Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Kατι σαν προσευχη.  

Το γαλαζιο πουλι... 



ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΕΣ 

ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ

Τελικά Συμπεράσματα

Οι Νεοέλληνες υφίστανται παθητικά μιά Γενοκτονία, τήν οποία παρακολουθούν, όπως καί τά σήριαλ, από τηλεοράσεως. Η οποία τηλεόραση κατόρθωσε νά μετατρέψει έναν ολόκληρο λαό σέ θεατή τού Big Brother. Μιά ολόκληρη κυβέρνηση, ένα κράτος, σέ παίχτες τού Big Brother, κατόρθωσε νά σταματήσει τήν ιστορία σέ τούτον τόν τόπο, πού αποτελεί τή κατοικία τής ιστορίας , καί νά τόν πείσει ότι η αναμονή τού τέλους, η πρόβλεψη τού νικητή, είναι πιό σημαντικά από τήν ζωή του τήν Ίδια. Κανείς Νεοέλλην δέν μπορεί νά κατανοήσει μέχρι στιγμής, ότι ο νικητής τά παίρνει όλα, χωρίς τήν θέλησή του. Ότι εμείς οι ίδιοι, τό κράτος, τό έθνος, τό Γένος, η Ιστορία του, ό πολιτισμός του, είμαστε τό βραβείο  τού νικητή. Διότι τό Ελληνικό Γένος έζησε πολλούς αιώνες χωρίς κράτος καί δέν μπορεί νά πιστέψει πώς τό παιδί πού δημιούργησε μέ τούς αγώνες του, τό κράτος, δέν είναι δικό του. Ότι είναι υϊοθετημένο μέ τήν βία καί ότι υπηρετεί τούς σκοπούς του όχι το λαό του.
Υπήρξε άλλο ένα προηγούμενο παθητικής Γενοκτονίας. Τού Εβραϊκού λαού από τούς Γερμανούς. Δέν μπόρεσαν ποτέ τους νά πιστέψουν πώς ο πολιτισμός, στόν οποίο έδωσαν τήν ψυχή τους, έκρυβε τόση βαρβαρότητα. Ότι ο πολιτισμός δέν μεταμορφώνει τήν βαρβαρότητα. Ότι ο γερμανικός πολιτισμός είναι ένδυμα φωτός. Καί παθητικά αφανίστηκαν.
Κανείς Νεοέλλην δέν μπορεί ακόμη νά πιστέψει πώς ο μεγαλύτερος εχθρός του είναι ο Γερμανός. Αυτός πού άρπαξε ότι είναι δυνατόν νά μετακινηθεί από τήν πατρίδα του, τήν Κων/πολη, καί έφτιαξε τόν πολιτισμό πού επικρατεί σήμερα. Διότι μέ τόλν πλούτο τής Κων/πόλεως εμφανίστηκε ξαφνικά η αναγέννηση καί οι βάρβαροι έκτισαν πόλεις καί ίδρυσαν πανεπιστήμια. Οι δυτικοί ιστορικοί περιγράφουν ως εξής αυτή τήν περίοδο τής ιστορίας : «Στή δύση εμφανίστηκε ένας ξαφνικός πλούτος, αγνώστου προελεύσεως. Δέν προέκυψε από τήν παραγωγή της.
Ο ίδιος Γερμανός σήμερα, αφού άρπαξε όλα τά επί τής γής, επιστρέφει νά αρπάξει καί τήν ίδια τήν γή. Τό σώμα μας. Τήν δυνατότητα πράξεως πού μάς δίνει τό σώμα. Όχι γιά νά το κατακτήσει. Αλλά γιά νά τό εξαφανίσει. Κάι γύρω-τριγύρω από τον αντίχριστο, δρούν οι προφήτες του, οι οποίοι προσπαθούν νά μάς πείσουν πώς δέν χρειαζόμαστε σώμα, πώς φτάνει η ψυχή. Οι διάφοροι Ράμφοι, Γιανναράδες, Ζηζιούλες, η ίδια η διοίκηση τής εκκλησίας. Νά βλέπουμε τό μέλλον μας, νά μήν είμαστε προσκολλημένοι στό σώμα μας. Είναι μιά απλή σάρκα. Νά βλέπουμε τό μέλλον μας, τήν αμετάκλητη πορεία μας πρός τόν θάνατο. Άς απολαύσουμε όπως μπορεί καλύτερα ο καθένας μας. Καί η τεχνολογία τού γερμανικού πολιτισμού πολλαπλασιάζει τήν απόλαυση. Γιατί νά τον αρνηθούμε;
Κομμουνιστικές ιδεολογίες συνεχίζουν νά απαιτούν τήν ψυχή μας. Διότι τήν Πατρίδα μας, τό σώμα μας, πότε πολεμούν νά τό παραδώσουν στήν μητέρα Μόσχα, πότε στήν μητέρα Μέρκελ. Καί δέν πρέπει νά λησμονήσουμε ποτέ μας πώς ασώματοι είναι μόνον οι δαίμονες, καί μόνη τους επιθυμία είναι νά καταλάβουν τό σώμα μας.
Ό ίδιος Γερμανός σήμερα διεκδικεί νά πάρει πίσω, όλα όσα δημιούργησε διά μέσου τών αιώνων διαλύοντας τήν σοφία μας, τήν φιλοσοφία μας, τό πολίτευμά μας, τήν θεολογία μας. Τήν εικονική πραγματικότητα τήν οποία επινόησε. Καί θά ρουφήξει τό αίμα μας, τά σωθικά μας, σάν βρυκόλακας πού υπήρξε από πάντοτε.
ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; Επαναλαμβάνει τό ίδιο ιστορικό λάθος πού οδήγησε στήν λεηλασία τής Αυτοκρατορίας από τούς σταυροφόρους.  Ανοίγει καί τήν προδοτική κερκόπορτα, πού έβαλε οριστικό τέλος στόν πολιτισμό μας, καί τίς πύλες τής αγάπης στούς ‘‘αδελφούς χριστιανούς’’.  Καί μέ ανοιχτές αγκαλιές μάς οδηγεί στήν  οριστική πλάνη. Διότι υπηρετεί ήδη από χρόνους πολλούς δύο κυρίους. Διότι δέν κατόρθωσε ποτέ της νά εφαρμόσει τήν εντολή τού Κυρίου, στό κατά Λουκάν 16.
Δέν πρέπει νά υπηρετείτε δύο Κυρίους, μάς προειδοποίησε ο Κύριος. Δέν πρέπει νά ζητάτε από τόν κόσμο, ο οποίος ανήκει στόν πονηρό, ο οποίος είναι πονηρός, τά ίδια πού ζητάτε από Μένα. Δέν μπορείτε νά αποδεχθείτε τούς τρείς πειρασμούς πού εγώ αρνήθηκα καί νά νομίζετε πώς μπορείτε νά αποδεχθείτε καί Εμένα.
Δέν μπορείτε νά κοροϊδεύετε τόν εαυτό σας ότι τό πνεύμα όπου θέλει πνεί καί νά συγχέετε τόν Βουδισμό μέ τήν Εκκλησία. Όπως έκανε η γενηά τού ’30, τήν οποία θεωρείτε σημείο αναφοράς. Νά θεωρείτε τόν Βουδισμό τού Σερράρντ, Χριστιανισμό.
Άς δούμε ξανά αυτό τό λεπτό θέμα τής πλάνης περί τής οικονομίας τού Αγίου Πνεύματος. Μαξίμου τού Ομολογητού, Περί διαφόρων αποριών, Μερετάκης 14 Δ, σ.17. «Γιαυτό ενώ ήταν από τήν αρχή μονάδα, προχώρησε στήν δυάδα καί σταμάτησε ως τήν Τριάδα»(διά τούτο Μονάς απ’αρχής εις δυάδα κινηθείσα μέχρι Τριάδος έστη). Κάι πάλι «Εξ’αιτίας τού πλούτου της κινήθηκε από τήν Μονάδα,ξεπέρασε τήν δυάδα, επειδή είναι πάνω από τήν ύλη καί τή μορφή πού συνιστούν τά σώματα, καί εγκαταστάθηκε στά όρια τής Τριάδος εξαιτίας τής τελειότητός Της» (Μονάδος μέν κινηθείσης, διά τό πλούσιον δυάδος δέ υπερβαθείσης, υπερ γάρ τήν ύλην καί τό είδος, εξ ών τά σώματα, Τριάδος δέ ορισθείσης, διά τό τέλειον).
Κάι ο Άγιος Μάξιμος μάς εξηγεί. Ταυτόν  γάρ εστίν υπερβαθήναι δυάδα καί μή στήναι μέχει δυάδος, καί πάλιν ορισθήναι Τριάδα καί μέχρι Τριάδος στήναι τής μονάδος τήν κίνησιν, εάν βεβαίως μοναρχία πιστεύουμε ουκ αφιλότιμον(όχι φτωχική, ασήμαντη) πού νά περιορίζεται σέ ένα πρόσωπο [όπως πρεσβεύει ο Ζηζιούλας καί ο Γιανναράς καί η οικουμενιστική αίρεση], ή πάλιν άτακτον, ως εις άπειρον χεομένην (διαχεόμενη), αλλά αυτήν πού είναι ομότιμος τριάς, φύσει Τριάς, Πατήρ καί Υϊός καί πνεύμα συνίστησιν Άγιον, τής οποίας πλούτος είναι η συμφυΐα καί τό ΕΝ έξαλμα τής λαμπρότητος (η κοινή τους φύση καί τό Ένα ανάβλυσμα τής λαμπρότητος).
Ούτε διαχέεται λοιπόν η Θεότης πάνω από αυτά, γιά νά μήν δεχθούμε πλήθος Θεών (ό πανθεϊσμός τού Σερράρντ), ούτε πάλι περιορίζεται μέσα σ’αυτά, γιά νά μήν κατακριθούμε γιά πενία θεότητος. Γιατί η Τριάδα είναι αληθινή Μονάδα, γιατί αυτή είναι η ουσία Της καί είναι αληθινή Τριάδα η Μονάδα, γιατί αυτή είναι η υπόστασή Της, επειδή είναι ΜΙΑ Θεότης μέ ουσία Μοναδική καί υπόσταση Τριαδική (υφισταμένη Τριαδικώς).
Καί προειδοποιεί ξανά τήν εκκλησία ο Κύριος : «Ο νόμος καί οι προφήται έως Ιωάννου. Από τότε η βασιλεία τού θεού ευαγγελίζεται, καί πας εις αυτήν βιάζεται» (Δέν περιμένει τά έσχατα).
Όμως «υμείς εστε οι δικαιούντες εαυτούς ενώππιον τών ανθρώπων, ο δέ θεός γινώσκει τάς καρδίας υμών, ότι τό εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον τού θεού».
Η αγαπολογία λοιπόν καταστρέφει τήν πίστη μας καί η παντοδυναμία τού θεού, η οποία δεν θά μάς αφήσει νά χαθούμε, καταστρέφει τό φρόνημά μας. Ο Κύριος μάς καλεί νά γίνουμε φίλοι τού κόσμου, νά τόν βοηθούμε, νά τόν συμβουλεύουμε νά γλιτώνει όσο μπορεί από τίς παγίδες τού πονηρού, νά είμαστε οι άγιοι τού κόσμου, στόν κόσμο. Όπως μάς τό δίδαξαν σήμερα ο Πορφύριος, ο Παΐσιος ..., Δέν μιλήσαμε ποτέ γιά τόν Χριστό, είπαν, γιατί κανείς δέν μάς τό ζήτησε. Μάς ζητούσανν μόνο τά τού εαυτού τους. Άν δέν μάς εμπιστευθούν οι άνθρωποι, λέει ο Κύριος, πώς θά μάς εμπιστευθεί  τήν Βασιλεία Του;
Καί ο Κύριος συνεχίζει : «πάς ο απολύων τήν γυναίκα αυτού καί γαμών ετέραν μοιχεύει καί πάς ο απολελυμένην από ανδρός γαμών, μοιχεύει»
Ακριβώς όπως ο Βαρθολομαίος πού ετοιμάζει τόν γάμο τής ορθοδοξίας μέ τον παπισμό, ο οποίος απέλυσε τόν Κύριο.
Όπως τό έργαψε υπέροχα ο Παΐσιος : «Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή.»
Αμέθυστος

το χάσμα…



Χάσμα αγεφύρωτο, ‘όπως είναι πασίγνωστο, χωρίζει τον κόσμο του πλούτου απ’ τον κόσμο της φτώχειας.
Που διευρύνεται ολοένα και περισσότερο. Και έχει σαν αποτέλεσμα, για άλλους τον παράδεισο της μεγάλης ευμάρειας και άλλους την κόλαση της απόλυτης φτώχειας.
Χάσμα που υπήρχε και στην εποχή του Χριστού.
Και που δεν τον άφηνε καθόλου αδιάφορο. Σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των σημερινών, λεγομένων, αντιπροσώπων του. Που σε μεγάλο ποσοστό όχι μόνο είναι αδιάφοροι, αλλά είναι και τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των αρχιτεκτόνων του κοινωνικού και οικονομικού χάσματος.
Επεσήμαινε μάλιστα ο Χριστός και την αιτία του οικονομικού και κοινωνικού χάσματος. Που είναι η ανθρωποκτόνος αδικία.
Και υποδείκνυε και το μέσο για τη γεφύρωσή του. Που είναι η φιλάνθρωπη δικαιοσύνη.
Γεφυρώστε, τους έλεγε ο Χριστός, το χάσμα, ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, με το μαμωνά της αδικίας.

Αλλά οι φιλάργυροι φαρισαίοι, που, υποκρίνονταν ότι πιστεύουν στο Θεό, ενώ στην πραγματικότητα είχαν θεό τους το μαμωνά, τον αποδοκίμαζαν και τον χλεύαζαν.

Γεγονός, που τον ανάγκασε να τους πει την παρακάτω παραβολή:

Ήταν, τους είπε, ένας πάμπλουτος άνθρωπος, που ντυνόταν πανάκριβα και γλεντοκοπούσε νυχθημερόν.

Και παραδίπλα απ’ την πόρτα του, ήταν ένας εξαθλιωμένος και σαρανταπληγιασμένος φτωχός, ο Λάζαρος.

Που, για να ξεγελάσει την πείνα του, μοιραζόταν με τα σκυλιά όσα ψίχουλα έπεφταν απ’ το τραπέζι του πλουσίου.

Και δεν ήταν καθόλου περίεργο, που ο φτωχός Λάζαρος εγκατέλειψε νωρίς το μάταιο της αφόρητης δυστυχίας κόσμο.
Αλλά ο θάνατος, που απαλλάσσει γρηγορότερα τους φτωχούς απ’ τα βάσανά τους, ποτέ δεν ξεχνά και τους χορτάτους και τους πλούσιους…
Που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θυμήθηκε και τον πλούσιο της παραβολής. Ο οποίος παρ’ όλους τους γιατρούς και τα γιατροσόφια τους δεν μπόρεσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Βέβαια ο θάνατός του θα ήταν συγκλονιστικό γεγονός. Θα του επιδαψιλεύτηκαν μεγάλες τιμές. Θα εκφωνήθηκαν λόγοι, για τις ανύπαρκτες αρετές του. Και βέβαια θα του ανεγέρθηκε και μαυσωλείο περίβλεπτο.

Αλλά κάτω από τα μαυσωλεία ή τη χλόη των τάφων δεν ξεχωρίζουν οι πλούσιοι απ’ τους φτωχούς. Γιατί ο θάνατος αποδίδει την απόλυτη, χωρίς προκαταλήψεις και προσωποληψίες, δικαιοσύνη. Όμως…
Για το Ευαγγέλιο, το τέρμα της ζωής δεν βρίσκεται στο χώμα του τάφου.
Πράγμα, που βέβαια θα ήταν ευτύχημα για όλους εκείνους, που επέλεξαν στη ζωή τους το δρόμο της απανθρωπιάς και της αδικίας.
Εφόσον ο θάνατος θα ήταν η ώρα της παραγραφής των πάσης φύσεως κακουργημάτων τους.
Όπως προβλέπεται στην περίπτωση των «δικών» μας μεγαλοαπατεώνων συνταγματολόγων, που θεσμοθέτησαν τις ασυλίες και παραγραφές για τους εαυτούς τους και τους συναπατεώνες υπουργούς και βουλευτές …
Για το Ευαγγέλιο δεν υπάρχει θέμα εξαίρεσης για κανέναν. Για το Ευαγγέλιο η ζωή συνεχίζεται και πέρα απ’ τον τάφο. Και επιφυλάσσει, αναλόγως των περιπτώσεων, για άλλους ανέλπιστα ευχάριστες και για άλλους απίστευτα οδυνηρές εκπλήξεις.
Και ασφαλώς ήταν πολύ οδυνηρή έκπληξη για τον πλούσιο της παραβολής, όταν απ’ τον παράδεισο της εδώ ζωής βρέθηκε στην κόλαση της άλλης.
Ιδιαίτερα, επειδή ακριβώς απέναντί του βρισκόταν ένα παραδείσιο τοπίο. Όπου είχε μεταφερθεί απ’ τους αγγέλους και συνευφραινόταν, με τον πατριάρχη Αβραάμ, τρισευτυχισμένος, εκείνος ο αποκρουστικός Λάζαρος…
Αλλά, σαν άνθρωπος τετραπέρατος, που ήταν και δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη, ο πλούσιος φωνάζει στον Αβραάμ:
-«Πάτερ Αβραάμ, στείλε το Λάζαρο να βρέξει το δάχτυλό του στο νερό και να ’ρθει να δροσίσει για λίγο τα χείλη και τη γλώσσα μου, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φλόγα».
Αλλά ο Αβραάμ του αποκρίθηκε:
-«Παιδί μου, όπως καταλαβαίνεις, αυτό δεν μπορεί να γίνει! Γιατί ανάμεσά μας υπάρχει τεράστιο χάσμα. Κι έπειτα μην ξεχνάς το χάσμα, που χώριζε τη δική σου πλούσια ζωή απ’ τη φτώχεια, που έζησε ο Λάζαρος.
Αλλά τώρα, όπως βλέπεις, εδώ οι όροι έχουν αντιστραφεί. Με αποτέλεσμα, ενώ εσύ υποφέρεις, ο Λάζαρος να έχει βρει την ανάπαυση και παρηγοριά, που δεν έβρισκε στην επίγεια ζωή»….
Ε, λοιπόν, το χάσμα αυτό της παραβολής και γενικότερα η διδασκαλία του Ευαγγελίου για κόλαση και παράδεισο, σκανδάλισε πολλούς.
Μεταξύ των οποίων και το μεγάλο Ωριγένη, ο οποίος υποστήριξε ότι, όχι μόνο το χάσμα ανάμεσα στην κόλαση και το ν παράδεισο, αλλά και το χάσμα ανάμεσα στο Θεό κι στο διάβολο θα το γεφυρώσει η αγαθότητα του Θεού. Ύστερα από ένα, ανάλογο με τις αμαρτίες, εύλογο διάστημα. Όμως…
Στη θέση αυτών, που βρίσκουν ότι η κόλαση είναι αντίθετη προς τη θεϊκή αγαθότητα, προβάλλει μια επίσης εύλογη ένσταση:
Ότι, δηλαδή, το χάσμα ανάμεσα στην κόλαση και τον παράδεισο δεν είναι δημιούργημα του Θεού αλλά των απάνθρωπων ανθρώπων.
Που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν και δεν προσπαθούν να το γεφυρώσουν. Κι συνεπώς, ο, τι, αποφασίζει ο καθένας για τους άλλους στην επίγεια ζωή του, αυτό ισχύσει, για τον ίδιο, στην άλλη.
Βέβαια εμείς οι κοινοί θνητοί δικαιολογούμαστε συνήθως πως τίποτε δεν περνάει από το χέρι μας. Κι ότι άλλοι είναι εκείνοι, που αποφασίζουν για τον πλούτο των λίγων και τη δυστυχία των πολλών.
Κι όμως, αν ήμασταν ειλικρινείς, θα παραδεχόμασταν ότι εμείς στηρίζουμε και εκλέγομε αυτούς, που νομοθετούν την κοινωνική αδικία.
Και ιδιαίτερα, στην περίπτωσή μας, τους εθνικούς προδότες και δολοφόνους, που, κατά δυστυχή συγκυρία, κυβερνούν, αυτή τη στιγμή τη δύσμοιρη πατρίδα μας.
Που σημαίνει ότι είμαστε οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κόλαση ή τον παράδεισο και της εδώ ζωής, αλλά και της μελλοντικής…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
H ...κακη, η κακιστη ENΩΣΙ ...

ΠΡΟ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ;




Διαλύεται η συγκυβέρνηση ! ! !


















Η διάλυση της συγκυβέρνησης και των μνημονιακών κομμάτων είναι το φυσικό επακόλουθο της καταστροφικής τους πολιτικής. Ας καταρρεύσουν το συντομότερο δυνατό, προτού προλάβουν να διαλύσουν τη χώρα.

Χρυσή Αυγή

.


Ελληνική εξωτερική πολιτική: Ή στραβός είν’ ο γιαλός...



Η Τουρκία στηρίζει την Άλ Κάιντα και τις τρομοκρατικές συμμορίες που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου στη Συρία

Ο ΟΗΕ, Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ πρέπει να εντάξουν την Τουρκία στον κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την τρομοκρατία και συγκεκριμένα την Άλ Κάιντα



 
 
Του Σάββα Καλεντερίδη

 
Έχουμε ξαναγράψει από τη στήλη αυτή ότι οι εξελίξεις στη Συρία θα κρίνουν το νέο γεωπολιτικό χάρτη των ισορροπιών στην περιοχή και εξ αυτού του λόγου αποτελούν ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τον Ελληνισμό, την Κύπρο και την Ελλάδα, που αξίζει της συνεχούς παρακολούθησης και της προσοχής μας.

 
Όμως, εκτός της παρακολούθησης και της προσοχής μας, αξίζουν και της ανάλογης πολιτικής από πλευράς της χώρας μας, για να μην τρέχουμε μονίμως πίσω από τις εξελίξεις.

 
Στην κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Συρία, η Τουρκία έπαιξε ξεκάθαρα αποσταθεροποιητικό ρόλο εις βάρος μιας ανεξάρτητης χώρας, φιλοξενώντας στο έδαφός της αλλά και στελεχώνοντας με άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης της, το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο και τον αυτοαποκαλούμενο Ελεύθερο Συριακό Στρατό.

 
 
Επίσης, η Τουρκία, παραχώρησε το έδαφός και τα λιμάνια της στις κάθε λογής παραστρατιωτικές ομάδες, οι οποίες διείσδυσαν στη Συρία και προβαίνουν σε δολοφονίες χιλιάδων αόπλων πολιτών, ανάμεσα στους οποίους και εκατοντάδες παιδιά.
Εκτός του ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία για την εμπλοκή της Τουρκίας στη δράση τρομοκρατικών οργανώσεων στη Συρία, ανάμεσα στα οποία και σκληρά στοιχεία της Αλ Κάιντα, υπάρχουν και ομολογίες Τούρκων, που συνελήφθησαν από τις αρχές της Συρίας, που ομολογούν on camera τα εγκλήματά τους, που τα τέλεσαν κατόπιν διαταγών στελεχών των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας.

 
Ο στόχος της Τουρκίας είναι η ανάληψη της εξουσίας από στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, για να επεκτείνει την επιρροή της σε ολόκληρη τη συριακή επικράτεια και να ακυρώσει τις προσπάθειες της Κύπρου για συμφωνία με την κυβέρνηση της Συρίας στο κρίσιμο ζήτημα του ορισμού της ΑΟΖ. Αυτό το έχουμε ξαναγράψει, σημειώνοντας ότι η Τουρκία θέλει να καταστήσει την Α. Μεσόγειο μια σουνιτική μουσουλμανική λίμνη.

 
Τώρα η Τουρκία έδειξε το πιο αποκρουστικό και συνάμα αδίστακτο πρόσωπό της στο ζήτημα της Συρίας, κάτι που πρέπει να προβληματίζει όλους τους Έλληνες και όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, δεδομένων των επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Θράκη και φυσικά της συνεχιζόμενης κατοχής του 40% του εδάφους της Κύπρου.
 
 
 
Η Άγκυρα, βλέποντας ότι με την εξέλιξη της συριακής κρίσης ανδρώνεται το δεύτερο κουρδικό αυτόνομο κράτος στη ΒΔ Συρία, εκτός του ότι δήλωσε επίσημα ότι δεν θα αποδεχτεί την ίδρυση ενός τέτοιου κράτους και ότι θα χρησιμοποιήσει βία για να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, πρόσφατα έστρεψε τους τρομοκράτες που δρουν στο έδαφος της Συρίας, τους οποίους εκπαιδεύει και εξοπλίζει η ίδια, να στραφούν εναντίον αόπλων Κούρδων στη συνοικία Εσρεφιγιέ στο Χαλέπι και σε διάφορα κουρδικά χωριά στην επαρχία Αφρίν, που διοικούνται και προστατεύονται από τις Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας, του κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD).
 
 
 
Να σημειωθεί ότι οι Κούρδοι τηρούν αυστηρά ουδέτερη στάση στις συγκρούσεις που γίνονται μεταξύ των δυνάμεων του κράτους και των ενόπλων ομάδων και συμμοριών που δρουν στο έδαφος της Συρίας.
Από τις επιθέσεις των τρομοκρατών εναντίον των Κούρδων, που έγιναν τις τρεις πρώτες ημέρες του Μπαϊραμιού, έχασαν τη ζωή τους 25 Κούρδοι, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 30, ανάμεσα στους και οποίους -το τονίζουμε- και παιδιά.
 
 
 
Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, γνωρίζουν τον βρώμικο ρόλο της Τουρκίας στις δολοφονίες χιλιάδων ανθρώπων.
Τα γράφουμε αυτά γιατί είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη σκοπιμότητα της δήλωσης και εκδήλωσης αλληλεγγύης από τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών Κ. Αβραμόπουλο, για το θέμα της Συρίας προς την Τουρκία και προς τον κ. Νταβούτογλου, οποίος έχει βουτηγμένα τα χέρια του στο αίμα αθώων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και ελληνορθόδοξοι χριστιανοί της Συρίας, τη στιγμή μάλιστα που ο υφυπουργός εξωτερικών της Συρίας, Φαϋσάλ Μικντάτ, καλεί τη διεθνή κοινότητα να κατατάξει την Άγκυρα τις χώρες που στηρίζουν την τρομοκρατία, αναφερόμενος στις ομάδες της Αλ Κάιντα που δρουν και δολοφονούν αδιακρίτως στη Συρία.
Ο καπετάνιος να δει τη ρώτα, γιατί μάλλον στραβά αρμενίζουμε...

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Δημοκρατία

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Ὁμοφυλοφιλία: Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση (ΙΙ)
 
Πέντε μύθοι γύρω ἀπό τό «γάμο» ἀτόμων ἴδιου φύλου (Β) 
 
 
 
 

(Σ.μ. Στό σύγχρονο δυτικό κόσμο μας ἡ ὁμοφυλοφιλία διαφημίζεται ὡς “φυσιολογική” ἐναλλακτική σεξουαλική ἔκφραση. Ὄχι μόνο θεωρεῖται ἀτομικό δικαίωμα, ἀλλά ἡ καθιέρωσή της ὡς καθ’ ὅλα ἰσότιμης πρός ὅ,τι ἐπί αἰῶνες συνιστοῦσε τήν αὐθεντική λειτουργία τοῦ φύλου, ἔχει γίνει ἀντικείμενο προπαγάνδας καί προσηλυτισμοῦ. Θεωρεῖται πιά πολιτισμικό κεκτημένο, πού πρέπει ἀναγκαστικά νά ἐμπεδωθεῖ στό λαό καί νά γίνει ἀποδεκτό, μέσα ἀπό τήν ἐνημέρωση καί τήν ἐκπαίδευση, καί νά θεσμοθετηθεῖ μέ σχετική διαμόρφωση τοῦ νομικοῦ πλαισίου τῶν κοινωνιῶν, ἔτσι ὥστε ἡ ἀποδοκιμασία αὐτῆς νά συνιστᾶ παράβαση τῶν κατά τοῦ ρατσισμοῦ ἀρχῶν. Βλ. παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων ὑπό τήν αἰγίδα τῶν ἀρχῶν, νομιμοποίηση συμβιώσεων ἤ “γάμων” ὁμοφυλοφίλων ζευγαριῶν, νομοθέτηση δυνατότητας υἱοθεσιῶν ἀπό τέτοια ζευγάρια, κτλ. Στά κηρύγματα τῶν ἀκτιβιστῶν, γιά τήν προώθηση αὐτοῦ τοῦ “ἐναλλακτικοῦ” τρόπου συμπεριφορᾶς, ἀντιδροῦν διεθνῶς, ὅπως εἶναι φυσικό, οἱ ὑποστηρικτές τῆς παραδοσιακῆς μορφῆς ζωῆς. Θά δημοσιεύσουμε τρία σχετικά ἄρθρα. Τό πρῶτο, πού καταχωρεῖται στή συνέχεια σέ μετάφραση, τό συλλέξαμε ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.orthodoxytoday.org/blog. Ἡ συγγραφέας εἶναι νεαρή λογία ἀμερικανίδα Ρωμαιοκαθολική, μητέρα τριῶν παιδιῶν, πού τά ἀνατρέφει στό σπίτι της. Ὅπως ἀναφέρει στό βιογραφικό της, «πάθος της εἶναι νά βοηθήσει (ἀρθρογραφώντας) στο ξαναχτίσιμο τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ζωῆς στήν Ἀμερική»).
     


Αὐτό, πού καλοῦμε “γάμο” ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, ἔχει νομιμοποιηθεῖ σέ κάποιες πολιτεῖες τῶν ΗΠΑ. Οἱ ὁροι “γαμπρός” καί “νύφη” ἔχουν ἀντικατασταθεῖ μέ τά ὀνόματα τῶν ἀτόμων, πού τό καθένα χαρακτηρίζεται ὡς “ταίρι” (spouse), ἤ μέ τίς ἐνδείξεις “Πρόσωπο Α” καί “Πρόσωπο Β”. Ἀντιδράσεις βέβαια ὑπάρχουν, ἀλλ’ ὅσοι ἀντιδροῦν στολίζονται μέ ἐπίθετα ἀπαξιωτικά: μοχθηροί, μισαλλόδοξοι, στενόμυαλοι, εἶναι τά πιό εὐγενικά. Στόχος αὐτῶν τῶν χαρακτηρισμῶν εἶναι ἡ συσκότιση τῆς ὠμῆς πραγματικότητας, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἐπιδίωξη νά ἀπαξιωθεῖ καί ὑπονομευθεῖ ὁ γάμος καί ἡ οἰκογένεια ὅπως τά ξέρουμε.
 


     Ὡς βασικό ἐπιχείρημα προβάλλεται ὅτι κάποιοι ἄνθρωποι γεννιοῦνται ἐκ φύσεως ὁμοφυλόφιλοι. Ἰσχύει ἐδῶ μιά παλιά ἀρχή, πού οἱ ἀκτιβιστές ὁμοφυλόφιλοι ἐφαρμόζουν κατά κόρον: λέγε κάτι συνεχῶς καί τελικά θά γίνει πιστευτό. Στή συγκεκριμένη περίπτωση, ἡ ἐπιστήμη δέν τεκμηριώνει τή θέση ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀναπόδραστο γενετικό δεδομένο. Οἱ μελέτες, πού λέγεται ὅτι στηρίζουν αὐτή τήν ἰδέα, ἀμφισβητοῦνται. Ἀντίθετα, ἔχουμε πολλούς ὁμοφυλόφιλους, πού μέ τή θέλησή τους ἐγκαταλείπουν τό ὁμοφυλοφιλικό στύλ ζωῆς. Ἐκτός αὐτοῦ, οἱ ἴδιοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀκτιβιστές διεκδικοῦν ὡς δικαίωμα τοῦ καθενός νά δηλώνει τό φύλο του ἐλεύθερα, χωρίς νά δεσμεύεται ἀπό γενετικά δεδομένα, ἤ καί νά ζεῖ ὡς ἀμφι-φυλόφιλος. Γενικά, γίνεται ἀποδεκτό ἀπό τήν ἐπιστήμη ὅτι κάποια πρόσωπα μπορεῖ νά ἔχουν γεννηθεῖ εὐάλωτα σέ ἔξωθεν ἐπιρροές, ὅπως ἡ γονική καταπίεση ἤ ἡ περιρρέουσα κουλτούρα τῆς κοινωνίας, ὅσον ἀφορᾶ τό φύλο.
     Ἄς ἐξετάσουμε τώρα πέντε μύθους, πού διατυμπανίζουν οἱ ὑποστηρικτές τοῦ “γάμου” ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου. 

     Μύθος 1ος. Τό δικαίωμα τοῦ νά νομιμοποιοῦν ζευγάρια τοῦ αὐτοῦ φύλου ἐπίσημα τόν ἔρωτά τους, δέ βλάπτει τό γάμο κανενός ἄλλου οὔτε καταστρέφει τό θεσμό τοῦ γάμου. Παλιό τό ἐπιχείρημα: «τό τί κάνω εἶναι δική μου δουλειά, καί δέν πειράζει κανέναν ἄλλο»! Ἡ νομική ὑπόσταση τοῦ γάμου ὑπῆρξε διαχρονικά, σχεδόν σ’ ὅλους τούς πολιτισμούς, θεσμός, πού προστατεύει τίς μητέρες καί τά παιδιά. Ὁ γάμος σήμερα δέχεται ἐπίθεση ἀπό μιά ἀτομοκεντρική, χωρίς ἀρχές, κουλτούρα. Ὁ ἄντρας, πού περιορίζει “ἀτομικά του δικαιώματα” γιά νά ὑπηρετήσει τή γυναίκα του καί τά παιδιά του, χλευάζεται ὡς “ἀδύναμο ἀνθρωπάκι”· ἡ κοπέλα, πού “ὀνειρεύεται” ἕνα γάμο χαρακτηρίζεται ἐπιεικῶς ὡς “σεμνότυφη γυναικούλα”. Οἱ ἀλλοιώσεις στήν κουλτούρα μας εἶναι τραγικές. Ἄν ὁ γάμος χάσει τό νόημα πού εἶχε, ἡ κοινωνία ἀφήνεται ἕρμαιο σέ καταστροφικά πολιτισμικά τσουνάμια μέ ἀνοιχτές τίς πόρτες τῶν νομικῶν της φραγμάτων. Εἶναι κανόνας: οἱ παραχαράξεις φθείρουν τίς γνήσιες ἀξίες. Ἡ παραχάραξη τοῦ γάμου ὁδηγεῖ σέ ἑνώσεις τραγελαφικές. Χωρίς νομικούς φραγμούς, ὅποιος θέλει μπορεῖ νά διεκδικήσει θέση κάτω ἀπό τήν ὀμπρέλα ἑνός “γάμου”. Δέ θά μετράει οὔτε ἡ ἡλικία, οὔτε ἡ συγγένεια αἵματος. Οὔτε κάν ὁ ἀριθμός αὐτῶν, πού ζητοῦν νόμιμη “γαμήλια” τελετή, θά ἔχει σημασία. Ὅλος ὁ θεσμός τοῦ γάμου θά χάσει τό νόημά του. Στή Σκανδιναβία νομιμοποίησαν τό “γάμο ὁμοφυλοφίλων”· ἀποτέλεσμα: ἡ συνοίκηση-συμβίωση ἐκτόπισε τήν οἰκογενειακή ἑστία.
    


 Μύθος 2ος. Ὁ “γάμος” ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου εἶναι θέμα “δικαιωμάτων ἰσότητας”. Οἱ ἀκτιβιστές ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ “γάμος” ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου εἶναι ἀτομικό τους δικαίωμα, ἀνάλογο μέ τήν ἰσότητα ἀτόμων διαφορετικῶν φυλῶν· “δικαιοῦνται” δηλαδή καί αὐτοί νά ἔχουν τή δυνατότητα “γάμου” καί νά ἀπολαμβάνουν τά αὐτά νομικά προνόμια καί προστασίες μέ τά ἑτερόφυλα ζευγάρια. Ἡ στέρηση αὐτοῦ τοῦ “δικαιώματος” συνιστᾶ, κατ’ αὐτούς, “φυλετική διάκριση”. Ἡ πραγματικότητα βέβαια εἶναι ἄλλη. Ἡ καθιέρωση τοῦ “γάμου” ὁμοφυλοφίλων στοχεύει στήν κοινωνική καταξίωση τοῦ τρόπου ζωῆς τους, καί δέν ἔχει σχέση μέ προνόμια καί προστασίες. Δέν ὑπάρχουν νόμοι, πού νά ἀπαγορεύουν στούς Ἀμερικανούς πολίτες νά συγκατοικοῦν καί νά ζοῦν μαζί μέ ὅποιον θέλουν. Ὅλες οἱ προστασίες, πού οἱ ὁμοφυλόφιλοι διεκδικοῦν, ὑπάρχουν ἤδη στό ἀμερικανικό δίκαιο. Κάθε πολίτης ἔχει ἐκ τοῦ νόμου τήν εὐχέρεια νά ὁρίζει ὅποιον θέλει γιά κληρονόμο του· μπορεῖ ἐπίσης νά ἐπιλέγει ποιούς θέλει καί ποιούς δέν θέλει νά τόν φροντίζουν στίς ἀνάγκες του, π.χ., ὅταν ἀρρωστήσει. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι οἱ πιέσεις, πού ἀσκοῦνται, ἀποβλέπουν στήν ἐπίσημη καθιέρωση ἑνός νέου σέτ ἀξιῶν, πού ἀποκλίνουν ἀπό τις κανονικές, καί ὄχι στή θέσπιση “δικαιωμάτων”, πού ὑπάρχουν ἤδη στήν ἀμερικανική νομοθεσία. Ὁ γάμος εἶναι κάτι πολύ πάνω ἀπό τόν ἁπλό νομικό θεσμό· τόν δέχεται ἡ κοινωνία ὡς θεμέλιο γιά τήν οἰκογένεια καί ἰδανικό περιβάλλον γιά νά μεγαλώνουν παιδιά· ὡς πηγή ἀριστείας καί εὐρωστίας γιά τό ἔθνος. Οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἀκτιβιστές διεκδικοῦν ὡς δικαίωμά τους τήν ἀμφισβήτηση τῆς πανανθρώπινης ἀλήθειας ὅτι τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό ἔχουν πλασθεῖ ἔτσι ὥστε νά συμπληρώνει τό ἕνα τό ἄλλο “εἰς σάρκα μία”, ἡ ὁποία πρέπει νά προστατεύεται ὡς τό φυσικό ὄργανο γιά τή συνέχεια καί πρόοδο τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

      
Μύθος 3ος. Κάθε ενωση ἀνθρώπων, τῶν ὁμοφυλόφιλων περιλαμβανομένων, μπορεῖ νά ἀναλάβει ὑπεύθυνα ἀγωγή παιδιῶν μέ εὐεργετικά γιά τήν κοινωνία ἀποτελέσματα. Λένε, δηλαδή, ὅτι μέ τήν ἀπονομή τοῦ στάτους τῶν ἐγγάμων, ὁποιαδήποτε ἕνωση ἀτόμων, χωρίς περιορισμούς φύλου, κτλ., μπορεῖ νά ἀναδειχθεῖ μονάδα ὠφέλιμη στήν κοινωνία στόν τομέα τῆς ἀγωγῆς. Οἱ εἰδικές ἔρευνες, ἐν τούτοις, δείχνουν τό ἀντίθετο. Τό ἐπιστημονικό μήνυμά τους εἶναι σαφές: τό παντρεμένο ζευγάρι, ἡ οἰκογένεια μέ μαμά καί μπαμπά, εἶναι τό ἄριστο γιά τά παιδιά, σέ σύγκριση μέ κάθε ἄλλο “οἰκογενειακό” κατασκεύασμα. Οἱ ὅποιες ἐπινοήσεις οἰκογενειῶν, χωρίς μιά μαμά καί ἕνα μπαμπά παντρεμένους, ἔχουν ἀποτύχει οἰκτρά· τό διακύβευμα πάντοτε ἦταν ἡ εὐτυχία καί τό μέλλον τῶν παιδιῶν. Ἤδη τά παιδιά μας ἀπειλοῦνται ἀπό τήν αὔξηση τῶν ἐλεύθερων συμβιώσεων καί τήν περιθωριοποίηση τοῦ γάμου. Ἄν σ’ αὐτά προσθέσουμε καί τό “γάμο” ἀτόμων τοῦ αὐτοῦ φύλου, στραγγαλίζουμε ἱερά δικαιώματά τους. Τά ντοκουμέντα εἶναι συντριπτικά: παιδιά μεγαλωμένα σέ κατασκευασμένες “οἰκογένειες”, διαφορετικές ἀπό ἐκείνες πού ξέρουμε, κινδυνεύουν πολύ περισσότερο στό: α) νά ἔχουν κακές ἐπιδόσεις στό σχολεῖο καί προβλήματα ὑγείας· νά εἶναι ἐκτεθειμένα σέ ἐμπειρίες ναρκωτικῶν ἤ καί ἀλκοόλ· β) νά ἐμφανίζουν πρόωρη καί ἀνώριμη σεξουαλική δραστηριότητα ἐκτεθειμένα σέ κινδύνους μόλυνσης ἀπό ἀσθένειες μεταδιδόμενες σεξουαλικῶς, ἄκαιρων ἐγκυμοσυνῶν καί ἐκτρώσεων.



     Μύθος 4ος. Ὁ “γάμος” ὁμοφυλοφίλων εἶναι ἐλεύθερη ἐπιλογή συνειδησιακή καί θρησκευτική.
     Αὐτός εἶναι ὁ πιό ἀστήρικτος ἀλλά καί ὕπουλος μύθος. Ἕνας τέτοιος “γάμος” συγκρούεται μέ βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν, Ἰουδαίων καί Μουσουλμάνων πολιτῶν, οἱ ὁποῖες ἀπορρέουν ἀπό βασικές ἀρχές τῶν θρησκειῶν αὐτῶν. Γιά τό ξερίζωμά τους οἱ ἀκτιβιστές ὁμοφυλόφιλοι ἐργάζονται μέ πάθος νά προωθήσουν τήν ἀτζέντα τους στά σχολεῖα εἰσάγοντας εἰδικά μαθήματα. Στόχος τους ἡ σταδιακή ἀλλοίωση τῆς κοινῆς γνώμης μέ τήν καλλιέργεια τῆς ἰδέας ὅτι ἡ ἀντίθεση πρός τήν ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μισαλλοδοξία καί κακότητα. Τελικός στόχος, ἡ ἀναμόρφωση τοῦ νομικοῦ πλαισίου γιά τό γάμο. Περνᾶνε ἔτσι νόμοι, πού ἐπιβάλλουν σέ ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες καί δημοσίους ὑπαλλήλους νά ἀποδέχονται σιωπηλά, κατά τίς συναλλαγές τους μέ πολίτες, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν προσκρούει στό ἦθος καμιᾶς θρησκείας.
     Στήν πραγματικότητα, ἡ θέσπιση τοῦ “γάμου” ὁμοφυλοφίλων, ὄχι μόνο δέν ἐναρμονίζεται μέ τή θρησκευτική συνείδηση, ἀλλά τουναντίον γίνεται μοχλός ἀνατροπῆς θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν καί ἐκδίωξης τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀπό τίς κοινωνικές ὑπηρεσίες. Ἕνα πρόσφατο παράδειγμα: Στή Μασσαχουσέττη καί τήν Περιφέρεια τῆς Κολούμπια ἀπαγορεύτηκε ἡ λειτουργία καθολικῶν γραφείων υἱοθεσιῶν, μέ τό σκεπτικό ὅτι ἡ ἠθική στάση τους δέ συνάδει πρός τήν ἀτζέντα τῶν ὁμοφυλόφιλων, τή δυνατότητα, δηλαδή, υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπό ζευγάρια τοῦ αὐτοῦ φύλου. Γιά τή ριζοσπαστική πολιτική τους εἶναι προτιμότερο νά μένουν τά παιδιά ὀρφανά, παρά νά βρίσκουν οἰκογενειακή στέγη μέσω χριστιανικῶν γραφείων!
 



     Μύθος 5ος. Ὁ “γάμος” ἀτόμων ἴδιου φύλου εἶναι τό ἴδιο πράγμα μέ τό γάμο ἑτερόφυλου ζευγαριοῦ.
     Αὐτός ὁ μύθος ἀπέχει παρασάγγες ἀπό τήν ἀλήθεια. Στήν πραγματικότητα, οἱ ὁμοφυλοφιλικές ἑνώσεις εἶναι βραχύβιες· πολλοί ἀπό τούς ὁμοφυλοφιλικούς “γάμους” στή Μασσαχουσέττη διαλύονται ἀμέσως μετά τή σύστασή τους. Ἐξ ἄλλου, οἱ κίνδυνοι γιά τήν ὑγεία, πού σχετίζονται μέ τίς ὁμοφυλοσεξουαλικές πράξεις, εἶναι ἁπτές πραγματικότητες, ἀδιάσειστα βεβαιωμένες στά Νοσοκομεῖα. Ἄς μή στρουθοκαμηλίζουμε: τό ὁμοφυλοφιλικό σέξ εἶναι βλαβερό καί καταστροφικό γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα. Οἱ νόσοι ἀπό τούς ἰούς HIV (AIDS) καί HPV πλήττουν σάν ἐπιδημίες τίς ὁμάδες ὁμοφυλόφιλων ἀνδρῶν. Ἡ ἐνδοοικιακή βία, ἐξ ἄλλου, εἶναι φαινόμενο πού ἐμφανίζεται μέ διπλάσια συχνότητα στά ὁμόφυλα ζευγάρια ἀπ’ ὅ,τι στά ἑτερόφυλα.  

Καί βέβαια, εἶναι αὐτονόητο ὅτι μέ μιά νομική ἕνωση δύο ἄνδρες ἤ δύο γυναῖκες δέν ἀποκτοῦν τή δυνατότητα νά ἑνωθοῦν “εἰς σάρκα μία”. Αὐτό εἶναι φυσιολογικά ἀδύνατο. Οὔτε μιά νομική διαδικασία μπορεῖ νά δώσει ἱερότητα στήν ὁποιαδήποτε ἕνωση. Τοὐναντίον, αὐτή ἡ διαδικασία χωρισμένη ἀπό τή φυσιολογική τάξη, θά δημιουργήσει σύγχυση ἀπαξιωτική γιά τήν ἀξία τοῦ γάμου. Γενικά, οἱ κυβερνήσεις μέ τούς νόμους θεσμοθετοῦν κανόνες, μέ βάση τούς ὁποίους μετρᾶμε καί ἀξιολογοῦμε τά πράγματα. Ἡ θεσμοθέτηση μιᾶς κίβδηλης ἕνωσης ὡς ἰσότιμης μέ τό γάμο ἰσοδυναμεῖ μέ διαστροφή τοῦ ἴδιου τοῦ κανόνα. Ἄν ἡ κυβέρνηση στή χώρα μας νομοθετήσει τό “γάμο” ὁμοφυλοφίλων, αὐτό θά σημαίνει πλήρη καί ἀμετάκλητη ἀπαξίωση τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου. Ὁ γάμος πιά δέ θά ἔχει οὔτε νόημα οὔτε κῦρος. Μιά τέτοια κυβερνητική ἀπόφαση θά ἔλθει σέ πλήρη ἀναντιστοιχία πρός τά δεδομένα τῶν κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, πού ἔχουν κατασταλάξει στά ἑξῆς: Ὑπάρχει ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ: α) μιᾶς οἰκογένειας, πού δημιουργεῖται καί ἐπικυρώνεται ἀπό τήν κοινωνία, ὅταν ἕνας ἄντρας καί μία γυναίκα δεσμεύονται ἐπίσημα μέ ὑποσχέσεις ἀμοιβαίας ἀφοσίωσης καί χτίζουν μιά συνεκτική μονάδα, καί β) μιᾶς συγκατοίκησης δύο ἤ περισσότερων τυχαίων ἀτόμων, πού λένε ὅτι συγκροτοῦν ἕνα σπιτικό, περιφρονώντας καίριους ἠθικούς κώδικες καί καθιστώντας κενά νοήματος ἀξίες καί θεσμούς, αὐτά τά ἴδια τά διαχρονικά θεμέλια τῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας.
 



     Ἐπιμύθιο.
    



 Ἐν κατακλείδι, θά λέγαμε ὅτι αὐτό τό κοινωνικό πρόβλημα χαρακτηρίζει μιά κρίσιμη καμπή γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ὄχι μόνο γι’ αὐτό τό ἔθνος. Αὐτό πού ἐπιδιώκουν οἱ ἀκτιβιστές τῆς ὁμοφυλοφιλίας δέν εἶναι μιά ἐπουσιώδης προσθήκη στό νόμο. Εἶναι μιά ριζική ἀλλοίωση τοῦ θεμελιώδους θεσμοῦ πάνω στόν ὁποῖο βασίζεται ἡ κοινωνία. Τό ἐρώτημα προβάλλει ἀμείλικτο: Θά προστατεύσουμε τό γάμο ὡς θεσμό καθοριστικῆς σημασίας γιά τήν προστασία μητέρων καί παιδιῶν ἤ θά συνταχθοῦμε μέ τίς δυνάμεις ἐκεῖνες πού διακηρύσσουν ὅτι δέν ὑπάρχουν εὐθύνες οὔτε ἀμοιβαῖες ὑποχρεώσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί ὅτι καθένας μπορεῖ νά συμπεριφέρεται σεξουαλικά ὅπως θέλει, χωρίς νά τόν νοιάζει ἄν οἱ πράξεις του βλάπτουν τήν κοινωνία, εἰδικά τά παιδιά, καί ὑπονομεύουν τήν κοινωνική εὐρωστία; 



Janice Shaw Crouse           
Τα δυο νεα ....μπουμπουκια για Πρεβεζα και για Αρναια μερια, μυριζουν θυμιαμα ή αρωματα;

Ποιος θα μας λυση τον γριφο;

ΦΙΛΟΛΟΓΙΕΣ
 
ΚΑΙ
 
ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ
 



  Σὲ ἐβδομαδιαῖο ἐκκλησιαστικὸ ἔντυπο δημοσιεύθηκε πρόσφατα ἐγκύκλιος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Κου Νικολάου (Χατζηνικολάου), ἀναφερόμενη στὰ ἐπίκαιρα προβλήματα καὶ στὶς ἀνησυχίες ποὺ ζεῖ τόσο ἔντονα ἡ κοινωνία μας. Καὶ μὲ ἐμπεριστατωμένες, θὰ ἔλεγε κανείς, ἀναφορὲς διατυπώνει ὁ Δεσπότης τὶς προσωπικὲς του ἐκτιμήσεις καὶ τοποθετήσεις.
    


 Μελετώντας κάποιος τὸ κείμενο αὐτῆς τῆς ἐγκυκλίου θὰ μποροῦσε, χωρὶς νὰ διαφοροποιεῖται οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου, νὰ τὸ χαρακτηρίσει ὡς καθαρῶς φιλολογικὸ καὶ προεχόντως θεωρητικό. Ἀναντίρρητα, θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτελέσει καὶ ἀντικείμενο κοινωνικῆς διαλέξεως μὲ λόγο καὶ ἀντίλογο. Ὅμως δὲ θὰ ἔφθανε, φρονοῦμε, κανεὶς καλόπιστος ἀναγνώστης στὸ σημεῖο νὰ ἀνεύρει τὰ οὐσιώδη ἐκεῖνα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα θὰ προσέδιδαν στὸ κείμενο αὐτὸ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ποιμαντικοῦ λόγου.
 


     Καὶ τοῦτο, γιατί ὁ καθαρὸς ἐκκλησιαστικὸς λόγος πρέπει πάντοτε νὰ εἶναι ἀπόλυτα σαφὴς καὶ ἀπόλυτα συγκεκριμένος. Πρέπει, μὲ ἄλλα λόγια, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ φιλολογικὲς θεωρίες καὶ γενικόλογες ἀναφορές, νὰ συγκεκριμενοποιεῖ τὰ γεγονότα. Καὶ κάτι παραπάνω: νὰ ἐξειδικεύει αὐτὰ καὶ νὰ τὰ συνδέει μὲ τὰ συγκεκριμένα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα τὰ δημιούργησαν καὶ τὰ ὁποῖα συνέπραξαν σ' αὐτά. Δὲ θὰ ἀναλύσουμε ὅλο τὸ κείμενο τῆς σοβαρῆς, κατὰ τὰ ἄλλα, ἐγκυκλίου τοῦ Δεσπότη. Θὰ σταματήσουμε σὲ μία καὶ μόνο φράση καὶ θὰ ἑστιάσουμε σ' αὐτὴ τὶς ἀναφορές μας.
 


     Γράφει κάπου ὁ Σεβασμιώτατος: «...Ἡ Ἐκκλησία μας χωρὶς ὀμορφιά, ἡ ζωή μας χωρὶς ἀλήθεια...» Ἄς μείνουμε σ' αὐτὴ καὶ μόνο τὴν ἀποστροφὴ τοῦ λόγου, ἡ ὁποία μᾶς προκαλεῖ νὰ διατυπώσουμε τὶς καλόπιστες ἀπορίες μας ἐπάνω σὲ ἕνα μεῖζον ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα, ποὺ ταλαιπώρησε ἐπὶ μακρὸν καὶ ταλαιπωρεῖ ἀκόμη καὶ σήμερα τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας-καὶ ἀσφαλῶς θὰ ἀπασχολήσει σοβαρῶς καὶ τὸν ἐκκλησιαστικὸ ἱστορικὸ τοῦ μέλλοντος. Ἐκ τούτου καὶ ἡ ἰδιαίτερη σημασία του.
 


     1) Εἶναι «ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας», ὅταν ἐν μέσῃ δικτατορίᾳ διασπᾶται ἡ Μητρόπολη Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος ἀντικανονικῶς, χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτη, ὅπως ρητῶς καὶ κατηγορηματικῶς ἐπιβάλλουν οἱ ἱεροὶ κανόνες; Καί, ἐπὶ πλέον, ὅταν μετὰ τὴ «βίαιη ἔκπτωση» (ὁ χαρακτηρισμὸς ἀνήκει στὸ Μακ. Ἀρχιεπ. Χριστόδουλο) τοῦ Κανονικοῦ Μητροπολίτη Ἀττικῆς, μὲ βάση τὶς δικτατορικὲς καὶ μόνο Συντακτικὲς Πράξεις καὶ χωρὶς καμιὰ Κανονικὴ διαδικασία, καταλαμβάνονται τὰ ἀντικανονικῶς διηρημένα τρία τμήματα ἀπὸ νέους Μητροπολίτες καὶ συνεχίζουν, ἀκόμη καὶ σήμερα, νὰ διαποιμαίνονται ἀντικανονικῶς ἀπὸ τοὺς διαδόχους τους;
 


     2) Εἶναι «ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας», ὅταν ὁ παραπάνω Ἀρχιερέας, στὴν πορεία τῆς διαδοχῆς, ἀναγνωρίζοντας προφανῶς τὴν ἀντικανονικότητα τῆς τοποθετήσεώς του, ἢ ἔστω ἀμφιβάλλοντας γιὰ τήν κανονικότητά της, δηλώνει κατὰ τὴν ἐνθρόνισή του (ἔτος 2004!!), ὅτι «προτίθεται νὰ παραιτηθεῖ, ἂν αὐτὸ συμβάλει στὴν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος»; Πρόθεση χωρὶς συνέχεια.
 

     3) Εἶναι «ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας», ὅταν ὁ ἴδιος Ἀρχιερέας, μετὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ προηγούμενου Μητροπολίτη, καὶ ἤδη μοναχοῦ (ἡ ὁποία κατέληξε τελικῶς σὲ καθαίρεση, μόνο μετὰ τὴν ἀμετάκλητη καταδίκη του γιὰ κακούργημα), δέχεται τὴν τοποθέτησή του ὡς «Τοποτηρητοῦ» στὴν «πολύπαθη» Μητρόπολη Ἀττικῆς (ὁ χαρακτηρισμὸς δικός του), ἀντὶ νὰ ἀρνηθεῖ αὐτὴν τὴν ἐπιλογή, ὑποστηρίζοντας εὐθέως ὅτι ἡ Μητρόπολη διαθέτει γιὰ τὴ διαποίμανσή της τὸν Κανονικὸ Μητροπολίτη, μετὰ, μάλιστα, καὶ τὴν πλήρη ἀποκατάστασή του μὲ πολλὲς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, μὲ τὶς ὁποῖες ἀκυρώθηκαν ὅλες οἱ ἐν τῷ μεταξὺ διοικητικὲς παρανομίες; 

     4) Εἶναι «ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας», ὅταν μὲ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας ἡ Μητρόπολη Ἀττικῆς διασπᾶται καὶ πάλι ἀντικανονικῶς, χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ οἰκείου Μητροπολίτη, σὲ δυό, νέα περαιτέρω τμήματα; Ὁ ἴδιος ὁ Σεβασμιώτατος, ὡς μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἱεραρχίας, φέρεται νὰ μετέχει στὴ διαδικασία ἐκλογῆς νέου Μητροπολίτη καὶ νὰ παρίσταται στὴν ἐνθρόνιση τοῦ τελικῶς ἐκλεγέντος. Καὶ ἐδῶ ἐπανέρχεται καὶ πάλι στὴν παλαιὰ δήλωσή του, ὅτι, δηλαδὴ, προτίθεται νὰ παραιτηθεῖ ὑπὲρ τοῦ ἀντικανονικῶς διωχθέντος Μητροπολίτη. Προσθέτει, μάλιστα, σὲ συνέντευξή του καὶ τοῦτο: «Ἐξάλλου τὸ μεγαλύτερο κομμάτι τῆς παλαιᾶς Μητροπόλεώς του εἶναι αὐτό», δηλ. ἡ Μητρόπολη τὴν ὁποία ὁ ἴδιος κατέχει. Καὶ μὲ αὐτὴ τὴν προσθήκη θὰ ἔλεγε κανείς, ὅτι, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ὁμολογεῖ γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ κατοχὴ τῆς μητροπολιτικῆς του ἕδρας ἢ ἔστω ἀμφιβάλλει γιά τήν κανονική κατοχή της. Ἐδῶ, μάλιστα, προκάλεσε καὶ τὴν ἀντίδραση τοῦ δημοσιογράφου, ὁ ὁποῖος ἀντεῖπε ὅτι «κάτι τέτοιο εἴχατε πεῖ καὶ στὸν ἐνθρονιστήριο λόγο σας-ἔτος 2004»!!! (βλ. συνέντευξη Romfea.gr, 3.3.2010). 




     5) Εἶναι «ὀμορφιὰ τῆς Ἐκκλησίας», ὅταν σὲ ὅλες τὶς παραπάνω διεργασίες καὶ συμπεριφορὲς ἀναγνωρίζεται ὡς ἰσχῦον καὶ κυρίαρχο τὸ ἀνυπόστατο καὶ ἀντικανονικὸ «ἐπιτίμιο ἀκοινωνησίας», ὅπως κατ' ἐπανάληψη ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ πολλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες καὶ Ἱεράρχες; Καὶ κάτι τὸ χειρότερο: προκειμένης τῆς ἄρσεως τοῦ ἀνύπαρκτου αὐτοῦ Ἐπιτιμίου (καὶ αὐτῆς ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς!!), τάσσεται ὡς ὅρος ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ μέρους τοῦ ἀντικανονικῶς ἐπιτιμηθέντος Μητροπολίτη ὅλων τῶν θλιβερῶν, ἀντικανονικῶν καὶ παράνομων πράξεων ὁλόκληρης 35ετίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων σκοπίμως προέχει καὶ ἡ ἀναγνώριση ὅσων σήμερα κατέχουν ἀντικανονικῶς τμήματα τῆς διηρημένης ἀρχικῆς Μητρόπολης. 







ΕΠΙΜΥΘΙΟ.
     Ὅλα ὅσα παραπάνω παρατέθηκαν, μὲ πόνο καὶ θλίψη πολλὴ καὶ χωρὶς καμιὰ ἐπικριτικὴ διάθεση, ἀποτελοῦν ἀδιάψευστα καὶ ἀναντίρρητα στοιχεῖα καὶ περιστατικά, ἐρειδόμενα σὲ δηλώσεις, ἀνακοινώσεις, συνεντεύξεις καὶ συνοδικὲς ἀποφάσεις. Καὶ ἂν κανεὶς τὰ μελετήσει σὲ βάθος μὲ καλὴ διάθεση καὶ ἀγαθὴ πρόθεση, θὰ διερωτηθεῖ μήπως καὶ αὐτά, μαζὶ μὲ ἄλλα, συνέβαλαν, ὥστε «ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα νὰ εἶναι χωρὶς ὀμορφιά», ὅπως διαπιστώνεται μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Δεσπότη; Καὶ μήπως ὅλα αὐτὰ δὲ συγκροτοῦν ἢ μᾶλλον δὲν ἀντέχουν στὸ συγκεκριμένο, ὀρθὸ καὶ καθαρὸ ἐκκλησιαστικὸ λόγο;



Ὁ Σχολιαστής           

Αποτειχισι: Ο γνωστος Αγωνιστης και Ομολογητης Θεολογος κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗΣ συκοφαντουμενος ΑΓΡΙΩΣ καθ' υποτροπην και κατ' εξακολουθησιν  απο την δημοσιοκαφρικη τακτικη, της ως τεταραγμενης και αφηνιασμενης εμφανιζομενης ...θολολογου, πνευματικης κορης του Αμβροσιου. Αμβροσιε, συμαζεψε την, την ασυμαζευτη....

 

Ατελειωτες συκοφαντιες 

 

της δημοσιογραφου Παλλης Μαριτας





 του ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ και ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ 

Θεολογου κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗ






 ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ, Η ΕΣΗΕΑ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΥΣΦΗΜΟΥΝ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ



Πάλι, ἡ κ. Πάλλη Μαρίτα, 

ἀσχημονεῖ καὶ συκοφαντεῖ





Ἡ κ. Πάλλη Μαρίτα, μέλος τῆς ΕΣΗΕΑ, μὲ ἐξύβρισε, δημοσιεύοντας δύο 8σέλιδα ἄρθρα συκοφαντικὰ κατὰ τοῦ προσώπου μου καὶ ὑπὲρ τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ἐνῶ διεξαγόταν ἀκόμα ἡ δίκη στὸ Ἐφετεῖο Πατρῶν. Ἀπάντησα στὸ πρῶτο της ἄρθρο, ἐπισημαίνοντας ὅτι περιέχει σαράντα ένα (41) ψεύδη, ἀνακρίβειες καὶ συκοφαντίες, καὶ κατήγγειλα αὐτή της τὴν ἐνέργεια στὴν ΕΣΗΕΑ. Ἡ κ. Πάλλη, ὅμως, ἀπτόητη, συνέχισε τὶς ὕβρεις καὶ μὲ δεύτερο ἄρθρο, στὸ ὁποῖο δὲν ἀπάντησα ἐλπίζοντας ὅτι θὰ....
σταματήσει τὶς ἐναντίον μου ὕβρεις. Ἀλλὰ μάταια ἤλπισα.

 


Μετὰ τὴ δίκη τοῦ Καλαβρύτων στὸ Ἐφετεῖο, πάλι ἡ κ. Πάλλη συνεχίζει νὰ μὲ συκοφαντεῖ σκαιότατα καὶ ἀσύστολα (τρίτο δημοσίευμά της μέσα σὲ λίγες μέρες), καὶ παρὰ τὴν κοινοποίηση στὴν ΕΣΗΕΑ τῶν 41 κακόβουλων συκοφαντιῶν της.

 


Στὸ πρῶτο ἄρθρο της ἔγραφε:

«Θεολόγος» καθηγητής σχολείου σπέρνει δηλητήριο φανατισμού σε μαθητές... Ο θεολόγος κ. Σημάτης, διδάσκων θρησκευτικά στο σχολείο, άρχισε να διαδίδει σε μαθητές, γονείς και κοινωνία, ότι ο Μητροπολίτης “είναι αιρετικός”».


 



Στὸ ἄρθο της ὑπάρχουν καὶ ἄλλες σαράντα παρόμοιες συκοφαντίες, ὅπως μπορεῖ νὰ διαπιστώσει κανεὶς στὴν ἀπάντησή μου στὸ ksipnistere.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5473.html

Στὸ τρίτο ἄρθρο της, προχωρᾶ ἀκόμα περισσότερο καὶ χωρὶς ντροπὴ γράφει:


Ὁ Σημάτης «διδάσκει δημόσια καὶ διὰ τοῦ διαδικτύου, φανατισμό, προτρέποντας ἀκόμη καὶ σὲ πράξεις βίας».


 


Διαψεύδω ὅλα τὰ παραπάνω. Δὲν ἔχω χρόνο γιὰ νὰ ἀναιρῶ τὶς ὕβρεις της. Καταγγέλλω καὶ πάλι στὴν ΕΣΗΕΑ τὸ γεγονός, καὶ τὴν καλῶ καὶ τὴν προσκαλῶ νὰ ἀναιρέσει τὰ ὅσα ἐσκεμμένα συκοφαντικὰ διέδωσε γιὰ τὸ πρόσωπό μου, ἄλλως ἐπιφυλάσσομαι παντὸς νομίμου δικαιώματός μου σὲ βάρος της.





 


Παρακαλῶ, ὅμως, καὶ τὸ ἱστολόγιό σας, ποὺ δημοσίευσε τόσο βαριὲς κατηγορίες ἐναντίον μου ἀνεξέλεγκτα καὶ χωρὶς νὰ διασταυρώσει τὶς πληροφορίες ποὺ περιεῖχε τὸ ἄρθρο της, νὰ δημοσιεύσει τὴν παρακάτω δήλωσή μου, διότι μὲ δυσφημεῖ ἐξωφθάλμως στοὺς μαθητές μου, στοὺς γονεῖς τους, στὴν κοινωνία τοῦ Αἰγίου, στοὺς συναδέλφους μου στὸ χῶρο τῆς ἐκπαίδευσης καὶ τοὺς προϊσταμένους μου.

 


Δηλώνω, λοιπόν, ὅτι οὐδένα καὶ οὐδέποτε προέτρεψα σὲ πράξεις βίας καὶ φανατισμοῦ, καὶ ἀσφαλῶς οὔτε τοὺς μαθητές μου. Ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο κάνω. Ἀρκεῖ μιὰ βόλτα στὸ σχολεῖο ποὺ διδάσκω γιὰ νὰ τὸ ἐξακριβώσετε.

 


Δηλώνω, πὼς ὅλα τὰ ἀποσπάσματα, περὶ προτροπῆς σὲ πράξεις βίας, ποὺ ἀνεντίμως ἀποδίδει σὲ μένα ἡ κ. Πάλλη μὲ τὸ τρίτο ἄρθρο της (συκοφαντώντας με ἐν γνώσει της), δὲν ἀνήκουν σὲ μένα, ἀλλὰ ἀνήκουν στὸν διαχειριστὴ τοῦ ἱστολογίου «Ἀποτείχιση», ὁ ὁποῖος -ὅπως εἶδα ἀπόψε στὸ ἱστολόγιό του- διαψεύδει κι αὐτὸς ἀπὸ μέρους του τὶς ἐναντίον μου συκοφαντίες της. Κανένα κείμενο ἀπὸ ὅσα μοῦ ἀποδίδει δὲν ἔγραψα, οὔτε μὲ ἐκφράζουν. Ἀλλὰ καὶ τὰ δικά μου κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύει ὁ συγκεκριμένος ἱστότοπος, δὲν τὰ στέλνω ἐγὼ στὸ ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση», ἀλλὰ ὁ διαχειριστής του τὰ παίρνει ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο « paterikiparadosi» στὸ ὁποῖο τὰ δημοσιεύω.

 


Οὐδεὶς μέχρι σήμερα ἔχει ἰσχυριστεῖ ὅτι τὸ ἱστολόγιο «Ἀποτείχιση» εἶναι δικό μου ἢ τὸ διαχειρίζομαι ἐγώ, πλὴν τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου. Kαὶ αὐτὴ τὴν ἀνακρίβεια, παρόλο ποὺ διεψεύσθη, τὴν ἀναπαράγει ἡ σύμμαχος τοῦ Καλαβρύτων στὸ Ἐφετεῖο Πατρῶν, κ. Πάλλη Μαρίτα.

 


Πράγματι ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, ἀπέστειλε στὶς 19 Νοεμβρίου 2011 ἐπιστολὴ πρὸς τὴν «Φιλορθόδοξη Ἕνωση “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» (Φ.Ε.Κ.Φ.), στὴν ὁποία γράφει:

«...ὅσα ἀναγράφονται καὶ δημοσιοποιοῦνται σήμερον διὰ τῆς ἱστοσελίδος σας www.apotixis.blogspot.com καὶ ἀναφέρονται εἰς τὸ προσωπόν μου...».


Τοῦ ἀπαντήσαμε ὡς Φ.Ε.Κ.Φ. στὶς 6/3/2012:


 



«Οὐδὲν τούτου ἀναληθέστερον. Ἡ ἀνωτέρω ἱστοσελίδα δὲν εἶναι δική μας καὶ εἴμαστε βέβαιοι πὼς τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά... Ἄρα σκοπίμως (καὶ γιὰ λόγους ποὺ φανταζόμαστε) θέλετε νὰ μᾶς παρουσιάσετε ὡς διαχειριστὲς μιᾶς ἱστοσελίδας, τῆς ὁποίας δὲν ἔχουμε οὔτε τὴν ἰδιοκτησία, οὔτε τὴν διαχείριση, ἁπλῶς ἐκεῖ φιλοξενοῦνται κείμενά μας, ὅπως καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες ἱστοσελίδες. Δηλώνουμε δέ, ὅτι δὲν μᾶς ἐκφράζουν ὅλα ὅσα δημοσιεύονται σ’ αὐτήν, ὅπως καὶ ἐκεῖνα ποὺ δημοσιεύονται σὲ ἄλλες ἱστοσελίδες».

www.blogger.com/blogger.g?blogID=8461218371580949598#editor/target=post;postID=7280145457984290114


 


Εἶναι φανερό, ὅτι τέτοια κακόβουλα δημοσιεύματα, ἀνθρώπων ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὑποβαθμίζουν ὅλο καὶ περισσότερο τὴν κοινωνία μας.

Σημάτης Παναγιώτης

.


ΔYO KAI ΠONHPA 

EΠOIHΣAN APXIEPEIΣ


του Ομολογητου Θεολογου Πρυτανι των 
Ελληνων Θεολογων κ. Nικ.  Σωτηροπούλου



   

  


 Δύο καὶ πονηρὰ κατὰ τὴν Γραφικὴν ἔκφρασιν (Ἱερ. 2:13) ἐποίησαν Ἀρχιερεῖς ὡς πρὸς τὸν φρικτὸν θεατρισμὸν τοῦ Kυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Xριστοῦ, θεατρισμὸν πρωτοφανῆ, καὶ θεατρισμῶν ἁπάντων βδελυρώτερον. 


Ποῖος ποτὲ ἐτόλμησεν ἢ διενοήθη νὰ παρουσιάσῃ τὸν Θεάνθρωπον ὡς ὁμοφυλόφιλον; 
Kαὶ πατριάρχαι τῆς ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας ἐσεβάσθησαν τὴν ἠθικὴν ὑπόστασιν τοῦ Xριστοῦ καὶ ὡμολόγησαν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶνε πρόσωπον κολοσσιαίων ἠθικῶν διαστάσεων, προσώπων ἁπάντων ἁγνότερον. 
Mετὰ δὲ τὸν Xριστὸν οἱ διεστραμμένοι τύποι παρουσίασαν ὡς ὁμοφυλοφίλους καὶ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους.



   Tὸ πρῶτον πονηρὸν ἢ κακὸν Ἀρχιερέων εἶνε τοῦτο, ὅτι τὸ πνεῦμα αὐτῶν δὲν ἀνεστατώθη, δὲν ἐξωργίσθη, δὲν ἐξηγέρθη ὡς κύματα Ἀτλαντικοῦ ὠκεανοῦ, καὶ δὲν ἐξήγειρε τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ κατὰ τοῦ βλασφημοτάτου θεατρικοῦ ἔργου, ὥστε νὰ κατακλύσῃ τὸν χῶρον τοῦ θεάτρου καὶ νὰ ὑψώσῃ φωνὴν διαμαρτυρίας μέχρι τῶν ἄστρων τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ' αὐτοὶ οἱ ἐγκολπιοφόροι ἄφησαν νὰ διακωμῳδῆται ὡς σοδομίτης ὁ Kύριός των, ὁ ὁποῖος ἔρριψε πῦρ ἐξ οὐρανοῦ καὶ κατέκαυσε τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. 
Ὢ τῆς ἀθλιότητος ἀνθρώπων τῶν ἐσχάτων τούτων χρόνων! 



Oὔτε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἠξίωσεν ἐπιτακτικῶς ἀπὸ τὸ Kράτος ν' ἀπαγορεύσῃ τὸ αἰσχρότατον καὶ κατάπτυστον θεατρικὸν ἔργον. 
Ποῖος ὁ ρόλος τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας; 
Kαὶ πῶς τὸ Kράτος κατὰ τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα προστατεύει τὸ θρήσκευμα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ; 
Kαὶ τί σημαίνει ἡ σχέσις συναλληλίας μεταξὺ Kράτους καὶ Ἐκκλησίας;…


 
   Tὸ δεύτερον πονηρὸν ἢ κακὸν Ἀρχιερέων εἶνε τοῦτο, ὅτι μὲ πολλὴν ἐμπάθειαν ἐστράφησαν κατὰ τῶν ὀλίγων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι μετέβησαν εἰς τὸν χῶρον τοῦ θεάτρου καὶ διεμαρτυρήθησαν κατὰ τοῦ ἀντιχρίστου ἔργου. Παρουσίασαν τοὺς πιστοὺς ὡς παρεκκλησιαστικούς, φανατικούς, ψευδοήρωας, ψευδοομολογητὰς κ.ἄ. 



Ἐπίσης κατέκριναν τὸ μόνον πολιτικὸν κόμμα, τὸ ὁποῖον ἀντέδρασεν εἰς τὸ βδελυρώτατον θεατρικὸν ἔργον, τὴν Xρυσῆν Aὐγήν. 
Kακόν, ὅτι ὀπαδοὶ τοῦ ἐν λόγῳ πολιτικοῦ κόμματος διεμαρτυρήθησαν κατὰ τοῦ ἐπαισχύντου ἔργου! 
Kακὸν καὶ ὅτι βουλευταὶ αὐτοῦ τοῦ κόμματος ὑπέβαλον μήνυσιν κατ' αὐτοῦ τοῦ ἔργου! 
Mέγιστον κακόν! 



Ὀλίγον ἀπασχολεῖ τοὺς ἐν λόγῳ Ἀρχιερεῖς, καθὼς καὶ δημοσιογράφους καὶ ἄλλους, ἡ καθύβρισις τοῦ Xριστοῦ, καὶ πολύ, πάρα πολύ, ἀπασχολεῖ αὐτοὺς ἡ Xρυσῆ Aὐγή! 
Kατακρίνουν οἱ… ἀντιπρόσωποι τοῦ Xριστοῦ ἓν πολιτικὸν κόμμα, ἀλλὰ διατί δὲν κατακρίνουν καὶ τὰ ἄλλα πολιτικὰ κόμματα, καὶ δὴ τὰ κόμματα τῆς ἀριστερᾶς, βουλευταὶ τῶν ὁποίων ὑποστηρίζουν τὴν βλασφημίαν κατὰ τοῦ Xριστοῦ καὶ τῶν Θείων γενικῶς ὡς ἐλευθερίαν ἐκφράσεως τοῦ λόγου, δημοκρατίαν, τέχνην καὶ πολιτισμόν;…
   


 Ἐπίσης διατί Ἀρχιερεὺς ἐπαρασημοφόρησε τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας καὶ τὸν Πρωθυπουργόν, ἐνῷ αὐτοὶ ὡς ἄρχοντες ἠδύναντο ν' ἀπαγορεύσουν τὸ βλασφημότατον θεατρικὸν ἔργον, καὶ ὅμως ἐπέτρεψαν αὐτό; 
Kαλῶς εἶπεν ὁ Nτοστογιέφσκι, ὅτι χωρὶς Θεὸν ὅλα ἐπιτρέπονται. 




Kύριε Σαμαρᾶ, ἤλπισαν εἰς σὲ πολλοί, ἀλλ’ ἀπηλπίσθησαν. 
Eἶπες, ὅτι διὰ τὰ οἰκονομικὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα λαμβάνεις, ἀπηυθύνθης καὶ εἰς τὸν Θεόν. 
Ἀλλὰ ποῖον Θεόν; 
Ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἐπέτρεψες διεστραμμένοι καὶ ἀνώμαλοι τύποι νὰ θεατρίζουν καὶ νὰ ἐξευτελίζουν ὡς ὁμοφυλόφιλον, ὡς σοδομίτην; 
Διότι ἐπέτρεψες τὸ πρωτοφανὲς εἰς χυδαιότητα καὶ βλασφημίαν ἔργον κατὰ τοῦ Xριστοῦ, δὲν πρόκειται νὰ ἔχῃς τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὴν ἀποδοκιμασίαν τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
   


 Διὰ νὰ μὴ πίπτωμεν ἀπὸ τὰ σύννεφα, ἡ θεόπνευστος Γραφὴ προειδοποίησεν ἡμᾶς, «ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν» (Ἰούδ. 18). 
Oἱ «ἐμπαῖκται» τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τῆς Πίστεως, ἀλλὰ καὶ τῶν πιστῶν ἀνθρώπων, ἐπληθύνθησαν καὶ ὑπερεπληθύνθησαν εἰς τοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς. 



Ὑπάρχουν δὲ «ἐμπαῖκται» καὶ μεταξὺ τῶν Ἱεραρχῶν. Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν καὶ εὐσεβεῖς καὶ ἀγωνισταὶ Ἱεράρχαι, οἱ ὁποῖοι «οὐ δύνανται βαστάσαι κακούς» (Ἀποκ. 2:2), δὲν ὑποφέρουν τοὺς ἀσεβεῖς, τοὺς ἐμπαίκτας τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Xριστοῦ, καὶ τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τῆς ἁγιωτάτης ἡμῶν Πίστεως. 
Kαὶ διαμαρτύρονται οἱ καλοὶ αὐτοὶ Ἱεράρχαι, καὶ ἐλέγχουν τοὺς ἀντιχρίστους, χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν τίποτε, παρὰ μόνον τὸν Θεὸν καὶ τὴν συνείδησίν των. 
Ὁ Θεὸς νὰ ἐπενδύῃ αὐτοὺς μὲ τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν, διὰ νὰ μάχωνται ἀνενδότως καὶ νὰ ταπεινώνουν τὴν ἐπηρμένην ὀφρῦν τῶν προκλητικῶν τεράτων καὶ κεράτων τῆς Ἀποκαλύψεως.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ!







του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβ. 


π. Βασίλειου Βολουδακη




Oἱ δειλοί τοῦ ἀπατεῶνος αἰῶνος μας ἔκαναν καί πάλι τήν ἐμφάνισή τους παριστάνοντας τούς γενναίους καί τούς προοδευτικούς. Ἀφοῦ δέν ἔχουν τά “κότσια” νά χλευάσουν τόν Μωάμεθ καί τόν Ἀλάχ του, γιατί φοβοῦνται καί τρέμουν τά γιαταγάνια τῶν Μωαμεθανῶν πού... ἐνεδρεύουν γιά τούς “ἀπίστους” καί ὑβριστές, θεώρησαν ἰδανική ἐνασχόληση γιά νά τονώσουν τή μειωμένη αὐτοεκτίμησή τους, νά ξεσπάσουν ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ μας. 


Τόν σατίρισαν, Τόν ἔκαμαν θέατρο καί θεατρική παράσταση. Τόν κατέβασαν στό ἐπίπεδό τους, Τόν φαντασιώθηκαν ὅμοιό τους στήν πιό ταπεινωτική στάθμη γιά τόν ἄνθρωπο, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί τότε ἡ κουρελιασμένη αὐτοεκτίμησή τους τούς ἔδωσε τήν ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς! Ἀλήθεια! Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ παντός ἀφοῦ ἀκόμη καί οἱ ἀποστατήσαντες ἀπ’ Αὐτοῦ –δαίμονες καί ἄνθρωποι– δέν μποροῦν νά παύσουν νά ἀσχολοῦνται μέ Ἐκεῖνον, ἀλλά συνεχῶς περιστρέφονται γύρω Του, ὅπως ὁ δολοφόνος στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματός του! 



Πολλοί ἦσαν αὐτοί πού ἀντέδρασαν ἀπό ἱερή ἀγανάκτηση –κληρικοί καί λαϊκοί– στή θεατρική παράσταση πού παρουσιάζεται αὐτές τίς μέρες μέ τόν τίτλο «Corpus Christi», καί εἶναι ἐπαινετή ἡ ἀγανάκτησή τους κατά τῆς ἀδικίας, ἀφοῦ ἀγαποῦν τόν Χριστό καί ἡ πνευματική φιλία τους μέ Ἐκεῖνον τούς ὤθησε νά ἀντιδράσουν ἔντονα πρός ἐκείνους πού ἔχουν ἰσοπεδώσει τά πάντα καί ἐπιχειροῦν νά διατρανώσουν τήν βλασφημία καί τήν αἰσχρότητα ὡς δεσπόζουσα παρου­σία στήν πάλαι ποτέ εὐσεβῆ Πατρίδα μας. Παρά τίς καλές, ὅμως, προθέσεις τῶν ἀγαπώντων τόν Χριστό, ἡ πρόσφατη ἀντίδρασή μας πρός τούς ὑβριστάς εἶχε, δυστυχῶς, θετικά γι’ αὐτούς ἀποτελέσματα καί πρέπει νά προβληματισθοῦμε σοβαρά γιά τήν τακτική πού πρέπει νά ἀκολουθήσουμε στό μέλλον. 



Δέν εἶναι πρέπον νά προσφέρουμε διαφημιστικά ὠφέλη σ’ ἐκείνους πού μισοῦν τόν Χριστό καί, πολύ περισσότερο, νά τούς δίνουμε τή χαρά ὅτι ἔχουν τή δύναμη καί τόν τρόπο νά θίξουν, ἔστω καί κατ’ ἐλάχιστον, τόν Χριστό μας, ἀφοῦ, ὅποιος μιλάει γιά τόν Χριστό ἐκλαμβάνοντάς τον ὡς ἁπλόν ἄνθρωπον καί ὄχι ὡς Σαρκωθέντα Θεόν, δέν ἀναφέρεται στόν Χριστό τῆς Ἐκκλησίας μας ἀλλά σέ κάποιον Ἰησοῦν, κοινόν ἄνθρωπο, ἕναν ἀπό τούς τόσους πού ὑπῆρξαν ἀλλά καί πού ὑπάρχουν ἀκόμη καί σήμερα, καταγόμενοι ἀπό τό Ἰσραήλ. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ἀνθρώπους μποροῦμε νά τούς χαρακτη­ρίσουμε ὑβριστές, ἀλλά ὄχι βλάσφημους, γιατί δέν πιστεύουν στή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, ἀσχέτως ἄν στό πρόσωπο τοῦ κοινοῦ κατ’ αὐτούς καί θνητοῦ ἀνθρώπου Ἰησοῦ συνδέουν γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας. 



Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γιατί ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός μᾶς εἶπε «πᾶς ὅς ἐρεῖ λόγον εἰς τόν Υἱόν τοῦ Ἀνθρώπου, ἀφε­θή­σεται αὐτῷ· τῷ δέ εἰς τό Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι, οὐκ ἀφεθήσεται» (Λουκ. ιβ,10). Οἱ ὑβριστές μέ τήν πρακτική τους τό μόνο πού κατορθώνουν εἶναι νά ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὁ Ἀληθινός Χριστός, ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας, παραμένει τό μεγαλύτερο ἐμπόδιο στήν προσπάθειά τους νά ἐξαπλώσουν τήν κυριαρχία τοῦ ψεύδους. 



Συνάμα, ὅμως, ἄθελά τους μᾶς ἀποκαλύπτουν καί τούς πραγματικούς καί κατά κυριολεξία βλασφήμους, αὐτούς πού τούς ἐνέπνευσαν νά γίνουν ὑβριστές τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς δείχνουν ἐκείνους, πού, ἐνῶ ἰσχυρίζονται ὅτι πιστεύουν πώς ὁ Χριστός εἶναι Θεός, Τόν παραχαράσσουν καί διαστρέφουν τήν διδασκαλία Του. 




Ὅπως κάποτε ὁ Ἄρειος, ἔτσι καί οἱ σημερινοί διάδοχοί του στήν ἀσέβεια, Παπικοί καί Προτεστάντες, εἶναι οἱ βλάσφημοι διδάσκαλοι καί ἐμπνευσταί τῶν ὑβριστῶν, ἀφοῦ, οἱ μέν Παπικοί (χαρίζοντας τό ἀλάθητο τῆς Ἐκκλησίας σέ ἕναν ἄνθρωπο–κτῖσμα, τόν Πάπα) συνεχίζουν νά ἀποκαλοῦν τήν Θεία Χάρη κτῖσμα, οἱ δέ Προτεστάντες θεωροῦν ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία κτῖσμα καί, συνεπῶς, τόν Χριστό, μέ τό νά «ἐπεκτείνουν τόν Παπικό θεσμό μέχρι τῆς τελευταίας Προ­­τε­σταντικῆς καλύβης» ἀνακηρύσσοντας ἀλάθητον κάθε Προτε­στάντη καί κατά συνέπεια ἀνήθικον, ἀφοῦ τό ἦθος τοῦ Χριστοῦ δέν τό διδάσκονται πλέον ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ἀλλά ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, τό πνεῦμα τοῦ κόσμου καί τῶν ἐν κόσμῳ, ἀπό «τό φρόνημα τῆς σαρκός, τήν ἐπιθυμίαν τῶν ὀφθαλμῶν, τήν ἀλαζονείαν τοῦ βίου». Ἔτσι, ἔφθασαν οἱ βλάσφημοι Προτεστάντες στήν ἀντίθεο βλασφη­μία νά διαψεύδουν τόν Χριστό στήν πράξη μέ τό νά κηρύσσουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὄχι μόνο δέν κολάζεται αἰώνια, ἀλλά καί εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό ὡς προϋπόθεση ἀκόμη καί τῆς Ἱερωσύνης καί τῆς Ἀρχι­ερωσύνης! 



Ἐάν θέλουμε, λοιπόν, νά εἴμαστε τίμιοι μέ τούς ἀνθρώπους καί συνεπεῖς μέ τήν Ἀλήθεια πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι οἱ ἠθικοί αὐτουργοί τῆς συγγραφῆς τοῦ σεναρίου τοῦ θεατρικοῦ «Corpus Christi» εἶναι ἡ ἀνήθικη Προτεσταντική θεολογία καί Ἱεραρχία, ἀλλά καί ἡ διπλά ἀνήθικη Παπική Ἱεραρχία πού, ἐνῶ φανερά δέν ἐκφράζεται ὑπέρ τῆς ἀνηθικότητος ἀλλά, ἀντίθετα, παρουσιάζεται καί ...παρθενεύουσα(!) μέ τήν ἐπιβολή ὑποχρεωτικῆς ἀγαμίας στόν Κλῆρο της, στήν πράξη, ὄχι μόνο σκεπάζει κάθε ἀνηθικότητα τῶν κληρικῶν της ἀλλά καί κατοχυρώνει θεολογικά κάθε ἠθική παρεκτροπή τους, ὁπλίζοντάς τους μέ τήν Ἰησουΐτικη διακαιολογία ὅτι μέ τή χειροτονία τους «ὁρκίσθηκαν νά τηρήσουν ἀγαμία καί ὄχι παρθε­νία»! 
Ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τόν Χριστό τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν, πού εἶναι κατ’ ἀκρίβειαν οἱ σεναριογράφοι τοῦ Χριστοῦ τῶν θεατρίνων. 



Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί κάθε εὐλαβοῦς ψυχῆς, εἶναι ὁ Σαρκωθείς Θεός. Ὁ Θεός Λόγος, τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού ἔγινε καί Τέλειος Ἄνθρωπος, ὅπως ὁ Πρωτόπλαστος Ἀδάμ, χωρίς σπέρμα ἀνθρώπινο καί χωρίς νά ἀναπτυχθῆ στήν Παρθενική Μήτρα τῆς Θεοτόκου ὡς ἔμβρυο πού σταδιακά διαμορφώνεται σέ σχῆμα ἀνθρώπου, ἀλλά ἐξ ἄκρας συλλήψεώς Του ἐκ Πνεύματος Ἁγίου ἦταν σχηματισμένος ἄνθρωπος. 



Δέν συνελήφθη ὁ Χριστός μέ ἀνθρώπινο σπέρμα –γιατί θά ἦταν καί Αὐτός φορέας τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος– ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἦταν ἀφύσικος ἄνθρωπος, ἀφοῦ καί ὁ Ἀδάμ δέν ἦλθε στήν ὕπαρξη «σπερματικῶς», ἀλλά «δημιουργικῶς». Τό σπέρμα δέν εἶναι συστατικό τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀλλά ἀποτέλεσμα τῆς πτώ­σεως καί τῆς παρακοῆς, γι’ αὐτό ὁ Ἀδάμ πρό τῆς πτώσεως δέν εἶχε σπέρμα. Μετά τήν πτώση ἔλαβε ὁ Ἀδάμ τό σπέρμα ὡς συνακόλουθο τῶν «δερμα­τίνων χιτώνων».


 Ὁ Χριστός, λοιπόν, ὡς «Νέος Ἀδάμ», οὔτε ἐγεν­νήθη μέ σπέρμα, οὔτε παντελῶς εἶχε σπέρμα, οὔτε ἐνήργησε συναφῆ σαρκική διαδι­κασία, πλήν τῶν «ἀδιαβλήτων παθῶν», τῆς πείνας, τῆς δίψας, τῆς κο­πώσεως, τῆς αἱματώσεως, τοῦ θανάτου.



 Ἄν ὁ Χριστός εἶχε σπέρμα, ἐκτός τοῦ ὅτι θά ἦταν φορεύς τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, θά ἐδίδετο ἡ δυνατότητα στόν διάβολο νά τοῦ κινήση τήν σαρκική δια­- δι­κασία τῆς ἀκουσίου καί ἐν ὑπνώσει ρεύσεως, ὅπως τήν κινεῖ καί σέ προχωρημένους στήν ἀρετή ἀνθρώπους χωρίς τήν δική τους θέλη­ση. 


Τό ὅτι δέν ἐνήργησε ὁ Χριστός καμμιά γενετική λειτουργία εἶναι ὁ λόγος πού δέν συμπεριλαμβάνεται ἡ δια­δικασία αὐτή στά «ἀδιάβλητα πάθη», καί γι’ αὐτό οἱ προγαμιαῖες σχέσεις δέν εἶναι ἀκίνδυνες γιά τήν ψυχοσωματική ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἀπαι­τεῖται γιά τίς σαρκικές σχέσεις ἕνα ἱερό Μυστήριο, τό Μυστήριο τοῦ Γάμου, τό ὁποῖο διά τῆς Θείας Χάριτος ἐμποδίζει νά βλαφθῆ τό ζεῦγος ἀπό τήν συνουσία. * * * 


Εἶναι καταφανές ὅτι ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπέχει ἀπό τόν Χριστό τῶν βλασφήμων αἱρετικῶν, Παπικῶν καί Προτεσταντῶν –δηλαδή ἀπό τόν Χριστό τῶν θεατρικῶν ἔργων πού ἐξεγείρουν τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν– «ὅσον ἀπέ­χουσιν Ἀνατολαί ἀπό Δυσμῶν»! 


Ἀπέχει, ὅσο ἀπέχει ὁ Θεός ἀπό τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο. Συνεπῶς, ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας μας δέν κινδυνεύει ἀπό κανένα ἐπίγειο ἤ ἐπουράνιο ὄν, οὔτε ἀπό ὁποιαδήποτε παραχάραξη τοῦ Προσώπου Του. «Οἰκεῖ Φῶς ἀπρόσιτον». 



Δέν μπορεῖ οὔτε νά Τόν προσεγγίση κανείς, παρά μόνον ἐκεῖνος πού θά ἀγαπηθῆ ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα μας καί θά δεχθῆ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπό τήν παραχάραξη τοῦ Χριστοῦ κινδυνεύουμε μόνο ἐμεῖς οἱ ἄν­θρωποι, πιστοί καί ἄπιστοι, ἰδίως, ὅμως, ὅσοι μέ τήν θέλησή μας ἐπι­θυμοῦμε νά ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία. Πρέπει νά προσέξουμε πολύ, γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Μόνος Σαρκωθείς Ἀληθινός Θεός, καί στό Πρόσωπό Του εἶναι κρυμμένη ἡ ὑπόσταση τοῦ καθενός μας. 



Χωρίς Αὐτόν εἴμαστε ἀπρόσωποι, ὅπως ὁ ὄχλος καί ὁ ἀνθρώπινος συρφετός. Ἐπειδή ὅμως αὐτό δέν εἴμαστε ὅλοι εἰς θέσιν νά τό ἀντιληφθοῦμε καί νά τό ἀξιολογήσουμε, ἄς κρατήσουμε γερά στήν μνήμη καί στήν καρδιά μας τήν προειδοποίηση τοῦ Θεοῦ διά τοῦ στόματος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου: «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»! 



 π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης Πρωτοπρεσβύτερος «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 123, Νοέμβριος 2012 http://www.agnikolaos.gr/2010-11-09-12-10-29/237-oihsous-ton-airetikon

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου