Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010


Ὀφείλουμε ἅπαντες, ὡς Ἱεραρχία, καί κυρίως οἱ πταίσαντες νά ἀποδείξουμε ἐμπράκτως ὅτι δέν ἐπαχύνθη ἡ καρδία μας καί δέν ἐπορώθη ἡ διάνοιά μας. Νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἐνοχή καί νά διακηρύξουμε τήν πρωτοφανῆ ἀδικία.
Ἐπιτέλους, ἔστω καί μέ τόση καθυστέρησι ἄς ἀναγνωρίσουμε τά διαπραχθέντα ἐγκλήματα. Ἅπαντες ἡμεῖς πού σήμερα εὑρισκόμεθα ἀκόμη εἰς τήν ζωή καί κάποτε κάποιοι ἀπό ἡμᾶς ἔσπευσαν νά καθήσουν εἰς θρόνους ἀλλοτρίους, ἄς ἐκζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Κυρίου μας, «διά θερμῆς καί ὄχι διά ψυχρᾶς χειρός». Ἐν ταπεινώσει καί ἐν μετανοία αἰτούμεθα συγγνώμην ἀπό τούς Ποιμένες ἐκείνους τούς ὁποίους ἡμεῖς ἐσταυρώσαμε. Γονατίζουμε μπροστά εἰς τούς ζῶντες ἐξ αὐτῶν.


ΜΕΤΑ ΑΠΟ

35 ΕΜΠΟΝΑ ΕΤΗ,


ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (!)

ΕΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ!


Του θεολόγου Ιωάννη Ρεντζίδη

«Καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἱερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ͵ ... καὶ ἤκουσα φωνῆς μεγάλης ἐκ τοῦ θρόνου
λεγούσης͵ ἰδοὺ ἡ σκηνὴ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν ἀνθρώπων͵ ...» (Ἀποκ. κα’ 2-3).


ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
_____________

Κάποιος ὄντως εὐλαβής χριστιανός πού πονᾶ γιά τήν Ἐκκλησία καί φοβεῖται τόν Θεό μοῦ ἐνεπιστεύθη μία φωτοφανῆ «σκέψι», ἕνα μεστόν χάριτος «ὁραματισμό», καί μία ἐξαίσια «προσδοκία», πού ἀποτυπώνει τή δική του ἄσβεστη «ἐλπίδα».

Μία «προσδοκία», «εἴτε ἐκτός πραγματικότητος, εἴτε ἐντός πραγματικότητος», μία ἱστορική πνευματική ἐπιστολή πού, ἄς ποῦμε, «κλείνει» τό ἀναφερόμενο ὡς «Ἐκκλησιαστικό ζήτημα», διά τῆς μεθόδου τῆς ταπεινῆς συγγνώμης, διά τῆς ἐφαρμογῆς τῶν Εὐαγγελικῶν καί Ἱεροκανονικῶν ἐπιταγῶν καί διά τῆς χρήσεως τῶν ὅπλων τῆς ἀγάπης.

Ὁ ἀδελφός «προέβλεψε(!)» τό κείμενο πού συνέταξε καί ἀπηύθυνε πρός τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας καί πρός τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἀποφασιστικός Μητροπολίτης, μέ Ἐκκλησιαστικό ἦθος καί ἀνδρεία ψυχή, καί πάραυτα τοῦτο ἐπεκυρώθη ἀπό τήν Ἱεραρχία.

Τό παραθέτω κατωτέρω, ὡς ὁραματική μία προοπτική μέ τήν κρυφή ἐλπίδα ὅτι ὑπάρχει ΕΝΑΣ (διατί, ὄχι καί περισσότεροι;), πού διαθέτει τήν προσωπικότητα τοῦ φωτισμένου ἡγέτη καί τό σθένος τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου, διά νά τό ἐνστερνισθῆ καί νά τό ὑπογράψη, ἀποδεχόμενος ὅτι εἶναι ἰδικό του:

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ


Μακαριώτατε Προκαθήμενε τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Σεβασμιώτατοι Ποιμένες καί ἐν Χριστῶ ἀδελφοί,


Ἀνατρέχω ἱστορικῶς καί μέ φόβο Θεοῦ εἰς τήν περίπτωσι τῶν δύο Ἀρχιερέων οἱ ὁποῖοι κατέλαβον ἀντικανονικῶς τήν Ἐπισκοπή τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Οἱ ἡρωϊκοί Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχαι ἐξήλειψαν ἀπό τά δίπτυχα τά ὀνόματά τους ἕως τήν στιγμή τοῦ θανάτου τοῦ Ἁγίου Πατρός!

Κατατρυχόμενος ἀπό ἐσωτερική ἀνάγκη καί προσωπική εὐθύνη ἀπευθύνω εἰς τήν ἀγάπην σας ἔμπονη πρότασι «τακτοποιήσεως» τοῦ «Ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος», πού ταλανίζει τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία ἀπό τό 1974. Δέν λέγω «ἐπιλύσεως», διότι αὐτή ἡ μοιχεποιβασία πρακτικῶς δέν δύναται νά «ἐπιλυθῆ» μετά τόν θάνατο τῶν περισσοτέρων ἀδελφῶν πού ἐξεθρονίσθησαν βιαίως. Τό ζήτημα αὐτό ἀποτελεῖ ἐπίμονο καί ἀκοίμητο ἐφιάλτη εἰς τήν ἰδική μου συνείδησι, καί ὅπως ὑποθέτω, δίστομο μάχαιρα εἰς τήν καρδία πολλῶν ἄλλων, συνυπευθύνων.

Κατά τό ἔτος ἐκεῖνο ἕνα τμῆμα τῆς τότε Ἱεραρχίας ἐξεθρόνισε καί ἀπεμάκρυνε διά τῆς ἐξουσίας, ἀντικανονικῶς καί ἀδίκως, ἄνευ δίκης, δώδεκα ἐκλεκτούς ἀδελφούς, τήν δέ θέσι τους κατέλαβον μερικοί ἀπό ἡμᾶς, εἴτε ἀμέσως εἴτε μετά πάροδον κάποιου χρονικοῦ διαστήματος. Ἔκτοτε, παρῆλθον τριάκοντα καί πέντε ὀδυνηρά ἔτη καί τό πρόβλημα παραμένει ὡς ἕλκος ὀξύ ἐπάνω εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς μερικοί ἀμετανόητοι νομίζουν ὅτι τό θέμα «ἐπιλύεται διά τοῦ βιολογικοῦ θανάτου» τῶν σφαγιασθέντων Ποιμένων. Ἀντιθέτως! Μέ τόν βιολογικό θάνατο, τό πρόβλημα καθίσταται πιό τραγικό, καθ’ ὅσον πλέον ὁ σφαγεύς, χάνει κάθε δυνατότητα ὥστε νά ἐκζητήση συγγνώμην ἀπό τό θύμα του. Καί τό ἀκόμη μεγαλύτερο δράμα ἀνακύπτει ὅταν ὁ ἀδικήσας ἀναχωρεῖ ἀπό τήν ζωή αὐτή ἄνευ μετανοίας καί συγγνώμης γιά τή πρᾶξι του!

Παρά τήν ἰδική μας φαινομενική μακαριότητα καί προσπάθεια νά ἀπωθήσουμε τήν ἐνοχή εἰς τά ἀβόλιστα βάθη τῆς καρδίας μας, παρά τήν πνευματική πτῶσι καί ἔκπτωσι, ὁ Κύριος ὕψωσε ὑπέροχες «Καστροπολιτεῖες» ἀμύνης καί νομοκανονικότητος. Μοναστήρια, ἀδελφότητες, ἐνορίες, κληρικοί, μοναχοί κ.τ.λ., ἀποτελοῦν τούς ὑψηλούς πύργους καί τίς ἀκατάλυτες ἐπάλξεις αὐτῶν τῶν «Καστροπολιτειῶν». Ἐκεῖ ἐπάνω κυματίζουν σημαῖες ἀληθείας. Ἐκεῖθεν σειρῆνες ἀφυπνιστικές φθάνουν μέχρι τά ὦτα μας ὡς ἐγερτήρια σαλπίσματα πνευματικῆς ἀναστάσεως.

Καί ὅμως εἰς αὐτάς τάς εὐλογημένας φωνάς, ἡμεῖς ἐσφραγίσαμε τήν καρδία μας καί ἐκλειδώσαμε τά ἑρμάρια τῆς διανοίας μας. Ὁ καλός Θεός, ὅμως, εἰς τήν διαρρεύσασαν 35-τίαν ὡμίλησε καί ὁμιλεῖ, μέ ἄλλους συγκλονιστικώτερους καί ἀφυπνιστικώτερους τρόπους. Συγκεκριμένα εἴχομεν ἐνίοτε φοβεράς ἐξελίξεις εἰς ὁλόκληρο τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία μας. Ἐνδεικτικῶς μνημονεύουμε τά δεινά τῶν Ἱ. Μητροπόλεων Λαρίσης, Θεσσαλιώτιδος καί Ἀττικῆς. Καταγράφουμε ἀκόμη τή τραγική διαπόμπευσι μας μέ τά Ἐκκλησιαστικά σκάνδαλα τοῦ 2005. Ἐμφαντικῶς τονίζουμε ὅτι, ἐπίκεντρο τῶν φοβερῶν αὐτῶν καταστάσεων ὑπῆρξαν πρόσωπα ἀμέσως συσχετισθέντα μέ τό «Ἐκκλησιαστικό θέμα». Πιστεύουμε ὅτι, αὐτά ὅλα, ἦσαν ἀποτέλεσμα τῆς δικαίας θείας Βουλῆς, διά νά μᾶς ἀφυπνίση.

Ἑπομένως, ἐπί τέλους, τήν ὑστάτη ὥρα, ὀφείλουμε νά ἐκδιώξουμε τήν θανάσιμο ὕπνωσι ἐκ τῆς διανοίας μας καί νά ἐνεργήσουμε δεόντως. Ἐπιτέλους, ἔστω καί μέ τόση καθυστέρησι ἄς ἀναγνωρίσουμε τά διαπραχθέντα ἐγκλήματα. Ἅπαντες ἡμεῖς πού σήμερα εὑρισκόμεθα ἀκόμη εἰς τήν ζωή καί κάποτε κάποιοι ἀπό ἡμᾶς ἔσπευσαν νά καθήσουν εἰς θρόνους ἀλλοτρίους, ἄς ἐκζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Κυρίου μας, «διά θερμῆς καί ὄχι διά ψυχρᾶς χειρός». Ἐν ταπεινώσει καί ἐν μετανοία αἰτούμεθα συγγνώμην ἀπό τούς Ποιμένες ἐκείνους τούς ὁποίους ἡμεῖς ἐσταυρώσαμε. Γονατίζουμε μπροστά εἰς τούς ζῶντες ἐξ αὐτῶν. Ὑψώνουμε ἔνδακρυς ὀφθαλμούς πρός τούς ἐν τῆ Ἐπουρανίω Ἐδέμ ἐπαναπαυομένους. Βάζουμε δημοσίως βαθεία μετάνοια καί πρός τόν λαό τοῦ Θεοῦ τόν ὁποῖο ἐσκανδαλίσαμε καί ἐπονέσαμε.

Σήμερον ἐκ τῶν δώδεκα, ἐκτός τοῦ ἐξορίστου Μητρ. κ. Νικοδήμου ἐπιζεί ἔτι ὁ Μητρ. Σταγῶν κ. Σεραφείμ. Ἐκζητοῦμε λοιπόν ταπεινῶς καί ἐν μετανοία συγγνώμην ἐκ τῶν δύο τούτων Συνεπισκόπων μας.

Οἱ εὑρισκόμενοι ἀκόμη ἐν ζωῇ, καί προσωπικῶς ἀδικήσαντες, εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:

Μητρ. Θεσσαλονίκης (πρ. «Ἀλεξανδρουπόλεως») Ἄνθιμος.

Μητρ. «Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς» Προκόπιος.

Μητρ. «Παραμυθίας» Τίτος.

Μητρ. «Τρίκκης» Ἀλέξιος.

Μητρ. «Μεγάρων» Βαρθολομαῖος.

Μητρ. Γουμενίσσης Δημήτριος (πρ. «Λαρίσης»).

Μητρ. «Λαρίσης» Ἰγνάτιος.

Μητρ. «Θεσσαλιώτιδος» Κύριλλος.

Μητρ. «Μεσογαίας» Νικόλαος.

Μητρ. πρ. «Χαλκίδος» Χρυσόστομος.

Μητροπολίτης πρ. «Θεσσαλιώτιδος» Θεόκλητος.

πρ. Μητρ. «Ἀττικῆς» Παντελεήμων (καί πρ. «Ζακύνθου»).

Ὀφείλουμε ἅπαντες, ὡς Ἱεραρχία, καί κυρίως οἱ πταίσαντες νά ἀποδείξουμε ἐμπράκτως ὅτι δέν ἐπαχύνθη ἡ καρδία μας καί δέν ἐπορώθη ἡ διάνοιά μας. Νά ἀποδεχθοῦμε τήν ἐνοχή καί νά διακηρύξουμε τήν πρωτοφανῆ ἀδικία. Πάραυτα νά ἀνακαλέσουμε τήν ἀντικανονική ἀπόφασι τῶν ἐκθρονίσεων τῶν πονεμένων Ποιμένων. Ἐπί πλέον, καί κατά μείζονα λόγο, νά χαρακτηρίσουμε ἀνύπαρκτα τά λεγόμενα «ἐπιτίμια ἀκοινωνησίας», τά ὁποῖα ἀδίκως καί ἀντικανονικῶς ἐπενοήθησαν καί ἐξετοξεύθησαν. Δυστυχῶς, αὐτά ὑπῆρξαν φοβερά ἐπινοήματα τῆς μικρονοϊκότητός μας καί τῆς ἐνόχου διανοίας μας.

Πάραυτα, νά ἐπανέλθη ὁ Μητροπολίτης κ. Νικόδημος εἰς τήν καταταλαιπωρημένη Μητρόπολί του. Εἶναι ὁ μόνος ἐναπομείνας ζῶν καί ἐξόριστος ἀδελφός. Νά παρακληθῆ δέ ὁ ἐν λόγω Ἀρχιερεύς νά τακτοποιήση νομοκανονικῶς τά ἤδη ἀποσπασθέντα τμήματα τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του, ὅπως κατ’ ἀντιστοιχίαν καί ὁ Μητροπολίτης Σταγῶν κ. Σεραφείμ (ἐνν. χωρίς τόν φόβο τῆς μή μερικῆς ἀποκαταστάσεώς του ὡς ... Σταγῶν).

Προσευχόμεθα δέ πρός τόν Κύριο ἡ πρᾶξις μας νά ἔχη ἀντίκρυσμα καί συνέπειες καί εἰς τούς πέραν τοῦ τάφου ἀδελφούς. Μαζί μέ τήν συνείδησί μας ἄς ἐπαναπαυθοῦν καί οἱ ψυχές ὅσων ἐμεθόδευσαν τά μή δέοντα. Ἐξαιρέτως δέ οἱ ψυχές τῶν Προκαθημένων κυροῦ Σεραφείμ καί κυροῦ Χριστοδούλου, καθότι, ὁ μέν πρῶτος καί προεκάλεσε καί δέν ἐθεράπευσε τήν συγκεκριμένη νεοπλασία τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, παρά τίς δοθεῖσες εὐκαιρίες, ὁ δέ δεύτερος, ἠρνήθη, ἄν καί ἔνοχος καί συμμέτοχος, νά ἐπιφέρη τήν ἴασι εἰς τό χρόνιο πνευματικό καρκίνωμα.

Τό τραγικό εἶναι ὅτι καί σήμερα μεθοδεύονται τά μή δέοντα. Μακαριώτατε Προκαθήμενε, παρακαλῶ διακόψατε τήν ὑπόγειο προσπάθεια πού κάνετε. Αὐτήν τήν ὁποία ἐξεκίνησε ἀνεπιτυχῶς ὁ προκάτοχός σας. Μή προωθῆτε τόν περαιτέρω τεμαχισμό τῆς Ἱ. Μητρόπολεως Ἀττικῆς, ἐν κρυπτῶ καί παραβύστω μέ σκοπό νά «τακτοποιήσετε» ὑμετέρους. Μή ἀγωνίζεσθε δέ καί γιά τήν μετονομασία αὐτῆς. Προφανῶς, μ’ αὐτούς τούς τρόπους δέν «ἐπιλύετε» τό πρόβλημα, ἀλλά τό μεταλλάσσετε εἰς πλέον περίπλοκο.

Ἐν κατακλείδι, καί διά τήν μαρτυρίαν τῆς ἀληθείας καταγράφεται πώς τόσον οἱ Ἀρχιεπίσκοποι κυρός Σεραφείμ καί κυρός Χριστόδουλος, ὅσον καί ὑμεῖς προσωπικῶς Μακαριώτατε ὑπεσχέθητε πολλάκις καί εἰς πολλούς τήν «τακτοποίησι» τοῦ θέματος. Δυστυχῶς, ἐκτός ἀπό ἄνομες μεθοδεῖες οὐδέν ἀγαθόν ἐπράχθη ἐπί μακρόν.

Εὔχομαι, ὁ Κύριος μέσα ἀπό τήν εἰλικρινῆ καί ἔμπρακτο συγγνώμη, καί τήν ἐν ταπεινώσει καί ἀγάπη «ἀποκατάστασι» (τρόπον τινά) τῆς πολυετοῦς ἀδικίας, νά μᾶς συγχωρήση, νά μᾶς χαρίση τήν εἰρήνη καί νά καθοδηγῆ δι’ ἡμῶν τῶν μετανοησάντων τό λογικόν Του ποίμνιον, εἰς νομάς σωτηρίους.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Χ...

Ἱκέτης τοῦ Θείου ἐλέους
καί τῆς σωτηρίας
ὀλίγον πρό τοῦ φοβερού
κριτηρίου τοῦ Κυρίου.


ΝΑ ΤΟ ΧΑΡΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ
_________________

Μετά τήν κατ’ οὐσία ἐλπιδοφόρο «πρότασι» τοῦ εὐσεβοῦς χριστιανοῦ ἀναρωτήθηκα:

Αὐτό τό γεγονός ὡς τί ἆραγε λογίζεται;

-Παρακαλῶ ἐάν εἶναι ὄνειρο ἐκ Θεοῦ νά μή μέ ξυπνήσετε.

-Ἀντιθέτως, ἐάν εἶμαι ξύπνιος καί τό βλέπω πραγματικά νά μή μέ ἀφήσετε νά κοιμηθῶ.

Ἄς τό γευθῆ ἡ ψυχή μας καί ἄς τό χαρῆ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου.

Aπό το panayotistelevantos.blogspot.com

Φιλορθόδοξος Ένωσις Κοσμάς Φλαμιάτος

Έδρα: Βασ. Ηρακλείου 30, 546 24 Θεσσαλονίκη, Τηλ. 697-2176314, E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr,
Αλληλογραφία: Τ.Θ. 135, 421 00 Τρίκαλα

Τα Μελη της Eνωσεως Ανηκουν σε Ιερες Μητροπολεις της Eκκλησιας της Eλλαδος


ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ στις ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ του π. Παύλου Κουμαριανού


Πάτερ Παύλε, με σεβασμό θα θέλαμε να σας απευθύνουμε τις εξής ερωτήσεις, ως προς το άρθρο με τις διευκρινίσεις που δημοσιεύσατε στον «Ορθόδοξο Τύπο» (15.1.2010) και αναρτήθηκε σε ιστοσελίδες:


1. Ποια η σκοπιμότητα της απαντήσεώς σας, αφού με αυτή δεν διαφωτίζετε τα κρίσιμα ερωτήματα που προκλήθηκαν και δημοσίως ετέθηκαν και από την Ένωσή μας «Κοσμάς Φλαμιάτος»;


Αυτά που είχατε τότε πει, δεν ήσαν ο ορισμός του ουνιτισμού; Δεν κατηγορηθήκατε, μάλιστα, γι’ αυτό; Αυτά δεν έπρεπε να διευκρινήσετε;


Αλήθεια, γιατί τα αντανακλαστικά σας λειτούργησαν μετά από 7 μήνες, αλλά χωρίς κάποια ουσιαστική απάντηση;


Μας διαβεβαιώνετε πως τότε είπατε τη γνώμη σας και πως μιλήσατε και ως επιστήμονας. Ένας κληρικός (ως κληρικός) μπορεί να έχει διαφορετική τοποθέτηση από την Εκκλησία; Και ως προς το επιστήμονας: ποια επιστήμη, πάτερ μου, είναι αρμόδια να αποφανθεί για την «διακοινωνία»; Αυτό δεν είναι απόφαση κατοχυρωμένη από πολλές Συνόδους Αγίων και θεόπνευστων Πατέρων και άρα τελεσίδικη; Δεν αποτελούν οι Σύνοδοι –που έχουν γίνει αποδεκτές από το σώμα της Εκκλησίας– την αλάθητη Επιστήμη της Θεολογίας, οι αποφάσεις των οποίων δεν επιδέχονται αναθεωρήσεις και δεν εμπίπτουν σε εγκόσμιες επιστημονικές μεθόδους και αρχές, όπως η αρχή της «διαψευσιμότητας»;


Αφού επικαλείσθε την Επιστήμη, πώς μας λέτε στο τέλος του κειμένου σας ότι «τελώ εν υπακοή προς την Εκκλησία και τηρώ, όσα η Εκκλησία, στην οποία ανήκω, εντέλλεται»; και ταυτόχρονα από την άλλη (ωσάν να μη γνωρίζετε την διδασκαλία της) προτείνετε (έστω και σαν σκέψη) την «διακοινωνία», κάτι δηλ. αντίθετο από τις αποφάσεις και το πνεύμα των Συνόδων της;


Μήπως, η «εκκλησία» στην οποία λέτε ότι ανήκετε, ομοιάζει περισσότερο με εκείνο το μόρφωμα που διαπλάττεται στα πλαίσια του Οικουμενισμού, παρά αυτό που είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία;


2. Δεν μας λύσατε, όμως, και την άλλη απορία:

Δεν μας εξηγήσατε με την παρέμβασή σας, ποιος σας ζήτησε να μεταφέρετε στην Ημερίδα τις ευχές του Αρχιεπισκόπου, μάλιστα προφορικά, χωρίς να έχετε μπροστά σας και να συμβουλεύεσθε κάποιο έντυπο κείμενο;(!) Ο ίδιος ο κ. Ιερώνυμος; κάποιος από το γραφείο του και ποιος; Κάποιος από τους διοργανωτές της Ημερίδας; Μήπως ο Περγάμου κ. Ιωάννης Ζηζιούλας; Κι αυτά τα ρωτούμε, γιατί ο προεδρεύων κ. Βασιλειάδης στις δικές του εξηγήσεις που δημοσιεύσαμε, άλλα μας είπε.


Αυτό είναι το δεύτερο θέμα που προκάλεσε ερωτηματικά και απορίες και, βέβαια, σας αφορούσε άμεσα, αφού δόθηκε η εντύπωση πως όλα ήταν ένα καλοστημένο θέατρο, μια απάτη. Και πώς, μετά τόσο θόρυβο –και παρέλευση τόσων μηνών– παρεμβαίνετε στη συζήτηση χωρίς να μας λέτε τίποτα για την …ταμπακιέρα;


Ελπίζουμε πως θα επανέλθετε με εξηγήσεις περισσότερο πειστικές.


Για την Φιλορθόδοξο Ένωσι «Κοσμάς Φλαμιάτος»
ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
ο Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης



ΠΡΟΣΦΥΓΗ


Μητροπολίτου

Πειραιῶς


Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ


κατοίκου Πειραιῶς, ὁδός Ἀκτή Θεμιστοκλέους 198, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΑΣ
τηλ. 210 4514833 ἐσωτ. 19, fax 210 4518476

Πρὸς τὸν
Ἐξοχώτατον Ὑπουργὸν Οἰκονομίας κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου

ΚΑΤΑ
Τοῦ ἀπό 10/12/1927 Π.Δ. ὡς ἔχει τροποποιηθεῖ, τό ὁποῖον ἔχει ἐγκρίνει τόν Ὀργανισμό τοῦ ἐν Ἀθήναις Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος,
πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καί Σουρμελῆ καί
τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος,
πού ἑδρεύει ἐν Ἀθήναις, ἐπί τῆς ὁδοῦ Ἐρεσοῦ 38

ΑΙΤΗΜΑ
Ἡ διάλυσις τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῆς Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Στοῶν-Ναῶν αὐτῶν
συμφώνως τῷ ἄρθρῳ 118 τοῦ Α.Κ.

Ἐξοχώτατε Κύριε Ὑπουργέ,

Τὸ ἵδρυμα μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» συνεστήθη δυνάμει τοῦ Π.Δ. τῆς 10/12/1927, ἐν συνεχείᾳ δὲ ἐτροποποιήθη δυνάμει τοῦ Β.Δ. τῆς 19/7/1949 καὶ τοῦ Β.Δ. τῆς 16/11/1956. Σκοπὸς τοῦ ὡς ἄνω ἱδρύματος εἶναι ἡ εὐόδωσις ἔργων εὐποιΐας, ἰδὶα διὰ περιθάλψεως ἐνδεῶν καὶ μορφώσεως ἀπόρων παίδων.

Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 118 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, ἕνα ἵδρυμα διαλύεται διὰ ἐκδόσεως σχετικοῦ διατάγματος ἂν παρεκκλίνει τοῦ σκοποῦ τοῦ (ἀνεξάρτητα ἂν ὁ νέος σκοπὸς του εἶναι νόμιμος ἢ ὄχι, βλ. Τούση Γεν. Ἀρχ., σελ. 340, ὑποσ. 17). Περαιτέρω, ἐπίσης σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 118 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα, ἕνα ἵδρυμα διαλύεται δι’ ἐκδόσεως σχετικοῦ διατάγματος ἂν ὁ σκοπὸς του ἔγινε παράνομος.
Ἐν προκειμένῳ τὸ ὡς ἄνω ἵδρυμα ἔχει ὡς κύριο ἔργο του τὴν ἵδρυση, λειτουργία καὶ συντήρηση Μασονικῶν Στοῶν καὶ τὴν προώθηση τῆς λατρείας τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Περαιτέρω πραγματοποιεῖ μυήσεις καὶ ἐμφανίζεται ὡς -δῆθεν- σωματεῖο, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει τηρήσει τὶς ἐκ τοῦ νόμου τεθεῖσες προϋποθέσεις ἀναγνωρίσεώς του, ἐν αἷς καὶ ὁ δικαστικὸς ἔλεγχος τῶν σκοπῶν του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ ὑπὸ τὸν ἀνωτέρω νομικὸ μανδύα λειτουργεῖ τό ὡς εἴρηται Ἵδρυμα ἐνῷ στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ ἔκφραση μιᾶς θρησκείας (τοῦ μασονισμοῦ ἢ τεκτονισμοῦ ἢ ἐλευθεροτεκτονισμοῦ).

Ἀξιοσημείωτη εἶναι ἐν προκειμένῳ ἡ Ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (1933) κατὰ τὴν ὁποία : «Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος... ἐπιληφθεῖσα της... ἐξετάσεως τῆς Μασονίας, τοῦ διεθνοῦς τούτου μυστικοῦ ὀργανισμοῦ,... κατέληξε ὁμοφώνως εἰς τὰ ἑπόμενα... συμπεράσματα : Ἡ Μασονία δὲν εἶναι ἁπλὴ τὶς φιλανθρωπικὴ ἕνωσις ἢ φιλοσοφικὴ Σχολή, ἀλλ' ἀποτελεῖ μυσταγωγικὸν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνῆσκει τάς παλαιᾶς ἐθνικᾶς μυστηριακᾶς θρησκείας ἢ λατρείας... Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος... καὶ ξένη της Χριστιανικῆς Θρησκείας...» Συνεπῶς ἔχει πληρωθεῖ τὸ πραγματικό τοῦ ἄρθρου 118 τοῦ Α.Κ.

Ἐπιπροσθέτως:
α. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα ὀφείλει τήν ἵδρυσή του στήν ἐξαπάτησι τοῦ Κράτους. Ἱδρύθηκε μέ σκοπό τήν «εὐόδωση ἔργων εὐποιΐας, ἰδίᾳ περιθάλψεως ἐνδεῶν καί μορφώσεως ἀπόρων παίδων» ἐνῶ πρόκειται γιά ἀμιγῆ σατανολατρεία διότι ὁ κρυπτογραφικά ἀναφερόμενος ὡς Μ.Α.Τ.Σ.-ὑπέρτατο ὄν ὡς τά προσαγόμενα στοιχεῖα ἀποδεικνύουν τυγχάνει ὁ λεγόμενος Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος πού ὀντοποιεῖται στό πρόσωπο τοῦ Ἑωσφόρου. Ὑπό τό προσωπεῖο ἑπομένως τῆς δῆθεν φιλανθρωπίας τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος πρωοθεῖται στή χώρα μας ἡ θρησκευτική παραδοχή τοῦ Σατανισμοῦ.

β. Οἱ Μασονικές στοές-ναοί τῆς Σατανολατρείας ὀφείλουν ἐπίσης τήν ἀναγνωρισή τους ὡς Μασονικῶν σωματείων στήν ἐξαπάτηση τῆς δικαιοσύνης ἀπό τήν ὁποία ἀπέκρυψαν δολίως, κάθε τί τό ὁποῖο θά ἀπεκάλυπτε τό σατανιστικό τους περιεχόμενο. Ἀπόδειξις ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 739/8.2.1935 ἀπόφαση τοῦ Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐνέκρινε τήν ἵδρυση τῆς στοᾶς «ΜΕΛΗΣ» ἐντελῶς τυπικά, ἐνῶ ἡ ὑπ’ ἀριθμ. 2060/2969 ἀπόφαση τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν πού ἐξεδόθη μετ’ἔλεγχο τῶν σχετικῶν μασονικῶν κειμένων ὑπῆρξε ἀπορριπτική τῆς ἱδρύσεως τῆς στοᾶς «ΔΗΛΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ».

γ. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα ἀποκρύπτει τό ὑπ’ ἀριθμ. 3 Landmark (δόγμα) τό ὁποῖο «οὐδεμία ἀνθρωπίνη δύναμη δύναται νά θίξει ἤ τροποποιήσει» καί «ἐπιβάλλει ὡς Θεό τῆς Μασονίας τόν Ἑωσφόρο».

δ. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα πραγματοποιεῖ μυήσεις – εἰσδοχή μελῶν χωρίς νά εἶναι σωματεῖο διότι δέν κέκτηται τήν ἀνάλογη δικαστική ἀναγνώριση.

ε. Τό Τεκτονικό Ἵδρυμα γίνεται δεκτό καί νομιμοποιεῖται ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία ὡς φιλανθρωπικό ἵδρυμα ἐνῶ ὁ σκοπός αὐτοῦ εἶναι ἡ προώθηση, ἵδρυσι καί συντήρησι Ναῶν-Στοῶν ἀνιδρυομένων πρός δόξαν τοῦ κρυπτογραφικά ἀναφερομένου Θεοῦ Μ.Α.Τ.Σ.
Ὡσαύτως τήν προώθηση τῆς ἰδίας θρησκευτικῆς παραδοχῆς ἔχει ἀναλάβει καί ἡ ἐκ τοῦ ὡς ἄνω λεγομένου Τεκτονικοῦ ἱδρύματος ἀποσχισθεῖσα κατά τό ἔτος 1986 Ἐθνική Μεγάλη Στοᾶ τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐν ὁδῶ Ἐρεσοῦ 38 ἑδρεύουσα.

Διά τούς λόγους αὐτούς καί δι’ ὅσους ἀναφέρομεν εἰς τό συνημμένον ἡμέτερον ὑπόμνημα καί διά τῶν συνημμένων ἀποδεικτικῶν στοιχείων τῶν τυπικῶν μυήσεως καί τῆς ἐσωτερικῆς βιβλιογραφίας τῆς Μασονίας εἰς ἥν ἀποκαλύπτεται ὁ Ἑωσφόρος ὡς ὁ κρυπτογραφικά ἀναφερόμενος Μ.Α.Τ.Σ. πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἄρχονται καί κλείονται αἱ συνεδρίαι, μυοῦνται τά μέλη καί ἀναπέμπεται λατρεία ἐντός τῶν Στοῶν, ζητοῦμεν τήν διάλυσιν τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί τῶν παραρτημάτων αὐτοῦ ἀνά τήν Ἐπικράτειαν διότι ἔχει παρεκκλίνει τοῦ σκοποῦ ἱδρύσεώς του καί προωθεῖ μίαν θρησκευτικήν πίστιν κρυφίως καί δι’ αὐτό ἐπιβάλλεται, ὅπως ἐκδοθῇ διάταγμα διά τοῦ ὁποίου νά ἀνακαλοῦνται ἢ καὶ καταργοῦνται τά διατάγματα συστάσεως τοῦ ἱδρύματος, ἤτοι τό ὡς ἄνω Π.Δ. τῆς 10/12/1927, Β.Δ. τῆς 19/7/1949 καὶ Β.Δ. τῆς 16/11/1956 ὡς καί τῆς ἐξ αὐτῆς ἀποσχισθείσης Ἐθνικῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος καθ’ ὅ μέρος αὕτη ἐμφαίνεται ὡς Ἵδρυμα ἀποκαλούμενο Μέγα Ἀγαθοεργό Σῶμα (Μ.Α.Σ.) τῆς Ε.Μ.Σ.τ.Ε.

Ἡ ὡς ἄνω προσφυγή, ἀφιεροῦται εἰς τήν Ἱεράν Μνήμην τῶν Γεραρῶν Ἀγωνιστῶν τῆς Ἀληθείας ἀοιδίμων Ἀποστόλου Μακράκη, Παναγιώτου Τρεμπέλα, Μιχαήλ Γαλανοῦ, Παναγιώτου Μπρατσιώτου, Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου καί Νικολάου Ψαρουδάκη.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Ἰανουαρίου 2010

Ο Π Ρ Ο Σ Φ Ε Υ Γ Ω Ν
+ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς
ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Συνημμένως ὑποβάλλομεν:
1. Τυπικά μυήσεων κυκλοφορηθέντα ὑπό ἀοιδίμου Ν. Ψαρουδάκη, ἐκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΕΤΩΠΟ», Μαρούσι 1995,
2. Μασωνική Σατανολατρεία ΜΑΤΣ ἡ μάσκα τοῦ Ἑωσφόρου, ἔνθα Κωστῆ Μελισσαροπούλου 33ου «Ἑπτά τεκτονικαί ὁμιλίαι εἰς 18ον , Ἀθῆναι 1974.
3. Ὑπόμνημα είς τήν προσφυγήν.

EΡΩΤΗΜΑΤΑ


ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ


ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ


του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου


Δεν ξέρω, πατέρες και αδελφοί, πού πάει αυτή η ιστορία που ξέσπασε στην Εκκλησία της Αμερικής. Δεν φαίνεται πάντως κάτι που θα βοηθήσει την Εκκλησία, την ομογένεια στις ΗΠΑ, τον Ελληνισμό ή το Πατριαρχείο και οπωσδήποτε όχι την Αρχιεπισκοπή Αμερικής.



ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟ

___________________


Κατ' αρχήν έχουμε τα δικαιολογημένα μας παράπονα με τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο που συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους ευκαίρως - ακαίρως. Το ότι το κάνει κατόπιν πατριαρχικής εντολής ουδόλως ελαφρύνει το μέγεθος του παραπτώματός του.


Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ-ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΗ ΤΟΥ ΚΑΘΑΙΡΕΤΕΟΥ

______________________


Υστερα δεν μου άρεσε η συνηγορία του παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου ο οποίος όφειλε να απολογείται για τα δικά του εκκλησιαστικά εγκλήματα. Οχι να υπερασπίζεται άλλους. Τώρα βρήκε τη μιλιά του όταν για μήνες έμεινε μουγγός χωρίς να διορθώνει τα αναρίθμητα κακά εναντίον της λατρείας της Εκκλησίας μας και χωρίς να απολογείται για το συγκρητιστικό πνεύμα που τον διακρίνει; Οσο για την παρέμβαση του Μητροπολίτη που τον χειροτόνησε προκαλεί θυμηδία. Γι’ αυτό ο αιδεσιμολογιότατος παπα-Μπεης καλύτερα να σιωπά αφού δεν έχει “σιγής τι κρείττον” να αρθρώσει. Ας απολογηθεί για όσα άνομα έπραξε και πράττει εναντίον της Εκκλησίας και αυτός και οι υπόλοιποι Νεοβαρλααμίτες. Εστω και αν οι επισημάνσεις του για το θέμα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής είναι, σε γενικές γραμμές, ορθές όφειλε να έχει άλλες προτεραιότητες.


ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

________________


Ας δούμε τώρα τους κατήγορους του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου. Ο δημοσιογράφος που άρχισε τις επιθέσεις εναντίον του Σεβασμιωτάτου, όπως και ο εκδότης που τον καλύπτει, έχουν εξαιρετικά βεβαρυμενο παρελθόν με όλες τις αναταραχές στην Εκκλησία της Αμερικής τα τελευταία είκοσι τουλάχιστον χρόνια. Και επί Ιακώβου και επί Σπυρίδωνα και επί Δημητρίου. Υστερα ο Μητροπολίτης Ικονίου, που πήρε τη σκυτάλη, δεν είναι σόι άνθρωπος. “Φαναριώτης” με την πολύ κακή έννοια του όρου. Σημαδεμένο χαρτί από πολλές απόψεις. Είναι φανερόν ότι αποκλείεται εξ ορισμού ένας τόσο ισχυρός Μητροπολίτης του Θρόνου που σχετίζεται άλλωστε με επιτροπή του Πατριαρχείου που επιβλέπει πατριαρχικά ιδρύματα στην Εκκλησία της Αμερικής να έκανε τόσο χοντρή, αήθη και σκληρή ΔΗΜΟΣΙΑ παρέμβαση χωρίς την προσωπική άδεια του Πατριάρχη.


ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ;

_____________


Επομένως, κάπου αλλού πάει η ιστορία! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το Πατριαρχείο θέλει να κλονίσει τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο. Γιατί όμως; Οποιος πιστεύει ότι αυτός ο σαματάς έγινε για τα δύο ορφανά παιδιά του Κογκό (που με τη βήθεια του Θεού τακτοποιήθηκαν ήδη σε Ελληνικό ίδρυμα) χρειάζεται ψυχίατρο. Οποιος πιστεύει ότι αυτή η αήθης επίθεση του Σεβασμιωτάτου Ικονίου εναντίον του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου δεν έχει την απόλυτη έγκριση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου πρέπει να υποβάλει υποψηφιότητα για νόμπελ αφέλειας. Πώς είπατε; Δεν έχει θεσμοθετηθεί τέτοιο Νόμπελ ακόμη; Προσφέρεται θαυμάσια ευκαιρία, λοιπόν, να θεσμοθετηθεί για να απονεμηθεί σε αυτόν που τον διακρίνει τόση αφέλεια.


ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΟΝΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ;

_________________


Το γιατί θέλει το Πατριαρχείο να κλονίσει το Δημήτριο είναι το άγνωστον. Μήπως ο Πατριάρχης επείσθη ότι ήρθε η ώρα να απαλλαγεί από το Δημήτριο; Αλλά γιατί; Δεν του εναντιώνεται σε τίποτα. Ούτε στις οικουμενιστικές ασχημίες, ούτε στις οικολογικές του κρουαζιέρες. Ισα - ίσα που του διοργάνωσε, με την πολύτιμη έστω συνδρομή του π. Αλέξανδρου Καρλούτσου, με απόλυτη επιτυχία, την πρόσφατη επίσκεψη - θρίαμβο στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της οποίας έτυχε λαμπρής αναγνώρισης και υποδοχής από όλους ανεξαίρετα τους κορυφαίους παράγοντες της Αμερικής. Επιπλέον με την παρουσία του Δημητρίου στο θρόνο της Αμερικής οι έριδες και τα σκάνδαλα μεταξύ των παραγόντων της ομογένειας και της Εκκλησίας ελαχιστοποιήθηκαν. Επομένως και η σταθερότητα της υπαγωγής της Αρχιεπισκοπής Αμερικής στον Οικουμενικό Θρόνο.


ΣΠΟΥΔΗ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΤΟΥ;

_____________________


Μήπως το Πατριαρχείο διαπίστωσε ότι ο Δημήτριος είναι ακόμη, παρά την προχωρημένη ηλικία του, ακμαιότατος και ότι έχει πολλά ακόμη χρόνια μπροστά του να υπηρετήσει στην Αμερική; Μήπως γι’ αυτό θέλει, ενόσω είναι σε θέση ακόμη να ελέγξει τις εξελίξεις και να αναδείξει στον περίλαμπρο θρόνο της Αμερικής ένα νεαρό στην ηλικία και απόλυτα αφοσιωμένο στο Φανάρι Αρχιεπίσκοπο; Αν αυτός είναι ο λόγος του σαματά τότε το Φανάρι επέλεξε το χειρότερο τρόπο για να χειριστεί το ζήτημα.


ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

_____________


Ενα είναι το σίγουρο. Ο Πατριάρχης παίζει με τη φωτιά. Οφειλε να γνωρίζει ότι οι παράγοντες στην Αμερική είναι εντελώς αστάθμητοι. Καταρχήν ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος είναι πολύ πιο σκληρό καρύδι από όσο δίνει την εντύπωση ότι είναι. Η προσωπικότητά του είναι ισχυρότατη και το ακαδημαικό και άλλο κύρος του πανταχόθεν αναγνωρισμένο. Οι διασυνδέσεις του με τους παράγοντες της ομογένειας είναι (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αρμονικότατες ενώ τυγχάνει καθολικής και ευρείας αποδοχής από την Αμερικανική ηγεσία σε όλα τα επίπεδα. Παράλληλα υπάρχουν πολλοί που παραμονεύουν για να κάνουν τη δική τους παρέμβαση και να οδηγήσουν τις εξελίξεις σε πολύ ασύμφορες ατραπούς. Μια νέα αναταραχή στην Εκκλησία της Αμερικής μπορεί να οδηγήσει το Πατριαρχείο όχι μόνον να μην μπορεί να ελέγξει την πορεία των εξελίξεων, όπως ίσως ελπίζει, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, να χάσει και τα αυγά και τα καλάθια.

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010














Η ΥΠΟ

ΣΥΝΟΔΟΥ

ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ

ΨΕΥΔΟΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙ

ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΣΜΥΡΝΗΣ



ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



ΑΜΠΕΛΑΚΙΑ 9 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἀπεφάσισα νά σᾶς ἐνοχλήσω ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ἔπεσε στήν ἀντίληψί μου ἕνα βιβλίο τοῦ Μιχάλη Φυσεντζίδη, προσφάτως ἐκδοθέν ἀπό τίς ἐκδόσεις Βογιατζῆ (Ἀθήνα 2008), μέ τίτλο «Ἐπιφανεῖς καί διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες 1800-1970».
Σ’ αὐτό μεταξύ τῶν ἄλλων εἰκονίζεται στό ἐξώφυλλο καί σέ εἰδικό κεφάλαιο ἀναφέρεται καί ἐκθειάζεται ὡς μασόνος καί ὁ προσφάτως ὑφ’ ὑμῶν ἁγιοποιηθείς Ἐθνομάρτυς Χρυσόστομος Καλαφάτης, Μητροπολίτης Σμύρνης.
Αἰσθανόμενος λοιπόν τήν εὐθύνη ὅλων μας καί εἰδικά τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τοῦ 1992, ἡ ὁποία τόν ἁγιοποίησε καί ὑμῶν πού ὡς συνεχιστές αὐτῶν διατηρεῖτε καί προωθεῖτε τήν τεχνητή αὐτή ἁγιοποίησι, σᾶς γνωστοποιῶ αὐτό τό γεγονός καταθέτοντας συγχρόνως καί κάποιες σκέψεις, οἱ ὁποῖες δυνατόν νά σᾶς κινήσουν στήν ἀναψηλάφησι τοῦ ὄζοντος αὐτοῦ θέματος.

Ἤδη, ὅπως γνωρίζετε, ἔχει ἐκδοθῆ ἕνα βιβλίο τό ὁποῖο μέ πάμπολλα ἐπιχειρήματα ἀναιρεῖ τήν παράνομο αὐτή ἁγιοποίησι, ἀναιρεῖ τά πρόχειρα ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα ὁ προαπελθών Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ἐφεῦρε καί οἱ ὑπόλοιποι κληρικοί, συνεργάτες του καί μή, ἀναμασοῦν κατά καιρούς, φέρνει στό φῶς πολλά ἄγνωστα στούς πολλούς στοιχεῖα περί τῆς προσωπικότητος καί κυρίως τῆς πίστεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καί γενικῶς ἀποδεικνύει τήν σκευωρία ἡ ὁποία ὑπῆρξε στήν ἐν λόγῳ ἁγιοποίησι.

Θά ἔπρεπε, Πατέρες, ἐφ’ ὅσον τό βιβλίο αὐτό ἀπεστάλη στή Σύνοδο, μέσῳ τῆς Μητροπόλεως Δημητριάδος, ἡ ἁρμοδία διά τά θέματα αὐτά Συνοδική Ἐπιτροπή νά ἀσχοληθῆ καί, ἤ διεξοδικῶς νά ἀναιρέση τά ἐπιχειρήματα τά ὁποῖα ἀναπτύσσονται σ’ αὐτό, οὕτως ὥστε νά καταδείξη καθαρό τόν «ἅγιο», ἤ νά τόν ἐκβάλη ἀπό τό ἁγιολόγιο διά νά μήν σκανδαλίζεται ὁ λαός καί ἀποδεικνύεται διά τῶν ἔργων ὅτι ἀλλάξατε καί ἀλλοιώσατε τήν ὀρθόδοξο Παράδοσι σέ ἕνα τόσο λεπτό καί οὐσιαστικό σημεῖο.

Δυστυχῶς μέ τό θέμα αὐτό ὄχι μόνο δέν ἀσχοληθήκατε, ὄχι μόνο δέν μᾶς ἀπαντήσατε ἔστω καί τυπικά, ὄχι μόνο δέν προβληματιστήκατε διά τό ποῦ ὁδηγεῖτε τήν «Ἐκκλησία» σας, ἀλλά ἀπεναντίας συνεχίζετε κανονικά τίς ἑορταστικές φιέστες, σχετικά μέ τόν Χρυσόστομο Σμύρνης καί τήν, θά λέγαμε χιτλερική καί σταλινική ἐπιβολή του ὡς ἁγίου. Ἔτσι λοιπόν ἐπαληθεύετε διά τῶν ἔργων τήν λαϊκή παροιμία «στοῦ κουφοῦ τήν πόρτα ὅσο θέλεις βρόντα».
Τό χειρότερο εἶναι ὅτι μέ αὐτά τά ὁποῖα διακηρύσσετε διά τόν Χρυσόστομο Σμύρνης, ὅτι δηλαδή ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ἀναιρεῖτε, χωρίς νά τό ἀντιλαμβάνεσθε, ὅτι εἶναι ἅγιος καί ἀποδεικνύετε ὅτι δέν εἶναι Ἱερομάρτυς ἀλλά Ἐθνομάρτυς.
Διότι τρεῖς περιπτώσεις ὑπάρχουν διά τό μαρτύριο κάποιου.

1.Τό μαρτύριο ὑπέρ τῆς πατρίδος ὁπότε ὁ μαρτυρήσας εἶναι Ἐθνομάρτυς.

2.Τό μαρτύριο ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ὁπότε πάλι ὁ μαρτυρήσας εἶναι Ἐθνομάρτυς, ὅπως ὁ Ἀθανάσιος Διάκος, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἠσαΐας Σαλώνων, ὁ Σαμουήλ κ.ἄ.

3.Τό μαρτύριο ὑπέρ πίστεως, ὁπότε ὁ μαρτυρήσας εἶναι ἅγιος, ὑπό τήν αὐστηρά ὅμως προϋπόθεσι ἡ πίστις του νά εἶναι ὀρθόδοξος, (διότι ὑπάρχουν καί «ἅγιοι» τῶν αἱρετικῶν), πρᾶγμα τό ὁποῖο βεβαίως καί αὐτό τό ἐστερεῖτο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, διότι εἶχε πάμπολλα αἱρετικά φρονήματα, εἰδωλολατρικές ἀντιλήψεις, μασονική ἰδιότητα, λατρεία στήν πατρίδα σέ βαθμό παραλογισμοῦ, πλήρη καί ἰσοπεδωτική ὑποταγή στό πνεῦμα τῆς Δύσεως, στήν θεωρία τῶν κλάδων κλπ.

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, Πατέρες, πῶς δέν αἰσθάνεσθε τό μέγεθος τῆς διγλωσσίας καί ἀντιφατικότητος τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖτε διά τόν Χρυσόστομο Σμύρνης, ἀφ’ ἑνός μέν νά τόν ἀνακηρύσσετε ἅγιο, νά τόν ἐγκωμιάζετε ὡς ἅγιο, νά κτίζετε ἐπ’ ὀνόματί του ναούς, νά τόν κοσμῆτε μέ τό φωτοστέφανο, νά τοῦ γράφετε ἀκολουθίες καί παρακλητικούς κανόνες κλπ. καί ἀφ’ ἑτέρου νά διακηρύσσετε στεντορείως ὅτι ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος (πρᾶγμα τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἀπό μόνο του ἀναιρετικό τῆς ἁγιότητος, διότι οὐδείς ἅγιος ὑπάρχει στήν Ὀρθοδοξία ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος), νά τόν ἀναγνωρίζετε ὡς ἅγιο μετά παρέλευσι ἑβδομήντα ἐτῶν, (οἱ μάρτυρες στήν Ὀρθοδοξία ἀναγνωρίζονται εὐθύς ἀμέσως μετά τό μαρτύριό των), γεγονός τό ὁποῖο ἀποδεικνύει σκοτεινά παρασκήνια καί μασονικές παρεμβάσεις, νά τόν ἀφήνετε ἀπροστάτευτο στόν καταιγισμό τῶν κατηγοριῶν (διά τίς ὁποῖες εἴστε ὑπεύθυνοι διότι ἐξ αἰτίας τῆς ἁγιοποιήσεως ἦλθαν στήν ἐπιφάνεια), τό ὁποῖο ἀποδεικνύει ὄχι μόνο ἀδυναμία, ἀλλά καί διά τῶν ἔργων ἀναίρεσι τῶν ὅσων διά τῶν λόγων διακηρύσσετε καί κυρίως νά ἀφήνετε τούς μασόνους νά τόν θεωροῦν γνήσιο τέκνο των, (αὐτοί διακηρύσσουν ὅτι ἄν ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης δέν ἦτο Τέκτων δέν θά ἠδύνατο νά φθάση στό ὕψος τοῦ μαρτυρίου καί τῆς ἁγιότητος), νά τόν προβάλλουν εὐκαίρως ἀκαίρως καί μάλιστα νά τοποθετοῦν τήν φωτογραφία του στά ἐξώφυλλα τῶν βιβλίων των, προκειμένου νά παρουσιάσουν τήν μασονία ὡς ἀθώα περιστερά καί ὅτι οἱ μασόνοι δέν ἀποτελοῦν μόνο τήν ἀφρόκρεμα τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα τοῦ καθαρότερου μέρους της, δηλαδή τῶν ἁγίων, καί γενικῶς νά εἶναι κατά τό δή λεγόμενο «μέσ’ τήν τρελή χαρά» διά τήν ἀνέλπιστη συμπόρευσι, στό θέμα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, τῶν δύο θρησκειῶν, τῆς μασονίας δηλαδή καί τῆς «Ἐκκλησίας» σας.

Ἐπειδή, Πατέρες, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἰδιοκτησία οὐδενός, οὔτε πολύ περισσότερο ἔχουν δικαίωμα κάποιοι νά τήν ὁδηγοῦν αὐθαιρέτως καί κατά τό ἴδιον θέλημα ἤ τά θελήματα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί προκειμένου νά προστατευθοῦν οἱ ἁπλοί καί ἀθῶοι χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ὅπου ἰδοῦν στήν Ἐκκλησία εἰκόνα καί φωτοστέφανο βάζουν ἀνεξέταστα μετάνοια καί ἀποδίδουν τιμή στόν Χριστό διά μέσου τῶν ἁγίων, σᾶς ἀποστέλλω τήν παρούσα ἐπιστολή μέ τήν ἐλπίδα ὅτι θά κατανοήσετε τό τραγικό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο, διά τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ὁδηγηθήκατε καί ὡς ἐκ τούτου θά θελήσετε νά τοποθετήσετε τά πράγματα στήν κανονική τους θέσι.
Τούς ἁγίους δηλαδή μέ τούς ἁγίους, τούς μασόνους μέ τούς μασόνους, τούς αἱρετικούς μέ τούς αἱρετικούς, τούς ἐθνομάρτυρες μέ τούς ἐθνομάρτυρες κλπ.
Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει θά συνειδητοποιήση πολύ καθαρώτερα ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὅτι ὁ ἀγῶνας τῶν Ὀρθοδόξων θά ἑστιάζεται στό ἑξῆς ὄχι ἐναντίον τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἐναντίον τῶν ἐσωτερικῶν, δηλαδή ἐναντίον σας, διότι διά τῶν ἔργων σας ἀπεδείξατε καί ἀποδεικνύετε καθημερινῶς ὅτι ἡ μόνη σας σχέσι μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἐξωτερική σας ἐμφάνισι.
Εἶναι πρωτάκουστο καί πρωτοφανές νά ὑπάρχη μεταξύ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τῆς μασονίας, δηλαδή μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ διαβόλου, τοῦ σκότους καί τοῦ φωτός, ἕνας κοινός κρίκος καί σύνδεσμος καί μία συμπόρευσι, εἰρήνη καί ἀλληλοπεριχώρησι σέ βαθμό πού νά μήν συγκινῆσθε οὔτε ἀπό τήν προβολή τοῦ ἁγίου σας στά ἐξώφυλλα τῶν βιβλίων τῶν μασόνων, δηλαδή σέ βαθμό ἀφασίας.

Εἶναι σά να διεκδικοῦμε συγχρόνως ἐμεῖς καί οἱ Παπικοί σάν γνήσιο τέκνο μας καί ἐκφραστή τῆς Παραδόσεώς μας τόν ἅγ. Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, τόν ἅγ. Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, τόν Θωμᾶ τόν Ἀκινάτη, τήν Τερέζα καί τόν Στέπινατς.
Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι στήν Ὀρθοδοξία καί δή στό ἁγιολόγιο δέν ὑπάρχουν ἱπποκένταυροι καί γοργόνες, οὔτε κἄν ὀνομάζονται Ὀρθόδοξοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐπρόδωσαν τήν πίστι καί μετεπήδησαν, ἔστω καί κρυφά, σέ ἄλλη θρησκεία.
Γιά οἱαδήποτε διευκρίνησι ἤ συζήτησι εἶμαι πάντοτε στή διάθεσί σας.
Σᾶς ἀποστέλλω σέ φωτοτυπία τό ἐξώφυλλο τοῦ προαναφερομένου νέου βιβλίου τῶν μασόνων μαζί μέ τό κεφάλαιο τό ὁποῖο ἀναφέρεται στόν Χρυσόστομο Σμύρνης.
Αὐτά καθώς καί τήν παρούσα ἐπιστολή θά τά κοινοποιήσω πρός πᾶσα κατεύθυνσι διά τήν ἐνημέρωσι καί ἀφύπνισι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Εὔχομαι ἐπί τῷ νέῳ ἔτει κάθε πνευματική εὐφορία καί ἀφύπνισι.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Κοινοποιεῖται:
1. Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος τύπος» καί διάφορα ἐκκλησιαστικά ἔντυπα.
2. Θρησκευτικές ἰστοσελίδες στό διαδίκτυο.
3. Ἱ. Μονές Ἁγ. Ὄρους, Μετεώρων κλπ.
4. Ἱ. Μητροπόλεις Δημητριάδος, Λαρίσης, Πειραιῶς, Αἰτωλοακαρνανίας, Δρυϊνουπόλεως, Φλωρίνης, Ναυπάκτου, Μεσογαίας, Γλυφάδος, Ν. Ἰωνίας, Καισαριανῆς, Δράμας, Φιλίππων, Κυθήρων.
5. Καθηγητές Πανεπιστημίου, π. Θεόδ. Ζήση, π. Γ. Μεταλληνό, κ. Ἰωάννη Κορναράκη, κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη, κ. Μιχαήλ Τρίτο κλπ.
6. Θεολόγους καί κληρικούς κατ’ ἐπιλογή.
7. Κληρικούς καί ἔντυπα τοῦ παλαιοῦ ἡμερολογίου.
8. Ὁπουδήποτε κρίνεται ἀναγκαῖο πρός ἐνημέρωσι.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010










ΣΦΑΞΤΕ, ΣΦΑΞΤΕ, ΣΦΑΞΤΕ,


ΤΟΥΣ ΕΜΨΥΧΟΥΣ,


ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΟΥΣ


του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη


Iερά Μητρόπολις Λαρίσης και Τυρνάβου


Με την ευκαιρία της θεσπίσεως από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων της 1ης Νοεμβρίου, εορτή των Αγίων και θαυματουργών Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, ως Πανελληνίου Ημέρας Δωρεάς Οργάνων και Μεταμοσχεύσεων, επιθυμώ να απευθυνθώ στην αγάπη σας, αλλά κυρίως στην καρδιά σας!

Διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων «μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» (Πράξ. κ΄35), είναι δηλαδή μακάριο το να δίνουμε από το να λαμβάνουμε.

Και δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο σ’ αυτόν τον κόσμο για να συναλλαχθούμε από το αγαθό της ζωής, το ύψιστο αυτό δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Αλλά δεν υπάρχει και μεγαλύτερη αρετή από το να δίνουμε και να χαρίζουμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, τη ζωή. Τη ζωή μας, η οποία ανήκει στο Θεό, είναι όμως και δική μας και πρέπει να την επιστρέψουμε σε Αυτόν από τον καλύτερο δρόμο και με τον καλύτερο τρόπο κατά το πρότυπο του Κυρίου μας, ο οποίος θυσιάστηκε και έδωσε το αίμα του για να μας δώσει ζωή.

Είναι ευλογημένο έργο η απόφαση να γίνουμε δωρητές οργάνων. Να προσφέρουμε ζωή σ’ έναν συνάνθρωπό μας, που βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεββάτι του πόνου, που προσδοκά μια ευκαιρία για ζωή. Ας γίνουμε δωρητές οργάνων και να μιμηθούμε αδελφοί μου, τον άγιο εκείνο ο οποίος εξ αιτίας της πολλής του αγάπης ήθελε να κόψει την καρδιά του κομματάκια και να τη μοιράσει στον κόσμο. Ας θυμηθούμε τον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο που μας διδάσκει πως δεν μπορούμε να σωθούμε διαφορετικά, παρά μόνο διά του πλησίον μας.

Η ζωή και το παράδειγμα του Κυρίου μας αλλά και των αγίων είναι μία διαρκής πράξη μεταμόσχευσης ζωής σ’ εμάς. Είμαστε «αλλήλων μέλη», ο ένας μέλος του άλλου και όλοι μαζί μέλη του Σώματος του Χριστού. Ας μην αρνηθούμε να δανείσουμε λίγο από τον εαυτό μας στους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Ας μην αρνηθούμε να δώσουμε λίγο από τη ζωή μας στον Κύριο Ιησού που μας περιμένει στα δωμάτια των νοσοκομείων και στις ατέλειωτες λίστες αναμονής…

Σας ασπάζομαι όλους εν Κυρίω".

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

Ο Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος

( Το Μήνυμα του Ιγνατίου εξεδόθη στηριζόμενο στο υπ’ αριθμ. 3853/2038/23.10.2009 Εγκύκλιο Σημείωμα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ).

Πολύ ωραία! Μας ζητούν να συμφωνήσουμε, να δεχτούμε να γίνουμε όλοι δωρητές οργάνων.Αλλά πότε το ζητούν; Γιατί το ζητούν και από ποιούς; Ξέρουν άραγε τι ζητούν;

«Μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» και μακάριος, όποιος δέχεται να αποβιώσει από το χειρουργικό νυστέρι, λίγο πρίν ξεψυχήσει.

Ο Θεός μας έδωσε τη ζωή, λένε, και οφείλουμε να του τη δώσουμε πίσω. Πότε; Όταν οι θεράποντες γιατροί αποφανθούν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια και είναι μάταιο να συντηρούμε τον άνθρωπο στα μηχανήματα. Τότε, εκείνη τη στιγμή, θέλουν από τώρα να την καταλάβουμε, να την εννοήσουμε, να τη συνειδητοποιήσουμε :

Όταν η ψυχή μας υπάρχει αλλά παραμένει ανέκφραστη, είναι η καταλληλότερη για την επιστροφή της στον ζωοδότη και Σωτήρα μας. Ανέκφραστη η ψυχή του εγκεφαλικά νεκρού. Όταν ο άνθρωπος συλλαμβάνεται είναι ανέκφραστη (είναι;) και όταν την επιστρέφουμε στον ανέκφραστο Ζωοδότη τριαδικό Θεό, οφείλει να ανέκφραστη! Το Αγιον Πνεύμα όπου θέλει "πνεί", αλλά παραμένει κι αυτό ανέκφραστο! Ιδού, η καταλληλότερη στιγμή συναλλαγής της ζωής!!

Μήπως είναι όμως σύληση ζωής; Το σκέφθηκαν αυτό οι ιεροδιδάσκαλοι;

Η στιγμή της εγκεφαλικής σιγής, υποθέτουν οι κατηχούντες τον λαό του Θεού, όπου αρτίωση (: ολοκλήρωση) των εγκεφαλικών λειτουργιών δεν συντελείται, είναι η στιγμή της αλήθειας. Τότε τα μαθαίνουμε όλα, τα καταλαβαίνουμε όλα και "τον άγιο εκείνο ο οποίος εξ αιτίας της πολλής του αγάπης ήθελε να κόψει την καρδιά του κομματάκια και να τη μοιράσει στον κόσμο". Είναι επίσης η ιδανικότερη να "θυμηθούμε τον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, που μας διδάσκει πως δεν μπορούμε να σωθούμε διαφορετικά, παρά μόνο διά του πλησίον μας". Είναι τέλος η ιερότερη μίμιση "κατά το πρότυπο του Κυρίου μας, ο οποίος θυσιάστηκε και έδωσε το αίμα του για να μας δώσει ζωή".

Μας ζητούν, με άλλα λόγια, από τώρα να έχουμε την εμπειρία αυτή, την εμπειρία του ανύπαρκτου συνειδότος και της ανέκφραστης ψυχής. Διότι με τον εγκέφαλο νεκρό - αυτό γνωρίζουν οι ιεροδιδάσκαλοι - αρτίωση των εγκεφαλικών λειτουργιών δεν υπάρχει και ο άνθρωπος είναι "νεκρός". Σε αυτούς όμως, που απευθύνονται και τους ζητούν να γίνουν ενσυνείδητα δωρητές, υπάρχει και συνείδηση και αρτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας. Παράξενα που ακούγεται αυτό!!! Όσο παράξενο ακούγεται, να υπάρχουν "νεκροί" με καρδιακό ρυθμό και όχι μόνο!!!

Αλλά πώς έμαθαν ότι το ανέκφραστο είναι νεκρό και άψυχο; Ποιά ψυχή ανέκφραστη ήρθε και τους το είπε; Ψυχή ανέκφραστη, όσο υπάρχει, ποτέ δεν υφίσταται, εκτός αν εξωτερικά αίτια την οδηγήσουν σ΄ αυτή την κατάσταση. Ασθενεί το σώμα, αλλά ασθενεί και η ψυχή. Και αν το σώμα φαίνεται ωσεί νεκρό, το ίδιο φαίνεται και η ψυχή. Αν το σώμα δεν είναι νεκρό, δεν είναι και η ψυχή. Οδεύει το σώμα προς το θάνατο, οδεύει και η του σώματος ψυχή. Αλλά της ψυχής η ψυχή νεκρή δεν είναι. Εμείς τη απονεκρώνουμε, την αποσυνθέτουμε, με την ωραιολογία της εκούσιας και ενσυνείδητης - προ του εγκεφαλικού μας "θανάτου" - σύμπραξης στην ιερόσυλη πράξη της προθανάτιας και απάνθρωπης τελευτής υπό των ιερέων της επιστήμης.

Αν η ωραιολογία της ενσυνείδητης αποδοχής του εγκεφαλικού "θανάτου" ενισχύεται από τα παρατεθέντα εδάφια της επισκοπικής γραφίδας, υπάρχουν και άλλα, περισσότερο ενδεικτικά και ανατρεπτικά τούτων. Αν η σωτηρία μας επιτυγχάνεται μόνο δια του πλησίον, ο επί του ξύλου συσταυρωθείς ληστής μιλεί προ του θανάτου. Διατί όχι και εντός του θανάτου; Μέσα στο θάνατο και λίγο πριν από αυτόν εκφέρει το τελευταίο του λόγο : "Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου". Πλησίον ίσταται ο Χριστός και πάντα τον Χριστό πρέπει να βλέπουμε ως πλησίον. Ο ανέκφραστος εγκεφαλικά "νεκρός" δεν αντιλαμβάνεται βεβαίως κανένα ως πλησίον. Οι κατηχητές μας είναι απόλυτα βέβαιοι. Τον είχε συναντήσει, υποτίθεται, μόνο όταν οι εγκεφαλικές λειτουργίες του ήταν εκπεφρασμένες. Όταν είχε συνείδηση, αλλά δεν είχε την "εμπειρία" της εγκεφαλικής αποδιοργάνωσης : της ανέκφραστης ψυχής και του ανύπαρκτου συνειδότος. Άραγε, ποιός έχει αυτή την εμπειρία; Ποιός είναι αυτός που μπορεί να μας βεβαιώσει ότι η ψυχή, με τον ανέκφραστο εγκέφαλο αλλά την εκφραζόμενη - δια της λειτουργίας της - καρδιά, είναι συνάμα και αναίσθητη;

Αν ακόμη θέλουμε να θυμηθούμε τα λόγια του αγίου, που μας είπε, ότι αν μπορούσε θα έκανε κομματάκια την καρδιά του και θα τα μοίραζε στον κόσμο, τότε ένα πρέπει να κάνουμε : Με φόβον Θεού, πίστη και αγάπη Θεού, όπως αυτά μας τα διδάσκει η αγία Εκκλησία, να προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία "πάλιν και πολλάκις". Τότε γινόμαστε "κομματάκια", κατά την έκφραση του αγίου. Το προσφερόμενο Σώμα και Αίμα μας προσφέρετε για να το προσφέρουμε με λόγο ζωοποιό, με λόγο που νικά το φθαρτό και μας δωρίζει την αφθαρσία. Τότε μιμούμαστε το πρότυπο του Κυρίου. Όχι με λόγο χρησιμοθηρικό, πράξη υστερόβουλη και έργο θνησιμαίο. Όταν, λόγοι καθαρά οικονομικής φύσεως, δεν μας επιτρέπουν να συντηρούμε την ανέκφραστη ψυχή των ψυχορραγούντων εγκεφαλικά "νεκρών". Το δε χειρότερο, να τη συντηρούμε μόνο και μόνο για να αφαιρέσουμε τα όργανα.

"Ξέρετε τι σημαίνει για μια μάνα να βλέπει το παιδί της στην κατάσταση αυτού του θανάτου;", ήταν η δημόσια ομολογία μιας μητέρας, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με επιστημονικά επιχειρήματα που ήταν εντελώς διαφορετικά από τα γνωστά διαφημιζόμενα. Μέσα στην απόγνωση και στην οδύνη, δέχθηκε να προσφέρει τα παιδί της "για να ζήσουν" κάποιοι άλλοι. Όμως, το πρόβλημα αυτής της συναλλαγής, να αποφασίζουν άλλοι για άλλους, αμαυρώνει το ήθος της δωρεάς. Κι εδώ ακριβώς ζητείται η συνδρομή της θεμιτής και αγιαστικής συναλλαγής. Η εκκλησία καλείται να βοηθήσει. Πριν φθάσουμε στην κατάσταση του επερχόμενου θανάτου (κλινικός θάνατος), θα πρέπει να έχουμε δώσει τη συγκατάθεση. Και για να γίνει αυτό, ας θυμόμαστε το «μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν». Δίνουμε το δικαίωμα να μας αφαιρέσουν το υπόλοιπο ζωής που μας απομένει, για να λάβουμε πλεόνασμα ζωής.

Αυτό όμως το "ελάχιστο υπόλοιπο ζωής", που μας έχει απομείνει, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι είναι και το μέγιστο της ζωής, για το οποίο κληθήκαμε "εκ του μη όντος εις το είναι". Ανέκφραστη είναι η ψυχή, ανέκφραστο και το εναπομείναν πνεύμα αυτής. Δεν είναι όμως ούτε ανέκφραστο, ούτε συνείδησης στερημένο. Δια μέσου των αιώνων μας διαβεβαιώνει : " Εί τις εις μόνην έφθασεν την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα. φιλότιμος γαρ ών ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον. αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης. και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει". Οι κατά το ύστερον προσερχόμενοι ανέκφραστοι και χωρίς ένδειξη συνειδότος έμψυχοι, αλλά κατά την επιστήμη και τους ιεροδιδασκάλους νεκροί, θα ήταν φρόνιμο και θεοφιλές να μην αυτοαποκλείονται του ελέους, που άφθονο μας παρέχει ο Κύριος : "έλεον θέλω και ου θυσίαν".

Η ζωή που θέλουμε να παρατείνουμε με το επιστημονικό θαύμα δεν είναι δωρεά ζωής, δεν είναι δωρεά αγάπης. Μακάβριον εστί το διδόναι αυτήν. Αρκετό να σκεφθούμε τα όργανα που λαμβάνονται από εγκληματίες, από αιχμαλώτους πολέμου, απαγωγές και από αφελή θύματα μιας απάνθρωπης φιλανθρωπίας. Με την εγκύκλιο που εξέδωσε η Ιεραρχία, μετατρέπει τους συνειδητούς δωρητές σε ακούσιους συναυτουργούς εγκληματικής πράξης, αφού παρέχουν - οι συνειδητοί δωρητές - το δικαίωμα, κάποιοι να τους εκτελέσουν . Μη γένοιτο και καλό θα ήταν να την ανακαλέσει.

Αρχιερείς δίδουν την δέουσαν απάντησιν στον Πανθρησκειαστή Πατριάρχη καταδικάζοντας την Παναίρεσι του Οικουμενισμού της οποίας αυτός είναι επικεφαλής

ΜΕΡΟΣ Α΄

-4ΟΥΝΙΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ:

«Θα πρέπει να συντελέσωμε όλοι μας στην προώθηση των πνευματικών αρχών του οικουμενισμού…» (Περιοδ. «Επίσκεψις» του Πατριαρχείου αριθ. 511/30.11.1994)

«Τελευταίως, εκυκλοφόρησαν μιαν «Ομολογίαν Πίστεως [κατά του Οικουμενισμού]» στην Ελλάδα… Προσεχώς, θα πάρουν την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, διότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα».

(Εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος», 11-9-2009)

**********************************************

-6ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΡΥΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ κ. ΑΝΔΡΕΑΣ:

«Στα θέματα της Πίστεως επιχειρείται κάποια νοθεία. Είδαμε τους τελευταίους καιρούς συμπροσευχές, εναγκαλισμούς, ασπασμούς μεταξύ κορυφαίων εκπροσώπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον Παπισμό… Πρέπει να μελετούμε για να δούμε πως θα αποφύγουμε αυτή την πανούκλα που λέγεται Οικουμενισμός· διότι περί πανούκλας πρόκειται».

(Εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος», 2-10-2009)

*********************************************

-1ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ κ. ΕΥΣΕΒΙΟΣ:

«Μαζί με τους “Μάρτυρες του Ιεχωβά”, ενέσκηψαν στην Ποίμνη του Χριστού και οι Οικουμενιστές, όσοι δηλαδή απαρνώνται τα βασικά γνωρίσματα της Ορθοδόξου Πίστεως…».

(Εγκύκλιος την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 2009)

************************************************

-5ΜΗΤΡΟΠΟΛ. ΑΙΤΩΛΙΑΣ κ. ΚΟΣΜΑΣ:

«Όλη ψυχή τε και καρδία και διανοία και χείλεσιν, ομολογώ και προσυπογράφω την «Ομολογίαν πίστεως κατά του Οικουμενισμού» …Δεν θα προδώσωμεν τα ιερά και τα όσια της αγίας Ορθοδοξίας ημών, χάριν μιας ψευδοευγενείας και αγαπολογίας των οικουμενιστών».

(«Θεοδρομία», τεύχ. 2 – 2009)

*****************************************************

-7ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ:

«Η απάντησίς μου εις το οξύ ζήτημα της παναιρέσεως τού Οικουμενισμού και της αιρέσεως τού Παπισμού δεν ημπορεί να είναι άλλη από την αιώνιον και αδιάπτωτον θέσιν Πνευματοφόρων Αγίων Πατέρων». («Ορθόδοξος Τύπος», 6-7-2007)
«Προάγομαι διά του παρόντος, όπως διαπέμψω Υμίν την αποσταλείσαν μοι υφ’ Υμών “Ομολογίαν πίστεως κατά του Οικουμενισμού” υπογεγραμμένην υπό της ελαχιστότητός μου, συγχαίρων άμα Υμάς εκ βάθους ψυχής, διά την Υμετέραν εξαίρετον πρωτοβουλίαν, ήτις καλύπτει μέγιστον κενόν της ποιμαινούσης Εκκλησίας εντός της συγχρόνου χοάνης του συγκρητισμού»

(«Θεοδρομία», τεύχ. 2 – 2009 )

*************************************************

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Ο Νόμιμος και Κανονικός Μητροπολίτης Αττικής κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ εκδιώχθηκε πρίν από 35 χρόνια από τη μητρόπολί του, χωρίς δίκη, χωρίς απολογία, και παρά πάσαν έννοιαν ηθικής και δικαίου.
Σήμερα ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, χωρίς φόβο Θεού, τον αγνοεί συστηματικά και πονηρά και αφιλάδελφα, προχωρεί στο διαμελισμό της μητροπόλεως Αττικής, υφαρπάζοντας με τρόπο ύπουλο, μεθοδευμένο και παράνομο την "έγκρισι" της Ιεραρχίας, χωρίς να τον εγκρίνει με ψηφοφορία η Ιεραρχία.
Ρωτάμε τους Αρχιερείς με πόνο καρδιάς: 35 ολόκληρα χρόνια δεν χορτάσατε να πίνετε το αίμα του αδελφού σας;
Οι βρυκόλακες των Καρπαθίων θα χόρταιναν, εσείς δεν χορταίνετε;

Πώς προτρέπετε το λαό σε μετάνοια, όταν εσείς οι ίδιοι για 35 χρόνια, δεν αποκαθιστάτε την κατάφωρη αδικία που προξενήσατε εναντίον των αθώων συνεπισκόπων σας;

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πιστός άνθρωπος που να αποδέχεται μία τέτοια κατάφωρη αδικία εις βάρος ενός ηθικού, δυναμικού και λογίου Ιεράρχου σαν τον Αττικής ΝΙΚΟΔΗΜΟ και να υψώνει τα χέρια του στον Ουρανό γιά να προσευχηθη ΑΝΕΝΟΧΑ.


Η ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ

ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ

ΑΤΤΙΚΗΣ


του κ. Παναγιώτου Τελεβάντου



Η δημιουργία νέων Μητροπόλεων ή η κατάργηση υφισταμένων είναι θέμα που πρέπει να απασχολήσει την Ιερά Σύνοδο.
Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή είναι να ανακοπεί η φόρα του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ο οποίος έχει εισπηδήσει ως μονιός άγριος στον αμπελώνα του Κυρίου.


ΕΜΕΙΝΕ ΑΠΡΟΒΙΒΑΣΤΟΣ


Στις εξετάσεις που έδωσε, κατά τη διάρκεια της Αρχιεπισκοπίας του, πήρε απροβίβαστο στη συνείδηση του ποιμνίου του.
Εγινε εφαλτήριο για τα οικουμενιστικά άλματα του Φαναρίου.
Διαπρέπει ως μαικήνας των Νεοβαρλααμιτών και των άλλων νεωτεριστών.
Είναι ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος στην επέλαση του κοσμικού κράτους που επιδιώκει τον απογαλακτισμό του έθνους μας από την Εκκλησία. Προωθεί συστηματικά άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς ακατάλληλα πρόσωπα προς επισκοποποίηση.
Σεκοντάρει την καθιέρωση αντιχριστιανικών νόμων.
Εγινε υποχείριο των κυβερνώντων.
Και άλλα ων ...ουκ έστιν αριθμός...


ΤΟ ΝΕΟ ΑΤΟΠΗΜΑ

Και τώρα;
Τώρα κατέβηκε ακόμη ένα σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα:
Χωρίς κανένα δισταγμό ξεπουλά όσο-όσο στους κυβερνώντες τα δικαιώματα της Εκκλησίας για να πάρει ως αντίδωρο την τακτοποίηση ημετέρων (και μάλιστα φυντανιών του περιβάλλοντός του) στη Μητρόπολη Αττικής.


Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΕΧΕΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ


Η Μητρόπολη Αττικής, Μακαριώτατε και Αγιοι Αρχιερείς, έχει Μητροπολίτη:
Το Σεβασμιώτατο Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημο.

Διχοτόμησή της δεν επιτρέπεται να γίνει χωρίς την άδειά του.
Προπαντός πρέπει να αποκατασταθεί στο θρόνο του από τον οποίο εξεβλήθη χωρίς δίκη και απολογία παρά πάσαν έννοια ηθικής και δικαίου.
Αν στην Εκκλησία γίνονται αυτές οι ανομίες τι πρέπει να περιμένουμε από την Πολιτεία και τους άλλους θεσμούς;
Πώς προτρέπουν το λαό σε μετάνοια οι Αρχιερείς, όταν οι ίδιοι για 35 χρόνια, δεν αποκαθιστούν την κατάφωρη αδικία που προξένησαν εναντίον των αθώων συνεπισκόπων τους;


ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ

ΤΡΙΑΝΤΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ


Πέρασαν τριανταπέντε χρόνια και ακόμη δεν βρέθηκε ένας Αρχιεπίσκοπος και μια σύνοδος για να αποκαταστήσει την ανομία του 1974.
Πώς δεν βλέπουν οι διώκτες του Σεβασμιωτάτου Αττικής κ. Νικοδήμου ότι βρίσκονται μπροστά σε μια τελευταία ευκαιρία για να αποκατασταθούν ενώπιον Θεού και ανθρώπων και προπαντός ενώπιον της συνείδησής τους;
Σταύρωσαν τους δώδεκα Μητροπολίτες με τους ήλους της εμπάθειας και της αφιλαδελφίας.
Και στη θέση τους εγκατέστησαν μοιχεπιβάτες.
Στις πλείστες περιπτώσεις διαβεβλημένους και σκανδαλοποιούς κληρικούς.
Δεν βαραίνει τη συνείδησή τους το αίμα των αδελφών τους που έχυσαν τόσο άδικα;


Η ΕΞΙΛΕΩΣΗ

ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΩΤΩΝ ΤΟΥΣ


Οι έντεκα από τους δώδεκα έχουν φύγει ήδη ένθα ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
Μένει μόνο ο Σεβασμιώτατος Αττικής.
Επομένως παρέχεται μια θαυμάσια ευκαιρία στους σταυρωτές του!
Ας δείξουν τη μεταμέλειά τους με τον μόνο τρόπο που μπορεί να γίνει δεκτός:
Με την αποκατάσταση του Σεβασμιωτάτου κ. Νικόδημου στο θρόνο του.

Η ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΤΟΝ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗ ΤΗΣ


Επιπλέον!
Ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόδημος πρέπει να αποκατασταθεί όχι μόνον επειδή είναι ο μόνος νόμιμος και κανονικός επίσκοπός της, αλλά και επειδή έχει το ηθικό σθένος και το ανάστημα να ανυψώσει το κύρος της!
Μια πολύπαθη Μητρόπολη που, με εξαίρεση το φωτεινό διάλειμμα της ποιμαντορίας του, γνώρισε μόνον σκάνδαλα και αίσχη που τη διέσυραν στο Πανελλήνιο.
Τώρα περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται το νόμιμο ποιμενάρχη της.


Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ

ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ


Δυστυχώς η Ιεραρχία ή για να ακριβολογούμε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με τη γνωστή καμαρίλα του, μεθοδεύει, με σιμωνία, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε, να σφραγίσει τον τάφο της αδικίας μετά της κουστωδίας της διχοτόμησης της Μητρόπολης!
Και από μεν τον Αρχιεπίσκοπο και την καμαρίλα του ουδείς σοβαρός άνθρωπος αναμένει πολλά.
Δεν πρέπει, όμως, οι υπόλοιποι Ιεράρχες να ορθώσουν το ανάστημά τους και να βάλουν έλεγχο στην Αρχιεπισκοπική αυθαιρεσία;

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου