Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011


ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ


ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ;


«Κανένας άνθρωπος δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει το παρελθόν του».


Αν ο Άγγλος συγγραφέας Όσκαρ Γουάϊλντ (1854-1900), που χάραξε τις πιο πάνω γραμμές, εννοεί ότι κανείς δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί βιολογικά μια ή περισσότερες φορές και να ξαναζήσει από την αρχή, ή ό,τι γίνεται δεν ξεγίνεται, κάθε λογικός άνθρωπος θα συμφωνήσει.


Αν όμως θέλει να πει ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διορ­θώσει τα λάθη, τις πτώσεις, τις αποτυχίες του, ό,τι κακό έκανε, ο Όσκαρ Γουάϊλντ σφάλλει.


Ί­σως δεν γνώρισε την Αλήθεια, ίσως δεν πήρε τον δρόμο της μετανοίας για να βρεθεί στην αγκαλιά του στορ­γικού Πατέρα που έχει τόση αγάπη ώστε να τα συγχωρεί όλα.


Δεν εγνώρισε στη ζωή του ο συγγραφέας του Ντε Προ­φούν­τις ανθρώπους που πί­στευ­σαν και με την μετάνοια εξαγόρασαν το πιο άθλιο πα­ρελ­­θόν κι’ έγιναν “καινή κτί­σις”;


Δεν άκουσε ότι ένας τελώ­νης στην Ιεριχώ, ο Ζακχαίος, με πολύ βεβαρυμένο παρελθόν, υποδέχθηκε τον Χριστό στο σπίτι του, άκουσε τον λόγο Του, πί­στευσε, μετανόησε για τις αδι­κίες που είχε κάνει, αποφάσισε να μοιραστεί τα αγαθά του με τους πτωχούς και εδήλωσε «εί τινός τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν»; Κι’ Εκείνος, που είχε την δύναμη και την αγάπη να εξαγοράσει κάθε παρελθόν, βεβαίωσε: «σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».


Δεν άκουσε για μιά πόρνη που στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου με τα δάκρυα της μετανοίας της έπλυνε ένα βρώμικο παρελθόν; Ήταν αμαρτωλή και ποταπή, όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αλλά με την πίστη και την μετάνοια βρήκε το λύτρο της εξαγοράς του παρελθόντος. Ο Κύριος την εβεβαίωσε: «αφέωνταί σου αι αμαρτίαι» και «η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην».


Δεν πληροφορήθηκε για το αρχοντόπουλο που εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι και αφού «απεδήμησε εις χώραν μακράν» και «διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως» έγινε χοιροβοσκός που πέθαινε της πείνας; Αλλά στο θλιβερό του κατάντημα θυμήθηκε τι είχε χάσει. Έκανε την σύγκριση: «πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι». Συνήλθε και πήρε την απόφαση: «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου». Και γύρισε στον Πατέρα με μετάνοια, «πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου...». Και ο Πατέρας έσβυσε το παρελθόν της ντροπής.


Δεν διάβασε, ο υποστηρικτής του δόγματος «η τέχνη για την τέχνη», για έναν κακούργο που, στα τελευταία του, σταυρωμένος στο λόφο του Γολγοθά, εξαγόρασε με την πίστη και την μετάνοια ένα εγκληματικό παρελθόν λέγοντας «μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου»; Και Εκείνος, που ακριβώς τις ώρες εκείνες εξαγόραζε με την θυσία Του το αμαρτωλό παρελθόν, παρόν και μέλλον όλου του κόσμου, διαβεβαίωνε κατηγορηματικά: «αμήν λέγω σοι, σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω».


Ίσως ο Όσκαρ Γουάϊλντ δεν είχε μάθει, δεν είχε συνειδη­τοποιήσει ότι η αμαρτία είναι η χειρότερη αρρώστια, η αιτία κάθε ασθένειας, κάθε κακού. Ίσως δεν τον επληροφόρησε κανείς ότι υπάρ­­χει φάρμακο για την θεραπεία της. Παράγεται εκεί όπου τα δάκρυα της μετανοίας σμίγουν με το Αίμα που ρέει από τον Γολγοθά.

Η τράπεζα ΕΚΚΛΗΣΙΑ διαθέτει ανεξάντλητα κεφάλαια, της Χάριτος, της ευσπλαχνίας του Θεού, ώστε να μπορεί να εξαγοράζει του καθενός το παρελθόν.


Νίκος Τσιρώνης


Aπο την ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ μηνός Φεβρουαριου

Μέχρι και πινακίδα ανήρτησε ο μητροπολίτης Ναυπάκτου από τον ναό που διήλθε ο Αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος.
Ποιός άλλος διέπραξε μία τέτοια ασχήμια;


Ανοικτή επιστολή

προς τον Μητροπολίτην


Ναυπάκτου κ. Ιερόθεον


Σεβασμιώτατε π. Ιερόθεε, προσκυνώ.


Με την παρούσα επιστολή μου θα σε πικράνω, διότι το περιεχόμενό της είναι καρπός της αληθείας, και η αλήθεια είναι πικρή, όμως είναι Αλήθεια, και θα παραμένη Αλήθεια, και θα υπερέχη η Αλήθεια, και θα θριαμβεύη η Αλήθεια, γιατί η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Θεός! Ο Χριστός είπε: «Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία, και πας ο ων εκ της Αληθείας ακούει μου της φωνής» (Ιωάν. ιη΄ 37).


Σεβασμιώτατε,


Όταν εξελέγης και έγινες ελέω Θεού αρχιερεύς, σε επισκέφθηκα, ήσουν μόνος εις το γραφείον σου, και ασπάσθηκα την δεξιάν σου ιεροπρεπώς, μετά του προσήκοντος εις την αρχιερωσύνην σου σεβασμού. Όμως με κράτησες όρθιον, δεν είπες, Κάθησε, παπούλη μου, να σε γνωρίσω… Τότε μεταφέρθηκα νοερώς εις την Έδεσσαν, και βλέπω τον μακαριστόν ιεράρχην κυρόν Καλλίνικον Πούλον, να σ' έχη πλάι του και συνεργόν του εις το έργον της Ιεράς Μητροπόλεως. Ακόμη, την μακαριστή οσία Παρασκευή Καραγιάννη, ήτις έγινεν ολοκαύτωμα εις το έργον της Χριστιανικής Ενώσεως Αγρινίου…

Και ο μεν Καλλίνικος ήταν ανεψιός της πρεσβυτέρας μου, η δε Παρασκευή, αν δεν απατώμαι, ήταν θεία σου. Και τους δύο τους βλέπω να λυπούνται για την στάσι σου απέναντι σε διαφορα ζητηματα, η οποία μαρτυρεί, όχι αρχιερέα εισερχόμενον δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αλλαχόθεν, ως «κλέπτης και ληστής».



Απόδειξις πρώτον, ότι υποδέχεσαι τον αδελφόν του πάπα, οικουμενιστήν, λεγόμενον Οικουμενικόν Πατριάρχην, ορθότερον δε οικουμενιστήν αιρεσιάρχην, Βαρθολομαίον, και μάλιστα επισήμως.


Δεύτερον, ότι απαγορεύεις τους κήρυκες του Ευαγγελίου, οι οποίοι ανάλωναν τον βίον τους εις το Ευαγγέλιον και εις το έργον της Ορθοδοξίας με κόπους, στερήσεις, κινδύνους και θυσίας, όταν εσύ δεν είχες ακόμη γεννηθή, π. Ιερόθεε. Παράδειγμα: Απαγορεύεις τον Νικόλαον Σωτηρόπουλον, ο οποίος από μικρό παιδάκι είχε την ακατάσβεστη φλόγα της αγίας Πεντηκοστής να κατακαίη τους πολεμίους του Σταυρού και εχθρούς της αγίας μας Ορθοδοξίας.


Και εσύ, ένα χθεσινό παιδάκι, επειδή θεία συγκαταβάσει ανήλθες εις τον θρόνον ως αρχιερεύς, αντί να ταπεινωθής, για να σε υψώση ο Θεός, έγινες δεσπότης, και για να δείξης την αλαζονικήν δεσποτικήν σου εξουσίαν απηγόρευσες αυτόν να κηρύττη Χριστόν και Ευαγγέλιον, άνευ ουδεμιάς αιτίας… Διατί όλα αυτά τα ολισθήματά σου, π. Ιερόθεε;


Σεβασμιώτατε,


Μετά βαθυτάτης λύπης σε βλέπω να είσαι δίψυχος. Παρουσιάζεσαι εις τον λαόν του Θεού ως Ορθόδοξος αρχιερεύς, ενώ η καρδιά σου είναι της Νέας Εποχής… Και δια τούτο, εάν δεν καθαρίσης τη θέσι σου, πριν είναι αργά, τότε θα δώσης φρικτήν απολογίαν και θα λάβης μεγάλο κρίμα εν τη φοβερά εκείνη ημέρα της παγκοσμίου Δίκης, που ο Κύριος ως Δίκαιος κριτής θα ανταποδώση ενί εκάστω κατά τα έργα αυτού. Πιστεύεις αυτά, π. Ιερόθεε;

Εάν ναι, δείξε την πίστιν σου εκ των έργων σου. Θα το αποδείξης πρώτον, εάν αποκηρύξης τον οικουμενιστήν, λεγόμενον πατριάρχην, Βαρθολομαίον, και όλους τους συνεργούς του. Δεν διστάζω να τους ονομάσω "προβατοσχήμους λύκους", κατά την Γραφήν.

Τον πάπαν, θηρίον της Αποκαλύψεως, καταραμένον από τον άγιόν μας ισαπόστολον Κοσμάν τον Αιτωλόν·
τον αιρετίζοντα Μεσσηνίας, τον λεγόμενον Χρυσόστομον·
εκείνον τον άγριον κύνα του Καναδά Σωτήριον·
εκείνον της Αυστραλίας «τον πάνθηρα» Στυλιανόν, που ξέρει μόνον ο άθλιος να αφορίζει τους πιστούς εργάτες του Αμπελώνος του Κυρίου·
εκείνον τον άλλον άθλιον, τον Σύρου, Δωρόθεον ονομαζόμενον.
Και τι να είπωμεν για τον Πρεβέζης Μελέτιον και άλλους, που είναι μυστικοί συνεργάτες αυτών; Αλλοίμονό τους!!!


Σύνελθε, πάτερ Ιερόθεε, και κάνε αναθεώρησιν των ενεργειών σου.
Τότε ο Θεός θα ευλογή και θα αγιάζη την ζωήν σου και τα έργα σου.


Άκουσε ένα γέροντα, 90 ετών, που 58 χρόνια ο Κύριος τον ανέχεται εις το φρικτόν θυσιαστήριον, και δεν θα μετανοιώσης ποτέ, διότι σε αγαπά και θέλει το καλό σου.


Είθε ο Θεός να σε φωτίση να διαχωρίσης τις ευθύνες σου με γενναίες αποφάσεις.


Μετά της εν Κυρίω αγάπης και του προσήκοντος εις την αρχιερωσύνην σου σεβασμού διατελών, ασπάζομαι την δεξιάν σου ο ελέω Θεού ευτελής ιερεύς γέρων Γεώργιος Θεολογίτης. Κύριε, ελέησον!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα , 11 Φεβρουαρίου 2011
Αρ. Πρωτ. 20110211-01

Η παράταξή μας δέχεται αυτές τις μέρες πιέσεις, να πάρει θέση στο θέμα των περίφημων καρτών του πολίτη, κι αν θα πρέπει να τις πάρουμε ή όχι.

Οι θέσεις της παράταξης θα έπρεπε να είναι αυτονόητες θέσεις κάθε υγιώς και νηφάλια σκεπτόμενου πολίτη. Και είναι οι εξής:

1. Ακόμη ούτε το κράτος δεν ξέρει πώς ακριβώς και τι ακριβώς θα είναι αυτές οι κάρτες. Δεν έχει δοθεί περιγραφή τους και δεν έχει αποφασιστεί πότε και από ποιόν φορέα θα κυκλοφορήσουν. Πώς λοιπόν να ξέρουμε αν είναι καλές ή κακές; Αν μας πει η κυβέρνηση ότι πρέπει να αρνηθούμε την πίστη μας στο Χριστό για να τις πάρουμε, φυσικά και δεν θα τις πάρουμε. Αν είναι ένα ακόμα κρατικό έγγραφο όπως η ταυτότητα, το διαβατήριο, το πιστοποιητικό γεννήσεως, η φορολογική ενημερότητα, το βιβλιάριο υγείας κ.λ.π. φυσικά και θα το πάρουμε.

2. Έχουμε δηλώσει από την αρχή ότι είμαστε παιδιά της Εκκλησίας μας και περιμένουμε τις αποφάσεις τις Ιεράς Συνόδου για κάθε σοβαρό θέμα της πίστεως. Η Ιερά Σύνοδος εξετάζει το θέμα της κάρτας και δεν έχει πάρει θέση ακόμη. Πώς μπορούμε εμείς να θεωρήσουμε τον εαυτό μας αυθεντία και να αποφανθούμε για το θέμα, παρακάμπτοντας την Ιερά Σύνοδο;

3. Εμείς, σαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ακολουθούμε την προτροπή της Αγίας Γραφής: Υιέ, φοβού τον Θεόν και πλην Αυτού φοβού ουδένα. Ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας. Η πίστη μας είναι η «νικήσασα τον κόσμον», όχι η τρέμουσα τον κόσμο και τον κοσμοκράτορα. Δεν μπορούμε να συμβιβάσουμε τις φοβίες με την Πίστη. Γνωρίζουμε ότι ο αντίχριστος θα έρθει, αλλά γνωρίζουμε ότι θα έρθει και ο δικός μας Κύριος, θα «εξέλθει νικών και ίνα νικήσει». Αυτή η προσδοκία είναι η ελπίδα μας και το στήριγμά μας σ’ αυτή τη ζωή.

4. Βασιζόμενοι, λοιπόν, σ’ αυτή την προσδοκία, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσει στην πατρίδα μας η μέρα που οι πολίτες της δεν θα βλέπουν την κρατική εξουσία σαν εχθρό και αντίπαλο, αλλά σαν συμπαραστάτη και σύμμαχο. Γι’ αυτό ζητάμε να πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, για να της δώσουμε και πάλι τον ιστορικό χαρακτήρα της που την ξεχώρισε ανάμεσα στα έθνη. Γιατί είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες και δεν θέλουμε να υπακούμε σε ξένες εντολές.

5. Οι «πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί» που αντιδρούν για την επιβολή των καρτών, θα έπρεπε να είναι στο πλευρό μας και να μας βοηθούν να καθαρίσουμε τον πολιτικό χώρο, αντί να μας κάνουν συστάσεις για το πώς πρέπει ή δεν πρέπει να αντιδράσουμε. Επίσης, οι «πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί» δείχνουν την πίστη τους πρώτα με το ήθος και το χαρακτήρα τους, και όχι με ζήλο «ου κατ’ επίγνωσιν.» Και, κυρίως, δεν συκοφαντούν ασύστολα, γράφοντας στο διαδίκτυο ότι ο π. Βασίλειος Βολουδάκης, ο οποίος είναι ο Πνευματικός της παρατάξεώς μας και ο οποίος έχει αναλώσει τον εαυτό του στην πνευματική και ιερατική διακονία του, παίρνει υστερόβουλα θέση υπέρ της κάρτας, γιατί ο γιός του είναι ο Πρόεδρος της παράταξης και οι παρατάξεις χρηματοδοτούνται από την Κυβέρνηση. «Αιδώς, Αργείοι!» Αυτό ΔΕΝ είναι χριστιανικό ήθος. Κανένας σκοπός που σε στρέφει ενάντια σε σεβαστά πρόσωπα και ενάντια στον αδερφό σου δεν είναι καλός σκοπός, όσο κι αν παρουσιάζεται καλός. Αυτός είναι ο αντίχριστος που πρέπει να φοβόμαστε, γιατί τον έχουμε μέσα μας και δεν τον περιμένουμε απ’ έξω.

Λυπόμαστε γιατί αναγκαστήκαμε να μιλήσουμε σκληρά, αλλά πρέπει να ξυπνήσουμε απ’ το βαθύ μας λήθαργο και να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι και να μην κυνηγάμε φαντάσματα, τη στιγμή που οι πραγματικοί κίνδυνοι απειλούν να καταποντίσουν την πολύπαθη πατρίδα μας.

Γραφείο Τύπου
Πολιτικής Παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ



--
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
http://www.koinwnia.com
e-mail: koinwnia@koinwnia.com

Γραφεία Αθηνών
Διεύθυνση: Ιπποκράτους 121-123
Τ.Κ. 114 72 - Αθήνα
Τηλ: 210 36 37 442
Φαξ: 210 36 37 012

Γραφεία Θεσσαλονίκης
Διεύθυνση: Αριστοτέλους 24
Τ.Κ. 546 23 - Θεσσαλονίκη
Τηλ: 2310272903

Γραφεία Άμφισσας
Διεύθυνση: Θόαντος & Ι.Σ.Γάτου
Τ.Κ.: 331 00 - Άμφισσα
Τηλ: 2265029900
εναντιοδρομίες...

Οι τελώνες της εποχής του Χριστού ήταν λίγο-πολύ νόμιμοι λήσταρχοι. Πλήρωναν ένα ορισμένο ποσό φόρου στη ρωμαϊκή εξουσία κι έπαιρναν απ’ το λαό, όσα ήθελαν.

Ήταν κάτι ανάλογο με κάποιους σημερινούς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Που καταληστεύουν το λαό και το δημόσιο χρήμα. Κι ύστερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα δημόσια ελλείμματα και χρέη. Για τα οποία πάντα καταδικάζεται να πληρώνει και πάλι ο λαός.

Ένας παρόμοιος ληστής ήταν και ο τελώνης της παραβολής «του τελώνη και του φαρισαίου». Παρόμοιος, αλλά βαθύτατα περιφρονημένος απ’ τους συγχρόνους του. Αντίθετα απ’ τους δικούς μας αμετανόητους κι εντούτοις μεγάτιμους λήσταρχους. Που, αμετανόητα και ακατανόητα τους χειροκροτούμε και τους ξαναψηφίζουμε, για να μπορούν να μας ξαναληστεύουν στο διηνεκές.…

Κυνηγημένος, λοιπόν, απ’ τις τύψεις του και συντριμμένος απ’ το βάρος των ανομημάτων του και της κοινής περιφρόνησης, ο τελώνης της παραβολής αναζητούσε λίγη γαλήνη σε κάποια του ναού απόμερη γωνιά. Αρκούμενος να χτυπάει τα στήθη και να επαναλαμβάνει: «Θεέ μου, λυπήσου με, τον αμαρτωλό και συχώρεσέ με»!

Ο φαρισαίος, αντίθετα, που προσευχόταν στο μέσον του ναού, ήταν η προσωποποίηση της αρετής. Δεν βασανιζόταν η συνείδησή του από τύψεις και την καρδιά του δεν τη σκίαζε το νέφος κάποιων ανομημάτων.
Το μόνο ίσως πρόβλημά του
ήταν ότι δεν είχε, πού να εκφράσει το περίσσευμα της χαράς του. Γιατί, ίσως, να μη έβρισκε κανένα αντάξιό του άνθρωπο, για να τον κάμει κοινωνό της ευδαιμονίας του. Και πίστευε πως ο μοναδικός, με τον οποίο θα μπορούσε να μοιραστεί την πλησμονή της ευτυχίας του, είναι ο Θεός:
«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ,
έλεγε, που δεν με άφησες να καταντήσω σαν τους άλλους ανθρώπους. Τους άρπαγες, τους άδικους και τους μοιχούς…. Ή σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Νηστεύω δυο φορές τη βδομάδα. Και το δέκατο απ’ τα υπάρχοντά μου το δίνω στους φτωχούς»!

Όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο φαρισαίος είχε αυτοαναγορευτεί σε υπέρτατο κριτή του εαυτού του και του καθενός ανθρώπου. Διαπράττοντας, έτσι, το φοβερότερο των αμαρτημάτων, που είναι η «ύβρις».
Που και για τους αρχαίους Έλληνες
ήταν το μεγαλύτερο αμάρτημα. Όπως για τον Ηράκλειτο, για παράδειγμα, που θεωρεί την «ύβρη» πιο επικίνδυνη ακόμη κι απ’ την πυρκαγιά. Για να τονίσει: «Ύβριν χρη σβεννύναι ή πυρκαϊήν».

Δυστυχώς, ο ρατσισμός του φαρισαϊσμού όχι απλώς ζει, αλλά και βασιλεύει και μεταξύ των, λεγόμενων, χριστιανών. Αφού και σήμερα είναι παρά πολλοί αυτοί, που πιστεύουν ότι «ουκ εισί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων». Και βέβαια πολύ περισσότερο σαν τους αμαρτωλούς. Γύρω απ’ τους οποίους πλέκουν ένα δίχτυ ζοφερής απομόνωσης και κατακραυγής.
Και δεν περιορίζονται
απλώς να τους βγάλουν το εισιτήριο για την αιώνια κόλαση. Θέλουν να μεταβάλουν σε κόλαση και την επίγεια ζωή τους.

Κι όμωςο Χριστός, έχει αντίθετη γνώμη απ’ τους οποιουσδήποτε φαρισαίους:

Γι’ αυτό μας λέει πως ο αμαρτωλός τελώνης γύρισε δικαιωμένος στο σπίτι του. Σε αντίθεση με τον ενάρετο φαρισαίο…
Γιατί, είναι-
τονίζει επιγραμματικά-νόμος πνευματικός, να ταπεινώνονται οι υπερήφανοι και να εξυψώνονται οι ταπεινοί.
Αφού ο Θεός σιχαίνεται
αυτούς, που σιχαίνονται και αποστρέφονται τους αμαρτωλούς. Ενώ δίνει χάρη στους μετανοημένους αμαρτωλούς ….
Γιατί διαπιστώνει
ότι μέσα στο καμίνι της μεταμέλειας και των τύψεων και πάνω στην κοπριά της αμαρτίας φυτρώνει, συχνά, το παραδείσιο φυτό της ταπείνωσης.

Που-σε τελική ανάλυση-σημαίνει ότι ο Χριστός δεν καταδικάζει την αρετή, αλλά την αποκρουστική αλαζονεία του φαρισαίου. Ενώ στην περίπτωση του τελώνη δεν επιβραβεύει την αμαρτία, αλλά τη μετάνοια. Και ασφαλώς, σε κάθε περίπτωση, προϋποθέτει την αποκατάσταση της αδικίας.
Γεγονός,
που αποδεικνύεται απ’ την περίπτωση του Ζακχαίου. Ο οποίος υποσχέθηκε να δώσει τα μισά απ’ τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. Και σε όσους αδίκησε να τους τα επιστρέψει τετραπλάσια.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ας προσέξουν κάποιοι απ’ αυτούς, που πιστεύουν ότι έχουν ιδιοκτησία τους και τσιφλίκι τους τον παράδεισο…
Γιατί μπορεί να ιδούν,
μέσα απ’ το έρεβος της αλαζονείας τους, κάποιους απ’ αυτούς, που θεωρούν εξώλης και προώλης, να πορεύονται μεταξύ των πρώτων στον παράδεισο…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

«Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ

ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»


ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΛΗΣΗ

ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ


Ἐρήμην τοῦ Λαοῦ, γραφειοκράτες θεολόγοι καὶ οἰκουμενιστὲς ἐπίσκοποι, σχεδιάζουν καὶ διαμορφώνουν τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες τῆς Συνόδου


Εἶναι ὀδυνηρὸ νὰ θέτει ἕνα μέλος τῆς Ἐκκλησίας ἐρωτήματα καὶ νὰ ἐκφράζει προβληματισμοὺς δημόσια, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ σωτηρία, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ζηλότυπα ἀπαιτοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους τὸ ρόλο τοῦ «ἐκπροσώπου» τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ὅλους μας ὑπακοὴ ὡς πνευματικοὶ Πατέρες, νὰ μὴ καταδέχονται νὰ δώσουν μιὰν ἀπάντηση.


Μὰ ἂν ἀπευθυνόμαστε σ’ αὐτούς, εἶναι γιατὶ ἀναγνωρίζουμε τὴν θεόθεν δοθεῖσα ἐξουσία. Κι ἂν ὁμιλοῦμε πολλὲς φορὲς μὲ αὐστηρὴ γλώσσα, εἶναι γιατὶ αὐτὴ τὴν ἐξουσία τὴν διαχειρίζονται εἰς βάρος τῆς ἀκεραιότητας τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινῆς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας μας, καὶ ἄρα καὶ εἰς βάρος μας.


Ἀναγκαζόμαστε λοιπὸν νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ θέμα τῆς ἑτοιμαζόμενης Πανορθοδόξου Συνοδοῦ, ἀφοῦ —ὅπως ἀνεκοίνωσε ὁ Πατριάρχης— μπῆκε στὴν τελικὴ εὐθεία ὁ ὁρισμὸς τοῦ χρόνου συγκλήσεώς της. Ἤδη, ἡ τελευταία, «Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Διάσκεψη» γιὰ τὴ Πανορθόδοξο Σύνοδο, θὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Σαμπεζὺ τῆς Ἑλβετίας ἀπὸ 21 ἕως 27 Φεβρουαρίου 2011.


Ἔχουν τεθεῖ, ὅμως, κάποια ἐρωτήματα μὲ τὰ ὁποῖα δὲν ἀσχολήθηκε κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐν Ἑλλάδι Ἐπισκόπους, ὡσὰν νὰ μὴ τοὺς ἐνδιαφέρει τὸ θέμα, ὡσὰν νὰ εἶναι ὑπόθεση προσωπικὴ τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν πέριξ αὐτοῦ.


Καὶ τὰ ἐρωτήματα ποὺ παρουσιάσαμε ―ὅπως σχεδὸν πάντα κάνουμε― δὲν ἦσαν δικά μας, ἀλλὰ Ὀρθοδόξων θεολόγων καὶ Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ζώντων ἢ τεθνεώτων. Ἂς ὑπενθυμίσουμε τὰ ἐρωτήματα:


1. Πόσοι καὶ ποιοί ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν τὰ θέματα τῆς μελλούσης νὰ συγκληθεῖ Πανορθοδόξου Συνόδου;


2. Ἀφοῦ ἀγνοοῦνται ―τῇ εὐθύνῃ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν― τὰ θέματα καὶ ἡ προβληματική τους ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ποιά θεολογικὴ ζύμωση ἔγινε, πέρα ἀπὸ ἐκείνη τῶν γραφειοκρατῶν θεολόγων καὶ Ἐπισκόπων (μερικῶν ἐξ αὐτῶν χωρὶς ποίμνιο);


3. Ἀφοῦ καταγγέλλεται καὶ ἀποδοκιμάζεται ἀπὸ μερίδα τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἡ οἰκουμενιστικὴ πολιτικὴ τοῦ Φαναρίου ὡς αἱρετίζουσα, ποιά ἀποδοχὴ μπορεῖ νὰ ἔχουν τὰ συμπεράσματα καὶ οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ποὺ αὐτὸ προετοιμάζει, πρὶν δοθοῦν ἀπαντήσεις καὶ συζητηθοῦν τὰ καταγγελλόμενα; Μήπως, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, οἱ ἀποφάσεις τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὁδηγήσουν σὲ σχίσμα;


4. Μήπως, γι’ αὐτὸ τὸ λόγο δὲν ἀποφασίζουν ―ὑπὸ τὴν πίεση τοῦ Φαναρίου― οἱ κατὰ τόπους Ἐκκλησίες γιὰ τὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν καταδίκη τῶν ἡγετῶν του, ὅπως π.χ. τῶν Πατριάρχη Βαρθολομαίου, Περγάμου Ἰωάννη, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, κ.ἄ.;


Μετὰ ἀπὸ αὐτά, καὶ ἐνῶ κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν ἐνδιαφέρθηκε νὰ μᾶς ἐνημερώσει, ὁ Πατριάρχης μὲ τὸ αἱρετίζον Ζηζιούλικο ἐπιτελεῖο του, ἐπανῆλθε, καὶ περιχαρὴς ἀνακοίνωσε τὶς ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο.


Μία παρένθεση: Τὸ νὰ διατυπώσει κάποιος λανθασμένες θεολογικὰ θέσεις, εἶναι ἀνθρώπινο. Ἐδῶ, ὅμως, δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ συζήτηση ποὺ γίνεται γιὰ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, ἀλλὰ γιὰ μιὰ συμπαιγνία, ἀφοῦ οἱ αἱρετικὲς θέσεις καὶ πράξεις τοῦ Πατριάρχη, οἱ ἀντικανονικὲς συμπροσευχὲς καὶ τὰ «ἡμι-συλλείτουργα» ποὺ ἐπιφέρουν κανονικὰ τὴν καθαίρεσή του, ἀλλὰ καὶ τὰ ψεύδη ποὺ ἐπικαλέσθηκε γιὰ νὰ τὶς δικαιολογήσει, οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ τινῶν ἄλλων (ποὺ κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς, ἔχουν τὸ ἐλάττωμα, ὅτι «στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου» καὶ ἄρα εἶναι φιλοσοφικο-θεολογοῦντες Ἐπίσκοποι τοῦ Γραφείου), ἀποτελοῦν τὸ πλαίσιο μέσα στὸ ὁποῖο θὰ συζητηθοῦν τὰ θέματα τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου!


Νὰ τί εἶπε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος:


«Ἡ πίστη ζεῖ, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ …κάτω ἀπὸ τὴν συντονιστικὴ σκέπη καὶ προσπάθεια τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας …ποὺ ἔχω τὴν τιμὴ νὰ ἐκπροσωπῶ…. Ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ζήσει, θὰ κάνει τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδό της, τὴν ὁποία ἑτοιμάζει ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος καὶ εἴμαστε εἰς τὸ τέλος τῆς προετοιμασίας. Στὶς ἀρχὲς τοῦ 2011 θὰ ἔχουμε τὴν προτελευταία, πιθανότατα, προπαρασκευαστικὴ ἐπιτροπὴ στὸ Πατριαρχικό μας Κέντρο τῆς Γενεύης καὶ θὰ γίνει αὐτὸ τὸ μεγάλο γεγονός, ἔχει νὰ γίνει παρόμοιο γεγονὸς ἀπὸ τὸ ἔτος 787, ἀπὸ τὸν 8ο αἰώνα ἔχουμε νὰ κάνουμε Οἰκουμενικὴ Σύνοδο αὐτοῦ τοῦ μεγέθους, αὐτῆς τῆς ἐμβέλειας. Καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὴ Χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰδικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὶς σχέσεις μας μὲ τὶς ἄλλες χριστιανικὲς ἐκκλησίες καὶ ὁμολογίες».[1]


Καὶ τώρα οἱ ἐπιφυλάξεις ποὺ ἔχουν διατυπωθεῖ ἀπὸ Ἁγίους καὶ ἀναμφισβήτητα Ὀρθόδοξους θεολόγους:


1. Ὁ Ἅγ. Ἰουστῖνος θεωρεῖ ὅτι μὲ βιασύνη καὶ χωρὶς περίσκεψη ἐπελέγησαν τὰ θέματα τῆς Πανορθόξου αὐτῆς Συνόδου καὶ ἀναφέρει μερικὰ ἐξ αὐτῶν:


« Διασπορά, τ Ατοκέφαλον κα τρόπος νακηρύξεως ατο, τ Ατόνομον κα τρόπος νακηρύξεως ατο, κα τ Δίπτυχα, τ. . μεταξ τν ρθοδόξων κκλησιν σειρ κα εταξία. Κατόπιν πάντων τούτων κα νεκεν ατν …τίθεται ες τν παγρυπνοσαν συνείδησιν παντς ρθοδόξου τ ρώτημα: τί ραγε πιδιώκεται δι μις τόσον σπευσμένης, βραχυχρονίου κα οτω πς “σκηνοθετημένης” Συνόδου; κθέτει δ τν πεποίθησή του «τι πισθεν λων τν τοιούτου εδους νεργειν ερίσκεται μία κρυφ πιθυμία …πως τ Πατριαρχεον» τς Κων/πόλεως «πιβληθ ες τς ρθοδόξους Ατοκεφάλους κκλησίας κα ες λην τν ρθόδοξον διασποράν», ν γίνει δηλαδ μία «περεκκλησία», κατ παρόμοιον τρόπον, πως Πάπας στ Δύση. πιθυμε δηλαδ —τότε θηναγόρας κα τώρα κ. Βαρθολομαος— ν γίνει Πάπας τς νατολς. Βιάζεται, λοιπόν, γι τν σύγκληση τς Πανορθοδόξου Συνόδου γι ν «πικυρώση κα κατοχυρώση τν νεοπαπιστικήν του πιβολν ταύτην δι μις “Οκουμενικς Συνόδου”», πως φαίνεται κα π τν πιλογν τν θεμάτων!

»Δι τοτο συμπεριελήφθησαν μεταξ τν δέκα δι τν Σύνοδον πιλεγέντων θεμάτων, κα μάλιστα ς τ πρτα τέσσαρα, κενα κριβς τ θέματα, τ ποα σαφς ποδεικνύουν τν πιθυμίαν τν νθρώπων ατν τς Κων/πόλεως, πως ποτάξουν ες ατν λην τν ρθόδοξον Διασπορν —τοτο δ σημαίνει λόκληρον σχεδν τν κόσμον!— κα πως ξασφαλίσουν ποκλειστικς δι’ αυτος τ δικαίωμα το χορηγεν τ ατοκέφαλον κα τν ατονομίαν ες λας ν γένει τς ρθοδόξους κκλησίας…».


Μιὰ τέτοια Σύνοδος, ὅμως, δύναται νὰ «ὁδηγήση ὅλην τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὸ χεῖλος τῆς ἀβύσσου, ὡς εἶχεν ἤδη συμβῆ παρομοίως κατὰ τὴν θλιβερὰν ἐποχὴν τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Φλωρεντίας,… Πάντως σήμερον ἡ κατάστασις εἶναι ἐπικινδυνοτέρα: ἡ Κων/πολις ἦτο τότε ζωντανὸς ὀργανισμός, ἔχων ἑκατομμύρια πιστῶν...


Σήμερον ὅμως ἡ Κων/πολις δὲν εἶναι πλέον, ὅ,τι ἦτο: ἀρκετοὶ ἐκ τῶν τοσοῦτον πολλῶν μητροπολιτῶν της στεροῦνται λαοῦ καὶ ποιμνίου· εἶναι ἐπίσκοποι μὴ ἔχοντες ποῖον νὰ ἐπισκοποῦν, ἀλλ' ὅμως ἔχοντες ἐν ταυτῷ τὴν ἀξίωσιν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι νὰ κρατοῦν εἰς τὰς χείρας των τὴν τύχην ὅλης τῆς Ἐκκλησίας!...»![2]


Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἔχουν ἐπιλεγεῖ γιὰ νὰ συζητηθοῦν στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο, κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν μεγάλη πληγὴ τῶν ἀποσχισμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τμημάτων (Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν) καὶ τὴν σχέση τῶν ὀρθοδόξων μὲ αὐτά· οὐδεμία ἀναφορά γίνεται στὶς αἱρέσεις τους, καὶ ὡς ἐκ τούτου φαίνεται ὅτι οἱ προετοιμάζοντες τὴν Σύνοδο ἔχουν ἀποδεχθεῖ σιωπηρὰ καὶ θεωροῦν ὡς δεδομένες τὶς αἱρετικὲς θεωρίες τῶν κλάδων, τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Βαπτισματικῆς θεολογίας κ.λπ. Ἔτσι ἡ Σύνοδος οὐδεμία δυνατότητα θὰ ἔχει νὰ ἐξετάσει τὴν ἀντιστρατευόμενη στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τὴν Παράδοση «ἀποδοχή» τῶν αἱρέσεων ὡς ἰσότιμων «ἐκκλησιῶν», ὁμότιμων μὲ τὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.


Ἐπίσης, οὐδεὶς λόγος γιὰ τὶς προσηλυτιστικὲς μεθόδους τῶν αἱρετικῶν καὶ ἄρα πλήρης ἀδιαφορία γιὰ τὴν ἀσφάλεια τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν αἵρεση· οὐδεὶς λόγος γιὰ τὴν ἐξέταση τῆς νομιμότητος τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων· οἱ Διάλογοι δὲν ἀναφέρονται στὴν ἀτζέντα τῶν συζητήσεων· ἁπλῶς, (παρὰ τὶς ἔντονες διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν) θὰ συνεχίσει ἡ διεξαγωγή τους μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο ποὺ διεξάγονται. Τέλος, οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ πρόσκληση τῶν αἱρετικῶν νὰ ἐπανέλθουν ἐν μετανοίᾳ εἰς τὴν Μίαν Ἐκκλησίαν ἐξ ἧς ἀπεκόπησαν.


Εἶναι φανερό, λοιπόν, γιατὶ ἀποφεύγουν οἱ ἐπίσκοποί μας καὶ ἡ Σύνοδος νὰ ἀπαντήσουν, ὅταν τοὺς ρωτᾶμε ἂν εἶναι αἵρεση ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ μᾶς λέγουν: «αὐτὸ εἶναι θεολογούμενο. Τὸ θέμα θὰ τὸ λύσει μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος».


Ἐφόσον ἰσχύουν τὰ παραπάνω, δὲν εἶναι ἡ ἀπάντησή τους αὐτὴ ὑποκριτική; Γιατί, ποιά Οἰκουμενική Σύνοδος θὰ λύσει τὸ θέμα, ἀφοῦ αὐτὴ ποὺ ἑτοιμάζεται καὶ θὰ συγκληθεῖ τὸ 2012 δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτὰ τὰ θέματα Πίστεως; Μήπως ἡ ἑπόμενη, ἡ ὁποία —ἂν ὑπάρξει— θὰ ἔχει, ὡς φαίνεται, προεδρεύοντα τὸν αἱρετικὸ Πάπα;


Ἀλήθεια! Εἶναι δυνατὸν (σύμφωνα μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας) νὰ συμμετάσχουν στὴν Σύνοδο ἀδιαφοροῦντες γιὰ τὰ κρίσιμα θέματα τῆς Πίστεως ἢ αἱρετίζοντες ἐπίσκοποι; Εἶναι δυνατὸν μιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἄλλα θέματα δευτερεύοντα ὡς πρὸς τὴν Πίστη; Ἀπὸ τὸν Μ. Ἀθανάσιο μέχρι καὶ τοὺς συγχρόνους ἐπισκόπους ποὺ γνωρίζουν τὴν ἱστορία τῶν Συνόδων (ὡς ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος) ὅλοι διαβεβαιώνουν ὅτι ἡ Σύνοδος ἀσχολεῖται πρωτίστως (ἐφόσον ὑπάρχουν) μὲ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ τῶν αἱρέσεων καὶ ἐκ δευτέρου μὲ τὰ ὑπόλοιπα.


Δυστυχῶς, ὅπως ἀπὸ δεκαετιῶν ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος (Πόποβιτς) ἔχει ἐπισημάνει, τὰ θέματα τῆς αἱρέσεως ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν θεμάτων· καὶ πρωτίστως ἀπουσιάζει ἡ ἐξέταση τῆς ὑπάρξεως ἢ ὄχι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.


2. Παρόμοιες διαπιστώσεις κάνει καὶ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός:

«Ἡ προετοιμαζομένη Πανορθόδοξος Σύνοδος, ἐνῶ τόσο ἐνδιαφέρον ἔδειξε γιὰ τὸ θέμα “τῶν πηγῶν”(!) τῆς πίστεως καὶ τὴν νηστεία(!) ἄφησε τὰ “βαρύτερα τοῦ νόμου”, δηλαδὴ τὸ θεολογικὸ ξεκαθάρισμα μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό».[3] «Ἑτοιμάζεται αὐτὴ ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει, ὅπως διαβάζουμε καὶ ὅπως βλέπουμε, στὴν ἀποδοχὴ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ὡς αὐθεντικῶν χριστιανισμῶν. Αὐτὸ εἶναι τὸ τραγικό. Εὔχομαι νὰ μὴ γίνει ποτέ… Αὐτοὶ θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὴν ἑνότητα, ὅτι ὁ Δυτικὸς Χριστιανισμὸς εἶναι παράλληλη μορφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐκεῖ κάποιοι ἐργάζονται, πρὸς τὰ ἐκεῖ κάποιοι θέλουν νὰ ὁδηγήσουν».[4]


3. Ἀλλὰ καὶ ὁ πρ. Ἐρζεγοβίνης Ἀθανάσιος Γιέφτιτς (ποὺ μᾶς ἔχει στενοχωρήσει ἀφάνταστα τελευταίως μὲ τὴ στάση του ἀπέναντι στὸν Ράσκας Ἀρτέμιο καὶ τὸν π. Συμεών), σ’ αὐτὸ τὸ θέμα τουλάχιστον, στὸ ἴδιο πνεῦμα κινεῖται. Ἀπαντῶν σὲ ἐρώτηση τῆς διαδικτυακῆς ἱστοσελίδας εἶπε κα τ ξς:


«γ εχα πε στ Γενεύη πο μουνα τν ούνιο γι τ διασπορά, ν γίνει μεγάλη Σύνοδος, λλ ν σχοληθε μ σοβαρ θέματα. Πρτα π’ λα πρέπει ν ναφερθε κα ν πιβεβαιώσει τς 7 Οκουμενικς Συνόδους κα το Φωτίου τ μεγάλη σύνοδο το 880, το Παλαμ τς δύο συνόδους 1340 κα 1351 κ.ο.κ. … π. ουστίνος Πόποβιτς …εχε γράψει τ ξς: “Μν βιαστετε βρ παιδιά”. Νομίζω διος βοήθησε ν μν γίνει μεσα, διότι ταν κάτι βιαστικό. Δεύτερον, πρέπει ν προσέξουμε πάρα πολ ν γίνει συνεργασία πράγματι πανορθόδοξη κα χι ν γίνει νομενκλατούρα ρισμένων νθρώπων πο κάθονται κα μαζεύονται στ Σαμπεζύ… κα ατο ποφασίζουν κα ράβουν κα κόβουν ,τι θέλουν».


4. Στὸ ἴδιο μῆκος κύματος κινοῦνται καὶ ἄλλοι θεολόγοι καὶ λέγουν τὰ αὐτονόητα, ἐνῶ οἱ Ἐπίσκοποί μας σιωποῦν ἢ καταβιβάζουν τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο σὲ ὑπουργεῖο Κοινωνικῶν Ἀσφαλίσεων ἢ Οἰκονομικῶν. Παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν, ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, ὁ ὁποῖος λέγει, «ἡ μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξος Σύνοδος πρέπει νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους· ὅπως ἡ ἀνεργία, τὰ ναρκωτικὰ καὶ οἱ οἰκονομικοὶ μετανάστες, λὲς καὶ οἱ Οἰκουμενικὲς καὶ τοπικὲς σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ ὑποκαταστήσουν τὴν κοινωνικὴ μέριμνα τοῦ κράτους!!!».


Δὲν γνωρίζει ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι «οἱ Οἰκουμενικὲς (Πανορθόδοξες) Σύνοδοι συνέρχονται γιὰ νὰ θεολογήσουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας»; «Μιὰ Πανορθόδοξη Σύνοδος πρέπει νὰ μελωδήσει ἐναρμόνιο μέλος θεολογίας, …νὰ νομολογήσει νέους κανόνες ποὺ νὰ στοιχοῦνται ΑΠΟΛΥΤΑ στὸ πνεῦμα ὅσων ὑπάρχουν καὶ ἀφοροῦν τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀλλόθρησκους, τὸ μεταθετὸ τῶν ἐπισκόπων καὶ γιὰ πολλὰ ἄλλα θέματα…».[5]


5. Πῶς λοιπόν, θὰ ἐμπιστευθεῖ ὁ Λαὸς ἀποφάσεις Πανορθοδόξου Συνόδου, τῆς ὁποίας μέλη ἔχουν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό, αὐτὴ τὴν παναίρεση τοῦ 20ου καὶ 21ου αἰώνα; Δὲν πρέπει νὰ ξεκαθαρίσει πρῶτα τὸ τοπίο, γύρω ἀπὸ τὸ ποιοί διακινοῦν καὶ διδάσκουν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἂν στοὺς φορεῖς του ὑπάρχουν Ἐπίσκοποι; Καὶ ἀρκοῦν οἱ αὐτοδιαβεβαιώσεις τῶν Πατριαρχικῶν περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τους, ὅταν ὑπάρχουν παράλληλα κείμενα καὶ δηλώσεις τους μὲ «αἱρετικὲς διατυπώσεις» ποὺ δὲν τὶς διορθώνουν, ἀλλὰ τὶς ἐπαναλαμβάνουν κατὰ καιρούς, ὅταν παραβαίνουν κατὰ κόρον πολλοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, π.χ. περὶ συμπροσευχῶν;


Εἶναι, ὡς ἐκ τούτου, ἐπιβεβλημένο νὰ παρασχεθεῖ πλήρης, σαφής, ἀντικειμενική, σφαιρικὴ ἐνημέρωση τῶν διϊσταμένων ἀπόψεων, νὰ γίνει κατανοητὸ στὸ λαὸ τὸ πρόβλημα ποὺ ἀγνοεῖ, ἀλλὰ καὶ ἀγνοεῖται παντελῶς ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς του ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι περισσότερες συζητήσεις, συνεδριάσεις, διαλόγους κάνουν καὶ περισσότερη σημασία, ἀξία, φιλικὴ διάθεση καὶ ἀναφορὰ δίνουν πλέον στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, στὸν Πάπα καὶ στὸ Βατικανὸ παρὰ στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ποὺ ἔχει τὶς ἀνησυχίες καὶ τὶς ἀντιρρήσεις του γιὰ ὅσα ἐρήμην αὐτοῦ πράττουν. (Ἡ ἐνημέρωση ποὺ προσφέρουν, ὅταν τὴν προσφέρουν, γίνεται ἐπιλεκτικά, παραμορφωτικὰ καὶ μὲ τὸ σταγονόμετρο).


Καὶ εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση γιὰ τὴν προετοιμαζόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο, γιατὶ αὐτὴ τὴν Σύνοδο θὰ τὴν παρουσιάσουν ὡς «φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας», στὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας θὰ πρέπει πλέον ὅλοι νὰ ὑπακούουμε ἀναγκαστικά.


Καὶ ἐπειδὴ βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ποὺ ὅλα κατευθύνονται καὶ ὅλα τεχνηέντως ἐπιβάλλονται, θὰ εἶναι εὔκολο νὰ ἐπιβάλουν ὑποχρεωτικὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τῆς «Πανορθοδόξου» Συνόδου, καθὼς μάλιστα διὰ τῆς ἠλεκτρονικῆς κάρτας (γιὰ τὴν ὁποία οἱ ἀντιδράσεις, ὡς τώρα, εἶναι μηδαμινὲς ἀπὸ πλευρᾶς τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας) ὅλα θὰ ἐλέγχονται. Καὶ ὅπως στὴν ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου ὁ αὐτοκράτορας ἐξόριζε, ἔτσι καὶ στὴν ἐποχή μας, οἱ ἡγήτορες τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θὰ «ἐξορίζουν» τοὺς πιστούς, ὅπως διεφάνη στὴν παράνομη κράτηση ἐπὶ τετράμηνο τοῦ διωκόμενου Σέρβου ἱερομόναχου π. Συμεὼν Βιλόφσκι, τὸν ὁποῖον ἡ Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη τελικὰ ἐλευθέρωσε, δικαιοπραγοῦσα, καὶ ὅπως συνέβη στὴν παράνομη καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη Ράσκας κ. Ἀρτεμίου.


6. Θὰ κλείσουμε μὲ ἕνα κείμενο τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, ὁ ὁποῖος, στηριζόμενος στὸν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς —ἀρχιμανδρίτη τότε—, εἶχε μιλήσει μὲ σκληρὴ γλῶσσα γιὰ τὴν μέλλουσα νὰ συνέλθει Πανορθόδοξο Σύνοδο, ὀνομάζοντάς την «ἀνορθόδοξο Σύνοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο» καὶ εἶχε ἀντιταχθεῖ στὴν ἁπλούστευση-κατάργηση τῆς νηστείας ποὺ ἑτοιμάζεται.


«Φημολογεῖται συγκρότησις μις Συνόδου νορθοδόξου, Οκουμενικῆς …μως μπορετε να φανταστετε, τί ποτελέσματα θ εχαμε π ποφάσεις μις τέτοιας Συνόδου; Τί λλο; σχίσματα... Μία τέτοια Σύνοδο, δὲν τν κινε τ Πνεμα τ γιο, τν κινον ο σκοτεινς δυνάμεις, μ πικεφαλῆς τν Μασονία. Γι’ ατό, ατ Σύνοδος, ἐὰν θ γίνει θ χαρακτηριστε ψευδοσύνοδος, δὲν θ γίνει ποδεκτή.


»Εναι μως κα κάτι λλο. κενοι ο ποοι θ συγκαλοσαν τν Σύνοδο κενοι πο θ παρακαθίσουν ες τν Σύνοδο, ποοι θ εναι; …σ ποία πνευματικ καταστάση βρίσκονται; ρθοδοξον δὲν ρθοδοξοῦν; σο μπορομε νὰ ξέρουμε σήμερα, κενοι ο ποοι θ παρακαθίσουν, χουν λωθε π τν Οκουμενισμό. περίφραστα ―σως κάποιες ξαιρέσεις νὰ πάρχουν―, ατο ο νθρωποι δὲν ρθοδοξοῦν. στω κα ν λέγονται Πατριάρχες, ν λέγονται ρχιεπίσκοποι... Τ γνωρίζουμε ατ π τομικς δηλώσεις πο κάνουν, π τν τρόπο πο κινονται κα κφράζονται. Τ γνωρίζουμε ατό! Θ τὸ πῶ ἄλλη μία φορά…


» Λοιπόν, στὸ σχέδιο τν σκοτεινν δυνάμεων πο χουν γκλωβίσει δη τν κκλησία το Χριστο, πάρχει τ ξς σχέδιο: Νὰ πέλθει μετ ἡ “νωση τν κκλησιν”... λλ δὲν σταματάει τ κακ κε. χουμε κόμα μία φάση. Εναι φάση νώσεως το Χριστιανισμο …μ τὶς λλες θρησκεες….


»Ἂντσι τ πράγματα χουν, δὲν νδιαφέρει τ φαινόμενο πο λέμε σωτηρία, τος εναι τελείως διάφορο. Θ χουν πιτύχει κάτι λλο· τν λεγομένη παγκόσμια “ερήνη” κα τὴν παγκόσμιαγάπη”….


»Ἔχουνε λωθε ο ταγο τς κκλησίας μας… Πέστε μου, πότε μφανίστηκε μεγαλύτερη αρεση π ατ δῶ; Τν ποία σερβίρει παναίρεση, κατ τν πατέρα ουστῖνο, το Οκουμενισμοῦ. Τ ντιλαμβάνεστε; Δὲν χουμε τ στοιχεο τς σωτηρίας κα συνεπς ματαιοπονομε. Κατεβάσαμε τν Χριστιανισμό, στὸ πίπεδο το κοινωνισμοῦ(…). Θ προσπαθήσει (ὁ Οἰκουμενισμὸς) νὰ ξεθωριάσει τ Θεανθρώπινο πρόσωπο το ησο Χριστο. κενο πο ρειος δὲν τ κατάφερε κα κε πο μονοφυσιτισμς δὲν τ κατάφερε, Οκουμενισμς βαλε μπροστ νὰ τ καταφέρει. Διότι, ταν ξεθωριάσουν κα τ νθρώπινο κα τ θεο στοιχεο ες τ πρόσωπο το ησο Χριστο, τότε τί χω;


»Ατς πειρασμς φαίνεται τι θ εναι τελευταος τς στορίας… Εναι γραμμένο: πειρασμς ατός, φο θ καλύπτει λόκληρη τν οκουμένη, δὲν θ εναι παρ μεγάλη νοθεία τς πίστεως. Τς πίστεως ες τ θεανθρώπινο πρόσωπο το Χριστο· κα ατ θ τ πετύχει μόνο Οκουμενισμός, φο θ νωθε μ τὶς λλες θρησκεες».


Προδημοσίευση ἀπὸ τὸ 4ο τεῦχ. τοῦ περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»




[1] http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=3242

[2] Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Περὶ τὴν μελετωμένην “Μεγάλην Σύνοδον” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὑπόμνημα πρὸς τὴν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», τχ. 1ο, σελ. 69-72, Μάρτιος-Ἀπρίλιος 2010, ἔκδ. «Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις».

[3] Μεταλληνὸς Γ., «Πῶς ἔγινε ὁ Πάπας “ἀλάθητος”;», ἔκδ. Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις, Τρίκαλα-Ἀθήνα 2002, Κεφάλαιο 13ο.

[4] http://impantokratoros.gr/Oikoumenikh_Synodos-Metallhnos.el.aspx

[5] http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2010/04/blog-post_371.html

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου