Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012


Αύριο όλοι στους δρόμους.

Αύριο πρέπει να πέση η Κυβέρνησι

των ανδρεικέλων.


Αύριο θα σφαγιασθούν οι προσκυνημένοι.


ΕΞΩ ΟΙ ΝΕΟΧΙΤΛΕΡΙΚΟΙ

από την ενδοξη Ελλάδα.


Ο ΑΣΩΤΟΣ


του Χαλκέντερου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ


Και πάλιν, αγαπητοί μου Χριστιανοί, ευρίσκομαι εις το Αμύνταιον. Και πάλιν πρόκειται να κηρύξω τον λόγον του Θεού. Ως επίσκοπος είμαι υπεύθυνος δια την σωτηρίαν όλων των ψυχών των ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, και είμαι υποχρεωμένος να κηρύττω τα λόγια του Θεού. Το κήρυγμα είναι το κύριον έργον του επισκόπου. Μα έχω ένα δισταγμό: Άραγε, υπάρχουν άνθρωποι σήμερα στον εικοστό αιώνα, να ακούσουν τα λόγια του Ευαγγελίου; Σ’αυτό το δισταγμό απαντά ο ιερός Χρυσόστομος και μου δίδει μια μεγάλη παρηγοριά.


Τι λέγει ο Χρυσόστομος; Εγώ, λέει, θα κηρύξω τον λόγο του Θεού. Και αν δεν μ’ακούσουν όλοι, θα με ακούσουν οι μισοί. Και αν δεν μ’ακούσουν οι μισοί, θα με ακούσουν οι εκατό. Κι αν δεν μ’ ακούσουν οι εκατό, θα με ακούσουν οι πενήντα. Κι αν δεν μ’ακούσουν οι πενήντα, θα με ακούσουν οι δέκα. Κι αν δεν μ’ ακούσουν οι δέκα, θα με ακούσει ένας. Και ένας μόνο να με ακούσει, φτάνει! Ναι! Η αξία του ανθρώπου είναι τόσο μεγάλη, ώστε φθάνει η σωτηρία ενός ανθρώπου.


Συνεπώς και εγώ με την ελπίδα αυτή, θα κηρύξω και πάλι τον λόγον του Θεού.

Το Ευαγγέλιο το ακούσατε. Τι είναι το Ευαγγέλιο σήμερον; Είναι μια παραβολή. Ποια παραβολή; Η πιο ωραιότερη παραβολή που είπε ο Χριστός! Μια παραβολή αριστούργημα! Μια παραβολή, που, είπε κάποιος, ότι και αν τίποτε άλλο στον κόσμο δεν έλεγε ο Χριστός, παρά μόνο έλεγε τα λόγια αυτά της παραβολής, έφτανε αυτή η παραβολή να αποδείξει ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς άνθρωπος, δεν είναι απλώς ένας φιλόσοφος, ένας κοινωνιολόγος ή ένας μεγάλος άνθρωπος, αλλά είναι ο Θεός. Διότι μόνον Θεός, ως καρδιογνώστης, μπορούσε να γνωρίζει τα βάθη της ανθρωπίνης καρδίας.


Μέσα στη σημερινή παραβολή, ζωγραφίζεται ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος σε δύο καταστάσεις. Ο άνθρωπος ο ένας, που κατρακυλάει συνεχώς και ακαταπαύστως με τας κακίας και ελαττώματά του και φθάνει εις την άβυσσον της διαφθοράς και της αμαρτίας, φθάνει εις τον άδην, και από τ’ άλλο μέρος ο άνθρωπος ο οποίος εγείρεται δια πτερύγων αγγέλων και αρχαγγέλων και φθάνει μέχρι των ουρανών.


Αμαρτία και μετάνοια! Πτώσις και ανάστασις! Παράδεισος και κόλασις! Θεός και δαίμων. Μέσα σ’αυτή την παραβολή, όλα υπάρχουν, οι αλήθειες αυταί αι μεγάλαι της Πίστεώς μας!



Με ολίγα λόγια, έχομε να είπωμε τα εξής, ότι: ήταν ένας πατέρας∙ ένας πατέρας φιλόστοργος∙ ένας πατέρας που αγαπούσε τα παιδιά του∙ και ότι, ο πατέρας αυτός είχε δυο παιδιά, και ότι, στο σπίτι μέσα δεν έλειπε τίποτε απολύτως, στο σπίτι ήτανε όλα τα αγαθά, ένας μικρός παράδεισος ήτο το σπίτι του καλού πατέρα. Τα παιδιά μέναν ευχαριστημένα;



Ταλαίπωροι γονείς! Ταλαίπωροι γονείς! Η φωτογραφία σας είναι μέσα εις τη σημερινή παραβολή. Κοπιάζετε, μοχθείτε, ιδρώνετε, σκοτώνεστε, κουράζεστε και ένα ευχαριστώ δεν ακούτε από τα παιδιά. Γκρίνια, γκρίνια, ιδίως τα παιδιά του εικοστού αιώνος είναι αχάριστα παιδιά που μοιάζουν καταπληκτικώς με το παιδί το νεώτερο του πατέρα∙ ότι, ο ένας έμεινε κοντά στον πατέρα∙ ο άλλος… του φαινόταν το σπίτι φυλακή! Και προσπαθούσε να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι, νομίζοντας ότι μακριά, πέρα, στη χώρα τη μακρινή, εκεί θα βρει τον παράδεισόν του. Και έτσι μια μέρα, ωμίλησε με αυθάδεια στο πατέρα, και του λέγει: πατέρα, θέλω να φύγω∙ μακριά από σένα, πέρα στην ξενιτειά, στην απέραντη χώρα της ξενιτειάς, εκεί θα ζήσω ευτυχής και μακάριος. Κι’ ο πατέρας έκλαψε και επόνεσε για τα λόγια του παιδιού, μα δεν τον επίεσε, δεν τον εβίασε, δεν ήθελε να τον κρατήσει κοντά με τη βία, διότι εν προκειμένω ο Πατέρας είναι ο Θεός, κι ο Πατέρας που έπλασε τον άνθρωπο τον έπλασε ελεύθερο, και το μεγάλο προνόμιο του ανθρώπου, το υπέροχο προνόμιο του ανθρώπου που δεν συναντάται εις την ζωολογικήν κλίμακα και δίνει τεραστίαν αξίαν εις τον άνθρωπον είναι η ελευθερία. Τον άφησε ελεύθερο.



Λέγει η Γραφή: Μπροστά σου, λέει, άνθρωπε, βάζω νερό και φωτιά. Διάλεξε και πάρε! Εάν βάλεις το χέρι σου στο νερό, θα δροσιστείς. Άν βάλεις το χέρι σου στη φωτιά, θα καείς. Ποιος είναι υπεύθυνος; Δεν είναι ο Θεός, εσύ ο οποίος άπλωσες το χέρι σου στη φωτιά και εκάηκες.


Ελεύθερο λοιπόν το άφησε ο πατέρας το παιδί και το παιδί μια μέρα πήρε την περιουσία, τη μισή περιουσία, τα πώλησε όλα, τα έκανε ρευστό χρήμα, γέμισε το πουγκί του από χρυσά χρήματα, χρυσά αργύρια, και ανεχώρησε∙ και έφυγε μακρυά∙ που πήγε; Εκεί που ξοδεύεται το πολύ χρήμα. Επήγε στις μεγάλες πολιτείες. Εκεί, λέει το Ευαγγέλιο σήμερο, ποιος έφαγε την περιουσία του; Δυο φορές, και ο Απόστολος το λέει, και το Ευαγγέλιο το λέει. Ποιος έφαγε τις περιουσίες σας; Αμ… αν το πω εγώ, θα μου πείτε, αμ… ο δεσπότης ήρθε στο Αμύνταιο και μας λέει αισχρά πράγματα, μας λέει! Αισχρά! Κατήντησαν τώρα στην εποχή μας τα αισχρά να τα κάνωμε, τα αισχρά να τα κάνωμε μέρα νύχτα, να μη τα λέμε, να μη τα λέμε∙ λόγου χάριν, η γυναίκα η πόρνη, δεν την λένε πόρνη σήμερα, φιλενάδα την λένε, φιλενάδα, η ευγένειά τους, το Ευαγγέλιο όμως δεν έχει ευγένεια, τα σύκα, σύκα, η σκάφη, σκάφη! Το σκότος ,σκότος και το φως, φως!


Και σήμερα τόσον ο Απόστολος όσο και το Ευαγγέλιο ομιλούν για πόρνες και έκφυλες γυναίκες που πωλούν το κορμί τους και διαλύουν οικογένειες και καταστρέφουν την ανθρωπότητα, νυχτερίδες της ηδονής, αγγεία του διαβόλου, όργανα του διαβόλου. Και τι λέγει ο Απόστολος; Φωνάζει ο Απόστολος σήμερα: Φεύγετε από την πορνεία και ότι πόρνους και μοιχούς..(πόρνοι, ειδωλολάτραι, μοιχοί, μαλακοί, αρσενοκοίται, πλεονέκται, κλέπται, μέθυσοι, λοίδωροι, άρπαγες, βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι).


Το δε Ευαγγέλιο λέγει σήμερα ότι έφαγε την τεράστια περιουσία του πού; με πόρνες! Με γυναίκες πόρνες. Πήγαινε στις γυναίκες και μαζί με συντροφιές αμαρτωλές κατέφαγε όλη την περιουσία του και ήρθε ώρα που δεν είχε δραχμή στην τσέπη του, τίποτε απολύτως! Κι όταν πλέον δεν είχε δραχμή στην τσέπη του και δεν μπορούσε να αγοράσει ούτε ένα καρβέλι ψωμί, τότε τον εγκατέλειψαν οι πάντες! Τον εγκατέλειψαν οι φίλοι, τον εγκατέλειψαν οι παρέες, τον εγκατέλειψαν οι γυναίκες οι αμαρτωλές, και αυτός, λέει, επείνασε, τον έπιασε πείνα μεγάλη. Τόση πείνα, που προσπαθούσε να βρει κάποια δουλειά, κι έγινεν άνεργος και επιτέλους βρήκε κάποια εργασία μέσα σε ένα σταύλον, και μέσ’ στο σταύλο εκείνο πλέον έβοσκε χοίρους, έβοσκε κοπάδια χοίρων, και το αφεντικό του, ήτο τόσο σκληρό το αφεντικό του, ώστε δεν τον εκοίταζε καθόλου, κι όταν πήγαινε να πάρει τροφή από τα στόματα των χοίρων, τα βελανίδια ή τα χαρούπια, ο σκληρός αφέντης τον έδιωχνε από τους χοίρους γιατί αγαπούσε περισσότερο τα γουρούνια απ’ ότι αγαπούσε τον δούλον αυτόν.



Σκληρά η ζωή του∙ θλιβερά η κατάστασίς του. Πλούσιος, έγινε πτωχός. Αφέντης, έγινε δούλος. Καθαρός, έγινε ακάθαρτος. Υιός βασιλέως, πριγκήπου, έγινε βοσκός προβάτων, έφθασε εις την τελευταίαν βαθμίδα της αθλιότητος. Τι έπρεπε να κάνει; Τι υπολείπετο να κάνει; Ένα μόνον: να πάει να αυτοκτονήσει. Ηυτοκτόνησε: Όχι! Άλλοι αυτοκτονούν. Άλλοι αυτοκτονούν. Στην Αμερική, στη Σουηδία, στη Νορβηγία, παιδιά άσωτα, αφού γλεντήσουν και διασκεδάσουν και στραγγίσουν κάθε είδος ηδονής, κατόπιν πλέον γίνονται ράκη, σκιαί γίνονται όχι άνθρωποι, σκιαί, πλούσια παιδιά πλουσίων γονέων, άσωτα παιδιά του αιώνος μας αυτοκτονούν αράδα μέσα εις την Αμερικήν και εις την Σουηδίαν και Νορβηγίαν.



Θα έπρεπε λοιπόν και αυτός να αυτοκτονήσει∙ δεν ηυτοκτόνησε∙ γιατί;

Μια ιδέα! Ποια ιδέα;

΄Ω, ιδέα!

Μια ιδέα! Ώ, ιδέα! Ιδέα αγάπης και οικτιρμών!

Μια ιδέα, που έλεγε μέσα του: Γύρισε στο σπίτι σου. Γύρισε στο πατρικό σου σπίτι. Και ο πατέρας πού’ναι γεμάτος αγάπη και στοργή θα σε δεχθεί και πάλι. Και πράγματι με την ελπίδα αυτή τη βεβαία, επήρε το ραβδί του, εβάδισε ξυπόλητος χιλιόμετρα, επέρασε βουνά και λαγκάδια και γεφύρια και να, έφτασε στο πατρικό του σπίτι!



Τον έδιωξε ο πατέρας; Δεν τον έδιωξε ο πατέρας! Γιατί, πατέρας είναι! Γεμάτος στοργή και αγάπη. Όταν τον είδε από μακριά, έπεσε στην αγκαλιά του, τον ασπάζετο, τον εφιλούσε, και διέταξε αμέσως να τον πλύνουν, να τον καθαρίσουν∙ διέταξε να του βάλουνε καινούργια ρούχα, ολοκαίνουργια μεταξωτά ρούχα, διέταξε να του βάλουν δαχτυλίδι στο χέρι του, διέταξε να πάνε στο μαντρί, να σφάξουνε το καλύτερο μοσχάρι, να ετοιμάσουν τραπέζι βασιλικό, και να εορτάσουν και να πανηγυρίσουν την επιστροφή του ασώτου υιού.

Αυτά λέγει το Ευαγγέλιο σήμερα. Ανεκτίμητο! Αριστούργημα!



Μα ποιος είναι, θα ρωτήσετε, ο άσωτος; Άσωτοι υπάρχουνε σ’ όλες τις γενεές. Άσωτοι υπάρχουν και στη δική μας γενεά, η οποία θα ονομαστεί γενεά ασώτων, γιατί καμιά εποχή, καμία εποχή δεν εκληρονόμησε τόσα αγαθά, όσον η εποχή η δική μας. Με τας εφευρέσεις έγινε η πλουσιωτέρα γενεά, και όμως, ενώ η πλουσιωτέρα γενεά έγινε, εν τούτοις η γενεά αυτή δυστυχεί και υποφέρει όσον ουδέποτε!



Άσωτοι! Άσωτοι ποιοι είναι; Άσωτοι είναι τα παιδιά εκείνα, που φεύγουν από το σπίτι και γυρίζουν όλη νύκτα στα κέντρα τα αμαρτωλά, στα νυχτερινά κέντρα, και το πρωί έρχονται στο σπίτι σε ελεεινή κατάσταση, άσωτες είναι οι θυγατέρες που περιπατούν δεξιά και αριστερά και έχουν το σπίτι ξενοδοχείον ύπνου και φαγητού, άσωτοι είναι οι άντρες οι παντρεμένοι που αφήνουν τις γυναίκες των και ζουν παρανόμως με παλλακίδας και με πόρνας, και ξοδεύουν τα χρήματά των ενώ τα παιδιά των είναι νηστικά, άσωτοι είναι οι χαρτοπαίχται οι οποίοι διέρχονται τις νύχτες εις τα χαρτοπαίγνια, άσωτοι… μόνον αυτοί είναι άσωτοι; Όχι, είναι μεγάλος ο αριθμός των ασώτων∙



άσωτοι∙ τότε μόνον θα καταλάβουμε το Ευαγγέλιο εάν πούμε ότι άσωτοι δεν είναι μόνο αυτά τα πρόσωπα που αριθμήσαμε, αλλά άσωτοι είμεθα όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να μην είναι κατά τινα βαθμόν άσωτος. Και άσωτος είναι πας αμαρτωλός και όπως λέει το Ευαγγέλιον και η Αγία Γραφή, δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να «ζήσεται και ουχ αμαρτήσει». Όλοι αμαρτάνομε. Όλοι είμεθα παραβάται των εντολών του Θεού. Όλοι είμεθα άσωτοι, άντρες και γυναίκες και παιδιά. Άσωτοι! Αμαρτάνομεν, και πώς δεν αμαρτάνομεν; Και μία ημέρα αν ζήσει ο άνθρωπος επί της γης είναι αμαρτωλός∙ αμαρτάνομε με τα μάτια μας που βλέπουν τα αισχρά και ακατονόμαστα, αμαρτάνομε με τα αυτιά μας που ακούμε ημέρα και νύκτα πράγματα τα οποία δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να ακούσωμε, αμαρτάνομε με τα χέρια μας που πάμε στα δικαστήρια και παλαμίζουμε το Ιερόν Ευαγγέλιον, αμαρτάνομε με τη γλώσσα μας που κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει με συκοφαντίες και διαβολές, αμαρτάνομε που βλαστημάμε το Θεό, αμαρτάνομε με το κορμί μας ολόκληρο, αμαρτάνομε με τη σκέψη μας, με την καρδιά μας, με τους διαλογισμούς μας, αμαρτάνομε την ημέρα, αμαρτάνομε την νύκτα, αμαρτάνομε στους δρόμους, αμαρτάνομε στις πλατείες, κι’ εδώ ακόμα στην εκκλησία που ερχόμεθα, κι’ εδώ, την ώρα που λέει η Εκκλησία «άνω σχώμεν τας καρδίας» το μυαλό μας δεν είναι στο Θεό αλλά το μυαλό μας είναι έξω, ρεμβάζει εις τα κοσμικά και επίγεια, αμαρτία ολόκληρος είναι ο άνθρωπος.

Να απελπισθούμε; Όχι! Δεν πρέπει να απελπισθούμε! Γιατί; Δεν πρέπει να απελπισθούμε οσαιδήποτε και αν είναι αι αμαρτίαι μας∙



ήρχισα με τον ιερόν Χρυσόστομον, τελειώνω με τον ιερόν Χρυσόστομον: κάθε αμαρτία που κάνει ο άνθρωπος, είτε μικρά είτε μεγάλη, κάθε μικρά αμαρτία τι είναι; κάρβουνο του διαβόλου είναι, κάρβουνο αναμμένο, κάρβουνο που καίει, κάρβουνο που πυρπολεί, κάρβουνο που διαλύει και καταστρέφει την ανθρωπότητα. Κάρβουνα λοιπόν. Με τη διαφορά, ότι ο ένας έχει πέντε κάρβουνα αναμμένα μεσ’ στην καρδιά του που τον καίνε, κι άλλος έχει εκατό κάρβουνα, κι άλλος έχει διακόσια κάρβουνα, κι άλλος έχει τρακόσια κάρβουνα. Τι συμβαίνει; Όσα κάρβουνα, πες μου, πόσες αμαρτίες, και τα αμαρτήματά σου ακόμα να είναι βουνό, Καϊμακτσαλάν να είναι, κι αν παρουσιαστεί ακόμα άνθρωπος που να έχει αμαρτίες όσον κανείς άλλος άνθρωπος, κι αν οι αμαρτίες του είναι ένα σωρό κάρβουνα αναμμένα, έλα λέει ο Χρυσόστομος, πάρε τα κάρβουνα τα αναμμένα και ρίψετέ τα εις τη θάλασσα. Η θάλασσα παλεύει με τη φωτιά, αλλά ποτέ η φωτιά δε νικάει τη θάλασσα, η θάλασσα νικάει τη φωτιά! Φωτιά ποια είναι; τα αμαρτήματά μας οσονδήποτε μεγάλα και αν είναι.



0Θάλασσα απέραντος, ωκεανός, Ατλαντικός ωκεανός, Ειρηνικός ωκεανός, είναι το έλεος και η αγάπη του Θεού. Ελάτε λοιπόν αδελφοί μου συναμαρτωλοί, άνδρες, γυναίκες, ασπρομάλληδες γέροντες, μικρά παιδιά και νεότης, ελάτε να πάρουμε τα κάρβουνα την άγιαν αυτή περίοδο, την Κυριακή του Ασώτου, τα μικρά αμαρτήματά μας που έχομεν όλοι μας, και να τα ρίψωμε στο πέλαγος του Θεού, στην απέραντον αγάπη του Θεού, και ο Θεός που εδέχθηκε τον άσωτον υιόν θα δεχθεί και εμάς και τότε, χαρά γίνεται στον Ουρανό, επ’ ενί αμαρτωλώ μετανοούντι.



Λκ 15,11-32 Ασώτου


Α σ ω τ ί α



του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη



«Άσωτος» είναι ο σπάταλος, ο ακόλαστος, ο διεφθαρμένος, ο εξώλης. «Ασωτία» λέγεται ο βίος του ασώτου, η σπατάλη. «Ασωτεύω» είναι το ρήμα που σημαίνει ζω σαν άσωτος, κατασπαταλώ κάποιο αγαθό (χρήμα, υγεία, υπόληψη).


Αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε ο Κύριος, για να χαρακτηρίσει τον τρόπο της ζωής του νέου της παραβολής, που, αφού πήρε το μερίδιο της πατρικής περιουσίας, έφυγε σε μακρινή περιοχή, και το σκόρπισε ζώντας ασώτως. Τα λεφτά όμως τέλειωσαν γρήγορα. Ήρθε και μια μεγάλη πείνα, κι ο νέος δεν είχε ούτε να φάει. Ανάλαβε τότε τη βοσκή γουρουνιών και προσπαθούσε να κορέσει την πείνα του με χαρούπια, που έτρωγαν τα γουρούνια. Από πλουσιόπαιδο κατάντησε ελεεινός χοιροβοσκός. Συμβολικά όλα αυτά, αλλά με εμπράγματο διδακτισμό.


Δεν θα αδικούσα τη σύγχρονη πραγματικότητα, αν έλεγα ότι τα χρόνια μας είναι κατ’ εξοχήν χρόνια ασωτίας. Όσα κι αν έχουν οι άνθρωποι σήμερα τα «τρώνε» στις αγορές, στην πολυτέλεια, στην πολυφαγία, στα καζίνο, στα άσκοπα ταξίδια, στα πολυτελή ξενοδοχεία, στα ακριβά τσιγάρα, στα πανάκριβα υφάσματα, στα δαπανηρά αυτοκίνητα, στην ακολασία, στα διαζύγια, και μένουν χρεωμένοι στις τράπεζες. Κάποιες κυρίες δεν μπορούν να κρατήσουν χρήμα στη τσάντα τους. Νιώθουν «φαγούρα». Πάνε στα πολυκαταστήματα και τ’ αποτελειώνουν σε λίγα λεφτά, αγοράζοντας άχρηστα πράγματα. Μέρες υπεραφθονίας και ασωτίας! Προφανώς το δυσάρεστο φαινόμενο της οικονομικής κρίσεως σήμερα έχει την εύλογη αιτία του.


Η στέρηση στη ζωή του ασώτου νέου της παραβολής έφερε κάτι το ευχάριστο, το σωτήριο. Την επιστροφή του στο πατέρα. Ήταν μια απόφαση ανάγκης, αλλά πάντως ειλικρινής. «Και δούλος να είμαι στον πατέρα μου», σκέφθηκε, «θα περνώ καλύτερα από την κόλαση αυτήν εδώ μακριά του». Ο πατέρας τον δέχτηκε με πολλή αγάπη, κι έκανε γλέντι υποδοχής για το χαμένο και νεκρό παιδί του.


Αξιολογώντας τα δεδομένα της παραβολής, μπορούμε να πούμε ότι το λάθος του νέου ήταν η απομάκρυνσή του από την κηδεμονία πια του πατέρα του. Ο μισόκαλος του την παρουσίαζε ανυπόφορη. Του φούντωνε τη φαντασία του. «Φύγε, θα είσαι ελεύθερος. Θα κάνεις τη ζωή σου όπως σου “γουστάρει”». Το περίεργο όμως ήταν ότι όλ’ αυτά έμοιαζαν με σαπουνόφουσκα. Ήταν τόσο φευγαλέα. Και το όνειρο ακόμη διαρκεί περισσότερο. Και αντί για χαρά, ο νέος βρήκε δυστυχία. Αντί για ελευθερία, βρέθηκε δεμένος στα πάθη του.


Και σήμερα σε πολλούς νέους έτσι φαίνεται ο Θεός. Σαν «μπαμπούλας», που απειλεί την προσωπική ελευθερία τους. Έτσι τους τον παρουσιάζουν. Αν είναι όμως δυνατόν ο Θεός, που δίνει την ελευθερία, ο ίδιος και να τους τη στερεί. Και φεύγουν οι νέοι και ψάχνουν για χαρά. Ούτε ν’ ακούσουν για Θεό, για ευαγγέλιο, για πίστη, για εγκράτεια, για μετάνοια. Κλείνουν τα μάτια και πέφτουν στην ακολασία, στην ασωτία, στους τεχνητούς παραδείσους, στη φυλακή, στην απελπισία, στο θάνατο. Γέμισε η κοινωνία από «φυγάδες».


Περιττό να λεχθεί βεβαίως ότι οι νέοι μας είναι τα θύματα μιας καλά οργανωμένης κοινωνικής απάτης, που παρουσιάζεται στα μάτια τους από την τεχνητή πραγματικότητα, την οθόνη, και τους ψιθύρους, για παράδεισος. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι νέοι μας για τη μάχη της ζωής διαθέτουν μνήμη, φαντασία, οράματα, μέλλον, αντοχή, ευφυΐα, και άλλα πολλά. Δεν διαθέτουν όμως «έρμα», δηλαδή πείρα, που θα κρατήσει το σκάφος της ζωής τους όρθιο στις φουρτούνες. Στερημένοι πείρας, δείχνουν εμπιστοσύνη στους κράχτες των «παραδείσων» και παρασύρονται και ναυαγούν.


Ίσως να ευθύνονται λίγο μόνο οι νέοι μας, θα έλεγε κάποιος, και δεν θα είχε άδικο. Στο ότι θα μπορούσαν να δανείζονται πείρα από τους γονείς, για ν’ αποφεύγουν τους σκοπέλους. Και δεν το κάνουν. Αλλά και πάλι έχουν δίκαιο οι νέοι, διότι πολλά παιδιά θα το έκαναν πρόθυμα, αν οι γονείς τους παρέμεναν γονείς. Δυστυχώς όμως οι «γονείς» πρόλαβαν και διέλυσαν την οικογένειά τους και πότισαν τα παιδιά τους με το φαρμάκι της εγκαταλείψεως. Ύστερα πώς ν’ αποδοθεί ευθύνη στους νέους; πώς τα παιδιά μας να μην παραπαίουν, όταν οι ίδιοι οι απρόκοποι και ανεύθυνοι γονείς τους βάζουν τρικλοποδιά;


Εδώ είναι ένα λεπτό σημείο που θα μπορούσαν να προσέξουν οι νέοι μας. Αν ο πατέρας τους φάνηκε ανάξιος της αποστολής του, υπάρχει ο άλλος Πατέρας, ο Πανάγαθος, που είναι έτοιμος να δώσει χέρι βοηθείας. Παιδιά μου, ο Θεός σας αγαπάει και περιμένει να σας σφίξει στην αγκαλιά του. Μην παίρνετε αποφάσεις σε στιγμές δικαιολογημένης απελπισίας ή βρασμού. Σηκώστε το νου σας και παρακαλέστε τον. Είναι σίγουρο ότι κοντά του θα είστε ευτυχισμένοι· είναι σίγουρο ότι θα σας βγάλει στο ξέφωτο της ζωής, και αυτής και της άλλης, της αιώνιας.

Καταλάβατε,

πού μας οδηγούν,

τα διεθνή καθίκια;



ΠΡΟΔΩΣΑΝ ΟΙ ΞΕΥΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ

ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΦΩΤΙΑ και ΤΣΕΚΟΥΡΙ

στους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ



ΕΛΛΗΝΕΣ = ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ



Δεν ψηφίζουμε κανένα από τους σημερινούς χορτάτους και δοσίλογους και ξεπουλημένους βολευτές.
ΚΑΝΕΝΑ.
Ακούτε;
ΚΑΝΕΝΑ.

Ο λαός και μόνο πλήρωσε
και πληρώνει τα πάντα.
Αυτοί δεν πλήρωσαν τίποτα.
Οι τσεπάρες τους είναι
απείραχτες και γεμάτες.
Τον ξεζούμισαν τον λαό
οι χοντρόπετσοι
και οι ασυνείδητοι.


Θάψτε τους.
ΟΛΟΥΣ.
ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ.



Της προδοσίας τα κόμματα
Είναι βρώμικα πτώματα...

Ελάτε, για να σκάψουμε
Κι αμέσως να τα θάψουμε!...

Έτσι, που μένουν άθαφτα
Βρωμίζουν την πατρίδα
Και δηλητηριάζουνε
Την κάθε μας ελπίδα!

παπα-Ηλίας

========================


Έκκληση στους


ισχυρούς της Ευρώπης


από μια Ελληνίδα














Γράφει η Αγγελική Παπακωστοπούλου



Το έγκλημα ολοκληρώνεται σιγά-σιγά μέσα σ’ ένα απίστευτο περιβάλλον αθλιότητας και γελοιότητας μαζί.
Και οι δικές μας ευθύνες όμως είναι πολλές, απ’ τις λάθος επιλογές και την εμπιστοσύνη που δείξαμε στους πολιτικούς μας.
Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι μας μισούσαν τόσο πολύ οι δικοί μας άνθρωποι.

Δεν βλέπαμε το σχέδιο που είχαν εκπονήσει για το χαμό μας.
Κωφεύουν και γελάνε βλέποντας το θάνατό μας.
Δεν περιμένω να φθάσει η δική μου κραυγή στην Βουλή των Ελλήνων (;)


Γι’ αυτό απευθύνω έκκληση, η ασήμαντη εγώ, στους ισχυρούς της Ευρώπης που τα έχουν βάλει μαζί μας.
Οι Έλληνες το ξέρω είμαστε « αεί παίδες».
Άτακτα παιδιά που σας έχουν όμως ανεξίτηλα μπολιάσει.



Εξαιτίας των ερώτων του Δία, έχετε εσείς το όνομά σας.

Το φορολογικό σας σύστημα, σας το έχει δώσει ο Σόλων.
Διοικείτε τους λαούς σας από τους νόμους του Περικλή και του Κλεισθένη.
Πολεμάτε σωστά γιατί έχετε διαβάσει Θουκυδίδη.
Η αρετή σας πηγάζει απ’ τον Σωκράτη.
Είστε πιο λογικοί από μας το ξέρω, γιατί μας πήρατε τον Αριστοτέλη.
Στην ιατρική τα πάτε πολύ καλά, γιατί η αρχή έγινε από τον Ιπποκράτη.
Τα κέρδη από τα μουσεία σας προέρχονται απ’ τις δικές μας κλεμμένες Ιερές Πέτρες.
Η γλώσσα σας γλυκαίνει γιατί είναι αναμεμιγμένη με τους δικούς μας φθόγγους.
Η μουσική σάς συντροφεύει γιατί το καλάμι ζωντάνεψε στα χέρια του Πάνα και του Μαρσύα.
Γλεντάτε με το κρασί μας, που φύτεψε ο Βάκχος στα χωράφια του Οινέα.
Λογαριάζετε τα χρέη μας με τα μαθηματικά του Πυθαγόρα.
Ατενίζετε τις ουράνιες σφαίρες με τα μάτια του Αριστάρχου.
Όταν μιλάτε για Θεούς, για όντα και μη όντα, στα μονοπάτια βαδίζετε της σκέψης του Παρμενίδη και του Ξενοφάνη.
Για να βρείτε την Αρχή, σκύψατε στον Τίμαιο του θείου Πλάτωνα, αλλά δεν ξέρω αν κάτι έστω έχετε καταλάβει…
Μην μας σπρώχνετε στα-χαρτογραφημένα από τον Φιλόλαο- Τάρταρα και στο σκότος του Άδη.


Μη μας στερείτε τον ήλιο.

Ο Έλληνας μεγαλουργεί μόνο όταν τρέφεται μ’ ελευθερία και δίκαιο.
Το χώμα μας είναι σκληρό, μα το ποτίζουμε μ’ αίμα και ιδρώτα για να μαλακώσει, θέλουμε όμως και ήλιο, γι αυτό τον έχουμε κάνει Θεό μας.
Εξάλλου αν σβηστεί ο δικός μας ο ήλιος,
Θα χαθεί και η δικιά σας ετερόφωτη λάμψη…

Επληκτική εκτέλεση Μπετόβεν

από 10.000 Ιάπωνες!



Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

νομιμόφρονες γερμανοτσολιάδες...

Το παρακάτω περιστατικό δεν είναι αποκύημα της ευσεβούς φαντασίας κάποιων θρησκόληπτων. Ούτε επινοήθηκε από κάποιους επαγγελματίες κληρικούς, προκειμένου να ασκήσουν θρησκευτική προπαγάνδα.

Πρόκειται για γεγονός αδιαμφισβήτητο και πανθομολογούμενο απ’ το λαό μιας ολόκληρης κωμόπολης. Που ιστορήθηκε από συγκαιρινούς, προς το περιστατικό, πνευματικούς ανθρώπους. Αλλά και επιβεβαιώθηκε από αλλοεθνείς και αλλόδοξους, που θα είχαν κάθε λόγο να το αμφισβητήσουν:

Συνέβη τον Ιούλιο 1944.

Οι αντάρτες είχαν στήσει ενέδρα κοντά στα Φιλιατρά της Μεσσηνίας, στην οποία και σκότωσαν μερικούς Γερμανούς.
Και οι Γερμανοί-σύμφωνα με τα ναζιστικά αντίποινα-αποφασίζουν να τουφεκιστούν 100 (εκατό) κάτοικοι των Φιλιατρών και να καεί η μισή η πόλη.

Η εκτέλεση της απόφασης καθορίστηκε για τις19 Ιουλίου.

Το προηγούμενο βράδυ ασφαλώς ήταν για τους κατοίκους των Φιλιατρών ένα βράδυ ανείπωτης αγωνίας, και διάπυρης προσευχής. Προκειμένου να γλιτώσουν απ’ τις φοβερές συμφορές, που επρόκειτο να αντιμετωπίσουν την επόμενη μέρα.

Αυτήν, ακριβώς, τη νύχτα παρουσιάζεται στον ύπνο του Γερμανού φρούραρχου, αλλά και του Γερμανού στρατηγού στην Τρίπολη, ένας γέροντας ασκητής, που απαιτεί να μην πραγματοποιηθεί η εκτέλεση της απόφασης.

Οι Γερμανοί βέβαια, αρχικά, είναι σκληροί και αγέρωχοι. Για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν μπορούν να παρακάμψουν την σιδηρά πειθαρχία του Γ΄. Ράιχ. Αλλά και ο ασκητής δεν εννοεί να τους αφήσει να ησυχάσουν, αν δεν τους μεταπείσει να ματαιώσουν το κακούργημα, που έχουν αποφασίσει.

Υποσχόμενος ότι, εφόσον ικανοποιήσουν το αίτημά του, θα τους βοηθήσει να επιστρέψουν αυτοί και οι άνδρες τους σώοι και αβλαβείς στην πατρίδα τους.

Την επόμενη ο Γερμανός φρούραρχος, σε συνεννόηση και με το στρατηγό διοικητή της Τρίπολης, συγκεντρώνει τους έντρομους ιερείς της πόλης. Κι αφού διαπιστώνει ότι ο καλόγερος δεν ήταν ανάμεσά τους, περιέρχεται τους ναούς της πόλης, προκειμένου να διαπιστώσει ποιος ήταν αυτός, που τους αναστάτωσε όλη την προηγούμενη νύχτα.

Και να, που τον αναγνωρίζει στην εικόνα του πολιούχου της πόλης Αγίου Χαραλάμπου. Μπροστά στην οποία γονατίζει και προσεύχεται. Παρότι, ως διαμαρτυρόμενος, δεν πίστευε, ως τότε, στη μεσιτεία των αγίων και της Παναγίας…

Το πρόσφατο, πασίγνωστο και πανθομολογούμενο αυτό γεγονός είναι πομπός πολλαπλών μηνυμάτων. Και μάλιστα λίαν επικαίρων. Αφού ήδη βρισκόμαστε ουσιαστικά και πάλι υπό γερμανική κατοχή. Και η σύγκριση ανάμεσα στο τότε και στο τώρα γίνεται αναπόφευκτη:

Οι αλλόδοξοι και αλλοεθνείς Γερμανοί αξιωματικοί είχαν γαλουχηθεί με την τυφλή υπακοή στην απάνθρωπη και σιδηρά πειθαρχία του Γ΄. Ράιχ. Αλλά, τελείως απρόσμενα, συνειδητοποιούν ότι υπάρχει μια ανώτερη και καταλυτική, φιλάνθρωπη, δύναμη. Μπροστά στην οποία αναγκάζονται να υποκλιθούν και να υποχωρήσουν.

Γεγονός, που δεν ισχύει, όπως φαίνεται, για τους εκπροσώπους κάποιων τωρινών δοσίλογων κυβερνήσεων και κομμάτων της πατρίδας μας. Οι οποίοι κυριολεκτικά δεν έχουν το Θεό τους!…

Αφού, όχι μόνο δεν υποχωρούν, μπροστά στις φωνές του δίκιου και της αλήθειας, αλλά γίνονται ολοένα και απανθρωπότεροι.

Και μάλιστα κάποιοι απ’ αυτούς «το παίζουν» και θρήσκοι και πατριώτες.
Οι τρισάθλιοι θεομπαίχτες και προδότες!

Που, όχι μόνο, πούλησαν την ψυχή τους και κλωτσοπάτησαν τη συνείδησή τους, αλλά στραγγαλίζουν και τις συνειδήσεις όσων εξαρτώνται απ’ τη βάρβαρη εξουσία τους.
\

Και βλέπουμε το θλιβερό θέαμα κάποιων αστυνομικών, που ψεκάζουν με ασφυξιογόνα και δέρνουν κτηνωδώς τ’ αδέλφια τους και τους γονείς τους. Επειδή φωνάζουν και διαμαρτύρονται για το δίκιο και τα δικαιώματά τους, που ποδοπατούνται.

Και στους αστυνομικούς τώρα πάνε να προστεθούν και κάποιοι εφοριακοί. Οι οποίοι απειλούν να πάρουν, εν ονόματι του νόμου, μέτρα σε βάρος του φτωχού λαού, επειδή δεν μπορεί να πληρώσει τα χαράτσια, που επιβάλλουν, για χάρη των τοκογλύφων, οι παπαδήμιοι γενίτσαροι.

Κάποιοι ΔΕΗτζήδες, μέσα στο καταχείμωνο, πήγαν και έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα σε φτωχούς ανθρώπους. Επειδή δεν πλήρωσαν το χαράτσι για την ακίνητη περιουσία. Και σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή δικαιολογούνταν, σχετικά με την απάνθρωπη συμπεριφορά τους, ότι εφαρμόζουν το νόμο…

Στη δίκη της Νυρεμβέργης, που έγινε για τους εγκληματίες πολέμου, οι υπόδικοι ισχυρίστηκαν ότι εκτελούσαν διαταγές των ανωτέρων τους. Και οι παράγοντες της δίκης τους είπαν ότι ο άνθρωπος πάνω από το νόμο και τις διαταγές των ανωτέρων του έχει τη συνείδηση.

Αλλά βέβαια τότε ήταν νωπές οι καταστροφές και οι θηριωδίες του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Που τώρα πια ξεχάστηκαν. Για να γυρίσουμε και πάλι στη βαρβαρότητα.

Με αποτέλεσμα τα θύματα της εποχής εκείνης να βρίσκονται τώρα στο ίδιο στρατόπεδο με τους Νεοναζί. Έχοντας πολύτιμους υπηρέτες τους δικούς μας δοσίλογους και τους νομιμόφρονες γερμανοτσολιάδες τους. Προκειμένου να μεταβάλουν την πατρίδα μας σε κρεματόριο και να εξοντώσουν το λαός της.

Αφού, βεβαίως στείλανε, στο μεταξύ, οι αθεόφοβοι και αντίχριστοι, τη συνείδησή τους περίπατο!…

παπα-Ηλίας




Ξεσηκωθείτε

Ελληνες και Ελληνίδες


Ξεσηκωθείτε.


Επαναστατήστε.


Η Ελλαδα προδόθητε.


Η Ελλάδα μαχαιρώθηκε μπαμπέσικα.


Η Ελλάδα πεθαίνει.


ΦΩΤΙΑ και ΤΣΕΚΟΥΡΙ

στους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ.

Σε όλους τους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ.
ΧΡΙΣΤΟΝ

ή ΒΑΡΑΒΒΑΝ;;;



ΕΚΤΑΚΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ


Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΠΑΘΗΣ ΘΕΑΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΕΘΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΙΟΔΟΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. ΚΑΙ ΛΑ.Ο.Σ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ


ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΡΩΪΚΟ ΛΑΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΕ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΝΟΜΙΜΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΜΕ ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΗΝ ΟΔΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 121-123, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ.


ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΞΕΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΘΙΑΣΟΥ, ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΕΝΕΧΥΡΟ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ, ΞΕΠΟΥΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗ ΓΗ ΜΑΣ.


ΑΔΕΛΦΙΑ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΜΕ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΤΟΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΠΟΤΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!


Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ





Ομιλία του Προέδρου της Παρατάξεως ΚΟΙΝΩΝΙΑ κ. Μιχαήλ Ηλιάδη, κατά την κοπή της Αγιοβασιλόπιττας, την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012.


Ηλιάδης Μιχάλης







Αιδεσιμολογιώτατε Εκπρόσωπε του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου του Β’, Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες & Κύριοι,


Η σημερινή κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας είναι ένα ιδιαίτερα χαρμόσυνο γεγονός για εμάς τα μέλη και τους φίλους της «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Η Παράταξή μας κλείνει τον Μάρτιο 4 χρόνια ζωής.


Θυμάμαι όταν ξεκινήσαμε. 11 άνθρωποι σταθήκαμε μπροστά στον χάρτη της Ελλάδας και κοιταχτήκαμε. Αυτό που αρχίσαμε φάνταζε στα μάτια μας αδύνατο, όμως, «τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστί». Η πίστη και το όραμά μας για μια ελεύθερη Πατρίδα δέσποζε στις καρδιές μας.


Ξεκινήσαμε συνειδητοποιώντας την πνευματική κατρακύλα της Πατρίδας μας. Είδαμε ξεκάθαρα ότι η οικονομική ελίτ των ισχυρών του χρήματος και των ΜΜΕ διαπλέκεται με το πολιτικό κατεστημένο της οικογενειοκρατίας και της συναλλαγής και καταδυναστεύουν το λαό μας, στερώντας του τα πνευματικά εφόδια. Γκρεμίζονται τα ιδανικά μας, αυτά που κράτησαν όρθιο τούτο το Γένος για αιώνες, γκρεμίζεται δηλαδή η πνευματική αυτοσυνειδησία του Έλληνα μέσω τόσο της παιδείας που παρέχεται όσο και μέσω της καταλυτικής επίδρασης των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης που είναι πλέον παιδαγωγός στα σπίτια μας. Τα εκφυλιστικά φαινόμενα της κοινωνίας μας ήταν πλέον ορατά, τόσο στις επαγγελματικές όσο και στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων.


Φωνάξαμε δυνατά «στώμεν καλώς» και ξεκινήσαμε τον Τιτάνιο αγώνα να δείξουμε στους Έλληνες πού οδηγούμαστε. Γυρίσαμε την Ελλάδα και κάναμε αισθητή την παρουσία μας, όπου ήταν ανθρωπίνως δυνατό. Οι περισσότεροι μας άκουγαν σαν μέσα σε λήθαργο. Η αλλοτρίωση των συνειδήσεων ήταν εμφανής ακόμη και σε καλοπροαίρετους ανθρώπους. Το πορτοφόλι ήταν γεμάτο, έστω και με δανεικά και υπήρχε ένας εφησυχασμός. Υπήρχε η άποψη να μην τα σκαλίζουμε, ενώ οι πνευματικοί εστίαζαν κυρίως στο να σώσουμε την ψυχή μας. Εμείς εφαρμόζουμε το «και τούτο ποιήσαι κακείνο μην αφιέναι». Υπήρξαν όμως άνθρωποι οι οποίοι από την πρώτη στιγμή μας αγκάλιασαν, ενστερνίστηκαν τις απόψεις μας και έγιναν συνοδοιπόροι στον δύσκολο αγώνα μας.


Η Παράταξη έκανε επίσημη την παρουσία της στις Ευρωεκλογές του 2009 με περίπου 8000 ψήφους Πανελλαδικά και στις Βουλευτικές εκλογές του 2009 με περίπου 12.000 ψήφους, χάρη στις άοκνες προσπάθειες των μελών και φίλων μας. Στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα το 2010 πήραμε ποσοστό 1,7% πολλαπλασιάζοντας τις ψήφους μας σε έναν άνισο αγώνα – όπως άλλωστε ανέκαθεν συμβαίνει –, πόρτα - πόρτα, στόμα με στόμα. Είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα συμπτώματα της οικονομικής κρίσης, είχε αρχίσει ο κόσμος να καταλαβαίνει.


Σήμερα η εξέλιξη μας δικαιώνει. Η πορεία ήταν η αναμενόμενη. Η πνευματική κρίση οδηγεί τώρα και στην οικονομική. Οδηγεί στην οικονομική και εθνική υποτέλεια την Πατρίδα μας και στην εκχώρηση της ίδιας της Εθνικής κυριαρχίας και όλων των περιουσιακών στοιχείων μας στους δανειστές. Άλλα έχουν ήδη ψηφιστεί και άλλα είναι έτοιμα να ψηφιστούν.


Τώρα δεν έχει μείνει άλλος δρόμος παρά ο δρόμος του αγώνα. Τώρα όπως διαπιστώσαμε και από την περιοδεία στην Βόρεια Ελλάδα πλέον οι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την παγίδα που στήθηκε και ζητούν διέξοδο. Τώρα πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε το όραμα και τους στόχους της Παράταξης, γιατί με αφορμή την κρίση, διάφορες ευκαιριακές συσπειρώσεις εμφανίζονται στον πολιτικό στίβο. Σ’ ένα αντιμνημονιακό στέγαστρο προσπαθούν να χωρέσουν ετερόκλητες ιδεολογίες και διαφορετικά πιστεύματα. Αυτό το μωσαϊκό όμως δεν μπορεί, θεωρούμε, να ευδοκιμήσει και να φέρει ουσιαστικό αποτέλεσμα, πλην ίσως, κάποιας εκλογικής επιτυχίας.


Η συνειδητοποίηση των ευθυνών μας για το κατάντημα της Πατρίδας μας είναι η ελπίδα. Οι ευθύνες που βαραίνουν κυρίως τους πνευματικούς μας ταγούς, αλλά και τους απλούς ανθρώπους είναι μεγάλες. Όπως, πολύ μεγάλες είναι αυτές που αναλογούν στους όποιους έντιμους υπάρχουν μέσα σε αυτά τα εκκολαπτήρια της διαφθοράς, τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου.


Η ελπίδα όμως γίνεται όραμα όταν ο στόχος του αγώνα που όλοι πρέπει να δώσουμε γίνει πλέον ξεκάθαρος. Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να απαλλάξουμε την Πατρίδα μας από το πολιτικό κατεστημένο που την οδήγησε στην καταστροφή. Δυστυχώς, αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι ένα κακό όνειρο. Ευτυχώς όμως που η Πατρίδα μας έχει και μια ιδιαιτερότητα.


Η Ελλάδα έχει μία τεράστια πολιτισμική παράδοση.


Αν στραφούμε στον πολιτισμό των Δυτικοευρωπαίων, θα δούμε ότι πέραν της αναμφισβήτητης τεχνολογικής προόδου, είναι πολιτισμός ανθρώπων που ο καθένας πιστεύει την δική του αλήθεια. Που πιστεύει ότι αξία είναι η ευτυχία, η οποία μετριέται με το χρήμα και τη δόξα, που πιστεύει ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η ματαιοδοξία ο άκρατος καταναλωτισμός, ο ατομικισμός είναι συνεπακόλουθα, απτές συνέπειες και τρόπος ζωής, ο οποίος εδώ και πολλά χρόνια έχει εισβάλλει και στην Ελληνική κοινωνία μέσω των ηλεκτρονικών μέσων, αλλά και των περιοδικών του “lifestyle”. Αυτός ο πολιτισμός με κέντρο τον άνθρωπο, απλά εξυπηρετεί τον ανθρώπινο εγωισμό και οδηγεί στις ζοφώδεις καταστάσεις που προανέφερα. Είναι ο πολιτισμός της υλιστικής ευδαιμονίας – όταν αυτή υπάρχει – αλλά και της πνευματικής ένδειας, της εφήμερης χαράς αλλά και των άστεγων και των πεινασμένων.


Η δική μας Ρωμαίικη παράδοση, ο δικός μας Ελληνορθόδοξος πολιτισμός έχει κέντρο τον Χριστό, και δεν μπορεί να ανεχθεί τον υπέρμετρο πλουτισμό και τη χλιδάτη ζωή από τη μια και τα εκατομμύρια αστέγων και πεινασμένων από την άλλη. Ο δικός μας πολιτισμός δεν προσπαθεί να παραβιάσει την ελευθερία των ανθρώπων και να τους καλουπώσει, αλλά να καταλάβει τις ανάγκες τους και να τους δώσει ότι χρειάζονται.


Είναι ο πολιτισμός της Ρωμιοσύνης που πιστεύει στην πραγματική ανεξιθρησκία σεβόμενος τα πιστεύματα των άλλων. Είναι ο πολιτισμός που έδινε το αλφάβητο, τη γλώσσα, την κουλτούρα στους λαούς, σε αντίθεση με την πολεμική μηχανή που στέλνει η Δύση. Γιατί η οικουμενικότητα του Ελληνισμού έχει πνευματικό χαρακτήρα και όχι επεκτατικό.


Ο δικός μας πολιτισμός είναι πραγματικά φτιαγμένος για τον άνθρωπο γιατί πατάει σε άλλα, ουράνια θεμέλια.


Η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», θεωρεί ότι η πολιτική είναι Αρχές, είναι Παιδεία, είναι Πολιτισμός.


Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν σύγχρονο κρατικό μηχανισμό μέσα όμως στο σκεύος της Ρωμαίικης Παράδοσης. Αυτή πρόσφερε πρότυπο κοινωνικής ζωής αλλά και οικονομικής ζωής, με τη μορφή συντεχνιών εμπορικού χαρακτήρα. Αυτή ενίσχυε ανέκαθεν τους κοινωνικούς δεσμούς και την συναδέλφωση του λαού.


Η «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» εκφράζει την πολιτική πρόταση της Ρωμιοσύνης, σαν μια άλλη αντίληψη της Πολιτικής σε αντίθεση με την προτεσταντική αντίληψη για τις δομές της κοινωνίας που επικρατεί τώρα.


Στο σημερινό πολυεπίπεδο αδιέξοδο που βιώνει η Πατρίδα μας, η λύση είναι να στηριχθούμε στις παραδόσεις, στις ρίζες του Γένους μας. Να επαναφέρουμε την Πατρίδα μας στην τροχιά της Ρωμιοσύνης. Για να γίνει αυτό, πρέπει να εκλέξουμε για πολιτικούς άρχοντες, ανθρώπους με ήθος εντιμότητα και αξιοσύνη να υπηρετήσουν την Πατρίδα μας και τότε θα δοθούν οι λύσεις. Γιατί λύσεις υπάρχουν. Δεν εφαρμόζονται, γιατί τα κόμματα είναι εξαρτημένα από ξένα κέντρα εξουσίας και πλούτου και η χειραγώγησή τους από τα κέντρα αυτά, άμεση και συνεχής.


Ας αναλογιστούμε ποιων απόγονοι είμαστε και ας αποτινάξουμε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, αυτό που εξευτελίζει την Πατρίδα μας και μετατρέπει μέρα με τη μέρα τους Έλληνες από νοικοκύρηδες σε ζητιάνους.


Θέλουμε πίσω τη Ρωμιοσύνη και την Πατρίδα μας.



Υπάρχουν αρχιερείς Μασώνοι;


Ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος διαβεβαίωσε τους Κληρικούς όσο και τους λαϊκούς αδελφούς ότι «Κανένα μέλος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έχει την παραμικρή σχέση με την μασονία και τα παρακλάδια της.

Η Εκκλησία μας είναι απόλυτα ξεκάθαρη στο θέμα της μασονίας».

Σεβασμιώτατε

Είναι απλό το θέμα και για να συντρίψετε τους ισχυρισμούς των μασόνων δεν έχετε παρά να κάνετε μια κίνηση. Φέρτε ένα ονομαστικό κατάλογο των ιεραρχών που να δηλώνει ο καθείς με την υπογραφή του ότι δεν έχει σχέση με την μασονία και τα παρακλάδια της…

Αν κάποιοι αντιδράσουν σ αυτή σας την ενέργεια ή αρνηθούν να υπογράψουν…θα δώσουν έρεισμα στους μασόνους κάποτε να πουν ότι τα ονόματά τους είναι στους …δικούς τους καταλόγους και σεις θάχετε κάνει λάθος… και η διαβεβαίωσή σας θα είναι στο αέρα. Ιδού η Ρόδος…

Ασκληπιάδης





ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ



τοῦ Ομολογητού Θεολόγου - Φιλολόγου

κ. Νικολάου. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου




Ὁ θεολόγος κ. Παναγιώτης Μπούμης, ὁμότ. καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, διαφώνησε πρὸς ἄρθρο μου ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ χωρίου Πράξ. κ´ 28 μὲ τὸν τίτλο «Τὸ αἷμα τοῦ Θεοῦ».
Καὶ τὴ διαφωνία του ἐξέφρασε σὲ ἄρθρο του μὲ τὸν ἐρωτηματικὸ τίτλο «Τὸ αἷμα τοῦ Θεοῦ;». Ἀπάντησα δὲ στὸ ἄρθρο του δι᾿ ἄρθρου μὲ τὸν ἐμφατικὸ τίτλο «Ναί, ὁ Θεὸς ἔχει αἷμα!».
Ἀκούεται παράδοξο, ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει αἷμα, ἀλλὰ πολλὰ παράδοξα περιέχονται στὴ Γραφὴ γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀνέφερα ὡρισμένα.
Κατανοεῖται δὲ ἡ παραδοξότης τῶν χωρίων, ἂν ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος. Καὶ ὡς ἄνθρωπος ὁ Θεός, γιὰ ν᾿ ἀναφερθοῦμε στὸ προκείμενο θέμα, ἔχει σῶμα καὶ αἷμα. ῾Η ἀπάντησί μου ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ ἄρθρου κρίθηκε ἱκανοποιητική.


Δὲν κρίθηκε ὅμως ἱκανοποιητικὴ ἀπὸ τὸν κ. Μπούμη. Καὶ δημοσίευσε νέο ἄρθρο στὸν «Ο.Τ.» τῆς 13ης ᾿Ιανουαρίου μὲ τὸν τίτλο «Ναί (ἀλήθεια), ὁ Θεὸς ἔχει αἷμα»;
Δηλώνει δέ, ὅτι ὑποχρεώθηκε νὰ ἐπανέλθῃ στὸ θέμα, ἐπειδὴ ἐπιμένω στὶς ἀπόψεις μου, καὶ «γιὰ νὰ μὴ δημιουργοῦνται ἢ νὰ μὴ μένουν στὸν πιστὸ χριστιανὸ ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις ἢ διδασκαλίες».


῞Ο,τι ὑποστηρίζω ἐγὼ ἐπὶ τοῦ θέματος, αὐτὸ εἶνε ἐσφαλμένο, ὅ,τι ὑποστηρίζει ἐκεῖνος, αὐτὸ εἶνε ὀρθό!
Καὶ γὰρ καθηγητὴς Πανεπιστημίου ἐκεῖνος.


Στὸ νέο ἄρθρο του ὁ κ. Μπούμης μὲ σχολιάζει ὑβριστικῶς.
Μὲ κατηγορεῖ, ὅτι παρανοῶ ἢ συσκοτίζω τὰ πράγματα· ἔχω ἀντιφάσεις καὶ ἀστάθειες καὶ ὑποκειμενικὲς ἐπιλογές· μπερδεύομαι καὶ μπερδεύω καὶ τοὺς ἀναγνῶστες μου.Εὐχαριστῶ, κ. καθηγητά, γιὰ τὰ εὔσημα!


Πολλὰ δύναμαι νὰ ἀπαντήσω στὸν κ. Μπούμη, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἔχω καὶ ἄλλα πράγματα γιὰ ν᾿ ἀσχοληθῶ, ὁ δὲ χρόνος εἶνε συνεσταλμένος καὶ πολύτιμος, θ᾿ ἀναφερθῶ στὰ σπουδαιότερα.
Μὲ κατηγορεῖ ὁ κ. καθηγητής, διότι προκειμένου περὶ τοῦ Πράξ. κ´ 28 χρησιμοποιῶ τὸ κείμενο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖον ὡς ἐκκλησιαστικὸ θεωρῶ αὐθεντικό, ἐνῷ προκειμένου περὶ τοῦ Ζαχ. ιβ´ 10 δὲν χρησιμοποιῶ τὴ μετάφρασι τῶν Ο´, τὴν ὁποία χρησιμοποιεῖ ἡ ᾿Εκκλησία, ἀλλὰ τὸ ῾Εβραϊκὸ κείμενο.


Ἀπαντῶ·
῾Ως πρὸ τὸ κ´ 28, ὅπου ἡ γραφὴ «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ», προτιμῶ τὸ κείμενο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὡς ὀρθότερο καὶ αὐθεντικώτερο ἄλλων κειμένων τῆς Καινῆς Διαθήκης.
Καὶ ὡς πρὸς τὸ Ζαχ. ιβ´ 10, ὅπου ἡ γραφὴ «Καὶ θὰ ἐπι βλέψουν πρὸς ἐμέ, τὸν ὁποῖον ἐξεκέντησαν (=ἐλόγχισαν)», προτιμῶ τὸ ῾Εβραϊκὸ κείμενο, διότι συμφώνως πρὸς αὐτὸ παραθέτει ὁ Εὐαγγελιστὴς ᾿Ιωάννης στὸ ᾿Ιωάν. ιθ´ 37.
Γενικῶς δὲ οἱ συγγραφεῖς τῆς Καινῆς Διαθήκης ἄλλοτε παραθέτουν ἀπὸ τὴ μετάφρασι τῶν Ο´ καὶ ἄλλοτε ἀπὸ τὸ ῾Εβραϊκὸ κείμενο.
Καὶ μήπως γι᾿ αὐτὸ πρέπεινὰ κατηγορηθοῦν καὶ αὐτοί, οἱ θεόπνευστοι Ἀπόστολοι, γιὰ ἀντιφάσεις, ἀστάθειες καὶ ὑποκειμενικὲς ἐπιλογές;


Γράφει ὁ κ. Μπούμης, ὅτι τὸ πλῆθος τῶν ἄλλων μορφῶν τοῦ χωρίου Πράξ. κ´ 28 ὀφείλεται σὲ δυσκολία τῶν Πατέρων τῆς ᾿Εκκλησίας.
Δυσκολεύονταν δηλαδὴ οἱ Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας νὰ δεχθοῦν ὅτι στὸ χωρίο ὁ Ἀπόστολος ὁμιλεῖ γιὰ τὸ αἷμα «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ»;
Παρακαλοῦμε νὰ μᾶς εἰπῇ ὁ κ. καθηγητὴς ποῖοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ ποῦ στὰ συγγράμματά τους δείχνουν τέτοια δυσκολία.


Καὶ τώρα ἐρχόμεθα στὴ σπουδαιότερη διαφορά μας μὲ τὸν κ. Μπούμη.
῞Οταν στοὺς λεγομένους Μάρτυρες τοῦ ᾿Ιεχωβᾶ ὑποδεικνύωμε χωρία, ὅπως τὸ ᾿Ιωάν. α´ 1, ὅπου ὁ Λόγος – Χριστὸς ὀνο μάζεται «Θεός», αὐτοὶ ἀντιτείνουν, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε «Θεός», χωρὶς ἄρθρο, ἀλλ᾿ ὄχι «ὁ Θεός», μὲ ἄρθρο.
Τέτοιο ἰσχυρίζεται καὶ ὁ κ. Μπούμης.
Κατ᾿ αὐτὸν στὸ ἐπίμαχο χωρίο Πράξ. κ´ 28, ὅπου γίνεται λόγος περὶ «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ», μὲ ἄρθρο, δὲν πρόκειται γιὰ τὸν Υἱό – Χριστό, ἀλλὰ γιὰ τὸν Πατέρα. Καὶ συνεπῶς δὲν πρόκειται γιὰ αἷμα «τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ».
῾Ο κ. καθηγητὴς ἑρμηνεύει τὸ χωρίο ὅπως οἱ ψευδο–Μάρτυρες τοῦ ᾿Ιεχωβᾶ, ἀφοῦ τὸ ἔναρθρο «ὁ Κύριος καὶ Θεός» δὲν ἀποδίδει στὸν Υἱό, ἀλλὰ στὸν Πατέρα, στὸν δὲ Υἱὸ ἀποδίδει τὸ ἄναρθρο «Θεός», ὅπως στὸ Α´ Τιμ. γ´ 16 «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί».


῍Ας μάθῃ ὅμως ὁ κ. καθηγητής, ὅτι καὶ ὁ Πατὴρ ὀνομάζεται «Θεός», χωρὶς ἄρθρο, π.χ. στὸ Ρωμ. α´ 1–4, Α´ Πέτρ. α´ 2, ᾿Ιούδ. 20–21. Καὶ ὁ Υἱὸς– Χριστὸς ὀνομάζεται μὲ τὴν ὀνομασία «ὁ Θεός», μὲ ἄρθρο, π.χ. στὰ χωρία Ψαλμ. μδ´ 7 καὶ ῾Εβρ. α´ 8 («῾Ο θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα»), ῾Ησ. λε´ 4–6 («᾿Ιδοὺ ὁ Θεὸς ἡμῶν κρίσιν ἀνταποδίδωσι καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς κ.λπ.»), Ματθ. α´ 23 («Καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός»), β´ Πέτρ. α´ 1 («ἐν δικαι οσύνῃ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆρος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ»).


᾿Επίσης ὁ Χριστὸς ὀνομάζεται μὲ τὴν ὀνομασία «῾Ο Κύριος», ἐνάρθρως, π.χ. στὰ χωρία Πράξ. ιστ´ 31 («Πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστὸν καὶ σωθήσῃ»), Κολ. β´ 6 («῾Ως οὖν παρελάβετε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον, ἐν αὐτῷ περιπατεῖτε»), Α´ Θεσ. δ´ 16 («Αὐτὸς ὁ Κύριος καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ»).

Στὸ ᾿Ιωάν. κ´ 28 τὸ «Κύριος» καὶ τὸ «Θεὸς» γιὰ τὸ Χριστὸ ἀνα φέρονται ἐνάρθρως, «῾Ο Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου», ὅπως στὸ Ψαλμ. λδ´ 23 ἀναφέρονται γιὰ τὸν Γιαχβέ.

Στὸ ἐπίμαχο χωρίο κ´ 28 μὲ τὴν ὀνομασία «ὁ Κύριος καὶ Θεός», ἐπειδὴ εἶνε ἔναρθρη, ὁ κ. Μπού μης, ὅπως εἴπαμε, ἐννοεῖ τὸν Πατέρα, ὄχι τὸν Υἱό – Χριστό. Ἀλλὰ στὸ Λουκ. α´ 16–17 μὲ τὴν ὁμοία ὀνομασία «Κύριος ὁ Θεός», μὲ ἔναρθρη τὴ λέξι Θεός («ὁ Θεός»), ὀνομάζεται ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου ὁ ᾿Ιωάννης προφητεύθηκε ὡς πρόδρομος, ὁ Χριστὸς δηλαδή.

῾Ο ἄγγελος εἶπε στὸ Ζαχαρία, ὅτι ὁ ᾿Ιωάννης «πολλοὺς τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐπιστρέψει ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτῶν· καὶ αὐτὸς προελεύσεται ἐνώπιον αὐτοῦ (=θὰ προηγηθῇ αὐτοῦ)».


Συμφώνως πρὸς αὐτὰ ὁ Υἱός –Χριστὸς εἶνε «ὁ Θεός», ἐνάρθρως,καὶ «ὁ Κύριος», ἐνάρθρως, ὅπως ὁ Πατήρ. Συμβαίνει δὲ τοῦτο, διότιΠατὴρ καὶ Υἱὸς ἔχουν μία καὶ τὴν αὐτὴ οὐσία (᾿Ιωάν. ι´ 30). Στὸ Χριστὸ «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ. β´ 9).
῾Ο Χριστὸς εἶνε ἡ ὅλη θεία οὐσία, ὁ ὅλος Θεός, ὅπως ὁ Πατήρ, βεβαίως δὲ καὶ τὸ ῞Αγιο Πνεῦμα. Κατὰ τὸ Φιλιπ. β´ 6 ὁ Χριστὸς εἶνε «ἴσα Θεῷ», ἰσόθεος, κατὰ τὸ Α´ ᾿Ιωάν. ε´ 20 εἶνε «ὁ ἀληθινὸς Θεός», καὶ κατὰ πλεῖστα χωρία τῆς Γραφῆς, π.χ. τὸ Ρωμ. ι´ 13–14 καὶ τὸ Α´ Πέτρ. β´ 3–4 εἶνε «Κύριος», ἑβραϊστὶ Γιαχβέ.


῾Ο κ. Μπούμης, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ παραδεχθῇ, ὅτι «ὁ Κύριος καὶ Θεός» ἤ, κατ᾿ ἄλλη γραφή, «ὁ Θεὸς» τοῦ Πράξ. κ´ 28 εἶνε ὁ Χριστός, κατακλείει τὴν πρὸς ἐμὲ ἀπάντησί του μὲ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ «πνεῦμα ὁ Θεός».
᾿Επικαλεῖται δὲ αὐτὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, διότι θέλει νὰ εἰπῇ ὅτι, ἀφοῦ ὁ Θεὸς εἶνε πνεῦμα, δὲν μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι ἔχει αἷμα.
Λάθος, κ. Μπούμη!
Ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄν θρωπος, ἀπέκτησε αἷμα, καὶ μποροῦμε νὰ ὁμιλοῦμε γιὰ αἷμα τοῦ Θεοῦ. Ἀγνοεῖτε τὸ δόγμα τῆς ἀντιδόσεως τῶν ἰδιωμάτων;

Λόγῳ τῆς ὑποστατικῆς ἑνώσεως τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως στὸ ἑνιαῖο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἡ Γραφὴ λέγει γιὰ τὸ Θεὸ Χριστὸ ἀνθρώπινα πράγματα, καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο Χριστὸ θεῖα πράγματα.
῎Ετσι λέγει ὅτι οἱ ἄρχοντες «τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐ σταύρωσαν» (Α´ Κορ. β´ 8). Τὸν ἔνδοξο Γιαχβὲ σταύρωσαν ὡς ἄνθρωπο.
᾿Επίσης λέγει ὅτι «ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὁ ἄνθρωπος ᾿Ιησοῦς, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό (᾿Ιωάν. γ´13).
῾Ο ἄνθρωπος ᾿Ιησοῦς κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὡς Θεός.
Ἀνα φέρουμε ἕνα ἀκόμη χωρίο· «῾Ο δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ» (Α´ Κορ. ιε´ 47). ῾Ο δεύτερος ἄνθρωπος, ὁ δεύτερος Ἀδάμ, εἶνε ὁ Κύριος ἀπὸ τὸν οὐρανό.
Μὲ ἄλλες λέξεις, ὁ ἄνθρωπος Χριστὸς εἶνε ὁ Γιαχβέ, ὁ Θεός. Παράδοξες ἐκφράσεις, ἀλλὰ θεόπνευστες καὶ ὀρθές.


῎Ετσι καὶ οἱ ἐκφράσεις «τὸ αἷμα τοῦ Θεοῦ» καὶ «τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ» ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Πράξ. κ´ 28 εἶνε παράδοξες, ἀλλ᾿ ὀρθές.
Ἀγαπητὲ κ. Παναγιώτη Μπούμη, ἂς μὴ γινώμεθα σοφώτεροι τῆς Γραφῆς.
“Μὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρον τοῦ κ. Νικολάου Σωτηροπούλου κλείνει ὁ διάλογος ἀπὸ τὰς σελίδας τοῦ «Ο.Τ.» διὰ τὸ ἀνωτέρω θέμα, ποὺ ἤνοιξε μὲ πρωτοβουλίαν τοῦ Καθηγητοῦ κ. Παναγιώτου Μπούμη”.


Ορθόδοξος Τύπος, 10/02/2012


«Η Ελλάδα δεν είναι αποικία.

Είναι έθνος με ψυχή, περηφάνεια και ιστορία» [Video]

Γνωστός για τον πύρινο λόγο του, ο βρετανός ευρωβουλευτής Νάιτζελ Φαράζ «χτυπά ξανά» με μια ομιλία-κόλαφο στο ευρωκοινοβούλιο, κατακεραυνώνοντας την...

γερμανική πρόταση για επιτροπεία την οποία χαρακτηρίζει «αστεία», τονίζοντας ότι η Ελλάδα δεν είναι εταιρεία που χρεοκοπεί, αλλά μια χώρα με ψυχή και υπερηφάνεια που οδηγείται στον εξευτελισμό και την απελπισία χάρη στο «ποταπό» σχέδιο της ΕΕ.

Μιλώντας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ο Νάιτζελ Φαράζ εξαπολύει μύδρους κατά της Γερμανίας για την πρόταση περί επιτρόπου στην Ελλάδα, ενός «γκαουλάιτερ» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, τονίζοντας: «Θεώρησα ότι πρόκειται για αστείο…Δεν είναι δυνατόν, ακόμη και αυτή η ΕΕ δεν μπορεί να φτάσει τόσο χαμηλά».


Ν. Φαράζ: Ομιλία στο ευρωκοινοβούλιο


Ο Φαράζ κατακρίνει το γεγονός ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει την Ελλάδα σαν μια θυγατρική της επιχείρηση που χρεοκοπεί και έχει ανάγκη από την επέμβαση της…μητρικής εταιρείας.


«Η Ελλάδα είναι ένα έθνος με ψυχή, με υπερηφάνεια, με ιστορία, εκείνη που εφηύρε την δημοκρατία. (Οι Έλληνες) υποφέρουν, η ανεργία μεταξύ των νέων φθάνει το 50%» υπογραμμίζει ο Φαράζ κατηγορώντας τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπούι – στον οποίο έχει επιτεθεί και στο παρελθόν χαρακτηρίζοντάς τον «τραπεζικό υπάλληλο του κατώτερου βαθμού»- ότι είναι αυτός που οδηγεί στην δυστυχία τα κράτη της Ευρώπης και υπόσχεται ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και ανάπτυξης, ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.


Ο βρετανός ευρωβουλευτής πρόσθεσε μάλιστα ότι η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα που αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα και ότι η Πορτογαλία θα είναι η επόμενη.


Η αντιπαράθεση με τον Μ. Σουλτς και η αποχώρηση


Τα σχόλια του Φαράζ προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις ειδικά μεταξύ των γερμανών ευρωβουλευτών, που τον κατηγόρησαν ότι υποκινεί το μίσος στην ευρωβουλή αλλά και μεταξύ των λαών της Ευρώπης. Στην αντιπαράθεση πήρε μέρος ακόμη και ο ο νέος πρόεδρος του ευρω-κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, μιλώντας περί εθνικισμού, κάτι που φυσικά δεν έμεινε ασχολίαστο από τον Φαράζ ο οποίος σημείωσε:


«Έχουμε γερμανικές εφημερίδες που θάβουν τους ιταλούς επειδή είναι δειλοί, τους έλληνες επειδή είναι τεμπέληδες και άχρηστοι και έχουμε ιταλικές και ελληνικές εφημερίδες να παρουσιάζουν κορυφαίες προσωπικότητες στην Γερμανία με ναζιστικές στολές».


Ο Μ. Σούλτς προσπάθησε δίχως αποτέλεσμα να «συνετίσει» τον Φαράζ και εν τέλει έκλεισε το μικρόφωνο του βρετανού ευρωβουλευτή. Εκπρόσωπος του τελευταίου δήλωσε ότι ο Φαράζ δεν είχε άλλη επιλογή από το «να αποχωρήσει αηδιασμένος από την αίθουσα»


«Η μόνη του απάντηση ήταν να με απειλήσει με αποβολή από την αίθουσα» δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο AFP ο βρετανός ευρωβουλευτής, στον οποίο ενδέχεται να επιβληθεί πρόστιμο ίσο με βουλευτικά επιδόματα 10 ημερών, αν ο Μ. Σούλτς αποφασίσει να κινηθεί εναντίον του.

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

«Την ημέρα πού θα πάρω την γκλίτσα μου και μαζί με άλλους θ΄ ανέβω στην Βουλή, τότε θα λυθεί και το πολιτικό ζήτημα της Ελλάδας…», γράφει σ΄ ένα μήνυμά του ο Μήτρος από τα Γιάννενα . Τι ακριβώς εννοεί ;




Ένας τίμιος άνθρωπος πού εκφράζει τήν αγανάκτησή του...



Δεν το περίμενα ποτέ το ομολογώ, πώς σήμερα, του 2012 ανατείλαντος, θα υπήρχαν τόσο συνειδητοποιημένοι Έλληνες, ( βοσκοί παρακαλώ ), πού θα είχαν όχι μόνο τέτοιες προοδευτικές ιδέες ώστε στο κονάκι τους ( σ΄ ένα χωριό έξω από τα Γιάννενα ) νάχουν και Ιντερνέτ, αλλά πού ωσαύτως ανησυχούν βαθειά και Ελληνικά με την σάπια πολιτική κατάσταση...

Ανησυχούν και σκέπτονται να τυφλώσουν τον πολιτικό Κύκλωπα πού βασανίζει την χώρα μας με τρόπους πρωτότυπους και πρωτόγνωρους ίσως για την εποχή μας, αλλά ωσαύτως αρχαίους και ΄Ομηρικούς όπως εκείνος ο μυθικός Οδυσσέας έπραξε σ΄ εκείνον τον άγριο και ανθρωποφάγο Κύκλωπα…


Το μήνυμά του το σενιάρισα κάπως, γιατί άκομψο το θεώρησα να το παρουσιάσω με εκείνη την ανορθόγραφη γραφή του, και τα έστω σε κάποια σημεία, βαριά χωριάτικα αλλά σταράτα λόγια του, πού όμως δεν θα ηχούσαν καλά σε κάποια ευαίσθητα και περιποιημένα, πολιτισμένα άς πούμε, αυτιά μας…


Το γράμμα του Μήτρου…


« Έχω γεμίσει με αγανάκτηση με όσα βλέπω και ακούω τα δυό τελευταία χρόνια...
Είμαι σαν κουβάς ξεχειλισμένος και τώρα εδώ πάνω με τα κρύα και τους λύκους καμιά φορά απ΄ έξω, αγρίεψα κι΄ εγώ και άντε πιάστε με…









Είχα και μια παλιοτηλεόραση πού μού είχε φέρει ο κουμπάρος μου ο Θάνος και μάθαινα κανά νέο γιατί ευτυχώς έχω στο κονάκι μου, σπηλιά πέσε καλύτερα, ρεύμα και τηλέφωνο μέχρι πού να πέσει καμιά κολόνα του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ από τα χιόνια και χάσω την επαφή…


Έβαλα και ιντερνέτ και ο Θάνος μού εξήγησε τα χρειαζούμενα, οπότε τώρα βλέπω πάρα πολλά νέα κι΄ όχι μόνο αυτά πού τα παλιοκάναλα πού τάχουνε πιάσει, θέλουνε να μας δείχνουνε…


Πρόσεξε τώρα τι θα σού ειπώ, γιατί δεν τά ματαλέω !


Βλέπω ότι θέλουνε οι πολικάντηδες να μας πουλήσουνε σαν γίδια στους ξένους, και όλοι τους μά όλοι τους, μας παίζουνε τον Καραγκιόζο !



Βγάλανε χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους, κλείσανε χιλιάδες μαγαζιά, και νέοι άνθρωποι τώρα κλαίνε το ριζικό τους.

Κάνουν τάχαμ – τάχαμ… πώς δεν θέλουνε να κόψουνε μισθούς και συντάξεις και μετά συμφωνούνε και τίς κόβουνε…
Σε ρωτάω τώρα, ποιοι είναι αυτοί οί χοντροκοιλιάδες πού θα αποφασίσουνε για το μέλλον των παιδιών μας;

Τά δικά τους τα παιδάκια τρώνε και πίνουνε, και γλεντάνε, και σπουδάζουνε, τα δικά μου παιδιά τι θα γένουνε;




Πρέπει λοιπόν να ξεσηκωθούμε όλοι, μά όλοι μας…γιατί αυτοί θα μας θάψουνε λίγο λίγο ζωντανούς, και δεν θα το πάρουμε είδηση ότι μας θάψανε !


Αλλά μια και δεν έχουν λογική τα μέτρα πού παίρνουνε πού κάθε τρείς και πέντε όλο κάτι κόβουνε, εγώ και κάτι άλλο ψυλλιάζομαι...


Ότι το κάνουν εξεπίτηδες για να αγανακτήσει πάρα πολύ ο λαός, να τον κολλήσουν στον τοίχο από την πείνα και ανεργία και να εξεγερθεί με καταστροφές, ώστε να βρούνε δικαιολογία ή να τους καλέσουνε κάποιοι προδότες να μπούνε μέσα από την Ευρώπη και να μας κάνουνε Κατοχή με τα όλα τους, για να …σωθεί τάχατες η χώρα μας !


Είναι πολύ ύπουλοι, το πάνε σιγά σιγά, και μ΄ εκείνον τον μεγαλοαυτιά τον Γιωργάκη με την μαμά από την Αμερική την Ιεχωβού, πού τον ψηφίζανε οι φίλοι του και τον τρέμανε σαν λαγοί μη και τους πετάξει από την λίστα, καθώς και τον άλλο τον Παπακωνσταντίνο πού όλο γελάει λές και του καθαρίζουνε αυγά μη έχοντας συναίσθηση της καταστροφής μας, και πού βάλθηκαν να μας σώσουν οί άσωτοι !


Άσε και τους άλλους πολιτικάντηδες όλων των παρατάξεων, μια από τα ίδια είναι τους…


Ακούω για λέσχες πονηρές της Ευρώπης πού είναι βουτηγμένοι μέσα σ΄ αυτές πολλοί δικοί μας και απορώ πώς θα γλιτώσουμε…


Πού είσαι Κολοκοτρώνη μου, και Γιώργη Καραϊσκάκη, πούσαι Τουρκοφάγο μου, να τους αλωνίσεις όλους τους προδότες που πάνε να μας…σώσουνε !



Αλλά κι΄ εκείνοι οι φοιτητές και οι μαθητές των σχολείων, πού είναι ρέ; τους χάσαμε!

Πού είστε ρέ παιδιά και δεν ακούγεστε καθόλου;


Δεν πεινάτε εσείς ;

δεν κρυώνετε ;

δεν πληρώνετε φροντιστήρια ; ενοίκια ; δεν έχετε έξοδα; Πώς τα βγάζετε πέρα ;


Οι πατεράδες σας δεν έχουνε μία ρέ, κι΄ εσείς ως πότε δεν θα φωνάζετε;

Ως πότε ρέ δεν θα ξεσηκώνεστε;

Σ΄ εσάς το λέω ρέ, μια και τους μεγάλους τους κυνηγάνε εύκολα οί αστυφύλακες πού για 680 ευρώ μισθό γίνανε τώρα ραβδάτορες και σκοτώνουν στο ξύλο τους συμπατριώτες τους ;


Τότε μ΄ εκείνο το παιδί πού το ντουφέκισαν στην Αθήνα οί μπασκίνες, ξεσηκώσατε μέρες ολόκληρες την μισή πρωτεύουσα, τώρα πού εσείς οί ίδιοι πεθαίνετε, δεν σας τρέχει τίποτα;


Ή μήπως τότε σας βάλανε κάποιοι επιτήδειοι να καίτε και να καταστρέφετε για να ρίξετε την τότε Κυβέρνηση;

Για σκεφθείτε το λοιπόν, γιατί τότε κάνατε ότι κάνατε και σήμερα μούγγα ;


Δεν λέω να κάνετε καταστροφές είναι κακό πράγμα αυτό, αλλά να βάλετε τις φωνές επιτέλους κι΄ εσείς, να βγείτε έστω στους δρόμους με τύμπανα, με ντενεκέδες, με κατσαρόλες, με ντουντούκες…


Έ, λοιπόν, αν ούτε αυτό δεν μπορείτε να κάνετε σήμερα, άντε να σας πουλήσουν όλους δούλους μεθαύριο όταν βγάλετε το σχολειό, για 10 ψωροευρώ την ημέρα στους Ευρωπαίους !


Και λοιπόν τώρα, ένα μόνο λέω, και εκεί πιά κατέληξα…







Αν δεν πάρουμε μία γκλίτσα ο καθένας και δεν πολιορκήσουμε και μπούμε μέσα στην Βουλή και τους κυνηγήσουμε σαν ζαγάρια πάνω στα θρανία τους, ώστε να τρέχουνε σαν τα αγριοκάτσικα για να σωθούνε και να ψάχνουνε από πιά πόρτα να φύγουνε, έ, αυτοί δεν θα βάλουνε μυαλό, θα καταστρέψουνε σούμπιτα την χώρα !


Θα μας πουλήσουνε σαν τις προβατίνες στον χασάπη, και όταν μας σφάξουνε οί ξένοι, τότε θα καταλάβουμε τι πάθαμε αλλά θα είναι αργά πιά για να ξαναζωντανέψουμε ! »


Μήτρος απ΄ τα Γιάννενα


==================


Αυτό ήταν το γράμμα του Μήτρου, πού έστω και εάν κάπου κτυπάει και φαίνεται λίγο ακραίο, εν τούτοις λέει και κάποια σωστά και σ΄ αυτά κυρίως άς σταθούμε !

patrablog

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου