Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Ζακ Πολ Μιν


Ο αββάς Ζακ Πολ Μιν (Γαλλ. Jacques Paul Migne) (25 Οκτωβρίου 1800 - 24 Οκτωβρίου 1875) ήταν Γάλλος Ρωμαιοκαθολικός ιερέας, ευρέως γνωστός ως εκδότης θεολογικών, εκκλησιαστικών και πατερικών κειμένων.


Η ζωή του

Γεννήθηκε στο Saint-Flour της επαρχίας Cantal στην περιοχή της Αρβέρνης και σπούδασε θεολογία στην Ορλεάνη. Έγινε κληρικός το 1824 και τοποθετήθηκε εφημέριος στο Puiseaux, στην επισκοπή της Ορλεάνης. Ύστερα από διαφωνία του με τον επίσκοπο της Ορλεάνης, έφυγε για το Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε το 1833. Εκεί ίδρυσε το περιοδικό L'Univers religieux, το οποίο σύντομα απέκτησε 1.800 συνδρομητές και του οποίου υπήρξε διευθυντής για 3 χρόνια.

Κατανοώντας τη δύναμη του Τύπου, ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Imprimerie Catholique. Εξέδωσε σε ταχείς ρυθμούς πολυάριθμα θρησκευτικά βιβλία που απευθύνονταν κυρίως στον κατώτερο κλήρο. Η πρωτοτυπία του ήταν ότι χρησιμοποιούσε φθηνά υλικά, κρατώντας το κόστος χαμηλά και εξασφαλίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο ευρεία κυκλοφορία.

Το τυπογραφείο του καταστράφηκε από φωτιά το 1868 και στη συνέχεια ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού απαγόρευσε την επαναλειτουργία του. Το διάταγμα του Πάπα Πίου Θ' (1846-1878) για την απαγόρευση χρήσης του μισθού των κληρικών για την αγορά βιβλίων, μεταξύ των οποίων αναφέρονταν ονομαστικά και τα βιβλία του Migne, ήταν η χαριστική βολή. Ο Migne δεν μπόρεσε να ορθοποδήσει και μετά τον θάνατό του το 1875 στο Παρίσι, ο εκδοτικός του οίκος πέρασε στα χέρια των Αδελφών Garnier.

Ο Ζάκ Πών Μίν είναι, όπως είπαμε καθολικός ιερέας, δηλαδή Παπικός, και γιά τον λόγο αυτό όπως διαβάσαμε, επειδή στην περίφημη πατρολογία του συμπεριέλαβε τα έργα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (τόμ. 151τομ)οι παπικοί στράφηκαν εναντίον του και ο Μίν αγαγκάσθηκε να ζητήση συγχώρησι από τους παπικούς (Αθ. Δεληκωστόπουλου, αυτόθι, σελ.58σελ.).

Αλλά και το 1627οταν εκδόθηκαν στην Κωνσταντινούπολι οι "Δύο αποδεικτικοί Λόγοι" του μεγάλου αγίου μας, οι Παπικοί Ιησουϊτες χριστιανοί, αντί να χαρούν ...θύμωσαν. Και κατέστρεψαν το τυπογραφείο που εξέδωσε το έργο που ασκούσε δριμύτατο έλεγχο της σχολαστικής τους σκέψεως.

Είναι, λοιπόν, αξιοι κατακρίσεως οι ετερόδοξοι όταν εκδίδουν τα πατερικά κείμενα ή ακόμα και τα κείμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων του παρελθόντος, ή είναι αξιέπαινοι;

Ασφαλώς και είναι αξιέπαινοι. Οποιοι και ναναι αυτοί, Παπικοί ή Προτεστάντες, αφού οι δικές μας ...εγκόλπιες νεκροκεφαλές, δεν τολμούν να το κάνουν, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι ...φιέστες και τα πανηγύρια!!!

Ποιός λοιπόν, έχει το δικαίωμα να τους αξιολογήσει διαφορετικά; Μόνον ανεγκέφαλοι ή διεστραμμένοι τον νού και την καρδιά άνθρωποι. Και κάτι τέτοιους, έχουμε στις τάξεις μας.

Ολόκληρη η Ορθοδοξία και από τότε που ο Μίν με την τεραστίων διαστάσεων πρωτοβουλία του εξέδωσε την Πατρολογία του, αυτήν μελετά, αυτήν συμβουλεύεται, αυτήν χρησιμοποιεί, παντού και πάντοτε. Και ΑΠΑΣΑ η Ορθοδοξία οφείλει χάριτας εις τον μεγαλεπήβολον άνδρα γιά την μεγάλη του προσφορά. Και επιπλέον οφείλει να τον μνημονεύει πάντοτε στις προσευχές και στις δεήσεις της.

H Patrologia Graeca (Ελληνική Πατρολογία, συντομογραφία PG) ή όπως είναι ο πλήρης τίτλος της Patrologiae Graecae Cursus Completus, είναι η δεύτερη συλλογή του κλασικού έργου του Ζακ Πολ Μιν (Jacques Paul Migne) Patrologiae cursus completus, η οποία περιλαμβάνει έργα χριστιανών πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων που έγραψαν στα Ελληνικά.

Η πρώτη σελίδα της αρχικής έκδοσης της Πατρολογίας του Migne

Η συλλογή εκδόθηκε σε δύο σειρές. Η πρώτη σειρά περιείχε μόνο τη μετάφραση των ελληνικών κειμένων στα Λατινικά σε 81 τόμους (1856-61), ενώ η δεύτερη σειρά, η οποία εκδόθηκε στη συνέχεια, το ελληνικό κείμενο με λατινική μετάφραση σε 166 τόμους (1857-66). Αυτή η δεύτερη σειρά είναι και η γνωστότερη. Περιλαμβάνει τα έργα που γράφτηκαν στα Ελληνικά, είτε προέρχονται από εκκλησιαστικούς συγγραφείς της Ανατολής είτε της Δύσης, από τον 1ο έως και τον 15ο αιώνα. Το κείμενο είναι τυπωμένο και αριθμημένο σε στήλες, μία από τις οποίες είναι γραμμένη στα Ελληνικά, ενώ στην άλλη υπάρχει η λατινική της μετάφραση. Η αρίθμηση των τόμων σταματά στο 161, όμως το σύνολό τους είναι 166, καθώς οι τόμοι 16 και 87 έχουν τρία μέρη και ο τόμος 86 δύο. Ένας ακόμη τόμος που ήταν υπό έκδοσιν, δεν εκδόθηκε ποτέ, αφού οι τυπογραφικές μήτρες του καταστράφηκαν από φωτιά στο τυπογραφείο (1868). Το έργο ανατυπώθηκε πολλές φορές στην Ευρώπη, με πρώτες αυτές του εκδοτικού οίκου των Αδελφών Garnier στο Παρίσι (ήδη από το 1880), ενώ στην Ελλάδα ξεκίνησε ν' ανατυπώνεται τη δεκαετία του 1980, από τις "Εκδόσεις Ωφελίμου Βιβλίου".

Η συλλογή στηρίζεται σε ανατυπώσεις προγενέστερων εκδόσεων, οι οποίες συχνά περιέχουν λάθη, ενώ και η ποιότητα της εκτύπωσης είναι από μέτρια έως κακή. Παρ' όλα αυτά, είναι η μοναδική έκδοση η οποία εμπεριέχει τόσο μεγάλο αριθμό έργων, μερικά από τα οποία δεν είναι διαθέσιμα αλλού, και γι' αυτό αποτελεί σημείο αναφοράς, κυρίως για όσους μελετούν τη Μεσαιωνική Γραμματεία.

Στην ελληνική έκδοση δεν υπάρχει, σε αντίθεση με την Patrologia Latina, παράρτημα με συνολικό πίνακα περιεχομένων, έλλειψη που αναπλήρωσε ο πρώην μητροπολίτης Λαρίσσης Δωρόθεος Σχολάριος, ο Θεσσαλός, με τα έργα του Κλεὶς Πατρολογίας καὶ Βυζαντινῶν Συγγραφέων που περιλαμβάνει τα περιεχόμενα κατά τόμο, με αναλυτική αναγραφή όλων των βιβλίων και των περιεχομένων τους (α' έκδοση 1879, β' έκδοση 1980) και Ταμεῖον Πατρολογίας που περιέχει λήμματα, κατ' αλφαβητική σειρά, τα οποία αναπτύσσονται από τους Πατέρες και τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, με αντίστοιχες παραπομπές στα έργα τους (εκδόθηκαν μόνον οι τόμοι με τα γράμματα Α-Γ· ολόκληρο το έργο σε χειρόγραφα υπάρχει στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος).



Η Αληθινή Θεολογία

Κόντογλου Φώτης

Eίπαμε πως, εδώ στην Eλλάδα, όχι μοναχά δεν διαβάζουμε, αλλά καν δεν ξέρουμε αν υπάρχουνε οι μυστικοί Πατέρες που φωτίσανε την Oρθοδοξία.
Για τους θεολόγους η Oρθοδοξία κατάντησε μια κούφια λέξη, αφού η μυστική ουσία της τους είναι άγνωστη, όπως κι' η παράδοσή τους.
Oι δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τα φώτα από τη Δύση, γιατί εκεί η θεολογία έχει γίνει επιστήμη, κ' η ματαιοδοξία τους κολακεύεται απ' αυτό το πράγμα.
H πίστη, γι' αυτούς, δεν έχει καμμιά σημασία. Θα μου πήτε, "θεολογία χωρίς πίστη, γίνεται;"
Mα κ' εγώ σας ρωτώ, με την ίδια απορία, "γίνεται θεολογία χωρίς πίστη;"
Ωστόσο, στις Δυτικές χώρες και στην Aμερική, πολύς κόσμος έχει στραφεί προς την Oρθοδοξία, από τη δίψα της αληθείας.
Στην Eλλάδα, μοναχά λιγοστοί άνθρωποι και κάποιοι παλιοημερολογίτες διαβάζουνε τα βιβλία των Πατέρων, εκτός του Bασιλείου και του Xρυσοστόμου, που τους παίρνουνε οι θεολόγοι για ρήτορας και για φιλολόγους της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.

Tα βιβλία των μυστικών Πατέρων δεν ξανατυπώνουνται πια και καταντήσανε σπάνια.
H επίσημη Eκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστών θεολόγων, χωρίς καμμιά ουσία, που φανερώνουνε μοναχά την απίστευτη γύμνια εκείνων που τα γράφουνε.
Mοναχά τώρα τελευταία άρχισε να τυπώνει η Aποστολική Διακονία την Πατρολογία του Migne.
Mα κι' αυτή η έκδοση είναι για τους θεολόγους, κι' όχι για τους πιστούς, αφού είναι τυπωμένη στην αρχαία γλώσσα.
Eκτός απ' αυτό, η έκδοση της Πατρολογίας δεν έχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, με το δυτικό χαρακτήρα που έχει η γενική μόρφωση των θεολόγων μας, που δεν έχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση της ουσίας της Oρθοδοξίας, ούτε και της παράδοσής μας.
Έτσι κι' αυτή η έκδοση καταντά ένα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, αφού δεν υπάρχει το κατάλληλο ορθόδοξο χώμα για να ριζοβολήσει.

Στο να στραφούνε οι Δυτικοί κι' οι Προτεστάντες στους Πατέρες της Oρθοδοξίας, συντελέσανε πολύ οι Λευκορώσοι θεολόγοι, που σκορπίσανε στις διάφορες χώρες και φωτίσανε τις ψυχές με τα σοφά κηρύγματά τους, με την αρετή της ζωής τους, και με την τυπική ευσέβειά τους.
Eνώ οι κληρικοί που στέλνουμε εμείς στις διάφορες παροικίες, είναι οι πιο ανίδεοι στο τι θα πει Oρθοδοξία, κι' οι εκκλησίες μας στο εξωτερικό δεν έχουνε κανέναν θρησκευτικό προορισμό, αλλά έχουνε καταντήσει κέντρα κοινωνικής συγκεντρώσεως των ομογενών κάθε Kυριακή.
Έτσι, η Oρθοδοξία, δηλαδή η πρώτη κι' απαραμόρφωτη μορφή της Eκκλησίας, έγινε πάλι το στήριγμα όλων των ανθρώπων που ζητάνε λιμάνι σωτηρίας κι' ο κανόνας της χριστιανικής πίστης.

Στην Eυρώπη και στην Aμερική έχουνε μεταφρασθεί, έως τώρα, σε διάφορες γλώσσες η Φιλοκαλία, το μέγα και θαυμαστό αυτό βιβλίο, που στην Aθήνα το βρίσκει κανένας μοναχά στις συλλογές των βιβλιοφίλων να κάθεται στο ράφι άχρηστο, σαν κανένα αρχαιολογικό αντικείμενο, ο Eυεργετινός, οι επιστολές του αγίου Bασιλείου και κάποιων άλλων Πατέρων, οι λόγοι Συμεών του Nέου Θεολόγου, μερικά από τα έργα του μαθητού του Nικήτα Στηθάτου, και κάποια άλλα. Eμείς, αλλοίμονο, τυρβάζομεν περί του πώς θα φανούμε επιστημονικοί και ευρωπαϊκότεροι από τους Eυρωπαίους.
Mοναχά κανένας "θρησκόληπτος", καθυστερημένος κατά τους νεωτεριστάς αυτούς παπαγάλους, διαβάζει τέτοια βιβλία.

Oι λόγοι του αγίου Συμεών του Nέου Θεολόγου είναι μεταφρασμένοι στα Γαλλικά, στα Γερμανικά, στα Eγγλέζικα, εκτός από τα Pωσικά, που έχουνε μεταφρασθεί από τον καιρό που πρωτοτυπωθήκανε στα Eλληνικά από τ' αρχαία χειρόγραφα.
Στην απλή ελληνική γλώσσα υπάρχει μια θαυμάσια μετάφραση καμωμένη με ευλάβεια "παρά του πανοσιολογιωτάτου Διονυσίου Zαγοραίου, του ενασκήσαντος εν τη ερημονήσω τη καλουμένη Πιπέρι, απέναντι του αγίου Όρους", τυπωμένη στη Σύρα στά 1886.

Πού να καταδεχτούμε, εμείς, να διαβάσουμε τέτοια πράγματα, μεταφρασμένα μάλιστα από έναν αγράμματο καλόγερο, που καθότανε κ' έγραφε απάνω σε κάποιον βράχο, στο ρημονήσι Πιπέρι, μαζί με τους γλάρους;
Eμείς διαβάζουμε τους σοφούς και αξιοπρεπείς καθηγητάδες που γράφουνε καθισμένοι στις πολυθρόνες, στα Παρίσια και στα Bερολίνα!
Δεν ακούμε τι λέγει ο Θεός με το στόμα του Προφήτη "Eπί τίνα επιβλέψω, αλλ' επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;"
Πού να υποπτευθούμε το μυστικό πλούτο που κρύβεται μέσα σε τέτοιες αγίες ψυχές.

Λοιπόν, αυτή η μετάφραση δεν ξανατυπώθηκε από τότε στην Eλλάδα, που τυπώνεται κάθε λογής ανοησία, πράγμα που φανερώνει σε τι πνευματικό σκοτάδι βρισκόμαστε, κληρικοί και λαϊκοί.
Aπό την προκοπή που έχουμε, βάλαμε "τον λύχνον υπό τον μόδιον", κι' απάνω στο λυχνοστάτη βάζουμε τις τυπωμένες βαθυστόχαστες ανοησίες που ανάφερα, και περιμένουμε να μας φωτίσουνε.

Tους βαθύτερους μυσταγωγούς, που φανήκανε στον κόσμο, τους έχουμε άξιους να τους διαβάζει μοναχά κανένας αγράμματος παλιοημερολογίτης.
Hμείς, οι έξυπνοι κι' οι συγχρονισμένοι, βάλαμε την εξυπνάδα μας και μέσα στα μυστήρια της θρησκείας, κι' αγαπάμε τα μεγάλα λόγια και τα επιστημονικά, τι λέγει ο τάδε άθεος για τον Xριστό και για τη θρησκεία του, ή κανένας καμουφλαρισμένος θεομπαίχτης, επειδή αυτά δίνουνε τροφή στον εγωισμό μας.
Kαι βουλώνουμε τ' αυτιά μας για να μην ακούσουμε τον απόστολο Παύλο που φωνάζει "Oυχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;"
Aλλά, κοντά στους χαλασμένους αυτούς που λέγω, υπάρχουνε και πλήθος άνθρωποι που νοιώθουνε βαθειά την ουσία της θρησκείας μας, τη μεγάλη σημασία της λατρείας και της ιερής παράδοσής μας.

Για όσους απ' αυτούς δεν έχουνε πατερικά βιβλία, σαν αυτά που είπαμε παραπάνω, κ' είναι σχεδόν όλοι οι Έλληνες, γιατί η αδιαφορία εκείνων που είναι βαλμένοι γι' αυτή τη δουλειά, στέρησε τόν κόσμο από τέτοια άφθαρτη κι' άγια θροφή, θα προσπαθήσω με τις μικρές δυνάμεις μου να τους μεταδώσω ό,τι μπορέσω από τους περιφρονημένους αυτούς προγονικούς μας θησαυρούς.
Aφού οι θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κ' επιστήμονες, ας γίνουμε θεολόγοι ημείς, δίχως άλλο εφόδιο, παρά μοναχά την πίστη μας, κατά τα βαθυστόχαστα λόγια του αγίου Nείλου, που λέγει "Eι αληθώς προσεύχη, θεολόγος εί".
"Aν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι θεολόγος".

(από το Γίγαντες ταπεινοί, Aκρίτας 2000)


Πατριωτικό Μέτωπο

Ακαδημίας 88

Αθήνα

Τηλ. Συντονιστή ΠΑΜ:

6980292626

www.pamet.gr

pametopo@gmail.com

Αθήνα 12 Αυγούστου 2010

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αφού εξαπάτησαν την διεθνή κοινότητα για την «πανδημία H1N1», αφού κατάκλεψαν τις κοινωνίες με δισεκατομμύρια ευρώ, τώρα μας λένε πως «οι επιστήμονες της επιτροπής της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, δούλευαν για λογαριασμό των ιδιωτικών εταιριών παρασκευής εμβολίων». Να πάνε στη φυλακή και αυτοί και οι εγχώριοι απατεώνες.

Η ανακοίνωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ότι τα 6 μέλη της επιτροπής της που εισηγήθηκαν κήρυξη πανδημίας σχετιζόμενης με τον ιό «των χοίρων» H1N1, εξαπάτησαν τον Οργανισμό, αφού εξυπηρετούσαν τις ιδιωτικές εταιρίες φαρμάκων-παραγωγής εμβολίων, στην ουσία, εκφράζουν το αποκρουστικό πρόσωπο της Νέας Τάξης, των διεθνών εκφραστών της, αλλά και των εγχώριων «ατζέντηδών» τους.

Το Πατριωτικό Μέτωπο, με δεδομένη την παραπάνω εξέλιξη, προχώρησε με κατεπείγουσες διαδικασίες στις παρακάτω ενέργειες:

  1. Ζήτησε από το Νομικό της τμήμα, να εξετάσει τις νομικές δυνατότητες για να στραφούμε, τόσο εμείς όσο και ο κάθε Έλληνας πολίτης που προχώρησε στον εμβολιασμό εναντίον του «ιού - απάτη», κατά της πρώην ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας και συγκεκριμένα κατά του κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος και έθεσε τους πολίτες της χώρας σε κίνδυνο της υγείας τους αφενός, χρέωσε αφετέρου με πολλά εκατομμύρια ευρώ, το ελληνικό δημόσιο.
  2. Κάλεσε εγγράφως τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να ζητήσει άμεση διερεύνηση της απάτης για να καταλογισθούν ποινικές και αστικές ευθύνες, σε όσους στην Ελλάδα, ενεπλάκησαν σε αυτήν την απίθανα βρώμικη υπόθεση.

Επιπλέον, καλεί όλους τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών αλλά και κρατικών καναλιών, που με πάθος προέτρεπαν τους πολίτες να «εμβολιασθούν άμεσα», να ζητήσουν σήμερα κιόλας, δημοσίως συγγνώμη από τον ελληνικό λαό.

Η βρώμικη αυτή υπόθεση του υποτιθέμενου ιού, H1N1, βρωμάει, όπως επίσης βρωμάει και το ξαφνικά ανακαλυφθέν χρέος της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους, που μας οδήγησε στην κατοχική συμμαχία ΓΑΠ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΛΑΟΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ. Είναι επιτέλους καιρός, εμείς οι απλοί Έλληνες πολίτες, χωρίς κόμματα και χρώματα, να πάρουμε την υπόθεση τόσο της δημόσιας υγείας μας όσο και της συνολικής μας υπόστασης, ως έθνους και ως λαού, στα χέρια μας. Και ο τρόπος για να υλοποιηθεί αυτή η υπόθεση, είναι ένας και μοναδικός: Να δυναμώσουμε το Παλλαϊκό, Δημοκρατικό Κίνημα, του Πατριωτικού Μετώπου. Χωρίς ιδεολογικοπολιτικά βαρίδια, χωρίς διαφόρων χρωμάτων παντιέρες, χωρίς μεσσιανισμούς και ναρκισσισμούς. Με μόνο στόχο, να διαμορφώσουμε μια κεντρική πολιτική πρόταση για τη σωτηρία της Πατρίδας και του Λαού μας και να προτείνουμε εκείνα τα θαυμάσια μυαλά της Ελλάδας, που θα βγάλουν τη χώρα από την καταστροφική πορεία στην οποία την οδήγησαν οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι εγχώριοι ατζέντηδές τους.

Ο ΕΠΑΡΑΤΟΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ


και oι ... αφετηρίες του




Δημοσιεύουμε από τα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ αποκαλυπτικότατο απόσπασμα από μια παλιά συνέντευξη του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχη (τότε Μητροπολίτη) Βαρθολομαίου στο παπικό έντυπο «The National Catholic Reporter». Η συνέντευξη δόθηκε στον Desmond O'Grady και δημοσιεύτηκε την 21η Ιανουαρίου 1977 με τίτλο στο σχετικό άρθρο "Council Coming for Orthodox".
Ο τότε Μητροπολίτης και νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνιζε στη συνέντευξή του αυτή την ανάγκη να ενισχυθούν οι δεσμοί με τους άλλους, μη Ορθόδοξους χριστιανούς.
Εξέφραζε μάλιστα τη χαρά του για την ενεργό συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην οικουμενιστική κίνηση κάνοντας αναφορά στη συνάντηση του Πατριάρχη Αθηναγόρα με τον Πάπα στα Ιεροσόλυμα.
Τέλος εξέφραζε την προσδοκία του ότι θα υπάρξει περαιτέρω προώθηση του οικουμενισμού. Ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Θα επανεξεταστούν οι διμερείς συνομιλίες μας με τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Αγγλικανούς, Λουθηρανούς, Παλαιοκαθολικούς και Αντιχαλκηδόνιους.
Είναι βέβαιο ότι θα δοθεί προώθηση στον οικουμενισμό.
Το συμβούλιο θα σηματοδοτήσει επίσης ένα άνοιγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τις μη χριστιανικές θρησκείες, την ανθρωπότητα ως σύνολο.
Αυτό σημαίνει μια νέα αντίληψη για το Ισλάμ, το Βουδισμό, για το σύγχρονο πολιτισμό, μια προσδοκία για μια αδελφική κοινωνία χωρίς φυλετικές διακρίσεις ... Με άλλα λόγια, θα σηματοδοτήσει το τέλος των 12 αιώνων απομόνωσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας».


Όσα σήμερα βλέπουμε να πράττει το Φανάρι δεν είναι παρά μέρος της υλοποίησης των εξαγγελιών του τότε Μητροπολίτη και νυν Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Καταχωρούμε επίσης και ένα βίντεο με κείμενα του αειμνήστου π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου με τον οποίο δυστυχώς δεν έχουν καμμία σχέσι και ομοιότητα οι σημερινοί καταληψίαι της εφημερίδας που αυτοαποκαλείται "ορθόδοξος τύπος".

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010



AKOYΣΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ Ο ΓΑΠ

ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ!

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΑ ΤΑ ΨΈΜΜΑΤΑ

ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΑΒΑΤΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΑΣ!

ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ.

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010





















Φιλορθοδοξος Ενωσις Κοσμας ΦλαμιατοΣ


Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου



Ὁμιλία π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου


Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀποτελεῖ ἕνα σκάνδαλο γιὰ κάθε αἱρετικὸ ἢ ὀρθολογικὰ σκεπτόμενο «ὀρθόδοξο», ποὺ θέλει νὰ πιστέψει καὶ νὰ ἐξηγήσει τὰ πάντα μὲ βάση μόνο τὴν …Ἁγία Γραφή! Διότι, ἡ Ἁγ. Γραφὴ καὶ οἱ ἀρχαῖες πηγὲς τῆς Ἐκκλησίας δὲν μᾶς παραδίδουν τίποτα περὶ τῆς Κοιμήσεως καὶ Ἀναστάσεως τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὰ ὁποῖα μιλᾶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση. Καὶ ὅμως, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, κατέχει σπουδαιότατη θέση στὸν ἑορτολογικὸ κύκλο καὶ τὴν ζωὴ τῆς Ἐκλησίας μας, σὲ μεγάλο βαθμό, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὸ δευτερεῦον, βέβαια, γεγονός, πὼς κατὰ τὴν Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ―ποὺ ἑορτάζεται μέσα στὴν δεκαπενθήμερη νηστεία-προετοιμασία γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως― δὲν γίνεται κατάλυση κρέατος, ἀλλὰ μόνο ἰχθύος!


Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως, λοιπόν, εἶναι καὶ μιὰ ἀπόδειξη ὅτι ἡ Ἐκκλησία «κεῖται ὑπεράνω» μιᾶς ἀντικειμενοποιημένης Ἁγίας Γραφῆς, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία στηρίζεται καὶ στὴν Ἱερὰ Παράδοση, ὅπως τὴν διαμόρφωσαν οἱ ἔχοντες τὴν ἐμπειρία τῆς θεώσεως Ἅγιοι· σὲ ἀντίθεση δέ, μὲ ὅσα διδάσκουν καὶ πιστεύουν οἱ αἱρετικοί, ἡ Ἐκκλησία διέσωσε καὶ ἑρμηνεύει σωστὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ διὰ μέσου τῶν θεοφόρων Ἁγίων καὶ Πατέρων της, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐθέσπισαν, φωτισθέντες ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν μὴ μαρτυρούμενη στὴν Ἁγία Γραφὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως καὶ ὅλη τὴν θεολογία ποὺ τὴν συνοδεύει, ὅπως μᾶς τὴν παρουσιάζει ὁ μακαριστὸς π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος στὴν παρακάτω ὁμιλία, 010 Η THEOTOKOS, 14-08-1981.mp3 ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸν ἱστότοπο:

pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=55


Στὴν ὁμιλία αὐτὴ μᾶς ἐξηγεῖ γιὰ τὴν Μετάσταση καὶ Ἀνάσταση τῆς Θεοτόκου, ὁποία συνέβαλε στὴν σωτηρία ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων, μὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ὅλης τῆς κτίσεως.


Τὸ κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Ἀθανασίου (μὲ ἐλάχιστες συντομεύσεις) ἔχει ὡς ἑξῆς:

πὸ τὰς θεομητορικὰς ἑορτάς, ἀγαπητοί, ξεχωρίζει ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ περιλαμβάνει, πρῶτον, τὸν θάνατον καὶ τὴν ταφήν της καὶ δεύτερον, τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Μετάστασίν της εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά, τῆς ἑορτῆς, περιλαμβάνονται κατὰ ἕναν θαυμαστὸν τρόπον εἰς τὸ πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:


«Ἔπρεπε τοῖς αὐτόπταις τοῦ Λόγου καὶ ὑπηρέταις, καὶ τῆς κατὰ σάρκα Μητρὸς αὐτοῦ, τὴν Κοίμησιν ἐποπτεῦσαι…»: Ἔπρεπε, λέγει, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι στάθηκαν αὐτόπται τοῦ Θεοῦ Λόγου, ...οἱ περιγράψαντες τὴν ζωήν του, ἔπρεπε νὰ σταθοῦν καὶ αὐτόπται καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ νὰ ἐποπτεύσουν τὴν δικήν της τὴν Κοίμησιν·


«…τελευταῖον οὖσαν ἐπ' αὐτῇ μυστήριον»: καὶ τὸ ὁποῖον -ἡ Κοίμησίς της- εἶναι τὸ τελευταῖον εἰς αὐτὴν μυστήριον. Ἀπ’ ὅλα τὰ μυστήρια τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸν ἕως τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Ἀνάληψίν της·


«… ἵνα μὴ μόνον τὴν ἀπὸ γῆς τοῦ Σωτῆρος ἀνάβασιν θεάσωνται, ἀλλὰ καὶ τῆς Τεκούσης αὐτὸν τῇ μεταθέσει μαρτυρήσωσι»: ὥστε νὰ μὴν εἶναι μόνον μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου·


«…Διόπερ πάντοθεν, θείᾳ δυνάμει περαιωθέντες, τὴν Σιὼν κατελάμβανον»: γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, οἱ αὐτόπται καὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ Λόγου ἔπρεπε νὰ βρίσκονται παρόντες εἰς τὴν Σιών. Ἔπρεπε λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ νὰ ἔρθουν εἰς τὴν Σιών, εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ·


«…καὶ πρὸς οὐρανὸν ἐπειγομένην, προέπεμπον τὴν ἀνωτέραν τῶν Χερουβίμ»: Αὐτὴ ἡ ὁποία θὰ ἀνήρχετο στὸν οὐρανόν, αὐτὴν ἀκριβῶς θὰ προέπεμπον ὡς ἀνωτέραν τῶν Χερουβίμ·


«ἣν καὶ ἡμεῖς, σὺν αὐτοῖς προσκυνοῦμεν, ὡς πρεσβεύουσαν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Πολὺ ὡραῖα μᾶς τὰ λέγει τὸ τροπάριον αὐτὸ τῆς Λιτῆς, ποὺ περιλαμβάνει ὅλον τὸ περιεχόμενον τῆς ἑορτῆς. Καὶ πράγματι, ἡ Παράδοσις μᾶς λέγει, ―διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν ἀναφέρει τίποτε ἀπὸ τὸν θάνατον, τὴν ταφήν, τὴν ἀνάστασιν καὶ τὴν ἀνάληψιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, παρὰ μόνον ἡ Παράδοσις μᾶς διασώζει― ὅτι τρεῖς ἡμέρες πρὸ τοῦ θανάτου της, ὁ Υἱός της, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, ἔστειλε εἰς αὐτὴν ἄγγελον καὶ τὴν εἰδοποίησε ὅτι θὰ ἀπέλθει τοῦ κόσμου τούτου. Καὶ ἐκείνη, μόλις ἔλαβε τὴν πληροφορίαν, ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ποὺ κατὰ τὴν συνήθειάν της ἐπήγαινε συχνὰ καὶ προσηύχετο, ἀνῆλθεν ἐκεῖ καὶ προσηυχήθη, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸ σπίτι της ―εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα― καὶ ἑτοιμάστηκε διὰ τὴν ἀναχώρησίν της.


Λίγο πρὶν τὴν ἀναχώρησίν της, κατὰ θαυμαστὸν τρόπον, οἱ Ἀπόστολοι ἦρθαν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ ὁποιοδήποτε σημεῖο τῆς οἰκουμένης καὶ ἂν εὑρίσκοντο. Μάλιστα στὴν εἰκονογραφία δείχνει τοὺς Ἀποστόλους νὰ καταφθάνουν στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ νεφέλη, μ’ ἕνα σύννεφο…


Αὐτοὶ ἦλθαν ὅλοι διὰ νὰ προπέμψουν τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ νὰ σταθοῦν μάρτυρες τοῦ ἀληθινοῦ θανάτου της, τῆς ἀληθινῆς ἀναστάσεώς της καὶ τῆς ἀληθοῦς μεταστάσεώς της εἰς τοὺς οὐρανούς. Κι ὅταν ἔφθασαν, ἐκείνη τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς χαιρέτησε. Καὶ τότε, ὅπως ἐκείνη θέλησε, εἰς τὸ κλινίδιόν της ―εἰς τὸ μικρό της τὸ κρεβάτι― ἔπεσε καὶ ἐκοιμήθη, δηλαδὴ ἀπέθανε.


Καὶ τότε, οἱ μαθηταὶ καὶ ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, μαζὶ μὲ τοὺς Ἱεράρχας …τὴν ἔθαψαν…Καὶ ἐκεῖ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅταν ἐτάφη, ἕνας ἐκ τῶν μαθητῶν κατά τὴν Παράδοσιν, ἔλειπε. Κατ’ οἰκονομίαν ἦτο πάλιν ὁ Θωμᾶς.


Γιατὶ ἔλειπεν ὁ Θωμᾶς στὴν πρώτην ἐμφάνισιν τοῦ Κυρίου στοὺς μαθητάς; Ἀκριβῶς, γιὰ νὰ διαπιστωθεῖ κατὰ τὸν καλύτερον τρόπον ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι καὶ τώρα λείπει ὁ Θωμᾶς, ὁ ὁποῖος καταφθάνει τὴν τρίτην ἡμέραν. Καὶ τότε τοῦ εἶπαν οἱ ἄλλοι μαθηταί, ὅτι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου ἐκοιμήθη. Ἐκεῖνος ἐπεθύμησε νὰ προσκυνήσει τὸ τίμιον λείψανόν της καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν τάφον... Καὶ τότε ὅταν πῆγαν εἰς τὸν τάφον… ἔλειπε τὸ σῶμα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ὑπῆρχε μόνον τὸ σινδόνι ποὺ ἦτο τυλιγμένη. Καὶ ἐκεῖ ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶχεν ἀναστηθεῖ καὶ ἀναληφθεῖ εἰς τοὺς οὐρανούς.


Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς τονίζεται εἰς τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, τὴν ὁποίαν ἔχουμε μπροστά μας, ὅταν προσκυνοῦμε· καὶ αἰσθανόμαστε κάτι τὸ ἐντελῶς ξεχωριστό, ὅτι, ἐκείνη ποὺ ἔδωσε τὸ σῶμα της εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γίνει ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, αὐτὴ ἔγινε τὸ κεφάλαιον, δηλαδὴ ἡ βάσις τῆς σωτηρίας μας και ὄχι μόνον τῆς σωτηρίας τῆς ἰδικῆς μας, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας.


Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ σωτηρία καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς ἀλόγου κτιστῆς δημιουργίας. Δὲν θὰ ἦτο δυνατὸν δὲ ποτὲ νὰ μείνει στὸν τάφον ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, καὶ τὸ σῶμα ἐκεῖνο, ποὺ ἔδωκε τὴν ἀνθρωπίνην ζωὴν εἰς τὸν ζωοδότην Θεὸν καὶ Δημιουργὸν τῶν πάντων, νὰ ὑποστεῖ τὴν φθοράν, διότι ἀπὸ τὰ σπλάχνα της ἐπῆρε ὁ Θ. Λόγος καὶ ἀφθάρτησε τὴν δική του ἀνθρωπίνη φύση...


Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀκολουθεῖ τὴν ἰδίαν πορείαν τὴν ὁποίαν ἠκολούθησε καὶ ὁ Υἱός της, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ πραγματικά, ἐτάφη πραγματικά, ἀνέστη πραγματικὰ καὶ ἐψηλαφήθη καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανοὺς ἐνώπιον ἑκατοντάδων μαρτύρων. Τὴν ἰδίαν πορείαν ἀκολουθεῖ ἡ μητέρα Του. Εἶναι τὸ πρῶτον λογικὸν κτῖσμα ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινον γένος ποὺ ἀκολουθεῖ αὐτὴν τὴν πορείαν καὶ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δεδομένου ὅτι κανεὶς ἀκόμη, ἀπὸ ὅσους ἐπίστευσαν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, δὲν ἔφτασε εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἀκόμη δὲν ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τῶν νεκρῶν.


Σημειώσατε ὅτι οὔτε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι βρίσκονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι (βρίσκονται) εἰς τὸν Παράδεισον, εἰς τὸν χῶρον ἐκεῖνον ποὺ ὡς ψυχὲς ἀναμένουν τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν.


Ἀλλ’ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐπῆρε τὸ σῶμα της, τὸ παλαιό της σῶμα, ἄφθαρτο καὶ ἀθάνατο, τὸ ὁποῖο ὁδήγησε ὁ Υἱός της εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. (Οὔτε ὁ προφήτης Ἠλίας, οὔτε ὁ Ἐνώχ, οὔτε ὁ ληστὴς εἶναι εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ληστὴς ἀπέθανε, ἐτάφη καὶ τὸ σῶμα του ὑπέστη φθοράν, δὲν ἀνεστήθη, εἶναι εἰς τὸν παράδεισον). Εἶναι συνεπῶς τὸ πρῶτον κτῖσμα, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.


Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς εἶναι μία δευτέρα μαρτυρία, μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, μία μαρτυρία ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνεστήθη καὶ ὅτι πραγματικὰ θὰ ἀναστηθοῦμε καὶ θὰ εἰσέλθομεν εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο δέ, τὸ βλέπομεν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν μητέρα Του, ἡ ὁποία πλέον ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη μὲ ὅλη της τὴν ἀνθρωπίνη φύση βρίσκεται εἰς τὸν οὐρανόν.


Γιὰ μᾶς συνεπῶς, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ νηστεύομεν ξέρετε γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸ γεγονός, ὄχι διὰ νὰ πενθήσουμε τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ―ἄπαγε τῆς βλασφημίας…―, ἀλλὰ γιὰ νὰ καθαρθοῦμε καὶ νὰ προετοιμαστοῦμε νὰ προϋπαντήσουμε τὴν ἀνάστασιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὁποία εἶναι παιδὶ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, εἶναι ἀπὸ τὸ αἷμα μας, εἶναι ἀπὸ τὴ σάρκα μας, εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ ἀναστήνεται, ἀφθαρτίζεται καὶ εἰσέρχεται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.


Γιὰ μᾶς συνεπῶς, ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως εἶναι ἕνα δεύτερον Πάσχα. Εἶναι ὁ ἀπόηχος ἐκείνου τοῦ Πάσχα, ὅπως θὰ λέγαμε, ὅτι τὸ Πάσχα ―ὅπως λέγει ὁ Κανὼν τοῦ Πάσχα― δὲν εἶναι τι ἄλλο, παρὰ μίας «ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν». Ἔ, καὶ ἡ ἑορτὴ αὐτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἶναι ἕνα Πάσχα μιᾶς ἄλλης βιοτῆς, εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς αἰωνίου ζωῆς. Κι αὐτὸ γιὰ μᾶς εἶναι τεράστιο.


Ἀγαπητοί μου, ἡ Κοίμησις γιὰ μᾶς εἶναι ἕνας σταθμός. Μποροῦμε νὰ χαίρουμε πιά: ἐμπῆκε τὸ νερὸ στ’ αὐλάκι. Ἡ φθαρτότης μπῆκε στὴν ἀφθαρσία καὶ ἡ θνητότητα μπῆκε εἰς τὴν ἀθανασία. Στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἔχουμε τὴν μεγάλην ἐλπίδα. Ἀπαρχὴ ὁ Χριστὸς, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Καὶ ὁ πρῶτος καρπὸς αὐτῆς τῆς ἀπαρχῆς εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Γιὰ μᾶς εἶναι μεγάλη ἐλπίδα, εἶναι μεγάλη χαρά. Πρέπει λοιπόν, νὰ ζοῦμε αὐτὴν τὴν χαρά.


Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι «ἡ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν». Οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μὲ χαρά τὴν ὑποδέχονται, γιατὶ ξέρουν ὅτι εἶναι καὶ ἡ δική τους σωτηρία.


Τί θὰ πεῖ σωτηρία; Θὰ πεῖ: νὰ ἴδω τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἡ σωτηρία. Κι ἂν ἐρωτήσετε: γιατί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων; θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα. Γιατὶ οἱ ἄγγελοι δὲν εἶχαν δεῖ ποτὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Καὶ τώρα, ποὺ ὁ Θεὸς Λόγος ἐνηνθρώπησε, εἶδαν τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος πῆρε τὴ σάρκα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.


Νὰ γιατί, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι καὶ ἡ σωτηρία τῶν ἀγγέλων, ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων, γιατὶ θὰ δοῦμε, εἴδαμε ἤδη, τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ εἶναι καὶ ἡ σωτηρία ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας… Ἀπομαγνητοφώνηση: Σ. Π.


(Υ.Γ. Ἡ δημοσίευση τῆς ὁμιλίας αὐτῆς, ἀποτελεῖ καὶ μιὰ ἀπάντηση-διόρθωση, σὲ ὅσα ἐκτίθεντο σὲ παλαιότερο κείμενο ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «Ι. ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τὸ ὁποῖο, βέβαια, (ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ ἐκδότης του) παρουσίαζε τὶς θέσεις τοῦ φιλοξενούμενου συντάκτου τοῦ κειμένου ἐκείνου).


Θεσσαλονίκη, 12 Αὐγούστου 2010

Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης

πληρώστε και σκάστε

του παπά-Ηλία Υφαντή




Θέλουν, λέει, να επιβάλουν «κανόνες στο χάος της μπλοκόσφαιρας» (άρθρο του Χρήστου Ζέρβα στην «Ελευθεροτυπία»,9-8-2010).


Που σημαίνει ότι θέλουν να χαλκεύσουν μεσαιωνικά νομικά πεδούκλια και φίμωτρα και χειροπέδες και.μυαλοπέδες στο χώρο του ίντερνετ.


Στον οποίο χώρο, με μυριάδες γλώσσες καταγγέλλεται το αβυσσαλέο πολιτικοοικονομικό χάος. Που γεννήματα και θρέμματα και δημιουργοί είναι οι ίδιοι και το συνάφι τους.


Τους ενοχλεί, λένε, η ανωνυμία των μπλοκ! Εξαιτίας της οποίας επικρατούν στο χώρο του διαδικτύου φαινόμενα κανιβαλισμού.


Πρόφαση, που θυμίζει το «φωνάζει ο κλέφτης..»! Όπως οι αρχιτρομοκράτες χρησιμοποίησαν το πρόσχημα της τρομοκρατίας, για να καταστρέψουν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, κλπ. Όμως.


Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» των πολιτικών μας πραγμάτων, γνωρίζουν ποιοι, σε βάρος του λαού, επινοούν και εφαρμόζουν μέτρα άκρατου, ηθικού και πνευματικού και οικονομικού κανιβαλισμού.


Κι ακόμη ότι κάποια μπλοκ, που δίνουν δείγματα κανιβαλισμού, ενεργούν, όπως φαίνεται, προβοκατόρικα, για λογαριασμό κάποιων μεγαλοεκδοτών και κομμάτων, προκειμένου να παραστήσουν αναγκαία την προκρούστεια νομοθετική φίμωση..


Αλλά, πέραν αυτών και άλλων πολλών, προκύπτει και το εύγλωττο ερώτημα:


Αφού ενοχλούνται απ' τα ανώνυμα μπλοκ, τότε ποιοι και γιατί καταργούν τα επώνυμα μπλοκ και ιμέηλ;


Όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση. Όπου-πέρα από κάθε λογική και συνείδηση- μου κατάργησαν δύο μπλοκ και δύο ιμέηλ..


Γιατί, βέβαια, το άλλοθι του Google, που κάποιοι επικαλούνται, κανέναν δεν πείθει. Γιατί όλα φωνάζουν ότι το ιεροεξεταστικό καθεστώς επιβλήθηκε ύστερα από επίμονη απαίτηση των εγχώριων ιεροεξεταστών.


Οι οποίοι, στον τοκογλυφικό μας μεσαίωνα, απαιτούν να καίγεται η ελεύθερη σκέψη και έκφραση. Όπως στο θρησκευτικό μεσαίωνα καίγονταν οι επιστήμονες και τα βιβλία τους.


Και βέβαια θα υπάρξουν και οι περίφημες «διαβουλεύσεις». Στο στυλ του «πέστε εσείς ο, τι θέλετε κι εμείς θα κάμουμε ο, τι θέλουμε»! Κατά την προσφιλή τους συνήθεια.


Και σαν τι, τάχα, να θέλουν;


Τρία τινά, όπως πολλαχόθεν διαφαίνεται:


1. Να απασχολήσουν και αποπροσανατολίσουν τους μπλόκερς, ώστε να μην τους χαλάσουν τη μανέστρα των δημοτικών εκλογών. Με τις οποίες θέλουν να βάλουν τη σφραγίδα της «δημοκρατικής» νομιμοποίησης στα μέχρι τώρα αντιλαϊκά και απάνθρωπα πεπραγμένα τους.


2. Να εξαφανίσουν κάθε εστία αλήθειας. Η οποία εκτυφλωτική εκπέμπεται από αρκετά μπλοκ. Όπου αρθρογραφούν και σχολιάζουν άνθρωποι με πνευματική συγκρότηση και επιστημονική κατάρτιση, όχι τυχαία. Και:


3. Να σταματήσουν την κατάρρευση κάποιων ΜΜΕ (μέσων μαζικής εξαπατήσεως), των οποίων τα αφεντικά είναι αλληλέγγυα στο αντιλαϊκό πλιάτσικο. Αφού, σε αντίθεση με τα μπλοκ, κανέναν δεν συγκινούν πια οι, κατά παραγγελίαν, άνοστες σούπες, που σερβίρουν..


Θυμάστε εκείνους τους διαβόητους νόμους περί ανευθυνότητας και ασυλίας βουλευτών και υπουργών και της αμνησίας(αμνηστίας, παραγραφής) σχετικά με τα άθλια πεπραγμένα τους!.


Των διαβόητων εκείνων νόμων φαίνεται να είναι η φυσιολογική απόληξη ο νόμος-φίμωτρο. Γιατί έρχεται, όπως φαίνεται, να πει στους μπλόκερς:


Νομοθετήσαμε, στο παρελθόν, το πλιάτσικο του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού και της χώρας. Και τώρα «αποφασίζουμε και διατάζουμε» να πληρώσει ο λαός το λογαριασμό για το τσιμπούσι.


Ε, λοιπόν, πληρώστε και σκάστε!..

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010








ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ

από τον

ΙΕΡΩΝΥΜΟ



του θαύματος

του Αγίου Σπυρίδωνος



Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης, συνεχώς εμφανίζεται να βοηθάει το έργο της Κατοχικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που ξεζούμισε τον Ελληνικό λαό και τον οδήγησε στην εσχάτη πτωχεία, αφού του αφήρεσε ακόμα και τις συντάξεις της πείνας δηλαδή κατατρώγοντάς τον, ΤΟΝ ΑΡΤΟΝ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ, επαναλαμβάνω ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ ΑΡΤΟΝ, και τον περιέφερε σε τελεία εξαθλίωσι.

Και ενώ οι μισθοί των ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ ελλήνων μαχαραγιάδων βουλευτών και υπουργών με τα υπόλοιπα πλεονεκτήματά τους που ανέρχονται σε επιπλέον πολλές χιλιάδες ευρώ, έμειναν σχεδόν ΑΚΕΡΑΙΑ και ΑΠΕΙΡΑΧΤΑ, ο Ιερώνυμος Λιάπης εμφανίζεται να συνηγορεί ότι και ο άγιος Σπυρίδων θα βοηθήση να ανταπεξέλθουμε τις δύσκολες περιστάσεις και τους κρίσιμους καιρούς, που διερχόμεθα.

Σαν να μας λέει, λοιπόν, ο κ. Ιερώνυμος, μήν επαναστατείτε Ελληνες, κατά της κατοχικής ξεζουμίστρας κυβερνήσεως του τυράννου Γεωργίου Παπανδρέου και θα σας βοηθήση και ο άγιος Σπυρίδωνας.
Ενώ θα έπρεπε να κηρύξη ο ίδιος την επανάστασι και την εξέγερσι εναντίον της ξενικής κυβερνήσεως της συμφοράς του λαού και του Εθνους, αυτός προσπαθεί να καταπνίξη, την οργή και την αγανάκτησι του οργισμένου λαού που είναι έτοιμος να εξεγερθή και να εκδιώξη πύξ-λάξ του λήσταρχους συμμορίτες.

Ακούστε τι είπε σήμερα στην Κέρκυρα, μπροστά στους βολευτές-βουλευτές και στους τιμωμένους...Παπικούς λεγάτους του Πάπα των Παπικών που ήταν αρκετοί:

"Ο άγιος Σπυρίδωνας, αυτό θα ευχόταν: Στους κρίσιμους καιρούς, στις κρίσιμες περιστάσεις, η νίκη θα είναι βεβαία, γιατί η ελπίδα είναι εκείνη που ξεπετάγεται από αυτό το χώρο της ενωμένης εκκλησίας, του ενωμένου λαού".

Αυτά, όλα και όλα, είπε ο ...μεγαλορήτωρ Ιερώνυμος Λιάπης στην Κέρκυρα.
Υπάρχει στην Ελλάδα ένας νέος Χρυσόστομος και ακόμα εμείς δεν το αντιληφθήκαμε;

Αλήθεια, κύριε Ιερώνυμε Λιάπη;
Αυτό έκανε ο Αγιος Σπυρίδων και γιορτάζει η Κέρκυρα και πήγες εκεί γιά να "λαμπρύνης" τις τελετές;

΄Η έσωσε την Κέρκυρα ο άγιος εισακούοντας τις προσευχές των ορθοδόξων και μόνον, και "με την αναπάντεχη ανεμοθύελλα, τις αστραπές, την κατακλυσμιαία βροχή και τις βροντές και την δυναμική επέμβασί του την νύκτα, λύθηκε θαυματουργικά η πολιορκία κατά των Τούρκων;".
Γιατί το λέμε αυτό;

Και βεβαίως αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν το θαύμα οι Παπικοί Βενετσιάνοι, αφού ο παπικός αντιναύαρχος Πιζάνης χάρησε κανδήλα στον άγιο, αλλά όταν θέλησε να κατασκευάση παπικό θυσιαστήριο μέσα στον ναό του αγίου, "για να λέγεται καθ' εκάστην εκεί μέσα και μία λατινική λειτουργία", ο άγιος με συνεχείς παρεμβάσεις του, δεν επέτρεψε να γίνη αυτό και όχι μόνο αλλά και την κανδήλα του ηγεμόνα "έπεσε χαμαί και συνετρίβη την βάσιν".

Ταυτόχρονα ένα αστροπελέκι εκτύπησε και κατέκαυσε την εικόνα του ηγεμόνος στην οικία του στη Βενετία.

Αλλά το και φοβερότερον, μαζί με τον ηγεμόνα, "απώλετο και πολύς λαός ανδρών τε και γυναικών, εκ τε της αυλής του ηγεμόνος και των εκτός, ψυχαί ως εννεακόσιαι".

Ολα αυτά και άλλα πολλά αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο άγιος Σπυρίδων έδειξε εμφανή απέχθεια πρός τους παπικούς και τους Βενετσιάνους και αρνήθηκε ακόμα και τα δώρα τους.

Γι αυτό κύριε Ιερώνυμε Λιάπη, με την παραχώρησι του Θεού αρχιεπίσκοπε Αθηνών, δεν πρέπει να διαστρεβλώνης ακόμα και την θέλησι του αγίου Σπυρίδωνος να συμμετέχει στην καταλήστευσι του Ελληνικού λαού από την Κυβέρνησι της συμφοράς του, που αυτήν την στιγμή επιβιώνει και κυριαρχεί, με την συμβολή σου και την θερμή, θερμότατη συμπαράστασι και ...ευλογία σου.

Αίσχος, αίσχος, μακαριώτατε.
Δεν είναι δυνατόν να σε προσφωνήσουμε διαφορετικά.

Αλλωστε εσύ έχεις τα πολλά χειροκροτήματα και τις πολλές επευφημίες και τα πολλά ροδοπέταλα από τους πολλούς-πολλούς κοσμικούς ανθρώπους, που τους περιγράφει ....θαυμάσια ο Κύριος Ιησούς στο Ευαγγέλιό Του.
Εμείς που σε αποδοκιμάζουμε είμαστε μία ...αμελητέα ποσότητα.
Αλλωστε, όπως δήλωσες και σε συνέντευξί σου στο παρελθόν, οι λίγες φωνές που αντιδρούν στο ...κολλοσιαίων διαστάσεων έργον σου(!!!), ειναι φωνές ακραίων, φανατικών και εξάλλων τύπων, και δεν τις υπολογίζεις.

Υποσημ. ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ:

Μήπως όμως παρεξηγήσαμε τα λόγια του;
Δυοίν θάττερον.
΄Η εννοεί τις κρίσιμες στιγμές της οικονομίας που διέρχεται σήμερα η Ελλάδα εξ' αιτίας των καταχραστών πολιτικών που ρήμαξαν τα ταμεία του Κράτους, οπότε με την ερμηνευτική που δώσαμε.... πιάσαμε διάνα...
΄Η το και φοβερώτερο, αν εννοεί ενότητα του λαού και ενότητα εκκλησίας, την εποχή που απελευθερώθηκε η Κέρκυρα με την επέμβασι του αγίου, ότι τότε έγινε αυτό με την σύμπραξι των τότε ορθοδόξων Κερκυραίων και των τότε Παπικών Βενετσιάνων.
Η δεύτερη ερμηνεία των Σιβυλλικών λόγων του, θα είναι και το χειρότερο.
Εδώ, αλλού μας το πάει ο μα...καριώτατος!!!



Ο ιατρός lykourgos nanis μας απέστειλε την παρακάτω παρέμβασι.

Το καλύτερο που έχει να κάνει ο κος Ιερώνυμος είναι να υποβάλλει την παραίτησή του.
Εζυγίσθη,εμετρήθη και ευρέθη ελλειπής.
Σήμερα είχαμε μια ακόμη άσχημη εξέλιξη με την άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον παραγόντων της οικονομικής υπηρεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για απιστία και ηθική αυτουργία σε απιστία σε αγοραπωλησίες οικοπέδων στην περιοχή της Βουλιαγμένης.
Η Εκκλησία της Ελλάδος επί των ημερών του έχασε και τα τελευταία απομεινάρια αξιοπιστίας,όσα άφησαν στο θλιβερό πέρασμά τους η σεραφειμική και η χριστοδουλική λαίλαπα.
Εμπρός λοιπόν κε Ιερώνυμε!
Παραιτηθείτε κι αποσυρθείτε στη μονή της μετανοίας σας!
Αρκετά κακουργήσατε πάνω στο σώμα της Ελλαδικής Εκκλησίας!
Φθάνει πια!







Τι

συμβαίνει,

λοιπόν;




Υπάρχει συνωμοτικό σχέδιο εναντίον της Ορθοδοξίας;

Οι Λατινόφρονες και οι Οικουμενισταί καθημερινά οργιάζουν.
Αναισχύντως ασεβούν επάνω στο Σώμα της Εκκλησίας.

Οι αρχιερείς των κατά τόπους Εκκλησιών δεν αγωνίζονται γιά την ακεραιόττητα της Πίστεως.

Τώρα ο Ρωσσίας προσπαθεί να φιμώση τους Ρώσσους μοναχούς.

Κάτι το ύποπτο γίνεται, κάτι σχέδια ετοιμάζονται.

Ξέρουν ότι οι μοναχοί που είναι ελεύθερα πουλάκια είναι πιό επικίνδυνοι να κάνουν κάποια επανάστασι.

Να αποτειχισθούν από τον μεμολυσμένο Σώμα τους και να τους εγκαταλείψουν.

Οπως έγινε στην Σερβία με τον αγιο επίσκοπο Αρτέμιο.
Γι αυτό και προσπαθούν να λάβουν τα μέτρα τους.

Πάψετε να τους προσκυνάτε, πάψετε να τους εγκωμιάζετε, πάψετε να τους ψάλετε ύμνους και πολυχρόνια.

Ολα αυτά ο Θεός τα σιχαίνεται.

Εσείς που λέγεσθε χριστιανοί, γιατί δεν τα σιχαίνεσθε;


Πλησιάζει η ώρα της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ.

Της ευλογημένης, της υπερευλογημένης ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ.


Και όλοι αυτοί, θα αποδοκιμασθούν.

Και θα στιγματισθούν.

Και όταν έλθη αυτή η ευλογημένη ώρα, στα μάτια του Κυρίου μας, όλοι αυτοί θα αποτελούν έναν συρφετό, μία κάστα ρασοφόρων αλητών.

Μαζί με τον συρφετό του Κόσμου, όπως τον παρουσιάζει το στόμα του Κυρίου μας, θα αποτελούν μία σαβούρα και μία κόπρο του Αυγείου.
Δεν θα αποτελούν πλέον την Εκκλησία του Χριστού, αλλά την "εκκλησία" του Αντιχρίστου.


Πρόσχωμεν.

Στώμεν καλώς.

Να είμαστε κοντά στον Θεό.
Να ευαρεστούμε τον Θεό με τα λόγια μας και με τα έργα μας.

Γιά να βαδίσουμε και εμείς τον δρόμο των Μαρτύρων και των Αγίων Του.

Και να μας δείξη ο Κύριος, την διέξοδο πρός την Αγία Μάνδρα των εις τους αιώνας των αιώνων Ευλογημένων
.













Σχέδιο επιβολής σιωπής

και «υπακοής»

στους μοναχούς

της Ρωσίας


Ο Πατριάρχης της Ρωσίας Κύριλλος συνέστησε, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ρωσικού τύπου, μία «Επιτροπή για το μοναχισμό» με στόχο την αντιμετώπιση προβλημάτων που αφορούν στους μοναχούς της Ρωσικής Εκκλησίας.
Η Επιτροπή συνεδρίασε μάλιστα στις 12-7-2010 υπό την προεδρία του ίδιου του Πατριάρη Κύριλλου.

Στόχος της Επιτροπής είναι η αντιμετώπιση φαινομένων εκκοσμίκευσης που παρατηρούνται σε κάποια μοναστήρια με το χτίσιμο πολυτελών δωματίων κλπ.
Την ίδια όμως στιγμή επιχειρείται πλήρης περιορισμός της ελευθερίας των μοναχών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ένας από τους στόχους της Επιτροπής στην οποία μετέχουν πολλοί επίσκοποι, είναι να επιβάλλει την ταπείνωση και την πλήρη υπακοή των μοναχών στους κατά τόπους επισκόπους και τον Πατριάρχη.

Σχετικό δημοσίευμα αναφέρει μεταξύ άλλων ότι "οι μοναχοί δεν έχουν δικαίωμα να σχολιάζουν τις γνώμες Πατριάρχου, του οικείου Μητροπολίτου ή του Ηγουμένου» και σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει να επιβάλλονται κανονικά μέτρα εις βάρος τους".

Είναι σαφές πως στη Ρωσία οργανώνεται καλά σχέδιο φίμωσης αγωνιστών μοναχών που είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσουν στα φιλοπαπικά ανοίγματα που παρατηρούνται τελευταία και από τις κεφαλές της Διοίκησης της Ρωσικής Εκκλησίας.

Ο νέος Πατριάρχης Κύριλλος και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων φαίνεται πως απομακρύνονται από την αντιπαπική γραμμή που τηρούσε ως τώρα η Ρωσική Εκκλησία και ανοίγονται στο πέλαγος του οικουμενισμού και του φιλοπαπισμού.

Ποιος λησμονεί άλλωστε την επίσκεψη του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα στο Βατικανό μόλις τον προηγούμενο Μάιο και τις πολλές συναντήσεις του εκεί με όλους τους σημαντικούς εκπροσώπους του Παπισμού και με τον ίδιο τον Πάπα;

Από τα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

ΑΥΤΟΑΝΑΣΤΑΣΙ

B΄

Γράφει ο κ. Ν. Ιω. Σωτηρόπουλος


Πολλά τα χωρία τής Γραφής για το ενδοξότερο θαύμα τής Χριστιανικής Πίστεως, την ανάστασι τού Χριστού. Τέσσαρα δε απ’ αυτά, όπως ήδη είπαμε, αναφέρονται στην ανάστασι τού Χριστού ως αυτοανάστασι, δύο στην Παλαιά Διαθήκη και δύο στην Καινή Διαθήκη.


Τα δύο τής Παλαιάς Διαθήκης ερμηνεύσαμε στο προηγούμενο άρθρο. Στο παρόν άρθρο ερμηνεύουμε το δύο τής Καινής Διαθήκης. Περιέχονται και τα δύο στο Ευαγγέλιο τού Ιωάννου.


Ο Ιησούς ο πάντοτε αόργητος και γλυκύτατος Ναζωραίος, όπως τον θέλουν και τον κηρύττουν οι Οικουμενισταί και οι λοιποί αγαπολόγοι, δεν ήταν πάντοτε αόργητος και γλυκύτατος.

Οι Οικουμενισταί και οι λοιποί αγαπολόγοι, οι οποίοι θέλουν το Χριστό ως Θεό με αγάπη μόνο, καταργούν μία ιδιότητα τού Θεού, τη δικαιοσύνη. Συγχέουν δε την απλή κρίσι και τον έλεγχο με την κατάκρισι, επίσης τον ζήλο και ζωηρές εκδηλώσεις τού ζήλου με τον φανατισμό.

Αλλ’ ο ενανθρωπήσας Θεός, ο Ιησούς ο Ναζωραίος, δεν ήταν πάντοτε αόργητος και γλυκύτατος.

Και αγανακτούσε (Μάρκ. ι΄ 14) και ωργιζόταν (Μάρκ. γ΄ 5), και θα έλθη ημέρα φοβερωτάτης οργής τού Αρνίου (Αποκ. στ΄ 16-17). Αρνίον ο Χριστός, Αρνίον άκακον, αλλ’ οργιζόμενον! Και αυστηροτάτη κριτική τών απίστων Ιουδαίων έκανε ο Ιησούς ονομάζοντας τόν Διάβολο πατέρα τους (Ιωάν. η΄ 38,44), και δριμύτατο έλεγχο τών υποκριτών γραμματέων και Φαρισαίων άσκησε με τα πολλαπλά εκείνα «Ουαί» και το πλήθος τών χαρακτηρισμών αυτών για την υποκρισία και τις ασέβειές τους (Ματθ. κγ΄ 13-33).


Αλλά και σε ζωηρές εκδηλώσεις από ζήλο προέβη ο Χριστός με το να υψώση επανειλημμένως φραγγέλλιο, μαστίγιο, και να εκδιώξη τούς εμπόρους από το ναό (Ιωάν. β΄ 14-17, Ματθ. κα΄ 12-13).


Το πρώτο χωρίο στο Ευαγγέλιο τού Ιωάννου για την αυτοανάστασι τού Χριστού περιέχεται στην περικοπή Ιωάν. β΄ 18-21 μετά την πρώτη ύψωσι τού φραγγελλίου.

Η περικοπή αρχίζει με ερώτησι τών Ιουδαίων προς τον Ιησού εξ αφορμής τής υψώσεως τού φραγγελλίου. Στη συνέχεια ερμηνεύουμε την περικοπή.


Ρώτησαν οι Ιουδαίοι τόν Ιησού: «Τι σημείον δεικνύεις ημίν, ότι ταύτα ποιείς;». Τι σημείο (θαύμα) μπορείς να μας δείξης για το ότι κάνεις αυτά; Με άλλα λόγια, ποιός είσαι συ, τι δύναμι έχεις, τι θαύμα μπορείς να κάνης, για ν’ αποδείξης, ότι είσαι μέγας και τρανός και έχεις το δικαίωμα να μας κυνηγάς με τα μαστίγια;


Ο Ιησούς απάντησε: «Λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις εγερώ αυτόν». Γκρεμίσετε αυτό το ναό, και σε τρεις ημέρες θ’ ανεγείρω αυτόν.


Οι Ιουδαίοι νόμισαν, ότι ο Ιησούς μιλούσε για τον Ιουδαϊκό ναό και σαρκάζοντας είπαν στον Ιησού: «Τεσσαράκοντα και εξ έτεσιν ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ εν τρισίν ημέραις εγερείς αυτόν;». Σε σαράντα και έξι έτη οικοδομήθηκε αυτός ο ναός, και συ θα τον ανεγείρης σε τρεις ημέρες;

«Εκείνος δε έλεγε περί του ναού τού σώματος αυτού». Αλλ’ εκείνος μιλούσε για το ναό τού σώματός του. Ναό δηλαδή ωνόμαζε το σώμα του.

Με άλλα λόγια, ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους: Θέλετε να ιδήτε ποιός είμαι, τι δύναμι έχω, τι θαύμα μπορώ να κάνω; Θανατώσετε αυτό το σώμα, το οποίον είνε ναός, κατοικητήριο τής Θεότητος, και σε τρεις ημέρες «εγερώ» αυτό, θα αναστήσω αυτό.

Αυτό το «εγερώ», θα αναστήσω, θα αναστήσω εγώ ο ίδιος το σώμα μου, είνε λόγος παραδοξότατος, αδιανόητος και ανεπινόητος.

Άνθρωπος, και τρελλός εάν ήτο, δεν θα σκεπτόταν να ειπή, «Σκοτώστε με, και εγώ ο ίδιος θα αναστήσω το σώμα μου». Τέτοιο λόγο είπεν ο Χριστός, διότι είχε τη συνείδησι, ότι είνε Θεός.

Είνε σαν να έλεγε στους Ιουδαίους: Δεν είμαι απλώς άνθρωπος. Είμαι και Θεός. Ως άνθρωπο θα με θανατώσετε. Το προγνωρίζω και το προλέγω. Θανατώσετέ με. Αλλ’ ως Θεός δεν θανατώνομαι. Ως Θεός θα ζω, και την τρίτη ημέρα εγώ ο ίδιος με τη θεία δύναμί μου θα αναστήσω το σώμα μου.


Παραδοξότατος, αλλά και ωραιότατος ο λόγος, με τον οποίον ο Χριστός δήλωσε τη θεότητά του.

Αν στο ερώτημα τών Ιουδαίων απαντούσε «Εγώ είμαι ο Θεός», η απάντησι θα ήταν πολύ προκλητική και θα προκαλούσε την εξέγερσί τους, ενώ τώρα δεν κατάλαβαν το νόημα τού λόγου τού Χριστού και δεν εξεγέρθηκαν.

Αλλ’ ο λόγος δεν ελέχθη μόνο για τους Ιουδαίους, οι οποίοι δεν κατάλαβαν· ελέχθη για τους πιστούς όλων τών αιώνων, οι οποίοι καταλαβαίνουν.


Πρέπει να παρατηρηθή επίσης, ότι για τη θεότητά του ο Χριστός έκανε υπαινιγμό όνομάζοντας το σώμα του «ναόν», κατοικητήριο τής θεότητος (Πρβλ. Κολ. β΄ 9: «Εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς»· Μέσα στο Χριστό δηλαδή, μέσα στο σώμα τού Χριστού, κατοικεί όλος ο πλούτος τής θεότητος ουσιωδώς).



Ερχόμεθα στο δεύτερο χωρίο τής Καινής Διαθήκης για την αυτοανάστασι τού Χριστού:

«Δια τούτο ο Πατήρ με αγαπά, ότι εγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ίνα πάλιν λάβω αυτήν. Ουδείς αίρει αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού· εξουσίαν έχω θείναι αυτήν, και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν» (Ιωάν. ι΄ 17-18).

Το «τίθημι» σημαίνει «θέτω, διαθέτω, θυσιάζω», «ψυχή» σημαίνει «ζωή», «αίρω» σημαίνει «αφαιρώ» και «εξουσία» σημαίνει «δύναμι». Το «θείναι» είνε απαρέμφατο αορίστου τού «τίθημι».


Μεταφράζουμε το χωρίο: «Γι’ αυτό ο Πατήρ με αγαπά, διότι εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, και θα την λάβω πάλι. Κανείς δεν μπορεί να την αφαιρέση από μένα, αλλ’ εγώ τη θυσιάζω με τη θέλησί μου. Έχω τη δύναμι να την θυσιάσω, και έχω τη δύναμι να την λάβω πάλι».

Στο χωρίο τούτο ο Χριστός ομιλεί ως ο καλός ποιμήν, ο οποίος θυσιάζει τη ζωή του για τα πρόβατα. Ο λόγος του είνε προφητικός. Με τη φράσι, «Εγώ τίθημι την ψυχήν μου», Εγώ θυσιάζω τη ζωή μου, προλέγει τη θυσία του, το θάνατό του υπέρ τού ποιμνίου. Και με τη φράσι, «ίνα πάλιν λάβω αυτήν», και θα λάβω πάλι αυτή, τη ζωή, προλέγει την ανάστασί του. Στη δε συνέχεια με τη φράσι, «Ουδείς αίρει αυτήν απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού», Κανείς δεν μπορεί να την αφαιρέση από μένα, αλλ’ εγώ τη θυσιάζω με τη θέλησί μου, τονίζει, ότι οι εχθροί δεν έχουν τη δύναμι να τού αφαιρέσουν τη ζωή, αλλά θυσιάζεται εκουσίως. Με τη φράσι, «Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν», Έχω τη δύναμι να θυσιάσω αυτή, τη ζωή μου, ο Κύριος θέλει να είπή: Έχω τον ηρωισμό να υποστώ το μαρτύριο τής σταυρώσεως, φρικτότατο μαρτύριο. Η μεγάλη και μοναδική δύναμι τού Χριστού και η εκουσιότης κατά το μαρτύριον αυτού φάνηκαν από το ότι ώρες μετά τη σταύρωσί του εξέβαλε κραυγή, φωνή μεγάλη, και μάλιστα επανειλημμένως (Ματθ. κζ΄ 46,50), ενώ κάθε άλλος εσταυρωμένος ώρες μετά τη σταύρωσί του δεν είχε τη δύναμι να φωνάξη, παρέδωσε δε το πνεύμα ο Χριστός την ώρα που θέλησε (Ιωάν. ιθ΄ 30), αποδεικνύοντας, ότι είνε κύριος τής ζωής και του θανάτου. Με τη φράσι, «Εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν», Έχω τη δύναμι να λάβω πάλιν αυτή, τη ζωή, ο Χριστός προλέγει, ότι θ’ αναστηθή αυτεξουσίως, αυτοδυνάμως, με την ιδική του δύναμι. Η ανάστασι τού Χριστού είνε αυτοανάστασι. Και ερωτούμε:

Ποιός διανοήθηκε ποτέ να ειπή για τον εαυτό του, «Εγώ θα αναστήσω ο ίδιος τον εαυτό μου»; Τέτοιο λόγο για τον εαυτό του είπε μόνον ο Χριστός, διότι ο Χριστός είνε Θεός, και ως Θεός είνε παντοδύναμος.


Εορτάζοντας την ανάστασι τού Χριστού πρέπει προπάντων να αισθανώμεθα τη θεότητα τού Χριστού. Τότε θα εορτάζωμε αληθινά και οι καρδιές μας θα πλημμυρίζουν από άρρητη χαρά, αγαλλίασι και ευφροσύνη.


Aπό το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Ιουνίου 2010

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου