλιο, τα πλήθη «ως πρόβατα ερριμμένα (=διασκορπισμένα) και μη έχοντα ποιμένα». Kαι τα σπλαχνίστηκε…

Γιατί τα διασκορπισμένα πρόβατα είναι εκτεθειμένα σε όλων των ειδών τους κινδύνους: Στους λύκους, τους κλέφτες, τους ληστές. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν επικρατεί το σκοτάδι…
Και η εικόνα, που έβλεπε, τότε, ο Χριστός, δεν διαφέρει καθόλου από τη σημερινή πραγματικότητα. Αφού και σήμερα ο λαός είναι «ερριμμένος» και εκτεθειμένος στο έλεος της μιας και της άλλης κομματικής ή διεθνούς μαφίας. Και σήμερα, που λιγοστεύουν οι φωνές των ανθρώπων, πληθαίνουν γύρω μας τα ουρλιαχτά και οι βρυχηθμοί των λύκων.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Επικήδειος λόγος για αείμνηστο καθηγητὴ Ιωάννη Κορναράκη, από τον γιό του, καθηγητή Πανεπιστημίου, Κων. Κορναράκη






Τελέστηκε χθὲς τὸ ἀπόγευμα, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Χαλανδρίου, ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ ἀειμνήστου καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη, ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.


Τὸν τελευταῖο ἀπὸ τοὺς ἐπικηδείους λόγους ἐκφώνησε ὁ υἱὸς τοῦ ἐκλειπόντος, λέγοντας μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς:


...Θὰ ἤθελα νὰ σοῦ πῶ ὅτι προαισθάνθηκα τὴν ἀναχώρησή σου, ἐκεῖνο τὸ Σάββατο στὶς 22 Ἰουνίου, παραμονὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Κάθισες στὴν ἀγαπημένη σου θέση στὴ βεράντα καὶ χωρὶς ἐμφανῆ ἀφορμή, ξεκίνησες ἕναν ἀπολογισμὸ τῆς ζωῆς σου. Ἀφοῦ προηγουμένως μοῦ ἀνακοίνωσες ὅτι στὰ ὄνειρά σου ἐμφανιζόταν ἡ πατρική σου οἰκογένεια καὶ οἱ κοιμηθέντες φίλοι σου, ἔπειτα συνέχισες.
–Εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ ποὺ μὲ ἀνέσυρε ἀπὸ τὴ λάσπη καὶ μὲ ὁδήγησε νὰ γίνω καθηγητὴς Πανεπιστημίου. Ποῦ νὰ τὸ φανταζόμουν αὐτό, τότε, ὅταν πιτσιρίκο μὲ ἔστελναν οἱ γονεῖς μου νὰ πουλήσω παστέλια στὸ λιμάνι, τὸ σκληρὸ χειμῶνα τοῦ 1941. Καὶ νὰ φανταστεῖς –μοῦ ἔλεγες– ἐπειδὴ δὲν ἀγόραζε κανείς, κι ἐγὼ κρύωνα, τὰ ἔτρωγα γιὰ νὰ κρατηθῶ. Ἀργότερα, κλητήρας στὴν Τράπεζα. Τέλειωσες τὸ νυκτερινὸ σχολεῖο, γιατὶ τὸ πρωΐ δούλευες νὰ συμπληρώσεις τὰ πενιχρά εἰσοδήματα τῆς οἰκογένειά σου.

Μετὰ θυμήθηκες, ὅτι ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἦταν ἡ ἐπέτειος, ποὺ πρὶν ἀπὸ ἑβδομῆντα περίπου χρόνια, ἔκανες τὸ πρῶτο σου κήρυγμα, στὴν «Παναγιὰ τὴ Φανερωμένη» τῆς Σαλαμίνας. Εἶχα ἆγχος, μοῦ εἶπες, ἀλλ’ ὅταν ἐκφώνησα τὸ κήρυγμα, ἤξερα πιά, ὅτι αὐτὸς θὰ ἦταν ὁ προορισμός μου, ἡ θεολογία.
Μὲ σφιγμένη καρδιὰ προσπάθησα νὰ καταλάβω τί συνέβαινε. Εἴπαμε διάφορα καὶ μετὰ μίλησες θεολογικά. Πάντοτε οἱ συζητήσεις μας εἶχαν θεολογικὸ περιεχόμενο, γιατί προσπαθοῦσα νὰ κερδίσω τὴ σοφία καὶ τὴν βιωματική σου ἐμπειρία, ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερους θησαυρούς.

Πάντοτε ἡ σκέψη σου ἦταν κρυστάλλινη, ὀρθόδοξη σκέψη, χωρὶς ἀστερίσκους καὶ διπλωματικὲς διατυπώσεις. Δὲν ὑπῆρχαν γιὰ σένα προοδευτικοὶ ἢ συντηρητικοί, ἀλλὰ μόνο ἄνθρωποι ποὺ ἀγαποῦσαν φλογερὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία.
Τὰ θεμέλια τῆς σκέψης σου ἁγιογραφικά. Θαύμαζα τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχες ἀποστηθίσει ὅλο τὸ Ψαλτήριον, χρησιμοποιώντας σὲ κάθε περίσταση ἀνάλογα τὰ ψαλμικὰ κείμενα. Ἀπὸ κοντὰ οἱ ἀγαπημένοι σου Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως οἱ νηπτικοί, ἐξαιρέτως δέ, ὁ ὅσιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Εἶχες ἐντριβεῖ  στὰ κείμενά του.
Εἶχες, πατέρα, ἕνα τρόπο νὰ ἑρμηνεύεις τὰ κείμενα αὐτά, ποὺ ἔνιωθε ὁ συνομιλητής σου, ὅτι ἡ πατερικὴ σκέψη, ὅταν ἑρμηνεύεται θεολογικά, εἶναι ἁπλῆ στὴ δυσκολία της καὶ διαχρονική.

Ἐκεῖνο τὸ βράδυ τοῦ Σαββάτου μᾶς ἄφησες μιὰ τελευταία παρακαταθήκη. Πολλοὶ παραθεωροῦν τὸν πρακτικὸ βίο. Ὡστόσο, ὁ Ἀββᾶς Θαλάσσιος δὲν γράφει: «μὴ ἀμέλει τῆς πράξεως, ἐπεὶ μειοῦται ἡ γνῶσις;». Ἦταν μιὰ φράση ποὺ χρησιμοποίησες καὶ στὸ ἔργο σου «Ὁ κατὰ φαντασίαν Χριστιανός». Μὴν ἀμελεῖς τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς, γιατὶ λιγοστεύει ἡ γνώση ἡ πνευματική, ὁ θεῖος φωτισμὸς καὶ ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χωρὶς πράξη, δὲν ἔρχεται φωτισμός. Ἔφυγα μὲ βαριὰ διάθεση.
Τρεῖς μέρες μετὰ μπῆκες ἐσπευσμένα στὸ Νοσοκομεῖο. Ἤμουν στὸ ἐξωτερικὸ ἀκόμα, ἀλλὰ κατάλαβα. Πρὶν τρεῖς μῆνες, εἶχε κυκλοφορηθεῖ τὸ τελευταῖο σου βιβλίο. «Τὸ μαρτύριο, κλειδὶ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν». Ἕνα βιβλίο ποὺ ἤδη πρόλαβε νὰ ὠφελήσει πολλοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σὲ δεινὲς δοκιμασίες. Τώρα, ὁ Κύριος, μετὰ τὴν θεωρία σὲ καλοῦσε στὴν ἄσκηση, στὸ προσωπικό σου μαρτύριο.

Αἰφνιδιάστηκες. Γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὸ ρῆμα ποὺ ἐπιλέγεις στὸ βιβλίο αὐτὸ γιὰ νὰ περιγράψεις τὴν ἀντίδραση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ξαφνικὴ δοκιμασία.
Ὡστόσο, σύντομα ἀνασύνταξες τὸν πνευματικό σου κόσμο καὶ ἐφάρμοσες στὴν πράξη, τὴν θεωρία τῶν Πατέρων ποὺ ἀνέλυες. Ὅτι δηλαδὴ οἱ ἐπιφορὲς τοῦ βίου, μιὰ ἀσθένεια, ἕνας ἀδόκητος θάνατος ἀπὸ ἀτύχημα, ἔχουν μεγαλύτερη παιδαγωγικὴ ἀξία, ἀπὸ μία, ἔστω καὶ σκληρή, ἄσκηση στὴν ὁποία ἐπιδίδεται κάποιος πιστὸς ἑκούσια γιὰ τὴν πνευματική του πρόοδο. Ἐξηγοῦσες ὅτι οἱ ἐπιφορὲς τοῦ βίου εἶναι ἀκούσιες, ἐνῶ ἡ ἄσκηση, κατὰ τὸ μέτρον τῆς προαιρέσεως. Ἑπομένως οἱ ἐπιφορὲς διαπαιδαγωγοῦν στὴν σύντριψη τοῦ ἰδίου θελήματος.
Κατάφερες, λοιπόν, νὰ σηκώσεις, ὅπως τὸ ἔλεγες, τὸ ἄφιλο καὶ ἀβάσταχτο βάρος τῆς αἰφνίδιας δοκιμασίας. «Ἑκούσιον ἐποίησες τὸ κατηναγκασμένον» κατὰ τὴν σχετικὴ ρήση τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ μνημονεύεις στὸ τελευταῖο σου ἔργο. Ἔκανες, ὅπως πάντα στὴ ζωή σου, θέλημά σου τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις μου, στὴν πρώτη φάση τῆς νοσηλείας σου εἶπα, «πατέρα, φαίνεσαι πολὺ καλύτερα», μοῦ ἀπάντησες ὑψώνοντας τὰ χέρια στὸν οὐρανό.
–«Ὃ γέγονε, γέγονε».
Ἔπειτα, ἡ τελευταία φάση τοῦ μαρτυρίου σου. Ἐξιτήριο, ἐπιστροφὴ στὸ σπίτι, ἐσπευσμένη ἐκ νέου εἰσαγωγὴ στὸ νοσοκομεῖο. Ἀφυδάτωση, δυσκολία στὴν ἀναπνοή, διαλυμένη μέση. Ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα, σιωπηλοὶ παρακολουθούσαμε νὰ διαλέγεσαι μορφὲς ποὺ δὲν μπορούσαμε νὰ δοῦμε. Μιλοῦσες γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα, μιλοῦσες γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἔχει τὰ πρωτεῖα, ὅπως ἔλεγες, ἐννοώντας προφανῶς τὸ ἁγιαστικὸ καὶ σωτήριο ἔργο τοῦ Παρακλήτου στὸν κόσμο μετὰ τὴν Πεντηκοστή. Καὶ ἔβλεπες ἐκείνη τὴν Κυρία, τὴν Μαρία, προφανῶς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ὁποία τόσο πολὺ ἀγαποῦσες. Ἀλλ’ ἔβλεπες κι ἐκεῖνο τὸ κοριτσάκι, προφανῶς τὴ μικρὴ Μάρθα, τὸ κοριτσάκι σου, ποὺ ἔφυγε πρόωρα ἀπ’ τὴ ζωὴ καὶ τώρα σὲ ἐπισκεπτόταν ὡς ἀγγελάκι. Ἤσουν ἕτοιμος.

–Γιατί μὲ φέρατε ἐδῶ, ρώτησες, καθὼς οἱ νοσηλευτὲς τοῦ ΕΚΑΒ σὲ ὁδηγοῦσαν στὰ ἐξωτερικὰ ἰατρεῖα. Θεώρησα ... τὴν ἐρώτηση ἑνὸς ἀνθρώπου, ἴσως καὶ λίγου παράξενου ποὺ ἤθελε νὰ μείνει στὴν ἡσυχία τοῦ σπιτιοῦ του. Ἀργότερα συνειδητοποίησα, ὅταν σὲ ἀκούσαμε νὰ ἐξηγεῖς σὲ ἐκείνη τὴν μορφὴ μὲ τὴν ὁποία διαλεγόσουν καὶ δὲν μπορούσαμε νὰ δοῦμε, ὅτι «αὔριο φεύγω». Κι ὅταν ἔβλεπα τ’ ἀποστεωμένα καὶ μελανιασμένα ἀπὸ τὶς ἐνέσεις χεράκια σου, νὰ προσπαθοῦν ν’ ἀγγίξουν κάτι στὸν ἀέρα. «Γιατί μὲ φέρατε ἐδῶ»· ἐννοοῦσες: Δὲν ξέρετε ὅτι σύντομα δὲν θὰ μείνω στὸν κόσμο αὐτό;

Προσευχόσουν. Τὸ ἔβλεπα στὰ χείλη σου ποὺ κινοῦσες ἀκατάπαυστα. Ὅταν ... σοῦ ἔψαλλε τὸν Ἑσπερινό, προσπάθησες νὰ κάνεις τὸν σταυρό σου μὲ ὅσες δυνάμεις σοῦ ἀπέμεναν. Στὸν ἐπιλύχνιο Ὕμνο, στὸ «ὑμνοῦμε Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα Θεὸν» μετέδωσαν τὰ χέρια τοῦ π. Ἀλεξάνδρου τοῦ υἱοῦ σου, ἔπειτα ἔπεσες σὲ βυθιότητα. Ἔνιωσες ὅπως ἡ ἀγαπημένη σου Ταρσώ, ποὺ τόσο συχνὰ τὴν ἔβλεπες σ’ αὐτὴν τὴν περίοδο. Ἤρεμα καὶ ἁπλά.

Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸ βιβλίο σου τὸ παράθεμα τῆς κοιμήσεώς της, ποὺ περιγράφει καὶ τὴ δική σου κοίμηση:
«Τὴν τελευταία μέρα τὸ ἀπόγευμα βάρυνε πολύ. Ἔκλεισε τὰ ματάκια της γιὰ πάντα. Ἀρκετὲς ὧρες μείναμε ἐκεῖ, παρακολουθώντας τὴν ἀνάσα της ποὺ ἀραίωνε συνεχῶς. Μέχρι ποὺ ἡ πολύτιμη κι εὐωδιαστὴ ψυχή της ἐγκατέλειψε τὸ πολυβασανισμένο κορμί της. Καὶ σὰν πρωταθλήτρια ὑψώθηκε στοὺς οὐρανούς, στὸ φῶς τὸ ἀνέσπερο».

Ἐκεῖ ὑψώθηκες καὶ σύ, πατέρα, διότι, ὅταν κάποιος ἔλεγε  στὴν Ταρσώ, «αὐτὸς πέθανε», ἐκείνη θύμωνε· «δὲν πέθανε, μετέστη πρὸς τὴν ζωή».
Μετέστης πρὸς τὴν ἀληθινὴ ζωή. Τὴν ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία προετοιμάστηκες σὲ ὅλο τὸν ἐπίγειο βίο σου.
Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύσει τὴν ψυχή σου, πατέρα, καὶ σὲ παρακαλεῖ ὅλη ἡ οἰκογένεια νὰ δέεσαι γι’ αὐτήν. Ὅπως μᾶς φρόντιζες σ’ αὐτὸν τὸν πρόσκαιρο βίο, νὰ μᾶς φροντίζεις κι ὡς μέλος τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας.
Καλή ἀντάμωση στὴν ἄνω Ἱερουσαλήμ, πατέρα. «Χριστὸς Ἀνέστη».

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου