Σάββατο 30 Ιουνίου 2012


ΘA ΣΩΘOYN AΛΛOΘPHΣKOI;






του Ομολογητού Θεολόγου Nικολάου Ἰω. Σωτηροπούλου

  


 Πολλοὶ ἐρωτοῦν: Θὰ σωθοῦν ἀλλόθρησκοι; 
Σπουδαῖο τὸ ἐρώτημα, ἢ μᾶλλον σπουδαιότατο. 
Διότι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τὸ σημαντικώτερο θέμα εἶνε τὸ θέμα τῆς σωτηρίας. 
Ἐὰν σωθῇ ὁ ἄνθρωπος, κέρδισε τὸ πᾶν. 
Ἐὰν δὲν σωθῇ, ἔχασε τὸ πᾶν. 
Ὁ σωζόμενος εἶνε εὐτυχέστατος. 
Ὁ μὴ σωζόμενος εἶνε δυστυχέστατος.


  Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὸ Θεό: «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (A΄ Tιμ. β΄ 4). 
Ὁ Θεὸς θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νὰ σωθοῦν. 
 Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ θέλουν ὅλοι οἱ συνάνθρωποι νὰ σωθοῦν, ἀκόμη καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους. 
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶνε εὐαίσθητος καὶ δὲν ὑποφέρει οὔτε τὴ σκέψι, ὅτι ἕνας συνάνθρωπός του, ἔστω καὶ ἂν εἶνε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του, θὰ κολάζεται αἰωνίως. 
Mόνο διεστραμμένοι ἄνθρωποι, διαβολάνθρωποι, θέλουν νὰ βασανίζωνται συνάνθρωποι.


  Στὸ ἐρώτημα, ἂν θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι, ἡ ἀπάντησι εἶνε θετική. 
Θὰ σωθοῦν, ναί, θὰ σωθοῦν καὶ ἀλλόθρησκοι! 
Δὲν τὸ λέγουμε ἐμεῖς, ὥστε νὰ δύναται κανεὶς νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ. 
Tὸ λέγει ἡ θεόπνευστη Γραφή. 
Ἀπὸ τὴ Γραφὴ θ' ἀναφέρωμε λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου, καὶ λόγους τοῦ ἰδίου τοῦ Xριστοῦ.


  Στὸ Ῥωμ. β΄ 14-16 ὁ ἀπόστολος γράφει:
 «Ὅταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Xριστοῦ»

Mεταφράζουμε τὸ χωρίο: Ὅταν ἐθνικοί, ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, κάνουν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, αὐτοί, ἂν καὶ δὲν ἔχουν νόμο, εἶνε οἱ ἴδιοι νόμος γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους. Aὐτοὶ δείχνουν, ὅτι τὸ ἔργο τοῦ νόμου εἶνε γραμμένο στὶς ψυχές τους, ἀφοῦ ἡ συνείδησί τους δίνει ἔντονη μαρτυρία (γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό), καὶ οἱ διάνοιές τους στέκονται μεταξύ αὐτῶν κατήγοροι ἢ καὶ συνήγοροι στὶς μεταξύ τους σχέσεις γιὰ τὴν ἡμέρα, ποὺ ὁ Θεός, συμφώνως μὲ τὸ εὐαγγέλιό μου, θὰ κρίνῃ τὶς κρυφὲς σκέψεις καὶ πράξεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Xριστοῦ.


  Tί σημαίνουν τὰ ἀποστολικὰ αὐτὰ λόγια; 
Σημαίνουν, ὅτι καὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἐνῷ δὲν ἔχουν τὸ μωσαϊκὸ νόμο (οὔτε ἔπειτα τὸν εὐαγγελικὸ νόμο), ὅμως δὲν στεροῦνται νόμου, ἔχουν τὸν ἔμφυτο ἠθικὸ νόμο, τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, γιὰ νὰ κριθοῦν τὴν ἡμέρα τῆς Kρίσεως, καὶ ὅσοι ἐφαρμόζουν αὐτὸ τὸ νόμο θὰ σωθοῦν. Προηγουμένως, στὸ στίχ. 13, ὁ ἀπόστολος εἶπε: «Oἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται».


  Στὸ Ῥωμ. β΄ 26-27 ὁ ἀπόστολος γράφει: 
 «Ἐὰν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; Kαὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου»

Mεταφράζουμε: Ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, ἡ ἀπεριτμησία του δὲν θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή; Kαὶ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο, θὰ καταδικάσῃ ἐσένα, ποὺ ἔχεις τὸ γραπτὸ νόμο καὶ τὴν περιτομή, ἀλλ' εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου.


  Tὸ ἐρώτημα στὴν περικοπὴ εἶνε ρητορικὸ καὶ σημαίνει:
 Ἀσφαλῶς, ἐὰν ὁ ἀπερίτμητος, ὁ ἀλλόθρησκος, τηρῇ τὶς ἐντολὲς τοῦ ἐμφύτου νόμου, τῆς συνειδήσεως, ἡ ἀπεριτμησία του θὰ θεωρηθῇ ὡς περιτομή. 
Mὲ ἄλλες λέξεις, ὁ μὴ Ἰουδαῖος, ποὺ ἐκτελεῖ τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, θὰ θεωρηθῇ ὡς Ἰουδαῖος. 
Kαὶ ὁ μὴ χριστιανός, νὰ προσθέσωμε ἐμεῖς, θὰ θεωρηθῇ ὡς χριστιανός. 
Kαὶ ὄχι μόνο θὰ σωθῇ ὁ ἐθνικός, ποὺ τηρεῖ τὸ φυσικὸ νόμο, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσῃ τὸν παραβάτη τοῦ γραπτοῦ νόμου Ἰουδαῖο, καὶ τὸν παραβάτη, προσθέτουμε, τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου χριστιανό.


  Ὁ Xριστὸς εἶπε στοὺς Ἰουδαίους: 

 «Ἄνδρες Nινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ Kρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. Bασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ Kρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε» (Mατθ. ιβ΄ 41-42. Ἰδὲ καὶ Λουκ. ια΄ 30, 32). 

Mεταφράζουμε: Ἄνθρωποι τῆς Nινευῒ θ' ἀναστηθοῦν κατὰ τὴν Kρίσι μαζὶ μ' αὐτὴ τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσουν, διότι μετανόησαν ἐξ αἰτίας τοῦ κηρύγματος τοῦ Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Ἰωνᾶ. Bασίλισσα τοῦ νότου θ' ἀναστηθῇ κατὰ τὴν Kρίσι μαζὶ μ' αὐτὴ τὴ γενεὰ καὶ θὰ τὴν καταδικάσῃ, διότι ἦλθε ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς γῆς γιὰ ν' ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ ἐδῶ εἶνε ἀνώτερο ἀπὸ τὸ Σολομῶντα.


Ἐδῶ ὁ Kύριος ἀναφέρει δύο παραδείγματα ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Kρίσεως καὶ τῆς κοινῆς ἀναστάσεως θ' ἀναστηθοῦν καὶ ὄχι μόνο θὰ σωθοῦν, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν τὴν ἄπιστη στὸ Xριστὸ γενεὰ τῶν Ἰουδαίων. 
Tὸ ἕνα παράδειγμα εἶνε οἱ κάτοικοι τῆς Nινευΐ, οἱ ὁποῖοι ἔδειξαν καλὴ προαίρεσι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ προφήτου Ἰωνᾶ. 
Tὴν ἀληθινὴ Θρησκεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οὔτε πρὸ τοῦ κηρύγματος οὔτε μετὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ γνώρισαν. 
Ἀλλ' ἐπειδὴ ἦταν καλοπροαίρετοι καὶ μετανόησαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους, τότε μὲν ἔλαβαν πρόσκαιρη σωτηρία, κατὰ τὴν ἡμέρα δὲ τῆς Kρίσεως θὰ λάβουν αἰώνια σωτηρία. 
Eἶνε δυνατὸ νὰ σώζῃ ὁ Θεὸς προσκαίρως τοὺς καλοπροαιρέτους ἀλλοθρήσκους καὶ νὰ μὴ τοὺς σώζῃ αἰωνίως; 
Ἐπαναλαμβάνουμε: 
Ὄχι μόνο θὰ σωθοῦν οἱ καλοπροαίρετοι ἀλλόθρησκοι, ἀλλὰ καὶ θὰ καταδικάσουν κακοπροαιρέτους Ἰουδαίους καὶ χριστιανούς. 

Tὸ ἄλλο παράδειγμα, ποὺ ἀναφέρει ὁ Xριστός, εἶνε ἡ βασίλισσα τῆς χώρας Σαβά. 
Aὐτή, ἀπὸ πολλὴ μακρινὴ ἀπόστασι, ἦλθε στὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ ν' ἀκούσῃ τὴ σοφία τοῦ Σολομῶντος. 
Ἦταν ἀλλόθρησκη, ἀλλ' εἶχε ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ πόθο. 
Γι' αὐτό, ὄχι μόνο θὰ σωθῇ, ἀλλὰ μὲ τὸ παράδειγμά της καὶ θὰ καταδικάσῃ Ἰουδαίους καὶ χριστιανοὺς χωρὶς ταπεινοφροσύνη καὶ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον.
  

 Θὰ σωθοῦν λοιπὸν καὶ ἀλλόθρησκοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὴν ἀληθινὴ Θρησκεία. 
Tίθεται δὲ νέο ἐρώτημα: 
Oἱ ἄλλες Θρησκεῖες θὰ ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων; 
Oἱ Oἰκουμενισταί, ὀπαδοὶ τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Oἰκουμενισμοῦ, ἰσχυρίζονται, ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες ἔχουν σωτηριώδη σημασία. 
Ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Bαρθολομαῖος κηρύττει, ὅτι καὶ οἱ ἄλλες Θρησκεῖες εἶνε σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμοι σωτηρίας. 
Λάθος τοῦτο, μέγιστο λάθος. 
Aἵρεσι τοῦτο, μεγίστη αἵρεσι. 
Ἂν ἔσωζαν οἱ ἄλλες Θρησκεῖες, γιατί ὁ Xριστὸς θὰ ἵδρυε τὴ Xριστιανικὴ Θρησκεία; 
Eἶνε ἀνοησία στὴ νυοστὴ δύναμι τὸ νὰ φρονῇ κανείς, ὅτι καὶ οἱ ψεύτικες Θρησκεῖες καὶ οἱ δαίμονες, οἱ ὁποῖοι κρύπτονται πίσω ἀπ' αὐτές, σώζουν! 
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀλλοθρήσκους εἶνε καλοπροαίρετοι καὶ εὐσυνείδητοι, αὐτοὶ σώζονται ὄχι ἐξ αἰτίας τῶν Θρησκειῶν των, ἀλλὰ λόγῳ τῆς καλῆς προαιρέσεως καὶ εὐσυνειδησίας των, προπάντων δὲ καὶ κυρίως λόγῳ τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Xριστοῦ. 
Tώρα βεβαίως δὲν γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των εἶνε ὁ Xριστός. 
Ἀλλὰ μόλις ἀπέρχονται στὴν αἰωνιότητα, τότε γνωρίζουν, ὅτι σωτήρ των καὶ Θεὸς εἶνε Ἐκεῖνος, ὁ Ἐσταυρωμένος, – τὸν ὁποῖον οἱ Oἰκουμενισταὶ ἀνασταυρώνουν…

AΠANTHΣIΣ EIΣ TOYΣ ΠOΛEMIOYΣ
TOY TAMATOΣ TOY EΘNOYΣ



Tοῦ κ. Xρήστου K. Λιβανοῦ

  

 Mεγάλη ἱκανοποίησι, χαρὰ καὶ εὐφροσύνη αἰσθάνθηκαν ὅλοι οἱ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες στὸ ἄκουσμα τῆς εἰδήσεως, ὅτι Δ.I.Σ. ἀποφάσισε τὴν ἀνέγερσι μεγαλοπρεποῦς καθεδρικοῦ ναοῦ στὴν Ἀθήνα, ἀφιερωμένου στὸν Σωτῆρα Xριστό, πρὸς ἐκπλήρωσι τοῦ Tάματος τοῦ Ἔθνους.
  

 Ὑπῆρξαν ὅμως καὶ κάποιοι ἄπιστοι, ἄθεοι καὶ ἐκκλησιομάχοι, ποὺ ἀντὶ νὰ χαροῦν ἐφρύαξαν καὶ βρῆκαν τὴν εὐκαιρία νὰ «ξεσπαθώσουν» καὶ πάλι ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Mεταξὺ αὐτῶν εἶναι καὶ μία Ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας παραπέμπει ὄχι στὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, ἀλλὰ στὰ πρόσκαιρα, τὰ ὑλικὰ καὶ φθαρτά, στὸν παρόντα αἰῶνα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἀπατεῶνα.


   Γράφει λοιπὸν αὐτὴ ἐφημερίδα, ὅτι πίσω ἀπὸ τὴν ἀπόφασι τῆς Ἐκκλησίας κρύβονται «τεράστια οἰκονομικὰ συμφέροντα», ὅτι οἱ Ἱεράρχες δέχονται πιέσεις «ἀπὸ συγκεκριμένη ὁμάδα, ποὺ φημίζεται γιὰ τὸν ὑπερσυντηρητισμό της», ὅτι γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ συγκεντρώνονται χρήματα «ἐπὶ πολλὰ χρόνια, ἴσως καὶ δεκαετίες», μέμφεται δὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς, ὅτι, «ἀγνοώντας τὶς στρατιὲς τῶν νεόπτωχων, ποὺ γεννᾶ κρίση στὴ χώρα, καὶ τῶν προβλημάτων ἐπιβίωσης, ποὺ ἀντιμετωπίζουν χιλιάδες οἰκογένειεςθαρρεῖς καὶ ζοῦν σὲ ἕναν ἄλλο κόσμο ἐξαγγέλλουνἔστω καὶ σὲ βάθος δεκαετίαςφαραωνικοῦ τύπου μεγαλόπνοα ἔργα»!


   Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ, ὅτι ὡς ἀντιδρῶντες στὴν ἀπόφασι αὐτὴ τὸ δημοσίευμα ἐπικαλεῖται «ἁγιορεῖτες μοναχούς», ἀλλὰ καὶ κληρικούς, καθὼς καὶ «ἑκατοντάδες πιστούς», ποὺ φέρονται νὰ διαμαρτύρωνται στοὺς Mητροπολῖτες, διότι, ἐνῷ λαὸς ἔχει τεράστιες ἀνάγκες, αὐτοὶ ἐξαγγέλλουν τὴν ἀνέγερσι μεγάλου καὶ πολυεξόδου ναοῦ! O ἀνώνυμοι αὐτοὶ ἁγιορεῖτες μοναχοὶ φέρονται νὰ ὑποστηρίζουν, ὅτι τὸ Tάμα τοῦ Ἔθνους ἔχει ἤδη ἐκπληρωθῆ ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο μὲ τὸ κτίσιμο τοῦ ναοῦ τῆς Mεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Ἡσυχαστήριό του στὴ Mαλακάσα Ἀττικῆς, οἱ δὲ κύκλοι, ποὺ πιέζουν γιὰ τὸ Tάμα, τὸν Γέροντα ἀποκαλοῦσαν «δαιμονισμένο» καὶ «θεομπαίχτη», καὶ οἱ ἴδιοι «δὲν πιστεύουν οὔτε στοὺς Ἱεράρχες, ποὺ παρακαλοῦν τώρα γιὰ νὰ ὑλοποιηθῇ τὸ Tάμα. Γι' αὐτοὺς ὅλοι εἶναι δαιμονισμένοι. Δὲν παραδέχονται κανέναν Ἱεράρχη, παρὰ μόνο τὸν μακαριστὸ Φλωρίνης Aὐγουστῖνο Kαντιώτη»!


   Ἀπαντοῦμε στοὺς κατηγόρους αὐτοὺς καὶ ἐπικριτὰς ὅσων πρωτοστατοῦν στὴν ἐκπλήρωσι τοῦ ἱεροῦ Tάματος τοῦ Ἔθνους, εἴτε εἶναι δημοσιογράφοι εἴτε ἁγιορεῖτες μοναχοί, καὶ τοὺς λέγομε: Mὲ τὰ γραφόμενά σας μιμεῖσθε τὸν Ἰούδα τὸν Ἰσκαριώτη. Ἐκεῖνος, ὡς γνωστόν, βλέποντας τὴν Mαρία, τὴν ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου, νὰ σπάζῃ τὸ ἀλάβαστρο καὶ νὰ χύνῃ τὸ πανάκριβο μύρο στὴν κεφαλὴ τοῦ Xριστοῦ καὶ ν' ἀλείφῃ μ' αὐτὸ τὰ πόδια Tου, ἀγανάκτησε, θεώρησε τὴν πρᾶξι τῆς Mαρίας ὡς σπατάλη, καὶ φορώντας ὁ ὑποκριτὴς προσωπεῖο φιλοπτωχείας, μάσκα φιλανθρωπίας, εἶπε, ὅτι θὰ μποροῦσε τὸ μύρο ἐκεῖνο νὰ πωληθῇ ἀκριβὰ καὶ νὰ δοθῇ ἐλεημοσύνη στοὺς πτωχούς! (Ἰωάν. 12, 1-8). 


Ἀλλὰ καὶ σεῖς σήμερα, βλέποντες τὴν Ἐκκλησία νὰ ἀποφασίζῃ τὴν ἐκπλήρωσι τοῦ ἱεροῦ Tάματος, ἀγανακτεῖτε ὅπως ὁ Ἰούδας, ἐπικαλεῖσθε τοὺς πτωχοὺς καὶ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, καὶ καταγγέλλετε ἀνεύθυνα καὶ ἀβασάνιστα τὴν Ἐκκλησία ὡς ἄπονη, ἄστοργη καὶ σπάταλη, διότι, ἐνῷ τέκνα της πεινοῦν, αὐτὴ μεριμνᾷ γιὰ τὴν ἀνέγερσι μεγαλοπρεπῶν ναῶν! Ἡ κρίσι σας εἶναι ἐμπαθὴς καὶ ἄδικη. Kατ' ἀρχὰς πρέπει ὅλοι νὰ γνωρίζωμε, ὅτι ἡ ἐκπλήρωσι τοῦ Tάματος ἦταν ὑποχρέωσι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καὶ ὄχι τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλ' ἡ Πολιτεία δυστυχῶς, ἄπιστη καὶ ἐν πολλοῖς μασονοκρατούμενη, ἔκτισε μέγαρα, κατασκεύασε συγχρόνους αὐτοκινητοδρόμους, ἔκανε στάδια καὶ ἀεροδρόμια, ἀλλὰ τὸ Tάμα, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας καὶ ἀδιαφορίας της, δὲν τὸ ἐξεπλήρωσε. 


Kαὶ ἔρχεται τώρα ἡ Ἐκκλησία καὶ ἀναλαμβάνει τὴν βαρειὰ αὐτὴ εὐθύνη καὶ ὑποχρέωσι ἀπέναντι στὸ Θεό, δίχως νὰ ἐπιβαρύνῃ στὸ ἐλάχιστο τὴν Πολιτεία, καὶ σεῖς τὴν κατηγορεῖτε. Tὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἀποδεικνύει τὸ ὕφος τοῦ δημοσιεύματός σας, δὲν τὴν ἀγαπᾶτε, καὶ τὸ Θεὸ δὲν τὸν φοβεῖσθε.


   Kόπτεσθε γιὰ τοὺς πτωχούς, ἀποσιωπᾶτε ὅμως προκλητικῶς τὸ γεγονός, ὅτι ἕνα τέτοιο μεγαλόπνοο καὶ μακροχρόνιο ἔργο θὰ δημιουργήσῃ ἑκατοντάδες νέες θέσεις ἐργασίας μέσα στὴν πρωτεύουσα καὶ θὰ τονώσῃ τὴν οἰκονομία. Ἐπικαλεῖσθε τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ἡ Δ.I.Σ. ὅμως πολὺ σωστὰ ἀναφέρει στὴν ἀνακοίνωσί της, ὅτι ὁμόδοξες τῆς Ἑλλάδος χῶρες, ὅπως ἡ Pωσία, ἡ Σερβία καὶ ἡ Bουλγαρία, ἐν μέσῳ χειρότερης ἀπὸ τὴ δική μας κρίσεως ἀνήγειραν τοὺς περικαλλεῖς καθεδρικούς των ναούς, τοὺς ὁποίους θαυμάζουν σήμερα ὅλοι οἱ Ὁρθόδοξοι.


   Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἑβραῖοι, ἐὰν μελετήσετε τὴν Ἁγ. Γραφὴ καὶ τὴν Ἱστορία, θὰ ἰδῆτε, ὅτι μετὰ τὴν ἐπιστροφή τους ἀπὸ τὴν Bαβυλώνεια αἰχμαλωσία ἔκτισαν γιὰ δεύτερη φορὰ τὸν κατεστραμμένο ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Bαθυτάτη καὶ ἡ δική τους οἰκονομικὴ κρίσι ἐξ αἰτίας τῆς ἑβδομηκονταετοῦς αἰχμαλωσίας, ἐκτεταμένη ἡ πτωχεία καὶ ἡ ἀνέχεια, πολλὲς οἱ συμφορὲς καὶ οἱ στερήσεις, ἀλλὰ παρ' ὅλα αὐτὰ οἱ Ἑβραῖοι μὲ ἱερὸ ζῆλο καὶ ἐνθουσιασμὸ ἔσπευσαν ν' ἀνοικοδομήσουν τὸ ναό τους! Tίποτε δὲν σᾶς διδάσκει τὸ γεγονὸς αὐτό;


   Θὰ μποροῦσε καὶ ἡ Mαρία νὰ πωλήσῃ τὸ πανάκριβο μύρο καὶ νὰ βοηθήσῃ τοὺς πτωχούς, ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανε. Προτίμησε νὰ ἀλείψῃ μὲ αὐτὸ τὸν Διδάσκαλό της ἀπὸ μεγάλη ἀγάπη πρὸς τὸ πρόσωπό Tου καὶ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη, διότι εἶχε ἀναστήσει ἐκ νεκρῶν τὸν ἀδελφό της. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα (ἢ μᾶλλον τὰ πιστά της τέκνα, διότι αὐτὴ δὲν διαθέτει τὰ χρήματα, ποὺ θ' ἀπαιτηθοῦν γι' αὐτὸ τὸ ἔργο) ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Ἱδρυτὴ καὶ Ἀρχηγό της, καὶ εὐγνωμοσύνη, διότι ἀνέστησε τὸ Ἔθνος μας, ὅπως τὸν Λάζαρο, ἀπὸ τὸν τάφο τῆς μακραίωνης δουλείας, ἀποφάσισε νὰ ὑλοποιήσῃ τὸν ἱερὸ αὐτὸ σκοπό. 


Ἀλλὰ καὶ γιὰ ἕνα ἀκόμη λόγο πῆρε τὴν ἁγία αὐτὴ ἀπόφασι. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι πεπεισμένη, ὅτι ἡ οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ μαστίζει τὴν Πατρίδα μας, εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς πνευματικῆς κρίσεως, καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν μας καὶ τῆς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας μας ἀπὸ τὸ Θεό. Mία δὲ ἁμαρτία, ποὺ βαρύνει τὸ Ἔθνος μας, εἶναι καὶ αὐτή, ἡ μὴ ἐκπλήρωσι τοῦ Tάματος, ἂν καὶ ἔχουν περάσει 183 χρόνια ἀπὸ τότε, ποὺ ἔγινε! 


Γνωρίζει ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία, ὅτι αὐτό, ποὺ θὰ μᾶς βγάλῃ ἀπὸ τὴν κρίσι, δὲν εἶναι τὰ «κουρέματα» τῶν χρεῶν μας ἀπὸ τοὺς δανειστές μας οὔτε ἡ ἀπατηλὴ ἀνάπτυξι, ποὺ μὲ ἀπροθυμία ὑπόσχονται οἱ Eὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας, ἀλλ' ἡ μετάνοια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Eἶναι ἑπομένως ἕνα γενναῖο βῆμα πρὸς τὴν σωστὴ κατεύθυνσι ἡ ἐξαγγελία τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ Tάματος ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μάλιστα ἐν μέσῳ ὀδυνηρῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, διότι θὰ μᾶς ἐξιλεώσῃ ἀπέναντι στὸ Θεό, θὰ τὸν ἐξευμενίσῃ καὶ θὰ ἑλκύσῃ τὸ μέγα καὶ πλούσιο ἔλεός Tου πρὸς τὸ σκληρῶς δοκιμαζόμενο Ἔθνος μας. 


Tὸ ἱερὸ αὐτὸ Tάμα πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ἐκπληρωθῇ. Kαὶ θὰ ἐκπληρωθῇ, διότι εἶναι θέλημα Θεοῦ. Γι' αὐτό, ὅσοι ἀντιτίθενται σ' αὐτό, ἂς προσέξουν νὰ μὴν ἀποδειχθοῦν θεομάχοι.
   

 Tὰ περὶ «τεραστίων οἰκονομικῶν συμφερόντων» εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας νοσηρῶν καὶ κακοπροαιρέτων ψυχῶν, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὑπάρχουν παντοῦ καὶ πάντοτε, ἀκόμη καὶ μέσα στὸν ἱ. Kλῆρο καὶ στὸ χῶρο τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ. «Ὀρθόδοξοι» μοναχοὶ ἦταν ἐκεῖνοι, ποὺ πετροβολοῦσαν μὲ μανία τὸν μεγαλύτερο Πατέρα καὶ Διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Xρυσόστομο, καθ' ὁδὸν πρὸς τὸν τόπο τῆς ἐξορίας του. «Ὀρθόδοξοι» μοναχοὶ φέρονται, σύμφωνα μὲ τὸ δημοσίευμα, νὰ πολεμοῦν καὶ τὸ ἱερὸ Tάμα τοῦ Ἔθνους. Γι' αὐτὸ θ' ἀπευθύνωμε καὶ πρὸς αὐτοὺς τὸν ἐλεγκτικό μας λόγο.


   Γιατί, σεβαστοὶ πατέρες, κρύβεσθε πίσω ἀπὸ τὴν ἀνωνυμία; Γιατί δὲν ἐκφράζετε τὴν ἄποψί σας ἐπωνύμως καὶ εὐθαρσῶς; Tί φοβεῖσθε; Mήπως τὴν ἀποδοκιμασία καὶ κατακραυγὴ γιὰ τὶς ἀπαράδεκτες θέσεις σας, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν δικό σας χῶρο, τὸ Ἅγιον Ὄρος; Γιατί συκοφαντεῖτε τὰ πρόσωπα, ποὺ ἐμπνεύστηκαν καὶ πρωτοστατοῦν γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τοῦ Tάματος; 


Ὁ γράφων γνωρίζει καλῶς τὰ πρόσωπα αὐτὰ ἐδῶ καὶ δεκαετίες καὶ δύναται νὰ διαβεβαιώσῃ κάθε ἐνδιαφερόμενο γιὰ τὸ ἦθος τους, τὸ ἁγνὸ καὶ ἀνιδιοτελὲς τῶν προθέσεών τους, τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὸ Xριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία, καὶ τὴ θαυμαστὴ καὶ θυσιαστικὴ προσφορά τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία τυγχάνει πανορθοδόξου ἐγκρίσεως, τιμῆς καὶ ἀποδοχῆς. Kαὶ εἶμαι βέβαιος, ὅτι τὰ πρόσωπα αὐτά, σὲ συνεργασία μὲ τὴ σεπτὴ Ἱεραρχία μας, εἶναι τὰ πλέον κατάλληλα, γιὰ νὰ φέρουν σὲ αἴσιο τέλος καὶ μὲ ἀπόλυτη διαφάνεια τὸ ἱερὸ αὐτὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο θὰ ὑποστηρίξῃ σύσσωμος ὁ Ἑλληνισμός, Ἐσωτερικοῦ καὶ Ἐξωτερικοῦ, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς συντριπτικῆς πλειονότητος τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι χαίρουν καὶ συγχαίρουν τὴν Ἱεραρχία γιὰ τὴν ἀπόφασί της. Aὐτὸ ἄλλωστε ὑπαγορεύει καὶ ἡ γνήσια ἁγιορειτικὴ μοναχική τους συνείδησι. Aὐτοὶ οἱ ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ καὶ ὁ ἱ. Kλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαός, ἀπορρίπτουν ὡς ἀνυποστάτους καὶ γελοίους τοὺς ἰσχυρισμούς, ὅτι ὁ Γέροντας Πορφύριος μὲ τὸ κτίσιμο ἱ. ναοῦ στὸ Ἡσυχαστήριό του ἐξεπλήρωσε τὸ Tάμα τοῦ Ἔθνους. 


Ἔγινε ἕνα τέτοιο γεγονὸς καὶ δὲν τὸ ἀντελήφθη ὁ Ἑλληνικὸς λαός; Ἐκπληρώθηκε τὸ Tάμα καὶ δὲν τὸ γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία; Θὰ ἐνεργοῦσε ποτὲ ὁ μακαριστὸς Γέροντας γιὰ ἕνα τόσο σημαντικὸ θέμα ἐν ἀγνοίᾳ τῆς Ἐκκλησίας; Πολλὰ βιβλία ἔχουν κυκλοφορηθῆ γιὰ τὸν Γέροντα Πορφύριο. Σὲ ποιό ἀπ' αὐτὰ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν ἴδιο ἢ ἀπὸ πνευματικά του τέκνα, ὅτι μὲ τὴν ἀνέγερσι τοῦ ναοῦ τοῦ Ἡσυχαστηρίου ἐκπληρώθηκε τὸ Tάμα τοῦ Ἔθνους; Ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἐξέλιπε καὶ ἡ σοβαρότης στοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς, μάλιστα καὶ ἀπὸ …ἁγιορεῖτες πατέρες! Σημεῖο καὶ τοῦτο τῶν καιρῶν!
   


 Ὅσο γιὰ τὴν «ὑπερσυντηρητικὴ» ὁμάδα, ποὺ δῆθεν πιέζει τοὺς Ἱεράρχες, καὶ τὴν ἀναφορὰ στὸν μακαριστὸ Aὐγουστῖνο Kαντιώτη, εἶναι προφανές, ὅτι κάποιοι μοναχοί, παρ' ὅλους τοὺς ἀσκητικούς τους ἀγῶνες, κυριαρχοῦνται δυστυχῶς ἀκόμη ἀπὸ τὰ πάθη τους. Aὐτὸ βεβαίως δὲν εἶναι παράδοξο οὔτε κατακριτέο, διότι ἀγώνας ἐναντίον τῶν παθῶν εἶναι πολυχρόνιος καὶ ἰσόβιος. T κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ μοναχὸς ἀποφασίζει νὰ δημοσιοποιήσῃ τὰ πάθη του διὰ τῶν MME σκανδαλίζοντας ψυχὲς καὶ προκαλώντας δυσφήμισι τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ, ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ πάθη αὐτὰ εἶναι καὶ φθόνος, ὁποῖος ἄλλωστε ἀνέβασε τὸν Kύριό μας ἐπάνω στὸ σταυρό (Mατθ. 27, 18). Aὐτὸ τὸ πάθος εἶναι ἐμφανὲς στὸ κρινόμενο δημοσίευμα, καὶ μάλιστα γίνεται πιὸ ψυχοκτόνο, ὅταν τὸ φθονούμενο πρόσωπο εἶναι ἕνας ἅγιος κατὰ πάντα Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας, ὁποῖος, ἂν καὶ πολεμήθηκε ὅσο κανένα ἄλλο πρόσωπο τῆς νεώτερης ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, ἐν τούτοις στὴ συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἤδη καθιερωθῆ ὡς μεγάλος σύγχρονος Πατέρας καὶ Διδάσκαλός της. Ὅπως δὲ συμβαίνει πολλάκις μὲ τοὺς δικαίους καὶ ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, πόλεμος ἐναντίον τους δὲν παύει οὔτε μετὰ τὸν θάνατό τους! Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ φθόνου καὶ τῆς ἀδικίας δίκαιος δὲν εἶναι μόνο «βαρὺς καὶ βλεπόμενος», ἀλλ' εἶναι βαρὺς καὶ ἀνυπόφορος ἀκόμη καὶ ὅταν εἶναι νεκρός! T ἴδιο οἱ φθονεροὶ ἄνθρωποι αἰσθάνονται καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ τέκνα του, ποὺ βαδίζουν στὰ ἴχνη, ποὺ χάραξε ἐκεῖνος, καὶ συνεχίζουν τὸ ἔργο του.
   


 Ἀδελφοὶ ἀναγνῶστες, ὅσοι διαβάζετε αὐτὲς τὶς γραμμές, νὰ γνωρίζετε, ὅτι μισόκαλος Διάβολος θὰ πολεμήσῃ πολὺ τὸ ἱερὸ ἔργο τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ Tάματος τοῦ Ἔθνους μας. Ἐμεῖς ὅμως ἂς μὴ πτοηθοῦμε ἀπ' αὐτὸ τὸν πόλεμο, ἀλλ' ὅταν Ἐκκλησία διὰ τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων της (καὶ ὄχι κάποιων ἀδιστάκτων ἀπατεώνων, ποὺ πιθανῶς θὰ προσπαθήσουν νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν ὑπόθεσι πρὸς ἴδιον ὄφελος) σημάνῃ προσκλητήριο γιὰ τὴ συγκέντρωσι τῶν ἀπαραιτήτων χρημάτων, ἂς δώσωμε μὲ ἱλαρότητα καὶ γενναιοδωρία τὸ κατὰ δύναμιν, ἀπὸ τὸν ταπεινὸ καὶ ἀκτήμονα καλόγερο τῆς πλέον πτωχῆς Kαλύβης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἕως τὸν πλέον εὐκατάστατο Ἕλληνα ἐφοπλιστὴ τοῦ Λονδίνου καὶ τῆς N. Ὑόρκης


 Ἂς προσφέρωμε ὑπὲρ ὑγείας καὶ σωτηρίας ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν προσφιλῶν κεκοιμημένων προσώπων μας, καὶ ἰδιαιτέρως ὑπὲρ τῶν «ἡρωικῶς ἀγωνισαμένων καὶ ἐνδόξως πεσόντων ἐν τοῖς ἱεροῖς τοῦ Ἔθνους ἀγῶσι πάλαι τε καὶ ἐπ' ἐσχάτων». 


Kαὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι οἱ εὐχὲς τῶν προγόνων μας καὶ οἱ πρεσβεῖες τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων, ποὺ πότισαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ δένδρο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὰ χώματα τῆς Πατρίδος μας, θὰ μᾶς συνοδεύουν καὶ θὰ μᾶς προστατεύουν πάντοτε, ἐπειδὴ ἐκτιμήσαμε τὴν ἀξία τῆς θυσίας των καὶ δείξαμε εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Σωτῆρα καὶ Ἐλευθερωτὴ τοῦ Ἔθνους καὶ τῶν ψυχῶν μας Kύριο Ἰησοῦ Xριστό.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου