Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013


Παγιδευμένος είναι αυτή τη στιγμή ο μητροπολίτης Ναυπάκτου, σε κοπή βασιλόπιττας στη Ναύπακτο.


Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, εχουν σπευσει στο χωρο, για την προστασια του απο Ναυπακτιους διαδηλωτες.


Υποσχεθηκαν οι Ναυπακτιοι, οτι η Ναυπακτος θα γινη Λαρισα.


---------------------
Στον Φλοίσβο της Ναυπάκτου, μαζεύτηκαν καποιοι σύλλογοι για να τιμησουν τον κ. Ιεροθεο, οπότε μολις το πληροφορηθηκαν οι Ναυπακτιοι φιλοι της Μονης Μεταμορφωσεως ταυτόχρονα αρχισαν να συγκεντρώνονται εξω απο το κεντρο, με μαύρες σημαίες, για να τον αποδοκιμάσουν.


Μαζεύτηκαν περίπου 300 ατομα και φώναζαν συνθηματα εναντίον του και τον αποδοκίμαζαν.


Την εισοδο του κεντρου την φυλαγαν περι τους  40 αστυνομικοι.


Η συγκέντωσι ηταν πολυ μαχητική αφου συμμετειχε μεγαλος αριθμος  της νεολαιας της πόλης και αναστατώθηκε ολοκληρη η Ναύπακτος απο τα δυνατα συνθηματα.


Η υπόσχεσι των Ναυπακτίων είναι οτι δεν θα τον αφήσουν σε χλωρό κλαρί αν δεν σταματήση την διαλυσι της Μονης Μεταμορφωσεως.


Μολις μας ερθει το βιντεο, θα το αναρτησουμε.





Αγωνιώδης έκκληση μελών της Εκκλησίας σχετικά με την υπόθεση της Ι.M.Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου


 

Εδώ και πολλά χρόνια διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας μια δικαστική διαμάχη χωρίς προηγούμενο στην ελληνική εκκλησιαστική ιστορία. Μια μητρόπολη και μια μονή έχουν αναπτύξει έναν ατέρμονα αγώνα εναντίον αλλήλων, με δεκάδες αποφάσεις κοσμικών και εκκλησιαστικών δικαστηρίων, οι οποίες δεν φαίνεται τελικά να δίνουν λύση. Και τα δύο μέρη πιστεύουν βαθιά πως υπηρετούν το εκκλησιαστικώς ορθό και συμφέρον.


Δεν γνωρίζουμε ποιός έχει δίκιο μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα εγγράφων και δικογράφων. Δεν είμαστε καν βέβαιοι ότι αυτό έχει κάποια σημασία πλέον,και αναρωτιόμαστε τί είδους δίκιο είναι αυτό που τραυματίζει βαθιά (και ίσως για κάποιες ψυχές ανεπανόρθωτα) το γεγονός της Εκκλησίας. Εκείνο για το οποίο είμαστε βέβαιοι είναι πως η σημερινή εξέλιξη της υπόθεσης δεν φαίνεται να έχει πολλή σχέση με το τι είναι Εκκλησία και ποιό είναι το πνεύμα της. Το μόνο που επιτυγχάνει η μέχρι τώρα έκβαση είναι ο σκανδαλισμός του κόσμου, καθώς και το ορατό πιά ενδεχόμενο σχίσματος.

Πιθανόν αυτός ο αγώνας επικράτησης να είναι τόσο σκληρός επειδή συνιστά κάποιου είδους πρόκριμα στην παλιά ένταση μεταξύ επισκόπων και μονών. Ίσως δηλαδή η σημασία της συγκεκριμένης διαμάχης να έγκειται στο ότι διακυβεύονται ισορροπίες και επιδιώξεις πολλών άλλων, με αποτέλεσμα να ενδιαφέρει ιδιαίτερα το όποιο ‘δεδικασμένο’ θα τελεσιδικήσει. Επειδή όμως μάς αφήνουν αδιάφορους οι όποιες στοχεύσεις, αλλά μάς καίει η ενότητα και η έμπρακτη αλήθεια του μηνύματος της Εκκλησίας, γι’ αυτό προχωρούμε σε τούτο το διάβημα.

Άραγε χρησιμοποιήθηκε ποτέ και άλλη ‘γλώσσα’ εκτός από τη νομική; Αξιοποίησαν ποτέ οι διαφωνούντες την δωρεά της συνάντησης των προσώπων δια ζώσης, η οποία έχει τη δύναμη να αίρει καχυποψίες και να ανακαλύπτει λύσεις; Ίσως πράγματι αυτό να συνέβη. Στο βαθμό, όμως, που αυτό έγινε όχι επαρκώς, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως η ανταλλαγή υπηρεσιακής αλληλογραφίας, προσφυγών, μηνύσεων, καταγγελιών, κοινοποιήσεων κ.ο.κ. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να σκληραίνει τις άμυνες. Διερωτώμαστε αν έτσι λύνονταν τα εκκλησιαστικά προβλήματα κατά την εποχή των Πατέρων τους οποίους κατά τα άλλα όλοι δοξάζουμε προφορικώς και γραπτώς.

Πιθανόν να μπορούσε να γίνει έστω τώρα. Με πολύ σεβασμό, αλλά και συνοχή εν αγωνία, θα παρακαλούσαμε τα αμέσως ή εμμέσως, θεσμικώς ή εξωθεσμικώς, εμπλεκόμενα μέρη (Αγία και Ιερά Σύνοδο, Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, Αδελφότητα της Μονής, Σύλλογο Φίλων της Μονής) να αναζητήσουν λύσεις που θα προκύψουν απόπροσωπικές συναντήσεις οι οποίες θα επιλαμβάνονται των προβλημάτων αναλυτικά και δια ζώσης. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο.

Συγχωρήστε μας, αλλά ως μέλη της Εκκλησίας το τελευταίο που θα επιθυμούσαμε θα ήταν να δημιουργηθή μια νέα ‘μονή Εσφιγμένου’. Εν τω μεταξύ, καθώς μαθαίνουμε πως άρχισαν και χειροδικίες μεταξύ εντοπίων κληρικών και λαϊκών, φρονούμε επίσης ότι το τελευταίο που έχει ανάγκη ο τόπος μας αυτή τη στιγμή θα ήταν να μεταδίδονται από τις τηλεοράσεις σκηνές βιαιοπραγίας για εκκλησιαστικά θέματα και με πρωταγωνιστές ρασοφόρους.

Τα εκκλησιαστικά προβλήματα δεν αποτελούν στεγανά, αποκλειστικότητα των εκάστοτε εμπλεκομένων μερών. Με την αλματώδη αύξηση των επικοινωνιών στην εποχή μας, κάθε έκτροπο διαχέεται ανά την επικράτεια (αλλά και εκτός αυτής), και κατόπιν καλούνται κληρικοί, εκπαιδευτικοί, γονείς κ.ά. να ‘απολογούνται’ περί αυτού. Καθώς αποτελούμε ένα σώμα, το πλήρωμα της Εκκλησίας επηρεάζεται από ό,τι συμβαίνει, γι’ αυτό και έχει δικαίωμα αλλά και καθήκον να αγωνιά και να παρακαλεί για λύσεις.

Είμαστε βέβαιοι ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συμμερίζονται τις ίδιες αγωνίες. Ενώνουμε τις προσευχές μας μαζί τους. Τιμούμε όλες τις καλοπροαίρετες προσπάθειες που έχουν λάβει χώρα για την επίλυση του προβλήματος. Δεν θεωρούμε ότι μάς διακρίνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εκείνους που έχουν μέχρι τώρα χειρισθή την υπόθεση. Απλώς κρίναμε καθήκον μας να μεταφέρουμε προς όλες τις πλευρές τον ‘σφυγμό’ του πληρώματος της Εκκλησίας και τις ευαισθησίες των ‘εκτός’, έτσι όπως εμείς τις αντιλαμβανόμαστε. Λόγω του επείγοντος της καταστάσεως σπεύσαμε και δεν παρατείναμε για μεγάλο διάστημα την συγκέντρωση και άλλων υπογραφών, οι οποίες (όπως αντιλαμβανόμαστε από τις επαφές μας) θα μπορούσαν να είναι πολλαπλάσιες.

Υποβάλλουμε ταπεινά έκκληση: Μήπως έστω και τώρα υπάρχει η δυνατότητα προσωπικών συναντήσεων και εν Χριστώ υπερβάσεων με στόχο την απεμπλοκή, προκειμένου να χαρή το Άγιο Πνεύμα και να καταισχυνθή ο ‘αντικείμενος’;

Οι υπογράφοντες (κατά αλφαβητική σειρά):

Αλατζόγλου Ιωάννης, οικονομολόγος

Ανδρεόπουλος Χαράλαμπος, καθηγητής θεολόγος

Αργυριάδης Βασίλειος, θεολόγος, επιμελητής εκδόσεων

Αργυρόπουλος Ανδρέας, θεολόγος, σχολικός σύμβουλος

Βαμβακάς Γεώργιος, πολιτικός επιστήμονας

Βασιλάκος Σπυρίδων, πρωτοπρεσβύτερος, θεολόγος

Δορμπαράκη Σοφία, καθηγήτρια φιλόλογος

Δορμπαράκης Γεώργιος, πρωτοπρεσβύτερος, θεολόγος, φιλόλογος

Θερμός Βασίλειος, πρωτοπρεσβύτερος, διδάκτωρ θεολογίας, παιδοψυχίατρος

Κακάρογλου Εμμανουήλ, μηχανικός, σχολικός σύμβουλος

Καμαριώτης Γεώργιος, καθηγητής πληροφορικής

Κίσσας Γεώργιος, θεολόγος, διδάκτωρ ψυχολογίας

Λαζάρου Σπυρίδων, πλαστικός χειρουργός

Μάλφας Γεώργιος, καθηγητής θεολόγος

Μαριάτος Πέτρος, πρωτοπρεσβύτερος, ιατρός παθολόγος

Μαστρομιχαλάκη Αγγελική, εκπαιδευτικός, διδάκτωρ φιλοσοφίας

Ντελής Σωτήριος, καθηγητής μαθηματικός, υποψήφιος διδάκτωρ φιλοσοφίας

Ξυδιάς Βασίλειος, καθηγητής θεολόγος, μηχανικός

Παπαδόπουλος Ιωάννης, θεολόγος

Παπαθανασίου Αθανάσιος, διδάκτωρ θεολογίας

Σπαθαράκης Μιχαήλ, καθηγητής φυσικός

Ταμαρέση Ελένη, καθηγήτρια αγγλικών

Ταμπακόπουλος Ευάγγελος, συνταξιούχος εφέτης

Τσιμούρη Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος

Χαρατζόπουλος Παναγιώτης, καθηγητής φυσικός

Ψύλλης Βασίλειος, θεολόγος, μηχανικός


Δὲν ὑποφέρεται 

ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου


Ἱερόθεος Βλάχος





Ἐπὶ τέλους, ἂς παύσει ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος νὰ μᾶς προκαλεῖ καὶ νὰ μᾶς ἐξοργίζει ἐναντίον του καὶ ἐναντίον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πειθήνιον ὄργανό του. Ἂς παύσει πλέον νὰ μᾶς κάνει νὰ ἀγανακτοῦμε μὲ τὰ ψέματά του, τὶς συκοφαντίες του καὶ τὶς ἀσυνέπειές του μεταξὺ λόγων καὶ πράξεων. Ὁ σεβασμὸς πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο, τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, τὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ πρὸς ὅλα τὰ ἀσκοῦντα ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία πρόσωπα δὲν πιβάλλεται, Σεβασμιώτατε, μπνέεται. Ἂν στὸ πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου δὲν εἶναι ἐφαρμοσμένα τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας «μάθετε π’ μο τι πρός εμι κα ταπεινς τ καρδί» (Μτθ. ια΄ 29), τὸ ποίμνιο δὲν ἀναγνωρίζει τὴν φωνὴν αὐτοῦ τοῦ Ποιμένα καὶ δὲν τὸν ἀκολουθεῖ (Ἰω. ι΄ 5). Δὲν χρειάζεται νὰ τὸ ὁδηγήσουν οἱ «παρεκκλησιαστικς ργανώσεις» ποὺ σᾶς μεγάλωσαν στὸ μαθητικὸ οἰκοτροφεῖο Ἀγρινίου ἐκεῖνα τὰ δύσκολα χρόνια. Ξεχνᾶτε φαίνεται θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ἐξουσία σας καὶ τὴν συμπαράσταση τῶν συναδέλφων σας Ἀρχιερέων ὅτι οἱ πιστοὶ εἶναι λογικὰ ὄντα καὶ μποροῦν νὰ κρίνουν καὶ νὰ ξεχωρίζουν τὸ ψέμα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, τὴ συκοφαντία καὶ τὴν ἐμπάθεια ἀπὸ τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀγάπη. Τὸ Μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ναυπάκτου ἔχει τοῦ κόσμου τοὺς ἐπαίνους ἀπὸ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Μητροπολῖτες, Ἡγουμένους, καθηγητὰς Πανεπιστημίων, ἐκπαιδευτικούς, ἀξιωματούχους τῆς Πολιτείας καὶ γενικώτερα ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος γεμίζει κάθε Κυριακὴ τὸν Ναὸ τῆς Μονῆς. Ἰδοὺ μερικὰ δειγματοληπτικὰ παραδείγματα:




Ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εὔχεται ὅπως ἡ ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου «συνεχίσ τν πολυσχιδ δρσιν κα διακονίαν ατς, π’ γαθ τς ατόθι τοπικς κκλησίας κα το πληρώματος ατς, γενικώτερον δ το παρ’ μν Μοναχισμο κα τς γίας ρθοδόξου μν κκλησίας».

Ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Χριστόδουλος, ὡς Μητροπολίτης Δημητριάδος, ἔγραψε: «γαπητέ μου π. Σπυρίδων… Θαυμάζω κα γώ, πως πολλο λλοι, τν κάματη κκλησιαστική σας δραστηριότητα, πο κτείνεται σ πολλος τομες τς πνευματικς κα κοινωνικς ζως, κα μακαρίζω τν εσεβ λαό σας πο γίνεται δέκτης ατς τς καθημερινς ελογίας πο κπέμπεται π τ ψος το ρους τς Μεταμορφώσεώς σας».




Ὁ θαρραλέος ἀγωνιστὴς ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Πατρίδος καὶ τῆς Κοινωνίας Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος γράφει μὲ ἐνθουσιασμὸ πρὸς τὸν Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως π. Σπυρίδωνα Λογοθέτην καὶ τὰ ἑξῆς: «μολογ τι θαυμάζω τόσον τ ναγειρόμενον τεράστιον οκοδομικ συγκρότημα, σον κα τ ν ατ πνευματικν φυτώριον, τ ποον π τν πατρικήν σας στοργν κα καθοδήγησιν ποτελε Πνευματικν ασιν ες τν περιοχήν, ξεκουράζει τς ταλαίπωρες ψυχς κα παρέχει πνευματικν κα λικν φιλοξενίαν ες τος προσερχομένους, λλ κα μέσα π τ ρτζιαν κύματα φωτίζετε τν σκοτισμένην γενεάν μας μ τς χρυσόλαμπες κτνες τν λόγων σας. Παρακαλ ν δεχθτε τν κφρασιν τν θερμν συγχαρητηρίων μν, τόσον μες σον κα δελφότης τς ερς Μονς».

Ὁ ἀοίδιμος λόγιος καὶ ἀσκητικὸς Μητροπολίτης Πρεβέζης κυρὸς Μελέτιος εἶπε καὶ αὐτά: «Στέκω κα ναφων, χαίρω κα συγχαίρω, διότι ερισκόμεθα ες μίαν Μονν μ μίαν τόσο ερεα κα πέροχη ντως εραποστολικ δραστηριότητα… Εγε, γιε Καθηγούμενε, πάτερ Σπυρίδων».




Αὐτὰ ἐλέχθησαν εἰς τὸ Ζ΄ Θεολογικὸν Συνέδριον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως. Τότε συνεχάρη θερμῶς τὸν Ἡγούμενον π. Σπυρίδωνα καὶ ὁ νῦν κατήγορός του καὶ διώκτης του Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος.




Ἐπίσης, ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος, κατὰ τὰ τρία πρῶτα ἔτη τῆς ποιμαντορίας του, μεταξὺ πολλῶν ἄλλων διθυραμβικῶν ἐπαίνων ὑπὲρ τοῦ Ἡγουμένου π. Σπυρίδωνος Λογοθέτου καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως εἶπε καὶ αὐτὰ διὰ τοὺς Πατέρας τῆς Μονῆς: «… Θ πρέπει κα πάλι ν σς εχαριστήσω… γι τν σεβασμό, τν ποον δείχνετε στ ξίωμα το πισκόπου κα γενικώτερα στν λη κκλησιαστικ συγκρότησι…». Ἀκόμη ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, κατὰ τὴν χειροτονίαν εἰς Πρεσβύτερον τοῦ Διακόνου τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως π. Θεολόγου Μακρῆ εἶπε μὲ συγκίνηση: «Γνωρίζω τι εσαι μέλος τς δελφότητος τς ερς Μονς Μεταμορφώσεως το Σωτρος κα πομένως ζς μέσα στν μοναχικ κα συχαστικ παράδοσι τς κκλησίας μας κα χεις σφαλ κα θετικ κα σωστ γωγ π τν γούμενο ατς, τν γαπητ δελφ π. Σπυρίδωνα…».

Ἐπαινετικὰ θερμὰ Γράμματα διὰ τὸν Ἡγούμενον π. Σπυρίδωνα καὶ τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως ἔστειλαν στὴ Μονή, ἀπὸ ὅσα δημοσιεύτηκαν, ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω, δύο Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ὀκτὼ (8) Ἀρχιεπίσκοποι, πενήντα (50) καὶ πλέον Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται, Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι, πολλὲς Ἱερὲς Μονὲς κ.ἄ.




Ὅλοι αὐτοὶ τάχα δὲν μπόρεσαν νὰ κρίνουν καὶ γιὰ αὐτὸ ἐπαινοῦν τὸ Μοναστήρι καὶ περιμέναμε ἐσᾶς, Δεσπότη τῆς Ναυπάκτου, τὸν ὑμνητὴ τοῦ ἀντικανονικοῦ μικτοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἔσσεξ τῆς Ἀγγλίας, νὰ μᾶς διδάξετε πῶς πρέπει νὰ εἶναι τὸ πρότυπο τοῦ Ὀρθοδόξου Μοναχισμοῦ; Δηλαδὴ μικτὰ Μοναστήρια μὲ ἄνδρες καὶ γυναῖκες μαζὶ καὶ Μοναστήρια καλογραιῶν ποὺ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ κανονικὸ ἐμπόριο, ὅπως οἱ Μοναχὲς τοῦ Μοναστηριοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Λειβαδιᾶς, τοῦ ὁποίου εἶστε πνευματικὸς ἡγέτης. Συγκρατηθῆτε, Δεσπότη μου. Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο τὴν ὑποκρισία σας. Στὸ Μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως ἀνακαλύψατε ὅλα αὐτὰ τὰ ἀνύπαρκτα ποὺ ἀρχίσατε νὰ γράφετε μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια, ὅταν οἱ Πατέρες τῆς Μονῆς δὲν παρανόμησαν γιὰ νὰ σᾶς δώσουν τὸ 10% ἀπὸ τὶς ἀναγκαῖες γιὰ τὴν Μονὴ ἐπιχορηγήσεις;




Ὡς πρὸς τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσες ἐξ αὐτῶν εἶναι γνήσιες καὶ δὲν ἔχουν παραποιηθῆ κατὰ τὴν καθαρογράφηση (ἔχω στοιχεῖα γιὰ τέτοια συμβάντα, δυστυχῶς), μὴ τὶς ἐπικαλεῖσθε. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος δὲν σᾶς ἔχει χαλάσει ποτὲ τὸ χατήρι. Γιὰ χάρι σας ἔχει ἐκδώσει ἀποφάσεις ποὺ καταρρακώνουν τὸ Συνοδικὸν κῦρος. Μεταξὺ τοιούτων ἀποφάσεων εἶναι καὶ ἡ ἐκτὸς πάσης σοβαρότητος Συνοδικὴ ἀπόφασις ὑπ’ ἀριθμ. 685/9-2-2000. Στὴν ἀπόφαση αὐτὴ τονίζεται ὅτι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ «ναντίλεκτος πακο ες τ κελεύσματα το πισκόπου π παντς κληρικο, μοναχο κα λαϊκο, παγομένου ατ κα πλς κινουμένου ντς τς νεγνωρισμένης διοικητικς περιφερείας (παρχίας) ατο».

Μὴ μὲ προκαλεῖτε περισσότερο καὶ μὲ ἀναγκάζετε νὰ ταυτίσω τὴν Ἱερὰ Σύνοδο μὲ τὴν Ἱερὰ Ἐξέταση. Ἀποφάσεις ποὺ λαμβάνονται ἐν κρυπτ χωρὶς διαφάνεια καὶ πρὶν ἀναγνωσθῇ ὁ φάκελος τοῦ κατηγορουμένου καὶ χωρὶς νὰ ἀκουσθῇ ἡ ἀπολογία του, ὅπως μᾶς ἐνημέρωσε ὁ ἀείμνηστος Ἐλευθερουπόλεως κυρὸς Ἀμβρόσιος, εἶναι ἀπολύτως ναξιόπιστες κα διαβλητές.




Ἀφῆστε λοιπὸν τὰ ψέματα ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀποφάσισε. Ἁπλῶς ἡ Ἱερὰ Σύνοδος σᾶς δίνει σκανδαλωδς κα μέσως ὅ,τι ζητήσετε χωρὶς καμμία ποδεικτικ διαδικασία, νεξετάστως κα αθαιρέτως. Δὲν ξέρω γιὰ ποιοὺς λόγους. Ἂς κρατήσω ἐπὶ τοῦ παρόντος τὶς σκέψεις μου καὶ τὶς ἐμπειρίες μου σχετικὰ μὲ τὶς Συνοδικὲς ἀποφάσεις καὶ τὶς ἀποφάσεις τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων.

Σεβασμιώτατε, ἀλλοίμονον !  Ἔχετε γράψει πολλὲς φορὲς ὅτι, ὄχι ἐσεῖς, ἀλλὰ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος μὲ τὶς ἀποφάσεις της ρυθμίζει τὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀναταραχῆς τῆς Ναυπάκτου, ὡς νὰ ἐπεμβαίνῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ατεπαγγέλτως κα προκλήτως εἰς τὰ καθαρῶς τοπικὰ ζητήματα τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων. Ψεύδεσθε, Δέσποτα Ἱερόθεε !  Οἱ ἴδιες οἱ Συνοδικὲς ἀποφάσεις σᾶς ἀποκαλύπτουν ὡς ψευδόμενον, διότι ἀναγράφουν ἐπακριβῶς καὶ τοὺς ἀριθμοὺς πρωτοκόλλου τῆς Μητροπόλεώς σας καὶ τὶς χρονολογίες τῶν καταγγελιῶν σας καὶ τῶν ἀναφορῶν σας πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο μὲ τὶς ὁποῖες ζητεῖτε νὰ λάβῃ σκληρὰ μέτρα ἡ Σύνοδος κατὰ τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως.




Σεβασμιώτατε, μὲ προβληματίζει πολὺ ἡ προσπάθειά σας νὰ κλείσετε ἕνα ὑπέροχο ὀρθόδοξο Μοναστήρι. Μοναστήρια ἔκλειναν καὶ λεηλατοῦσαν στὴν Ἑλλάδα οἱ Προτεστάντες Βαυαροί. Ὁ χαρακτηρισμός σας «προτεσταντικ νοοτροπία» δὲν ταιριάζει, Δεσπότη μου, σὲ ἕνα πέρα γιὰ πέρα ὀρθόδοξο Μοναστήρι. Μήπως ὅμως ταιριάζει σὲ κάποιον Ἐπίσκοπο ποὺ κλείνει ἕνα ξακουστὸ Μοναστήρι μὲ ἱεραποστολικὴ πολυμελῆ Ἀδελφότητα (10 θεολόγοι καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες); Νὰ ὑποθέσω ὅτι ξαναῆρθαν οἱ Βαυαροὶ στὴν Ἑλλάδα;



Ἰανουάριος 2013

Πρεσβυτέρα Ερήνη . Διώτη

Ναυπάκτια




Αποτειχισι: O ψυχασθενης της Αστορια μεσα απο το κελι του

 


Μερικές ξεδιάντροπες συμπεριφορές του Παναγιώτη Τελεβάντου εναντίον του ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ Νικολάου Σωτηρόπουλου και οι απαντήσεις μας σε δύο από αυτές



Ο γνωστός συκοφάντης μεγάλων αγωνιστών της Πίστεως, ο Κύπριος απο την Αμερική Παναγιώτης Τελεβάντος, έγραψε την παραμονή της 19ης επετείου του «αφορισμού» του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου ότι ο κ. Σωτηρόπουλος πρέπει να ζητήσει συγγνώμη αν έχει πέσει σε κανονικά παραπτώματα και ότι ένα «φερέγγυο πρόσωπο» τον μάλωσε επειδή δήθεν τρέφει εκτίμηση στον κ. Σωτηρόπουλο και έχει γράψει κάποια καλά λόγια κατα καιρούς για τον κ. Σωτηρόπουλο.



Αρχικά τέλεια περιφρόνηση προς τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο



Η πραγματικότητα είναι ότι ο Π. Τελεβάντος παρα το ότι είχε δημιουργήσει το ιστολόγιο του για δύο ολόκληρα χρόνια και είχε πολλές και διάφορες ετικέτες με ασήμαντα πρόσωπα και γεγονότα και τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο δεν τον είχε πουθενά, δεν είχε αναφερθεί σχεδόν ποτέ στον πρόσωπο του, ούτε είχε αναφερθεί ποτέ στο μεγάλο εκκλησιαστικό θέμα του «αφορισμού» του κ. Σωτηρόπουλου.  
Αυτό έγινε μετά την φανέρωση της ξεδιάντροπης αυτής συμπεριφοράς του. 
Έπρεπε να δημιουργηθεί ολόκληρο ιστολόγιο για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και μετά να αρχίσει ο Π. Τελεβάντος, μετά την φανέρωση της ξεδιάντροπης αυτής συμπεριφοράς του, που του έκανε το ιστολόγιο αυτό σαν απάντηση στις ξεδιάντροπες συκοφαντίες εναντίον του, για να αρχίσει να γράφει κάποια λίγα επαινετικά λόγια για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο.  


Όταν δημιουργήθηκε το πρώτο ιστολόγιο για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο στο blogspot.com, ο Π. Τελεβάντος το κατασυκοφάντησε ότι το διαχείριζεται ο π. Μελέτιος Βαρδαχάνης, ο κληρικός που ο Π. Τελεβάντος κατασυκοφαντεί και βρίζει συνέχεια.  
Και άλλες φαντασιοπληξίες μεγάλες και συκοφαντίες έγραψε εναντίον του ιστολογίου αυτού, όπως ότι ανήκει στον ιδιοκτήτη του ιστολογίου Αμέθυστος που συκοφαντεί και βρίζει τον κ. Σωτηρόπουλο και άλλα έγραψε που δείχνουν ότι δεν είδε με καλό μάτι την δημιουργία ενός ιστολογίου που θα πρόβαλε τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και το έργο του και θα αποκάλυπταν τις ξεδιάντροπες συμπεριφορές του που έχουν σχέση με τον κ. Σωτηρόπουλο, όπως την επίπληξη του Π. Τελεβάντου από τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο επειδή αδικούσε τον π. Δανιήλ Αεράκη.  


Τότε το πρώτο ιστολόγιο που ήταν αφιερωμένο στον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, στις 16-9-2011, φανέρωσε τις ξεδιάντροπες συμπεριφορές του και έγραψε ότι «κάτι πρέπει να ενοχλεί τον κ. Τελεβάντο, η αγωνιστικότητα του κ. Σωτηρόπουλου». 
Αποκάλυψε και ότι τότε «Ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκε στον άδικο και παράνομο αφορισμό του κ. Σωτηρόπουλου. Αλλά και γενικά για το πρόσωπο και το έργο του κ. Σωτηρόπουλου δεν έχει γράψει σχεδόν τίποτα, εκτός απο 2-3 φορές και αυτές πολύ βιαστικά μέσα σε πολλά άλλα θέματα και για να συκοφαντήσει τον κληρικό που συνεχώς συκοφαντεί».  


Μετά τη φανέρωση των ξεδιάντροπων συμπεριφορών του Π. Τελεβάντου από το πρώτο ιστολογίο που ήταν αφιερωμένο στον κ. Σωτηρόπουλο και το έργο του, ο Π. Τελεβάντος συμμορφώθηκε και άρχισε σιγά-σιγά να αναφέρεται κάπου-κάπου για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο, δημιούργησε και ετικέτα ξεχωριστή για τον κ. Σωτηρόπουλο, έγραψε και κάποια ελάχιστα επαινετικά λόγια και έφθασε στο σημείο να γράψει και για τον «αφορισμό» του λίγα τσιγκούνικα λόγια.  
Όμως έγραψε και πολλά συκοφαντικά εναντίον του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου.



Πόσο ειλικρινή αγάπη και εκτίμηση έχει στον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο




 Στα 3 χρόνια που έχει δημιουργήσει το ιστολόγιο του, απο τις 14 συνολικές αναρτήσεις, που έχει η ετικέτα του με τον όνομα Σωτηρόπουλος, οι δύο είναι άρθρα του κ. Σωτηρόπουλου που για το ένα άρθρο που στην αρχή το παρεξηγεί και σε άλλη ανάρτηση το επαινεί αλλά και το παρεξηγεί και συκοφαντεί τον κ. Σωτηρόπουλο και άλλη μια είναι σχόλιο του ιατρού κ. Λυκούργου Νάνη. 
Οι 12 συνολικές αναρτήσεις που έχει γράψει ο ίδιος και αναφέρει τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο χωρίζονται στις παρακάτω ομάδες. Σε 6 τον συκοφαντούν ή τον μειώνουν και τον κατηγορούν σε κάποιες με λίγο και στις περισσότερες με υπερβολικά ξεδιάντροπο τρόπο και αυτή η ξεδιαντροπιά δεν λιγοστεύει αν γράφει και κάποια αυτονόητα λίγα επαινετικά λόγια 


(panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_1645.html, panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7077.html, panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/04/blog-post_7089.html, panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_9949.html panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3758.html, panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9270.html)  



Οι 2 είναι εντελώς ουδέτερες και δεν βρίσκει μια καλή λέξη να γράψει για τον κ. Σωτηρόπουλο 
( panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7414.html, panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/08/blog-post_2997.html), Σε 1 που δήθεν τον επαινεί επιδεικνύεται ο ίδιος με κωμικότητες 
( panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/07/blog-post_03.html), Σε 1 προσπαθεί να αμφισβητήσει πολύ σωστά λόγια του κ. Σωτηρόπουλου 
( panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_2878.html),   
Και σε 1 αναφέρει που αναφέρει κάποιους μικρούς επαίνους για τον κ. Σωτηρόπουλο, έχει μέσα και συκοφαντικά πράγματα για τον π. Μελέτιο Βαρδαχάνη, τον κληρικό που κατασυκοφαντεί και βρίζει συνέχεια ο Π. Τελεβάντος ( panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/12/i.html). Και 1 μόνο ανάρτηση υπάρχει που έχει μόνο επαινετικά λόγια για τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο (panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/06/blog-post_8019.html), χωρίς να χρησιμοποιεί τον κ. Σωτηρόπουλο ως αφορμή για να κατασυκοφαντήσει τον κληρικό π. Μελέτιο, που έχει πολύ μεγάλη εμπάθεια εναντίον του. 
Τόσο εκτιμά τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο!



Στην τελευταία του ανάρτηση (panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9270.html) που κάνει ξεδιάντροπη επίθεση εναντίον του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, για να δώσει αξία στον εαυτό του, γράφει ότι το κείμενο του το έστειλε ο κ. Σωτηρόπουλος! 
Αυτό είναι ψέμα. 
Δεν του το έστειλε ο κ. Σωτηρόπουλος, αφού ο κ. Σωτηρόπουλος δεν χειρίζεται ηλεκτρονικούς υπολογιστές. 
Πρέπει να μάθει να μην κοκορεύεται ο Π. Τελεβάντος με ψέματα.  



Ο κάθε αναγνώστης αναρωτιέται, αφού καμώνεται ότι έχει άμεση σχέση με τον κ. Σωτηρόπουλο και ότι του το έστειλε ο κ. Σωτηρόπουλος, γιατί ρωτά τον κ. Σωτηρόπουλο δημόσια αν έπεσε κανονικά παραπτώματα και αν είχε κοινωνία με τους σχισματικούς; 
Δεν θα έπρεπε με ειλικρίνεια και ευθύτητα να ρωτήσει τον ίδιο τον κ. Σωτηρόπουλο για το αν έπεσε σε κανονικά παραπτώματα και αν είχε κοινωνία με τους σχισματικούς;  
Τί είδους καμώματα είναι αυτά Π. Τελεβάντε; 
Αν πραγματικά εκτιμούσες τον κ. Σωτηρόπουλο γιατί δεν του το έθεσες το θέμα αυτό στην δήθεν ιδιαίτερη επικοινωνία που λες έμμεσα, ότι έχεις με τον κ. Σωτηρόπουλο, αφού λες ότι σου έστειλε το κείμενο ο κ. Σωτηρόπουλος ;


  Στην ίδια τελευταία ανάρτησή του επιτίθεται πάλι εναντίον των αγωνιστών της παλαίμαχης εκκλησιαστικής εφημερίδας «Ορθόδοξος Τύπος». Πάλι χρησιμοποιεί σαν αφορμή την περίπτωση του κ. Σωτηρόπουλου για να συκοφαντήσει τους αγωνιστές του «Ορθόδοξου Τύπου» ;



Απάντηση στην κατηγορία για κοινωνία 

του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου με σχισματικούς



Στην τελευταία ανάρτηση του ο Π. Τελεβάντος έχει πάρει και έχει βάλει ξεδιάντροπα μια φωτογραφία του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου που έφτιαξε το πρώτο ιστολόγιο που ήταν αφιερωμένο στον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και το κατασυκοφαντούσε και έγραφε πάρα πολλές φαντασιοπληξίες, συκοφαντίες και ψέματα εναντίον του.  



Η αντίληψη περι δικαιοσύνης του Π. Τελεβάντου φαίνεται επιτρέπει τις συκοφαντίες και τις ξεδιάντροπες φαντασιοπληξίες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και ακόμα επιτρέπει να παίρνει έργα, ακόμα και απλά όπως είναι μια φωτογραφία με κόκκινο τετράγωνο γύρω-γύρω, απο κάποιον που συκοφαντεί και υβρίζει με φαντασιοπληξίες χωρίς να αναφέρει την πηγή και χωρίς να τον ρωτήσει. 
Αυτή φαίνεται είναι η αντίληψη περι ηθικής του Π. Τελεβάντου.  


Στην τελευταία αυτή ανάρτηση, γράφει ότι ένα πρόσωπο που αποκαλεί ο Π. Τελεβάντος «φερέγγυο πρόσωπο», τον μάλωσε τον Π. Τελεβάντο επειδή νομίζει ότι ο Π. Τελεβάντος έχει εκτίμηση στον κ. Σωτηρόπουλο και επειδή νομίζει ότι τον επαινεί κάποιες φορές. 
Το αν και κατα πόσο τρέφει εκτίμηση και γιατί τον επαινεί, αυτό το δείξαμε. 



Γιατί όμως δεν μας λέει το όνομα αυτού του δήθεν φερέγγυου προσώπου; 
Πόσο φερέγγυο πρόσωπο είναι για να κρύβει το όνομα του, ο Π. Τελεβάντος; Και τί είδους φερέγγυο πρόσωπο είναι όταν έχει αυτή την αντίληψη για τον Ομολογητή Θεολόγο κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο;  



Απο το πρόσωπο αυτό που κρύβει ο Π. Τελεβάντος το όνομα του, έμαθε όπως γράφει στην τελευταία του ανάρτηση ότι ο κ. Σωτηρόπουλος ήλθε σε κοινωνία με σχισματικούς. 
Και γι’ αυτό τον καλεί ξεδιάντροπα στην ανάρτηση του αυτή και χωρίς τον σεβασμό που αξίζει ο κ. Σωτηρόπουλος, να ζητήσει συγγνώμη σε περίπτωση που ισχύει αυτό! Γιατί όμως δεν το έγραψε κάποια άλλη φορά αυτό; Γιατί δεν άφησε τέτοια ημέρα που ήταν, παραμονή του αφορισμού του, μόνο τους επαίνους στον κ. Σωτηρόπουλο και άλλη φορά με σωστό τρόπο και αφού πρώτα ρωτήσει ιδιαίτερα τον κ. Σωτηρόπουλο αν αληθεύουν αυτές οι πληροφορίες του απο το δήθεν φερέγγυο πρόσωπο, να διατυπώσει τις απόψεις του με σεβασμό και όχι ξεδιάντροπα όπως τις διατύπωσε;




ΝΙΣ μικρη με περιγραμμα aystralia 

Για την κατηγορία αυτή, ότι ήλθε σε κοινωνία με τους σχισματικούς πληροφορούμε τους αγαπητούς αναγνώστες μας ότι από πληροφορίες που έχουμε απο ανθρώπους απο την Αυστραλία, σχισματικοί χαρακτηρίζονται Ορθόδοξοι Έλληνες που αποτελούν κοινότητα μη υποταγμένη στον αρχιεπίσκοπο Στυλιανό. 
Την κοινότητα αυτή την ανέλαβε ως ηγέτης της, ο αναμφισβήτητα κανονικός επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Παύλος, που αποστασιοποιήθηκε από τον Στυλιανό για λόγους αιρετικών φρονημάτων και βάναυσης συμπεριφοράς και τότε ήλθε σε κοινωνία μαζί τους ο κ. Σωτηρόπουλος, αφού για λόγους αιρετικών φρονημάτων η αποστασιοποίηση είναι σύμφωνη με τον ΛΑ’ Αποστολικό Κανόνα και τον ΙΕ’ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Είχαν καταπέσει οι δυνάμεις του π. Αυγουστίνου μετά το 1998. Σχόλια σε μια φράση του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου  


Προσθέτουμε και την πληροφορία ότι όταν ο επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Παύλος ανέλαβε την διαποίμανση της εν λόγω κοινότητας, ο πνευματικός πατέρας και διδάσκαλος του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, τιμής ένεκεν του πρόσφερε ως δώρο ένα αντιμηνσιο.  


Ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος έκανε το αντίθετο από ό,τι τον κατηγορούν, όχι μόνο δεν ενθάρρυνε σχισματικές τάσεις αλλά και όταν πολλοί προβληματισμένοι για την παραμονή τους στην Αρχιεπισκοπική δικαιοδοσία τον ρωτούσαν, ο κ. Σωτηρόπουλος δήλωνε και τόνιζε, ότι, αφού ο αρχιεπίσκοπος Στυλιανός παρά τα όσα έχει δηλώσει και κάνει, δεν έχει καθαιρεθεί, τα μυστήρια ισχύουν και οι πιστοί μπορούν να παραμένουν άφοβα στην Αρχιεπισκοπή.  


Δεν θα πρέπει λοιπόν να θεωρείται απο τους εχθρούς των αγωνιστών, υπεύθυνος ο κ. Σωτηρόπουλος γι’ αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην Αυστραλία, αλλά αυτοί που κρατούν στον αρχιεπισκοπικό θρόνο τον Στυλιανό.  
Πολύ περισσότερο πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι όταν και οι ίδιοι είναι ένοχοι μεγάλων παραπτωμάτων και βαρύνονται με πολλές ξεδιάντροπες οικουμενιστικές δηλώσεις και πράξεις.



Απάντηση σε άλλη μια ξεδιάντροπη συκοφαντία του για τον σεβασμό του κ. Νικόλαου Σωτηρόπουλου στον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου




Στην ανάρτηση του που έγραψε και ανάρτησε πριν αρκετές ημέρες 
( panayiotistelevantos.blogspot.gr/2012/11/blog-post_3758.html ) και είδαμε τις ξεδιάντροπες συμπεριφορές και συκοφαντίες που γράφει εκεί εναντίον του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου (δείτε ΕΔΩ), ξεχάσαμε να γράψουμε ότι συκοφαντεί τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο ότι δεν ξέρει να ξεχωρίζει μεταξύ του θεσμού του Οικουμενικού


 ΦΑΝΑΡΙ 

Πατριαρχείου και του προσώπου του πατριάρχη! 
Ο κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος γνωρίζει πολύ καλά να ξεχωρίζει τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τον πρόσωπο του κάθε οικουμενικού πατριάρχη και γι’ αυτό οι έλεγχοι του, δεν αφορούν γενικά και αόριστα τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά τον συγκεκριμένο πρόσωπο του κάθε πατριάρχη. 
Αν είναι κάποιος που θα πρέπει να ξεχωρίσει τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το πρόσωπο του κάθε συγκεκριμένου πατριάρχη αυτός είναι ο Π. Τελεβάντος που νομίζει ότι είναι αγάπη προς το θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου να προσκαλεί ο επίσκοπος τον κάθε πατριάρχη στην επαρχία του, άσχετα με τις συμπεριφορές και τις πράξεις του έχει κάνει. 



Πρέπει να καταλάβει κάποια στιγμή ο Π. Τελεβάντος ότι όταν κάποιος επίσκοπος δεν καλεί έναν συγκεκριμένο πατριάρχη για να τον ξυπνήσει απο την κακή πορεία του, δεν αναφέρεται αυτό στον θεσμό του Πατριαρχείου που άρχει ο συγκεκριμένος πατριάρχης αλλά στο συγκεκριμένο πρόσωπο του πατριάρχη. 
Καλό επίσης είναι ορισμένες φορές να μην γράφει τόσο μεγάλες κολακείες προς τον πατριάρχη Βαρθολομαίο γιατί φθάνουν μέχρι τα όρια της κωμικότητας.



Αυτές είναι ορισμένες μόνο απο τις ξεδιάντροπες συμπεριφορές του Π. Τελεβάντου που παρουσιάζεται ορισμένες φορές σαν αγωνιστής και σαν άνθρωπος που εκτιμά τον κ. Σωτηρόπουλο. 
Αν όμως τον εκτιμούσε σε καμία περίπτωση δεν θα συμπεριφερόταν τόσο ξεδιάντροπα και άδικα απέναντι του κ. Νικολάου Σωτηρόπουλου αλλά θα έπρεπε να τον σέβεται πολύ περισσότερο για τους μεγάλους του αγώνες για την Εκκλησία και το Ευαγγέλιο.

 

Η συμβουλή μας προς τους αγαπητούς αναγνώστες μας είναι να τον προσέχουν και να μην τον επισκέπτονται γιατί κάνει πολλές άδικες επιθέσεις εναντίον μεγάλων αγωνιστών της Πίστης μας. 
Tον ίδιο, τον συμβουλεύουμε να σταματήσει τις επιθέσεις εναντίον των μεγάλων αγωνιστών της Πίστης μας και πρώτα απο όλα εναντίον του κ. Σωτηρόπουλου, γιατί θα μας αναγκάσει να γράψουμε και για άλλες ξεδιάντροπες συμπεριφορές του.

Ευχαριστούμε τους συνεργάτες μας για την μεγάλη βοήθεια τους

απο το ιστολογιο niksotiropoulos

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013



Απαντησι στον μουσικολογο - τεως ψαλμωδο και πασχοντα απο Ελεφαντιασι οικοδεσποτη της ιδιωτικης ....βιλας  των Πατρων.
 



Γραφει και παλι ο αμετανοητος της ...ιδιωτικης, σε χθεσινη του αναρτησι:

 "Η υπόθεση του αφορισμένου και σχισματικού Νικόλαου Σωτηρόπουλου δεν είναι προσωπική. Στο πρόσωπό του αφορίστηκε από την Εκκλησία η φαρισαϊκή λογική, την οποία ο Χριστός καταδίκασε: ουαί υμίν υποκριταί, ότι περιάγετε την θάλασσαν και την ξηράν (από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία) ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεένης διπλότερον υμών…".

Ενω πολλες φορες απαντησαμε στον ...ρομαντικο αλλα αστοιχειωτο απο Κανονικο Δικαιο "θεολογο" μουσικολογο αυτος επιμενει να γραφη τις ελεεινοτητες του, οπως και την παραπανω.
Καλα θα κανει να παψη να ασχολειται με τα εκκλησιαστικα θεματα αφου δεν τα κατεχει και τα κανει θαλασσα.
Πρεπει να γνωριζη οτι αν υπηρχε Εκκλησια θα επρεπε αυτον να τον αφοριση χιλιες φορες αφου αν και θεολογος ασχολειται με την Βουγιουκλακη, τον Τσαρουχη και τον Χατζηδακη, και αλλους πασιγνωστους ...ιδιομορφους και ...παρδαλους της εποχης μας και γινεται κακο υποδειγμα για τους χριστιανους.
Γι αυτο και του απαντουμε ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΑ για το ζητημα του "αφορισμου" του ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ και για να αποδειχθη οτι ειναι ενας ΚΟΥΡΕΛΟΑΦΟΡΙΣΜΟΣ καποιων, κατα τους Ιερους Κανονας, αυτοαφορισμενων, γνωστοτατων γελοιων υποκειμενων και τυχοδιωκτων ρασοφορων.

Α) φορισμός ( νάθεμα) σημαίνει «τν λοκληρωτικ ποκοπ π τ σμα τς κκλησίας κα τν ποβολ τς διότητας το μέλους της» (Τρωϊάνου Σπ., Παραδόσεις κκλησιαστικο Δικαίου, σελ. 417-418).



Στν Η΄ Πράξη τς Ε΄ Οκουμενικς Συνόδου, § 12, διαβάζουμε: « ποιν το ναθέματος δν εναι τίποτε λλο, εμ χωρισμς π τν Θεόν». Τοτο, μως, τ προκαλε διος νθρωπος μ τν συμπεριφορά του. «μως σεβς δν λαμβάνει τ νάθεμα μ τ λόγια κάποιου λλου, λλ τ πιφέρει ες τν αυτόν του μ τ δια του τ ργα, φο μ τν σέβειά του ποχωρίζει τν αυτό του π τν ληθινήν ζωήν».



Κα συμπεραίνει Μητροπ. Νικοπόλεως Μελέτιος: «νταθα Σύνοδος, δογματίζουσα, ρίζει, τι τ νάθεμα εναι τέλειος χωρισμς το νθρώπου π τ Θεόν, κα ρα, τελεία καταδίκη κα πώλεια» (Μελετίου, Μητροπ. Νικοπόλεως, Πέμπτη Οκουμ. Σύνοδος, σελ. 577). « τιμωρηθες δι’ φορισμο -φ’ σον δν νεκλήθη», στερεται κόμη κα «τς κκλησιαστικς κηδεύσεως» (Ροδοπούλου Παντελεήμονος, πιτομ κανονικο Δικαίου, σελ. 169).



ταν μιλομε γι τν πιβολ φορισμο π τν Σύνοδο, ννοομε τι ατ νεργε βάσει προβλεπόμενης π τ νόμο συγκεκριμένης «δικαστικς ρμοδιότητας» (Τρωϊάνου Σπ., π. παρ., σελ. 419), κα ρα φορισμς «δν μπορε ν πιβάλλεται «ατομάτως στν παραβάτη, γενικ κα όριστα, λλ κατόπιν σχετικς διαδικασίας π τ ρμόδιο κκλησιαστικ ργανο» γι συγκεκριμένες, «κανονισμένες» κα ποδεικνυόμενες παραβάσεις (Μπούμη Π., Κανον. Δίκαιον, σελ. 115 κα Ροδοπούλου Παντελ., π. παρ., σ. 168-169). Ο . Κανόνες προβλέπουν, πς πρέπει «πρ πάσης κρίσεως κα κατακρίσεως ν προηγονται» συγκεκριμένες διαδικαστικς νέργειες.



Σύμφωνα μ τος 31, 74 π. Κανόνες, τν 5 ντιοχείας κα 27 Καρθαγένης, πρν τν πιβολ το φορισμο πρέπει ν προηγονται:

«1) ν γάπ παραίνεση πρς διόρθωση το γκαλουμένου. φ’ σον μως κατηγορούμενος πιμένει στς πόψεις του…, τότε 2) θ πρέπει μ “κλητήριο” γράμμα ν προσκαλεται μπροστ σ κκλησιαστικ δικαστήριο γι ν δώσει ξηγήσεις… Ἐὰν περιφρονήσει τν πρόσκληση ατή, ν το γίνει (μετ να μνα “φ’ ς μέρας φανείη τ γράμματα δεξάμενος” δεύτερο γράμμα…κα τρίτο. Συνολικ πρέπει κρίνουσα ρχ ν ναμείνει τ λιγώτερο τρες μνες τν νώπιον το συνοδικο δικαστηρίου ξήγηση το γκαλουμένου, πρν προέλθη στν πιβολ το πιτιμίου... Ἐὰν δ γνοήσει περιφρονήσει π να μνα κα τ τρίτο ατ γράμμα, …τότε ν κατακρίνεται ρήμην κα μονομερς “πως μ δόξη κερδαίνειν φυγοδικν”» (Γεωργαντζ Π., φορισμς” το λέξανδρου ψηλάντη., σ. 192-193).



πως διαπιστώνει ναγνώστης, ο γιοι Πατέρες μας χουν προβλέψει σοφ τς διαδικασίες πιβολς φορισμο κα μ τρόπο τέτοιο, πο μόνο νας θελημένα ποστασιοποιημένος π τν κκλησία σκληρς αρετικός, εναι δυνατν ν ποκρούσει ατν τν γεμάτη πομον κα φροντίδα “πίθεση γάπης” τς κκλησίας. Μόνο σ’ ατν τν κραία περίπτωση πιβάλλεται φορισμός.



ταν μως, λες ατς ο νέργειες, πο διασφαλίζουν τ δίκαιη πιβολή του, καταστρατηγονται, μιλμε πι γι παρωδία πιβολς φορισμο κα γι μπάθεια κείνων πο τν πιβάλλουν, δηλαδή γι δικο κα παράνομο φορισμό.




Β) ρχόμαστε, τώρα, στν λογο (δικο, μπαθ κα παράνομο-μ Κανονικό) φορισμό. Ατς εναι βίαια το χριστιανο ποβολ π τν κκλησία, χωρς ποδεδειγμένο δίκημα. Κα ατ ποβολ εναι πράξη εδεχθς νώπιον Κυρίου Παντοκράτορος, νελεήμων κα καταλύουσα τν γάπη κα τν λευθερία, δυ κατ’ ξοχν χαρισματικς καταστάσεις το πιστο χριστιανο κα χαρακτηριστικ τς χριστιανικς βιοτς μεγέθη. Διότι κατ’ ατν τν τρόπο πιβολ το φορισμο, ξευτελίζει τν λευθερία κα ποδοπατε τν γάπη τς ρθοδόξου κκλησίας, φο ποιαδήποτε ναπόδεικτη ποψία κα κάποιο λάθος κα να παράπτωμα, εναι δυνατν ν πισύρει τν ποιν το φορισμο, πότε, στν περίπτωση ατ φορισμς χάνει τν θεραπευτικ σημασία του, καθίσταται χαρακτρα δικανικο, δηλ. τιμωρία τν ποία συναντμε κατ’ ξοχν στ Δυτικ κκλησία, πο χει διαστρέψει τν φιλάνθρωπη θέση τς ρθόδοξης κκλησίας κα μάλιστα κδικητικς χροις. κάτω π’ ατς τς προϋποθέσεις πιβαλλόμενος φορισμός - σχατη ποιν τς κκλησίας γι ξαιρετικ ριακς περιπτώσεις- καταντ ντιχριστιανικ πράξη, διότι τν πιβολή της τν παγορεύει σκοπιμότητα μπάθεια, φο δν πάρχει νάλογο δίκημα, ντίθετα ατ φευρίσκεται προκειμένου ν καλύψει ποικίλες σκοπιμότητες ταξίες κα τν γωϊσμ κείνων πο τν πιβάλλουν.



πικαλομαι κα πάλι τν . Χρυσόστομο: «Τ γρ αρετικ δόγματα… ναθεματίζειν χρ κα τ σεβ δόγματα λέγχειν», μως «πσαν φειδ νθρώπων ποιεσθαι (=ν δεικνύομεν μως κάθε εσπλαχνίαν δι τος νθρώπους) κα εχεσθαι πρ τς ατν σωτηρίας». Κα λλο: Ο Πατέρες «τς μν αρέσεις διήλεγχον κα πέβαλλον, οδεν δ τν αρετικν ταύτην πιτιμίαν προσγον». Κα π. Παλος ες δύο μόνον περιπτώσεις τ νάθεμα «ξ νάγκης φαίνεται επών, οχ ριστικ δ προσώπ» (=δν τ πέδωσε σ συγκεκριμένο πρόσωπο).



Κα χι μόνο ατό, λλ λεγε: «Ηχόμουν ατς γ νάθεμα εναι π το Χριστο πρ τν δελφν μου». Τί λοιπόν, κενο (τν ναθεματισμό) πο τόσο δύσκολα καναν ο πόστολοι κα ο Πατέρες «σ τολμς τατα ποιεν ναντία το δεσποτικο θανάτου διαπραττόμενος;» (=νεργν ντίθετα π τν σκοπν τς σταυρικς θυσίας το Χριστο, πο εναι σωτηρία το πιστο;). “Τ γρ νάθεμα παντελς το Χριστο ποκόπτει”.



»Γι’ ατ κα κενοι πο τολμον ν χρησιμοποιον τ νάθεμα, χωρς ν …εναι τοτο πιβεβλημένο ξ σχάτης νάγκης, εναι νθρωποι φοβερο ς πρς τν κακίαν, φο χρησιμοποίησαν ς λλοι κλέπτες τ νκον ες τον …Κριτ ησο Χριστ δικαίωμα, ν κρίνει τος νθρώπους, ατο λοιπόν, «ες παντελ λεθρον πάγουσιν αυτούς» (Χρυσοστόμου ω., Περ το μ δεν ναθεματίζειν, Πατερικα κδ. «Γρ. Παλαμς», ΕΡΓΑ 31, σελ. 462, 451-452).



Γ) Κα τί γίνεται σ’ ατς τς περιπτώσεις; σχύει φορισμός;



γιος Διονύσιος διαβεβαιώνει, τι Θες δν πικυρώνει παράλογους φορισμούς: «Τς φοριστικς χουσιν ο εράρχαι δυνάμεις, ς κφαντορικο τν θείων δικαιωμάτων, οχ ς τας ατν λόγοις ρμας τς πανσόφου θεαρχίας …πηρετικς πομένης» (Δ. ρεοπαγίτου, Περ τς κκλησιαστικς εραρχίας, Κεφ. Ζ΄, π. 7, PG 3, 564 Β)



Κα γιος Μάξιμος μολολογητς σχολιάζει: «Ἐὰν παρ τν σκοπν το Θεο φορίσ εράρχης (σ.σ. Σύνοδος), οχ πεται ατ τ θεον κρμα· κατ γρ θείαν κρίσιν κα ο δι θέλημα διον τατα φείλει πιφέρειν (=πιβάλλειν)» (γ. Μαξίμου, ΡG 4, 181 Β.).



νας λοιπν «δίκως πιβαλλόμενος φορισμς κατ γραφικν βάσιν κα λογικν παίτησιν δν σχύει παρ τ Θε, οτε δύναται ν δεσμεύσ Ατόν, διότι προφανς τ θεον κρμα δν κολουθεπηρετικς” τς νθρωπίνους δυναμίας “Μακάριοί στε ταν μισήσωσιν μς ο νθρωποι καφορίσωσιν” (Λουκ. 6,22)» (Μπούμη Π., Τ ναθέματα Ρώμης-Κων/πόλεως…, σελ. 66).



ντίθετα, δι το δικου φορισμο καταφέρεται μεγάλο πλγμα κατ τς διας τς κκλησίας, ποία εναι μν ς σμα Χριστο ναμάρτητη, δι τέτοιων νεργειν μως τν λειτουργν της, κκλησία τς γάπης ποβιβάζεται στς συνειδήσεις τν νθρώπων κα μφανίζεται, τι «δι τς παραγωγς φόβου, πιδιώκει τν ρση τς δικίας τν πακο στς ποφάσεις της» (Μιχαηλάρη Π., φορισμός, 1997, σελ. 211), γεγονς πο παραπέμπει σ θρησκεία μ καταναγκαστικος μηχανισμος καταστολς κα πιβολς ποταγς κα χι στν κατ’ ξοχν θρησκεία τς λευθερίας.



Δ) Κα πς ντιμετωπίζεται παράνομος-παράτυπος φορισμός;



τσι Βαλσαμν «ρμηνεύων τν κθ΄/λζ΄ καν. τς καρθαγένης παρατηρε: “Ε γρ δοθ, εκαίρως καίρως χειν π’ δείας τν πίσκοπον φορίζειν λαϊκούς τε κα κληρικούς, κα χειν πρς νάγκης τος φοριζομένους φυλάττειν τν φορισμόν, κατατολμήσουσι τυραννίδος ο πίσκοποι, κα παντς πράγματος κατακυριεύσουσι, κα οδες σται ντιπίπτων ατος δι τν φόβον το φορισμο· σως δ κα τς εσεβείας ατς κατορχήσονται, κα πολλν κακν παραίτιοι ο θεοι κανόνες γενήσονται, περ τοπον”. Δι τοτο χαρακτηριστικς προσθέτει: “γ δ οκ χω τίνι κ τούτων κολουθήσω”» (Μπούμη Π., π. παρ., σελ. 64-65).



γ. Νικόδημος μως, ν κα συμβουλεύει (πως εδαμε) πς κόμη κα τν δικο φορισμ δν πρέπει ν τολμήσει ν καταφρονήσει φορισθείς, σπου ν γίνει «περ τούτου κκλησιαστικ ξέτασις» (Πηδάλιον, σημ. στν ΛΒ΄ Κανόνα τν γίων ποστόλων, π. σελ. 35), μως διακρίνει τν δικο π τν παράτυπο φορισμό.



Ε) παράτυπος φορισμς «πιστρέφει στν κεφαλ» το πιβάλλοντος.



θεωρούμενος ς δικος φορισμός, λλ πο χει πιβληθε τηρουμένων τν διατάξεων τν . Κανόνων, κινεται στ πλαίσια τς νομιμότητος κα το νθρώπινου λάθους κα ο Πατέρες χουν πάρει θέση γι τν περίπτωση ατή, κκλησία χει λάβει τ μέτρα της, στε ν θεραπεύσει δι τν Συνόδων τυχν δικες ποφάσεις, πως στ προηγούμενο κεφάλαιο ναφέρθηκε.



ντιθέτως δεύτερος ( παράτυπος φορισμός), κ μόνου το λόγου τς παρατυπίας καθίσταται κυρος, φο τ πιθανότερο εναι ν πεβλήθη π το πισκόπου (σ.σ. τς Συνόδου) π σκοπιμότητα ν βρασμ ψυχς, ξ ατίας τέτοιας μπαθείας πο μπόδιζε τν πιβάλλοντα ν περιμένει τν διαδικασία τς σφαλος ξετάσεως κα νηφάλιας κρίσεως τν πραγμάτων καί, πάντως, πεβλήθη π καταφρονήσει τς διαδικασίας πο πιβάλλουν ο Κανόνες. Σ’ ατ τν περίπτωση, γ. Νικόδημος, λέγει, πς δν εναι ποχρεωμένος φορισθες ν τηρήσει τν φορισμό. ς παρακολουθήσουμε τ σκέψη του:



Γράφει πς «ο πνευματικο δν πρέπει ν λύουν τ πιτίμια τν λλων μοταγν των πνευματικν, ν ατ δν εναι παρ Κανόνας κα πάντ λογα» (Πηδάλιον, π. παρ., σελ. 35). Κα σ λλο σημεο: δν πρέπει ν καταφρονον τν στω κα δικο φορισμό, «ξω μόνον νίσως θελαν καταδικασθον πρ το ν κριθον, κα ν προσκαλεσθον ες τ κκλησιαστικν δικαστήριον» (π. παρ.).



ρα, ταν τ πιτίμια εναι «πάντ λογα» κα «παρ τος Κανόνας», ν χουν πιβληθε προτο «ν κριθον» ο πιτιμηθέντες, προτο «ν προσκαλεσθον» κα ν παρουσιασθον «ες τ κκλησιαστικ δικαστήριον», ν καταδικαστον προτο ν γίνει δίκη, τότε, ατ τ πιτίμια πρέπει ν λύονται, ν μ τηρονται. (ν πιληφθε Σύνοδος καλς. ν Σύνοδος φέρεται λληλέγγυα στν πίσκοπο, τότε π ποιόν γκόσμιο κριτ θ δοθε λύση;).



Κα φέρνει ς παράδειγμα τν ντιμετώπιση το ες τν . Χρυσόστομο πιβληθέντος φορισμο: . Χρυσόστομος «πειδ κα γκαλετο, δι τ δν φύλαξε τν φορισμν πο ξεφώνησε κατ’ ατο περ τν Θεόφιλον σύνοδος, λλ θέτησε ατόν, πρ λλης συνοδικς ξετάσεως, πελογήθη λέγων, τι, δν παραστάθη ες τν κρίσιν λότελα, οτε τς κατηγορίας κουσε τν κατηγόρων του, οτε παντελς καιρς το δόθη δι ν πολογηθ… καθς κα οδ΄ ποστολικς διορίζει» (Πηδάλιον, σημ. στν ΛΒ΄ Κανόνα τν γίων ποστόλων, σελ. 35).



« φορισμς θεωρεται ντικανονικός, χι μόνον ταν πιβάλλεται ξαιτίας κάποιων προσωπικν παθν κα συμφερόντων», λλ κα ταν ο πιβάλλοντες εναι παραβάτες τν κκλησιαστικν κανόνων πού, μάλιστα, χουν σχέση μ τν πιβολ το φορισμο. «δη στ 1229 πατρ. Κων/λεως Γερμανς Β΄ γράφει πρς τος Κυπρίους “ν μ φοβνται τος φορισμος τν κοινωνησάντων τος Λατίνοις ερέων· διότι οτοι πιστρέφουσιν ες τος φορίσαντας καθ παραβάτας τν . κανόνων, οτινες φορίζουσι τος κατεπεμβαίνοντας τν λλοτρίων νοριν”» (Μιχαηλάρη Π., π. παρ., σελ. 138). λλ κα γ. Θ. Στουδίτης σχετικς παρατηρε: «Τ δεσμεν κα λύειν οχ ς τυχεν, λλ' ς δοκε τ ληθεί κα τ κανόνι» (Μπούμη Π., Τ ναθέματα Ρώμης-Κων/πόλεως…, σελ. 71. Πρβλ. κα σα γράφονται ες τν ν τει 1663 κδοθέντα Τόμον τν τεσσάρων Πατριαρχν τς νατολς κα δί τ «οχ πεται τ θεον τας παραλόγοις ρμας…»).



Κατ τν Νομοκάνονα το . Φωτίου, πο στηρίζεται στ β΄ διάταξη το α΄ τίτλου τν νεαρν: «…πίσκοπος πρεσβύτερος χωρς κανονικς ατίας φορίζων τιν τς κοινωνίας, λυομένου το χωρισμο π μείζονος ερέως, ατς κοινώνητος γίνεται φ’ σον χρόνον ερες φ’ ν τελε συνίδοι» (Μπούμη Π., π. παρ., σελ. 65).



Στ Νομοκάνονα το Μαλαξο (περίοδο τς Τουρκοκρατίας) διαβάζουμε: «ποιος φορίσ τιν τν χριστιανν, π γνώμην παράλογον, π θυμν πολύν, οχ μόνον φορισμς δν τν πιάνει, λλ πέφτει ες τν κεφαλν το φορίσαντος. στε μόνον κενοι ο φορισμο εναι στερκτοί, σοι ξεφωνήθησαν κατ τος θείους νόμους κα κατ τος ερος κανόνας, οχ κενοι ο φορισμοί, πο γίνονται π ξυχολίαν ερέως, ρχιερέως… Ε δ φώρισεν ατν δίκως, χει ν δόσ λόγον ρχιερες τ δεκάστ Κριτ… δι τ χωρίσαι δίκως τν χριστιανν κ το γιασμο το Θεο…».



πίσης « δ΄ κανόνας τς Ζ΄ οκουμ. Συνόδου…ναφέρει: “ε τις ον δι’ παίτησιν χρυσο, τέρου τινς εδους, ετε διά τινα μπάθειαν ερεθείη πείργων τς λειτουργίας, κα φορίζων τιν τν π’ ατν κληρικν…κα ες ναίσθητον τν αυτο μανίαν πιπέμπων, ναίσθητος ντως στί, κα τ ταυτοπαθεί ποκείσεται, κα πιστρέψει πόνος ατο ες κεφαλν ατο, ς παραβάτης ντολς Θεο…”».



Σύμφωνα μ τν κανόνα ατν «θεωρεται ατοαφορισμένος κενος εράρχης πο φορίζει παράνομα» (Μιχαηλάρη Π., π. παρ., σελ. 131.).



Σ Νεαρ το ουστινιανο «δηλώνεται ρητά: “πσι δ τος πισκόποις κα πρεσβυτέροις παγορεύομεν φορίζειν τιν τς γίας κοινωνίας πρν ατία δειχθ δι’ ν ο κκλησιαστικο κανόνες τοτο γίνεσθαι κελεύουσιν, ε δέ τις παρ τατα τς γίας κοινωνίας τιν χωρίσει, κενος μν ς δίκως π τς κοινωνίας χωρίσθη, λυομένου το χωρισμο π το μείζονος ερέως τς γίας ξιούσθω κοινωνίας· δ δίκως τιν τς γίας κοινωνίας χωρίσαι τολμήσας πσι τρόποις π το ερέως, φ’ ν τέτακται, χωρισθήσεται τς κοινωνίας φ’ σον χρόνον κενος συνίδοι να περ ποίησε, δικαίως πομείν”» (π. παρ.).



Εναι κόμα ξιοσημείωτα σα περιλαμβάνονται στν «Τόμο τν τεσσάρων πατριαρχν τς νατολς» το 1663, ς πάντηση στ ρώτημα: «ε δύναται πίσκοπος πατριάρχης…φορίζειν ντινα βούλοιντο, δι’ δίας ατν ποθέσεις, κα εναι τος φορισθέντας τ Θε παιτίους, κα φορίζων λόγως παίτιός στι τος κανόσιν». Διαβάζουμε στν πάντησή τους: «ο μόνον τν ρν κα τν φορισμν πρς κείνους πιστρέφειν, λλ κα ξίους εναι τιμωρίας, ς ργίλους κα περισκέπτως χωρίζοντας κατ τν ατν θέλησιν τινς το κοινο σώματος τς κκλησίας» (Μιχαηλάρη Π., π. παρ., σελ. 139).



«πίσης κα π Πατριάρχου Νικολάου Γ΄ Κυρδινιάτου (1084-1111) Σύνοδος τς Κων/πόλεως ες σχετικν ρώτησιν μοναχν πήντησεν ς ξς (ζ΄ πόκρ.): “λογος δεσμς κα δι τοτο νίσχυρος κα δεσμευθς πολυθήσεται ρχιερε προσελθών, κα τ καθ’ αυτν παγγείλας”» (Μπούμη Π., Τ ναθέματα…, π. παρ., σελ. 65).



ταν λοιπόν, πιβάλλων τ νάθεμα τ κάνει π κάποια σκοπιμότητα παράτυπα, εναι αρετικός, μφορεται π ντορθόδοξα φρονήματα κα διδάσκει διαφορετικ π τν πατερικ θεολογία, τότε δικαιοται ρθόδοξος πιστός (πι σωστ θ λέγαμε, πώς -ν εναι συνεπς μ τ πρακτικ τν Πατέρων- ποχρεώνεται) ν μ λογαριάσει τν φορισμό, φο ατς συγκρούεται μ τν πίστη, ,τι κι ν ατ συνεπάγεται.



Στν μακραίωνη στορία τς κκλησίας συναντμε ρκετς περιπτώσεις δίκων φορισμν. Στ σημεο ατ παραθέτω μερικς νδεικτικς περιπτώσεις, σως χι κα τς σχυρότερες, στς ποες πίσκοποι κα Πατριάρχες μς συμβουλεύουν ν θεωρομε ς κυρους τος δικους φορισμούς, ξιους καταφρονήσεως, κα πισημαίνουν τι ατο πιστρέφουν στος πιβάλλοντας «λλοτριοεπισκόπους».



* Παραπάνω ναφέρθηκε, πς γ. ωάννης Χρυσόστομος φορίστηκε, λλ δν πεδέχθη ς νόμιμο τν φορισμό, πειδ το πεβλήθη π Σύνοδο πισκόπων παρατύπως κα παρανόμως.



Συγκεκριμένα: . Χρυσόστομος καθηρέθη ντικανονικς π τν παρ τν Δρν Σύνοδον (τ 403 μ. Χ.), φο ατ συνεκλήθη π τν χθρικς πρς τν γιο διακείμενο Πατριάρχη λεξανδρείας Θεόφιλο κα τος 30 περίπου πισκόπους πο τν κολούθησαν. Γι’ ατ δν παρέστη στ Σύνοδο πο παρανόμως συνεκλήθη κα τν κάλεσε κτς τς δρας τς πισκοπς του γι ν τν δικάσει, κα πο πόντα καθαίρεσε, οτε κα πεδέχθη τς ποφάσεις της. Στ συνέχεια ξορίστηκε π τν Ατοκράτορα ρκάδιο.



Κατόπιν, ο καθαιρέσαντες τν Χρυσόστομο ψηλόβαθμοι κληρικοί, προσπάθησαν ν καταλάβουν τος ναος τς Πόλης, λλ ο πιστο ντιστάθηκαν. Τότε ο ποστηρίζοντες τος δικτες το . Χρυσοστόμου «συραν τ πλα των κα πλθε σύγκρουσις…Τ Βαπτιστήριον γέμισεν π πτώματα… κα νθρώπινον αμα» (Τ πρ Χριστο παθήματα…γ. ωάννου Χρυσοστόμου, κδ. “ρθ. Κυψέλη”, 2005, σελ. 75-76).



Μετ π τν ναταραχ κα σημαδιακ γεγονότα, ατοκράτορας ναγκάστηκε ν νακαλέσει π τν ξορία τν γιο. πανελθν ρχιεπίσκοπος παρ τν πιθυμία το λαο δν θελε «ν εσέλθει ες τν κκλησίαν του παρ μόνον φο ποκατασταθε κανονικς π συνόδου… Καθρημένος πίσκοπος, λεγε, καθς εμαι, δν δύναμαι ν εσέλθω ες τν κκλησίαν μου παρ μόνον φο ποκατασταθ π Συνόδου». λας μως δήγησε τν Χρυσόσοτομο «παρ τς ντιρρήσεις του ες τν ναν τς ρχιεπισκοπς. κε το φώναξεν ν ναβ ες τν πισκοπικν θρόνον… κα πειδ ρνετο, νθρωποι ρωμαλέοι τν ρπασαν κα τν τοποθέτησαν κε θέλοντας κα μή, καθ’ ν χρόνον τ πλθος γονατισμένον ες τν γν ζήτει τν ελογίαν του» (π. π., σ. 78-79).



Μετ τ γεγονότα ατ Σύνοδος τς Δρυς διαλύθηκε. . Χρυσόστομος «νακτήσας τν ενοιαν το ατοκράτορος δν παυσε ν ζητ τν σύγκλησιν γενικς συνόδου ν Κων/πόλει, ποία ν κυρώσ τς πράξεις τς ψευδοσυνόδου τς παρ τν Δρν συνελθούσης κα ν δώσ τν κανονικν πανόρθωσιν» (π. π., σ. 81).



παράκληση ατ το . Χρυσοστόμου δν σήμαινε «τι νεγνώριζε τν πόφασιν τς παρ τν Δρν Συνόδου. Καταδικασθες παρανόμως π πισκόπων χθρν του, καμεν κκλησιν κανονικν ες πισκόπους δελφούς του δι ν διαμαρτυρηθον περ τς θωότητός του νώπιον ατν κα νώπιον λου το Χριστιανικο κόσμου, δι ν ποδείξ τν μοχθηρίαν τν ντιπάλων του κα δι ν ξαλείψ κα τν τελευταίαν σκιν το στίγματος, τ ποον κενοι πεπειράθησαν ν το προσάψουν» (π. π., σελ. 93).



Μετ π λίγο μως ο χθρο το . Χρυσοστόμου συνωμοτοντες κατάφεραν ν πάρουν πάλι μ τ μέρος τους τν ατοκράτορα κα ν τν πείσουν, πς ν Χρυσόστομος κατεδικάζετο κα δεύτερη φορ π κκλησιαστικ δικαστήριο, «δν θ χ πλέον παρ ν πάγ δι ν ποθάν ες τν ξορίαν» (π. π., σ. 89).



τσι τοιμάστηκε δεύτερη ναντίον του Σύνοδος, ποία ντ ν ξετάσει τν νσταση το . Χρυσοστόμου κατ τς Συνόδου τς Δρυός, χωρς πάλι τν παρουσία του, πεκύρωσε τν καθαίρεση κα πέβαλε πιπλέον στν γιο ωάννη τν Χρυσόστομο κα φορισμό!!!



Σ λίγες μέρες κατ περιπετειώδη τρόπο, κα φο παναλήφτηκαν βιαιότητες κατ τν πιστν ποστηρικτν του, ως κα αματοχυσίες, ρχιεπίσκοπος ωάννης πρε τν δρόμο τς ξορίας, που κα πέθανε καθηρημένος κα φορισμένος!



Σ πιστολ το Πατριάρχου Γερμανο (1229 μ.Χ.) διαβάζουμε: «σοι κληρικο ποδέχονται τν κκλησίαν μας κα πιθυμον ν κρατήσουν τν πατροπαράδοτη πίστι, ν μ ποκύψουν στος ρχιερες τους πο ποτάχθηκαν στος Λατίνους. Οτε ν πακούσουν στω κα γι λίγο σ’ ατούς, πειδ ο πίσκοποι θ τος φορίσουν μ σκοπ ν τος κάνουν ν πεισθον στν λατινικ κκλησία. πειδ νας τέτοιος φορισμς εναι κυρος κα πιστρέφει μλλον σ’ ατος πο τν πράττουν. Κα τοτο διότι χουν γίνει πρόξενοι σκανδάλου στν λα το Θεο, φο κατεπάτησαν τν κρίβεια τν . Κανόνων κα δέχτηκαν τούς… λλοτριο-επισκόπους κα τος δωσαν τ χέρια, τ ποο εναι σημεο επειθείας κα ποδουλώσεως(…).

»

σες δ περιούσιε λα το Χριστο, στερεωθετε στν πίστη, …μ προδίδετε κανένα π τ ρθ δόγματα τ ποα χετε λάβει π παλαιά. Ν θεωρτε χαρ κα κέρδος κάθε βιοτικ θλίψι κα κάθε ζημία, προκειμένου ν διαφυλαχθ μέσα σας παραβίαστος θησαυρς τς ρθοδόξου πίστεως» (Ο γνες τν μοναχν…, . Μ. σ. Γρηγορίου γ. ρους, σελ. 224.).



δ΄ κανν τς Ζ΄ Οκουμ. Συνόδου, λέγει: «Ε τις ον διά τινα δίαν μπάθειαν ερεθείη…φορίζων τιν τν π’ ατν κληρικν… ναίσθητος ντως στί, κα τ ταυτοπαθεί ποκείσεται, κα πιστρέψει πόνος ατο π τν κεφαλν ατοποιος καθαιρεθ δι φθόνον λλην δικον ατίαν, ατς ες μν τν αυτόν του προξενε μισθόν, μεγαλύτερον π τν τς ερωσύνης, θεν κα πρέπει ν χαίρ κα χι ν λυπται, ες δ τος δίκως ατν καθήραντας προξενε κόλασιν» (Πηδάλιον, ΚΗ΄ Κανν τν γ. ποστόλων, σελ. 30).



Λέγει . Χρυσόστομος (λόγος γ΄περ ερωσύνης) τι ποιος «δίκως φορισθε δι τ νομα το Θεο, τοι, δι τν πίστιν, δι τς παραδόσεις τς κκλησίας, κα δι τν ντολν το Χριστο, οτοι πρέπει ν χαίρουν, πειδ κα εναι μακαρισμο ξιοι, κατ τν λόγον το Κυρίου, στις επε· "Μακάριοί στε, ταν μισήσωσιν μς ο νθρωποι, κα ταν φορίσωσιν μς, κα νειδίσωσι κα κβάλωσι τ νομα μν ς πονηρόν, νεκα το Υο το νθρώπου"» (Πηδάλιον, σελ. 35).



ς προσέξουμε δ κα τ ξς: πώς, ν ρθ. κκλησία διδάσκει τι τ μυστήρια πο τελονται π ερες χειροτονημένους κανονικ εναι γκυρα, φ’ σον δι’ ατν μεταδίδεται Θ. Χάρις, στω κι ν εναι νάξιος ερέας πο τ τελε, στν περίπτωση το δικου φορισμο -γιοι Πατέρες τς κκλησίας- θεωρον, τι «οχ πεται τ φορισθέντι τ θεί κρίματι» (Μάξιμος), δν αρει δηλ. Θες τν προστατευτικ θεία Χάρη του π τν δίκως φορισθέντα, δν «παραδίδεται οτος ες τν σαταν» (Χρυσόστομος), φ’ σον δν χει διαπράξει κάτι πο ν τν κωλύει στ ν μετέχει τν μυστηρίων κα ν παραμένει ς μέλος τς κκλησίας. ντίθετα «παρ τν σκοπν το Θεο φορίσας εράρχης» (γ. Μάξιμος) πειδ παραβαίνει τν ντολν το Θεο κα καταχρται τν ες ατν μπεμπιστευμένη ξουσίαν χάνει τν θείαν Χάρη κα «παραδίδεται οτος ες τν σατανν».



πάρχει, τέλος, κα «να κόμη σχόλιο το Βαλσαμνος στν ρλγ΄ κανόνα τς συνόδου στν Καρθαγένη (419)· κανόνας ατς ναφέρει τι: “φ’ σον τ φορισμέν μ κοινωνε διος πίσκοπος, τ ατ πισκόπ λλοι μ συγκοινωνήσωσιν πίσκοποι”· σ’ ατν λοιπν τν κανόνα πι διάσημος τν σχολιαστν το 12ου α. πιφέρει: ” παρεσιώπησεν νωτέρω κανών, οτος προήνεγκεν ες φανερόν· τ δ ν, τό, ἐὰν μ θελήσ πίσκοπος κοινωνσαι τ παρ’ ατ φορισθέντι ς γκλημά τι ατ ξαγορεύσαντι, τί π τ τοιούτ πισκόπ γενήσεται, νευλόγως φορίσαντι κα πρ καταδίκης τν νθρωπον; Φησ γον, τι, ἐὰν φορίσ τιν νευλόγως, φ’ σον καιρν κενος ο κοινωνε τ φορισθέντι, μηδ κείν, τ φορίσαντι δηλαδή, κοινωνσιν ο λλοι πίσκοποι. πάγει δ κα τν ατίαν, να μ ταχες κα περίσκεπτοι σι πρς κατηγορίαν κα πρς φορισμόν, κα μ κατά τινων λέγουσι λέγξαι ο δύνανται… γ δ νομίζω, τι ο μόνον κολασθήσεται τοιοτος πίσκοπος, λλ κα το νευλόγου τούτου φορισμο λαληθέντος παρ μείζονι ρχιερε, μν φορισθες λυθήσεται το φορισμο· δ φορίσας τιμωρηθήσεται…”»[1].



«ποιος λοιπν ρχιερες ερεθ… ν φορίζ… δι κμμίαν του λλην μπάθειαν, οτος ς παθαίν κενο πο κάμνει τοι ς φορίζεται… γρ κορυφαος Πέτρος παραγγέλλει… ποιμαίνεται τ ποίμνιον το Θεο, χι ναγκαστικς κα τυρρανικς, λλ θεληματικς»[2].

(π τ βιβλίο: Σημάτη Παναγιώτη, Καταστρατήγηση . Κανόνων π πισκόπους, Αγιο, 2007)





[1] Μιχαηλάρη Π., φορισμός, 1997, σελ. 133.

[2] ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελ. 326

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου