Σάββατο 7 Ιουλίου 2012


Δεσμεύσεις 
 
 
χωρίς ἀντίκρυσμα 
 
 
 


 
     

Μὲ τὸ παρὸν σχόλιο τῆς περιοδικῆς μας ἔκδοσης θὰ ἑστιάσουμε τὶς ἀναφορές μας σὲ γενόμενες κατὰ τὸ παρελθὸν ἐπίσημες τοποθετήσεις (βλ. δεσμεύσεις) τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου, μὲ τὶς ὁποῖες θίγονται δυὸ καίρια καὶ ἐξόχως σοβαρὰ θέματα λειτουργίας τοῦ διοικητικοῦ σχηματισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας.
    


 Με τὸ πρῶτο ὁ Μακαριώτατος, πρὸ τῆς ἐκλογῆς του σὲ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, ὄντας ἀκόμη Μητροπολίτης Θηβῶν καὶ Λεβαδείας, ἀναφέρεται στὸ θεσμὸ λειτουργίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης, τὴν ὁποία χαρακτηρίζει ὡς «ὑπνώττουσαν» καὶ «διατεταγμένην»! Βαρεῖς οἱ χαρακτηρισμοί, ὅταν αὐτοὶ προέρχονται ἀπὸ ὑπεύθυνο καὶ κορυφαῖο στέλεχος τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἀνακοινώνονται μάλιστα σὲ ἐπίσημη συνεδρία τοῦ ἀνώτατου διοικητικοῦ ὀργάνου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
     


Και μὲ τὸ δεύτερο, ὁ Μακαριώτατος θίγει τὸ σύστημα τῆς ἐκλογῆς Ἀρχιερέων, καταφερόμενος κατὰ τοῦ τρόπου τῆς μέχρι τώρα λειτουργίας του καὶ τοποθετεῖται γιὰ ἄμεση ἐπανεξέταση καὶ ἀναθεώρησή του.
     


Και ἰδού. Μετ᾿ οὐ πολὺ, συμπληρώνονται πέντε ἔτη ἀπὸ τὸ χρόνο τῆς ἀνάρρησης στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἀθηνῶν τοῦ Μακ. Ἱερωνύμου. Καὶ στὰ παραπάνω δυὸ θέματα, θὰ ἔλεγε κανεὶς θέματα ἄμεσης προτεραιότητας, ἐπικρατεῖ ἄκρα σιωπὴ καὶ ἀπόλυτη ἀπραξία.
     


Και γιὰ μὲν τὸ πρῶτο θέμα ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη ἐξακολουθεῖ νὰ «ὑπνώττη» καὶ μάλιστα ὕπνο βαθὺ καὶ ἀδιατάρακτο! ΄Ὀχι μόνο δὲν εἴδαμε καμμιὰ πρωτοβουλία γιὰ νομοθετικὴ ἀναθεώρηση τῆς κείμενης ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας ἐπάνω στὸ ἐπίμαχο αὐτὸ θέμα, ἀλλὰ οὔτε καὶ διαπιστώσαμε, ἔστω κάποια ἐκδήλωση ἢ ἔνδειξη διάθεσης πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση. Τὰ πάντα παραμένουν ὡς εἶχαν καὶ ὡς ἔχουν. Λέτε καὶ ὅλα τελείωσαν μὲ τὴν ἐκλογὴ τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου.
    


 Ἀλλά, ἔστω, μέσα στό, καλῶς ἢ κακῶς, ὑφιστάμενο καὶ σήμερα, ἐκκλησιαστικὸ νομικὸ αὐτὸ πλαίσιο, δὲν παρατηρήσαμε κάποια προσπάθεια κάθαρσης, ἀναφορικὰ μὲ ὅσα φοβερὰ καὶ τραγικὰ κατὰ τὸ πρόσφατο παρελθὸν ζήσαμε, ἀκούσαμε καὶ εἴδαμε ἀπὸ τὶς στῆλες τοῦ καθημερινοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ τύπου καὶ τοὺς δέκτες τῶν τηλεοράσεων.
     


Δεν εἴδαμε καμμιὰ ἐνέργεια στὶς ἐπίσημες δηλώσεις τοῦ προηγούμενου Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, οἱ ὁποῖες ἔγιναν πάνω στὸ τσουνάμι τῶν ἀποκαλύψεων καὶ μάλιστα ἐνώπιον τοῦ Σώματος τῆς Ἱεραρχίας γιὰ «φιλήδονους» καὶ «φιλοχρήματους» κληρικοὺς καὶ γιὰ «ἀνθοκήπια ἀθλιοτήτων»! Πράγματι, σοβαρότατες διαπιστώσεις. Καὶ τὸ πλήρωμα μένει ἀκόμη μὲ ἀναπάντητο τὸ ἐρώτημα: Τί ἐπιτέλους συμβαίνει στὸν ἱερὸ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο;
     


Η κάθαρση, ὅπως ἐπιγραμματικὰ τὸ διατύπωσε ἐπισήμως καὶ ἀπὸ τηλεοράσεως κορυφαῖος δικαστικὸς λειτουργός, ὁ τότε Εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ συντοπίτης τοῦ Μακαριωτάτου, ἀείμνηστος Εὐάγγελος Κρουσταλλάκης, «ἦταν ἕνα ἁπλὸ πυροτέχνημα»!! Ἡ δήλωση αὐτὴ τοῦ κορυφαίου καὶ εὐσεβοῦς δικαστικοῦ λειτουργοῦ θὰ πρέπει ἀσφαλῶς νά μᾶς προβληματίζει καὶ σήμερα. Καὶ πρέπει νὰ ποῦμε τοῦτο. Ἕνας μόνο Ἀρχιερέας ἀπομακρύνθηκε. Καὶ αὐτός, ὄχι ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἀλλὰ μετὰ τὴν ἀμετάκλητη καταδίκη τοῦ Ἀρείου Πάγου σὲ κάθειρξη γιὰ κακούργημα. Καταδίκη, ἡ ὁποία ἐπέβαλλε ἀπὸ τὸ νόμο «ἄνευ ἑτέρας τινός διαδικασίας», κατὰ δέσμια διοικητικὴ ἐνέργεια, τὴν ἄμεση καθαίρεσή του.
     


Δέν προβληματίζει τὴ διοικοῦσα Ἐκκλησία, ὅταν ἡ, κατὰ τὸν Μακαριώτατο, «ὑπνώττουσα καὶ διατεταγμένη» ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἐκδίδοντας παραπεμπτήρια γιὰ ἀνακρίσεις, μὲ ἀφορμὴ καταγγελίες σὲ βάρος Ἀρχιερέων, προσέθετε καὶ τούτη τὴν παράδοξη φράση: «ἵνα μὴ μείνη ἴχνος ὑποψίας εἰς βάρος τοῦ Μητροπολίτου..., διατάσσομεν ἀνακρίσεις», κατὰ παγκόσμια δικονομικὴ πρωτοτυπία!
     


Αὐτά καὶ ἄλλα πολλά, ποὺ ἔχουν ἔλθει στὴ δημοσιότητα καὶ ὡς ἀναγνώσματα τοῦ καθημερινοῦ τύπου, δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποτελέσουν ἀντικείμενο ἔρευνας ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ὥστε καὶ τὸ πλήρωμα νὰ γνωρίζει ὑπεύθυνα, ποιὸ ἀπ᾿ ὅλα εἶναι τὸ ἀληθὲς καὶ τί ἀποτελεῖ συκοφαντία;
     


Καὶ στὸ ἄλλο ἀπὸ τὰ παραπάνω δυὸ θέματα, ποὺ καλύπτουν οἱ παλαιότερες δεσμεύσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, καὶ ἐδῶ, μὲ πολλὴ ἀπογοήτευση, τονίζουμε τοῦτο. Οὐδεμία πρόοδος σημειώθηκε, οὐδεμία ἐξέλιξη παρατηρήθηκε καὶ οὐδὲν ἀποτέλεσμα καταγράφηκε. Οἱ ἐκλογὲς τῶν ἐπισκόπων κινοῦνται στὰ αὐτά, στὰ ἴδια νομοθετικὰ καὶ πραγματικὰ πλαίσια. Μὲ τὶς ἴδιες διεργασίες. Μὲ τὶς ἴδιες ρυθμίσεις. Μὲ τὶς ἴδιες διαδικασίες καί... προδικασίες, ὅπως καὶ κατὰ τὸ παρελθόν. Καὶ ἐπισημαίνουμε ἰδιαίτερα καὶ τοῦτο. Ἡ ἐφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», σὲ δημοσίευμά της, στὶς 11.10.2006, μεταφέρει δηλώσεις τοῦ Μακαριωτάτου ἐπάνω ἀκριβῶς στὸ θέμα τῆς ἐκλογῆς Ἀρχιερέων, στὶς ὁποῖες τονίζεται χαρακτηριστικά: «Ἀλλοιώνεται τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας... Ὅταν ἀλλοιώνεται τὸ πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ σιωπὴ δὲν συγχωρεῖται... Εἶναι τραγικὸ νὰ διαπιστώνει κανεὶς Ἱεράρχες νὰ ξεπουλᾶνε τὴν ἐλευθερία τους γιὰ ἕνα κομμάτι... ψωμί»!
 



ΕΠΙΜΕΤΡΟ.
     Στὸ κοινὸ-κοσμικὸ δίκαιο τίθεται γενικὸς κανόνας γιὰ τὸ χρόνο παραγραφῆς τῶν ἀξιώσεων. Καὶ ὁ χρόνος αὐτὸς εἶναι ἡ πενταετία, ἐκτὸς τῶν εἰδικὰ ὁριζόμενων ἐξαιρέσεων. Ἐλπίζουμε καὶ εὐχόμαστε, μέσα στὸ μικρὸ διάστημα ποὺ ἀπομένει γιὰ τὴ συμπλήρωση τοῦ παραπάνω χρόνου τῆς πενταετίας ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, οἱ προαναφερόμενες σοβαρὲς τοποθετήσεις καὶ οὐσιαστικὲς δεσμεύσεις του νὰ μὴν προλάβουν νὰ ὑποπέσουν σὲ παραγραφή. 


Ὁ Σχολιαστὴς
Μακκαβαῖος     

EΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΙ

Τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα

καί ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου 
 
 
 
του κ. Ε. οικονομάκου






   Πρόσφατα διάβασα ἕνα ἄρθρο σεβαστοῦ κληρικοῦ, πού ἔχω κάθε λόγο νά ἐκτιμῶ. Σέ κάποια σημεῖα ὁ καλός συγγραφέας γράφει τά ἑξῆς, (ἄσχετα, νομίζω, μέ τό κύριο θέμα του): «Ἡ ἀπειλή τοῦ ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος, τό ὁποῖο περιορίζει τήν θεόσδοτη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἀποτελεῖ ἀφορμή βαθυτάτης ἀνησυχίας γιά πολλούς ἀδελφούς». 
Καί παρακάτω, ἐξειδικεύοντας, ἐπιτείνει τήν ἀνησυχία: 
«Δέν θέλουμε νά γίνουμε ἀριθμοί-νούμερα, νά παραδώσουμε τό πρόσωπό μας στόν ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό». Οἱ ἀπόψεις αὐτές, προερχόμενες μάλιστα ἀπό ἀξιοσέβαστα πρόσωπα, γεννοῦν μέσα μου πολλά ἐρωτηματικά…
     

Φακέλωμα σημαίνει συλλογή ἀπό ὑπηρεσίες ἀσφαλείας τοῦ κράτους καί ταξινόμηση σέ ἀρχεῖα πληροφοριῶν σέ σχέση μέ τούς πολίτες. Ἀποσκοπεῖ δέ στήν προστασία τῆς πολιτείας ἀπό στοιχεῖα ἀνατρεπτικά. Ἔχει ὅμως καταστεῖ ἀπεχθής στήν κοινή γνώμη, διότι διεφθαρμένα αὐταρχικά καθεστῶτα, γιά νά διώξουν διαφωνοῦντες, ἐκμεταλλεύονται ἀρχεῖα γεμάτα συκοφαντίες καί χαλκευμένα ψεύδη ἀχρείων καταδοτῶν. Σέ εὐνομούμενες πολιτεῖες, χρέος τῶν ἀρχῶν εἶναι ἡ προστασία τῶν πολιτῶν ἀπό τέτοιου εἴδους δόλιες ἐνέργειες. Καί οἱ πολίτες ἔχουν κάθε λόγο νά διεκδικοῦν στό πολιτικό ἐπίπεδο τήν προστασία τους. Σέ κάθε περίπτωση πάντως, τό φακέλωμα οὐδόλως λυμαίνεται τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου. 



Κάθε πολίτης ἔχει μπροστά του μιά γκάμα ἐπιλογῶν: νά εἶναι εὐχαριστημένος μέ τό καθεστώς καί νά τό στηρίζει· νά διαφωνεῖ στό βάθος, ἀλλά νά σωπαίνει ἀπό φόβο· νά διαφωνεῖ καί νά ἀσκεῖ δημόσια κριτική· νά μπαίνει στήν παρανομία πολεμώντας το. Ὅποια ἐπιλογή πάντως καί ἄν κάνει, θά ἔχει τίς ἐπιπτώσεις της, γιατί ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου συνοδεύεται ἄρρηκτα ἀπό προσωπική εὐθύνη. Γιά κάθε ἐπιλογή ὑπάρχουν ἀπορρέουσες εὐθύνες καί ἀντίστοιχα ρίσκα: πνευματικά, ἠθικά, ὑλικά, πολιτικά, ποινικά, κτλ. Δέν μπορεῖς νά διεκδικεῖς ὡς δικαίωμα τήν ἐλευθερία σου καί ταυτόχρονα νά θέτεις ὡς ὅρο τήν ἀσφάλεια τοῦ ἀπυρόβλητου. Ἡ διεκδίκηση τοῦ ἀπυρόβλητου διακυβεύει τήν ἴδια τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου· τήν ὑποδουλώνει στήν ὑποκρισία.
 


     Ἀνάλογα πράγματα ἰσχύουν καί στό θρησκευτικό πεδίο. Μέ ποιό τρόπο προδιαγράφει τήν πνευματική μου πορεία, τίς σχέσεις μου μέ τό Θεό καί τούς ἀδελφούς μου, τό ὅτι κάποιοι ἀρχειοθετοῦν ἠλεκτρονικά πληροφορίες, βάσιμες ἤ ἀβάσιμες, σχετικά μέ τήν οἰκογένειά μου, τήν ἐπαγγελματική καί οἰκονομική μου κατάσταση καί συμπεριφορά, τή ζωή καί τίς πεποιθήσεις μου; Ἄν δέν ἀποποιηθῶ ἐγώ τήν θεόσδοτη ἐλευθερία μου στίς ἐπιλογές μου γιά τή ζωή, ἀποδεχόμενος καί τήν εὐθύνη τῶν ὅποιων συνεπειῶν, κανένα φακέλωμα, πού κάνουν ἄλλοι γιά μένα, δέν μπορεῖ νά μοῦ τήν πάρει. Καί πῶς μέ καταργεῖ ὡς πρόσωπο, μέ κάνει «ἀριθμό-νούμερο» καί μέ ὑποδουλώνει στόν «ἠλεκτρονικό(;) ὁλοκληρωτισμό», καί μάλιστα οἰκειοθελῶς(!), ὅπως λέει ὁ καλός παππούλης, ἄν κάποιοι δώσουν ἕναν ἠλεκτρονικό ἀριθμό ἀρχειοθέτησης στήν ὁμάδα πληροφοριῶν γιά τό πρόσωπό μου;
 


     Ἡ ἀπόκρυψη “προσωπικῶν δεδομένων” δέν μπορεῖ νά εἶναι ὅρος γνησιότητας γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἄν ἦταν, δέ θά τιμούσαμε τούς Ἀποστόλους, τούς Μάρτυρες, τούς Πατέρες, οἱ ὁποῖοι «θέατρον ἐγενήθησαν τῷ κόσμῳ καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις» (Α΄ Κορ. δ΄ 9). Ὁ Χριστιανός καλεῖται νά ζεῖ ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη», ὁρατός πανταχόθεν, χωρίς ἀπόκρυφες πτυχές. Δέν ἔχει νά κρύψει τίποτα. Οὔτε τίς ἁμαρτίες του. Γιά τό Χριστιανό, ἐνάρετη ζωή δέν σημαίνει ζωή χωρίς ἁμαρτίες. Αὐτό εἶναι οὐτοπία· «οὐδείς ἀναμάρτητος». Σημαίνει ζωή διάφανη, γνήσια, ὄχι ἄλλη στό φῶς καί ἄλλη μέσα σέ ἀχλή εὐσεβοφανῶν ἀποκρύψεων. Σημαίνει ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν του, συντριβή καί ἔμπρακτη, ὄχι μόνο μέ λόγια, μετάνοια. Μέ μιά τέτοια ζωή, γίνεται «τό φῶς τοῦ κόσμου» (πρβλ. Ματθ. ε΄ 14), ἀλλά καί προκαλεῖ τό φθόνο τοῦ κόσμου. Αὐτή εἶναι ἡ στενή ὁδός τῶν πιστῶν. Πότε ὁ κόσμος δέχτηκε καί δέν πολέμησε τήν εὐσεβή ζωή; Δέν εἶναι γραμμένο ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται»; (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). (Πάντες, χωρίς ἐξαίρεση· τόσο πού, ἄν δέν ὑφίσταται ὁ πιστός στή ζωή του πιέσεις καί διωγμούς, θά πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ μήπως δέ θέλησε νά ζεῖ εὐσεβῶς!)



 Ἀνεξάρτητα πάντως ἀπό τό ὅποιο φακέλωμα, οἱ γύρω του συνάνθρωποι γνωρίζουν πολλά γιά τήν πολιτεία του. Τίποτα δέ μένει κρυφό. Καί ἡ συνείδησή του γνωρίζει πολύ περισσότερα, πού οἱ γύρω του ἀγνοοῦν ἤ δέ θέλουν νά μάθουν. Πάνω δέ ἀπ’ ὅλα, ὁ παντεπόπτης Θεός, ὁ «ἐτάζων νεφρούς καί καρδίας», καταγράφει σέ «βίβλους» (μέ σύγχρονη ὁρολογία, σέ «ἀρχεῖα») μέ ἀδιάσειστα τεκμήρια, ποιός εἶναι, τί πρεσβεύει καί τί πράττει ὅσο ζεῖ. Αὐτές δέ οἱ «βίβλοι ἀνοιγήσονται, φανερωθήσονται πράξεις ἀνθρώπων, ἐπίπροσθεν τοῦ ἀστέκτου Βήματος» (λυχνικό Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω) ὅταν ὁ Κύριος ἔλθει «κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς». Τό ἠλεκτρονικό φακέλωμα τοῦ κόσμου μᾶς μάρανε!….
 


     Ξέρω ὅτι, γιά τίς πεποιθήσεις μου, κάποιοι μέ κατατάσσουν στά ἄβουλα ὑποχείρια ἑνός «μεταφυσικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ». Δέ μέ ἀπασχολεῖ. Ἐπίτρεψέ μου ὅμως, καλέ μου παππούλη, νά θεωρῶ ψευδοπρόβλημα καί αὐτό, γιά τό ὁποῖο μοῦ κρούεις τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου, τόν «ἠλεκτρονικό ὁλοκληρωτισμό», ὅταν, γιά πρακτικές ἀνάγκες λειτουργίας τῶν ὀργανωμένων κοινωνιῶν (φορολογία, ἀσφάλεια, κοινωνική πρόνοια, κτλ.), ἀρχειοθετοῦνται στοιχεῖα γιά τό πρόσωπό μου κωδικοποιημένα σέ ἀρχεῖα, πού στήν ἐποχή μας εἶναι ἠλεκτρονικά. Μήπως δέν ἀπογράφηκαν ἡ Παναγία μας, ὁ Ἰωσήφ, ἴσως καί ὁ Κύριός μας ὡς βρέφος, στή Βηθλεέμ, στά ἀρχεῖα τοῦ Ρωμαϊκοῦ Imperium; Οἱ πιστοί αὐτοί Ἰουδαῖοι, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἀπεμπόλησαν τή «θεόσδοτη ἐλευθερία» τους μέ τή συμμόρφωσή τους, γιά ἕνα θέμα, πού δέν ἔθιγε τήν πίστη τους, στό διάταγμα τοῦ εἰδωλολάτρη καί ἀλαζόνα κατακτητή τους, σέ μιά ἐξουσία δηλαδή «ὑπεραιρόμενη ἐπί πάντα λεγόμενον θεόν ἤ σέβασμα» (Β΄ Θεσ. β΄ 4), θεοποιημένη στό πρόσωπο τοῦ Καίσαρα;
 


     Τά ἐρεβώδη κέντρα διακυβέρνησης τοῦ κόσμου βυσσοδομοῦν κατά τῆς Ἐκκλησίας καί πασχίζουν νά μεταλλάξουν ἐλεύθερους ἐν Χριστῷ πιστούς σέ πιόνια τους. Καί ἁπλώνουν δίχτυα καί παγιδεύουν ἀναρίθμητα πλήθη στή μάντρα πολλῶν «ὁλοκληρωτισμῶν»: Στήν τυραννία τῆς «γλυκιᾶς ζωῆς»· στά δεσμά ξέφρενου δανεισμοῦ· στήν κραιπάλη τοῦ καταναλωτισμοῦ· στό ἀφιόνι τοῦ πανσεξουαλισμοῦ· στή βουλιμία γιά γρήγορο καί ἄκοπο πλουτισμό· στήν ἀλαζονεία τῆς χλιδάτης προβολῆς· στό ἀκόρεστο πάθος γιά ἐξουσία καί λιβάνισμα· στό ζυγό τῆς ἀναλγησίας γιά τόν πλησίον· στήν ἀπολυταρχία τοῦ “ἐγώ”. Τέτοιους «ὁλοκληρωτισμούς» θέλουν νά ἐγκαθιδρύσουν. Αὐτοί εἶναι πού διασποῦν τό σκληρό πυρήνα τῆς «θεόσδοτης ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου», γιατί χωρίς τή συγκατάθεσή του δέ γίνεται νά ριζώσουν. Τό «ἠλεκτρονικό φακέλωμα» τούς εἶναι ἀδιάφορο· ἔχει νά κάνει μέ ἀρχεῖα ὑπηρεσιῶν, ὄχι μέ τήν καρδιά τοῦ πιστοῦ.
   


  Κάτι ἀκόμα, παπούλη μου. Ἡ τρομολαγνεία τοῦ «ἠλεκρτονικοῦ φακελώματος» τούς πάει κουτί. Πολλοί ἀδελφοί βαυκαλίζονται μέ τόν ἀγώνα κατά του φοβεροῦ(;) «ἠλεκτρονικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ», (διαπιστώνοντας σύντομα ὅτι, στή σύγχρονη μορφή τοῦ κόσμου, κάνουν μιά τρύπα στό νερό…), ἐνῶ ταυτόχρονα, ὅπως δείχνουν μέ τήν πολιτεία τους, θεωροῦν ὡς παρωνυχίδες ὅλους τούς παραπάνω «ὁλοκληρωτισμούς», στούς ὁποίους οὔκ ὀλίγοι παραδίδονται ἀμαχητί…
     Ἔχω καί ἐγώ πείρα ζωῆς… Τήν εὐχή σου, γέροντά μου.
Ἐ. Χ. Οἰκονομάκος           
Καλησπέρα σας !
Εύχομαι ολόψυχα καλή και ευλογημένη καλοκαιρινή ξεκούραση!

Ναί στίς Πανηγύρεις, ὄχι στά πανηγύρια!
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΘΑ ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ
ἤ ΤΑ ΗΘΗ ΜΑΣ;
 
 
Όλοι περιμένουμε τίς καλοκαιρινές διακοπές ἤ τήν ἄδεια, γιά να ἀνακουφισθοῦμε λίγο ἀπό τήν κούραση τῆς ἐργασίας καί τήν πλήξη τῆς καθημερινότητας. Ὅσο περνοῦν τά χρόνια, τόσο αὐξάνεται αὐτή ἡ ἀνάγκη. Καί λέγοντας «ὅσο περνοῦν τά χρόνια» ἐννοοῦμε καί τά χρόνια τῆς ἡλικίας τοῦ καθενός, ἀλλά καί τά χρόνια τῆς ἀνθρωπότητας συνολικά.
 
 
Ἡ ἁμαρτία, τά χαλαρά ἤθη καί ὁ ἀφύσικος καί ἀπάνθρωπος σύγχρονος τρόπος ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἔχει καταντήσει τόν ἄνθρωπον ἀπό βασιλέα τῆς κτίσεως σέ δοῦλο τῶν κατακτήσεων καί κατασκευασμάτων του, μᾶς ἔχει γίνει ἀσήκωτο βάρος. Γι’ αὐτό και αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη διακοπῶν πολύ περισσότερο ἀπό παλαιότερες γενεές, ἀλλά καί πολύ περισσότερο ἀπ’ ὅτι τήν αἰσθανόμασταν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρίν μερικά χρόνια.
 
 
Ἐνῶ περιμένουμε τήν διαφορετική ζωή χωρίς τό ἄγχος καί τίς πιέσεις τῆς καθημερινότητας, συνήθως δέν ἔχουμε τά ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα, ἀλλά ἁπλῶς μιά μετατόπιση τῆς συνηθισμένης “κακῆς” ζωῆς σέ ἕνα πιο εὐχάριστο τόπο. Πολλές φορές παραχαλαρώνουμε μέ ἀποτέλεσμα να χαλᾶμε τίς ἀρχές μας, καί ἀντί νά ὠφεληθοῦμε, βλαπτόμαστε.
 
 
Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ πλῆθος εἰκόνων, βγαλμένες ἀπό τήν καθημερινή ζωή τῶν γεωργῶν, ψαράδων καί ποιμένων. Βλέποντας ἀπό κοντά αὐτές τίς εἰκόνες, τό πιό φυσικό εἶναι νά θυμόμαστε τά λόγια τοῦ Χριστοῦ καί νά ἔρθουμε πιό κοντά Του: «Ἐγώ εἰμι ὁ Ποιμήν ὁ καλός», «Ἐγώ εἰμι ἡ Ἄμπελος ἡ ἀληθινή».
 
 
Ἐπειδή οἱ εἰκόνες αὐτές μᾶς ἔχουν γίνει ξένες, καί ἐπειδή τις ποιμενικές καί ἀγροτικές ἐργασίες τίς ἀφήσαμε στά χέρια ξένων, γι’ αὐτό καί τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔγιναν ξένα. Δυστυχῶς, ὅπως γίνεται ἡ μετάδοση συνηθειῶν στίς διεθνεῖς σχέσεις, ἔτσι γίνεται καί στό ἐσωτερικό τῆς χώρας. Μέ ἕνα λόγο: Δεχόμαστε καί υἱοθετοῦμε τά κακά τοῦ ἄλλου, ἀπορρίπτουμε τά καλά του, καί ξεχνᾶμε ἀκόμα καί τά καλά μας.
 
 
Κάποτε ὁ Θεός μᾶς ἧταν ἀπαραίτητος, δέν κάναμε βῆμα χωρίς την εὐλογία Του. Ὁ Χριστός μᾶς ξεκαθαρίζει τά πράγματα καί μᾶς καλεῖ νά ἑνωθοῦμε μαζί Του: «Μείνατε ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν ὑμῖν. Καθώς τό κλῆμα οὐ δύναται καρπόν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐάν μή μείνη ἐν τῆ ἀμπέλῳ, οὕτω οὐδέ ὑμεῖς, ἐάν μή ἐν ἐμοί μείνητε. Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τά κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ἐάν μή τις μείνη ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τό κλῆμα και ἐξηράνθη, καί συνάγουσιν αὐτά καί εἰς τό πῦρ βάλλουσι, καί καίεται» (Ἰωάν. ιε’ 4-6).
 
 
Τό Εὐχολόγιον τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποδεικνύει τό πόσο εἶχε διαποτισθῆ ἡ καθημερινή ζωή καί δραστηριότητα τῶν ἀνθρώπων ἀπό την ἀνάγκη τῆς Εὐλογίας: Εὐχή ἐπί εὐλογήσει σπόρου, Εὐχή εἰς τό εὐλογῆσαι ἅλωνα, Εὐχή εἰς φύτευμα ἀμπελῶνος, Εὐχή ἐπί τρυγῆς ἀμπέλου, Ευχή ἐπί εὐλογήσεως οἴνου, Εὐχή εἰς τό ευλογῆσαι ποίμνην, γιά νά ἀναφέρουμε μόνο μερικές. Καί σέ κάθε Ἱ. Ἀκολουθία δεόμαστε ὑπέρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καί καιρῶν εἰρηνικῶν.
 
 
Δυστυχῶς αὐτή ἡ πίστη καί κατά συνέπειαν αὐτή ἡ γεμάτη εὐλογιῶν ζωή, σέ μεγάλο βαθμό ἀπουσιάζουν ἀπό τά χωριά μας. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γίνει ἄσχετοι μέ τόν Χριστό καί μέ τήν ἐργασία τους. Ἔχουν παραδοθῆ στά χέρια τῶν “εἰδικῶν”, τους ὁποίους βλέπουν σάν μάγους πού θά τούς φτιάξουν τά κατάλληλα φάρμακα, καί τῶν ξένων ἐργατῶν, οἱ ὁποῖοι ζοῦν κάτω ἀπό ἄθλιες συνθῆκες σάν νά ἦσαν οἱ νέοι σκλάβοι, με τή διαφορά ὅτι οἱ παλαιοί σκλάβοι, ὅπως τούς ξέρουμε ἀπό τήν ἱστορία, ἐπιστρατεύτηκαν νά καλλιεργήσουν τίς τεράστιες φυτεῖες καί ἐκτάσεις τῶν μεγαλογαιοκτημόνων, ἐνῶ σήμερα ὁ καθένας ἔχει καί ἀπό δύο - τρεῖς σκλάβους γιά τά 10 - 20 στρέμματά του, ἐπειδή τά “μανάρια” του κάθονται καί τριγυρνοῦν ἄνεργα καί ἄσκοπα στά ἀστικά κέντρα.
 
 
Ἡ θρησκευτικότητα τέτοιων ἀνθρώπων βρίσκεται σέ ἄλλες σφαῖρες, ἐκτός αὐτῆς τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτό καί τόν Ἱερέα δἐν τόν θεωροῦν πιά διδάσκαλο καί πατέρα, ἀλλά ὑπάλληλό τους, γιά νά τούς κάνη καμιά ἰδιωτική λειτουργία καί κυρίως τίς κηδεῖες καί τά μνημόσυνα τῶν δικῶν τους. Ἄρα καί τόν Θεόν, ἀπό Θεόν ζώντων τόν ὑποβίβασαν σέ Θεόν νεκρῶν!
 
 
Καί τώρα ἔρχεται ἡ σειρά μας. Ἐμεῖς οἱ κάτοικοι τῶν πόλεων, πού περιμένουμε τόσο πολύ τήν ἄδειά μας γιά νά ζήσουμε γιά λίγο μιά πιο φυσιολογική ζωή, τί κάνουμε; Προσαρμοζόμαστε στά δεδομένα αὐτά πού περιγράψαμε παραπάνω, σάν νά μή εἴχαμε ἀκούσει ποτέ κάτι ἄλλο. Ἀπό την πνευματικότητά μας δέν μεταφέρουμε τίποτα στό χωριό, ἀλλά τή βάζουμε γιά ἕνα-δύο μῆνες στό ψυγεῖο. Τίς ἐργασίες μας τίς ἀναθέτουμε κι ἐμεῖς στόν τάδε Ἀλβανό καί στόν τάδε Πακιστανό, ἀφοῦ ὅλοι ἔτσι κάνουν.
Ἔρχεται ἑορτή καί βρίσκουμε κλειστή την Ἐκκλησία. Τί νά κάνουμε;
 
 
Δέν βαριέσαι! Περνᾶμε κι ἐμεῖς τήν ὥρα μας στήν καφετέρια ἤ πηγαίνουμε στό πανηγύρι τοῦ διπλανοῦ χωριοῦ. Καί ἐκεῖ συναντοῦμε τό ἴδιο χάλι. Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ: 50 εἶναι μέσα, 300 ἀπ’ ἔξω. Τελικά δεχόμαστε ὅτι εἴμαστε γιά τά πανηγύρια; Ἄν ναί, δέν θά ἀργήσουμε πανηγυρίζοντας νά πέσουμε στόν γκρεμό σάν τά γουρούνια τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
 
 
Ἄν ὅμως ὄχι, πρέπει νά ἐκμεταλλευθοῦμε τό φετινό καλοκαίρι. Ὅλοι μαζί, ὁ ἕνας βοηθός τοῦ ἄλλου νά ἀλλάξουμε τούς ἑαυτούς μας καί τόν τόπο μας. Ἡ συρροή πλήθους στά ἀστικά κέντρα εἶναι δεῖγμα τριτοκοσμικῆς χώρας. Ὁ ἄνθρωπος ἀποκομμένος ἀπό τήν ἀπασχόληση με τή γῆ ἀρρωσταίνει ψυχικά, ἀλλά καί ὁ προσκολλημένος στή γῆ πεθαίνει πνευματικά. Ἔχουμε ἀνάγκη ὁ ἕνας τόν ἄλλον, καί ὅλοι τίς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων μας. Να ἐκμεταλλευτοῦμε, λοιπόν, τό πιό χαλαρό μας πρόγραμμα για νά πλησιάσουμε τήν Ἐκκλησία καί τούς συνανθρώπους μας, ὥστε να ἀλληλοδιδαχθοῦμε. Ἔχουμε νά μάθουμε πολλά καί ἀπό τόν πλέον ἀγράμματο τσοπάνη. 
 
 
Ἀλλά ἔχουμε καί τήν ὑποχρέωση νά μεταδώσουμε τίς καλές συνήθειες ὡς πρός θέματα Ἐκκλησιασμοῦ, πνευματικοῦ προγράμματος, νηστειῶν κ. ἄ. στούς πολλές φορές ἀκατήχητους συνανθρώπους μας. Καί ἄν χρειασθῆ, ἄς πιέσουμε καί λίγο τούς ἱερεῖς, τό περιμένουν. Πολλοί θέλουν νά γίνουν σωστοί ἐφημέριοι, ἀλλά ὑποχώρησαν στίς ἀντιδράσεις τῶν χωρικῶν. Αὐτό πού πρέπει πάση θυσία νά σταματήση εἶναι τά φαγοπότια κατά τίς παραμονές τῆς πανηγύρεως τοῦ κάθε ἱεροῦ Ναοῦ. Τό φαινόμενο να ξεκινᾶ τό πανηγύρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μέσα στήν νηστεία με ψητά, κλαρίνα καί τελευταῖα καί με στρηπτίζ(!) εἶναι ὑψίστη ὕβρις πρός την Μητέρα ὅλων μας, ἡ ὁποία εἶναι - ἰδιαίτερα στά χαλεπά χρόνια τά ὁποῖα διανύουμε - ἡ μόνη ἐλπίς τῶν Χριστιανῶν.
Στά χέρια μας εἶναι νά ξαναζωντανέψη ἡ Ἑλληνική ὕπαιθρος, για νά ἔχουν τά παιδιά καί ἐγγόνια μας ἕναν τόπο νά ζοῦν ἀξιοπρεπῶς και πνευματικά. Ἡ ἀρχή εἶναι δύσκολη, μετά, τό ἕνα καλό θά φέρει τό ἄλλο.
 
 
π. Γεώργιος Χάας__

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ενα κιτρινισμένο χειρόγραφο αποκαλύπτει τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου




Ένα ξεχασμένο «κιτρινισμένο» χειρόγραφο βρέθηκε καταχωνιασμένο στο αρχείο του Παλατιού του Τόπκαπι με τον κωδικό CI3, έκρυβε ιστορικά γεγονότα για τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου… Σε αυτό ο … εξέχων Ιμβριώτης γαιοκτήμονας Κριτόβουλος, κατέγραψε τα όσα συνέβησαν τα δύο τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δίνοντας σημαντικές πληροφορίες για την κατάκτηση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, βασιζόμενος στα προσωπικά του βιώματα αλλά και σε αφηγήσεις συγχρόνων του.

Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο σ’ αυτά, αλλά συνέχισε να καταγράφει και τα όσα διαδραματίστηκαν κατά τα πρώτα 17 χρόνια μετά την Άλωση, βασιζόμενος σε πληροφορίες που είχε λόγω της προσωπικής του σχέσης τόσο με τον Πατριάρχη Γεννάδιο όσο και με το νεαρό τότε Σουλτάνο Μώαμεθ τον Πορθητή. Το χειρόγραφο αυτό θα κυκλοφορήσει και θα παρουσιαστεί στην Κωνσταντινούπολη, στο Μουσείο του Πέρα, στις 21 Μαΐου, με τη μορφή ενός δίγλωσσου βιβλίου (ελληνικά, στην Αττική διάλεκτο, και τουρκικά), με τίτλο «Η ιστορία του Κριτόβουλου 1451-1467», από τις εκδόσεις Heyamola. «Ο ιστορικός Κριτόβουλος πρέπει να είχε γεννηθεί μεταξύ 1400 και 1410 στην Ίμβρο. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Κριτόπουλος και καταγόταν από οικογένεια ευγενών γαιοκτημόνων.


Το όνομά του το άλλαξε σε Κριτόβουλος, λόγω του θαυμασμού του για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και την Αττική διάλεκτο. Τέτοιες αλλαγές ονομάτων συνηθίζονταν εκείνη την εποχή» εξηγεί ο φιλόλογος Άρης Τσοκώνας, ο οποίος μετέφρασε την Ιστορία του Κριτόβουλου στα τουρκικά. Το χειρόγραφο του Κριτόβουλου παρέχει σημαντικές πληροφορίες, οι οποίες δεν απαντώνται αλλού, για θέματα, όπως είναι οι έριδες μεταξύ των φόρου υποτελών κρατιδίων κατά τη διάρκεια της πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τις σχέσεις τους με τους Οθωμανούς ή τον ανταγωνισμό Βενετών-Γενοβέζων.


Δίνει ακόμη αυθεντικές και λεπτομερείς πληροφορίες για την ανοικοδόμηση του Φρουρίου της Ρούμελης, την κατασκευή των οβίδων, τα σημεία τοποθέτησης των επικεφαλής του στρατού που πολιόρκησε την πόλη και την πρώτη οβίδα που χρησιμοποιήθηκε ποτέ. «Ο Κριτόβουλος συνέταξε την πλέον ευρεία και αντικειμενική ιστορία της περιόδου, επωφελούμενος τόσο από Βυζαντινούς όσο και Οθωμανούς αυτόπτες μάρτυρες.


Μάλιστα, η δική του αφήγηση της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης είναι η πιο καλογραμμένη σε σχέση με τους συγχρόνους του. Ακόμη, στέκεται ιδιαίτερα στο θέμα της ανοικοδόμησης και επανακατοίκησης της Κωνσταντινούπολης. Μαθαίνουμε πως ο Μωάμεθ ο Β’ επιθυμούσε να μετατρέψει την πόλη που, με την πάροδο του χρόνου, είχε χάσει την αίγλη της, και, με την τελευταία πολιορκία και τον πόλεμο, είχε αποψιλωθεί πληθυσμιακά, καεί, γκρεμισθεί και λεηλατηθεί, σε πρωτεύουσά του και ότι δαπάνησε μεγάλο τμήμα της ενέργειάς του για τον σκοπό αυτό.


Έδωσε εντολή να χτισθούν το Παλαιό και Νέο Παλάτι στα πιο ωραία σημεία της πόλης, να κατασκευασθεί φρούριο στο Επταπύργιο, να επισκευασθούν τα τείχη, να οικοδομηθούν τζαμιά, χάνια, δημόσια λουτρά και να μεταφερθούν κάτοικοι στην Κωνσταντινούπολη από άλλες περιοχές που περνούσαν στην εξουσία του. Ο Κριτόβουλος κατάλαβε καλύτερα από όλους αυτήν την ανησυχία του νεαρού Σουλτάνου και μας παρέχει σχετικά τις πιο λεπτομερείς πληροφορίες» προσθέτει Αρης Τσοκώνας. Το χειρόγραφο του Κριτόβουλου εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1870.


Σύμφωνα με πληροφορίες που δίνει ο Άρης Τσοκώνας, μία από τις πρώτες γλώσσες στις οποίες μεταφράστηκε το βιβλίο αυτό, (το οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά μόλις το 1954), ήταν η οθωμανική τουρκική . « Ο βουλευτής Σμύρνης Παύλος Καρολίδης το μετέφρασε στα Οθωμανικά το 1910 και το εξέδωσε ως ένθετο στο περιοδικό Tarih-i Osmanı Encumeni, του οποίου ήταν μέλος» αναφέρει ο κ. Τσοκώνας.


πηγήτρελογιαννης
EΦΥΓΑΝ ΟΙ ΑΝΕΜΟΙ 
ΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΘΥΕΛΛΕΣ
ΚΟΖΑΝΗ

Εφυγε ο Πατριάρχης, 

 

βγήκαν τα μαχαίρια



Μόλις μία μέρα μετά την αποχώρηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου από τη Δυτική Μακεδονία, μετατράπηκε σε αρένα η αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου εν μέσω καταγγελιών για υπέρογκες δαπάνες με αφορμή την επίσκεψή του.

Επισκοπείο Κοζάνης
Επισκοπείο Κοζάνης
Μόλις μία μέρα μετά την αποχώρηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου από τη Δυτική Μακεδονία, μετατράπηκε σε αρένα η αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου εν μέσω καταγγελιών για υπέρογκες δαπάνες με αφορμή την επίσκεψή του. 

Περιφερειακοί σύμβουλοι αντάλλαξαν εκφράσεις πεζοδρομίου και λίγο έλειψε να πιαστούν στα χέρια, με αποτέλεσμα να διακοπεί η επεισοδιακή συνεδρίαση. 

Στη συνέχεια, όταν άρχισε ξανά η συνεδρίαση, με τις ψήφους της πλειοψηφίας αποφασίστηκε η... ενίσχυση της Μητρόπολης Φλώρινας με 300.000 ευρώ για την ανακαίνιση του Επισκοπείου της, όπως είχε γίνει και με αυτό της Μητρόπολης Κοζάνης... 


Σύσσωμη η αντιπολίτευση άσκησε σκληρή κριτική στη διοίκηση της περιφέρειας, καλώντας τη να δώσει εξηγήσεις και να καταθέσει τον απολογισμό για το ακριβές κόστος φιλοξενίας, γευμάτων, δείπνων και λοιπών δαπανών κατά την επταήμερη παρουσία του Πατριάρχη στην Κοζάνη και την Καστοριά.


Καβγάς
 


Ο περιφερειάρχης Γ. Δακής απάντησε στις καταγγελίες με τη βιβλική ρήση «ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί», χαρακτήρισε τερατολογίες και ασύστολα ψεύδη όσα ακούστηκαν και γράφτηκαν, αλλά απέφυγε να δώσει στοιχεία, λέγοντας πως όλες οι δαπάνες αναλυτικά θα αναρτηθούν στη «Διαύγεια».


 Ακολούθησε άγριος καβγάς του κ. Δακή με τον σύμβουλο της αντιπολίτευσης Π. Αλτίνη (ΛΑΟΣ). Μάλιστα, απειλήθηκε σύρραξη, όταν σύμβουλος χαρακτήρισε «γραφικό» και «καραγκιόζη» τον κ. Αλτίνη, ο οποίος κινήθηκε απειλητικά εναντίον του. Με την παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων αυτό αποφεύχθηκε και η συνεδρίαση διακόπηκε. 


 Οταν συνεχίστηκε αργότερα, η πλειοψηφία αποφάσισε να κάνει δεκτό το αίτημα του -παρόντα στη συνεδρίαση- μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου για οικονομική ενίσχυση στο έργο της αποκατάστασης του μητροπολιτικού μεγάρου. 


Εγκρίθηκε να δοθούν 300.000 από τον Τοπικό Πόρο, προκαλώντας νέο κύκλο αντιδράσεων, όπως είχε γίνει με το αντίστοιχο μέγαρο της Μητρόπολης Κοζάνης, το οποίο εγκαινίασε ο Πατριάρχης.


ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ εφημερ. ΕΘΝΟΣ


 τρικυμίες...

 
 
Τρικυμίες αλλεπάλληλες αντιμετώπισε ο Χριστός, πηγαίνοντας στη χώρα των Γεργεσηνών. 

Και πρώτα πρώτα την τρικυμία-κατά τη διαδρομή-της θάλασσας. Την οποία πρόσταξε να ηρεμήσει. Για να τον υπακούσει αμέσως.
Ευθύς, μετά την άφιξή του, αντιμετώπισε την τρικυμία δυο ανθρωπίνων υπάρξεων, που χρόνια τους βασάνιζαν τα δαιμόνια.

Τα οποία, ξαφνιασμένα από την απρόσμενη άφιξη του Χριστού, τον αντιμετώπισαν με τη γλώσσα των αφεντάδων του κόσμου τούτου:
Ευθύς εξαρχής του μίλησαν για τους διακριτούς ρόλους ανάμεσα σ’ εκείνον και αυτούς:

Τι σχέση μπορεί να υπάρχει, του είπαν, ανάμεσα σε μας και σε σένα!
Όπως συνήθως κάνουν και οι πολιτικοί, όταν θέλουν να αποξενώσουν εμάς τους κληρικούς απ’ τα γήινα προβλήματα μας:

Γιατί ανακατεύεστε, μας λένε, εσείς οι κληρικοί με τα επίγεια; Αυτά ανήκουν στη δική μας αρμοδιότητα!
Η ζωή και τα βιοτικά είναι δική μας υπόθεση. Δική σας δουλειά είναι τα ουράνια και τα μεταθανάτια…
Γιατί βέβαια δεν έχουν προσέξει ότι εκεί στο «Πάτερ ημών» παρακαλούμε το Θεό να ’ρθει η ουράνια βασιλεία του και στη γη. 

Και ότι ο μοναδικός δρόμος για την επίλυση των επίγειων προβλημάτων είναι ο αγώνας για την επικράτηση της δικαιοσύνης του Θεού.

Αλλά επιπλέον τα δαιμόνια κατηγόρησαν το Χριστό και σαν βασανιστή. 


Χρησιμοποιώντας και, στην περίπτωση αυτή, τη γλώσσα των πραγματικών και μεγάλων βασανιστών. Ιδιαίτερα, μάλιστα, της εποχής μας.

Όπως είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα του αρχιτρομοκράτη Μπους. Ο οποίος, όταν θέλησε να καταστρέψει το Ιράκ, το κατηγόρησε για τρομοκρατία και πυρηνικά όπλα.
Ή οι αρχιτεμπέληδες τοκογλύφοι και τα μίσθαρνα όργανά τους, προκειμένου να αναγκάσουν εμάς τους Έλληνες να σκύψουμε κάτω απ’ την παγίδα του «χρέους»:

Μας στιγμάτισαν και επιμένουν να μας συκοφαντούν ως τεμπέληδες και διεφθαρμένους…
Οι αρχικακούργοι και διεθνείς συκοφάντες, που μοναδικό τους έργο έχουν τον όλεθρο και την καταστροφή των λαών!…

Αλλά ο Χριστός δεν συμμεριζόταν καθόλου τη δόλια και διεστραμμένη γλώσσα των δαιμονίων και των διαβολανθρώπων.

Τον ενδιέφεραν οι άνθρωποι, που δεινοπαθούσαν και όχι τα δόλια προσχήματα και οι διεστραμμένες προφάσεις των «αναξιοπαθούντων» δαιμονίων.

Και αυτό το κατάλαβαν πολύ καλά τα δαιμόνια, τα οποία άρχισαν να παζαρεύουν την έξοδό τους απ’ τους ανθρώπους. Για να ζητήσουν σαν αντίλυτρο την είσοδό τους στα γουρούνια, που ζούσαν στην περιοχή.
Μια και η χοιροτροφία ήταν, σύμφωνα με το μωσαϊκό νόμο, παράνομη. Δεδομένου ότι, λόγω του θερμού κλίματος της περιοχής, το χοιρινό κρέας είναι ιδιαίτερα ανθυγιεινό.
Πράγμα, που ο Χριστός τους το επέτρεψε.
Για να προκληθεί, έτσι, καινούργια τρικυμία. Που είχε σαν αποτέλεσμα το δαιμονισμό των γουρουνιών. Τα οποία έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν.

Για να επακολουθήσει, στη συνέχεια, η τρικυμία της έκπληξης των Γεργεσηνών, για την αναπάντεχη φουρτούνα, που τους βρήκε.

Το τι είχε συμβεί τους το είπαν οι χοιροβοσκοί. Αλλά το διαπίστωσαν και οι ίδιοι με τα ίδια τους τα μάτια:

Εκεί, που πρωτύτερα κυριαρχούσαν τα γρυλίσματα των γουρουνιών, τώρα υπήρχε νεκρική σιγή.

Ενώ οι πρώην δαιμονισμένοι, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής, τώρα, «ιματισμένοι και σωφρονούντες», κάθονταν κοντά στο Χριστό. Και τον παρακαλούσαν να τους πάρει μαζί του.

Οι Γεργεσηνοί όμως δεν μπορούσαν να ανεχτούν την παρουσία του Χριστού και να γαληνέψουν.

Γι’ αυτό και τον παρακάλεσαν να εγκαταλείψει την περιοχή τους.
Πράγμα, που ο Χριστός έπραξε. Αφήνοντάς τους να προβληματιστούν απ’ τα διαδραματισθέντα και ν’ αποφασίσουν για την περαιτέρω ζωή τους…
Είναι περιττό, νομίζω, ύστερα απ’ τα όσα, μέχρι τώρα, είπαμε, να τονίσουμε πόσο ο κόσμος, μέσα στον οποίο ζούμε, είναι παρόμοιος μ’ εκείνον της χώρας των Γεργεσηνών.

Το να μιλούμε, βέβαια, στις μέρες μας, για παρανομία μοιάζει με αστειότητα. Δεδομένου ότι οι παράνομοι φαντάζουν, σε σύγκριση με τους νομιμόφρονες, αγγελούδια.
Θυμάστε μήπως τους αδελφούς Παλιοκώστα, που δραπέτευαν με ελικόπτερο απ’ την ταράτσα των φυλακών το Κορυδαλλού;

Και τους οποίους τα ΜΜΕ κάποιων αρχιλήσταρχων τους χαρακτηρίζαν, «κακοποιούς»…
Δεν είναι οι άνθρωποι αυτοί ασύγκριτα εντιμότεροι από μερικούς κολεγιόπαιδες, που άσκησαν και ασκούν, με αχαλίνωτα δολοφονικό οίστρο την εξουσία στον τόπο μας!
Αφού και οι πέτρες φωνάζουν ότι είναι ένοχοι εσχάτης προδοσίας και μυρίων άλλων εγκλημάτων, σε βάρος της πατρίδας μας…
Αν για κάτι πρέπει να μιλούμε και να ντρεπόμαστε είναι η νομιμότητά μας.

Η οποία έχει ξεπεράσει κάθε όριο βαρβαρότητας. 
Και της οποίας οι διογκούμενες φουρτούνες συντρίβουν και καταποντίζουν την πατρίδα μας και το λαό μας. 

Και κάθε έννοια δικαιοσύνης…

παπα-Ηλίας
ΣΕ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ 

ΟΙ ΜΥΘΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ CERN.






O  κ. Κώστας Σιαμάκης 

γράφει στο κείμενό του 

για το CERN :



Θα ανακαλύψουν κι αυτές οι σταρ το «σωματίδιο του θεού». 

κι  αυτό μεν δεν το βρίσκουν, αλλά στην πύλη της καταπακτής των έστησαν εξ αρχής ως έμβλημά τους το άγαλμα του κιναίδου – χορευτού ινδικού θεού Σίβα. 

αντιχριστιανική υστερία. 

και ικανοποιούν τη φθονερή και σπάταλη ματαιοδοξία τους με το ότι για το βίτσιο τους τα κράτη υποχρεώθηκαν να κάνουν τη μεγαλείτερη δαπάνη. 

η ίδια υστερία διακατέχει και τις κυβερνήσεις των. 

κι  αντί ν’ αστρονομούν, μυθολογούν.


========


 Τρομερό!  

Εμείς οι Όρθόδοξοι  Έλληνες σε καιρούς δυστυχίας του λαού μας πληρώνουνε για το Σερν τόσα εκατομμύρια κάθε χρόνο όπως το δημοσιεύσαμε, και αυτοί βάζουν ινδουιστικές θεότητες;

Αντί να βάλουν το άγαλμα έστω κάποιου Επιστήμονα, αρχαίου όπως του Αριστοτέλη, του Θαλη του Μιλήσιουq

 Ή αν ήθελαν θρησκευτικό θέμα, να έβαζαν κάτι Χριστιανικό, ενα Σταυρό, την Ανάσταση, κάτι!

Ας μην μας το παίζουν Επιστήμονες λοιπόν αλλά φιλόσοφοι, άποστάτες του Χριστιανισμού, θεολόγοι της παγκόσμιας συγκριτιστικής θρησκείας αφού αυτό πρεσβεύουν οι ινδουιστές και οι Πανθρησκειακοί Οικουμενιστές.


Δημοσιεύουμε φωτογραφίες του αγάλματος, η μία είναι τρομακτική, όταν ο Σίβα ρίχνει τη σκιά του επάνω στο κτίριο του Σερν.

Συμβολισμός τροκακτικός! 

Δημοσιεύουμε και διάφορα σχετικά σχόλια, που αναρτήθηκαν στις παρακάτω διευθύνσεις:

Τι δουλειά έχει το άγαλμα του Shiva των Νεφελίμ στο Cern;

Τι δουλειά έχει το άγαλμα του Shiva των Νεφελίμ στο Cern? Του άρχοντα των εκατόχειρων Σίβα (γνωστό βασιλέα Νεφελίμ, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις) 
Τον άρχοντα των εκατόχειρων Σίβα (γνωστό βασιλέα Νεφελίμ, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις) έστησαν στην πλατεία, στην είσοδο, αλλά και σε πολά σημεία μέσα στο CERN νομίζεις και θα τους φέρει ..........γούρι για να λειτουργήσει ξανά το πιο μεγάλο αλλά και ακριβό μηχάνημα που κατασκεύασε ποτέ ο άνθωπος.
Τον άρχοντα των εκατόχειρων Σίβα (γνωστό βασιλέα Νεφελίμ, σύμφωνα με τις αρχαίες παραδόσεις) έστησαν στην πλατεία, στην είσοδο, αλλά και σε πολά σημεία μέσα στο CERN νομίζεις και θα τους φέρει ..........γούρι για να λειτουργήσει ξανά το πιο μεγάλο αλλά και ακριβό μηχάνημα που κατασκεύασε ποτέ ο άνθωπος.
Σχόλιο επισκέπτη
Η κυβέρνηση της Ινδίας, λοιπόν, διάλεξε τον Σίβα, τον θεό της καταστροφής, για να «κοσμήσει» τον αύλειο χώρο του CERN.
Και οι «φωστήρες» της επιστήμης τον δέχτηκαν!
Λίγα μέτρα μακριά από το άγαλμα του Σίβα, έστησαν και μία
επεξηγηματική πλάκα, το κείμενο της οποίας θα χάριζε παμψηφεί στον συντάκτη του το Νόμπελ Παραπλάνησης, εάν υπήρχε τέτοιο βραβείο.
Η πλάκα αυτή αναγράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Ο Σίβα συμβολίζει την “Σάκτι”, ή δύναμη της ζωής, στην ινδουστική Τριάδα.
Είναι ο Δημιουργός, ο Στυλοβάτης και ο Καταστροφέας». Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Σίβα παρουσιάζεται σαν να ενσωματώνει τις ιδιότητες και των άλλων δύο μεγάλων θεών του Ινδουισμού, δηλαδή του Βράχμα και του Βισνού. Και η Σάκτι, στην πραγματικότητα, δεν είναι ο ίδιος ο Σίβα, αλλά το θηλυκό ταίρι του, η προσωποποίηση της θηλυκής θεϊκής δύναμης, η οποία συνοδεύει καθέναν από τους τρεις μεγάλους θεούς του Ινδουισμού. Με άλλα λόγια, η εκδοχή για τον Σίβα την οποία ασπάζεται μία αίρεση του Ινδουισμού (ο Σαϊβισμός) παρουσιάζεται ως αντιπροσωπευτική ολόκληρου του Ινδουισμού.
Παρακάτω, η πλάκα περιέχει αποσπάσματα από γραπτά του Αμερικανού φυσικού Fritjof Capra, ο οποίος έχει επιδοθεί, μεταξύ άλλων, σε ένα κατά το δοκούν (και κατά το οικονομείν) πάντρεμα των ινδικών θρησκευτικών δοξασιών με τη σωματιδιακή φυσική:
«Η σύγχρονη φυσική έχει δείξει ότι ο ρυθμός της δημιουργίας και της καταστροφής δεν εκδηλώνεται μόνο στην αλλαγή των εποχών και στη γέννηση και το θάνατο όλων των ζωντανών πλασμάτων, αλλά αποτελεί επίσης την ίδια την ουσία της ανόργανης ύλης. Για τη σύγχρονη φυσική, λοιπόν, ο χορός του Σίβα είναι ο χορός της υποατομικής ύλης. [...] Η μεταφορά του κοσμικού χορού ενώνει την αρχαία μυθολογία, τη θρησκευτική τέχνη και τη σύγχρονη φυσική».
Παρόλο που είναι φανερό ότι αυτή η αρλουμποένωση των πιο ετερόκλητων πραγμάτων δεν αντέχει σε καμμία σοβαρή κριτική, αισθάνομαι ότι ένα σημείο της πρέπει οπωσδήποτε να σχολιαστεί: Ποια καταστροφή συντελείται με την αλλαγή των εποχών, ρε ζωντόβολο, ρε αλητήριε; Επειδή εσύ και το συνάφι σου θέλετε να νομιμοποιήσετε την καταστροφή, μας υποβάλλετε με το στανιό την ιδέα ότι αυτό το σπάνιο φαινόμενο είναι πανταχού παρόν, ακόμα και στις πιο ομαλές και αρμονικές τροπές των εποχών και της ζωής;
Στην ιστοσελίδα του, ο κύριος Fritjof Capra επαίρεται για το γεγονός ότι η πλάκα περιέχει αποσπάσματα από το βιβλίο του The Tao of Physics. Για το βιβλίο αυτό, δύο συνάδελφοί του έγραψαν:
Jeremy Bernstein: «Αυτό που κανένας δεν χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, είναι ετούτο το ρηχό και ιδιαίτερα παραπλανητικό βιβλίο».
Leon M. Lederman: «Ξεκινώντας με λογικές περιγραφές της κβαντικής φυσικής, [ο Fritjof Capra] κατασκευάζει περίπλοκες προεκτάσεις, απ’ τις οποίες απουσιάζει τελείως η κατανόηση του πόσο προσεκτικά συνυφαίνονται το πείραμα κι η θεωρία και του πόσο αίμα, ιδρώτας και δάκρυα μπαίνουν σε κάθε επώδυνη πρόοδο» (ο τονισμός δικός μου).

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

«’Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου»
           Ψα 110,10 ∙  Πρμ 1,7 





ΕΙΔΕΝΑΙ  


ΚΑΙ  ΜΥΘΟΛΟΓΕΙΝ



Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ  καρδίᾳ μου,
διηγήσομαι πάντα τά  θαυμάσιά σου.
            Ψα 9, 1



του Δρ Κων. ΣΙΑΜΑΚΗ




Ο άνθρωπος πολλές φορές προσπαθεί να διαφύγη   στο πολύ μακρινό,
   σε μακρινούς πλανήτες και γαλαξίες,
σε πολύ μακρινά ηλιακά συστήματα∙
   στο πολύ μικρό,   στο βάθος της σμικρότητος, στα κουάρκς και στα φωτόνια∙στο πολύ παλιό,
   πριν από δεκαπέντε δις χρόνια, στον καιρό της «μεγάλης εκρήξεως».




Κάπου που ο θεός ν’  απουσιάζη
       και η βιβλική ηθική να μην ισχύη.
κάπου που να μπορή να πη ότι είδε πράγματα,
       που έτσι κι αλλιώς είναι ανεξέλεγκτα κι αναπόδεικτα.
ακόμη κι οι αγράμματοι φαντάζονται U.F.O.,
       των οποίων οι διαστημάνθρωποι εκείνο που κυρίως έχουν
       είναι ότι δεν έχουν ίχνος βιβλικής ηθικής.
κάπου όπου να γλυτώση από το θεό της Βίβλου,
        κάπου που να μην μπορή να φτάση αυτός ο θεός της Βίβλου.
κάπου όπου να υπάρχη άλλος θεός με άλλο θέλημα και άλλη ηθική,
        μια ηθική που να μπορή να του τη φτιάχνη αυτός.
κάπου όπου θεός να μην υπάρχη, κι αυτός να μην είναι υπόλογος,
        αλλά να είναι θεός αυτός, να φτιάχνη την ηθική του ο ίδιος.






Και διαφεύγει στον άνθρωπο, διαφεύγει τη μικρή του αντίληψι,
       ότι το μόνο που μπορεί να έχη δη
       μόνο αυτός, και κανείς άλλος,
ώστε να μπορή να μιλάη γι’ αυτό και να το ερμηνεύη
       μόνο αυτός, και κανείς άλλος,
κάτι για το οποίο να μπορή να πη ό,τι τους σφυρίξη
       και για το οποίο κανείς δεν θα μπορή να του φέρη αντίρρησι,
είναι μόνο ένα χαζό όνειρό του, που θα δη στον ύπνο του,
       ενοχλούμενος από κακοστομαχιά κι απ’ οποιαδήποτε άλλη ενόχλησι.
μόνο εκεί σ’ εκείνο το όνειρο είναι ανεξέλεγκτα όλα τα πάθη του
       και μάλιστα το πιο αισχρό κομπλεξικό και φαρμακερό∙ ο φθόνος.
Ο φθόνος τυραννάει αρκετούς σημερινούς αστρονόμους,
       που δεν βρίσκουν το θεό να τον δαγκάσουν, και δαγκάνουν αλλήλους.
φθονούν και  δαγκάνουν τους Αμερικανούς άλλοι αστρονόμοι,
       που δεν είναι στη ΝΑΣΑ και γύρω απ’ αυτή,
αλλ’ έχουν ως κύριο και κοινό γνώρισμά τους αυτό,
       ότι είναι διά παντός αποκλεισμένοι από τη ΝΑΣΑ.
οι της ΝΑΣΑ αστρονομούν, και αυτοί μυθολογούν∙
      το έρριξαν για τα καλά στη μυθολογία∙
       έγιναν μυθολόγοι και μελλοντολόγοι.
οι της  ΝΑΣΑ έχουν το άφθονο χρήμα και τις άφθονες ευκαιρίες,
        και τρώνε όλες τις καραμέλλες, γιατί είναι δικές τους.
ερεύνησαν κι έμαθαν πάρα πολλά πράγματα
        κι έχουν να λένε στους άλλους και να κάνουν φιγούρα.
κι εκείνοι σκάζουν από το κακό τους
        και πάντα τους αμφισβητούν και είναι αντιρρησίες.






Στο αστρονομικό συνέδριο της Πράγας το δυο χιλιάδες εξ
         οι άλλοι ήταν χολοσκασμένοι εναντίον των Αμερικανών,
που ξέρουν ήδη κι άλλους πλανήτες και δορυφόρους,
        ενώ αυτοί το παίζουν κλασσικοί και θεωρητικοί αστρονόμοι,
που δίνουν τον ορισμό πλανήτου και δορυφόρου∙
        ότι,  όταν ένα ουράνιο σώμα περιφέρεται μεν περί τον Ήλιο,
        αλλ’ η τροχιά του τέμνη την τροχιά κάποιου πλανήτου,
τότε αυτό δεν είναι πλέον πλανήτης αλλά δορυφόρος,
        δορυφόρος χωρίς πλανήτη περί τον οποίο να περιφέρεται.
άρα ο Πλούτων ο Χάρων και η Έρις δεν είναι πλανήτες,
         επειδή τους ανακάλυψαν οι κακοί Αμερικανοί.
οι εκτός ΝΑΣΑ όμως, να δήτε, θα οργανώσουν το CERN
         και θα πιάσουν το θεό από το σωματίδιό τους που θάβρουν.
κι όταν τον πιάσουν, θα τον κάνουν ό,τι θέλουν∙
         θα τον καρφώσουν γυμνό σ’ έναν παγωμένο κομήτη∙
θα κάνουν ό,τι θέλουν∙ θα κατασπαράξουν τον Αμερικανό Άβελ,
        που τόλμησε αυτός αντί γι’ αυτούς να βρη τόσους πλανήτες.




Από το 1900 κι έπειτα όλοι οι αστρονόμοι, όσοι ανακάλυψαν κάτι, είναι Αμερικανοί, κάτοικοι των Η.Π.Α. ενώ οι Ευρωπαίοι και οι λοιποί έμειναν πίσω. 
και μερικοί απ’ αυτούς, όταν δεν μπορούν να τους φέρουν αντίρρησι, σα φθονερά νήπια πεισμώνουν και το ρίχνουν στη μυθολογία, σα φθονερά νήπια που παρηγορούνται βάζοντας το δάκτυλο στο σαλιωμένο τους στόμα. 
και σαν τρελλοί απαιτούν από τον οικονομικό πατέρα τους αμύθητα κονδύλια, για να τα σπαταλήσουν∙ όσο για κείνους του CERN, αυτοί προσπαθούν να πιάσουν το «σωματίδιο του θεού», ανακαλύπτοντας κάτι που οι Αμερικανοί δεν μπόρεσαν, κι ούτε μελλοντικώς θα μπορέσουν να βρουν κάτι τόσο σπουδαίο. 
στον καιρό του ψυχρού  πολέμου τους Αμερικανούς τους ανταγωνιζόταν φθονερά στ’ αστρονομικά κι αστροναυτικά το φθονερό κομμουνιστικό μπλόκ∙ 
τώρα τους ανταγωνίζεται το σπάταλο μπλόκ του CERN, στο οποίο μαζεύτηκαν γύρω στους 20.000 σπάταλοι αστρονόμοι και παραστρονόμοι, μισοί αρσενικοί και μισοί θηλυκοί, και παρηγορούν οι μεν τις δε και οι δε τους μεν. 
και μυθολογούν. 
είδα δυο τέτοιες σε τηλεοπτικές συνεντεύξεις των. 
μόνο εμφάνισι και αμφίεσι επιστήμονος δεν είχαν και μόνο ενδιαφέροντα και λόγια φυσικού δεν είχαν. 
ανταγωνίζονταν τις  θεατρίνες και τις τραγουδίστριες – χορεύτριες της τηλεοράσεως στις επιδόσεις εκείνων. 
σκέτες παρηγορήτριες. 
«Θα βρουν και θα πιάσουν το σωματίδιο του θεού», το οποίο θα περιέχη όλο το σύμπαν, που οι Αμερικανοί δεν μπόρεσαν να το πιάσουν. 
κι έκαναν μια κατασκευή, μια τρύπα στο χώμα δηλαδή, τόσο μεγάλη σε μήκος και όγκο και δαπάνη, που οι Αμερικανοί δεν μπόρεσαν να κάνουν.






Και το αποτέλεσμά τους μου θυμίζει το γιδάρη, που έτρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια βόσκοντας, κι όταν είδε το ράφτη με την καθιστή δουλειά, φθόνησε, πούλησε τα υπάρχοντά του, κι αγόρασε κι αυτός ραπτομηχανή. 
κι όταν ο πρώτος πελάτης του έφερε δυο μέτρα ύφασμα, για να του ράψη κουστούμι με γιλέκο, εκείνος έκοβε και ξανάκοβε, και στην πρώτη επίσκεψη για πρόβα του είπε μόνο∙ 
«Χωρίς γιλέκο θα γίνη, γιατί το ύφασμα δεν φτάνει». 
στη δεύτερη επίσκεψι του είπε «Μόνο για σακκάκι θα φτάση»∙ 
στην τρίτη του είπε  «Μόνο για παντελόνι»∙ 
στην τέταρτη του είπε «Θα φτάση για ένα ωραίο γιλέκο»∙  
και στην πέμπτη επίσκεψη του είπε «Σου έρραψα μια πολύ ωραία καπνοσακκούλα». 
αν ο γιδάρης γίνεται ράφτης, θ’ ανακαλύψουν κι αυτές οι σταρ το «σωματίδιο του θεού». 
κι  αυτό μεν δεν το βρίσκουν, αλλά στην πύλη της καταπακτής των έστησαν εξ αρχής ως έμβλημά τους το άγαλμα του κιναίδου – χορευτού ινδικού θεού Σίβα. 
αντιχριστιανική υστερία. 
και ικανοποιούν τη φθονερή και σπάταλη ματαιοδοξία τους με το ότι για το βίτσιο τους τα κράτη υποχρεώθηκαν να κάνουν τη μεγαλείτερη δαπάνη. 
η ίδια υστερία διακατέχει και τις κυβερνήσεις των. 
κι  αντί ν’ αστρονομούν, μυθολογούν. οποιαδήποτε δαπάνη για την επιστήμη αξίζει να γίνεται∙ όταν τελεσφορή όμως.






Και κάποιοι της ΝΑΣΑ φαίνονται άθεοι και ακόλαστοι, αλλ’ όχι αλλαζόνες. 
είναι άθεοι, αλλά δεν τους διακρίνει κομπλεξικό κι αλαζονικό μένος εναντίον του θεού. 
οι Ευρωπαίοι και οι άλλοι έχουν αλαζονικό το άθεο νταηλίκι τους, λες και μολύνθηκαν από την κομμουνιστική Σοβιετία ή κληρονόμησαν τα γονίδιά της.  
συμβαίνουν περίεργα πράγματα. οι εκτός ΝΑΣΑ, είτε Σοβιετικοί σαν τον πρώτο «αστροναύτη» της ατμοσφαίρας, είτε Άγγλοι σαν το μπούλη εκείνον στο αναπηρικό καροτσάκι, που «κατέχει την έδρα του Νεύτωνος», έχουν στύσι αλαζονικών φαντασιώσεων κι «αποδεικνύουν» ότι θεός δεν υπάρχει, αφού αυτοί δεν τον είδαν. 
αφού δεν κάνουν επιστήμη, κάνουν μυθολογία. 
οι Αμερικανοί άθεοι το θεό δεν τον προσβάλλουν. 
είναι ἠρέμα ἄθεοι  σαν το Θαλή και τον Αναξαγόρα, αλλ’ όχι ἄφρονες ἄθεοι σαν εκείνους που λέει ο ψαλμωδός (Ψα 13,1), ούτε κοκόρια στην αθεΐα τους. 
οι αρχαίοι «ἄθεοι» φυσικοί και αστρονόμοι δεν ήταν ακριβώς άθεοι, αλλ’ άθρησκοι, επειδή έβλεπαν τη βλακώδη και βρόμικη θρησκεία του περιγύρου τους, κι αηδίαζαν. 
μα κι αυτοί οι σημερινοί «ἄθεοι» οι περισσότεροι στην πραγματικότητα δεν είναι άθεοι, αλλ’ άθρησκοι, επειδή βλέπουν από τη μια μεριά τον αντίχριστο και άπληστο και βρόμικο και αιμοσταγή ιεροεξεταστή χαλίφη – πάπα Ρώμης κι από την άλλη τον αντίχριστο κι αργόσχολο κερδοσκόπο και μοιχό πάστωρα, και έχουν σιχαθή τη θρησκεία, και όχι ακριβώς το θεό.  όμως  κάνουν λάθος, όταν αρνούνται το θεό έστω και σιωπηρώς και χωρίς ευρωπαϊκή αλαζονεία∙ 
διότι, όπως λέει κι η παροιμία, «τους φταίει το γαϊδούρι, και βαράνε το σαμάρι». 
Ο θεός είναι ο πρώτος και κυριότερος αδικημένος από τους χαλίφηδες κι αγιατολάχηδες της θρησκείας, αυτούς τους βρόμικους κι άπληστους κι αιμοσταγείς ψυχολογικούς τυράννους που τον υποκαθιστούν. 
και η Χριστιανική πίστι, όπως την κήρυξε ο Χριστός, δεν είναι θρησκεία∙ 
είναι μόνο πίστι και ζωή.




Το μοναδικό επιχείρημα των αλαζόνων αθέων είναι σαν εκείνο που προέβαλε το 1910 ο έξυπνος εκείνος, ο οποίος έβαλε πολλά και μεγάλα στοιχήματα και τα κέρδησε όλα σε μια μέρα. 
πλησίαζε τότε στη Γη  ο κομήτης του Χάλλεϋ κι επρόκειτο να τη χαϊδέψη με την ουρά του, για την οποία λεγόταν ότι είναι από υδροκυάνιο, το ισχυρότερο των δηλητηρίων. 
κι έλεγαν ότι θα δηλητηριαστή η ανθρωπότης, ότι αυτό θα είναι το τέλος της. 
κι εκείνος έβαλε τα πολλά και μεγάλα στοιχήματα, ότι δεν θα δηλητηριαστή η ανθρωπότης. 
και τα κέρδησε όλα και πλούτησε. 
κι όταν τον ρώτησαν πώς ήταν βέβαιος ότι θα κερδήση τα στοιχήματα, πώς τόλμησε κι έβαλε τόσα και τέτοια στοιχήματα, και τι θάκανε, αν τα έχανε, είπε∙ 
«Δεν ήμουν βέβαιος ότι θα τα κερδήσω, αλλ’ ήμουν βέβαιος ότι δεν θα τα πληρώσω∙ αφού, αν έχανα, όλη η ανθρωπότης θα πέθαινε».
έτσι  κι αυτοί σήμερα λένε∙ 
Αφού κανείς δεν θα πάη ποτέ σε άλλο ηλιακό σύστημα ή σ’ άλλο γαλαξία ή και σ’ άλλο πλανήτη εκτός ίσως από τον ακατοίκητο Άρη, κανείς ποτέ δεν θα μπορέση να σκύψη μέσ’ από τις τροχιές των ηλεκτρονίων και δεν θα δη ποτέ τα κουάρκς, και κανείς δεν μπορεί να επιστρέψη στην ώρα της δημιουργίας του σύμπαντος, γιατί να μην πούμε εμείς ότι ήρθαμε από κείνα τα μέρη και είδαμε ό,τι μας κάπνισε, και το θεό δεν τον βρήκαμε; 
ποιος θα μπορή να μας διαψεύση;




Όλοι αυτοί αναζητούν μια χώρα πολύ μακρινή, βαθιά στο βυθό του DNA και στους πόλους του κουάρκ, παλιά πολύ παλιά, εκεί που οι εξελικτικοί τοποθετούν την πρώτη χρονιά, το πρώτο δευτερόλεπτο του χρόνου της ζωής, και μακριά πολύ μακριά, σε μακρινούς γαλαξίες, όσο γίνεται πιο μακρινούς, που να μην τους πιάνη μήτε διαστημικό τηλεσκόπιο, όπου θα φτάσουν αυτοί και όχι ο θεός, για να ζήσουν χωρίς το χορηγό της ζωής, επί τέλους ήσυχοι κι ανενόχλητοι από το θεό της Βίβλου. 
τους έχει ενοχλήσει πολύ κουραστικά αυτός ο οχληρός θεός.
Εγώ όμως δεν ενοχλούμαι απ’ αυτόν, επειδή τον αγαπώ. 
κι αισθάνομαι πολύ διαφορετικά∙ σαν τον ψαλμωδό του ψαλμού (138), ο οποίος για τη μάταιη αναζήτησι της μακρινής εκείνης χώρας, που νοσταλγεί οποιοσδήποτε ενοχλείται από την παρουσία του, λέει τ’ ακόλουθα, που τα μεταφράζω κιόλας.




7 Ποῦ πορευθῶ ἀπό τοῦ πνεύματός σου
   καί ἀπό τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω;
8 ἐάν ἀναβῶ εἰς τόν οὐρανόν, σύ ἐκεῖ εἶ,
ἐάν καταβῶ εἰς τον ᾃδην, πάρει∙
9 ἐάν ἀναλάβω μοι τάς πτέρυγάς μου κατ’ ὄρθρον
και κατασκηνώσω εἰς τά ἔσχατα τῆς θαλάσσης,
10 καί γάρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου καθοδηγήσει με
καί καθέξει με η δεξιά σου.
11 καί εἶπα∙ Ἄρα σκότος καταπετάσει με
καί νύξ φωτισμός ἐν τῇ τρυφῇ μου.
12 ὅτι σκότος οὐ σκοτισθήσεται ἀπό σοῦ
καί νύξ ὡς ἡμέρα φωτισθήσεται.
13 ὡς το σκότος αὐτῆς,
οὕτω καί τό φῶς αὐτῆς.
14 ὅτι σύ ἐκτήσω τους νεφρούς μου,
ἀντελάβου μου ἐκ γαστρός μητρός μου.
15 ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι φοβερῶς ἐθαυμαστώθης∙
θαυμάσια τά ἔργα σου, καί ἡ ψυχή μου γινώσκει σφόδρα.
16 οὐκ ἐκρύβη ὀστοῦν μου ἀπό σοῦ,
ὅ ἐποίησας έν κρυφῇ.
17 ἡ ὑπόστασίς μου ὡς ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς,
τό ἀκατέργαστόν μοι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου.
18 ἐπί το βιβλίον σου πάντες γραφήσονται∙
ἡμέρας πλασθήσονται, καί οὐθείς ἐν αὐτοῖς.




7 Που να  πάω, αν θελήσω να κρυφτώ, από το πνεύμα σου,
και που να διαφύγω από το πρόσωπό σου;
8 εάν ανεβώ στον ουρανό, εκεί είσαι σύ∙
εάν κατεβώ στον άδη, είσαι παρών∙
9 εάν ανοίξω τα φτερά μου τα χαράματα
και πάω να φωλιάσω πέρα από τη θάλασσα
10 κι εκεί φυσικά το χέρι σου θα μ’ έχη οδηγήσει
και η δεξιά σου θα μ’ έχη χειραγωγήσει.
11 είπα επίσης∙ Άρα το σκοτάδι μπορεί να με κουκουλώση
και η νύχτα να γίνη λυχνάρι στην απόλαυσί μου.
12 ναι αλλά το σκοτάδι για σένα δεν είναι αδιαπέραστο,
και η νύχτα σοῦ είναι φωτισμένη σα μέρα.
13 όπως σοῦ είναι το σκοτάδι της μιας,
έτσι σοῦ είναι και το φως της άλλης.
14 εσύ κατέχεις κι ελέγχεις τα νεφρά μου*, Κύριε,
εσύ με προστατεύεις από την κοιλιά της μητέρας μου.
15 σε δοξολογώ διότι αποδείχτηκες φοβερά θαυμαστός,
τα έργα σου είναι θαυμάσια, και η ψυχή μου το ξέρει πολύ καλά.
16 από σένα δεν είναι κρυμμένα ούτε τα κόκκαλά μου,
που τα έκανες σε χώρο κρυφό.
17 η θεμελίωσί μου έγινε σαν τα έγκατα της γης,
και τα μάτια σου μ’ έβλεπαν, όταν ακόμη ήμουν άφτιαχτος.
18 στο βιβλίο σου είναι κιόλας γραμμένοι όλοι∙
ολημερίς διαπλάθονται, και κανείς δεν το βλέπει.




Ερευνώ τον ουρανό και τη Γη, όχι για να βρω τη μακρινή χώρα, όπου δε φτάνει ο κατασκευαστής του σύμπαντος, για να ησυχάσω απ’ αυτόν, αλλ’ επειδή τοῦ εἰδέναι ὀρέγομαι φύσει (Αριστοτέλης, Μετά τα φυσικά 1,1,1)∙ σαφώς χωρίς άγχος, χωρίς προκατάληψι. τα ερευνώ, επειδή απλώς αυτό μου αρέσει. και μ’ αρέσει να
δοξολογῶ το θεό,ἐπειδή ἀποδεικνύεται φοβερά θαυμαστός,
όπως λεει κι ο ψαλμωδός. και σε ποιον δεν αρέσει μια τέτοια έρευνα, όταν ξέρη ότι εκείνος, τον οποίο αγαπάει από τα βάθη της ψυχής του, μόνο φοβερά θαυμαστός αποδεικνύεται, όταν ο άνθρωπος ερευνάη περιηγήται και μελετάη τις κατασκευές του αγαπητού του; μ’ αρέσει αυτή η έρευνα όπως το να βλέπω ένα ανθισμένο λιβάδι. μ’ αρέσει πολύ να βλέπω την ημέρα τα πανόμορφα λουλούδια της Γης και τη νύχτα τα ολόλαμπρα άστρα τ’ Ουρανού∙ και να δοξάζω μέρα και νύχτα εκείνον που τα έκανε, όταν μάλιστα ξέρω ότι κι εμένα μ’ αγαπάει και με νοιάζεται ο θαυμαστός εκείνος, ότι για μένα τα έκανε όλα.




Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστόν τό ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ Γῇ!
ὅτι επήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.
ὄψομαι τούς οὐρανούς ἔργα τῶν δακτύλων σου,
Σελήνην καί ἀστέρας ἅ σύ ἐθεμελίωσας.
τί ἐστιν ἅνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ,
ἤ υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αύτόν;
κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου,
πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ. (Ψα 8,1-7).
Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου,
διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
εὐφρανθήσομαι καί ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί,
ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, ὕψιστε. (Ψα 9,1-2)




Κύριε ο Κύριός μας, πόσο θαυμαστό είναι το όνομά σου σ’ όλη τη Γή!
      η μεγαλοπρέπειά σου φτάνει ψηλότερα ἀπό τους ουρανούς.
βλέπω ότι οι ουρανοί είναι έργα των δακτύλων σου,
      η Σελήνη κι  οι αστέρες που θεμελίωσες εσύ.
τι είναι ο άνθρωπος, και τον θυμάσαι;
      ή ο γόνος του ανθρώπου,  και τον λογαριάζεις;
τον έβαλες να κυβερνά τα έργα των χειρών σου,
      τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του.
Σε δοξολογώ, Κύριε, με όλη μου την καρδιά,
      διηγούμαι όλα τα θαυμάσιά σου.
ευφραίνομαι  και χαίρομαι για σένα,
      χτυπώ πεννιά στο όνομά σου, ύψιστε.




* νεφρούς λέει το ισχίον, το οποίο κατά τη συνουσία πάλλεται∙ εννοεί ότι ο θεός βλέπει και την πιο κρυφή πράξι του ανθρώπου, και ξέρει αν η συνουσία του είναι αγνή ή αμαρτωλή, νόμιμη ή παράνομη (πρβλ. Ψα 7,10΄Ἰε 11,20΄17,10΄20.12).






(Η αντιγραφή, με μετατροπή για τεχνικούς λόγους από πολυτονικό σε μονοτονικό, έγινε από την «Αποτείχιση» εκ των σελίδων 299 -305 του βιβλίου του κ. Κωνσταντίνου Σιαμάκη «Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ» εκδ. 2011.
Το βιβλίο «Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ» διατίθεται δωρεάν σε pdf στην ιστοσελίδα www.philologus.gr  ).

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου