Σάββατο 19 Μαΐου 2012







"ΟΥΚ ΕΝΙ ...ΕΛΛΗΝ"

Παγκοσμιοποίηση, 

Ἐκκλησία καὶ Ἐθνικὴ 

Αὐτοσυνειδησία
 
“ΟΥΚ ΕΝΙ… ΕΛΛΗΝ”; (1)

Μὲ ἀφορμὴ Ἀνακοίνωση τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικός


Σὲ γενικὲς γραμμές, ἡ παγκοσμιοποίηση παρουσιάζει δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες δράσεις:
Ἀπὸ τὴν μιά, εὐνοεῖ τὴν διατήρηση –ἢ καὶ τὴν δημιουργία– πολυεθνικῶν-πολυφυλετικῶν κρατικῶν ὀντοτήτων, ἐφ’ ὅσον οἱ πληθυσμοί τους –ὡς ἐκ τῆς ψυχοσυνθέσεώς τους καὶ τῆς πολιτιστικῆς-θρησκευτικῆς παραδόσεώς τους– εὔκολα χειραγωγοῦνται, ὑπακούουν καὶ ὑποτάσσονται σὲ ἀπολυταρχικὰ ἢ/καὶ θεοκρατικὰ καθεστῶτα· καὶ ὑπὸ τὸν ὅρο ὅτι, τὰ καθεστῶτα αὐτὰ ἐξυπηρετοῦν τὰ συμφέροντα καὶ τὰ σχέδια τῶν παγκοσμιοποιητῶν.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἀπεργάζεται, μὲ κάθε δυνατὸ τρόπο, τὴν διάλυση τῶν ἐθνικῶν κρατῶν καὶ τὴν ἐξάλειψη τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας καὶ  τῆς πολιτιστικῆς ἰδιαιτερότητός τους, ἐφ’ ὅσον αὐτὰ –ἐμφορούμενα ἀπὸ δυτικογενεῖς θεμελιώδεις ἀρχὲς καὶ προσκολλημένα στὶς δημοκρατικὲς ἐλευθερίες, τὴν ἀνεξαρτησία καὶ τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία τους– δὲν ὑποτάσσονται στὶς βουλὲς τῶν παγκοσμιοποιητῶν.


Ὁ Ἐχθρὸς τῶν Παγκοσμιοποιητῶν: Τὸ γεγονὸς ὅτι, οἱ παγκοσμιοποιητὲς ἀνέχονται μόνον ὅσους ὑποτάσσονται στὴν δύναμη τῆς ἐξουσίας, κοσμικῆς-πολιτικῆς ἤ/καὶ ψυχοπνευματικῆς, ἀποδεικνύει ὅτι –ὡς ἐκπρόσωποι τῆς πεπτωκυΐας φύσεως τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἔσχατη ἐκδοχή της– διακατέχονται ἀπὸ ἐξουσιαστικότητα καὶ ὁλοκληρωτισμό. Κατὰ συνέπεια, ἀπεχθάνονται, τόσο ὅσους ἐμφοροῦνται ἀπὸ δίψα γιὰ ἐλευθερία, ὅσο καὶ κάθε ψυχοπνευματικὴ παράδοση ποὺ θέλει τὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο, ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικά.
Ἀλλά, ὁ μόνος πολιτισμὸς πού, στὴν γνήσια ἐκδοχή του,  ἐγγενῶς καὶ διαχρονικῶς ἐμπεριέχει, διαμορφώνει, καλλιεργεῖ –καὶ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, τελειοποιεῖ– τὴν ἐλευθέρα βούληση, εἶναι ὁ εὐρωπαϊκὸς πολιτισμός.
Καί, παρὰ τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ ἔχει ὑποστεῖ κατὰ τὴν μακραίωνη ἱστορικὴ πορεία του λόγῳ τῶν ζυμώσεων –τῶν ὀφειλομένων στὴν πεπτωκυΐα φύση ὅσων τὸν εἶχαν ὡς βίωμά τους, ἀλλὰ καὶ στὴν πεπτωκυΐα φύση τῶν πληθυσμῶν ποὺ τὸν ἐνστερνίσθηκαν–, ὁ εὐρωπαϊκὸς πολιτισμὸς διατηρεῖ ἀκόμα καὶ σήμερα (εἰδικὰ στὴν Ὀρθοδοξία) τὴν διαχρονικὴ ψυχοπνευματικὴ δυναμικὴ ἀντιστάσεως τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ τῶν πάσης φύσεως καὶ προελεύσεως ἐξουσιαστῶν.


Ὁ Ἀθέατος Πόλεμος: Γιὰ νὰ ἐξαφανίσουν, συνεπῶς, τὴν ψυχοδυναμικὴ αὐτή, οἱ παγκοσμιοποιητὲς ἐκήρυξαν μονομερῶς ἕναν ἀθέατο πόλεμο κατὰ τῶν θεμελιωδῶν ἀρχῶν τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ –ἤτοι, κατὰ τῆς Λογικῆς, τοῦ ἀνθρωπισμοῦ (ἀρχαιοελληνικοῦ καὶ δυτικοῦ) καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ (γνήσια ἐκδοχὴ τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία). Πρῶτο θῦμα τοῦ πολέμου αὐτοῦ ἦσαν οἱ Η.Π.Α., στὶς ὁποῖες τὸ μόνο ἐναπομεῖναν γνήσιο δυτικογενὲς στοιχεῖο εἶναι ἡ ἐπιστημονικο-τεχνολογικὴ μεθοδολογία, καὶ αὐτή, τελοῦσα  ὑπὸ τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν παγκοσμιοποιητῶν.
Τώρα, οἱ παγκοσμιοποιητὲς ἀπεργάζονται τὴν –ἐν καιρῷ εἰρήνης, δι’ εἰρηνικῶν μέσων καὶ ἐκ τῶν ἔνδον– κατάρρευση τῆς ἴδιας τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ της, μὲ προεξάρχουσα τὴν μήτρα ἀμφοτέρων: τὴν Ἑλλάδα –καί, εἰδικώτερα, τὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα1.


Ἑλλὰς καὶ Παγκοσμιοποίηση: Σήμερα, λοιπόν, ἐν καιρῷ εἰρήνης, ἡ μὲν Ἑλλὰς καταστρέφεται, οἱ δὲ Ἕλληνες –ἔχοντας ὑποστεῖ ὑπερεικοσαετῆ ἐκστρατεία κατασυκοφαντήσεως καὶ καταστολῆς τῆς ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καὶ θρησκευτικῆς αὐτοσυνειδησίας τους– ἀποδεκατίζονται, θύματα μιᾶς ἰδιότυπης, εἰρηνικῆς, ψυχοπνευματικῆς καὶ φυσικῆς γενοκτονίας, καὶ μιᾶς “βελούδινης” ἐθνοκαθάρσεως, διὰ τῆς σιωπηρῆς ἀντικαταστάσεώς τους ἀπὸ τὰ ἑκατομμύρια λαθρομεταναστῶν –ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μουσουλμάνων– ποὺ εἰσρέουν ἀνεμπόδιστα στὴν χώρα.


Διορθόδοξος Ἐκκλησιολογικὸς Συναγερμός: Οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, πολλοὶ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι ἔμειναν ἄναυδοι ὅταν πληροφορήθηκαν ὅτι, τὸ θέμα τοῦ διεθνοῦς διορθοδόξου συνεδρίου, ποὺ συγκαλεῖ ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου τῆς Ἱ. Μ. Δημητριάδος –στὸ Συνεδριακὸ Κέντρο Θεσσαλίας (Μελισσάτικα), ἀπὸ 24 ἕως 27 Μαΐου 2012–, εἶναι: «Ἐκκλησιολογία καὶ Ἐθνικισμὸς στὴ Μεταμοντέρνα Ἐποχή».
Διαβάζοντας τὴν σχετικὴ Ἀνακοίνωση τῆς Ἀκαδημίας2, τὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο τῆς Ἑλλάδος –τὸ μεταμνημονιακὸ μέλλον τοῦ ὁποίου ὑπολογίζεται ὅτι θὰ εἶναι κατὰ παρασάγγας τραγικώτερο τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς–, διερωτᾶται, πῶς εἶναι δυνατόν, οἱ συντελεστὲς τῆς Ἀκαδημίας Βόλου νὰ εἶναι τόσο ἀπληροφόρητοι, ἢ τόσο ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ἢ τόσο συναισθηματικὰ ἀποστασιοποιημένοι ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ὑπολοίπους (ἢ τί ἄλλο, ἄραγε;), ὥστε νὰ θεωροῦν ὅτι, σήμερα, τὸ…


«Σοβαρότερο μᾶλλον πρόβλημα, ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μετὰ τὴν πτώση τοῦ Βυζαντίου (1453)» εἶναι ὁ «θρησκευτικὸς φυλετισμός», ὁ «ἐθνοκεντρισμός», ὁ «νεο-ἐθνικισμός», ἡ «“ἐθνικὴ λογική”, τόσο στὴν ἐκκλησιολογικὴ δομή, ὅσο καὶ στὴν θεολογικὴ αὐτοσυνειδησία» τῆς Ἐκκλησίας, ἡ «ταύτιση Ἐκκλησίας καὶ Ἔθνους, Ἐκκλησίας καὶ ἐθνο-πολιτισμικῆς ταυτότητας, Ἐκκλησίας καὶ ἐθνικῆς ἰδεολογίας, Ἐκκλησίας καὶ Κράτους», ὁ «“ἐθνικὸς ρόλος” τῆς Ἐκκλησίας», ἡ «συνεχὴς ἐπίκληση τοῦ παρελθόντος καὶ τῆς προσφορᾶς της στοὺς ἀγῶνες καὶ στὶς περιπέτειες τοῦ Ἔθνους», ἡ «ἐπιστροφὴ στὴν ἔνδοξη καὶ πονεμένη ἱστορία τοῦ Βυζαντίου, τῆς Τουρκοκρατίας ἢ τῆς “χριστιανικῆς αὐτοκρατορίας”»· καί, γενικῶς, ὅλες «οἱ ἀναφορὲς στὸ Ἔθνος καὶ τὰ σχήματα τῆς κωνσταντίνειας περιόδου».


Ἡ Γένεση τοῦ «Προβλήματος»: Μέσῳ αὐτοῦ τοῦ (διαθλαστικοῦ) πρίσματος θεάσεως τῆς Ἱστορίας, οἱ συντελεστὲς τῆς Ἀκαδημίας ἐντοπίζουν τὴν γένεση τοῦ «προβλήματος» στὴν πτώση τοῦ Βυζαντίου, ἡ ὁποία, κατ’ αὐτούς, ὁδήγησε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ μιὰ «περίοδο ἐσωστρέφειας, μὲ κυρίαρχο αἴτημα αὐτὸ τῆς ἐπιβίωσης σὲ ἐξαιρετικὰ δυσμενεῖς καὶ ἐχθρικὲς καταστάσεις» (σ.σ. τὰ ἔντονα στοιχεῖα δικὰ μας).
Ἀκολούθως, ἐντοπίζουν τὰ «πρῶτα σημάδια τοῦ ἐθνικοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας» κατὰ τὸν 15ο-16ο αἰ., δηλαδή, κατὰ τοὺς χρόνους τῆς τουρκικῆς κατακτήσεως. Ἐνῶ, κατ’ αὐτούς, τὸ «πρόβλημα», παγιώθηκε «μετὰ ἀπὸ πολύπλοκη ἱστορικὴ διαδικασία, κυρίως μετὰ τὴν δημιουργία τῶν συγχρόνων “ὀρθόδοξων” κρατῶν, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ 19ου αἰῶνα καὶ τὶς πολὺ πιὸ πρόσφατες πολιτικὲς ἐξελίξεις στὴν Κεντρικὴ καὶ Ἀνατολικὴ Εὐρώπη».


«Νεωτερισμός», ὁ Ἐθνικὸς Ρόλος τῆς Ἐκκλησίας: Βάσει τῆς ἀνωτέρω συλλογιστικῆς, οἱ συντελεστὲς τῆς Ἀκαδημίας Βόλου ἰσχυρίζονται ὅτι:
Ἡ «ταύτιση Ἐκκλησίας καὶ Ἔθνους καὶ ὁ “ἐθνικὸς” ρόλος τῆς Ἐκκλησίας συνιστοῦν ἕνα νεωτερισμὸ γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ὑπῆρξε, γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, ἡ Ἐκκλησία τῆς πολυεθνικῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας»· δηλαδή, μιὰ Ἐκκλησία, πού, «παρὰ ἤ, ἴσως, ἐξαιτίας τῶν δεσμῶν της μὲ τὴν αὐτοκρατορικὴ ἐξουσία, ἀγνοοῦσε κάθε μορφῆς “ἐθνικὴ λογική”, τόσο στὴν ἐκκλησιολογική της δομή, ὅσο καὶ στὴ θεολογική της αὐτοσυνειδησία»· μιὰ  Ἐκκλησία τῆς ὁποίας «ἡ βάση καὶ τὸ κριτήριο τῆς ἐκκλησιολογίας της(…) πάντοτε  καθοριζόταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς τοπικῆς καὶ ὄχι τῆς ἐθνικῆς Ἐκκλησίας».


Ἐθνικοπολιτιστικὴ Ταυτότης: Τὶς εὐθύνες γιὰ τὸ «πρόβλημα» αὐτό, οἱ συντελεστὲς τῆς Ἀκαδημίας Βόλου ἐπιρρίπτουν στὴν «ἐπιμονὴ πολλῶν “ὀρθοδόξων” κρατῶν νὰ βλέπουν τὴν Ὀρθοδοξία ὡς μέρος τῆς ἐθνικῆς τους ταυτότητας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους, ποὺ σχετίζεται μὲ τὰ ἔθιμα καὶ τὸν παραδοσιακὸ λαϊκὸ πολιτισμό».
Τοῦτο σημαίνει ὅτι, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὴν Ἑλλάδα, πιστεύουν ὅτι τὸ «πρόβλημα» θὰ λυθεῖ μὲ τὸν πλήρη διαχωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Κράτους, ἀπαραίτητη προϋπόθεση τοῦ ὁποίου (διαχωρισμοῦ) εἶναι ἡ ἀποεθνικοποίηση τῆς αὐτοσυνειδησίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ὥστε αὐτοὶ νὰ πάψουν νὰ θεωροῦν αὐτονόητη τὴν συναλληλία Ἐκκλησίας-Κράτους, Ἐκκλησίας-Ἔθνους καὶ Κράτους-Ἔθνους.


Ἐκστρατεία Ἀποεθνικοποιήσεως: Σημειωτέον ὅτι, στὴν χώρα μας, οἱ πρῶτες προσπάθειες ἀποεθνικοποιήσεως τῆς αὐτοσυνειδησίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἐμφανίσθηκαν μαζὺ μὲ τὰ πρῶτα κύματα λαθρομεταναναστῶν.
Ἀποσκοπώντας στὴν καταστολὴ κάθε ἀντιδράσεως ἔναντι τοῦ φαινομένου, ὅσοι κατέβαλλαν τὶς προσπάθειες ἀποεθνικοποιήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ –λαϊκοὶ καὶ κληρικοὶ– ἐξαπέλυσαν ἐναντίον του μιὰ πρωτοφανοῦς ἐντάσεως ἐκστρατεία πνευματικῶν ἐκβιασμῶν ―ἠπιώτερη μορφὴ τῆς ὁποίας εἶχε ἀποδώσει ἤδη καρποὺς στὶς λοιπὲς εὐρωπαϊκὲς κοινωνίες.


Χειραγώγηση καὶ Ὁλοκληρωτισμός: Τὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος τῆς ἐν λόγῳ ἐκστρατείας ἀποτελοῦσαν οἱ γνωστὲς χειριστικὲς κατηγορίες περὶ ἐθνικισμοῦ, ἐθνοφυλετισμοῦ, ναζισμοῦ, φασισμοῦ, ξενοφοβίας, ρατσισμοῦ, «αὐγοῦ τοῦ φιδιοῦ» κ.ο.κ., ποὺ κατέστειλαν τὶς ἀντιδράσεις, διότι ταύτιζαν τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὴν προστασία τοῦ Ἔθνους, μὲ τὸν ὁλοκληρωτισμό.
 Σημειωτέον ὅτι, σήμερα, ἐξ ἴσου χειριστικὲς ἀποδεικνύονται –ἴσως ἐν ἀγνοίᾳ τους– ὅσες (παρα)πολιτικὲς ὀντότητες ἢ μεμονωμένα ἄτομα ἐπαληθεύουν, μὲ τὴν ἀκραία δράση καὶ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἰδεολογία τους, τὶς κατηγορίες αὐτές. Καὶ τοῦτο διότι, ὅταν αὐτοὶ προβάλλουν ἐθνικῶς συμφέρουσες θέσεις, ἐξωθοῦν τὸν λαό, εἴτε νὰ τὶς ἀπορρίψει αὐτομάτως (ὡς ἐντασσόμενες στὸν ὁλοκληρωτισμό τους) καὶ ἑπομένως νὰ βλάψει ἑαυτὸν οἰκειοθελῶς· εἴτε νὰ τὶς υἱοθετήσει, καὶ ἑπομένως νὰ υἱοθετήσει καὶ τὸ σύνολο τῶν ὁλοκληρωτικῶν τους θέσεων, μὲ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς βουλήσεώς του, πόσον μᾶλλον γιὰ τὸ μέλλον του.
Δεδομένου λοιπὸν ὅτι, στὴν χώρα μας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία –ὡς ἐκ τοῦ “ἐθνικοῦ ρόλου” της– προβάλλει (ἀκόμα) ἐθνικὲς θέσεις, δὲν εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανεὶς ὅταν, στὸ προαναφερθὲν συνέδριο, τίθεται, ὡς θέμα Εἰσηγήσεως, τὸ ἐρώτημα: «Σημεῖα Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, σήμερα;».


“Οὐκ Ἔνι Ἰουδαῖος Οὐδὲ Ἕλλην”: Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ συνηθισμένα ἐπιχειρήματα, ποὺ χρησιμοποιήθηκαν μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐκστρατείας πνευματικῶν ἐκβιασμῶν, ἦταν ἡ ἑρμηνεία τῆς ρήσεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου “οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην” (Γαλ. 3. 28) ὡς «κάλεσμα τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ ὑπερφυλετικὲς ἢ ἀκόμα καὶ ὑπερεθνικὲς κοινότητες».
Νὰ εἶναι, ἄραγε, τυχαῖο ὅτι, μία ἐκ τῶν Εἰσηγήσεων τοῦ παραπάνω Συνεδρίου ἔχει ὡς θέμα: «“Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην”. Ἐθνότητα καὶ Καθολικότητα»;


Μόνον “Οὐκ Ἔνι Ἕλλην”: Καί, ἐνῶ, ὡς ὀρθόδοξο ποίμνιο, εἴμαστε πλέον ἐξοικειωμένοι καὶ μὲ τὶς πιὸ ἀπίθανες ἐκδοχὲς τοῦ ἐκβιαστικοῦ διλήμματος “χριστιανὸς καὶ ἀποεθνικοποιημένος, ἢ πατριώτης καὶ αἱρετικός;”3, περιμένουμε μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον νὰ δοῦμε τὸ πῶς ὁ διαπρεπὴς καὶ σεβάσμιος Εἰσηγητὴς θὰ παρουσιάσει τὸ θέμα αὐτό, χωρὶς νὰ καταλήξει –καὶ αὐτός–, ἔστω καὶ ἐμμέσως, στὸ γνωστὸ συμπέρασμα ὅτι, θείῳ προστάγματι, “οὐκ ἔνι Ἕλλην”.


Ἡ Πλήρης Ρήση: Διότι, ἐπὶ εἴκοσι καὶ πλέον ἔτη, στὸ συμπέρασμα αὐτὸ κατέληγαν ὅσοι ἀπομόνωναν –ἐν ἐπιγνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ τους– τὸ πρῶτο σκέλος τῆς συγκεκριμένης ρήσεως. Ὅμως, ἡ πλήρης ρήση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἶναι: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν οὐδὲ θῆλυ».
Ὡς ἐκ τούτου, θὰ ἦταν ἀπολύτως ἀδιανόητο γιὰ ἕναν Ἱεράρχη τοῦ βεληνεκοῦς τοῦ συγκεκριμένου Εἰσηγητῆ νὰ ἀπομονώσει –καὶ αὐτός– πέντε λέξεις ἀπὸ μία πρόταση ἑνὸς κειμένου, γιὰ νὰ οἰκοδομήσει ἐπ’ αὐτῶν τὴν ὅποια θεωρία, ἐρήμην τοῦ γενικοῦ νοήματος τοῦ κειμένου –πόσον μᾶλλον ὅταν πρόκειται περὶ κειμένου τῆς Καινῆς Διαθήκης.


Συνέπεια καὶ Καθολικότητα: Ἀπὸ τὸν διακεκριμένο Εἰσηγητῆ ἀναμένουμε, συνεπῶς, τὸ ἀπολύτως αὐτονόητο· ἤτοι, ὅτι, τὰ θεολογικὰ κριτήρια καὶ τὰ λογικὰ ἐπιχειρήματα, ποὺ θὰ χρησιμοποιήσει γιὰ νὰ διαπραγματευθεῖ τὸ θέμα «“Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην”. Ἐθνότητα καὶ Καθολικότητα», ὅσο καὶ τὰ συμπεράσματα, ποὺ θὰ ἐξάγει ἀπὸ αὐτά, θὰ πληροῦν τὶς ἑξῆς αὐτονόητες προϋποθέσεις ἐπιστημονικῆς συνεπείας:


1η.-Θὰ ὑπηρετοῦν τὸ σύνολο τῆς ρήσεως τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ὅτι, δηλαδή, θὰ μποροῦν νὰ ὑπηρετήσουν, συνολικῶς, τὸ θέμα: «“Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν οὐδὲ θήλυ”. Ἐθνότητα, Δουλεία, Φῦλα καὶ Καθολικότητα»·


2η.-Δὲν θὰ ἀφίστανται τοῦ γενικοῦ νοήματος τοῦ κειμένου τοῦ συγκεκριμένου κεφαλαίου τῆς Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου·


3η.-Θὰ βασίζονται στὶς περὶ Ἐθνῶν καὶ ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας θέσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου –τοῦ ἀποκληθέντος Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν–, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖον, ὁ Θεὸς «ἐποίησέ τε ἐξ ἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τάς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν» (Πράξεις, 17. 26).


Προϋποθέσεις Σωτηρίας: Στὴν ἑπομένη ἑνότητα θὰ ἐξετάσουμε ποία εἶναι ἡ «νέα πολιτικὴ πρόταση», τὴν ὁποίαν οἱ συντελεστὲς τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου θέτουν ὡς «ἀπαράβατο ὅρο», ὥστε ἡ Ὀρθοδοξία «νὰ ἐπιστρέψει στὴν κυρίως ἀποστολή της, ποὺ εἶναι ὁ εὐαγγελισμὸς καὶ ἡ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου, τὸ κήρυγμα τῆς ἐρχόμενης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὴν ἀποκατάσταση ὁλάκερης τῆς κτίσης».

_______________________________
 (1) -Δάφνη Βαρβιτσιώτη, «“Νέα Ἐποχή”: Ἐξέλιξη ἢ Χειραγώγηση;», ἐκδ. Ἀθ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2004.
(2) -«Οἱ Πατρομάχοι τώρα ζητοῦν τὸν ἀπογαλακτισμὸν τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸ Βυζάντιον καὶ τὸ Ἔθνος», ἑβδομ. ἐφημ. Ὀρθόδοξος Τύπος τῆς 27.4.2012 (σ. 7).
(3) -Δάφνη Βαρβιτσιώτη, «Χριστιανὸς καὶ Κομμουνιστής, ἢ Πατριώτης καὶ Αἱρετικός», Ο.Τ., 1.5.2009 κ. ἑπ..

Έσπασε όλα 

τα ρεκόρ γελοιότητας η Ρεπούση


5


Αυτό που έκανε σήμερα, αν αληθεύει, την κατατάσσει ως το πλέον εμετικό έμβιο ον, από καταβολής κόσμου, από όλα τα είδη: από μονοκύτταρες αμοιβάδες, μέχρι εξωγήινους. Λέμε "αν αληθεύειγιατί δεν μπορούμε να το πιστέψουμε -δεν το χωράει ο νους μας- να είναι αλήθεια!  
Δεν μπορεί ! 
Δείτε τι έκανε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το ον:



το screenshot από http://europaikosnotos.blogspot.com/2012/05/blog-post_7084.html 
(που κάνει λάθος. Η ρεπούση είναι βουλευτής ΔΗΜΑΡ, όχι του ΣΥΡΙΖΑ)


Επαναλαμβάνουμε ότι, στο taxalia, δεν πιστεύουμε ότι έκανε τέτοιο πράγμα !

Αλλά το βλέπουμε σε δεκάδες ιστοσελίδες. 
Θα περιμένουμε να ερωτηθεί από δημοσιογράφους κι αν το διαψεύσει, θα είναι χαρά μας. 
Αν το επιβεβαιώσει, θα έχουμε συνέχεια. 
Αυτή τη φορά, καθόλου ευγενική.
πηγή pentapostagma

Βιβλίο αποκαλύπτει την αληθινή αποκρυφιστική φύση του Ιουδαϊσμού






Του Michael Hoffman* / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Το βιβλίο “The Secrets of the Stars” («Τα Μυστικά των Αστεριών») του ραβίνου Ari Storch είναι πράγματι μια αποκαλυπτική μελέτη, αφού εκθέτει τους μάντεις και τους οιωνοσκόπους του Ταλμούδ και του Μιντράς (επεξηγηματική ραββινική γραμματεία), οι οποίοι εξυψώνουν τη δύναμη και την επιρροή της αστρολογίας μέσα στον Ιουδαϊσμό.

Σε αυτές τις σελίδες θα βρείτε τον Υδροχόο ως το Mazal (τύχη)του Ισραέλ, τον Ιούδα ως τον Καρκίνο!


Η συντριπτική πλειοψηφία των σεβαστών "σοφών" ραβίνων από την περίοδο του Taanaim (από το 0 έως το 200 μ.Χ.) έως της περιόδου του Rishonim (11οςέως 15ος αιώνας μ.Χ.) εφάρμοζαν και υποστήριζαν την αστρολογία και τη μετενσάρκωση, πρακτικές και δοξασίες που αποτελούν μέρος των μαγικών τεχνών των αρχαίων παγανιστικών πολιτισμών, από την Αίγυπτο έως τη Βαβυλώνα (Δανιήλ 21:2). Όλα αυτά μεταδόθηκαν μέσω των αιώνων και έχουν μολύνει τους κληρονόμους του Φαρισαϊκού Ιουδαϊσμού, που είναι σήμερα γνωστός ως Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός.
Μοναδική εξαίρεση σε αυτήν την υιοθέτηση του αποκρυφισμού από την Ιουδαϊκή θρησκεία είναι ο "Rambam," Μωυσής Μαϊμονίδης, ("Rambam," Moses Maimonides), που έγραψε και έκανε γνωστή δημόσια την αντίθεσή του στην αστρολογία. Οι απόψεις του αυτές όμως ήταν η εξαίρεση μπροστά σε ένα πλήθος αδελφών του ραββίνων - τόσο συγχρόνων όσο και αρχαιότερων.

Παρόλα αυτά όμως, για τους Χριστιανούς και τους μαύρους τουλάχιστον, ο Μαϊμονίδης, δεν είναι ακριβώς ένας «ήρωας», αφού υποστήριξε τη δολοφονία του Χριστού και των οπαδών του (στο «Avodat Kochavim"), και καταράστηκε τους μαύρους ως «υπανθρώπους», πλάσματα που βρίσκονται μεταξύ πιθήκου και ανθρώπου (Βλέπε : The Guide of the Perplexed, Vol. 2 [κεφάλαιο 51]) από το ραβίνο Maimonidesστην μη λογοκριμένη μετάφραση του Shlomo Pines).

Ο συγγραφέας του βιβλίου "The Secrets of the Stars", ραβίνος Ari Storch, προσφέρει μια εύχρηστη και ακριβή αναφορά στα χωρία των ραβινικών κειμένων που είναι εξαιρετικά ευνοϊκή για την αστρολογία και για το λόγο αυτό και μόνο, το βιβλίο αυτό αξίζει να αγοραστεί.

Μια προειδοποίηση: θα μπορούσε να είναι συνετό κάποιος να αγοράσει την πρώτη έκδοση, που δημοσιεύθηκε το 2011. Είναι πιθανόν οι επόμενες εκδόσεις να περάσουν μέσα από λογοκρισία για τους σκοπούς της hasbara, (διπλωματία) αν διαπιστωθεί ότι το βιβλίο αυτό μαρτυρεί σε όλους, αλλά περισσότερο στους καθυστερημένους χριστιανούς και στα γκογίμ ότι τα δόγματα του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού είναι βδέλυγμα για τη βιβλική πίστη (Ησαΐας 47: 11 - 15). Κάθε γνώστης της Αγίας Γραφής γνωρίζει ότι η αστρολογία είναι βδέλυγμα στα μάτια του Θεού. Ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός με το πάθος του για την αστρολογία έχει καταδικαστεί να είναι «γεμάτος από τα πράγματα της Ανατολής» (Ησαΐας 2:6)


*Το πιο γνωστό βιβλίο που έχει γράψει ο Αμερικάνος συγγραφέας και ερευνητής Michael Hoffman, - που ο ίδιος αυτοαποκαλείται «αιρετικός συγγραφέας», - είναι το ‘Judaism's Strange Gods’ (2000) (Οι Παράξενοι Θεοί του Ιουδαϊσμού). Σε αυτό όπως και στο ‘Judaism Discovered: A Study of the Anti-Biblical Religion of Racism, Self-Worship, Superstition and Deceit’ (2008), ο Χόφμαν υποστηρίζει ότι ο σύγχρονος Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός έχει ελάχιστη έως καθόλου σχέση με τη Παλαιά Διαθήκη και στηρίζεται περισσότερο στην προφορική παράδοση, όπως αυτή εκφράζεται από την Μισνά, την Γκεμαρά και την Ραββινική Halacha. Ο Χόφμαν υποστηρίζει ότι ο ορθόδοξος Ιουδαϊσμός έχει περισσότερα κοινά με τον Βαβυλωνιακό παγανισμό παρά με την Βίβλο. Εδώ είναι το blog του.
Οι κατηγορίες κατά του Hoffman είναι ότι είναι «συνομωσιολόγος», «αντισημίτης» και «αρνητής του Ολοκαυτώματος».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

«Tο ύδωρ το αλλοιούμενον» 

 

 

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ:  

Τις συμφώνησις Χριστώ, πρός Βελιαρ; 

Τι ημίν και τοις κατωτέρω Πανθρησκειαστές; 

ΟΥΔΕΝ. 

ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ.

Ακουέτω ταύτα και ο 

Αρχιαιρεσιάρχης του Φαναρίου. 


9





Πρωτοπρεσβυτέρου 
Νικολάου Μανώλη τοῦ γέροντος Ἀγάθωνος.




Ὅσοι ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθοδοξία, φέρουμε τεράστια εὐθύνη πρός τίς ἐπόμενες γενεές. 
Τήν Πίστη πού μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός διά τῶν Ἁγίων Του, νά τήν διαφυλάξουμε καί νά τήν μεταλαμπαδεύσουμε ἀτόφια στά παιδιά μας. 
Τό ἐπίπονο αὐτό ἒργο, συνιστᾶ διαχρονική ἐφαρμογή τῆς Δεσποτικῆς ἐντολῆς “πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τάἒθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦΥἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”.



Οἱ πρῶτοι Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ καί στούς ἐπόμενους αἰῶνες οἱ διάδοχοί τους ἐνισχύονται ἀπό τόν Παράκλητο, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. 
Στερεώνονται στήν Πίστη ἀποκτώντας τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτά δίδονται “ἑκάστῳ πρόςτό συμφέρον” (Α΄ Κορ. 12, 7-11).
Εἰδική δωρεά ἀποτελεῖ ἓνα κοινό χάρισμα, ὁμολογιακό καί μαρτυριακό, βασισμένο στήν ἀποκεκαλυμμένη γνώση πώς εἶναι μέτοχοι καί φορεῖς τῆς  μόνης  ἀληθινῆς Πίστης καί Ἀληθείας.
 Ὁ Ἀναστημένος Χριστός ἀποτελεῖ τήν ἀδιαπραγμάτευτη Λατρεία  τῆς ὓπαρξής τους.
 Ἡ  ἀτέρμονη καί ἀνείπωτη χαρά τῆς σχέσης μέ Τόν πλουτανοδότη Κύριο καί τήν Ἐκκλησία Του, ἡ μέθεξη στή Χάρη Τοῦ Θεοῦ καί τό βίωμα τῆς ἀνάβασης ἒως ἑβδόμου οὐρανοῦ “ἐντῇἀρρήτῳ δυνάμει τοῦ Πνεύματος” γίνονται ὁ ἀπόλυτος θησαυρός, πού θά κηρυχθεῖστά πέρατα τῆς Οἰκουμένης. 
Ἡ Ἀγάπη πού τούς διακατέχει γιά “κάθε ἂνθρωπον ἐρχόμενον εἰςτόνκόσμον” τούς ὠθεῖστόνά διασώσουν τόν κόσμο ἀπότήν πλάνη τῶν εἰδώλων καίτῶν ψεύτικων θεῶν. 



Προσφέρουν τόὛδωρ τό ζῶν, τό ἁλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον, τήν μαρτυρία τῆς Ἀνάστασης, τό Εὐαγγέλιο τῆς Λύτρωσης. 
Καί μπολιάζουν τήν προσφορά τους μέ τή θυσία καί τό μαρτύριο. Δίνουν τήν ζωή τους γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας. 
 Ἡ ἐμπειρία τῆς Χάριτος κυριαρχεῖ στόν λαό τοῦ Θεοῦ. 
Διαποτίζει τό DNA του. 
Τό κοινό ἋγιοΠοτήριο ἀλλοιώνει τήν ψυχοσύνθεσή του, τόν ἁγιοποιεῖ καί τόν θεώνει. 
Λειτουργεῖται καθ’ἑκάστην εἰσερχόμενος στόν Ναόν τοῦ Κυρίου. Στήν Πρόθεση καί στό ἱερό Θυσιαστήριο συγχωροῦνται τά ἐπίγεια μέτά Οὐράνια. 
Συναντιόνται οἱ ζῶντες μέ τούς κεκοιμημένους, σέ μιά σύναξη πλημμυρισμένη ἀπό Ἀγγέλους καί τό Ἀναστάσιμο Ἂκτιστο Φῶς. Στή Θεῖα Εὐχαριστία ἐπισφραγίζεται ἡ Παράδοση τῆςἘκκλησίας. 
Ἀναβιώνονται τά πάθη της, ἡ πορεία της, οἱ διώξεις καί οἱ θυσίες της. 
Κατατίθενται ὡς μαρτυρία εὐγνωμοσύνης καί ἀφοσίωσης. Ἐπαναπροσδιορίζονται σταυροειδῶς οἱ σχέσεις τοῦ λαοῦ μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο. 




Εἶναι ἀδιανόητο γιάτήν Παράδοσή μας, ὁ Λειτουργός τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου, νά ἀφήσει τά διαδραματιζόμενα καί νά στραφεῖ στό μέσον τοῦ Ναοῦ, γιά νά ἀσπαστεῖ τόν Διάβολο μέτή μορφή τοῦ Αἱρεσιάρχου! 
Δυστυχῶς, σήμερα τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. 
Οἱ διάδοχοι πλέον τῶν Ἀποστόλων ἒχουν διαφοροποιήσει τήν ἐντολή“μαθητεύσατε πάντα τάἒθνη”. 
Ἡ μαθητεία στόν χῶρο τῆς ἱεραποστολῆς ἐπιδέχεται τώρα σύνθετες ἐρμηνεῖες. 
 Ἡ Πίστη στόν Χριστό ὡς μόνη λατρεμένη ἀγάπη καί στήν Ὀρθοδοξία ὡς μόνη ἀληθινή Πίστη δέν εἶναιαὐτονόητη. 
Τίθεται πρός διαπραγμάτευση. 



Ὁ εἰς τῦπον Χριστοῦ σύγχρονος διάδοχος δέν προσφέρει πλέον στή Σαμαρείτιδα τό Ὑδωρ τό ζῶν τό ἁλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον, διότι δέν τό ψηλάφισε καί δέν τό κατέχει. 
Ἀντ’ αὐτοῦ λαμβάνει ἀπό ἐκείνη τό ὓδωρ τό ἀλλοιούμενον. 
Μέ αὐτό “εὐλογεῖται” καί “ἁγιάζεται”. 
Μέ αὐτό ἀντικαθιστᾶ τή Χάρη τῆς Μυστικῆς Θεολογίας. Παρερμηνεύοντας τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, διδάσκει τά ἒθνη μέ ἂσοφον νοῦν. 
 Ἀπωλέσας τόν Χριστόν τῆς Παράδοσης, διακηρύσσει στά ἒθνη ἓναν ἀπό τούς ἀντιχρίστους. 
Γιατί ὁ ἐλλιπής Χριστός εἶναι ὁ ἀντίχριστος τῆς αἵρεσης. Διαδίδει ἓναν ἀλλοιωμένον Ἰησοῦν, παρόμοιον μέ αὐτόν τοῦ Ἀρείου καί μέ τόν ἂλλον τοῦ Βαρλαάμ τοῦ Καλαβροῦ. Προσεγγίζει τά ἒθνη ὂχι μέ τό Εὐαγγέλιο τῆς Σωτηρίας, ἀλλά μέ τό Κοράνι τῆς ὑποδούλωσης. 
Τί καί ἂν τόν ἀξίωσε ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά ἀνέβει σέ θώκους ὑψηλούς! 
Αὐτός Πατριάρχης, Μητροπολίτης, λευίτης τοῦ Χριστοῦ ὢν, δωρίζει τό Κοράνιο. 
Τό καθαγιάζει μέ φόντο τήν ἀγάπη. 
Ναι, ὂντως ἱερό βιβλίο τό Κοράνιο, ἀλλά γιά τούς Μωαμεθανούς. 
Γιά μᾶς τούς χριστιανούς εἶναι δαιμονικό. 
Ἀλλά τί σημασία ἒχει! 
Καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, κατά τήν ἐρμηνεία τῶν ἀσόφων, πηγαίνοντας σέ εἰδωλολάτρες ἀξιωματούχους, θά δώριζε τό ἀγαλματίδιο τοῦ Δία, τῆς Ἀθηνᾶς καί τοῦ Ἀπόλλωνα!... 



Μία τέτοια Ἐκκλησία ἀποτελεῖ, βεβαίως, ἓναν χῶρο τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας, τῆς θεολογίας τῶν κλάδων, τῆς ἀποδοχῆς τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων ὡς «ἀδελφέςἐκκλησίες», τῆς υἱοθέτησης τῆς ἀλλοτρίας διδασκαλίας τῶν “δύο πνευμόνων”, ἀλλά δέν εἶναι ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία. 
Οἱ ταγοί της δέν πετύχανε στήν Ὀρθοδοξία τή Χάρη τοῦΘεοῦ. 
Μήν ἀντέχοντας τήν κενότητα μέσα τους ἀπό παρουσία Θεοῦ, προσχωροῦν ἐρωτοτροπώντας σέ ξένες πίστεις, στόν Παπισμό, στόν Οἰκουμενισμό, στήν Πανθρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς. 


Ἡ προσχώρηση αὐτή, ἐνδεδυμένη μέ ἱεραποστολικό καί ἀγαπητικό περίβλημα, ἒχει τήν ἀνάγκη νά θωρακιστεῖ ἀπό μιά ἰσχυρή θεολογία. 
Ἡ Ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν Βόλου, πού ἰσχυρίζεται πώς λειτουργεῖ ὡς ἓνα φόρουμ διαλόγου καί ἐπικοινωνίας τῆς Ὀρθόδοξης θεολογίας μέ τίς σύγχρονες προκλήσεις, καλύπτει πλήρως τήν ἀνάγκη αὐτή. 
Ἐπίσης, καθηγητές τῶν θεολογικῶν σχολῶν στρατολογοῦνται, ἐτοιμάζουν ὡς διαδόχους τῆς πλάνης, πού διδάσκουν, τούς ἀποφοίτους τῶν σχολῶν τους. 
Μέ τίς εὐλογίες τους, ὃπως δυστυχῶς εἲδαμε, οἱ ἀπόφοιτοι προσκυνοῦν τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, χαρίζοντάς του ἀναμνηστική πλακέτα εἰς ἀνταπόδοση τῶν εὐλογιῶν πού ἒλαβαν. 



Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ εἶναι προβληματισμένος. 
Ἒχονταςτό γονίδιο τῆς ἁγιοβιωματικῆς Πίστης, δέν στέργει ἡ συνείδησή του νά ὑποφέρει τίς παράλογες παραχωρήσεις τῶν Oἰκουμενιστῶν. 
Ἀγωνιᾶ γιά τήν πορεία τῆςἘκκλησίας καί προσεύχεται θερμά νά μᾶς λυπηθεῖ ὁ Κύριος καί νά μήν ὀργισθεῖ. 
Εἶναι πολύ παρήγορο γιά τόν ἁπλό χριστιανό τό ὃτι βλέπει νά ὑπάρχουν μέσα σἐ αὐτές τίς δυσκολίες, Μητροπολίτες παλικάρια πού ἀντιστέκονται καί ὀρθοπραττοῦν. 
Ὑπάρχουν πάρα πολλοί Ἡγούμενοι καί κληρικοί κάθε βαθμίδας, παραδοσιακοί, πού δέν ὑποχωροῦν στίς πιέσεις καί στούς διωγμούς. 
Χιλιάδες ἀπό αὐτούς ὑπέγραψαν  τήν ὁμολογία Πίστεως, πού ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιά κάθε Ὀρθόδοξο. 



Ὁ λαός καταλαβαίνει τό γνήσιο καί προστρέχει ἐκεῖ. 
Εἲμαστε ἐνωμένοι οἱ Ὀρθόδοξοι καί ἀπολαμβάνουμε τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 
Οἱ Ἃγιοι μᾶς ἐνισχύουν καί μᾶς πληροφοροῦν. 
Μένουμε σταθεροί στήν Πατροπαράδοτη Ὀρθοδοξία μας καί δέν λυγίζουμε μπροστά στους πειρασμούς τῆς Ἐκκλησίας. 
Καί ὁ Κύριος βλέποντας τήν ἀποφασιστικότητά μας, μᾶς δυναμώνει ἀκόμη περισσότερο μέ τήν ἀρετή τῆς  διάκρισης. 
Μέ αὐτήν πορεύομαστε ὡς σοφοί, ἀναλαμβάνουμε τό ἐπίπονο ἒργο τῆς διαφύλαξης τῆς Πίστης καί τῆς ἀτόφιας μεταλαμπάδευσής της στίς νέες γενεές.

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Αφερίμ Εφέντη !!! 



Nάχης τον αγιασμό 
και την ευλογία των παιδεραστών Φραγκολατίνων 
Αρχιαιρεσιάρχα του Φαναρίου 
και εσύ 
και όλα τα ...κοπελάκια σου!!!
Θα προβής στον αφορισμό 
και στην καθαίρεσι και αυτών; 
Η όλα γίνονται με την ευλογία σου;
Λέγε, Αρχιαιρεσιάρχα, μίλα.



                     
Κάτω τα βρωμόχερά σας από τον μητροπολίτη Πειραιώς
=================================================
 Συμμαχία Εβραίων, Τούρκων 

και …παρδαλών 

εναντίον του γενναίου μητροπολίτου

Οι αδρανούντες χριστιανοί 

οφείλουν να συμπαρασταθούν 

στον εγκαλούμενο Επίσκοπο


Ὑπείκων εἰς τόν σωτηριώδη λόγο τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ὅτι τά μέλη τοῦ σώματός Του πρέπει νά εἶναι τό ἅλας τῆς γῆς καί τό φῶς τοῦ κόσμου καί βίοτή τους νά ἀποδεικνύει καθημερινῶς τόν συντονισμό της πρός τήν Εὐαγγελική ἀλήθεια ὡς «πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. 5:13-14) χρεωστῶ ὡς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας νά γνωστοποιῶ τά κατἐμέ εἰς τούς διακονουμένους ὑπό τῆς ἀναξιότητός μου.


Ὅπως πρό ὀλίγου χρόνου τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα μέ εἶχαν ἐγκαλέσει ποινικά διά δῆθεν ἐξύβρισή τους ἐπειδή ὁμιλῶ ἐναντίον τῆς θανασίμου ἁμαρτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού ἀποκόπτει ἀπό τόν αἰώνιο Θεό καί ἀντιβαίνει στήν ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ψυχολογία ἐπιχειροῦσα τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας μέ τήν συνδρομή τοῦ κ. Παναγιώτου Δημητρᾶ, ἐκπροσώπου τοῦ ἑλληνικοῦ παρατηρητηρίου τῶν συμφωνιῶν τοῦ Ἑλσίνκι, μιᾶς Μή Κυβερνητικῆς Ὀργανώσεως (ΜΚΟ), μέ ἀποτέλεσμα νά ἀθωωθῶ τελεσιδίκως μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 455/2011 Διάταξη τοῦ Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν Ἀθηνῶν ἔτσι καί πάλι ἡ ἀνωτέρω ΜΚΟ μέ τήν συνδρομή τοῦ ἐκδότου κ. Μωρίς Χατζῆ τοῦ περιοδικοῦ «Κρησάρα», πού ἀσχολεῖται μέ θέματα τοῦ Ἑβραϊσμοῦ καί τοῦ κ. Abdulhalim Dede πού αὐτοπροσδιορίζεται στήν Ἑλλάδα, κατά παράβαση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης ἡ ὁποία δέν ἀναγνωρίζει Τουρκική μειονότητα ἐπειδή δέν ὑφίσταται, ὡς ἐκπρόσωπος τῆς «Τουρκικῆς μειονοτικῆς κίνησης γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα», μέ ἐγκαλοῦν ἐνώπιον τῆς ποινικῆς δικαιοσύνης γιά δῆθεν παράβαση τῶν ἄρθρων 1 καί 2 τοῦ Νόμου 927/1979 «Περί κολασμοῦ πράξεων ἤ ἐνεργειῶν ἀποσκοπουσῶν εἰς φυλετικάς διακρίσεις» σέ συνδυασμό μέ τήν ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ/28.11.2008 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου διά δημοσιευθεῖσες θέσεις μου διά τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τόν Ἰσλαμισμό παρερεμηνεύοντες ἐντελῶς τάς διατάξεις τῶν Νόμων πού ἐπικαλοῦνται διότι οὐδέποτε ὁ λόγος μου προέτρεψε στήν πρόκληση διακρίσεων, μίσους ἤ βίας κατά προσώπων, ἀλλ’ ἀνέδειξε ὡς ἔχω χρέος ἐκ τῆς Ἐπισκοπικῆς μου εὐθύνης, τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων ἐκφράζων ἐλευθέρως ὡς στό Σύνταγμα τῆς χώρας κατωχυροῦται τήν προσωπικήν μου ἄποψιν. 


Χρησιμοποιοῦν βεβαίως δηλώσεις στρεβλωτικές τῶν θέσεών μου, τοῦ τότε Κυβερνητικοῦ Ἐκπροσώπου κ. Πεταλωτῆ, τῆς Προέδρου τῆς ΔΗΣΥ κας Ντόρας Μπακογιάννη, τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, τοῦ Προέδρου τῆς ΑΧΕΠΑ κ. Νικολάου Καρακώστα, τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου Ἑλλάδας, τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, τοῦ κ. Σταύρου Ζουμπουλάκη, ἐκδότου τῆς «Νέας Ἑστίας» κλπ. 


Οἱ ἐγκαλοῦντες τήν ταπεινότητά μου παραθεωροῦν διά τῶν μηνύσεών των ὅτι εὑρισκόμεθα σέ χώρα δημοκρατική καί ἐλευθέρα, ὅπου ἡ ἐλευθερία ἐκφράσεως ἀποτελεῖ συνταγματικό κεκτημένο δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως ἐάν διαφωνοῦν μέ τάς θέσεις μου ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἀντιπαρατεθοῦν πρός αὐτάς δημοσίᾳ. 


Ἔχω ἀναρτήσει στό διαδίκτυο συγκρητική μου μελέτη διά τόν Χριστιανισμό καί τόν Ἰσλαμισμό ὅπου ἀποδεικνύω ἐναργέστατα ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι θρησκεία κατασκευασμένη ἀπό ἀνθρώπους καί μή προερχομένη ἐκ τῆς θείας ἀποκαλύψεως, ὅπως ὁ Χριστιανισμός καί οὐδείς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἰσλαμισμοῦ τόλμησε νά τήν ἀντικρούσει. 


Τό ἴδιο ἔχω δημόσια μέ ἀδιάψευστα ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τοῦ Προφητισμοῦ ἀποδείξει ἀπευθυνόμενος στόν τ. Ραββίνο τῆς Θεσσαλονίκης κ. Φριζῆν ὅτι ὁ ἐνσαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Μεσσίας καί ὅτι ὁ ἀναμενόμενος ὑπό τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ θά εἶναι ὁ τραγικός Ἀντίχριστος. 


Καί πάλι οὐδείς ἐτόλμησε νά ἀντικρούση τό κείμενό μου. 


Τό νά ἐπιχειρεῖται ἡ φίμωσις μου μέ ἀβάσιμες, ἕωλες καί ἀνεπέρειστες μηνύσεις εἶναι καθαρή ματαιοπονία.


Ταπεινῶς καί φιλαδέλφως προτρέπω τούς διώκτας μου νά μετανοήσουν εἰλικρινῶς, νά δεχθοῦν τόν μόνο Σωτῆρα καί Λυτρωτή Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, διότι ἄλλως θά ἀπωλέσουν καί αὐτήν τήν ζωήν κατατρυχόμενοι ἀπό ψευδῆ κοσμοείδωλα καί τό φρικωδέστερον τήν αἰώνια καί ἀδιάστατη καί ἀτελεύτητη συνέχειά της. 


Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

οι τρομοκρατημένοι τρομοκράτες...


 
 
Μ’ ένα σβωλαράκι λάσπης, που ο Χριστός έκαμε με το σάλιο του, θα μας πει το Ευαγγέλιο της Κυριακής (20-5-2012), έδωκε στον εκ γενετής τυφλό το φώς του.

Και το σβωλαράκι αυτό της λάσπης, το ακολούθησε ένας καταιγισμός λάσπης, που εκτοξεύτηκε εναντίον του Χριστού απ’ τη συμμορία των φαρισαίων.
Με σκοπό να τρομοκρατηθεί ο λαός και να αποθαρρυνθεί, έτσι ώστε να μην τον ακολουθήσει.

Γιατί η δημοτικότητά του ανέβαινε κατακόρυφα και είχε κατατρομοκρατήσει το φαρισαϊκό κατεστημένο. Αφού απειλούσε τα συμφέροντα και τα προνόμιά του.

Και η λάσπη αυτή ήταν ανάλογη με τη λάσπη, που εκσφενδονίζουν οι σύγχρονοι φαρισαίοι εναντίον του λαού.
Προκειμένου να τον αποπροσανατολίσουν και να τον τρομοκρατήσουν!

Για να κλονίσουν την σταθερή και αμετάκλητη απόφασή του να απομακρυνθεί από τα Σόδομα και τα Γόμορρα του δοσίλογου και ληστρικού δικομματισμού και των αδηφάγων τοκογλύφων!..


Είναι παράνομος και αμαρτωλός ο Χριστός, έλεγαν, «τω καιρώ εκείνω», οι «πανεπιστήμονες» και «νομιμόφρονες» φαρισαίοι… 


Γιατί έκαμε το «μεγάλο έγκλημα» να φκιάσει, το Σάββατο, λάσπη και ν’ ανοίξει τα μάτια του τυφλού.
Όπως είναι μεγάλο το έγκλημα του λαού, που θέλει, τώρα, ν’ απαλλαχτεί απ’ την τύφλωση των προδοτικών μνημονίων και των ατιμωτικών και εξανδραποδιστικών δανειακών συμβάσεων.

Για τα οποία και την υπερβάλλουσα βαρβαρότητα και απανθρωπιά τους, τιμώρησε αυστηρά τους δοσίλογους και απατεώνες πολιτικούς. Και μάλιστα μερικούς τους έστειλε στον αγύριστο.
Απ’ τον οποίο μακάρι ποτέ να μη γυρίσουν. Αλλά να τους ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι ομογάλακτοί τους…
Οι τότε φαρισαίοι, προσπαθούσαν να τυφλώσουν, όχι μόνο το λαό, αλλά και τον ίδιο τον πρώην τυφλό:

Κι αφού είδαν κι απόειδαν ότι δεν μπορούσαν να κάμουν σκοτάδι το φως, που άστραψε, όχι μόνο στα μάτια του, αλλά και στην ψυχή του, τον απέπεμψαν σκαιότατα:
Ο Χριστός, που πληροφορήθηκε τα περιστατικά, είπε: Τι κρίμα, που εγώ ήρθα στον κόσμο, για να βλέπουν οι τυφλοί και να τυφλώνονται οι ανοιχτομάτηδες!

Και οι φαρισαίοι, που τον ακολουθούσαν σαν τη σκιά του και κατάλαβαν το υπονοούμενο, τον ρώτησαν:
-Αυτό το λες για μας;
-Αν, δεχόσαστε, τους αποκρίθηκε ότι είστε τυφλοί, θα ζητούσατε και θα βρίσκατε τη θεραπεία σας. Αλλά εσείς λέτε ότι βλέπετε. Γι’ αυτό και η τύφλωσή σας είναι αγιάτρευτη…

Όπως αγιάτρευτος είναι και ο προδοτικός οίστρος των δοσίλογων απατεώνων του δικομματισμού, που υποστηρίζουν τη μνημονιακή απάτη και προδοσία. 

Και ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους όλοι αυτοί οι θανάσιμα αλληλομισούμενοι βρυκόλακες, που χρόνια τώρα μας ρουφούσαν το αίμα. Προκειμένου να ματαιώσουν την απόδραση του λαού απ’ το δικό τους και των τοκογλύφων δολοφονικό κρεματόριο.

Που σημαίνει ότι η ευαγγελική αυτή διήγηση δείχνει, για μια ακόμη φορά, ότι το Ευαγγέλιο δεν αφορά μόνο «τον καιρό εκείνο». Αλλά τα όσα ζούμε στον τόπο μας και στις μέρες μας.

Καθώς οι συνειδητά ασυνείδητοι τωρινοί φαρισαίοι, τρομοκρατημένοι οι ίδιοι απ’ το άπλετο φως, που χύθηκε στα πρωτοφανή κακουργήματά τους, πασχίζουν να τον πείσουν ότι το να ’χει ανοιχτά τα μάτια του εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους.

Και τον καλούν, εδώ και τώρα, να βγάλει τα μάτια του. Και ν’ αφεθεί να τον οδηγήσουν, για μια ακόμη φορά, οι ολετήρες αυτοί στον τελειωτικό όλεθρο και την ολοσχερή καταστροφή!…

Και επιστρατεύουν ηλίθιους ειδικούς και πολυξεράδηδες, δήθεν, προφέσσορες, οι οποίοι μέσα απ’ τα εξωνημένα ΜΜΕ προσπαθούν να κάμουν το φως σκοτάδι και το σκοτάδι φως.

Έτσι ώστε να μη μπορέσει να αποδράσει ο λαός από την κόλαση των προδοτικών μνημονίων και των αποικιοκρατικών συμβάσεων, όπου τον κρατούν εγκάθειρκτο.

Και μεγιστοποιούν ασήμαντες λεπτομέρειες ή επουσιώδη περιστατικά, για να συσκοτίσουν την αλήθεια και την πραγματικότητα. 

Και επειδή καταλαβαίνουν ότι ο παραλογισμός τους δεν έχει πέραση σε έναν λαό, που ανήγαγε τη λογική σε υπέρτατη τέχνη και επιστήμη, επιστρατεύουν την τρομοκρατία.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν πρέπει, σε καμιά περίπτωση, να υποκύψουμε στο τρομοκρατικό τους παραλήρημα. Ώστε να επιτρέψουμε την επιστροφή στην εξουσία του αποκρουστικού θιάσου των απατεώνων και δοσίλογων.

Και η απάντηση και η τελεσίδικη απόφασή μας, απέναντι στην επιχείρηση βρώμικης και τρομοκρατικής λάσπης πρέπει να είναι:


Το καθολικό μας ΟΧΙ στους τρομοκρατημένους τρομοκράτες!

παπα-Ηλίας

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου