Σάββατο 11 Μαΐου 2013



οι Δεσποτοκρατικοι Επικοινωνιακοι Θεατρινισμοι
δεν Μπορουν πλεον να μας Εξαπατησουν


Σεραφείμ, Σεραφείμ... ἐπὶ τέλους
μόνον «ἑνός ἐστιν χρεία»
 
γραφει ο Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο
συγγραφεας-εκδοτης, προεδρος
της Φιλορθοδοξου Ενωσεως «Κοσμας Φλαμιατος»








Δ

ύστηνο καὶ ἑωσφορικὸ τὸ ἄρτι ἐπιχειρούμενο στρατήγημα τοῦ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελοπούλου· στρατήγημα-βεγγαλικό, στρατήγημα-πομφόλυγα, στρατήγημα-θεατρικό, στρατήγημα-ἐπικοινωνιακό, στρατήγημα-ὕπουλο, ἐν τέλει στρατήγημα-ἀβανταδόρικο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!!

Ζητᾶ ὁ Πειραιῶς Μεντζελόπουλος ἀπὸ τὸν Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο Λιάπη καὶ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ συγκληθεῖ Τοπικὴ Σύνοδος, προκειμένου αὐτὴ νὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό. Ἀλλὰ ποία Ἱεραρχία θὰ τὴν συγκαλέσει καὶ ποία Σύνοδος θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό; Αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποίαν ὁ ἴδιος, ποὺ αἰτεῖται τὴν σύγκλησή της καὶ τὸν σκοπό της, καταγγέλλει ὅτι:

«...ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αἰχμαλωτίσει μέ ἁλυσίδες καί δεσμά ὅλες σχεδόν τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τίς Ἱεραρχίες τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν μέ φωτεινές ἐξαιρέσεις τά Σεπτά Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας...»; 




Κατὰ τὴν διατύπωση τῆς καταγγελίας του ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος καμμίαν ἀμφιβολία δὲν ἀφήνει ὅτι μεταξὺ τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ Ἱεραρχιῶν περιλαμβάνεται καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ―συμπεριλαμβανομένης βεβαίως καὶ τῆς κατὰ Πειραιὰν Ἐκκλησίας τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος προΐσταται―, διότι ρητῶς καὶ περιωριστικῶς ἐκτὸς τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ἐκκλησιῶν θέτει ―σωστὰ― μόνον τὸ Πατριαρχεῖο Γεωργίας καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Βουλγαρίας. Καὶ μάλιστα προσθέτει:




«Ὁ Οἰκουμενισμός, δυστυχῶς, ἐπέτυχε ἐσχάτως τήν ἀθρόα μεταβολή τῆς μακραίωνης καί δισχιλιετοῦς ἁγιοπατερικῆς καί ἱεροκανονικῆς πορείας τόσο τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς τοῦ Γένους, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου  (ἀπό τό 1964) ὅσων [sic] καί ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν σέ οἰκουμενιστική στάση ζωῆς. Ἀλλά, καί ἡ Κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος δέν παρέμεινε ἀλώβητο καί ἀνεπηρέαστο.

»Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει διαβρώσει καί τίς Θεολογικές Σχολές, στίς ὁποίες δέν διδάσκεται πλέον ἡ Ὀρθοδοξοπατερική Θεολογία, ἀλλά ἑδραιώνεται ἀνοικτά, πλέον, μέ τόν πιό πανηγυρικό καί ἐπίσημο τρόπο ἡ οἰκουμενιστική θεολογία».




Ἄρα γνωρίζει πολὺ καλὰ ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ὅτι, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, καμμία ἐκ τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ συγκαλέσει Ὀρθόδοξη Τοπικὴ Σύνοδο, ποὺ θὰ καταδικάσει τὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ μόνον Ληστρικὴ Σύνοδο μπορεῖ νὰ συγκαλέσει, τοπικὴ ἢ «μεγίστη καὶ ὑπερτελῆ», ποὺ θὰ ἀναγνωρίσει τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ θὰ καταδικάσει τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας!!!





Ἄλλωστε ὁ Ὅσιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, τὸν ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Πειραιῶς γιὰ νὰ βεβαιώσει ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση κατεγνωσμένη, ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς ἠρνεῖτο ―ἤδη ἀπὸ τοῦ 1971― τὴν σύγκληση Συνόδου. Διότι διαπίστωνε καὶ κατήγγειλλε ὁ ἅγιος Πατὴρ ὅτι μία Σύνοδος, ποὺ ὑπὸ τὶς τότε παροῦσες συνθῆκες ―δηλαδὴ τὶς συνθῆκες τοῦ μόλις διακρινόμενου, τότε, ἀπὸ τοὺς πολλοὺς Οἰκουμενισμοῦ― θὰ συγκαλοῦσαν οἱ οἰκουμενιστές, ἀκριβῶς θὰ υἱοθετοῦσε τὸν Οἰκουμενισμό!!! Τί θὰ ἔλεγε σήμερα ὁ ἱερὸς Πατήρ, ποὺ τὰ πάντα εἶναι «γυμνὰ καὶ τραχηλισμένα» μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια μας, τὰ ὁποῖα βλέπουν τὴν μία πτώση τῶν «ἀστέρων» (=Ἐπισκόπων) νὰ διαδέχεται τὴν ἄλλη;







ὰν ὁ Πειραιῶς Σεραφεὶμ Μεντζελόπουλος ἦταν πράγματι εἰλικρινὴς θὰ πίστευε ὄντως αὐτὸ ποὺ γράφει:

«...Τοῦτο ἄλλωστε θά ἀποδείξει ὅτι παραμένωμε ἐπί τῶν ἐπάλξεων καί εἴμεθα συνεπεῖς στούς φρικτούς ὅρκους πού ἐδώσαμε κατά τήν χειροτονία μας...».

Ὡς ἐπίσκοπος εἰς τόπον καὶ εἰς τύπον Χριστοῦ εὑρισκόμενος θὰ ἔπρεπε νὰ πράξει προσωπικῶς ―ἄνευ ἐκκλήσεως καὶ παρακλήσεων― τὰ δέοντα κατὰ τὴν ἁγιοΠατερικὴ Διδασκαλία καὶ Πρακτική, ὅπως τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἱερὰ Παράδοση ἐπιβάλλουν!... Δηλαδή:



Στον πόνο και την απομόνωση


 Παραθέτουμε κάποια ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ προσωπικό του Ἡμερολόγιο.








 
 
 
19-07-1974. Τό πρῶτο βράδυ στήν ἐξορία μου. Εἶμαι ἀφάνταστα εἰρηνικός σήμερα. Σάν νά ἄνοιξε μιά καινούργια σελίδα στή ζωή μου. Τό βράδυ ἔμαθα πώς κυκλοφόρησε τό φύλλο τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως μέ τά διατάγματα καί πώς ὁ Δωρόθεος βιάστηκε νά τό στείλη στήν Κηφισιά. Δέν ἔχω πιά κανένα ἐνδιαφέρον γι αὐτή τήν ἱστορία.
 
 

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΣΟ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ αλλως, η εκδημια ενος αγιου ιεραρχου στον τοπο της αδικης εξοριας του








του δικηγορου κ. Δημ. Παπουτσιδακη





 Εἶναι δόγμα: Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἁγία καί ἄμωμη. Καί παραμένει τέτοια στούς αἰῶνες. Ἡ ἀλήθεια αὐτή δέν ἀμφισβητεῖται. Τοῦτο ὅμως δέν σημαίνει ὅτι εἶναι ἅγιοι καί ἄμωμοι στό σύνολό τους καί ὅσοι κατά καιρούς Τήν ἐκπροσωποῦν. Ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία δέν ἔχει νά παρουσιάσει τήν καλύτερη εἰκόνα γιά ὁρισμένα πρόσωπα, πού μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο εἰσχώρησαν στό χῶρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Αὐτό ἀποτέλεσε ἀνέκαθεν μέγα πρόβλημα γιά τήν Ἐκκλησία, πού χάραξε βλαπτικά τήν αἰώνια πορεία Της.
 




     Σέ μιά ἐποχή πού, γιά τήν παραπάνω ἐκκλησιαστική παθογένεια, τά προβλήματα τῆς τοπικῆς μας Ἑλλαδικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶχαν σωρευθεῖ καί προκαλοῦσαν σημαντική τροχοπέδη στό ἔργο πού ὄφειλε νά ἐπιτελεῖ, ἀναδείχθηκε στό πηδάλιο Αὐτῆς μιά ἐξέχουσα προσωπικότητα, ἡ τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου. Τό ἐπιτελεῖο του ἀποτελέσθηκε ἀπό μορφές ἀνεπανάληπτης πνευματικῆς συγκρότησης, πού κλήθηκαν νά ἀντιμετωπίσουν τίς παρεκτροπές πού εἶχαν κατακλύσει τόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Αὐτό ἦταν ἕνας ἐξυγιαντικός ἄθλος, πού «θά χρειαζόταν διακόσια χρόνια» νά ὁλοκληρωθεῖ, κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἑνός ἀπό τούς ἐκλεγέντες στούς ἐπισκοπικούς θρόνους «Ἱερωνυμικούς» Μητροπολίτες, τοῦ πρόσφατα ἐκδημήσαντος στόν Κύριο μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.
 


ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ 
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ 
ΠΕΙΡΑΙΩΣ Κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ






του Αποτειχισθεντος Θεολογου 

κ. Νικολαου Πανταζη



Σεβασμιώτατε Μητροπολίτη Πειραιώς π. Σεραφείμ.



Επιτρεψέ μου να σου μιλήσω στον Ευαγγελικό Ενικό, ο οποίος δύναται να εμπεριέχει άριστα το σεβασμό, την ευγένεια, την καλοσύνη. 
Σου γράφω με αγάπη Χριστού. 
Εκφράζομαι ελεύθερα, κι αυθόρμητα, φυσιολογικά και άμεσα, όπως ο υιός προς τον πατέρα, που δεν δεσμεύεται από μοντερνισμούς και "ευρωπαϊκούρες" για να προσεγγίσει τον πατέρα του.



Θα σε παρακαλέσω ταπεινά, εάν τελικά καταδεχτείς ν' ασχοληθείς με μένα το μυρμύγκι, και πέσεις τόσο χαμηλά από το Δεσποτικό σου ύψος, να απαντήσεις σε ένα νέο της Ομογενείας που σε αισθάνεται πνευματικό πατέρα, να μου μιλήσεις και συ στον Ενικό χωρίς καθαρεύουσες, χωρίς τα «σεις», τα «σας» και τα «κ.», χωρίς δέσμευση κανόνων της διαλογικής.





Εργάστηκα και εγώ κάποτε στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Πειραιώς και δεν ξεχνώ την αγάπη που μου είχε δείξει ο Σεβ. Καλλίνικος και οι συνεργάτες του. 
Τους μνημονεύω. 
Μας συνδέει λοιπόν αυτή η μικρή μου προυπηρεσία. 
Μας συνδέει επίσης το ότι υπηρέτησες και εσύ εδώ στην Αυστραλία. 
Μας συνδέει ο κοινός αγώνας εναντίον των αιρέσεων και ιδίως εναντίον του Οικουμενισμού. 
Μας συνδέει η κοινή αγάπη προς τον Μέγα Θεολόγο του αιώνος μας, τον Ομολογητή του Χριστού, τον θείο διδάσκαλο και «υποφήτη των Θείων μυστηρίων» κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, τον οποίο κάποτε τόσο πολύ επαίνεσες και εξύψωσες καθ’ υπερβάλοντα ζήλο και υπερβολική αγάπη. 
Αλλά πάνω από όλα, μας συνδέει ο Θεάνθρωπος Χριστός, η αγάπη της Αληθείας, η αγάπη της Φιλτάτης μας Ορθοδοξίας.





Πιστεύω πως διακατέχεσαι και εσύ από ταπεινό φρόνημα, όπως ο όντως Άγιος Γέροντάς μου Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος, που δεν είχε ποτέ κανένα πρόβλημα σαν Μητροπολίτης να τον αποκαλούμε απλά και ταπεινά «π. Αυγουστίνο» και να του μιλούμε στον Ενικό. 
Ο οποίος όμως πολεμούσε τον Οικουμενισμό, ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΣ τους Οικουμενιστές και διέκοψε το μνημόσυνο του Πατριάρχη.






Διάβασα την πρόσφατη επιστολή σου που έστειλες στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και την Ιερά Σύνοδο περί Συγκλήσεως Συνόδου προς επίσημη καταδίκη του Οικουμενισμού. 
Όσο διάβαζα, συμφωνούσα, και το Θεό δοξολογούσα. 
Όσο διάβαζα χαιρόμουν αλλά παράλληλα λυπόμουν που δεν έβλεπα πουθενά να κατονομάζεις τους Οικουμενιστές. 
«Οίδα σου τα έργα» και τους αγώνες που κάνεις εναντίον του Εβραιο-Μασωνισμού, του Διεθνούς Σιωνισμού, του Οικουμενισμού, των ομοφυλοφίλων, των αθέων πολιτικών κλπ. 
Όλα καλά.





Γιατί, πατέρα μου, φοβάσαι όμως να κατονομάσεις τους Οικουμενιστές; 
Γιατί δειλειάζεις; 
Εγώ λαϊκός είμαι, οικογενειάρχης είμαι με τρία τέκνα κάτω των τριών ετών, αμαρτωλός είμαι βουτηγμένος στα πάθη και τα λάθη, χωρίς εξουσία και θρόνο, και όμως βρήκα το σθένος και την παρρησία εν Χριστώ να γράψω ως Θεολόγος ταπεινά μία Ανοικτή Επιστολή στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη http://arxontariki.forumup.gr/about1758-arxontariki.html, δεικνύοντας και αποδεικνύοντας πως τα έργα του δεν συμβαδίζουν καθόλου και δεν είναι σε διαχρονική συμφωνία με αυτά των προκατόχων του Αγίων Πατέρων. 





Σου την είχα κοινοποιήσει και θυμάμαι σου άρεσε. 
Μου είχες στείλει τις ευχές σου και ως «αντί-δωρο» το έργο σου εναντίον του Παπισμού. 
Τώρα διώκομαι ένεκεν του ονόματος Αυτού. 
Απαγορεύτηκα από το κήρυγμα του Θείου Λόγου χωρίς καμία υπόδειξη κάποιου σφάλματος, χωρίς κλήση σε απολογία. 
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, 2013, προχώρησα στην ευλογημένη από το Θεό βασει της Πρωτο-Δευτέρας Συνόδου και τετιμημένη από τους Αποστολικούς Πατέρες Αποτείχιση, από τους ψευδοποιμένες Αρχι-Οικουμενιστές, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Αυστραλίας Στυαλιανό. 
Προσχώρησα στην Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς, οι οποίοι είναι ανεγνωρισμένοι από το Πατριαρχείο της Μόσχας, έχουν κανονική Αποστολική Διαδοχή και έγκυρα Μυστήρια. 
Συνεχίζω όμως να κοινωνώ συχνά τα παιδιά μου στην ενορία μας της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, για πρακτικούς λόγους οικονομίας. 
Συνεχίζω να αναγνωρίζω την εγκυρότητα των Μυστηρίων και την ιεροσύνη τους. 
Απαρνούμαι, απορρίπτω και καταδικάζω επωνύμως την γνωστή και κατεγνωσμένη Παναίρεση του Οικουμενισμού και των δημοσίως δεδηλωμένων, «γυμνή τη κεφαλή» Οικουμενιστών.






Και ενώ διάβαζα την Επιστολή σου, ξαφνικά μένω εμβρόνητος, σοκαρισμένος, λοιδορούμενος, προσβεβλημένος και αδικημένος από σένα, τον «αγωνιστή» και «αντι-οικουμενιστή» Πειραιώς Σεραφείμ. 
Δεν πίστευα στα μάτια μου. 
Ήμουν μέσα στο όχημα διανομών της εργασίας μου στην άκρη του δρόμου παρκαρισμένος, και έκλαιγα σα μικρό παιδί. 
Ίσως κάποιοι περαστικοί να αναρωτήθηκαν τί δυστύχημα να μου συνέβαινε. 
Ντρεπόμουν για σένα. 
Λυπόμουν τη κατάντια σου και αναρωτιομουν πως γίνεται εσύ να με βλασφημείς ως αιρετικό και να με διαολοστέλνεις στην κόλαση!  
Διάβαζα και έφριττα! 
Αηδίαζα και αγανακτούσα! 
Παρακαλούσα και εκλιπαρούσα... 
Απορούσα πως γίνεται να πέφτεις τόσο χαμηλά...





«Ο Οικουμενισμός αμφισβητεί έμπρακτα την Ορθόδοξο πατερική μας παράδοσι και Πίστι, σπέρνει τήν αμφιβολία καί τήν σύγχυση στίς καρδιές του ποιμνίου καί κλονίζει πολλούς φιλοθέους αδελφούς, οδηγώντας σέ διαιρέσεις καί σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, Αποτείχιση) καί παρασύρει ένα μέρος του ποιμνίου στήν πλάνη καί δι’ αυτής στόν πνευματικό όλεθρο».





ΣΤΟΠ! 
Τέρμα ως εδώ. 
Ιδού η πλάνη η δική σου, ιδού η ενοχή σου! 
Σε ρωτώ ευθέως εν Κυρίω, εν ονόματι του Χριστού που λατρεύεις και υπηρετείς και όχι άλλο αφέντη:




-         Από ΠΟΙΑ συγκεκριμένη «αμφιβολία» φρενών και «σύγχυση καρδίας» διακατέχομαι;


-         ΠΟΙΟ είδος «κλονισμού» υφίσταμαι, ως «φιλόθεος αδελφός» και αποδιοπομπαιος υιός σου;


-         ΠΟΙΑ «διαίρεση» και ΠΟΙΟ «Σχίσμα» (ΑΠΑΓΕ της βλασφημίας) επιτελώ;


-         ΓΙΑΤΙ με «τσουβαλιάζεις» και με συγκρίνεις ανεπίτρεπτα, ανώριμα, ξεδιάντροπα και ασύστολα με τους φανατικούς, ζηλωτικούς, πολυ-σχισματικούς παλαιοημερολογίτες;


-         Με ΠΟΙΟ δικαίωμα με συμψηφίζεις στην ίδια παρένθεση μαζί τους, ενώ τους έχω δημοσίως καταδικάσει και απαρνούμαι τις πολυκέφαλες, άκυρες χειροτονίες τους από τις αλληλο-εχθρευόμενες πολυ-παρατάξεις τους;


-         Σε ΠΟΙΑ ακριβώς «πλάνη» έχω «παρασυρθεί» ως «μέρος του ποιμνίου» που έχει Αποτειχιστεί εν Αγίω Πνεύματι;


-         Σε ΠΟΙΟΝ ακριβώς «πνευματικό όλεθρο» οδηγούμαι και για ΠΟΙΟ Εκκλησιαστικό έγκλημα κατηγορούμαι;





Διαβάζω, Άγιοι του Θεού Πατέρες και Διδάσκαλοι της Οικουμένης να επαινούν, να αποδίδουν τιμή και δόξα στους Αποτειχισμένους και διαβάζω εσένα να μας βλασφημείς ως σχισματικούς, αιρετικούς και άρα κολασμένους.






ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ! 
Δεν είμαι σχισματικός. 
ΔΕΝ ΕΣΧΙΣΑ τον άραφο Χιτώνα του Χριστού, παρά οι κηρύττοντες τον Οικουμενισμό και ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ μετ’ αυτών! 
ΔΕΝ σου επιτρέπω, χάριν φτηνού εντυπωσιασμού, να μου επικολλήσεις την αισχρή ετικέτα του «πλανεμένου» και «σχισματικού» ίνα αρέσεις πλήρως τω «στρατολογήσαντί σε» Αρχι-Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίω, τον οποίο τώρα, όλως περιέργως, υπόπτως και παραλόγως εκθιάζεις, λιβανίζεις και επαινείς.






ΔΕΝ θα σε πω πατέρα πια. 
Κάνω τον σταυρό μου και διαγράφω κάθε πνευματική πατρότητα, αρνούμενος οποιαδήποτε υιική σχέση. 
ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΑΙ και από σένα και σε παραδίδω στην κρίση του Θεού και του Λαού του Θεού να σε ελεήσει... 
Δεν επιζητώ καμία συγγνώμη σου. 
ΑΠΑΙΤΩ ΟΜΩΣ να ανακαλέσεις ΔΗΜΟΣΙΩΣ την αισχρή σου καταδίκη και αλόγιστη βλασφημία εναντίον της Αποτειχίσεως.






Δεν ελπίζω τίποτα άλλο πια από σένα. 
Όλα στο βρόντο. 
Όλα προς το θεαθήναι. 
Αποφεύγεις να τους κατονομάσεις και φοβήσαι να Αποτειχιστείς ΙΝΑ ΜΗ ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟΣ ΓΕΝΗ και εκπέσεις του προσφιλούς σου θρόνου. 



ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΔΕΙΛΟΙΣ. 
Και επειδή οι δειλοί ανήκουν στην μερίδα των κολασμένων, ικετεύω μετά δακρύων τον Τριαδικό μας Θεό να κολάσει εμένα και να μην επιτρέψει να κολαστείς εσύ ένεκα δειλίας. 
Εκλιπαρώ την Παναγία Τριάδα να αφαιρέσει χρόνια από μένα και να δίδει σε ΣΕΝΑ προς ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΤΕΓΝΩΜΕΣΝΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.





Μετά βαθυτάτης λύπης και πικρίας



Νικόλαος Πανταζής,

Αποτειχισμένος Θεολόγος

Μελβούρνη, Αυστραλία

Κινητό: 00613411122317

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Χριστος Ανεστη εκ νεκρων και απεκτεινε τον θανατον. Ο θανατος ουκ εστι πλεον. Ο ανθρωπος ζη υπερανω του θανατου. Καθισταται απροσβλητος και απο τον θανατον. 

Μεταξυ των θαυματων, η αναστασις του Κυριου ειναι το μεγαλυτερον θαυμα. Ολη η ιστορια του Χριστιανισμου, δεν ειναι αλλο τι παρα ιστορια ενος και μοναδικου θαυματος, του θαυματος της του Χριστου αναστασεως. 

Ο θανατος ειναι ο οφις, η δε αμαρτια ειναι το κεντρι του. Εαν περαση μια ημερα και συ δεν εχεις νικησει ουτε μιαν αμαρτιαν σου, γνωρισε οτι εγινες περισσοτερον θνητος. Οσον περισσοτερας αμαρτιας εχει ο ανθρωπος, τοσον περισσοτερον ειναι θνητος. 

Χωρις την αναστασιν του Χριστου δεν υπαρχει ουτε εις τον ουρανον ουτε υπο τον ουρανον, τιποτε πιο παραλογον απο τον κοσμον αυτον. Εις τον ανθρωπινον κοσμον μας, ο θανατος ειναι το μεγαλυτερον βασανον και η πιο φρικιαστικη απανθρωπια. Η απελευθερωσις απο αυτο το βασανον και απο αυτην την απανθρωπιαν μας, τα εφερεν ο Αναστας Θεανθρωπος, γι αυτο και αυτος ειναι ο μεγαλυτερος ευεργετης του ανθρωπου. 

Χριστος ανεστη εκ νεκρων θανατω θανατον πατησας και τοις εν τοις μνημασι ζωην χαρισαμενος.



 












Εμπεδώνει υπούλως 

κακόδοξες θέσεις 

ο μητροπ. Πειραιώς











Μεῖζον θέμα δημιουργεῖ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς μὲ τὸ «ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ» του, μιὰ νέα ἐπικοινωνιακὴ πομφόλυγα. Ζητεῖ τὴν καταδίκη μιᾶς ἀόρατης αἵρεσης, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς ὁποίας φοβᾶται καὶ τρέμει νὰ κατονομάσει τοὺς ἡγέτες, παρὰ τὶς συνεχεῖς παρακλήσεις καὶ προκλήσεις ποὺ τοῦ ἔγιναν.  Ζητεῖ τὴν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπὸ τοὺς ...ἴδιους τοὺς Οἰκουμενιστές, ἐνῶ γνωρίζει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἡ Σύνοδος, ὅταν ἐτέθη τὸ θέμα μὲ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» λίγο ἔλλειψε νὰ καταδικάσουν ΟΧΙ τὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ τοὺς ἀντιδρῶντες κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἐνῶ γνωρίζει ὅτι δὲν θὰ τολμήσουν οἱ «ἀδιάφοροι» καὶ «ἀσυγκίνητοι» Ἱεράρχες –κατὰ τὴν ἐκτίμηση τῶν ἀνθρώπων του (ἐδῶ)– νὰ καταδικάσουν τοὺς περὶ τὸ Φανάρι «προβατόσχημους λύκους».


 



 Διὰ τῆς διατυπώσεως τοῦ «Ἀνακοινωθέντος» καταπατεῖ καὶ ἀπορρίπτει τὴν δισχιλιόχρονη Ἱερὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ἐμμένει στὴν κακόδοξη θέση του ὅτι ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ ἡ Ἀποτείχιση ἀπαγορεύεται πρὶν τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου, ἐναντιούμενος πεισμόνως στὴν Ἁγία Γραφή, τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ σὲ Ἱεροὺς Κανόνες τῆς (Ὀρθόδοξης) Ἐκκλησίας.




Συνεχίζει νὰ ὑβρίζει μὲ τὸ «Ἀνακοινωθέν» του καὶ νὰ λοιδωρεῖ ὡς σχισματικοὺς καὶ αἱρετικοὺς ἐκείνους, ποὺ ἡ Ἱερὰ Παράδοση (καὶ ὁ ΙΕ΄ Κανὼν τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ποὺ τὴν ἐκφράζει) διδάσκει νὰ τιμῶνται, γιατὶ μὲ τὴν ἀποτείχισή τους ἀγωνίζονται νὰ ἀποτρέψουν τὴν ἐπικράτηση τῆς αἱρέσεως μὲ Ὀρθόδοξο τρόπο καὶ ὄχι μὲ Ἀνακοινωθέντα καὶ χαρτοπόλεμο.




Ἔτσι, ἀγωνιῶν ἀγωνίζεται νὰ περάσει τὴν θέση τῶν Οἰκουμενιστῶν ὅτι: μόνο ἀφοῦ καταδικασθεῖ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀπὸ Σύνοδο, εἶναι δυνατὴ ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ ἡ ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές!




Καὶ ὅλα αὐτὰ ὑπὸ τὰ βλέμματα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν Πατέρων, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀποδέχονται σιωπηρῶς ὡς «ἀρχηγὸ» τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος!!!






Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί. Γι’ αὐτὸ θὰ προχωρήσουμε σὲ κάποιες παρατηρήσεις, ἐπισημαίνοντες τὶς μεθοδεύσεις τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς. Στὸ τέλος θὰ παραθέσουμε σχόλια ἀπὸ ἄλλα ἱστολόγια, γιὰ τὸ πῶς ἀντέδρασαν οἱ πιστοὶ στὴν νέα αὐτὴ βαρύγδουπη Ἀνακοίνωση τοῦ Πειραιῶς:






1. Τὸ κείμενο κυκλοφορήθηκε μερικὲς ὧρες μετὰ τὴν ἀνάρτηση στὰ ἱστολόγια ἄρθρου τοῦ προέδρου τῆς «Φ.Ε. “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» κ. Λαυρέντιου Ντετζιόρτζιο μὲ τίτλο, «Ἡ Δεσποτοκρατία ἐπιτίθεται μὲ τὸν “ἀντι-οἰκουμενιστικὸ” βραχίονά της», διὰ τοῦ ὁποίου καταδεικνύεται ὁ ρόλος τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς στὴν ἀπορρόφηση τῶν ἀνησυχούντων ὀρθοδόξων πιστῶν, μὲ σκοπὸ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἀποσκιρτήσεὠς τους ἀπὸ τὶς δεσποτικὲς μάντρες, ἀφοῦ σὲ τέτοια περίπτωση οἱ ἀντιδράσεις τους θὰ ἦσαν ἀπρόβλεπτες καὶ ἡ κατάσταση θὰ καθίστατο ἀνεξέλεγκτη! Ὁ Πειραιῶς (ὅπως σαφῶς ἐξάγεται ἀπὸ τὶς ἐνέργειές του) ἢ θέλει νὰ ποδηγετήσει τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ χῶρο, ἢ προβαίνει σὲ ἐνέργειες ἀλλοπρόσαλλες καὶ αὐτοαναιρούμενες. Τοῦτο τὸ ἔχουμε καταδείξει σὲ ἄλλα κείμενά μας.





2. Ὁ Πειραιῶς καὶ τὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς Μητροπόλεώς του, ἀλλοιώνουν συστηματικὰ καὶ καταργοῦν τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως στὸ μεῖζον θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί –αὐτὸ εἶναι φοβερό!– ἑρμηνεύουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες μὲ τρόπο ποὺ νὰ εὐνοεῖ τὴν ἐπέκταση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Καθημερινῶς, λοιπόν, ὅλο καὶ περισσότερο, καὶ ἐναργέστερα γίνεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς κατανοητὸ ὅτι, ὄχι μόνο ἑδραιώνεται ὁ Οἰκουμενισμός, ἀλλὰ ἑδραιώνεται μὲ τὶς εὐλογίες τῆς θεωρούμενης ἀντι-οἰκουμενιστικῆς ἡγεσίας! Οἱ ἀντι-οικουμενιστές (ἐκτὸς ὀλίγων), ἀντὶ νὰ ἐμποδίζουν, σιγοντάρουν τὴν ἐπέκτασή του. Νομίζει κανείς –παρακολουθώντας τὶς κινήσεις Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῶν– ὅτι διαβάζει κείμενα τοῦ Μ. Ἀθανασίου, μὲ τὰ ὁποῖα ἀποκάλυπτε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ προσπαθοῦν μὲ παραπλανητικὲς κινήσεις ἢ ὑποσχέσεις κ.λπ. νὰ κερδίσουν χρόνο, ὥστε νὰ ἐπεκτείνουν καὶ τὴν αἵρεσή τους! Εἶναι γνωστὴ δέ, ἡ στάση του, ὅπως καὶ ἡ διδασκαλία καὶ στάση ὅλων τῶν Ἁγίων Πατέρων: ἄμεση ἀπομάκρυνση (“χοροπηδώντας” διδάσκουν νὰ φεύγουμε) ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες.





3. Τὸ ἄλλο σημεῖο (μετὰ ἐκεῖνο τὸ περὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου τους καὶ Ἀποτειχίσεως) στὸ ὁποῖο καταπατᾶται ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἀπορρίπτεται ἡ Ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία ἀπὸ τὸν Πειραιῶς καὶ ὅσους τὸν σιγοντάρουν, εἶναι ἡ ἐμμονή του νὰ ἀρνεῖται τὴν Ἀποτείχιση ὡς ἐνέργεια προβλεπόμενη ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή, καὶ νὰ τὴν ταυτίζει μὲ τὰ σχίσματα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Ἐπίσης τὸ νὰ θεωρεῖ μιὰ ἐπαινούμενη ἀπὸ Ἱερὸ Κανόνα ἐνέργεια ὡς πλάνη· δηλ. ἡ Ἀποτείχιση ποὺ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς εἶναι κακή, ἐνῶ ἡ συμμετοχή του καὶ παραμονή του στὴν αἵρεση (ὅπως ὁ ἴδιος τὴν περιέγραψε ἐναργῶς στὸ Ανακοινωθέν),  εἶναι θεάρεστη ἐνέργεια καὶ θὰ συνεχιστεῖ ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἕως ὅτου ἡ Σύνοδος τῶν Οἰκουμενιστῶν τὴν ἀποκηρύξει! Γράφει:



«Ὁ Οἰκουμενισμός ἀμφισβητεῖ ἔμπρακτα τήν ὀρθοδοξοπατερική μας παράδοσι καί Πίστι, σπέρνει τήν ἀμφιβολία καί τήν σύγχυση..., ὁδηγώντας σέ διαιρέσεις καί σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, ἀποτείχιση) καί παρασύρει ἕνα μέρος τοῦ ποιμνίου στήν πλάνη καί δι’ αὐτῆς στόν πνευματικό ὄλεθρο».





4. Ἀλλὰ καὶ σ’ αὐτὸ τὸ Ἀνακοινωθέν του ὁ μητροπ. Πειραιῶς, ἀρνεῖται νὰ κατονομάσει τοὺς ἀρχηγοὺς καὶ πρωτοστᾶτες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κάτι ποὺ λογικὰ καὶ χρονικὰ προηγεῖται, ἔπρεπε νὰ ἔχει γίνει πρὶν τὴν προσφυγή του στὴν Ἱ. Σύνοδο. Δηλαδὴ βλέπουμε ὅτι, μὲ ὅλα ὅσα γράφει ὁ κ. Σεραφείμ, δυστυχῶς, ἐπιβεβαιώνει ἄμεσα καὶ πανηγυρικὰ τὶς διαπιστώσεις ποὺ κάνει ὁ κ. Ντετζιόρτζιο στὸ προαναφερθὲν ἄρθρο του! Καὶ ἐδῶ εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ ἄλλοι Μητροπολῖτες (οἱ ἀρνούμενοι νὰ διακινδυνέψουν τὴ θέση τους γιὰ τὴν Πίστη, γιατὶ ἂν εἶχαν τὴν θέληση καὶ τὴν τόλμη θὰ τὸ εἶχαν κάνει), θὰ τοῦ ἐπιστρέψουν τὴν πρόταση συγκλήσεως Συνόδου, ζητώντας του νὰ πράξει ἐκεῖνο, ποὺ ξέρουν ὅτι δὲν τολμᾶ νὰ κάνει ὁ κ. Σεραφείμ. Θὰ τοῦ ποῦν: «Κατονόμασε τοὺς αἱρετικούς. Ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ καταδικάζει συγκεκριμένους αἱρεσιάρχες».





Καὶ τὸ πρᾶγμα κάπου ἐκεῖ θὰ ξεφουσκώσει καὶ θὰ σταματήσει, ἂν μάλιστα ἐν τῷ μεταξὺ συνέλθει ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ ἀντιπαρέλθει τὸ θέμα, ὡς ἐξουσία ποδηγετούμενη ἀπὸ τὸν τὸν Μασωνισμό, Σιωνισμὸ καὶ τὶς λοιπὲς φίλιες δυνάμεις (πάντα κατὰ τὸν κ. Σεραφείμ). Δὲν ἀποκλείεται δὲ ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος νὰ πάρει καὶ καταδικαστικὲς ἀποφάσεις, κατὰ ὅσων τὴν ἐνοχλοῦν.





4. Εἶναι φανερό, λοιπόν, πὼς μὲ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ κ. Σεραφεὶμ αὐτοκαταδικάζεται. Διότι προχωρεῖ σὲ διαπιστώσεις καὶ ἀποδέχεται –καὶ δὲν ντρέπεται νὰ τὸ ὁμολογήσει– ὅτι συμμετέχει, καὶ ἀνήκει, καὶ εἶναι ἐνεργὸ μέλος τῶν αἱρετικῶν!!! Γράφει στὸ Ἀνακοινωθέν του:




«Ὁ Οἰκουμενισμός υἱοθετεῖ καί νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέσεις ὡς «Ἐκκλησίες» καί προσβάλλει τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Άγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας... Κάθε μία εἷναι ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος, ὄχι ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. Ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία».

«Ὁ Οἰκουμενισμός» εἶναι «ἡ μεγαλυτέρα ἐκκλησιολογική αἵρεσις ὅλων τῶν ἐποχῶν», ἀφοῦ «προβάλλει τούς ...ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στούς ὁποίους κυριαρχεῖ ἡ ἔλλειψη ὀρθοδόξου ὁμολογίας».

«Μέ πόνο καί θλίψη διαπιστώνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αἰχμαλωτίσει μέ ἁλυσίδες καί δεσμά ὅλες σχεδόν τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τίς Ἱεραρχίες τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν...». Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ Μητρόπολις Πειραιῶς συμμετέχουν «στό παμπροτεσταντικό λεγόμενο “Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν” ἤ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων».




Καὶ παρόλα αὐτά, ἀντὶ νὰ διαχωρίσει τὴ θέση του, νὰ πάψει νὰ μνημονεύει τοὺς αἱρετικούς, νὰ ἀποτειχισθεῖ ἀπ’ αὐτούς, συνεχίζει νὰ μετέχει, καὶ περιμένει ἀπὸ κάποια Σύνοδο Οἰκουμενιστῶν νὰ ...καταδικάσουν τοὺς ἑαυτούς τους!





5. Ἂς τοῦ θυμίσουμε, ὅμως, καὶ κάτι ἄλλο. Ποιά ἀνάγκη ἔχει αὐτὸς νὰ ζητᾶ –γιὰ νὰ πράξει τὰ δεόντα– μιὰ συνοδικὴ καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος; Δὲν ἀναθεμάτισε δυὸ συνεχεῖς χρονιὲς τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς Δεσποτικὴν ἐξουσίαν ἔχων; Δὲν ἀποφάνθηκαν οἱ περὶ αὐτὸν κληρικοὶ μὲ τὴν ἄδειά του ἢ τὴν καθοδήγησή του (ὅταν τὸν κατηγορήθηκε γιὰ τὰ ἀναθέματα αὐτά) ὅτι ἔτσι ἔκαναν πάντα στὴν Ἐκκλησία; Ἂν χρειάζεται ἡ σύγκληση Συνόδου γιὰ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως, γιατί ἀναθεμάτισε ἀπὸ μόνος του τὸν Οἰκουμενισμό; Κι ἀφοῦ τὸν κατεδίκασε, γιατί ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές καὶ παραμένει στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Αἱρέσεων; (Δικός του κι αὐτὸς ὁ χαρακτηρισμός).





6. Ἐπίσης, συνεχίζει ἐπίμονα καὶ κακόδοξα νὰ διδάσκει, ὅτι τὸ ΜΟΝΟ κόκκινο σημεῖο, πού, ἂν συμβεῖ, τότε, καὶ μόνο τότε χάνουν τὴν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα καὶ ἄρα πρέπει νὰ ἀποχωρήσουμε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, εἶναι τὸ κοινὸ ποτήριο (διακοινωνία-intercommunio) μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Κι ἂς ἔχει ἀποδείξει  ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶς ὅτι αὐτὴ ἡ θέση τοῦ κ. Σεραφεὶμ εἶναι κακόδοξη, μὲ ἐμβριθεῖς καὶ ἁγιοΠατερικῶς τεκμηριωμένες καὶ ἐκτεταμένες μελέτες του, τὶς ὁποῖες ὡς ὀρθοδοξότατες ἔχει ἐπαινέσει αὐτὸς τοῦτος ὁ Πειραιῶς! Ἂς τὴν ἔχειὁ Καθηγητὴς Πανεπιστημίου καὶ Πατρολόγος, π. Θεόδωρος Ζήσης, ἀντικρούσει ὡς λανθασμένη θέση –τουλάχιστον δυὸ φορές– καὶ μάλιστα τὴν μία φορὰ παρόντος τοῦ κ. Σεραφείμ. Κι ἂν μιὰ λανθασμένη θέση ἐπαναλαμβάνεται, παρὰ τὶς ὑποδείξεις, αὐτὸ ὀνομάζεται αἵρεση. Γράφει ὁ κ. Σεραφείμ:




«Τό τραγελαφικόν ὅμως γιά τούς Ὀρθοδόξους οἰκουμενιστάς εἶναι ὅτι ...δέν τολμοῦν... τήν μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν ὅτι ἀπ’ ἐκείνης τῆς στιγμῆς θά ἀπωλέσουν ἄμεσα τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα».




Ἀρκούμαστε σὲ αὐτά. Παραθέτουμε στὴ συνέχεια ΣΧΟΛΙΑ, γιὰ τὸ Ἀνακοινωθὲν αὐτὸ τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς, ἀπὸ ἄλλα ἱστολόγια.





«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»





ουαί υμίν υποκριτές!...
Ενσωματωμένη εικόνα 1


Για ελάτε οι υποκριτές,
οι άτεγκτοι οι τιμητές
στου Ευαγγελίου τον καθαρό
να ιδείτε τον καθρέφτη,
πόσο η «αγιοσύνη» σας
απ’ την αλήθεια του Χριστού
μακριά κι αλάργα πέφτει.




Για ελάτε οι πολιτικοί
και κάποιοι ιερωμένοι,
που με τη μπότα των ναζί
φαίνεστε αδελφωμένοι…
 



Που την προβιά περίτεχνα
απέξω τη φοράτε
κι ο λύκος από μέσα σας
ουρλιάζει και βρυχάται!



Τα «ουαί» δεν λέει ο Χριστός
μόνο για τους αρχαίους,
που, ως άλλοθι προβάλλετε
κι αποδιοπομπαίους,
μα και για τους σύγχρονους
τα λέει φαρισαίους…
 



Που τον Ιούδα κάνετε
στάχτες κι αποκαΐδια,
όταν για την πατρίδα μας
χαλκεύετε τα ίδια…



Τρις, για τη δολοφονική
των σταυρωτών φοβέρα,
ο Πέτρος απαρνήθηκε,
μα εσείς νύχτα και μέρα…
 



Για των αγίων τα τρόπαια
ύμνους λέτε κι εγκώμια,
μα όσους αγωνίζονται
διώκετε παρόμοια…



Και ύστερα από όλ’ αυτά
θέλετε να ’στε και κριτές
και του λαού διαφεντευτές…

Ουαί υμίν υποκριτές!

ΞΥΚΗΣ ΛΑΒΡΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ

 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ!!!

http://syletpatr.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7.html


ΥΠΕΒΛΗΘΗ ΜΗΝΥΣΗ 
ΙΩΑΝΝΗ ΞΥΚΗ


ΚΑΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ



Σε τηλεφώνημα, που είχα από τον κ Ιωάννη Ξύκη, σήμερα το απόγευμα, (ώρα 18.40 ) εκτός των άλλων, με παρακάλεσε να δημοσιοποιήσω την παρακάτω αναφορά του, μέσω του πληρεξουσίου του, για ενημέρωση του Ναυπακτιακου λαού, των αρχών και όχι μόνο.


Ευχαρίστως σας την κοινοποιώ.




ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ


Ιωάννη Ξύκη του Κωνσταντίνου, κατοίκου Νέας Υόρκης Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, 31 09 42 Street, Astoria NY  11103.


ΚΑΤΑ

 

 

-Μητροπολίτη Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ. Iεροθέου (κατά κόσμον Γεωργίου Βλάχου), κατοίκου Ναυπάκτου Αιτωλοακαρνανίας, οδός Γ. Αθανασιάδη-Νόβα αρ. 1.

-Παντός άλλου υπευθύνου.

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Κινδυνευει η Ορθοδοξια,

απο την Αιρεσι του Οικουμενισμου.

 

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ,

διεβρωσε ακομα και αυτο 

το Οικουμενικο Πατριαρχειο.

 

  Να καταδικασθη,

 

η Αίρεση του Οικουμενισμού.

 
 
του Αγωνιστου μητροπολιτου 
 
 
Πειραιως κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 
 
 
 
 

Τῷ Μακαριωτάτῳ
Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν
καί πάσης Ἑλλάδος
Κυρίῳ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
 
Προέδρῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί
τοῖς Σεβασμιωτάτοις Μέλεσι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τάς ἕδρας Αὐτῶν
 
 
 
Μακαριώτατε ἍγιεΠρόεδρε,                                                                                                                                                                            
                        Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Πατέρες,
 
 
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Άνέστη!
 
 
 
 
Ὅταν ἐμφανίζεται νέα αἵρεσις, πού δημιουργεῖ σύγχυσιν στά τῆς πίστεως, οἱ ποιμένες κάθε ἐποχῆς, ἐπιβεβαιοῦντες ὅσα κατά τήν χειροτονία τους ὑποσχέθηκαν, προβαίνουν στήν ἀντιμετώπισιν αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, διά νά περιχαρακώσουν καί ὁριοθετήσουν τήν Ὀρθόδοξο πίστι, ὥστε νά διακρίνεται ἀπό τήν πλάνη τῶν αἱρετικῶν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά προφυλάξουν τούς πιστούς ἀπό τήν λύμη τῆς κακοδοξίας. Στίς ἡμέρες μας, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, ἐμφανίσθηκε ὡς ἕνα ἀπό τά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν και ὡς «λύκος βαρύς μή φειδόμενος τοῦ ποιμνίου»[1] ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διά τόν λόγον αὐτόν, ἐκφράζοντες τήν ἀγωνία μας, ἀπευθυνόμεθα πρός Σᾶς, τό Σεπτόν Σῶμα τῶν Ἁγιωτάτων Ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς τό ἀνώτατο καί ἁρμόδιοδιοικητικό ὄργανο τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἱκετευτικῶς καί ταπεινῶς παροτρύνοντας καί προτείνοντας ὅπως ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι-ποιμένες, εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου, Ζωοποιοῦ καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἐν τρισί ὑποστάσεσι Ζῶντος Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι Αὐτοῦ καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ Tου καί ἀρθῶμεν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί συγκαλέσωμε Τοπική Σύνοδο, ἡ ὁποία καθηκόντως ὀφείλει νά προχωρήσει στήν ἐπίσημο συνοδική καταδίκη τῆς εἰρημένης κακοδοξίας καί δεινῆς αἱρέσεως.
Οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι καθιστοῦν ἀδήριτη τήν ἀνάγκη συγκλήσεως τοιαύτης Τοπικῆς Συνόδου, περιγράφονται κατωτέρω :    
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς γνωστόν, ἔχει καταγνωστεῖ ὡς παναίρεση ὑπό τοῦ συγχρόνου ἁγίου γέροντος τῆς ἀδελφῆς Ἁγιοσαββιτικῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆς καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος στό ἐξαίρετο σύγγραμμά του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός» σημειώνει : «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις»[2].
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου