Σάββατο 3 Απριλίου 2010













ΑΝΑΣΤΑ ΚΥΡΙΕ,

ΒΟΗΘΗΣΟΝ ΗΜΙΝ!



του π.Βασίλειου Βολουδάκη



Αυτό το Πάσχα είναι αλοιώτικο από όσα έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα και εμείς και οι παλαιότεροι από εμάς।Αυτό το Πάσχα μας μεταγγίζει την ατμόσφαιρα των <Ελεύθερων Πολιορκημένων> και μας κάνει να νοιώσουμε την ψυχολογία των ανθρώπων της Εξόδου του Μεσολογγίου. Μας δίνει την αίσθηση ότι είμαστε πολιορκημένοι μέσα στην Πατρίδα μας, όχι από ένα βάρβαρο εχθρό, που ξέρουμε πως δεν μπορεί να συγκριθή με την Αλήθεια της Παραδόσεώς μας αλλά πολιορκημένοι από ένα ύπουλο εχθρό που θαυμάζουν και υπηρετούν, αυτοί που μας κυβερνούν.


Τώρα, ο εχθρός βρίσκεται μέσα, εντός των τειχών, ντυμένος με τα διακριτικά του Έλληνα, χωρίς, όμως, την ψυχή και την πίστη του Έλληνα. Γι’ αυτό δεν νοιώθουμε την χαρά και τον ενθουσιασμό των Ελεύθερων Πολιορκημένων, που μάχονταν έναν αλλόθρησκο και αλλόφυλο εχθρό, αλλά τη θλίψη και το ψυχικό βάρος αυτού που πρέπει να αντιμετωπίση τον ίδιο του τον αδελφό, τον συνέλληνα, που συντάχθηκε σε όλα με τον εχθρό της Αλήθειας και ταυτίσθηκε με το ήθος του.
Τώρα, νοιώθουμε απόλυτα τον ψαλμωδό: <Ει ο εχθρός ωνείδισέ με, υπήνεγκα αν, και ει ο μισών επ’ εμέ εμεγαλορρημόνησεν εκρύβην αν απ’ αυτού, συ δε άνθρωπε ισόψυχε, ηγεμών μου και γνωστέ μου, ος επί το αυτό εγλύκανάς με εδέσματα, εν τω οίκω του Θεού επορεύθημεν εν ομονοίK>!

Αυτό το Πάσχα μας βρίσκει θορυβημένους, αμήχανους, φοβισμένους, γιατί δεν ξέρουμε, ούτε μπορούμε να υποψιασθούμε τι μας ξημερώνει η αυριανή ημέρα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι δεν γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια για τίποτε από αυτά που γίνονται και συντελούνται στον τόπο μας, ούτε φαίνεται να είναι κανείς διατεθειμένος να μας μιλήση καθαρά και ξάστερα για το τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί συμβαίνει και τι σχεδιάζεται ώστε να αντιμετωπισθή η περιπεπλεγμένη και αδιέξοδη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Μέσα σ’ αυτήν την αμήχανη σιωπή του ιδιότυπου πολέμου, που ενεργείται όλο και πιο επικίνδυνα στην χώρα μας, η ζωή της Εκκλησίας μας, που σφύζει ιδιαιτέρως τώρα τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, μας παραλαμβάνει ασυντόνιστους πνευματικά και “χαμένους στον κόσμο μας”, βυθισμένους στον φόβο για τα επερχόμενα στον τόπο μας και στην Οικουμένη ολόκληρη.

* * *
Αυτά που ζούμε σήμερα δεν τα έχει ξαναζήσει ποτέ ο τόπος μας, από τα πανάρχαια χρόνια ως τις πιο δύσκολες περιόδους του 20ου αιώνα, γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν βρεθεί Κυβερνήτες που να καταφρονούν τόσο κατάφωρα το ελληνικό πνεύμα και να μάχονται με τόση μανία να εξαλείψουν και την παραμικρή προϋπόθεση που διευκολύνει την πραγμάτωση και βίωση των οδηγιών του Θεού στην καθημερινή, προσωπική και δημόσια ζωή.
Η πολεμική μανία των κυβερνητών μας εναντίον της πίστεως, που είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του Έθνους μας, δεν είναι απλώς ένα λογικό συμπέρασμα, που προκύπτει αβίαστα μόνο από την πολιτική τους, αλλά και έχει διατυπωθεί με σαφήνεια, ως στόχος του Κυβερνητικού τους προγράμματος.

Το έτος 1992, ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης, στο βιβλίο του με τίτλο “Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή Ελληνική πολιτική” στην πρώτη έκδοση και στη σελίδα 75, αναλύοντας τις πολιτικές του θέσεις, αποκαλύπτει ότι βασικός άξονας της πολιτικής του, για την κατά την γνώμη του πρόοδο της Ελλάδος, είναι η ενίσχυση των εχθρών της Εκκλησίας ώστε αυτοί να φέρουν όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια για να αποτρέψουν τη βίωση της χριστιανικής ζωής. Επειδή δε, διαπιστώνει ότι η ουσία του Έθνους μας είναι η Εκκλησία, στρέφεται και εναντίον αυτής της ιδέας του Έθνους!

Παραθέτουμε τη σχετική παράγραφο κατά γράμμα για να μή θεωρηθούμε συκοφάντες: «Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και να αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στη χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα»!
Όταν τόσο απροκάλυπτα εμφανίζονται οι προθέσεις και τα αντιχριστιανικά σχέδια των κρατούντων για την εξάλειψη της πίστεως από την ζωή της πατρίδος μας, τότε δεν υπάρχουν περι-θώρια για περιφερειακές μάχες και εξειδικευμένες κριτικές. Τώρα είναι ώρα να σημάνη Πανελλήνιος Συναγερμός και να καλέσουμε τον λαό να πάρη τα πνευματικά όπλα και να απαιτήση την οριοθέτηση του τι σημαίνει να είσαι πραγματικός Έλληνας, γιατί πραγματικός Έλληνας μέχρι χθες εσήμαινε τον Ορθόδοξο χριστιανό. Ακόμη και οι ανά τον κόσμο Ορθόδοξες Εκκλησίες χαρακτηρίζονται αποκλειστικά με την φράση <Ελληνική Εκκλησία>! Όλοι γνωρίζουν την Ελλάδα σαν την μόνη αμιγώς Ορθόδοξη χώρα, όπως όλοι, επίσης, γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που κυβερνάται –όπως οι δικτατορίες– από την ιδεολογική μειοψηφία της, από μιά δυναμική αντιεκκλησιαστική μειοψηφία, με κοινοβουλευτικό, όμως, μανδύα.

Αυτά που γράφουμε είναι πολύ ήπια και συγκρατημένα, αν αναλογισθή κανείς ότι ο πολύς κόσμος αγνοεί το βάθος της διαβρώσεως που έχει συντελεσθή στην πάλαι ποτέ ευσεβή πατρίδα μας. Αρκεί να αναφερθούμε μόνο σε ένα από τα πολλά προεδρικά διατάγματα που αγνοεί ο Ελληνικός λαός και που, άν γνώριζε, θα έφριττε. Αντλώ από το διαδίκτυο:
<Με το υπ’ αριθμόν 182 Προεδρικό Διάταγμα (22-3-1978), το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Κ.Ι.Σ.) έγινε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου(!) και έχει (και ασκεί) δικαιώματα, τα οποία μόνο το Κράτος μπορεί να ασκήσει. Ειδικότερα, με αυτό το Π.Δ.: “Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (Ελλάδος) δικαιούται να εισπράττει φόρους, για δική του χρήση, από τους εβραίους που διαμένουν στην Ελλάδα, αντί του ελληνικού κράτους»!!! Με απλά λόγια, κανένας εβραίος δεν πληρώνει φόρο στο ελληνικό δημόσιο, αλλά μόνο στο Κ.Ι.Σ.!!! Επειδή όμως ο νόμος «επεκτάθηκε», αργότερα, αποφασίσθηκε πως και οι χριστιανοί που μετέχουν στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (σημ.: πολλοί πολιτευτές μεταξύ των άλλων μετέχουν σ’ αυτό), απαλλάσσονται της υποχρεώσεως καταβολής φόρων στο ελληνικό δημόσιο…!!! Εάν μάλιστα αναλογισθούμε ότι το Κ.Ι.Σ. έχει αυθαίρετα απαγορεύσει ΜΕ ΑΛΥΣΙΔΕΣ τη διέλευση των Ελλήνων από την οδό Μελιδόνη στον Κεραμεικό, όπου στεγάζεται η Συναγωγή και άλλα εβραϊκά διοικητικά κτίρια, σε έναν χώρο όπου βρίσκονται ερείπια του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, δημιουργούνται πολλά εύλογα ερωτηματικά, αναφορικά με την ταυτότητα αυτών που κατέχουν πραγματικά τα ηνία της εξουσίας στην Ελλάδα… Το Κ.Ι.Σ. πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να δέχεται περιουσίες εβραίων και να φορολογή αυτούς, υποκαθιστώντας το Ελληνικό κράτος, γεγονός πρωτοφανές, είναι παράλληλα απαλλαγμένο και το ίδιο από την καταβολή φόρων, όσον αφορά στη διαχείριση των πόρων του. Επιπλέον το Κ.Ι.Σ. δεν καταβάλλει κανένα φόρο στο Ελλαδικό κράτος για την απόκτηση, δωρεά, αγορά, οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας, ενώ παράλληλα δικαιούται να εισάγη αδασμολόγητα προϊόντα προς εβραϊκή χρήση. Κατ’ επέκταση, το Κ.Ι.Σ. έχει συγκροτήσει όπως προκύπτει από τον εσωτερικό του κανονισμό, έναν αυτάρκη και αυτοδιοικούμενο οργανισμό που επεκτείνεται σε όλους τους νομοθετικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, διοικητικούς, θρησκευτικούς, εκπαιδευτικούς, οικονομικούς, κ.α. τομείς, υποδομή η οποία απαιτείται για τη λειτουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Τα προνόμια τα οποία έχουν παραχωρηθεί από το ελληνικό κράτος στο Κ.Ι.Σ. είναι παράνομα και αντισυνταγματικά, αφού με τον συγκεκριμένο κανονισμό του Κ.Ι.Σ., αυτοβούλως έχει δημιουργηθεί ένα “κράτος εν κράτει” από την ελληνική εβραϊκή κοινότητα. Και μάλιστα, αυτό το “κράτος” δεν μετέχει σε καμμία υποχρέωση έναντι του ελληνικού κράτους και απλά εισπράττει χωρίς ποτέ να αποδίδη τίποτε προς το ελληνικό δημόσιο>!...
Αυτά πρέπει να αξιολογηθούν σε συσχετισμό με την επιχείρηση “λεηλασίας της Εκκλησίας”, που έχει ξεκινήσει η Ελληνική Βουλή, κατασυκοφαντώντας και διασύροντας την Εκκλησία για να αποστρέψη το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από τούς πραγματικούς αιτίους της οικονομικής εξαθλιώσεως του λαού και να το στρέψη εναντίον της πνευματικής Μητέρας του Έθνους μας.

* * *
Γι’ αυτά και για άλλα πολλά το περιοδικό μας αισθάνεται την ανάγκη να δώση προτεραιότητα στον αγώνα για την διάσωση της ιδιομορφίας του Έθνους μας, γιατί αυτός ο αγώνας γινόταν πάντοτε, όταν η πίστη του Χριστού ήταν το <κινδυνευόμενον>.
Από τα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου μέχρι χθές, όλοι οι Ρωμηοί ρίχνονταν στη μάχη <για του Χριστού την πίστη την Αγία>!

Θέλουμε να προλάβουμε μερικούς, που ενδέχεται να μας παρεξηγούν επειδή παραμερίζουμε άλλα θεολογικά και εορτολογικά θέματα και επικεντρωνόμαστε σε θέματα που έχει επικρατήσει να χαρακτηρίζονται πολιτικά. Απαντούμε, λοιπόν, στο δυνητικό ερώτημά τους, λέγοντας ότι δεν συμμεριζόμαστε την άποψη πως τα θέματα που θίγουμε είναι πολιτικά, με την έννοια της εμπλοκής μας στην κοσμική εξουσία, αλλά τα θεωρούμε κατ’ εξοχήν πνευματικά, αφού ο πολιτισμός, το φρόνημα των πολιτών, η παιδεία, η ιστορία, η καθημερινή πρακτική, η βιοτή, η τιμιότητα, ο σεβασμός, το ήθος ενός λαού, είναι ο εκφραστής, ο καθρέπτης και ο δείκτης της ποιότητος των πιστευμάτων του και όχι μόνο οι θρησκευτικές ή και οι θεολογικές γνώσεις των ανθρώπων, όταν αυτές δεν μπορούν να αφομοιωθούν και να μεταποιηθούν σε χριστιανική ζωή.

Όταν γράφουμε, λοιπόν, εναντίον εκείνων που δηλητηριάζουν τις πνευματικές ρίζες του λαού μας, εναντίον εκείνων που καλούν τον λαό να απειθήση στις αρχές και στίς επιταγές του Ευαγγελίου και να προσαρμοσθή στά κοιλιόπνευστα κελεύσματα των Διεθνών Κέντρων αποχριστιανισμού της Γης, τότε, πιστεύουμε ότι ο αγώνας μας δίδεται στην καρδιά του εχθρού της Αλήθειας και όχι στο περιθώριο.

Αναμφισβήτητα είναι σπουδαίοι οι αγώνες εναντίον του Οικουμενισμού, εναντίον των αιρέσεων, του πολιτικού γάμου, των ταυτοτήτων, των ολοκληρωτικών ηλεκτρονικών ελέγχων που τρομοκρατούν τους χριστιανούς κ।α. Σ’ αυτούς τους αγώνες συμμετέχω ολόψυχα και ανεπιφύλακτα, με τις μικρές μου δυνάμεις, από τα πρώτα μου ιερατικά χρόνια. Σε μάχες σκληρές και σε καιρούς που αυτά τα θέματα είχαν κατεπείγουσα προτεραιότητα. Γιατί πάντοτε πρέπει να είμαστε άγρυπνοι και να μήν υποστέλλουμε την σημαία του πνευματικού αγώνος ούτε μπροστά στην παραμικρή υποψία νοθείας της πίστεώς μας.

Αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχουμε την πολυτέλεια να υπερασπισθούμε το πνευματικό μας “παντεσπάνι”, γιατί αφανίζεται, χωρίς να το πάρουμε είδηση, ολόκληρη η Ορθόδοξη πίστη μας, αφού το επίσημο κράτος έχει αποδυθεί σε καμουφλαρισμένον απηνή διωγμό της Εκκλησιαστικής ζωής. Σήμερα δεν είναι πρώτος εχθρός ο Οικουμενισμός, παρ’ ότι παραμένει βασικός εχθρός. Και δεν είναι πρώτος εχθρός, γιατί σήμερα δεν κυβερνάει την πατρίδα μας το Βατικανό, αλλά αμοραλιστές κυβερνήτες που δεν επιδιώκουν μόνο να τροποποιήσουν την Ορθοδοξία, σύμφωνα με τα αι-ρετικά δόγματα αλλά και να εξαφανίσουν κάθε πράξη, πίστευμα ή και σύμβολο ακόμη που θυμίζει χριστιανισμό.

Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μάχες δεν δίδονται πάντοτε στο ίδιο μέτωπο, γιατί ο εχθρός αλλάζει και τακτική και σύστημα. Συνεπώς, όταν προσπαθούμε να διαφωτίσουμε τον λαό να αποπέμψη κυβερνήτες, που είναι ξένοι πρός το φρόνημα της Εκκλησίας και να προτρέψη πιστούς ανθρώπους να ασχοληθούν με τα κοινά, τότε ο αγώνας μας προασπίζει την Ορθοδοξία και από όλους τούς υπολοίπους εχθρούς της, αφού οι πιστοί άρχοντες είναι εκείνοι που αναδείχθηκαν σε όλες τις περιόδους της ιστορίας ως υπέρμαχοί της.

Το αντίθετο, όμως, δεν συμβαίνει. Όταν κάνουμε αγώνες μόνο εναντίον του Οικουμενισμού ή ζητιανεύουμε από τους εκάστοτε κρατούντες τα αυτονόητα πνευματικά μας δικαιώματα, αφήνοντας ασήμαντες αντιεκκλησιατικές μειοψηφίες να κυβερνούν, δηλαδή να διαφθείρουν το λαό σε όλους τους τομείς και να υβρίζουν την Εκκλησία, τότε οι όποιοι αγώνες μας υπέρ της ευσεβείας μοιάζουν με γραφικά ξεσπάσματα, που εκτονώνουν τον ψυχισμό μας χωρίς, όμως, να φέρνουν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Εξ άλλου, είναι γνωστό ότι αυτοί οι κληρικοί που πρωτοστατούν υπέρ του Οικουμενισμού είναι απόλυτα και κατά πάντα εναρμονισμένοι με τούς κρατούντες, αφού είναι πια παγκοίνως γνωστό ότι οι από του αιώνος Οικουμενισταί είναι, συν τοις άλλοις, άνθρωποι χαλαρών πνευματικών αλλά και ηθικών δεσμών!

Η ώρα είναι περασμένη. Όμως το έλεος του Θεού μπορεί και στην περασμένη ώρα να δώση παράταση. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε όλοι τον κίνδυνο σε όλη του την έκταση και να συντονισθούμε απ’ άκρου εις άκρον της Πατρίδος μας σε κοινό αποτελεσματικό αγώνα, με στόχο καίριο, με πόθο ιερό και την αδιάλειπτη ενδόμυχη ικεσία προς τον φιλάνθρωπο Θεόν και Πατέρα μας: <Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν ένεκεν της δόξης του ονόματός Σου>! <Ανάστησον, Κύριε, την Σκηνήν την πεπτωκυίαν>, την Ελλάδα Σου!


<ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ> Νο. 94

10 σχόλια:

  1. Το ξέρω ότι μπορεί να διαφωνείτε με αυτά που θα διαβάσετε. Ίσως, να μη τα δημοσιεύσετε (το έκαναν κι άλλοι). Δεν με πειράζει. Θα τα έχετε πάντως διαβάσει.

    Περιμένουμε την Ανάσταση. Θα αναστηθεί πάλι ο Κύριος κι εμείς, κατά το σύνηθες, θα τον ξαναθάψουμε - θα Τον κρύψουμε καλύτερα. Όπως κάθε χρόνο, όπως εδώ και πολλά χρόνια.
    Τον θάψαμε (κρύψαμε) έχοντας χάσει τη Μικρασία। Και νομίσαμε ότι θα Τον αναστήσουμε με αυτό που μας επέβαλλαν οι πολιτικοί στα Θρησκευτικά μας πράγματα. Ήθελαν τότε να φτιάξουν την Κοινωνία των Εθνών, μα, χάλασε η δουλειά.

    Δώσαμε "ρέστα", όπως λέμε, αλλά μας φόρτωσαν τον κομμουνισμό για να πελεκηθούμε μεταξύ μας στη συνέχεια. Έπειτα, μας βρήκε Χούντα και ακολούθησε η Κύπρος. Τη χάσαμε κι αυτή. Ανασάναμε, υποτίθεται, για λίγο και μετά μπήκαμε στη φωλιά του λύκου (ΕΟΚ) για να ευπρεπιστούμε πολιτικά - αν και μας είχε ξεσκίσει. Τώρα μας βρήκαν οι γκρίζες ζώνες, τα Σκόπια, η Αλβανία και μια χώρα που καίγεται συστηματικά. Μπήκαν και οι λαθρομετανάστες.

    Όλα αυτά έγιναν δια της ψήφου, με τους πολιτικούς συνεργούντων και των θρησκευτικών ποιμένων και ηγετών. Οι οποίοι, κάθε φορά που προκηρύσσοντο εκλογές, μας ευλογούσαν για "να μας φωτίσει ο Θεός, να ψηφίσουμε τους άξιους, τους καλύτερους".

    Τους ψηφίζαμε και να, τώρα, βλέπουμε ότι φτάσαμε στην κατακρήμνιση, στον εθνομηδενισμό. Πέφτουμε και λέμε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξουμε άλλους πολιτικούς και πολιτική. Πατρωτικά πράγματα δηλαδή. Αλλά δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αν δεν βγουν κάποιοι να δώσουν το σύνθημα "ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ", θα πέσουμε κάτω και θα σκάσουμε σαν το καρπούζι.

    Ω! Και να ήταν, να ανοίξουν οι κάλπες και να βρουν μέσα 200 με 300 χιλιάδες ψήφους! Όσες από τους λαθραίους, που θα τους κάνουν "Έλληνες". Κι ας έρθουν μετά, να μας πουν για πατρίδα, για Ελλάδα και για το λαό που τους εμπιστεύθηκε!

    Όποιος αποφασίζει να παίξει με την πολιτική τράπουλα κομίζοντας νέο πολιτικό ήθος (: "Ο Ορθόδοξος ιστός αποτελεί για την Ελλάδα, ιδιαίτερα σήμερα, το θεμέλιο της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, το συνεκτικό ιστό αποτροπής της ολοκληρωτικής άλωσής μας", έγραφε ένας, που θέλει την ανατροπή) θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό το παιγχνίδι παίζεται με σημαδεμένα χαρτιά. Είναι ο νόμος, είναι ο κανόνας. Χρειάζεται διαφορετική αντίληψη ως προς αυτό που μέχρι σήμερα ονομάζεται πολιτική. Και ακόμη, χρειάζεται μια διαφορετικού είδους πίστη, όχι αυτή που γνωρίζουμε (εμπιστοσύνη) και η οποία έχει πρωτίστως σχέση με οικονομικά ή άλλα δόλια και ιδιοτελή συμφέροντα (πολιτική πίστη !).

    Αυτός που πραγματικά θα προσφερθεί για κάτι τέτοιο και περιμένει να τον πιστέψουμε - όχι να τον εμπιστευθούμε - αυτό το νέο πρέπει να μας φέρει: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ. Η δύναμη που κρατάμε στα χέρια μας, αυτή είναι και αυτό είναι. Να αφήσουμε τους λαθραίους να κάνουν κυβέρνηση και τον εσμό της Νέας Τάξης, να διαλέξουν τους ομοίους τους. Τότε θα δούμε ποιοι είμαστε, πόσοι είμαστε, ποιοι και πόσοι είναι οι άλλοι. Έτσι γίνονται τα Δημοψηφίσματα, που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν οι φαύλοι.

    Περιμένοντας την Ανάσταση, αν θέλουμε κι εμείς να αναστηθούμε, μόνο αυτό μας έχει απομείνει : ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιλούν για το "σφράγισμα", γράφουν για τον ΑΜΚΑ, χτυπούν αφυπνιστικά τις καμπάνες για τον αντίχριστο - γράφουν και βιβλία για την ημερομηνία έλευσης της Δευτέρας Παρουσίας - βουΐζει ο τόπος για τον εθνομηδενισμό και τη Νέα Τάξη. Γενικά βρισκόμαστε σε υπερένταση, σε υπερδιέγερση, σε ετοιμότητα.

    Αλλά μόνο για ένα πράγμα δεν γράφουν, ένα πράγμα δεν βλέπουν. "Και ουκ ήν φωνή και ουκ ήν ακρόασις". Πώς έγιναν όλα αυτά, πώς φτάσαμε σε όλα αυτά; Μα, δεν είναι περίεργο; Δεν είναι κυριολεκτική τύφλωση; Δεν έγιναν όλα δια της ψήφου; Δεν ψηφίζαμε όλους αυτούς που, τώρα, μας σφραγίζουν; Δεν ψηφίζαμε όλους αυτούς που καταδιώκουν κάθε τι το εθνικό, κάθε τι το θρησκευτικό; Τι κάναμε και τι κάνουμε τόσα χρόνια; Εκλογές γίνονται και όλοι αγεληδόν τρέχουμε, και τρέχαμε, να πάμε να ρίξουμε την ψήφο, έχοντας μάλιστα τις ευλογίες γερόντων, ορώντων, πνευματικών και λοιπών οδηγών ψυχοσωτήρων; Τόσο πολύ μας έχει στρεβλώσει το πολιτικό δημοκρατικόν πάθος και άλλο τόσο μας έχει διαφθείρει το "μανικόν" της ψήφου.

    Θα πουν, βέβαια, μερικοί : Μας εμείς αποφεύγαμε να ψηφίζουμε αυτούς που ξέραμε ότι εμφορούνται από αντιχριστιανικές, αντεθνικές κά. ιδέες. Οποία αφέλεια! Σημασία δεν έχει ποιούς ψηφίζεις. Σημασία έχει ότι συντηρείς δια της ψήφου το σύστημα που σε παγιδεύει. Ανοητότερο δε, θα ήταν να ισχυριστούν, ότι με αυτά που γράφω γίνομαι εισηγητής αναρχικών, αντιεξουσιαστικών και άλλων αντιδημοκρατικών παρηκμασμένων ιδεών. Δεν είναι έτσι, δεν είναι.

    Αρνούμαι τη συμμετοχή σε ένα φαύλο σύστημα μιας εξίσου φαύλης δημοκρατίας των πολυσυλλεκτικών (!!!) κομμάτων, όπου εκεί μέσα συνωστίζονται πολτοποιητικά οι πάντες και τα πάντα. Ο ψηφοφόρος οφείλει να έχει ενώπιόν του γνωστούς ανθρώπους, με γνωστές ιδέες, με παραδεδεγμένες αρχές και όχι ένα κόμμα τύπου εμπορικού πολυκαταστήματος, που του ερεθίζει τη επιθυμία και του υφαρπάζει τη βούληση.

    Ώδε λοιπόν η σοφία. Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν : Το θηρίον της ψήφου, με το οποίο όλα έγιναν, όλα γίνονται και τα πάντα θα γίνουν, "ίνα η γραφή πληρωθή". Η ανατροπή αυτής της σατανικής, όπως την κατάντησαν, πολιτικής δεν γίνεται δια της ψήφου. Γίνεται χωρίς αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν δεν μας απατά η μνήμη, το 1978 κυβερνήτης της Ελλάδας δεν ήταν ο (αντίχριστος) Κ. Σημίτης, αλλά ο (ένθεος) Κ. Καραμανλής.

    Παράξενο είναι, ότι το θυμηθήκαμε μετά από 32 χρόνια!

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κατ’αρχήν το ΚΙΣ (που είναι απλά συντονιστικό όργανο και ουδεμία εξουσία έχει) είναι ΝΠΔΔ, όπως και οι διάφορες εβραικές κοινότητες της χώρας. Μόνο η Εκκλησία της Ελλάδος και οι εβραικές κοινότητες έχουν αυτό το προνόμιο, η Εκκλησία της Ελλάδος για γνωστούς λόγους και οι εβραικές κοινότητες γιατί όταν ρυθμίστηκε η σχέση κράτους και εβραϊκών κοινοτήτων το 1920, η διατήρηση της Θεσσαλονίκης, της Σμύρνης και των λοιπών εδαφών δεν ήταν σίγουρη. Σε αντάλλαγμα με την συναίνεση της ένταξης της Θεσσαλονίκης στην Ελλάδα, μιας και η Θεσσαλονίκη ήταν μια εβραϊκή πόλη και όχι την ανεξαρτητοποίηση ή την ένταξη στην Βουλγαρία προσφέρθηκε η κρατική προστασία της θρησκευτικής αυτονομίας.

    Με την πάροδο των χρόνων βέβαια μερικές ΝΠΔΔ έγιναν περισσότερο ίσες από τις ίσες, πχ ούτε δραχμή από φόρους ή κρατικά χρήματα δεν πηγαίνει σε μισθοδοσίες ραβίνων, συντήρηση κτιρίων, συναγωγών κτλ κτλ. Σε αντίθεση εγώ πληρώνω τον μισθό του ιερέα της γειτονιάς, του Αρχιεπισκόπου κτλ κτλ. Η φορολογία των εβραϊκών κοινοτήτων είναι καλύτερη από αυτή εταιρίας ή προσώπων αλλά σαφώς χειρότερη από αυτή της Εκκλησίας και χρησιμοποιείται για την χρηματοδότηση των θρησκευτικών λειτουργιών, την λειτουργία των δύο Μουσείων, των δυο Γηροκομείων, των δυο σχολείων, την συντήρηση των εβραϊκών μνημείων σε όλη την χώρα, την κοινοτική γραφειοκρατία και τα υπόλοιπα κομμάτια όπως η πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε μη δυνάμενους.

    Για όλα αυτά κανείς δε πληρώνει τίποτα, όπως είναι φυσικό. Ούτε με κρατικές ή δημοτικές “δωρεές” – γιατί τέτοια κόλπα, όπως αυτό του Βατοπεδίου, υπάρχουν και σε μικρότερο βαθμό σε τοπικό επίπεδο.

    Οι πόροι είναι η συνδρομή των μελών στην κοινότητα που επειδή είναι ΝΠΔΔ, όντως έχουν τον χαρακτήρα της υποχρεωτικής και όχι εθελοντικής εισφοράς για τα μέλη. Ποτέ, όμως, στην ιστορία των οργανωμένων εβραϊκών κοινοτήτων, δεν έχει απαιτηθεί νομικά η εισφορά αυτή.

    Οσο για τα ωραία οτι εκχωρούμε τις περιουσίες στο ΚΙΣ, (η ιεραρχική δομή της Εκκλησίας τους κάνει να πιστεύουν οτι το ΚΙΣ είναι κορυφή, ενώ στην πραγματικότητα απλώς αντιπροσωπεύει τις ενωμένες κοινότητες), ώστε να αποφύγουμε τους φόρους είναι βαθύτατη αντισημιτική προπαγάνδα. Δυστυχώς δεν μπορώ να το αποδείξω παρά δημοσιεύοντας το εκκαθαριστικό – γεγονός που μου θυμίζει το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων αλλά και τότε θα μπορούσε να πει κάποιος οτι το πλαστογράφησα στο Photoshop. Ο Αδωνις Γεωργιάδης, ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος που διακρίνεται για τον άκρατο αντισημιτισμό του, άκουσε αυτές τις φήμες, ρώτησε τον Υπουργό και απάντησε οτι αυτό δε συμβαίνει.

    Είτε λοιπόν είναι μια πανελλαδική συνωμοσία στην οποία συμμετέχουν οι θεσμοί του ελληνικού κράτους, το ΠΑΣΟΚ, το ΛάΟΣ, η ΝΔ, ο ΣυΡιζΑ, το ΚΚΕ, οι Οικολόγοι Πράσινοι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Διαγόρας – είτε αποτελεί έναν κλασσικό αντιπερισπασμό την ώρα που ανακινείται το θέμα της φορολόγησης της Ελληνικής Εκκλησίας, ανακατωμένο με λίγο πατροπαράδοτο ελληνικό αντισημιτισμό.

    http://diagoras.wordpress.com/2010/03/20/quote202/#comment-16616

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γράφει ο π. Βασίλειος Βολουδάκης στο άρθρο του:

    "Σήμερα δεν είναι πρώτος εχθρός ο Οικουμενισμός, παρ’ ότι παραμένει βασικός εχθρός. Και δεν είναι πρώτος εχθρός, γιατί σήμερα δεν κυβερνάει την πατρίδα μας το Βατικανό, αλλά αμοραλιστές κυβερνήτες που δεν επιδιώκουν μόνο να τροποποιήσουν την Ορθοδοξία, σύμφωνα με τα αιρετικά δόγματα αλλά και να εξαφανίσουν κάθε πράξη, πίστευμα ή και σύμβολο ακόμη που θυμίζει χριστιανισμό".

    Εσείς κ. Χριστοδουλίδη συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

    Εσείς κύριε (ή πάτερ;) Ι. Κ.: Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;

    Αν συμφωνείτε μπορείτε να μας πείτε το λόγο;

    Αν διαφωνείτε μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί δεν σχολιάσατε τη θέση αφού μπήκατε στον κόπο να γράψετε για το θέμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανέκαθεν την πατρίδα μας κυβερνούσαν και θα κυβερνούν αμοραλιστές κυβερνήτες, που ούτε Ορθόδοξοι είναι, ούτε αντορθόδοξοι είναι, ούτε αιρετικοί είναι, ούτε αντιαιρετικοί είναι, γιατί ποτέ δεν ήξεραν από αυτά (είναι ψιλά γράμματα, γι' αυτούς).

    Οι σημερινοί, αλλά και πάντες οι κυβερνήτες του κόσμου τούτου είναι απλώς εντολοδόχοι του Αντιχρίστου και αυτό εξ ορισμού: "οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών" (Ματθ. 20. 25).

    Έχουμε λοιπόν εμείς την απαίτηση από εντολοδόχους του Αντιχρίστου να μην εξαφανίσουν κάθε πράξη, πίστευμα ή σύμβολο, που θυμίζει Χριστιανισμό;

    Μάλλον παράλογη φαίνεται αυτή η απαίτηση.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε ΙΚ αν θεωρείς τον αγώνα έναντι των άθεων κρατούντων ως πιο σημαντικό από τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ο αγώνας κατά των αθέων κρατούντων είναι λιγότερο δύσκολος, απ' ότι ο αγώνας κατά των Οικουμενιστών και τούτο διότι οι τελευταίοι είναι πιο ύπουλοι, καθ' ότι αυτοτιτλοφορούνται Χριστιανοί και το παίζουν Ορθόδοξοι.

    Είναι πολύ πιο δύσκολο να φέρεις ένα Φαρισαίο στο δρόμο της ζωής, του φωτός και της αλήθειας, απ' ότι ένα Τελώνη, άρα και πιο σημαντικό.

    Χριστός όντως Ανέστη

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε Τελεβάντο και λοιποί αναγνώστες, Χριστός Ανέστη.

    Δεν διαφωνώ με αυτά που γράφει ο π. Βασίλειος. Διαφωνώ με την πολιτική πρόταση, να ρίξουμε στη μάχη των εκλογών ένα καινούριο πολιτικό σχηματισμό, χωρίς προηγουμένως να έχουμε ξεκαθαρίσει τη θέση μας ως προς το υπάρχον σύστημα ανάδειξης των τριακοσίων.

    Το σύστημα αυτό της διαπλοκής δεν γκρεμίζεται όταν σου παρέχει το απατηλό δικαίωμα της συμμετοχής σαν ένα ακόμη, από τα πολλά, κόμματα που διαγκωνίζονται να συγκεντρώσουν το απαραίτητο ποσοστό εισαγωγής στο βουλευτήριον.

    Θα πρέπει πρώτα οι κυβερνώντες να αντιληφθούν ότι η καρέκλα τους τρίζει. Και αυτό θα το καταλάβουν, μόνο όταν μέσα από τους κόλπους της Εκκλησίας ξεπηδήσουν εκείνοι, που θα διαφωτίσουν το λαό, για την απάτη που στήνεται κάθε φορά του ζητούν την ψήφο του.

    Περιττό να σας πω ότι το σύστημα έχει προβλέψει αυτό τον κίνδυνο και εκτρέφει τις στρατιές των άθλιων αντιεξουσιαστών, αναρχικών και λοιπών μουντζούρηδων, που γεμίζουν τους τοίχους με αναρχικά συνθήματα κατά των εκλογών και κατά της ψήφου. Σφετερίζονται τη φαυλότητα και κάνουν δικό τους ένα σύνθημα, που είναι το μόνο ικανό να ανατρέψει και τους ίδιους, αλλά και εκείνους που βρίσκονται πίσω τους. Ο απλός πολίτης ταυτίζει την αποχή με τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και στην καλύτερη περίπτωση, ρίχνει λευκό συμμετέχοντας έτσι στην υποβόλιμη εξαπάτηση που μεθοδικά έχει σχεδιαστεί. Το κάλπικο δημοκρατικό σύστημα φροντίζει με όλα τα μέσα που διαθέτει να αφιονίζει προκαταβολικά τον πολίτη δια της ψήφου, καυχώμενο πάντα για την "αθρόα προσέλευση των ψηφοφόρων". Ενδεικτικό το τελευταίο αμερικανικό σόου χολυγουντιανών προδιαγραφών.

    Να τι γράφει ο Μακρυγιάννης, σε χρόνους λίαν απόμακρους : "Χορτάσαμεν πλέον λευτερία συνταματική από τους Άγγλους και Γάλλους κι΄ ορθοδοξία ρούσικη με την Φιλορθόδοξο Εταιρία αυτηνών των ομοθρήσκων μας Ρούσσων. Πόσοι Έλληνες θυσιάστηκαν δι΄ αυτούς ως χριστιανοί και ως ομόθρησκοι και τι ανταμοιβή κάνουν τώρα αυτείνοι σ΄ εμάς;".

    Να σημειωθεί ότι αυτό το απόσπασμα το είχα δημοσιεύσει σε επιστολή σε εφημερίδα, όταν η νεοορθόδοξη πράσινη κουλτούρα (δεν έχει σημασία το χρώμα) έφτιαχνε τραγουδάκια για τον Μακρυγιάννη και νέες διακηρύξεις τύπου "τρείς του Σεπτέμβρη". Αυτό δεν το είχαν προσέξει. Το θυμήθηκαν όμως μετά, όταν άρχισαν να ρίχνουν πάνω τους τη γαλάζια προβιά.

    Κύριε Τελεβάντο, μια είναι η λύση και καλά θα κάνουν οι εντός και οι εκτός εκκλησίας, να το καταλάβουν. Μόνο το σύνθημα : ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ, ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, που θα βγεί μέσα από του κόλπους της Εκκλησίας μπορεί να ανατρέψει τους πολιτικούς σχεδιασμούς αφανισμού μας. Οι οποίοι, να σημειωθεί, είναι ταυτόσημοι με αυτούς του οικουμενισμού. Αυτό που γράφει ο π. Βολουδάκης : "Σήμερα δεν είναι πρώτος εχθρός ο Οικουμενισμός, παρ’ ότι παραμένει βασικός εχθρός" δηλώνει πλήρη άγνοια η οποία δεν του συγχωρείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ουδεμία αντίρρηση για τη δημιουργία κομμάτων από ευσεβείς ανθρώπους.

    Το αντίθετο! Οι χριστιανοί πρέπει με την ψήφο ή και την υποψηφιότητά τους να επηρεάζουν θετικά το αποτέλεσμα των εκλογών.

    Ο αγώνας όμως για την καθαρότητα της πίστης μας πρέπει να μείνει πρώτος στις προτεραιότητές μας.

    Ούτε ανάσα δεν πρέπει να αφήσουμε στους Οικουμενιστές.

    Και τους Νεοβαρλααμίτες και τους αλλους νεωτεριστές θα πολεμούμε, και την κανονική τάξη στην Εκκλησία θα υποστηρίζουμε και αμείωτο πόλεμο εναντίον των άθεων κρατούντων θα διεξάγουμε.

    Αλλά πρώτα από όλα θα πολεμούμε αυτούς που βάλθηκαν να μας κάνουν Ουνίτες και να ατιμάσουν την πίστη των πατέρων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου