Σάββατο 6 Απριλίου 2013

ΣΤΑΥΡΟΣ 
                  ΠΙΣΤΩΝ 

                               ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ 





Η  ΕΝΤΡΟΠΗ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΧΡΙΣΤΟ



ΚΑΙ  ΠΩΣ  ΑΥΤΗ  ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ









" Ὅς ἄν ἐπαισχυνθῇ µε καί τούς ἐµούς λόγους

ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ µοιχαλίδι καί ἁµαρτωλῷ,

καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν"

(Μαρκ. η’ 38).





Kυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. 
Καί ἡ Ἐκκλησία µας προβάλλει τόν Τίµιο Σταυρό τοῦ Κυρίου. 
Καί συγχρόνως ἀναµεταδίδει τήν φωνή τοῦ Ἐσταυρωµένου Κυρίου. 



Τί λέει; Πῶς τόν θέλει τόν πιστό Του; Ἐάν ὁ ἄνθρωπος ντραπεῖ Ἐµένα καί τούς λόγους Μου, ἐάν δειλιάσει καί διστάσει νά Μέ ὁµολογήσει Κύριο καί Ἀρχηγό του, ἐάν ὑπολογίσει τίς εἰρωνεῖες καί ἀντιδράσεις τῶν δικῶν του ἀνθρώπων, περισσότερο ἀπό τό χρέος τῆς ἀγάπης του πρός Ἐµένα, αὐτόν τόν ἄνθρωπο θά τόν ἀποκηρύξω. Δέν θά τόν ὑπολογίσω ὡς δικό Μου. Θά τόν ἀρνηθῶ κατά τήν Δευτέρα Μου Παρουσία, πού θά ἔλθω συνοδευόµενος ἀπό ἁγίους Ἀγγέλους. Αὐτό ζητεῖ ἀπό ὅλους ἐκείνους πού θέλουν νά γίνουν µαθητές καί ὀπαδοί Του. «Ὅς ἄν ἐπαισχυνθῇ µε καί τούς ἐµούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ µοιχαλίδι καί ἁµαρτωλῷ, καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν».

Ἡ ἀλήθεια αὐτή ὅλους µᾶς ἐνδιαφέρει.

Ἀλλά γιατί οἱ ἄνθρωποι δειλιάζουν καί ντρέπονται τόν Χριστό καί τά λόγια Του; Καί πῶς θεραπεύεται ἡ ντροπή αὐτή;

Οἱ ἄνθρωποι δειλιάζουν καί ντρέπονται διά τόν Χριστό καί τά λόγια Του, γιατί:





Σάββατο Γ΄ εβδομάδος των Νηστειών, Μρ 2,14-17 (κλήση Ματθαίου)*




Φίλος 

των αμαρτωλών





του αρχιμ. Αθανασιου Σιαμακη




Ο Κύριος αρχίζοντας το δημόσιο κηρυκτικό έργο του, ως γνωστόν, κατάρτισε τον κύκλο των δώδεκα μαθητών του. Εδώ περιγράφεται η κλήση ενός απ’ αυτούς, του Ματθαίου ή Λευΐ, που ήταν τελώνης.

Αφού χάρισε την υγεία σ’ έναν παράλυτο στην Καπερναούμ, έκανε έναν περίπατο προς τη θάλασσα της Τιβεριάδος, ακολουθούμενος από τον ενθουσιασμένο λαό, στον οποίο δίδασκε τα θεία του λόγια.



ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ. 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΛΛΟΣ, 

ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ;




Aυτος ηταν Επισκοπος και ΑΝΔΡΑΣ.

Λεβεντης, παλληκαρι του Χριστου, που δεν τον αντεχαν οι ουτιδανοι ΜΑΥΡΟΙ ΟΓΚΟΙ.

Προκαλουσε συνεχεια τα ανδρεικελα των ρασοφορων που τολμησαν με τις Συντακτικες Πραξεις της Δικτατοριας του Ιωαννιδη, να τον πεταξουν μαζι με αλλους 11 μητροπολιτες απο τους θρονους, αδικαστους και αναπολογητους.

Ο Επισκοπος ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, προκαλουσε τους φθονερους και εκδικητικους αρχιερεις του Βααλ και της Αισχυνης των ημερων μας και τους χθεσινους και τους σημερινους και αυτοι αναισθητα και ασυνειδητα ΚΩΦΕΥΑΝ.

Που να τολμουσαν. 

Θα τους ξευτελιζε ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ.

Προτιμουσαν να τον ακουν να τους τσιγαριζει απο μακρυα, με τα ελεγκτικα κειμενα του, παρα να τον εχουν διπλα τους.

Γι αυτο και δεν τον αποκατεστησαν.

Οι κομπλεξικοι. 

Τον ΚΑΝΟΝΙΚΟ και ΝΟΜΙΜΟ μητροπολιτη Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟ.

Ακουστε πως τους προκαλουσε.

Και αυτοι σαν μαϊμουδες, μονο ...σιγομουρμουριζαν!!! 


"Δεν τολμάτε να δικάσετε ηθικά παραπτώματα. 

Δεν βρίσκετε το θάρρος να σταθείτε αδέκαστοι μπροστά σε κάποιο άτομο που ντρόπιασε και το ράσο του και τον ανδρισμό του κι έγινε αφορμή να καταντήσει η ιερωσύνη περίγελως των αθέων και να παραδοθεί το ένδυμα του κληρικού στη χλεύη των θεατρικών σκηνών.

Σ όλες αυτές τις βρώμικες περιπτώσεις θα παρανομήσετε, θα παραβιάσετε τους ιερούς κανόνες, θα μεθοδεύσετε την ανάκριση και τη δικαστική διαδικασία και στο τέλος θα καταλήξετε να πείτε, πως "λόγω αμφιβολιών" κηρύσσεται αθώος ο κατηγορούμενος...


Ναι, σας προκαλώ! 

Δικάστε μας! 

Όχι σε κλειστό χώρο όπως συνηθίζεται. 

Δικάστε μας σε πλήρη συναγωγή του λαού. 

Μέσα στην πλατεία Συντάγματος.

Εκεί που μπορεί να συναχθεί το πλήθος, να ακούσει τις δικές σας αιτιάσεις και κατηγορίες, αλλά να ακούσει και τη δική μας απολογία και τις ανησυχίες και τον προβληματισμό.


Αδρανείς τον άλλο καιρό, δραστηριοποιείστε καθώς πλησιάζει η μέρα των επισκοπικών ή αρχιεπισκοπικών εκλογών. 

Σα να σήμανε συναγερμός! 

Σα να ξυπνήσατε απ το λήθαργο! 

Οι εκλογές είναι το μόνο θέμα που σας συνεπαίρνει!"


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟ 1981
TO TΡΟΜΕΡΟ 


ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ











Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ 

ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ 








Ο θεολόγος και δημοσιογράφος Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Διώτης, ο οποίος έγραψε δύο βιβλία δια την εκκλησιαστικήν τραγωδίαν της Ναυπάκτου «ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ» και «ΒΑΝΑΥΣΑ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΙΝ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ», έδωκε εις τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον το εξής κείμενον: 


«Τοιαύται προκλητικαί περιπτώσεις εκκλησιαστικής κακοδιοικήσεως και κακοδικίας, αι οποίαι συνέβησαν εις το εν Αθήναις Συνοδικόν Μέγαρον, εξ αιτίας του Ναυπάκτου Ιεροθέου, με παραπλανητικάς μεθοδεύσεις του, ουδέποτε και ουδαμού έχουν παρατηρηθή εις ολόκληρον την Ορθοδοξίαν. » 



Η Ιερά Σύνοδος, δια να επιβάλη το επιτίμιον της ακοινωνησίας εις την εν Ναυπάκτω Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως, κατόπιν παρανόμου, αντικανονικής και ψευδολογικής εισηγήσεως του Ναυπάκτου Ιεροθέου, ενήργησε αναρμοδίως, αντικανονικώς, παρανόμως, αυθαιρέτως, αναλγήτως και απανθρώπως. 



»Ένεκα της επιβολής του επιτιμίου αυτού και της συνεχιζομένης εξοργιστικής μακροχρονίου διατηρήσεώς του (επί πέντε και πλέον έτη), εκακοποιήθη η αλήθεια, περιεφρονήθη η δικαιοσύνη και εφυγαδεύθη η αγάπη. » 



Παρεβιάσθησαν αι αρχαί της χρηστής Διοικήσεως. 
Από της απόψεως αυτής, ενώ η Ιερά Σύνοδος έπρεπε να είναι το παράδειγμα προς μίμησιν, εγένετο παράδειγμα προς αποφυγήν, υπαιτιότητι του Ναυπάκτου Ιεροθέου. » 




Το προεδρικόν Διάταγμα διαλύσεως της ως άνω Ιεράς Μονής είναι προϊόν πολλαπλής εκκλησιαστικής εξαπατήσεως υπό του Ναυπάκτου Ιεροθέου. 


Δεν υπερβάλλω. 

Σέβομαι την υπογραφήν μου».

Φαηλος: Όχι τζαμί στην πόλη 

που έπεσε ο Καραϊσκάκης 

 

 

«Μαγαρίζει το ένδοξο παρελθόν της πατρίδας μας» σημειώνει ο γνωστός δικηγόρος  
 
Ο δικηγόρος Φαήλος Κρανιδιώτης, συνεργάτης του Πρωθυπουργού, διαφωνεί μαζί του. Εκτιμά ότι η δημιουργία τζαμιού στην Αθήνα, που επισπεύδεται μετά από εντολή του Αντώνη Σαμαρά, «μαγαρίζει» το ένδοξο παρελθόν της πατρίδας μας.

Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης:

Χιλιάδες εκκλησίες και μοναστήρια μας στην Ιωνία, στον Πόντο, την Ανατολική Θράκη, την Καππαδοκία, την κατεχόμενη Κύπρο είναι ατιμασμένες. Άλλες γίνανε τζαμιά, άλλες στάβλοι κι άλλες κείτονται ερείπια.

Τα ίχνη από το αίμα της Γενοκτονίας των Χριστιανών στέγνωσε πια αλλά τα ακοίμητα τεκμήρια της λεηλασίας και του πολιτισμικού σκέλους της Γενοκτονίας παραμένουν κάρφος στον οφθαλμό μας. Αν πάρεις τα μονοπάτια των πορειών θανάτου, του Άουσβιτς εν ροή των Ελλήνων και των Αρμενίων της Μικράς Ασίας, εκεί όπου, σε ένα πρωτοφανές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, με παλλαϊκή συμμετοχή των εξισλαμισμένων ορδών που υποδύονται το τουρκικό «έθνος», βρήκαν φρικτό θάνατο εκατομμύρια αμάχων αδερφών μας, θα συναντήσεις παντού τα μνημεία της ανεκδίκητης βαρβαρότητας των Τούρκων. Πανάρχαιες εκκλησίες και μοναστήρια μαγαρισμένες απ' τους μιναρέδες ή από γελάδια και πρόβατα.

Στην Τουρκία οι ιερωμένοι μας κυκλοφορούν με πολιτικά, μόνο ο Πατριάρχης φορά το σχήμα του. Η ελληνική κοινότητα της Πόλης, μετά από σειρά διώξεων, απέμεινε σκιά του εαυτού της, λίγοι γέροντες, την στιγμή που η μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη ανθεί.

Στην Σαουδική Αραβία δεν υπάρχει χριστιανική εκκλησία κι ούτε μπορεί να χτιστεί. Αν φοράς σταυρό, θα προπηλακιστείς και θα χάσεις την ελευθερία σου, αν όχι τη ζωή σου. Στην Τουρκία χριστιανοί ιερωμένοι δολοφονούνται με την κάλυψη της αστυνομίας, ενώ στην Συρία των «ανταρτών» και την «ανοιξιάτικη» Αίγυπτο διεξάγεται από τους ισλαμιστές γενοκτονία σε βάρος των χριστιανών υπό την αφασιακή συνενοχή της αυτοκαταστροφικής Δύσης.

Τα καθεστώτα αυτά, φορείς ενός μεσαιωνικού μανιχαϊσμού, με βαθύτατα ρατσιστικές ιδεοληψίες και πρακτικές, που προπαγανδίζουν κι ασκούν βία σε βάρος των Χριστιανών, εφαρμόζουν σε βάρος των γυναικών πολιτικές που κάνουν το Γ' Ράϊχ να μοιάζει με παράδεισο δημοκρατικής ισότητας.

Γιατί άραγε οφείλουμε να επιτρέψουμε την ίδρυση μεγαλοπρεπούς τζαμιού, οποιουδήποτε τζαμιού, στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα μιας Ορθόδοξης Χριστιανικής χώρας και πνευματική πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής ιδέας; Δεκάδες οι υπαρκτοί ευκτήριοι οίκοι, τα τζαμιά για τους όποιους μουσουλμάνους ζουν εδώ ή μας επισκέπτονται. Είναι ήδη πολύ περισσότερα απ' όσα θα 'πρεπε, όπως είναι ήδη πολλοί οι παράνομοι μουσουλμάνοι, πολύ περισσότεροι απ' όσους επιτρέπει η κοινωνική συνοχή της χώρας.

Τα τζαμιά κι οι μιναρέδες τους είναι σύμβολα ισχύος για το Ισλάμ, την πλέον αναχρονιστική, επιθετική και ρατσιστική θρησκεία στον κόσμο. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Αποκατέστησαν τις βεβηλωμένες εκκλησίες μας;

Μπορούν οι Χριστιανοί να ζήσουν στις χώρες αυτές και να ασκήσουν ανεμπόδιστα τα λατρευτικά τους καθήκοντα; Όχι.

Λάθος μέγα λοιπόν μια τέτοια υποχώρηση, χωρίς καμία αμοιβαιότητα. Θα 'πρεπε όμως να γίνει αληθινή επανάσταση, να αρνηθούν τον πυρήνα της θρησκείας τους για να υπάρξει τέτοια αμοιβαιότητα. Απίθανο.

Κι εγώ δεν φοβάμαι να το πω: το Ισλάμ είναι φασισμός, είναι ρατσισμός, είναι ασύμβατο με τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας. Η δυτική έννοια της Δημοκρατίας και της ισονομίας, δεν τους είναι μόνο άγνωστη αλλά και απεχθής. Χώρο επέκτασης μας θεωρούν και την περίοδο που διάγουμε την θεωρούν μόνο ανακωχή, γιατί γι' αυτούς «δεν υπάρχει ειρήνη με τους απίστους».

Μόνο ανοχή με αυστηρή επαγρύπνηση μπορούμε να δείχνουμε. Όχι υποχωρητικότητα. Διότι μια άλλη αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ. Είναι μια ζώσα εκρηκτική ύλη, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πυροδοτηθεί. Δείτε την εξέλιξη των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας, πως κατρακυλούν στον φανατισμό. Είχαν απαγορεύσει τις κούκλες στις βιτρίνες! Τώρα με νέα νομοθεσία θα παύσουν να υπάρχουν μικτά σχολεία από την ηλικία των εννέα ετών κι απάνω.! Η μαντήλα και το τσαντόρ επεκτείνονται ραγδαία και στην τάχα πιο κοσμική Τουρκία. Δείτε τα χάλια της Αιγύπτου, την πρωτοφανή βαρβαρότητα των γενοκτόνων «αγωνιστών της ελευθερίας» στην Συρία.

Και θα επιτρέψουμε σε αυτούς να βάλουν πόδι στην πρωτεύουσα μας; Θα έχουμε την «απόλαυση» ν' ακούμε τον μουεζίνη να ρυπαίνει τ' αυτιά μας; Πόση λερή «πολιτική ορθότητα» ακόμη ως τον αυτοχειριασμό μας;

Κι υπενθυμίζω, στην Επανάσταση αγωνιστήκαμε εναντίον σουνιτών μουσουλμάνων, καθαιρέσαμε με την βία του αγώνα μας τα σύμβολα της μισητής δεσποτείας τους. Με το σπαθί και το ντουφέκι τους διώξαμε πίσω στην Ασία. Αυτούς πολεμήσαμε. Αυτούς που τώρα θέλουν τζαμί στην Αθήνα.

Όπως σωστά έγραψε κι ο φίλος Προφήτης, δεν έχουμε καμία υποχρέωση να διευκολύνουμε την πολυτελή τέλεση των λατρευτικών καθηκόντων των ορδών των παράνομων κι απρόσκλητων μουσαφιραίων. Χρέος μας προς το εθνικό συμφέρον, την δημόσια τάξη και ασφάλεια, την κοινωνική συνοχή, είναι η μαζική απέλαση τους, όχι να τους χτίσουμε ...τέμενος.
Ας μην μαγαρίσουμε μόνοι μας την πόλη που έπεσε πολεμώντας για την ελευθερία της ο Καραϊσκάκης. Στον αττικό ορίζοντα δεν υπάρχει θέση για τζαμί. Προσβάλλει την αισθητική μας, την Ιστορία μας, την Ελευθερία μας. 

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013



Τό ἀνθρώπινο εἶδος ἐξελίσσεται, µεταλλάσσεται, ἤ ἁπλᾶ παρακµάζει;




Κάποια ἐρωτήµατα γιά τή ζωή καί τόν θάνατο,

ἐν ὄψει τοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου τῆς ζωῆς.





Μέ τή θέα τοῦ Πάσχα πολύ κοντά, ἡ ἐποχή εἶναι ἡ πιό κατάλληλη γιά σκέψεις πάνω στή ζωή καί στόν θάνατο, ἀκόµη κι ἄν τόν ὑπόλοιπο καιρό αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ σκέψεις «θάβονται» στό ὑποσυνείδητό µας. Στόν προβληµατισµό µας αὐτόν βοηθοῦν καί τά πολλά ἐπιστηµονικά ἀνακοινωθέντα πού ἔχουν ἔρθει αὐτόν τόν καιρό στή δηµοσιότητα, κοµπάζοντας γιά τήν «πρόοδο» τῆς ἐπιστήµης. Ἔτσι, σκέψεις καί ἀναγνώσµατα δέν καταλήγουν πουθενά ἀλλοῦ, παρά σ’ ἕναν ἀτέλειωτο κατάλογο µέ ἐρωτηµατικά καί ἐκκρεµότητες στά ὁποῖα κανείς δέν µοιάζει διατεθειµένος νά µᾶς δώσει σαφεῖς καί πειστικές ἀπαντήσεις.




Κι ἄς κάνω ἀρχή ἀπό τή γέννηση τῆς ζωῆς. Νεώτερη ἰατρική ἀνακοί­νωση προειδοποιεῖ ὅτι τά ἔµβρυα πού συλλαµβάνονται µέ τεχνητή γονι-µο­ποίηση, ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς, θά ἔχουν τό DNA δύο µητέρων καί ἑνός πατέρα. Κι αὐτό –ὑποτίθεται– ὅτι προφυλάσσει ἀπό µελλοντικές ἀσθένειες τοῦ µιτοχονδριακοῦ DNA, τό ὁποῖο κληροδοτεῖται µόνο ἀπό τήν πλευρά τῆς µητέρας.




Δέν ἔφτανε, δηλαδή, πού ὁ –καλός ἤ κακός– µεταπτωτικός τρόπος γεννήσεως µεταφέρθηκε σ’ ἕνα ἐπιστηµονικό ἐργαστήριο καί µετατράπηκε ἀπό τή φυσική ἐρωτική πράξη σέ µία ἀλλόκοτη ἐργαστηριακή διαδικασία, ὅπου –σέ κάποιες περιπτώσεις– ἄλλος βάζει τά ὠάρια, ἄλλος τά σπερµατοζωάρια καί ἄλλος τή µήτρα. Τέλος πάντων, εἶχε κρατηθεῖ µέχρι τώρα ἡ γέννηση στόν ἕνα πατέρα καί µία µητέρα. Τώρα πάει κι αὐτό. Οἱ ἑπόµενες γενεές θά ἔχουν δυό µητέρες κι ἕναν πατέρα. Καί ρωτᾶµε:




Χρειάζεται νά εἶναι προφήτης κανείς γιά νά δεῖ τίς ἀλλοιώσεις πού προδιαγράφουν τό µέλλον τοῦ ἀνθρώπινου εἴδους; Οἱ ἀνεξέλεγκτες κληρονοµικότητες πού θά ἐπιβαρύνουν τούς ἀνθρώπους πού θά ἔρχονται στόν κόσµο µ’ ἕναν ἀφύσικο τρόπο εἶναι ἁπλό πρᾶγµα; Εἶναι ἁπλό πρᾶγµα –ἀκόµη καί γιά ὅσους ἀπό ἐµᾶς ἔχουµε γεννηθεῖ µέ τόν φυσιολογικό τρόπο– ὁ ἔλεγχος τῆς σκιᾶς τῶν προγόνων µας πού ὑπάρχει µέσα µας εἴτε θέλουµε εἴτε δέν θέλουµε καί, πολλές φορές, βάζει σέ δοκιµασία τή θέλησή µας καί ἴσως καί αὐτές τίς ἐπιλογές µας, τραβῶντας µας πρός τίς ροπές τῶν προγόνων µας, ἰδίως ἄν ὁ χαρακτήρας µας εἶναι εὐεπηρέαστος;




Πῶς ἐξηγεῖται, στήν ἐποχή πού ἡ ψυχιατρική παίζει τόσο κυρίαρχο ρόλο στήν ἀντιµετώπιση τῆς καθηµερινότητας τῶν ἀνθρώπων, νά µήν µιλάει κανείς γιά τά ψυχολογικά προβλήµατα πού θά ἔχουν νά ἀν­τιµετωπίσουν ὁλόκληρες γενεές ἀνθρώπων µέ µή προβλεπόµενες συνέ­πειες;




Πῶς ἐξηγεῖται, ἀπ’ τή µία νά φοβόµαστε τήν ἀνεξέλεγκτη αὔξη­ση τοῦ πληθυσµοῦ τῆς γῆς, πού δέν µπορεῖ πιά νά θρέψει τά αὐξανόµενα ἑπτά δισεκατοµµύρια τῶν ἀνθρώπων, κι ἀπ’ τήν ἄλλη νά µᾶς πιάνει µανία νά γεννᾶµε καί νά γεννᾶµε παιδιά ἀκόµη κι ἄν δέν µποροῦµε, µέ τρόπους πού γίνονται ὁλοένα καί πιό ἀφύσικοι;




Ἔχουµε καταντήσει νά ἀνάγουµε τήν ψυχοσωµατική λειτουργία τοῦ ἀνθρώπινου ὄντος σέ ἁπλές ἠλεκτρικές κενώσεις. Πόσοι ἔχουν διαβάσει τόν Φρανκενστάϊν τῆς Mary Shelley; Τί ἦταν ὁ Φρανκενστάϊν; Ἕνας ἀφοσιω­µένος ἐπιστήµονας ὁ ὁποῖος πῆρε ἀνθρώπινα «ἀνταλλακτικά» ἀπό διάφορα πτώµατα, τά ἕνωσε µεταξύ τους καί κατάφερε µέ ἠλεκτρικές κενώσεις νά τούς δώσει ζωή. Καί ἔφτιαξε, ἔτσι, τό γνωστό τέρας πού ὅλοι ἀναφέρουµε συνεχῶς σάν παράδειγµα, ἀλλά κανείς µας δέν κάθεται νά σκεφτεῖ πόσο συµβιβασµένος εἶναι µέ τήν ἰδέα πού ἔχει συνηθίσει νά τήν ἀναφέρει σάν φρικιαστική!...

Καί, ἡ λέξη «ἀνταλλακτικά» µᾶς φέρνει στό δεύτερο µεγάλο κεφάλαιο τοῦ κύκλου τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Στόν θάνατο.





Μέ τό, θάνατο ἀσχολεῖται ἕνα νέο βιβλίο κάποιου Βρετανοῦ γιατροῦ ὀνόµατι Sam Parnia, ὁ ὁποῖος µετοίκισε στήν Ἀµερική πρίν ἀπό ὀκτώ χρόνια καί διευθύνει τό µεγαλύτερο κέντρο ἀνανήψεως (Centre for research on reviving the dead) πού βρίσκεται στό Long Island, New York. Τό βιβλίο αὐτό ὀνοµάζεται The Lazarus Effect, δηλαδή, τό φαινόµενο Λάζαρος. Αὐτός ὁ γιατρός ἰσχυρίζεται ὅτι µπορεῖ νά ἐπαναφέρει στή ζωή ἀκόµη καί ἀνθρώπους πού ἔχουν µείνει νεκροί µία καί µιάµιση ὥρα, ὅπως µία γυναίκα τήν ὁποία χρησιµοποιεῖ σάν παράδειγµα, πού ἔµεινε µιάµιση ὥρα νεκρή ἀπό ἀνακοπή. Ἡ µέθοδός του ἁπλοϊκά εἶναι ἡ ἑξῆς: τό «νεκρό» σῶµα ψύχεται γιά νά καθυστερήσει ὁ ἐκφυλισµός τῶν ἐγκεφαλικῶν κυττάρων καί µία συσκευή τοποθετεῖται στό µέτωπο τοῦ ἀνθρώπου καί µετράει τό ποσοστό τῆς ὀξυγόνωσης τοῦ ἐγκεφάλου. Ἕνας ἐν ζωῇ ἄνθρωπος ἔχει 60-80% ποσοστό. Ἐάν αὐτό τό ποσοστό µειωθεῖ κάτω ἀπό 30% ὁ ἄνθρωπος δέν ἐπανέρχεται. Ἐάν δέν ἔχει µειωθεῖ τόσο, τό σῶµα συνδέεται µέ ἕνα ἐξωσωµατικό µηχάνηµα ὀξυγονώσεως τοῦ αἵµατος, τό ὁποῖο ἀποκαθιστᾶ τό ὀξυγόνο πού χρειάζεται ὁ ἐγκέφαλος. Ὅλη, δηλαδή, ἡ «καίρια» διαδι­κασία, εἶναι αὐτό τό ψυκτικό µηχάνηµα τό ὁποῖο ἐµποδίζει τή φθορά τῶν ἐγκεφαλικῶν κυττάρων. Ἕνα τέτοιο µηχάνηµα θά ἀποκτήσουν σταδιακά ὅλες οἱ µονάδες ἐντατικῆς τῶν Ἀµερικανικῶν νοσοκοµείων.




Ὁ γιατρός συγγραφέας τοῦ βιβλίου ἔχει προβληµατιστεῖ πολύ πάνω στόν θάνατο καί τό πιό ἐντυπωσιακό εἶναι τό συµπέρασµα πού βγάζει ὅτι «ἡ συνείδηση, ἤ ψυχισµός, ἤ ψυχή» –δέν ξέρει πῶς νά τό ὀνοµάσει– «συνεχίζει νά ὑφίσταται τουλάχιστον γιά τίς πρῶτες ὧρες µετά τόν θάνατο!»

Τί τό παράξενο, θά µοῦ πεῖτε. Ἡ ἀνθρωπότητα θέλει νά νικήσει τό θάνατο µ’ ἕναν ἄλλον τρόπο, δικό της, ὄχι µέ τόν τρόπο πού τόν νίκησε ὁ Χριστός.




Πῶς ἐξηγεῖται, ὅµως, αὐτή ἡ συνειδητοποίηση τοῦ δεσµοῦ τῆς ἀνθρώ­πινης ψυχῆς –ἔστω κι ἄν δέν ξέρουν πῶς νά τήν ὀνοµάσουν– µέ τό σῶµα της, µέ τήν «ἀνταλλακτικοποίηση» –συγχωρεῖστε µου τή νέα λέξη– τοῦ σώµατος; Καί, ἄντε νά καταλάβω τό ὅτι ἡ σεξουαλική ἐπανάσταση ἔχει δηµιουργήσει στούς ἀνθρώπους τοῦ κόσµου ἕνα αἴσθηµα «κοινο­κτη­µοσύνης» τῶν σωµά­των. Ὅταν ἔχω µοιραστεῖ τό σῶµα µου µέ πέντε, δέκα, εἴκοσι, πενῆντα, ἑκατό καί βάλε ἀνθρώπους, τί θά µέ πειράξουν λίγοι παραπάνω; Ἴσα-ἴσα πού, τό ἀλτρουϊστικό παραµύθι ὅτι δίνω ζωή µέ τόν θάνατό µου, µειώνει καί τό µίσος πού ὑποβόσκει µέσα στόν ἄνθρωπο γιά τό σῶµα του πού τό ἔκανε κτῆµα τόσων πολλῶν.




Οἱ ἄνθρωποι ὅµως πού ἀτενίζουµε πρός τή Γέννηση, τό Θάνατο καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πῶς εἶναι δυνατό νά ἐξοµοιωνόµαστε µ’ αὐτή τήν κατάσταση τοῦ κόσµου;

Πῶς ἐµεῖς ἀντιµετωπίζουµε τήν ἀποκλειστικότητα τῶν σωµάτων µας µέ τόση προχειρότητα καί ἀφέλεια –γιά νά µήν πῶ τίποτε βαρύτερο;




Θά µᾶς πείσουν ὅτι τό νά δώσουµε τό σῶµα µας γιά ἀνταλλακτικά εἶναι «πράξη ἀγάπης»; Καί τό σέξ εἶναι «πράξη ἀγάπης». Θά πηγαίνουµε λοιπόν µέ ὅποιον µας τό ζητήσει –καί ἴσως µᾶς ἀπειλήσει ὅτι θά αὐτοκτονήσει ἐξ αἰτίας µας– γιατί ἐµεῖς «ἀγαπᾶµε τούς πάντας ἐκτενῶς»; Τότε, γιατί ὁ ἀπ. Παῦλος δίνει τόση σηµασία στήν ἀποκλειστικότητα τῶν σωµάτων µας; Γιατί ἐπιµένει σέ τόσα σηµεῖα –πού δέν εἶναι τώρα ἡ θέση νά τά ἀναφέρω– γιά τή «σάρκα µία» τῶν συζύγων, γιά τό σῶµα πού δέν ἐξουσιάζει ὁ ἀνήρ ἀλλ’ ἡ γυνή, γιά τά «µέλη Χριστοῦ» πού δέν γίνονται «πόρνης µέλη», γιατί θέλει νά µᾶς τονίσει τόσο αὐτό τό µεγάλο θέµα τῆς µοναδικότητας, τῆς ἀποκλειστικότητας, τῆς ἱερότητας τοῦ ἀνθρώπινου σώµατος;




Κι ὅλ’ αὐτά γιατί; Γιά νά κερδίσουµε πέντε-δέκα χρόνια ζωῆς; Νά τήν κάνουµε τί; Κάποτε, ἡ θεία τοῦ πατρός Ἐπιφανίου µοῦ εἶχε πεῖ, ὅτι τόν εἶχε δεῖ νά κλαίει –ὅταν ἦταν ἀκόµη δεκαέξη ἐτῶν– καί τῆς εἶπε: πότε θά φύγω ἀπ’ αὐτή τήν ἄθλια ζωή καί θά πάω κοντά στό Χριστό µας; Φανταζόσαστε ὅτι θά ἔλεγε εὐχαριστῶ ὁ π. Ἐπιφάνιος στόν ἄν­θρωπο πού θά τόν κρατοῦσε µακριά ἀπ’ τήν ἀγάπη τῆς καρδιᾶς του γιά περισσότερα χρόνια, παρατείνοντάς του τή ζωή;




Ὅταν ἔχουµε µπροστά µας αὐτούς τούς ἀνθρώπους, µποροῦµε µέ τόση εὐκολία –ἔστω κι ἄν ἐµᾶς µᾶς ἀρέσει ἡ ζωή καί ἀπολαµβάνουµε τίς ἡδονές της– νά ἁρπάξουµε ξένα µέλη γιά νά ζήσουµε λίγο παρα­πάνω –καί ἄν; Καί τί θά τά κάνουµε τά παραπάνω χρόνια; Θά τά ἀξιο­­ποι­ήσουµε κατά τήν προτροπή τοῦ χολλυγουντιανοῦ ἰδανικοῦ, eat, pray, love? Θά ταξιδέψουµε σέ περισσότερα µέρη τῆς γῆς, θά γνωρίσουµε περισσότερους ἐρωτικούς συντρόφους, θά δοκιµάσουµε κι ἄλλα ἀσυνήθιστα φαγητά, θά γνωρίσουµε τήν ἐσωτερική «ἠρεµία» τῶν σύγχρονων καί πολυδιαφηµισµένων «πνευµατικῶν» τάσεων; Θά ζήσουµε τήν κάθε µέρα, τήν κάθε στιγµή ἔντονα, µπᾶς καί νικήσουµε αὐτόν τόν ἔρηµο τό φόβο τοῦ θανάτου πού δέν µᾶς ἀφήνει νά ἡσυχάσουµε;




Καί καλά νά µήν ντρεπόµαστε ἐµεῖς νά βάζουµε τόν ἑαυτό µας καί τίς ἀνάγκες του πάνω ἀπ’ ὅλους καί ὅλα. Καλά νά µήν καταλαβαίνουµε ἐµεῖς τίποτα γύρω ἀπ’ τήν ἀποκλειστικότητα τῶν σωµάτων καί τό µυστήριο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Νά µήν καταλαβαίνουν ὅµως καί µοναχοί –πού ὑποτίθεται ὅτι ζοῦν τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἕνωσης µέ τό Θεό– νά µήν καταλαβαίνουν καί ἄνθρωποι πού ὀνοµάζουν τούς ἑαυτούς τους πνευµατικούς πατέρες καί ἡγέτες; Ἄνθρωποι πού παρουσιάζονται χωρίς ντροπή καί ἀποκαλοῦν τόν ἑαυτό τους ἐκκλησία; Μέ ποιό δικαίωµα; Ὅταν ὁ Μέγας Βασίλειος ἔφθασε νά πεῖ µόνο: ὁ µή ὤν µετ’ ἐµοῦ οὐκ ἔστι µετά τῆς Ἀληθείας καί ἐκεῖ σταµάτησε. Δέν ἐκόµπασε ὅτι ἐκεῖνος ἦταν ἡ ἐκκλησία. Πού ἦταν. Καί ἡ γλώσσα του καί ἡ φωνή του ἦταν ὄργανα τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος. Ἀλλά δέν τό εἶπε. Ἐξάντλησε πρῶτα ὅλα τά λογικά καί θεολογικά ἐπιχειρήµατα πού ἔδιναν καί δίνουν ἀπαντήσεις καί στό µυαλό καί στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων καί µετά µίλησε µ’ αὐτόν τόν τρόπο, γιά τούς κακοπροαίρετους καί ἀπείθαρχους.




Καί τολµάει ἄνθρωπος µετά ἀπό τόν Μ. Βασίλειο νά καυχηθεῖ ὅτι εἶναι ἡ ἐκκλησία καί νά ἀπαιτεῖ νά τόν ἀκολουθήσουν οἱ ἄνθρωποι; Καί ποιοί ἄνθρωποι; Τό λογικό ποίµνιο τοῦ Χριστοῦ πού ἀντιµετωπίζονται µέ καταφρόνια ἀπ’ τούς πνευµατικούς –ὑποτίθεται– ἡγέτες του; Πού ἀντιµετωπίζονται οὔτε κἄν σάν ἄλογα πρόβατα, ἀλλά σάν “βλίτα” πού δέν ἔχουν κανέναν ἄλλο σκοπό ὑπάρξεως, ἀπό τό νά γεµίζουν τούς ναούς γιά νά ἔχουν ἀκροατήριο –πού δέν µπορεῖ νά τό σκάσει– οἱ αὐτάρεσκοι ὁµιλητές;




Μιλοῦν γιά ἀγάπη καί ὑπέρβαση καί παχειά λόγια ἄνθρωποι ἀνέρα­στοι καί παγεροί, πού δέν ξέρουν οὔτε πῶς νά χαµογελάσουν, οὔτε πῶς νά ποῦν µία λέξη παρηγοριᾶς, πού δέν ξέρουν πῶς νά χαϊδέψουν καί νά ἀγκαλιάσουν καί νά κλάψουν µαζί µέ κάποιον.




Μιλοῦν ἐν ὀνόµατι τοῦ Χριστοῦ ἄνθρωποι πού ὄχι µόνον δέν Τοῦ µοιάζουν, ἀλλά εἰρωνεύονται καί τούς ἀνθρώπους Του καί τούς διώκουν καί τούς κάνουν «ἀποσυναγώγους». Καί ἔχουν ἀπαίτηση νά γίνονται ἀκουστοί, γιατί κρατοῦν τά σύµβολα ἑνός ἀξιώµατος πού ἔπαψε πιά νά ἔχει ἀξία ἐξ αἰτίας τους…




Κι οἱ ταλαίπωροι σύγχρονοι ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά τά βγάλουν πέρα «ὡς πρόβατα µή ἔχοντα ποιµένα», µπερδεµένοι καί κουρασµένοι. Κι ὡστόσο, τό µυστήριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου γλιστράει µέσα ἀπ’ τά χέρια µας.

                                                        
 Νινέττα Βολουδάκη

                                                        
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀπρίλιος 2013

                                                                         Ἀρ. Τεύχους 128



Σηµ.: Ν. Β. δέχεται παρατηρήσεις καί σχόλια στό ninetta1.blogspot.com


ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ 

 

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑΣ 

 

ΚΑΤΣΟΥΛΙΕΡΗΔΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ 

 

ΤΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

 

 




 











Ο εκλεκτος, του δημιουργου πασης εκκλησιαστικης ανωμαλιας, Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου, Χρυσοστομος Κουτσουλιερης, ψευτοηγουμενος της Ψευτοεσφιγμενου.



Με αφορμή εργασίες (οι οποίες χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ) που έχουν δρομολογήσει στην σκεπή του κτηρίου Β στις Καρυές, δηλαδή στο αντιπροσωπείο της Μονής Εσφιγμένου που εγκαταβιούν μοναχοί μας, θα προσπαθήσουν οι Κατσουλιέρηδες εντός ημερών να καταφέρουν ότι δεν κατάφεραν με λοστούς και βαριές. Αναλυτικά να σας ενημερώσουμε ότι το οίκημα στο οποίο μένουν οι μοναχοί μας στις Καρυές είναι ένα παμπάλαιο ξύλινο σπίτι Αγιορείτικου ρυθμού το οποίο δεν μπάζει νερά όπως δηλώνουν οι Κατσουλιέρηδες ώστε να δικαιολογήσουν εργασίες στην σκεπή οι οποίες χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ, τρανή απόδειξη ότι μέσα σε αυτό μένουν οι μοναχοί μας, τους οποίους ξανά να σας θυμίσω ότι με λοστούς και βαριές ευτυχώς αποτυχημένα έχουν προσπαθήσει στο παρελθόν να βγάλουν από μέσα, αν και ζουν εκεί πολλές δεκαετίες πριν οι Κατσουλιέρηδες βαφτιστούν Νέα αδελφότητα Εσφιγμένου.




 


Έτσι λοιπόν με αφορμή τις εργασίες που δεν χρειάζονται, σκοπεύουν να φέρουν γερανό που θα ξηλώσει αυτή την σκεπή, με αποτέλεσμα ή να καταρρεύσει ολόκληρο το σπίτι στα κεφάλια των μοναχών μας ή να απομακρυνθούν οι μοναχοί μας για την ασφάλεια τους με την όποια αστυνομική συνδρομή. 
Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι κοινό. Σας ενημερώνουμε ότι η ΣΚΕΠΗ είναι στεγανή και τα έργα είναι μεν μια αφορμή να δικαιολογηθούν έξοδα και δεύτερον γίνονται ώστε να τελειώνουν με τους Εσφιγμενίτες που ζουν στο αντιπροσωπείο στις Καρυές.
Απλά στην περίπτωση που πέσει το κτήριο θα το ονομάσουν εργατικό ατύχημα ή αν τους απομακρύνουν με την βία θα είναι για το καλό τους.
Δηλώνουμε λοιπόν ότι οι μοναχοί μας δεν θα φύγουν από εκεί ακόμα και αν χρειαστεί να ανέβουμε όλοι οι πιστοί της Μονής Εσφιγμένου στις Καρυές ώστε να κάνουμε ανθρώπινη ασπίδα απέναντι στους γερανούς. Έχουμε ήδη ενημερώσει την πολιτική ηγεσία για τους κινδύνους που κρύβει ο "κύκλος εργασιών" των Κατσουλιέρηδων και η όποια ολιγωρία πολιτική ή εκ μέρους της Αθωνικής κοινότητας απλά μεταφράζεται σε συνενοχή σε ΦΟΝΟ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ. 

Δικαιολογίες ότι δεν θα έχουν ενημερωθεί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ . 
Αυτή την φορά οι πιστοί της μίας και μοναδικής ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια να βλέπουν αίμα μοναχών να ποτίζει το Αγιορείτικο χώμα.
Πιστοί από Αθήνα, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Βόλο και από την υπόλοιπη Ελλάδα θα είναι εκεί. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΛΛΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ.
Τέρμα στους επαγγελματίες μοναχούς που ενώ στο ένα χέρι κρατούν λοστό και στο άλλο βαριές ταυτόχρονα κόπτονται να δικαιολογήσουν και έργα με χρήματα του ΕΣΠΑ, κατάντησαν το περιβόλι της Παναγιάς σε Χρηματιστήριο Αξιών που στα δύσκολα κάνουμε και κανένα τσαμπουκά.

ΑΥΤΑ ΤΕΛΟΣ

Ηρακλής Μωραϊτης


ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΑΠΟ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ.

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Προς τον

                                                                               

Πολιτικόν Διοιηκητήν του Αγίου Όρους,
κ. ΑρΚασμίρογλου



Καρυαί-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ,

4/4/2013



Κε Διοιηκητά,
πληροφορηθήκαμε ότι γίνονται προετοιμασίες για την κατεδάφισιν με βαρέα μηχανήματα του εν Καρυαίς Κονακίου της παλαιάς και κανονικής ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ.

Σας ενημερώνουμε ότι εντός αυτού του Κονακίου υπάρχουν 12 Πατέρες και ικανός αριθμός προσκυνητών. Σε περίπτωση κατεδαφίσεως υπάρχει άμεσος κίνδυνος να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές, για τις οποίες θα είσθε συνένοχος για έγκλημα εκ προμελέτης, ως εν γνωσει τελών.


Κοινοποίησις:

1)      κ. Αρχηγόν της Ελληνικής Αστυνομίας - Αθηναι

2)      κ. Εισαγγελέα πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης

3)      κ. Διοιηκητήν Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Όρους


Αθανάσιος Ν. Παπαγεωργίου      
Πρόεδρος του Συλλόγου      
«Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» Παιανίας,     

Ιατρός Χειρουργός      

Δρ Παν/μίου Αθηνών      

                                                                                                           Τηλ.: 210-6642641



   
ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ,

            
ΣΕ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ  

                  ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

 

                         
ΑΠΑΝΤΗΣΗ                          
 
ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ 
 
  ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ      


της Ι. ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ  


ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ 

π. ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

                      
 
                  
                          
                            





ΙΗ΄ Μέρος
 
 
(Συνέχεια γι τὴν Ἀποτείχιση τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπὶ Βέκκου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου)

 
 
Στή συνέχεια θά ἀναφερθῶ στό κεφάλαιο τῆς κριτικῆς σας μελέτης «Ἡ ἀποτείχισις τῶν ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐπί Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Βέκκου». Στό σημεῖο αὐτό τῆς κριτικῆς μελέτης σας προσπαθεῖτε νά δικαιολογήσετε καί νά ταυτίσετε, τήν τότε δημιουργηθεῖσα –μετά τό σχίσμα– κατάστασι τῶν Ἑνωτικῶν καί Ἀνθενωτικῶν, μέ τήν σημερινή τῶν Οἰκουμενιστῶν καί Ἀντιοικουμενιστῶν. Μάλιστα αὐτό τό ἀναφέρετε καθαρά στή σελ. 41 ὡς ἑξῆς: «Ἐντεῦθεν προέκυψε μία ἀένναη καί ἀκατάπαυστη πάλη καί ἀνταγωνισμός μεταξύ τῶν δύο μερίδων, ἡ ὁποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μόνο πού τούς τότε Λατινόφρονες ἔχουν ἀντικαταστήσει οἱ σημερινοί Οἰκουμενιστές».
 
 
 
Μέ τήν θεωρία σας αὐτή, νομίζετε ὅτι εὔκολα θά δυνηθῆτε νά τοποθετήσετε καί νά ταυτίσετε τούς σημερινούς ἀντιοικουμενιστές μέ τούς τότε Ὀρθοδόξους ἤ Ἀνθενωτικούς, καί τούς τότε Ἑνωτικούς ἤ Λατινόφρονες μέ τούς σημερινούς Οἰκουμενιστές. Ὁ σκοπός τῆς ταυτίσεως τῶν δύο αὐτῶν καταστάσεων εἶναι προφανής, ὅτι δηλαδή αὐτό πού ἔπραττον τότε οἱ Ἀνθενωτικοί πράττουν καί τώρα οἱ ἀντιοικουμενιστές, μέ τό νά ἐπικοινωνοῦν δηλαδή ἐκκλησιαστικά μέ τούς Οἰκουμενιστές. Τό ἀναφέρετε μάλιστα κατωτέρω ὡς ἑξῆς: «Ἐκεῖνο πού πρέπει νά τονιστῆ μετά ἀπό τήν σύντομη αὐτή εἰσαγωγή, εἶναι ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι δέν διέκοπταν τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τούς Λατινόφρονες, (παρ' ὅλο πού αὐτοί δέν εἶχαν ἀκραιφνῶς Ὀρθόδοξο φρόνημα), παρά μόνον ὅταν αὐτοί προχωροῦσαν, μετά ἀπό διαλόγους καί συνοδικές διαδικασίες, σέ ἐπίσημη ἕνωση μέ τούς Παπικούς».
 
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου