Σάββατο 3 Απριλίου 2010



Χριστός Ανέστη εκ νεκρών


και τα Σύμπαντα

επλήρωσεν ευωδίας












ΑΝΑΣΤΑ ΚΥΡΙΕ,

ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ!



του π.Βασίλειου Βολουδάκη



Αυτό το Πάσχα είναι αλοιώτικο από όσα έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα και εμείς και οι παλαιότεροι από εμάς।Αυτό το Πάσχα μας μεταγγίζει την ατμόσφαιρα των <Ελεύθερων Πολιορκημένων> και μας κάνει να νοιώσουμε την ψυχολογία των ανθρώπων της Εξόδου του Μεσολογγίου. Μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε πολιορκημένοι μέσα στην Πατρίδα μας, όχι από ένα βάρβαρο εχθρό, που ξέρουμε πως δεν μπορεί να συγκριθή με την Αλήθεια της Παραδόσεώς μας αλλά πολιορκημένοι από ένα ύπουλο εχθρό που θαυμάζουν και υπηρετούν, αυτοί που μας κυβερνούν.


Τώρα, ο εχθρός βρίσκεται μέσα, εντός των τειχών, ντυμένος με τα διακριτικά του Έλληνα, χωρίς, όμως, την ψυχή και την πίστη του Έλληνα. Γι’ αυτό δεν νοιώθουμε την χαρά και τον ενθουσιασμό των Ελεύθερων Πολιορκημένων, που μάχονταν έναν αλλόθρησκο και αλλόφυλο εχθρό, αλλά τη θλίψη και το ψυχικό βάρος αυτού που πρέπει να αντιμετωπίση τον ίδιο του τον αδελφό, τον συνέλληνα, που συντάχθηκε σε όλα με τον εχθρό της Αλήθειας και ταυτίσθηκε με το ήθος του.
Τώρα, νοιώθουμε απόλυτα τον ψαλμωδό: <Ει ο εχθρός ωνείδισέ με, υπήνεγκα αν, και ει ο μισών επ’ εμέ εμεγαλορρημόνησεν εκρύβην αν απ’ αυτού, συ δε άνθρωπε ισόψυχε, ηγεμών μου και γνωστέ μου, ος επί το αυτό εγλύκανάς με εδέσματα, εν τω οίκω του Θεού επορεύθημεν εν ομονοίK>!

Αυτό το Πάσχα μας βρίσκει θορυβημένους, αμήχανους, φοβισμένους, γιατί δεν ξέρουμε, ούτε μπορούμε να υποψιασθούμε τι μας ξημερώνει η αυριανή ημέρα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι δεν γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια για τίποτε από αυτά που γίνονται και συντελούνται στον τόπο μας, ούτε φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να μας μιλήση καθαρά και ξάστερα για το τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τι σχεδιάζεται ώστε να αντιμετωπισθή η περιπεπλεγμένη και αδιέξοδη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Μέσα σ’ αυτήν την αμήχανη σιωπή του ιδιότυπου πολέμου, που ενεργείται όλο και πιο επικίνδυνα στην χώρα μας, η ζωή της Εκκλησίας μας, που σφύζει ιδιαιτέρως τώρα τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, μας παραλαμβάνει ασυντόνιστους πνευματικά και “χαμένους στον κόσμο μας”, βυθισμένους στον φόβο για τα επερχόμενα στον τόπο μας και στην Οικουμένη ολόκληρη.

* * *
Αυτά που ζούμε σήμερα δεν τα έχει ξαναζήσει ποτέ ο τόπος μας, από τα πανάρχαια χρόνια ως τις πιο δύσκολες περιόδους του 20ου αιώνα, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί Κυβερνήτες που να καταφρονούν τόσο κατάφωρα το ελληνικό πνεύμα και να μάχονται με τόση μανία να εξαλείψουν και την παραμικρή προϋπόθεση που διευκολύνει την πραγμάτωση και βίωση των οδηγιών του Θεού στην καθημερινή, προσωπική και δημόσια ζωή.
Η πολεμική μανία των κυβερνητών μας εναντίον της πίστεως, που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Έθνους μας, δεν είναι απλώς ένα λογικό συμπέρασμα, που προκύπτει αβίαστα μόνο από την πολιτική τους, αλλά και έχει διατυπωθεί με σαφήνεια, ως στόχος του Κυβερνητικού τους προγράμματος.

Το έτος 1992, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, στο βιβλίο του με τίτλο “Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή Ελληνική πολιτική” στην πρώτη έκδοση και στη σελίδα 75, αναλύοντας τις πολιτικές του θέσεις, αποκαλύπτει ότι βασικός άξονας της πολιτικής του, για την κατά την γνώμη του πρόοδο της Ελλάδος, είναι η ενίσχυση των εχθρών της Εκκλησίας ώστε αυτοί να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια για να αποτρέψουν τη βίωση της χριστιανικής ζωής. Επειδή δε, διαπιστώνει ότι η ουσία του Έθνους μας είναι η Εκκλησία, στρέφεται και εναντίον αυτής της ιδέας του Έθνους!

Παραθέτουμε τη σχετική παράγραφο κατά γράμμα για να μή θεωρηθούμε συκοφάντες: «Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και να αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στη χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα»!
Όταν τόσο απροκάλυπτα εμφανίζονται οι προθέσεις και τα αντιχριστιανικά σχέδια των κρατούντων για την εξάλειψη της πίστεως από την ζωή της πατρίδος μας, τότε δεν υπάρχουν περι-θώρια για περιφερειακές μάχες και εξειδικευμένες κριτικές. Τώρα είναι ώρα να σημάνη Πανελλήνιος Συναγερμός και να καλέσουμε τον λαό να πάρη τα πνευματικά όπλα και να απαιτήση την οριοθέτηση του τι σημαίνει να είσαι πραγματικός Έλληνας, γιατί πραγματικός Έλληνας μέχρι χθες εσήμαινε τον Ορθόδοξο χριστιανό. Ακόμη και οι ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες χαρακτηρίζονται αποκλειστικά με την φράση <Ελληνική Εκκλησία>! Όλοι γνωρίζουν την Ελλάδα σαν την μόνη αμιγώς Ορθόδοξη χώρα, όπως όλοι, επίσης, γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που κυβερνάται –όπως οι δικτατορίες– από την ιδεολογική μειοψηφία της, από μιά δυναμική αντιεκκλησιαστική μειοψηφία, με κοινοβουλευτικό, όμως, μανδύα.

Αυτά που γράφουμε είναι πολύ ήπια και συγκρατημένα, αν αναλογισθή κανείς ότι ο πολύς κόσμος αγνοεί το βάθος της διαβρώσεως που έχει συντελεσθή στην πάλαι ποτέ ευσεβή πατρίδα μας. Αρκεί να αναφερθούμε μόνο σε ένα από τα πολλά προεδρικά διατάγματα που αγνοεί ο Ελληνικός λαός και που, άν γνώριζε, θα έφριττε. Αντλώ από το διαδίκτυο:
<Με το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) έγινε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) και έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος μπορεί να ασκήσει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ.: “Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!! Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!! Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (σημ.: πολλοί πολιτευτές μεταξύ των άλλων μετέχουν σ’ αυτό), απαλλάσσονται της υποχρεώσεως καταβολής φόρων στο ελληνικό δημόσιο…!!! Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με την ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα… Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογή αυτούς, υποκαθιστώντας το Ελληνικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά στη διαχείριση των πόρων του. Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανένα φόρο στο Ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγη αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση. Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα “κράτος εν κράτει” από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το “κράτος” δεν μετέχει σε καμμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδη τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο>!...
Αυτά πρέπει να αξιολογηθούν σε συσχετισμό με την επιχείρηση “λεηλασίας της Εκκλησίας”, που έχει ξεκινήσει η Ελληνική Βουλή, κατασυκοφαντώντας και διασύροντας την Εκκλησία για να αποστρέψη το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τούς πραγματικούς αιτίους της οικονομικής εξαθλιώσεως του λαού και να το στρέψη εναντίον της πνευματικής Μητέρας του Έθνους μας.

* * *
Γι’ αυτά και για άλλα πολλά το περιοδικό μας αισθάνεται την ανάγκη να δώση προτεραιότητα στον αγώνα για την διάσωση της ιδιομορφίας του Έθνους μας, γιατί αυτός ο αγώνας γινόταν πάντοτε, όταν η πίστη του Χριστού ήταν το <κινδυνευόμενον>.
Από τα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου μέχρι χθές, όλοι οι Ρωμηοί ρίχνονταν στη μάχη <για του Χριστού την πίστη την Αγία>!

Θέλουμε να προλάβουμε μερικούς, που ενδέχεται να μας παρεξηγούν επειδή παραμερίζουμε άλλα θεολογικά και εορτολογικά θέματα και επικεντρωνόμαστε σε θέματα που έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζονται πολιτικά. Απαντούμε, λοιπόν, στο δυνητικό ερώτημά τους, λέγοντας ότι δεν συμμεριζόμαστε την άποψη πως τα θέματα που θίγουμε είναι πολιτικά, με την έννοια της εμπλοκής μας στην κοσμική εξουσία, αλλά τα θεωρούμε κατ’ εξοχήν πνευματικά, αφού ο πολιτισμός, το φρόνημα των πολιτών, η παιδεία, η ιστορία, η καθημερινή πρακτική, η βιοτή, η τιμιότητα, ο σεβασμός, το ήθος ενός λαού, είναι ο εκφραστής, ο καθρέπτης και ο δείκτης της ποιότητος των πιστευμάτων του και όχι μόνο οι θρησκευτικές ή και οι θεολογικές γνώσεις των ανθρώπων, όταν αυτές δεν μπορούν να αφομοιωθούν και να μεταποιηθούν σε χριστιανική ζωή.

Όταν γράφουμε, λοιπόν, εναντίον εκείνων που δηλητηριάζουν τις πνευματικές ρίζες του λαού μας, εναντίον εκείνων που καλούν τον λαό να απειθήση στις αρχές και στίς επιταγές του Ευαγγελίου και να προσαρμοσθή στά κοιλιόπνευστα κελεύσματα των Διεθνών Κέντρων αποχριστιανισμού της Γης, τότε, πιστεύουμε ότι ο αγώνας μας δίδεται στην καρδιά του εχθρού της Αλήθειας και όχι στο περιθώριο.

Αναμφισβήτητα είναι σπουδαίοι οι αγώνες εναντίον του Οικουμενισμού, εναντίον των αιρέσεων, του πολιτικού γάμου, των ταυτοτήτων, των ολοκληρωτικών ηλεκτρονικών ελέγχων που τρομοκρατούν τους χριστιανούς κ।α. Σ’ αυτούς τους αγώνες συμμετέχω ολόψυχα και ανεπιφύλακτα, με τις μικρές μου δυνάμεις, από τα πρώτα μου ιερατικά χρόνια. Σε μάχες σκληρές και σε καιρούς που αυτά τα θέματα είχαν κατεπείγουσα προτεραιότητα. Γιατί πάντοτε πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και να μήν υποστέλλουμε την σημαία του πνευματικού αγώνος ούτε μπροστά στην παραμικρή υποψία νοθείας της πίστεώς μας.

Αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την πολυτέλεια να υπερασπισθούμε το πνευματικό μας “παντεσπάνι”, γιατί αφανίζεται, χωρίς να το πάρουμε είδηση, ολόκληρη η Ορθόδοξη πίστη μας, αφού το επίσημο κράτος έχει αποδυθεί σε καμουφλαρισμένον απηνή διωγμό της Εκκλησιαστικής ζωής. Σήμερα δεν είναι πρώτος εχθρός ο Οικουμενισμός, παρ’ ότι παραμένει βασικός εχθρός. Και δεν είναι πρώτος εχθρός, γιατί σήμερα δεν κυβερνάει την πατρίδα μας το Βατικανό, αλλά αμοραλιστές κυβερνήτες που δεν επιδιώκουν μόνο να τροποποιήσουν την Ορθοδοξία, σύμφωνα με τα αι-ρετικά δόγματα αλλά και να εξαφανίσουν κάθε πράξη, πίστευμα ή και σύμβολο ακόμη που θυμίζει χριστιανισμό.

Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μάχες δεν δίδονται πάντοτε στο ίδιο μέτωπο, γιατί ο εχθρός αλλάζει και τακτική και σύστημα. Συνεπώς, όταν προσπαθούμε να διαφωτίσουμε τον λαό να αποπέμψη κυβερνήτες, που είναι ξένοι πρός το φρόνημα της Εκκλησίας και να προτρέψη πιστούς ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά, τότε ο αγώνας μας προασπίζει την Ορθοδοξία και από όλους τούς υπολοίπους εχθρούς της, αφού οι πιστοί άρχοντες είναι εκείνοι που αναδείχθηκαν σε όλες τις περιόδους της ιστορίας ως υπέρμαχοί της.

Το αντίθετο, όμως, δεν συμβαίνει. Όταν κάνουμε αγώνες μόνο εναντίον του Οικουμενισμού ή ζητιανεύουμε από τους εκάστοτε κρατούντες τα αυτονόητα πνευματικά μας δικαιώματα, αφήνοντας ασήμαντες αντιεκκλησιατικές μειοψηφίες να κυβερνούν, δηλαδή να διαφθείρουν το λαό σε όλους τους τομείς και να υβρίζουν την Εκκλησία, τότε οι όποιοι αγώνες μας υπέρ της ευσεβείας μοιάζουν με γραφικά ξεσπάσματα, που εκτονώνουν τον ψυχισμό μας χωρίς, όμως, να φέρνουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Εξ άλλου, είναι γνωστό ότι αυτοί οι κληρικοί που πρωτοστατούν υπέρ του Οικουμενισμού είναι απόλυτα και κατά πάντα εναρμονισμένοι με τούς κρατούντες, αφού είναι πια παγκοίνως γνωστό ότι οι από του αιώνος Οικουμενισταί είναι, συν τοις άλλοις, άνθρωποι χαλαρών πνευματικών αλλά και ηθικών δεσμών!

Η ώρα είναι περασμένη. Όμως το έλεος του Θεού μπορεί και στην περασμένη ώρα να δώση παράταση. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι τον κίνδυνο σε όλη του την έκταση και να συντονισθούμε απ’ άκρου εις άκρον της Πατρίδος μας σε κοινό αποτελεσματικό αγώνα, με στόχο καίριο, με πόθο ιερό και την αδιάλειπτη ενδόμυχη ικεσία προς τον φιλάνθρωπο Θεόν και Πατέρα μας: <Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν ένεκεν της δόξης του ονόματός Σου>! <Ανάστησον, Κύριε, την Σκηνήν την πεπτωκυίαν>, την Ελλάδα Σου!


<ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ> Νο. 94



ΑΝΑΣΤΑ Ο ΘΕΟΣ


ΚΡΙΝΩΝ ΤΗΝ ΓΗΝ


Α-π-ο-κ-α-λ-υ-π-τ-ι-κ-ό


Ποιά είναι η αλήθεια;


Τι συμβαίνει στη Σερβία;


Τι προδοσία ...μαγειρεύεται;



Είναι αλήθεια ότι ο Πατριάρχης Σερβίας Παύλος τελευταία αντιστάθηκε στην έλευσι του Πάπα στη Σερβία;


Είναι αλήθεια ότι μόλις αντιστάθηκε, τα κοπέλια του Πάπα, οι γνωστοί εξωμότες, τον έστειλαν στο νοσοκομείο;


Είναι αλήθεια ότι ενώ δεν ήταν ασθενής, επί δύο χρόνια τον ειχαν στο νοσοκομείο;


Είναι δυνατόν έναν φυσιολογικό ανθρωπο, να τον έχουν για δύο χρόνια σε νοσοκομείο, χωρίς ναναι ασθενής;


Ο Πατριάρχης ΠΑΥΛΟΣ δεν ήταν ασθενής, αλλά ήταν απλώς γέροντας και διήνυε την γεροντική ηλικία του.


Εχουμε δεί άλλη τετοια περιπτωσι παγκοσμίως;


Και πέθανε φυσιολογικά;


Η…;


Σίγουρα;


Ποιος μπορεί να κάνη κάποια βαθύτερη έρευνα;


Δεν εντυπωσιάζει η ταχύτατη εξέλιξι των μετέπειτα γεγονότων;


Μόλις εξελέγη ( μήπως μεθοδεύθηκε να εκλεγή αυτός που εξελέγη ; ) ο Ειρηναίος πατριάρχης, και ενώ ακόμα δεν ενθρονίστηκε, αναφέρθηκε και υπερθεμάτισε την έλευσι του ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ του Σερβικού λαού, του Πάπα;


Και ευθύς αμέσως εκθρόνισε και αναιδέστατα κατηγόρησε, τάχα για οικονομικές καταχρήσεις, τον μητροπολίτη ΑΡΤΕΜΙΟ;


Είναι δυνατόν ο επίσκοπος Αρτέμιος να έκλεψε ή να καταχράστηκε χρήματα που προορίζονταν γιά τους Κοσσοβίτες, αυτός που αγαπάει περισσότερο όλων το Κόσσοβο και αποτελεί σήμερα το μοναδικό σύμβολο του Κοσσόβου;


Είναι δυνατόν ο αγνότερος άνθρωπος του Πόποβιτς να μην είναι υπεράνω χρημάτων;

Αν ήταν ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς λάτρης των χρημάτων, τόσο είναι και το μοναδικό και αφοσιωμένο πιστό τέκνο του, εις αυτόν.


Είναι βέβαιο χίλια τοις εκατό ότι άλλοι είναι οι λόγοι τους οποίους και πολλάκις αναφέραμε, και όχι αυτοί που του καταμαρτυρούν, τα πανάθλια έκγονα του εκκλησιολογικά ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥ Ζηζιούλα.

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010




Αγαπητοι φιλοι

και επισκεπτες.

Aς θυμηθουμε σημερα Μεγαλη Παρασκευη, ολους τους Εσταυρωμενους, ολους τους διωκομενους, ολους τους καταφρονεμενους, ολους τους αδικημενους ανθρωπους της Γης.

Και μαζι με αυτους και τους αδικημενους εκεινους 10 μητροπολιτας που σφαγιασθηκαν από τους αρχιερεις της αισχυνης των ημερων μας.

Τους 9 κεκοιμημενους και τον 1 ζωντα και θαλερο και ακμαιο.
Τον Θεσσαλονικης ΛΕΩΝΙΔΑ.
Τον Λαρισης ΘΕΟΛΟΓΟ.
Τον Διδυμοτειχου Κωνσταντινο.
Τον Χαλκιδος ΝΙΚΟΛΑΟ.
Τον Παραμυθιας ΠΑΥΛΟ.
Τον Αλεξανδρουπολεως ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟ.
Τον Κιλκισιου ΧΑΡΙΤΩΝΑ.
Τον Δημητριαδος ΗΛΙΑ.
Τον Θεσσαλιωτιδος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ.
ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΩΝ Η ΜΝΗΜΗ.

Ιδιοι και απαραλλακτοι ηταν, οι πληρεις μισους και φθονου Αρχιερεις που σταυρωσαν τον Ιησου Χριστο επανω στον λοφο του Γολγοθα, με τους σημερινους αρχιερεις που εχουν μεσα τους φθονο και μισος και κακια προς ολους εκεινους που δεν ειναι ομοιοι με αυτους και φθανουν μεχρι σταυρωσεως των αλλων, αρκει να ικανοποιησουν τα εμπαθη αισθηματα τους.

Σημερα ζη και υπαρχει ενας και μονον επιζων, που τον κρατουν επι τριαντα εξι ολοκληρα χρόνια ομηρο της κακιας και της μοχθηριας τους οι αρχιερεις της αισχυνης των ημερων μας, οι οποιοι αγωνιζονται να εμφανιζωνται μπροστα στα ματια των ανθρωπων ως δικαιοι και ως ακακοι και ως αμιαντοι και ως αμετοχοι απο του αιματος αυτου.

Ειναι ο μητροπολιτης Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ.

Που αποτελει μεγα και βασανιστικο καρφος στους οφθαλμους τους.

Θα προτιμουσαν να ειχε πεθανει και αυτος μαζι με τους αλλους.

Αχ, γιατι να επιτρεπει ο Θεος να ζει και να τους ταλαιπωρει η εντονος και η θορυβωδης παρουσια του;

Για να τους καταστρεφει την επιπλαστη καρναβαλιστικη και υποκριτικη εικονα τους;

Για να τους χαλαει την ηρεμια τους;

Για να τους εμποδιζει την απολαυσι των αγαθων του αρχιερατικου τους αξιωματος, της δοξας, του χρηματος, και των ...λοιπων απολαυσεων;

Γιατι, γιατι;


Ας θυμηθουμε και τους διωκομενους πατερες και αδελφους μας εκει πανω στην Σερβια.

Τον εσταυρωμενο αγιο και μαρτυρικο ιεραρχη του Κοσσοβου ΑΡΤΕΜΙΟ.
Τον αιματωμενο πιστο λαο του και τους διωκομενους ευσεβεις μοναχους και κληρικους του.
Που υποφερουν τα πανδεινα απο παρομοιους με τους δικους μας αρχιερεις της αισχυνης και του φθονου, τους τερατομορφους και καταπτυστους ψευδοαρχιερεις του Σατανα, που καταταλαιπωρουν την Εκκλησια του Θεανθρωπου και την οδηγουν δεσμια και καταμωλωπισμενη στα μαγαρισμενα χερια των σημερινων αιρετικων και των εωσφοριστων της αποκαλυπτικης Παγκοσμιοποιημενης εποχης μας.

Τιμιοι πατερες και αδελφοι.
Ψηλα τα λαβαρα της μαρτυρικης και Εσταυρωμενης Ορθοδοξιας μας.

Ψηλα τα λαβαρα.
Γενναιο το φρονημα.
Ορθιες οι καρδιες.

Ο Εσταυρωμενος και Αναστας Ιησους, ειναι ο Κυριος της Ζωης και του Θανατου.
Και εκ του στοματος Αυτου εκπορευεται ρομφαια οξεια και διστομος, ινα εν αυτη πατασση αυτους.

Και Αυτος, ως σκευη κεραμεως συντριψει αυτους.

Και Αυτος μας διαβεβαιωνει:

Ιδου ερχομαι ταχυ ως φωνη οχλου πολλου και ως φωνη υδατων πολλων και ως φωνη βροντων ισχυρων, λεγοντων Αλληλουια.

Οτι εις τους αιωνας εβασιλευσε Κυριος ο Θεος ο Παντοκρατωρ.

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010



Eπιτίμια ακοινωνησιας

και σε μοναστηρια

της Σερβιας



Οι τραμπουκισμοι

του Αθανασιου Γιεφτιτς

συνεχιζονται


Το φαινομενο των επιτιμιων της ακοινωνησιας που αποτελουν προϊοντα της εμπαθους αρχιερατικης κακιας και μοχθηριας και ξεκινησαν εδω στην Ελλαδα με την αντικανονικη επιβολη τους στον μητροπολιτη Αττικης και Μεγαριδος κ.Νικοδημο "κολησε" και στις μονες της Σερβιας.
Μετα την μονη της Μεταμορφωσεως του Σωτηρος Ναυπακτου που πρωτος τα επεβαλε αυθαιρετως ο μητροπολιτης Ιεροθεος, και ακολουθησε ο μητροπολίτης Χαλκίδος σε μονή του, και ακολούθησε η μονη των Καλογραιων της Καλαματας απο τον περιβοητο μητροπολιτη Χρυσοστομο Σαββατο, τωρα "κολησε" η σατανικη αρχιερατική αυτη ασθενεια και στη Σερβια.

Ο, ως ταυρος εν υαλοπωλείο, υβριστής του Αγίου Νικοδήμου, συνταξιουχος Αθανασιος Γιεφτιτς, επεβαλε το επιτιμιο της ακοινωνησιας στους μοναχους δύο μονων της μητροπολεως Ρασκας και Πριζρενης, επειδη σέβονται, αγαπουν και μενουν πιστοι στον επισκοπο και πατερα τους μητροπολιτη Κοσσοβου ΑΡΤΕΜΙΟ.

Αφου απομακρυναν αυθαιρετως, παρανομως και αντικανονικως τον αντιοικουμενιστη και αντιλατινοφρονα μητροπολιτη Αρτεμιο, τωρα προβαινουν σε νεους τραμπουκισμους και σε νεες αυθαιρετες και ανιερες πραξεις και προσπαθουν να επιβαλουν με το ετσι θελω την "αναγνωρισι τους", που οι μοναχοι του Κοσσοβου τους την αρνουνται.

Εχουμε την σπουδαια και ευχαριστη ειδησι, οτι ολα τα μοναστηρια της Σερβιας, ειναι με το μερος του μητροπολιτη Ρασκας και Πριζρενης Αρτεμιου.

Και αυτο το γεγονος, για τους πραξικοπηματιες - Αθανασιο Γιεφτιτς, Ειρηναιο Μπουλοβιτς και Αμφιλοχιο Ραντοβιτς, και τα δυο αλλα ...υποτεκνα τους και μαζι και με τον φιλοπαπικο πατριαρχη Ειρηναιο που απαρτιζουν την μικρη συνοδο της Σερβιας - αυτη λεγω η αγαπη και η λατρεια του μοναχικου κοσμου της Σερβικης γης, απεναντι στον διωκομενο αγιο μητροπολιτη Αρτεμιο, στεκεται ως ....βασανιστικος καρφος στους οφθαλμους τους!!!

Και ιδου τα νεα τους κατορθωματα:
Ο Αθανασιος Γιεφτιτς προβαινει συνεχως σε νεες εμπαθεις, κακοτατες και τραμπουκικες πραξεις μεσα στην μητροπολι του Κοσσοβου που δεν θα διεπρατταν ουτε και αυτοι οι βαρβαροι Αλβανοι.
Μετα απο πολλες και διαφορες ανεπιτρεπτες και απαραδεκτες ασχημοσυνες, τωρα προεβη σε μια νεα αχαρακτηριστη πραξι.
Υποτιθεται οτι πηγε στο Κοσσοβο ως ανακριτης για να βρη τον ...θησαυρο του Αλαντιν, που απεκρυψε ο οσιος και θαρραλεος μητροπολιτης Ρασκας κ. ΑΡΤΕΜΙΟΣ.
Και τιποτα περισσοτερο.

Ομως αυτος, προχωρησε θρασυτατα και αναιδεστατα, σε μια νεα ασχημια.
Ασχημια σαν αυτες που διαπραττει απεναντι στην Αληθεια της Ορθοδοξιας μας ο πνευματικος του πατερας Ιωαννης Ζηζιουλας.
Ναι, καλα το ακουσατε, αυτος αρνηθηκε τον Αγιο Ιουστινο Ποποβιτς και προσχωρησε στην πατροτητα του εκκλησιολογικα (και μόνο;) διεστραμμενου, Ιωαννη Ζηζιουλα.
Οπως και οι ετεροι των "Καπαδοκων", ο Ειρηναιος Μπουλοβιτς και ο Αμφιλοχιος Ραντοβιτς.
Και τι νεο κατορθωμα εκανε ο Γιεφτιτς, που τον γνωρισαμε πολυ καλα στην ημεριδα του Αγιου Νικοδημου, στην Γουμενισσα Κιλκις;

Απαγορευσε την τελεσι της θειας λειτουργιας οχι μονο στους ιερεις δυο μονων να λειτουργουν αλλα και σε καθε αλλο ιερεα που θα ερχονταν στη μονη.
Οι μονες ειναι των Αγιων Αρχαγγελλων που βρισκεται σε αλβανικο περιβαλλον του Κοσσοβου και του Μαυροποταμου.
Πως αλλοιως να χαρακτηριση κανεις αυτες τις εμπαθεις και βαρβαρες πραξεις του Αθανασιου Γιεφτιτς;
Το αφηνουμε στους επισκεπτες μας.

Γνωστός αρχαιολάτρης και αντιχριστιανός «φεύγει » μετανοημένος κι εξομολογημένος

0.jpg

Δεν πιστεψα την παρακατω χαρουμενη ειδησι του φιλου μας του ΜΙΣΑ.

Ο Ανεστης Κεραμιδας εφυγε μετανοημενος και λευκος σαν περιστερι μετα απο εξομολογησι.

Αυτο ειναι ενα ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ.

Δοξα τω Θεω παντων ενεκεν, αλλα ιδιαιτερα απο την μετανοια των αμαρτωλων που αποτελει το μεγαλυτερο ΘΑΥΜΑ, μεσα απο τα απειραριθμα καθημερινα ΘΑΥΜΑΤΑ του Κυριου μας.

Με τον Ανεστη Κεραμιδα ηλθαμε πολλες φορες σε συγκρουσι διοτι εμεις υποστηριζαμε τα δικαια Κυριου Παντοκρατορος και εκεινος μετα φανατισμου την ...αρχαιολατρεια μας!

Καποτε μαλιστα μας εξυβρισε χυδαια περιπαιζοντας και το ονομα μας, αλλα και μας χαρακτηρισε ως μισθαρνα οργανα των Εβραιων, που εμεις για πρωτη φορα τους γνωρισαμε κατα την επισκεψι μας στους Αγιους τοπους οπου περπατησαν οι Ωραιοι ποδες του Πανευεργετου Κυριου μας.

Γραφει, ο παντοτε θετικολογος ΜΙΣΑ.

Ο γνωστός από τις τηλεοπτικές του παρουσίες , συγγραφέας βιβλίων νεοπαγανιστικού , αρχαιολατρικού και συνωμοσιολογικού περιεχομένου Ανέστης Κεραμιδάς έφυγε από αυτό τον κόσμο πριν ένα χρόνο περίπου, χτυπημένος από την νόσο του καρκίνου.

Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι λίγο πριν το βιολογικό του τέλος ζήτησε πνευματικό ιερέα να εξομολογηθεί κι εφυγε για την αγκαλιά του γλυκύτατου Ιησού μετανοημένος κι έτοιμος.

Οι παγανιστές δεν γνωρίζουν αυτή την δραματική μεταστροφή και συνεχίζουν να τον θεωρούν δικό τους.

Το συμβάν το μνημονεύουμε σημερα, Μεγάλη Τετάρτη, για να τονισθεί η δύναμη της μετάνοιας και η αγάπη του Ναζωραίου Θεανθρώπου, που όπως δέχτηκε την πόρνη και τον ληστή , είναι έτοιμος να δεχτεί τον κάθε ανθρωπο αν πεί ένα «Ήμαρτον».

Aλλά και για να αποφεύγουμε εμείς οι χριστεπώνυμοι τις εύκολες κρίσεις για πρόσωπα, καθώς οι εκπλήξεις που μάς περιμένουν στο επέκεινα θα είναι τεράστιες.

Δόξα τω Θεώ!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

ΜΙΚΡΟΣ

ΜΕ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟ

ΧΑΡΙΣΜΑ

————

3503225049_0d6d9685d8

Τον Σεπτέμβριο κάποιου έτους στο ογκολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ό μικρός Δημητράκης ζητούσε επειγόντως τον Ιερέα του Νοσοκομείου. Ήθελε οπωσδήποτε να κοινωνήσει. Ήταν 13 ετών. Ενάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στην συγκεκριμένη κλινική. Ένας μικρός πονοκέφαλος τον οδήγησε εκεί. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του εγκεφάλου. Ή καταγωγή του ήταν από το Φίερι της Αλβανίας. Οι γονείς του αβάπτιστοι. Έμεναν αρκετά χρόνια στην Πάτρα. Αυτός, λίγο μετά την είσοδο του στο Νοσοκομείο, θέλησε να βαπτιστεί. Άκουγε για τον Χριστό και ήθελε να γίνει παιδί Του. Βαπτίστηκε «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», κατόπιν κατηχήσεως βέβαια.

Όλοι τον αγαπούσαν πολύ στην κλινική. Ό καρκίνος είχε προχωρήσει αρκετά και ήδη του είχε στερήσει την όραση. Δεν έβλεπε καθόλου, τίποτε και κανέναν. Άκουγε όμως με μεγάλη και θαυμαστή υπομονή. Δεν παραπονιόταν. Έλεγε ότι ο Θεός τον αγαπά πολύ. Προσευχόταν και παρακαλούσε και τους γονείς του να κάνουν το ‘ίδιο.

Όσοι τον επισκέπτονταν καταλάβαιναν να υπάρχει κάτι διαφορετικό σ’ αυτό το παιδί. Μιλούσε συνέχεια για τον Θεό. Ήταν πάντα ευγενικό και χαρούμενο. Το πρόσωπό του έλαμπε. Ήθελε να κοινωνάει συχνά των Τιμίων Δώρων. Όταν κάποιες φορές ή μητέρα του ήταν σε κάποιον άλλο χώρο της κλινικής, φώναζε: «Μητέρα, έλα γρήγορα. Φτάνει ο παππούλης με τον Χριστό. Ανεβαίνει τα σκαλιά. Έλα να με ετοιμάσεις». και έτσι γινόταν. Ό ιερέας ερχόταν και εύρισκε τον Δημητράκη καθισμένο στο κρεβάτι του, με ανοιχτό το στόμα κάνοντας με ευλάβεια το σταυρό του.

Ενώ δεν γνώριζε την ακριβή ώρα της προσελεύσεως του ιερέως με τα Τίμια Δώρα, με διορατικό χάρισμα τον έβλεπε να έρχεται, μολονότι παρεμβάλλονταν δυο κλειστές πόρτες πού χώριζαν το δωμάτιο του από τον διάδρομο πού ερχόταν ο ιερέας. Αυτό το βεβαιώνει και ή ευλαβής κυρία Μαρία Γαλιατσάτου ή οποία εθελοντικώς φρόντιζε το παιδί αυτό. «Κυρία Μαρία, θέλω κάτι να σας πω», της είπε μία μέρα. «Όταν έρχεται ο παππούλης με τον Χριστό, τον βλέπω στις σκάλες πού ανεβαίνει και δίπλα του υπάρχουν δυο ψηλοί, όμορφοι άνθρωποι με ολόασπρη στολή πού γέρνουν προς το Άγιο Ποτήριο και με ανοιχτά τα χέρια τους το προστατεύουν».

Κάποτε τον ρώτησε ο γιατρός: «Τι κάνεις Δημητράκη, πώς πάμε;». Του απάντησε: «Κύριε γιατρέ, μπορώ να σας πω κάτι από κοντά; Εγώ καλά είμαι. Εσείς μη στεναχωριέστε πού έφυγε ή γυναίκα σας. Ό Θεός θα είναι μαζί σας, γιατί είσθε καλός άνθρωπος». Ό γιατρός έμεινε λίγο ακίνητος. Κανείς δεν ήξερε το θλιβερό γεγονός πού είχε συμβεί την προηγούμενη μέρα στο σπίτι του ότι δηλαδή τον εγκατέλειψε και πήρε άλλον άνδρα.

«Αυτό είναι παιδί του Θεού», έλεγαν όσοι το γνώριζαν. Την τελευταία φορά πού κοινώνησε δεν μπορούσε πλέον να σταθεί καθιστός στο κρεβάτι, αλλά υποδέχθηκε με χαρά και λαχτάρα τον Χριστό ξαπλωμένος. «Ευχαριστώ πολύ», ψέλλισε και μετά έκοιμήθη.

Ό ιερέας, όταν την άλλη μέρα πήγε στο νεκροτομείο να διαβάσει στον Δημητράκη το τρισάγιο, είπε: «Τέτοιο λείψανο πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω. Το πρόσωπο του είναι χαμογελαστό, λάμπει και έχει το χρώμα του κεχριμπαριού». Οι γονείς του αγάπησαν τον Χριστό πολύ και θέλουν και αυτοί να βαπτιστούν.

Από το Ασκητές μέσα στον κόσμο περ. «Στύλος Όρθ» τ. 58

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΘΕΝΤΑ

ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ ΚΥΡΙΟ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

------------

Χρήστου Κων. Λιβανού, Η Ιστορία φυλλοροεί..., Εκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος “Ο Σταυρός”, Αθήναι 2009, σσ. 367.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

====================

Από χρόνια παρακολουθώ την αρθρογραφία του κ. Χρ. Λιβανού στον “Ορθόδοξο Τύπο”, στη “Θεοδρομία” και σε άλλα χριστιανικά έντυπα και χαιρόμουν ιδιαίτερα για όσα ωραία άρθρα του έτυχε να διαβάσω. Είναι, όμως, η πρώτη φορά που διαβάζω βιβλίο του και θα ήθελα να τον συγχαρώ, με όλη μου την καρδιά, για την ωραία έκδοση που μας χάρισε. Πρόκειται για πολύ καλαίσθητη έκδοση που κοσμείται με δεκάδες έγχρωμες και μαυρόασπρες φωτογραφίες, εικόνες, γκραβούρες και σκίτσα.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΟΧΙ “ΦΡΑΓΚΙΚΕΣ” ΕΙΚΟΝΕΣ

_________________

Μια φιλική παρατήρηση: Καλόν είναι να αποφεύγεται η χρήση “φράγκικων” κακόγουστων εικόνων οι οποίες ήταν σε ευρεία χρήση πριν τη δεκαετία του 1970. Τις πλείστες φορές είναι τέχνη πολύ κακής ποιότητας. Το πιο σημαντικό είναι ότι εκφράζει το φρόνημα της σαρκός και όχι του ορθοδόξου πνεύματος που ιστορεί η Βυζαντινή αγιογραφία. Είναι απόλυτα κατανοητό να περιέχονται σε μια έκδοση πίνακες μεγάλων ζωγράφων (Bruegel, Pointer κτλ.), σκίτσα, και φωτογραφίες. Οχι, όμως, “φράγκικες” εικόνες του Κυρίου, της Θεοτόκου ή των Αγίων. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, υπέροχες αρχαίες βυζαντινές εικόνες και εικόνες μεγάλων σύγχρονων Βυζαντινών αγιογράφων (του Κόντογλου κ.ά.) που μπορούν να χρησιμοποιούνται στις εκδόσεις των ορθόδοξων βιβλίων.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

________________

Στο περιεχόμενο τώρα: Το βιβλίο είναι λίαν ευανάγνωστο και πραγματεύεται το θέμα των αποκαλυπτικών χρόνων που ζούμε. Αρχίζει με μια ωραία αναφορά στον, εν πολλοίς άγνωστο αλλά και ξεχασμένο, κορυφαίο ακαδημαικό και επιφανή πολιτικό ηγέτη Παναγιώτη Κανελλόπουλο και προβάλλει την άδολη πίστη του προς τον Κύριο. Είναι τόσο ενθαρρυντικό να συνειδητοποιούμε ότι ανέκαθεν υπήρχαν πολιτικοί ηγέτες με ειλικρινή αγάπη προς το Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τους άθεους και απάτριδες που μας κυβερνούν σήμερα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ

______________

Ο κ. Λιβανός μιλά για την εσχατολογία ως άνθρωπος της Εκκλησίας. Αποφεύγει τις τρεις κακοτοπιές που πέφτουν πολλοί που πραγματέυονται το θέμα:

α) Την κατατρομοκράτηση των πιστών χωρίς να τους οδηγούν στη μετάνοια,

β) την προσφυγή σε εγκοσμιοκρατικές πρακτικές που θέλουν να εγκαθιδρύσουν μια χιλιαστικής υφής εγκόσμια βασιλεία.Αρνείται, δηλαδή, να υποκύψει στον τρίτο πειρασμό που υπέβαλε ο διάβολος στον Κύριο: “Θα σου δώσω τα βασίλεια του κόσμου αν πέσεις να με προσκυνήσεις”, και

γ.) την τάση απομόνωσης σε κλειστές κοινότητες “καθαρών” έξω από την Εκκλησία. Δηλαδή, "επειδή ζούμε τον κατακλυσμό της αμαρτίας, σε μέρες χαλεπές και πονηρές, ας εξέλθωμεν και ας αφορισθούμε από τον κόσμο επειδή δεν υπάρχει ελπίδα. Τα πάντα χάθηκαν. Ολα προδόθηκαν. Εμείς μείναμε οι μόνοι εκλεκτοί και πρέπει να περιχαρακωθούμε σε δικές μας καθαρές κοινότητες".

Και οι τρεις πιο πάνω προσεγγίσεις δεν εκφράζουν Ορθόδοξο φρόνημα.

ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

_______________

Αντίθετα ο κ. Λιβανός, αντί να καταφύγει σε κάποια από τις πιο πάνω αντορθόδοξες προσεγγίσεις, περιγράφει, με έντονες πινελιές, το μέγεθος και το εύρος της αμαρτίας στον κόσμο. Οι θέσεις, όμως, του καλού συγγραφέα κινούνται στη σωστή προοπτική. Ο αγώνας, διευκρινίζει, θα δοθεί στην Εκκλησία με τα ευαγγελικά μυστήρια και με τις ευαγγελικές αρετές. Το όπλο του Χριστιανού εναντίον της αμαρτίας είναι η Νινευιτική μετάνοια. Διακηρύσει ότι “ο Χριστός εξήλθεν νικών και ίνα νικήση”. Πιστεύει ότι “μείζων ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω” και ομολογεί ότι “οι πύλες του Αδη δεν πρόκειται να κατισχύσουν της Εκκλησίας”. Ετσι, αντί να τρομοκρατήσει τους πιστούς ή να τους προτρέψει σε Εσσιανικά ή χιλιαστικά μοντέλα προτρέπει όλους να ακολουθήσουν τη δοκιμασμένη οδό της Νινευιτικής μετάνοιας και της ελπίδας στον Αναστημένο Κύριο.

ΣΤΗ ΒΑΡΙΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

_________________

Μου κάνει εξαιρετική εντύπωση τώρα που ζω έντονα τον αντιοικουμενιστικό αγώνα το εύρος της επίδρασης του π. Αυγουστίνου στη σύγχρονη εκκλησιαστική Ιστορία. Τα χιλιάδες πνευματικά τέκνα που ποδηγέτησε στον Κύριο βρίσκονται σήμερα στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα της Εκκλησίας εναντίον του Οικουμενισμού και των άλλων αιρέσεων. Ο κ. Χρ. Λιβανός, όπως και τόσοι άλλοι κληρικοί, μοναχοί και λαικοί, ανήκει στην πλειάδα των ευλογημένων ψυχών που εμπνεύσθηκαν και εμπνέονται από την προσωπικότητα και τους αγώνες του π. Αυγουστίνου, σε όλα τα μήκη και πλάτη, όχι μόνον της Ελληνικής πατρίδας αλλά και της Ομογένειας και της ανά την Οικουμένη Ελληνικής διασποράς.

Γι' αυτό ακριβώς ο καλός συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του, όπως αναφέρει, στους "δύο πατέρες" του: "Στον αείμνηστο κατά σάρκα πατέρα μου και στον Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνο. Στον πρώτον οφείλω το ζην. Στον δεύτερο, και στην ιεραποστολική κίνησί του, οφείλω το ζην εν Χριστώ.”



















Ο Διδάσκαλος

και ... οι γκουρού


του κ. Νικ. Βοϊνέσκου, φιλολόγου

Θυμάστε τι έκανε ο Ιησούς Χριστός πριν από το Μυστικό Δείπνο;
Έβγαλε τα εξωτερικά του ενδύματα, ζώστηκε με το λέντιο (=τεμάχιο υφάσματος), έβαλε νερό σε μία λεκάνη και άρχισε να νίπτει τα πόδια των μαθητών Του και να τα σκουπίζει με το λέντιο.

Ας δούμε τώρα τι κάνουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους φωτεινούς δασκάλους και παντογνώστες.
Αυτοί δεν πλένουν τα πόδια των μαθητών τους αλλά κάθονται καμαρωτά - καμαρωτά σε ένα θρόνο και οι μαθητές τους πλένουν τα πόδια τους με νερό ή γιαούρτι, το οποίο (με συγχωρείτε) το πίνουν για να φωτιστούν και να θεραπευτούν οι αρρώστιες τους.
Πρόκειται για τους γκουρού στην κίνηση των Μαχαράτσι και Χάρε Κρίσνα.


Πόση βαθιά ταπείνωση έδειξε ο Κύριος και ο Διδάσκαλος και πόσο άμετρο εγωϊσμό έχουν οι δυστυχείς γκουρού που ήρθαν να φέρουν τα «φώτα» τους στην Ορθόδοξη Πατρίδα μας;
Αλήθεια, τι βρίσκουν τα Ελληνόπουλα σε αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους και τους ακολουθούν;

Φως ή σκοτάδι;
Αλήθεια ή ψέμματα;

Ελευθερία ή δουλοπρέπεια και σκλαβιά;
Λύτρωση ή απώλεια;
Καϋμένα παιδιά, μη πλανάσθε.

Μόνο κοντά στο Χριστό θα βρείτε το φως, την αλήθεια, την αληθινή ελευθερία, τη χαρά, τη λύτρωση και τη σωτηρία, διότι Αυτός είναι το Φως, η Αλήθεια, η Ζωή.
Αυτός είναι ο Λυτρωτής του κόσμου.

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Απριλίου 2010

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗ ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,


καί ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ


Α΄ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ


Ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία εἶναι Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία. Τὸ σύστημα τῶν σχέσεων ποὺ τὴ συνδέει μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία εἶναι «τῆς νόμῳ κρατούσης Πολιτείας», ἢ, ἄλλως, «τῆς συναλληλίας», ἢ, διαφορετικά, ὅπως θέλετε τὸ ὀνομάζετε. Κατὰ τὸ σύστημα αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀσκεῖ μὲν ἐλεύθερα τὰ ποιμαντικὰ καὶ τὰ τελετουργικά της καθήκοντα, σὲ ὅ,τι ὅμως ἀφορᾶ στὶς διοικητικές της ἁρμοδιότητες, αὐτὲς κανονίζονται καὶ ρυθμίζονται μὲ νόμους τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, οἱ ὁποῖοι προφανῶς ἐκδίδονται μετὰ ἀπὸ διεργασίες καὶ συνεννόηση μὲ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση.


Οἱ δυὸ βασικοὶ νόμοι, ποὺ διέπουν ὅλο αὐτὸ τὸ φάσμα τῶν διοικητικῶν ἁρμοδιοτήτων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἀφενὸς ὁ Καταστατικός της Χάρτης (Κ.Χ.Ε.Ε.), ὁ ὁποῖος καταρτίσθηκε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία μετὰ τὴ μεταπολίτευση καὶ προωθήθηκε στὴ συνέχεια στὴ Βουλὴ πρὸς ψήφιση, καὶ εἶναι ὁ Νόμος 590 τοῦ ἔτους 1977 καὶ ἀφετέρου ὁ Νόμος 5383/1932 «Περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων». Ὁ τελευταῖος αὐτὸς νόμος ἰσχύει καὶ σήμερα μετὰ τὴν περὶ ἰσχύος του ρητὴ ἀναφορὰ στὸ ἄρθ. 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε. Πρέπει δὲ ἐδῶ νὰ τονισθεῖ ὅτι ὁ Κ.Χ.Ε.Ε. (ν. 590/1977) πρὸ τῆς ψηφίσεώς του ἀπὸ τὴ Βουλὴ εἶχε σταλεῖ στὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔτυχε καὶ τῆς ἐγκρίσεώς του. Ὅλα αὐτὰ κινήθηκαν μέσα στὰ πλαίσια τῶν διατάξεων τοῦ ἄρθ. 3 τοῦ Συντάγματος τοῦ ἔτους 1975.


Στόν ἴδιο τὸν Καταστατικὸ Χάρτη καὶ συγκεκριμένα στὴν παράγ. 4 τοῦ ἄρθρου 1 ὁρίζεται, ὅπως ἄλλωστε τὸ θέλησε (ἢ τὸ δέχθηκε) καὶ ἡ Ἐκκλησία, ὅτι ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, οἱ Μητροπόλεις κ.ἄ. εἶναι Νομικὰ Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π. Δ.Δ.). Δέσμευση σοβαρὴ καὶ σπουδαία, ἡ ὁποία προδήλως ἔχει καὶ τὶς συνέπειές της. Μὲ βάση δὲ αὐτὲς τὶς ρυθμίσεις το Σ.τ.Ε. μὲ πάγια νομολογία του χαρακτήρισε τοὺς Μητροπολίτες ὡς «ὄργανα διοικήσεως».


Εἰδικότερα: Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὰ θέματα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας (πέραν τῶν Ποιμαντικῶν καὶ Τελετουργικῶν), ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση καὶ γενικῶς οἱ διοικητικοί της σχηματισμοὶ θὰ πρέπει νὰ ἐφαρμόζουν τοὺς εἰδικοὺς ἐκκλησιαστικοὺς νόμους, ὡς αὐτοὶ ἔχουν ψηφισθεῖ, δημοσιευθεῖ καὶ ἰσχύουν. Ἡ τυχὸν ἀντισυνταγματικότητα καὶ συνεπῶς τὸ ἀνίσχυρο κάποιας ἢ κάποιων διατάξεων (ἂν τυχὸν ὑπάρχει) θὰ πρέπει νὰ κριθεῖ καὶ νὰ ἀπαγγελθεῖ μόνο ἀπὸ τὰ δικαστήρια τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, στὰ ὁποία, κατὰ ρητὴ συνταγματικὴ ἐπιταγή, ἀνήκει ἀποκλειστικὰ ὁ ἔλεγχος τῆς συνταγματικότητας τῶν νόμων.


Ἑπομένως ὅλα τὰ θέματα καὶ εἰδικότερα ἡ μετὰ τὴν ἐκλογὴ τοποθέτηση σὲ Μητρόπολη τοῦ Ἐπισκόπου, ἡ προαγωγική του ἐξέλιξη, ἡ μετάθεσή του, ὅπως καὶ ὅλα τὰ διαδικαστικὰ ζητήματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐλέγχου, θὰ συντελοῦνται μετὰ ἀπὸ τήρηση τῆς διαδικασίας καὶ τῶν ἐπιταγῶν τῶν κειμένων νομοθετημάτων καὶ εἰδικότερα τῶν παραπάνω νόμων 590/1977 (Κ.Χ.Ε.Ε.) καὶ 5383/1932 (Ε.Δ.). Κάθε δὲ παρέκκλιση ἀπὸ αὐτὲς τὶς νομοθετικὲς ρυθμίσεις ὑπόκειται στὸν ἔλεγχο τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης.


Εἰδικά ἡ ἐκδίκαση τῶν κανονικῶν παραπτωμάτων τῶν Μητροπολιτῶν (καὶ κάθε Κληρικοῦ) σαφῶς ὁρίζεται, καὶ στὶς ἄλλες διατάξεις, ἀλλὰ κυρίως στὸ ἄρθ. 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε. Ἐκεῖ προβλέπεται καὶ ρυθμίζεται καὶ ἡ διαδικασία ἐνώπιον τῶν Ε.Δ. σὲ δυὸ βαθμοὺς οὐσιαστικῆς κρίσης, πρωτοβάθμιας καὶ δευτεροβάθμιας. Καὶ ὅταν λέμε οὐσιαστικὴ δικαστικὴ κρίση ἐννοοῦμε πλήρη ἔρευνα τῆς ἐκδικαζόμενης ὑπόθεσης, κατὰ τὴν κανονική, νομικὴ καὶ πραγματικὴ βάση.


Ἐκεί ὅμως ποὺ ἄλλες διατάξεις τῶν παραπάνω βασικῶν νόμων ρυθμίζουν ἄλλως, καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης, συγκεκριμένα θέματα καταστάσεως τῶν κληρικῶν (βλ. καὶ Μητροπολιτῶν), αὐτὲς οἱ εἰδικὲς διατάξεις θὰ ἐφαρμόζονται ὑποχρεωτικῶς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τυχὸν δὲ ἀντίθετες ἐνέργειες ἢ παραλείψεις τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, κατὰ παράβαση αὐτῶν τῶν διατάξεων, ἐπάγονται καὶ ποινικὲς συνέπειες γιὰ παράβαση καθήκοντος (ἄρθρ. 259 καὶ 13 Π.Κ.), ἀλλὰ δημιουργοῦνται παράλληλα καὶ ἀκυρωτικὲς διαφορὲς στὰ διοικητικὰ δικαστήρια. Καὶ τέτοιες διαφορὲς ἔχουν ἀπασχολήσει πολλὲς φορὲς τὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη, στὴν ὁποία προσέφυγαν εἴτε οἱ θιγόμενοι Ἱεράρχες εἴτε καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία ὡς Ν.Π.Δ.Δ.


Β΄ ΤΟ «ΕΚΚΛΗΤΟΝ»


Ὅπως τονίσθηκε ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία εἶναι Αὐτοκέφαλη. Καὶ κατὰ τὸ κρατοῦν σήμερα σύστημα τῶν σχέσεών Της μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ὑπόκειται ἀπόλυτα στοὺς νόμους τοῦ Κράτους. Ἐνόψει τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ συστήματος τῶν σχέσεών της μὲ τὴν Πολιτεία, τὸ ὁποῖο ἡ ἴδια ἀσμένως καὶ ἀβιάστως τὸ δέχθηκε, τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ προτείνει ἐνέργειες, ποὺ εὑρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὶς εἰδικὲς αὐτὲς ρυθμίσεις.


Εἰδικῶς τὸ ἄρθρο 44 τοῦ ΚΧΕΕ προβλέπει καὶ ρυθμίζει σαφῶς τὴ μοναδικὴ περίπτωση ποὺ ἀσκεῖται ἡ ἔκκλητη προσφυγή ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου. Καὶ ἡ διάταξη αὐτὴ περιορίζει ἀποκλειστικῶς τὸ «ἔκκλητον» σὲ ἐκεῖνες ΜΟΝΟ τὶς περιπτώσεις, οἱ ὁποῖες, μετὰ τὴν οὐσιαστικὴ ἐκδίκαση τῶν κανονικῶν παραπτωμάτων καὶ μετὰ τὴν τήρηση τῆς διαδικασίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης, κατέληξαν σὲ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου γιὰ καθαίρεση, ἀργία καὶ ἔκπτωση τοῦ κληρικοῦ. Μὲ ἄλλα λόγια τότε μόνο ἀσκεῖται ΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ τὸ «ἔκκλητον», ὅταν ἔχουμε πρωτοβάθμια καὶ στὴ συνέχεια δευτεροβάθμια κρίση Ε.Δ., μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης, ἡ ὁποία καταλήγει σὲ τελεσίδικη καταδικαστικὴ ἀπόφαση. Σὲ καμμιὰ ἄλλη περίπτωση δὲν μπορεῖ τὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἐπιληφθεῖ τῆς ἔκκλητης προσφυγῆς Μητροπολίτη καὶ κάθε κληρικοῦ. Πρέπει δὲ νὰ λεχθεῖ ὅτι πρὸ τοῦ Νόμου 590/1977 (Κ.Χ.Ε.Ε.) τὸ «ἔκκλητον» ἴσχυε μόνο γιὰ τοὺς Μητροπολίτες τῶν λεγομένων νέων χωρῶν καὶ ὄχι καὶ γιὰ τοὺς Μητροπολίτες τῆς Αὐτοκέφαλης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπέκταση καὶ γιὰ τοὺς τελευταίους ἔγινε (ἄγνωστο ἢ μᾶλλον γνωστὸ πῶς) τὸ πρῶτον τὸ 1977 μὲ τὸ ἀνωτέρω ἄρθ.44 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου (ν. 590/1977).


Γ΄ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 160 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 5383/1932


Πέραν τῶν ὅσων παραπάνω ἐκτέθηκαν, τὸ ἄρθ. 160 τοῦ ἰσχύοντος (ὅπως δέχεται καὶ τὸ Πατριαρχεῖο) Ν. 538/1932 ρυθμίζει μία ὅλως ἐξαιρετικὴ καὶ εἰδικὴ περίπτωση. Καὶ εἶναι ἡ περίπτωση ἐκείνη, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Μητροπολίτης (καὶ κάθε κληρικός) καταδικάσθηκε ἀμετάκλητα ἀπὸ τὸ ποινικὸ δικαστήριο σὲ βαθμὸ κακουργήματος. Ἐδῶ ὁ ἐκκλησιαστικὸς νομοθέτης ἐπιτάσσει τὴν ἄμεση καθαίρεση τοῦ Μητροπολίτη. Ἡ καθαίρεση αὐτὴ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴ διαδικασία τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης, ἀφοῦ στὸ ἴδιο τὸ ἄρθρο 160 ὁρίζεται ρητῶς «ἄνευ ἑτέρας τινὸς διαδικασίας». Καὶ ἐπὶ πλέον ἡ πράξη αὐτὴ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα δικαιοδοτικῆς κρίσης Ε.Δ., ἀφοῦ δὲν προβλέπεται τήρηση εἰδικῆς διαδικασίας οὔτε γίνεται ἔρευνα τῆς ὑπόθεσης κανονική, νομικὴ καὶ πραγματική. Εἶναι ἁπλῶς ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ καὶ μάλιστα δέσμιας ἐνέργειας, ποὺ ἐκδίδεται μὲ μόνη τὴν τυπικὴ διαπίστωση τῆς ἀμετάκλητης ποινικῆς καταδίκης γιὰ κακούργημα «ἄνευ ἑτέρας τινος διαδικασίας». Εἶναι πράξη, πού γίνεται ἐν συνεχείᾳ τῆ ς ποινικῆς δίκης, ἀλλά ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι τό ποινικό Δικαστήριο δέν μπορεῖ νά ἐπιβάλει τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως. Καὶ ἡ πράξη αὐτή, τὴν ἔκδοση τῆς ὁποίας ὁ νομοθέτης ἁπλῶς ἀναθέτει στὸ πρωτοβάθμιο Ε.Δ., δὲν ἀποτελεῖ ὁπωσδήποτε ἀπόφαση Ε.Δ., μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν ὑπόκειται οὔτε σὲ ἔφεση οὔτε πολὺ περισσότερο στὴν ἔκκλητη προσφυγὴ τοῦ ἄρθρ. 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε., ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἀπαραίτητη προϋπόθεση τελεσίδικη οὐσιαστικὴ ἀπόφαση Ε.Δ. Τοῦτο ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα, ἐὰν ἡ Ἐκκλησία δὲν συμμορφωθεῖ μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ ἄρθρ. 160, ἀφενὸς νὰ προκύψουν γιὰ τοὺς ὑπευθύνους ποινικὲς συνέπειες γιὰ παράβαση καθήκοντος κατὰ τὸν ἰσχύοντα Ποινικὸ Κώδικα (ἄρθρ. 259 καὶ 13) καὶ ἀφετέρου ἡ ὑπόθεση νὰ ὑπόκειται στὸν ἀκυρωτικὸ ἔλεγχο τοῦ Σ.τ.Ε. γιὰ παράλειψη νόμιμης ὀφειλόμενης δέσμιας ἐνέργειας. Οἱ ἴδιες ποινικὲς καὶ διοικητικὲς συνέπειες βαρύνουν τοὺς ὑπευθύνους καὶ σὲ περίπτωση τυχὸν ἀνάκλησης τῆς ἐπιβληθείσης καθαίρεσης, ἀφοῦ ἡ ἀνακλητικὴ πράξη θὰ στερεῖται προδήλως νομίμου ἐρείσματος.

Δ΄ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ


Ἡ θέση ἐδῶ τοῦ Πατριαρχείου εἶναι μία καὶ μοναδική. Καὶ ἀποτελεῖ μονόδρομο. Στὴν πράξη τῆς καθαίρεσης τοῦ Μητροπολίτη μὲ τὴ διαδικασία τοῦ ἄρθρ. 160, ποὺ δὲν ἔχουμε ὄχι μόνο τελεσίδικη οὔτε κᾶν ἀπόφαση Ε.Δ. μετὰ ἀπὸ δικαιοδοτικὴ κρίση, τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἔχει καμμιὰ δικαιοδοσία, καμμιὰ ἐξουσία καὶ καμμιὰ ἁρμοδιότητα νὰ ἐπιληφθεῖ. Ἡ μόνη κρίση του πρέπει νὰ περιορίζεται στὴν ἀπόρριψη τῆς ἔκκλητης προσφυγῆς ὡς «τύποις ἀπαραδέκτου». Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου περιορίζεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ νομοθεσία μόνο στὴν περίπτωση τοῦ «ἐκκλήτου», ὅπως ὅμως αὐτὸ ἀναλυτικῶς προσδιορίσθηκε κατὰ τὴ σαφῆ γραμματικὴ διατύπωση καὶ ἀναντίρρητη ἑρμηνεία τῶν οἰκείων διατάξεων καὶ συγκεκριμένα ἐκείνης (τῆς μοναδικῆς) τοῦ ἄρθρ. 44 § 2 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε.


Το Ἑλληνικὸ Κράτος δὲν εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ δεχθεῖ παρεμβάσεις καὶ ὑποδείξεις τρίτων, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὴν ἰσχὺ καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν νόμων. Γιατί κάτι τέτοιο θὰ ἀποτελοῦσε ἀπαράδεκτη ἐπέμβαση στὶς λειτουργίες του, τὴ δικαστική, τὴ νομοθετικὴ καὶ τὴν ἐκτελεστική, κάτι ποὺ δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸ ἀπὸ τὸ ἰσχύον Σύνταγμα.


Καὶ κλείνουμε μὲ τούτη τὴν ἐπισήμανση. Τὸ ἄρθρο 160 τοῦ Ν. 5383/1932, τὸ ὁποῖο ὁρίζει τὴν ἄμεση καθαίρεση σὲ μόνη τὴν εἰδικὴ καὶ ἐξαιρετικὴ περίπτωση τῆς ἀμετάκλητης ποινικῆς καταδίκης τοῦ Μητροπολίτη γιὰ κακούργημα καὶ τὸ ὁποῖο ἐπιτάσσει ἡ καθαίρεση αὐτὴ νὰ γίνεται «ἄνευ ἑτέρας τινός διαδικασίας» μὲ ἁπλὴ διαπιστωτικὴ διοικητικὴ πράξη δέσμιας ἐνέργειας, δὲν προβλέπει περαιτέρω οὔτε ἔκδοση ἀπόφασης Ε.Δ. κατὰ τὴ διαδικασία τῆς ἐκκλησιαστικῆς δίκης, οὔτε ἄσκηση κατὰ μείζονα λόγο ἔκκλητης προσφυγῆς ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου. Τὸ «ἔκκλητον» ὁ νομοθέτης τὸ περιορίζει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὴν περίπτωση τῆς παραγ. 2 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Κ.Χ.Ε.Ε., ὅπως σαφῶς ἐπισημάνθηκε.


Καὶ στὶς ρυθμίσεις αὐτὲς τῶν ἐκκλησιαστικῶν νομοθετημάτων τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας δὲν εἶναι ἐπιτρεπτές, οὔτε παραδεκτές, ὑποδείξεις καὶ ὑπομνήσεις.-


Ὁ Σχολιαστὴς από την Ελεύθερη Πληροφόρησι του μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ.

Είναι αλήθεια;

Ποιός

θα μας απαντήση;

Από την πολιτική παράταξι ΚΟΙΝΩΝΙΑ λάβαμε το παρακάτω κείμενο-καταγγελία και περιμένουμε κάποια διάψευσι ή επιβεβαίωσι. Ωστε έτσι, έ; Από το ...παραπόρτι μοιράζονται εκατομμύρια και τον λαό τον ...ξεζουμίζουν; Λησταρχικό, μπαταχτσίδικο κράτος του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που το υποστηρίζουν μπορούν να απαντήσουν; Τι έχουν να πούν;


Επτά Δισεκατομμύρια

για βουλευτές

και δικαστικούς

και ο υπόλοιπος λαός

στη φτώχεια!
Εκτύπωση E-mail

Η Παράταξή μας είναι η πρώτη που φέρνει στο φώς της δημοσιότητας ένα κρατικό έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους που αποκαλύπτει ότι η Κυβέρνηση έχει προγραμματίσει από φέτος μέχρι και το 2012 (!) να στρώσει πλουσιοπάροχο τραπέζι σε βουλευτές και δικαστικούς χαρίζοντάς τους, με έκτακτα αναδρομικά επιδόματα, εκατομμύρια ευρώ ενώ στερεί από τον ελληνικό λαό και τη στοιχειώδη μισθοδοσία του.

Τα ποσά που προβλέπονται για βουλευτές και δικαστικούς έχουν ανοδική πορεία και, όπως αναφέρει το έγγραφο, δεν θα μείνουν στο ύψος αυτό που προβλέπεται ,γιατί δεν είναι γνωστός ο αριθμός των προσφυγών που θα ασκηθούν από τους ενδιαφερομένους συνταξιούχους βουλευτές και δικαστές για τη διεκδίκησή τους.

Σε καιρό θρυλλούμενης πτωχεύσεως της Ελλάδος δίδονται εκατομμύρια ευρώ σε έκτακτα αναδρομικά επιδόματα βουλευτών και δικαστικών.

Οι δικαστικοί επιδικάζουν στους εαυτούς τα επιδόματα ως καθ' ύλην αρμόδιοι και οι βουλευτές εισπράττουν τα δεδικασμένα (δικαστικοί κερνούν, βουλευτές πίνουν).

glk1small glk2small

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Ιδού ο Νυμφίος...

του παπά-Ηλία

Δεν είναι σαν του θρησκευτικούς και πολιτικούς πρίγκιπες του καλού υπόκοσμου της καθωσπρέπει κοινωνίας μας…

Σαν τους «κεκονιαμένους τάφους», δηλαδή, που απέξω φαίνονται αστραφτεροί και από μέσα είναι γεμάτοι από βρωμιά και δυσωδία, από αρπαγή και αδικία…

Και που τους ραίνουμε με ροδοπέταλα και τους χειροκροτούμε και τους ζητωκραυγάζουμε. Και τους προσφέρουμε τις άπειρες ευκαιρίες, για να εκμεταλλεύονται άπειρες φορές την αφέλεια και την ευπιστία μας.

Δεν έχει στο κεφάλι του βασιλικό ή αυτοκρατορικό στέμμα ούτε παπική τιάρα ή αστραφτερή δεσποτική μίτρα. Αλλά το στεφάνι με τ’ αγκάθια του πόνου και του χλευασμού.

Δεν φοράει, σαν τους δεσποτάδες, χρυσοστόλιστα, πολυτελή και πολύτιμα, άμφια. Ή αδαμαντοποίκιλτα εγκόλπια. Παρά μόνο τη χλαίνα του εμπαιγμού…

Δεν κρατεί βασιλικό σκήπτρο ή την ποιμαντορική ράβδο της αντιχριστιανικής δεσποτικής εξουσίας. Αλλά το καλάμι του έσχατου εξευτελισμού.

Δεν μοιάζει, δηλαδή μ’ όλους αυτούς, που όχι μόνο με την αμφίεσή τους, αλλά και μ’ όλο το βίο και την πολιτεία τους διακηρύττουν, εκ των πραγμάτων, πως δεν θέλουν, σε καμιά περίπτωση, να του μοιάζουν…

Είναι, αντίθετα, ολόιδιος με τους «ελάχιστους αδελφούς» του, τους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους της Γης. Τους φτωχούς, τους ρακένδυτους, τους πεινασμένους, τους φυλακισμένους, τους σκλαβωμένους. Που οι διαχρονικοί δήμιοι των λαών και των αθώων αδιάλειπτα τους σταυρώνουν…

Είναι σαν τους Ιρακινούς και τους Αφγανούς και τους Παλαιστίνιους. Που σταυρώνονται, χρόνια τώρα, με πρόσχημα την τρομοκρατία, απ’ τους αρχιτρομοκράτες, γραμματείς και φαρισαίους του ΝΑΤΟ. Καθώς ο Πιλάτος ΟΗΕ «νίπτει τας χείρας του», υποκριτικά και ξεδιάντροπα.

Κι εμείς, που στις εκκλησιές μας διεκτραγωδούμε τα πάθη τού Χριστού απ’ τους συγχρόνους του γραμματείς και φαρισαίους, και με ύμνους και κηρύγματα κατακεραυνώνουμε την προδοσία του Ιούδα μπορεί να είμαστε και τρισχειρότεροι προδότες και αρνητές.

Που, ενώ επιβεβαιώνουμε την αθωότητα του Χριστού, διακηρύττουμε τη δική μας συνενοχή, για τη σταύρωσή των «ελάχιστων αδελφών» του.
Αφού σαν τους όχλους, φωνάζουμε, το «άρον-άρον σταύρωσον αυτούς»!…

Μια και επιμένουμε να χειροκροτούμε και να ζητωκραυγάζουμε τους Σταυρωτές τους…
















ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ

ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ

ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ

ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======================

Μόλις χθες ανάρτησα άρθρο αναφορικά με το σκάνδαλο της κουκούλωσης των παιδεραστών φραγκοπαπάδων από τον τότε παπικό Αρχιεπίσκοπο Μονάχου και μετέπειτα καρδινάλιο Γιόζεφ Ράτσινγκερ δηλαδή το σημερινό Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄.

ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

_____________

Διαπιστώνω ότι το θέμα παίρνει μορφή χιονοστιβάδας εναντίον του αιρεσιάρχη της Ρώμης με σκληρά δημοσιεύματα στις πιο έγκυρες εφημερίδες, περιοδικά και άλλα σύγχρονα ραδιοτηλεοπτικά μέσα της υφηλίου.

Και δικαίως! Αλίμονον αν αφεθεί ανενόχλητος ο προστάτης των παιδεραστών να παριστάνει τον ποιμένα του Χριστού και τον Βικάριο του Χριστού επί της γης! Και όχι μόνον αυτό! Να μιλά για τό “έλλειμα της πίστεως” που δήθεν έχουν οι Ορθόδοξοι επειδή δεν αναγνωρίζουν το πρωτείο και το αλάθητο του αιρεσιάρχη της Ρώμης του και προστάτη των παιδεραστών.

ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΕΙΔΗΣΗ

ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;


______________________

Οι μόνοι που δεν φαίνεται να πήραν χαμπάρι τι συμβαίνει είναι οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου. Δεν ακούσαμε κανένα από αυτούς να βγει και να ζητήσει ακύρωση της, ως μη όφειλε, πρόσκλησης για να επισκεφθεί ο Πάπας τον Ιούνιο το νησί.

Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από στοιχειώδης ανθρωπιά για να μη γίνει δεκτός “μετά βαίων και κλάδων” ο προστάτης των παιδεραστών στη “νήσον των αγίων και των ηρώων”.

Ελπίζουμε ότι η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου θα εγερθεί εκ του ύπνου και θα επιληφθεί του θέματος άμεσα και επιτακτικά.

Το Βατικανό καταποντίζεται στη συνείδηση της ανθρωπότητας όχι μόνον για τις αιρέσεις και τη θλιβερή ιστορία του (Ιερά Εξέταση, Σταυροφορίες, Παποκαισαρισμός κτλ.) αλλά και για το σύγχρονο σκάνδαλο συγκάλυψης της παιδεραστίας που συγκλονίζει την υφήλιο. Είναι αδιανόητο μέσα σε αυτές τις συνθήκες ο Πάπας να γίνει δεκτός με τιμές στην πατρίδα μας. Οχι μόνον δεν θα βοηθήσει το εθνικό μας θέμα μια παπική επίσκεψη κάτω από αυτές τις συνθήκες, όπως ελπίζει ο Μακαριότατος και άλλοι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κύπρου, αλλά θα εξευτελιστούμε και ως πολιτεία και προπαντός ως Εκκλησία διεθνώς.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

ΚΑΘΕ ΚΥΠΡΙΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ


__________________

Αν τελικά πραγματοποιηθεί η παπική επίσκεψη θα αποβεί μελανό στίγμα στην ιστορία της εκκλησιαστικής ιστορίας της Κύπρου αλλά και του κύρους κάθε Κύπριου ιεράρχη που τυχόν σπεύσει, ως μη όφειλε, να υποδεχθεί τον προστάτη των φραγκοπαπάδων παιδεραστών.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ

________________

Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της παγκόσμιας κατακραυγής που έχει ξεσηκωθεί εναντίον του Πάπα παραθέτουμε δημοσίευμα της Κατερίνας Τζαβάρας με τίτλο: “Πότε παραιτείται ένας Πάπας; στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”:

“Τελικά όχι μόνο αποδεικνύεται ότι ο Πάπας Βενέδικτος είχε πάρει μυρωδιά από τη δυσωδία των κακοποιήσεων παιδιών από ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά πολλά είναι και τα ερωτήματα που προκύπτουν σε σχέση με τον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων, την εποχή που ακόμη ανέβαινε τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας.

Αναπόφευκτα, το «αλάθητο» του ποντίφικα μπαίνει στο στόχαστρο και από το περιοδικό «Spiegel» διατυπώνεται το ερώτημα: «Πότε πρέπει ένας Πάπας να παραιτηθεί;»

ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΠΟ 200 ΚΩΦΑ ΠΑΙΔΙΑ


________________

Οι αποκαλύψεις ότι το Βατικανό, και ο καρδινάλιος Γιόζεφ Ράτσινγκερ προσωπικά, ευθύνονταν για τη συγκάλυψη ενοχοποιητικών στοιχείων σε βάρος καθολικού ιερέα που κατηγορούνταν για σεξουαλική κακοποίηση περισσότερων των 200 ανηλίκων, που έπασχαν από κώφωση, σε σχολείο της πολιτείας του Γουισκόνσιν, από το 1950 έως το 1977, ήρθαν να προστεθούν σε έναν σωρό άλλων κακώς κειμένων.

Ο ΠΑΠΑΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ

ΣΥΓΚΑΛΥΨΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ

ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ


__________________

Σύμφωνα με την εφημερίδα «New York Times», το 1996 ο τότε καρδινάλιος Ράτσινγκερ, πρόεδρος της επιτροπής για την ορθότητα της πίστης, επέλεξε να μην ανταποκριθεί σε εκκλήσεις του αρχιεπισκόπου του Μιλγουόκι, για ανάληψη δράσης μετά τις καταγγελίες των ενεργειών του ιερέα. Η έρευνα που έγινε περιορίστηκε με απόλυτη μυστικότητα εντός της Εκκλησίας και η όλη διαδικασία σταμάτησε χωρίς την επιβολή κυρώσεων.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

______________

Η περίπτωση των χειρισμών του Πάπα, στην υπόθεση του Γερμανού ιερέα, Πέτερ Χούλερμαν, προστέθηκε επίσης στο ποτήρι των καταγγελιών, γιατί έγιναν σε μια εποχή που ο τότε καρδινάλιος Ράτσινγκερ ήταν σε θέση να παραπέμψει τον ιερέα ή τουλάχιστον να του απαγορεύσει να έρχεται σε επαφή με παιδιά. Ο Γερμανός ιερέας, όμως, επέστρεψε στα καθήκοντά του μόλις λίγες μέρες αφότου ξεκίνησε να δέχεται βοήθεια ψυχιάτρου και στη συνέχεια καταδικάστηκε για κακοποίηση νεαρών αγοριών σε άλλη ενορία!!!

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ “ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΚΙΝΕΖΟ”


______________

Το Βατικανό υπερασπίζεται σθεναρά τη στάση που τήρησε ο σημερινός Πάπας και διαγιγνώσκει στοιχεία στοχευμένης επίθεσης.

ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ


____________

Αρθρο γνώμης στην αγγλόφωνη έκδοση του περιοδικού «Der Spiegel», θέτει το ερώτημα «Πότε έρχεται η ώρα να παραιτηθεί ένας Πάπας;». Επικαλείται το παράδειγμα της πρώην επικεφαλής της Προτεσταντικής Εκκλησίας της Γερμανίας, Μάργκαρετ Κέσμαν, που παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο επειδή αυτοαναγνώρισε έλλειμμα ηθικού κύρους επειδή συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ. «Πόσο κύρος εξακολουθεί να απολαμβάνει ο Πάπας Βενέδικτος 16ος;», αναρωτιέται ο σχολιαστής.

Στη συνέχεια το δημοσίευμα γίνεται ακόμη πιο δηκτικό, επισημαίνοντας ότι ο Πάπας (από το 1982 ακόμη, όταν ανέλαβε επικεφαλής του οργάνου που διαχειρίζεται τις καταγγελίες για περιπτώσεις σεξουαλικών κακοποιήσεων) έχει κάνει πολύ μεγαλύτερο κακό παρά έχει προσφέρει υπηρεσίες στην Εκκλησία του.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΑΙΣΧΗ

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΤΗ

ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ


_________________

Στην Ιρλανδία ή στην Αμερική αλλά και στη Γερμανία, επίσκοποι έμειναν ατιμώρητοι και χωρίς να αναλάβει κανείς ποτέ την ευθύνη για τα «σοβαρά λάθη» τους, ενώ η επίσημη αντίδραση δεν ξεπέρασε το επίπεδο διαχείρισης κρίσης από μια «μεσαία επιχείρηση», λέει το «Spiegel», που επιμένει ότι είναι ώρα ανάληψης δράσης”.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου