Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

ΑΣΤΗΡ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ

ΑΙΩΝΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ


Αύριο το πρωϊ ανατέλλει ένας ΑΣΤΗΡ πρώτου μεγέθους.
Ενας γιγαντιαίος αστήρ που φέγγει και σελαγίζει στον ορίζοντα όσο κανένας άλλος αστήρ.
Ποιός είναι αυτός ο αστήρ;
Είναι ένας κολοσσιαίων διαστάσεων αστήρ.
Ενας ζωογόνος αστέρας που σαν αυτόν δεν υπάρχει άλλος.
Ποιός είναι αυτός ο αστήρ;

Είναι ο μετά τον Πρώτον Πρώτος.
Και οι αστέρες πεθαίνουν.
Και όλοι αστέρες θα πεθάνουν.
Ομως αυτός ο αστήρ ήταν, είναι και θα είναι τόσον λαμπρός και τόσον φωτεινός που οι άνθρωποι αυτής της γής θα ήθελαν ποτέ να μην πεθάνη.
Ηταν τόσο θελκτικός και τόσο μαγευτικός και τοσο συγκλονιστικός που οι άνθρωποι θα ήθελαν να μην σβύση ποτέ από τον Ουράνιον θόλον.

Ποιός είναι αυτός ο αστήρ ο ζωογόνος και μέγας και ασέληνος;
Αυτός θα ανατείλη αύριο το πρωϊ.
Αναμείνατέ τον να τον χαρήτε και να τον απολαύσετε.
Και αν τον δήτε κατάματα και τον ζητήσετε και τον ακούσετε και τον ενστερνισθήτε, είναι βέβαιο, μάλιστα βεβαιότατο, ότι μαζί με όλους τους ανθρώπους της εποχής του θα θελατε και θα επιθυμούσατε και εσείς μαζί με εκείνους, καλύτερα να σβήση ο Ηλιος παρά αυτός ο Αστέρας.
Ποιός είναι αυτός ο παμφώτεινος ΑΣΤΗΡ;


Η΄Λκ 10,25-37 (Καλού Σαμαρείτου)



Αληθινή και ψεύτικη αγάπη



του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη



Ένας Ιουδαίος νομικός, που είχε ως επάγγελμα να διαβάζει το νόμο του Μωϋσέως και να τον διδάσκει στους απλούς συμπολίτες του, την ώρα που ο Χριστός δίδασκε στους μαθητάς του, σηκώθηκε και με πειρακτική διάθεση τον ρώτησε· Διδάσκαλε, τί πρέπει να κάνω, για να έχω ζωή αιώνια; Άσχετα προς την κακή διάθεσή του, πάντως ο νομικός, βλέποντας ότι ο θάνατος δεν κάνει χατίρια σε κανέναν, κι ότι η παρούσα ζωή είναι σύντομη, δείχνει ότι στο βάθος ήταν προβληματισμένος, και ενδιαφερόταν για μια απάντηση από υπεύθυνο στόμα στο θέμα, που τον έκαιγε. Έχοντας υπ’ όψη του δε ότι για το θέμα αυτό στο Νόμο δεν γίνεται σαφής λόγος, τόλμησε και ρώτησε, για να διαπιστώσει αν ο Χριστός θα μπορέσει ν’ απαντήσει ή θα πιαστεί «αδιάβαστος». Στο βάθος ήθελε να κάνει κόντρα με το Χριστό στις γνώσεις και να βγει ανώτερός του.


Του απαντά ο Χριστός· Εσύ που διαβάζεις το νόμο και τον διδάσκεις στους ανθρώπους, τί έχεις να μας πεις; τί λέει ο νόμος πάνω στο ζήτημα αυτό; Έτσι ο νομικός αυτομάτως από ερωτών έγινε ερωτώμενος και από δάσκαλος μαθητής. Και σαν μαθητής εξεταζόμενος απαντά· Ο Νόμος λέει ν’ αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλη τη σκέψη σου, και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Του λέει ο Χριστός· Σωστά απάντησες. Αυτό να κάνεις, και θα ζήσεις αιωνίως. Θ’ αποκτήσεις αυτό που λαχταρά η ψυχή σου.


Ας σημειωθεί όμως ότι αυτή η σύσταση του Χριστού εμμέσως ήταν μια αμφισβήτηση της αγάπης του νομικού προς το Θεό. Διότι αν αγαπούσε αληθινά το Θεό, θα είχε βρει την αιώνια ζωή και δεν θ’ αναγκαζόταν να ρωτήσει το Χριστό. Ο νομικός αισθάνθηκε μειονεκτικά για την αμφισβήτηση αλλά και διότι ο Χριστός τον έκανε μαθητούδι, και αντέδρασε με μια νέα ερώτησή του, μήπως και μπορέσει ν’ αναστρέψει το κλίμα του διαλόγου υπέρ αυτού και επανακτήσει το γόητρό του. Λέει· Και ποιον πρέπει να θεωρώ πλησίον μου;


Εδώ ήθελε να οδηγήσει τη συζήτηση ο Χριστός, και την οδήγησε. Και για να μην απαντήσει με πολλά και θολά λόγια, όπως οι νομικοί της εποχής του, αλλά να δώσει σαφή περιγραφή του ποιος είναι ο πλησίον, του μίλησε με σαφέστατο παράδειγμα που το έπλασε εκείνη τη στιγμή ο λογοπλάστης Κύριος. Του μίλησε με παραβολή, η οποία, εκτός του ότι έχει βάθος νοημάτων, αφήνει και αιχμηρούς υπαινιγμούς εναντίον των νομικών, των πρεσβυτέρων, και όλης της άσπλαχνης άρχουσας θρησκευτικής καμόρας, στην οποία ανήκε και ο συνομιλητής του, ότι μιλούν για αγάπη προς τον πλησίον αλλά μόνο με λόγια. Στην πράξη η αγάπη τους είναι μηδέν και κάτω από το μηδέν. Η αγάπη τους περιορίζεται μόνο στο τομάρι τους. Λέει λοιπόν ο Λόγος με μια καταπληκτική ευχέρεια λόγου·


Κάποιος άνθρωπος κατεβαίνοντας από την Ιερουσαλήμ προς την Ιεριχώ, έπεσε σε ενέδρα ληστών, οι οποίοι δεν έφτασε ότι τον έγδυσαν και του πήραν τα ρούχα, που τότε ήταν πολύτιμα, τον χτύπησαν και προκάλεσαν στο σώμα του σοβαρές πληγές, ώστε ο άνθρωπος έμεινε σχεδόν πεθαμένος. Κατά σύμπτωση ένας ιερεύς κατέβαινε το δρόμο εκείνο και είδε τον πληγωμένο και τον προσπέρασε και έφυγε. Το ίδιο και ένας λευΐτης, περνώντας από το μέρος εκείνο, όπου ήταν ξαπλωμένος ο δυστυχισμένος άνθρωπος, τον είδε, και, αδιαφορώντας για τον πόνο του, πέρασε από την άλλη μεριά του δρόμου. Έκανε πως δεν τον είδε και τον εγκατέλειψε και αυτός.


Στο μεταξύ ένας Σαμαρείτης (τους Σαμαρείτες σημειωτέον δεν τους χώνευαν οι Ιουδαίοι, και ο συνομιλητής του Χριστού ήταν Ιουδαίος) που περνούσε από εκεί, κατευθύνθηκε προς το μέρος του, κι όταν τον είδε, τον πόνεσε πολύ. Πλησίασε, του έπλυνε τις πληγές με λάδι και κρασί, που είχε μαζί του, τις έδεσε, και αφού με δυσκολία τον ανέβασε πάνω στο ζώο του, τον πήγε σ’ ένα χάνι, όπου τον περιποιήθηκε ακόμη πιο πολύ. Την άλλη μέρα βγάζει δυο δηνάρια, δηλαδή χρήματα αξίας δύο ημερομισθίων, και έδωσε στον ξενοδόχο και του είπε· Φρόντισέ τον, σε παρακαλώ, κι αν ξοδέψεις κάτι παραπάνω, επιστρέφοντας από τη δουλειά μου, θα σου τα πληρώσω.


Τέλειωσε το πετυχημένο παράδειγμα ο Χριστός, και στρέφεται τώρα στο συνομιλητή του νομικό και τον ρωτάει· Από τους τρεις, που πέρασαν δίπλα από τον πληγωμένο, ποιος, νομίζεις, αποδείχτηκε αληθινός πλησίον του; Κι εκείνος, που κατάλαβε πού το πήγαινε ο Χριστός, αλλά δεν μπορούσε να δώσει άλλη απάντηση, ταπεινωμένος είπε· Αυτός που του έδειξε συμπόνια. Και ο Κύριος κλείνει το διάλογο νικητής, κάνοντάς τον άλλη μια φορά μαθητούδι και βγάζοντάς τον ελλιπή·


Πήγαινε, του λέει, και κάνε και συ έτσι. Γιατί μέχρι τώρα δεν έκανες έτσι. Δείχνε την αγάπη σου όχι με άπιαστες θεωρίες και λόγια παχιά, αλλά με έμπρακτη αγάπη, με θυσία για το συνάνθρωπο. Τότε θ’ αποδείξεις ότι αγαπάς το Θεό, όταν αποδείξεις ότι αγαπάς το συνάνθρωπο. Αν το συνάνθρωπο, που τον βλέπεις, δεν τον αγαπάς, πως θα πιστέψω ότι αγαπάς το Θεό, που δεν τον βλέπεις; Πήγαινε στο καλό και φρόντισε να είσαι ειλικρινής και να έχεις αληθινή αγάπη προς τους συνανθρώπους σου.

οι γιοι του σκότους!...



Τους είδατε τι ωραία τα κατάφεραν;

Μας εξαπάτησαν τόσες και τόσες φορές. Παίζοντάς μας -γαλάζιοι και πράσινοι- πιγκ-πογκ. Και σουτάροντάς μας ό ένας στον άλλο.

Κι εμείς άβουλοι και τυφλοί ακολουθούσαμε την τροχιά στην οποία μας εκσφενδόνιζαν. Ελπίζοντας, κάθε φορά, πως η ρακέτα της Σκύλας θα είναι πιο φιλόξενη από εκείνη της Χάρυβδης. Και μετά την καθεμιά απογοήτευση ανανεώναμε την εμπιστοσύνη μας στο ναρκωτικό της νέας μας αυταπάτης. Κοκ…

Κι αφού, με το πήγαινε-έλα της εξαπάτησης, έπλεξαν γύρω μας το δίχτυ της αδιέξοδης εξαθλίωσής μας, έβγαλαν τις μάσκες. Και είδαμε τα ειδεχθή τους πρόσωπα.

Πρώτα των πράσινων, που δυο τώρα χρόνια, ολοένα και περισσότερο μαυρίζουν τη ζωή μας. Ενώ οι γαλάζιοι φορούσαν, μέχρι πρότινος, το προσωπείο της αντίστασης, τάχα, στη βάρβαρη επιδρομή των-υποτίθεται- αντιπάλων τους.

Έτσι ώστε να μας κάμουν να ξεχάσουμε τον οχετό των σκανδάλων, με τα οποία μας περιέλουσαν, κατά την προηγούμενη θητεία τους. Και να τους ξαναεμπιστευθούμε, για να μας σπρώξουν ακόμη βαθύτερα στο βούρκο της εξαθλίωσης.

Αλλά η υπερβάλλουσα και καλπάζουσα βαρβαρότητα των σοσια-ληστών έκαμε ένα μεγάλο μέρος του λαού να ξυπνήσει απ’ το λήθαργο και να αποστασιοποιηθεί απ’ το εναλλασσόμενο καθεστώς της απάτης. Με κίνδυνο να μη μπορεί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος βραχίονας της να εξασφαλίσει αυτοδύναμη εξουσία.

Γι’ αυτό και οι ίδιοι κατάλαβαν, αλλά και οι πάτρωνές τους τοκογλύφοι τους επέβαλαν να συνεργαστούν. Κι εκείνοι-τοις κείνων ρήμασι, αλλά και χρήμασι,όπως φαίνεται, πείστηκαν. Ύστερα. Βέβαια, από κάποιες τσιριμόνιες ψευτοάρνησης, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των έτσι κι αλλιώς θεόστραβων οπαδών τους.

Έτσι, λοιπόν, «έπεσαν οι μάσκες» και των γαλάζιων, για να θυμηθούμε και το διαβόητο, πριν απ’ την θεαματική κωλοτούμπα του κ. Σαμαρά, απόφθεγμά του.

Και τώρα συνοδοιπορούν και συνεργάζονται με αγαστή σύμπνοια και αλληλοκατανόηση. Πράγμα, που θα πράξουν και στη συνέχεια. Για να συνεχίσουν και ολοκληρώσουν το ολέθριο έργο τους. Η συντριπτική μειοψηφία των εφιαλτών σε βάρος και της συντριπτικής πλειονότητας του λαού.

Και η συντριπτική πλειονότητα, που και με μόνη την αναπνοή της θα μπορούσε να τους σαρώσει, τι κάνει;

Δυστυχώς, μφαλοσκοπεί και χαζολογάει. Διασπασμένη απελπιστικά σε αμελητέες ομάδες ή ομαδούλες, κόμματα και κομματίδια. Οχυρωμένα και εγκάθειρκτα σε πύργους εγωκεντρικών και αρτηριοσκληρωτικών αγκυλώσεων. Χωρίς πολιτικό αισθητήριο. Χωρίς την απαιτούμενη οξυδέρκεια και δυνατότητα να συλλαβίσουν τα μηνύματα των καιρών.

Έτσι ώστε να βρεθεί κοινή συνισταμένη, βασισμένη σε κάποια απλά και αυτονόητα, που θα δρομολογήσουν λύσεις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες για την απόδραση απ’ το γκέτο και το κρεματόριο των Νεοναζί.

Ποιοι είναι οι βασικοί βραχίονες, στους οποίους στηρίζεται το ληστρικό καθεστώς των γιων του σκότους;

Η άγρια εκμετάλλευση και η αδίστακτη καταπίεση!

Και ποιο είναι το αντίδοτο των γιων του φωτός στη ναζιστική αυτή πανούκλα;

Ο αγώνας για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη!

Αξιότιμοι ομαδάρχες και κομματάρχες, που λέτε ότι είστε αντίθετοι με τα μνημόνια και τις ληστρικές δανειακές συμβάσεις, πιστεύετε στη ελευθερία και τη δικαιοσύνη;

Αν ναι, σπεύσατε να δώσετε τα χέρια και να συνενώστε τη συντριπτική πλειονότητα του λαού. Στο όνομα τς ελευθερίας και της δικαιοσύνης! Για να σαρώσετε το άγος του νεοναζισμού και να σώσετε τους Έλληνες και Ελλάδα, που απειλούνται με ολοσχερή εξαφάνιση.

Ειδάλλως, Γίνεστε-εν επιγνώσει ή ανεπίγνωστα-μέρος του παιχνιδιού των γιων του σκότους!

παπα-Ηλίας

Είναι

οι αξιώτεροι;




Αυτά τα πουπουλένια κρινοδάχτυλα, κατά Γιανναράν, και απαλότατα χεράκια, πώς θα κρατήσουν το σκληρό άρωτρο γιά να οργώσουν τα χέρσα χώματα και τα κακοτράχαλα και βραχώδη μέρη του αγρού της Εκκλησίας;

Η απόδοσι του επισκοπικού αξιώματος σε αβγαλτους και άκαπνους βουτυρομπεμπέδες ρασοφόρους, τι καλό προμηνύουν, γιά την πρόοδο και επιτυχία του Ευαγγελίου;

Ω άφρονες αρχιεπίσκοποι και παράφρονες επίσκοποι, τι λόγον θα αποδώσετε την ημέρα εκείνη του Φοβερού Κριτηρίου, γιά τις άστοχες και αποτυχημένες χειροτονίες σας;

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011



Σημερινή ομιλία του Αρχιμανδρίτου π. Ευθυμίου Τρικαμηνά στην μνήμη του Αγίου και Ομολογητού Θεοδώρου του Στουδίτου η οποία παρουσιάζει την διδασκαλία του Αγίου που έρχεται σε αντίθεση με την σημερινή αντιμετώπιση της αιρέσεως του Οικουμενισμού εκ μέρους των ποιμένων της Εκλησίας.



ΑΓ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ by t_bar01
Ω αθάνατοι Πατέρες
που λαλούσατε παντού και πάντοτε
με την γλώσσα της Αληθείας!!!
Αυτό μας λείπει σήμερα,
η γλώσσα της Αληθείας.



Ο Θεός δεν έδωσε δύο Ευαγγέλια,

ένα για τους εγγάμους

και άλλο για τους μοναχούς.

Το Ευαγγέλιο είναι το ίδιο για όλους.

Ο ΄Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης

σε μια από τις Κατηχήσεις του γράφει,

ότι οι μόνες διαφορές

στον τρόπο ζωής του εγγάμου πιστού

από εκείνον του μοναχού

είναι η συζυγική σχέση

και η κρεωφαγία.

΄Ολα τα άλλα,

όπως η αγάπη προς τον Θεό

και τον πλησίον,

η πίστη και ελπίδα στον Θεό,

η υπομονή στις θλίψεις,

η ταπεινοφροσύνη,

η ελεημοσύνη,

η προσευχή,

η ανεξικακία,

η μετάνοια,

η νηστεία,

η εγκράτεια κτλ.,

είναι εντολές του Θεού

για όλους ανεξαιρέτως,

μοναχούς και λαϊκούς,

που επιθυμούν τη σωτηρία τους.

============


Οσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης


Σύντομη βιογραφία τοῦ ὁσίου



Ὁ μέγας οὗτος ὅσιος καί ὁμολογητής τῆς ἐκκλησίας ἔζησε μετά τό πρῶτο ἥμισυ τοῦ 8ου καί τό πρῶτο τέταρτο τοῦ 9ου αἰῶνος. Ἐγεννή-θηκε εἰς τήν Κων/πολη ἀπό εὐλαβεῖς καί εὐγενεῖς γονεῖς. Ἀπό τήν νεανική του ἡλικία ἐκδήλωσε τήν ζωντάνια τῆς πίστεως του διαλεγόμενος μέ τούς φιλοσόφους καί ὀρθολογιστές τῆς ἐποχῆς του, τούς ὁποῖους κατενίκησε μέ τήν δύναμιν τῶν λόγων του. Ἐσαγηνεύθη εἰς τήν μοναχική ζωή ἀπό τόν ὅσιο Πλάτωνα, ἀσκητή τοῦ Ὀλύμπου τῆς Βυθινίας ὁ ὁποῖος συναντήθηκε μαζί του, ὅταν κατῆλθε ἀπό τό ὄρος διά νά συμμετάσχη εἰς τήν 7η Οἰκουμενική Σύνοδο. Εἰς ἡλικία 22 ἐτῶν ἀνεχώρησε ἐκ τοῦ κόσμου, ἀφήνοντας ὅλη τήν πατρική περιουσία καί κρατώντας μόνο ἕναν ἀγρό εἰς τήν τοποθεσία τήν λεγομένη τοῦ Σακκουδίωνος τόν ὁποῖο ἀφιέρωσε διά τήν ἀνοικοδόμηση Ἱερᾶς Μονῆς.

Εἰς τήν μονή αὐτή τοῦ Σακκουδιῶνος ἄρχισε ὁ ὅσιος τούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ του πατρός ὁσίου Πλάτωνος.


Τόσο προώδευσε εἰς τάς ἀρετάς καί ὑπερέβαλε τούς ἄλλους μοναχούς, ὥστε ἐφαίνετο ὡς
ἕνας ἥλιος λαμπρός ἔν μέσω τῆς μοναχικῆς ἀδελφότητας. Δι' αὐτόν τόν λόγο ὁ πνευμα-τικός του πατέρας ἔδωσε τήν συγκατάθεση καί ὁ ὅσιος Θεόδωρος μή θέλων ἐχειροτονείθη ἱερεύς ἀπό τόν Πατριάρχη Ἅγιο Ταράσιο. Τότε ὁ ὅσιος Θεόδωρος κατανυγεῖς ἀπό τό βάρος καί τήν χάριν τῆς ἱερωσύνης αὐξάνει τούς ἀσκητικούς του ἀγῶνες καλλιεργώντας τίς πρακτικές καί θεωριτικές ἀρετές. Ὁ ὅσιος Πλάτων βλέποντας αὐτήν τήν χάριν καί εὐλογία ἡ ὁποῖα περιέβαλε τόν Θεόδωρο, θέλησε νά τόν καταστήση ἡγούμενο τῆς μονῆς τοῦ Σακκουδιῶνος στήν θέση τήν δική του. Διά τόν λόγο αὐτό καί προκειμένου νά πείση τόν ὅσιο προσποιεῖται ὅτι ἠσθένησε βαρέως καί ὅτι ἐκινδύνευε νά πεθάνη. Τότε ἐσύναξε γύρω του ὅλη τήν ἀδελφότητα, καί τούς ἐρώτησε ποῖον ἤθελαν προστάτη καί πνευματικό πατέρα των μετά ἀπό αὐτόν. Ὁμόφωνα τότε οἱ μοναχοί ἐζήτησαν τόν Θεόδωρο ὡς ἡγούμενο τῆς μονῆς, ἑνῶ εὐρίσκετο εἰς τήν ἡλικία τῶν 35 ἐτῶν. Ἔτσι ὁ ὅσιος ἀνέλαβε τήν ἡγουμενία καί τήν προστασία τῶν ἀδελφῶν τῆς μονῆς τοῦ Σακκουδιῶνος.


Οἱ Πρῶτοι ὑπέρ πίστεως ἀγῶνες


Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ἦτο αὐστηρότατος τηρητής τῶν κανόνων καί τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσης. Ἕνεκα τούτου ἐνεπλάκη εἰς τούς ὑπέρ πίστεως ἀγῶνες. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Κων/νος ὁ Κοπρώνυμος ἐξεδίωξε τήν νόμιμο σύζυγό του Μαρία καί συνεζεύχθη παρανόμως μέ τήν Θεο-δότη ἀπό τόν ἱερέα Ἰωσήφ, ἡγούμενο τῆς μο-νῆς τῶν Καθαρῶν ὁ ὅσιος Θεόδωρος ἐστηλί-τευσε αὐτήν τήν παρανομία δημοσίως μέ τόν φόβο νά μήν γίνη διά τῆς σιωπῆς νόμος εἰς τήν ἐκκλησία. ἘΦ' ὅσον δέ ὁ Πατριάρχης καί ἡ Σύνοδος ἐπέμενον εἰς τήν κάλυψιν τοῦ ἱερέως Ἰωσήφ, φοβούμενοι μήπως ὁ αὐτοκράτορας Κων/νος ἐπαναφέρει πάλι τήν αἵρεση τῆς εἰκο-νομαχίας, ὁ ὅσιος διακόπτει τήν μετ' αὐτῶν ἐκκλησιαστική κοινωνία καί ἀποτοιχίζεται μαζί μέ τόν ὅσιο Πλάτωνα καί ὅλη τήν μοναχική ἀδελφότητα.
Τό παράδειγμά του αὐτό μιμοῦνται πολλοί ἄλλοι ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, τούς ὁποίους ὅλους μέ πρώτους τούς μοναχούς τοῦ Σακκου-διῶνος, ἐξορίζει ὁ αὐτοκράτωρ. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ἐξορίζεται εἰς τήν Θεσσαλονίκη καί φυλακίζεται μέ δέκα ἐκ τῶν μοναχῶν.

Ὅταν ἀπέθανε ὁ Κων/νος ὁ Κοπρώνυμος ὁ ὅσιος Θεόδωρος ἀνακαλεῖται ἐκ τῆς ἐξορίας ἀπό τήν θεοφιλή Εἰρήνη (μητέρα τοῦ Κων/νου) καί ἐπανέρχεται στήν μονή τοῦ Σακκουδιῶνος
εἰς τήν ὁποῖα συγκεντρώνονται πάλι πλῆθος μοναχῶν. Ἀποκαθιστᾶ δέ τήν μετά τοῦ Πατριάρχου καί τήν Σύνοδο ἐκκλησιαστική του κοινωνία ἑφ' ὅσον καθαιρεῖται, ὁ τελέσας τόν παράνομο γάμο, ἱερεύς Ἰωσήφ, ὑπό τῆς Συνόδου. Τήν περίοδο αὐτήν, λόγω τῶν ἐπιδρομῶν τῶν Ἀγαρηνῶν μετοικίζει ἡ ἀδελφότης τῆς μονῆς Σακκουδιῶνος εἰς τήν πλησίον τῆς Κων/πόλεως μονή Στουδίου.

Ἐν συνεχία ὁ αὐτοκράτωρ Νικηφόρος θέλησε νά ἐπαναφέρη εἰς τήν τιμή τῆς ἱερωσύνης τόν καθηρημένο ἱερέα Ἰωσήφ καί πρός τοῦτο ἐπίεσε τόν Πατριάρχη Νικηφόρο καί τήν Σύνοδο οἱ ὁποῖοι οἰκονομικῶς συγκατα-τέθησαν. Αὐτό ὑπῆρξε αἰτία νέας διαστάσεως καί ἀποτοιχίσεως ἀπό αὐτούς τοῦ ὁσίου Θεο-δώρου, ὁ ὁποῖος οὑδεμία ἐπέμβασιν εἰς τήν ἐκκλησία ἐδέχετο ἀπό τήν πολιτική ἐξουσία.


Ἐξορίες - Ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας


Ὁ αὐτοκράτορας ἐξορίζει πάλι τόν ὅσιο στάς νήσους τοῦ Βοσπόρου. Ἐπίσης θέλοντας νά ἀποπλανήση τούς μοναχούς τῆς μονῆς Στουδίου διά νά ἐπικοινωνήσουν ἐκκλησια-στικά μέ τόν Πατριάρχη καί τήν Σύνοδο, ἔρχε-ται αἰφνιδίως μία ἡμέρα στήν μονή καί συγκε-ντρώνει ἑνώπιόν του ὅλη τήν ἀδελφότητα.
Ὁ αὐτοκράτορας ξεχώρισε τούς πλέον ἐπιφα-νεῖς καί θαρραλέους εἰς τήν πίστιν, μέ τούς ὁποίους διελέχθη ἰδιαιτέρως χωρίς νά τούς με-ταπείση.

Μετά τήν ὁμιλία αὐτή τούς λέει ὅτι ὅσοι θέλουν νά ἐπικοινωνοινήσουν ἐκκλησιαστικά μέ τήν Σύνοδο καί τόν Πατριάρχη νά σταθοῦν στά δεξιά του, ὅσοι δέν θά ἐπικοινωνήσουν νά σταθοῦν στά ἀριστερά. Τότε ὅλοι οἱ πατέρες ἔλαβον τό ἀριστερό μέρος, μίλησαν μέ παρρησία πρός τόν Βασιλέα ἐλέγχοντάς τον γιά τίς παρανομίες του.

Ὁ Αὐτοκράτωρ θυμωθεῖς ἐξορίζει τούς πατέ-ρες καί κλίνει τήν μονή Στουδίου. Μετά τό θάνατό του ἀνακαλεῖται ὁ ὅσιος Θεόδωρος ἐκ τῆς ἐξορίας, ἔρχεται στήν μονή Στουδίου καί συγκεντρώνει πάλι τούς μοναχούς του.
Ὅταν ἔγινε αὐτοκράτωρ ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος ἐπανέφερε στήν Κων/πολη τήν αἵρεση τῆς εἰ-κονομαχίας. Κάλεσε τότε τόν Πατριάρχη ἅγιο Νικηφόρο, τόν ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη καί ὅλους τούς ὑπερασπιστάς τῶν εἰκόνων καί διε-λέχθησαν μαζί του. Οἱ πατέρες ὁμολόγησαν τήν Ὀρθόδοξον πίστη σχετικά μέ τίς ἅγιες εἰκό-νες καί ἤλεξαν τόν βασιλέα γιά τήν πλάνη του. Ἐκεῖνος θυμωθεῖς ἐξεδίωξε τούς πατέρες, δια-τάζοντας νά μήν ὁμιλεῖ κανείς πλέον δι' αὐτό τό θέμα. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὅμως ἐκήρυτε πα-ντοῦ τήν Ὀρθοδοξία.

Τήν Κυριάκη τῶν Βαῒων ἔκανε στήν μονή του μεγαλοπρεπῆ λιτανία κρατώντας ὅλοι τίς ἅγιες εἰκόνες καί ψέλνοντας "Τήν ἄχραντο εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ κ.λ.π". Τότε ὁ αὐτοκράτωρ θυμωθεῖς ἐξόρισε διά τρίτη φορά τόν ὅσιο στά μέρη τῆς Ἀπολλωνίας, φυλακί-ζοντάς τον σ' ἕνα φρούριο λεγόμενο Μέτωπα. Ὁ ὅσιος ὅμως συνέχιζε καί ἀπό τήν φυλακή νά κηρύτη τήν Ὀρθόδοξη πίστιν καί νά στέλνει κρυφά κατηχητικές ἐπιστολές. Συνέβαινε συχνά νά τίς ἀνακαλύψουν οἱ φύλακες καί νά τό ἀναφέρουν στόν αὐτοκράτορα. Ἐκεῖνος διέταζε τήν μαστίγωση τοῦ ὁσίου. Σέ κάποια τέτοια μαστίγωση τόσο πολύ τόν ἐπλήγωσαν ὥστε παρέμεινε ἡμιθανεῖς ἐπί τέσσερεις μῆνες.


Ἐπιστροφή ἀπό ἐξορία-Τά Θαύματα καί τέλος τοῦ ὁσίου


Χάρις δέ εἰς τόν μαθητήν του ὅσιο Νικόλαο ὁ ὁποῖος ἀπέκοψε μέ ἕνα μαχαίρι τά ξεσχισμένα και σαπισμένα μέρη τοῦ σώματός του καί δίνοντάς του λίγο-λίγο ἕνα εἶδος χυλοῦ πού ἐπινόησε, ἀνέκτισε κάπως τήν ὑγεία του.

Ὁ ὅσιος Νικόλαος πάντοτε ἀκολουθοῦσε τόν ὅσιο Θεόδωρο σέ ὅλες τίς ἐξορίες εἰκοιοθελῶς ὑποφέροντας μαζί του τίς κακουχίες καί μαστιγώσεις.
Ὑπέβαλον δέ τούς ὁσίους τό μαρτύριο τῆς πεί-νας μειώνοντας στό μισό τό τιποτένιο φαγητό πού τούς ἔδιναν. Ὁ ὅσιος τότε ἀφίνει αὐτή τήν
ἐλάχιστη τροφή στόν Νικολάο καί ἀποφάσισε νά τρέφεται μέ τήν Θ. Κοινωνία μέχρι νά στα-ματήση εὐδοκία Θεοῦ αὐτό τό μαρτύριο.

Τελικά ἐπέρασε κάποιος ἀνώτατος ἄρχοντας ἀπό ἐκεῖ καί διέταξε νά τούς δίδουν τήν κανονική τροφή. Λειτουργοῦσε ὅποτε ἠδύ-νατο ὁ ὅσιος στήν φυλακή, ἀλλά εἶχε μαζί του καί τεμάχια ἁγίου ἄρτου καί μεταλάμβανε ὅταν δέν μποροῦσε νά λειτουργήση. Ἔν συνεχία πρίν ἐπουλωθοῦν τελείως οἱ πληγές μετέ-φεραν ὁδοιπορικῶς τούς ὁσίους εἰς τήν Σμύρνη παραδίνοντάς τους πρός φυλάκισιν στόν αἱρετικό μητροπολίτη τῆς Σμύρνης.

Αὐτός τούς ἐφυλάκισε σέ ἕνα κελί τῆς μητροπόλεως καί ἔκτισε τήν θύρα ἀφίνοντας ἕνα μικρό ἄνοιγμα γιά νά τούς δίνει τήν τροφή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖτο ἀποκλειστικῶς ἀπό ἄρτο καί ὕδωρ. Ἐκεῖ ἔμειναν οἱ ὅσιοι εἴκοσι μῆνες ὑπό τήν ἐπιτήρηση τοῦ αἱρετικοῦ μητροπολί-του.

Ὅταν ἀπέθανε ὁ αὐτοκράτωρ Λέων ὁ Ἀρμένιος ὁ διάδοχος του, Μιχαήλ, ἀνεκάλεσε ἐκ τῆς ἐξορίας τούς ὁσίους. Κατά τήν ἐπιστρο-φή ἀπό τά μέρη πού διέρχοντο, οἱ χριστιανοί τούς ὑποδέχοντο μέ μεγάλες τιμές.

Ἔκανε δέ ὁ ὅσιος πολλά θαύματα σέ πάσχοντες ἀπό ἀσθένιες καί δαιμονισμένους.

Δέν ἐπέστρεψε είς τήν μονή τοῦ Στουδίου διότι δέν τό ἐπέτρεψε ὁ αὐτοκράτωρ ἀλλά ἔμεινε είς τά μέρη τοῦ Κρισκεντίου. Ἀπό τίς ἐξορίες ὅμως καί τά βασανιστήρια εἶχε ἀσθενήση τό σῶμα τοῦ ὁσίου καί εἴχε τήν ὅψη νεκροῦ. Κατάλαβε τό τέλος του, ἄφησε τίς τελευταῖες ὁδηγίες στούς μοναχούς του καί παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο τήν 11η τοῦ Νοεμβρίου μηνός τοῦ ἔτους 826 μχ..


Ἡ ταφή τοῦ Ὁσίου


Τό σῶμα του ἐνεταφιάσθη μέ μεγάλες τιμές ἀπό τούς ὀρθοδόξους καί παρέμεινε ἐπί δέκα ὀκτώ ἔτη ἄφθορο καί ἀδιάλυτο, ἀπό τήν ἐνοι-κοῦσα εἰς αὐτό χάριν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν δέ ἐπεκράτησε ἡ Ὀρθοδοξία καί ἔγινε Πατριάρχης ὁ ἅγιος Μεθόδιος, μετεκομίσθη εἰς τήν μονή τοῦ Στουδίου καί ἐνεταφιάσθη πλη-σίον τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἰωσήφ καί τοῦ ὁσίου Πλάτωνα.

Τά ἔτη τῆς ἐπί τῆς γῆς ζωῆς τοῦ ὁσίου Θεοδώρου ἤσαν ἑξήντα ἑπτά, τά δέ τῶν τριῶν ἐξοριῶν δώδεκα.



Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος

Θα ορκίσει ετερόδοξο

ως Πρωθυπουργό;


του Λεόντιου Διονυσίου



Ο νέος Πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος εκτός απο στέλεχος του τραπεζοπιστωτικού συστήματος και μέλος της πιό "σκληρής" οργάνωσης "Trilateral Commission" που ελέγχει το "ίδρυμα Ροκφέλερ" είναι, όπως γράφτηκε, και «οπαδός της προτεσταντικής αίρεσης των "Ευαγγελικών"».


Για τις πολιτικές και εθνικές συνέπειες της επιλογής του έγραψαν και θα γράψουν άλλοι.


Από τη μεριά μου θα ήθελα να ρωτήσω:


Είναι δυνατόν να ορκίσει ένα Προτεστάντη, ο ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος;


Τι προβλέπει το Σύνταγμα για την περίπτωση;


Θα καταπατήσει άραγε τη συνείδησή του ο Αρχιεπίσκοπος για να αρέσει στους ηγέτες της Ν. Τάξης;


Ούτε τώρα θα υψώσει το ανάστημά του;


Ποια είναι η θέση, όσων έντιμων Επισκόπων και πνευματικών ηγετών έχουν απομείνει αλλά και των απλών πιστών;

Οι «δόσεις» πηγαίνουν στους τοκογλύφους

και ΟΧΙ στους μισθούς…



Πάντα το ίδιο παραμύθι με τις «δόσεις»: Για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις!!!!
Καθεστωτικά κόμματα, πολιτικοί, δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και λοιποί ακαδημαϊκοί, ενορχηστρωμένα αναπαράγουν, κυκλοφορούν και τρομοκρατούν με τις καταβολές των «δόσεων» που αν δεν καταβληθούν δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις…
Το ίδιο γίνεται και σήμερα με την «6η δόση»…
Ούτε ένα Ευρώ δεν πάει, από τις «δόσεις» στους μισθούς και στις συντάξεις!!!!

Το αντίθετο: Μετά από κάθε «δόση» συρρικνώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις…

Τις δόσεις τις εισπράττουν οι «μαφίες του χρήματος», δηλαδή οι τοκογλύφοι…

Αν και τα έχουμε όλα αυτά διεξοδικά αναλύσει θα επανέλθουμε και σήμερα. Παραπέμπουμε και στο άρθρο μας:

«Η οικονομική εξουσία, τα ανδρείκελα και οι αλχημιστές τους».
ΕΔΩ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5755


8 δισ. ευρώ η «6η δόση» - 15,5 δισ. τα τοκογλυφικά!
Γράφει: ο Νίκος Μπογιόπουλος




Πρώτος στόχος της νέας κυβέρνησης - είπε χτες ο κ. Παπανδρέου στο τελευταίο του (Wink διάγγελμα ως πρωθυπουργός - είναι
«να διασφαλίσει άμεσα την καταβολή της 6ης δόσης»...
*

Δήλωση που αποτέλεσε και το κερασάκι στην προπαγανδιστική τούρτα των τελευταίων βδομάδων.
Διάστημα κατά το οποίο δεν υπάρχει πολιτικός παράγοντας του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη, που να μην τον έχουμε δει να κλαίει και να οδύρεται στο ενδεχόμενο
«μη και χαθεί η 6η δόση»...

*
Δεν υπάρχει τηλεαστέρας που να μην κόπτεται για τους μισθούς και τις συντάξεις του λαού και να μην τον έχουμε ακούσει να θέτει το αδυσώπητο ερώτημα:
«Πώς θα πληρωθούν οι μισθοί αν δεν πάρουμε την 6η δόση;»...
*
Δεν υπάρχει τηλεβόας της καθεστωτικής προπαγάνδας που να μην επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον ελληνικό λαό, που δεν τον καλεί να υποταχθεί στις απειλές, στους εκβιασμούς, στις πολιτικές απάτες και όλα τούτα στο όνομα της διασφάλισης της 6ης δόσης που
«αν δεν εκταμιευτεί τότε δεν θα καταβληθούν τα μεροκάματα και οι συντάξεις»...
***
Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι υπάρχει πάτος στην αθλιότητα και στα ψέματά τους.
· Αυτοί που έκοψαν μισθούς (και θέλουν να τους κόψουν κι άλλο),
· αυτοί που έκοψαν συντάξεις (και θέλουν να τις κόψουν κι άλλο),
· αυτοί που έστειλαν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία και εκατομμύρια στη φτώχεια,
παριστάνουν ότι... αγωνιούν (!) τάχα για τους μισθούς και τις συντάξεις του λαού!
*

Αλλά, πράγματι, γι' αυτό αγωνιούν;
Για να εξασφαλίσουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους νοιάζονται οι συνεταίροι του νέου κυβερνητικού σχήματος;
Γι' αυτό θέλουν την εκταμίευση της περίφημης 6ης δόσης;
Για να τη δώσουν στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους;
***
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική:
*
Και η 6η, και η 7η, και η... 17η δόση, θα πάνε εκεί που πήγαν και όλες οι προηγούμενες.
Η τρέχουσα, η 6η δόση, όπως κι όλες όσες προηγήθηκαν, όπως κι όλες όσες θα ακολουθήσουν, δεν αφορούν το λαό.
Δεν πάνε στο λαό.
*
Τα ποσά των δόσεων επιστρέφουν - πάραυτα - στους δανειστές «μας», στους πιστωτές «μας», στους εγχώριους και ξένους «σωτήρες μας»...

*
Το μόνο που μένει στο λαό από την κάθε δόση είναι:
Να πληρώνει τους νέους τόκους.
Να επωμίζεται τα νέα βάρη.
Να υφίσταται τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα που συνοδεύουν την κάθε δόση.
***
Ιδού η αλήθεια περί της 6ης δόσης:
*
Το ποσό της 6ης δόσης ανέρχεται στα 8 δισ. ευρώ.
Την ίδια ώρα, όμως, και συγκεκριμένα μέσα στους μήνες Νοέμβρη και Δεκέμβρη του 2011, η Ελλάδα καλείται να πληρώσει το ποσό των 15,5 δισ. ευρώ σε τόκους και χρεολύσια προς ομολογιούχους και κατόχους έντοκων γραμματίων.
*
Μέσα στο τρέχον δίμηνο, δηλαδή, ο ελληνικός λαός,
πολιτικά όμηρος των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας,
υποχρεούται να καταβάλει σε τοκογλύφους, σε εγχώριους και διεθνείς κερδοσκόπους ποσό σχεδόν διπλάσιο από τα 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης!
*
Να, λοιπόν, πού πάει - όλη - η 6η δόση, όπως όλες οι προηγούμενες και όλες οι επόμενες:
Μέχρι και το τελευταίο της ευρώ, μέχρι και το τελευταίο σεντ της δόσης πάει στους τοκογλύφους!

Ούτε στους μισθούς, ούτε στις συντάξεις.

Η 6η δόση, μαζί με τα κλεμμένα από τα αλλεπάλληλα χαράτσια που τα φορτώνεται ο ελληνικός λαός ώστε να συμπληρώνονται τα ληξιπρόθεσμα που «χρωστάμε»,
πάνε στα τοκογλυφικά!
***
Τι θα πάθαινε, επομένως, ο ελληνικός λαός αν δεν εκταμιευόταν το ποσό των 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης;
Τίποτα!


Υπό μια προϋπόθεση:

Οτι ο ελληνικός λαός θα πετάξει πάνω από το σβέρκο του τους τοκογλύφους που του πίνουν το αίμα. Σε αυτή την περίπτωση ο ελληνικός λαός δε θα πάθαινε
απολύτως τίποτα!

Αυτοί που θα «πάθαιναν» θα ήταν οι «φίλοι» και οι «σωτήρες» μας, που δε θα εισέπρατταν τα τοκογλυφικά.
*
Να, επομένως, γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη καμία 6η δόση.
*
Να γιατί σε κάθε δόση, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να βλέπει τι «παίρνει» - όπως τον κοροϊδεύουν οι «παλιές» και «νέες» κυβερνήσεις - αλλά τι δίνει!
***
Την 6η δόση - και κάθε δόση - την έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα των καπιταλιστών για να ταΐζει την πλουτοκρατία και να γεμίζει τα σεντούκια των εγχώριων και ξένων «δανειστών» μας.
*
Να γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να απαλλαγεί και από τις δόσεις και από τις κυβερνήσεις των... «δοσήλογων».
*
Να γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να αρνηθεί να πληρώνει αυτά τα τοκογλυφικά.
*
Γιατί εφόσον αρνηθεί να πληρώνει το χρέος που άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι το «γλεντάνε», τότε ο ελληνικός λαός
- μη πληρώνοντας τους τοκογλύφους, δηλαδή τα μονοπώλια και τις τράπεζες -
θα έχει στη διάθεσή του τόσο τα 8 δισ. ευρώ, όσο και τα επιπλέον 7,5 δισ. ευρώ (μέχρι να συμπληρωθούν τα 15,5 δισ. ευρώ) που τώρα,
διά της 6ης δόσης,
οδεύουν προς τοκογλύφους!
*
Να, τελικά, γιατί χρειάζεται μια άλλη εξουσία στην Ελλάδα.
Μια λαϊκή εξουσία,
που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ και
θα προχωρήσει στη μονομερή διαγραφή του χρέους.

ΠΗΓΗ:
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=10/11/2011&columnId=1821

Το τέλος μιας πολιτικής φαρσοκωμωδίας

και η αρχή μιας

εθνικής τραγωδίας







Πριν απο λίγο οι βασικοί πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής των τελευταίων δεκαετιών και αποδεδειγμένα εργολάβοι της εθνικής κατεδάφισης, "έκοψαν την κορδέλα" των εγκαινίων της νέας αψίδας του θριάμβου των ξένων επικυριάρχων και δανειστών μας.


Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος είναι ο νέος πρωθυπουργός μιας "δοτής" κυβέρνησης,μιας κυβέρνησης που αν ίσχυε το Σύνταγμα της Ελλάδος θα έπρεπε τονισθεί εξ αρχής ότι θα είναι "υπηρεσιακή" και όχι εκείνη που θα υπογράψει εκτός των άλλων την νέα δανειακή σύμβαση δηλαδή την ολοκληρωτική παράδοση της χώρας μας σε ξένες δυνάμεις κατοχής.

Η σκηνοθεσία του έργου "βγάζω δεν βγάζω πρωθυπουργό" στο οποίο πρωταγωνίστησε η γνωστή τριάδα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, εξυπηρέτησε αφ΄ενός τον κ. Παπανδρέου ο οποίος εφ΄όσον μέχρι αύριο, ημέρα όπου λήγει η θητεία του στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ,θα είναι πρωθυπουργός ,την ανανεώνει αυτόματα και βάσει του καταστατικού χωρίς εσωκομματικές ...διαδικασίες.

Απο την άλλη δόθηκε ο απαραίτητος χρόνος στον απελπισμένο Έλληνα πολίτη να "εμπεδώσει" καλά όλες τις απειλές που του είχαν εκτοξεύσει ξένοι και εγχώριοι αντιπρόσωποι της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Με δυό λόγια, έστησαν αυτό το άθλιο τρικομματικό πανηγύρι προκειμένου να επενδύσουν την εικόνα του εκλεκτού της συμμορίας Ροκφέλερ - Τrilateral comission-ΕΚΤ κλπ με το λευκό πέπλο ενός "μεσσία".

Αυτό όμως που δεν μας είπαν, είναι ότι ο νέος αυτός "μεσσίας" θα σώσει την χώρα μας καταστρέφοντας για πάντα την ζωή των κατοίκων της.

Δεν μας είπαν ότι αυτός που σήμερα θεωρούν ως έναν εκ των αρίστων είναι αυτός που μαζί με τον Σημίτη και την "ευγενική χορηγία" της Goldman Sachs, έστησαν την παγίδα της εισόδου μας στην ευρωζώνη δηλαδή σε αυτή τη μηχανή του κιμά που άλεσε ότι θετικό είχαμε ως εθνική οικονομία και μας έφερε τελικά ως θλιβερό χυλό στον κάδο με τα σκουπίδια της Ευρώπης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6091

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Επιτέλους ...αναχώρησε

και άλλος βετεράνος Οικουμενιστής



Προχθές εφυγε, μακάρι μετανοημένος, ο Αυστρίας Μιχαήλ Στάϊκος γιά να δώση λόγο στο Θεό γιά τις πράξεις του.

Σήμερα έφυγε ο Δαμασκηνός Παπανδρέου μητροπολίτης πρ. Ελβετίας Μέγας Οικουμενιστής και Λατινόφρονας και δούλος γνήσιος του Υπάτου Αυθέντου και Δεσπότου, αρχιαιρεσιάρχου του Βοσπόρου.

Αδειάζουμε συνέχεια από ανθρώπους σκανδαλοποιούς, που προσέφεραν γήν και ύδωρ στο ανόσιο έργο της καταπατήσεως των ιερών και των οσίων της Πίστεως των Ορθοδόξων.


Εμείς ευχόμεθα να είχαν μετανοήσει και να ζήτησαν το έλεος του Τριαδικού Θεού γιατί αυτά που ωρκίσθηκαν να τηρήσουν σώα και αβλαβή και εφόρου ζωής, δεν τα τήρησαν.


Βέβαια αφήνουν πίσω τους πλήθος από παρομοίους τους, που προσφέρουν πολύν λιβανωτόν στο Αντίχριστο Αρμα του Οικουμενισμού.


Αλλά αυτοί οι δύο ήταν από τους βετεράνους και προσωπολάτρεις του αρχιαιρεσιάρχου της Ανατολής, που δεν έλεγαν ποτέ τους ένα οχι στα άνομα και αντίθεα θελήματά του.


Κύριος ο Θεός, να λυπηθή την Αγία Του Εκκλησία και να μας απαλλάξη σύντομα και από άλλους παρομοίους τους, που ζούν και υπάρχουν, για να φθείρουν και να καταφθείρουν τον άρραφο χιτώνα Του.



Ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας

στό σύγχρονο κόσμο(β)


του μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ




Μακρινοί διάδοχοι τῶν πρώτων χριστιανικῶν γενεῶν, νιώθουμε τήν ἀνάγκη νά κοινωνήσουμε στή χαρά καί στήν ἐμπειρία τῶν ἀποστολικῶν προγόνων μας, ὄχι μόνο μέ τή μελέτη τῶν ἱστορικῶν καταλοίπων, ἀλλά καί μέ τήν προσωπική μας μαθητεία στίς διδαχές καί στά γεγονότα, στά πολλαπλά μηνύματα τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Κυρίου μας καί στήν ἀνακαινιστική ἐξόρμηση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.


1) Στό εὐαγγελικό κείμενο τοῦ ἀποστόλου Ἰωάννη συναντᾶμε τή μαρτυρία:”οὕτω ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον” (Ἰωάν. γ΄ 16). Ἴσαμε τή στιγμή τῆς ἐνανθρώπησης τοῦ Κυρίου μας, τό κυρίαρχο στοιχεῖο στίς γενιές τῶν ἀνθρώπων ἦταν ἡ λατρεία τῶν εἰδώλων καί ἡ ἐξουθενωτική καθυπόταξη στίς δυναστικές ἐξουσίες. Ἀκόμα καί μετά τήν ἐνανθρώπηση στίς λαϊκές ὁμάδες ἤ στίς ἀπομονωμένες προσωπικότητες πού δέν εἶχαν τήν εὐτυχία καί τή χάρη νά προσεγγίσουν τόν σαρκωμένο Λόγο, ἡ θεοποίηση τῶν εἰδώλων καί τῶν κοσμικῶν ἐξουσιῶν λειτουργοῦσε ὡς ὑποχρεωτική ἐξάρτηση. Τά εἴδωλα ἦταν μαγευτικά καί οἱ ἐξουσίες ἐξοντωτικές.


Ἡ σάρκωση τοῦ θεανθρώπου Κυρίου καί ἡ θεμελίωση τῆς Ἐκκλησίας ἔφεραν τήν φωτισμένη ἀνατροπή. Οἱ ἐξελίξεις τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων διαγράφουν ἱστορικές ἀλλαγές πού ἀνύψωσαν τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα σέ χαρισματική ὕπαρξη καί τήν ἀνθρώπινη κοινωνία σέ Ἐκκλησία, σέ ζωντανή οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Στήν ἐκκλησιαστική σύναξη, πού κοινωνεῖ ἄμεσα μέ τό Θεό Πατέρα, καί χειραγωγεῖται μέ τόν ἄμεσο λόγο τοῦ σαρκωμένου Κυρίου μας καί τή Χάρη τοῦ παναγίου Πνεύματος.

Ὁ ἄνθρωπος, τό ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δέ σκύβει ταπεινωτικά τό κεφάλι στήν κοσμική ἐξουσία μήτε προσφέρει δουλική ἐξυπηρέτηση στά συμφέροντα τῆς ὀλιγαρχίας. Ὑπηρετεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί γεύεται τίς δωρεές τῆς θεϊκῆς ἀγάπης.


Τά ἱστορικά μνημόνια, πού ἔφτασαν στήν ἐποχή μας, μαρτυροῦν ὅτι, ἀπό τήν πτέρυγα τῆς εἰδωλολατρείας, ἀσκήθηκαν ἀφόρητες πιέσεις γιά νά ἀναγνωρίσουν τά λαϊκά στρώματα ὡς θεϊκούς ὁδηγητές τούς φορεῖς τῆς ἐξουσίας καί νά σκύψουν τό κεφάλι σέ ἀδιάκριτη ὑποταγή. Οἱ πιστοί ὅμως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁλόκληρο τό λογικό ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, στάθηκε ἀνυποχώρητο. Ἡ ἀπόκριση πού ἔδινε στή σκληρή καταπίεση ἦταν μία καί μοναδική. Ὁ Θεός εἶναι ὁ στοργικός μας Πατέρας. Ὁ δημιουργός ὅλου τοῦ κόσμου καί ἡ πηγή τῆς ἀγάπης. Ὁ αὐτοκράτορας ἤ ὁποιοσδήποτε ἄλλος ἐξουσιαστής δέν εἶναι παρά ὁ τύραννος, πού κολοβώνει τήν ἐλευθερία μας καί ἐκμεταλλεύεται τήν προσωπικότητά μας.


Ἡ ἀντιπαράθεση αὐτή πότισε τό Κολοσσαῖο μέ μαρτυρικό αἷμα καί τίς ἄλλες ἀρένες τῆς ἀντιπαράθεσης μέ κορμιά μαρτύρων. Παρά ταῦτα οἱ ἡρωϊκές καρδιές τῶν μαρτύρων δέν κάμφθηκαν καί ἡ καθυπόταξη τῆς ἐξουσίας τοῦ κόσμου δέν ὁριστικοποιήθηκε. Κατά τό μακρό διάστημα πού μᾶς χωρίζει ἀπό ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ ἀκαμψία τῶν μαρτύρων χριστιανῶν ἐκδηλώθηκε ὡς τό μεγάλο θαῦμα τῆς ἱστορίας καί ἡ ἀγαπητική κοινωνία τῶν μαρτύρων μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Πατέρα ἀναδείχθηκε τό μεγάλο προνόμιο τῶν αἰώνων.


Εἶναι σαφής ἡ ὑποχρέωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας καί ὅλου τοῦ σύγχρονου ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος νά μεταφέρουν στή στρεβλωμένη σύγχρονη ἀθεϊστική κοινωνία τά μηνύματα τῆς πρωτοχριστιανικῆς ἐποχῆς καί νά φωνάξουν μέ θέρμη ψυχῆς καί μέ πειστικότητα ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερη καί ὑπεύθυνη ὕπαρξη πού ζεῖ καί κινεῖται μέσα στό φῶς τῆς θείας παρουσίας καί τῆς θείας καθοδήγησης καί δέν μπορεῖ νά ἀναπτυχθεῖ ἐάν κινεῖται ἀποκομμένος ἀπό τήν κοινωνία μέ τό Θεό, οὔτε πετυχαίνει νά ἀναδείξει τίς ἐπί μέρους κοινωνίες του ἱερή οἰκογένεια μεστή Θείας Χάριτος καί δημιουργό πολιτιστικῆς εὐγένειας.


2) Δεύτερο χαρισματικό ἄνοιγμα τῆς ὀρθόδοξης ἱστορικῆς πραγματικότητας καί μαρτυρίας εἶναι ὁ φωτισμός καί ἡ ἀνάδειξη τῆς κοινωνίας τῶν ἁγίων. Τό ἀποστολικό κήρυγμα καθώς προχώρησε στίς ἐσχατιές τοῦ γεωγραφικοῦ χώρου μετέφερε τό ἄρωμα τῆς χάριτος τῆς Πεντηκοστῆς καί τήν ἔμπνευση γιά προσωπική ἀνανέωση καί ἀναβάθμιση στό κλίμα τῆς ἁγιότητος. Τό ἄγγελμα καί ἡ προτροπή τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί τῶν διαδόχων τους ἦταν πηγαῖο καί δυναμικό. “ Ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν, ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός, ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν” (Ρωμ. ιγ΄ 12-13). Καί τό δεύτερο παράπλευρο ἄγγελμα “ ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε” (Φιλιπ. δ΄ 8).

Καθώς τό φωτισμένο κήρυγμα τῶν θείων διδαχῶν καί τό πνευματικό ἄρωμα πού ἁπλώνονταν στόν ὁρίζοντα ἀπό τήν χαρισματική πληρότητα τῶν ἀναγεννημένων διδασκάλων, τροφοδοτοῦσαν τίς ἀνήσυχες ὑπάρξεις, τίς διψασμένες γιά φῶς, γιά κάθαρση ψυχῆς καί γιά ὁδοιπορία στούς δρόμους τῆς ἁγιότητας, πλήθη πιστῶν ἀνταποκρίνονταν στά ἱερά μηνύματα καί τήν ἀναγεννητική πρόκληση, διάβαιναν τήν πύλη τῆς μετάνοιας καί ἄρχιζαν νά περπατοῦν στούς δρόμους τῆς νέας ζωῆς τῆς καθαρότητος τοῦ βίου καί τοῦ θησαυρισμοῦ τῶν χαρισμάτων τῆς καινῆς κτίσης. Τά συναξάρια πού ἱστοροῦν τούς βίους τῶν ἁγίων καί μᾶς παρακινοῦν σέ συστράτευση εἶναι ἀνεξάντλητα.

Ἐκεῖνος πού τά πιάνει στό χέρι καί τά φιλομετρεῖ νοιώθει νά περπατάει ἐνταγμένος στή στρατιά τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου βαστάζοντας τό μυροδοχεῖο τῆς ἁγνότητας καί τά ἀπομνημονεύματα τῆς ἀποστολικῆς ἁγιότητας. Αὐτή ἡ διακίνηση τῶν ἁγίων ὡς ἱστορική φωτιστική πραγματικότητα μέσα στόν κόσμο μας, τόν καταλερωμένο καί καταρυπομένο ἀπό τή διαφθορά καί τή διαβολική σκοπιμότητα, ἀποτελεῖ μήνυμα στήν κάθε ἐποχή καί στήν κάθε γενιά καί κραυγή γιά μετάνοια, γιά ἀλλαγή βίου καί γιά ἔνταξη στήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ καί στή στρατιά τῶν ἀναμορφωτῶν τοῦ κοινωνικοῦ βίου. “ Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς” (Ματθ. ε΄ 16).


3) Τό τρίτο δυναμικό στοιχεῖο πού ἔχει ὑποχρέωση νά προβάλει ἡ ὀρθόδοξη κοινότητα στό σκοτεινό ὁρίζοντα τῆς ἄθεης ἐποχῆς μας εἶναι ὁ πλοῦτος καί ἡ ποιότητα τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας καί τῆς παράλληλης ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας. Οἱ πατέρες μας οἱ ἀναγεννημένοι καί φωτισμένοι ἔσκυψαν μέ πόθο καί πάθος στά κείμενα τῶν Γραφῶν, στό λόγο τοῦ Κυρίου, τίς ἀποστολικές διακηρύξεις, τίς ἐμπειρίες καί τίς διδαχές τῶν μεταποστολικῶν χρόνων, σ᾿ ὅλο τόν πλοῦτο πού παραδόθηκε ἀπό γενιά σέ γενιά καί σχηματοποίησαν τόν κώδικα τῆς καθολικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας πού εἶναι κατάμεστος μέ τήν ἐμπειρία τῆς ἁγιότητας καί τήν ἔνθερμη διάθεση τῆς ἀποστολικότητας.

Τά κείμενα πού ἔχουν φτάσει στά χέρια μας, καί δέν εἶναι λίγα, φωτίζουν καί ἐμπνέουν καί χειραγωγοῦν ἀγαπητικά τήν ἀξιολόγηση τῆς νέας ζωῆς καί τήν ὁλόψυχη ἔνταξη στή στρατιά τῶν ἁγιασμένων. Ἀνοιχτές οἱ πόρτες τῆς Ἐκκλησίας. Φωτεινά τά παραδείγματα. Ἔντονη ἡ παρόρμηση. Διακριτικό τό ρεῦμα τῆς σπουδῆς καί τῆς ἔνταξης στήν ποίμνη τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀφοσίωσης. Ὁ Κύριος τρέχει στά λαγκάδια καί στά βουνά γιά νά συναντήσει τό χαμένο πρόβατο καί ἡ πλανεμένη λογική ὕπαρξη ἀναζητάει τόν Ποιμένα καί Πατέρα πού εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης.


4) Δέν θά παραλείψω νά ὑπογραμμίσω καί τό μόχθο τῆς πλατιᾶς ἐπισκοπικῆς φάλαγγας, πού ἐκτός ἀπό τήν ἀκάματη διδαχή, ἀσχολήθηκε καί συνέπραξε στή δημιουργία σταθεροῦ διοικητικοῦ σχήματος καί στήν κατάρτιση τοῦ κώδικα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, πού ἀποτέλεσε καί ἐξακολουθεῖ νά ἀποτελεῖ τό ρυθμιστή τῶν ποικίλων προβλημάτων πού κατά καιρούς παρουσιάζονται καί τόν ὁδηγό στήν ἐξελικτική πορεία τοῦ συνοδικοῦ σχήματος.


Πολύ ἐνωρίς οἱ χαρισματικοί ποιμένες μέ ἀδελφική ἀλληλοπεριχώρηση καί μέ φωτισμένη κρίση πλαισίωσαν τήν τράπεζα τῆς συνοδικότητας, μελέτησαν τά προβλήματα τῆς συγκεκριμένης ὥρας καί συναντήθηκαν σέ κοινή γνώμη καί σέ φωτισμένη ἀπόφαση στή δημιουργία Κανόνων καί στόν προσδιορισμό τῶν τρόπων ἀντιμετώπισης τῶν δυσκολιῶν καί συνάντησης σέ κοινή ἄποψη καί σέ κοινή ὀργανωτική μεθόδευση.

Σημαντικό ρόλο ἔπαιξε καί τό κοσμικό δίκαιο τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰουστινιανοῦ καί ἡ ἀποφασιστικότητα τῆς φωτισμένης ἡγεσίας τῆς ἐποχῆς νά μεθοδεύσει τή συνοδική λειτουργικότητα καί τήν εἰρηνική καί ἀποτελεσματική ποιμαντική διακονία. Ἰδιαίτερο ρόλο ἔπαιξαν οἱ “Νεαρές” τοῦ Ἰουστινιανοῦ πού ἀποτέλεσαν τούς θεμελιακούς πυλῶνες τοῦ θαυμαστοῦ καί ἀποτελεσματικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου τῆς Ἐκκλησίας μας. Κατά καιρούς καί ἀποφάσεις καί κανονικές διατάξεις τοπικῶν συνόδων ἐνσωματώνονται ὡς Κανόνες ὑψίστου κύρους ὅπως οἱ Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μεταφέρουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τόν β΄ Κανόνα τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού κατακυρώνει καί ἐγγράφει στό ἀποδεκτό κανονικό σύστημα σειρά Κανόνων τοπικῶν Συνόδων καί πατερικῶν ἀπόψεων πού ἐγκρίθηκαν καί ἐνσωματώθηκαν στό κανονικό δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας:

“ Ἐπισφραγίζομε δέ καί τούς λοιπούς πάντας ἱερούς Κανόνας τούς ὑπό τῶν ἁγίων καί μακαρίων πατέρων ἡμῶν ἐκτεθέντας, τοὐτέστι τῶν τε ἐν Νικαίᾳ συναθροισθέντων τριακοσίων δεκαοκτώ ἁγίων Πατέρων καί τῶν ἐν Ἀγκύρᾳ, ἔτι μήν καί τῶν ἐν Νεοκαισαρίᾳ, ὡσαύτως καί τῶν ἐν Γάγγραις,πρός τούτοις δέ καί τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας, ἀλλά μήν καί τῶν ἐν Λαοδικίᾳ τῆς Φρυγίας. Προσέτι καί τῶν ἑκατόν πεντήκοντα τῶν ἐν ταύτῃ τῇ θεοφυλάκτῳ καί βασιλίδι συνελθόντων πόλει, καί τῶν διακοσίων τῶν ἐν τῇ Ἐφέσῳ μητροπόλει τό πρότερον συναγηγερμένων, καί τῶν ἐν Χαλκηδόνι τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα ἁγίων καί μακαρίων Πατέρων. Ὡσαύτως καί τῶν ἐν Σαρδικῇ, ἔτι μήν καί τῶν ἐν Καρθαγένῃ. Προσέτι γε μήν καί νῦν αὖθις ἐν ταύτῃ τῇ θεοφυλάκτῳ καί βασιλίδι πόλει συνελθόντων ἐπί Νεκταρίου τοῦ τῆς βασιλίδος ταύτης πόλεως Προέδρου, καί Θεοφίλου τοῦ γενομένου Ἀλεξανδρείας Ἀρχιεπισκόπου”.


Πρίν ἀποσύρω τή σκέψη μου καί τόν κάλαμό μου ἀπό τό μεγαλεῖο τοῦ κανονικοῦ δικαίου τῆς Ἐκκλησίας μας καθηλώνομαι στή χρεωστική ὁμολογία ὅτι κατά καιρούς καί ἰδιαίτερα στόν αἰώνα πού ἔληξε ἡ ὀφειλή ἀπόλυτου σεβασμοῦ τῶν Ἱερῶν Κανόνων καταπατήθηκε πολλές φορές βάναυσα ἀπό τούς λειτουργούς πού εἶχαν καταθέσει ὅρκο ἀπόλυτου σεβασμοῦ.

Δέν εἶναι οὔτε δύο οὔτε τρεῖς οἱ περιπτώσεις πού, εἴτε οἱ ἐπίσκοποι ὡς μονάδες εἴτε ἡ σύνοδος ὡς ἐνιαῖο διοικητικό σύνολο, κατεπάτησαν τούς ὅρκους τους καί παραβίασαν Ἱερούς Κανόνες προκειμένου νά πετύχουν τούς ἰδιοτελεῖς σκοπούς τους. Ἔχοντας καί ὁ γράφων τό κείμενο τοῦτο καί πληθύς τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τήν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς ἀδιστάκτου περιφρονήσεως ἀπό ἐπισκόπους τοῦ ἱεροῦ δικαίου τῆς Ἐκκλησίας ὑπογραμμίζω τούτη τή δήλωση.

Στό λαό μας, στή λογική ποίμνη μας, ἔχουμε ὑποχρέωση νά ἐπισημαίνουμε, νά ἀναλύουμε καί νά ὑπογραμμίζουμε τήν ἁρμονία πού εἰσάγουν οἱ Ἱεροί Κανόνες στήν Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί νά διατρανώνουμε τή λύπη μας καί τήν μετάνοιά μας γιά τίς ἀντικανονικότητες, πού ἔπληξαν καί πλήττουν κατά καιρούς ἐπικίνδυνα τό κύρος τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, τῶν συνοδικῶν συνέδρων, τῶν διδασκάλων τῆς ἔντιμης διακονίας καί τῶν λειτουργῶν πού διάβηκαν τήν πύλη τοῦ ἱεροῦ βήματος γιά νά δεχθοῦν μέ τή χειροτονία τους τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ μιά πράξη ἀσύστολης ἐπιορκίας. Εἶπαν θά τηρήσουν μέ πιστότητα τούς Ἱερούς Κανόνες καί προχώρησαν στή χυδαία καταπάτησή τους.

Ἡ ἐκπλήρωση τοῦ ἱεροῦ χρέους περνάει ἀπό ἕνα ἐπικίνδυνο μονοπάτι. Συχνά ὀνοματίζουμε ὁμολογία Ὀρθοδοξίας τήν κατάθεση ἀλλοιωμένων προσωπικῶν ἀπόψεων πού δέν φωτίζουν τήν πλούσια εὐαγγελική ἀποκάλυψη, ἀλλά ὑπηρετοῦν τίς προσωπικές μας σκοπιμότητες. Ἑρμηνεύουμε ὅπως ἐμεῖς θέλουμε τά κείμενα τῶν Γραφῶν ἤ δίνουμε ἄλλο φῶς στούς Ἱερούς Κανόνες πού θέσπισαν οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας συναγμένοι σέ θεοφώτιστες Οἰκουμενικές Συνόδους.

Τό χρέος μας εἶναι νά ὁμολογήσουμε ἐν μετανοίᾳ τήν ἄτυχη σκοπιμότητα καί νά κινηθοῦμε στή μοναδική λεωφόρο τῆς καθαρῆς ἐντιμότητας. Νά μεταφέρουμε στό λαό ἀπερίτμητη τήν ἀλήθεια καί ἀπόλυτα σεβαστό τό χρέος εὐθυγράμμισης πρός τήν ἀποστολική καί πατερική διδαχή.
Μία άποψι

EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ























Πριν 10 χρόνια η Ελλάδα είχε το εθνικό της νόμισμα. Οι συναλλαγές γίνονταν ομαλά και ο κόσμος εισέπραττε τις συντάξεις και τους μισθούς του, η δε αποδοτικότητα στην πληρωμή φόρων είχε ξεπεράσει το 92% των βεβαιωμένων φόρων.


Ξαφνικά μέσα σε λίγες μέρες η κοινωνία μας είδε τη μικρή φιάλη εμφιαλωμένου νερού από 50 δραχμές να πηγαίνει στα 50 λεπτά. Αυτό μεταφράζεται σε υπερπληθωρισμό 340% σε σχέση με την αρχική ισοτιμία μετατροπής μέσα σε μια ημέρα, ή με άλλα λόγια η πραγματική ισοτιμία μετατροπής για το λαϊκό εισόδημα ήταν στην πραγματικότητα περίπου 1 ευρώ προς 1.000 δρχ. αντί για 1 ευρώ προς 340,75 δρχ.


Για παράδειγμα ένας μέσος μισθός των 200.000 δρχ του 1997 με 25 ημέρες εργασίας ή με 8.000 δρχ ημερομίσθιο, αγόραζε 10 λίτρα βενζίνη με 160 δρχ το λίτρο δηλαδή 1.600 δρχ., ένα πακέτο τσιγάρα 350 δρχ και μια μερίδα φαγητό σε εστιατόριο προς 1.000 δρχ. Σύνολο 2.950 δρχ. Περίσσευαν 5.050 δρχ για αποταμίευση, επένδυση, διασκέδαση κλπ.


Σήμερα ένας εργαζόμενος με 750 ευρώ που θεωρείται και καλός παίρνει 30 ευρώ ημερησίως. Από αυτά δίνει για 10 λιτρα βενζίνη από 1.6 ευρώ το λίτρο16 ευρώ, για ένα πακέτο τσιγάρα 4.20 ευρώ και για μια μερίδα φαγητό 8 ευρώ. Σύνολο 28.20 ευρώ τα οποία αντιστοιχούν στα 2.950 δρχ του 1997. Τι περισσεύει; Μόλις 1.80 ευρώ. Δηλαδή η μείωση στο ποσόν αποταμίευσης ή και για κατανάλωση σε άλλα είδη με βάση την αρχική ισοτιμία ένταξης στο ευρώ είναι τερατώδης, 823%.


Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο έντεχνα μας έβαλαν στο ευρώ και πόση μείωση υπέστησαν οι πραγματικοί μισθοί; Η μείωση αυτή στην αγοραστική αξία του εισοδήματός μας, όπως λέγεται, είναι τρομακτική. Μετά από 10 χρόνια και ονομαστική αύξηση στο μισθό του παραδείγματος, αυτός υπέστη πραγματική μείωση 326%, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας το έχασε από την πρώτη στιγμή ένταξης στο ευρώ.


Και τι θα πάθουμε αν έλθουμε και πάλι στη δραχμή;

Χαρούπια και αγκωνάρια τρώγαμε πριν μπούμε στο ευρώ (δηλαδή μέχρι το 2002); Τη δεκαετία του 70, του 80 και του 90; Ακόμα και πιο πίσω, το 50 και το 60, πέτρες τρώγανε οι Έλληνες; Γιατί δεν ρωτάμε τους πατεράδες και τους παππούδες μας όσοι δεν γνωρίζουμε τι γινόταν τις περιόδους που αναφέραμε; Όσοι πάλι τα ζήσαμε, γιατί δεν λέμε την αλήθεια στο λαό αλλά τον τρομοκρατούμε;

Μπορεί το κόστος δανεισμού να γίνει δυσβάσταχτο αλλά μήπως δεν είναι σήμερα; H δεν θα είναι για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια με το Ευρώ;


Αντί λοιπόν κάποιοι να καταστροφολογούν, θα έπρεπε να βγουν τίμια και να εξηγήσουν πως με το ευρώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ, απλά παράταση της χρεωκοπίας! Αντίθετα με τη δραχμή, θα υπάρξει περίοδος προσαρμογής – ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΙΝΑΣ, ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ – και θα γίνει πραγματική επανεκκίνηση της Οικονομίας!


Θα ξαναθυμηθούμε επιτέλους να παράγουμε μόνοι μας ό,τι μας χρειάζεται, τουλάχιστον για τη διαβίωσή μας! Ναι, Μπορεί να στερηθούμε στην αρχή κάποια προϊόντα αλλά τουλάχιστον θα έχουμε να φάμε, δεν θα ψάχνουμε τους ντενεκέδες και τους κάδους, όπως στην κατοχή που μας ξαναεπιβάλουν.


Φυσικά, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει ομαλή επιστροφή στη δραχμή είναι ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, που θα προστατέψει τον λαό από τους κερδοσκόπους και τους μαυραγορίτες!


Αυτή είναι η αλήθεια και δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερος κόσμος, παρά τον ανελέητο ειδησεογραφικό και τηλεοπτικό βομβαρδισμό, καταλαβαίνει και ζητά επιστροφή στη δραχμή!


Καλύτερα λοιπόν ελεύθεροι και σχετικά φτωχοί για ένα μικρό διάστημα, παρά μόνιμα φτωχοί και αιωνίως σκλάβοι.


Γιάννης Κανατσέλης

--
Με εκτίμηση,

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Μετά από αυτόν τον αρχιεπίσκοπο της αγάπης
και των μεγάλων οραματισμών

ΟΙ ΑΛΛΟΙ,
άνθρωποι τριών οβολών...
μικροί, φτηνοί, φθονεροί, κακοί, ελαχίστου βεληνεκούς, σπιθαμιαίοι, ανάξιοι των περιστάσεων και ανάξιοι της εποχής μας.



Την Κυριακή 13κ Νοεμβρίου (του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου) θα τελεσθεί στην Ιερά Μονή Νέου Στουδίου, στον Αυλώνα Αττικής, το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Κοτσώνη.


Ποιά είναι η αλήθεια τελικά;
Η έκτη δόσι, γιατί προορίζεται;

Γιά τοκοχρεωλύσια ή γιά τους μισθούς και τις συντάξεις;

Ολοι όσοι βγαίνουν στην τηλεόρασι μας λένε ότι προορίζονται γιά μισθούς και συντάξεις.

ΟΛΟΙ τους μας λένε ΨΕΜΜΑΤΑ;
Γιά να φοβίσουν τον λαό;

Ποιά είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ;
Ποιός θα μας πή ΟΛΗ την ΑΛΗΘΕΙΑ;

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου