Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Τραγουδούν το

Χριστός Ανέστη

δημόσια
- (VIDEO)


To μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού μας, εμπνέει, χαροποιεί, συγκλονίζει ακόμη και τους αλλόθρησκους.

Σας παρουσιάζουμε ένα εκπληκτικό βίντεο από το αραβικό δορυφορικό κανάλι SAT 7.


Προβάλλεται η αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία ορθοδόξων σε μεγάλο εμπορικό κέντρο της Βηρυτού στο Λίβανο οι οποίοι ανήμερα το Πάσχα σηκωνόταν ένας - ένας όρθιος και τραγουδούσαν το Χριστός Ανέστη και μάλιστα και στα Ελληνικά!!!


Θυμίζουμε ότι ο Λίβανος επί χρόνια μαστιζόταν από αιματηρότατο εμφύλιο πόλεμο και συγκρούσεις μεταξύ θρησκευτικών ομάδων.

Ας σκεφτούμε: στην Ορθόδοξη Ελλάδα πόσοι από εμάς θα μπορούσαν να κάνουν δημόσια το ίδιο;

Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο:



Από την Ρομφαία














Βιώνεις κάτι


που δεν


κατανοείς;



του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη


Κανείς δεν αρνείται το πρόβλημα. Πολλοί όμως σπεύδουν να στιγματίσουν όσους από αποστολική αγάπη και ποιμαντική φροντίδα θέλουν και προσπαθούν να προσεγγίσουν του πρόβλημα και να προσφέρουν το σχετικό τους θεολογικό οβολό. Το πρόβλημα; Οι πλείστοι δεν κατανοούν τα όσα λέγονται στις υπέροχες προσευχές (και «ευχές») της εκκλησιαστικής μας λατρείας. Ακόμα και κληρικοί με δεκαετίες λειτουργική εμπειρία, ακόμα και λόγιοι, που κατέχουν καλά και την αρχαία ελληνική και την καθομιλουμένη σήμερα, δεν νοούν τα λεγόμενα!


Εύκολα λέμε το «δεν πειράζει», όπως εύκολα επικαλούμαστε το «έτσι τα βρήκαμε, έτσι ας τα αφήσουμε», όπως εύκολα ισχυριζόμαστε, ότι «οι γιαγιάδες μας βιώνανε τη θεία Λειτουργία, κι’ ας μη καταλαβαίνανε λέξι», όπως εύκολα παραμερίζουμε τελείως (καταφρονητικά!) το 14ο κεφάλαιο της Α΄προς Κορινθίους Επιστολής, για να κάνουμε το άλμα προς τη βίωσι, τη μέθεξι, ακόμα και τη θέωσι! Όλα αυτά είναι ανώδυνα και ακίνδυνα. Ανώδυνα, γιατί θέλει κόπο η προσέγγισις του σύγχρονου ανθρώπου∙ θέλει κόπο και μόχθο να αποδώσης τα υπέροχα λόγια των ευχών της λατρείας μας σε κατανοητή γλώσσα. Και ακίνδυνα, διότι παραμένοντας απαθώς σε μια κατάστασι, δεν διακινδυνεύουμε να πολεμηθούμε από τους έχοντας τα βέλη της κατακρίσεως έτοιμα στη φαρέτρα τους.


Χαρήκαμε ιδιαίτερα ως Εκκλησία για την κυκλοφορία ενός μικρού, αλλά σοφού βιβλίου του εναρέτου και λογιωτάτου επισκόπου Μελετίου (Καλαμαρά), μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης, με τίτλο: «Μέθεξη ή κατανόηση;». Και η χαρά μας έγινε ακόμα μεγαλύτερη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι η θεολογική πανεπιστημιακή κοινότητα της Θεσσαλονίκης υποδέχτηκε σε έκτακτη σύναξί της τον σεβάσμιο Μητροπολίτη και τον άκουσε με μεγάλη προσοχή.


Από το νέο βιβλίο του επισκόπου Μελετίου, γεμάτο πατερικές μαρτυρίες, αποσπάμε λίγες σκέψεις του σχετικά με το τι είναι Μετάφραση:


- Μετάφραση δεν είναι η όποια μεταγλώττιση, η όποια μεταφορά λόγου σε άλλο γλωσσικό ιδίωμα, ένας λόγος σπασμωδικός, αλλά ένας λόγος ζωντανός, που να διεγείρει μέσα στον ψυχικό μας κόσμο, τα ίδια νοήματα και συναισθήματα με εκείνα, που είχε ο συγγραφέας. Στο μέτρο που είναι δυνατό.


-Μετάφραση σημαίνει: Κάνω μια φράση άνω-κάτω, και την ανασυνθέτω, προσπαθώντας να βρω πώς θα ηχεί πιο ευχάριστα (φραστικά και νοηματικά)∙ και παλαίβω με τη γλώσσα και με τις λέξεις, αναζητώντας λύσεις, για να αποδώσω επακριβώς την σκέψη και το ύφος του συγγραφέως.


-Για να γίνει μια μετάφραση αληθινή μετάφραση, η χρήση των ερμηνευουσών λέξεων πρέπει να αναζητηθεί κυρίως σε λόγια που να εκφράζουν εμπειρίες της ζωής. Ο μεταφραστής πρέπει να ξέρει καλά και τις δύο γλώσσες!


-Τα λόγια της μετάφρασης πρέπει να μεταφράζουν φυσικά (όχι σπασμωδικά) τα νοήματα του μεταφραζόμενου κειμένου.

Αυτό είναι το αγώνισμα, ιδίως όταν πρόκειται για βιβλία, που πρέπει να μιλάνε βαθειά μέσα στην καρδιά, στον ψυχικό κόσμο του αναγνώστη. Και αναντίρρητα, αυτός πρέπει να είναι ο πρώτος και κύριος στόχος, όταν πρόκειται για προσευχές. Πρέπει τα λόγια να μιλάνε στην καρδιά. Πρέπει λοιπόν να γίνεται μια καλή διαπόρθμευση!


-Αυτό ήταν το απ’ αρχής αγώνισμα των συγγραφέων (και των μεταφραστών!) προσευχών δικών μας προς τον Θεό, και λόγου του Θεού σε μας: μια γλώσσα ζωντανή.


-Κήρυγμα του ζώντος λόγου του Θεού σε γλώσσα νεκρή, νεκρώνει τον λόγο του Θεού. Αυτό το έχουμε καταλάβει∙ και γι’ αυτό, στο κήρυγμα η νεκρή λογία γλώσσα έχει πια ξεχασθή. Πότε θα το καταλάβουμε, ότι κάτι ανάλογο χρειάζεται να γίνει και για την προσευχή;


-Δεν είναι η προσευχή ζήτημα, αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον εξ ίσου σοβαρό με το κήρυγμα;


-Δεν είναι σωστό, ότι το ρήμα της πίστεως ό κηρύσσομεν (= η κάθε λέξις που χρησιμοποιούμε στο κήρυγμα της πίστης μας), έχει τεράστια σημασία;


-Δεν είναι σωστό, ότι το ρήμα αυτό της πίστεως, «καρδίᾳ πιστεύεται εις δικαιοσύνην και στόματι ομολογείται εις σωτηρίαν»; (Ρωμ.1΄10).


-Δεν πρέπει το κήρυγμα (ότι ο Ιησούς είναι ο ΚΥΡΙΟΣ, ο Ών), να μιλάει πολύ βαθειά μέσα στην καρδιά μας;


-Δεν πρέπει το κήρυγμά μας (ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και Σωτήρας μας), να διαπορθμεύεται με λόγια, που να αρκούν να ξυπνήσουν στον άνθρωπο πόθο σωτηρίας; (βλ. Πράξ.β΄21 και δ΄12).

(σελ. 48-49)


Το βιβλίο «Μέθεξη ή κατανόηση;» θα συμβάλη στο να ξαναγίνη η λατρεία μας ζωντανή και λογική.


-Και μια λογική λατρεία φαίνεται όχι μόνο από τη συμμετοχή στα λεγόμενα και πραττόμενα, αλλά και από τη μεταμορφωτική της δύναμι στην καθημερινή μας πορεία. Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει: «Τι εστι λογική λατρεία; Η πνευματική διακονία, η πολιτεία κατά Χριστόν. Τον άπαντα βίον χρή διακείσθαι ως λατρεύοντας και ιερωμένους. Πώς; Όταν καθ’ εκάστην ημέραν προσφέρης αυτώ θύματα, όταν ο ιερεύς του οικείου σώματος γίνη και της κατά ψυχήν αρετής∙ οίον, όταν σωφροσύνην προσενέγκης, όταν ελεημοσύνην, όταν επιείκειαν και ανεξικακίαν» (Ε.Π.Ε. 17,440). Μετάφρασις: Τι σημαίνει λογική λατρεία; Η πνευματική διακονία, που είναι σύμφωνη με τη ζωή του Χριστού. Πώς κατορθώνεται αυτό; Αν καθημερινά προσφέρης θυσίες στο μεγάλο Θεό. Αν γίνεσαι ιερέας του σώματος και της ψυχής σου. Τέτοιες θυσίες κάνεις, όταν ζής με σωφροσύνη, όταν προσφέρης ελεημοσύνη, όταν δείχνης καλωσύνη και ανεξικακία.


-Μεγάλο το κέρδος, κατά τον ιερό Χρυσόστομο από την προσφορά της λατρείας σε γλώσσα κατανοητή: «Εάν μη τι είπω δυνάμενον υμίν εύληπτον γενέσθαι, το δυνάμενον είναι σαφές, αλλ’ επιδείξωμαι μόνον, ουδέν κερδάναντες απελεύσεσθε. Πώς γαρ, από φωνής, ής ού συνίετε;» (Ε.Π.Ε. 18α, 456). Μετάφρασις: Αν δεν σας πω κάτι κατανοητό και σε σας, κάτι το σαφές, αλλά κάνω επίδειξι, θα φύγετε απ’ τη σύναξι χωρίς να έχετε κερδίσει κάτι. Διότι, πώς θα καταλάβετε γλώσσα, που δεν τη γνωρίζετε;


Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης

Περιοδικό "ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ" τ. ΜΑΪΟΥ ൨൦൧൧



ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ:


Δημοσιεύουμε την κριτική του π. Δανιήλ, με κάποιες επιφυλάξεις σε κάπια σημεία, χωρίς να λαμβάνουμε, επί του παρόντος, θέσι επί του ζητήματος.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

ΕΔΩ και ΜΟΝΟ

ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ





Aυτή είναι η Εκκλησία του Χριστού επί της γής.
Μέσα στα ερείπια, μέσα στα παραπήγματα και μεσα στις σκηνές και στα χαλάσματα.
Εδώ συγκεντρώνονται οι πιστοί μαθητές του Ιησού Χριστού και όχι στους πολυτελέστατους ναούς και στους παγχρυσους υπέρναους.
Ουτε στα μέγαρα και στα παλάτια που κατοικούν οι Πατριάρχαι και οι Αρχιερείς της ΑΙΣΧΥΝΗΣ των ημερών μας.
Εκεί δεν κατοικει και δεν κατεβαίνει ο Φτωχός και ο Ανυπόδητος Ιησούς.
Εκεί δεν αναπαύεται η Τριαδική Θεότητα.

Οι Ιωαννίτες, οι ηγαπημενοι μαθητες του αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου, που ο Μεγαλομαρτυρας αγιος τους χαρακτηριζε ΖΗΛΩΤΕΣ και ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ και ΜΑΡΤΥΡΕΣ του Χριστου, μαζευονταν και λειτουργούνταν γυρω απο την Κωνσταντινουπολι και μέσα στα δάση και μεσα στους αχυρώνες και στα παραπήγματα για να μην συλληφθούν από τους παραβολάνους των ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ Πατριαρχών και αρχιεπισκοπων της Ανατολής.


Αυτή είναι η Εκκλησία του Χριστού επί της γής.
Η Εκκλησία των διωκομενων, η Εκκλησια των κατακομβών του μητροπολίτου Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟΥ, του απλού.

























Το σαθρόν

οικοδόμημα


των σκευωρών,


του Πανιερ. ΑΡΤΕΜΙΟΥ,

κατέπεσεν μετά πατάγου

καί συνετρίβη.



Η "καθαίρεσίς του" τυγχάνει

προσχηματική,

ανεπέρειστος

και ευθέως αντικανονική.


του μητροπολίτου Πειραιώς

κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ ἐπιστολήν του πρός τόν «Ο.Τ.» ἀπαντᾶ εἰς σχόλιον μας συμφώνως πρός το ὁποῖον ἐνῶ ἀνεγνώρισε τό ἀντι- κανονικόν τῆς καθαιρέσεως τοῦ ἀντιοικουμενιστοῦ–ἀντιπαπικοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ράσκας και Πριζρένης κ. Ἀρτεμίου, ὑπέγραψε Συνοδικόν ἔγγραφον διά τοῦ ὁποίου υἱοθετεῖ τήν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ὁ Σεβ. Ράσκας προβαίνει εἰς συκοφαντίας, προπαγάνδα καί παρασυναγωγήν εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ την ἐπιστολήν του εἰς τόν «Ο.Τ.»:


1ον) Ὑποστηρίζει ὅτι ἐμμένει εἰς τάς θέσεις του περί τῆς ἀντικανονικῆς καθαιρέσεως τοῦ Σεβ. Ράσκας καί Πριζρένης κ. Ἀρτεμίου...


2ον) Τάς θέσεις του αὐτάς τάς ὑπεστήριξε καί εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.


3ον) Ἐπισημαίνει ὅτι ἡ ἀπόφασις τῆς ΔΙΣ ἐλήφθη κατά πλειοψηφίαν καί ὅτι αὐτός ἐμειοψήφισε.


4ον) Τονίζει ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένος νά συνυπογράφη τάς κατά πλειοψηφίαν ληφθείσας ἀποφάσεις καί νά ἐμφανίζωνται αὗται ὡς ὁμόφωνοι.


Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς ἀκολούθως:


«Ἐλλογιμώτατε κ. Διευθυντά,


Εἰς τήν Ὑμετέραν ἔγκριτον ἔκδοσιν τῆς ΠΟΕ “Ὀρθόδοξος Τύπος” τῆς 22/4/2011 ἀριθμ. Φύλλου 1876 καί εἰς πρωτοσέλιδον δημοσίευμα:

“Μεθοδεύουν τόν ἀφορισμόν τοῦ Σεβ. Ἀρτεμίου” περιέχονται σχόλια εἰς Ὑμέτερον ἐνυπόγραφον ἄρθρον, δι΄ οὗ ἐκφράζεται ἔκπληξις καί προβληματισμός, διότι εἰς κυκλοφορηθεῖσαν ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Ἐγκύκλιον πρός τούς Σεβ. Ἱεράρχας Αὐτῆς, δι΄ ἧς γνωστοποιεῖται τό περιεχόμενον τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐγγράφου τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου ἀφορόν εἰς τόν Πανιερώτατον ἐπίσκοπον Ράσκας καί Πριζρένης κ. Ἀρτέμιον ὑφίσταται εἰς τά διαπέμποντα Μέλη τῆς Δ.Ι.Σ. καί τό ἡμέτερον ὄνομα. Ἐπί τῶν τεθέντων προβληματισμῶν ἐπάγομαι τά κάτωθι:


1. Εἶναι παγκοίνως πλέον γνωστόν ὅτι κατεδείχθη οὐσίᾳ δυνάμει τῆς ὑπ΄ ἀριθμ. ἀποφάσεως 1410/2010 τοῦ Στ΄ Ποινικοῦ Τμήματος Αὐτοῦ ὅτι ἡ ὅλη δίωξις, ἔκπτωσις καί καθαίρεσις τοῦ Πανιερωτάτου Ἐπισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης κ. Ἀρτεμίου ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τυγχάνει προσχηματική, ἀνεπέρειστος καί εὐθέως ἀντικανονική. Τό σαθρόν οἰκοδόμημα τῶν σκευωρῶν κατέπεσεν μετά πατάγου καί συνετρίβη. Αὐτό τό διεκήρυξα καί τό διακηρύττω μέ ὅλην τήν μικράν δύναμίν μου.


2. Εἰς τήν συνεδρίαν τῆς ΔΙΣ καθ΄ ἥν ἐνημερώθημεν ὑπό τοῦ Προέδρου Αὐτῆς Μακ. Ἀρχιεπιεσκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄ περί τοῦ ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένου γράμματος, διά μακρόν ἀπέδειξα τήν καταστρατήγησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τοῦ θύραθεν δικαίου ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας διά τήν βιαίαν ἔξωσιν κατ’ ἐπιταγήν τοῦ Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος τοῦ ὁποίου προτεκτορᾶτο τυγχάνει τό Κόσσοβον τοῦ Πανιερωτάτου κ. Ἀρτεμίου ἐξ αὐτοῦ, ἀναπτύσσων ἅμα καί τήν μεθοδείαν κατά τοῦ ὄντος μαρτυρικοῦ Ἐπισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης καταγραφέντων τῶν θέσεών μου ἐν τοῖς τηρουμένοις Πρακτικοῖς.


Τά Διοικητικά ὅμως Σώματα τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν Κανονικήν τάξιν ἀλλά καί κατά τήν θύραθεν νομοθεσίαν λειτουργοῦν καί ἀποφασίζουν ἐν τῷ ἀποστολικοπαραδότῳ Συνοδικῷ συστήματι κατά πλειοψηφίαν ὑπείκοντα εἰς τήν παγίαν Κανονικήν ἀρχήν “Κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος” (Στ΄ Κανών Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου και 19ος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου).

Κατά ταῦτα κατεγράφη ἡ ἡμετέρα μειοψηφία εἰς τά Πρακτικά τῆς συγκεκριμένης συνεδρίας ἀλλά ἡ ἀπόφασις διά τήν γνωστοποίησιν τῶν ἀποφασισθέντων ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἐλήφθη κατά πλειοψηφίαν και ἑπομένως ἡ αὐτονόητος καί πασίδηλος αὕτη διαδικασία θά ἔδει νά ἄρη οἱονδήποτε προβληματισμόν ἐξ Ὑμῶν διά τήν τυχόν ὑποστολήν τῶν θέσεών μου.

Ἄλλωστε ὅλαι αἱ Ἀποφάσεις τῶν συλλογικῶν ὀργάνων ἐκδίδονται καί ὑπογράφονται ὑπό τῶν μελῶν αὐτῶν δικαιουμένων μόνον νά καταχωρήσωσιν ἐν τοῖς Πρακτικοῖς τήν τυχόν μειοψηφίαν αὐτῶν.


3. Εἰς ἐπίρρωσιν διακεκηρυγμένων θέσεών μου διά τόν Πανιερ. κ. Ἀρτέμιον καί διά τήν στρεβλήν οἰκουμενιστικήν πορείαν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἀναφέρω ὅτι προτίθεμαι νά ἐγείρω μέγα ζήτημα εἰς τήν Δ.Ι.Σ. εἰς την ὁποίαν μετέχω κατά τήν παροῦσαν περίοδον διά τήν ἀπαράδεκτον ὑπό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας παραβίασιν τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς τελετουργικῆς Κανονικῆς τάξεως ἰδίᾳ τοῦ Ν´ου τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί ΝΘ´ου τῆς ς΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί μίμησιν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς διά τῆς πρότριτα (17/4/2011) ὁμαδικῆς “βαπτίσεως” 550 μαθητῶν τῆς Α΄ βαθμίου καί Β΄ βαθμίου Ἐκπαιδεύσεως ἔξωθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μάρκου Βελιγραδίου ὑπό τοῦ Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Μακ. Πατριάρχου Σερβίας Χβόσνου κ. Ἀθανασίου, διοργανωθεῖσα ὑπό τῆς ἐπιτροπῆς Θρησκευτικῶν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου, δι΄ ἐπιχύσεως εἰς τήν κεφαλήν ὕδατος κατά τήν ὡς εἴπομεν Ρωμαιοκαθολικήν στρέβλωσιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου.

Ἡ τοιαύτη ἀντικανονικότης ὑφίσταται εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας δυστυχῶς ἀπό τῶν ἐτῶν τῆς κατοχῆς τῆς χώρας ὑπό τῆς δυαδικῆς Αὐστροουγγρικῆς Αὐτοκρατορίας, ἐπί βασιλείας τῆς Μαρίας Θηρεσίας (1717–1780) καί ἐπειδή κατά τόν ὡς εἴρηται Ν΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἔχοντος ἐπικύρωσιν ὑπό Οἰ κουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων συστατικόν στοιχεῖον ἀπαραίτητον τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος τυγχάνει ἡ τρισσή κατάδυσις καί ἀνάδυσις ἐντός ἡγιαμένου ὕδατος, ἐλέγχεται ὡς πάνυ ἀντικανονική ἡ εἰσδοχή τῶν Σέρβων ὁμοπίστων ἀδελφῶν ἡμῶν ἐν τῷ Σώματι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί ἐγείρει μεῖζον Κανονικόν θέμα δι’ ἡμᾶς, τούς κοινωνοῦντας μετ΄ αὐτῶν.


Εὐελπιστῶν ὅτι διεσκέδασα τούς Ὑμετέρους προβληματισμούς διατελῶ,


Μετά διαπύρων ἑορτίων εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ


† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ».

Την έκοψε

ή τον έκαψε;


του αρχι. Δανιήλ Αεράκη


Καμίνης το όνομά του. Δήμαρχος Αθηναίων το επάγγελμά του. Το Δημαρχείο του βρέθηκε υπό κατάληψι. Για πρώτη φορά το ιστορικό κτίριο της πλατείας Κοτζιά είχε στολιστή με πανώ διαμαρτυρομένων, που διαβιούσαν στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου.



● Ο κ. Καμίνης θέλησε, φαίνεται, να δείξη την ιδεοληψία του, καίγοντας (ως «καμίνης» την …Ανάστασι! Λές και είναι δικό του τσιφλίκι ο δημοτικός ραδιοφωνικός σταθμός «Αθήνα 9,84», έδωσε εντολή να κοπή την ημέρα του Πάσχα το «Χριστός Ανέστη» και οι εκφωνητές να λένε απλώς «Χρόνια πολλά».



● Δεν είστε ο πρώτος, κ.Καμίνη. Την Ανάστασι του Χριστού θέλησαν πρώτοι να κρύψουν και να «κάψουν» οι Ιουδαίοι. Για να σταυρώσουν το Χριστό έδωσαν αργύρια στον Ιούδα. Για να …σταυρώσουν την Ανάστασι, να τη συκοφαντήσουν και να θεωρηθή «καμμένο χαρτί», έδωσαν και πάλι «αργύρια ικανά τοις στρατιώταις» (Ματθ. κη΄13).



● Λησμονεί ο κ.Καμίνης, ότι τα λάβαρα και οι σημαίες καίγονται κάποτε και μένουν στάχτη στα μάτια της ιστορίας. Το λάβαρο της Αναστάσεως κανείς δεν μπορεί να το κάψη, γιατί είναι στημένο στο κοντάρι της φυσικής και ιστορικής πραγματικότητας.



● Και λοιπόν, κ.Καμίνη, τί καταφέρατε με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» να μην ακουστή το «Χριστός Ανέστη», από το σταθμό, που φυσικά ανήκει όχι σε σας, αλλά στο λαό; Ό,τι πέτυχε ο δικτάτορας της Αλβανίας Χόντζα, που κάθε «Χριστός Ανέστη» επεφύλασσε 20 χρόνια κάτεργα στην εξορία. Εκείνον βέβαια τον …έκοψε η ιστορία, ενώ το «Χριστός Ανέστη» ακούγεται σήμερα παντού στην Αλβανία.



● Τι κρίμα για ένα δήμαρχο, που κάποτε ηγείτο Ανεξάρτητης Αρχής «δικαιωμάτων του πολίτη»! Ήρθε η ώρα να καταπατή ο ίδιος τα δικαιώματα των πολιτών στην πιο ευαίσθητη μορφή.

Κανένας φυσικά μουσουλμάνος που φιλοξενείται στον τόπο μας, δεν ενωχλήθηκε από τις καμπάνες της Αναστάσεως. Μαζί με τους Ορθοδόξους Έλληνες και οι αλλοδαποί οποιασδήποτε φυλής χαίρονται το Πάσχα.



● Δεν είναι όμως μόνο ο κ.Καμίνης. Σε ένθετο της «Καθημερινής» τη μέρα του Πάσχα δημοσιεύτηκαν απόψεις για την Ανάστασι μερικών «διακεκριμένων συμπολιτών μας από το χώρο της Τέχνης και των Γραμμάτων».



● Κάποιος Θάνος Βερέμης δήλωσε, ότι δεν προσδοκά ανάστασι νεκρών!



● Κάποιος τραγουδιστής είπε, ότι η ανάστασις που προσδοκά είναι να… ξεστραβωθούμε! Χωρίς το φως του Χριστού;



● Κάποιος Αλέξ. Σταμάτης, συγγραφέας, μίλησε για το «ιερό μυθιστόρημα» της Μεγ. Εβδομάδας, χωρίς κανένα φιλεύσπλαγχνο Θεό!



● Κάποιος Χαρίδ. Τσόκας, καθηγητής, υπογράμμισε, ότι δεν προσδοκά μια συγκεκριμένη ανάστασι!



● Κάποια Λένα Κιτσοπούλου, ηθοποιός: «Δεν προσδοκώ μεταφυσική ανάστασι»!



● Κάποιος Χρ.Μπόκορος, εικαστικός: «Η ανάσταση –το ανάστημα- δεν είναι μεταφυσική αγωνία. Ούτε προσδοκία μεταθανάτια».

Ευτυχώς, που ο άγγελος της Αναστάσεως δεν συμβουλεύτηκε όλους αυτούς, αλλά μετέδωσε το φυσικό αληθινό μήνυμα: «Ηγέρθη! Ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν» (Μάρκ.ιστ’ 6).

Ευτυχώς, που ο ίδιος ο Αναστάς Χριστός δεν θα συμβουλευθή όλους τους «διακεκριμένους», όταν θα καλέση όλους τους κρυμμένους στους τάφους και τότε «πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτού και οι ακούσοντες ζήσονται» (Ιωάν.ε΄28).


ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ τ. ΜΑΪΟΥ 2011

Και τρίτον ναόν

(του αγίου Νικολάου Οχρίδος)


απέκτησε

η Εκκλησία των Κατακομβών



Tην Κυριακη του Θωμά ο μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης κ. ΑΡΤΕΜΙΟΣ λειτούργησε στον νέο τριτο ναό της Εκκλησίας των Κατακομβών στο Κραγκούγιεβατς που τιμάται επί τω ονοματι του αγιου Νικολαου της Οχριδος.

Ο πιστός λαός της Σερβίας σαν διψασμένα ελάφια, τρέχει να εκκλησιασθή μόνο κοντά στον επίσκοπο Αρτέμιο και οι εκκλησιαζόμενοι όλο αυξάνουν και ολο πληθαίνουν και παντού επικρατεί το αδιαχώρητο.

Ακολουθούν τον γνήσιο και αυθεντικό επίσκοπο της Ορθοδοξίας και απομακρύνονται από τους Οικουμενιστάς Πανθρησκειαστας του ....Αχυρένιου επιλεγμένου οργάνου της ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ και εντολοδόχου της βρωμεράς και απεχθούς ΤΡΟΪΚΑΣ του κακού συναπαντήματος των μειοδοτών - προδοτών του Βελιγραδίου.

Και φεύγουν μακρυά από αυτούς, ως φεύγει τις από του ΟΦΕΩΣ.
Ως γεννήματα εχιδνών τους ονομάζει η Αγία Γραφή αυτούς τους θηριόψυχους ρασοφόρους του Σατανά και όλους τους υποστηρικτάς τους.

Τι και άν λέγονται και ονομάζονται πατριάρχαι και αρχιεπίσκοποι;
Ο Διάβολος σήμερα αυτούς τους κατευθύνει ολοκληρωτικά.
Γι' αυτό και κατασκευάζουν επιμελώς την Πανθρησκεία του και τους Πανθρησκειακούς ναούς του, όπου όλοι μαζί, "ορθόδοξοι", Παπικοί και Προτεστάντες, με την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, όπως όλοι τους το ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ - και εντός ολίγου και αλλόθρησκοι - θα συλλειτουργούν και θα συνλατρεύουν επίσημα τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος ΣΑΤΑΝΑ ΤΟΥΣ.

Χριστιανοί, μακρυά από αυτους τους μπασταρδεμένους ρασοφόρους που οδηγούν στην Κόλασι.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011


Περιέργεια

ή ενέργεια;


του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη


Οι Απόστολοι, όσο ήσαν ατελείς άνθρωποι, είχαν και αυτοί εσχατολογικές περιέργειες, κυρίως προ της Πεντηκοστής.

Μετά την Πεντηκοστή δεν ασχολούνται με ημερομηνίες.

Δεν περιεργάζονται περιττά για τη σωτηρία πράγματα.

Ξέρουν πλέον καλά, ότι δεν σώζει τους πιστούς η περιέργεια, αλλά σώζει η ενέργεια των καλών έργων.



• Πολλοί, αντί να ενεργούν, να εργάζωνται, κάθονται και φλυαρούν ασταμάτητα για περιττά θρησκευτικά πράγματα, όπως είναι ο χρονικός προσδιορισμός της δευτέρας παρουσίας.

Πρόκειται για ανθρώπους χωρίς Πνεύμα Άγιον, χωρίς βάθος ορθοδόξου ζωής, χωρίς σοβαρή πνευματική ενασχόλησι.



• Οι Απόστολοι πρό της Πεντηκοστής εξέφρασαν και αυτοί την περιέργειά τους πάνω στο θέμα.

Και, αν μή τι άλλο, δεν ρώτησαν τον τυχαίο, όπως σήμερα ρωτάνε οι αφελείς.

Ρώτησαν Εκείνον, που τα πάντα γνωρίζει, τον Κύριο.

Πριν από το Πάθος Τον ρώτησαν:

«Ειπέ ημίν, πότε ταύτα έσται, και τι το σημείον της σής παρουσίας;» (Ματθ. κδ΄ 3).

Και η απάντησις του Κυρίου:

«Βλέπετε μή τις υμάς πλανήση… Γίνεσθε έτοιμοι, ότι ᾗ ώρα ού δοκείτε, ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ. κδ΄5.44).



• Μετά την ανάστασι, λίγο πριν από την ανάληψι, πάλι ξαναρώτησαν οι μαθητές: «Κύριε, εί εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τῷ Ισραήλ;».

Και ο Κύριος απάντησε, αποκλείοντας κάθε περίεργη έρευνα για το χρόνο της συντελείας, της δευτέρας παρουσίας:

«Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς, ούς ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία, αλλά λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ’ υμάς, και έσεσθέ μοι μάρτυρες…» (Πράξ.α΄6-8).



• Η ανθρώπινη αδυναμία ανέκαθεν ζητεί ικανοποίηση άσκοπης περιέργειας.



• Η θεία δύναμις, ο Χριστός, τους υπόσχεται αναγκαία ενέργεια, την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.



• Είναι καιρός, λοιπόν, και οι σημερινοί χριστιανοί, που έχουν κατατρομοκρατηθή από ψευδαποστόλους και ψευδοχρίστους, να ηρεμήσουν.

Και αντί να κάθωνται και να ρωτάνε για το 666 και για τον «αντίχριστο» και για το αν πλησιάζη ο χρόνος των εσχάτων κ.λπ., ας στρωθούμε όλοι σε πνευματική δουλειά.

Ο λόγος του αποστόλου Παύλου στην Α΄προς Θεσσαλονικείς είναι σαφής:

«Ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι» (Α΄ Θεσ.ε΄1).

Δεν υπάρχει «χρεία», λόγος, ανάγκη, ν’ ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα.



ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ τ. ΜΑΪΟΥ 2011


Τήν Κυριακή, 8 Μαΐου 2011, στίς 6.30΄ τό ἀπόγευμα θά πραγματοποιηθοῦν στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας δύο ὁμιλίες μέ τό ἐπίκαιρο θέμα :


“ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ – Εἰσιτήριο χωρίς ἐπιστροφή;”



Ὁμιλητές θά εἶναι οἱ :


Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας

&

Στάθης Ἀδαμόπουλος, Οἰκονομολόγος



● Ἡ παγκόσμια ἠλεκτρονική διακυβέρνηση πού προοιωνίζει ἡ περιβόητη «Κάρτα τοῦ Πολίτη»


● ἡ ἀσφυκτική καί ὁλοκληρωτική παρακολούθηση


● ἡ μετατροπή τῆς θεόσδοτης ἐλευθερίας τοῦ προσώπου σέ μιά ἀπέραντη φυλακή


● τό παγκοίνως γνωστό διάτρητο τῆς ἀσφάλειας τῶν προσωπικῶν δεδομένων


● ἡ σύμπτωση(;) τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου αὐτοῦ μέ τήν ἐφαρμογή τοῦ κατοχικοῦ Μνημονίου


● ἡ ἀπροθυμία τῆς κυβέρνησης νά παρουσιάσει τά πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά τῆς Κάρτας


● οἱ ὑπαναχωρήσεις τοῦ Ὑπουργοῦ


● ἡ γενική ἀφασία θεσμοθετημένων ὀργάνων γιά τήν προστασία τοῦ ἀγωνιώντος ἑλληνικοῦ λαοῦ...


Ὅλα αὐτά μᾶς ὁδηγοῦν στό συμπέρασμα ὅτι κάτι πολύ δυσοίωνο προετοιμάζεται νά ἐφαρμοστεῖ στήν Πατρίδα μας.

Μάλιστα δέ, τούτη τή φορά ζητεῖται ἡ συναίνεσή μας στό προμελετημένο ἔγκλημα.

Θά παραδοθοῦμε ἀμαχητί;

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ


Νεοφώτιστα


του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Διακαινίσιμος λέγεται η εβδομάδα, που αρχίζει από την Κυριακή της Αναστάσεως. Το Πάσχα είναι η κατ’ εξοχήν Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου. Είναι η «μία των σαββάτων», η πρώτη ημέρα της νέας εβδομάδας. Η ημέρα του αιωνίου Σαββάτου, η λαμπρή και πανηγυρική ημέρα, που λούζεται στο ανέσπερο φως της Αναστάσεως.


● Η διακαινίσιμος εβδομάδα έχει σχέση με την βάπτισι. Μας θυμίζει τους νεοφώτιστους της αρχαίας Εκκλησίας. Ήταν η νέα ζωή για τους νέους χριστιανούς, που έπειτα από συστηματική κατήχησι βαπτίζονταν το Μέγα Σάββατο, γίνονταν μέλη τίμια του σώματος του Χριστού, και ντυμένοι στα λευκά ζούσαν «εν καινότητι ζωής» (Ρωμ.στ΄4).

Η βάπτισις για τους Χριστιανούς είναι:


● Θάνατος του παλαιού ανθρώπου.


● Ταφή. Η παραμονή στ’ αγιασμένο νερό συμβολίζει την ταφή.


● Ανάστασις. Η ανάδυσις από το νερό της κολυμβήθρας συμβολίζει την ανάστασί μας. «Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν. Συνετάφημεν ουν αυτώ δια του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ.στ΄3-4).

Η τριπλή κατάδυσις και ανάδυσις του βαπτιζομένου δεν γίνεται μόνο «εις τύπον της Αγίας Τριάδος», αλλά και «εις τύπον της τριημέρου ταφής και της τριημέρου εξαναστάσεως».

Δείγμα, ότι η Διακαινήσιμος εβδομάδα έχει σχέσι με τη βάπτισι των κατηχουμένων, αποτελεί και το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν…», που ψάλλεται την Κυριακή του Πάσχα και καθ’ όλη την Διακαινίσιμο Εβδομάδα, αντί του Τρισαγίου Ύμνου.



Οι τρείς αναστάσεις


Η Εκκλησία ζή τρείς Αναστάσεις κατά την περίοδο αυτή.


● Η μια είναι η ανάστασις της φύσεως από τον τάφο του χειμώνα∙ η άνοιξις με τα ευωδιαστά λουλούδια.


● Η άλλη, η Ανάστασις του Κυρίου από το ζωηφόρο τάφο∙ η ένδοξη Ανάστασις, που τύπος της και συμβολισμός της είναι η ανάστασις της φύσεως.


● Η τρίτη, η ανάστασις των νεοφωτίστων από τον υδάτινο τάφο της κολυμβήθρας∙ είναι ο καρπός της Αναστάσεως του Χριστού.

Άνθη ευωδιαστά, βγάζει η γη κατά την περίοδο αυτή. Άνθη ευωδιαστά έβγαιναν και από τα νερά της κολυμβήθρας στην αρχαία Εκκλησία, κατά την Διακαινήσιμο εβδομάδα. Ο ιερός Χρυσόστομος κάνει ως εξής αυτόν το συσχετισμό: «Η μεν γη κατά τον καιρόν τούτον του έαρος ρόδα και ία και τα άλλα ημίν εκδίδωσιν άνθη. Τα δε ύδατα της γης ημίν τερπνότερον λειμώνα έδειξε. Μη θαυμάσης ει από των υδάτων εβλάστησαν άνθη∙ ουδέ η γη κατά την οικείαν φύσιν, αλλά κατά το επίταγμα του Δεσπότου την βλάστησιν εκδίδωσιν. Εξέδωκε και εν αρχή των υδάτων η φύσις ζώα κινούμενα∙ «Εξαγαγέτω γαρ», φησί, «τα ύδατα ερπετά ψυχών ζωσών», και το επίταγμα έργον εγένετο, και η άψυχος εκείνη ουσία έμψυχα ζώα εξέφερεν. Ούτω και νυν, εξαγαγέτω τα ύδατα, ουχί ερπετά ψυχών ζωσών, αλλά πνευματικά χαρίσματα» (Ε.Π.Ε.36,162). Μετάφρασις: Η μεν γη, κατά την εποχή της ανοίξεως δίνει τριαντάφυλλα και μενεξέδες και τα λοιπά λουλούδια. Τα νερά δε της γης μας χάρισαν πιο γλυκό επίγειο παράδεισο. Μην απορήσης, πώς από τα νερά βλάστησαν λουλούδια. Άλλωστε ούτε η γη με δική της δύναμι, αλλά με την προσταγή του Κυρίου προσφέρει τη βλάστησι. Και κατά την αρχή της δημιουργίας τα νερά γέννησαν ζωντανούς οργανισμούς. Είπε ο Θεός: «Ας βγάλουν τα νερά ζωντανά ερπετά». Το πρόσταγμα του Κυρίου εκτελέστηκε. Η άψυχη εκείνη ουσία γέννησε ζώα. Έτσι και τώρα, τα νερά του βαπτίσματος γεννούν όχι ζωντανά ερπετά, αλλά πνευματικά χαρίσματα (χριστιανούς χαριτωμένους).


● Από τα νερά της κολυμβήθρας λουλούδια χαρισμάτων. Ήταν η εποχή, που οι τύποι ήσαν το περίβλημα της ουσίας.


● Σήμερα δυστυχώς έμειναν οι τύποι ξεροί, όπως ξερό μένει το τσόφλι χωρίς την ψύχα.


● Στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά ένας άγγελος κατέβαινε και μόνο ένας άνθρωπος καθαριζόταν από τη βρωμιά της αρρώστιας.


● Στην κολυμβήθρα του Ιορδάνη και του Τάφου κατεβαίνει ο Θεάνθρωπος και δίνει τη δυνατότητα να καθαριστούν από τη βρωμιά της αμαρτίας όλοι οι άνθρωποι, όσοι πιστεύουν στον Ιησού Χριστό, στο μυστήριο του Σταυρού, στη δύναμι της Αναστάσεως. Λέει για το αδαπάνητο της χάριτος του Χριστού ο ιερός Χρυσόστομος: «Ουκ αναλίσκεται η χάρις, ου δαπανάται η δωρεά, ου ρυπούται τα νάματα. Καινός καθάρσεως τρόπος» (Ε.Π.Ε.36,164).



Γάμος με επταήμερο πανηγύρι


Κατά τη Διακαινήσιμη εβδομάδα συνεχίζεται ο θρίαμβος και η χαρά της Αναστάσεως.

Η έκτακτη έκλειψις του φυσικού ήλιου τη Μεγάλη Παρασκευή κράτησε τρεις ώρες. «Από δε έκτης ώρας σκότος εγένετο επί πάσαν την γην έως ώρας ενάτης» (Ματθ.κζ΄45).

Η έκτακτη λάμψις του πνευματικού ήλιου της Αναστάσεως κρατάει όχι τρεις ώρες, αλλά μια ολόκληρη εβδομάδα. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» (γ΄ωδή κανόνος του Πάσχα).

Όπως το πανηγύρι για ένα γάμο κρατούσε παλιά στα χωριά επτά ημέρες, έτσι επτά ημέρες κρατάει και το πανηγύρι της Αναστάσεως.


● Και εδώ γάμους έχουμε. Ο άνθρωπος νυμφεύεται την αιώνια ζωή. Νυμφεύεται την πνευματική ζωή. Συνδέεται και ενώνεται με το ζωντανό Θεό.


● Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος της ψυχής μας. Βγήκε λαμπρός από τον Τάφο, σαν να βγήκε από νυφικό θάλαμο, για να ενωθή με κάθε αναστημένη ψυχή. «Ανέστης εκ του τάφου ως εκ παστάδος προελθών» (αίνος α΄ήχου).

Η Ανάστασι οδηγεί στους γάμους με τον ουράνιο Νυμφίο. «Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι τω προϊόντι Χριστώ εκ του μνήματος, ως Νυμφίω, και συνεορτάσωμεν…» (ε΄ωδή κανόνος Πάσχα).

Έχουμε συνεπώς γάμους. Και το γαμήλιο πανηγύρι κρατάει επτά μέρες. Λέει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Άλλως δε και γάμος εστί πνευματικός τα γενόμενα. Επί δε γάμου έως επτά ημερών αι παστάδες εστήκασι. Δια τούτο και ημείς επτά ημέρας υμίν ενομοθετήσαμεν ενταύθα προς τας ιεράς εστάναι παστάδας» (Ε.Π.Ε.36.168). Μετάφρασις: Γάμος πνευματικός συντελείται. Στο γάμο κρατάνε τα πανηγύρια εφτά μέρες. Γι΄αυτό κι εμείς όλη την αναστάσιμη εβδομάδα, εφτά μέρες ωρίσαμε να συναγώμαστε στο αναστάσιμο πανηγύρι.


● Πανηγυρίζουμε καθ’ όλη τη Διακαινήσιμο εβδομάδα. Ή μάλλον, καθημερινά.


● Αν υποθέσουμε ότι βρισκόταν ένα φάρμακο, που θα επέστρεφε τους γέρους στη νεότητα, τί θα γινόταν; Όλοι θα το αποκτούσαν. Θα μετατρέπονταν τα γηροκομεία σε στάδια αθλητών, όλο σφρίγος και ζωντάνια. Το φάρμακο θ’ αποτελούσε το κέντρο της συζητήσεως και του θαυμασμού για πολύ χρόνο.


● Ο άνθρωπος με την Ανάστασι αναθάλλει, ξανανιώνει. Ζη την αιώνια άνοιξι, την αγέραστη πνευματική ηλικία. «Νεοποιείς τους γηγενείς, ο Πλαστουργός χοϊκός χρηματίσας» (ε΄ωδή κανόνος Μεγάλου Σαββάτου).


● Σωματικά, το γήρας διαδέχεται την νεότητα.


● Πνευματικά, η νεότητα διαδέχεται το γήρας! «Επί των σωμάτων μετά νεότητα το γήρας. Ενταύθα μετά γήρας νεότης, και νεότης ουδέποτε τέλος έχουσα» (Χρυσόστομος Ε.Π.Ε.36,168).



Η νέα ημέρα


Εδώ βρίσκουμε τον άλλο λόγο, που ονομάζεται Διακαινήσιμος η εβδομάδα του Πάσχα. Ενώ έχουμε εβδομάδα, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ημέρα. Και μάλιστα για την αρχή της μιας ημέρας, της καινής, της νέας. Από τη στιγμή που ανέτειλε ο Ήλιος της Αναστάσεως, άρχισε η ανέσπερη ημέρα. Ο Αναστάς είναι η απαρχή της νέας ζωής. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου, απαρχήν…»(ζ΄ωδή κανόνος Πάσχα).


● Αν μπορούν οι ασπίδες μερικών στρατιωτών να καλύψουν τη λάμψι του ήλιου, άλλο τόσο μπόρεσαν οι ασπίδες των ρωμαίων στρατιωτών να κρύψουν τον Ήλιο που ανέτειλε «εκ του τάφου».


● Αν μπορούν τα φτυσίματα όλων των ανισορρόπων να σβήσουν τον ήλιο, άλλο τόσο μπορούν οι βλασφημίες όλων των αθέων και απίστων να σβήσουν τον Ήλιο της Αναστάσεως.


● Αν μπορούν τεχνητοί ήλιοι ν’ αντικαταστήσουν το φυσικό ήλιο, άλλο τόσο μπορούν οι τεχνητοί ήλιοι διαφόρων ιδεολογιών και συστημάτων ν’ αντικαταστήσουν ή να συγκριθούν με τον Ήλιο, που λέγεται Αναστάς Ιησούς.

Ζούμε τον ήλιο της νέας ημέρας. «Αύτη η ημέρα, ήν εποίησεν ο Κύριος∙ αγαλλιασόμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Ψαλμ. 117,24).


● Ο ήλιος δεν λάμπει πάντοτε. Υπάρχουν φορές που μαύρα σύννεφα και σκοτεινά μπαίνουν ανάμεσα σε μας και τον ήλιο και μας εμποδίζουν ν΄απολαμβάνουμε τη λάμψι του.


● Το ίδιο και με τον Ήλιο της Αναστάσεως. Υπάρχει, λάμπει και θα λάμπη αμείωτα. Τα σύννεφα όμως της αμαρτίας, του εγωισμού, της μελαγχολίας στερούν τη χαρά, τη λιακάδα της Αναστάσεως. Γι’ αυτό ακριβώς η Ανάστασις μας καλεί σε νέα βιοτή.


● Όταν φωτίζη ο ήλιος, δεν δικαιολογείται να σκοντάφτουμε. Μετά την Ανάστασι δεν δικαιολογείται να πέφτουμε. Συνύπαρξις πτώσεως και αναστάσεως είναι σχήμα οξύμωρο.


● Ανάστασις σημαίνει νέα ζωή. Διακαινήσιμη η ημέρα της παρούσης ζωής.


● Η ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου υπήρξε «προάγγελος της λαμπροφόρου ημέρας της εγέρσεως» (ζ΄ωδή κανόνος του Πάσχα). Για μας η ημέρα της πνευματικής ζωής είναι προάγγελος της άλλης μας ζωής, στη Βασιλεία των ουρανών, όπου θα ζούμε «το άχρονον φως» (ζ΄ωδή κανόνος του Πάσχα).


● Το Σάββατο της παρούσης ζωής θα διαδεχτή η Κυριακή της άλλης ζωής.



Έντασις πνευματικού αγώνα.


Ας μη ξεχνάμε, ότι μετά την Ανάστασι, όσοι πιστεύουν σ΄Αυτήν, δέχονται πιο λυσσαλέα την επίθεση του Διαβόλου.

Πότε ο εχθρός επιτίθεται αγριώτερα; Όταν εκείνος βρίσκεται στην κορυφή κι εμείς στους πρόποδες, ή όταν εμείς έχουμε κατακτήσει την κορυφή κι΄εκείνος χάνει τη μάχη; Ασφαλώς στη δεύτερη περίπτωσι. Αφού ανασυνταχθή, επιτίθεται με ισχυρότερη ορμή, να μας ρίξη από την κορυφή όποιας αρετής κατέχουμε…

Ο Διάβολος έχασε μόνιμα την κορυφή της μονοκρατορίας που κατείχε.

Μετά το θρίαμβο του Σταυρού και της Αναστάσεως κατρακύλησε.

Είναι αναμενόμενο να επιτίθεται ο Αντίδικος με μεγαλύτερη βιαιότητα, όχι βέβαια με την προσδοκία ν’ ανακτήση την κορυφή, αλλά να γκρεμίση εμάς από την κορυφή της αναστημένης ζωής. «Αγριώτερον νυν επιτίθεται∙ όσω μείζων η δωρεά, τοσούτω μείζων ο πόλεμος» (Χρυσόστομος Ε.Π.Ε. 36,166).


● Ας μην επαναπαυόμαστε στο θρίαμβο του αναστάντος Κυρίου, που μας συνανύψωσε στην κορυφή.


● Αν ο Διάβολος, με το φθόνο του, δεν άντεχε να βλέπη δυό μόνο ανθρώπους στον παράδεισο της Εδέμ, πώς είναι δυνατόν ν’ αντέχη να βλέπη τώρα χιλιάδες, εκατομμύρια χριστιανών, μέσα στον Παράδεισο της Εκκλησίας; Και αν με τα θέλγητρά του κατώρθωσε να βγάλη τους δυό πρώτους ανθρώπους από τον παράδεισο, είναι απίθανο να καταφέρη ν’ απομακρύνη και μας από τον παράδεισο της πνευματικής ζωής και να μείνουμε για πάντα έξω από τον Παράδεισο της επουρανίου Βασιλείας; «Ει γαρ εν τω παραδείσω ένα ο διάβολος ιδών ουκ ήνεγκε, εν τω ουρανώ τοσούτους ορών πώς οίσει, ειπέ μοι;» (Χρυσόστομος Ε.Π.Ε.36.166).

Ίσως αναρωτιέστε:


● Αφού ο Κύριος νίκησε οριστικά τον Διάβολο, αφού τον γκρέμισε από το θρόνο της κοσμοκρατορίας του, γιατί δεν τον εξαφάνισε τελείως, να ησυχάσουμε; Γιατί τον άφησε;


● Αγώνας χωρίς αντίπαλο δεν έχει νόημα. Χωρίς αγώνα, βραβείο δεν υπάρχει. Ο αντίδικος Διάβολος υπάρχει. Χωρίς πνευματική γυμνασία, θα πέφταμε στη ραστώνη. Η ραθυμία θα μας ωδηγούσε στον ύπνο της αμαρτίας, σε πνευματικό μαρασμό, σε νάρκη θανάτου.


● Υπάρχει ο αντίπαλος. Έχει μάλιστα εξαγριωθή μετά το Σταυρό, όπως το θηρίο εξαγριώνεται όταν το χτυπήσουμε.


● Οι πιστοί δεν τρομοκρατούνται.


● Η δύναμις της Αναστάσεως είναι μαχαίρι ακονισμένο, που εξοντώνει τον εχθρό.


● Ο δε κόσμος τότε θα πιστεύση στην Ανάστασι, όταν δη στη δική μας ζωή την εικόνα της Αναστάσεως∙ όταν στο πρόσωπό μας ατενίση την ανταύγεια του φωτός της Αναστάσεως∙ όταν το δικό μας στόμα γίνη ο αντίλαλος της Αναστάσεως.

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης



«Ιωάννης Βαπτιστής – Μάιος 2011»

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου