Σάββατο 3 Μαρτίου 2012


«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον,
οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν,
ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν,
οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν,
ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν,
ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν,
ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται,
τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται,
ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο,
ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν·
οὕτω φρονοῦμεν,
οὕτω λαλοῦμεν,
οὕτω κηρύσσομεν,
Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν,
καὶ τοὺς αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες,
ἐν συγγραφαῖς,
ἐν νοήμασιν,
ἐν θυσίαις,
ἐν Ναοῖς,
ἐν Εἰκονίσμασι,
τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην
προσκυνοῦντες, καὶ σέβοντες,
τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν Δεσπότην,
ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας,
τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν
προσκύνησιν ἀπονέμοντες»

(Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας).




ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΜΗΝΥΜΑ


ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ και ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ


ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ



Αγαπητοί Πατέρες και Αδελφοί,

Τέκνα μου εν Κυρίω περιπόθητα,


Ο νέος όσιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς στο μνημειώδες έργο του «’Ορθοδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει:

«Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα δια τους ψευδοχριστιανισμούς, δια τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης.

Μέσα του ευρίσκεται η καρδιά όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους είναι η παναίρεσις».


Στο ίδιο μήκος κύματος ο μακαριστός γέροντας Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος μας δίνει την πραγματική εικόνα του Οικουμενισμού∙


«Ο Οικουμενισμός είναι ένα Κίνημα παγκόσμιον του Διεθνούς Σιωνισμού και έχει ως μοναδικόν σκοπόν τη πολιτικήν και θρησκευτικήν κατάκτησιν της Οικουμένης!

Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερά λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώση, όπως φαντάζεται, την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν’’ του Χριστού» Είναι άγριος τυφών των δυνάμεων του σκότους, που συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας, με τον σκοτεινό πόθο να την εκμηδενίση και να την αφανίση».


Τέλος, ο μακαριστός γέροντας Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μυτιληναίος ονομάζει τον Οικουμενισμό τελευταίο πρόδρομο του Αντιχρίστου.


Όπως η παγκοσμιοποίηση σε πολιτικό επίπεδο θέλει να ενώσει τον κόσμο και να κάνει ένα παγκόσμιο κράτος, μία παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ένα παγκόσμιο νόμισμα, μία παγκόσμια οικονομία, έτσι και ο Οικουμενισμός σε θρησκευτικό επίπεδο θέλει να ενώσει όλες τις θρησκείες (διαθρησκειακός οικουμενισμός) και όλες τις αιρέσεις (διαχριστιανικός οικουμενισμός) σε μία παγκόσμια θρησκεία, αψηφώντας και περιθωριοποιώντας τις τεράστιες, γιγαντιαίες και χαώδεις δογματικές διαφορές και ξεθεμελιώνοντας εκ βάθρων τα δόγματα και την πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας.


Ο Οικουμενισμός είναι η μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση όλων των εποχών, επειδή εξισώνει όλες τις θρησκείες και τις πίστεις.


Οι ρίζες του Οικουμενισμού πρέπει να αναζητηθούν στον προτεσταντικό χώρο, στα μέσα του 19ου αι. Τότε κάποιες «χριστιανικές ομολογίες», βλέποντας τον κόσμο να φεύγει από κοντά τους λόγω της αυξανομένης θρησκευτικής αδιαφορίας και των οργανωμένων αντιθρησκευτικών κινημάτων, αναγκάσθηκαν σε μια συσπείρωση και συνεργασία.


Αυτή η ενωτική δραστηριότητα τους έλαβε οργανωμένη πλέον μορφή, ως Οικουμενική Κίνηση, τον 20ο αι. Και κυρίως το 1948, με την ίδρυση στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών - που ουσιαστικά είναι Παγκόσμιο Συμβούλιο των Αιρέσεων, του Εωσφόρου και του ψεύδους, παρά των «Εκκλησιών» - που εδρέυει στη Γενεύη.


Ένα από τα μέσα, που χρησιμοποιεί ο Οικουμενισμός για να επιτύχει τους σκοπούς του, είναι ο συγκρητισμός, αυτός ο θανάσιμος εχθρός της χριστιανικής πίστεως, τον οποίο προωθεί το λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» η μάλλον το «Παγκόσμιο Συνοθύλευμα των Αιρέσεων», όπως δικαιολογημένα έχει χαρακτηρισθεί. «Ο συγκρητισμός είναι η σχετικοποίηση των θρησκειών και των θρησκευτικών ιδεών. Είναι μία πανοικουμενική θρησκευτική σύνθεση και σύζευξη των πιο αντιθετικών και ανόμοιων στοιχείων».


Ο Οικουμενισμός κινείται σε δύο επίπεδα∙ το πρώτο σε διαχριστιανικό και το δεύτερο σε διαθρησκειακό. Έτσι έχουμε τον διαχριστιανικό οικουμενισμό και τον διαθρησκειακό οικουμενισμό, οι οποίοι αποτελούν δύο από τις βασικές κατευθύνσεις του Οικουμενισμού. Τόσο ο διαχριστιανικός όσο και ο διαθρησκειακός οικουμενισμός είναι προβατόσχημοι λύκοι και Δούρειοι Ίπποι, που ουσιαστικώς λατρεύουν τα είδωλα, είτε των παρατάξεών τους, είτε των προσωπικών τους παθών, είτε της λογικοκρατίας, είτε του πολιτικού τους πιστεύματος, είτε των φιλοσοφικών ιδεολογημάτων τους.


Η Ορθόδοξη θεολογία απορρέει από την αποκαλυπτική εμπειρία, που προσφέρει η άκτιστη θεία ενέργεια της Αγίας Τριάδος μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο μεν διαχριστιανικός οικουμενισμός προωθεί την ένωση των διαφόρων χριστιανικών «ομολογιών» (Παπικών, Προτεσταντών, Αγγλικανών, Ιεχωβάδων, Πεντηκοστιανών, Μονοφυσιτών, μετά της Νύμφης του Χριστού Αγίας Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας) με το κριτήριο του δογματικού μινιμαλισμού. Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαχριστιανικού δογματικού συγκρητισμού» οι δογματικές διαφορές μεταξύ ετεροδόξων είναι απλώς τυπικές παραδόσεις κάθε «εκκλησίας» και πρέπει να παρακάμπτωνται για το καλό της ενότητας της Εκκλησίας, η οποία μπορεί να εκφράζεται με την ποικιλία διαφόρων μορφών και εκφράσεων.


Ο δε διαθρησκειακός οικουμενισμός, θεωρώντας ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία, προωθεί την ένωση μεταξύ αυτών και κυρίως μεταξύ των δήθεν τριών μονοθεϊστικών θρηκειών του κόσμου, του Χριστιανισμού, του Μουσουλμανισμού και του Ιουδαϊσμού.


Με λίγα λόγια προωθεί την λεγόμενη «πανθρησκεία». Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαθρησκειακού συγκρητισμού» πρέπει να βλέπουμε τα «κοινά θεολογικά σημεία», που υπάρχουν σε όλες τις «μονοθεϊστικές θρησκείες», ώστε να οικοδομήσουμε την θρησκευτική ενότητα της οικουμένης.


Λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος θεολόγος ότι, για να σωθεί ένας άνθρωπος, πρέπει να έχει ορθή ( = ορθόδοξη) πίστη και ορθά ( = ορθόδοξα) έργα και ζωή, δεν σώζεσαι. Το ίδιο γράφει και ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στις «Κατηχήσεις» του.


Αν είναι δύσκολο να σωθεί ένας Ορθόδοξος χριστιανός, που αγωνίζεται, πόσο μάλλον ένας λεγόμενος «χριστιανός», που ανήκει στις αιρετικές ομάδες του παπισμού, των προτεσταντών, των μονοφυσιτών, είναι δυνατόν να σωθεί; Πως να σωθεί ένας Μουσουλμάνος, που πιστεύει ότι το Κοράνιο είναι δήθεν θεόπνευστο, όταν αυτό αρνείται τον Τριαδικό Θεό και την Θεότητα του ενσαρκωθέντος Υιού Του; Πως να σωθεί ένας Ιουδαίος, αφού ούτε την παλαιά Διαθήκη πιστεύει, ούτε την ζει, αλλά πιστεύει στο Ταλμούδ και στην Καμπάλα, που είναι δαιμονική μαγεία και σατανολατρεία; και γιατί σώνει και καλά να θέλουμε εμείς οι πιστεύοντες στην Ορθόδοξη Εκκλησία να συμπροσευχόμαστε και να συλλειτουργούμε με τους αιρετικούς, ετεροδόξους και τους ετεροθρήσκους;


Δεν βοηθούμε να σωθούν όλοι οι αιρετικοί με το να λέμε προς αυτούς ότι και αυτοί έχουν ορθό δρόμο, που οδηγεί στον ίδιο Θεό, όμως από μια άλλη οδό, που είναι νόμιμη κι αυτή, όπως ο δρόμος, που ακολουθούμε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.


Επομένως, ο Οικουμενισμός είναι μεγάλο εμπόδιο στην αληθινή ένωση, την καταργεί και την αφανίζει, δείχνει ότι είναι ανώφελη και άχρηστη.


Ο Οικουμενισμός για να υλοποιήσει τους στόχους του, παραθεωρεί βασικές αρχές της Ορθοδοξίας.


Προβάλλει την αντίληψη της «Διευρημένης Εκκλησίας», σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία είναι μία και περιλαμβάνει τους χριστιανούς κάθε «ομολογίας», από τη στιγμή που δέχθηκαν το βάπτισμα. Έτσι, όλες οι «χριστιανικές ομολογίες» είναι μεταξύ τους «Αδελφές Εκκλησίες». Πρόκειται για την θεωρία της βαπτισματικής θεολογίας.


Μέσα στο ίδιο πνεύμα κινείται και η θεωρία της «Παγκόσμιας ορατής Εκκλησίας». Η Εκκλησία, που υφίσταται τάχα «αόρατα» και απαρτίζεται από όλους τους χριστιανούς, θα φανερωθεί και στην ορατή της διάσταση με τις κοινές ενωτικές προσπάθειες.


Τις αντιλήψεις αυτές επηρέασε και η προτεσταντική θεωρία των κλάδων, σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία είναι ένα «δένδρο» με «κλαδιά» όλες τις «χριστιανικές ομολογίες», καθεμιά από τις οποίες κατέχει ένα μόνο μέρος της αληθείας.


Ας προστεθεί, επίσης, και η θεωρία των «δύο πνευμόνων», που αναπτύχθηκε μεταξύ ορθοδόξων οικουμενιστών και παπικών. Σύμφωνα με αυτήν, Ορθοδοξία και παπισμός είναι οι δύο πνεύμονες, με τους οποίους αναπνέει η Εκκλησία. Για να αρχίσει τάχα να αναπνέει ορθά και πάλι, θα πρέπει οι δύο πνεύμονες να συγχρονίσουν την αναπνοή τους.


Οι εκ των ορθοδόξων και των παπικών οικουμενιστές πιστεύουν ότι ο παπισμός με τη λογικοκρατία και τον φιλοσοφικό στοχασμό είναι συμπλήρωμα απαραίτητο στη «διηρημένη χριστιανοσύνη», και ο μυστικισμός της Ορθοδόξου πνευματικότητος συμπληρώνει τον στοχασμό του παπισμού. Και η Ορθοδοξία και ο Παπισμός είναι δύο εξ ίσου νόμιμες παραδόσεις της μίας και αδιαίρετης αρχαίας ηνωμένης Εκκλησίας. Για να λειτουργήσει σωστά ο οργανισμός της Εκκλησίας, πρέπει να ενωθούν και πάλι οι «δύο αδελφές Εκκλησίες», η Ορθοδοξία και ο Παπισμός, αφού καθαρίσουν την ιστορική μνήμη από τα λάθη, τις παραλείψεις, τους τυχόν πολέμους, που έγιναν μεταξύ ορθοδόξων και παπικών την τελευταία χιλιετία και να ξεκινήσει μια νέα εποχή, νέα τάξη πραγμάτων μεταξύ των δύο Εκκλησιών, που θα στηρίζεται στην αμοιβαία αγάπη, στην αγαστή συνεργασία σε θέματα κοινής ενότητος, μαρτυρίας και ιεραποστολής στον σύγχρονο εκκοσμικευμένο κόσμο, κοσμοπολιτισμό και αθεϊσμό.


Στην πραγματικότητα, όμως, ο Παπισμός θέλει να απορροφήσει την Ορθοδοξία με την ένωση τύπου «Ουνίας», που επιθυμεί διακαώς, κάνοντας ανώδυνες για τον Παπισμό υποχωρήσεις, προς την πλευρά της Ορθοδοξίας.


Γι’ αυτό πρέπει να ενημερώσουμε όλοι μας κάθε Ορθόδοξο χριστιανό, για τα σχέδια του Παπισμού, που δεν είναι Εκκλησία, αλλά κράτος, το Βατικανό. Ούτε είναι ο Παπισμός Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Δεν είναι ούτε Ρωμαϊκή, ούτε Καθολική, ούτε Εκκλησία. Δεν έχει σχέση με την Ρωμηοσύνη, ούτε με την Ρωμανία. Δεν είναι Καθολική, αφού χωρίστηκε μόνη της από την Ορθόδοξη Εκκλησία το 1054 μ.Χ. Δεν είναι Εκκλησία, αφού έγινε κράτος, αφού υπέκυψε στον τρίτο πειρασμό του Χριστού. Δέχτηκε ο Παπισμός την πρόταση του διαβόλου να τον προσκυνήσει και να τον κάνει κοσμικό παντοκράτορα της γης. Εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε η σωστή Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε Ρωμηοί, σε μας ανήκει η Ρωμανία, η Ρωμηοσύνη. Η Ορθοδοξία είναι η Μία, Αγία, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και Αποστολική Εκκλησία Του Χριστού, το ένα και μοναδικό Του Σώμα, με Κεφαλή Εκείνον.


Ενώ παγκοσμίως το σπίτι του Παπισμού κλονίζεται επικίνδυνα λόγω του αθεϊσμού, της εκκοσμικεύσεως, της αυτοδικαιώσεως των παπικών και της ανηθικότητός τους, με τις χιλιάδες των σκανδάλων παιδεραστίας, πάνε δυστυχώς οι Οικουμενιστές να στηρίξουν τον Παπισμό με παραχωρήσεις σε θέματα πίστεως, παραδόσεως, λατρείας και διοικήσεως. Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε την εντολή του Αποστόλου Παύλου: «Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί». «Ιδού αποστέλλω υμάς ως πρόβατα εν μέσω λύκων».


Βασική θέση του Οικουμενισμού είναι επίσης και η εξής: ότι δήθεν επιτρέπεται η συμπροσευχή μεταξύ Ορθοδόξων και αιρετικών η αλλοθρήσκων.


Σκοπός του Οικουμενισμού δεν είναι να αδειάσει τους ιερούς Ναούς από πιστούς∙ αντίθετα τους θέλει ασφυκτικά γεμάτους, μόνο που αυτοί οι «πιστοί» θα έχουν ο καθένας την δική του πίστη και διδασκαλία.


Τέλος στις μεθόδους, που χρησιμοποιεί ο Οικουμενισμός για την προσέγγιση των χριστιανών, περιλαμβάνεται και ο δογματικός μινιμαλισμός και ο δογματικός μαξιμαλισμός. Όσον αφορά στον δογματικό μινιμαλισμό, πρόκειται για προσπάθεια να συρρικνωθούν τα δόγματα στα πιο αναγκαία, σ’ ένα «μίνιμουμ» ( = ελάχιστο), προκειμένου να υπερπηδηθούν οι δογματικές διαφορές μεταξύ των «ομολογιών» και να επέλθη η «ένωση των χριστιανών». Το αποτέλεσμα όμως είναι η παραθεώρηση του δόγματος, ο υποβιβασμός και η ελαχιστοποίηση της σημασίας του. «Ας ενωθούν», λένε, «οι χριστιανοί και τα δόγματα τα συζητούν αργότερα οι θεολόγοι»! Με την μέθοδο βέβαια αυτή του δογματικού μινιμαλισμού είναι ίσως εύκολο να ενωθούν οι χριστιανοί. Οι τέτοιοι «χριστιανοί» όμως μπορεί να είναι Ορθόδοξοι, δηλ. αληθινά χριστιανοί; Όσον αφορά στον δογματικό μαξιμαλισμό, εννοείται η προσπάθεια μερικών να προσθέσουν νέες λέξεις και όρους στο δόγμα, για να ερμηνεύεται δήθεν καλύτερα η πίστη η να επιδιώκεται μια νέα ευρύτερη ερμηνεία.


Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ότι η αποδοχή, η εγκόλπωση, η υιοθέτηση της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και των αντορθοδόξων θεωριών του, που απομειώνουν την Αγία μας Εκκλησία, το σώμα του Χριστού. Αν σύμφωνα με τους οικουμενιστές, όλες οι ομολογίες και οι θρησκείες είναι το ίδιο, αν όλοι στον ίδιο Θεό πιστεύουμε, αν οι αιρέσεις και οι θρησκείες είναι διαφορετικοί, αλλά αποδεκτοί τρόποι προσεγγίσεως του ίδιου Θεού, τότε γιατί πέθαναν οι άγιοι και οι μάρτυρες μας και γιατί ο Θεός χαρίτωσε τα λείψανά τους;


Μια από τις πλείστες αναντίρρητες Θεϊκές αποδείξεις και Θεοσημείες δι’ όλα τα ανωτέρω είναι ο άγιος ένδοξος Ιερομάρτυς Αθανάσιος ο Λιθουανός, ηγούμενος Μικρορωσσίας, τον οποίον εδολοφόνησαν οι Παπικοί ουνίτες της Πολωνίας, τον έρριξαν σ’ ένα βόθρο όπου παρέμεινε επί 17 χρόνια και όταν οι ορθόδοξοι αδελφοί μας ανέσυραν το μαρτυρικό του σώμα, μέσα από τη δυσωδία του βόθρου ανεφάνη Χάριτι του Ζώντος Θεού, αδιαλώβητο, άφθαρτο, και ευωδιάζον και σήμερον ο άγιος ευλογεί την Ορθόδοξη Εκκλησία της Πολωνίας με το άφθαρτο, αναλλοίωτο και θαυματουργούν λείψανό του και προσφέρει διϊστορικώς πλέον και Αυτός την απάντηση των ουρανών, στην παναίρεση του Οικουμενισμού που είναι εφεύρημα και έργο του βυθίου δράκοντος.


Μετά θερμών αγωνιστικών και πατρικών ευχών!


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΝΕΚΑΘΕΝ
ΝΟΥΘΕΤΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

του αιδεσιμ. π. Βασιλείου Βολουδάκη

Ε
πειδή ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοί πού ἀμφιβάλλουν γιά τό ἐάν καί κατά πόσον πρέπει νά σχετίζεται τό λειτούργημα τοῦ Κληρικοῦ μέ τό ἔργο καί τήν διακονία τῶν πολιτικῶν, παρά τά ὅσα ἔχουμε ἐπί πολλά ἔτη γράψει σχετικά μέ τήν ὑποχρέωση τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ποιμένων νά νουθετοῦν, νά καθοδηγοῦν καί νά ἐλέγχουν τούς πολιτικούς, ἀρχίζουμε ἀπό τό τεῦχος αὐτό νά παραθέτουμε κείμενα τῆς Βυζαντινῆς περιόδου πού μαρτυροῦν μέ τόν πιό πειστικό τρόπο την ἀλήθεια τῶν ἰσχυρισμῶν μας.

Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ εἶναι ἀποσπάσματα ἀπό τίς παραινέσεις τοῦ Διακόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως Ἀγαπητοῦ πρός τόν μαθητή του καί Αὐτοκράτορα Ἰουστινιανό γιά τήν ἄσκηση τῶν βασιλικῶν του καθηκόντων.

Εἶναι περιττό νά τονίσουμε τήν σημασία τοῦ κειμένου αὐτοῦ, δεδομένου ὅτι οἱ παραινέσεις γίνονται ἀπό ἕνα ἁπλό Διάκονο τῆς Ἐκκλησίας πρός ἕνα ἰσόβιο Αὐτοκράτορα πού εἶχε σπάνια θεολογική κατάρτιση καί παιδεία,ἐνῶ αὐτοί πού ἀρνοῦνται σήμερα τίς παραινέσεις τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἐφήμερα πολιτικά
πρόσωπα καί τέτοιου μάλιστα ἐπιπέδου, ὥστε καί στά καθαρά βιοτικά ζητήματα νά τά θαλασσώσουν καί νά ὁδηγήσουν τήν Πατρίδα μας στήν χρεωκοπία!

Γιά τήν βοήθεια στήν συλλογή τῶν κειμένων ὀφείλουμε χάριτας στόν ἀγαπητόν καί φιλομαθέστατον συμπρεσβύτερον π. Ἀθανάσιον Γιαννόπουλον, ἐφημέριον τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἀρτεμίου Γούβας, τόν ὁποῖον θερμά εὐχαριστοῦμε καί ἐλπίζουμε στήν περαιτέρω συνεργασία του.
π. Β. Ε. Β.
ΕΚΘΕΣΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΩΝ,
ΠΑΡΑ ΑΓΑΠΗΤΟΥ
ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΠΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΑ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΝ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ
Τιμῆς ἁπάσης ὑπέρτερον ἔχων ἀξίωμα, βασιλεῦ, τίμα ὑπέρ ἅπαντας τόν τούτου σε ἀξιώσαντα Θεόν (4), ὅτι καί καθ’ ὁμοίωσιν τῆς ἐπουρανίου βασιλείας (5), ἔδωκέ σοι τό σκῆπτρον τῆς ἐπιγείου δυναστείας, ἵνα τούς ἀνθρώπους διδάξῃς τήν τοῦ δικαίου φυλακήν, καί τῶν κατ’ αὐτοῦ
λυσσώντων ἐκδιώξῃς τήν ὑλακήν, ὑπό τῶν αὐτοῦ (6) βασιλευόμενος νόμων, καί τῶν ὑπό σέ βασιλεύων ἐννόμως.
ΚΕΦΑΛ. Β΄.
Ὡς κυβερνήτης ἀγρυπνεῖ διά παντός, ὁ τοῦ βασιλέως πολυόμματος νοῦς, διακατέχων ἀσφαλῶς τῆς εὐνομίας τούς οἴακας, καί ἀπωθούμενος ἰσχυρῶς τῆς ἀνομίας τούς ρύακας, ἵνα τό σκάφος τῆς παγκοσμίου πολιτείας μή περιπίπτῃ, κύμασιν ἀδικίας.
ΚΕΦΑΛ. Γ΄.
Θεῖον μάθημα καί πρῶτον οἱ ἄνθρωποι, τό γνῶναι τινά ἑαυτόν (7),διδασκόμεθα. Ὁ γάρ ἑαυτόν γνούς, γνώσεται Θεόν· Θεόν δέ ὁ γνούς, ὁμοιωθήσεται Θεῷ· ὁμοιωθήσεται δέ Θεῷ, ὁ ἄξιος γενόμενος Θεοῦ·ἄξιος δέ γίνεται Θεοῦ, ὁ μηδέν ἀνάξιον πράττων Θεοῦ, ἀλλά φρονῶν μέν τά αὐτοῦ, λαλῶν δέ ἅ φρονεῖ, ποιῶν δέ ἅ λαλεῖ.
ΚΕΦΑΛ. Δ΄.
Ἐπί προγόνων εὐγενείᾳ μηδείς ἐναβρυνέσθω· πηλόν γάρ ἔχουσι πάντες τοῦ γένους προπάτορα, καί οἱ ἐν πορφύρᾳ καί βύσσῳ καυχώμενοι, καί οἱ ἐν πενίᾳ καί νόσῳ τρυχόμενοι (8), καί οἱ διαδήματα περικείμενοι, καί οἱ διά δόματα (9) προκείμενοι. Μή τοίνυν εἰς πήλιον ἐγκαυχώμεθα γένος, ἀλλά ἐπί χρηστότητι σεμνυνώμεθα τρόπων.
ΚΕΦΑΛ. Ε΄.
Ἴσθι, ᾦ εὐσεβείας θεότευκτον ἄγαλμα, ὅτι ὅσω μεγάλων ἠξιώθης παρά Θεοῦ δωρεῶν, τοσούτω μείζονος ἀμοιβῆς ὀφειλέτης ὑπάρχεις αὐτῶ. Οὐκοῦν ἀπόδος τῷ εὐεργέτῃ τό χρέος τῆς εὐχαριστίας, τῷ λαμβάνοντι τό χρέος ὡς χάριν καί τήν χάριτος χάριν ἀντιδιδόντι. Αὐτός γάρ ἀεί καί χαρίτων ἄρχει, καί ὡς χρέος τάς χάριτας ἀποδίδωσιν· εὐχαριστίαν δέ ζητεῖ παρ’ ἡμῶν, οὐ τήν διά ῥημάτων ἀγαθῶν προσφοράν, ἀλλά την διά πραγμάτων εὐσεβῶν προσφοράν.
ΚΕΦΑΛ. Η΄.
Ἀπρόσιτος μέν ὑπάρχεις ἀνθρώποις διά τό ὕψος τῆς κάτω βασιλείας· εὐπρόσιτος δέ γίνῃ τοῖς δεομένοις διά τό κράτος τῆς ἄνω ἐξουσίας· καί ἀνοίγεις τά ὦτα τοῖς πενίας πολιορκουμένοις, ἵνα εὕρῃς τήν τοῦ Θεοῦ ἀκοήν ἀνεωγμένην. Οἶοι γάρ ἄν τοῖς ἡμετέροις γενώμεθα συνδούλοις,
τοιοῦτον περί ἡμᾶς εὑρήσομεν τόν Δεσπότην.
ΚΕΦΑΛ. ΙΒ΄.
Ἀποστρέφου τῶν κολάκων τούς ἀπατηλούς λόγους, ὥσπερ τῶν κοράκων τούς ἁρπακτικούς τρόπους· οἱ μέν γάρ τούς τοῦ σώματος ἐξορύττουσιν ὀφθαλμούς· οἱ δέ, τούς τῆς ψυχῆς ἑξαμβλύνουσι λογισμούς, μη συγχωροῦντες ὁρᾷν τήν τῶν πραγμάτων ἀλήθειαν. Ἤ γάρ ἐπαινοῦσιν ἔσθ’ὅτε τά ψόγου ἄξια, ἤ ψέγουσι πολλάκις τά ἐπαίνων κρείττονα· ἵνα δυοῖν θάπερον αὐτοῖς ἁμαρτάνηται, ἤ τό κακκόν ἐπαινούμενον, ἤ τό καλόν ὑβριζόμενον.
ΚΕΦΑΛ. ΙΔ΄.
Εἴ τίς κεκαθαρισμένον ἔχει τόν λογισμόν ἐκ τῆς ἀνθρωπίνης ἀπάτης, καί βλέπει τό οὐτιδανόν τῆς ἑαυτοῦ φύσεως, τότε βραχύ και ὠκύμορον τῆς ἐνταῦθα ζωῆς καί τόν συνεζευγμένον τῇ σαρκί ῥύπον, εἰς τόν τῆς ὑπερηφανίας οὐκ ἐμπεσεῖται κρημνόν, κἄν ἐν ἀξιώματι ὑπάρχῃ ὑψηλῷ.
ΚΕΦΑΛ. ΙΗ΄.
Βασιλέα σέ κατά ἀλήθειαν ὁρίζομαι, ὡς βασιλεύειν καί κρατεῖν τῶν ἡδονῶν δυνάμενον, καί τόν στέφανον τῆς σωφροσύνης ἀναδησάμενον, καί πορφύραν τῆς δικαιοσύνης ἀμφιασάμενον. Ἡ μέν γάρ ἄλλη ἐξουσία τόν θάνατον ἔχει δαδοχήν· ἡ δέ τοιαύτη βασιλεία τήν ἀθάνατον σώζει
διαμονήν· καί ἡ μέν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ λύεται· ὁ δέ τῆς αἰωνίου κολάσεως ῥύεται.
ΚΕΦΑΛ. ΙΘ΄.
Εἰ τήν ἐκ πάντων βούλει καρποῦσθαι τιμήν, γίνου τοῖς ἅπασιν εὐεργέτης κοινός· οὐδέν γάρ οὕτω πρός εὔνοιαν ἐφέλκεται,ὡς εὐποιίας χάρις διδομένη τοῖς χρῄζουσιν. Ἡ γάρ διά φόβον γινομένη θεραπεία, κατεσχηματισμένη ἐστί θωπεία,πεπλασμένης τιμῆς ὀνόματι φενακίζουσα τούς αὐτῇ προσανέχοντας.
ΚΕΦΑΛ. ΚΑ΄.
Τῇ μέν οὐσίᾳ τοῦ σώματος,ἴσος παντί ἀνθρώπω ὁ βασιλεύς,τῇ ἐξουσίᾳ δέ τοῦ ἀξιώματος ὅμοιός ἐστι τῷ ἐπί πάντων Θεῷ· οὐκ ἔχει γάρ ἐπί γῆς τόν αὐτοῦ ὑψηλότερον. Χρή τοίνυν αὐτόν καί ὡς Θεόν μη ὀργίζεσθαι, καί ὡς θνητόν μή ἐπαίρεσθαι· εἰ εἰκόνι θεϊκῇ τετίμηται, ἀλλά καί εἰκόνι χοϊκῇ συμπέπλεκται· δί’ ἧς ἐκδιδάσκεται τήν προς πάντας ἰσότητα. ἐφορᾷν, καί μηδέν ἀνέχῃ παρορᾷν. Οὐ γάρ μικρόν ἐπί σοί ὅπερ μικρόν εἶναι δοκεῖ ἐν συγκρίσει τῶν σῶν· ἐπειδή καί ρῆμα βασιλέως ψιλόν μεγάλην ἔχει παρά πᾶσιν ἰσχύν.__

άθεοι και προδότες...

Το μαύρο μπλοκ της χούντας των προδοτών και δοσίλογων καταρρέει.

Κι όμως κάποιοι αφιονισμένοι οπαδοί του επιμένουν αμετανόητοι να παραμένουν εγκάθειρκτοι στις προδοτικές κομματικές τους στρούγκες. Και όχι απλώς δε ντρέπονται, αλλά γίνονται κιόλας επιθετικοί…

Μεταξύ αυτών και ο φίλος μου ο Βασίλης:

«Θέλω, μου λέει, να τα πούμε. Πρέπει ν’ αλλάξεις. Γιατί κινδυνεύεις να καταλήξεις στους άθεους της αριστεράς»!…

Γι’ αυτό αναγκάζομαι να πω στο φίλο μου το Βασίλη και σ’ όλους τους ερωτοβαρεμένους με τα κόμματα της προδοσίας, Βασίληδες, κάποιες απλές-θέλω να πιστεύω- αλήθειες:

Πιστεύουν, αλήθεια οι θιασώτες της προδοσίας και του δοσιλογισμού ότι μπορεί να υπάρξει και η παραμικρή έστω σχέση ανάμεσα στο χριστιανισμό και το σατανικό σιωνισμό της Μπίλντεμπεργκ και της Τριμερούς!

Των οποίων υπηρέτες χαμερπείς είναι αυτοί, που ασυστόλως δολοφονούν την Ελλάδα και το λαό της. Καθώς «το παίζουν»,μάλιστα, και σωτήρες μας!…

Και φθάνουν, ακόμη, και στο αδιανόητο κατάντημα να παραλληλίζουν τα προδοτικά τους κόμματα με το Χριστό. Σαν τον ανοικονόμητο υπουργό των οικονομικών, που τόλμησε, μέσα στην αμετροέπεια της λογοδιάρροιάς του, να πει ότι το κόμμα του είναι « ο αμνός ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου»! …

Ή μήπως θέλγονται απ’ το τρισάθλιο «μέσα-έξω» απ’τα κόμματά κάποιων βουλευτάδων, και το πηγαινέλα τους, απ’ το ένα κόμμα της προδοσίας στο άλλο. Μετακομίζοντας «εξ αθλίων οι άθλιοι, δι’ αθλίων, προς άθλιους», για να θυμηθούμε και τον κυνικό Διογένη.

Που κάνουν τις βουτιές στις απάτες, τη μια ύστερα απ’ την άλλη. Ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος του αριβισμού και το φαταουλισμού. Σαν τα σκουλήκια στις πυορροούσες πληγές ή τα ποντίκια στο εγκαταλελειμμένες τροφές.

Συνεπώς αυτοί, που θέλουν να φαίνονται και να λέγονται ευσεβείς και ορθόδοξοι χριστιανοί και φοβούνται μήπως μιανθούν απ’ τη σχέση τους με την…άθεη αριστερά, δεν έχουν καμιά πρόφαση δικαιολογίας, για να ακολουθούν τα κόμματα της προδοσίας.

Για όσους θέλουν ν’ ανήκουν στη δεξιά και φοβούνται την..αθεΐα της αριστεράς, υπάρχει ο Παναγιώτης Καμένος. Που και πατριώτης είναι, όπως προκύπτει απ’ τις επιλογές του, αλλά και, κατά τεκμήριο, χριστιανός.

Για τον πρόσθετο λόγο ότι κράτησε σταθερές αποστάσεις απ’ τα κόμματα του δοσιλογισμού. Τόσο απ’ το άθλιο αλισβερίσι ανάμεσά τους, όσο και απ’ την τρόικα των τοκογλύφων του σιωνο-αμερικανο-γερμανικού 4ου Ράιχ…

Οποιαδήποτε άλλη επιλογή τους καθιστά συμμέτοχους και συνένοχους στη χειρότερη από καταβολής του ελληνισμού προδοσία.

Αλλά ας αφήσουμε τώρα τους «ευσεβείς» προδότες κι ας έρθουμε στους…. άθεους αριστερούς:

Είναι αλήθεια ότι κάποιοι απ’ τους αριστερούς δηλώνουν άθεοι. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι, κατά βάθος, δεν είναι.

Παράδειγμα χαρακτηριστικό και εύγλωττο; Η περίπτωση του Χαρίλαου Φλωράκη! Ο οποίος, ύστερα από επίσκεψή του στο Άγιο Όρος, εξομολογήθηκε και έφυγε απ’ τη ζωή ως χριστιανός.
Και θα μπορούσε κανείς μαζί με το Χριστό να πει σε κάποιους «ευσεβείς χριστιανούς» πώς οι Φλωράκηδες «πάνε μπροστά απ’ αυτούς στη βασιλεία του Θεού»!

Αλλά οι περισσότεροι αριστεροί ούτε είναι ούτε δηλώνουν ότι είναι άθεοι!

Ίσα, ίσα μάλιστα, που είναι ασύγκριτα καλύτεροι, όπως προαναφέραμε, από κάποιους «ευσεβείς και ορθόδοξους χριστιανούς», που ακολουθούν τα κόμματα του δοσιλογισμού.

Για τον πρόσθετο λόγο ότι αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη. Την οποία έχουν εξοβελίσει απ’ τον ηθικό τους κώδικα και την πολεμούν με νύχια και με δόντια τα κόμματα της προδοσίας και οι οπαδοί τους.

Για να μας θυμίζουν και πάλι το Χριστό, ο οποίος λέει: «Ου πας ο λέγων μοι, κύριε, κύριε, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του πέμψαντός με πατρός»!

Δηλαδή αληθινοί χριστιανοί δεν είναι αυτοί, που λένε «Χριστούλη μου» και «Θεούλη μου», τη στιγμή, που υπηρετούν τους αδηφάγους και αδίστακτους τοκογλύφους, αλλά αυτοί, που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη!

Συνεπώς, η πραγματικότητα φωνάζει πως αυτοί, που στηρίζουν και υποστηρίζουν το μαύρο μπλοκ των παπαδημίων κάνουν μεγάλο λάθος, αν νομίζουν πως είναι χριστιανοί!

Αν ήταν όντως χριστιανοί, εδώ και τόσα χρόνια θα στήριζαν και υποστήριζαν το μεγάλο αγωνιστή και αληθινά ευσεβή χριστιανό, τον αείμνηστο Νίκο Ψαρουδάκη…

Και σήμερα το κόμμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας! Ή τη Δημοκρατική Αναγέννηση του Στέλιου Παπαθεμελή και του Ηλία Σταμπολιάδη. Ή το Πατριωτικό Μέτωπο του Σταύρου Βιτάλη. Που έχει, όπως φαίνεται, φιλορωσικό προσανατολισμό.

Γιατί κακά τα ψέματα! Δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας με τους βάρβαρους ρωμαιοκαθολικούς σταυροφόρους και τους κακούργους και λήσταρχους προτεστάντες «συμμάχους» μας. Που έχουν αντικαταστήσει το Θεό με το Μαμωνά.

Που υπονομεύουν, παντοιοτρόπως την ορθόδοξη Ρωσία. Κατέστρεψαν την επίσης ορθόδοξη Σερβία.

Και έχουν μεταβάλει την πατρίδα μας σε Νταχάου και Άουσβιτς, καταδικάζοντάς μας σε αργό θάνατο…

παπα-Ηλίας




ΒΙΝΤΕΟ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:
ΕΤΣΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΛΑΓΝΟΙ!


Ένα βίντεο που πρέπει να δει με προσοχή κάθε Έλληνας και Ελληνίδα:



Στο συγκεκριμένο απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ "ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ" από το περιοδικό Crash του Γ. Τράγκα, βλέπουμε τους τρεις...συντρόφους μνημονιολάγνους να απευθύνονται στον λαό, μία μόλις μέρα πριν την ψήφιση του νέου Μνημονίου!

Παρατηρήστε αυτά που λένε. Τις κινήσεις τους. Τον τόνο της φωνής τους. Είναι ακριβώς τα ίδια ψευτοδιλήμματα. Τα δύο μεγάλα κόμματα που τάχα "εχθρεύονται" το ένα το άλλο, εδώ αναμασάνε το ίδιο παραμύθι "υπέρ Πατρίδος". Ο τραπεζίτης σε ρόλο...εντεταλμένου κολαούζου των μεγάλων αφεντικών, το επαναλαμβάνει για μια ακόμα φορά!

Αυτοί σε κυβερνάνε, Έλληνα πολίτη! Αυτοί σε τρομοκρατούν με τον ίδιο, πανομοιότυπο τρόπο!

Τι θα κάνεις; Θα συνεχίσεις να φοβάσαι; Θα εξακολουθήσεις να μασάς το κουτόχορτο που σε ταίζουν και να σκύβεις το κεφάλι στις απειλές τους; Ή ΘΑ ΕΓΕΡΘΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΚΙΣΕΙΣ, ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ;;;

Τα "διλήμματα", δικά τους. Η επιλογή, δική μας!

απο το ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ

ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ-ΥΠΟΥΡΓΩΝ

ΝΑ ΓΕΝΙΚΕΥΘΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ




Κοινωνικός αποκλεισμός

στους βουλευτές Φθιώτιδας
!



ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ !!!


Με επιστολή τους καλούν όλους τους κατοίκους να αποκλείσουν από την κοινωνική ζωή τους βουλευτές που ψήφισαν τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα, τονίζοντας ότι πλέον δεν τους εκπροσωπούν.


Η ανακοίνωση:



Όταν η εξουσία διαλύει την κοινωνία επιβάλλοντας την φτώχεια και τον ολοκληρωτισμό η κοινωνία επιστρέφει στην εξουσία τον κοινωνικό αποκλεισμό.


Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας άνεργους και εργαζόμενους να σταθούν όρθιοι και να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά αποκλείοντας από την κοινωνική ζωή της πόλης μας και του νομού μας σε κάθε επίπεδο, τους 5 βουλευτές Φθιώτιδας που ψηφίσαν αδίστακτα την ισοπέδωση της ζωής μας άλλα και όλους τους εκπροσώπους της …. κυβέρνησης και του σάπιου συστήματος που τη στηρίζει και οι οποίοι θα επιχειρήσουν να έρθουν στην περιοχή μας για τις ανόητες φιέστες τους.

Δεν μας εκπροσωπούν πια.

Δεν μας εκπροσώπησαν ποτέ.

Είμαστε περισσότεροι.

Είμαστε δυνατότεροι. είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι σαν γροθιά.

Μιλάμε με τον διπλανό μας, με τους συγγενείς μας, με τον γείτονα μας, μιλάμε με τον συνάδελφο μας.

Ξαναχτίζουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις.

Στηρίζουμε ο ένας τον άλλο.

Κρατάμε την κοινωνία της πόλης μας ενωμένη.

Ένας άλλος κόσμος ζει και αναπνέει κάτω από τα ερείπια του παλιού και θα έρθει στην επιφάνεια.

Από αυτό το Σάββατο 3 Μαρτίου ξεκινάμε και τους επιβάλλουμε κοινωνικό αποκλεισμό επ΄ αόριστο:


Δεν τους μιλάμε…


Δεν τους ακούμε…


Δεν τους κάνουμε παρέα…


Δεν τους αποδεχόμαστε σε καμία κοινωνική μας εκδήλωση…


Δεν τους σερβίρουμε…


Δεν τους βάζουμε βενζίνη στα αυτοκίνητα τους…


Δεν τους υπηρετούμε πια…


Δεν πουλάμε…


Συλλογικότητες Λαμίας

(Αγανακτισμένοι,

Παρέμβαση Πολιτών,

Κίνημα ΔΕΝ Πληρώνω,

ΕΑΜ ανταλλακτικό δίκτυο οικονομίας ΤΕΜ Φθιώτιδας ,

Πολίτες της Λαμίας ενάντια στα χαράτσια)

Tα παπαγαλάκια πάντοτε

είναι τα ίδια: Προδότες



Ο γερμανοτσολιάς δημοσιογράφος


του 1941 έγραφε:


«Αι περιστάσεις τας οποίας διέρχεται σήμερον η Ελλάς, εις την δύσκολον αυτήν καμπήν της Ευρωπαϊκής ιστορίας, είναι εξαιρετικαί.Όλαι αι εκδηλώσεις της ζωής μας έχουν καταφανή τα δείγματα μιας πρωτοφανούς κρίσεως. Η οικονομική δε κρίσις θα ήτο ίσως ολιγώτερον αισθητή, αν δεν υπήρχεν εις την Ελληνικήν ζωήν, τόσον έκδηλος, η ηθική και λογική κρίσις εκ της οποίας πάσχομεν ως κοινωνικόν σύνολον. Το χρήμα δεν θα υφίστατο τότε τον σημερινόν εκμηδενισμόν. ο πλούτος θα έρριπτε και ένα βλέμμα φιλανθρωπίας και κοινωνικής αλληλεγγύης εις τα πλήθη των πειναλέων, αι λαϊκαί τάξεις θα ανεκουφίζοντο με τας γενναίας χειρονομίας των ευπόρων. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού…

» Είπομεν: Υποφέρομεν και από κρίσιν «λογικού». Ό,τι αγωνιζόμεθα από της επομένης της Μικρασιατικής καταστροφής να οικοδομήσωμεν εις την Ελλάδα, λειώνει τώρα ως ο πάγος. Τα θεμέλια του κράτους τρίζουν. Τα παν εις την χώραν αυτήν που άλλοτε ήστραψε το φως ενός λαμπρού πολιτισμού, καταρρέει, κυλίεται, πέφτει…

» Και ενώ ο οίκος μας σείεται από τας βάσεις του και γύρω μας καπνίζουν ακόμη τα συντρίμμια του πολέμου, ημείς -ω τη αναισθησία μας!- ομφαλοσκοπούμεν επί των «πολεμικών νέων»και, κλείοντες τους οφθαλμούς προ της αδυσωπήτου πραγματικότητος, προβαίνομεν εις εκδηλώσεις αι οποίαι μας φέρουν εγγύτερον προς την ολοκληρωτικήν καταστροφήν.

» Δεν είναι καιρός δια μεμψιμοιρίας ούτε αι στιγμαί επιτρέπουν παρανοήσεις. Η θέσις μας είναι σαφής: Η Ελλάς του κ. Μέχρις Εσχάτων ετάφη μετά μια συντριπτικήν ήτταν. Εις την θέσιν της εγεννήθη η Ελλάς του «ζωτικού χώρου της Ιταλίας». Η πρώτη όζει πτωμαΐνης. Η δευτέρα έχει την δρόσον μιας νέας ζωής. Ας την αγκαλιάσωμεν σφιχτά. Ίσως με την νέαν τάξιν πραγμάτων ατενίσωμεν καλύτερας ημέρας. Ίσως εξέλθομεν εκ της δεινής θέσεως εις την οποίαν ευρεθήκαμεν την επομένην της στρατιωτικής καταρρεύσεως. Ίσως μας δοθούν τα μέσα να ζήσωμεν…

» Το επιβάλλει το εθνικόν συμφέρον μας. Η γενέα αυτή δεν πρέπει να αφανισθή από την πείναν. Τα νειάτα να μη μαρανθούν από τον λίβαν της δυστυχίας. Έχομεν ιστορίαν και πεπρωμένα. Συνεχίζομεν την υπερτρισχιλιετή παράδοσιν μιας ζωτικής φυλής. Είμεθα ράτσα φτιαγμένη από γνήσιον Αριανόν μέταλλον. Διατί, λοιπόν, να διακυβεύωμεν το παν, αυτήν ταύτην την ύπαρξιν μας, εις ανοήτους εκδηλώσεις κατ΄εκείνων οι οποίοι είναι σε θέσιν σήμερον να μας δώσουν χείρα βοηθείας;Και κατά τι είναι περισότερον Έλληνες εκείνοι οι οποίοι κοιμώνται αποκλειστικώς με το φευγαλέον όνειρον της Αγγλικής κατισχύσεως, από ημάς που αξιούμεν προσγείωσιν εις την σημερινήν πραγματικότητα όλων των Ελλήνων, χάριν της κοινής σωτηρίας;

» Μια ειλικρινής συνεργασία με τους χθεσινούς αντιπάλους μας, με τας δυνάμεις του άξονος, θα μας έσωζεν ίσως από το χάος. Τα αναιμικά από την πείναν παιδάκια, θα εύρισκον μίαν φέταν ψωμιού. οι τρικλίζοντες νήστεις γέροντες θα ημπορούσαν να τρώγουν άπαξ τουλάχιστον της ημέρας. αι θηλάζουσαι μητέρες δεν θα εξηντλούντο και η γενεά μας θα ίστατο ορθία εν μέσω της Ευρωπαϊκής καταιγίδος. Διατί να την αρνηθώμεν την συνεργασίαν αυτήν;

Το επαναλαμβάνομεν: Οφείλομεν να προσγειωθώμεν. Άλλως ας πάρωμεν σφουγγάρι και ας σβύσωμεν εκ του Ευρωπαϊκού χάρτου και την Ελλάδα και την ιστορίαν και τα ιδανικά μας…»



Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!


του Αιδεσιμ. π. βασίλειου Βολουδάκη



Ποιά εἶναι ἡ Ἑλλάδα σήμερα καί ποῦ βρίσκεται; Ὅλοι γι’ αὐτήν μιλοῦν, γι’ αὐτήν, ὑποτίθεται, κόπτονται καί πασχίζουν, ἀλλά κανείς δέν μπορεῖ πιά νά τήν προσδιορίση.

Δέν μιλοῦμε γιά τούς ξένους, τούς ἀλλοεθνεῖς. Αὐτοί οὐδέ­ποτε κατάλαβαν τί σημαίνει Ἑλλάδα, οὔτε τί εἶναι αὐτό πού τήν κάνει νά ξεχωρίζη ἀπό ὅλα τά ἔθνη, ἀπό καταβολῆς τῆς Ἱστορίας. Αὐτοί, τήν παρακολουθοῦν στό διάβα τῶν αἰώνων καί ἄλλοτε τήν ζηλεύουν –γι’ αὐτά τά ἐπιφανειακά πού μποροῦν νά διακρίνουν– τήν φθονοῦν καί ἐκστρατεύουν ἐναντίον της γιά νά τήν κατακτήσουν, νά τήν λεηλατήσουν καί νά πλουτίσουν τά Μουσεῖα τους μέ τά κλοπιμαῖα τους καί, ἄλλοτε, ὅπως σήμερα –πού δείχνει τό χειρότερο πρόσωπο τῆς Ἱστορίας της– τήν χλευάζουν καί τήν εἰρωνεύονται.

Δέν μιλοῦμε, λοιπόν, γιά τούς ἄλλους, πού βλέπουν μό­νο τό περιεχόμενο τοῦ μυαλοῦ τους, καί τήν πολιτιστική ἀνά­πτυξη πού αὐτό σκαρφίζεται καί παράγει, ἀλλά μιλοῦμε γιά μᾶς τούς ἴδιους τούς Ἕλληνες πού, μέσα στήν ψυχική παρακμή καί παραζάλη μας, ξεχάσαμε ἀκόμη καί τό ποιοί εἶναι οἱ γονεῖς πού μᾶς γέννησαν, ξεχάσαμε τήν φύτρα, πού φυτρώσαμε, «ἥν ἐφύτευσεν» τό χέρι τῆς Εὐλογίας Ἐκείνου!

Τό τραγικό εἶναι ὅτι σάν λαός βρισκόμαστε σέ ψυχική πα­ρακμή, ἀλλά δέν τό συνειδητοποιοῦμε καί γι’ αὐτό δέν ἀνησυ­χοῦμε γιά τήν παρακμή μας. Ἀνησυχοῦμε μόνο μέ αὐτό πού ἐμποδίζει τήν ἐξέλιξη καί ἐπιδείνωση αὐτῆς μας τῆς παρακμῆς. Ἀνη­συ­χοῦμε γιά τήν οἰκονομική χρεωκοπία πού μᾶς ταράζει τό παθητικό μας ραχάτι καί ἀπειλεῖ τή βιαία διακοπή τῶν ἀπολαυστικῶν ὀνείρων μας.
* * *

Τό περιοδικό μας αἰσθάνεται δικαιωμένο, μέ μιά “Πύρρεια” ὅμως δικαίωση, γιατί πρίν ἀπό ἕξι χρόνια –τότε πού δέν διαφαινόταν οὔτε ὑποψία χρεωκοπίας τῆς Χώρας μας– εἴχαμε ἀρχί­σει νά σαλπίζουμε πρός «πᾶσαν κατεύθυνσιν» ὅτι πρέπει νά συναθροισθοῦμε «πάντες οἱ αὐτό­χθονες, κατοικοῦντες εἰς τήν Ἑλληνικήν ἐπικράτειαν καί πι­στεύ­οντες εἰς Χριστόν» καί νά ἀναβιώσουμε τήν Α΄ Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου, παίρνοντας στά χέρια μας τή διακυβέρνηση τοῦ Τόπου μας μέ τό νά ἐπιλέξουμε ἀνθρώπους Πίστεως, ἐκκλησιαζομένους –ὅπως ὁ Καποδίστριας– κάθε Κυριακή καί ὄχι εὐκαιριακά καί “μοστραρισμένα” καί νά τούς προτρέψουμε νά ἀσχοληθοῦν μέ τά πολιτικά Κοινά.

Δέν μποροῦμε, βέβαια, νά χαροῦμε ἐπειδή ἡ πράξη μας ἐκείνη δικαιώθηκε ἤδη ἀπό τήν ραγδαία ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων. Θά ἦταν ἐξ ἄλλου, ὅπως προεί­παμε, “Πύρρεια” ἡ χαρά μας, γιά τήν δικαίωσή μας ἐφ’ ὅσον τό σάλπισμά μας ἐκεῖνο δέν βρῆκε ἀπήχηση στούς «εἰς Χριστόν πιστεύοντας», τοὐλάχιστον ὅσο ἔπρεπε καί ὅσο ἐπέτρεπε ἡ ἀπό στόμα σέ στόμα μετάδοση τοῦ μηνύματός μας, μιᾶς καί ἡ Τηλεόραση εἶναι εἶδος ἰδιαζούσης πολυτελείας καί ἀπρόσιτο σέ ἐκείνους πού δέν ἔχουν ὠκεανούς χρημάτων ἤ ὠκεανούς δυσώδους βιοτῆς νά ἐπιδείξουν στούς κλειδοκράτορές της!

Ἡ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων –πέρα ἀπό τήν προσωπική μας πικρία καί ὀδύνη γιά τήν προχωρημένη νέκρωση τῶν ψυχικῶν ἀνακλαστικῶν τοῦ Ὀρθοδόξου Ἕλληνα– καθιστᾶ προφανές ὅτι δέν θά ὑπάρξη λύση τοῦ νεοελληνικοῦ δράματος, ὄχι γιατί τά πράγματα εἶναι δύσκολο νά διορθωθοῦν καί, μάλιστα, τά οἰκονομικά (πού εἶναι πιό εὔκολη ἡ λύση τους), ἀλλά γιατί δέν ὑπάρχει ὁμοφωνία οὔτε στίς ψυχές τῶν ἐκκλησιαζομένων χριστιανῶν, ὡς πρός τό ποιά εἶναι ἡ κύρια αἰτία τῆς ψυχικῆς καταρρεύσεως τοῦ σύγχρονου Ἕλληνα, μέ συνεπαγωγή καί τήν κα­τάρ­ρευση τοῦ Κράτους.

Γράφεται καί ξαναγράφεται ἀπό πολλούς ὅτι ἡ αἰτία εἶναι πνευματική, ὄχι οἰκονομική. Τά αἴτια εἶναι πνευματικά. Μάλιστα! Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα. Τό εἴπαμε καί τό γράψαμε καί ἐμεῖς πρῶτοι, ἀπό τό 2007, καί μάλιστα μέ ἐμφαντικό τρόπο (βλ. «Τά πολιτικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας») καί τό ἐπιτείναμε τό ἑπόμενο ἔτος μέ τό Συνέδριο «Ἐκκλησία καί Πολιτική στήν Ἑλλάδα. Ἕνα θέμα πνευματικό».

Ὡστόσο, ἄλλα ἐννοοῦν –ὅσοι γράφουν στίς μέρες μας ὅτι ἡ κρίση εἶναι πνευματική καί ἄλλα ἐννοοῦμε ἐμεῖς καί ἄς μᾶς συγχωρήσουν τό ὅτι εἴμαστε ἐμεῖς «μικροί» καί αὐτοί πολύ «μεγάλοι». Ἐξ ἄλλου τό λέει καί ὁ λαός μας: «Ἀπό μικρό καί ἀπό τρελλό μαθαίνεις τήν ἀλήθεια».
Ἐμεῖς, συμφωνοῦμε μαζί τους ὅτι ἡ κρίση εἶναι πνευματική ἀλλά δέν συμμεριζόμεθα τήν ἐκτίμηση ὅτι ἡ ἀνά­καμψη ἀπό τήν πνευματική αὐτή κρίση θά προέλθη ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας ἤ μόνο ἀπό τίς Ἐνορίες. Πιστεύουμε ὅτι αὐτό κυρίως θά προκύψη ἀπό μιά Κυβέρνηση πραγματικῶν εὐσεβῶν καί ὄχι προσχηματικῶν ἀνθρώπων.

Αὐτό πού γράφουμε, δέν σημαίνει ὅτι ἔχει ἐκκοσμικευθεῖ τό κριτήριό μας καί ὅτι ἐπιλέγουμε πολιτικά ἀντί ἐκκλησιαστικά πρόσωπα γιά νά λύσουν τό πρόβλημα, ἀλλά σημαίνει κάτι πο­­λύ ρεαλιστικό. Ὅτι, ἐδῶ πού ἔφθασαν τά πράγματα, δέν ἔχουμε χρόνο γιά χάσιμο. Δέν εἶναι δυνατόν νά πιστεύουμε ὅτι θά ἀνατρέψουμε τήν ἱστορική πραγματικότητα, ἐλπίζοντες στήν πνευματική ἀναβίωση τῶν ἐνοριῶν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας καί, μάλιστα, σέ χρόνο ρεκόρ, προκειμένου νά ἀναβαπτισθῆ πνευματικά ὁ λαός μας καί νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τήν πνευματική του ἐξαθλίωση. Αὐτό, ἱστορικά, ποτέ δέν ἔχει γίνει. Ποτέ, ἕνας ἐξαθλιωμένος πνευματικά χριστιανικός λαός δέν ἀνέκαμψε ἀπό τήν Ἱεραρχία του, ἀλλά πάντοτε ἀπό τήν εὐσεβῆ πολιτική του Ἡγεσία, γιατί σέ περιόδους πνευματικῆς ἐξαθλιώσεως, οἱ πρῶτοι πού ἔχουν γίνει «ἅλας ἄναλον» εἶναι οἱ ἀνώτεροι ἐκκλησιαστικοί ταγοί, ἀφοῦ οἱ ἀσεβεῖς καί ἀμοραλιστές Πολιτικοί ἀνεβάζουν (μέ παντοειδεῖς ἀφανεῖς τρόπους) στά ὕπατα ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα ἤ πρόσωπα «ἄοσμα καί ἄγευστα» –ἰσοδύναμα τῆς ἀνυπαρξίας– ἤ ὅμοιούς τους σέ ἀμοραλισμό καί ἀθεοφοβία.

Ἄν ἀνατρέξουμε στή δυσχιλιετῆ Ἱστορία τοῦ Χριστια­νι­σμοῦ δέν θά βροῦμε οὔτε μιά περίπτωση χριστιανικοῦ ἔθνους πού ἀνορθώθηκε πνευματικά ἀπό τήν Ἱεραρχία του, χωρίς, βεβαίως, αὐτό νά σημαίνη ὅτι δέν ἐργάζονταν ταὐτόχρονα μέ ἀθόρυβο, μυστικό, ἁγιοπνευματικό τρόπο καί πραγματικοί πνευματικοί Πατέρες καί Ἐπίσκοποι, πάντοτε, ὅμως, ὡς πολύ περιορισμένη μειοψηφία.

Ἀκόμη καί τό ἐπί 400 χρόνια ὑπόδουλο Γένος μας, δέν ἀπέφυγε τήν πνευματική του ἐξαθλίωση καί τήν παντοειδῆ διαφθορά παρ’ ὅτι τό ἕνωνε ἀπόλυτα ἡ κοινή Πίστη ὄχι μόνο ὡς πνευματική Λατρεία ἀλλά καί σάν εἰδοποιός διαφορά του ἀπό τόν ἀλλόπιστο Κατακτητή, τόν κοινό ἐχθρό.

Τό Γένος μας ἀνέκαμψε μέ τήν ἀποφασιστική παρουσία τοῦ γνήσιου Χριστιανοῦ Ὀρθοδόξου Κυβερνήτη Ἰωάννου Καπο­δίστρια, πού ἀνύψωσε τήν Παιδεία τοῦ Γένους μας στό ἐπίπεδο τῆς ἐν Χριστῷ Ἁγιο­πατερικῆς εὐσέβειας καί ἀπέδωσε τήν πρέ­πουσα τιμή καί ἐξουσία στόν Ἱερό Κλῆρο γιά νά ἐπιτελέση τήν ἀποστολή του.

Τό ἴδιο ἔγινε πρόσφατα στήν Ὀρθόδοξη Ρωσία. Καί αὐ­τή παντοιοτρόπως πνευματικά ἐξαθλιωμένη ἀπό τό χρόνιο ἀθεϊστικό καθεστώς, παρά τήν ἀνύστακτη πνευματική ἐργασία πολλῶν ἁγίων κληρικῶν της, πού ἦσαν ὅμως, σταγόνα στόν ὠκεανό τοῦ πληθυσμοῦ της. Μέ τή νέα φιλορθόδοξη καί φιλό­χριστη Ἡγεσία της ἐτέθη ἡ πνευματική ζωή στή Ρωσία «ἐπί τήν Λυχνίαν», ὥστε νά γίνεται ὁρατή ἀπό ὁλόκληρο τό Ρωσικό λαό. Ἤδη ἦλθαν τά πρῶτα ἀγαθά ἀποτελέσματα.

Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε, λοιπόν, ρεαλιστές καί ὄχι ἄνθρω­ποι πού μιλᾶμε γιά πνευματικές λύσεις μόνο καί μόνο «ἔτσι γιά νά μᾶς βρίσκονται», τότε πρέπει νά δοῦμε κατάματα τήν πραγματικότητα. Καί ἡ πραγματικότητα μαρτυρεῖ ὅτι βρισκόμαστε πνευματικά πάρα πολύ πίσω. Σύν τοῖς ἄλλοις, ἡ Ἱεραρχία μας ἀκόμη δέν ἔχει καταλήξει στόν ἐάν ἡ Ἐκκλησία περιέχει τό Κράτος ἤ εἶναι περιεχόμενο τοῦ Κράτους καί γι’ αὐτό ἀφή­νει ἄλυτο τό ἐρώτημα γιά τό πόσες ἐξουσίες ὑπάρχουν ἐπί τῆς γῆς ἀφοῦ πᾶσα ἐξουσία ἐδόθη στόν Χριστό, ἤ, γιά νά ἀκριβολογοῦμε, δέν ἀσχολεῖται κἄν μέ αὐτό τό ἐρώτημα. Ἐπιδίδεται μόνο σέ ἀτελείωτες συζητήσεις καί διαλέξεις περί τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀκολουθοῦσα τίς Ἑτερόδοξες–Σχο­λαστικές διατυ­πώσεις περί Συναλληλίας καί διακριτῶν Ρόλων, ἐνῶ στήν πράξη ἀποδέχεται ἀπόλυτα τήν «Νόμῳ κρατοῦσαν Πολιτείαν», ἀλλιῶς δέν ἐξηγεῖται τό πῶς, ὄχι μόνο δέν διαμαρτύρεται ἀλλά συνευδοκεῖ στό ἐπαναλαμβανόμενο μοτίβο τῶν πολιτικῶν ὅτι οἱ κληρικοί εἶναι κρατικοί ὑπάλληλοι καί ἡ Έκκλησία ἕνας ἀπό τούς φορεῖς τοῦ Κράτους!

Ἡ πραγματικότητα, ἐπίσης, μαρτυρεῖ ὅτι ἡ Ἑλληνική Ὕπαιθρος εἶναι ποιμαντικά καί πνευματικά ἀποδιοργανωμένη. Σέ πολλές περιοχές οἱ κληρικοί εἶναι οἱ «χειρότεροι τοῦ χωριοῦ» καί οἱ πολιτικάντηδες διαφεντεύουν κλῆρο καί λαό! Ἀλλά καί στίς μεγάλες πόλεις τά πράγματα δέν εἶναι πολύ καλύτερα.

Αὐτό, βέβαια, δέν σημαίνει ὅτι δέν ὑπάρχουν ἅγιες καί σεβά­σμιες μορφές κληρικῶν σέ ὅλα τά μέρη τῆς Πατρίδος μας, πού ἀγωνίζονται νά καθοδηγήσουν σωστά ἀνθρώπινες ψυχές. Ἀλλά καί αὐτοί, μέσα στή γενική παραζάλη, ἐπικεντρωμένοι μόνο στήν θεολογική διδαχή, δέν δίνουν ὅση πρέπει σημασία στίς ἐπιρροές πού δέχονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν καθημερινότητα καί ἰδίως ἀπό τούς πολιτικούς, ἀπό τή ζωή, τίς πεποιθήσεις καί τά λεγόμενά τους, πού παρουσιάζει ἀσταμάτητα ἡ Τηλεόραση, ἀπό τό πρωΐ ὡς τό βράδυ. Ἀπομονωμένοι στήν Ποιμαντική τους, ἔχουν ἀποκοπεῖ ἐν πολλοῖς ἀπό τήν πολιτική πραγματικότητα πού καταρρακώνει τήν Ἑλλάδα μέ τίς πολιτικάντικες μεθοδεύσεις, πού “μαγειρεύονται” μέν κυρίως στήν Ἀθήνα, μεταδίδονται ὅμως μο­λυντικά σέ ὅλη τήν Ἐπικράτεια.

Ἕνας τέτοιος ἀγωνιστής, ἀκρίτας Κληρικός –καλός ποιμήν καί λόγιος– ἀλλά ἀπομονωμένος, ἔγραψε πρό τριετίας ἄρθρο σέ ἐκκλησιαστική ἐφημερίδα μέ τίτλο «Ζητεῖται Σαλπιγκτής», καί στό ἄρθρο αὐτό ἔκανε ἔκκληση νά βρεθῆ κάποιος Ἐπίσκοπος ἤ κάποιος Κληρικός ἤ ἔστω καί μοναχός νά σαλπίση τό ἐγερτήριο σάλπισμα τοῦ ἀποτελεσματικοῦ ἀγῶνος γιά τήν ἀναχαίτιση τῆς πνευματικῆς καταρρεύσεως τῆς Πατρίδος μας! Τότε τοῦ τηλεφώνησε ἕνας γνωστός του Στρατηγός καί τοῦ εἶπε:
—«Παπούλη μου, δέν γνωρίζεις ὅτι στήν Ἀθήνα ἔχει δημι­ουργηθεῖ γι’ αὐτόν τόν σκοπό Πολιτική Παράταξη, ἀπαρτιζομένη ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό ἐκκλησιαζομένους ἀνθρώπους ὅλων τῶν εἰδικοτήτων, οἱ ὁποῖοι ταυτίζουν τήν Πολιτική μέ τήν πνευματική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας;».
Καί ὁ καλός ποιμήν, τοῦ ἀπάντησε:
—«Ἐδῶ, στά ἀκριτικά, δέν ἔχουμε πληροφόρηση»!

Ἔτσι ἀποκομμένοι εἴμαστε μεταξύ μας, ὅσοι πονᾶμε γι’αὐτόν τόν τόπο, ἀφοῦ οἱ μέν “μεγάλοι” καί “τρανοί” –Κληρικοί καί λαϊκοί– μᾶς ἔχουν ἀποκλείσει ἀπό ὅλα τά Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, ἄλλοι γιατί εἶναι ἀμοραλιστές καί συμπαῖκτες τῶν πο­λι­τικῶν καί ἄλλοι, οἱ πιό πνευματικοί, γιατί ἀρκοῦνται σέ πνευ­ματικές προτάσεις, προγραμματισμούς καί λύσεις πού δέν διαφέρουν σέ “ρεαλισμό” ἀπό τήν πρόταση νά ...κατοικήσουμε στόν Ἄρη!

Ἡ Πατρίδα μας ὅμως δέν περιμένει! Ἔχει φθάσει στό ἔσχατο ὅριο καί ἔχει ἀνάγκη μιά ἄμεση λύση.

Ἄν, ὅσοι νουνεχεῖς, θεωρεῖτε ὅτι, μέ τίς ὑπάρχουσες πολι­τικές καί τά συνεπακόλουθα ἐπίπεδα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ χώ­ρου, εἶναι πιό ἐφικτό γιά τήν ἀνάκαμψη τῆς Πατρίδος μας νά περιμένουμε νά ἀναβιώσουν πρῶτα ὅλες οἱ Ἐνορίες τῆς Ἑλλάδος, στό πνευματικό ἐπίπεδο πού τούς ἁρμόζει, ἀπό τό νά προτρέψουμε – ὅσοι Ποιμένες ἐργαζόμαστε μέ ἐνδιαφέρον γιά τούς ἀνθρώπους – νά ἑτοιμάσουμε καί νά στείλουμε στή Βουλή ἔστω μιά χούφτα γνησίων ἐκκλησιαζομένων ἀνθρώπων, ὥστε ἀπό ἕνα ἐπίσημο Βῆμα νά καλέσουν, νά συσπειρώσουν καί νά ἐπαναπατρίσουν ὅλον τόν Ἑλληνισμό στίς Παραδόσεις του, στίς Ἀρχές καί στήν Πίστη του, τότε ὁ γράφων δέν ἔχει πιά καμμιά θέση ἀνάμεσα στούς λογικούς ἀνθρώπους!

Αυτό συμβαίνει όταν οι προδότες τολμούν

να εμφανίζονται σε δημόσιους χώρους!



Σήμερα στις 2-3-2012 ο Παπακωνσταντίνου θέλησε να δώσει συνέντευξη στην TV100 με φόντο τον εσωτερικό χώρο του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης, αλλά η συνέντευξη διακόπηκε στα πρώτα μόλις λεπτά από τις έντονες αποδοκιμασίες των εργαζομένων του Δήμου.

Αργά ή γρήγορα πρέπει να το χωνέψουν ότι δεν ....

έχουν καμιά θέση στην πατρίδα μας. Πρέπει να ξεκουμπιστούν μια και καλή....

Αν δεν το καταλάβουν εγκαίρως δεν θα αργήσει ή ώρα που θα έχουμε και σωματικούς κινδύνους....


Είναι τόσοι οι συμπολίτες μας που έχουν αυτοκτονήσει ή έχουν φτάσει στα κατώτατα όρια εξαθλίωσης που το πράγμα βαίνει πλέον προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις...


Οταν χάνεις έναν δικό σου αγαπημένο άνθρωπο ή όταν βλέπεις το παιδί σου να πεινάει επειδή αυτό το ρεμάλι που βρίσκεται λίγα μέτρα μακρυά σου ψήφισε την καταστροφή της Ελλάδας, δεν θέλει και πολύ να σου στρίψει.....
Δείτε τι συνέβει:
(Συγχωρειστε μας για τις εκφρασεις που ακουγονται).

Γυναίκα στην Ινδία γέννησε 11 παιδιά!

Απίστευτο και όμως αληθινό! Μία γυναίκα στην Ινδία γέννησε 11 παιδιά! Και μάλιστα όλα είναι καλά στην υγεία τους όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες.

Πρόκειται για μία σπανιότατη περίπτωση εγκυμοσύνης όπως ανέφεραν και οι γιατροί που επέβλεπαν τη γυναίκα καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης, καθώς όπως ανέφεραν δεν είναι τόσο το γεγονός ότι συνέλαβε τόσα πολλά έμβρυα, αλλά το γεγονός ότι όλα γεννήθηκαν χωρίς πρόβλημα!

Η κύηση της νεαρής γυναίκας, κρίνεται από τους θεράποντες ιατρούς άκρως ικανοποιητική για την περίπτωση… χωρίς κάποια επιπλοκή, που θα έβαζε σε κίνδυνο τα βρέφη.

Συμπέρασμα της ιστορίας; Χαρά στο κουράγιο της τόσο εκείνης, όσο και του συζύγου της!

Πηγή : http://agioritikovima.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου