Σάββατο 16 Απριλίου 2011

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ.....


Τις Αγιες μέρες που έρχονται και που οδηγείται στο ικρίωμα του Σταυρού ο Θεάνθρωπος Κύριός μας από τους Γραμματείς και τους αρχιερείς και τους Φαρισαίους της εποχής Του, που δεν τον ...άντεχαν άλλο, αφού προηγουμένως τους είχε σφυροκοπήσει με τα τρομερά Του εκείνα ΟΥΑΙ, η σκέψι μας ερχεται και στους ΟΠΟΥ ΓΗΣ αδικουμένους πατέρες και αδελφούς μας τους αδικουμένους και καταδιωγμένους από τους Αρχιερείς της Αισχύνης των ημερών μας, τους ψευτοαφορισμένους και τους ψευτοκαθηρημένους αγωνιστάς της Πίστεως και της Ευσεβείας και της Δικαιοσύνης που οι "αφορισμοί και οι καθαιρέσεις" των, γίνονται έπεα πτερόεντα και επανέρχονται ως κατάρα στις άφρονες κεφαλές τους.

Ενθυμούμεθα τους ΕΝΝΕΑ από τους ΔΩΔΕΚΑ καλούς και εναρέτους μητροπολίτας που αναχώρησαν γιά τους Ουρανούς εκδιωγμένοι από τους επισκοπικούς θρόνους τους από τους φθονερούς και αμετανόητους αρχιερείς των ημερών μας, τον έτι ζώντα Κανονικό και Νόμιμο μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟ, τον διωκόμενο και καταδιωκόμενο Κανονικό Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης κ. ΑΡΤΕΜΙΟ που δίνει κάθε μέρα την τιτάνια μάχη με τα ΤΕΡΑΤΑ της ΑΒΥΣΣΟΥ τους Σατανορασοφόρους της Σερβίας, τον ασκητή του Κίσσαβου ιερομόναχο Ευθύμιο Τρικαμηνά από τον οποίον ελπίζουμε πολλά, πάρα πολλά, να κηρύξη την επανάστασι εναντίον των αφρόνων Λατινοφρόνων και των Οικουμενιστών-Πανθρησκειαστών, τον Ομολογητη Θεολόγο κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο που πρώτος κατήγγειλε ονομαστικά τον αιρετικό αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, τον πρωτοστάτη της Ιεράς Φάλαγγας του Κυρίου Παντοκράτορος των ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ Ομολογητήν Θεολόγον Παναγιώτην Σημάτην, που μαζί με άλλους πολλούς αδελφούς μας απομακρύνθηκαν ιεροπρεπώς και ιεροκανονικώς από τους μαγαρισμένους επισκόπους που κοινωνούν και επικοινωνούν με την ΑΙΡΕΣΙ και τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ των ημερών μας.


Αλλά και όλους εκείνους τους ΟΜΟΛΟΓΗΤΑΣ αδελφούς και Πατέρες που δίνουν την μαχη της Πίστεως και της Ευσεβείας.


Η Ορθόδοξη Πίστι σήμερα κινδυνεύει τον ΕΣΧΑΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟΝ από τον Φιλολατινισμόν και τον Αντιχριστοοικουμενισμόν.


Και καλούνται όλοι όσοι θέλουν να λέγονται αλλά και να είναι Ορθόδοξοι να αγωνισθούν τον καλόν αγωνα υπεράσπισης της Πατρώας Πίστεως και Ευσεβείας.


Ο Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Σημαιοφόρος της Ορθοδόξου Πίστεως μας βροντοφωνάζει:


Τούτο εστί το καύχημα ημών,
η Πίστις ημών,

η Καλή Κληρονομία των Πατέρων ημών.

Μετά ταύτης Θεώ παραστήναι ελπίζομεν

και των ημαρτημένων λαβείν την άφεσιν.

Ταύτης δε άνευ ουκ οίδα ποία δικαιοσύνη

της Αιωνίου Κολάσεως ημάς λυτρώσεται.



Παρασκευή 15 Απριλίου 2011


ΤΑ AIMOBOΡΑ

και ΑΧΟΡΤΑΓΑ

ΚΤΗΝΗ
ετοιμάζουν

τον "αναθεματισμό"


του επισκόπου

ΑΡΤΕΜΙΟΥ



Tα ανθρωπόμορφα τέρατα της Σερβίας, δεν ικανοποιήθηκαν από τον παράνομο και κανιβαλικό σφαγιασμό του απλού, αγίου και κεχαριτωμένου ΑΡΤΕΜΙΟΥ.
Αποφάσισαν τώρα να τον καρατομήσουν, οριστικά και αμετάκλητα.
Αποφάσισαν λέει να τον αφορίσουν, οι ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ και οι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ μαύροι όγκοι.
Οι υπόγειοι και οι διαβούλιοι.
Μαζεύουν, λέγεται, τις ψήφους παρασκηνιακά και εξωσυνοδικά.
Και άμα αυξήσουν τα ....καρύδια τους, θα μαζευτούν και θα αποφασίσουν να τον κηρύξουν "αναθεματισμένο".

Ποιοί;

Οι φθονεροί και οι κακόψυχοι Ζηζιουλικοί βρωμάνθρωποι.
Τα οργανέτα του Φαναρίου.
Οι ΛΗΣΤΕΣ και οι ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ, oι διαβολορασοφόροι.
Τα ακάθαρτα και ανθρωπόμορφα τέρατα της καταχθόνιας Σερβικής κόλασης.


Και ο ΑΡΤΕΜΙΟΣ, ο απλούς, ο κοντορεβηθούλης;

Ολα τα χρόνια της επισκοπείας του, τον δημιουργούσαν χίλια δυό προβλήματα.
Η επισκοπεία του ήταν γεμάτη δικά τους ....αγκάθια και τριβόλια.
Η μοναδική χαρά και η μοναδική απολαυσι του κεχαριτωμένου αγίου επισκόπου, ο καταρτισμός του ποιμνίου του.
Η πρόοδος των μοναστηρίων του και η δόξα της αγίας Εκκλησίας του Χριστού.

Και οι μαινόμενοι και οι λυσσαλέοι ρασοφόροι εχθροί του;
Τον κατηγόρησαν, ως κλέφτη και ως δολοφόνο.
Εστειλαν τον αρχιτραμπούκο τους Σατανάσιο Γιέφτιτς και κατέλαβε την επισκοπή του ακόμα και με Αλβανούς αστυνομικούς.
Και με τάνκς και με Νατοϊκούς στρατιώτες.
Και σαν ταύρος μαινόμενος πετούσε τα κομπιούτερ απο τα γραφεία.
Μέχρι και τις πόρτες του δωματίου του έσπασε και παραβίασε.
Τον ανάγκασαν να δεχθή εντός ολίγων ωρών να εγκαταλείψη τον επισκοπικό του θρόνο.
Τον απαγόρευσαν να πάη στη Ρωσσία που κλήθηκε γιά να δώση διάλεξι.
Τον απαγόρευσαν να δώση οποιαδήποτε συνέντευξι ακόμα και μέσα στην Σερβία.
Τον εδωσαν εντολή να μην βλέπη τα πνευματικά του τέκνα.
Τον απαγόρευσαν να μην δέχεται τους χριστιανούς της μητροπόλεώς του και τους μοναχούς του.
Τον εκθρόνισαν από τον επισκοπικό θρόνο του αδίκαστο και αναπολόγητο.
Εν μιά νυκτί, σε λίγες ώρες και μέσα σε ένα απόγευμα.
Δεν τον επέτρεψαν και δεν τον άφησαν να πάη ούτε στην επισκοπή του και να τους φέρη τα χαρτιά και τα στοιχεία στις αστήρικτες κατηγορίες τους.
Απαίτησαν εδώ και τώρα να δεχθή να τον ....συνταξιοδοτήσουν!!!
Και το έπραξαν.
Αυθωρεί και παραχρήμα.
Αυθαίρετα, ετσιθελικά και εκβιαστικά.
Με το πιστόλι στον κρόταφο.
Χωρίς να έχη υπογράψει κανένα χαρτί εκβιασμού και ατιμίας.
Ενώ αυτοί οι ψεύτες διακηρύττουν παντού ασύστολα και αδιάντροπα οτι δέχθηκε και υπέγραψε την ΠΑΡΑΙΤΗΣΙ ΤΟΥ.
Οι ίδιοι και απο μόνοι τους τον παραίτησαν με το ζόρι και χωρίς την θέλησί του.
Αφησαν ακόμα και τους γνωστούς στα μέσα ενημερώσεως κίναιδους και παιδεραστές, να ζητήσουν την καταδίκη του.
Και όλοι οι φανεροί και οι δεδηλωμένοι και οι μανιασμένοι εχθροί του, μετά χαράς έπραξαν το ίδιο.
Και στη συνέχεια
τον εκτόπισαν μακρυά από το αγαπημένο του Κόσσοβο και τον καταβασανισμένο λαό του.
Τον εξόρισαν σε απόμακρο μοναστήρι που αυτοί επέλεξαν.
Τον παρακολουθούσαν σε κάθε βήμα του και κατέγραφαν όλες τις κινήσεις του.
Στάθμιζαν ακόμα και την αναπνοή του.
Μεθόδευαν να τον εγκλείσουν μέσα στα υπόγεια του πατριαρχείου γιά να χαθή και να εξαφανισθή.
Τον απηγόρευσαν, χίλια δυό άλλα πράγματα.
Και όλα αυτά οργανωμένα από τους "αγαπημένους αδελφούς του".
Την φθονερά και βρωμερά ΣΥΜΜΟΡΙΑΚΗ ΤΡΟΪΚΑ.
Και τον καινούργιο ...Αχυρένιο τους.
Γι αυτό και "μεθόδευσαν και εξέλεξαν" αυτό το ....ΜΠΕΤΟΝ ΑΡΜΕ!!!
Τον ασυνείδητο και με μηδέν προσόντα και αξίας ενός οβολού ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ, κατα την αυτοομολογία του.
Για να επιτελέση αυτό το ειδεχθές και αποτρόπαιο και κακουργηματικό έργο.
Γι αυτό και βιάστηκε και πρίν ακόμα ....ενθρονισθή, το έφερε ως πρώτο θέμα της ανίερης αποστολής του.

Και το ΑΡΝΑΚΙ του Χριστού υπάκουε υποτακτικά σε όλα μέχρι και την τελευταία στιγμή.
Σαν αμνός άφωνος και σιωπηλός και άκακος...

Οπως ακριβώς ο Κύριός του ο Ιησούς Χριστός.
Γιά να μην τους δώση το παραμικρό δικαίωμα να τον κατηγορήσουν γιά τίποτα.
Και όμως ....
Αυτή η παροιμιώδης υπομονή του ΑΡΤΕΜΙΟΥ, τους αγρίεψε ακόμα περισσότερο.
Δεν περίμεναν μία τέτοια εξέλιξι.
Εκριναν από τους μαινόμενους και ηστρηνιασμένους εαυτούς τους.
Και τον "καθήρεσαν".

Δεν ικανοποιούνταν με τίποτα αυτά τα ΑΙΜΟΒΟΡΑ ανθρωπόμορφα ΚΤΗΝΗ.
Δεν χόρταιναν από το αίμα του.
Και ενώ δεν κατάφεραν να τον βλάψουν τελειωτικά, τώρα μεθοδεύουν και να τον "αναθεματίσουν".
Ωρκίστηκαν στο όνομα του Αφέντη τους του Διαβόλου την τελεία εξόντωσί του.
Είναι αυτοί αρχιερείς του Ιησού Χριστού ή Σατανοκίνητοι μαύροι όγκοι;
΄Η σκέτα καταχθόνια υποκείμενα;
΄Η καθάρματα και περικαθάρματα των καταγωγίων;
΄Η βρωμόψυχα τερατόμορφα όντα;
΄Η αληταριά με ράσα;

ΟΛΑ τα πρόβλεψε ο άγιος του Θεού άνθρωπος.
ΟΛΑ.
Δεν το πιστεύετε;
Δήτε τί έγραφε τον Φεβρουάριο του 2010κ

Επιστολή

Επισκόπου Ράσκας Αρτεμίου

που εξηγεί

τον πραγματικό λόγο

που διώκεται



Γιατί με διώκουν

7 Φεβρουαρίου 2010


Με κατηγορούν αναποδείκτως ότι κάνω σχίσμα στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (επίσκοπος Γρηγόριος, νυν Ερτζεγοβίνης).

Οτι έχω οργανώσει απόπειρα δολοφονίας του γραμματέα μου (επίσκοπος Αθανάσιος Γιέβτιτς).

Για οικονομικές καταχρήσεις (Μητροπολίτης Ιωάννης και άλλοι).

Για μη σεβασμό της Συνόδου της Ιεραρχίας και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (Μητροπολίτης Αμφιλόχιος, Πατριάρχης Ειρηναίος).

Για...

Εγώ όμως το μόνο που επιθυμούσα και επιθυμώ είναι ο σεβα­σμός των ιερών κανόνων, του Καταστατικού Χάρτη της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, των κανονικών αρμοδιοτήτων του Επισκόπου και του απαραβίαστου των δικαιωμάτων του, τα οποία μου καταπα­τούν εδώ και πέντε χρόνια.

Ήθελα να μου απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα, αμφιβολίες, ασάφειες.......
Αντί αυτού, ελάμβανα μόνο αποφάσεις, παραγγελίες, διατάγμα­τα, εντολές, οι οποίες παραβίαζαν τόσο την κανονική τάξη της Ορθο­δόξου Εκκλησίας όσο και τα δικαιώματά μου ως κανονικού Επισκόπου.

Πού είναι το πρόβλημα;

Στο γεγονός ότι εδώ και δέκα χρόνια επιμόνως και συνεπώς αγωνίζομαι για τον λαό μου στο Κοσσυφοπέ­διο και για το Κόσοβο και τα Μετόχια μέσα στην Σερβία.

Αυτή η θέση και η προσπάθεια ενοχλούσε το καθεστώς του Slobodan Mιλόσεβιτσ.

Το νυν καθεστώς του Boris Tadic,.

Και ειδικά την Διεθνή Κοινότητα στην ολοκλήρωση των σχεδίων δημιουργίας του λεγομένου ανεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου ως δευτέρου Αλβανικού κράτους στα Βαλκάνια.

Και άλλο:

Η σαφής και η αποφασιστική στάση μου έναντι του Οικουμενισμού, του Παπισμού και της Παγκοσμιοποιήσεως, έναντι των νεωτεριστών στην ζωή και τη θεολογία (Ιγνάτιος Μίντιτς[2]), ενοχλούσε και ενοχλεί μερικούς στην Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, οι οποίοι αυτές τις αρχές και τους στόχους έχουν ασπαστεί και κοπιάζουν για την πραγματοποίησή τους.

Έτσι, ενωμένοι όλοι αυτοί τους οποίους εμποδίζω στην εκπλή­ρωση των ατίμων σκοπών τους, επιτίθενται από κοινού εναντίον μου έτοιμοι να με απομακρύνουν από την θέση μου, είτε να με εξοντώ­σουν.

Ξέρω, ότι όλοι οι προκάτοχoί μου στον θρόνο της Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης, όπως και όλος ο Σερβικός λαός στο Κόσοβο και τα Μετόχια, αιώνες τώρα μαρτυρούσαν και μαρτυρούν με την παραχώ­ρηση του Θεού. 


Δεν είναι παράξενο που και εγώ έχω την ίδια τύχη.

Οι διώκτες μου μπορούν να μου στερήσουν τον επισκοπικό θρόνο, ακόμα και το επισκοπικό αξίωμα, μπορούν να με ανακηρύξουν άρρωστο, με γεροντική άνοια, ακόμα και παράφρονα (όπως το έχει ήδη κάνει ο Σάββας Γιάνιτς[3]), μπορούν να κάνουν και πολλές άλλες ανομίες τις οποίες ούτε μπορώ να φανταστώ.

Όλα θα τα αντέξω με την βοήθεια του Θεού.

Παρ΄ όλα αυτά δεν μπορούν να με αναγκάσουν να κάνω το σχίσμα και να διασπάσω τον αγιοσαββίτικο χιτώνα της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν μπορούν να με σπρώξουν στην αγκαλιά του Πάπα Ρώμης, ούτε στην αγκαλιά των ευρωπαίων οικουμενιστών, διότι δεν πρόκειται να υποχωρήσω από τις θέσεις μου.


Όθεν, κραυγαλέα η προσευχή:

"Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ΄ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε".

Αμήν.

Επίσκοπος Ράσκας-Πριζρένης
και Κοσόβου-Μετοχίων

+ ΑΡΤΕΜΙΟΣ

http://www.novinar.de/o-nama/fotografije/news-slike/истина-о-прогону-епископа-артемија/?pid=804#picture_nav
http://www.novinar.de/o-nama/fotografije/news-slike/истина-о-прогону-епископа-артемија/?pid=805#picture_nav

Σημειώσεις

[1] Το σημείωμα αυτό έγινε λίγες μέρες πριν να αρχίσει ο διωγμός, αλλά που ήταν ήδη φανερό ότι έπονται δύσκολες μέρες, και ότι η ΔΙΣ ήταν αποφασισμένη να προβεί σε σκληρά μέτρα εναντίον του Επισκόπου Αρτεμίου, ενώ οι συκοφαντίες είχαν πάρει τεράστιες διαστάσεις.

[2] Ιγνάτιος Μίντιτς, Επίσκοπος του Μπρανίτσεβο στην κεντρική Σερβία, είναι καθηγητής Δογματικής στη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου.

Είναι γνωστός για πολλούς νεωτερισμούς που εισάγει στα διδασκόμενα και στα γραφόμενά του, πολλά των οποίων αντιβαίνουν στην Ορθόδοξη Παράδοση και στην Πατερική Θεολογία.

Παράδοξο είναι ότι στη διδασκαλία του έχει πλήρη υποστήριξη και κάλυψη των τριών μαθητών του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς (Μπούλοβιτς, Ράντοβιτς και Γιέβτιτς), παρ΄ όλο που εδώ και χρόνια έχουν γίνει πολλές αντιδράσεις από τον κλήρο και τον λαό με επίμονες απαιτήσεις να απομακρυνθεί αυτός από τη Θεολογική Σχολή, και ακόμα να καταδικαστεί η διδασκαλία του.

Στην Σερβική Εκκλησία υπάρχουν Επίσκοποι οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια δεν δίνουν ευλογία στους κληρικούς τους να σπουδάζουν στη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου, δεδομένου ότι με τις διδασκαλίες του σκανδαλίζονται πολλές ψυχές.

Ο Αθανάσιος Γιέβτις, όμως, τον έχει αποκαλέσει "προφήτη"!

Ο Σεβασμιώτατος Αρτέμιος πριν από μερικά χρόνια έκανε διεξοδική ανάλυση επάνω στη διδασκαλία του, η οποία εκτείνεται σε τρία ογκώδη τετράδια, τα οποία έστειλε στη ΔΙΣ και στην Ιεραρχία, με έκκληση να ασχοληθεί η Ιεραρχία με τη διδασκαλία του, διότι έχει γίνει μεγάλος σάλος στον λαό, και να ληφθεί επίσημη θέση σ΄ αυτό το ζήτημα.

Αυτή η ενέργεια, όμως, του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου προκάλεσε τουναντίον νέες επιθέσεις και μηχανορραφίες εις βάρος του ιδίου, ενώ συστήθηκε μια τριμελής Επιτροπή (Ράντοβιτς, Μπούλοβιτς, Γιέβτιτς) με σκοπό να ασχοληθεί με την υπόθεση αυτή και ύστερα να κάνει έκθεση στην Ιεραρχία, πράγμα που δεν έγινε έως τώρα (ούτε, φαίνεται, πρόκειται να γίνει), παρ΄ όλο που ο Επίσκοπος Αρτέμιος τα τελευταία χρόνια έκανε υπενθυμίσεις στην Ιεραρχία ζητώντας εκκίνηση της υποθέσεως.

Δεν είναι άσχετο να ειπωθεί ότι κυριότερη θέση στη διδασκαλία του Μίντιτς κατέχει στην ουσία η θεολογία του Μητροπολίτου Περγάμου Ι. Ζηζιούλα, του οποίου ο Μίντιτς (ομού με τους Γιέβτις, Ράντοβιτς και Μπούλοβιτς) είναι πιστός ακόλουθος.

Επιπρόσθετη οδύνη προκαλεί το γεγονός ότι του ανεθέτει τη συγγραφή των βιβλίων για το Μάθημα των θρησκευτικών (μετά από τότε που εισήχθη το Μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία της Σερβίας το 2001, ύστερα από 50 χρόνια).

Τα βιβλία αυτά εκτός από το γεγονός ότι είναι δυσνόητα όχι μόνο για τους μαθητές αλλά συχνά και για τους ίδιους τους διδασκάλους, φάνηκαν επιζήμια για τα παιδιά και προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις εκ μέρους όχι μόνο του κοινού αλλά και των παιδαγωγών, χωρίς όμως να ληφθούν κατάλληλα μέτρα επάνω σ΄ αυτό το ζήτημα.

Η πρωτοπορία του Σεβασμιωτάτου Ιγνατίου Μίντιτς στη λειτουργική αναγέννηση (με ενεργή υποστήριξη πάλι των ίδιων Επισκόπων), που πολλές φορές συνεπάγεται, εκτός των άλλων, και την κατάργηση των τέμπλων μέσα στους ναούς, έχει προκαλέσει πολλές ταραχές και αντιδράσεις στον σερβικό λαό.

[3] Ο Σάββας Γιάνιτς από τη μονή Ντέτσανη, ο πρεσβευτής των θέσεων για συνεργασία με αλβανικές αρχές στην Πρίστινα και έτσι σταδιακής αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, είναι μαζί με τον βοηθό Επίσκοπο Θεοδόσιο Σίμπαλιτς ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου μέσα στον κλήρο Μητροπόλεως Ράσκας-Πριζρένης.

Εδώ και πολλά χρόνια επιδιώκει παντί σθένει να εκδιωχθεί ο Επίσκοπος Αρτέμιος από την έδρα του.




ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ


ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ


ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΘΑΡΡΑΛΕΩΝ


ΡΩΣΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ



Αγιωτατε,


έχοντας επίγνωση την αναξιότητά μας, ωστόσο καθηγούμενοι από αίσθημα ανησυχίας για το ποίμνιό μας και για προσωπική μας ψυχική σωτηρία αποφασίσαμε να γραφθεί σε σας ανοικτή επιστολή.


Με τη χάρη του Θεού και τις προσευχές αγίων νεομαρτύρων και πνευματικων της Ρωσσίας κατέρρευσε ο θεομάχος Κομμουνισμός και εκατομμύρια άνθρωποι γύρισαν στην αγκαλιά της δικής μας μητέρας Εκκλησίας.


Όμως βάζοντας το χέρι στην προσευχόμενη καρδιά πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν συνέβη με την πραγματική έννοια η πνευματική αναγέννηση της πλειοψηφίας του λαού μας, απεναντίας τεράστιος αριθμός ανθρώπων βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από ότι 20 χρόνια πριν.


Η Ρωσία βρίσκεται στα πρόθυμα αφανισμού κυρίως λόγ καταστροφής πνεύματος καί ήθους.


Εδω προκύπτει ερώτηση. Γιατί δεν έγινε μαζί με την αποκατάσταση Ορθόδοξων ναών η ανακαίνιση του ρωσικού κράτους, στρατού, πολιτισμού, οικογένειας;


Επειδή στην ιδια την εκκλησιαστική ζωή δεν καταπολεμήθηκαν αμαρτίες που σχετίζονται με την παραμονή 70 ετών στην μποσελβίκικη αιχμαλωσία.


Αγιώτατε


Τα τελευταία χρόνια μαζί με τη σκληρή κάθετη εξουσία στην εκκλησία ξεπροβάλλει και ιεραποστολικό έργο, προκαλώντας πόνο, θυμίζει εκείνες τις «ιεραποστολές » που ξεχύλισαν στη Δύση μετά το 2ο Συμβούλιο του Βατικανού.


Τί αξίζει ο δικός μας ιεραπόστολος όλης της Ρωσσίας ο Ανδρέϊ Κουράγιεφ ο οποίος χάριν της ιεραποστολής ατιμώρητα και απροκάλυπτα καταπατά (περιγελά) τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας;


Δεν μπορεί να μην προκαλέσει σε μας αμηχανία η ευκολία με την οποία διανέμονται εκκλησιαστικά οφφίκια και παράσημα με εικόνες των Αγίων στους εκπροσώπους της εξουσίας και των επιχειρήσεων.


Και θέλω να ρωτήσω: Ποιό παράσημο Ορθοδόξου Εκκλησίας θα έπαιρνε ο Βασιλιάς της Ιουδαίας Ηρώδης;


Εφόσον, όπως είναι γνωστό, αρκετά κόπιασε για την ανέγερση του ναού της Ιερουσαλήμ;


Δυστυχώς φθηνοί μέθοδοι ψευδολειτουργίας γίνονται και σχεδόν συνεχώς έγιναν κανόνας στην εκκλησιαστική ζωή.


Γιατί να επαναλαμβάνουμε την θλιβερή εμπειρία του ψευδομεσσιανισμού των Καθολικών;


Ναι η συγκομιδή μεγάλη όμως εργάτες λίγοι. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ζωντανό κήρυγμα. Όμως δεν χρειαζόμαστε κληρικούς καρατίστες, κληρικούς ποδοσφαιριστές, κληρικούς αρσιβαρίστες, ηθοποιούς, ρόκ τραγουδιστές, τραπεζίτες.


Έχουμε ζωτικής σημασίας ανάγκη από κληρικούς που θα δώσουν την ψυχή τους για το ποίμνιό τους, μαρτυρώντας για τον Χριστό όχι μόνο με λόγια αλλά με την ίδια τους τη ζωή. Ακριβώς γι’αυτό είναι αναγκαίο να απαλλαχθούμε από τον ιστό, ο οποίος σκέπασε την εκκλησιαστική μας ζωή κατά τα χρόνια της κομμουνιστικής δικτατορίας.


Σας παρακαλούμε πεισματικά να αποσυρθεί η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία από το ΠΣΕ . Για πολλούς παραμένει ασαφές γιατί οι Ιεράρχες μας δεν αποφασίζουν αυτό το βήμα,εφόσον η εισαγωγή στο ΠΣΕ έγινε με την πίεση και τις οδηγίες της ηγεσίας του Κρουτσώφ, των διωκτών της Ορθόδοξης Εκκλησίας και με κύριο στόχο την καταστροφή της Ορθόδοξης Ρωσίας.


Θυμηθείτε τον μέγα Θεολόγο του 20ου αιώνα, τον αξιοσέβαστο Ιουστίνο Πόποβιτς που μίλησε για αδύνατη, σύμφωνα με τους κανόνες, άποψη για τη συμμετοχή στις δραστηριότητες των οργανισμών όπως ΠΣΕ και Οικουμενικού κινήματος γενικά.


Πιεστικά παρακαλούμε, οι Ιεράρχες αποφασιστικά να διαχωρίσουν την θέση τους από την πρόσφατη αίρεση των αιρέσεων του Οικουμενισμού.


Οι Επίσκοποι και οι Ιερείς που κατά την διάρκεια των οικουμενιστικών συνελεύσεων συμμετείχαν από κοινού σε προσευχές με αιρετικούς, να μετανοήσουν επειδή ο αποστολικός 45ος Ιερός Κανόνας ορίζει:


« Όποιος επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος συμπροσευχήθηκε μόνον με τους αιρετικούς, ας αφορίζεται. Αν δε επέτρεψε σ’ αυτούς, ς κληρικοί νά ενεργήσουν κανένα λειτούργημα ας καθαιρείται».


Αποφασισμένα παρακαλούμε να παύσουν με το πρόσχημα του θεολογικού διαλόγου οι άλλες οικουμενιστικές δραστηριότητες που στόχο έχουν την ένωση με το βυθισμένο στην αίρεση Βατικανό.


Επίσης πιεστικά παρακαλούμε τη Ρωσσική Ορθόδοξη Εκκλησία και την αγιότητά σας προσωπικά να υπερασπιστείτε την ιερή μνήμη των αγιοβασιλομαρτύρων από τα καταφανή ψέμματα, τα οποία περισσότερο ή λιγότερο εξαπλώνονται στη χώρα μας και σε ολόκληρο τον κόσμο.


Σας ζητούν να σταματήσει η επαίσχυντη πρακτική του τυφλού συμβιβασμού με την εξουσία και όλα τα ήδη της συνεργασίας και του φλερτ με τους πολίτες της χώρας μας.


Ζητούμε με έμφαση η ντροπιαστική πρακτική τυφλής συμφωνίας με την εξουσία και ποικίλες συνεργασίες και φλερταρίσματα με ανθρώπους με παράνομα χρήματα στη χώρα μας με να διακόπτονται.


Σας ζητούμε, Παναγιώτατε, να μεριμνήσετε, ώστε οι άνθρωποι μας που σας έχουν δει όχι μόνο να ευλογείτε και να φιλάτε τους εκπροσώπους της ανώτατης εξουσίας, να σας δουν να τους ελέγξετε.


Ζητούμε από σας να βοηθήσετε, ώστε οι κληρικοί που στα χρόνια της κομμουνιστικής δικτατορίας συνεργάστηκαν με την ΚGΒ να μετανοήσουν ενώπιον Θεού και ανθρώπων.


Σας ζητάμε να θέσετε τέρμα στις υπερβολές του κλήρου, συμπεριλαμβανομένων και των υψηλά ισταμένων κληρικών που κάνουν ξεδιάντροπα θανάσιμα αμαρτήματα. Η αμαρτία του σοδομισμού δυστυχώς καλπάζει και στην πολιτική -κρατική εξουσία, καταστρέφοντας και το εσωτερικό της Εκκλησίας.


Σας ζητάμε να δώσετε σημασία στη ζωή των ιερέων που βρίσκονται στις αγροτικές περιοχές (στα χωριά) και που πραγματικά πεινούν, ενώ ένα σημαντικό τμήμα του κλήρου, χαϊδεμένη από τους ισχυρούς (πλουσίους) αυτού του κόσμου πνίγεται στην αγκαλιά του πλούτου (της πολυτέλειας).


Σας προτρέπουμε να δώσετε σημασία και να αφουγκραστείτε λίγο τ’ αδέλφια μας που έμειναν με το μέρος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που δέν ήθελαν να έλθουν σε μία επανασύνδεση με το Πατριαρχείο της Μόσχας (εννοούν τους Ρώσους της διασποράς) γιατί κι εκεί βρίσκεται τμήμα της Ρωσικής Εκκλησίας με πολλούς πιστούς.


Αν ακούσετε, τότε αυτό θα οδηγήσει σε μία πραγματική ενότητα των δύο τμημάτων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, και η ενότητα αυτή δεν θα βασίζεται στον συμβιβασμό αλλά στην Αλήθεια.


Επίσης σας παρακαλούμε θερμά να είστε πρώτος ανάμεσα σε αυτούς που δεν θα δεχθούμε την ηλεκτρονική κάρτα, γιατί είναι μία καταστροφική απειλή για την πατρίδα μας και το λαό μας.


Παναγιώτατε συγνώμη για την τόλμη και την παρρησία μας να σας ελέγξουμε, αλλά θέλουμε να ακολουθήσετε τον Πατριάρχη Ερμογένη, τον Άγιο Πατριάρχη Τύχωνα, τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και να οδηγήσετε τον λαό μας που επιδιώκει νά απαλλαχθεί και να καθαρισθεί από τον Οικουμενισμό και όλα τα υπόλοιπα δεινά που μας εμποδίζουν να ακολουθήσουμε τον Χριστό και την ευλογημένη μητέρα του, την Παναγία.


Αλλά πρίν από αυτό, πρέπει εσείς Παναγιώτατε πρώτος να φέρετε την προσωπική μετάνοια ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων της Εκκλησίας για όλες τις αμαρτίες μας.


Εμείς οι αμαρτωλοί σταματάμε να σας μνημονεύουμε στη Λειτουργία σύμφωνα με τον 15ο Ιερό Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου και τον 3ο κανόνα της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου.


Δεν μπορεί να είναι ο δικός μας Πατριάρχης αυτός που μας οδηγεί στο δρόμο της αποστασίας και της ένωσης με τους Παπικούς.


Δεν μπορεί να είναι δικός μας πατέρας αυτός που παραβιάζει τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.


Θα αντιλαμβάνεσθε ότι δυστυχώς πολύ καλά γνωρίζουμε τη θλιβερή πραγματικότητα της σύγχρονης ζωής στης Ρωσία, ότι μετά από τη σύνταξη της παρούσας επιστολής θα πέσουν πάνω μας η βλασφημία, η συκοφαντία και οι διώξεις.


Επειδή καθοδηγούμαστε κι ελεγχόμαστε από την χριστιανική μας συνείδηση δεν

μπορούμε να πράξουμε διαφορετικά και ας μας βοηθήσει ο Θεός.

Υποσημείωσι:

Το μέρος του κειμένου των τριών γενναίων κληρικών που δημοσιεύουμε, προσπαθήσαμε να το μεταφράσουμε με πολύ κόπο και μόχθο και κατά το δυνατόν στην ακρίβειά του.

Γιατί μόνο κατά της αίρεσης και όχι και κατά του αιρεσιάρχη;









Στὴ χθεσινὴ συνέντευξή του


Ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ

ἐξ αιτίας τῆς Ἀποτείχισης


παρερμηνεύει τὸν ΙΕ΄ Κανόνα

τῆς ΑΒ Συνόδου



του Ομολογητού Θεολόγου κ. Παν. ΣΗΜΑΤΗ


Πάλι τάραξε τὰ νερὰ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ σὲ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε στὸ Amen.
Εἶπε πολλὲς ἀλήθειες, ἔκανε ρήξεις, ἀλλὰ ἔκανε οὐσιαστικὰ πίσω καὶ ἀλλοίωσε τὸ νόημα καὶ τὸν χαρακτῆρα ποὺ εἶχε ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
Ἴσως γιατὶ αὐτὴ τὸν ἔφερνε ἀντιμέτωπο μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν ὁποῖο ἀνωνύμως πλὴν σαφῶς ἡ «Ὁμολογία» ἐζωγράφιζε ὡς ἡγέτη τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ἀντελήφθη, καὶ γι’ αὐτὸ ἀπαίτησε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὴν τιμωρία τῶν συγγραψάντων τὴν «Ὁμολογία».


Ὁ Πειραιῶς, ἀντίθετα, στὴν χθεσινὴ συνέντευξή του, ὡσὰν νὰ μὴ κατάλαβε ἐκεῖνο ποὺ καλῶς ἀντελήφθη ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη (ἀλλὰ καὶ τοῦ Αὐστραλίας Στυλιανοῦ), μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Πατριάρχης εἶναι «πράγματι σταυρωμένος… μέσα στὸ βαθὺ καὶ σκληρὸ Κεμαλικὸ Τουρκικὸ καθεστώς»!
Καὶ βέβαια, ἂν ἔτσι νομίζει, θὰ μποροῦσε νὰ ὁμιλεῖ γιὰ «σταυρωμένο» Πατριάρχη.
Δὲν θὰ ἔπρεπε, ὅμως, νὰ ἀποφύγει νὰ μιλήσει ὁ κ. Σεραφεὶμ περὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς δραστηριότητος τοῦ Πατριάρχη —ἀφοῦ γύρω ἀπὸ τὰ θέματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ περιεστρέφετο ἡ συζήτηση.
Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀποκρύψει τὶς αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Πατριάρχη, οἱ ὁποῖες καμιὰ σχέση δὲν ἔχουν μὲ τὴν διαφορετικὴ θρησκεία τῆς χώρας ποὺ διαμένει.
Θὰ ἔπρεπε νὰ γνωρίζει, ὅτι δὲν ἀνάγκασε τὸν Πατριάρχη τὸ Τουρκικὸ καθεστὼς νὰ ἐκφράσει τὶς αἱρετικὲς θέσεις ποὺ ἔχουν καταγγελθεῖ ἐπανειλημμένως.
Η διατύπωση τῶν θέσεων αὐτῶν, ἀποτελεῖ συνειδητὴ ἐπιλογή του, ἀπότοκος τῆς ἔνταξῆς του στὸ παπο-προτεσταντικὸ οἰκουμενιστικὸ κλάμπ.


Μερικὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ εἶπε ὁ κ. Σεραφείμ, μᾶς στενοχώρησαν ἰδιαιτέρως καὶ ἐξέπληξαν, γιατὶ λίγες μέρες πρίν, πρωτοπρεσβύτερος (ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τοῦ ἀντι-οικουμενιστικοῦ χώρου), μᾶς καθησύχαζε πὼς ἀναπαύτηκε, ἐπειδὴ ἕνας ἐπίσκοπος τῆς ἐμβέλειας τοῦ Πειραιῶς, παίρνει ἀντιοικουμενιστικὲς θέσεις.
Φαντάζομαι, πὼς θὰ ἀπογοητεύτηκε κι αὐτός, ἀκούγοντας ἀπὸ τὸν Πειραιῶς τὴν ἐσκεμμένη παρερμηνεία τοῦ ΙΕ΄ Ἱεροῦ Κανόνος, ἀλλὰ καὶ τὴν προσποιητὴ ἄγνοιά του, ὅτι τάχα τὸ «κοινὸ ποτήριο» ποὺ θέτει ὡς ὅριο γιὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, μέχρι σήμερα δὲν ἔχει συντελεστεῖ.
Μάλιστα, προέτρεψε τοὺς δημοσιογράφους νὰ καταγγείλουν, ἂν κάτι τέτοιο μάθουν!


Μὰ τὸ ἔχουν καταγγείλει ἤδη, Σεβασμιώτατε, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς κ. ἄ., καὶ τὸ μεταφέραμε καὶ ἐμεῖς στὸ πρόσφατο φυλλάδιο ποὺ σᾶς ἀποστείλαμε καὶ διαβάσατε, δίδοντάς μας συγχαρητήρια δι’ ἐπιστολῆς «διὰ τὸ ἀγωνιστικὸν φρόνημα ἐν τοῖς δυσχειμέροις καὶ πεισιθανάτοις καιροῖς τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ διὰ τὴν ὑμετέραν κραταιὰν ἀγάπην εἰς τὴν Ἀδιαίρετον, Ἀκαινοτόμητον, Ὀρθόδοξον, Καθολικὴν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν».

Βέβαια, μᾶς ἐπισημάνατε ἐσφαλμένως καὶ παρερμηνεύοντας Ἱερὸ Κανόνα, ὅτι «διὰ τὴν ἀποτείχισιν πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης δὲν ἀρκοῦν μόνον αἱ φαιδρεπίφαιδροι, ἀνεπέρειστοι καὶ ἐν τέλει βλακώδεις δηλώσεις ὑπεροχικῶν προσώπων ἐκ σκοπιμοτήτων, ἰδιοτελείας, ἁβροφροσύνης ἢ ἄλλης τινὸς εὐτελοῦς αἰτίας γενόμεναι.
Κατὰ ταῦτα ἀκραδάντως πιστεύω, ὅτι κατὰ Θεὸν ἀρεστὴ τυγχάνει ἡ ὑμετέρα ἀγωνιστικότης καὶ ὁ ἔλεγχος ποὺ ἁγιοπατερικῶς ἀσκεῖτε ἀλλὰ φοβοῦμαι ὅτι ἡ συγκεκριμένη κίνησις πηγάζει ἐξ ὑπερβάλλοντος ζήλου».

Θὰ θέλαμε νὰ ξέραμε, ἂν μεταξὺ τῶν «ὑπεροχικῶν προσώπων» συγκαταλέγεται καὶ ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἢ τέλος πάντων ποιά εἶναι αὐτὰ τὰ ὑπεροχικὰ πρόσωπα;
Εἶναι ὁρατὰ ἢ ἀόρατα;
Καὶ πῶς θὰ προφυλαγόμαστε ἀπ’ αὐτά, ἂν τὰ ἀγνοοῦμε;


Ὅμως, ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ ἔγκυροι ἑρμηνευτὲς τοῦ Ἱεροῦ Κανόνος, ὅπως ὁ κανονολόγος Βαλσαμῶν καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δὲν συμφωνοῦν μαζί σας.
Ἀλλοίμονο δέ, ἂν καὶ ἐσεῖς (καὶ οἱ πιστοὶ μαζί σας), ἐμπιστευόμαστε τὴν διαχείρηση τῆς Ὀρθόδοξης πίστης σὲ «ὑπεροχικὰ πρόσωπα» ποὺ ἐνεργοῦν «ἐκ σκοπιμοτήτων, ἰδιοτελείας, ἁβροφροσύνης ἢ ἄλλης τινὸς εὐτελοῦς αἰτίας».
Ἀλλοίμονο, ἂν ὑποστηρίξουμε ὅτι αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲν βλάπτουν καὶ δὲν ἀλλοιώνουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ἀλλοίμονο ἂν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐθεωροῦντο «φαιδρεπίφαιδροι, ἀνεπέρειστοι καὶ ἐν τέλει βλακώδεις οἱ δηλώσεις ὑπεροχικῶν προσώπων» (δηλαδὴ οἱ αἱρετικοὶ) καὶ οἱ ὅμοιοί των σήμερα ποὺ κηρύσσουν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.


Τότε, μήπως κυνηγοῦμε μιὰ αἵρεση «φαιδρεπίφαιδρη» καὶ ἀνυπόστατη καὶ ὡς «δονκιχῶται» κυνηγοῦμε ἀνεμόμυλους;
Ὄχι, βέβαια, γιατὶ οἱ αἱρέσεις ἦσαν ὑπαρκτές, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ πάντα «φαιδρεπίφαιδροι, ἀνεπέρειστοι καὶ ἐν τέλει βλακώδεις»!


Ἀρκούμαστε σ’ αὐτὰ τώρα, λόγῳ τῶν ἡμερῶν, καὶ ἐλπίζουμε μετὰ τὸ Πάσχα νὰ ἐπανέλθουμε ἀναλυτικότερα μὲ πατερικὰ κείμενα.
Τότε ἐν ἐκτάσει θὰ ἐξετάσουμε, ἂν ἰσχύει ἡ κατηγορία γιὰ «ζῆλο οὐ κατ’ ἐπίγνωση» ἢ μήπως κάποια ἡγετικὰ πρόσωπα ἐκφράζουν μιὰ διγλωσσία ποὺ καὶ τὸν Οἰκουμενισμὸ καταγγέλλει, ταυτόχρονα δὲ ἐκθειάζει καὶ τιμᾶ καὶ ἀπαλλάσσει κατηγοριῶν ὑπεροχικὰ πρόσωπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως οἱ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος κ.λπ.
Νὰ διακριβώσουμε, ἂν γιὰ τοὺς ἐπισκόπους μας ἰσχύει τὸ τοῦ Κυρίου:
τὸ ναὶ νὰ εἶναι ναί, τὸ ὄχι νὰ εἶναι ὄχι.


Ἐδῶ παρουσιάζουμε ἀπὸ τὴν συνέντευξη, μόνο ὅσα ἐλέχθησαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Πειραιῶς κ. Σεραφείμ γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς ἀγωνιζομένους ἐναντίον της, καὶ παρακαλοῦμε τοὺς γνῶστες τοῦ θέματος νὰ ἐπισημάνουν τὴν ἀλλαγὴ στάσεως ἀπέναντι στὴν «Ὁμολογία Πίστεως» ποὺ κάνει ὁ Σεβασμιώτατος.
* * *

«Δημοσιογρ. κ. Νικ. Παπαχρήστου: Ἡ Ἱεραρχία φαίνεται νὰ ἔχει πιὸ ἤπιους τρόπους διαχείρισης καὶ προσέγγισης αὐτῶν τῶν ζητημάτων.

Μητροπ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ: Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε μὲ τὴν ἔννοιαν τῆς ποιμαινούσης Ἐκκλησίας εἶχε μία στάση ποὺ προσπαθοῦσε νὰ συμβιβάσει μερικὰ πράγματα στὸ σύγχρονο μεταβαλλόμενο κόσμο. [σ.σ. Εἶναι Πατερικὴ στάση ὁ συμβιβασμὸς τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸν «σύγχρονο μεταβαλλόμενο κόσμο»; Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι θεοΐδρυτος ὀργανισμὸς, ἡ αὐτὴ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων;]. Καὶ ἀπὸ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως, θέλω αὐτὴ τὴ στιγμὴ νὰ κάνω μία δήλωση, ὅτι κατανοῶ ἀπόλυτα καὶ ἀποδέχομαι ἀπόλυτα τὶς κινήσεις καὶ τὶς θέσεις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος εἶναι πράγματι σταυρωμένος, ὁ ὁποῖος εἶναι πράγματι ἕνα ὑπεροχικὸ πρόσωπο τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἕνας πρωτιστεύων πρωθιεράρχης τεραστίου βεληνεκοῦς, καὶ καταλαβαίνω τὴν ἀνάγκη του, γιὰ νὰ ὑπάρξει μέσα στὸ βαθὺ καὶ σκληρὸ Κεμαλικὸ Τουρκικὸ καθεστὼς ἡ ἀνάγκη του στηρίξεως στὰ διεθνῆ fora καὶ τὶς κινήσεις ποὺ κάνει καὶ τὴν προσπάθεια νὰ ἀμβλύνει τὰ πράγματα. Ἐγὼ ὅμως, ὡς ἐπίσκοπος ἔχω τὴν ὑποχρέωση νὰ κινηθῶ πέραν τῆς διπλωματίας καὶ πέραν τῆς ἁβροφροσύνης καὶ νὰ πῶ τὰ πράγματα μὲ τ’ ὄνομά τους [σ.σ. Ὁ Πατριάρχης δὲν ἔχει τὴν ἴδια ὑποχρέωση ἀπέναντι στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἀλήθεια;]. Καὶ δὲν ἔχω αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὴν εὐθύνη ποὺ ἐπωμίζεται ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ δὲν μποροῦν νὰ συγκριθοῦν τὰ πράγματα. [σ.σ. Ἔχει τὴν ὑποχρέωση νὰ πεῖ τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἀλλὰ ὄχι νὰ πεῖ τὰ ὀνόματα ἐκείνων ποὺ κινοῦν τὰ πράγματα;].
»Ἔχω τὴν μεγαλειώδη τιμὴ νὰ ἕλκω τὴν ἀρχιερωσύνη μου …ἀπὸ τὸν Παναγιώτατο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο… τῇ προτάσει τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ. Στυλιανοῦ —εἰλικρινῶς τὸ λέω αὐτὸ μὲ συγκίνηση βαθειά— Πατρός μου καὶ εὐεργέτου μου, διϊστορικῶς καὶ διαχρονικῶς, ἄσχετα ἂν βρίσκομαι ὑπὸ τὸ ὁμοφώριό του ἢ ὄχι, ὁ Αὐστραλίας Στυλιανὸς θὰ εἶναι γιὰ μένα ὁ Πατέρας μου καὶ ὁ εὐεργέτης μου...

Παπαχρήστου: Κάποιοι ὅμως καλοῦν σὲ ἀποτείχιση...

Μητροπ. Πειραιῶς: Θεωρῶ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως ὅτι πηγάζει ἀπὸ ἕναν οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλον, διότι οἱ Ἱεροὶ κανόνες εἶναι σαφεῖς, σαφέστατοι…Ἡ Πρωτοδευτέρα Σύνοδος τὸ ἐπιλύει τὸ θέμα μὲ σαφήνεια. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποτειχιστοῦμε γιὰ κάποιους λόγους ἁβροφροσύνης ἂν θέλεις, πολιτικῆς, διπλωματίας, ὅπως προανέφερα προηγουμένως ἀνάγκης στηρίξεως στὰ διεθνῆ fora καὶ διάφορα ἄλλα (ἀντιλαμβάνεσθε τὶ ἐννοῶ), παρὰ μόνο σὲ ἕνα: τὴν intercommunio. Ἐὰν ὑπάρξει intercommunio, δηλ. κοινωνία στὴν αἱρετικὴ παρέκκλιση ἢ ἀπόκλιση, μὲ κοινὸ ποτήριο καὶ ἕνωση, τότε μόνο ἐπιβάλλεται ἡ ἀποτείχιση.

Παπαχρήστου: Δὲν εἶστε ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ λένε ὅτι γίνονται τέτοια πράγματα; [σ.σ. intercommunio].

Μητροπ. Πειραιῶς: Ὄχι, ὄχι. Δὲν τὰ ἔχω διακριβώσει, δὲν τὰ γνωρίζω, δὲν ἔχω δεῖ πουθενὰ νὰ συμβαίνει, καὶ ἑπομένως, ἐὰν γίνονται καὶ γίνονται ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ, τί νὰ πῶ, δὲν ἔχω λόγο νὰ πῶ. Ἀλλὰ ἐσεῖς γνωρίζετε κάποιο τέτοιο γεγονός; Νὰ τὸ καταγγείλετε. Διαμαρτύρομαι γιὰ κάποια γεγονότα, π.χ. τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Γερμανία συνλιτάνευσε καὶ ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς ἐκεῖ ἐπίσκοπος μὲ τὴν ἱερὴ εἰκόνα. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν τὸ θεωρῶ ὀρθόν… Δὲν ἔχομε κοινωνίαν ἐκκλησιαστική…
»Ὑπέγραψα, λοιπόν, μιὰ «Ὁμολογία Πίστεως» ποὺ ἐπικαιροποιεῖ τὴν Ὁμολογία ποὺ ὑπέγραψα γιὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Τίποτε περισσότερο, τίποτε ὀλιγότερο. Οὔτε ἀναφέρει τὸ κείμενο αὐτό, ὅτι ὅποιος μετέχει σὲ διαλόγους, δῆθεν, αὐτόχρημα ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας (αὐτὸ θἆταν καὶ βλασφημία)· εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις ἡ συμμετοχή μας σὲ διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους χριστιανοὺς ἀδελφούς μας. Εἶναι πανορθόδοξος ἀπόφασις. Πῶς θὰ πῶ, θὰ ὑπογράψω κάτι τέτοιο. Μέσα ἐκεῖ λέει ἄλλο πρᾶγμα. Ὅτι ὅσοι κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διαλόγων, μὲ λόγους, μὲ πράξεις ἀπομοιώνουν τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, αὐτοὶ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Π.χ., ἕνας κληρικὸς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν σὲ μία Σύναξη ποὺ εἶχε γίνει στὸ Boze προσῆλθε καὶ «μετέλαβε» ἀπὸ τὸν Ρωμαιοκαθολικὸ ἄρτο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔθεσε ἑαυτὸν ἐκτὸς Ἐκκλησίας μόνος του. Βέβαια, τὸ θέμα τὸ οἰκονόμησε ὁ Μακαριώτατος, ἀλλὰ αὐτὸ καταγγέλλει ἡ «Ὁμολογία».

Παπαχρῆστος: Κάποιοι μὲ ζηλωτικὴ διάθεση παρερμήνευσαν τὸ πνεῦμα τῆς «Ὁμολογίας» ποὺ ὑπογράψατε…ὅτι συμετέχουν σὲ ἕνα διάλογο θὰ πρέπει νὰ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας…

Μητροπ. Πειραιῶς: Ἂν ἔχει συμβεῖ αὐτὸ εἶναι ἐγκληματικό, ἀπαράδεκτο, ἀνόητο… Ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίζει Συνοδικῶς, …ἀλλὰ ὑπάρχουν μερικὲς περιπτώσεις ποὺ πρέπει νὰ ἐπανεκτιμηθεῖ ἡ θέσις μας. Αὐτὸ ἐγὼ εἶπα καὶ παρερμηνεύθηκε…».
Σημάτης Παναγιώτης


(Τὸ ἱστολόγιο «Θρησκευτικὰ» δημοσίευσε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν συνέντευξη αὐτὴ τοῦ Σεβασμιώτατου, ἐπισημαίνοντας ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ καλὰ σημεῖα ποὺ περιλαμβάνει ἡ συνέντευξη. Φαίνεται ὅτι μὲ ὅλα τὰ ἄλλα, καὶ μὲτὸ τμῆμα τῆς συνεντεύξεως ποὺ ἐδῶ παραθέσαμε, συμφωνεῖ).


ΣΧΟΛΙΟ AMEΘΥΣΤΟΥ:

Δυστυχώς όπως συμβαίνει σέ όλο τό εύρος τού κληρικαλισμού, όπως επισημάναμε καί στήν απολογία τού π.Ζήση, στήν σύγχρονη ορθόδοξη εκκλησία ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ, ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ. Η διοίκηση τής εκκλησίας ανήκει σέ ανθρώπους οι οποίοι είναι άγευστοι τής εμπειρίας τής πίστεως.
Ο Μεσογαίας σέ παραλήρημα δήλωσε μπροστά σέ μαθητές σχολείου ότι δεν θά τούς μιλήσει γιά τήν επιστήμη γιατί αυτό μπορεί νά τό κάνει καί κάποιος άλλος, αλλά θά κάνει κάτι πού μόνο αυτός μπορεί :
θά τούς λειτουργήσει καί θά φέρει τό Θεό εδώ κάτω!!!!
Εκτός από τήν παπόδουλη θεολογία πού κατοικεί στό κεφάλι του, νομίζει ότι μπορεί νά διατάζει τό Θεό σάν επιλοχίας.
Τό ίδιο δυστυχώς πιστεύει καί ο Πειραιώς.

Κάποιος ιερεύς δήλωσε μέ ενθουσιασμό στόν π.Ζαχαρία τού Έσσεξ.
"Έγινα ιερεύς !", γιά νά πάρει τήν παρατήρηση :
"Έ, ΚΑΊ;;;;".
ΑΥΤΉ Η ΠΑΡΑΤΉΡΗΣΗ Ε'ΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ.
Νά δούμε πότε θά τό μάθει ο Πειραιώς.
Γιά τήν ώρα θά τόν προστατεύσουμε από τήν πραγματικότητα τής ζωής τού Βαρθολομαίου καί τού Στυλιανού.


ΣΧΌΛΙΟ 2ο :

Μάς λέει δηλ ο Πειραιώς πώς ο Βαρθολομαίος τόν αγγάρεψε, σάν άλλον Σίμωνα Κυρηναίο νά τόν ξαλαφρώσει από τό βάρος τού Σταυρού.
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΝΑΝΤΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ.
Μάλλον εκλογές μυριζόμαστε.


ΣΧΌΛΙΟ 3ο :

Πόσο πλήρως κατανοεί έναν άνθρωπο ο οποίος επί μιά δεκαετία κατηγορούσε τούς Πατέρες τού Σχίσματος ως ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥΣ.
Πόσο πλήρως κατανοεί τόν Ζηζιούλα γιά τόν οποίο είναι γνωστό ότι τόν παρακαλούσαν νά μήν κατεβαίνει τούλάχιστον στά πάρκα μέ τό ράσο, γιά καμάκι.


ΣΧΌΛΙΟ 4ο :

Ας γνωρίζουμε δέ καί τούτο :
Η Σύνοδος τών επισκόπων επικροτεί τήν μεταμόσχευση οργάνων, όπως καί τό κράτος, παρότι γνωρίζουν όλοι τους ότι η καρδιά είναι τό κέντρο τού ανθρώπου καί τής πίστεώς μας καί ότι είναι ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΚΑΡΔΙΑ.
Στή θέση της έχουν μιά πέτρα.
Άς πάρουμε μιά ιδέα από αυτά τά πέτρινα είδωλα πού προσκυνούμε αντί τού Κυρίου.


Αμέθυστος

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΚΕΣ

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ


Μιά πολύ παληά συζήτησι που έχει πολύ επικαιρότητα


ΟΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ


ΔΕΝ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ


Αν και λίγο αργοπορημένα, εν τούτοις θεωρούμε ακόμη επίκαιρο και ενδιαφέρον να σχολιάσουμε τις εντυπώσεις που είχε στις τάξεις των παπικών το αποτέλεσμα της τελευταίας συναντήσεως της διεθνούς επιτροπής (12ης) για το θεολογικό διάλογο μεταξύ ορθοδόξων και παπικών, που έγινε στη Βιέννη 20-27 τον παρελθόντα Σεπτέμβριο.


Απόσπασμα του ανακοινωθέντος της 12ης ολομέλειας της μικτής επιτροπής για το θεολογικό διάλογο, λέει· «Συμφώνως προς τα αποφασισθέντα κατά την 10ην ολομέλειαν, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Ραβέννα της Ιταλίας το 2007, η επιτροπή μελετά το θέμα «Ο ρόλος του επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία της εκκλησίας κατά την πρώτην χιλιετίαν», επί τη βάσει σχεδίου κειμένου εκπονηθέντος υπό της μικτής συντονιστικής επιτροπής, κατά την συνάντησή της στον Άγιον Νικόλαον Κρήτης στην Ελλάδα, το 2008. Κατά την διάρκειαν της συνεδριάσεώς της στην Βιέννη, η επιτροπή διαλόγου συνέχισε την λεπτομερή εξέταση του κειμένου, η οποία άρχισε στην περισυνή συνεδρίαση της ολομελείας στην Πάφο της Κύπρου. Στο παρόν στάδιο, η επιτροπή συζητεί το κείμενον αυτό ως «κείμενον εργασίας», έκρινε δε ότι το κείμενο χρήζει περαιτέρω αναθεωρήσεως. Απεφασίσθη επίσης η σύσταση υποεπιτροπής, η οποία θ’ αρχίσει την μελέτη των θεολογικών και εκκλησιολογικών πλευρών του πρωτείου εν τη σχέσει του προς την συνοδικότητα. Η υποεπιτροπή θα υποβάλει το έργον της στη μικτή συντονιστική επιτροπή της επιτροπής διαλόγου, η οποία θα συνεδριάσει το προσεχές έτος», εννοεί το 2011.


Αν και είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετοι προς τον διάλογο των ορθοδόξων με τους παπικούς, διότι, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, στο διάλογο αφ’ ενός μεν οι μεν ορθόδοξοι είναι πάντα υποχωρητικοί, οι δε παπικοί πάντα επιθετικοί, κάθε δε συνεδρίαση της μικτής λεγομένης επιτροπής προσδίδει νέα λάφυρα στην παπική πλευρά, και αφ’ ετέρου γίνεται το ανοσιούργημα στη συζήτηση να τίθεται επί ίσοις όροις η αλήθεια με την αίρεση, εν τούτοις θεωρούμε ενδιαφέρον να ανακοινώσουμε εδώ τα πικρόχολα και μειονεκτικά σχόλια της παπικής πλευράς μετά το ανακοινωθέν.


Από το παρατεθέν απόσπασμα του ανακοινωθέντος γίνεται σαφές ότι οι παπικοί, κατά το κοινώς λεγόμενο, «πήγαιναν για ζεστό αλλά τους ήρθε παγωμένο». Έτριβαν τα χέρια τους από χαρά και προσμονή να «περάσουν» το πρωτείο του πάπα τους κατά την πρώτη χιλιετία, μέσω του σχεδίου της Κρήτης, και στη συνέχεια να το περάσουν αβρόχοις ποσίν και τα τη δεύτερη, αλλά συνάντησαν απρόσμενη αντίσταση από την πλευρά των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και το κείμενο που περίμεναν να υπογραφεί από τις δύο πλευρές, τελικά οι Ορθόδοξοι δεν το υπέγραψαν, διότι προφανώς υποστήριζε τις γνωστές αντιλήψεις των παπικών περί πρωτείου. Οι ορθόδοξοι χαρακτήρισαν το κείμενο απλώς ως «κείμενο εργασίας» και ζήτησαν αναθεώρησή του, και στη συνέχεια επανασυζήτηση.


Εδώ ακριβώς, τονίζουμε εμείς, χάθηκε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για την Ορθόδοξη πλευρά, να διακόψει παντελώς τον λεγόμενο διάλογο και να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε άλλη συνεδρίαση στο μέλλον, για το ότι έγιναν πασιφανείς οι προθέσεις των παπικών να επιβάλουν ιστορικά το παπικό ψευδοπρωτείο, παρ’ όλο ότι τα ντοκουμέντα της ιστορίας δεν τους βοηθάνε. Να όμως που η «γενναιότητα» ίσως κάποιων μελών της ορθοδόξου πλευράς εμφανίστηκε όχι απλώς ευνουχισμένη, αλλά και ηττοπαθής και δύστροπη και ναζιάρα, έτσι ώστε όχι μόνο να μην απογοητεύει τους αισχρούς παπικούς αλλά και να τους διεγείρει ακόμη περισσότερο τις ορέξεις τους με τους «ερωτικούς» της ακκισμούς για την παγκόσμια επιβολή του παπικού τους πρωτείου. Κρίμα που χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία, που θα ανύψωνε τη λάμψη της ορθοδόξου πλευράς το ύψος της συνόδου Φεράρρας –Φλωρεντίας.


Ήταν τόσο μοναδική η ευκαιρία, ώστε και οι παπικοί της ολομέλειας προς στιγμήν με κομμένη ανάσα είχαν πιστέψει ότι οι Ορθόδοξοι θα δηλώσουν ότι θα παύσουν διαπαντός τη συμμετοχή τους στο διάλογο. «Είναι θετικό πάντως» γράφουν «ότι ο διάλογος δεν διεκόπη». Και στη συνέχεια αλείφουν με μπόλικη κολακεία την ορθόδοξη πλευρά, μη χάνοντας συγχρόνως την ευκαιρία και να δαγκώσουν χαιρέκακα και μειονεκτικά. Γράφουν· «Άλλωστε ήταν αναμενόμενες αυτές οι δυσκολίες από τη στιγμή που ο διάλογος έφθασε σε ένα τόσο ευαίσθητο και φλέγον ζήτημα, όπως αυτό του πρωτείου του επισκόπου Ρώμης. Η καθολική πλευρά αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες των αδελφών ορθοδόξων που αντιπροσωπεύουν δεκαπέντε διαφορετικές εκκλησίες με συχνά διαφορετικές νοοτροπίες, προσανατολισμό και ιστορία, που πρέπει επιστρέφοντας να λογοδοτήσουν στις κατά τόπους συνόδους τους» («Καθολ. 30/9/2010»).


Αυτό όμως που χάθηκε στη 12η ολομέλεια είναι εύκαιρο να κερδηθεί στη επόμενη ολομέλεια, στην οποία θα πρέπει οι Ορθόδοξοι να παρουσιαστούν μόνο και μόνο για να υποβάλουν την παραίτησή τους από κάθε εφεξής διάλογο για τους προαναφερθέντας λόγους. Αυτό θα είναι μία χρυσή σελίδα της ορθοδόξου εκκλησίας, η οποία δεν αρνήθηκε να κάνει διάλογο, αλλ’ όταν στην πορεία διαπίστωσε τη λεόντεια αδηφαγία των παπικών αποχώρησε διαπαντός. Σε αντίθετη περίπτωση, οι παπικοί δεν παραιτούνται από του να πετύχουν αυτό που επιζητούν. Την καταρράκωση της συνοδικότητος της εκκλησίας του Χριστού με την βιαία επιβολή του παπικού βέτο. Ας αφυπνιστούμε.

απο το ακαταμαχητο περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Απριλιου 2011

....σαν τον άνθρωπο

που ανέβηκε

σε ψηλό βράχο της θάλασσας

Optimized-Holeiarc.jpg

Δεν υπάρχει ελεύθερος άνθρωπος κανένας παρά μόνο αυτός που ζει κοντά στον Χριστό.

Αυτός είναι υπεράνω κάθε συμφοράς.

Αν ο ίδιος δεν θέλει να αδικήσει τον εαυτό του , οι άλλοι δεν έχουν ποτέ τη δύναμη να τον βλάψουν, μένει απρόσβλητος.

Δεν τον βασανίζουν τα οικονομικά προβλήματα. Γιατί ξέρει πως «τίποτα δεν φέραμε στον κόσμο αυτό. Κι είναι φανερό ότι ούτε και να πάρουμε κάτι μαζί μας φεύγοντας θα μπορέσουμε».

Δεν τον τρώει η επιθυμία για δόξες και τιμές. Γιατί έμαθε πως το «πολίτευμα μας είναι στον ουρανό».

Δεν τον στενοχωρεί να τον βρίσουν ούτε τον εξοργίζει αν τον χτυπήσουν .

Για τον χριστιανό υπάρχει μία και μόνη συμφορά: να μην κάνει το θέλημα του Θεού. Άλλο τίποτα δεν θεωρεί συμφορά, ούτε την απώλεια τών χρημάτων, ούτε την εξορία, ούτε τους μεγαλύτερους κινδύνους.

Και αυτό που όλοι το τρέμουν, το να φύγει από αυτόν τον κόσμο και να πάει στον άλλο, εκείνος το θεωρεί πιο ευχάριστο από την ζωή.


Ο χριστιανός είναι σαν τον άνθρωπο που ανέβηκε σε ψηλό βράχο της θάλασσας και παρατηρεί όσους είναι μέσα στο νερό και προσπαθούν να σωθούν σ΄ένα ναυάγιο.

Βλέπει άλλους να σκεπάζονται από τα κύματα , άλλους να πέφτουν σε υφάλους, άλλους να τους παγιδεύει το ρεύμα και να τους πηγαίνει όπου αυτό θέλει.

Βλέπει άλλους να χάνονται μες στο βυθό κι άλλους στην επιφάνεια , πάνω σε μια σανίδα ή ένα κομμάτι του πλοίουνα κάνουν τα ΄χερια τους βάρκα και πηδάλιο.

Και βλέπει άλλους να επιπλέουν νεκροί.

Σαν κι αυτόν που βρίσκεται σε ψηλό βράχο, έτσι κι ο άνθρωπος που στρατεύτηκε με τον Χριστό βγαίνει μέσα από την ταραχή του βίου και κάθεται σε τόπο υψηλό και ασφαλή .

Γιατί τι είναι πιο ασφαλές και υψηλό από το να έχει κανείς μια φροντίδα: πώς να αρέσει στον Θεό~


Ιωάννης Χρυσόστομος


(Επιστολή προς Θεόδωρον μοναχόν , ΕΠΕ 28, 739-741)


σημ. Μisha : Mπορεί να εκφράσει κάποιος πολλές αντιρρήσεις στις παρατηρήσεις του αγίου Ιωάννη. Όμως αν διαβάσει τη ζωή του θα δεί πως όλα όσα περιγράφει τα βίωσε μέχρι κεραίας και στον υπέρτατο βαθμό, θυσιάζοντας την αρχιερατική του «σταδιοδρομία» αλλά και την ίδια του τη ζωή για να υπερασπιστεί τους αδικημένους και την Ευαγγελική διδασκαλία εναντίον βασιλέων και αρχόντων.

Από τον ΜΙΣΑ


ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ



Λόγω


Μεγ. Σαρακοστής και Πάσχα;



του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Δυό είναι τα άκρα ως προς τη μετοχή των χριστιανών στη θεία Κοινωνία. Το ένα άκρο: Να μή προσέρχωνται. Μέχρι πριν από εξήντα περίπου χρόνια επικρατούσε στη χώρα μας η κακή «παράδοσις», να κοινωνούν μόνο τρείς ή τέσσερις φορές το χρόνο!


Είχαν άγνοια οι πολλοί. Δέν ζούσαν τη θεία Κοινωνία ως καθημερινή τροφή, κατά το: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον». Άλλοι δε, εκκλησιαστικότεροι αυτοί, είχαν σύγχυσι ως προς τη σχέσι θ.Κοινωνίας και νηστείας. Δεν κοινωνούσαν τακτικά, διότι δεν μπορούσαν να τηρήσουν νηστείες, που δεν καθορίζονται από την Εκκλησία.


Ακόμα και στο Άγιον Όρος, μέχρι το 1970 περίπου, δεν μετελάμβαναν οι μοναχοί την Κυριακή ημέρα, επειδή την προηγουμένη, το Σάββατο, είχαν γευτή φαγητό με λάδι!


● Ξεπεράστηκαν οι προκαταλήψεις και οι εσφαλμένες αντιλήψεις. Παντού τώρα, σε όλους σχεδόν τους ναούς, έχουμε πιστούς, που κοινωνούν τακτικά.


● Είναι βέβαια λίγοι σε σύγκρισι με τα πλήθη των «ορθοδόξων», που έχουν συνδυάσει τη θεία Κοινωνία με κάποια ημερομηνία ή μεγάλη γιορτή. Έτσι παρατηρείται, πριν τις μέρες του Πάσχα, να εισορμούν στίφη χριστιανών στους ναούς, απαιτώντας να κοινωνήσουν, εικῇ και ως έτυχε! Οι δε ευλαβείς λειτουργοί της Εκκλησίας ζουν κυριολεκτικά ένα συνειδησιακό μαρτύριο.


● Πότε άραγε θα αποσπαστή η μετοχή στο Ποτήριο της ζωής από την εθιμοτυπία μερικών μεγάλων γιορτών; Ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι, αφού πρόκειται για έθιμο, που κρατάει από τα χρόνια ακόμα των μεγάλων Πατέρων. Ακούστε τι λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

«Πολλούς ορώ του σώματος του Χριστού μετέχοντας απλώς και ως έτυχε, και συνηθεία μάλλον και νόμω, ή λογισμώ και διανοία. Αν επιστή, φησίν, ο της αγίας Τεσσαρακοστής καιρός, οίος εάν ᾖ τις, μετέχει των μυστηρίων, αν επιστή των Επιφανείων η ημέρα. Καίτοι καιρός προσόδου ουκ Επιφάνια ουδέ Τεσσαρακοστή, αλλά ψυχής ειλικρίνεια και καθαρότης. Μετά ταύτης αεί πρόσιθι, χωρίς ταύτης μηδέποτε» (Ε.Π.Ε.20,484). Μετάφρασις: Βλέπω πολλούς να συμμετέχουν στην κοινωνία του σώματος του Χριστού, αλλ’ όπως έτυχε, από συνήθεια περισσότερο και για το νόμο, παρά με το νου και την καρδιά. Λένε: Αν έρθη ο καιρός της αγίας Τεσσαρακοστής, σε όποια κατάστασι και αν βρίσκεται κάποιος, μπορεί να συμμετέχη στα μυστήρια. Το ίδιο όταν έρθη η ημέρα των Χριστουγέννων. Και όμως δεν είναι ο καιρός, δηλαδή η γιορτή των Χριστουγέννων ἤ ἡ Μεγ.Σαρακοστή, που καθιστά τους ανθρώπους άξιους να προσέρχωνται στα μυστήρια, αλλ΄η ειλικρίνεια και η καθαρότητα της ψυχής. Με τέτοια ψυχή να προσέρχεσαι πάντα. Χωρίς αυτήν ουδέποτε.


● Για όσους αγνοούν, ότι στη λειτουργική σύναξι προσερχόμαστε κυρίως για την «κλάσι του Άρτου» (Πράξ.β΄42), για την πρόσκλησι του λειτουργού «Προσέλθετε», ισχύουν τα λόγια του Κυρίου μας. Εκείνος προσφέρει και προσφέρεται. Στα καθοριστικά Του λόγια για τη συνεχή μετοχή μας στη θεία Κοινωνία, τονίζει: «Ο τρώγων μου την σάρκαν και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. Η γαρ σάρξ μου αληθώς εστί βρώσις, και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. Ο τρώγων μου την σάρκαν και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιωάν.στ΄54-56).


● Οικονόμησε ο Χριστός τον τρόπο «διηνεκούς» ενώσεως μαζί Του: Να κοινωνούμε συνεχώς. Ορισμένοι (λίγοι ευτυχώς πνευματικοί), ως άλλοι τροχονόμοι, καθορίζουν προθεσμίες και χρονικά διαστήματα. Σαφής ο λόγος του Χρυσοστόμου:

«Είσαι έτοιμος; Κάθε μέρα θα κοινωνής. Δεν είσαι έτοιμος; Ούτε το Πάσχα».


● Και εδώ βρίσκεται το άλλο άκρο. Πολλοί βλέπουν τους πιστούς να προσέρχωνται τακτικά στη θ.Κοινωνία, και τους… ακολουθούν! «Γιατί να μην κοινωνήσω και εγώ;» Φυσικά και συ να κοινωνήσης. Ο Χριστός προσφέρεται όλος για όλους. Αλλά με την δέουσα προετοιμασία.

Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε άξιοι, αλλά για να γίνουμε άξιοι. Δεν κοινωνούμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε να γίνουμε άγιοι. Κοινωνούμε, αφού καθαρίσουμε, όσο γίνεται καλύτερα την ψυχή μας, για να υποδεχτή τον Κύριο. Αν το χωρίο «Ο τρώγων μου την σάρκα…» μας ωθεί σε μετοχή, ένα χωρίο του αποστόλου Παύλου μας ωθεί σε αποχή από τη θεία Κοινωνία. Λέει: «Δοκιμαζέτω άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω. Ο γαρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτῷ εσθίει και πίνει» (Α΄Κορ.ια΄28-29).


● Να κοινωνούμε, ναι, αλλά σωστά προετοιμασμένοι. Με μετάνοια και ευλάβεια. Ας ακούσουμε και εδώ τον ιερό Χρυσόστομο: «Πάσιν έν σώμα πρόκειται, και ποτήριον έν. Και εν ταις ευχαίς δέ πολύ τον λαόν ίδοι τις άν συνεισφέροντα. Και γαρ υπέρ των ενεργουμένων, υπέρ των εν μετανοία, κοιναί και παρά του ιερέως, και παρ’ αυτών γίνονται ευχαί, και πάντες μεν λέγουσιν ευχήν, ευχήν του ελέους γέμουσαν. Πάλιν επειδάν είρξωμεν των ιερών περιβόλων τους ου δυναμένους της ιεράς μετασχείν τραπέζης, ετέραν δει γενέσθαι ευχήν, και πάντες ομοίως επ’ εδάφους κείμεθα και πάντες ομοίως ανιστάμεθα. Όταν ειρήνης πάλιν μεταλαμβάνειν και μεταδιδόναι δέη, πάντες ομοίως ασπαζόμεθα» (Ε.Π.Ε.19,486). Μετάφρασις: Το ίδιο Σώμα βρίσκεται μπροστά σε όλους, το ίδιο, το ένα ποτήριο. Και στις προσευχές βλέπει κανείς, ότι ο λαός συμμετέχει πολύ. Διότι προσεύχονται και για όσα γίνονται, αλλά και για όλους τους ανθρώπους, τους αμαρτωλούς, τόσο ο ιερέας, όσο και ο λαός. Και όλοι λένε την ίδια προσευχή για να μας ελεήση ο Θεός. Και όταν πρόκειται να κοινωνήσουμε, ανάξιοι όντες, άλλη πρέπει να κάνουμε προσευχή. Όλοι μαζί γονατίζουμε στο έδαφος και ύστερα σηκωνόμαστε όρθιοι. Όταν επίσης πρόκειται να μεταλάβουμε, όλοι ανταλλάσσουμε ασπασμούς.


● Προσοχή στα δυό άκρα: Ούτε αδιαφορία για τη θεία Κοινωνία, ούτε καταφρόνησις της ιερότητος του μυστηρίου και της τρομακτικής μας ευθύνης.


● Οι λειτουργοί της Εκκλησίας είναι οικονόμοι των μυστηρίων, διότι είναι εμπιστευμένοι στη διακονία της χάριτος. Δεν είναι οικονόμοι, για να κάνουν… οικονομίες, που αφήνουν οποιονδήποτε να τρέχη τη Μεγ.Πέμπτη ή το Μεγ.Σάββατο ή τη νύχτα του Πάσχα προς το άγιο Ποτήριο! Δεν οικονομούν το «εις κρίμα και εις κατάκριμα». Δεν οικονομούν την απώλεια «εκ του αναξίως μεταλαμβάνειν».


● Έγκαιρη διαφώτισις των χριστιανών από το λειτουργό της Εκκλησίας προλαβαίνει ανεπιθύμητες καταστάσεις. ΄Οσοι αναβάλλουν τη θεία Κοινωνία του Πάσχα, επειδή δεν εξωμολογήθηκαν, αυτοί έχουν τόσες Κυριακές μπροστά τους. Μπορούν, σωστά προετοιμασμένοι, να κοινωνήσουν. Και κάθε φορά που κοινωνεί ο πιστός, κάνει Πάσχα. Ενώ το Πάσχα, που κοινωνούν με ασέβεια, γίνεται κόλασις!

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου