Σάββατο 20 Αυγούστου 2011


ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΤΟΥ μοναδικου μας

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

σημερα το πρωϊ

στην Φλωρινα



Εφυγες αξεχαστε Πατερα και Διδασκαλε της Εκκλησιας
και μας αφησες με τους νανους και τους τιποτενιους
και τους ανυπαρκτους.


Εφυγες και οι εναπομειναντες, σχεδον ολοι,
"κλινουν γονυ τω Βααλ".


Δεν εχουμε πλεον επισκοπους γνησιους
και ακραιφνεις ορθοδοξους.


Η Εκκλησια αναστεναζει απο την λειψανδρια
και οι πιστοι αισθανονται ανασφαλεια και εγκαταλειψι.


Ταλαιπωρη Ελληνικη Εκκλησια.

ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ,
αθανατε ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ,
ζης και θα ζης εις τους αιωνας.




ΦΩΝΗ AΠΟ ΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ


ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, ΘΕΟΛΟΓΩΝ


_____________________

«…Eμείς τα παιδιά της Ορθοδοξίας πρέπει στην εποχή αυτή να φανούμε αντάξια παιδιά της Ορθοδόξου ημών Πίστεως. Και προπαντός χρειάζεται προσοχή·
Να μην δίνουμε μεγάλη σημασία εις όσα λέγονται περί Ενώσεως. Εάν ποτέ γίνει Ένωσης ουχί δια της υποταγής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τα κελεύσματα του Πάπα και εις τας ιδιοτροπίας των Προτεσταντών· αλλά εάν ποτέ έρθει η ώρα και είθε να έρθει το συντομότερο η ώρα της Ένωσης, αύτη θα επέρθει μόνο δια της επιστροφής όλων εις το αρχέγoνο κάλλος της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.

Ας είμεθα, λοιπόν εν επιφυλακή.
Ζούμε εις τας ημέρας τας οποίας συντελείται, όπως ανέπτυξα και εις τα εσπερινα κηρύγματα και εις τας ποικίλας συναντήσεις που κάναμε μεταξύ μας, συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα εις τους κόλπους της αγίας ημών Εκκλησίας εκ μέρους επισκόπων, εκ μέρους ιεροκηρύκων, εκ μέρους θεολόγων και εκ μέρους εκείνων που θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι φύλακες της ιεράς ημών παρακαταθήκης. Και εάν παραστεί ανάγκη σκληροτέρων αγώνων, διότι τώρα απλώς είναι τα πρooίμια μιας τοιαύτης συγκρούσεως, εάν παρουσιαστεί ανάγκη, δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσει ο Κύριος, εάν παρουσιαστεί αναγκη, είθε ο Κύριος να αναδείξει νέους αγωνιστάς της Ορθοδόξου ημών Πίστεως. Είθε ο κάθ’ ένας από ημάς και ιδίως οι νεαροί, να προσπαθήσουν να γίνουν μικροί Αθανάσιοι, μικροί Φώτιοι, μικροί Μάρκοι Ευγενικοί έτοιμοι να σηκώσουν ψηλά το λάβαρο και την σημαία της Ορθοδόξου ημών Πίστεως.

Το καλύτερο μνημόσυνο του σημερινού εορταζομένου αγίου ο οποίος θα ευφραίνεται και θα αγάλλεται εις τους ουρανούς όταν βλέπει ότι η παράταξη των ορθοδόξων δεν στερείται μαχητών, δεν στερείται ανδρών, δεν στερείται ηρώων, δεν στερείται ανθρώπων οι οποίοι να είναι έτοιμοι και την ζωήν και την νεότητα και τα πάντα θα θυσιάσουν υπέρ της Ορθοδοξίας, υπέρ της οποίας έζησε και εξεδήμησε προς Κύριον ο ιερός Φώτιος του οποίου πρεσβείες ως και του αγίου Βουκόλου και πάντων των αγίων· είθε ο Κύριος να ελεήσει και σώσει πάντας ημάς».

ΟΣΟ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΔΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙ ΦΡΑΓΚΟΠΑΠΑΣ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ

Ερώτηση Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο εκκλησίασμα του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, στις 7-3-1971:

-«Θέλετε εδώ στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος να λειτουργήσει Φραγκόπαπας; Θέλετε;».

Απάντηση εκκλησιάσμ.: -«Όχι».

Λοιπόν, εκεί πάει η υπόθεσις, εκεί πηγαίνουμε πάνε το συντομότερο να λειτουργήσουν Φράγκοι και Ορθόδοξοι μαζί, εκεί πάει η υπόθεσις, αλλά δεν θα μπορέσουν να κατορθώσουν τίποτα. Ο λαός της Ελλάδος ο οποίος εκ των προγόνων αυτού είναι Ορθόδοξος, ο λαός της Ελλάδος μνήμων των μεγάλων θυσιών των ορθοδόξων Πατέρων, δεν θα υποκύψει.
Θα γίνει μεγάλη αναστάτωση πνευμάτων, αλλά ημείς θα προτιμήσουμε να χάσουμε τον θρόνο να πάμε στα σπήλαια και τας οπάς της γης να εγείρομεν ηρωική επανάσταση εναντίον όλων των παπιστών για να κρατήσουμε την Πατρίδα μας Ορθόδοξη, διότι κατ’ εμέ, όπως το αποδείξαμε εις άλλην ομιλία, ΕΛΛΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ είναι δυο όροι αλληλένδετοι, ενωμένοι.

Όπου Ελλάς εκεί και Ορθοδοξία και όπου Ορθοδοξία είναι η Ελλάς. Και εάν η Ελλάς ήτο φράγκικη, το είπε ένας μεγάλος ιστορικός, εάν η Ελλάς ήτο φράγκικη, ουδέποτε η Ελλάς θα έλεγε το ΟΧΙ στο Αλβανικό έπος.
Διότι οι φράγκοι που ήταν στην Ελλάδα υποδέχθηκαν με επευφημίες τα Ιταλικά αεροπλάνα, διότι οι Ιταλιάνοι είναι φράγκοι, εάν ήτο φραγκιά η Ελλάς, δεν θα είχαμε τον ηρωικόν αυτόν αγώνα.
Πίσω από τα ηρωικά αυτά παιδιά της Ελλάδος ηγωνίζετο ολόκληρη η Ορθοδοξία.
Εν πάση περίπτωσει, χαίρω και αγάλλομαι, διότι τουλάχιστον όσο καιρό είμαι εγώ επίσκοπος εδώ, δεν θα πατήσει πόδι φράγκου.
Δεν ξέρω τί θα γίνει σε άλλες μητροπόλεις, αλλά εδώ τουλάχιστον θα σχηματίσουμε σύνταγμα ηρωϊκό, έτοιμο προς θάνατον.

Όσοι πιστοί, όσοι πιστοί - έχει μεγάλη σημασία αυτό το οποίο σας λέγω - διότι σήμερα, αύριο, μεθαύριο, θα ρθουν αγκαλιασμένοι ο Πάπας με τον Πατριάρχη, θα κοινωνήσουν μαζί, ό εστί μεθερμηνευόμενον· θα δύναται ο φράγκος να μπαίνει μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία να λειτουργάει.
Πράγμα το οποίο δεν θα επιτρέψουμε· διότι χάσμα μέγα χωρίζει τούς Παπικούς, από την Ανατολική Εκκλησία.


==============================


Ο νόμος περί δωρεάς οργάνων «κόκκινο πανί» για την Εκκλησία. Αποφάσισε την ανάκληση του εκπροσώπου της στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων

Δείτε και:

-Δεύτερη Συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Αύγουστο. Η Εκκλησία ανακαλεί τον εκπρόσωπο της από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.

Την ανάκληση του εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και την αποστολή εγκυκλίου προς τους Ιερούς Ναούς, προκειμένου να ενημερωθούν οι πιστοί, αποφάσισε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, που συνεδρίασε σήμερα Πέμπτη υπό τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, κλιμακώνοντας την αντίδρασή της απέναντι στον νόμο για τις μεταμοσχεύσεις οργάνων, ο οποίος ψηφίστηκε στις 16 Ιουνίου από τη Βουλή. Το «αγκάθι» στον νόμο για την Εκκλησία είναι η λεγόμενη «εικαζόμενη συναίνεση».

Σύμφωνα με τη σχετική διάταξη, όλοι οι ενήλικοι έλληνες πολίτες θεωρούνται δυνάμει δωρητές οργάνων, εφόσον δεν έχουν δηλώσει το αντίθετο κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η Εκκλησία «υποστηρίζει την αξία της φιλαλληλίας και της προσφοράς ζωής, αλλά αρνείται την εικαζομένη συναίνεση και την ιδιωτικοποίηση των μεταμοσχεύσεων» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Σημειώνεται ότι την αντίθεσή του στον νόμο είχε εκφράσει και ο τέως πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων καθηγητής κ. Γιάννης Βλαχογιάννης αν και για λόγους διαφορετικής τάξεως.

Ο ΕΟΜ είχε εκφράσει την ανησυχία ότι, με δεδομένες τις αντιδράσεις, η δωρεά οργάνων μπορεί να επηρεαστεί αρνητικά, ενώ έκανε λόγο για «ορατό κίνδυνο εμπορευματοποίησης»από τη διεύρυνση του κύκλου των δοτών, προκειμένου για ζώσες μεταμοσχεύσεις.

Στη σημερινή της συνεδρίαση, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να παρακολουθεί ανελλιπώς και να παρέμβει κατά τη διαβούλευση του υπό κατάρτιση νομοσχεδίου για τις ναρκωτικές ουσίες.

«Βήμα» Δωρεά οργάνων και Εκκλησία

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011



Ενας χρονος

απο την αναχωρησι

του υψιπετου αετου







Δεν υπαρχει αλλο ονομα κατω απο τα αστρα

ει μη το ονομα Ιησου Χριστου του Ναζωραιου


Ον παιδες υμνειτε,

και υπερυψουτε εις παντας τους αιωνας.




Α΄ Απάντησι

στον Κοσμήτορα

ΜΙΧΑΛΗ ΤΡΙΤΟ,


για τον ένοχο

πολλών ...αχρειοτήτων,


ΓΙΟΒΑΝ ΒΡΑΝΙΣΚΟΒΣΚΥ.



Γνωριζω τον καθηγητη Μιχαλη Τριτο.

Συγκατοικουσαμε καποια απο τα φοιτητικα μας χρονια στο θεολογικο οικοτροφειο της Aποστολικης Διακονιας της Αθηνας, με διευθυντη του τον σημερινο μητροπολιτη Θεσσαλονικης κ. ΑΝΘΙΜΟ.

Σημερα ειναι καθηγητης στο ποιμαντικο τμημα της θεολογικης σχολης Θεσσαλονικης και αυτην την περιοδο κοσμητορας.

Διατηρω καλη και αγαθη μνημη, για το προσωπο του.


Ο αγαπητος μου Μιχαλης Τριτος, εχοντας ως προμετωπιδα το σημερινο προσωρινο αξιωμα του, προσπαθησε να καλυψη σε βιντεο και να ωραιοποιηση την ιστορια του Σκοπιανου Οικουμενιστου, Λατινοφρονος και Σφαγιαστου «αρχιεπισκοπου» Αχριδος Γιοβαν Βρανισκοβσκι, που εχει, οπως ο ιδιος αυτοκαυχαται, «προσωρινη» εδρα του την Θεσσαλονικη και αυτοαποκαλειται …Μακεδονας «αρχιεπισκοπος», αφου αλλωστε «αρχιεπισκοπευει» στο, κατ’ αυτον, κρατος της …Μακεδονιας, δηλαδη των Σκοπιων και ουδεποτε δηλωσε, με το στομα του ή με το χερι του, ότι είναι Σλαβος και όχι Μακεδονας, όπως μας διαβεβαιωνει ο Μιχαλης Τριτος, γιατι το Σλαβος δεν είναι εθνικοτητα αλλα καταγωγη, και η εθνικοτητα των Σκοπιανων είναι το …Μακεδονας!!!


Αν αγαπητε μου Μιχαλη Τριτο, ο Γιοβαν Βρανισκοβσκυ για να ξεφυγη το ερωτημα σου, σουδωσε τετοια απαντησι, σε ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ, αφελεστατε Μιχαλη Τριτο.

Στα Σκοπια, στην Σερβια, αλλα και σε ολα τα κρατη της ΕΟΚ, δεν υπαρχει η εθνικοτητα του Σλαβου, αλλα μονο του …Μακεδονα!!!

Ειπα οτι ο Μιχαλης Τριτος, προσπαθησε να ωραιοποιηση τα πραγματα για να υποστηριξη τον Σκοπιανο ….μακεδονα Βρανισκοβσκυ.

Μας τον παρουσιασε σχεδον σαν …μεγαλομαρτυρα!!!


Θα ελεγα οτι ο Μιχαλης Τριτος ειναι ο πρωτος και ο μοναδικος Ελληνας και μαλιστα βλαχος την καταγωγη, που βγηκε στα μεσα ενημερωσεως για να υποστηριξη ενθερμα αυτον τον υποπτο και επικινδυνο απεσταλμενο απο τους Σερβους Αμερικανοδουλους και Νεοεποχιτες, κατά πασαν πιθανοτητα και απο τους Σκοπιανους, οι οποιοι δηλωνουν φανερα και απροκαλυπτα ότι ….αγνοουν την υπαρξι του!!!

Αληθεια, είναι ανυπαρκτος για τους …μακεδονες των Σκοπιων, ο Βρανισκοβσκυ;

Ο ρολος του Βρανισκοβσκυ, είναι πολύ σκοτεινος και βυθιος, και εξηγουμαι.


Οι κατηγοριες του Σκοπιανο-μακεδονικου Κρατους, εναντιον του Γιοβαν Βρανισκοβσκυ, για καταχρησι πολλων εκατονταδων χιλιαδων δραχμων, δεν κατασκευασθηκαν σημερα, αλλα υπηρχαν οταν ακομα ηταν μητροπολιτης Βελεσων.

Δεν υπαρχει, λοιπον, καμμια προκατασκευη κατηγοριων, όπως εκαμε ο ιδιος ο Βρανισκοβσκυ μαζι με την Ληστρικη συνοδο του Βελιγραδιου, κατά του αγιου μητροπολιτη Ρασκας και Πριζρενης ΑΡΤΕΜΙΟΥ.

Υστερα, οι συνθηκες της συλληψης του, δεν ειναι πρωτοφανεις και καθολου διαφορετικες, απο τις συνθηκες συλληψης που εφαρμοζωνται σε ολα τα Κρατη.

Το οτι τον εβαλαν αναμεσα στους κακοποιους και στους εγκληματιες του κοινου ποινικου δικαιου και στους ναρκομανεις, δεν συμβαινει μονο στο Κρατος των Σκοπιων, αλλα και εδω στην Ελλαδα.

Οταν συλλαμβανεσαι – ας εισαι και ρασοφορος - θεωρεισαι δυναμει, δηλαδη κατά τις αποχρωσες ενδειξεις, ενοχος.

Και κατά τον χρονο της προφυλακισης σου, συμβιεις στον ιδιο χωρο με τους κοινους κακοποιους.

Τιποτα το ιδιαιτερο, λοιπον, δεν συνεβη και με τον …μεγαλομαρτυρα Βρανισκοβσκυ.


Και ο αδικως διωκομενος και καταδιωκομενος αρχιμανδριτης Συμεων Βιλοφσκυ, που επαναλαμβανω και το τονιζω, οτι συνεληφθη μετα απο τις προκατασκευασμενες κατηγοριες, με την υποκινησι και την υπογραφη της Σερβικης Ληστρικης συνοδου του Βελιγραδιου και με τη συμμετοχη και του συνενοχου της «αρχιεπισκοπου» Γιοβαν Βρανισκοβσκυ,(ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ), ειχε την ιδια ακριβως μεταχειρισι, οχι βεβαια στα Σκοπια, αλλα εδω στην Ελλαδα και μαλιστα στα κρατητηρια της Θεσσαλονικης.

Δεν επαθε τιποτα το ιδιαιτερο ο ….χαϊδεμενος σας μεγαλομαρτυρας Γιοβαν Βρανισκοβσκυ.

Αλλωστε και αν επαθε κατι, εν αλλοις πταιει και εν αλλοις παιδευεται, ο δεδηλωμενος ΖΗΖΙΟΥΛΙΚΟΣ, αδιστακτος…μακεδονας ρασοφορος, κυριος Γιοβαν Βρανισκοβσκυ.


Δεν ειδαμε ομως τον θεολογο καθηγητη Μιχαλη Τριτο, να υψωνη φωνη διαμαρτυριας για τον αθωοτατο αρχιμανδριτη Συμεων Βιλοφσκυ, που καταταλαιπωρηθηκε αφανταστα τη υπαιτιοτητι των ρασοφορων του Βελιγραδιου, αλλα τη υπαιτιοτητι και του ...Ιβαν Βρανισκοβσκυ.

Ουτε ειδαμε καμμια συμπαραστασι του, απεναντι στον πτωχο και ανυποδητο ΣΦΑΓΙΑΣΜΕΝΟ από τον Γιοβαν Βρανισκοβσκυ ΑΘΩΟΤΑΤΟ μητροπολιτη Ρασκας και Πριζρενης ΑΡΤΕΜΙΟ.

Η θεολογικη του φαρετρα, αυτην την στασι τον διδασκει και τον παροτρυνει, ότι θα πρεπει να τηρηση;

Η Αγια Γραφη, Μιχαλη Τριτο, δεν επιτρεπει να συμπαρισταμεθα στους δολιοφθορεις της Πιστεως και του Ηθους των Ορθοδοξων, ουτε στους διωκτας, αλλα στους διωκομενους, όπως είναι και αποδεικνυεται, ο Ιβαν Βρανισκοβσκυ.


Εσυ εφθασες στο σημειο να παρακινεις και να υποκινεις ειτε παρασκηνιακα, ειτε και φανερα τους αρχιερεις της Εκκλησιας της Ελλαδος, να ανοιγουν τα φιλοπτωχα ταμεια τους για να ενισχυσουν τον …παμπτωχο Βρανισκοβσκυ, που χρηματοδοτειται αδρα και από την βρωμερα και ξενοκινητη νεοεποχιτικη ΤΡΟΪΚΑ του Βελιγραδιου, αλλα και από τον Αμερικανοδουλο νεοεποχιτη προεδρο της Σερβιας Ταντιτς.


Η ανακηρυξη ως αυτονομης της εκκλησιας των …μακεδονικων Σκοπιων απο την Ληστρικη συνοδο των Σερβων, δεν βαζει …ψιλλους στα αυτια και στα ματια, του πανεξυπνου Μιχαλη Τριτου;

Δεν βλεπει λιγο μακρυτερα τις σκοπιμοτητες των μισελληνων Σερβων και ιδιαιτερα αυτων των συγκεκριμενων νεοεποχιτων ρασοφορων, που στη συνεχεια αποδειχθηκαν επικινδυνοι δολιοφθορεις και διαφθορεις της καθαροτητας της Πιστεως των Ορθοδοξων;

Ποσα δεν επραξαν οι Σερβοι καταπατητες των ιερων και των οσιων της Ορθοδοξιας, μεταξυ των οποιων και ο …μεγαλομαρτυρας Βρανισκοβσκυ!

Συμπροσευχες με τους Φραγκολατινους στη Βιεννη, δημοσια παρουσια τους σε Εβραϊκες γιορτες και τελετες και αναμα της επταφωτης λυχνιας τους, μεχρι και αρτοκλασια με Αιρετικο....Καρδιναλιο τελεσαν!!!!

Ο Μιχαλης Τριτος αυτα δεν τα ειδε, ή τουλαχιστον, δεν τα ακουσε;

΄Η κανει, οτι δεν τα ακουει και δεν τα βλεπει;

Τουλαχιστον τα Οικουμενιστικα ανοιγματα και τα … «φτερουγισματα» στις Φραγκολατινικες τελετες της Βιεννης, του ...νεοεποχιτη Γιοβαν Βρανισκοβσκυ, δεν τα ειδε ο Μιχαλης Τριτος;

Δεν ειδε να τον εχει διπλα του συμπροσευχομενο σε Φραγκολατινικη λειτουργια, στηριγμα και βακτηρια του, ο …Αχυρενιος Οικουμενιστης «πατριαρχης» της Σερβιας;

Και αυτο, δεν τον σκανδαλισε;

Αυτο, πως το παραβλεπει και πως το συγχωρει, ο αγαπητος μου Μιχαλης Τριτος;

Υπαρχει μια σωρεια και αλλων εγκληματικων και ανοσιων πραξεων του Γιοβαν Βρανισκοβσκυ και ο Μιχαλης Τριτος ΟΛΑ τα απωσιωπα και τα αμνηστευει.


Γιατι, αγαπητε Μιχαλη, κλειεις τους οφθαλμους και βυεις τα ωτα σου, σε ολα αυτα;

Και προσπαθεις να ….βγαλης λαδι τον ενοχο, συνενοχο και σε ΟΛΑ συνεγκληματια τους, τον ψευδομενο Ιβαν Βρανισκοβσκυ;

Δεν γνωριζει ο Μιχαλης, οτι ο Γιοβαν Βρανισκοβσκυ ελαβε μερος στην ληστρικη διωξι και εκδιωξι και στον σφαγιασμο του ΑΘΩΟΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ, στην αδικη ψευτοδικη, την δικη μαϊμου, την παρωδια δικης, του ανομου και παρανομου Κυκλωπειου συνεδριου του Βελιγραδιου;

Πως, λοιπον, δικαιουται ενας τετοιος παρανομος και ασυστολος και αδιστακτος ανθρωπος, κατα τον Ευαγγελικον λογον, υποστηριξης και προστασιας και …περιθαλψης;

Οι Ελληνικοι νομοι, διωκουν την …υποθαλψι εγκληματια, Μιχαλη Τριτο, δεν το γνωριζεις;


Αυτά που συμβαινουν στο προσκηνιο της καθημερινης επικαιροτητας, δεν τα παρακολουθει ο Μιχαλης Τριτος;

Δεν βλεπει ότι οι σερβοι Αμερικανοδουλοι νεοεποχιτες, εφαρμοζοντες την τακτικη του …σαλαμιου, προχωρουν στην ανεξαρτοποιησι ολων των κρατιδιων της Σερβιας και στη συνεχεια στην ανεξαρτοποιησι και της κάθε εκκλησιας, με ...αρχιεπισκοπους και μελλοντικα... πατριαρχες;

Δεν πληροφορηθηκε την προσφατη ανεξαρτοποιησι του Μαυροβουνιου και την προσπαθεια ανεξαρτοποιησης και του μητροπολιτου Αμφιλοχιου Ραντοβιτς, σε αρχιεπισκοπο Μαυροβουνιου;

Ενώ μεχρι χθες ο Αμφιλοχιος τιτλοφορουνταν "Σερβος μητροπολιτης Μαυροβουνιου", σημερα αυτος απεβαλε το "Σερβος μητροπολιτης" και αυτοχαρακτηρισθηκε και αυτονακηρυχθηκε ..."αρχιεπισκοπος Μαυροβουνιου";

Δεν τα βλεπει αυτά, ο Μιχαλης Τριτος;

Και αν τα βλεπει και τα κατανοει, γινεται ηθελημενα συνενοχος στην προδοτικη τακτικη των Σερβων Αμερικανοδουλων νεοεποχιτων, πρωτοστατουσης της γνωστης Αμερικανοδουλης νεοεποχιτικης ΤΡΟΪΚΑΣ του Βελιγραδιου;


Δεν γνωριζει ότι ο Αμφιλοχιος εχει στο πλαϊ του και αλλους βοηθους επισκοπους Μαυροβουνιους, που τον υποκινουν και τον προωθουν στην υλοποιησι αυτων των σχεδιων;

Δεν παρακολουθει ότι το λεγομενο πατριαρχειο της Σερβιας, με την ληστρικη εκδιωξι του Κανονικου μητροπολιτου Ρασκας και Πριζρενης ΑΡΤΕΜΙΟΥ, προσπαθησε να κατατμησει την ιερα μητροπολι Ρασκας και Πριζρενης σε δυο τμηματα και σκοπευαν να καρατομησουν και άλλα τμηματα, στο λικνο της Ορθοδοξιας στο ηρωϊκο Κοσσυφοπεδιο και στα Μετοχια, για την υλοποιησι των μακροπροθεσμων σχεδιων τους την ανεξαρτοποιησι του, αλλα λογω αντιδρασεων τα ανεβαλαν για τον Σεπτεμβριο;


Δεν καταλαβαινει, ότι προχωρουν ακαθεκτοι και στην κατασκευη και στην ανεξαρτοποιησι του Κρατους του Κοσυφοπεδιου και αυτό το σατανικο σχεδιο το προχωρουν οι προδοτες Σερβοι αρχιερεις με μπροσταρη τους τον αυτοτιτλοφορουμενο Οικουμενιστη και Λατινοφρονα Νεοεποχιτη Ειρηναιο;


Δεν βλεπει λιγο μακρυτερα, που το παει και ο Γιοβαν Βρανισκοβσκυ, που καυχιεται για την …μακεδονικη του καταγωγη που σκοπιμως την αποκρυπτει και την προελευσι του από τον ….Μεγα Αλεξανδρο με ….προσωρινη εδρα του την Θεσσαλονικη;!!!


Τι δουλεια εχει να περιφερεται τοσα χρονια εδώ στην Θεσσαλονικη και να την χαρακτηριζει πλεον ο ιδιος ….προσωρινη εδρα του;

Και ποιος την ενεκρινε αυτην, την προσωρινη εδρα του;

Παντως ο γεροντας μας εν τω οικοτροφειω, μητροπολιτης Θεσσαλονικης ΑΝΘΙΜΟΣ, Μιχαλη Τριτο, δεν συμμετεχει σε αυτην την ...προδοσια.


Γιατι, ο Γιοβαν Βρανισκοβσκυ, δεν παει να διαμεινει στα συνορα της Σερβιας, που γειτονευει περισσοτερο με το …μορφωμα της …μακεδονιας το κρατος των Σκοπιων, που αποτελει την πραγματικη εδρα του;

Γιατι, δεν μας αδειαζει την …γωνια;

Μηπως συμμετεχει στην εκτελεσι του προδιαγεγραμμενου σχεδιου του κρατους της ....Μεγαλης Μακεδονιας;

Μηπως, σκοπιμα εμφανιζονται οι Σκοπιανοι όπως εμφανιζονται, απεναντι στον Ιβαν Βρανισκοβσκυ, για να εξυπηρετηση τα μελλοντικα μακροπροθεσμα σχεδια τους, στην δημιουργια της ….Μεγαλης Μακεδονιας;

Ολοκληρη εκκλησιαστικη συνοδος δημιουργηθηκε και στο Σκοπιανο κρατος της …μακεδονιας του Βρανισκοβσκυ, με επισημο αρχιεπισκοπο της Ληστρικης συνοδου του Βελιγραδιου, τον ιδιο τον Γιοβαν Βρανισκοβσκυ!!!

Δεν βλεπεις, λοιπον, λιγο μακρυτερα;

Δεν βλεπεις ότι αυτα τα κρατιδια αρχιζουν να σχηματιζονται σιγα-σιγα και ένα-ένα και να ανεξαρτοποιουνται;

Δεν εχουν μονο προβλημα τα Σκοπια, με εμας τους Ελληνες Μακεδονες.

Προβλημα εχουν και οι Σερβοι πατριωτες, που βλεπουν την πατριδα τους την Σερβια να κατατμειται σε ανεξαρτητα κρατιδια, με την βοηθεια των εγκληματιων των λαων Αμερικανων, τα σχεδια των οποιων εκτελουν οι Νεοεποχιτες ρασοφοροι της Σερβιας.


Με αναγκαζεις, Μιχαλη Τριτο, να προβω σημερα σε μια αποκαλυψι.

Ερευνω τον τελευταιο καιρο τον προσχεδιασμενο υποπτο ρολο του Γιοβαν Βρανισκοβσκυ.

Απευθυνθηκα στο Σκοπιανο προξενειο της Θεσσαλονικης και στην πρεσβεια των Σκοπιων της Αθηνας, για να πληροφορηθω αν υπαρχει ενταλμα συλληψεως της Ιντερπολ και γιατι δεν εκτελειται και δεν ενεργοποιειται για το προσωπο αυτό στην Σερβια, στην Ελλαδα και στην Αυστρια, αλλα ενεργοποιηθηκε μονο στην Βουλγαρια.

Η απαντησι, αυτου τουτου του επισημου Κρατους των Σκοπιων, ξερετε ποια ηταν;

Δεν γνωριζουμε την υπαρξι αυτου του ανθρωπου.

Απαντησαν ότι αγνοουν την υπαρξι του Γιοβαν Βρανισκοβσκυ.

Μα θα μου πης, είναι δυνατον;

Μηπως παιζει το παιχνιδι των Σκοπιανων, στην παγιοποιησι του κρατους της …μακεδονιας τους και της μελλοντικης ….Μεγαλης Μακεδονιας;

Μπορεις, Μιχαλη Τριτο, να απευθυνεις και εσυ ο ιδιος το ερωτημα στην Σκοπιανη πρεσβεια ή στο προξενειο τους, δεν είναι δα και τοσο πολύ δυσκολο, για να με ...διαψευσεις!!!


Τελος, Μιχαλη Τριτο, μας διαβεβαιωνεις ότι οι τρεις Σκοπιανοι μητροπολιτες Μαρκος, Δαυϊδ και Ιωακειμ, που ανηκουν στην ...αρχιεπισκοπη του Ιβαν Βρανισκοβσκυ, δηλωσαν ότι «δεν είναι Μακεδονες, αλλα Σλαβοι».

Αληθεια, Μιχαλη;

Και τους πιστεψες;

Και αυτην την λωποδιτικη απαντησι τους, την πιστεψες και την μεταφερεις;

Υπαρχει Σλαβικη εθνικοτητα και τους πιστεψες αυτους τους ψευτες;

Και ποτε εκαμαν αυτοι οι Σκοπιανοι ψευτες ρασοφοροι, αυτές τις δηλωσεις;

Εγω μεχρι σημερα δεν ακουσα κανεναν Σκοπιανο να εκαμε ποτε μια τετοια δηλωσι.

Και την εκαμαν οι τρεις Σκοπιανοι ρασοφοροι, του …μακεδονα Ιβαν Βρανισκοβσκυ, που εχει την προσωρινη εδρα του στη Θεσσαλονικη;

Μιχαλη Τριτο, εμεις αμφισβητουμε σφοδρα σφοδρα, μια τετοια δηλωσι τους.

Μπορεις να μας κλεισης, με ολους αυτους τους Σκοπιανους καποιο ραντεβου, για να μας δηλωσουν όχι την μακεδονικη, αλλα την ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ….σλαβικη καταγωγη τους;

Και εμεις υποσχομαστε, να τα ανακοινωσουμε απο όλα τα μεσα

της ενημερωσεως.


Και ενα επιπλεον ερωτημα, γι αυτους τους τρεις.

Γιατι δεν διωκονται, οπως διωκεται ο Γιοβαν Βρανισκοβσκυ, αφου κανουν την ιδια δουλεια και εχουν την ιδια αποστολη;


Τελος, σου καμνω μια φιλικη συστασι.

Προσεξε να μην παιζουμε αθελα μας το παιχνιδι των Σκοπιανων και των Σερβων Νεοεποχιτων, που εργαζονται και δουλευουν εναντιον της παναρχαιας δεδοξασμενης Ελληνικης Μακεδονιας μας.


Ομως, υποσχομαστε να δωσουμε μεγαλη συνεχεια στο ζητημα, και μεχρις οτου εξαφανισθουν απο την Μακεδονια μας ολοι οι ...ιστρουχτορες της Ψευτομακεδονιας που ...αλωνιζουν στα ιερα χωματα μας, με την προστασια των Νεοεποχιτων Εγκληματιων της Ανθρωποτητος και των οργανων τους.

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011





Τά τρία δάνεια

καί

ἡ ἀδικαίωτη σιωπή


του μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ


Μακάριος ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας Ἱερώνυμος. Ἀναπαύεται στό βαρύ, ἀλλά σιωπηλό θρόνο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Ἤ, ἀκριβέστερα, ἐπικαλύπτει τό στερητικό σύνδρομο τῆς ἀφωνίας καί τῆς ἀπραξίας μέ τήν ἀνάρτηση καί ἐπίδειξη τῶν ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων του καί τῶν πρόσθετων τιμητικῶν διαδημάτων, πού τοῦ προσφέρθηκαν καί τόν συνόδεψαν κατά τή μακρά καί ἐναγώνια ἀναρρίχησή του στήν τιμητική καθέδρα τοῦ Προκαθήμενου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Στίς ἀρχές τοῦ Ἰουνίου, φορτισμένος ἴσως ἀπό τά ἀπανωτά παράπονα τοῦ ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ πληρώματος, ἤ καί ἀπό τίς αἰχμές ἰδεολογικῶν ἀντιπάλων τῆς Ἐκκλησίας καί σκοτεινῶν κατηγόρων τοῦ ἱεραρχικοῦ σώματος, εἶχε τήν ἔμπνευση νά προβληθεῖ στή δημοσιότητα καί μέ ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα Καθημερινή, νά ἐπικαλύψει τίς προσωπικές του εὐθῦνες καί τά λάθη ὁλόκληρης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας καί νά διατυπώσει καθοδήγηση πρός τό ποίμνιο θεμελιωμένη σέ ἀποστολικές διδαχές ἤ σέ ποιμαντικές συμβουλές διακεκριμένων Πατέρων τῆς ἀρχέγονης Ἐκκλησίας μας. Γράφει: «...Θά ἤθελα ὅμως νά ἐπισημάνω πώς οἱ προδιαγραφές γιά μιάν ὑγιέστερη κοινωνική ζωή εἶχαν διατυπωθεῖ αἰῶνες πρίν, μέσα ἀπό τήν θεολογική μας παράδοση».

***


Ἡ πρώτη του ἀναφορά ἐγγίζει τήν μεγάλη προσωπικότητα τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν τοῦ Παύλου. Ὁ ἡρωϊκός ἀπόστολος θυσίαζε τήν προσωπική του ἄνεση καί περιόδευε σέ βουνά καί λαγκάδια, γιά νά φέρει τό εὐαγγελικό μήνυμα. Δέν τοῦ ἔλειπε ὡστόσο ἡ γενναιότητα καί τό θάρρος, ὅπου διέκρινε προσωπικές σκληρύνσεις καί ἐπίμονες ἀπαιτήσεις, νά ἀνταποκρίνεται μέ ἔντονες πατρικές συμβουλές καί μέ ὑπογραμμίσεις τοῦ χρέους. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἐπιλέγει μία ἀπό τίς ὑπομνήσεις τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στούς Γαλάτες καί τή μεταφέρει στό σύγχρονο πανελλαδικό ποίμνιο. Ὑπογραμμίζει: «Γιά παράδειγμα ὡς πρός τήν ἀνάγκη ἑνότητος, τόσο σπάνιας γιά τό ἔθνος μας, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχε συμβουλεύσει: “Προσέξτε γιατί ἄν δαγκώνει ὁ ἔνας τόν ἄλλο θά ἀλληλοεξοντωθῆτε μεταξύ σας”».

***


Μέ τή δεύτερη διαφωτιστική καί ἐμπνευσμένη ἀναφορά του φωτίζει (ὅλως ἀσαφῶς) τήν ἁγιασμένη προσωπικότητα, τήν μαρτυρική ζωή καί τήν ἀκούραστη ποιμαντική προσφορά τοῦ ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας Μεγάλου Βασιλείου (4ος αἰώνας): «Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶχε ἐπισημάνει ὅτι “κάθε τι στή φύση καί ὅλα τά ἀνθρώπινα πράγματα ἔχουν ὅρια καί τέλος ἐκτός ἀπό τόν τόκο (!)”, ὑποδεικνύοντας ἔτσι τήν οἱονεί μεταφυσική προέκταση πού λαμβάνει τό χρῆμα στίς συνειδήσεις, ὅταν κυριαρχεῖ ἡ ἀπληστία, μιά διάσταση πού φέρει πελώρια εὐθύνη γιά τίς σημερινές τρομακτικές ἀνισότητες».

***


Καί ἡ τρίτη ἀναφορά τοῦ μακαριωτάτου ἀρθρογράφου φέρει τόν μεγάλο πατέρα τῆς Ἐκκλησίας ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο κοντά στούς ἀνθρώπους τοῦ μόχθου. Μεταφέρουμε τό ἀπόσπασμα: «Ἐξ ἄλλου ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συνιστᾶ κάτι πού φαίνεται νά λησμονήσαμε: “Κανείς ἀπό ὅσους ἀσκοῦν χειρωνακτικό ἐπάγγελμα νά μήν ντρέπεται, ἀλλά νά ντρέπονται, ὅσοι τρέφονται ἄδικα καί μένουν ἀργοί” προσθέτοντας ὅτι “τά γνωρίσματα τοῦ ἀληθινά φιλοσοφημένου καί καλλιεργημένου ἀνθρώπου εἶναι ἡ περιφρόνηση τοῦ πλούτου καί τῆς δόξας, καθώς καί τό νά εἶναι ἀνώτερος ἀπό φθόνο καί κάθε πάθος”».

***


Οἱ ἀναφορές αὐτές στίς μεγάλες προσωπικότητες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου εἶναι ἀνεκτίμητες. Μεταφέρουν στήν ἰσχνή ἐποχή μας τό φῶς, τή δύναμη, καί τή ζωντάνια τῆς ἀποστολικῆς καί μεταποστολικῆς ἐποχῆς, πού ἀνέθρεψε ἁγίους καί ἄφησε κληρονομιά φωτισμένων ὁραμάτων γνησίου βίου στίς ἐποχές πού ἀκολούθησαν, ἴσαμε τή δική μας καί θά συνεχίσουν νά ἐμπνέουν στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες.
Διαβάζοντάς τα ὅμως ὑψώνεται μπροστά μας ἕνα πρόβλημα. Γιατί ὁ Μακαριώτατος ταξίδεψε τόσο μακρυά στήν πρώϊμη ἐκκλησιαστική μας ἐμπειρία γιά νά ἀνασύρει ὑποδείγματα φωτισμένων πατέρων καί δασκάλων μας ἱκανῶν νά μᾶς χειραγωγήσουν στήν ὑπέρβαση τῆς σημερινῆς τραγικῆς πραγματικότητας; Ἀπό τόν τέταρτο αἰώνα ἴσαμε τόν εἰκοστό πρῶτο γράφτηκε μιά μακρά ἱστορία δεκαεπτά ὁλόκληρων αἰώνων. Οἱ διακυμάνσεις τοῦ κοσμικοῦ χώρου ἦταν τραγικές καί ἐν πολλοῖς ἀκαταμάχητες. Μεσολάβησαν σοβαρές ἀντιπαλότητες, τραγικοί πόλεμοι, ἰδεολογικές ἀνακατατάξεις, ἀθεϊστικές ἐπιδρομές, πού ὅλα μαζί αὐτά ἔφεραν τήν ὑφήλιο σέ κατάσταση καταιγιστικῆς αὐτοκαταστροφῆς.
Ἡ Ἐκκλησία ὅμως περπάτησε μέσα σ᾿ αὐτή τή θύελλα κρατώντας στό χέρι τό ματωμένο σταυρό τοῦ Γολγοθά καί τά φωτισμένα ὑποδείγματα καί τίς ἀτίμητες διδαχές τῶν μεγάλων Πατέρων καί διδασκάλων μας. Εἶναι ἡ ἴδια Ἐκκλησία πού ἔζησε τούς διωγμούς τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς, τίς ἐπιδρομές τῶν βαρβάρων καί τῶν ἀλλοθρήσκων καί τίς κοσμογονικές ἀνακατατάξεις τοῦ αἰώνα τῆς παγκοσμιοποίησης.
Τό ἐρώτημα πού προκύπτει. Γιατί ὁ Μακαριώτατος δέν ἀναφέρθηκε σέ ἠγετικά πρόσωπα, σέ διδαχές καί σέ ποιμαντικό μόχθο παραγόντων τῆς ἐποχῆς μας γιά νά ἀντλήσει ἔμπνευση καί δυναμισμό πρός ἀντιμετώπιση τῆς χαώδους καταστάσεώς μας; Ἡ Ἐκκλησία μας δέν διαθέτει σήμερα ἀποστολικά ἀναστήματα ἀντίστοιχα τοῦ Παύλου, ἐργάτες τῆς ἀνθρωπιᾶς καί τῆς ἀγάπης, συνεχιστές τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, συμπαραστάτες στήν κοινωνική περιπέτεια καί διδασκάλους τῆς εὐπρέπειας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀδελφικῆς προσέγγισης, πού νά συνεχίζουν τήν παρουσία καί τό δυναμικό κήρυγμα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου; Φτωχύναμε τόσο πολύ; Ξεπέσαμε τόσο πολύ; Ἐκτροχιαστήκαμε τόσο πολύ; Ὡς ὑπηρέτες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος , πού δέν βρίσκουμε ἀνάμεσά μας δεκατρεῖς δασκάλους (ὅσους κατέχουν τίς ἕδρες τῆς συνοδικῆς ἠγεσίας) γιά νά μᾶς διδάξουν, νά μᾶς φωτίσουν, νά μᾶς ἐμπνεύσουν καί νά μᾶς ἀνεβάσουν στό ἀνώγειο τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, στό Γολγοθά τῆς θυσίας καί στό ὑπερῶο τῆς Πεντηκοστῆς, γιά νά βιώσουμε τήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἀποστολικῆς καί μεταποστολικῆς πνοῆς καί, ξεπερνώντας τήν τραγική θύελλα τῆς ἐποχῆς μας, νά ζήσουμε τή δύναμη τῆς ἀλήθειας καί τό δυναμισμό τῆς ἀδελφοσύνης;
Μᾶς μάγεψε καί μᾶς αἰχμαλώτισε ἡ χλιδή τοῦ κοσμικοῦ βίου; Μᾶς διέστρεψε καί μᾶς κατέστρεψε ἡ ἀδυναμία μας, πού τήν ἐπισήμανε ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μέ τή θαρρετή ὁμολογία του, ὅτι στήν ἐπισκοπική ὁμήγυρη τῆς ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας μας διατρέχουν οἱ σκοτεινοί πειρασμοί τῆς φιλοχρηματίας καί τῆς φιληδονίας;
Μᾶς ἐγκατέλειψε ἤ ἐγκαταλείψαμε ἐμεῖς τήν ὑπεύθυνη διακονία ὅπως τήν προσδιόρισε ὁ Κύριός μας κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο καί τήν νομοθέτησε μέ τό χαρακτηριστικό λόγο του: «εἰ οὖν ἐγώ ἔνιψα ὑμῶν τούς πόδας, ὁ Κύριος καί ὁ Διδάσκαλος, καί ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τούς πόδας. ὑπόδειγμα γάρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθώς ἐγώ ἐποίησα ὑμῖν, καί ὑμεῖς ποιῆτε» (Ιωαν. ιγ~ 14-15); Μήπως προσχωρήσαμε στήν νοοτροπία τῶν κοσμικῶν πανηγύρεων πού καταλήγουν σέ συβαρητικά γεύματα. Καί ὄχι μόνο ἀλλά καί στήν ἐπί πλέον ἐπιβάρυνση τῆς ἀρχιερατικῆς ἀμφίεσης μέ αὐτοκρατορικά ἐξαρτήματα, βαρύτιμους σάκους, ἀδαμαντοστόλιστες μίτρες καί μέ ὅσα ἄλλα ἐπιννόησε καί προσέθεσε ἡ μακροχρόνια ταύτιση τῆς ἐξουσίας μέ τόν ἀμύθητο πλοῦτο;

***


Ἡ ἀναφορά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου στίς τρεῖς μεγάλες ἀποστολικές καί πατερικές φυσιογνωμίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπόλυτα δικαιωμένη, μᾶς φέρνει, θαυμαστές καί προσκυνητές μπροστά στούς τρεῖς ἁγίους μας καί μᾶς ἐμπνέει τήν ὑποχρέωση νά ἀναζητήσουμε περισσότερα στοιχεῖα προσδιοριστικά τῆς ἁγιότητάς τους, τῆς καθαρότητας τοῦ βίου τους καί τοῦ ἀνοίγματος τῆς ποιμαντικῆς τους δράσης.
Φυσικά δέν εἶναι εὔκολο στά πλαίσια ἑνός δημοσιεύματος νά δώσουμε πλήρη βιογραφία τοῦ καθενός. Θά προσπαθήσουμε ὅμως νά φέρουμε κοντά στούς ἀναγνῶστες μας, μέ λόγο σύντομο, τήν κοινή ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, πού τήν διέσωσαν οἱ πλησιέστατοι μαθητές τους καί μᾶς τήν κληροδότησαν ὡς ἐγγυημένη καί φωτισμένη παράδοση.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πού ὑπογραμμίζει στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γαλατίας τό χρέος τῆς ἑνότητας, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς ἀγάπης καί τήν ἀποφυγή τῶν διαπληκτισμῶν καί τῆς σπαρακτικῆς ἀναμέτρησης, εἶναι ὁ ὑποδειγματικός δάσκαλος τῆς ἀδελφοσύνης καί τό ὑπόδειγμα τῆς θυσιαστικῆς διακονίας. Φυλλομετρώντας τίς ἐπιστολές του καί τίς ἐξομολογητικές ἀναφορές του, ἐντυπωσιαζόμαστε καί διδασκόμαστε ἀπό τό παράδειγμά του.
Ἐπιλέγουμε μιά ἀναφορά του πού περιέχεται στήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του: «λογίζομαι μηδέν ὑστερηκέναι τῶν ὑπερλίαν ἀποστόλων» (ια΄ 5) ἦρθα κοντά σας «ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπό Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ἔλαβον, τρίς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρίς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καί γυμνότητι· χωρίς τῶν παρεκτός ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. τίς ἀσθενεῖ, καί οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καί οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τά τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι. ὁ Θεός καί πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητός εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι» (Β΄ Κορινθ. ια΄23-31).

***


Ὁ Μέγας Βασίλειος ὁ φωτισμένος διδάσκαλος καί ἀτρόμητος μαχητής δέν λύγιζε οὔτε μπροστά στό διωγμό οὔτε μπροστά στό θάνατο ἀλλά τολμοῦσε νά ἀποκριθεῖ μέ παρρησία στή σκληρή ἐξουσία. Ὅταν ὁ βασιλιάς Οὐάλης θέλησε νά ἐπιβάλει τόν Ἀρειανισμό ἀσκώντας βία στούς ἐπισκόπους ἔστειλε καί στό Μέγα Βασίλειο τόν ὕπαρχο Μόδεστο. Ὁ Μόδεστος τόν ἀπείλησε μέ δήμευση, ἐξορίες, βασανιστήρια καί θάνατο ἄν ἐκεῖνος δέν ὑπέκυπτε στήν αὐτοκρατορική θέληση. Ἱστορική ἔμεινε ἡ ἀπάντηση τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Τήν διέσωσε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν Λόγο του «Ἐπιτάφιος εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον». Ἀπάντησε ὁ γνήσιος διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων στίς ἀπειλές τοῦ αὐτοκρατορικοῦ ἐκπροσώπου:
«ὅτι τοι δημεύσει μέν οὐχ ἁλωτός, ὁ μηδέν ἔχων, πλήν εἰ τούτων χρήσεις τῶν τρυχίνων μου ρακίων, καί βιβλίων ὁλίγων, ἐν οἷς ὁ πᾶς ἐμοί βίος. Ἐξορίαν δέ οὐ γινώσκω, ὁ μηδενί τόπῳ περίγραπτος, καί μήτε ταύτην ἔχων ἐμήν, ἥν οἰκῶ νῦν, καί πάσαν ἐμήν εἰς ἥν ἄν ριφῶ, μᾶλλον δέ ,τοῦ Θεοῦ πάσαν οὗ πάροικος ἐγώ καί παρεπίδημος. Αἱ βάσανοι δέ, τί ἄν λάβοιεν, οὐκ ὄντος σώματος, πλήν εἰ τήν πρώτην λέγεις πληγήν; Ταύτης γάρ σύ μόνης κύριος. Ὁ δέ θάνατος εὐεργέτης. Καί γάρ θᾶττον πέμπει με πρός Θεόν, ὧ ζῶ, καί πολιτεύομαι, καί τῷ πλείστῳ, τέθνηκα, καί πρός ὅν ἐπείγομαι πόρρωθεν»(Γρηγ. Θεολόγου, ΕΠΕ, τ.6, σελ. 210-212)
(Διότι βέβαια τήν δήμευση δέν τήν φοβᾶται αὐτός πού δέν ἔχει τίποτα, ἐκτός ἄν ἔχεις ἀνάγκη ἀπό αὐτά τά σκισμένα κουρέλια μου καί τά λίγα βιβλία πού ἀποτελοῦν ὅλη τήν περιουσία μου. Γιά τήν ἐξορία δέν καταλαβαίνω τί ἐννοεῖς, ἐγώ πού δέν περιορίζομαι σέ κανένα τόπο καί οὔτε εἶναι δικός μου αὐτός πού τώρα κατοικῶ, καί σέ ὅποιο μέ ρίψουν θά τόν θεωρήσω δικό μου, μᾶλλον κάθε τόπος εἶναι τοῦ Θεοῦ, καί σέ ὁποιονδήποτε ἐγώ θά εἶμαι ξένος καί περαστικός. Κι ἄν μέ βασανίσουν τί ἀποτέλεσμα θά ἔχουν, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει σῶμα, ἐκτός ἄν ἐννοεῖς τό πρῶτο κτύπημα. Αὐτό μόνο εἶναι στήν ἐξουσία σου. Ὁ θάνατος εἶναι εὐεργέτης. Γιατί πιό γρήγορα μέ στέλνει στό Θεό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχω καί ζῶ . Κατά τό πλεῖστον νοιώθω νεκρός ὡς πρός τόν κόσμο καί πρός τό Θεό βιάζομαι νά φθάσω).
Ἡ ἀπάντηση αὐτή προκάλεσε τόν θαυμασμό καί τόν σεβασμό τοῦ Μοδέστου. Αἰφνιδιασμένος καί συγκλονισμένος ἀποκρίθηκε στόν ἥρωα ἐπίσκοπο: «Οὐδείς μέχρι τοῦ νῦν οὕτως ἐμοί διείλεκται, μετά τοσαύτης τῆς παρρησίας» (Κανένας ἐπίσκοπος δέν μοῦ μίλησε μέχρι τώρα μέ τόσο θάρρος). Καί ὁ Μέγας Βασίλειος τόν αἰφνιδίασε γιά δεύτερη φορά: «Οὐδέ γάρ ἐπισκόπῳ ἴσως ἐνέτυχες» (ἴσως γιατί δέ συνάντησες ἐπίσκοπο).

***


Καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στόν ὁποῖο ἐπίσης προστρέχει ὁ μακαριώτατός μας, ἀγωνιστής ἀτρόμητος, ἐπιστρέφοντας ἀπό τήν πρώτη του ἐξορία, χαίρεται γιά τήν πιστότητα τοῦ ποιμνίου του στόν ἐξόριστο ποιμένα του, γιά τή συνέχιση καί καρποφορία τοῦ πνευματικοῦ του μόχθου καί ἐκφράζει τή βαθειά του συγκίνηση καί τόν ἐνθουσιασμό του γιά τήν ἀγάπη καί τήν θαρραλέα συμπεριφορά τοῦ ποιμνίου του, πού συνετέλεσε στήν ἄμεση καί θριαμβευτική ἐπιστροφή του:
«Γένοιτο ὑμᾶς ἀεί θλίβεσθαι. Οὕτω καί ποιμήν χαίρει ὑπό προβάτων καταπονούμενος. Τί λαλήσω; Ποῦ σπείρω; Οὐκ ἔχω χώραν ἔρημον. Ποῦ ἐργάσομαι; Οὐκ ἔχω ἄμπελον γεγυμνωμένην. Ποῦ οἰκοδομήσω; Ἀπήρτισται ὁ ναός, τά δίκτυά μου διαρρήγνυνται ὑπό τῶν ἰχθύων. Τί ποιήσω; Ἐργάσασθαι καιρόν οὐκ ἔχω. Διά τοῦτο παρακαλῶ, οὐχ ὡς δεομένων ὑμῶν διδασκαλίας, ἀλλ᾿ ἵνα δείξω τήν πρός ὑμᾶς ἀγάπην γνησίαν. Πανταχοῦ στάχυες κομῶσιν. Τοσαύτα πρόβατα καί οὐδαμοῦ λύκος, τοσοῦτοι στάχυες καί οὐδαμοῦ ἄκανθοι, τοσαῦται ἄμπελοι, καί οὐδαμοῦ ἀλώπηξ. Αἱ δάκες κατεποντίσθησαν, καί οἱ λύκοι ἔφυγον. Τίς αὐτούς ἐδίωξεν; Οὐχ ὁ ποιμήν ἐγώ, ἀλλ᾿ ὑμεῖς τά πρόβατα. Ὤ προβάτων εὐγένεια, ἀπόντος τοῦ ποιμένος τούς λύκους ἤλασαν. Ὤ κάλλος νύμφης, μᾶλλον δέ καί σωφροσύνη, μή παρόντος τοῦ ἀνδρός τούς μοιχούς ἀπήλασεν».

***


Σέ αὐτές τίς τρεῖς προσωπικότητες παραπέμπει ὁ Μακαριώτατος γιά νά ἀνακαλύψουμε τό μονοπάτι ὑπέρβασης τῆς σημερινῆς πνευματικῆς καί οἰκονομικῆς κρίσης. Ὡστόσο ὅμως πρέπει νά λάβει ὑπ’ ὄψη του ὅτι τό σημερινό πλήρωμα στρέφεται ἐναγώνια καί ἀναζητάει τό ἦθος, τήν πιστότητα καί τήν ἀγωνιστικότητα τῶν μεγάλων ἐκείνων Πατέρων βιωμένη καί ἐκφρασμένη ἀπό τούς σημερινούς ποιμένες πού εἶναι διάδοχοι καί μαθητές τῶν μεγάλων ἐκείνων ἀναστημάτων.
Ἆραγε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος πιστεύει ὅτι ἡ σύγχρονη χορεία τῶν ἐπισκόπων καί ποιμένων εἶναι πιστό ἀντίγραφο τῆς καθαρότητας καί τῆς δυναμικότητας ἐκείνων; Μᾶς ὑπογραμμίζει καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι οἱ στόχοι καί ἡ δυναμικότητα τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων ἐκχέουν στόν ἐκκλησιαστικό περίβολο τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τόν ἀποστολικό ζῆλο καί τή διδαχή τῶν Πατέρων μας; Ἄν ναί, ἡ ὑπόμνηση τοῦ μακαριωτάτου ἔχει λόγο καί στήριγμα. Ἄν ὄχι, ἀποτελεῖ παραπλάνηση.
Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ διατρέχει τίς συμπεριφορές τῶν σημερινῶν πατέρων καί ἤ ἐμπνέεται καί στερεώνεται στήν πίστη ἤ κυριεύεται ἀπό ἀπόγνωση καί ἐντάσσεται στή στρατιά τῶν ἀντιπάλων. Ἄν τό σῶμα τῆς σημερινῆς Ἱεραρχίας εἶναι τό γνήσιο διάδοχο σῶμα τῶν Πατέρων, τά μηνύματά του εἶναι καί θά εἶναι δυναμικά καί σωστικά. Ἐάν δέν εἶναι, θά παραμένουν ἔπεα πτερόεντα καί ἀπόπειρα διδαχῆς, πού δέν συγκινεῖ καί δέν ἀνοίγει τή λεωφόρο τῆς ἀνάκαμψης.

***


Σέ παλαιότερο μήνυμα, πού διατύπωσε ὁλόκληρη ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τόν τίτλο «Ἡ Ἐκκλησία ἀπέναντι στή σύγχρονη κρίση», (ΔΕΛΤΙΟ 44), περιέχεται καί ἡ ἑξῆς ἐξομολογητική καί ἀπολογητική ἀποστροφή:
«...Στήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας ἐμεῖς, οἱ πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αὐτοκριτική μας, θελήσαμε νά ἀναμετρηθοῦμε μέ τίς εὐθύνες μας καί νά ἀναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τῆς ἐνδεχομένης δικῆς μας ὑπαιτιότητας στήν παροῦσα κρίση. Ξέρουμε ὅτι κάποιες φορές σᾶς πικράναμε, σᾶς σκανδαλίσαμε ἴσως. Δέν ἀντιδράσαμε ἄμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σᾶς πλήγωσαν.
Οἱ ἔμποροι τῆς κατεδάφισης τῆς σχέσης τοῦ λαοῦ μέ τήν ποιμαίνουσα Ἐκκλησία του ἐκμεταλλεύτηκαν στό ἔπακρο καί πραγματικά ἤ κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προσπάθησαν νά διαρρήξουν τήν ἐμπιστοσύνη σας στήν Ἐκκλησία...».

***


Ἡ διατύπωση αὐτοῦ τοῦ κειμένου ἐνῶ θά περίμενε κανείς νά ἐκφράζει πόνο συντριβή καί μετάνοια δημιουργεῖ δύο σοβαρές ἀπορίες πού ἐμπνέουν ἀμφισβήτηση.
1) Ἡ Ἱεραρχία πληροφορεῖ ὅτι ἔκανε τήν αὐτοκριτική της καί θέλησε νά ἀναμετρηθεῖ μέ τίς εὐθύνες της. Ἆραγε ποιό ἦταν τό περιεχόμενο τῆς αὐτοκριτικῆς καί ποιές οἱ εὐθύνες της; Ἡ γενικευμένη καί ἀπροσδιόριστη διατύπωση δέν δίδει κανένα μήνυμα στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα. Μπορεῖ νά ἐκδηλώνει κάποια λύπη γιατί δέ στήθηκε μέ παρρησία μπροστά στήν κοσμική ἐξουσία, τήν ὑπεύθυνη γιά τήν σοβαρότατη οἰκονομική κρίση ἤ γιά ἄλλες συμπεριφορές τῆς ἐλάσσονος σημασίας καί νά μή ἐξομολογεῖται γιά σοβαρότατες ἐκτροπές τοῦ συνοδικοῦ σώματος, οἱ ὁποῖες κατασκανδάλισαν καί συνεχίζουν νά κατασκανδαλίζουν τό καταπονημένο πλήρωμα τῆς ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.
2) Μετά τήν ὁμολογία αὐτή ποιά συγκεκριμένα μέτρα πῆρε ἡ Συνοδική διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά νά θεραπεύσει τίς πληγές καί νά ἀναστηλώσει τό κύρος της; Ἔκανε κάθαρση στό σῶμα της; Ἔβαλε καινούργιο αἷμα, ἱκανό νά ἀνεβάσει τά αἱμοπετάλια τῆς ἐντιμότητας καί τῆς ἁγιότητας. Ἐκήρυξε στροφή πρός τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τῶν μεγάλων Πατέρων καί πρός τίς διατάξεις τῶν Ἱερῶν των Κανόνων;
Ἡ ὁμολογία-καταγγελία τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου ὅτι ὁ πειρασμός τῆς φιλοχρηματίας διακινεῖται στή συνοδική ὁμήγυρη παραμένει ἀναπάντητη. Ἐξακολουθεῖ νά δαγκώνει τό σῶμα καί νά εὐτελίζει τήν ἀξιοπρέπειά του. Καί ἡ δεύτερη ὁμολογία ὅτι ὁ πειρασμός τῆς φιληδονίας αἰχμαλωτίζει τίς καρδιές κυριολεκτικά ὄζει καί ἀποστασιοποιεῖ τό ποίμνιο ἀπό τούς ποιμένες.
Γιά τό βάρος καί τήν ποιότητα τοῦ σωροῦ τῶν σκανδάλων δέν κάνει καμιά ἀναφορά τό ἐπίσημο μήνυμα πού στέλλεται στό λαό.
Ἕνας μόνο μητροπολίτης, ὁ Ἰωαννίνων Θεόκλητος, βρῆκε τό θάρρος νά ἀπευθυνθεῖ στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί νά τοῦ ἱστορήσει τή βαρύτατη ἀσθένεια τοῦ ἱεραρχικοῦ σώματος καί τήν πικρία τοῦ λαοῦ. «Ἡ ἐπικράτησις του κοσμικοῦ πνεύματος, πέραν πάσης ἐκκλησιολογικῆς οἰκονομίας, καὶ ἡ συμπεριφορά τῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ἐν τῇ ἐνασκήσει τῶν Συνοδικῶν των καθηκόντων, μὲ ὡδήγησαν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Ἐπισκοπικὴ αὐθεντία χρησιμοποιεῖται εὐκαίρως-ἀκαίρως καὶ ὅλως ἀντιεκκλησιολογικῶς διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν κοσμικῶν καὶ προσωπικῶν σκοπιμοτήτων. Ὅπως πολλάκις ἔχω δηλώσει ἐν τῇ Συνόδῳ τῆς Ἱεραρχίας, δὲν ἔχομεν ἀποφασίσει νὰ θεσπίσωμεν συμπεριφοράς καὶ κανόνας, δυνάμει τῶν ὁποίων θὰ ἠδυνάμεθα νὰ πείσωμεν τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἐπιδιώκομεν τὴν ἄνοδον τοῦ κόσμου πρὸς τὴν οὐράνιον τάξιν. Τουναντίον, καταβιβάζομεν τὴν τάξιν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν ὑποδουλώνομεν εἰς τὴν τάξιν τοῦ κόσμου... ...Κατόπιν ὅλων αὐτῶν ἀρνοῦμαι τὴν περαιτέρω παραμονήν μου εἰς τήν Διοικοῦσαν Ἐπιτροπήν τῆς Ε.Κ.Υ.Ο. καὶ παρακαλῶ ὅπως, ἅμα τῇ λήψει τῆς παρούσης, μὲ ἀπαλλάξητε τῶν καθηκόντων μου».

***


Ἡ αἰνιγματική σιωπή τοῦ μακαριωτάτου κ. Ἱερωνύμου γιά τήν ἐκτροπή τοῦ ὑπευθύνου σώματος τῆς Ἱεραρχίας στήν ἀπραξία, στήν φιλαργυρία καί στήν φιληδονία θλίβει καί ἀπογοητεύει τό πλήρωμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.
Θά ὑπάρξει ἆραγε διάγγελμα εἰλικρινοῦς μετανοίας; Θά γίνει σωστική ἐπάνοδος στήν ἀποστολικότητα καί στήν πατερική καθαρότητα; Αὐτά τά ἐρωτήματα παραμένουν μέχρι στιγμῆς ἀναπάντητα.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011



Πρῶτα

τά «ἐν οἴκῳ»



Συχνὰ γινόμαστε ἀκροατὲς καὶ ἀναγνῶστες δηλώσεων καὶ ἀνακοινώσεων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖες προβάλλονται ἀπὸ τὰ μέσα τῆς ἠλεκτρονικῆς καὶ τῆς ἔντυπης δημοσιογραφίας. Μὲ τὶς δηλώσεις καὶ παρεμβάσεις αὐτὲς οἱ παραπάνω ὡς λαλίστατοι ἐμφανιζόμενοι Ἀρχιερεῖς ἀναφέρονται ἐπὶ παντὸς ἐπιστητοῦ.

Ἀναφέρονται εἰδικότερα:

1) Ἐπὶ ἐθνικῶν θεμάτων, τὰ ὁποῖα, εἶναι βέβαιο, ὅτι ἐπικίνδυνα ἔρχονται, ὅλο καὶ συχνότερα, στὸ προσκήνιο καὶ τὰ ὁποῖα ἐμβάλλουν σὲ ἀνησυχία καὶ προβληματισμοὺς τὸ λαό μας γιὰ τὰ κέντρα ποὺ τὰ προκαλοῦν καὶ σκοπίμως τὰ προωθοῦν.

2) Ἐπὶ θεμάτων, τὰ ὁποῖα ἀλλοιώνουν τὴν ἐθνική μας ταυτότητα καὶ τὰ ὁποῖα πλήττουν τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας, ὅπως εἶναι τὸ σκοπίμως τελευταία ἐνισχυμένο κίνημα τῶν ὁμοφυλοφίλων, τοὺς ὁποίους χωρὶς ντροπὴ δεχόμαστε ἀναντίρρητα νὰ παρελαύνουν ἐπίσημα καὶ ἀνενόχλητα ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν αἰγίδα καὶ προστασία τοῦ φιλικὰ προσκείμενου πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο πρώτου ἄρχοντα τῶν Ἀθηναίων.

3) Ἐπὶ θεμάτων ἀποθρησκιοποίησης, ποὺ ἔχουν λάβει διεθνῶς ἀνησυχητικὲς διαστάσεις καὶ ἐπὶ πλέον, γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, τοῦ σοβαροῦ φαινομένου τοῦ ἀφελληνισμοῦ μὲ κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐσωτερικοῦ χώρου.

4) Ἐπὶ τοῦ πρωτοφανοῦς γιὰ τὰ ἑλληνικὰ χρονικὰ φαινομένου τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, τὸ ὁποῖο ἐμβάλλει σὲ ἔντονες ἀνησυχίες τὸν λαό μας, ποὺ ἀγωνιᾶ ποιὰ εἶναι ἡ ἀφετηρία καὶ τὰ αἴτιά του, ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἐξέλιξη καὶ ἡ κατάληξή του, ποιὲς εἶναι οἱ ἐπικίνδυνες παράμετροί του καὶ ποιοὶ τὸ κηδεμονεύουν.

Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ παραπάνω θέματα, τὰ ὁποῖα ὅλως ἐπιλεκτικὰ παραθέσαμε, καὶ τὰ ὁποῖα προδήλως ταλαιπωροῦν, τὸ λαό μας, θὰ ἔκρινε κανεὶς πολλὲς ἀπὸ τὶς ἀρχιερατικὲς αὐτὲς παρεμβάσεις, κατ᾿ ἀρχήν, ὡς ὀρθὲς καὶ παραδεκτές. Καὶ τοῦτο γιατί, πολλὲς ἀπ᾿ αὐτές, ἀνεξάρτητα ἂν ἀνήκουν στὴν κύρια ἁρμοδιότητα καὶ εὐθύνη τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, κινοῦνται ὅμως παράλληλα καὶ μέσα στὰ ὅρια τῶν καθηκόντων τους ὡς πνευματικῶν ἠγετῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ οἱ ἴδιοι εὐθύνη γιὰ ἐνημέρωση καὶ προστασία τοῦ ποιμνίου. Αὐτὸ ἀποτελεῖ, κατ᾿ ἀρχήν, μιὰ γενικὴ τοποθέτηση.

Θα προσθέσουμε ὅμως καὶ τοῦτο. Οἱ ἐν λόγῳ λαλίστατοι Ἀρχιερεῖς ὁμιλοῦν γιὰ πολλὰ (καὶ κατ᾿ ἀρχὴν ὀρθῶς), πλὴν ὅμως ὁμιλοῦν γιὰ θέματα ποὺ δὲν κινοῦνται βασικὰ μέσα στὸ δικό τους, τὸν ὁρισμένο ἐκκλησιαστικὸ χῶρο. Καὶ κάτι παραπάνω, ὅπερ καὶ οὐσιῶδες. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐπισημάνσεις καὶ ὅλες οἱ φωνὲς ποὺ ἀκούονται, γίνονται πάντοτε ἐπὶ τοῦ ἀσφαλοῦς καὶ τὸ κυριότερο χωρὶς κανένα προσωπικὸ κόστος.


Καὶ ἀφοῦ τὸ τελευταῖο αὐτό, τὸ προσωπικὸ κόστος, δὲν ὑπάρχει, θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ κάθε καλόπιστος παρατηρητής, ὅτι ὅσα κατὰ καιροὺς ἀκούονται καὶ λέγονται, πάντοτε ὅμως ἐπὶ τοῦ ἀσφαλοῦς, φέρουν πρωτίστως καὶ κυρίως τὸ στοιχεῖο τῆς προσωπικῆς προβολῆς καὶ τῆς ἰκανοποίησης ἐγωϊστικῶν διαθέσεων. Καὶ στὸ ἀβίαστο αὐτὸ συμπέρασμα καταλήγει κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀναντίρρητη διαπίστωση, ὅτι οἱ παραπάνω Ἀρχιερεῖς ἐμφανίζονται μαχητὲς καὶ λαλίστατοι πάνω σὲ θέματα ποὺ κινοῦνται, ὅπως εἰπώθηκε, ἔξω ἀπὸ τὸν περιορισμένο ἐκκλησιαστικὸ χῶρο.


Γιὰ ὅλα ὅμως τὰ θλιβερὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα κινοῦνται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὸ χῶρο τῆς δικῆς τους δικαιοδοσίας μέσα «στὸν οἶκο τους» καὶ τὰ ὁποῖα καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἀλλὰ καὶ πρόσφατα, ἄφησαν μαῦρα στίγματα καὶ στοὺς δέκτες τῶν τηλεοράσεων καὶ στὶς σελίδες τῶν ἐφημερίδων, τηροῦν ὄχι μόνο στάση σιωπῆς, ἀλλὰ πολλάκις τὰ ἐπικροτοῦν καὶ τὰ ἐπικαλύπτουν μὲ ἀντιεκκλησιαστικὲς καὶ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες καὶ συμπεριφορές. Προφανῶς γιατί ἐδῶ μετράει τὸ προσωπικὸ κόστος, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ τὸ παραγνωρίσουν καὶ νὰ τὸ ἀναλάβουν.
Καὶ δὲν εἶναι λίγα τὰ θέματα αὐτά.

Θὰ περιορισθοῦμε ὅμως σὲ ὁρισμένες κραυγαλέες, ἐπιλεκτικὲς ἀναφορές.

1) Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὴν περιβόητη κάθαρση, μὲ ὅσα φοβερὰ προβλήθηκαν γιὰ ἐκκλησιαστικοὺς λειτουργοὺς (καὶ Ἀρχιερεῖς) καὶ ἀπὸ τοὺς δέκτες τῶν τηλεοράσεων καὶ ἀπὸ τὶς σελίδες τοῦ τύπου. Ὁ ἴδιος ὁ μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ὁμίλησε σὲ ἐπίσημη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας γιὰ «φιλήδονους καὶ φιλοχρήματους κληρικοὺς καὶ γιὰ ἀνθοκήπια ἀθλιοτήτων». Καὶ δὲν κινήθηκε φύλλο. Οὔτε κάποιος ἀπὸ τοὺς τωρινοὺς λαλίστατους Ἀρχιερεῖς. Τὴ θλιβερὴ κατάληξη τῆς περιβόητης κάθαρσης τὴν ἀποδίδει χαρακτηριστικὰ ἡ τότε δημόσια ἀπὸ τηλεοράσεως δήλωση τοῦ κορυφαίου καὶ εὐσεβοῦς Εἰσαγγελικοῦ λειτουργοῦ (Εἰσαγγελέως Α.Π.) Εὐάγγελου Κρουσταλλάκη: «Ἡ κάθαρση στὴν Ἐκκλησία, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ἐνέργειες τῶν Δικαστηρίων, ἦταν ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑ».

2) Τί νὰ συμπληρώσει κανεὶς γιὰ τὰ περίφημα «παραπεμπτικά» τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων γιὰ τοὺς «ἐγκαλούμενους!» Ἀρχιερεῖς: «Ἵνα μὴ μείνει ἴχνος ὑποψίας σὲ βάρος τού..., διατάσσομεν ἀνακρίσεις»!! Παγκόσμια δικονομικὴ πρωτοτυπία, μὲ προκαθορισμένο τὸ πόρισμα καὶ τὴν ἀπόφαση.

3) Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὶς ἀντικανονικὲς καὶ παράνομες διώξεις τῶν δώδεκα Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι διώχθηκαν καὶ ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὶς ἕδρες καὶ τὸ ποίμνιό τους ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΑΚΡΟΑΣΗ. Καὶ τὸ σπουδαιότερο, ἀλλὰ καὶ ἄκρως ἀντιφατικό, εἶναι ὅτι στὴν ἕδρα ἑνὸς ἀπὸ τοὺς «βιαίως» ἀπομακρυνθέντες Ἀρχιερεῖς ἐκλέχθηκε κατὰ τὴν περίοδο τῆς δικτατορίας Ἰωαννίδη καὶ τοποθετήθηκε ὡς Μητροπολίτης Ἀρχιερέας, ὁ ὁποῖος ἐσχάτως ἀπὸ τηλεοράσεως καὶ διὰ τοῦ τύπου ἐπέκρινε τίς, κατ᾿ αὐτόν, ἄστοχες «δικαστικὲς ταλαιπωρίες» τοῦ διαβόητου γιὰ τὰ ἠθικὰ σκάνδαλα Δ/ντή τοῦ Δ.Ν.Τ. Stros Kan, πρὶν τὴν ὁριστικὴ καταδίκη του, ἐπικαλούμενος τὸ τεκμήριο τῆς ἀθωότητας! Καὶ ἐρωτᾶται: Γιὰ τοὺς χωρὶς δίκη καὶ ἀπολογία διωχθέντες δώδεκα Ἀρχιερεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ ἥρωας καὶ ἅγιος προκάτοχός του, δὲν ὑφίστατο καὶ δὲν λειτούργησε, κατὰ μείζονα λόγο, τὸ τεκμήριο τῆς ἀθωότητας; Καὶ ὅπως λέει ὁ λαός μας «Ἄλλο τὸ ἕνα καὶ ἄλλο τὸ ἄλλο»; Γιατί;

4) Τί νὰ πεῖ κανεὶς καὶ γιὰ τὴν περίπτωση Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος καταδικάσθηκε ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ μὲ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου, μετὰ ἀπὸ δυὸ καταδικαστικὲς ἀποφάσεις, γιὰ τὸ κακούργημα τῆς ὑπεξαίρεσης σὲ ἑξαετῆ κάθειρξη, ἐνῶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, ἕνα περίπου μήνα πρὶν καταστεῖ ἀμετάκλητη ἀπὸ τὸν Α.Π. ἡ ἐφετειακὴ ἀπόφαση, τὸν ἀπέδιδε ἀθῶο στὸ πλήρωμα!

5) Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὶς μεγαλοστομίες καὶ τὶς προκλητικὲς συμπεριφορὲς μερικῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπεραμύνονται τῆς κανονικῆς τάξης στὴν Ἐκκλησία, ὅταν οἱ ἴδιοι εἴτε δημιουργοῦν εἴτε συμπράττουν εἴτε ἀνέχονται τὶς πρόδηλες ἀντικανονικότητες ποὺ σημάδεψαν τὸ θέμα τῶν ἀντικανονικῶς διωχθέντων ἀρχικὰ δώδεκα καὶ τελικὰ ἐπιτιμηθέντων μὲ «Ἀκοινωνησία!» τριῶν ἄξιων καὶ ἀνεπίληπτων Ἀρχιερέων. Ὅταν, πρὸς δημιουργία καὶ μόνο ἐντυπώσεων, ἐπικαλοῦνται ὅτι κατέχουν Μητρόπολη ποὺ ἀνήκει σὲ ἄλλον, ὅτι προσφέρονται νὰ τὴν «δωρίσουν!» καὶ ὅτι προτίθενται νὰ παραιτηθοῦν;

6) Τί νὰ πεῖ κανεὶς ὅταν, ἐνῶ στρέφονται κατὰ τῆς ὀμοφυλοφιλίας, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἀνέχονται ὡς ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τὴν παρέλαση στὸ Κέντρο τῆς Ἀθήνας πολυπληθοῦς ὁμάδας ἀτόμων (ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν) αὐτῆς τῆς κατηγορίας, ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Δημάρχου Ἀθηνῶν, γιὰ τὸν ὁποῖον, ὅταν ὁ ἴδιος, κατὰ τρόπο προκλητικὸ καὶ προσβλητικὸ γιὰ τοὺς δημότες, ἀπαγόρευσε ἀπὸ τὸ ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τοῦ Δήμου κατὰ τὶς ἡμέρες τοῦ Πάσχα τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», ἡ φίλα προσκείμενη ἐκκλησιαστικὴ ἠγεσία τὸν ἐκάλυψε μὲ τὴ φράση «Ἔ, ἄνθρωπος εἶναι, ἔκανε ἕνα λάθος»!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ.
Ὅταν οἱ Ἀρχιερεῖς μας ἐμφανίζονται μαχητικοὶ καὶ λαλίστατοι (καὶ ὀρθῶς κατ᾿ ἀρχήν) γιὰ θέματα ποὺ δὲν ἀνήκουν ἐν πολλοὶς στὸ χῶρο τῆς ἀρμοδιότητάς τους, ἐνῶ γιὰ τὰ ἄλλα τὰ θλιβερὰ φαινόμενα, ποὺ ἐντάσσονται στὸ χῶρο τῆς ἀποκλειστικῆς τους εὐθύνης, τηροῦν σιωπή, ἂν μὴ καὶ τὰ συντηροῦν ὑπολογίζοντας προδήλως τὸ προσωπικὸ κόστος, θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ὅλες αὐτὲς οἱ παρεμβάσεις γίνονται γιὰ λόγους προβολῆς καὶ ἐντυπωσιασμοῦ. Καὶ μὲ ἄλλα λόγια.


Ὅταν οἱ Ἀρχιερεῖς μας δὲν ἐπιμελοῦνται, τηροῦντες τὴν κανονικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ τάξη, νὰ ξεκαθαρίσει ὁ δικός τους χῶρος ἀπὸ σοβαρὲς ἐκτροπές, τότε «ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ» νὰ παρεμβαίνουν σὲ ἄλλους χώρους, ἔστω καὶ ἂν ἐκεῖ τοὺς πέφτει κάποιος λόγος. Πρώτα τά τοῦ «Οἴκου τους» καὶ μετὰ ὅλα τὰ ἄλλα.

Aπο την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΙ

0 + 0 = 0


Ολοκληρώθηκε η Συνεδρία

της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Συνήλθε σήμερα Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2011, στην πρώτη Συνεδρία Της για τον μήνα Αύγουστο η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά την σημερινή Συνεδρία :

- Ἡ Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της Εξουσιοδοτήσεως.

- Ἡ Δ.Ι.Σ. ασχολήθηκε μόνο με Υπηρεσιακά ζητήματα.


Ειναι αυτο το Σωμα, ενα ζωντανο Σωμα;

΄Η ενα Σωμα ΝΕΚΡΟ;

Μαλλον... το δευτερο.


0 + 0 = 0



Τεκμήρια


βαρύτατης ἐνοχῆς



του μητροπολιτου Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ




Ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος, λαλίστατος καί ὀργίλος, ὅταν σηκώνει λάβαρο μάχης, ἐνάντια στά ἄνομα καί παράνομα, πού συμβαίνουν ἐκτός τοῦ χώρου τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, μεταμορφώνεται καί μεταλλάσσεται σέ σκυθρωπό καί ἄφωνο ἐπισκέπτη μουσειακοῦ ἤ νεκρικοῦ χώρου, ὅταν τά σκάνδαλα τῶν ἐκκλησιαστικῶν πριγκίπων βεβηλώνουν καί μολύνουν τό ἱερό Θυσιαστήριο καί καταβρωμίζουν τήν κοινωνική ἀτμόσφαιρα. Ἐσχάτως, ξεπερνώντας τό διπολικό σχῆμα τῆς διαφημιστικῆς κραυγῆς καί τῆς ὑπολογισμένης σιωπῆς, ἅπλωσε τό ὠμοφόριό του στούς ἀνοιχτούς γεωπολιτικούς ὁρίζοντες καί ἐπιχείρησε νά διατυπώσει ἄποψη γιά θέματα καί γιά συμπεριφορές, πού δέν προσφέρονται γιά λαϊκισμούς καί γιά αὐτοδιαφήμιση. Ἄφησε κατά μέρος τή δυσλειτουργία τοῦ πατροπαράδοτου Συνοδικοῦ σχήματος τῆς Ἐκκλησίας μας.


Προσπέρασε σιωπηλά καί τήν κοινωνική καί οἰκονομική κρίση, πού βασανίζει τό λαό μας. Καί ἐμφανίστηκε, θαρρετός καί μαχητικός, γιά νά καλύψει τίς ἐξευτελιστικές πομπές τοῦ πρώην Γενικοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου Ντομινίκ Στρός Κάν. Λάβρος ἐπιτέθηκε καί ἐνοχοποίησε τούς Ἀμεριακανούς Δικαστές, πού κατά τή διαδικασία τῆς προανάκρισης θεώρησαν ὑποχρέωσή τους νά διατάξουν τήν κράτηση-ἔστω καί ἐκτός φυλακῆς-τοῦ κατηγορούμενου. Καί κατακεραύνωσε τούς ἐκπροσώπους τοῦ διεθνοῦς μηχανισμοῦ πληροφόρησης, ἐπειδή διατυμπάνισαν τήν ἀδιαντροπιά καί τά ὄργια τοῦ ἐκπεσόντος μέλους τῆς ὑψηλῆς ἡγετικῆς λέσχης.


Κατά τή Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος, ὁ κύριος Ἄνθιμος πρόβαλε στήν Ὡραία Πύλη τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου καί, ἀντί γιά κήρυγμα διδαχῆς καί ἐξαγιασμοῦ, ἄρχισε ἕνα ὀξύ, καταγγελτικό λόγο. Ὑποστήριξε ἐπίμονα, πώς ὁ ἔνοχος γιά βαρύτατες ἠθικές ἐκτροπές μαέστρος τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, ἄν καί αὐτοδιασύρθηκε σέ οἰκουμενικό forum, ἄν καί οἱ πομπές του ξετυλίχτηκαν, ἀποκρουστικές καί πνικτικές, κατά τήν προδικασία τοῦ φακέλλου τῶν ἀνακρίσεων, ἐξακολουθεῖ νά διατηρεῖ, ἄθικτο καί πανίσχυρο, τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας». Ὅλοι εἶναι ὑποχρεωμένοι νά σεβαστοῦν αὐτό τό τεκμήριο. Καί κανένας-μά κανένας-δέν ἔχει τό δικαίωμα νά ἀποτολμήσει τόν περαιτέρω διασυρμό του, φέροντας στή δημοσιότητα ἀποκαλυπτικά στοιχεῖα, πού κυκλοφόρησαν στή δικαστική αἴθουσα καί πέρασαν-ἄσχετο μέ ποιό τρόπο καί μέ ποιά πρόθεση-στούς κράχτες τῆς ἐνημέρωσης.
Μεταφέρω, αὐτούσιο, τό κομμάτι τῆς ὁμιλίας του, πού τήν ἐκφώνησε μπροστά στό Πανάγιο Θυσιαστήριο καί σέ ὥρα, πού προσφερόταν ἡ ἀναίμακτη Ἱερουργία.


«...Ὀφείλουμε νά δείχνουμε σεβασμό σέ κάθε ἄνθρωπο, μέχρι νά ἀποδειχθεῖ ἡ ἐνοχή του καί νά ἐπιβληθοῦν οἱ ποινές πού προβλέπει ὁ νόμος καί ὄχι ἐκεῖνες πού θέλουμε νά ἐπιβάλουμε ἐμεῖς. Ἐξετάζω τήν εἰκόνα ἡ ὁποία καταρράκωσε τά εὐρωπαϊκά καί τά παγκόσμια ἀξιώματα μέσα στά μάτια ὅλων τῶν λαῶν καί αὐτό εἶναι ἧττα τῆς συγχρόνου κοινωνίας... Τόν κρατοῦν μέ τίς χειροπέδες, τοῦ πέφτει τό μισό σακάκι καί κυκλοφορεῖ ὅπως οἱ μεθυσμένοι στό δρόμο. Γιά νά τόν πᾶν ποῦ; Νά τόν κρίνει μιά γυναίκα τί θά γίνει καί τόν στέλνει στή βαριά φυλακή... Αὐτό εἶναι ἐξόντωση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας».


Καί συμπληρώνει ὁ συντάκτης τῆς ἱστοσελίδας, πού ἔφερε σέ πανελλαδική ἀνάρτηση τόν εὐτελισμό τοῦ κηρυκτικοῦ λόγου καί τή βεβήλωση τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου: «Αὐτά εἶπε ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος καί ἀναφέρθηκε στή στάση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως περιγράφεται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη, ὅταν οἱ Γραμματεῖς, οἱ Φαρισαῖοι καί τό φανατισμένο πλῆθος θέλησε νά τιμωρήσει διά λιθοβολισμοῦ μιά γυναίκα πού κατηγορούνταν γιά μοιχεία».

***


Κρατεῖστε στό ἀρχεῖο τῆς μνήμης σας αὐτή τή Θεολογική καί τή Νομική θεμελίωση τοῦ τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας, ὅπως τήν ὕφανε ὁ Μητροπολίτης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας Ἄνθιμος, γιά νά ἐπενδύσει, φιλικά καί σωστικά, τό «φημισμένο» σκανδαλοποιό κύριο Ντομινίκ Στρός Κάν. Καί προσφέρετε λίγη προσοχή, (θά σᾶς συνιστοῦσα καί λίγη περιέργεια) γιά νά ἀναδιφήσουμε μαζί κάποιες ἄλλες πρωτοβουλίες τοῦ ἴδιου Μητροπολίτη καί κάποιες ἄλλες δυναμικές κινήσεις του, πού βρίσκονται καταχωρισμένες, ἀλλά καταχωνιασμένες, στό προσωπικό ἡμερολόγιο τοῦ κ. Ἄνθιμου καί πού ἀποτυπώνουν τό ἀρχιερατικό του ἦθος, τό σεβασμό του-ἤ τήν περιφρόνησή του στό θεσπισμένο μέ Νόμο «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας» καί-κάτι πλέον-τήν ἀμετακλήτως χρεωστική ὑποχρέωση ἀναγνώρισης τοῦ ἤθους καί τοῦ κύρους τῶν-κατά καιρούς-ἀναδειχθέντων λειτουργῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καί ἀποφυγῆς πράξεων περιφρόνησης ἤ καταπλήγωσης τῆς χαρισματικῆς προσωπικότητάς τους.


Γνωστό ἀπ᾿ ἄκρη σέ ἄκρη τῆς ἑλληνικῆς πατρίδας, ὅτι κατά τό ἔτος 1974 καί λίγο πρίν ἀπό τή μεταπολίτευση, ἡ ἔξαλλη ἐκκλησιαστική διοίκηση, ποδοπατώντας ἀσύστολα τούς Ἱερούς Κανόνες καί σέ συνεργασία μέ τή δικτατορία τοῦ Ἰωαννίδη, καταδίκασαν στήν ἔσχατη ποινή, στή στέρηση τῶν ποιμαντικῶν τους ἁρμοδιοτήτων καί ἀπομάκρυναν ἀπό τούς ἀρχιερατικούς τους θρόνους δώδεκα Μητροπολίτες. Δέ δρομολόγησαν διαδικασία ἀνακρίσεων, γιά νά ἐξακριβώσουν, ἄν ἦταν ἔνοχοι ἤ ὄχι. Δέν τούς κάλεσαν νά ἀπολογηθοῦν, μιά καί δέν εἶχαν μπροστά τους πιστοποιημένο κατηγορητήριο. Δέν κατάθεσαν φάκελλο ἐπιβαρυντικό, συμπληρωμένο καί ἠλεγμένο, στό ἁρμόδιο γιά τούς Ἀρχιερεῖς Ἐκκλησιαστικό Δικαστήριο. Ὅλες αὐτές τίς διαδικασίες, πού τίς ἐπιβάλλουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ Νόμοι τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, τίς περιφρόνησαν μέ προκλητικότητα. Καί, μέ μιά ἀπόφαση τοῦ ποδαριοῦ, τούς ἐξόρισαν.


Ἀμέσως μετά, βιαστικά καί σπασμωδικά, ἄρχισε ἡ ἔνοχη Συνοδική παρέα νά παράγει Μητροπολίτες, γιά νά γεμίσει τά κενά καί γιά νά παρουσιάσει «τετελεσμένη καί ἀδιαμφισβήτητη» τήν καινούργια κατάσταση.
Χρέος μου νά ἀποκαλύψω, ὅτι κατά τίς μέρες ἐκεῖνες τῆς θυελλώδους ἀνατροπῆς καί τῆς Κανονικότητας τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Νομιμότητας τοῦ «ἐν καταρρεύσει» δυναστικοῦ πολιτεύματος, ὁ κύριος Ἄνθιμος (ἀρχιμανδρίτης τότε) μέ ἐτίμησε μέ τήν ἐπίσκεψή του καί, ἀφοῦ μοῦ διεκτραγώδησε τίς ἴντριγκες καί τά παζάρια, μέ ὕφος βαρύ πρόσθεσε: «Σ᾿ αὐτό τό κλίμα, πού βρισκόμαστε σήμερα, ἄν τύχη καί μοῦ προτείνουν τήν προαγωγή μου σέ Μητροπολίτη, θά τό σκεφτῶ πολύ ἄν πρέπει νά τό δεχτῶ».
Δέχτηκα τήν ἐπιφύλαξή του αὐτή, ὡς ἄρωμα εὐαίσθητης συνείδησης καί δήλωσα συμπαραστάτης του.
Ἀτυχῶς, τό ἄρωμα, πολύ σύντομα, λειτούργησε ὡς ἀναθυμίαση χωματερῆς προδωμένων ὀνείρων.

***


Ἕνας ἀπό τούς δώδεκα Μητροπολίτες, πού καταδικάστηκαν δίχως νά ἀπολογηθοῦν καί δίχως νά δικαστοῦν, ἦταν ὁ ἡρωϊκός καί σεβάσμιος Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιος. Ξεχωριστή φυσιογνωμία. Ὄχι μόνο ἀποδεκτή, ἀλλά καί θρονιασμένη στίς καρδιές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ὅλης τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας. Σ᾿ ὅποια πυκνοκατοικημένη περιοχή καί σ᾿ ὅποια ἄκρη ἔκανες ἀναφορά στό πρόσωπό του ἄκουγες πρόσθετες εὐλαβικές ἐκτιμήσεις τῆς ἁγιοσύνης του καί δεχόσουνα ἕνα νέο κύμα εὐωδίας σεβαστικῶν θυμιαμάτων.
Δεκαετίες ὁλόκληρες ὁ ἀκάματος λειτουργός Κωνστάντιος Χρόνης διακόνησε ὡς ἱεροκήρυκας στήν Ἱερή Μητρόπολη Φιλίππων καί Νεαπόλεως (Καβάλας). Κήρυξε τόν Εὐαγγελικό λόγο. Καί ποίμανε μέ ἀγάπη καί μέ εὐαισθησία τό ὥριμο σέ ἡλικία πλήρωμα καί τίς στρατιές τῆς νεότητας.


Ὅταν οἱ Γερμανοί κατακτητές κατέλυσαν τήν παραμεθόρια ἄμυνα καί ὅρμησαν στήν καταματωμένη πατρίδα μας, παράδωσαν τή φρούρηση καί τή διοίκηση τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας στούς Βούλγαρους. Καί αὐτοί, σκληροί κατακτητές καί νοσταλγοί μιᾶς ἐπέκτασής τους στό Αἰγαῖο, ἄρχισαν νά ὑλοποιοῦν τούς σχεδιασμούς τους. Ἔβαλαν, ὡς μητρική γλώσσα, στά σχολειά μας τή Βουλγάρικη, ἔφεραν Βούλγαρους παπάδες νά ἱερουργοῦν στίς Ἐκκλησίες μας καί νά προσαρμόζουν τό λαό μας στό δικό τους τυπικό. Ἔκαναν κάθε κίνησή τους καί κάθε σχεδιασμό τους, ὡς κατακυρωμένοι κατακτητές, δίχως νά περνάει ἀπό τό μυαλό τους ἕνας ἐνδεχόμενος κίνδυνος ἀνατροπῆς τους.


Τόν ἱεροκήρυκα Κωνστάντιο Χρόνη, πού τόν ἔβλεπαν νά κινεῖται μέ τόλμη σ᾿ ὅλη τήν ἔκταση τῆς ἀνατολικῆς Μακεδονίας, τόν κήρυξαν ἀνεπιθύμητο καί τόν ἔβγαλαν βίαια ἔξω ἀπό τά ὅρια τῆς δικῆς τους ἐπιτήρησης.
Διωγμένος, ἀλλά ἀκούραστος, κατέβηκε στή Μητρόπολη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας καί συνέχισε τή θυσιαστική προσφορά του. Ἡ σκοτεινιά καί ὁ τρόμος τῆς Γερμανοϊταλικῆς κατοχῆς εἶχαν διεγείρει ἰσχυρές, μυστικές, ἀντιστάσεις, πού προκαλοῦσαν ἐμπόδια στίς διακινήσεις τοῦ κατακτητή, ἀλλά καί πλήρωναν μέ τό αἷμα τους τόν κάθε σχεδιασμό σαμποτάζ, πού κατόρθωναν νά ἐνεργοποιήσουν.


Σέ πρώτη φάση, τό ἀντάρτικο κίνημα τῆς περιοχῆς τῶν Καλαβρύτων, πού λειτουργοῦσε ὑπό τήν ἁρχηγία τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη, πῆρε τήν ἀπόφαση νά ἀνατινάξει τίς γραμμές τοῦ ὀδοντωτοῦ σιδηροδρόμου, πού ἦταν ἡ μοναδική δυνατότητα διασύνδεσης τῆς ὀρεινῆς περιοχῆς τῶν Καλαβρύτων μέ τίς παράλιες πόλεις. Μέ τήν ἀνατίναξη αὐτή θά ἔβαζαν σέ μεγάλο κίνδυνο τά φυλάκια τῶν κατακτητῶν, ἀλλά-παράλληλα-θά ἔκλειναν τή γραμμή ἐπισιτιστικοῦ ἐφοδιασμοῦ γιά τούς κατοίκους τῶν Καλαβρύτων.


Ὁ ἡρωϊκός ἱεροκήρυκας Κωνστάντιος, ἀνάλαβε νά μεσολαβήσει, γιά τήν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος. Δυό ὁλόκληρα μερόνυχτα πεζοπόρησε στά βράχια τοῦ Χελμοῦ καί ἔφτασε στό κρυσφύγετο τοῦ ἀρχηγοῦ Βελουχιώτη. Τόν ἐνημέρωσε καί τόν ἱκέτεψε «Ἀρχηγέ μου, αὐτό τό τρένο,πού σκαρφαλώνει στά Καλάβρυτα, δέν εἶναι συρμός μεγάλος. Ἕνα καί μόνο μικρό βαγονάκι μεταφέρει λίγους ἐπιβάτες καί κάμποσα σακιά ἀλεύρι ἤ μερικά ἄλλα τρόφιμα. Ἄν καταστραφεῖ τό δίκτυο, οἱ ἄνθρωποι θά πεθάνουν ἀπό τήν πεῖνα.


Ὁ ἀρχηγός Βελουχιώτης στάθηκε σκεφτικός. Κάλεσε τούς δικούς του καί πῆρε πληροφορίες. Καί, ὅταν αὐτοί ἐπαλήθευσαν, ὅτι τό τρενάκι ἦταν μικρό καί ὅτι δέν ὑπῆρχε ἄλλος τρόπος νά φτάσουν τρόφιμα στήν πόλη τῶν Καλαβρύτων καί στά γύρω χωριά, ἔδωσε διαταγή νά μήν ἀνατιναχτεῖ ἡ ὀδοντωτή σιδηροδρομική γραμμή.
Οἱ γραμμές τοῦ μικροῦ τρένου ἔμειναν ἄθικτες καί τό βαγονάκι ἐξακολούθηκε νά ἐξυπηρετεῖ καί τούς κατακτητές καί τούς δουλωμένους Ἕλληνες. Ἀλλά ἡ φωτιά τῆς μυστικῆς πολεμικῆς ἀντιπαράθεσης δέν ἔσβησε. Οἱ Καλαβρυτινοί, ἀπόγονοι ἐκείνων, πού, τό 21 σήκωσαν τό λάβαρο τῆς ἐπανάστασης, ἐξακολούθησαν νά πλέκουν ἁλυσίδες διολιοφθορῶν καί νά φέρνουν σέ δύσκολη θέση τούς κατακτητές. Καί οἱ κατακτητές, χειριστές καί ἐκφραστές τῆς ἔσχατης βαρβαρότητας, πῆραν τήν ἀπόφαση νά κάψουν τήν πόλη τῶν Καλαβρύτων καί νά σκοτώσουν ὅλους τούς ἄντρες, ἀπό δεκατεσσάρων χρόνων καί πάνω.


Τό τί ἔγινε, δέν περιγράφεται. Σέ μηδενικό χρόνο ἡ ἱστορική πόλη κατάντησε ἐρείπιο. Καί τό κάθε σπίτι, μιά ἑστία ἀφόρητου πένθους. Τά ἀποσπάσματα τῶν κατακτητῶν συγκέντρωσαν, σά νά ἦταν κοπάδια ἄγριων ζώων, τούς Καλαβρυτινούς καί τούς θανάτωσαν. Δέ διερεύνησαν ἄν ἦταν ἔνοχοι γιά ὁποιαδήποτε ἐγκληματική πράξη. Δέν τούς ἔστησαν στό ἑδώλιο τοῦ κατηγορούμενου. Μέ μιά ἄγρια ἐπίθεση, σκόρπισαν τό θάνατο. Ἄφησαν χῆρες τίς μάνες καί ὀρφανά τά ἀνώριμα παιδιά.
Ὁ ἱεροκήρυκας Κωνστάντιος Χρόνης, ἡ ἀκοίμητη αὐτή λαμπάδα τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας, στάθηκε, ἀδελφός καί πατέρας γιά τίς ὀρφανεμένες οἰκογένειες καί μεταφορέας τῆς θείας συμπαράστασης καί εὐλογίας στήν κατακαμένη πολιτεία.

***


Εἰκοσιτρία ὁλόκληρα χρόνια μετά τήν ἐφιαλτική νυχτιά τῆς κατοχῆς, ὁ ἱεροκήρυκας καί πατέρας τῶν πονεμένων Καλαβρυτινῶν κλήθηκε, χωρίς νά τό ἐπιδιώξει, νά ποιμάνει τή Μητροπολιτική περιφέρεια τῆς Ἀλεξανδρούπολης. Χειροτονήθηκε ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο τῶν ἀποστολικῶν ὁραματισμῶν Ἱερώνυμο Κοτσώνη καί, ταπεινά, ἀφιερώθηκε στήν ἀποστολή του. Δίχως κωδωνοκρουσίες. Δίχως ἐπιδείξεις χλιδῆς. Δίχως αὐτοθαυμαστικά θυμιάματα. Λιτός καί ταπεινός, λειτουργός τῆς σταυρικῆς Ἀγάπης καί θεραπευτής τοῦ ἀνθρώπινου πόνου, ἄναβε καντήλι ἐλπίδας, ἐκεῖ, πού θέριευε τό σκοτάδι τῆς ἀπόγνωσης.
Ὅταν στήν πατρίδα ὅρμησε ἡ δεύτερη δικτατορία, τά πρόσωπα τῆς τρελῆς ἐξουσίας, τῆς κοσμικῆς καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς, θεώρησαν πώς θά μπορούσαν νά ἀναβαθμίσουν τήν παρουσία τους, ἄν μέ μιά στυγνή διαταγή ἐξόριζαν μιά ὁλόκληρη δωδεκάδα Μητροπολιτῶν ἀπό τήν ποιμαντική τους ἔπαλξη.


Ἕνας ἀπό τούς δώδεκα, πού ἀντιμετωπίστηκε σάν ἐπικίνδυνος, ἦταν ὁ πατέρας τῆς Ἀλεξανδρούπολης, ὁ γέροντας Κωνστάντιος Χρόνης. Ὁ ἥρωας τῆς Καβάλας καί τῶν Καλαβρύτων. Ὁ ἐξορισμένος ἀπό τούς Βούλγαρους καί ἀναγνωρισμένος, ὡς γενναῖος μαχητής, ἀπό τόν Ἄρη Βελουχιώτη.

***


Ὁ ἐκρηκτικός, σήμερα, Μητροπολίτης Ἄνθιμος καί ἀνυποχώρητος στηλοβάτης τοῦ «τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας», δέν πρόβαλε τότε, (ὅταν ἄκουσε τήν ἐξορία τοῦ Μητροπολίτη τῆς Ἀλεξανδρούπολης Κωνστάντιου) στό κάγκελο τῆς ἐξορίας, γιά νά δώσει κουράγιο στόν καταπληγωμένο γέροντα ἐκκλησιαστικό λειτουργό καί γιά νά σημάνει συναγερμό ἐνάντια στήν ἀσύγγνωστη καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί στήν ἀγοραία περιφρόνηση τοῦ «τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας».


Κάμποσες μέρες ἔμεινε στήν ἀπόλυτη σιωπή. Σά νά μήν ἔγινε καμμιά παραβίαση τῆς Κανονικότητας καί τῆς Νομιμότητας. Σά νά μήν ἔσβησαν στούς χώρους τῆς Συνοδικότητας οἱ λαμπάδες τοῦ ἤθους καί τοῦ χρέους. Καί σά νά μή συσπειρώθηκε τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα σέ ἐξέγερση καί σέ κατακραυγή ἐνάντια στούς ἀνατροπεῖς τῆς καθιερωμένης ἀπό Οἰκομενικές Συνόδους Κανονικῆς Τάξης καί δημιουργούς ἀπαράδεκτης ἀνωμαλίας.


Δέν πρόλαβε νά περάσει τό πρῶτο κύμα τῆς βαρειᾶς σκοτεινιάς καί διασταυρώθηκε ἡ πληροφορία, ὅτι στό θρόνο τοῦ ἀδίκως ἐξορισμένου ἁγίου Ἱεράρχη Κωνστάντιου, πρόκειται νά ἐνθρονιστεῖ, ποιός νομίζετε; Ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἄνθιμος Ρούσας. Ναί, ὁ κύριος Ἄνθιμος ἀποδέχτηκε τήν πρόταση, νά παρελάσει-ἀγαλλομένῳ ποδί-πρός τό Μητροπολιτικό Μέγαρο τῆς Ἀλεξανδρούπολης καί νά ἐγκατασταθεῖ στή θέση τοῦ διωγμένου ἁγίου Ἱεράρχη.


Δέν τόν ἔκαμψε ἡ πανελλήνια ἀντίδραση. Δέν τόν συντάραξε ὁ στεναγμός καί τό δάκρυ τοῦ πληγωμένου γέροντα. Δέν τόν φόβισαν οἱ χαρακτηρισμοί τοῦ «προδότη» καί τοῦ «μοιχεπιβάτη», πού τοῦ ἀπονεμήθηκαν καί πού σφράγισαν τό ἐπισκοπικό του πορτραῖτο.
Τά γεγονότα, πού ἀκολούθησαν, ἀντί νά μαλάξουν τόν πόνο τοῦ ἄσπιλου ἱεροῦ θύματος, τόν φόρτισαν περισσότερο καί τόν ὄξυναν.
Κάποια στιγμή, πού ὁ γέροντας Κωνστάντιος ἀντιμετώπισε σοβαρή κάμψη τῆς ὑγείας του, ἀποφάσισε νά ταξιδέψει γιά λίγο στήν Ἀλεξανδρούπολη καί νά ἐπισκεφθεῖ ἕνα γιατρό, πού ἦταν πνευματικό του παιδί καί τόν ἐμπιστευόταν ἀπόλυτα. Φτάνοντας, ἀπέφυγε κάθε ἄλλη ἐπικοινωνία. Ἀλλά, κάποια μάτια, πού τόν εἶδαν καί τόν προσκύνησαν, δέν παράλειψαν νά μεταφέρουν τήν εἴδηση στούς διαδρόμους τοῦ κλεμμένου Μητροπολιτικοῦ οἰκήματος. Καί ὁ κύριος Ἄνθιμος, ἀντί νά τρέξει νά τοῦ φιλήσει τό χέρι καί νά τοῦ προσφέρει τήν κάθε ἀναγκαία ἐξυπηρέτηση, κυριεύτηκε ἀπό φόβους. Καί λειτούργησε ὡς μαινόμενος ἀντίπαλος. Ἔστειλε ὁμάδα δικῶν του ἀνθρώπων, νά διατάξουν τό γέροντα νά φύγει ἀμέσως, μέσα στά σκοτάδια τῆς νύχτας, ἀπό τά ὅρια τῆς Ἀλεξανδρούπολης. Καί νά μήν ἀποτολμήσει, ἄλλη φορά, νά διαταράξει τή γαλήνη τοῦ ποιμνίου μέ μιά δεύτερη ἐπίσκεψη.


Ὁ ἁγνός καί ἄδολος γέροντας ἔσκυψε τό κεφάλι. Καί τά μάτια του ἔσταξαν. Σηκώθηκε, στηρίχτηκε στό μπαστούνι του, προχώρησε πρός τό αὐτοκίνητό του καί ἔφυγε. Γύρισε στήν Καβάλα, κρατώντας τό ἀλάβαστρο τῆς θλίψης του καί τῶν δακρύων του.
Δέ δικαιοῦμαι νά σιωπήσω ἤ νά προσπεράσω ἀσχολίαστη καί μιά δεύτερη, ἀνέντιμη καί ἀσύμβατη μέ τό ὠμόφορο τῆς ἀρχιερωσύνης, ἐπέμβαση τοῦ κ. Ἄνθιμου στή συνείδηση τοῦ ἁγνοῦ γέροντα Κωνστάντιου.


Σέ κάποια φάση τῆς σκληρῆς δοκιμασίας του ὁ ἐξόριστος ἱερομάρτυρας ἔνοιωσε τίς δυνάμεις του νά τόν ἐγκαταλείπουν. Τότε, ὁ «μοιχεπιβάτης» τοῦ Μητροπολιτικοῦ του θρόνου, ὁ κ. Ἄνθιμος, θεώρησε κατάλληλη τή στιγμή, νά ἐξασφαλίσει τήν ἐπικάλυψη τῆς ἐπιορκίας του.


Πλαστογράφησε, ἐξ ὀνόματος-δῆθεν-τοῦ γέροντα Ἱεράρχη, μιά ἐπιστολή, μέ ἀποδέκτη τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού δήλωνε, ὅτι παραιτεῖται τῶν δικαιωμάτων του καί τοῦ αἰτήματος ἐπιστροφῆς του στή Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως καί ἀποδέχεται ὡς διάδοχό του καί ὡς συνεχιστή τοῦ ποιμαντικοῦ του ἔργου τόν Ἱεράρχη Ἄνθιμο, πού τόν ἐξέλεξε ἡ Ἱεραρχία κατά τό ἔτος 1974. Συνεπλήρωνε δέ τήν ἐπιστολή μέ εὐχές, γιά τήν εὐόδωση τῶν προσπαθειῶν τοῦ διαδόχου του(!!!) πρός δόξα Θεοῦ καί πρός οἰκοδομή τοῦ ποιμνίου.


Μέ τήν ἐπιστολή αὐτή στό χέρι, ὁ πλαστογράφος κ. Ἄνθιμος βρῆκε τό θάρρος (κατ᾿ ἀκρίβεια τό θράσος) νά ἐπισκεφθεῖ τόν γέροντα Κωνστάντιο, γιά νά τόν πειθαναγκάσει νά βάλει τήν ὑπογραφή του.
Φθάνοντας στό ἀσκητήριο, πού μετροῦσε τίς τελευταῖες μέρες του ὁ ἱερομάρτυρας τοῦ αἰώνα μας Κωνστάντιος, τόν βρῆκε μόνο. Καί, μέ γλυκανάλατες σεβαστικές ἐπικύψεις, προσπάθησε νά τόν κάμψει καί νά τόν πείσει νά βάλει τήν ὑπογραφή του στήν πλαστογραφημένη παραίτηση. Ὁ γέροντας τόν κύτταζε στά μάτια, ἀλλά δέν ἀνταποκρινόταν.


Ἐκεῖνος πρόσθετε λόγια σεβαστικά καί ἰσχυριζόταν, ὅτι μοναδική του ἐπιδίωξη ἦταν ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας καί ἡ εἰρήνευση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Κάμποση ὥρα κράτησε ἡ θεατρική παράσταση τοῦ κ. Ἄνθιμου. Ὥσπου τόν διέκοψε ὁ γέροντας μέ μιά δυναμική ἀπόκριση.
«Δέν ὑπογράφω, Φύγε».
Θόλωσε τό βλέμμα τοῦ κ. Ἄνθιμου. Μάζεψε τά χαρτιά του καί ἔφυγε.
Ὅταν κυλήσει ὁ χρόνος, ὅταν ὅλοι μας, ὅσοι βάλαμε τό δάχτυλό μας καί τήν ὑπογραφή μας στό μουντό φάκελλο τοῦ 1974 θά ἔχουμε γείρει στή σιωπή τοῦ τάφου, ὁ ἀνεπηρέαστος καί ψυχρός μελετητής τῆς ἱστορίας, θά γράψει καί θά ὑπογραμμίσει, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος Ρούσας μπῆκε στήν αἴθουσα τοῦ Μητροπολιτικοῦ θρόνου τῆς Ἀλεξανδρούπολης ἀπό τήν πίσω πόρτα. Καταπάτησε τόν ὅρκο του, ὅτι θά σέβεται καί θά ἐφαρμόζει μέ πιστότητα καί μέ ἀκρίβεα τούς Ἱερούς Κανόνες. Καί ἔσπρωξε βίαια στήν ἐξορία ἕνα γέροντα Ἱεράρχη, πού ὀλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν εὐωδία ἁγιότητας καί κατάθεση θυσιαστικοῦ μόχθου στή βάση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἀρχιποίμενα Ἰησοῦ Χριστοῦ.

***


Τούτη τήν ὥρα, ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος αὐτοπροβάλλεται ὡς «παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης». Στήν Ἀλεξανδρούπολη πῆγε ὅπως πῆγε, ἀλλά ἔνοιωσε τό χῶρο στενό. Δέ χωροῦσε τό ἀνάπτυγμα τῆς προσωπικότητάς του. Τά ὄνειρά του. Τή μαχητικότητά του. Τή ρητορική του ἀσυδοσία.
Ἔβαλε ἀζιμούθιο γιά τήν ἑλληνική πρωτεύουσα. Γιά τό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν. Πάλαιψε νά συγκεντρώσει εὐνοϊκούς ψηφοφόρους. Ἀλλά δέν τά κατάφερε. Ὁ ἀντίπαλος του Χριστόδουλος εἶχε καταρτίσει μέ ἐπιμέλεια τό σχεδιασμό του καί εἶχε πλέξει τήν ἀρμάθα τῶν ψηφοφόρων του. Ὁ Ἄνθιμος, θλιμμένος καί παγωμένος, γύρισε στήν Ἀλεξανδρούπολη, δίχως κουράγιο γιά δράση καί δίχως ἐμπιστοσύνη στούς φίλους του.


Τή χρονιά 2004 πέθανε ὁ Μητροπολίτης, πού βρισκόταν θρονιασμένος στήν καθέδρα τῆς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Καί τά ὄνειρα τοῦ κ. Ἄνθιμου ξαναζεστάθηκαν καί ξαναδραστηριοποιήθηκαν. Δέν μπόρεσε νά κατακτήσει τό θρόνο τῶν Ἀθηνῶν. Τουλάχιστο, νά ἀναβαθμιστεῖ σέ «Παναγιώτατο» καί νά θρονιαστεῖ στή βόρεια πρωτεύουσα τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.


Γιά τό πῶς σταθεροποίησε τά βήματά του καί κατάφερε νά κερδίσει τό θρόνο τῆς συμπρωτεύουσας, ἔχω μιά ἐντελῶς πρόσφατη κατάθεση, πού μοῦ τήν ἔκανε ὁ (ἐπί τό αὐτό κρίμα ἐμπεσῶν) Ἱεράρχης Νικόλαος Χατζηνικολάου. Μέ διαβεβαίωσε, ὅτι σέ πρῶτο σχεδιασμό ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶχε ἀποφασίσει νά ὑποστηρίξει, γιά τή Θεσσαλονίκη, τόν τότε ἀρχιμανδρίτη Χατζηνικολάου. Ὁ Ἄνθιμος, ὅμως, μέ παρακλήσεις καί μέ ἴντρινγκες πάλεψε νά ἐξασφαλίσει γιά τό πρόσωπό του τήν ὑποστήριξη καί τοῦ Πατριάρχη καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἐπειδή, ὅμως, οἱ προηγούμενες ἐκλογικές του περιπέτειες καί ἀποτυχίες ἄφηναν τις σκιές τους στόν ὁρίζοντα, ἀποφάσισε νά κινηθεῖ δραστικότερα. Λίγες μέρες πρίν ἀπό τήν ἐκλογή, πῆγε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κάθησε στό γραφεῖο του καί τόν ὑποχρέωσε νά τηλεφωνήσει, ἐκείνη τήν ὥρα, σέ ἕνα σεβαστό ἀριθμό Μητροπολιτῶν καί ἀνάλογα μέ τήν περίπτωση, νά συστήσει ἐπίμονα, ἤ νά παρακαλέσει ἀδελφικά, νά ζητήσει ὡς προσωπική χάρη ἤ νά παρουσιάσει ὡς γραμμή τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς πλειοψηφίας τῶν ποιμένων τῶν Νέων Χωρῶν, νά κατασταθεῖ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ὁ κ. Ἄνθιμος. Καί γιά νά εἶναι ἐξασφαλισμένος, ὅτι τό τέχνασμα θά λειτουργήσει ἀποτελεσματικά, ζήτησε ἀπό τό Χριστόδουλο νά προτείνει τό Χατζηνικολάου ὡς ὑποψήφιο γιά τήν περιοχή τῶν Σπάτων. Ἡ ἀνοιχτή καί κατενώπιον τοῦ Ἄνθιμου ἐπέμβαση τοῦ Χριστόδουλου πέτυχε. Ὁ ἀριθμός τῶν ψήφων συμπληρώθηκε. Καί ὁ νοσταλγός τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου ἱκανοποιήθηκε-γιά τήν ὥρα-μέ τήν προσφώνηση «παναγιώτατε» καί μέ τήν ἰδιοποίηση τοῦ θρόνου τῆς Θεσσαλονίκης.


Ἀργότερα, ὅταν ὁ Χριστόδουλος ἔκλεισε τά μάτια, ὁ Ἄνθιμος ἑτοίμασε τίς ἀποσκευές του γιά νά θρονιαστεῖ στήν Ἀθήνα. Ἀλλά καί πάλι ἀστόχησε. Ἐκεῖνοι, πού τοῦ ἔδωσαν ὑποσχέσεις, τόν μαύρισαν. Ἀναγκάστηκε νά παραμείνει στή συμπρωτεύουσα, νά ἐκτοξεύει λεκτικά βέλη ἐνάντια τῶν Σκοπιανῶν καί νά θωπεύει τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας» ἐκείνων, πού ἔχουν καταβουτηχτεῖ στό βοῦρκο τῆς ἀνηθικότητας καί τῆς ἀδιαντροπιᾶς.
Ἐρώτημα καυτό ξανααναφλέγεται μπροστά μου. Ἀπό τό 1974 ἴσαμε τό 2004 ὁ Ἄνθιμος καθόταν ἡγεμονικά καί ἐπιδεικτικά στό θρόνο τῆς Θρακικῆς Πρωτεύουσας καί δέν ἄρθρωσε λόγο, γιά νά στηρίξει τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας» τοῦ ἱερομάρτυρα Κωνστάντιου. Καί ἀπό τό 2004 ἴσαμε σήμερα, σέ χρονική διαδρομή ἑπτά ὁλόκληρων χρόνων, δέν μπόρεσε, ἤ, μᾶλλον, δέν τόλμησε νά διατυπώσει ἕνα μικρό λογίδριο σεβαστικῆς ἀναφορᾶς στόν μακαριστό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Λεωνίδα Παρασκευόπουλο, πού διακόνησε, ἐπί μιά ὁλόκληρη τεσσαρακονταετία, μέ πιστότητα, μέ ἀφοσίωση καί μέ δυναμική ποιμαντική φροντίδα, ὡς ἱεροκήρυκας καί ὡς Μητροπολίτης, ὁλόκληρη τή Δυτική Μακεδονία. Πού ἐξορίστηκε, χωρίς νά τοῦ ἀπαγγελθεῖ κατηγορία καί χωρίς νά δικαστεῖ. Καί πού ἀναδείχτηκε καταξιωμένος πνευματικός ἀθλητής καί νεομάρτυρας.


Ὁ κ. Ἄνθιμος μπροστά στό Πανάγιο Θυσιαστήριο ἐτόνισε καί ἐτόνωσε τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας» τοῦ παγκόσμια κατεγνωσμένου πρώην Γενικοῦ Διευθυντῆ τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου. Ἀλλά δέ βρῆκε μια λέξη, γιά νά ὑπομνήσει τήν Πατερική λάμψη τῆς προσωπικότητας τοῦ Μητροπολίτη Λεωνίδα, πού λάμπρυνε τήν Ἐκκλησία τῆς Θεσσαλονίκης καί μέ τή μακρότατη, πιστή διακονία του καί μέ τή λιτανεία τοῦ σταυροῦ τῆς ἐξορίας του.

***


Ἡ ἐπί τριανταεπτά ὁλόκληρα χρόνια (1974-2011) αἰνιγματική ἀποσιώπηση, ἐκ μέρους τοῦ κ. Ἄνθιμου τοῦ «τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας», τό ὁποῖο-προφανῶς-κάλυπτε ὅλους ἐκείνους τούς Ἱεράρχες, πού διώχτηκαν καί ἐξορίστηκαν αὐθαίρετα, δίχως νά ἀπολογηθοῦν καί δίχως νά δικαστοῦν, καί ἡ ἐπ᾿ ἐσχάτων ἀφύπνισή του καί ἡ «λαλέουσα» στήριξη, ἐκ μέρους του, τῆς ἀθωότητας προσώπου ἤ καί προσώπων, πού κολύμπησαν στούς ἠθικούς βόθρους, προσημειώνει ἕνα προβληματισμό. Γιατί αὐτή ἡ διπρόσωπη ἑρμηνεία; Γιατί τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητας» δέν κάλυψε τόν Ἀλεξανδρουπόλεως Κωνστάντιο καί τόν Θεσσαλονίκης Λεωνίδα καί ὅλα τά θύματα τῆς βαρβαρικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀνατροπῆς τοῦ 1974; Πῶς αὐτοί καταδικάστηκαν καί ἐξορίστηκαν, δίχως νά γίνουν σεβαστές καί δίχως νά τηρηθοῦν μέ ἀκρίβεια οἱ θεσμοθετημένες διαδικασίες; Καί πῶς, ἀπό τότε, ἴσαμε σήμερα, ὁ κ. Ἄνθιμος καί οἱ συνεργοί του, δέ βγῆκαν, οὔτε τότε οὔτε τώρα, στή δημόσια ἐξέδρα, γιά νά καταγγείλουν τήν ἐγκληματική καταπάτηση, ἀπό λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοῦ τοῦ δικαιώματος; Καί πῶς ὁ κ. Ἄνθιμος, ὁ ναρκωμένος καί σιωπηλός ἐπί τριανταεπτά χρόνια, ἀφυπνίστηκε, ἐπ᾿ ἐσχάτων καί πῆρε πάνω του τό βάρος τῆς ὑποστήριξης τοῦ «τεκμηρίου ἀθωότητας» τοῦ κ. Ντομινίκ Στρός Κάν;


Ἡ πιθανή ἑρμηνεία, κατά τή δική μου ἄποψη, κυλάει σέ δυό ρεύματα.


1. Ὁ Ἄνθιμος δέν τολμάει νά ἀναφερθεῖ στά πρόσωπα τῶν ἐκκλησιαστικῶν θυμάτων του 1974, γιατί καί μόνη ἡ ἀναφορά φωτίζει τή δική του ἐγκληματική καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τήν ἀσέβεια πρός πρόσωπα ἰδιαίτερα σεβαστά καί τή σύνθλιψη, μέχρι πνιγμοῦ, τοῦ παγκοσμίως ἀποδεκτοῦ «τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας».


2. Ὁ Ἄνθιμος ἤ ἐπικαλύπτει τίς ἐνοχές τῶν ποικίλων παραγόντων τῆς διαφθορᾶς, τῶν ἐνταγμένων στήν κλίμακα τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας καί τῆς κοσμικῆς ἀριστοκρατίας ἤ ὑπενθυμίζει-εὐκαίρως ἀκαίρως-τό «τεκμήριο τῆς ἀθωότητάς τους», γιατί σ᾿ αὐτές τίς δεξαμενές τῆς ἐξουσιαστικῆς δύναμης καί τοῦ ἀμφισβητήσιμου ἤθους βρῆκε παράγοντες, πού τόν κράτησαν ἀπό τό χέρι καί τόν συνόδεψαν στήν κλίμακα τῆς προαγωγῆς του.


Γνωστά τά γεγονότα, πού ξεδιπλώθηκαν τό 2005. Στήν ἔκτακτη Συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας, πού πραγματοποιήθηκε στίς 18-19 Φεβρουαρίου, ὁ τότε προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μακαριστός Χριστόδουλος, ἔβαλε τό δάχτυλο στή μεγάλη πληγή, ἐπισημαίνοντας τίς εὐθῦνες ὅλου τοῦ ἱεροῦ Σώματος: «Ὅπως ἀποδεικνύεται, ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς βαθμίδες κάποιοι κληρικοί, πού ἔχουν προδώσει τήν ἱερή ἀποστολή των, ἤ ἔχουν συμπεριφερθεῖ κατ᾿ ἐπιταγήν τῶν ἐπιλήψιμων ἀδυναμιῶν των. Δύο εἶναι τά βασικά ἀδικήματα τῶν κληρικῶν αὐτῶν, ἡ φιληδονία καί ἡ φιλαργυρία. Καί θά πρέπει νά παραδεχθοῦμε πώς σέ κάποιο βαθμό εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι γιατί, ἀπό ὅ,τι φαίνεται, ἀνεχθήκαμε αὐτές τίς καταστάσεις, ὅπου ὑπάρχουν, ἐφ᾿ ὅσον τίς γνωρίζαμε, πού ἔχουν διαβουκολήσει τίς συνειδήσεις καί ἔχουν ἐκθέσει πρόσωπα καί τόν ἱερό θεσμό, πού ὑπηρετοῦμε...».


Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μίλησε τότε ἀνοιχτά καί θαρραλέα. Ὁ κ. Ἄνθιμος, ὅμως, δέν ἄρθρωσε λέξη. Ἆραγε, γιατί; Θά καταθέσω μιά ἐκδοχή. Ἐνιά μῆνες, πρίν από τίς ἀποκαλυπτικές δηλώσεις τοῦ Χριστόδουλου, τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2004, ὁ Ἄνθιμος μετακόμισε τίς μίτρες του καί τίς πατερίτσες του ἀπό τήν Ἀλεξανδρούπολη στή Θεσσαλονίκη. Κανένας δέν μπορεῖ νά ἀποκλείσει τό ἐνδεχόμενο, στόν κατάλογο τῶν Μητροπολιτῶν-ψηφοφόρων, πού ἔδωσε ὁ κ. Ἄνθιμος στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί ἀξίωσε, μέ ἀνοιχτή τηλεφωνική ἐπικοινωνία, νά τούς ἐκβιάσει νά ψηφίσουν Ἄνθιμο γιά τή Θεσσαλονίκη, νά βρίσκονταν καί ὀνόματα «φιλήδονων» καί «φιλοχρήματων». Πῶς, μετά τήν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματός του, μετά τήν ἀναβάθμισή του σέ «παναγιώτατο», νά διατυπώσει αἰχμές κατά τῶν εὐεργετῶν του;


Ἀκόμα καί ὅταν ἕνας ἀπό τούς δακτυλοδεικτούμενους Ἱεράρχες κάθησε στό ἑδώλιο τῶν Ποινικῶν Δικαστηρίων καί καταδικάστηκε σέ πολυετή φυλάκιση καί, ἀργότερα, μετά ἀπό τήν ἔκδοση ἀμετάκλητης κρίσης τοῦ Ἀρείου Πάγου, καθαιρέθηκε ἀπό τήν Ἀνώτατη Ἐκκλησιαστική Δικαιοσύνη καί ὑποβιβάστηκε στή θέση τοῦ μοναχοῦ, ὁ τιμητής τῶν Σκοπιανῶν Ἄνθιμος δέν πρόφερε καί δέν ἔγραψε οὔτε δυό λέξεις, γιά νά ἀναστηλώσει τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας καί γιά νά συνοδοιπορήσει μέ τούς ἔντιμους καί τολμηρούς ἀδελφούς του, πού δίκασαν μέ φόβο Θεοῦ καί μέ ἀνυποχώρητη ἀξιοπρέπεια.

***


Καθώς ἴσαμε τώρα ὁ κ. Ἄνθιμος δέν ἔχει ἀποσβέσει τά ὑψηλότερα σκαλοπάτια τῶν ὁραμάτων του, μετράει τό ἐνδεχόμενο αὔριο ὅλοι αὐτοί, πού σήμερα ἀπολαμβάνουν τή σιωπή του καί ἐπικαλύπτονται μέ τίς κάρτες τῶν «τεκμηρίων τῆς ἀθωότητάς τους», νά ἀνταποδώσουν τίς εὐεργεσίες, ρίχνοντας στήν κάλπη μιᾶς μελλοντικῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐκλογῆς τό ὄνομα τοῦ εὐεργέτη τους. Νά τόν κοσμήσουν μέ στεφάνια δόξας. Καί νά σκύψουν ταπεινά νά τόν προσκυνήσουν.
Ταλαίπωρε Ἄνθιμε...


Καί, πρό παντός, ταλαίπωρη ἑλληνική Ἐκκλησία. Οἱ στιγματισμένοι περπατοῦν στίς αὐλές σου καί προσεγγίζουν τήν Ἱερή Τράπεζα, με τήν κάρτα τοῦ «τεκμηρίου τῆς ἀθωότητας», πού τούς τήν ἐξασφαλίζει καί τή διακοσμεῖ ὁ «παναγιώτατος» Μητροπολίτης τῆς Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος.
Καί ὁ Μητροπολίτης Ἄνθιμος, φουσκώνοντας μέ ἔπαρση, τοξεύει τά βέλη τῆς κριτικῆς του καί τῆς ἐπικριτικῆς του πρός τούς ἀλλοεθνεῖς γειτόνους, πού δέν τόν λογαριάζουν καί δέν τόν φοβοῦνται καί μοιράζει κάρτες ἀθωωτικές καί ὑποστηρικτικές τῶν «τεκμηρίων τῆς ἀθωότητας» στούς ἀναμοχλευτές τοῦ παγκόσμιου ἠθικοῦ βούρκου.

Οἱ κινήσεις του αὐτές, στό σύνολό τους, ἐγγράφουν τεκμήρια ὄχι τῆς ἰδικῆς του ἀθωότητας, ἀλλά τῆς ἰδικῆς του ἐνοχῆς.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου