Κυριακή 28 Μαρτίου 2010
ΚΛΑΙΕΙ
Ο ΝΙΚΗΤΗΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ
του μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου
Πολλοὺς νικητὰς ἀναφέρει ἡ ἱστορία. Οἱ ἄλλοι νικηταὶ πρέπει νὰ γράφωνται μὲ νῦ μικρό· αὐτὸς γράφεται μὲ νῦ κεφαλαῖο, Νικητής. Διότι οἱ ἄλλοι νίκησαν ἀνθρώπους. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς, ποὺ σήμερα ὑποδέχονται τὰ Ἰεροσόλυμα μὲ ἔξαλλο ἐνθουσιασμό, εἶνε ὁ μοναδικὸς νικητής.
Νίκησε ἐκεῖνον ποὺ κανένας ἄλλος δὲν μπόρεσε νὰ νικήσῃ· νίκησε τὸ μεγαλύτερο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τὸ θάνατο.
Σὰν χθὲς πῆγε στὰ μνήματα καὶ εἶπε «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. 11,44), καὶ ὁ Λάζαρος αὐτοστιγμεὶ ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν. Αὐτὸ ἦταν τὸ μεγαλύτερο θαῦμα ποὺ ἔκανε ἡ δύναμίς του.
Ἡ εἴδησι τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου, διαδόθηκε ἀστραπιαίως καὶ ἐξέπληξε ὅλους, μικροὺς καὶ μεγάλους. Γι᾽ αὐτὸ τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἔγινε κάτι πρωτοφανές.
Ὑπολογίζουν οἱ ἱστορικοί, ὅτι πάνω ἀπὸ ἕνα ἑκατομμύριο ἄνθρωποι ἦταν συγκεντρωμένοι ἐκεῖνες τὶς μέρες στὴν ἁγία πόλι γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὸ πάσχα. Μόλις λοιπὸν ἄκουσαν ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, ὁ θριαμβευτὴς καὶ νικητὴς τοῦ θανάτου, βγῆκαν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν. Τέτοια ἦταν ἡ χαρά τους, ὥστε ἔβγαζαν τὰ ῥοῦχα τους καὶ τὰ ἔστρωναν κάτω νὰ γίνουν τάπητας νὰ πατήσουν τὰ ἅγιά του πόδια, ἀνέβαιναν στὰ δέντρα καὶ ἔκοβαν κλαδιὰ καὶ βάια.
Κι ὅταν πλέον τὸν ἀντίκρυσαν πάνω στὸ γαϊδουράκι, σείοντας τὰ βάια ξέσπασαν σὲ οὐρανομήκεις ζητωκραυγὲς «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (ἔ.ἀ. 12,13).
Ἔτσι αἰσθάνονταν οἱ ἄνθρωποι, ὁ λαὸς τῶν Ἰεροσολύμων, ὑποδεχόμενοι τὸν Νικητή.
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς πῶς ἆραγε αἰσθανόταν μπροστὰ σ᾽ αὐτὸ τὸ παραλήρημα;
Θὰ νόμιζε κανεὶς ὅτι αὐτὴ ἦταν ἡ ὡραιότερη ἡμέρα τῆς ζωῆς του.
Καὶ ὅμως ἐκεῖνος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸν λαό, εἶνε λυπημένος, καὶ κλαίει. Γιατί;
Κλαίει, διότι ὡς Θεὸς βλέπει τὰ πράγματα βαθύτερα. Ἐμεῖς βλέπουμε τὴν ἐπιφάνεια, ἐκεῖνος βλέπει στὸ βάθος. Ἡ θάλασσα στὴν ἐπιφάνεια εἶνε γαλανὴ καὶ ὡραία, στὸ βυθὸ ὅμως κρύβονται κήτη καὶ τέρατα. Καὶ ὁ Χριστὸς μέσα σ᾽ αὐτὴ τὴν ἀνθρωποθάλασσα βλέπει ὅτι ὑπάρχουν σκορπιοὶ καὶ φίδια φαρμακερά.
Ἦταν οἱ ἄρχοντες, πολιτικοὶ καὶ θρησκευτικοί, ποὺ ἦταν διεφθαρμένοι ψυχικῶς ἀπὸ τὰ πάθη· τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὸ συμφέρον, τὸ φθόνο ἐναντίον κάθε καλοῦ καὶ ὡραίου, τὴ φιλαργυρία καὶ τὴν πλεονεξία, καὶ πρὸ παντὸς ἀπὸ ἕνα ἐλάττωμα ποὺ τὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ δὲν τὸ ὑπέφεραν, τὴν ὑποκρισία. Τὰ πιὸ αὐστηρὰ λόγια του ὁ Χριστὸς δὲν τὰ εἶπε γιὰ ἄλλους ἁμαρτωλούς· τὰ εἶπε γιὰ τοὺς ὑποκριτάς, κατὰ τῶν ὁποίων ἔρριξε τοὺς καυστικούς του μύδρους. Οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι εἶχαν διαφθαρῆ ἀπὸ τὴν ὑποκρισία· ἄλλο ἦταν καὶ ἄλλο ἔδειχναν· ἦταν δαίμονες καὶ παρουσιάζονταν ὡς ἄγγελοι. Αὐτὸ δὲν τὸ ἀνέχθηκε ὁ Χριστός.
Κλαίει λοιπὸν ὁ Χριστὸς γιὰ τοὺς ἄρχοντες, κλαίει καὶ γιὰ τὸ λαό. Καθὼς κατεβαίνει ἀπὸ ὕψωμα κι ἀντικρύζει ὅλη τὴν πόλι τῶν Ἰεροσολύμων μὲ τὸν κόσμο ἐκεῖνο, κλαίει γιὰ τὸ πλῆθος αὐτό. Γιατί; Διότι ὁ λαὸς ἦταν σὰν πρόβατα χωρὶς ποιμένα.
Κλαίει ἀκόμα γιὰ τὸ λαὸ αὐτό, διότι δὲν εἶνε σταθερός. Εἶνε ἐπιπόλαιος καὶ εὐμετάβλητος. Γρήγορα θὰ ἀλλάξῃ. Σήμερα εἶνε κοντά του καὶ ζητωκραυγάζει «Ὡσαννά»· ἀλλὰ αὔριο Μεγάλη Δευτέρα τὸ «Ὡσαννὰ» θὰ χαμηλώσῃ, τὴ Μεγάλη Τρίτη θὰ χαμηλώσῃ περισσότερο, τὴ Μεγάλη Τετάρτη ἀκόμη περισσότερο, τὴ Μεγάλη Πέμπτη ἀκόμη περισσότερο, καὶ τὸ πρωὶ τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς θὰ σβήσῃ τελείως, καὶ ἀντὶ τοῦ «Ὡσαννὰ» θ᾽ ἀκούγεται τὸ «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (ἔ.ἀ. 19,15). Γι᾽ αὐτὸ σήμερα ὁ ὑμνογράφος σχολιάζει τὸν ἀγνώμονα λαὸ σὲ ἕναν ὕμνο καὶ λέει·
«Μετὰ κλάδων ὑμνήσαντες πρότερον, μετὰ ξύλων συνέλαβον ὕστερον, οἱ ἀγνώμονες Χριστόν, Ἰουδαῖοι τὸν Θεόν…»· οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ προηγουμένως ὕμνησαν τὸν Θεάνθρωπο Χριστὸ μὲ κλαδιὰ στὰ χέρια, ὕστερα τὸν συνέλαβαν μὲ ξύλα οἱ ἀχάριστοι (ὑπακ.).
Κλαίει λοιπὸν ὁ Χριστὸς γιὰ τοὺς ἄρχοντες, κλαίει γιὰ τὸ λαό· κλαίει ἀκόμα γιὰ τὸ μέλλον τῆς πόλεως· μπροστά του σὰν σὲ ταινία βλέπει ὅτι ὕστερα ἀπὸ τριάντα περίπου χρόνια αὐτὴ ἡ πόλις μὲ τὶς ὡραῖες οἰκοδομές της, τὰ μέγαρα τοῦ Ἄννα καὶ τοῦ Καϊάφα, τὸ πραιτώριο τοῦ Πιλάτου, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ περίλαμπρος ναὸς ποὺ ἦταν τὸ καύχημά τους, θὰ γίνουν γῆ Μαδιάμ. Ὅπως καὶ ἔγιναν πράγματι· ἀλέτρι πέρασε, δὲν ἔμεινε «λίθος ἐπὶ λίθον» (Ματθ. 24,2).
Ἰδού λοιπὸν γιατί τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁ Χριστὸς «ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾽ αὐτῇ» (Λουκ. 19,41).
* * *
Ἀλλ᾽, ἀδελφοί μου, τὸ κλάμα τοῦ Χριστοῦ μας δὲν ἔπαυσε, δὲν στέρεψαν τὰ μάτια του. Ἐξακολουθεῖ νὰ κλαίῃ καὶ σήμερα, καὶ τὰ δάκρυά του πέφτουν στὴ γῆ· κι ὅπου πέφτει τὸ δάκρυ τοῦ Χριστοῦ, σείεται ὁ κόσμος.
Κλαίει ὁ Χριστός ὅταν κλαίῃ ἡ χήρα, ὁ φτωχός, ὁ ἀδικούμενος, ὅταν κλαῖνε λαοὶ ὁλόκληροι· τὸ δάκρυ τους εἶνε τὸ δάκρυ τοῦ Χριστοῦ. Δὲν κλαίει πιὰ ὁ Χριστὸς γιὰ Ἰουδαίους, ποὺ τὸν σταύρωσαν μιὰ φορά· Κλαίει γιὰ Χριστιανούς, ποὺ τὸν σταυρώνουν καθημερινῶς.
Κλαίει γιὰ ὅλες τὶς ἀδικίες, τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰ ὄργια ποὺ τελεῖ ὁ λεγόμενος χριστιανικὸς κόσμος.
Ὑπερβολικὰ φαίνονται τὰ λόγια μου;
Παρτε στὰ χέρια σας τὸ κόσκινο, τὴν ψιλὴ κρησάρα τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ κοσκινίστε. Κοσκίνισε πρῶτα – πρῶτα τὸν ἑαυτό σου.
Αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες ἄσε πιὰ τὶς δουλειὲς καὶ τὶς ἐπιχειρήσεις σου, καὶ στρέψε τὴν προσοχὴ στὴν ἀθάνατη ψυχή σου, ποὺ ἀξίζει παραπάνω ἀπ᾽ ὅλο τὸν κόσμο.
Πέρασε ἀπὸ κόσκινο τοὺς λογισμούς σου, τὰ λόγια σου, τὴ συμπεριφορά σου, ὅλη τὴ ζωή σου, καὶ θὰ δῇς ἂν ἐσὺ εἶσαι Χριστιανός.
Πάρε κατόπιν τὸ κόσκινο καὶ κοσκίνισε τὴν οἰκογένειά σου, τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά σου.
Πάρε μετὰ τὸ κόσκινο καὶ κοσκίνισε τοὺς ἄρχοντες πολιτείας καὶ ἐκκλησίας, τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς ἀνεξαιρέτως.
Πάρε τὸ κόσκινο καὶ κοσκίνισε ὅλη τὴν πατρίδα καὶ τὴν κοινωνία μας.
Καὶ θὰ δῇς, ἀπὸ τὰ τόσα ἑκατομμύρια, πόσοι ζοῦν τὸ δρᾶμα τοῦ Χριστοῦ, πόσοι ζοῦν τὸ μεγαλεῖο τοῦ χριστιανισμοῦ.
Φοβοῦμαι, ἀδελφοί μου, ὅτι δὲν εἴμαστε Χριστιανοί· εἴμαστε χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους. Δὲν ἀξίζουμε νὰ κρατοῦμε τὰ βάια στὰ χέρια μας· διότι τὰ βάια εἶνε σύμβολα νίκης, κ᾽ ἐμεῖς εἴμαστε ὑπόδουλοι στὰ πάθη. Μᾶς ἔμεινε μόνο μιὰ ἐπιδερμίδα Χριστιανισμοῦ· στὰ βάθη μας δὲν ὑπάρχει ἡ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, δὲν ὑπάρχει ἡ δικαιοσύνη, δὲν ὑπάρχει τὸ πραγματικὸ εἶναι τοῦ Χριστιανοῦ.
Ἂς ξυπνήσουμε λοιπόν. Θέλετε νὰ γιορτάσετε σωστά;
«Ἐξέλθετε» ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰ ἐλαττώματα, ἀπὸ τὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς, ἀπὸ τὶς σπηλιὲς τοῦ διαβόλου, καὶ «δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν Χριστῷ».
Κάψτε τὸ βρωμερὸ «πουκάμισο» ποὺ φορᾶτε, τὸ ντύμα τῆς ἁμαρτίας, καὶ ντυθῆτε τὸ ἔνδυμα τῆς μετανοίας.
Ὑποδεχθῆτε τὸ Χριστό.
Πλέξτε στεφάνι καὶ στεφανῶστε τον.
Καὶ πρὸ παντὸς ἑτοιμάστε του τὸ σαλόνι σας.
Θέλει σαλόνι ὁ Χριστός.
Καὶ σαλόνι εἶνε ἡ καθαρὴ καρδιά.
Ἐκεῖ ἀναπαύεται καὶ τελεῖ τὸ Πάσχα.
Εὔχομαι, μὲ καρδιὰ καθαρὴ νὰ ἑορτάσουμε τὰ πάθη καὶ τὴν ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ λέγοντας
«Τὴν ἀνάστασίν σου, Χριστὲ σωτήρ, ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς καὶ ὑμᾶς τοὺς ἐπὶ γῆς καταξίωσον ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σὲ δοξάζειν».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,...
-
Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεόφυτο FEBRUARY 29, 2024 ~ ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ «πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ ...
-
Η άδικη καθαίρεση του π. Πέτρου στην Κύπρο και ο δικαστής του Μόρφου Νεόφυτος. Το «έγκλημα» του π. Πέτρου; Δεν μνημονεύει για λόγους ...
-
Η επιστολη εσταλη συστημενη στον νεο μητροπολιτη Θεσσαλονικης στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων, αλλα δεν λαβαμε απαντησι. Τι να απαντησει ο κυριος α...
-
ΑΚΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ Διεστραμμενοι στην Πιστι Αγιορειτες καλογηροι: Νικητας Παντοκρατορινος. Γι' αυτό δεν α...
-
Ερωτήματα στην λεγόμενη "Θεολογία των ημερολογίων"(;;;;) Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου Παρακολουθώ τις ομιλίες κληρικ...
-
Μιλώντας πιο πάνω, ο απόστολος Παύλος, για σαρκικές παρεκτροπές, και μάλιστα για την πορνεία, και εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίου...
-
Η μάσκα της υποκρισίας και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο Προκαθήμενος του Αλεξανδρινού Θρόνου παραβλέπει προκλητικά τα βαρύτατα κανονικά πα...
-
Αμβροσιος: Πατερες αφοριστε τον ασεβη πρωθυπουργο Μητσοτακη. Ανοικτή Επιστολή προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος της 167...
-
Τζέικομπ Ρότσιλντ: Ο θάνατός του και η σκοτεινή πλευρά της ιστορίας ΦΩΤΟ: Εδώ βλέπουμε τον μακαριστό λόρδο Τζέικομπ Ρότσιλντ να ποζάρει μαζί...
Κλαίει ο Χριστός μας και για το κατάντημα της Ελλαδικής Εκκλησίας.Μιας επαίσχυντης Εκκλησίας που κρατά μετά 36 ολόκληρα χρόνια στην εξορία το μαρτυρικό μητροπολίτη Νικόδημο.Οι αρχιερείς της αισχύνης με επικεφαλής τον Ιερώνυμο Λιάπη τον εμπαίζουν κατά τρόπο χονδροειδέστατο ενώ κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι όπως ο Νικόλαος Χατζηνικολάου τον ποτίζουν με ανείπωτη πίκρα με την επαμφοτερίζουσα στάση τους.Στο πρόσωπο του Νικοδήμου ανασταυρώνεται ο Χριστός μας!Ακόμη μια μεγάλη εβδομάδα και ο Νικόδημος μακρυά από το αγαπημένο του ποίμνιο!Και οι δήθεν καλοί δεσποτάδες(κάποιοι ομοιπαθείς του Νικοδήμου)θα εορτάσουν το Πάσχα εν χαρά πολλή και ο συνεπίσκοπός τους παραμένει εξόριστος.Ο πρώην Φλωρίνης όμως δεν έκανε Πάσχα αδιάφορος για το δράμα των συλλειτουργών του αλλά διαρκώς παρέμβαινε για την αποκατάστασή τους και προπάντων στηλίτευε την αδικία στεντορεία τη φωνή.Αλλά τώρα ο Αυγουστίνος Καντιώτης δεν αποτελεί μέλος της σεπτής συγγνώμη σηπτής ήθελα να πω Ιεραρχίας.Μετά την παραίτησή του δεν ακούγεται πλέον η φωνή του εντός και εκτός ιεραρχίας αφού το δυσαναπλήρωτο κενό που άφησε κάθε άλλο παρά άρχισε να καλύπτεται από τους εντεταλμένους προς τούτο πνευματικούς του επιγόνους και ο νοών νοείτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆριστα τα περιγράφει ο προλαλήσας ανώνυμος.Μήπως ο πρώτος αποδέκτης του σχολίου του θα έπρεπε να είναι ο Σταγών και Μετεώρων και κατόπιν ο πνευματικός επίγονος του πρώην Φλωρίνης νυν Φλωρίνης Θεόκλητος που διαπρέπει με τη σιωπή του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί είναι οι αποδέκτες του σχολίου του ανωνύμου των 1.14μ.μ.κατά τη γνώμη μου.Όπως π.χ. οι Ύδρας,Κονίτσης,Αιτωλίας και Ακαρνανίας,Γόρτυνος(ομογάλακτος του πρώην και του νυν Φλωρίνης και εσχάτως συμβιβασμένος),Ελευθερουπόλεως,Νέας Σμύρνης και άλλοι.Νομίζω ότι πλην του Πειραιώς και του Κυθήρων όλοι οι άλλοι επέδειξαν ένοχη σιωπή.Ο πρώτος βέβαια που έπρεπε να χαλάσει τον κόσμο και γιατί όχι να παραιτηθεί υπέρ του ομοιοπαθούς συνεπισκόπου του είναι ο Σταγών και Μετεώρων που καθώς φαίνεται βολεύτηκε καλά όπως κατήγγειλε πριν χρόνια ο μακαριστός πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος.Αναφορικά με τον νυν Φλωρίνης και τη σιωπή του έναντι τόσων και τόσων φλεγόντων θεμάτων της Εκκλησίας μας απλά κουνάμε μελαγχολικά το κεφάλι που ο εν λόγω διαδέχθηκε μία προσωπικότητα όπως ο Αυγουστίνος Καντιώτης.
ΑπάντησηΔιαγραφή