ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΤΑΦΥΛΗΣ

(+2009)

Ενας φλογερός

Αντιοικουμενιστής νέος


Ο αείμνηστος Απόστολος γεννήθηκε στις 17.10.1977 στον Δομοκό Φθιώτιδος. Μετά το δημοτικό και την μέση εκπαίδευσι, σπούδασε χημικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Από τον Σεπτέμβριο του 2008 υπηρετούσε στο Γυμνάσιο Ομβριακής του δήμου Ξυνιάδος που βρίσκεται κοντά στον Δομοκό. Παντρεύτηκε την Δέσποινα Κικκή και απέκτησαν δύο παιδιά.

Τα τελευταία 5-6 χρόνια ζούσε πνευματική χριστιανική ζωή εξομολογούμενος στον πατέρα Σταύρο Βάϊο τον οποίο είχε πνευματικό καθοδηγητή, ευρών αυτόν γνήσιον ποιμένα με παραδοσιακό και πατερικό πνεύμα προικισμένον.
Από αυτόν πληροφορήθηκε και ενημερώθηκε για την αίρεσι-παναίρεσι του Οικουμενισμού, η οποία λυμαίνεται τους τελευταίους καιρούς τις ορθόδοξες Εκκλησίες.
Επειδή ήταν αγνός και καθαρός εξέφρασε την επιθυμία να ιερωθεί.

Αλλ’ η βέβηλη υπάρχουσα αίρεσι του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας που βεβηλώνει τις Εκκλησίες του Νέου ημερολογίου, διά της κοινωνίας με Οικουμενιστές Αρχιερείς, τον έκανε να αναβάλη ή και να ματαιώσει την επιθυμίαν του αυτή.
Λόγω του ότι τα τελευταία 2-3 χρόνια ο πνευματικός του αποτειχίστηκε από τον οικείον μητροπολίτην διά λόγους πίστεως διά την υπάρχουσαν αίρεσιν, ως επιτρέπουν και οι Ιεροί Κανόνες, λειτουργούσαν σε εξωκκλήσια για τις πνευματικές τους ανάγκες.
Μαθών όμως τούτο o μητροπολίτης τους απηγόρευσε οποιανδήποτε ιεροπραξίαν εντός της μητροπολιτικής του περιφερείας.
Γι αυτό και ο αείμνηστος Απόστολος μου έγραφε σε επιστολή του, ότι επειδή τους απηγόρευσε ο εκεί μητροπολίτης να λειτουργούν σε εξωκκλήσια, ως αποτειχισμένοι, έψαχναν για να βρούν στα μέρη εκείνα καμιά σπηλιά για να λειτουργήσουν, αλλά δεν μπόρεσαν διότι ήσαν υγρές. Μου έγραφε επίσης στις 19.6.2008:

«Ετσι ο άνθρωπος που όμοιόν του δεν είδε ξανά η γή, ο Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος αποκεφαλίστηκε διότι έλεγξε την σωματική μοιχεία-πορνεία του Ηρώδη.
Σήμερα κανείς δεν ελέγχει την πνευματική πορνεία-μοιχεία του Πατριάρχη».

Στην ίδια επιστολή μου έγραφε και τα εξής:
«Σκεπτόμουνα τι έκαναν οι Πατέρες αλλά και τι θα έκαναν σήμερα. Κατέληξα ότι ο Χριστός θα μας κρίνει από τα έργα μας και είδα πως άγιοι έχασαν την ζωή τους διότι αντέδρασαν για πιο απλά πράγματα από αυτά τα αίσχη που γίνονται σήμερα».

Αγωνίσθηκε ως ουδείς άλλος της ηλικίας του κατά του επάρατου Οικουμενισμού, έστειλε περί τις 50 επιστολές σε αγιορείτες γέροντες για το ίδιο θέμα, εκ των οποίων μόνον 8 απήντησαν, άλλοι του είπαν «μην ασχολείσαι κάτσε σπίτι σου και μην τ’ ανακατεύεις», άλλοι πάλι «καλά κάνεις, όπου βρείς να μην μνημονεύουν πήγαινε να εκκλησιαστείς».

Εστειλε επιστολές και σε ιερείς και καθηγητές του Πανεπιστημίου που ενδιαφέρονταν για την εξυγίανσι της Ορθοδοξίας μας από τον Οικουμενισμό και στους πλείστους έβλεπε κάποια αναβολή ή και αδιαφορία γι αυτό και μου εγραφε:

«Ολοι κάνουν οικονομία και τελικά πρόδοσαν την Πίστι».
Και συνεχίζει παρακάτω:
«Ξέρω ότι γι αυτά που γράφω και πράττω θα κριθώ, όμως δεν θα κατακριθώ, διότι από την στιγμή που γνώρισα και έμαθα αντέδρασα, μίλησα, έπραξα για να γλυτώσω από την αίρεσι της εποχής μας».

Το βιβλίο «Ανθρώπων πλάνη», (Η τεχνολογία στα χέρια των προδρόμων του Αντιχρίστου, Δομοκός 2007), ήταν έργο του μακαριστού Αποστόλου Σταφύλη.
Λίγους μήνες πρίν κοιμηθεί, άρχισε και έγραφε το δεύτερο βιβλίο του «Ανθρώπων πλάνη Νο 2, (Η τελευταία αίρεσι-παναίρεσι).
Αλλά δεν πρόλαβε να το τελειώσει και τον πήρε ο Κύριος, «οίς κρίμασιν μόνος Αυτός οίδεν».

Στις 27 Φεβρουαρίου 2009 (νέον ημερολόγιον), ένοιωσε κομάρες και βήχα. Στις 28 έκανε πυρετό. Την δε 1ην Μαρτίου εκοιμήθη εν Κυρίω, από ιό που του προκάλεσε πνευμονικό οίδημα. Εφυγε νεώτατος τριάντα ενός ετών. Εδώ αρμόζει το του σοφού Σολομώντος λόγιον:

«Ευάρεστος τω Θεώ γενόμενος ηγαπήθη και ζών μεταξύ αμαρτωλών μετετέθη. Ηρπάγη, μη κακία αλλάξει σύνεσιν αυτού ή δόλος απατήση ψυχήν αυτού…τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς, αρεστή γαρ ήν Κυρίω η ψυχή αυτού. Δια τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δε λαοί ιδόντες και μη νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτον, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού».
Αιωνία η μνήμη αυτού.

Μοναχός Β. - Αγιον Ορος

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ 1ης Απριλίου 2010

ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ Η ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Τὰ τελευταῖα χρόνια ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ ἀκούγεται ὅτι οἱ νέοι δὲν ἐκκλησιάζονται ἐπειδὴ δὲν κατανοοῦν τὰ ὅσα λέγονται στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Ἡ λατρευτικὴ γλώσσα κατανοεῖται ὡς τὸ μεγάλο ἐμπόδιο γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῶν νέων στὴ θεία Λειτουργία καὶ πληθαίνουν οἱ φωνὲς ἐκείνων ποὺ ζητοῦν ἐπίμονα ριζικὲς ἀλλαγές.

Νέοι καὶ λατρευτικὴ ζωὴ

Μιὰ ἀφετηριακὴ ἐπισήμανση, ἀπαραίτητη γιὰ τὴν συζήτησή μας, εἶναι ὅτι τὸ καίριο ζήτημα ποὺ ἀπασχολεῖ ὅλους μας εἶναι τὸ τί πρέπει νὰ πράξουμε ὥστε νὰ ὑπάρξει ἀληθινὰ μιὰ ἐνσυνείδητη συμμετοχὴ τῶν νέων στὴν λατρεία. Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τοῦ θέματος στὰ πλαίσια τοῦ ὁποίου ἐντάσσεται καὶ ἡ ἐξέταση τοῦ ἂν θὰ βοηθοῦσε ἡ χρήση μεταφρασμένων λειτουργικῶν κειμένων στὴν λατρεία. Τούτη ἡ ἐπισήμανση πιστεύουμε πὼς εἶναι ἀπολύτως χρήσιμη στὴ συζήτησή μας καὶ αὐτὸ γιατί στὶς μέρες μας ἡ λύση τῆς ἀντικατάστασης τῶν λειτουργικῶν κειμένων προβάλλεται ὡς μονόδρομος, ὡς ἡ μοναδικὴ λύση. Φοβούμαστε ὅμως πὼς ὄχι μόνο λύση δὲν ἀποτελεῖ, ἀφοῦ οὔτε τὰ ἐπιθυμητὰ ἀποτελέσματα φρονοῦμε πὼς θὰ φέρει, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἡ ἴδια ἀπὸ μόνη της θὰ ἀποτελέσει μέγα πρόβλημα, τὸ ὁποῖο θὰ δημιουργοῦσε πλῆθος δυσκολιῶν τόσο στὸ ἐπίπεδo τῆς λατρευτικῆς εὐταξίας ὅσο καὶ σὲ ἐκεῖνο τοῦ μηνύματος ποὺ οἱ νέοι θὰ προσλάβουν ἀπὸ τὴν κίνηση αὐτή.

Ἡ Ἐκκλησία μεριμνοῦσε πάντα γιὰ τὴν ὁμαλὴ εἰσαγωγὴ τῶν νέων χριστιανῶν στὴν λατρευτική της ζωή. Γνωρίζουμε πὼς ἡ κατήχηση τῶν προσώπων ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐνταχθοῦν στοὺς κόλπους της δὲν περιοριζόταν μόνο στὴν προβαπτισματικὴ διδασκαλία, ἀλλὰ ἐπεκτεινόταν καὶ μετὰ τὴν εἰσαγωγὴ στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα διὰ τοῦ Βαπτίσματος, μὲ τὶς λεγόμενες «Μυσταγωγικὲς Κατηχήσεις», οἱ ὁποῖες εἶχαν περιεχόμενο λειτουργικό, ἑρμήνευαν δηλαδὴ τὰ πεπραγμένα τῆς λατρείας.

Στὴν ἐποχή μας ἡ Κατήχηση κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἔχει χάσει τὸν «μυσταγωγικό» της χαρακτήρα. Στὶς ἐνορίες μας μπορεῖ νὰ ὑπῆρξε μία μεγάλη ἀνάπτυξη «κατηχητικῶν σχολείων», ὅμως ἐκεῖνα ἐπηρεασμένα ἀπὸ τὰ προτεσταντικὰ καὶ ρωμαιοκαθολικὰ πρότυπα, θεώρησαν πὼς ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀλήθεια πρέπει νὰ διδάσκεται κυρίως ὡς γνώση ἡ ὁποία καταλήγει σὲ ἠθικολογικὰ προστάγματα καὶ ὄχι ὡς μιὰ ἀποκάλυψη τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ.

Εἶναι γνωστὸ πὼς ἡ Κατήχηση στὶς μέρες μας περνᾶ μία μεγάλη κρίση. Θὰ τολμούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι οἱ νέοι γυρίζουν τὴ πλάτη στὴν Ἐκκλησία ἐπηρεασμένοι ἀφ’ ἑνὸς ἀπὸ τὶς σειρῆνες τῆς ἐποχῆς, ἀφ’ ἑτέρου μένοντας ἀδιάφοροι σὲ μία γνωσιοκεντρικὴ προσέγγιση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος.

Αὐτὸ τὸ τελευταῖο σημεῖο φαίνεται πὼς δὲν ἔχει ἀξιολογηθεῖ στὸ ἐπίμαχο ζήτημα τῆς μετάφρασης τῶν λειτουργικῶν κειμένων. Τὸ σκεπτικὸ τῶν εἰσηγητῶν τῆς μεταφράσεως εἶναι πὼς αὐτὸ ποὺ λείπει ἀπὸ τὴν λατρεία εἶναι ἡ γνώση καὶ ἡ κατανόηση τῶν κειμένων. Αὐτὸ ποὺ φανερώνει ὅμως ἡ ἐμπειρία τῆς κατηχητικῆς προσπάθειας εἶναι πὼς ὅταν ἡ Κατήχηση ἀποστερήθηκε τὸν μυσταγωγικό της χαρακτήρα γιὰ νὰ τονίσει τὸ γνωσιολογικό της περιεχόμενο, τότε μεταποιήθηκε σὲ μία ἀλήθεια ποὺ εἶχε χάσει τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς πολλούς.

Ἀκούγεται συχνὰ ὅτι στὶς μέρες μας ἐπιβάλλεται ἡ μετάφραση τῶν κειμένων γιατί διαφορετικὰ ἐμφωλεύει ὁ κίνδυνος τῆς μαγικῆς κατανοήσεως τῆς λατρείας. Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς καταδεικνύει ἕναν κίνδυνο ἀληθινό. Ἡ λατρεία μας εἶναι λογικὴ καὶ ὀφείλει νὰ μὴν ἀπωλέσει αὐτὸν της τὸν χαρακτήρα. Στὸ ἐπίπεδο αὐτὸ θὰ θέλαμε νὰ προτείνουμε κάποιες πρακτικὲς προτάσεις ποὺ ἴσως μποροῦσαν νὰ συμβάλλουν στὴν προσπάθεια τῆς μυσταγωγικῆς προσέγγισης τῶν νέων. Οἱ προτάσεις αὐτὲς κινοῦνται μέσα στὰ πλαίσια τῆς κατηχητικῆς προσπάθειας ποὺ συντελεῖται στὶς ἐνορίες μας κι αὐτὸ γιατί πιστεύουμε πὼς ἡ οἰκειότητα μὲ τὴν λατρεία εἶναι κάτι ποὺ καλλιεργεῖται καὶ αὐξάνει ὅταν βρεῖ πρόσφορες συνθῆκες. Λογικὲς ποὺ θέλουν μεμονωμένες κινήσεις, ὅπως αὐτὴ τῆς μεταφράσεως στὰ νέα ἑλληνικὰ τῶν λειτουργικῶν κειμένων, νὰ ὁδηγοῦν μαζικὰ τοὺς νέους στὴν Ἐκκλησία καὶ ἐκεῖνοι διὰ μιᾶς νὰ κατανοοῦν καὶ νὰ ἐμβαθύνουν στὰ Μυστήρια Της, ὄχι μόνο ἀπέχουν ἀπὸ τὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ φανερώνουν πὼς οἱ ἐμπνευστὲς τοὺς εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ τελικὰ ἀναζητοῦν λύσεις μαγικές.

1. Τὰ παιδιὰ στὸ κατώτερο κατηχητικὸ μποροῦν νὰ ἔρθουν σὲ ἐπαφὴ καὶ γνωριμία μὲ κείμενα ποὺ χρησιμοποιοῦνται συχνὰ στὴ λατρεία. Ὁ Προοιμιακὸς ψαλμός, ὁ Πεντηκοστός, ἡ Θ΄ ὠδὴ τῆς Θεοτόκου εἶναι κείμενα ποὺ τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ μάθουν ἀρχικὰ νὰ διαβάζουν σωστά, ἐνῶ σταδιακά, στὶς μεγαλύτερες τάξεις, ἀξίζει νὰ προχωρήσουν στὴν ἀπομνημόνευση αὐτῶν. Τὰ κείμενα τοῦτα δίδουν παράλληλα τὴν δυνατότητα στὸν κατηχητὴ νὰ δημιουργήσει μία σειρὰ ἑρμηνευτικῶν μαθημάτων πάνω σὲ αὐτά, ἀφοῦ τὸ περιεχόμενο τοὺς δίδει ἀφορμὲς γιὰ νὰ διδαχθοῦν πολλὰ κατηχητικὰ θέματα. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὰ παιδιὰ ὅταν βρίσκονται μέσα στὶς ἀκολουθίες μεταξὺ τῶν ἀγνώστων γι’ αὐτὰ ἀκουσμάτων θὰ συναντοῦν ψαλμοὺς καὶ ὕμνους γνωστοὺς καὶ οἰκείους σ’ αὐτά, γεγονὸς ποὺ σταδιακὰ θὰ τὰ ἐντάσσει οὐσιαστικὰ σὲ μιὰ ἐνσυνείδητη συμμετοχὴ στὴν κοινὴ λατρεία.

2. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι στὴ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπικράτησε ἡ χρήση τῶν ὕμνων. Τὰ σπουδαία δογματικὰ λόγια τῶν Πατέρων ἔλαβαν μέλος καὶ ἔγιναν σύμφωνα μὲ τὸ ὁμώνυμο διήγημα τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαδιαμάντη: «Τὰ τραγούδια τοῦ Θεοῦ».

Τὰ παιδιὰ μποροῦν νὰ μάθουν ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ μεγαλύτερη εὐκολία ἀπὸ ὅσο φανταζόμαστε. Ἀρχικὰ μποροῦν νὰ διδαχθοῦν ὕμνους ἁπλοὺς στὸ μέλος καὶ στὸ νοηματικὸ περιεχόμενο. Τὰ ἀπολυτίκια τοῦ Ἁγίου της ἐνορίας τους, τοῦ Ἁγίου ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα, τὰ τροπάρια τῶν μεγάλων Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, διάφορα μεγαλυνάρια Ἁγίων, μποροῦν νὰ γίνουν ἕνα πρῶτο ὑλικὸ ποὺ θὰ χαροποιήσει τὰ παιδιὰ καὶ θὰ τὰ ὁδηγήσει σὲ μία οὐσιαστικὴ οἰκειότητα μὲ τὰ λειτουργικὰ κείμενα. Τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ μποροῦν νὰ ὠφεληθοῦν πολὺ ἀπὸ τοὺς ὕμνους τοῦ Ἀναστασιματαρίου. Τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ κάθε ἤχου, ἴσως καὶ κάποια στιχηρά, εἶναι ἱκανὰ νὰ δώσουν στοὺς νέους ἀφορμὲς νὰ ἀγαπήσουν τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ ἀναζητήσουν μία μεγαλύτερη ἐμβάθυνση, καὶ ἴσως νὰ δημιουργηθεῖ καὶ ὁ ζῆλος γιὰ νὰ προχωρήσουν στὴ σπουδὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς.

3 Ἡ δύσκολη καθημερινότητα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἔχει ἀπομακρύνει ἀπὸ τὶς ἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου, τὶς καθημερινὲς δηλαδὴ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς περισσότερους πιστούς. Τὰ παιδιὰ ἀκολουθοῦν καὶ αὐτὰ προγράμματα φορτωμένα μὲ πολλὲς δραστηριότητες καὶ ἐνασχολήσεις. Χωρὶς νὰ γινόμαστε πιεστικοὶ μποροῦμε νὰ παροτρύνουμε τὰ παιδιὰ γιὰ τὴν παρουσία τους στὶς ἀκολουθίες. Αὐτὸ δύναται νὰ γίνει ἐφικτὸ ἂν ἔστω μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα, καλοῦμε τὰ παιδιὰ σὲ μία συνάντηση γιὰ ἕνα ἀπόδειπνο στὸ πνευματικὸ κέντρο τῆς ἐνορίας μας. Κάτι τέτοιο μπορεῖ νὰ γίνει εὐκαιρία γιὰ νὰ βρεθοῦν τὰ παιδιὰ μέσα στὴν ἑβδομάδα, νὰ ξεφύγουν λίγο ἀπὸ τοὺς πιεστικοὺς ρυθμοὺς τῆς καθημερινότητας. Ἐκεῖ τὰ παιδιὰ θὰ κληθοῦν νὰ διαβάσουν ἐκεῖνα τὴν ἀκολουθία, χωρὶς τὸ φόβο τοῦ λάθους ἢ τῆς κακῆς ἀπόδοσης στὴν ἀνάγνωση, ἀφοῦ ἡ ἀκολουθία αὐτὴ θὰ γίνεται μεταξὺ οἰκείων προσώπων. Σὲ τέτοια ἀπόδειπνα ὁ κατηχητὴς μπορεῖ νὰ βρίσκει εὐκαιρίες νὰ ἐξηγεῖ στὰ παιδιὰ κάτι ποὺ δὲν κατανοοῦν, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει μία πιεστικὴ διάθεση διδαχῆς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀποτρέψει τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ νὰ συμμετέχουν σὲ αὐτὲς τὶς ἀκολουθίες. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἱ νέοι θὰ κατανοήσουν πὼς ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ ἀφορᾶ ἀποκλειστικὰ τοὺς ἱερεῖς ἢ τοὺς ἱεροψάλτες, ἀλλὰ εἶναι βίωμα καὶ εὐθύνη τοῦ κάθε πιστοῦ.

4. Πρέπει νὰ κατανοήσουμε πάνω ἀπὸ ὅλα ὅτι ἡ συμμετοχὴ στὴν θεία Λειτουργία εἶναι ἡ ἀφετηρία γιὰ τὴν κατανόηση τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι τὸ ἀντίθετο. Δὲν εἶναι δηλαδὴ ἡ κατανόηση μέσῳ τῶν μεταφράσεων ποὺ θὰ ὁδηγήσει τὰ παιδιὰ στὸν ἐκκλησιασμό. Τὰ παιδιὰ ὅταν ἀγαπήσουν νὰ προσέρχονται στὸ Ναὸ γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν θὰ ἀρχίσουν νὰ κατανοοῦν τὸ τί ἡ Ἐκκλησία τοὺς λέει. Σὲ κάθε λειτουργία ὁ κάθε νέος, ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε πιστὸς δέχεται μία ἀποκάλυψη προσωπική, ὄχι μόνο διανοητική, οὔτε μόνο συναισθηματική, ἀλλὰ ὀντολογική, μιὰ ἀποκάλυψη ποὺ ἀφορᾶ τὸν ὅλο ἄνθρωπο.

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ὅμως ἐκκλησιάζεται σπάνια. Πολλὰ εἶναι τὰ παιδιὰ ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ ἐκκλησιαστοῦν ἀλλὰ δὲν τοὺς δίδεται ἡ εὐκαιρία γιατί οἱ γονεῖς τους δὲν μεριμνοῦν νὰ προσέλθουν τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία. Τὸ μεγάλο αὐτὸ πρόβλημα δύσκολα ἀντιμετωπίζεται, ὅμως ἀξίζει τὸ κόπο οἱ κατηχητὲς τῆς κάθε ἐνορίας νὰ προσπαθήσουν νὰ ὀργανώσουν τὴν προσέλευση τῶν παιδιῶν στὸ Ναό. Διατηρώντας μία καλὴ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς γονεῖς τῶν παιδιῶν τοῦ κατηχητικοῦ, δὲν εἶναι ἀδύνατο νὰ κερδίσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τους, ἔτσι ὥστε νὰ ἐμπιστευτοῦν στὸν κατηχητὴ τὸ παιδὶ τους τὴν Κυριακὴ τὸ πρωί, ἀκόμα καὶ ἂν χρειάζεται νὰ τὸ συνοδεύσει ἐκεῖνος στὴν Ἐκκλησία.

5. Στὶς ἐνορίες μας ὅπου ὑπάρχει δυνατότητα πρέπει νὰ ὀργανωθοῦν, ἐπιτρέψτε μας τὴν ἔκφραση, «κρυφὰ σχολειά». Μιλοῦμε γιὰ μικρὰ τμήματα φροντιστηριακὰ ποὺ θὰ διδάσκουν στοιχειώδη μαθήματα τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας. Τὸ πείραμα αὐτὸ ἔχει κατὰ καιροὺς πραγματοποιηθεῖ καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ πὼς ὅπου ὑπῆρχαν πρόσωπα μὲ γνώσεις ἀφ’ ἑνὸς καὶ διάθεση ἀφ’ ἑτέρου, ἔγιναν μικρὰ θαύματα. Ἐδῶ νομίζουμε ὅτι κεντρικὰ ἡ Ἐκκλησία θὰ πρέπει νὰ ἀναθέσει σὲ ὁμάδα φιλολόγων καὶ θεολόγων τὴν δημιουργία κατάλληλων βιβλίων, ἀρχικὰ θὰ τολμούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ παιδιὰ δημοτικοῦ, τὰ ὁποία θὰ εἶχαν σὰν περιεχόμενο τοὺς κυρίως τὰ λειτουργικὰ καὶ τὰ Πατερικὰ κείμενα, καὶ μὲ ἀφορμὴ αὐτὰ θὰ ἔδιναν τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια γιὰ τὴν περαιτέρω σπουδὴ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. Κάτι τέτοιο μπορεῖ νὰ ἀκούγεται μεγαλεπήβολο, ὅμως δὲν θὰ ἄρχιζε ἀπὸ μηδενικὴ βάση, ἀφοῦ ἤδη ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἀντικείμενο αὐτό. Γιὰ παράδειγμα ὁ γνωστὸς φιλόλογος καὶ δάσκαλος μὲ τὴν πιὸ οὐσιαστικὴ σημασία τῆς ἔννοιας, ὁ κ. Κώστας Γανωτὴς ἔχει συγγράψει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἕνα ἔργο μὲ τίτλο τὸ «Κρυφὸ Σχολειό» τὸ ὁποῖο ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις Τῆνος, ἀκριβῶς μὲ αὐτὴ τὴ λογική, ἐνῶ πρόσφατα ἔχει ξεκινήσει ἡ ἔκδοση σχολίων φιλολογικῶν καὶ ἑρμηνευτικῶν σὲ λειτουργικὰ κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται γιὰ ἄλλη μιὰ φορᾶ νὰ διασώσει τὸ γένος τῶν Ρωμιῶν, αὐτὴ τὴ φορὰ ἀπὸ τὴν ἀφομοίωσή του ἀπὸ τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἀπώλεια τῆς ἰδιοπροσωπείας τῶν Ἑλλήνων. Πιστεύουμε πὼς αὐτὴ ἡ ἀποστολὴ δὲν ἀπάδει καθόλου ἀπὸ τὴν ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸ κόσμο, ὅπως πολλοὶ μπορεῖ νὰ βιαστοῦν νὰ διαμαρτυρηθοῦν, γιατί ἡ Ἐκκλησία θέλει τοὺς ἀνθρώπους πρόσωπα καὶ ὄχι μιὰ χειραγωγούμενη μάζα. Αὐτὴ ὅμως εἶναι μία ἄλλη συζήτηση.

Οἱ παραπάνω προτάσεις δὲν ἐπιδιώκουν νὰ ἐντυπωσιάσουν μὲ τὴν ριζοσπαστικότητά τους, δὲν ἔρχονται νὰ ἐνεργήσουν σὰν μία συνταγὴ ποὺ θὰ ὁδηγήσει ξαφνικὰ σὲ μιὰ λειτουργικὴ ἄνθηση μεταξὺ τῶν νέων. Σκοπὸς τῶν σκέψεων αὐτῶν εἶναι νὰ ἀνοίξουν ἕνα διάλογο μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τοὺς νέους γιὰ τὸ πόσα ἔχουμε νὰ κάνουμε στὴν προσπάθεια προσέγγισής τους.

Εἶναι ἀλήθεια πὼς πολλὰ πρέπει νὰ γίνουν γιὰ νὰ δημιουργηθοῦν οἱ προϋποθέσεις ἐνὸς μυσταγωγικοῦ πλησιάσματος τῶν νέων ἀνθρώπων πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Ἐργασία ταπεινὴ καὶ σιωπηλή, χωρὶς λόγους μεγάλους καὶ ἠχηρούς, χωρὶς κινήσεις ἐντυπωσιασμοῦ ποὺ στὴν οὐσία τους ὅμως εἶναι ρηχὲς καὶ ἐπικίνδυνες. Σὲ μία τέτοια προσπάθεια πρέπει νὰ ἐνταχθοῦμε ὅλοι ἂν εἰλικρινὰ ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τῶν νέων.

Οἱ ἐκφραστὲς τῆς λειτουργικῆς ἀναγέννησης

Σὰν ἐπίλογο τῆς μικρῆς τούτης εἰσήγησης ἐπιτρέψτε μας νὰ ἐξετάσουμε τὸ ζήτημα: ποιοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ εἰσηγοῦνται τὴν μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων.

Εἶναι βέβαιο ὅτι μεταξὺ τῶν προσώπων αὐτῶν ὑπάρχουν ἀρκετοί, κληρικοί, θεολόγοι, γονεῖς, ποὺ ἐκφράζουν μία ἀγωνία ἀληθινή, ἕναν εἰλικρινῆ πόνο γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ νέοι βρίσκονται ἐγκλωβισμένοι σὲ ἕναν κυκεώνα προβλημάτων ὑπαρξιακῶν καὶ καθημερινῶν, χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ ἀντλήσουν λύσεις ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν τὴν αἰσθάνονται καὶ δὲν τὴν ἀναγνωρίζουν σὰν μάνα τους, ἀκριβῶς γιατί δὲν τρέφονται ἀπὸ τὸ γάλα τῆς λατρευτικῆς βιοτῆς.

Κατανοοῦμε λοιπὸν πὼς αὐτὴ ἡ ἀγωνία ὁδηγεῖ στὴν πρόταση νὰ δοκιμαστεῖ ἡ χρήση μεταφρασμένων κειμένων στὰ νέα ἑλληνικὰ στὴ λατρεία. Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους θὰ θέλαμε νὰ ποῦμε μὲ πολὺ ἀγάπη καὶ σεβασμό, ὅτι ὀφείλουμε νὰ εἴμαστε πολὺ προσεκτικοὶ καὶ συνετοὶ στὶς πράξεις, ἀρνούμενοι νὰ ἀποδεχθοῦμε τὸν πειρασμὸ τῶν εὔκολων λύσεων, πολὺ περισσότερο ὅταν αὐτὲς δὲν ὁδηγοῦν πουθενά.

Ἀκοῦτε τοὺς νέους νὰ δικαιολογοῦν τὴν ἀπόσταση τὴν ὁποία διατηροῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι δὲν κατανοοῦν τὰ ὅσα λέγονται ἐκεῖ. Τὰ παιδιὰ δὲν δίδουν μία ψεύτικη ἀπάντηση. Δίδουν ὅμως μία εὔκολη ἀπάντηση. Ἄς δοῦμε αὐτὰ τὰ ἴδια τὰ παιδιὰ ποὺ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν δυσκολία τῆς λειτουργικῆς γλώσσας τί μουσικὴ ἀκοῦν καὶ ἀγαποῦν. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία αὐτῶν ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια του δημοτικοῦ ἀρέσκονται νὰ ἀκολουθοῦν διάφορα μουσικὰ ρεύματα ποὺ ἡ παγκοσμιοποιημένη μουσικὴ σκηνὴ πλασάρει σὲ κάθε γωνιὰ τῆς γῆς. Τραγούδια σὲ ξένους ρυθμοὺς καὶ ἤχους, μὰ κυρίως μὲ ξένους στίχους, στὴν ἀγγλική, στὴν γαλλική, στὴν ἰταλικὴ γλώσσα (κάποιες φορὲς καὶ σὲ ἄλλες ἀκόμα πιὸ ἐξεζητημένες γλῶσσες) ὑπάρχουν στὰ mp3 ποὺ φοροῦν συνεχῶς στὰ αὐτιά τους.

Δὲν κατανοοῦν ὅσα ἀκοῦν, ὅμως τοὺς ἀρέσει νὰ τὰ ἀκοῦν καὶ πιστεύουν πὼς εἶναι ἡ μουσική τους, γιατί κάποιοι τοὺς ἔπεισαν γιὰ αὐτό.

Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔχουμε καταφέρει εἶναι νὰ πείσουμε τὰ παιδιὰ πὼς ἡ Ἐκκλησία εἶναι μάνα καὶ ὄχι μητριά. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀγώνας ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε. Τὴν ζεστασιὰ καὶ τὴν θαλπωρὴ τῆς ἀγκάλης τῆς μητρικῆς ἐρχόμαστε νὰ μαρτυρήσουμε στοὺς νέους. Δὲν εἶναι ὁ σκοπός μας νὰ τοὺς τάξουμε ἐκπτώσεις γιὰ νὰ μᾶς προτιμήσουν. Δὲν ἀποσκοποῦμε νὰ τοὺς ξεγελάσουμε μὲ κενὰ ἀνοίγματα, μὲ συνθήματα τοῦ τύπου «ἐλᾶτε ὅλα εἶναι εὔκολα». Οἱ ἀπαιτήσεις τῆς ἴδιας της ζωῆς, ἢ καλύτερα, οἱ ἀπαιτήσεις τὸν ἴδιων τῶν νέων θὰ μᾶς βγάλουν ψεῦτες. Τὸ νὰ βρεῖ ὁ ἄνθρωπος τὸν ἀληθινό του ἑαυτὸ δὲν εἶναι κάτι εὔκολο καὶ ἁπλό, ἀπαιτεῖ κόπο, μόχθο καὶ φρόνημα ταπεινό. Ἔτσι ἐλευθερώνεται ὁ ἄνθρωπος.

Μεταξὺ ὅμως αὐτῶν ποὺ εἰσηγοῦνται τὴν χρήση στὴν λατρεία μεταφρασμένων λειτουργικῶν κειμένων ὑπάρχουν δυστυχῶς καὶ ἐκεῖνοι ποὺ χρησιμοποιοῦν τοὺς νέους καὶ τὴν δυσκολία τους νὰ ἐνταχθοῦν στὸν ἐκκλησιαστικὸ βίο γιὰ νὰ προωθήσουν τὴν δική τους θεώρηση περὶ Ἐκκλησίας στὸν σύγχρονο κόσμο. Ἡ θεώρηση αὐτὴ ἐξαγγέλει τὸν «ἐκσυγχρονισμό» τῆς Ἐκκλησίας.

Τί σημαίνει αὐτό; Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ προσαρμοστεῖ στὰ προστάγματα τῶν καιρῶν.

Στὴν ἐποχὴ τῆς νεωτερικότητας ἡ πίστη ὄχι μόνο δὲν εἶναι ἀπαραίτητη, ἀλλὰ φαντάζει καὶ ἐπικίνδυνη. Ἡ Ἐκκλησία στὰ 2000 καὶ πλέον χρόνια τῆς ἱστορίας τῆς μεταποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους σὲ πρόσωπα ἐλεύθερα, ἕτοιμα νὰ θυσιάσουν ἀκόμα καὶ τὴν ἴδια τους τὴ ζωὴ ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τοῦ δικαίου, γιατί γιὰ τὸν χριστιανὸ πίσω ἀπὸ αὐτὰ πάντα κεκρυμμένος ὑπάρχει ὁ Θεός.

Τὸ μοντέλο αὐτὸ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι συμβατὸ στὶς συνθῆκες τῆς ἐποχῆς μας. Ὁ ἀληθινὰ ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι πραγματικὰ ἐπικίνδυνος γιὰ τὸ σύστημα, εἶναι στὴν οὐσία μία μόνιμη ὑπενθύμιση τῆς σχετικότητάς του. Γιὰ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία κατ’ οὐσία διώκεται στὸν δυτικὸ κόσμο μέσα στὰ πλαίσια τῆς νομιμότητος καὶ τῆς δημοκρατίας. Αὐτὸ ποὺ Τῆς ζητεῖται εἶναι νὰ προσαρμοστεῖ στὴν ἐποχὴ προσφέροντας ἀτομικὲς θρησκευτικὲς ὑπηρεσίες σὲ ὅποιον τὸ ἐπιθυμεῖ καὶ φιλανθρωπικὸ ἔργο σὲ ὅσους τὸ σύστημα πετᾶ στὸ περιθώριο.

Αὐτὸ ποὺ τῆς ζητεῖται εἶναι νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἴδιο Της τὸν ἑαυτό, νὰ σταματήσει νὰ μεταπλάθει τὸν κόσμο σὲ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἴσως κάποιοι θεωρήσουν ὅτι εἶναι ἄδικο νὰ ὑποστηρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ ὁποῖοι συναινοῦν στὰ κελεύσματα αὐτὰ τοῦ ἐπικρατοῦντος πολιτισμοῦ. Παρακαλῶ ὅμως νὰ προσέξουμε τὴν ἀντιφατικότητα ποὺ προβάλει στὶς κινήσεις τούτων τῶν προσώπων. Δηλώνουν ἀπὸ τὴν μία τὴν ἀγωνία τους γιὰ τὴν ἀπόσταση τῶν νέων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι μόνο εἰσηγοῦνται ἀλλὰ καὶ ἔχουν ἤδη ἐφαρμόσει, χωρὶς καμία Συνοδικὴ ἀπόφαση (οἱ δημοκρατικὲς προϋποθέσεις γιὰ τοὺς ἴδιους δὲν εἶναι ἀπαραίτητες) τὴν χρήση τῶν μεταφρασμένων λειτουργικῶν κειμένων. Γιατί; Γιὰ νὰ κατανοοῦν οἱ νέοι τὰ ὅσα ἡ Ἐκκλησία τοὺς διδάσκει. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ πειραματίζονται μὲ τὴν λατρεία, εἰσηγοῦνται τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα ἀπὸ τὸν ὁμολογιακό του χαρακτήρα, λὲς καὶ οἱ λιγοστὲς αὐτὲς ὧρες διδασκαλίας ποὺ ἔχουν ἀπομείνει στὰ παιδιὰ δὲν εἶναι ἀπαραίτητες καὶ δὲν συμβάλλουν στὴν κατανόηση τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴν ἐμβάθυνση στὸ λειτουργικὸ λόγο. Εἶναι τὰ ἴδια πρόσωπα ποὺ ἐμφανίζονται στὰ ΜΜΕ ὡς οἱ διαλακτικὲς καὶ ὥριμες φωνὲς μέσα ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ὅταν ἐμφανίζονται νὰ κατανοοῦν «μεγαλόψυχα» τὸ γιατί πρέπει νὰ φύγουν οἱ ἱερὲς εἰκόνες ἀπὸ τὶς τάξεις τῶν σχολείων, ἐκεῖνα εἶναι ποὺ ἀγανακτοῦν μὲ τοὺς σχολικοὺς ἐκκλησιασμοὺς γιατί ἐπικρατεῖ ἀταξία καὶ φασαρία στὸ ναό, ἐκεῖνα εἶναι ποὺ ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὴν ἀπαγόρευση τῆς παρουσίας τοῦ ἱερέα στὸ σχολεῖο καὶ τῆς ἐξομολογήσεως τῶν μαθητῶν, ἐκεῖνα εἶναι ποὺ βρίσκουν ἀνούσια τὴν πρωϊνὴ προσευχὴ στὰ σχολεῖα καὶ προτείνουν τὴν ἀντικατάστασή της μὲ ποίηση, ἐκεῖνα εἶναι ποὺ ὅταν τίθεται τὸ ἀπαραίτητο τοῦ μαθήματος τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν στὰ σχολεῖα, ἀποκρίνονται πὼς τὰ παιδιὰ πιέζονται πολύ.

Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις πὼς ἐκφράζεται ἡ ἀγωνία τους γιὰ τὴν ἀπόσταση τῶν νέων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν λατρεία; Ποιὸν στὰ ἀλήθεια κοροϊδεύουν; Ποιὸν ἄλλον, ἂν ὄχι τοὺς ἴδιους τους νέους, τοὺς ὁποίους χρησιμοποιοῦν, χωρὶς σεβασμό, χωρὶς αἰδῶ, χωρὶς ἀγάπη, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κερδίσουν τὴν συμπάθεια τῶν κρατούντων;

Ἐπιτέλους, ἄς μὴ κρύβονται πίσω ἀπὸ τοὺς νέους, ἄς μὴν θολώνουν τὰ νερὰ μὲ ἐντυπωσιακὲς κενότητες καὶ ἂς θέσουν ἄμεσα αὐτὸ ποὺ τοὺς ἀπασχολεῖ σὲ ἐκκλησιαστικὸ διάλογο: πὼς θέλουν τὴν Ἐκκλησία στὴν νέα χιλιετία. Γιατί δὲν τὸ πράττουν; Ἴσως γιατί γνωρίζουν ὅτι ἀκόμα καὶ ἐκεῖνα τὰ λιγοστὰ πρόσωπα ποὺ τώρα μὲ δισταγμὸ συζητοῦν θέματα ὅπως ἡ χρήση τῶν μεταφρασμένων λειτουργικῶν κειμένων, θὰ τοὺς γυρίσουν τὴν πλάτη.

Το κείμενο μας απεστάλη από την Ιερά μητρόπολι Πειραιώς

ΕΚΟΙΜΗΘΗ

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

ΜΑΡΚΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====================

Σήμερα ο μόνος που δεν κλαίει και δεν θλίβεται για την κοίμησή του είναι ο αείμνηστος π. Μάρκος Μανώλης.

Ολοι συνειδητοποιούν την τεράστια σημασία της προσφοράς και της παρουσίας του στα εκκλησιαστικά μας πράγματα.

Ο Αγιος Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του εν χώρα ζώντων.

Υπήρξε ενάρετος και αγωνιστής κληρικός.

Αγωνίστηκε για δεκαετίες για την πίστη μας, εξομολογούσε χιλιάδες ανθρώπους και επιτελούσε πρωτοφανές σε έκταση και σε επίδραση έργο μεταξύ των φυλακισμένων.

Ηταν για δεκαετίες από τους στυλοβάτες του αγώνα κατά του Οικουμενισμού και ο πνευματικός καθοδηγητής της αγωνιστικής εκκλησιαστικής εφημερίδας “Ορθόδοξος Τύπος”.

Αφήνει πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό, επειδή επιτελούσε πολυσχιδές έργο και επειδή εξισορροπούσε πολλές αντιμαχόμενες τάσεις και καταστάσεις με τη σύνεση, την ταπείνωση, τη μειλιχιότητα και τη μετριοπάθειά του.

Αιωνία αυτού η μνήμη!

Σήμερα

Παρασκευή 16

Απριλίου και

πρίν από μία ώρα

Κ Ο Ι Μ Η Θ Η Κ Ε

ο αγωνιστής

Πατηρ Μαρκος Μανώλης


ο πνευματικός πατήρ

του "Ορθοδόξου Τύπου".

Ευχόμεθα ο Θεός να αναπαύση την αγία ψυχή του και να βρεθή ο άξιος αντικαταστάτης του στον καλόν αγώνα της πίστεως
που ο ίδιος διεξήγαγε καθόλη την διάρκεια της ζωής του.
Είμαστε το πρώτο ιστολόγιο που μεταδίδει την θλιβερη ειδησι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, της "Ρομφαία" ο πατέρας Μάρκος από την Κυριακή των Βαϊων και λίγο πριν το πέρας της Θείας λειτουργίας , κατέρρευσε και μεταφέρθηκε εσπεσμένα στο 401 Νοσοκομείο, όπου παρέμεινε όλες αυτές τις μέρες.

Να αναφερθεί, ότι σήμερα το βράδυ η σωρός του πατρός Μάρκου θα μεταφερθεί στον Άγ. Γεώργιο Διονύσου όπου θα τελεστεί αγρυπνία.

Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες η κηδεία του θα γίνει αύριο στις 15:00 στον Άγιο Διονύσιο στο Διόνυσο.

Ο πατέρας Μάρκος για περισσότερα από είκοσι χρόνια περνούσε την πύλη των Φυλακών Ανηλίκων Αυλώνας, για να εξομολογήσει και να τελέσει θεία Λειτουργία.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο 73χρονος ιερέας έχει συνομιλήσει με ορισμένους από τους πιο «διάσημους» κρατουμένους των ελληνικών φυλακών, όπως ο Μανώλης Δημητροκάλης που βρέθηκε στη φυλακή για την «υπόθεση των σατανιστών» και ο Κώστας Πάσσαρης που σε μικρή ηλικία πέρασε από τις Στρατιωτικές Φυλακές Αυλώνα.

«Προσπαθούμε να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε τους νέους γιατί ζητάνε τη μετάνοια. Δεν πρέπει να παραμελούμε τους συνανθρώπους μας και πόσο μάλλον τα νεαρά παιδιά που έχουν ανάγκη τη φροντίδα και την αγάπη περισσότερο απ’ όλους μας», έλεγε στην τελευταία του συνέντευξη στην εφημερίδα «Espresso».

Αιωνία του μνήμη!

Ω ΑΠΙΣΤΟΙ, ΑΠΙΣΤΟΙ:

ΙΔΟΥ

Η ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΙΣΤΙ

ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Αυτές τις μέρες εμφανίσθηκε τέσσερις φορές ο Αγιος Νικόδημος στον άγνωστο (μέχρι στιγμής) ιερόσυλο, και του ζήτησε
"να τον πάη στο σπίτι του".

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης, χθες, Πέμπτη 15 Απριλίου 2010, οι Πατέρες του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου παρέλαβαν το ιερό λείψανο που είχε κλαπεί στις 15 Μαρτίου 2010.

Ο άνθρωπος που έκλεψε το άγιο λείψανο αντίκρισε ολοζώντανο τον Άγιο τέσσερεις φορές, ο οποίος του είπε:

«Παιδί μου, πήγαινέ με στο σπίτι μου από όπου με πήρες, αρκετά με ταλαιπώρησες».

Συγκλονισμένος τότε έτρεξε και βρήκε έναν Ιερέα κοντινής Μητροπόλεως (Εδέσσης), στον οποίο εξομολογήθηκε με λυγμούς και δάκρυα, λέγοντας

«αμάρτησα πάτερ, έγινα ιερόσυλος» και του παρέδωσε το ιερό λείψανο.

Ο εν λόγω Ιερέας, παρέλαβε το ιερό λείψανο του Αγίου και συγκλονισμένος αμέσως το έφερε στη Ιερά Μονή του Οσίου Νικοδήμου.

Αξίζει, να σημειωθεί, ότι όλα τα ανωτέρω αναφέρονται στην κατάθεση που έδωσε ο Ιερέας ενώπιον της Αστυνομικής Αρχής.

Επίσης, να αναφερθεί, ότι ο δράστης διεμήνυσε, ότι σύντομα θα επισκεφθεί τον Ηγούμενο της Μονής για να ζητήσει συγγνώμη.

Τέλος, αύριο Σάββατο 17 Απριλίου και ώρα 6μ.μ. θα τελεσθεί επίσημη υποδοχή του ιερού λειψάνου και Πανηγυρικός Εσπερινός.

Το επιστραφέν ιερό λείψανο θα τεθεί σε προσκύνηση των πιστών.

Τα τηλέφωνα της μονής είναι 23430 -42314 και φαξ 43080

Ιδού ο Αγιος Νικόδημος δίνει σήμερα τα σημάδια της παρουσίας του.

Μόλις στο προηγούμενο θέμα μας αναφέραμε τις ύβρεις που εξέβρασε εκ των οδόντων του εναντίον του Αγίου Νικοδήμου ο τραμπούκος πραξικοπηματίας συνταξιούχος φουτμπολίστας Σέρβος Αθανάσιος Γιέφτιτς κατά την διάρκεια της ημερίδας που διοργάνωσαν οι πατέρες της Μονής του.

Είθε να συνέλθη ο εν λόγω οπαδός των ΑΣΕΒΕΙΩΝ Γιανναρά-Ζηζιούλα και να επανέλθη στις θέσεις και τοποθετήσεις του αείμνηστου τέως Γέροντα του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς.

Ημέρα μνήμης του π.Ιουστίνου Πόποβιτς

Επισκέπτης μας, μας συνέστησε να δούμε κάποιο μπλόγκ που εκδίδεται και αυτό
στην καρναβαλούπολι Πάτρα και το διαχειρίζεται κάποιος κληρικός http://nikopoulos.blogspot.com .
Θα περιμέναμε λοιπόν, να δούμε και να ακούσουμε ολόκληρη την αλήθεια.
Καθότι, "χείλη ιερέως, ού ψεύδωνται".
Αμ, δε;
Είναι δυνατόν από κόλακα των δεσποτάδων, να μάθης την αλήθεια;
Παντού και πάντοτε διαστρεβλώνουν την αλήθεια και παραμορφώνουν την πραγματικότητα.

1ον. Αποκαλεί τον σφαγιασμένο και καρατομημένο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο απλά με το όνομά του και τίποτα περισσότερο.
Ενώ τον τραμπούκο εξτρεμιστή και πραξικοπηματία ασλούπωτο στο στόμα και στην εμφάνισι, Αθανάσιο Γιέφτιτς συνταξιούχο φουτμπολίστα, "Τοποτηρητή της Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης και Μετοχίων του Κοσσόβου"

20ν. Πλέκει ένα αηδιαστικό εγκώμιο στον υβριστή του αγίου Νικοδήμου Γιέφτιτς
- που κληρονόμησε από τον πάτρωνα και διδάσκαλό του Γιανναρά - που σε καταλαμβάνει αηδία.
Μας είπε αναίσχυντα ο ....φουτμπολίστας, στην ημερίδα της Γουμένισσας Κιλκίς:
"ο Αγιος Νικόδημος εισέρχεται πολύ στις κρεβατοκάμαρες των εγγάμων".
Και όχι μόνον.
Οι εξοργισμένοι πατέρες και οι άλλοι παρόντες, .....παρολίγον να τον πετούσαν ...έξω της μονής.
Αλλά γιά τελευταία φορά ....την γλύτωσε!!!

30ν . Δεν μας καταχώρησε μία φρικτή γι' αυτούς και πολλούς άλλους ειδησεογραφική πραγματικότητα.

Οτι όλοι σχεδόν οι παρόντες στο μνημόσυνο του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς λαϊκοί, πλησίαζαν, υποκλίνονταν και ασπάζονταν επιδεικτικά και ΜΟΝΟΝ, το χέρι του σφαγιασμένου μητροπολίτη Κοσσόβου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, και σε κανέναν άλλο από τους παρόντες στο μνημόσυνο Σέρβους αξιοθρήνητους ρασοφόρους Γιέφτιτς, Μπούλοβιτς, Λιπλιάνης Θεοδόσιο. Ούτε και στους άλλους.
Και αυτό το ανακοινώνουμε, ως αυθεντική ΕΙΔΗΣΙ.
Και προέρχεται, από παρόντα στο μνημόσυνο Σέρβο.
Γιά να αποδειχθή περίτρανα και ...εκκωφαντικά, πώς και ποιούς ποιμένες ακολουθεί ο λαός του Θεού και ποιους διαπομπεύει, απεχθάνεται και αποδοκιμάζει.
Εστω εις γνώσιν και του ιστολόγου παππούλη του εκ Πατρών και μαθητεύσαντος στην Σερβία την αιρετική θεολογία των Ζηζιούλα-Γιέφτιτς.

40ν. Ο εκ Πατρών ορμώμενος παππούλης, διαπιστώνει ότι όσους αποδοκιμάζουν τους πραξικοπηματίες ρασοφόρους της Σερβίας Γιέφτιτς, Μπούλοβιτς, Ράντοβιτς, κ.α. που πρόδωσαν τις θέσεις του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς και κατάντησαν θερμοί Λατινόφρονες και Οικουμενιστές, αποκαλεί "οργανωμένες επιθέσεις εναντίον τους".
Αλήθεια, εκ της καρναβαλούπολης των Πατρών προερχόμενε, παππούλη;
Οι Λατινόφρονες και οι Οικουμενιστές κοσμούν το ορθόδοξο στερέωμα;
Η το προσβάλλουν και το εξευτελίζουν;
Εσυ βλέποντάς τους, (παραθέσαμε σωρεία φωτογραφιών), να συγχρωτίζωνται και να συμφωτογραφίζωνται και να συμπροσεύχωνται με τους Λατίνους και τους Μουσουλμάνους, τους αντιλαμβάνεσαι και τους αισθάνεσαι, να κοσμούν την Ορθοδοξία;
Τέτοια γράφει στα βιβλία του, ο Γίγαντας της Πίστεως, άγιος Πόποβιτς;
Μα δεν ντρέπεσαι λίγο, διαστροφέα παππούλη;
Επιτέλους θα ακούσουμε από το στόμα σας παππούληδες, μία, μα έστω και μία αλήθεια;

Λές και ότι περνάει δύσκολες ώρες, η Εκκλησία της Σερβίας;
Εδώ λές την αλήθεια. Αλλά και αυτή μισή.
Ποιοί δημιούργησαν, αυτές τις δύσκολες ώρες;
Ποιοί επιδείνωσαν, την κατάστασι;
Ποιοί εξεδίωξαν τον άγιο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ;
Τι ...μαγειρεύεται στην Σερβία;
Και από ποιούς;
Ο σέρβος πατριάρχης, μόλις εξελέγη (μήπως ήταν μεθοδευμένη η εκλογή του;) στόχευσε και σφυροκόπησε τον Αρτέμιο.
Γιατί;
Τι κακό τους έκαμε ο Αρτέμιος;
Ομως αργά ή γρήγορα, "ουδέν κρυπτόν, ό ου μη φανερόν γενήσεται".
Ποιοί, λοιπόν, είναι οι ένοχοι στο δράμα και στις δύσκολες ώρες, της Σερβίας;
Οχι τα εγκωμιαζόμενα από σένα "κοσμήματα της Ορθοδοξίας";

Πάτερ άγιε.
Και ο Ιούδας ήταν κάποτε μαθητής του Χριστού.
Και μετά κατάντησε προδότης.
Το ίδιο κατάντησαν και οι εγκωμιαζόμενοι από σένα, φίλτατοί σου αξιοθρήνητοι ρασοφόροι της Σερβίας.


Στο Μοναστήρι Τσέλιε κοντά στο Βάλιεβο, χθες 7 Απριλίου 2010, πανηγυρικώς η γυναικεία μοναστική αδελφότητα γιόρτασε την ημέρα γέννησης και κοίμησης του Οσίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς, ημέρα του Ευαγγελισμού.

Στην πολυαρχιερατική Θ.Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μπάτσκας Ειρηναίος Μπούλοβιτς, ενώ συλλειτούργησαν ο Επίσκοπος Αρτέμιος Ραντοσάβλιεβιτς, ο Τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ρασκοπριζρένης – Κοσσόβου και Μετοχίων Αθανάσιος Γιέβτιτς, ο Σεβασμιώτατος Σάμπατς Λευρέντιος, ο Επίσκοπος Λιπλιάνης Θεοδόσιος και ο Σεβασμιώτατος Βαλιέβου Μιλούτιν.

Διαπιστώνουμε, παρά τις τελευταίες δύσκολες ωρες που περνάει η Εκκλησία της Σερβίας και παρά τις οργανωμένες επιθέσεις εναντίον των πνευματικών τέκνων του γέροντος Ιουστίνου- που κοσμούν όχι μόνο της Σερβική Εκκλησία αλλά ευρύτερα την Ορθόδοξη Οικουμένη- την πνευματική ενότητα των ως ανω Πατέρων και τους ισχυρούς δεσμούς αγάπης και ευγνομωσύνης προς τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς.

"Εδώ καράβια πνίγονται και οι βαρκούλες αρμενίζουν".

Μπορείτε να διακρίνετε τους ενόχους του Σερβικού δράματος;
Μπορείτε να ξεχωρίσετε "τους όφεις και τα γεννήματα των εχιδνών";
Η ασυνειδησία και η γελοιοποίησι σε πρώτη δημόσια έκδοσι.
Τέως Ερζεγοβίνης τραμπούκος Αθανάσιος Γιέφτιτς.
Νύν Ερζεγοβίνης Γρηγόριος, αντάξιος έκγονος του Γιέφτιτς.
Και η ...καλόγρηά τους.
Χάρμα οφθαλμών.
Απολαύστε τους.

Α Ι Σ Χ Ο Σ !!!

Ω αθεόφοβοι,

ώ αθεοφοβοι!!!

ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΤΗΣ

ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ

ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΗΣ

ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΩΣ




















Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Μέ ἀφορμή τά προκύπτοντα θέματα ἐπικαιρότητος ἀναφέρομεν τά κάτωθι:

1. ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ

ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ

Ἡ δίκην χιονοστιβάδος ἀποκάλυψις τῶν εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας εἰς πολλάς χώρας τῆς ὑφηλίου ἐπί μακρά σειρά ἐτῶν, μέ δράστας τῶν κακουργηματικῶν καί αἰσχίστων καί ἀποτροπαίων αὐτῶν ἐνεργειῶν κληρικούς τῆς Ῥωμαιοακθολικῆς παρασυναγωγῆς καί αἱρέσεως εἰς τοσοῦτον τρομακτικόν βαθμόν ὥστε δύο ἐγνωσμένοι Βρεττανοί ἀθεϊσταί ὁ Ρίτσαρντ Ντόκιντς καί ὁ Κρίστοφερ Χίτσνες νά ζητοῦν τήν σύλληψιν τοῦ Πάπα παλαιᾶς Ῥώμης Βενεδίκτου 16ου ἅμα τῇ εἰσόδῳ του εἰς Βρεττανικόν ἔδαφος κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ τόν προσεχῆ Σεπτέμβριον διά τήν «ἁγιοποίησιν» τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Τρακταριστῶν Καρδιναλίου Χένρι Νιούμαν μέ τά ἴδια ἀκριβῶς νομικά κριτίρια πού χρησιμοποιήθηκαν διά τήν σύλληψιν τοῦ Χιλιανοῦ δικτάτορα Ἀουγκούστο Πινοσέτ τό 1998, ἐπιμαρτυρεῖ τόν διαχρονικόν λόγον τῆς Ἀδιαιρέτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἁγίων Αὐτῆς Πατέρων σχετικῶς μέ τό ἀποκοπέν καί ἐκτροχιασθέν εἰς αἱρετικάς ἀτραπούς Δυτικόν Πατριαρχεῖον παλαιᾶς Ῥώμης τῆς ἀδιαιρέτου Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀποδεικνύεται πασιδήλως ἐκ τῶν ἀποπνικτικῶν ἀναθυμιάσεων τῶν εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων παιδεραστίας εἰς μέγιστον τμῆμα τοῦ λεγομένου Ῥωμαιοκαθολικοῦ κλήρου, ὅτι ἡ σχᾶσις ἐκ τοῦ ἐνιαίου σώματος τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας ἀπεστέρησεν αὐτόν τῆς ζωοποιοῦ χάριτος τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος μέ προφανές ἀποτέλεσμα νά εἶναι ἀδύνατος ἡ τήρησις ὅρκων ἀγαμίας καί παρθενικῆς βιοτῆς μέ μόνας τάς ἀνθρωπίνους ἀτελεῖς δυνάμεις καί τάς νοησιαρχικάς προσεγγίσεις.


2. Η ΦΑΙΔΡΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Ἡ χυδαιότης, ἡ ἀμετροέπεια καί ὁ παραλογισμός τοῦ Βρεττανοῦ Elton John καί ἡ πρωτόγονος ἀπόδοσις εἰς τόν Τρισάγιον Θεόν τῆς ἰδικῆς του ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς μέ ἠνάγκασαν νά διαμαρτυρηθῶ εὐπρεπῶς ὡς ἔσχατος πολίτης τοῦ κόσμου εἰς τόν Ἀνώτατον Ἄρχοντα τῆς χώρας του, πού ἐν ταὐτῷ τυγχάνει ἀρχηγός δύο Χριστιανικῶν αἱρετικῶν Ὁμολογιῶν καί ἐνῶ ἔνιοι δημοσιογράφοι καί πολιτικοί σκωπτικῶς καί εἰρωνικῶς ἀντιμετώπισαν τήν ἐνέργειάν μου ἐθισμένοι ἀπό τήν γελοιότητα εἰς τήν ὁποίαν ἔχουν ὁδηγήσει τήν Ἑλληνική πραγματικότητα οἱ διάφοροι δῆθεν ἐκσυγχρονισταί, τόσον ἡ ἀπό 24/3/2010 ἀπάντησις τῆς Bασιλίσσης τῆς Μ. Βρεττανίας διά τῆς Γραμματέως αὐτῆς κ. Sonia Bonici ὅσον καί ἡ ἀπάντησις τῆς Κυβερνήσεως τῆς Μ. Βρεττανίας διά τοῦ ἀπό 30/3/2010 ἐγγράφου τῆς γραμματέως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου κας Moira Thompson διά τῶν ὁποίων ἐπληροφόρησαν τήν ἐλαχιστότητά μου ὅτι ἐλήφθησαν ὑπ’ ὄψιν οἱ θέσεις μου καί θά ἐξετασθοῦν ἁρμοδίως ἀπέδειξαν τήν εὐπρέπειαν μέ τήν ὁποίαν λειτουργεῖ ἡ συγκεκριμένη χώρα.

Ἀντιθέτως ἡ ἐπί τρίμηνον ἄρνησις ἀπαντήσεως εἰς τήν νομίμως ὑποβληθεῖσαν προσφυγήν μου ἀπό 18/1/2010 πρός τόν Ὑπουργόν Οἰκονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου κατά τοῦ ἀπό 10/12/1927 Π.Δ. ὡς ἔχει τροποποιηθεῖ, τό ὁποῖον ἔχει ἐγκρίνει τόν Ὀργανισμόν τοῦ ἐν Ἀθήναις Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καί Σουρμελῆ καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἐρεσοῦ 38 μέ αἴτημα τἠν διάλυσιν τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Στοῶν-Ναῶν αὐτῶν συμφώνως πρός τό ἄρθρον 118 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος, μέ ἐξαναγκάζει μέν νά προσφύγω εἰς τήν ἀκυρωτικήν διαδικασίαν τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ὡς ἐννόμως δύναμαι, καταδεικνύει δέ ἐναργέστατα τήν περιφρόνησιν τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν καί διαδικασιῶν τῶν δῆθεν ἐκσυγχρονιστῶν τῆς Δημοσίας διοικήσεως ἐν Ἑλλάδι.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δημόσια καταγγελία του Σέρβου Μοναχού Αντώνιου:

Εάν υπερισχύσουν οι Οικουμενιστές, ο Ειρηναίος Μπούλοβιτς και ο Ιγνάτιος Μίντιτς (Μπρανίτσεβο), εμείς θα πάμε στα βουνά

--------------------------------------------

Ο μοναχός Αντώνιος βρίσκεται στο Βελιγράδι και προσπαθεί να συντάξη Διαμαρτυρία η οποία θα καλεί τα μέλη της Ιεραρχίας να διαφυλα΄ξουν την ενότητα της Εκκλησίας.

Η συλλογή αρχίζει από την Πέμπτη της Διακαινησίμου 9 Απριλίου και θα κρατήση εως ότου κρατήση η συνεδρίασι της Ιεραρχίας 25 μεχρι τέλη Απριλίου.

Και έτσι σε δημόσιους χώρους στις πόλεις θα γίνη συλλογή υπογραφών.

Καλεί τους επισκόπους να διαφυλάξουν την Πίστι, και να επιτρέψουν στον Αρτέμιο να γυρίση στην έδρα του.

Καλεί τις Κρατικές αρχές να μην πιέζουν την Ιερά Σύνοδο με τις αιτήσεις τους.

Ο επίσκοπος Αρτέμιος εχει την υποστήριξι της πλειοψηφίας των μοναχων όλης της Σερβίας.

Οσο ο Αρτέμιος ενοχλούσε με τις αντιοικουμενιστικές θέσεις του, τοσο ενοχλούμε και εμείς οι ίδιοι οι μοναχοί που βρισκόμαστε σε ομοφωνία μαζί του.

Αυτή η εξέλιξι της υπόθεσης προέρχεται από το Κράτος και από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο και από την μονή Ντέτσανι και μάλιστα από τον επίσκοπο Θεοδόσιο Λίπλαν (πνευματικοπαίδι του Αρτέμιου).

Αυτή η υπόθεσι έιχε προγραμματισθη από χρόνια.

Το σωστό θα ήταν να πούμε ότι η απομάκρυνσι του Αρτέμιου συνιστά την κατάκτησι μιάς μητροπόλεως η οποία δεν συμμορφώθηκε στο Οικουμενιστικό μέλλον της Εκκλησίας.

Αυτή η υπόθεσι είναι Κρατικοσυνοδική υπόθεσι και μέσω του Κράτους μπαίνει μετά στο λαό η Παγκοσμιοποίησι.

Ενώ μέσω της Εκκλησίας μπαίνει μέσα ο Οικουμενισμός.

Ο π. Συμεών που καταδικάστηκε εκ των προτέρων ως ένοχος, ήταν μία πρόφασι γιά να αρχίσουν την απομάκρυνσι του Αρτεμίου και του μοναχισμού του.

Εάν δεν κατηγορούσαν τον Συμεών, θα εύρισκαν οτιδήποτε άλλο.

Ο επίσκοπος Αρτέμιος εδώ και χρόνια είναι εμπόδιο γιά τις αιρετικές τάσεις μέσα στην Σερβία.

Ενώ πολλοί άλλοι επίσκοποι είναι ήδη Οικουμενιστές.

Και αυτή είναι η αιτία της απομάκρυνσης από την μητρόπολί του.

Η πιό σωστή αιτία ειναι, να έλθη ο Πάπας στη Σερβία.

Ο μακαριστός Παύλος όταν κατάλαβε οτι κοντεύει να πεθάνη αντιστάθηκε στις πιέσεις στις οποίες κάποιες φορές παλαιότερα υπέκυπτε.

Τελευταία όμως αντιστάθηκε στις πιέσεις, οι οποίες προέρχονταν από την μητρόπολι Νόβισαντ (Ειρηναίο Μπούλοβιτς), με σκοπό τον ερχομό του Πάπα.

Μόλις αντιστάθηκε δημοσίως ο Παύλος, τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

Ερώτημα μεγάλο εδώ.

Αυτό κυκλοφορούσε όταν ακόμη ήταν επί δύο χρόνια στο νοσοκομείο.

Απλά ηταν γέρος και όχι άρρωστος.

Εγώ υποψιάζομαι γιά την μακροχρόνια κράτησί του στο νοσοκομείο και αμφιβάλλω και για την κοίμησί του.

Ναι, εχω ιδιαίτερες αμφιβολίες.

Και όλα αυτά διότι βιάζονται να έλθουν στην αγκαλιά του Πάπα και στους Μασώνους.

Για τον Γιέφτιτς: Ο λαός της Ράσκας καταλαβαίνει ότι δεν είναι σωστός, και για να καταλάβουν πόσο ο λαός δέχτηκε τον τοποτηρητή πρέπει να κοιτάξουμε τις Κυριακές.

Ο κόσμος που έως τώρα πήγαινε στις εκκλησίες, τώρα δεν πηγαίνει.

Ενώ αυτοί που πηγαίνουν τώρα, έρχονται με τις εντολές του Γιέφτιτς.

Διατάζει τους δασκάλους της περιοχής να φέρουν τα παιδιά και κόσμο στην εκκλησία.

Πράβδα =Δικαιοσυνη - Βελιγραδιου 27-28 Μαρτίου 2010

Γιά λόγους δικαιοσύνης καταχωρούμε απαντητικό δημοσίευμα του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη στο τελευταίο φύλλο του περιοδικού ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ στο οποίο δίδει τις Αναγκαίες διευκρινίσεις εις όσα του καταμαρτυρούν περί "νεοβαρλααμίτου και αποστάτη της ορθοδόξου πίστεως".
Πατήστε επάνω στο κείμενο και τα γράμματα θα μεγαλώσουν.

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ!

Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΥΝΟΔΙΚΑ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

“Λίαν ηύφρανεν τους Ορθοδόξους και κατήσχυνεν τους κακοδόξους” η απόφαση της σημερινής συνόδου της Διαρκούς Ιερά Συνόδου.

Ζει Κύριος ο Θεός!

Εκεί που φαίνονταν όλα μαύρα έρχεται ο Αγιος Θεός και δίνει λύσεις σε όλα τα θέματα και μας αποδεικνύει ότι η Εκκλησία βρίσκεται στα χέρια Του.

Το ίδιο συνέβηκε με τη συνάντηση της μικτής επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών στην Πάφο όταν η Σύνοδος της Ιεραρχίας πήρε την ιστορική της απόφαση που ανέτρεψε τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς για ουνιτικού τύπου ένωση με τους Παπικούς.

Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

_________

Παραθέτουμε την ανταπόκριση του Εκκλησιαστικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Ρομφαία” και τη σχολιάζουμε στη συνέχεια.

“Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, ύστερα από διάφορα κείμενα που κατατέθηκαν στην Ιερά Σύνοδο για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, που του είχε ανατεθεί από προηγούμενη Συνεδρία, και εν συνεχεία δέχθηκε διευκρινήσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου για το θέμα αυτό από την πρακτική που γίνεται στην Ιερά Μητρόπολή του.

Ακολούθως έγινε ευρύτατη συζήτηση, κατά την οποία, λόγω της σοβαρότητος του θέματος, τοποθετήθηκαν όλοι οι Αρχιερείς, οι οποίοι εξέφρασαν τις απόψεις τους μέσα από την θεολογική τους γνώση και την ποιμαντική τους αγωνία.

Το θέμα αποδεσμεύθηκε από την πρακτική που τηρείται στην Ιερά Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης και αντιμετωπίσθηκε γενικά, από πλευράς θεολογικής, λειτουργικής και ποιμαντικής.

Κοινό σημείο των συζητήσεων ήταν ότι η Ορθόδοξη Λατρεία και δη η θεία Λειτουργία είναι ένας μεγάλος λειτουργικός πλούτος, τον οποίο μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες και όλη η διαχρονική παράδοση, όπως θαυμάζεται από τους ετεροδόξους, σε συνδυασμό με την ποιμαντική προσπάθεια μυήσεως των πιστών στα γινόμενα και τελούμενα της Θείας Λατρείας.

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ

_____________________

Μετά την ολοκλήρωση των συζητήσεων η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατέληξε στα εξής:

1. Η Λατρεία της Εκκλησίας και μάλιστα η θεία Λειτουργία, αποτελούν το κέντρο της Εκκλησιαστικής ζωής, την καρδιά της Εκκλησίας, γι’ αυτό και κάθε προσέγγιση σε αυτήν πρέπει να γίνεται με βαθύτατο σεβασμό. Δεν πρόκειται μόνο για μία λογική κατανόηση, αλλά για μύηση στο «πνεύμα» της, για ένωση των Χριστιανών με τον Χριστό. Γι’ αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εμμένει στην παράδοση του γλωσσικού ιδιώματος του παραδεδομένου τρόπου τελέσεως της θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων. Οιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας.

2. Επειδή στην Εκκλησία όλα πρέπει να γίνονται «ευσχημόνως και κατά τάξιν» και τον αρμόδιο λόγο έχει η Ιερά Σύνοδος, γι’ αυτό ο Αρχιερεύς που ενδεχομένως έχει έναν ειδικό λόγο αναγνώσεως κάποιων κειμένων σε μετάφραση, θα πρέπει να λαμβάνει άδεια από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο.

1. Το θέμα όμως αυτό θα συνεχισθεί να συζητείται στις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές, σε Συνέδρια που θα διοργανωθούν για τον σκοπό αυτόν, σε συνεργασία με τις Θεολογικές Σχολές και όταν ωριμάσει η συζήτηση, και κριθεί αναγκαίο, θα εισαχθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είναι το ανώτατο όργανο διοικήσεως της Εκκλησίας, προκειμένου να αντιμετωπισθεί Συνοδικώς.”

ΚΕΡΔΗΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

______________________

Δόξα σοι ο Θεός!

Κερδήθηκαν όλοι οι στόχοι που προσδοκούσαμε για την αίρεση του Νεοβαρλααμισμού με τη σημερινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Οχι μόνον εδόθη εντολή να τερματιστούν οι απαισιότατες ασχημίες στη Μητρόπολη Πρεβέζης και αλλού, όχι μόνο ετέθη θέμα ανάγκης έγκρισης από τη Σύνοδο οποιασδήποτε μετάφρασης θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον, όχι μόνο τονίστηκε ότι οι μεταφράσεις απειλούν ακόμη και την ενότητα της Εκκλησίας αλλά προπαντός το θέμα αντιμετωπίστηκε στο ορθό δογματικό του περίγραμμα. Δεν πρόκειται, απεφάνθη η Σύνοδος, απλά για θέμα μεταγλώττισης της Θείας Λειτουργίας που γίνεται αναρμοδίως και χωρίς την έγκριση της Εκκλησίας αλλά για δογματικό ζήτημα που άπτεται της ουσίας της θεολογίας της Εκκλησίας. Καταδικάστηκε, δηλαδή, ως Νεοβαρλααμισμός. Ως προσπάθεια επιβολής νοησιαρχίας στην Εκκλησία που ναρκοθετέι το μυσταγωγικό χαρακτήρα της ορθοδόξου λατρείας.

Επιπλέον η Διαρκής Ιερά Σύνοδος απεφάσισε να συνεχίσει τη μελέτη του θέματος σε επιτροπές και να παρουσιάσει το θέμα για λήψη απόφασης από τη σύνοδο της Ιεραρχίας.

Με άλλα λόγια έγινε πλήρης κάλυψη του θέματος από κάθε πλευρά. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ήρθη στο ύψος της ευθύνης της και των καλύτερων προσδοκιών μας.

Ευχαριστούμε τον Αγιο Θεό γι’ αυτό.

ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ

_________________

Συγχαίρουμε τους Αγίους συνοδικούς για τη θετικότατη απόφαση που πήραν που κάλυψε όλες μας τις προσδοκίες και ελπίζουμε σε επαγρύπνηση για την εφαρμογή των οδηγιών της. Αν τολμήσουν κάποιοι να παραβούν τις εντολές της αμείλικτη και παραδειγματική πρέπει να είναι η τιμωρία τους. Ο πρώτος παραβάτης που θα ξεμυτίσει πρέπει να τιμωρηθεί χωρίς δισταγμό με καθαίρεση για παραδειγματισμό και των υπόλοιπων.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥΣ

________________________

Συγχαίρουμε τον εισηγητή του θέματος Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως κ. Ανδρέα ο οποίος πάντοτε κάνει σύμφωνες με την αλήθεια της Ορθοδοξίας εισηγήσεις στη Σύνοδο καθώς και σε όλους τους συνοδικούς οι οποίοι σοφότατα ποιώντας δεν δέχθηκαν τον εμπαιγμό της συζήτησης του ως ειδικού προβλήματος που αφορούσε αποκλειστικά τις αήθειες που πραγματοποιούνται στη Μητρόπολη Πρεβέζης αλλά επεξετάθη στη γενική θεολογική και δογματική αντιμετώπιση του θέματος.

Πληροφορούμαι ότι πολλοί αρχιερείς κινήθηκαν προς την ορθή κατεύθυνση για το θέμα μεταξύ των οποίων ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος ο οποίος, όπως και για το θέμα των οδηγιών προς τους αντιπροσώπους της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς, διαδραμάτισε ουσιαστικό θετικό ρόλο. Ευχαριστούμε θερμά Αγιε Ναυπάκτου!

Δοξάξουμε τον Αγιο Θεό για την ιστορική απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και ελπίζουμε στην πλήρη οριοθέτηση της Νεοβαρλααμικής αίρεσης και επίσημης καταδίκης της από τη Σύνοδο της Ιεραρχίας.

Δόξα σοι ο Θέος! Ακόμη μια φορά έγινε το θέλημά Του επί της γής ως εν Ουρανώ.

ΠΟΥ ΕΙΣΙΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ;

_______________

Πού εισίν οι πολεμούντες την Εκκλησία: Μπέης, Θερμός, Δανιήλ Αεράκης, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Θεοδόσιος Μαρτζούχος, Θανάσης Παπαθασίου, Δημητριάδος Ιγνάτιος, Πουρτσουκλής, π. Αντώνιος Πινακούλας, π. Γεώργιος Μπασούδης και οι άλλοι που υποστήριζαν το Νεοβαρλααμισμό; Αράχνη ήσαν και διεσπάσθηκαν, πομφόλυγες ήσαν και διερράγησαν, καπνός ήσαν και διαλύθηκαν. Ετσι γίνεται πάντα. Οι αιρέσεις φαίνεται να επικρατούν. Πολλοί πιστοί φτάνουν στην απελπισία και σκέφτονται ορισμένες φορές μη κατά Θεόν λύσεις στα εκκλησιαστικά θέματα. Και εκεί που είναι όλα μαύρα από ανθρωπίνης πλευράς ο Θεός απλώνει το Αγιο Του χέρι και προστατεύει την Εκκλησία Του για την οποία έχυσε το πάναγιο Αίμα Του και δίνει κατά Θεόν λύση στα προβλήματα.

Δόξα σοι ο Θεός! Δόξα σοι ο Θεός! Δόξα σοι ο Θεός! Πάντων ένεκεν