Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Οι μέχρι σήμερα "διάλογοι αγάπης" απέδειξαν ότι στερούνται "αληθείας". Και επομένως, δεν είναι "διάλογοι αγάπης και αληθείας". Και τότε τί είναι; "Διάλογοι αγάπης και ψεύδους".














ΔΙΑΛΟΓΟΙ


«ΑΓΑΠΗΣ»


του χημικού κ. Ιωάννου Καρδάση



Όταν συνειδητοποιήσαμε, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε ξεκινήσει διαλόγους με την ΡΚαθολική «εκκλησία», για την επίτευξη της ενώσεως των δυο –υποτίθεται- διασπασμένων μερών της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διαλόγους που επωνομάσθηκαν «διάλογοι αγάπης», τότε μας κεντρίσθηκε το ενδιαφέρον να εντρυφήσουμε στα άδυτα της Ορθοδοξίας και του ΡΚαθολικισμού και να προσπαθήσουμε να ψηλαφήσουμε τις διαφορές, τα κάποια κοινά σημεία και το εάν, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές, τις Οικουμενικές Συνόδους και τα σχετικά Πατερικά κείμενα, είναι εφικτή αυτή η λεγόμενη «ένωση», αν και κακώς ονομάζεται έτσι και θα πρέπει να ονομάζεται κανονικά, επιστροφή του ΡΚαθολικισμού στην Εκκλησία, από την οποίαν αποσπάστηκε τον 11ο αιώνα, όπως είχε αποσπαστεί και πρωτύτερα ο Μονοφυσιτισμός τον 5ο αιώνα.


Σήμερα, έπειτα από μελέτη όλων αυτών των στοιχείων, που αφορούν τα δυο εμπλεκόμενα μέρη, τολμούμε να παρουσιάσουμε κάποια συμπεράσματα, που βγήκαν μετά από πολύ προσοχή και εμβάθυνση σ’ όλες τις παραμέτρους, που θηρεύσαμε από πληθώρα αναφορών σχετικά με τις διαφορές της ορθής από την ψευδή πίστη και να προχωρήσουμε ένα βήμα ακόμη περισσότερο, βήμα επικίνδυνο και συνάμα ίσως αρνητικό για την ποιμαντική πρακτική. Επίσης προσδιορίσαμε, το πόσο η Εκκλησία βοήθησε στην εδραίωση της νοοτροπίας του Παπισμού και το πόσο επηρεάσθηκε από αυτή τη νοοτροπία και σε ποιο βαθμό έχει υποστεί την λεγόμενη «εκδυτικοποίηση», η οποία τολμούμε να πούμε, ότι είναι σχεδόν συντελεσμένη.


Μέσα στα πλαίσια αυτά συντάχθηκε η παρούσα τοποθέτηση με τον τίτλο: «Διάλογοι αγάπης», μετά τη μελέτη των διαφορών μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού, που εν πολλοίς είναι γνωστές και καθιστούν το χάσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, τόσο τεράστιο, όσο κυριολεκτικά «απέχουσιν Ανατολαί από Δυσμών» και στις οποίες διαφορές προεξάρχει η γενεσιουργός αιτία όλων αυτών και η οποία σπανιότατα εμφανίζεται, δηλ. η διαφορά στην αντίληψη της οντολογίας της Θεότητας. Έτσι, ενώ η Δύση έχει ως γενεσιουργό αίτιο ύπαρξης του Πατέρα τη φύση του, η Ανατολή θεωρεί ότι αυτή είναι το πρόσωπό του. Αυτή η θεμελιώδης διαφορά είναι, εν πολλοίς, το αίτιο όλων των άλλων διαφορών, στις οποίες πρωτεύουσα θέση κατέχει το Φιλιόκβε.


Μετά την εξέταση των επιδράσεων του Παπισμού πάνω στην Ορθοδοξία και επίσης, το σε ποιο βαθμό η Εκκλησία βοήθησε ή ανέχθηκε αυτή την επίδραση και το βαθμό διάβρωσής της από τη νοσηρή αυτή νοοτροπία του Παπισμού (άγιος Νεκτάριος), δηλ. τη μετατροπή της σε ιδεολογία, εξουσία, κυριαρχία, επιβολή και όλα τα συμπαραμαρτούντα στον 3ο πειρασμό του Χριστού στο Όρος, για πρώτη φορά θίγεται το θέμα, εάν και κατά πόσον αυτή η νοοτροπία ξεκίνησε ήδη από τους αποστολικούς χρόνους με την προσπάθεια του κορυφαίου αποστόλου Πέτρου να επιβληθεί στους άλλους 11 μαθητές, όπως καταφανώς καταδεικνύεται στο Πράξεις 15. 6-7, κατά την αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων και όπως εμπεριστατωμένα παρουσιάζεται από τους πατέρες της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1848, στην επιστολή τους προς τον Πάπα Πίο Θ΄. Άραγε, οι Πάπες της Ρώμης, εκτός όλων των άλλων κληρονόμησαν και αυτόν τον ηγεμονισμό από τον όντως μεγάλο αυτό απόστολο;


Τέλος, αναφερόμαστε στις προοπτικές της λεγόμενης «ένωσης» με τους «διαλόγους της αγάπης», που κατά καιρούς διεξάγονται. Αλλά για ποια «ένωση» μιλάμε, για την ένωση των μισών αληθειών από τους μεν και των μισών αληθειών από τους δε, σε ένα άθροισμα ετερόκλητων αληθειών, που υποτίθεται εκφράζουν την πάσα αλήθεια, όπως αυτή αποκαλύφθηκε άπαξ στο υπερώο της Πεντηκοστής; Η «ένωση» για την επίτευξη της οποίας προσευχόμαστε, προϋποθέτει ενότητα στην Πίστη και κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Αλλά πως μπορεί να υπάρξει ενότητα σε διαφορετικά Πιστεύω και πως μπορεί να υπάρξει κοινωνία του αγίου Πνεύματος, όταν εγώ θεωρώ διαφορετική την πηγή προέλευσης Αυτού, από ότι εσύ; Εγώ θα το λέω στα ελληνικά έτσι και εσύ στα λατινικά αλλιώς και όλα αυτά καλώς καμωμένα; Μήπως παιδιαρίζουμε ή μήπως εξυπηρετούμε αλλότριους στόχους (Οικουμενισμός κ.λπ.);


Από την άλλη βαυκαλιζόμαστε, ότι διενεργούμε «διαλόγους αγάπης». Αλλά αυτοί οι διάλογοι στερούνται «αληθείας», δηλ. δεν είναι «διάλογοι αγάπης και αληθείας»; Τότε τι είναι; «Διάλογοι αγάπης και ψεύδους» ή «διάλογοι αγάπης και μισών αληθειών»; Όταν η αλήθεια η δική μου είναι διαφορετική από την αλήθεια τη δική σου, τότε τι συζητάμε; Πώς να κόψουμε μερικές αλήθειες από εμένα και μερικές από εσένα και να δημιουργήσουμε μια καινούργια αλήθεια;

Η Παπική πλευρά έχει, για παράδειγμα, κάποιες δικές της αλήθειες, όπως καταγράφονται στη «Σύνοψη της κατήχησης της Καθολικής Εκκλησίας»:


1/ «Το καθήκον να ερμηνεύει αυθεντικά την παρακαταθήκη της πίστης ανήκει στο μόνο ζωντανό Διδακτικό Σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή στο Διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος είναι ο Επίσκοπος Ρώμης, και στους Επισκόπους που βρίσκονται σε κοινωνία μαζί του. Στο Διδακτικό Σώμα της Εκκλησίας, το οποίο υπηρετώντας το Λόγο του Θεού έχει το βέβαιο χάρισμα της αληθείας, ανήκει επίσης το καθήκον να καθορίζει τα δόγματα, τα οποία είναι οι διατυπώσεις των αληθειών που περιέχονται στη θεϊκή Αποκάλυψη» (παράγραφος 16).


2/ Το άγιο Πνεύμα «είναι το τρίτο Πρόσωπο της Αγιότατης Τριάδας. Είναι Θεός, ένας και ίσος με τον Πατέρα και τον Υιό. Αυτό «εκπορεύεται από τον Πατέρα» (Ιω. 15. 26), ο οποίος, ως αρχή χωρίς αρχή, είναι η προέλευση όλης της τριαδικής ζωής. Εκπορεύεται επίσης από τον ΥιόFilioque»), χάρη στο αιώνιο δώρο που ο Πατέρας κάνει στον Υιό» (παράγραφος 47).


3/ «Το προπατορικό αμάρτημα, μέσα στο οποίο όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται, είναι η κατάσταση στερήσεως της πρωταρχικής αγιότητας και δικαιοσύνης. Είναι μια αμαρτία την οποίαν εμείς «συνήψαμε», χωρίς να την «διαπράξουμε». Είναι μια κατάσταση γεννήσεως και όχι μια προσωπική πράξη. Εξαιτίας της κοινής προέλευσης όλων των ανθρώπων, η προπατορική αμαρτία μεταδίδεται στους απογόνους του Αδάμ με την ανθρώπινη φύση, «όχι από μίμηση αλλά από μετάδοση»» (παράγραφος 76).


4/ «Η μοναδική Εκκλησία του Χριστού, ως συντεταγμένη και οργανωμένη κοινωνία μέσα στον κόσμο, ενυπάρχει (subsistit in) στην Καθολική Εκκλησία, που κυβερνάται από τον Διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου και από τους Επισκόπους που βρίσκονται σε κοινωνία μαζί του» (παράγραφος 162).


5/ «Ο Πάπας, Επίσκοπος Ρώμης και Διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, είναι η διηνεκής ορατή αρχή και το θεμέλιο της ενότητας της Εκκλησίας. Είναι ο αντιπρόσωπος του Χριστού, κεφαλή του συλλόγου των Επισκόπων και ποιμένας όλης της Εκκλησίας, πάνω στην οποία, από θεϊκό ορισμό, έχει εξουσία πλήρη, ύπατη, άμεση και παγκόσμια» (παράγραφος 182).


6/ «Το αλάθητο εφαρμόζεται όταν ο Ρωμαίος Ποντίφηκας, δυνάμει της εξουσίας του ως ύπατου Ποιμένα της Εκκλησίας, ή ο σύλλογος των Επισκόπων σε κοινωνία με τον Πάπα, προπάντων όταν είναι συναθροισμένος σε μια Οικουμενική Σύνοδο, διακηρύττουν με μια οριστική πράξη μια διδασκαλία που αφορά την πίστη ή την ηθική, και επίσης όταν ο Πάπας και οι Επίσκοποι, στην τακτική τους Διδασκαλία, συμφωνούν στο να προτείνουν μια διδασκαλία ως οριστική» (παράγραφος 185).


7/ «Το καθαρτήριο είναι η κατάσταση εκείνων που πεθαίνουν ευρισκόμενοι στη φιλία του Θεού, αλλά, αν και είναι βέβαιοι για την αιώνια σωτηρία τους, έχουν ακόμη ανάγκη καθαρμού, για να μπουν στην αιώνια ευτυχία» (παράγραφος 210).


Θα θέλαμε να ρωτήσουμε αφελώς:


Οσοι Ορθόδοξοι συμμετέχουν στους θεολογικούς αυτούς διαλόγους, άραγε γνωρίζουν τα ανωτέρω, αλλά και πολλά άλλα αντορθόδοξα σημεία και συμφωνούν με αυτά;

Αν συμφωνούν, τότε καλά κάνουν και συμμετέχουν στους διαλόγους αυτούς, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτόματα θέτουν εαυτούς εκτός Εκκλησίας.

Αν όχι, τότε προς τι η συμμετοχή τους σε ένα «διάλογο αγάπης και ψεύδους»; Τι προσπαθούν να κάνουν; Να μεταπείσουν έναν Οργανισμό να αλλάξει το Καταστατικό του; Και προς τι όλα αυτά; Για να ενώσουμε τις μισές αλήθειες εκατέρωθεν και να δημιουργήσουμε μια καινούργια πρωτόγνωρη αλήθεια;


Από την άλλη, όλοι αυτοί που μετέχουν στους διαλόγους «αγάπης» δεν γνωρίζουν, ότι απέναντί τους έχουν εκπροσώπους μιας αίρεσης, όπως τουλάχιστον έτσι χαρακτηρίζεται από πολλές Πανορθόδους Συνόδους, χαρακτηριστικές αναφορές των οποίων καταθέτουμε:



Σύνοδος ΚΠόλεως 1725:


«Έστωσαν παράδειγμα οι νυν Παπισταί, ….. Ή πως εκ των Γραφών αποδείξωσι την θρυλλουμένην του Πάπα μοναρχίαν, ….. ή πως αν αποδείξειαν και εκ του Υιού το Πνεύμα εκπορεύεσθαι, ….. Άπερ εκείνοι, ίνα αποδείξωσιν τας θείας νοθεύουσι βίβλους, τας μεν προστιθέντες, τας δε αφαιρούμενοι….. Αυτά ταύτα ποιούσι και πάντες οι λοιποί των αιρετικών…..».


Σύνοδος ΚΠόλεως 1838:


«….. Αλλ’ ήδη πάλιν με υπερβάλλουσαν της ψυχής μας λύπην ενωτισθέντες τα κατά Συρίαν, Αίγυπτον και Παλαιστίνην ραδιουργήματα και τα κατά της Ορθοδοξίας επιβουλεύματα των της πλάνης του Παπισμού οπαδών….. και ούτω να προφυλάξωμεν τους αληθώς ευσεβείς από της εωσφορικής πλάνης αυτών και τα γνήσια τέκνα της ανατολικής Εκκλησίας από τας βλασφημίας του Παπισμού. Καθότι η ακόρεστος λύσσα του Παπισμού, η προς απάτην και προσηλιτισμόν τα πάντα μηχανωμένη, αφίησιν απολύτους, κατά πονηρίαν και πάντη ελευθέρους τους αφ’ εκάστης Εκκλησίας τον Παπισμόν εναγκαλιζομένους…..».


Σύνοδος ΚΠόλεως 1848:


«….. 4. Από αυτές τις εξαπλωμένες σε μεγάλο μέρος της οικουμένης (για λόγους που γνωρίζει ο Κύριος) αιρέσεις, ήταν παλιότερα ο Αρειανισμός, ενώ σήμερα είναι και ο Παπισμός..... 6…… Αύτη η αίρεσις λαμβάνοντας και επισημότητα στην Εκκλησία, έλαβε ως διακριτικό το όνομα Παπισμός. …».


Σύνοδος ΚΠόλεως 1895:


«….. Η Δυτική Εκκλησία από του δεκάτου αιώνος και εντεύθεν ποικίλας και ξένας και αιρετικάς διδασκαλίας και καινοτομίας παρεισήγαγεν ….. και ούτω απεσχίσθη και απεμακρύνθη από της αληθινής και Ορθοδόξου Εκκλησίας…..»


Αλλά τι να πούμε, όταν η Ελλαδική Εκκλησία (αλλά και άλλες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, όπως η Εκκλησία της ΚΠολης, Αλεξανδρείας, η Ρωσική Εκκλησία, Σερβική, Ρουμανική κ.ά.) δεν αναγνωρίζει τον ΡΚαθολικισμό, ως αίρεση, γι’ αυτό και δεν τον καταγράφει στον κατάλογο των χριστιανικών αιρέσεων, που παρουσιάζει, όπως ο Προτεσταντισμός, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά κ.ά. Έτσι, όλοι αυτοί εμμέσως πλην σαφώς παραθεωρούν τις αποφάσεις των ανωτέρω Συνόδων και κινούνται σε κλίμα τελείως αντίθετο με το γράμμα και το πνεύμα αυτών και έτσι, στην ουσία, ακυρώνουν τις αποφάσεις αυτές.


Πολλοί ομιλούν, για την επάνοδο της Δύσης στην προ του Σχίσματος κατάσταση και όλα θα είναι καλώς καμωμένα. Η δική μας πρόταση είναι, αν πρόκειται να γίνει ποτέ επάνοδος της Δύσης στην Εκκλησία, αυτή να γίνει όχι με τις προϋποθέσεις που υπήρξαν κατά την 1η χιλιετία προ του Σχίσματος.

Αν είναι να γίνει η επάνοδος με αυτές τις προϋποθέσεις, καλύτερα να μη γίνει ποτέ, γιατί, όπως αντιθέτως νομίζεται, η προ του Σχίσματος περίοδος ήταν περίοδος πλήρους θριάμβου του Παπισμού (Πισιδίας Μεθόδιος), περίοδος που οι Πατέρες ανέχθηκαν πολλά ψέματα της Δύσης (άγ. Νεκτάριος), είτε από σεβασμό στην πρώτη αποστολική καθέδρα, είτε από φόβο προς αυτήν, είτε από εξαναγκασμό των παπόδουλων αυτοκρατόρων, οι οποίοι είχαν τον εκάστοτε Πάπα της Ρώμης τοποτηρητή τους στη Δύση και αντιπρόσωπό τους και εξανάγκαζαν τους Πατριάρχες να υποκλίνονται σε κάθε αυθαιρεσία των Παπών αυτών (Στ. Ράνσιμαν).



Από την άλλη, οι Επίσκοποι Ρώμης εκμεταλλευόμενοι την πλεονεκτική τους θέση και τη στήριξη των αυτοκρατόρων, που βοηθούσαν ακόμη και στην πλαστογράφηση διατάξεων (π. Ι. Ρωμανίδης), αλώνιζαν μέσα στο γήπεδο της Εκκλησίας και κατάφερναν να επιβάλουν τις απόψεις τους στις Συνόδους ή να απειθαρχούν στις αποφάσεις των ή να δημιουργούν τετελεσμένα και έτσι να αναγκάζουν τους Πατέρες να υποκύπτουν στις ορέξεις τους και τούτο με την δικαιολογία, ότι «Πίστις το κινδυνευόμενον» (άγ. Νεκτάριος).


Όταν η Ανατολή εξασθένιζε και η Δύση ενδυναμούτο, τούτο έδωσε το τελειωτικό κτύπημα στις ανέκαθεν ταραγμένες σχέσεις τους και έκαναν την τελευταία ουσιαστικά να «ξεσαλώσει» και να φέρει τα πάνω κάτω στην Εκκλησία, επιφέροντας τρομακτικές αλλαγές στις αποφάσεις Της και καθιερώνοντας τις δικές της αποφάσεις. Όταν πια δεν ήταν «η Πίστις το κινδυνευόμενον» μιάς και δεν υπήρχε πλέον η κοινή Πίστις των Πατέρων και των Συνόδων, το Σχίσμα φάνηκε να είναι αναπόφευκτο.


Ευχόμαστε να μετανοήσει η Δύση και να επανέλθει στην υπακοή, που θέτει η Αγία Γραφή και οι Οικουμενικές Σύνοδοι και κυρίως αποβάλλοντας οριστικά τη νοοτροπία της ηγεμονίας και της εξουσίας σ’ όλη την Εκκλησία.

Αν δεν γίνουν τα ανωτέρω, τότε ας παραμείνει η Δύση εκεί που βρίσκεται, ας αποτινάξει η Ανατολή το σύνδρομο του Παπισμού, που την διακατέχει και ας συνεχίσει μόνη την πορεία της, κατέχοντας αυτή και μόνον αυτή την Παρακαταθήκη της Πίστης και την Παράδοση της Εκκλησίας.

Είναι έτοιμοι να ανακηρύξουν την ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ;

Μόνη λύσι που απομένει;

Το λυντσάρισμα.



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ


ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ



(Reuters) - Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι θεολόγοι αναφέρθηκαν σέ μιά πολλά υποσχόμενη εξέλιξη την Παρασκευή στις συνομιλίες τους για την αντιμετώπιση τού μεγάλου σχίσματός τους τό 1054 για να φέρουν τις δύο μεγαλύτερες χριστιανικές ομολογίες, ξανά σε πλήρη κοινωνία.

Εμπειρογνώμονες που συνεδρίασαν στη Βιέννη αυτή την εβδομάδα συμφώνησαν ότι οι δύο θα μπορούσαν τελικά να γίνουν «αδελφές Εκκλησίες» οι οποίες αναγνωρίζουν τον Ρωμαίο πάπα σάν τιμητική κεφαλή τους αλλά διατηρούν πολλές εκκλησιαστικές δομές, Λειτουργία και τυπικά που αναπτύχθηκαν κατά την τελευταία χιλιετία.

Οι επικεφαλείς τής αντιπροσωπείας τόνισαν ότι η ενότης είναι ακόμα μακριά, αλλά η αισιόδοξη έκθεσή τους αντανακλούσε την αυξανόμενη συνεργασία μεταξύ Ρώμης και τής Ορθόδοξης εκκλησίας πού παραδοσιακά επικεντρώνοται στη Ρωσία, την Ελλάδα, την Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

"Δεν υπάρχουν σύννεφα δυσπιστίας μεταξύ των δύο εκκλησιών μας, είπε ο « Ορθόδοξος» Μητροπολίτης Ιωάννης Ζηζιούλας της Περγάμου, σε συνέντευξη Τύπου.
"Αν συνεχίσουμε έτσι, ο Θεός θα βρει τρόπο να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που παραμένουν."

Ό αρχιεπίσκοπος Kurt Koch, ο ανώτατος αξιωματούχος του Βατικανού για την ενότητα των Χριστιανών, είπε ότι ο κοινός διάλογος πρέπει να συνεχιστεί "εντατικά" ώστε να "βλέπουμε ο ένας τον άλλο πλήρως ως αδελφές Εκκλησίες».

Τό σχίσμα τών εκκλησιών έγινε το 1054 λόγω τού πρωτείου τού πάπα της Ρώμης, ο οποίος υπήρξε ο ανώτερος επίσκοπος στις αρχές του χριστιανισμού.
Η Ορθόδοξία στην Κωνσταντινούπολη, τώρα Ισταμπούλ, απέρριψε τό ρωμαϊκό πρωτείο καί ανέπτυξε εθνικές εκκλησίες με επικεφαλής τούς δικούς της πατριάρχες.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΕΣ

Το Βατικανό έχει επιδιώξει στενότερες σχέσεις για χρόνια, αλλά η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία - των οποίων 165 εκατομμύρια οπαδοί είναι ο μεγαλύτερος κλάδος των 250 εκατ. στον κόσμο Ορθοδόξων - απάντησε αργά, αφού απελευθερώθηκε από τήν πάνω από επτά δεκαετίες κομμουνιστική εξουσία.

Ο Ρωμαιοκαθολικισμός είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της Χριστιανοσύνης, με 1,1 δισεκατομμύρια πιστών από τούς εκτιμώμενους δύο δισεκατομμύρια Χριστιανούς σε όλο τον κόσμο.

Ο Πάπας Βενέδικτος έχει στενούς δεσμούς με τον πνευματικό ηγέτη των Ορθοδόξων, Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο τής Κων/πολεως και ελπίζει να ανταποκριθεί ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος, ο οποίος έχει δείξει μεγάλο ενδιαφέρον για τη βελτίωση των δεσμών μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Φεβρουάριο του 2009.

Ό Βενέδικτος και ο Kirill είναι και οι δύο συντηρητικοί θεολόγοι οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ευρώπη θα πρέπει να επιστρέψει στις χριστιανικές ρίζες της.
Οι Ορθόδοξοι είναι πιο κοντά στον καθολικισμό στη θεολογία τους και στη Θεία Λειτουργία από τις προτεσταντικές εκκλησίες οι οποίες έσπασαν τούς δεσμούς τους από τη Ρώμη τον 16ο αιώνα.

Η ενότητα θα απαιτήσει αλλαγές και από τις δύο πλευρές, τόνισαν οι επικεφαλείς. «Εγώ δεν θα ήθελα να τίς ονομάσω ανασχηματισμούς -κάτι που είναι πολύ δυνατό- αλλά μιά προσαρμογή καί από τίς δύο πλευρές", δήλωσε ο Ιωάννης Ζηζιούλας.

Για τους Ορθοδόξους, είπε, αυτό σημαίνει αναγνώριση, ότι υπάρχει μιά καθολική χριστιανική εκκλησία σε ένα επίπεδο υψηλότερο από εκείνο τών εθνικών τους εκκλησιών και ο επίσκοπος της Ρώμης είναι η παραδοσιακή της κεφαλή.

Οι καθολικοί θα πρέπει να ενισχύσουν τήν αρχή τής συνοδικότητος με την οποία ένας εκκλησιαστικός ηγέτης διαβουλεύεται με επισκόπους πριν από τη λήψη σημαντικών αποφάσεων, πρόσθεσε.

Την πρώτη χιλιετία

Και τα δύο αυτά σημεία είναι ευαίσθητα.
Οι Ορθόδοξοι παραδοσιακά τονίζουν τίς αποκεντωμένες δομές τους καί απορρίπτουν τήν ιδέα ενός πάπα, ενώ η καθολική ιεραρχία είναι μια πυραμίδα με σαφείς γραμμές εξουσίας από τις τοπικές εκκλησίες μέχρι τήν αυθεντία τού πάπα

Γιά νά επεξεργαστούν αυτά τά δεδομένα, μελετούν την πρώιμη ιστορία της Χριστιανοσύνης για να δούν πώς οι λατινόφωνες Δυτικοί και οι Ελληνόφωνες Ανατολικοί εργάστηκαν μαζί για 1.000 χρόνια πριν από το μεγάλο σχίσμα.

«Η βασική συζήτηση είναι για το πώς οι εν λόγω εκκλησίες έζησαν την πρώτη χιλιετία και πώς μπορούμε να βρούμε μιά νέα (κοινό) διαδρομή και σήμερα," εξήγησε Koch.

Ο Koch, δήλωσε πώς ο πάπας Βενέδικτος έδειξε πρόσφατα την ετοιμότητά του να αποδεχθεί διαφορετικότητα στην εκκλησία καλώντας δυσαρεστημένους Αγγλικανούς να γίνουν καθολικοί, διατηρώντας παράλληλα ορισμένες από τις παραδόσεις τους.

Ο Ιωάννης Ζηζιούλαες είπε ότι ένα επόμενο βήμα στην πορεία προς την ενότητα θα είναι μια παν-Ορθόδοξη σύνοδος για την επεξεργασία των σχέσεων μεταξύ των εθνικών εκκλησιών και της Κωνσταντινούπολης με βάση το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο έχει την πνευματική ηγεσία, αλλά δεν έχει πρακτική εξουσία πάνω τους.

«Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση να συγκαλέσουμε μιά τέτοια σύνοδο " είπε ο Ιωάννης Ζηζιουλας.
Είπε επίσης ότι η κοινή θεολογική επιτροπή θα μπορούσε πιθανώς να συναντηθεί ξανά το 2012 για να συζητήσει τις θεολογικές πλευρές μιάς στενότερης ενότητας.

(Αναφορά από τον Boris Groendahl, γραμμένο από τον Tom Heneghan? Επεξεργασία από το Νώε Barkin)
amethystos είπε...


Υ.Γ. :

Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΠΩΣ ΑΝΟΗΤΑ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ. ΑΛΛΟ Η ΕΝΟΤΗΣ, ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ. Η ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Στήν εκκλησία δέν ισχύει ο νόμος τού κόσμου :

Τά άγρια να διώχνουν τα ήμερα.

Στήν εκκλησία τά ήμερα διώχνουν τά άγρια ή ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Έτσι ακριβώς σωθήκαμε από τήν Σύνοδο τής Φλωρεντίας.

Μερικοί νομίζουν πώς είμαστε καλύτεροι χριστιανοί από Εκείνους.

Απλώς νομίζουμε ότι η φυγή είναι λύση, όπως πιστεύει ο Ζηζιούλας πώς η άρνηση ειναι θέση, καταργώντας όλη τή θεολογία περί τού κακού.

Απλώς είμαστε αδύναμοι, χλιαροί χριστιανοί.

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ;

Το λυντσαρισ
μα.

Αμέθυστος










Οι αποσκορακιστές

του Αγίου Ευαγγελίου


᾿Αριθμ. Πρωτ. 1252 ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 24ῃ Σεπτεμβρίου 2010

Τῇ ῾Ιερᾷ Συνόδῳ

τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

᾿Ιωάννου Γενναδίου 14

Εἰς ΑΘΗΝΑΣ

"""""""""""""""""""

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Ἡ κοινωνία τῆς πληροφορίας προσδίδει εἰς τούς συγχρόνους καιρούς τήν δυνατότητα ταχείας ἐνημερώσεως ἐπί διαφόρων θεμάτων καί οὕτω πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι ὅπως ὑποβάλω τῷ Ἱερῷ Σώματι τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου, εἰς ὅ χάριτι Θεοῦ μετέχω, τήν πληροφόρησιν τῶν διεθνῶν μέσων ἐνημερώσεως καί ἰδιαιτέρως τῶν TIMES τῆς Ν. Ὑόρκης διά τήν ἀπόφασιν τῆς Λουθηρανικῆς ἐν Ἀμερικῇ κοινωνίας ὅπως ἐντάξῃ ὡς ἀνωτάτους Θρησκευτικούς λειτουργούς αὐτῆς καί δή ἐν τῷ Ἐπισκοπικῷ βαθμῷ πρόσωπα κατεγνωσμένα διά τόν σοδομιτισμόν των, ἅτινα ἀνερυθριάστως δημοσίᾳ ἔχουν συνάψει ἄθεσμον γαμικήν σχέσιν καί συμβιοῦν εἰς τήν χυδαίαν αὐτήν ἀνατροπήν τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί τοῦ Παναγίου θελήματος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, ὡς καί τῶν TIMES τοῦ Λονδίνου διά τήν ἀπόφασιν τῆς Ἀγγλικανικῆς κοινωνίας ὑπέρ τῆς χειροτονίας γυναικῶν ὡς Ἐπισκόπων αὐτῆς, τῆς ὁριστικῆς ἀποφάσεως ἀναμενομένης νά ληφθῇ κατά τήν γενικήν σύνοδον αὐτῆς ἐν Ὑόρκῃ Μ. Βρετανίας, τό προσεχές ἔτος.


Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη, Ἀκαινοτόμητος καί Ἀδιαίρετος Ὀρθόδοξος Καθολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, γνωστόν τυγχάνει ὅτι εὐρίσκεται ἐν θεολογικῷ διαλόγῳ κατόπιν πανορθοδόξων Ἀποφάσεων μετά τῶν προειρημένων θρησκευτικῶν κοινωνιῶν καί ἑπομένως αἱ ἐν τοῖς ὕπερθεν κινήσεις των, προκαλοῦν εὐλόγως τήν ἀπορίαν διά τήν ἀναγκαιότητα τῆς συνεχίσεως τοῦ λεγομένου θεολογικοῦ μετ’ αὐτῶν διαλόγου, ἐφ’ ὅσον μέ τοσοῦτον ἐκφαντορικόν τρόπον αἱ εἰρημέναι θρησκευτικαί κοινωνίαι ἀποσκορακίζουν κάθε ἔννοιαν Εὐαγγελικῆς καί Χριστιανικῆς ἀληθείας ἀπομακρυνόμεναι ἰλιγγιωδῶς ἐκ τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς Ἀμπέλου τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.


Ὅθεν τυγχάνει μεῖζον θέμα, διά τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησίαν ὡς καί διά τάς λοιπάς Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας, ἡ συμμετοχή ἡμῶν εἰς μίαν προδήλως, κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, ἀλυσιτελῆ διαδικασίαν, μέ μοναδικόν «ὄφελος» τήν ἐπικοινωνιακήν πολιτικήν τῶν ἡμετέρων ἀντιπροσώπων καί φυσικά τήν ξενοδοχειακήν των ἀπολαβήν κατά τάς διεργασίας τοῦ διαλόγου.


Ἑπομένως καθίσταται ἀναγκαία ἡ πλήρης διασάφησις τοῦ ὅλου αὐτοῦ ἀλγεινοῦ θέματος μέ τήν ἀποστολήν ἐγγράφων τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας πρός τούς Ὀρθοδόξους Προέδρους τῶν διεξαγομένων μετά τῶν εἰρημένων θρησκευτικῶν κοινωνιῶν θεολογικῶν διαλόγων, ὥστε μερίμνῃ αὐτῶν νά διακριβωθῇ ἐπισήμως, ἐάν ἡ μέν παγκόσμιος Λουθηρανική Ὁμοσπονδία ἀποδέχεται τάς ἀντιθέους ἀποφάσεις τῶν ἐν Ἀμερικῇ ὁμοπίστων αὐτῆς, ἡ δέ Ἀγγλικανική κοινωνία πρόκειται νά χωρήσῃ εἰς τήν χειροτονία γυναικῶν «’Επισκόπων» ἀπό τοῦ ἔτους 2014 καί ἐν περιπτώσει ἐπαληθεύσεως τῶν ἤδη παγκοσμίως ἐξαγγελθέντων αὐθωρεί νά παύσωμεν τόν ἀλυσιτελῆ μετ’ αὐτῶν θεολογικόν διάλογον δίδοντες οὕτω ἐναργῶς τήν θεοφιλῆ μαρτυρίαν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας.


᾿Επί δέ τούτοις, βαθυσεβάστως διατελῶ, ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ


Αφού, όπως λένε, μόνο διαλέγονται, γιατί, κατά παράβασι των Ιερών Κανόνων, συμπροσεύχονται;



ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ



Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========


Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας δεν συμμετέχει στο συνέδριο της οικουμενιστικής ανομίας της Βιέννης.


Δόξα σοι ο Θεός!


Η Εκκλησία της Βουλγαρίας για όλα τα θέματα τηρεί πολύ παραδοσιακή στάση. Απεχώρησε ήδη από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ (όπως και το Πατριαρχείο Γεωργίας) και προσευχόμαστε όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.


Υπάρχει κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει αναφορικά με τη συμμετοχή των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο διάλογο.


Η θέση μας ως ορθόδοξων χριστιανών είναι - και πρέπει να είναι - ότι είμαστε ανοιχτοί για διάλογο.


Αυτό μας επιτάσσει το Ευαγγέλιο!


Να μιλούμε και να διαλεγόμεθα με όλους και να κηρύσσουμε Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστάντα, όπως έκανε ο Απόστολος Παύλος και στην Πνύκα και στις συναγωγές των Ιουδαίων και στην αγορά και στους δρόμους και στις πλατείες και στα σπίτια και παντού για να τους βοηθούμε του Θεού συνεργούντος να ενταχθούν στην Ορθοδοξία.


Οχι για να μοιράζουμε “Ιερά Κοράνια”!


Ούτε για να λέμε στους Εβραίους να συνεχίσουν να τηρούν τις παραδόσεις τους, από γενιά σε γενιά, ακρογωνιαίος λίθος των οποίων είναι ότι ο Χριστός δεν είναι ο Μεσσίας.


Ούτε για να λέμε στους αιρετικούς ότι η Εκκλησία είναι διαιρεμένη και ότι τα μυστήρια των αιρετικών είναι έγκυρα.


Ετσι, ενώ είμαστε οπωσδήποτε σύμφωνοι ότι οι διάλογοι είναι επιβεβλημένοι, δεν κατανοούμε ποσώς γιατί η εκπροσώπηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών είναι κυριολεκτικά απογοητευτική.


Είναι φανερόν ότι δεν είναι μόνον η εκπροσώπηση της Εκκλησίας της Ελλάδος που πάσχει. Προσβάλλει τη νοημοσύνη μας να συζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος είναι ακατάλληλο πρόσωπο να εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς, αφού στη σύνοδο της Ιεραρχίας έκανε κακόδοξη ομολογία πίστεως.


Η Εκκλησία της Κύπρου εκπροσωπείται από το Μητροπολίτη Κωνσταντίας Βασίλειο ο οποίος υποστηρίζει ανοιχτά το κακόδοξο εκκλησιολογικό κείμενο της Ραβέννας και τη συμφωνία του Μπαλαμάντ και είναι ίσως ο μόνος αρχιερέας της Εκκλησίας της Κύπρου που διέπεται συνειδητά από οικουμενιστικά φρονήματα.


Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εκπροσωπείται από το γνωστό Οικουμενιστή Μητροπολίτη Κένυας Μακάριο και από τον Οικουμενιστή και νεωτεριστή Μητροπολίτη Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ ο οποίος μεταξύ άλλων υποστηρίζει τη χειροτονία γυναικών!!!


Το Πατριαρχείο Σερβίας εκπροσωπείται από το Μητροπολίτη Μπάτσκας Ειρηναίο ο οποίος επίσης εκφράζει υποστήριξη στο κακόδοξο εκκλησιολογικό κείμενο της Ραβέννας.


Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εκπροσωπείται από τον αρχιτέκτονα των οικουμενιστικών σχεδιασμών Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα.


Δηλαδή σε τελευταία ανάλυση μόνο Οικουμενιστές εκπροσωπούν την Ορθόδοξη Εκκλησία στους διαλόγους!


Αφού η συντριπτική πλειοψηφία των ιεραρχών των πλείστων Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν εμφορούνται από οικουμενιστικά φρονήματα γιατί στο διάλογο με τους Παπικούς οι Ορθόδοξες Εκκλησίες εκπροσωπούνται από τους Οικουμενιστές;


Ποια εμπιστοσύνη μπορούν να τρέφουν οι πιστοί σε ένα διάλογο που εκπροσωπείται από ιεράρχες που δεν εκφράζουν την πίστη της Εκκλησίας, δεν αναπαύουν το λαό του Θεού και δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών;


Γιατί λ.χ. την Εκκλησία της Κύπρου δεν την εκπροσωπεί κάποιος παραδοσιακός ιεράρχης; Γιατί σώνει και καλά πρέπει να εκπροσωπείται από το μόνο ίσως συνειδητό οικουμενιστή ιεράρχη της τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας Βασίλειο;


Ποιος λόγος υπάρχει να εκπροσωπείται η Εκκλησία τη Ελλάδος από το γνωστό Οικουμενιστή Μεσσηνίας Χρυσόστομο όταν υπάρχουν δεκάδες (επαναλαμβάνω δεκάδες) επίσκοποι που διαφωνούν με τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς;


Αφού αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση με την εκπροσώπηση των Ορθοδόξων Εκκλησιών στους διαλόγους δεν είναι καθόλου παράξενο ότι η Εκκλησία της Βουλγαρίας αρνείται να συμμετάσχει στο συνέδριο.


Ηδη άλλωστε κυκλοφορούν φωτογραφίες του συνεδρίου της Βιέννης που αποδεικνύουν ότι καταπατούνται οι Ιεροί Κανόνες με συμπροσευχές των Ορθόδοξων αντιπροπώπων με τους Παπικούς.


Διάλογος ναι! αλλά με αντιπροσώπους που εκφράζουν την πίστη της Εκκλησίας και αναπαύουν την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Ας με συγχωρησουν οι επισκεπτες μου, αλλα θαπρεπε να δητε ποιες ειναι οι καθημερινες επιλογες και αναρτησεις του Οικουμενιστου....θεολογου Πατρινου Ανδριοπουλου. Ολα είναι ...χριστιανικοτατα!!! Θαυμαστε τον!!!




























Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου 2010

ΚΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΩΧΡΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!!!



Καταγγέλλω, αγαπητοί συνοδίτες, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον διαχειριστή του ιστολογίου ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ Οδυσσέα Τσολογιάννη, γιατί ενοχλημένος από την αναφορά μου στον υπ' αυτού χαρακτηρισμό του Επισκόπου Ειρηναίου Μπούλοβιτς ως "αλλήθωρου", προέβη σε μια ανήθικη πράξη που τον αποκαλύπτει σε όλο του το μεγαλείο.

Ανήρτησε μια φωτογραφία μου, παρμένη από την Ιδιωτική Οδό, όπου είμαι με ένα φίλο μου και έβαλε λεζάντα: ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!!!!

Πρόστυχο και ελεεινό αυτό που ήθελε να υπονοήσει αυτός ο "χριστιανός", που ακόμα και ο διάβολος ωχριά μπροστά του! Επιβεβαιώνομαι, λοιπόν, πανηγυρικά, όταν λέω και διακηρύττω ότι αυτοί οι τύποι θέλουν να εξουθενώσουν τους ανθρώπους που αντιτίθενται σ' αυτούς με κάθε μέσο! Και κυρίως να "αποδείξουν" ότι οι άλλοι είναι παραπληγικοί, αλλήθωροι, ανήθικοι κ.ο.κ.

Ευτυχώς δεν έχω καμία σχέση με την βρωμερά θρησκεία των. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για να αποδεικνύω, όσο μου είναι δυνατόν, ότι ο Χριστός δεν έχει σχέση μ' αυτούς που... διορθώνουν το έργο του και ως άλλοι ιεροεξεταστές θα τον έκαιγαν επειδή θα τους ενοχλούσε αν ξαναρχόταν.

Ο Τσολογιάννης κατέβασε την φωτογραφία μετά από αποφασιστικό τηλεφώνημά μου και στην θέση μου έβαλε τον "αλλήθωρο" Επίσκοπο Ειρηναίο Μπούλοβιτς!


















Σε ταλιμπανικό ιστολόγιο, που δυστυχώς εγκωμιάζει τον Πειραιώς για τις “αντι-οικουμενιστικές” θέσεις του, διάβασα επανειλημμένως για τον βδελυρό “οικουμενιστή” Μητροπολίτη Νόβισαντ Ειρηναίο Μπούλοβιτς, τον και “αλλήθωρο”!


ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
------------------------

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

στον ...αγγελικο ανθρωπο

θεολογο Ανδριοπουλο!!!!!


Πρίν προλάβω να αναφερθω και να απαντήσω απο την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ στον μουσιτσοθεολόγο Ανδριοπουλο των Πατρών - καποιοι χαρακτηριζουν το ιστολογιο του ΒΟΘΡΟ των Πατρων - με ειδοποίησαν ότι ανέβασε την παραπάνω υβριστική και χυδαια αναρτησι με ελεεινοτητες εναντίον μου και εναντίον του αγωνιστικου ιστολογιου ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ. Το χαρακτηρίζει μαλιστα ΤΑΛΙΜΠΑΝΙΚΟ ιστολόγιο.


Πράγματι μου τηλεφωνησε με αποκρυψη, μεσα στο μεσημερι (χαλασε τον υπνο μου) και με παρακαλεσε να βγαλω την φωτογραφια.

Τον υποσχεθηκα οτι αφου μου το ζηταει θα την βγαλω.
Στη συνεχεια όμως αρχισε να με απειλει και να με υβριζει ως ανηθικο.

Και να απειλει οτι θα με παη στην Ευρωπη.


Ξερεις Ανδριοπουλε, δεχομαι να παμε μαζι. Αλλα πρεπει να ξερης οτι στην Ευρωπη υπαρχει πιο πολυ ελευθερια εκφρασης και λογου μεχρι αηδίας και ασυδοσιας. Και εκει νασαι βεβαιος οτι θα χασης.


Μετα απο αυτη την συνεχεια σκεφθηκα να μην τηρησω τον λογο μου, αλλα δεν μου καθονταν καλα.
Καθησα και σκεφθηκα οτι προ ημερων εβαλα και μια αλλη φωτογραφια που ειναι και αυτη αναρτημενη στο ιστολογιο του και ειναι παλι μαζι με τον ετερο καπαδοκη φιλο του τον Παπαχρηστου.

Τοτε ομως δεν με πηρε στο τηλεφωνο και δεν διαμαρτυρηθηκε.


Και γενναται το ερωτημα: Μηπως εχει την μυιγα και μυγιαζεται; Τι συμβαινει; Τι τον εθιξε; Τι το περιεργο και τι το παραξενο εχει η φωτογραφια του; Μια φωτογραφια ειναι με ενα φιλο του σε καταστασι ...ευφοριας! Ο ιδιος την αναρτησε και εγω την ξανααναρτησα. Χωρις να κανω τα σχολια μου. Ετσι μου ηρθε και ετσι το εγραψα. Που ειναι το κακο; Τι τον πειραξε; Που τα ειδε τα υπονοουμενα; Η οργιαζουσα φαντασια του βγαζει υπονοουμενα; Κυριε ελεησον. Το "χωρις λογια" σημαινει υπονοουμενα; Αληθεια; Το "χωρις λογια" σημαινει δεν το σχολιαζω Ανδριοπουλε και τιποτα περισσοτερο.


Καποιος μου ειπε, δεν μπορει, καποιον λακο εχει η φαβα.
Και καποιος αλλος, εχει την μυιγα και μυγιαζεται.
Αληθεια Ανδριοπουλε; Μυγιαστηκες;


Ο Ανδριοπουλος θελει να ειναι δημοσιο προσωπο. Εκεινος θελει να ελεγχει, θελει να υβριζει, θελει να χυδαιολογει, τους παντας και τα παντα. Οπως και το πραττει συνεχεια και ακατασχετα. Να, μολις σημερα, με ονομασε ΔΙΑΒΟΛΟ, και χειροτερο Διαβολου. Σε ευχαριστω, ...θεολογε Ανδριοπουλε.
Αλλα ο ιδιος δεν δεχεται ουτε τον ελεγχο, ουτε και την κριτικη.
Μολις τον αναφερεις απλως, ή παρουσιαζεις φωτογραφιες που ο ιδιος αναρτα, οπως εν προκειμενω, γινεται θηριο ανημερο.


Τι λες μωρε αναιδεστατε, ανθρωπε;

Τι λες μωρε χυδαιολογε, θεολογε;

Εσυ εχεις πιο πολλα δικαιωματα μεσα σ' αυτην την πατριδα;

Μπορεις να ελεγχεις χωρις να ελεγχεσαι;

Και με ποιο δικαιωμα; Εμενα δεν βλεπεις - με πληροφορουν οτι αδιαλλειπτα με παρακολουθεις - ποσοι καθημερινα με περιλουουν με υβρεις; Αυτη ειναι η μοιρα μας, δεν το καταλαβαινεις; Δεν εχουμε το δικαιωμα να ελεγχουμε και να μην ελεγχομαστε.


Αλλα, τι λεγω, εσυ αντι να ελεγχεις, εγκωμιαζεις ολους τους προκλητικους και αχαρακτηριστους Οικουμενιστας και τους Λατινοφρονας που καταπατουν καθ' υποτροπην το αγιο Ευαγγελιο και τους Ιερους Κανονες και ασεβουν στην Αγια μας Εκκλησια.

Ολα αυτα τα ρασοφορα ελεεινα κατακαθια της παραεκκλησιας των Οικουμενιστων.

Τους χυδαιους υβριστας των Αγιων Πατερων.

Τους μοντερνιστας και αποχρωματισμενους φαναριωτας που χαριζουν και δωριζουν τα γουρουνισια κορανια και τα χαρακτηριζουν αγια κορανια.
Και χαρακτηριζεις συνεχως τους Αντιοικουμενιστας λαϊκους και επισκοπους, ως γραφικους και ως φονταμενταλιστας και ως αθρησκους και ως ταλιμπαν.

Ιδου η μοναδικη αποστολη σου και η αποστολη του ιστολογιου σου.

Τι, λοιπον, να συμπαθηση κανενας σε σενα και ποιοι να σε συμπαθησουν;

Μονον κατι ανωνυμοι ομοιοι σου.



Καθε μερα ασχολεισαι με ολους τους ...παρδαλους και ολους τους πασιγνωστους ομοφυλόφιλους τραγουδιστες και ....καλλιτεχνες, Τσαρουχηδες, Χατζηδακηδες, Ταβενερ, και δεν συμμαζευεται. Καταχωρεις στο ιστολογιο σου τα ανηθικα τραγουδια τους και τους εξαλλους χορούς και τις ξεγυμνωτες ποζες τους.

Βαζεις και καταχωρεις τα ομοφυλοφιλικα εργα τους.

Σαν το παραπανω του διαβοητου ζωγραφου Τσαρουχη που κατα πασαν πιθανοτητα ηταν καποιος απο τους ...εραστες του!

Εχεις ιδιαιτερες επιλογες και προτιμησεις στα γυμνα αγαλματα της αρχαιοτητας.
Και εμεις τα βλεπουμε Ανδριοπουλε, ειτε στα μουσεια, ειτε στα βιβλια, αλλα αδιαφορα τα αντιπαρερχομαστε.

Δεν τα αναπαραγουμε και μαλιστα οπως κανεις εσυ συνεχεια.

Να, αυτην την στιγμη, να ανοιξω το ιστολογιο σου θα βρω μερικα απο αυτα. Δημοσιοποιω μερικα για να φανουν τα ...γουστα σου!!!


Ξερεις Ανδριοπουλε, απο τις προτιμησεις μας και τις επιλογες μας, οι ψυχολογοι βγαζουν καποια συμπερασματα.
Αν αγαπας και θελγεσαι απο την Παναγια και τον παναγνο Χριστο, αναρτας συνεχεια την Παναγια και τον Χριστο.
Αν αγαπας και θελγεσαι απο ...αλλα, αναρτας συνεχεια τα ...αλλα.

Ετσι λεν οι ψυχολογοι και οχι μόνον εγω.

Αν κανενας ψυχολογος ή ειδικος μας διαβαζει, παρακαλειται να μας το επιβεβαιωσει.
Οι Αγιοι Πατερες λενε οτι, οπου εχουμε τον λογισμο μας, εκει στρεφεται και η καρδια μας. Οπως στον Ηλιο ο ηλίανθος.


Και ολα αυτα, παρακαλω, διαπραττονται καθημερινα και δημοσια και εν μεση μεσημβρια, απο εναν πτυχιουχο της ....θεολογιας!!!

Τι το καλο και εποικοδομητικο και καθαριο μπορει να βρη καποιος χριστιανος, μεσα στο ιστολογιο σου;


Τελος επειδη υβριζεις και την αγια θρησκεια μας, την θρησκεια του Ζαζωραιου - αυτη ειναι η λατρευτη θρησκεια μας - ως "βρωμερα θρησκεια" που δεν θελεις να την εχεις εσυ, δεν χρειαζεται να μας το πης, το ξερουμε.
Εσυ εχεις και ακολουθας την ελεεινη ψευδοθρησκεια των Οικουμενιστων και των Λατινοφρονων και των Πανθρησκειαστων.

Την θρησκεια που οραματίζονται να ανακηρυξουν, αυτούς που υποστηριζεις.

Αυτους που μαζευονται καθε λιγο και λιγακι, αλλοτε στην Ασσιζη και αλλοτε αλλού.

Αυτους μονο δεν εγκωμιαζεις καθημερινα απο το ιστολογιο σου;

Σαν την θρησκεια που οραματιζονταν να φτιαξη ο Πανθεϊστης εθνομαρτυς Χρυσοστομος Σμυρνης, οπως ομολογει ο ανηψιος του, στην "Ιστορία".

Αυτην που την αηδιαζουν και την αποδοκιμαζουν ολοι οι Αγιοι Πατερες και το Αγιο Ευαγγελιο.

Την κοσμικη θρησκεια. Την θρησκεια του αχριστιανου και εν κραιπαλη και μεθη ζωντος κοσμου και του Διαβολου.

Αυτή είναι πραγματι, η ΒΡΩΜΕΡΑ θρησκεια.

Αυτη σου διδασκει να αναρτας καθημερινα τις παραπανω σιχαμερες βρωμεροτητες σου.

Ειναι δικη σου και σου την παραχωρουμε και σου την χαριζουμε ευχαριστως.
Το ονομα της: ΧΑΒΟΥΖΑ των Οικουμενιστων και των Λατινοφρονων.
Πανθρησκεια του Αντιχριστου.


Και αλλα θα ειχα να σου πω Ανδριοπουλε, αλλα τα αφηνω για αλλοτε.

Αλλωστε με προκαλεις συνεχεια και με διαζωγραφιζεις και πιστευω οτι θα μου δοθη πολυ συντομα η ευκαιρια να σου τα ...ξαναψαλλω.


Βουλγαρία :


Οι καμπάνες όλων των εκκλησιών

θα χτυπήσουν

για χριστιανική παιδεία


Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, κατά τη συνεδρίαση της στις 20 Σεπτεμβρίου 2010, αποφάσισε στις 24 Σεπτεμβρίου του 2010 από 12,00 έως 12,15 μ.μ. οι καμπάνες όλων των εκκλησιών στη χώρα να χτυπήσουν για χριστιανική Παιδεία.

Τι κάνουμε αναφέρει η ακακοίνωση ώστε τα παιδιά μας θα λάβουν μια πλήρη εκπαίδευση και υψηλό πνευματικό πολιτισμό; Πρέπει όλες οι δυνάμεις να εργαστούν και να συμβάλουν στη σωτηρία των παιδιών μας;

Οι καμπάνες θα χτυπήσουν στη Βουλγαρία γιατί το καθημερινό ψωμί το οποίο εμείς και τα παιδιά μας, χρειαζόμαστε είναι όχι μόνο το υλικό αλλά και το πνευματικό.

Οι καμπάνες των εκκλησιών θα χτυπήσουν, καλώντας όλους να αγωνιστούν γιατί μια πνευματική και ηθική εκπαίδευση αποτελεί το ουσιαστικότερο και από τα υψηλότερα επιτεύγματα της εθνικής κουλτούρας μας και του ευρωπαϊκού πολιτισμού και ο βουλγαρικός λαός θα έχει ένα αξιοπρεπές μέλλον, εάν η διδασκαλία της θρησκείας διδάσκεται παντού και σε όλους.

Светият Синод на БПЦ реши: на 24 септември камбаните на всички храмове в България ще бият в продължение на четвърт час

Από τις ΑΚΤΙΝΕΣ

















ΘΑ ...ΣΚΟΤΩΣΗ ΤΟΝ ΘΕΟ;



του μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ


Μέ ἀφορμή τόν συνεχιζόμενο θόρυβο πού ἔχει προκαλέσει διεθνῶς ἡ κυκλοφόρησις τοῦ τελευταίου βιβλίου τοῦ παραπληγικοῦ Βρετανοῦ ἀστροφυσικοῦ Stephen Hawking μέ τίτλο “The Grand Desing” («Ὁ μεγάλος σχεδιασμός») καί τῆς συνεχοῦς παρουσιάσεως τῶν ἀπόψεών του πού στοχεύουν στό νά ἀπομειώσουν τήν δρᾶσι τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ στήν ἐκδίπλωση τῶν θαυμασίων τῆς δημιουργίας Του καί ὅπως χαρακτηριστικά ἀνεφέρθη σέ γνωστά ἔντυπα πού «πατρωνάρουν» τέτοιες ἀπόψεις «νά σκοτώσει τόν Θεό» καί νά διαψεύση τήν παρουσία καί τήν ἀγαθοποιόν ἐνέργειαν Του ἐπιθυμοῦμε νά ἐνημερώσωμε τόν εὐαγῆ κλῆρο καί τόν φιλόθεο λαό τοῦ Θεοῦ:


1. Ὁ συγκεκριμένος παραπληγικός Βρετανός ἐπιστήμων εἶναι ἀπολύτως συμπαθής ἰδιαιτέρως διότι εὑρίσκεται εἰς μίαν δραματικήν κατάστασιν ὑγείας ἀπεικονιζομένην εἰς δημοσιευθέντα φωτογραφικά στιγμιότυπα, ἀπολύτως καθηλωμένος καί ἐπικοινωνῶν μέ ἠλεκτρονικήν φωνήν, πού ἐπιφέρει τήν κατανόησιν διά τήν συμπλεγματικότητα καί τραγικότητα τῶν ἀπόψεών του πού ἀδίκως βεβαίως ἐνοχοποιοῦν οὐσίᾳ τόν Τρισάγιον Θεόν διά τήν δυσχερεστάτην θέσιν τῆς ὑγείας του διότι ἡ ἀσθένεια, ἡ φθορά καί ὁ θάνατος δέν προέρχονται ἀπό τόν Θεόν ἀλλά εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς σχάσεως τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κόσμου ἀπό Αὐτόν.


2. Πρίν ἀπό 22 ἔτη ὁ ἴδιος ἐπιστήμων στό βιβλίο του «Τό χρονικό τοῦ χρόνου» στό ὁποῖον ἐπεχείρησε νά κάνει εὐλογοφανεῖς εἰκασίες γιά τό τί πρέπει νά ἔχει συμβεῖ λίγο πρίν τήν μεγάλη Ἔκρηξη (Big Bang) ἔγραφε ἐπιλογικά: «... τότε θά ἔχομε γνωρίσει τόν νοῦν τοῦ Θεοῦ». Σήμερα μέ τό καινούριο του ἔργο ἀρνεῖται τόν ἑαυτόν του ἴσως συνεπείᾳ τῶν μεγάλων προβλημάτων τῆς ὑγείας του καί στήν θεμελιώδη ἐρώτηση πού εἶχε κάνει πρίν 300 χρόνια ὁ Λάιμπνιτς «γιατί ὑπάρχει κάτι, ἐνῶ θά μποροῦσε νά μήν ὑπάρχει τίποτα;» ὁ κ. Χώκινγκ ἀπαντᾶ: «ἐπειδή ὑπάρχουν οἱ νόμοι τῆς φυσικῆς καί ἰδιαίτερα ὁ νόμος τῆς βαρύτητας, χάρις σέ αὐτόν τό νόμο τό σύμπαν μπορεῖ θαυμάσια νά δημιουργήθηκε μόνο του χωρίς νά προϋπῆρχε τίποτα. Ἄν ἤθελε πράγματι ὁ Θεός νά δημιουργήσῃ τόν ἄνθρωπο γιατί νά δημιουργήσῃ καί τούς ἐξωπλανῆτες τήν ὕπαρξη τῶν ὁποίων ἔχει ἀποδείξει τά τελευταία χρόνια πέραν ἀπό κάθε ἀμφιβολία ἡ ἐπιστήμη».


3. Οἱ φυσικοί νόμοι τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Βρετανός κ. Χώκινγκ δέν ἀπομειώνουν τήν δημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν αἰώνιο καί ἀκατάλυτο καί ὑπερβατικό Δημιουργό ἀλλά ἀντιθέτως ἀποτελοῦν ὁμοῦ μετά τῶν ἄλλων ἐπιστημονικῶν καί φιλοσοφικῶν ἀποδείξεων ὅπως:


α. τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος,

β. ἡ ἀέναος κίνησις τῆς συμπαντικῆς ὕλης - μάζης,

γ. τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης,

δ. ἡ ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων,

ε. αἱ ὀργανικαί καί ψυχικαί ἰδιότητες τῶν ἐνοργάνων ὄντων καί

ς. ἡ ἁρμονία τοῦ λοιποῦ σύμπαντος,


μία ἀπόλυτη ἀπόδειξη τῆς ὑπάρξεως καί τῆς δράσεως τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ διότι οὐδείς ἐχέφρων καί ἀπροκατάληπτος ἀπό τό δαιμονικό μῖσος κατά τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά ἀπαντήσῃ στό κεφαλαιῶδες ἐρώτημα πόθεν προῆλθαν οἱ φυσικοί λεγόμενοι νόμοι οἱ ἔννομες αὐτές δυνάμεις εἰς τάς ὁποίας εἶναι ὑποτεταγμένη καί δουλεύει ἡ συμπαντική ὕλη, ἀέναα μέν ἀλλά μετά φανεροῦ πάντοτε σκοποῦ κινεῖται, τρέπεται ἀλλοιώνεται, μετασχηματίζεται καί μεταμορφώνεται ὥστε διά τῶν ἀπαύστων κινήσεων, τροπῶν καί ἀλλοιώσεών της νά πραγματοποιοῦνται πάντοτε ὡρισμένοι τελολογικοί σκοποί;


Ἡ διηνεκῶς κινουμένη, τρεπομένη, ἀλλοιουμένη ὕλη ἡ ἀπό ἄλογα σωμάτια μάζης ἠλεκτρικῆς ἀποτελούμενη εἶναι δυνατόν νά ἐκπορέυσῃ δυνάμει ἐννόμους, σταθερές καί ἀτρέπτους καί νά ὑποταγῆ συγγχρόνως σέ αὐτές; Ἀναντίρρητα ὄχι, διότι ἐκ πηγῆς-μάζης ἀλόγου στερουμένης νοήσεως, εἰδέναι καί συνοχῆς δέν εἶναι δυνατόν κατ’ ἀρχήν νά προέλθουν δυνάμεις διά τῶν ὁποίων νά ἐκδηλώνεται ἄπειρος σκοπιμότης, σοφία καί πρόνοια. Οὐδέποτε ἀποτέλεσμα, προϊόν ἤ παράγωγον προερχόμενον ἐξ οἱασδήποτε πηγῆς μπορεῖ νά εἶναι ἀνώτερο τῆς πηγῆς ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζει ἤ προέρχεται.


Ἡ ἐκδοχή ὅτι ἡ, ἐξ ἀλόγων καί πεπερασμένων μονάδων ἠλεκτρισμοῦ, ἀποτελουμένη συμπαντική ὕλη-ἐνέργεια ἔχουσα ἐκ τοῦ ἑαυτοῦ της τήν ἱκανότητα ἐκπορεύσεως ἐννόμων δυνάμεων ἐξεπόρευσε αὐτές μυστηριωδῶς καί ἀκολούθως ὑπετάγη σέ αὐτές εἶναι ἔκδηλα παράλογος, ἀβάσιμος καί ἀστήρικτος διότι ἡ συμπαντική ὕλη-ἐνέργεια εἶναι ἄλογος, στερεῖται δηλαδή νοήσεως καί συνειδέναι καί ἑπομένως δέν εἶναι δυνατόν νά παραγάγῃ δυνάμεις διά τῶν ὁποίων νά ἐκδηλώνεται ἄπειρος σοφία καί πρόνοια.


Ὁ ἔλλογος καί σκόπιμος αὐτοπεριορισμός εἰς τόν ὁποῖον ἀπό ὅλα τά κτίσματα τῆς παρούσης δημιουργίας μόνον ὁ ἄνθρωπος συνειδητῶς ὑποβάλλεται τελεῖται δι’ἐλλόγου πνευματικῆς δυνάμεως ἡ ὁποία δέν προέρχεται ἀπό τό ὑλικό μας σῶμα ἀλλά εἶναι ἀπόρροια καί ἀποτέλεσμα ἐκδηλώσεως τῆς βουλήσεως τῆς ψυχῆς πού δύναται νά ἀντιπαλαίει τά ὀρμέμφυτα ἤ ἔνστικτα καί ἡ ὁποία ὡς πνευματική καί ἐνσυνείδητος ἔχει τήν ἱκανότητα τῆς τελείας κυριαρχίας ἐπί τοῦ σώματός μας καί τοῦ ἐκουσίου καί συνειδητοῦ μας αὐτοπεριορισμοῦ.


Στερουμένη ὅμως ἡ συμπαντική-ὕλη ἐνέργεια στά βασικά της συστατικά, νοήσεως καί συνειδέναι δηλ. πνευματικῆς ὑποστάσεως ἤ ψυχῆς, δέν ἦτο δυνατόν οὔτε τούς φυσικούς νόμους διά τῶν ὁποίων ἐκδηλοῦται ἄπειρος σοφία, πρόνοια καί σκοπιμότης νά παραγάγῃ, οὔτε καί ἀκολούθως αὐτοπεριοριζομένη νά ὑποταγῇ σκοπίμως σ’αὐτούς.


Εἶναι ἑπομένως πασίδηλον στούς μή διαμονιώντας καί μισούντας τόν Θεόν ὅτι οἱ καθολικοί καί παγκρατεῖς φυσικοί νόμοι οἱ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ὀντοποιήσεως τῆς ὕλης ἐκδηλούμενοι, ὅπως ὁ νόμος τῆς ἀενάου καί μέ ὁρισμένας ταχύτητας κινήσεως τῶν θεμελιωδῶν συστατικῶν-σωματίων-μονάδων τῆς ὕλης (ἠλεκτρονίων, ποζιτρονίων, πρωτονίων κἄ) καί ὁ νόμος τῆς ἕλξεως ἤ βαρύτητος οἱ κατευθύνοντες τίς κινήσεις, τίς ἕλξεις, καί τίς ἑνώσεις πυκνώσεις-πήξεις, ἀλλοιώσεις καί μεταμορφώσεις τῆς συμπαντικῆς ὕλης σάν ἄτεγκτοι δυναμικαί νομοτέλειαι διά τήν ἐπιτέλεσιν πάντοτε ὡρισμένων τελολογικῶν σκοπῶν δέν ἐξεπορεύθηκαν ἀπό τήν ὕλη καί οὔτε προῆλθαν ἀπό αὐτήν διότι ἄλλως δέν θά ἦτο δυνατόν καί νά ὑποτάξουν τήν ὕλη καί νά δεσπόζουν σέ αὐτήν.


Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τούς μεταγενεστέρους φυσικούς νόμους, χημικούς, βιολογικούς κλπ, οἱ ὁποίοι ἀπό τῆς ἐκδηλώσεώς τους κυριαρχοῦν ὄχι μόνον στήν ὕλη ἀλλά καί στούς προηγουμένους παγκρατεῖς φυσικούς νόμους τῆς διηνεκοῦς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως-βαρύτητος. Ἔχει ὑψίστη σημασία καί θά ἔπρεπε ἄν τά κίνητρα τοῦ κ. Χώκινγκ ἦταν ἀμιγῶς ἐπιστημονικά νά σκεφθῇ τό πασίδηλο γεγονός ὅτι οἱ νεώτεροι φυσικοί νόμοι, οἱ ἐμφανιζόμενοι καί ἐκδηλούμενοι μετά τήν πήξη-πύκνωση τῆς συμπαντικῆς ὕλης καί τήν περιέλευσή της διαδοχικά εἰς τάς καταστάσεις τῶν ἀερίων τῶν ὑγρῶν καί τῶν στερεῶν, δηλ. οἱ χημικοί καί βιολογικοί κλπ νόμοι ἐκ τῶν ὁποίων οἱ τελευταῖοι ἐκδηλώνονται μόνο μετά τήν ἐμφάνιση πάνω στή γῆ τού φαινομένου τῆς ζωῆς, κυριαρχοῦν ὄχι μόνον ἐπί τῆς ὕλης ἀλλά καί ἐπί τῶν παγκρατῶν προηγουμένων αὐτῶν φυσικῶν νόμων τῆς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως καί ἀφαιροῦν τρόπον τινα μέρος τῆς ἐπί τῆς συμπαντικῆς ὕλης καθολικῆς κυριαρχίας τους.


Διότι πῶς εἶναι δυνατόν νά δεχθοῦμε ὅτι καί οἱ νεώτεροι αὐτοί φυσικοί νόμοι προῆλθαν εἴτε ἀπό τήν ὕλη εἴτε ἀπό τούς πρωταρχικούς καί φυσικούς νόμους τῆς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως τῆς βαρύτητος; Ἄν ἐξεπορεύοντο ἀπό τήν ὕλην δέν ἦτο δυνατόν νά κυριαρχοῦν σέ αὐτήν. Ἄν προήρχοντο ἐκ τῶν προηγουμένων πρωταρχικῶν νόμων τῆς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως τῆς βαρύτητος ἔπρεπε νά εἶναι ὑποτεταγμένοι σέ αὐτούς.


Μόνον παρανοϊκοί βυσοδομοῦντες κατά τῆς λογικῆς, μποροῦν νά προσδώσουν στήν ἄλογη ὕλη, ἀϊδιότητα, πρώταρχο καί πάμπρωτο διότι τό σύμπαν ἐμφανίζεται ὡς αἰτιατό, ὡς ἀποτέλεσμα καί ὡς γεγονός καί ἐδῶ ἀνακύπτει τό πανυπέρτιμο καί λεπτεπίλεπτο ζήτημα ὑπάρχει σκοπός μέσα στό σύμπαν ἤ ὑπάρχει ἕνας τυφλός μηχανισμός ἀσυνειδήτων δυνάμεων καθωριζομένων φαινομένων σέ τρεῖς ἀναβαθμούς, τόν χημικόν ἐξελιγμόν, τόν ἠλεκτρισμόν καί τῶν καθολικόν μαγνητισμόν; Ἀπό τούς φωσφορίζοντες ὅμως βυθούς τῶν ἀβύσσων μέχρι τίς ἀτέρμονες οὐράνιες ἐκτάσεις μία ἀκούγεται φωνή ὅτι «πανταχοῦ σελαγίζει τῆς σκοπιμότητος ἡ ὑπέροχος σφραγίς».


Ὅλοι ἑπομένως οἱ φυσικοί νόμοι πού διέπουν καί ἰθύνουν τίς μεταμορφώσεις, τίς μεταβολές τῆς συμπαντικῆς ὕλης σέ ὅλες τίς πυκνώσεις καί μορφές αὐτῆς, εἶναι δυνάμεις θέσει καί ὄχι φύσει, δυνάμεις δηλαδή δοτές πού ἔχουν ταχθῇ στήν ὕλη ἐξωτερικά ὥστε μέ τήν ἐπιβολή τους νά ἐπιτελῇ ἡ ὕλη ὥρισμένους πάντοτε σκοπούς καί ἐπειδή ἡ στοιχειώδης λογική ἀλλά καί ἡ ὑγιής ἐπιστήμη καί φιλοσοφία ἀποκλείουν ἀπολύτως νά δεχθοῦμε ὅτι οἱ φυσικοί νόμοι πού δεσπόζουν στήν συμπαντική ὕλη διά τῶν ὁποίων ἐκδηλώνεται ἀσύλληπτος παντοδυναμία, πανσοφία, σκοπιμότης καί πρόνοια μή προερχόμενοι πρόδηλα ἀπό τήν ὕλη εἶναι δυνατόν νά ἔχουν προέλθῃ ἀπό τό μηδέν, εἶναι ἑπόμενον ὅτι οἱ φυσικοί νόμοι ἀποτελοῦν ὑπέροχες καί ἀμάχητες μαρτυρίες τῆς ὑπάρξεως τοῦ Παντοδυνάμου καί Πανσόφου Νομοθέτου καί Δοτῆρος των, δηλ. τοῦ ἀπείρου Θεοῦ.


Δέν ἀπατελοῦν ὅμως ἀμαχήτους μαρτυρίας τῆς ὑπάρξεως τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ οἱ φυσικοί νόμοι μόνον διά τῆς ἐπιβολῆς τους στήν συμπαντική ὕλη, ἀποτελοῦν ὡσαύτως καί διά τῆς εἰς ὁρισμένας περιπτώσεις σκοπίμου παραβιάσεως των, πρός τελειωτέραν ἐξυπηρέτησιν τῆς Δημιουργίας.


Παράδειγμα σχετικόν παραβιάσεως τοῦ γενικοῦ φυσικοῦ νόμου κατά τό ὁποῖον «πᾶν σῶμα θερμαινόμενον διαστέλλεται, πηγνύμενον δέ συστέλλεται» παρατηρεῖται εἰς τήν διαστολήν τοῦ ὕδατος καί εἰς τήν συστολήν τῆς ἀργίλου.


Συμπερασματικῶς ὅτι οἱ φυσικοί νόμοι εἶναι δυνάμεις δοτές στήν ὕλη ἐξωτερικά καί ὄχι πηγαῖες ἀπό τήν ὕλη προερχόμενες διακηρύσσεται πανηγυρικά καί ἀπό τήν ἐπιτευχθεῖσα διάσπαση τοῦ ἀτομικοῦ πυρῆνα διότι ἄν αἱ δυνάμεις αἱ ἐκλυόμεναι ἀπό τήν διάσπαση τῶν ἀτόμων ἦταν πηγαῖες οὐδέποτε θά ἦταν δυνατόν νά διασπαστοῦν καί νά ἐκλυθοῦν.


Μέ τήν διάσπασι ἀπεδείχθη δέ πανηγυρικά ὡσαύτως ὅτι εἶναι ὡρισμένη ἀπολύτως, ἡ ἑλκτική δύναμις πού συνέχει πρός ἄλληλα τά σωματίδια τῶν πρωτονίων καί τῶν νετρονίων, πού σχηματίζουν καθε ἀτομικό πυρῆνα καί ὅτι εἶναι ὡρισμένος ἀπολύτως ὁ ἀριθμός τους ἐκ τῶν ὁποίων κάθε ἀτομικός πυρῆνας σχηματίζεται καί ὅτι εἶναι ὡρισμένη ἀπολύτως ἡ δύναμις πού συγκρατεῖ τά ἠλεκτρόνια περί τόν πυρῆνα.


Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω διερωτᾶται κάθε ἐχέφρων ἄνθρωπος


ἀπό ποῖον ἐτάχθησαν οἱ φυσικοί νόμοι ὥστε ὑπό τήν ἰσχύ τους καί τήν ἄτεγκτο ἐπιβολή τους κινουμένη ἡ συμπαντική ὕλη καί διαφόρους ἀλλά ὡρισμένας πάντοτε μορφάς προσλαμβάνουσα νά ἐμφανίζει τήν ὑπέροχη καί τόσο ἐναρμόνια ποικιλία τοῦ κόσμου τόσον εἰς τά ἐλάχιστα ὅσον καί εἰς τά μέγιστα;


Ποῖος ἔταξε τούς πρωταρχικούς νόμους τῆς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως τῆς συμπαντικῆς ὕλης;


Ποῖος ἐχώρισε τριαδικῶς τά θεμελιώδη συστατικά της σωματίδια εἰς φορεῖς θετικοῦ καί ἀρνητικοῦ ἠλεκτρισμοῦ καί εἰς οὐδέτερα καί ποῖος διήρεσε τά σωματίδια μέ εἰδικήν καί ὡρισμένην δι’ ἕκαστον μάζαν;


Ποῖος ἔταξε ἀκολούθως καί τούς νεωτέρους φυσικούς νόμους τούς χημικούς, βιολογικούς κλπ πού δεσπόζουν καί ἐπί τῶν πρωταρχικῶν καί παγκρατῶν νόμων τῆς κινήσεως καί τῆς ἕλξεως;


Καί ποῖος τέλος ἐνηρμόνισε τούς φυσικούς νόμους γιά νά πραγματοποιῆται ἡ ἀσύλληπτος τάξις καί ἁρμονία στήν ὑλική αὐτή δημιουργία;



Καί ὅμως τήν ἄπειρη αὐτή δύναμη, σοφία καί πρόνοια ἀποδίδουν κατά καιρούς οἱ ἄφρονες ὑλιστές καί σήμερον ὁ κ. Χώκινγκ πού ἔχει τό ἐλαφρυντικό τῆς συγχύσεως τοῦ νοός του, ἀπό τήν ἀφόρητο σωματική δυστυχία του, στά ἄβουλα καί ἄψυχα σωματίδια τοῦ ἠλεκτρισμοῦ πού σχηματίζουν ἐν τῷ συνόλῳ τήν συμπαντικήν ὕλην καί πού δέν ἔχουν πρός ἄλληλα μήτε συνοχήν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου