Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ο Αιρεσιάρχης της Ανατολής υποδέχεται τον Αιρεσιάρχη της Δύσεως μετά αφιερωματικών τροπαρίων.




"Eι τις ακοινωνήτω κάν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω"
( 10ος Κανών αγιων Αποστόλων).



Πώς άν τα εντεύθεν διηγησαίμην λοιπόν, πάσαν υπερβαίνοντα τραγωδίαν;
Τίς ταύτα παραστήσει λόγος;
Ποία χωρίς φρίκης, οψεται οφθαλμός ή δέξεται ακοή;











NEA ΕΠΟΧΗ


Γράφει ο θεολόγος και φιλόλογος κ. Ν. Ι. Σωτηρόπουλος


Στις ημέρες μας γίνεται λόγος περί νέας εποχής. Επίσης περί νέας τάξεως πραγμάτων.
Το νέο αντιτίθεται προς το παλαιό και θεωρείται ανώτερο και άξιο επικρατήσεως, ενώ το παλαιό θεωρείται κατώτερο και άξιο εγκαταλείψεως.
Και τι οι θιασώτες της νέας εποχής θεωρούν παλαιό, κατώτερο και άξιο εγκαταλείψεως;
Τον Χριστιανισμό, ναι, τον Χριστιανισμό!

Και τι θεωρούν νέο, ανώτερο και άξιο επικρατήσεως;

Ό,τι βλέπουμε να επιδιώκουν δια της λεγομένης παγκοσμιοποιήσεως:

Μία Θρησκεία δι’ ενώσεως όλων των αιρέσεων και των Θρησκειών, ένα Κράτος δι’ ενώσεως όλων των χωρών, μία Κυβέρνησι παγκοσμίως.
Και ποίος θα κυβερνά τον κόσμο, αν γίνη μία Κυβέρνησι;
Ασφαλώς εκείνος, τον οποίο θα ορίσουν πανίσχυρες σκοτεινές δυνάμεις.

Ουσιαστικώς θα κυβερνά ο Σατανάς, στο αποκορύφωμα δε της νέας εποχής θα κυβερνήση και ο Αντίχριστος.

Αλλά τέτοια εποχή είνε όντως νέα εποχή, ανώτερη δηλαδή;

Πολλού γε και δει!


Όντως νέα εποχή, ανώτερη, είνε η εποχή του Χριστιανισμού.
Και προτού έλθη αυτή η εποχή, προφητεύθηκε.
Στο Ησ. ξα΄ 1-2, όπως παρατίθεται στο Λουκ. δ΄ 18-19, ομιλώντας ο Χριστός προφητικώς λέγει:
«Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν».

Η λέξι «ενιαυτός» στην τελευταία φράσι του χωρίου έχει ευρεία σημασία, δεν σημαίνει «έτος», αλλά σημαίνει «εποχή», την εποχή, που εγκαινίασε ο Χριστός με την παρουσία του στον κόσμο.
Και η λέξι «ημέρα» στη Γραφή πολλές φορές σημαίνει «εποχή», όπως π.χ. στο Ησ. ξα΄ 2.
Στο Ησ. ξα΄ 2 «ενιαυτός» και «ημέρα» χρησιμοποιούνται συνωνύμως.
Μεταφράζουμε το παρατεθέν χωρίο:

Το Πνεύμα του Κυρίου είνε επάνω μου, διότι με έχρισε.

Με απέστειλε να φέρω χαρμόσυνο άγγελμα στους πτωχούς, να θεραπεύσω τους πληγωμένους στην καρδιά (όσους έχουν ψυχικά τραύματα), ν’αναγγείλω στους αιχμαλώτους απελευθέρωσι και στους τυφλούς απόκτησι της οράσεως, ν’ αποστείλω τους αναπήρους υγιείς, ν’ αναγγείλω ευλογημένη εποχή του Κυρίου.

Η εποχή, που προανήγγειλε δια του Ησαΐου και εγκαινίασε ο Χριστός με την παρουσία του στον κόσμο και εκτείνεται μέχρι σήμερα σε 21 αιώνες, είνε όντως, όπως προαναγγέλθηκε, «ενιαυτός Κυρίου δεκτός», ευλογημένη εποχή του Κυρίου, εποχή γεμάτη από ευλογίες του Θεού.
Στο ειρημένο χωρίο Ησ. ξα΄ 1-2 αναφέρονται ωρισμένες από τις ευλογίες αυτές και στη συνέχεια του χωρίου αναφέρονται και άλλες.
Όλο το κεφάλαιο Ησ. ξα΄ αναφέρει πλήθος ευλογιών της μεσσιακής, ήτοι χριστιανικής, εποχής.
Όποιος πιστεύει, ας διαβάση το κεφάλαιο, για να το απολαύση, για να ευφρανθή το πνεύμα του.


Για να εκφρασθούμε συντόμως και συνοπτικώς γιά τις ευλογίες της χριστιανικής εποχής, λέγουμε τούτο:

Με τον ερχομό και το έργο του στον κόσμο ο Χριστός έφερε τη χάρι με την έννοια της αφέσεως των αμαρτιών, οι οποίες προκαλούν το δράμα της ανθρωπότητος.
Επίσης έφερε τη χάρι με την έννοια της άκτιστης ενέργειας του Θεού, η οποία ενδυναμώνει τον άνθρωπο προς το καλό και τον θεώνει.
Ίδρυσε κράτος Θεού, την Έκκλησία, και μυστήρια, δια των οποίων μεταδίδεται η χάρι.
Έφερε την αλήθεια με την έννοια της ουράνιας, της θείας και τελείας διδασκαλίας και γνώσεως, και προπάντων της θεογνωσίας.
Έφερε και κοινωνικές αλλαγές, όπως είνε η αναίμακτη κατάργησι της δουλείας.
Έκανε διαθήκη αιώνια, την οποία επισφράγισε με το αίμα του.

Εξασφάλισε για τον άνθρωπο «σωτηρίαν μετά δόξης αιωνίου» (Β΄ Τιμ. β΄ 10).
Ατέλεια και τρωτό δεν υπάρχει στο Χριστιανισμό, στη χριστιανική διδασκαλία.

Η δε αλήθεια του Χριστιανισμού αποδεικνύεται κατά τον περιφανέστερο τρόπο, με «σημεία», θαύματα δηλαδή, υπερβάσεις των φυσικών νόμων.


Όσοι εγκολπώθηκαν το Χριστιανισμό, γνώρισαν στους εαυτούς των θαυμαστή και υπερθαύμαστη αλλοίωσι.
Έγιναν αληθινοί άνθρωποι.
Αναρίθμητοι αναδείχθηκαν άγιοι, μάρτυρες, μεγαλομάρτυρες, θαυματουργοί, των οποίων και τα λείψανα θαυματουργούν.

Και όχι μόνο τον καιρό εκείνο, της αρχής του Χριστιανισμού, αλλά και τον καιρό τούτο, και κάθε καιρό της χριστιανικής εποχής γίνονται θαυμαστές αλλοιώσεις ανθρώπων και θαύματα.

Και αν όλοι οι άνθρωποι εγκολπώνονταν το Χριστιανισμό, η ζωή στη γη θα ήταν ασυγκρίτως καλλίτερη, η ευτυχία θα κυριαρχούσε απ’ άκρου σε άκρο της γης.

Στη νέα εποχή, την εποχή της καινής διαθήκης, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, για να επιτύχη ο άνθρωπος τον υψηλό προορισμό του και να σωθή με πρόσκαιρη και με αιώνια σωτηρία.
Γι’ αυτό η Γραφή φωνάζει:
«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. στ΄ 2).
Ιδού τώρα καιρός ευλογημένος, ιδού τώρα εποχή σωτηρίας.
Όποιος θέλει ευλογία και σωτηρία, ας γνωρίζη, ότι ο Χριστιανισμός είνε μοναδική ευκαιρία ν’ αποκτήση ο άνθρωπος την ευλογία και τη σωτηρία.


Αγαπητοί αναγνώστες!
Η νέα εποχή, για την οποία ομιλούν σκοτεινές δυνάμεις, και την οποία, ενσυνειδήτως ή ασυνειδήτως, υποστηρίζουν και ανόητοι θρησκευτικοί ηγέτες, οικουμενιστές, είνε εφεύρημα του Σατανά για την καταστροφή της ανθρωπότητος.
Εποχή, η οποία αξίζει να ονομάζεται νέα, καινή, και ουδέποτε παλαιούμενη, είνε η εποχή του Χριστιανισμού.

Ο Χριστιανισμός περιλαμβάνει πολλά καινά υπό τον ήλιον, και ουδέν εφθαρμένο και απορρίψιμο.

Ο Χριστιανισμός κάνει τον άνθρωπο «καινήν κτίσιν», νέα δημιουργία (Β΄ Κορ. ε΄ 17, Γαλ. στ΄ 15).

Και στην απέραντη αιωνιότητα ο άνθρωπος θα γίνη καινότερος, διότι θα φορέση «την εικόνα του επουρανίου» (Α΄ Κορ. ιε΄ 49), και θ’ απολαμβάνη «ουρανόν καινόν και γην καινήν» (Β΄ Πέτρ. γ΄13, Αποκ. κα΄1).

Ο Καθήμενος επί του Θρόνου και εξουσιάζων τα σύμπαντα είπε:

«Ιδού καινά ποιώ πάντα» (Αποκ. κα΄ 5).

Οι θιασώτες της λεγομένης νέας εποχής είνε κενοί και επιδιώκουν κενά.
Οι συνειδητοί χριστιανοί, οπαδοί της όντως νέας εποχής, της χριστιανικής, είνε καινοί και κατακτούν καινά και μηδέποτε παλαιούμενα.


Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός 1ης Ιανουαρίου 2010

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

Τα Πτερόεντα Δώρα





H αξία


του χρόνου


8760 ώρες


του μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου


Tα MEΣANYXTΑ της 31ης Δεκεμβρίου, όταν το ρολόι χτυπά 12 ακριβώς, ένα έτος ―με τις πίκρες και τις χαρές του― σβήνει, και ένα νέο έτος ανατέλλει. Tο παλαιό ανήκει πλέον στήν ιστορία. Oι 365 ημέρες του έχουν περάσει! Tο σκεφθήκατε, αγαπητοί μου, αυτό; Tί επράξαμε κατα το διάστημα των 365 ημερών; Eίμεθα χρεωμένοι γι’ αυτές. Για να δώσω μια ιδέα της ευθύνης που έχουμε για το χρόνο που περνάει, θα φέρω μια εικόνα, ένα παράδειγμα· θα μιλήσω παραβολικώς.


* * *
Eνας βασιλιάς είχε πολλούς υπηκόους.

Eπειδή τους αγαπούσε, μια μέρα έκανε σέ όλους από ένα δώρο. Tους έδωσε ως μπουναμά από ένα πουγγί γεμάτο χρυσά νομίσματα. Tο πήραν οι άνθρωποι, το άνοιξαν, κι άρχισαν να μετράνε τα νομίσματα. Mετρούσαν, μετρούσαν… Oλοι βρήκαν το ίδιο· μέσα στό πουγγί του καθενός υπήρχαν 8.760 χρυσά νομίσματα, 8.760 λίρες! Mεγάλο το ποσό. Tο έδωσε ο βασιλιάς από καλωσύνη, για να το χρησιμοποιήσουν για το καλό το δικό τους και των άλλων. Aλλ’ αυτοί τί έκαναν· μπορείτε να φανταστήτε; Aντί με τα χρήματα αυτα να βοηθήσουν το σπίτι τους και την κοινωνία, πήραν το πουγγί, πήγαν κοντα στό ποτάμι, το άνοιξαν και άρχισαν να πετάνε μία - μία τις λίρες μέσα στό νερό. Oλες τις λίρες τις πέταξαν στό ποτάμι! Εάν ήταν κάποιος εκεί και τους έβλεπε, τί θά ‘λεγε; Oτι αυτοί τρελλάθηκαν. Aυτή είναι η παραβολή, αγαπητοί μου. Ποιός είναι ο βασιλιάς αυτός; Eίναι ο Θεός. Ποιοί είναι οι άμυαλοι υπήκοοι; Eμείς. Kαι ποιός είναι αυτός ο αριθμός 8.760; Πιάστε μολύβι, κάντε ένα πολλαπλασιασμό και θα το βρήτε. Kάθε ημερονύκτιο που περνάει έχει 24 ώρες, και όλος ο χρόνος έχει 365 ημέρες. Oι 365 ημέρες επι 24 ώρες μας κάνουν 8.760 ώρες· τόσες ώρες έχει όλο το έτος. Aπό την 1η Iανουαρίου του παλαιού έτους μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου πέρασαν, αγαπητοί μου, 8.760 ώρες. Mέσα στό διάστημα αυτό τί κάναμε; Tις αξιοποιήσαμε; H μοιάζουμε μ’ αυτούς που πέταξαν στό ποτάμι όλες τις λίρες τους; Kάντε μια έρευνα στόν εαυτό σας, έναν υπολογισμό. 8.760 ώρες! Mεταξύ των ωρών αυτών υπάρχουν ώρες που αφιερώσατε σέ ακρόασι του θείου λόγου και σέ μελέτη της αγίας Γραφής; Yπήρξαν ωρες που τρέξατε ν’ ακούσετε το θείο κήρυγμα και ώρες που ανοίξατε το Eυαγγέλιο; Εάν υπάρχουν, είστε μακάριοι. Eτσι αρχίζει το Ψαλτήρι_ «Mακάριος», λέει, καλότυχος κ’ ευτυχισμένος ποιός είναι; Αυτός που έχει λεφτά, πολυκατοικίες και επιχειρήσεις λιμουζίνες, διασκεδάσεις; «Mακάριος», λέει, ο άνθρωπος, «ως ουκ επορεύθη εν βουλει ασεβών… αλλ’ ή εν τώ νόμω Kυρίου το θέλημα αυτού, και εν τώ νόμω αυτου μελετήσει ημέρας και νυκτός» (Ψαλμ. 1,1-2). Mακάριος όποιος παίρνει στα χέρια του τή Γραφή και τή διαβάζει. σας ερωτώ λοιπόν· τον περασμένο χρόνο ο άγγελός σας σας είδε να κρατάτε στα χέρια το Eυαγγέλιο να διαβάζετε; Ο Xριστός ο ίδιος λέει· «Mακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. 11,28).



Πέρασαν 8.760 ώρες. σας ερωτώ· Mέσα σ’ αυτές υπήρχε καμμια ώρα που αφιερώσατε σέ προσευχή; Στα παλαια τα χρόνια οι Xριστιανοί διέθεταν ώρες ολόκληρες για προσευχή. Tώρα; Yπάρχει ώρα που ο ôγγελός σας σας βλέπει γονατισμένους να προσεύχεσθε στό Θεό; Ω αν ξέραμε τί δύναμις είναι η προσευχή και τί χάνουμε που δεν προσευχόμεθα! Πόσα άλυτα προβλήματα (προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικα κ.ά.) θα είχαμε λύσει, αν χρησιμοποιούσαμε το κλειδί αυτό που μας δίνει ο Θεός! Πόση παρηγορια έχει η ωρα που λές· Kύριε ημών Iησού Xριστέ, δια πρεσβειών της Θεοτόκου και των αγίων ελέησόν με!


Πέρασαν 8.760 ώρες. Mέσα σ’ αυτές είχες κάποια ώρα και ημέρα νηστείας; Ωρισμένες ημέρες, όπως η Tετάρτη, η Παρασκευή, η Mεγάλη Παρασκευή, ο άνθρωπος πρέπει να νηστεύει. Eνας πολιτικός μας έκανε περιοδεία σέ χωριά, κι όταν επέστρεψε στήν έδρα του εκαυχάτο· ―Δεκαπέντε μέρες περιώδευσα δεκαπέντε χωριά· και κάθε μέρα είχα σφαχτό κρέας… Kαι ένας χωριάτης, τσοπάνος, τον ρωτάει· ―Kαλά, υψηλότατε, μέσα σέ δεκαπέντε μέρες δεν υπήρχε καμμία Tετάρτη, καμμία Παρασκευή; Oλες πάσχα ήτανε;… Eτσι μερικοί σβήσανε τις ημέρες της νηστείας· και τή Mεγάλη Παρασκευή ακόμη καταλύουν. O διάβολος πήρε γομμολάστιχα και τά ‘σβησε όλα αυτά. Πέρασαν 8.760 ώρες! σας ερωτώ· μέσα σ’ αυτές υπάρχει μια ώρα μετανοίας και εξομολογήσεως; Eίναι ώρα ευλογημένη, ώρα που βάζεις τον διάβολο κάτω και τον πατάς. Eίναι ώρα που επάνω στόν ουρανό παιανίζει η μουσική των αγγέλων. Eίναι η ώρα που γονατίζεις μπροστα στόν πνευματικό και ανοίγεις το στόμα σου όχι να κατηγορήσεις και να κατακρίνεις άλλον, αλλα για να πεις· Hμαρτον, Θεέ μου, συχώρεσέ με!… Kαί έχεις να πεις πολλα αμαρτήματα. Eξοικονόμησες μια ώρα να πάς στόν εξομολόγο ν’ ανοίξεις την καρδιά σου, να κλάψεις και να πεις «O Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» και «Mνήσθητί μου, Kύριε, όταν έλθεις εν τή βασιλεία σου» (Λουκ. 18,13· 23,42); Tο έκανες αυτό τον περασμένο χρόνο;


Πέρασαν 8.760 ώρες. Mήπως λησμόνησες μια άλλη ώρα, ώρα χρυσή; Eίναι η ώρα της ελεημοσύνης. Aνοιξες το χέρι σου και έδωσες κρυφά, μυστικά, με την καρδιά σου, κάτι από τον κόπο και τον ιδρώτα σου σέ ένα δυστυχισμένο άνθρωπο; Xέρι που σκορπάει το καλό, είναι χέρι Θεού, είναι χέρι Xριστού. Πέρασαν 8.760 ώρες. Mέσα σ’ αυτές υπήρχε άραγε και η κορυφαία ώρα, η ώρα της θείας κοινωνίας; Eίναι η ώρα που μετανοημένος, εξωμολογημένος, καθαρισμένος, αφού έχεις αγαπηθεί με τον εχθρό σου και με το δάκρυ του ληστου στα μάτια σου έρχεσαι εμπρός στήν ωραία πύλη και κοινωνείς των αχράντων μυστηρίων. «Λάβετε φάγετε…» (Mατθ. 26,26). H ωρα αυτή δεν συγκρίνεται· δεν πωλείται, δεν αγοράζεται. Eίναι υπεράνω όλων των ωρών. * * *


Yπάρχουν λοιπόν τέτοιες ώρες; σας ερωτώ αδέρφια μου, ερωτώ πρώτο τον εαυτό
μου. Δεν έχουμε δυστυχώς τέτοιες ώρες. Oι ώρες μας είναι ώρες αμαρτίας,
ώρες διαβόλου· μόνο ώρες Θεού δεν είναι. Σπαταλούμε το χρόνο, σάν αυτούς
που πέταξαν τις λίρες στό ποτάμι.
Eίμαστε αδικαιολόγητοι. Tο Eυαγγέλιο λέει, ότι οι κάτοικοι των Iεροσολύμων
στήν εποχή του Xριστου είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Oταν άκουσαν, ότι
παρουσιάστηκε κήρυκας και εξομολόγος, ο Iωάννης ο Πρόδρομος, έκλεισαν τα
μαγαζιά τους, πήραν τα παιδιά τους, βάδισαν χιλιόμετρα, πέρασαν τον
Iορδάνη, κ’ έφθασαν στήν έρημο, για ν’ ακούσουν το κήρυγμα και να
εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους. Kαι εξωμολογούντο όλοι «εν τω Iορδάνη
ποταμώ» (Mαρκ. 1,5). Σήμερα πολλοί λεγόμενοι Xριστιανοί αδιαφορούν. Aκούνε
την καμπάνα και δεν τρέχουν στήν εκκλησία. Aλλοτε, όταν δεν είχαν εξομολόγο
στό μέρος τους, πήγαιναν στο Aγιον Oρος, εύρισκαν πνευματικό και
εξωμολογούντο. Ποιός πάει τώρα στό Aγιον Oρος να εξομολογηθεί;
8.760 ώρες έχει το έτος και168 ώρες έχει η εβδομάδα. Xριστιανέ μου,
αφιέρωσε στό Θεό μία ώρα την εβδομάδα και έλα στήν εκκλησία! Ωρες ολόκληρες
διαθέτεις αλλού· για το Θεό τίποτα; Tον ξεχάσαμε. Eίμαστε γενεα μοιχαλίς,
δέντρα άκαρπα κατάλληλα μόνο για τή φωτιά. Tο λέει ο Iωάννης ο Bαπτιστής·
«Παν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις το πύρ βάλλεται»
(Mατθ. 7,19).


Tί πρέπει να κάνουμε; Eμένα ρωτάτε; Pωτήστε τον Iωάννη. Tί λέει ο Iωάννης;
Mια λέξι, ένα κλειδί μας δίνει· «Mετανοείτε» (Mατθ. 3,2), δηλαδή αλλάξτε
μυαλό, αλλάξτε δρομολόγιο, γιατί όπως πάτε θα βρεθήτε στό γκρεμό, στήν
κόλασι. Aλλάξτε πρόγραμμα, αξιοποιήστε το χρόνο που χαρίζει ο Θεός, μή τον
σπαταλάτε.


Εάν μπορούσαμε, αγαπητοί μου, ν’ ακούσουμε τί ζητούν οι κολασμένοι στόν
Άδη, ξέρετε τί θέλουν; Mια στιγμή, ένα δευτερόλεπτο, να ξαναγύριζαν στή
ζωή, για να πούν «Hμαρτον» και «Mνήσθητί μου, Kύριε, όταν έλθεις εν τή
βασιλεία σου» (Λουκ. 15,18,21· 23,42). Γι’ αυτό εμείς μη χάνουμε καιρό. Ας
συναισθανθούμε τί χάσαμε, ας μετανοήσουμε, ας κλάψουμε. Kαι στό εξής να
προσπαθήσουμε όλες οι ώρες ν’ αξιοποιηθούν. Nα δώσουμε υπόσχεσι στό Θεό,
εφέτος να μήν κερδήσει ο διάβολος ούτε μία ώρα. Oλες οι ώρες, όλες οι
μέρες, όλες οι βδομάδες, όλη η ζωή μας νά’ νε κοντα στό Θεό, κοντα στους
αγγέλους, κοντα στήν Παναγιά, για νά ‘χουμε την ευλογία του Xριστου εις
αιώνας αιώνων· αμήν.


(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της
Aγίας Mαρκέλλης Bοτανικού - Aθηνών, Kυριακή προ των Φώτων 31-12-1961)


Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος σου,
ως δεξαμένην τόν λόγον σου.
Δι ου θεοπρεπώς εδογμάτισας,
τήν φύσιν των όντων ετράνωσας,
τά των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας,
Βασίλειον ιεράτευμα,
Πάτερ Όσιε,

Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος





ΠΑΡΩΝ ΣΗΜΕΡΑ


O ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΩΝ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ
AΡΧΟΝΤΑΣ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ


ΑΠΙΣΤΟΙ

ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ


ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΘΗΤΕ


ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ

ΕΝΑΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ;;;

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

100.000 επισκέψεις


σε ένα χρόνο




Σήμερα το blog apotixisi συμπληρώνει ένα χρόνο ζωής.

Και, όπως βλέπετε όλοι σας, συμπληρώσαμε τις 100.000 επισκέψεις.

Ανέλπιστο, πραγματικό ρεκόρ. Δοξάζουμε το Θεό γιατί μας επισκέφθηκαν τόσοι άνθρωποι. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ωφελήσαμε και δεν βλάψαμε. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα μας βοηθήση ο Θεός να συνεχίσουμε τον αγώνα απτόητοι και αταλάντευτοι και αμετακίνητοι στη γραμμή της Αγίας Γραφής, των Αγίων Πατέρων και των Μαρτύρων της Ορθοδοξίας.

Να εύχεσθε, αδελφοί και συναγωνισταί, να εύχεσθε και να προσεύχεσθε να μην παρεκλίνουμε ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, αλλά σταθερά να βαδίζουμε επάνω στην γραμμή των Πατέρων υπεραμυνόμενοι και περιφουρούντες και φυλάσσοντες, το Πολυτιμότερο αγαθό που μας έδωσε ο Θεός, την Ορθόδοξο Πίστι.

Kαι σαν Φιλόμαρκοι που είμαστε και εμείς, να μαστιγώνουμε και να πολεμούμε με τη σαγίτα μας, τους μιαρώτατους Φραγκολατίνους Παπιστάς, όπως έπραξε και εκείνος «ο κεραυνός της δυτικής αγερωχίας, το στόμα των θεολόγων, η δόξα των ορθοδόξων, ο υπερθαύμαστος αθλητής, το θαύμα των αιώνων, ο Μάρκος ο Αντίπαπας», όπως τον υμνολογεί ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος.

Και όπως επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο αγιώτατος Μάρκος Εφέσσου:

"Τούτο εστί το καύχημα ημών, η πίστις ημών, η καλή κληρονομία των Πατέρων ημών.

Μετά ταύτης Θεώ παραστήναι ελπίζομεν και των ημαρτημένων λαβείν την άφεσιν.

Ταύτης δε άνευ ουκ οίδα ποία δικαιοσύνη της αιωνίου κολάσεως ημάς λυτρώσεται".







ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ

ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ Ο


ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ; ΤΗΣ

ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗΣ

ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΠΟΥ

ΔΙΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ


ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ

ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΓΙΩΝ
***************************************************
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΗΣ Coca Cola, ΣΤΗΝ ΑΤΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΣΤΙΣ 29/10/2009 (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ)
***************************************************

«Αξιότιμοι Μουχτάρ και Δάφνη Κεντ
[ο μουσουλμάνος Πρόεδρος της Coca Cola και η σύζυγός του]

πολυαγαπημένοι φίλοι και οικοδεσπότες,
διακεκριμένοι καλεσμένοι,
αγαπητοί στον Κύριο.
Απόψε συγκεντρωθήκαμε σε αυτό το εκπληκτικό κέντρο, στην πραγματικότητα ένα μουσείο, προς τιμήν ενός από τα πιο αγαπημένα προϊόντα, μιας ―αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη― “εικόνας” του 20ου αιώνα.
Συγκεντρωθήκαμε χάρη σε έναν αγαπημένο και έμπιστο φίλο, τον κύριο Μουχτάρ Κεντ, ο οποίος προεδρεύει σε αυτήν την εκπληκτική εταιρία, με περισσότερους από 1.000.000 υπαλλήλους σε 200 χώρες, με την ιδιότητα του προέδρου και του γενικού διευθυντή…
Θα πούμε στον φίλο μας Μουχτάρ:
Η φροντίδα και η ευσπλαχνία με την οποία φροντίζεις τις επιχειρήσεις αυτού του κόσμου αντικατοπτρίζει τις υψηλότερες ηθικές και ενάρετες αξίες που καθημερινά παλεύουμε να φέρουμε στην αμιγώς πνευματική αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την μεγαλύτερη έδρα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας παγκοσμίως.

Πολλοί στόχοι μας είναι ίδιοι:
ένας καλύτερος κόσμος μέσα από την διαπολιτισμική κατανόηση…
Στον σημερινό κόσμο λέξεις όπως «αξία», «εμπιστοσύνη» και «πίστη» έχουν γίνει μέρος της ορολογίας του οικονομικού κόσμου…
Αλλά το νόημα τους έχει αλλοτριωθεί.
Έχουν στην κυριολεξία συρρικνωθεί στον μικρότερο κοινό παρονομαστή: το χρήμα…
Συγκεντρωμένοι εδώ μαζί με όλους εσάς πρέπει να μιλήσουμε για αναψυχή, κάτι πολύ γνωστό στον κόσμο της κόκα κόλα.»



ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ:


(περιοδ. «Εκκλησιαστική Παρέμβαση» της Ι. Μητροπόλεως
Ναυπάκτου, Ιανουάριος 2003)

«Στις αρχές του αιώνα μας ο Αϊ-Βασίλης άλλαξε μορφή, και έγινε όπως ακριβώς τον γνωρίζουμε σήμερα.
Σε αυτό συνετέλεσε η Κόκα-Κόλα.
“Κι αν ήταν ο σκιτσογράφος Τόμας Νάστ που τον φαντάστηκε πρώτος, περίπου όπως είναι σήμερα, η Κόκα-Κόλα αποτέλεσε την αφορμή για να γίνει η μορφή του τόσο δημοφιλής.
Στα 1931, που η Κόκα Κόλα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Σάντα Κλάους στη χειμωνιάτικη διαφημιστική της εκστρατεία, ανέθεσε σε έναν άλλο Αμερικανό καλλιτέχνη, τον Χ. Σάνμπλομ, να τον σχεδιάσει.
Εκείνος, διάλεξε για τον Άγιο τα χρώματα της Κόκα Κόλα και… να τος, με τις μαύρες μπότες του, το μακρύ σκουφί του, το κόκκινο κοστούμι του και την άσπρη του γούνα, όπως τον γνωρίσαμε”…

Εμείς ταυτίσαμε τον δυτικό αυτόν “τύπο” με τον αϊ-Βασίλη, αφού εξοβελίσαμε τον δικό μας Άγιο Βασίλειο…
Επομένως ο Αϊ-Βασίλης της Μικράς Ασίας που είναι εγγράμματος και δίδει ως δώρο την γνώση, μετατρέπεται στον Σάντα Κλάους που δίδει την εφήμερη ηδονή της κατανάλωσης και έρχεται σε μας μετονομαζόμενος σε “αϊ-Βασίλη”.
Δεν είναι ένα πρόσωπο με τα υπαρξιακά του ερωτήματα και τις αγωνίες, με την ασκητική του διάσταση, αλλά διακρίνεται για την “προτεταμένη κοιλιά, τα ροδοκόκκινα μάγουλα και είναι η εικόνα της καλοπέρασης”…

Η πορεία του ανθρώπου από τον Μ. Βασίλειο της Ορθοδόξου Παραδόσεως στον αϊ-Βασίλη αγγλοσαξωνικού τύπου δείχνει την υποβάθμιση του πολιτισμού, την πορεία από την οντολογία στον ευδαιμονισμό, τον ωφελιμισμό και την χρησιμοθηρία».

Από την ιστοσελίδα "augoustinoskantiotis".

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009











ΚΑΪΝ….ΚΑΪΝ….


ΙΕΡΩΝΥΜΕ....ΙΕΡΩΝΥΜΕ....


ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΙΝΕΤΕ


ΤΟ ΑΙΜΑ


ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΣΑΣ;;;


Συνεχίζεται η βάναυσος και η ασύστολος καταπάτησις των Ιερών Κανόνων. Αγέλη συρόμενη η Ιεραρχία. Αναβίωσαν οι Συντακτικές Πράξεις της Δικτατορίας. Πρωταίτιος και πρωτεργάτης ο συνένοχος αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης. Θρυμματίζεται η Κανονική Τάξις. Μανιακή αντεπίθεσις των διωκτών και των συνενόχων τους αρχιερέων. ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ της ανυποληψίας κατάντησε η Σύνοδος της Ιεραρχίας. Μαύρη βίβλο άφησαν οι δύο προηγούμενοι αρχιεπίσκοποι. Μαύρη βίβλο αφήνει και ο νέος αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Λιάπης. Ανοικτές οι πληγές της Λάρισας και της Αττικής.



Εντονος Διαμαρτυρία του ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ και ΝΟΜΙΜΟΥ ΣΦΑΓΙΑΣΜΕΝΟΥ μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ


Πρός

τήν ῾Αγίαν καί ῾Ιεράν Σύνοδον

τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος

᾿Ιωάννου Γενναδίου 14

᾿Αθήνας


17 Νοεμβρίου 2009


Μακαριώτατε Πρόεδρε,

᾿Αδελφοί Συνοδικοί


᾿Εξ ἀνακοινώσεων τοῦ ἡμερησίου Τύπου περιῆλθεν εἰς γνῶσιν μου, ὅτι σχεδιάζεται ὑφ᾿ ὑμῶν ἡ ἐκ νέου κατάτμησις τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος, ἄνευ τῆς τηρήσεως τῶν Κανονικῶν προϋποθέσεων, αἵτινες, περιοριστικῶς, ὑπαγορεύουν τήν ἐξασφάλισιν τῆς συγκαταθέσεως τοῦ Κανονικῶς ἐκλεγέντος καί κατασταθέντος Μητροπολίτου εἰς τήν ἐπαρχίαν ταύτην.

Εἰς προηγουμένην, ἐξ ὁλοκλήρου ἀντικανονικήν, ἀπόπειραν ὑλοποιήσεως τοῦ αὐτοῦ σχεδιασμοῦ, εἶχεν ἐκτραπῆ ὁ μακαριστός ἤδη ᾿Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διά συνεχῶν παρεμβάσεών του εἰς τήν τότε ῾Υπουργόν Παιδείας καί Θρησκευμάτων κυρίαν Γιαννάκου. ᾿Ατυχῶς δέ καί ἀπροσδοκήτως, ἐπί τῆς ἰδίας σκολιᾶς ἀτραποῦ ἐκινήθη καί ἐξακολουθεῖ νά κινεῖται, καί ὁ νῦν Προκαθήμενος, παρά τήν πρόσφατον, σαφῆ βεβαίωσίν του, ὅτι θά σέβεται καί θά τηρῇ ἐπακριβῶς τούς ῾Ιερούς Κανόνας τῆς ῾Αγιωτάτης ἡμῶν ᾿Εκκλησίας.

Αἱ διαρρεύσασαι πληροφορίαι τόν προδίδουν, ὅτι ἔσπευσε νά εἰσηγηθῇ τόν ἀντικανονικόν σχεδιασμόν του εἰς τόν ῾Υπουργόν Παιδείας τῆς προσφάτως ἀπελθούσης Κυβερνήσεως καί ὅτι κινεῖται ἐκ νέου, ὑποβάλλων τό ἴδιον αἴτημα εἰς τούς ἐπ᾿ ἐξουσίαις σημερινούς παράγοντας.


᾿Εσχάτως δέ, κατά τήν καταληκτικήν Συνεδρίασιν τοῦ Σώματος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τήν 16ην παρελθόντος ᾿Οκτωβρίου, ἐκτός ῾Ημερησίας Διατάξεως, ἔρριψε μίαν φωτοβολίδα, ὅτι θά πρέπει νά συνεχισθοῦν αἱ διαβουλεύσεις, ὥστε νά ἐπιτευχθῇ ἡ διά Νόμου ἐφαρμογή τοῦ σχεδίου Χριστοδούλου. ᾿Αμέσως δέ μετά τήν κατάθεσιν αὐτῆς τῆς ἀπόψεώς του, χωρίς νά θέσῃ τήν πρότασίν του εἰς ψηφοφορίαν καί ἀρκεσθείς εἰς τάς ὀλίγας κραυγάς τῶν <μεμυημένων>, διεσάλπισε ταύτην, ὡς ἐψηφισμένην ἀπόφασιν τοῦ ῾Ιεραρχικοῦ Σώματος.


῾Η ἰδιότυπος αὕτη προώθησις τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς προθέσεως, ὅλως ἀσύμβατος πρός τήν ἱερότητα καί τήν ὑπευθυνότητα τοῦ Συνοδικοῦ Λειτουργήματος, προδίδει <τελετουργίαν> ὑπόπτου διαπλοκῆς. Μειώνει, ἐκφυλιστικῶς, τό κῦρος ὁλοκλήρου τοῦ ῾Ιεραρχικοῦ Σώματος, τό ὁποῖον ἐμφανίζεται λειτουργοῦν, οὐχί ὡς ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐλλαμπόμενον, ἀλλ᾿ ὡς ἀγέλη συρόμενον. Προσβάλλει δέ τάς ὑπολήψεις τῶν ἀμέσως θιγομένων καί στιγματίζει τό ἦθος τῶν εὐνοουμένων, ὡς ἐκκινούντων πρός ἀνάβασιν εἰς τό ἐπισκοπικόν ἀξίωμα, ἔχοντες ὡς ἐφαλτήριον τήν προδοσίαν τῶν ῾Ιερῶν μας Κανόνων.


Ο ὑποφαινόμενος, Κανονικῶς ἐκλεγείς καί Κανονικῶς κατασταθείς ποιμενάρχης τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος, αἰσθάνομαι τό χρέος νά ὑπομνήσω ῾Υμῖν ὅλας τάς Κανονικάς καί Νομικάς διατάξεις, τάς διαζωγραφούσας τό πλαίσιον τῶν ἁρμοδιοτήτων μου, καθώς ἐπίσης καί ὅλας τάς σχετικάς ἀποφάσεις τοῦ Τμήματος καί τῆς ῾Ολομελείας τοῦ ᾿Ανωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου, τοῦ Συμβουλίου τῆς ᾿Επικρατείας καί νά καταθέσω ἐνώπιον ῾Υμῶν τήν σαφῆ καί ἀμετάκλητον δήλωσίν μου, ὅτι δέν συγκατατίθεμαι οὔτε εἰς τήν νέαν κατάτμησιν τοῦ ἐναπομείναντος τμήματος τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος.


Οὔτε, κατά τό 1974, ὅτε, κατά παράβασιν τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, ἀπεσπάσθησαν δύο τμήματα αὐτῆς καί ἐδημιουργήθησαν νέαι Μητροπόλεις, συνήνεσα εἰς τήν παραβίασιν τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, οὔτε καί σήμερον εἶμαι διατεθειμένος νά τό πράξω.


῾Η ἄρνησίς μου αὕτη δέν ὑπαγορεύεται οὔτε ἀπό διάθεσιν ἐκδικήσεως, δι᾿ ὅσα, ἀπρεπῆ καί μειωτικά τῆς προσωπικότητός μου, ἐμεθοδεύθησαν κατά τό μακρότατον διάστημα τῆς τριακονταπενταετίας, οὔτε ἀπό τήν πρόθεσιν νά ἀσκήσω ἀντιπολίτευσιν εἰς τόν Προκαθήμενον ῾Ιερώνυμον ἤ εἰς τό φιλικόν του περιβάλλον, μετά τοῦ ὁποίου συνδιασκέπτεται καί συσχεδιάζει.

῾Ερμηνεύει, ἀποκλειστικῶς καί μόνον, τήν χρεωστικήν ἐμμονήν μου εἰς τούς δοθέντας ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅρκους σεβασμοῦ καί τηρήσεως τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί τήν προσπάθειαν ἀποκλεισμοῦ τῆς οἱασδήποτε προσθέτου ἐκτροπῆς, ἥτις θά εἰσῆγεν νέον κῦμα ἀναρχίας, ἐπικινδύνους αὐτοσχεδιασμούς καί σκοτεινάς δοσοληψίας.


Γνωρίζετε, πάντες ὑμεῖς, πῶς κατεστρώθησαν οἱ σχεδιασμοί καί πῶς ὑλοποιήθησαν αἱ προθέσεις.


Εἰς τάς ἀρχάς τοῦ ᾿Ιανουαρίου τοῦ 1974, μέ τήν Συντακτικήν Πρᾶξιν 3, τῆς δικτατορίας ᾿Ιωαννίδη, χωρίς καμμίαν, προηγουμένην, Συνοδικήν μελέτην καί ἀπόφασιν, ἐδιχάσθη τό Σῶμα τῆς ῾Ιεραρχίας. Τό μεῖζον τμῆμα αὐτῆς ὠνομάσθη ἀντικανονικόν καί ἐκλείσθη ἔξω τῆς Συνοδικῆς αἰθούσης. Καί τό ἔλασσον ἐτιμήθη ὡς κανονικόν καί ἐπενδύθη μέ τάς ἐξουσίας τοῦ <δεσμεῖν τε καί λύειν>.


Τήν 16ην Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους, ἐξεδόθη τό 411 Νομοθετικόν Διάταγμα, <Περί ἱδρύσεως ῾Ιερῶν Μητροπόλεων ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τῆς ῾Ελλάδος καί τρόπου πληρώσεως αὐτῶν>. Τήν ἔκδοσίν του τήν ἐσχεδίασε καί τήν εἰσηγήθη τό κολοβωθέν τμῆμα τῆς ῾Ιεραρχίας καί τήν ἐπεσημοποίησαν οἱ φιλικῶς διακείμενοι-κατά κυριολεξίαν ἀδελφικοί-κύκλοι τῶν πρωτουργῶν τῆς δικτατορίας, ὡς ἐκδούλευσιν εἰς τόν τότε Προκαθήμενον Σεραφείμ.

Τῆς δημοσιεύσεως τοῦ Διατάγματος τούτου προηγήθη μία διαδικασία, ἥτις-ἀπό σκοποῦ-ἀποσιωπᾶται.

Τό ῾Υπουργεῖον της Παιδείας ἔστειλε τό συνταγέν <σχέδιον>, πρός ἐπεξεργασίαν, εἰς τό Συμβούλιον τῆς ᾿Επικρατείας. Τό Τμῆμα, τό ὁποῖον ἠσχολήθη μέ τήν ὑπόθεσιν ὑπεγράμμισεν, ὅτι ἀφ᾿ ἑνός μέν τό ὑπό τῆς Συντακτικῆς Πράξεως 3 ὁρισθέν ἔλασσον ῾Ιεραρχικόν Σῶμα δέν εἶχε τό δικαίωμα νά προβῇ εἰς τήν κατάτμησιν τῶν Μητροπόλεων, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, κατά τήν ἀκολουθηθεῖσαν διαδικασίαν, δέν ἐτηρήθησαν οἱ ἀπαραίτητοι ὅροι.

Μεταφέρω ἀποσπάσματα τινά τῶν Πρακτικῶν, πρός ἐνημέρωσιν ὑμῶν, τῶν νεωτέρων μελῶν τῆς ῾Ιεραρχίας.


<...᾿Εκ τῶν ἀνωτέρω προκύπτει, ὅτι διά τῆς εἰρημένης Συντακτικῆς Πράξεως ἐθεσπίσθη ἐξαιρετικόν δίκαιον πρός πραγματοποίησιν κατ᾿ ἀρχήν μόνον τῶν ἀνωτέρω σκοπῶν καί ταχεῖαν ἐπάνοδον τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς τόν κανονικόν καί νόμιμον τρόπον διοικήσεως Αὐτῆς, ἡ ὁλοκλήρωσις δέ τοῦ ἔργου τούτου, ἐντός τοῦ τεθέντος ὡς ἄνω βραχέος χρονικοῦ διαστήματος, ἀνετέθη εἰς ἴδιον ὄργανον, συγκροτηθέν εἰδικῶς διά τήν περίστασιν ταύτην μόνον ἐκ τῶν εἰς τό ἄρθρον 11 τοῦ μνησθέντος ν.δ. 274/1974 ἀναφερομένων Μητροπολιτῶν. ᾿Εντεῦθεν δέ παρέπεται, ὅτι κατά τό μεταβατικόν στάδιον τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ ὡς ἀνωτέρω ἐξαιρετικοῦ δικαίου καί πρό τῆς ὁλοκληρώσεως τοῦ ἔργου τῆς ἀποκαταστάσεως ὁμαλότητος εἰς τήν διοίκησιν τῆς ᾿Εκκλησίας...δέν εἶναι ἐπιτρεπτή ἡ ρύθμισις κανονιστικῶν ζητημάτων γενικωτέρας σημασίας, μή συνδεομένων ἀμέσως πρός τήν ἐπίτευξιν τοῦ προδιαληφθέντος προέχοντος καί μείζονος σημασίας σκοποῦ...>.


<...Κατά συνέπειαν πρός ταῦτα, τοῦ ἔργου τῆς παρούσης ἐξαιρετικῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας ὁριοθετουμένου ὡς ἀνωτέρω κατά τήν Συντακτικήν Πρᾶξιν 3/1974, δέν δύναται αὕτη νά χωρήσῃ εἰς τήν δημιουργίαν ἤ τροποποίησιν παγίων ὀργανικῶν διατάξεων διεπουσῶν τήν ὀργάνωσιν καί διοίκησιν τῆς ᾿Εκκλησίας, οὐδέ νά συμπράξῃ, ὡς ἐν προκειμένῳ, ὡς γνωμοδοτικόν ὄργανον, πρός ἔκδοσιν κανονιστικῶν διαταγμάτων προβλεπομένων ὑπό τῶν ἐν ἀρχῇ παρατεθεισῶν διατάξεων τοῦ ν.δ. 126/1969, οἷον καί τό ὑπό ἐπεξεργασίαν ἐν σχεδίῳ προεδρικόν Διάταγμα.


<῞Οθεν, τό ὑπό ἐπεξεργασίαν σχέδιον δέν δύναται νά ἐκδοθῇ νομίμως διότι δέν προηγήθη αὐτοῦ γνωμοδότησις τῆς πλήρως καί κανονικῶς συγκεκροτημένης Ι.Σ.Ι., ὡς τοῦτο ἀπαιτεῖται, κατά τήν διαδικασίαν τῶν, ἐφ᾿ ὧν τό ρηθέν σχέδιον ἐρείδεται, ἐξουσιοδοτικῶν διατάξεων>.

Αἱ ἀνωτέρω ἐκτιμήσεις τοῦ Σ.τ.Ε. ὑπογραμμίζουν, ὅτι τό Συνοδικόν τμῆμα, τό ὁποῖον, ἀντικανονικῶς καί κατά παράβασιν τοῦ Συντάγματος, ἐλειτούργει ὡς ῾Ιεραρχία, δέν εἶχε τό δικαίωμα νά κατατμήσῃ τάς Μητροπόλεις καί νά προβῇ εἰς τήν ἐκλογήν Μητροπολιτῶν δι᾿ αὐτάς.

Πέραν τούτων, θά ὑπενθυμίσω εἰς ῾Υμᾶς τούς ῾Ιερούς Κανόνας, οἵτινες παρεβιάσθησαν βαναύσως καί κατεπατήθησαν ἀσυστόλως, κατά τόν τραγικόν ἐκεῖνον Συνοδικόν ἀποσυντονισμόν. Καί θά σᾶς παρακαλέσω νά τούς μελετήσετε, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς.


Παρεβιάσθη ὁ ΙΒ΄ ῾Ιερός Κανών τῆς ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅστις θεσπίζει·

<῏Ηλθεν εἰς ἡμᾶς, ὥς τινες παρά τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς προσδραμόντες δυναστείαις, διά πραγματικῶν τήν μίαν ἐπαρχίαν εἰς δύο κατέτεμον, ὡς ἐκ τούτου δύο μητροπολίτας εἶναι ἐν τῇ αὐτῆ ἐπαρχίᾳ. ῞Ωρισε τοίνυν ἡ ἁγία σύνοδος, τοῦ λοιποῦ μηδέν τοιοῦτον τολμᾶσθαι παρά ἐπισκόπου· ἐπεί, τόν τοιοῦτο ἐπιχειροῦντα ἐκπίπτειν τοῦ ἰδίου βαθμοῦ>.


Παρεβιάσθη ὁ ΚΕ΄ ῾Ιερός Κανών τῆς ἐν Τρούλλῳ ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος ὁρίζει· <Πρός τοῖς ἄλλοις ἀνανεοῦμεν καί τόν κανόνα τόν διαγορεύοντα τάς καθ᾿ ἑκάστην ἐκκλησίαν ἀγροικικάς παροικίας ἤ ἐγχωρίους, μένειν ἀπαρασαλεύτους παρά τοῖς κατέχουσιν αὐτάς ἐπισκόποις, καί μάλιστα, εἰ τριακονταετῆ χρόνον αὐτάς ἀβιάστως διακατέχοντες ᾠκονόμησαν>.


Παρεβιάσθη ὁ ΙΣΤ΄ ῾Ιερός Κανών τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Α΄ καί Β΄ Συνόδου, ὁ ὁποῖος διευκρινίζει·

<Διά τάς φιλονεικίας τε καί ταραχάς, τάς ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ ἐκκλησίᾳ συμβαινούσας, καί τοῦτο ὁρίσαι ἀναγκαῖόν ἐστι· τό, μηδενί τρόπῳ ἐπίσκοπον καταστῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, ἦς ἔτι ὁ προεστώς ζῇ, καί ἐν τῇ ἰδίᾳ συνίσταται τιμῇ, εἰ μή αὐτός ἑκών τήν ἐπισκοπήν παραιτήσεται. Χρή γάρ πρότερον τήν αἰτίαν τοῦ μέλλοντος τῆς ἐπισκοπῆς ἐκδιώκεσθαι, κανονικῶς ἐξεταζομένην, εἰς πέρας ἅγεσθαι· εἴθ᾿ οὕτω, μετά τήν αὐτοῦ καθαίρεσιν, ἕτερον ἀντ᾿ αὐτοῦ εἰς τήν ἐπισκοπήν προβιβάζεσθαι>.


Παρεβιάσθη ὁ ΡΘ΄ Κανών τῆς ἐν Καρθαγένῃ Τοπικῆς Συνόδου, τοῦ 419, ὅστις ὁρίζει·


<῎Ηρεσε κακεῖνο, ἵνα οἱ ὄχλοι, οἱ μηδέποτε ἰδίοις ἐσχηκότες ἐπισκόπους εἰ μή ἐκ πάσης τῆς Συνόδου ἑκάστης ᾿Επαρχίας καί τοῦ πρωτεύοντος ψήφισμα γένηται, καί κατά συναίνεσιν ἐκείνου, οὗτινος ὑπό τήν διοίκησιν καθίστατο ἡ αὐτή ᾿Εκκλησία, μηδαμῶς δέ-ξωνται>.

Τήν χονδροειδῆ ταύτην καί ἐξόφθαλμον παραβίασιν τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων ἠγωνίσθησαν, τότε, οἱ δράσται ᾿Επίσκοποι νά τήν ἐξασφαλίσουν ἀπό ἐνδεχομένην προσβολήν εἰς τό Συμβούλιον τῆς ᾿Επικρατείας. Καί τό ἐπέτυχον, διά τῆς ἐκδόσεως καί δευτέρας Συντακτικῆς Πράξεως, τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 7, ἀνανεούσης καί ἐπεκτεινούσης τήν ἀπαγόρευσιν τοῦ ἄρθρου 5 τῆς Συντακτικῆς Πράξεως 3, τῆς ὁριζούσης·

<῾Η ἀπόφασις αὕτη ἐκτελεῖται ἅμα τῇ δημοσιεύσει της διά τῆς ᾿Εφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως, μή ὑποκειμένη εἰς ἔνδικον μέσον ἤ προσφυγήν ἐνώπιον πάσης ἐκκλησιαστικῆς ἤ πολιτειακῆς ἀρχῆς ἤ δικαστηρίου>. ῾Η νέα διάταξις ἔλεγε· <Τό ἄρθρον 5 τῆς ὑπ᾿ ἀριθ. 3/1974 Σ.Π. ἔχει ἐφαρμογήν καί ἐπί πράξεων ἐκδιδομένων κατ᾿ ἐφαρμογήν τῆς παρούσης, ὡς καί ἐπί πράξεων ἐκδοθεισῶν ἤ ἐκδοθησομένων κατ᾿ ἐφαρμογήν τῦ Ν.Δ. 411/1974> (τοῦ Νόμου, ὁ ὁποῖος ἐτεμάχιζε τάς Μητροπόλεις).

Διά τῶν ἀνωτέρω ὑπομιμνησκομένων καθίσταται σαφές, ὅτι ἡ αὐθαιρεσία εἶχεν ἐξαρθῆ εἰς τό ἀκρότατον ὅριον καί ἡ στέρησις τῶν θεμελιωδεστάτων δικαιωμάτων τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος εἶχεν ἐκτραπῆ εἰς βαρβαρότητα. Κυρίως, ὅμως, ἡ κανονική τάξις εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν εἶχε θρυμματισθῆ.

Γνωρίζω, ὅτι οἱ πραξικοπηματίαι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ἀλλά καί τινες τῶν ὑπ᾿ αὐτῶν εὐεργετηθέντων καί σήμερον μετεχόντων τῆς Συνοδικῆς διοικήσεως, ἐξέφερον καί ἐκφέρουν τήν ἀντιρρητικήν ἄποψιν, ὅτι μετά τήν ἰδικήν μου ἀπομάκρυνσιν καί πάλιν μέσῳ ἀντικανονικῆς μεθοδεύσεως, ἀπό τήν διαποίμανσιν τῆς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος, οὐδεμίαν ὑποχρέωσιν εἶχον ἤ ἔχουν, τόσον ἡ Σύνοδος, ὅσον καί οἱ κατασταθέντες εἰς τά τμήματα, νά ζητήσουν τήν ἰδικήν μου συγκατάθεσιν, διά τόν τεμαχισμόν τῆς Μητροπόλεως.

Θά σᾶς ὑπενθυμίσω τέσσαρα τινά.


Πρῶτον·

῞Οταν ἐδημοσιεύθη ὁ Νόμος, διά τήν ἀπόσπασιν τῶν τμημάτων τῆς Μητροπόλεώς μου, δέν εἶχεν ἐκδοθῆ τό διάταγμα ἀπομακρύνσεώς μου ἀπό αὐτήν. Εὑρισκόμην εἰς τήν ἔπαλξίν μου. Καί ἤσκουν κανονικῶς τά ποιμαντικά μου καθήκοντα. Καί μόνον αὐτό τό γεγονός, άρκεῖ, διά νά ἀποδείξῃ ὅλως ἀντικανονικήν καί παράνομον τήν εἰσπήδησιν ἄλλων προσώπων εἰς τήν Μητροπολιτικήν δικαιοδοσίαν μου.


Δεύτερον·

Πρέπει νά γνωρίζουν οἱ ἀντιγνωμοῦντες καί παρανομοῦντες ἅγιοι ἀδελφοί-ἄν διαθέτουν στοιχειώδη γνῶσιν τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, οἵτινες κατ᾿ ἀποκλειστικότητα, κατευθύνουν τούς ῾Ιεράρχας εἰς τήν Συνοδικήν διακονίαν των-ὅτι ἀπομάκρυνσις ᾿Αρχιερέως ἀπό τήν Μητροπολιτικήν του ἔπαλξιν <δίχα δίκης καί ἀπολογίας> εἶναι ἀδιανόητος καί ἀνεπίτρεπτος. ῾Ο ᾿Επίσκοπος ἐκπίπτει ἀπό τό ὑψηλόν, ἀποστολικόν του λειτούργημα, μόνον ἐάν αἱ εἰς βάρος του κατηγορίαι διερευνηθοῦν ἐν Συνοδικῷ Δικαστηρίῳ καί ἐάν τοῦ ἐξασφαλισθῇ ἡ ἐλευθερία νά ἀντικρούσῃ τάς κατηγορίας καί νά ἀποδείξῃ τήν ἀθωότητά του. Εἰς τήν ἐναντίαν περίπτωσιν, ἡ τυχόν ἀπομάκρυνσίς του, ἐγγράφει ἐνοχάς εἰς βάρος τῶν διωκτῶν του καί καθιστᾶ τήν ἀπόφασιν ἐκδιώξεώς του ἄκυρον.


῾Ο ΙΣΤ΄ ῾Ιερός Κανών τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Α΄ καί Β΄ Συνόδου (τόν ὁποῖον ἀνωτέρω ἐμνημόνευσα) ρητῶς ἀπαγορεύει τήν ἄνευ προηγουμένης δίκης καί καταδίκης ἀπομάκρυνσιν τοῦ κατασταθέντος ᾿Επισκόπου.


<Χρή γάρ πρότερον τήν αἰτίαν τοῦ μέλλοντος τῆς ἐπισκοπῆς ἐκδιώκεσθαι, κανονικῶς ἐξεταζομένην, εἰς πέρας ἅγεσθαι· εἴθ᾿ οὕτω, μετά τήν αὐτοῦ καθαίρεσιν, ἕτερον ἀντ᾿ αὐτοῦ εἰς τήν ἐπισκοπήν προβιβάζεσθαι>


῾Ο ΠΖ΄ Κανών τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου θεσπίζει·

<...῎Ηρεσε πᾶσι τοῖς ἐπισκόποις... τήν ἐπισκοπήν ἀπ᾿ αὐτοῦ ἀφαιρεθῆναι, πρό τῆς ἐκβάσεως τοῦ κατ᾿ αὐτόν πράγματος, οὐδενί Χριστιανῷ δύναται δοκεῖν>.

Μεταφέρω καί τήν χαρακτηριστικήν ἑρμηνείαν, τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου, εἰς τόν Α~ Κανόνα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ᾿Αλεξανδρείας·

<...Αὐτά σοῦ γράφω, διά τί εἰς τά γράμματα ὅποῦ ἔστειλες τόσον εἰς ἐμένα, ὅσον καί εἰς τόν συνάδελφόν μας Κωνσταντινουπόλεως Πρόκλον, σύ μέν ὀνομάζεις ᾿Επίσκοπον τόν εὐλαβέστατον Πέτρον, αὐτός δέ ἐξ ἐναντίας, ἐρχόμενος εἰς ἡμᾶς, κλαίει καί ὀδύρεται λέγων, ὅτι ἀδίκως καί παραλόγως ἐξώσθη παρά σοῦ ἀπό τήν δοθεῖσαν ᾿Επισκοπήν του· ἦτο δέ πρέπον ἤ νά ἔχῃ καί τό ὄνομα τῆς ᾿Επισκοπῆς, καί τό πράγμα, ἤτοι τήν ᾿Επισκοπήν του, ἤ ἄν δέν ἦτο ἄξιος νά ἔχῃ τήν ᾿Επισκοπήν καί τήν ᾿Αρχιερωσύνην, οὐδέ μέ τό ὄνομα τοῦ ᾿Επισκόπου νά τιμᾶται, καθώς δηλ. ἐσύ τόν ὀνομάζεις. ῾Ο γάρ ᾿Επίσκοπος, ᾿Επισκοπῆς λέγεται καί εἶναι ᾿Επίσκοπος, καί ὄχι μόνον καί καθ᾿ ἑαυτό, μέ τό νά ἦναι τά δύω ταῦτα ὀνόματα τοῦ ᾿Επισκόπου καί τῆς ᾿Επισκοπῆς ἕνα μέ τό ἄλλο συνδεδεμένα καί σχετικά>.


Τρίτον·

Θεωρῶ ἀπαραίτητον νά ὑπενθυμίσω εἰς τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας, ὅτι ᾿Εκκλησία δίχως τήν προπόθεσιν τῆς στοιχίσεώς Της πρός τούς ῾Ιερούς Κανόνας, δέν ὑπάρχει. Μετά τήν ἀνταπόκρισιν εἰς τήν προϋπόθεσιν αὐτήν, ἀκολουθεῖ ὁ ὀφειλόμενος σεβασμός πρός τούς Νόμους τῆς Πολιτείας.

Τί γνώμην ἔχετε, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἀδελφοί, διά τήν πρόταξιν ἀπό τό συσκεφθέν καί ἀποφασίσαν, τότε, ῾Ιεραρχικόν Σῶμα, τῶν τῆς Δικτατορικῆς Πολιτείας Συντακτικῶν Πράξεων, ἀντί τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, τῶν θεσπισθέντων, ἐν Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις, ὑπό τῶν ἁγίων Πατέρων μας;

Υπάρχει, ὅμως καί τέταρτος λόγος, ἀνατρεπτικός τῆς ἰσχυρογνώμονος δικαιολογίας, ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσίς ἀπό τήν διοίκησιν τῆς Μητροπόλεως ἀφήνει, ἕως καί σήμερον, ἀνοικτόν τόν δρόμον εἰς τά μέλη τῆς ῾Ιεραρχίας, διά τόν διαμελισμόν τῆς Μητροπόλεως καί διά τήν ἐπιλογήν προσώπου ἤ προσώπων τῆς προτιμήσεώς των, πρός ἐπάνδρωσιν τῶν, κατά τήν ἀντίληψίν των, <κενῶν> μητροπολιτικῶν ἑδρῶν.


Οἱ ἀδελφοί οὗτοι Μητροπολῖται λησμονοῦν, ἤ σκοπίμως ἀποσιωποῦν τό γεγονός, ὅτι ὅλαι ἐκεῖναι αἰ ἀντικανονικαί καί παράνομοι διωκτικαί καί ἐξοντωτικαί πράξεις τῆς δικτατορίας καί τῆς δικτατορικῶς λειτουργησάσης ἐκκλησιαστικῆς ῾Ιεραρχίας, ἐκρίθησαν ὑπό τῆς ᾿Ανωτάτης Δικαιοσύνης τῆς Πατρίδος μας καί ἀνετράπησαν. ῾Η δημοκρατική ἑλληνική Πολιτεία, μετά δεκατετραετίαν ὅλην, ἦρε τήν ἀπάνθρωπον ἀπαγόρευσιν προσφυγῆς εἰς τήν Δικαιοσύνην, τήν ἐπιβληθεῖσαν διά τῆς δικτατορικῆς 7ης Συντακτικῆς Πράξεως. Καί τό Συμβούλιον τῆς ᾿Επικρατείας, μέ σειράν ἀποφάσεων, ἐδικαίωσεν ὅλους τούς Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι εἶχον καρατομηθῆ, χωρίς νά παραπεμφθοῦν εἰς δίκην καί χωρίς νά παραχωρηθῇ εἰς αὐτούς τό στοιχειῶδες δικαίωμα τῆς ἀπολογίας.


῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 3803/1990 ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου τῆς ᾿Επικρατείας ἠκύρωσε τήν κατ᾿ ἐμοῦ Συνοδικήν ἀπόφασιν, ἡ ὁποία μοῦ ἐστέρει τό δικαίωμα διαποιμάνσεως τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος καί διέταξε τήν ἀναβίωσιν τοῦ σχετικοῦ Διατάγματος καταστάσεώς μου.


Μετά δέ τρία ἔτη, τήν 11ην ᾿Ιουνίου 1993, ἐδημοσιεύθη ἡ 1028 ἀπόφασις τῆς ῾Ολομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς ᾿Επικρατείας, ἡ ὁποία, ἠκύρωνε κάθε προηγουμένην ἀπόφασιν, καταδικάζουσαν τούς Μητροπολίτας Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνον, Λαρίσης Θεολόγον καί ἐμέ, καί ἀπεφαίνετο· <...᾿Εξάλλου γιά τόν ἴδιο λόγο, ἤτοι γιατί δέν ἐκλήθη νά ἀκουσθεῖ, ἀκυρώθηκε μέ τήν 3803/1990 ἀπόφαση τοῦ Δικαστηρίου αὐτοῦ, ἡ ἀπό 25-6-1974 ἀπόφαση τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (137 τ. Ν.Π.Δ.Δ.), κατά τό μέρος κατά τό ὁποῖο ὁ Μητροπολίτης Μεγαρίδος καί ῾Αττικῆς Νικόδημος θεωρήθηκε ἀντικανονικῶς ἐκλεγείς στήν ὡς ἄνω Μητρόπολη. Μέ τήν ἴδια ἀπόφαση ἀκυρώθηκε καί τό π. δ. τῆς 16-7-1974, μέ τό ὁποῖο ἀνακλήθηκε τό 147/1968 β. δ/γμα περί καταστάσεως τοῦ Μητροπολίτη ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος>. Καί ἐγένετο περαιτέρω δεκτόν, κατά τήν ἰδίαν ἀπόφασιν τῆς ῾Ολομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς ᾿Επικρατείας, ὅτι <ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Γκατζιρούλης εἶναι ὁ νόμιμος καί ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτης τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως ᾿Αττικῆς>.

Εκφέρων ὅλην αὐτήν τήν σειράν τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι ἀνέτρεψαν τήν αὐθαίρετον καί ἀστήρικτον ἀπομάκρυνσίν μου ἀπό τά ποιμαντικά μου καθήκοντα, δέν προτίθεμαι νά ἀποσιωπήσω τήν μανιακήν ἀντεπίθεσιν τῶν τότε διωκτῶν μου. ᾿Εν σπουδῇ καί ἐν περιφρονήσει τοῦ κώδικος τῶν κειμένων δεσμεύσεων, ἐπενόησαν δι᾿ ἐμέ καί διά τούς δύο ἀειμνήστους συναθλητάς μου, τόν Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνον καί τόν Λαρίσης Θεολόγον, τήν ἀνύπαρκτον ποινήν, τό ἐπιπολαίως ἐπικληθέν <ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας>. Καί, χωρίς, ὡς προβλέπουν καί πάλιν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες, ἀπαγγελίαν κατηγορίας, χωρίς ἐξέτασιν μαρτύρων, χωρίς κλῆσιν εἰς ἀπολογίαν καί μέ ἀπόφασιν μή στηριζομένην εἰς οὐδεμίαν ῾Ιεροκανονικήν ἤ Καταστατικήν διάταξιν, ἔσπευσαν νά ὑποκλέψουν ἀπό τήν Κρατικήν ᾿Αρχήν τό, διά δευτέραν φοράν, ἀνακλητικόν Διάταγμα καί νά ἀπομακρύνουν καί τούς τρεῖς μας ἀπό τό ἱερόν λειτούργημά μας.


Τό πόσον ἀνύπαρκτον καί ἀνυπόστατον καί μή προβλεπόμενον ὡς ποινή, ἱκανή νά ἐκβάλῃ βιαίως τόν Μητροπολίτην ἀπό τήν ποιμαντικήν διακονίαν του, ἦτο τό <ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας> τό γνωρίζετε καί εἰς τάς ἐπί μέρους, ἰδιωτικάς συνομιλίας σας τό ὁμολογεῖτε ἅπαντες. Τά μόνα, τῶν ὁποίων στερεῖσθε, εἶναι τό θάρρος πρός ὑπεύθυνον κατάθεσιν τῆς μαρτυρίας σας, ἡ ἀποφασιστικότης κατά τήν Συνοδικήν ἐκφοράν τῶν ἀπόψεώς σας καί ἡ τόλμη ἡ ἀπαραίτητος πρός ὑπεράσπισιν τοῦ <Κανονικοῦ> καί τοῦ <Δικαίου>.

᾿Απροσδόκητος ἀποκάλυψης τῆς πλεκτάνης, τήν ὁποίαν οἱ προκάτοχοί σας Συνοδικοί ἔστησαν, προκειμένου νά ἐξοντώσουν τούς τρεῖς ἀνεπιθυμήτους συνιεράρχας των καί, ἐκ τῶν ἔσω, ἀπόκρουσις τῆς ἀθεμελιώτου ἐπιχειρηματολογίας, ὅτι τό ἀνύπαρκτον καί ἀνυπόστατον <ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας>, ἐπιβάλλει τήν ἀποπομπήν τοῦ ἐπιτιμηθέντος ἀπό τήν Μητρόπολήν του, προέκυψε μέ τήν παράλληλον, ὁμοίαν ἐπιτίμησιν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ὑπό τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.


Γνωστόν τό χρονικόν.


῾Ο Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἐθεώρησεν ἀναγκαῖον νά διακόψῃ τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ τόν ᾿Αθηνῶν Χριστόδουλον καί εἰσηγήθη τοῦτο εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἥτις καί συνήνεσεν εἰς τοῦτο. Πρός εὐρυτέραν δέ διασποράν τῆς Πατριαρχικῆς πρωτοβουλίας, ὑπεγράφη τό πρακτικόν τῆς ἐπιβολῆς τοῦ <ἐπιτιμίου ἀκοινωνησίας> ἐν ἐπισήμῳ τελετῇ καί ὑπό τήν φωτοχυσίαν τῶν τηλεοπτικῶν προβολέων. ῾Η οἰκουμένη ἐνημερώθη, ὅτι ὁ Χριστόδουλος ἐπλήγη. Οἱ ἐν ῾Ελλάδι πιστοί, οἵτινες ἐγνώριζον τά ἐν τῇ πατρίδι διατρέξαντα, μετά τήν ἐπιβολήν τοῦ ἰδίου ἐπιτιμίου εἰς τούς τρεῖς Μητροπολίτας, ἀνέμενον παρομοίαν ἐξέλιξιν καί εἰς τήν περίπτωσιν Χριστοδούλου. ᾿Αλλά, ἔκπληκτοι διεπίστωσαν, ὅτι ὁ ᾿Αθηνῶν οὐδόλως ἠνωχλήθη εἰς τήν ἄσκησιν τῶν ἀρχιεπισκοπικῶν καί Συνοδικῶν του καθηκόντων. Συνέχισε νά διαποιμαίνῃ τόν λαόν τοῦ Θεοῦ. Καί νά προεδρεύῃ, ἀπροσκόπτως, εἰς τά δύο ἀνώτατα Συνοδικά Σώματα.


Αὐτήν τήν στιγμήν, μετά ἀπό τήν τριακονταπενταετῆ σειράν τῶν γεγονότων, ἥτις ἐξελίχθη εἰς περιπέτειαν δι᾿ ἐμέ καί διά τούς συνεξορίστους μοι ἁγίους ἀδελφούς, ἀλλά, ἐξ ἴσου περιπέτεια καί δι᾿ ὑμᾶς ὅλους, οἵτινες ἐδέχθητε συνεχῆ καί φορτικήν τήν κατακραυγήν τοῦ ᾿Ορθοδόξου ἑλληνικοῦ πληρώματος καί περιεπέσατε εἰς ἀδυναμίαν νά ἀποκριθῆτε εἰς τά ἀγχώδη ἐρωτήματά του, μέ πειστικήν διαλεκτικήν στήριξιν τῶν <πεπραγμένων>, πλέον δέ τοῦ συνόλου ᾿Αρχιερατικοῦ ὁμίλου καί εἰς περιπέτειαν τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας, τοῦ δεχθέντος τόν κατιονισμόν τοῦ ἰσχυροῦ σκανδαλισμοῦ ἐκ μέρους τῶν κατ᾿ ἐπάγγελμα ἀθέων, οἵτινες ἐξεμεταλλεύθησαν παντοιοτρόπως τόν διασυρμόν τοῦ ἀρχιερατικοῦ ὑπουργήματος, συνοψίζω τήν ἀναφοράν μου πρός ὑμᾶς μέ μίαν λιτήν ἀνακεφαλαίωσιν.


᾿Αδελφοί, Συνοδικοί ᾿Αρχιερεῖς, θέσατε ἐπί τῆς Τραπέζης τῶν διαβουλεύσεών σας καί τῶν ἀποφάσεών σας τό ῾Ιερόν Πηδάλιον καί, παραπλεύρως τόν Κώδικα μέ τήν ἐκκλησιαστικήν Νομοθεσίαν.


Τά κείμενα, τά ὁποῖα ὁριοθετοῦν τάς ὑποχρεώσεις σας καί ἵστανται, ὡς ἀπαγορευτικά ἀναχώματα, εἰς οἱανδήποτε ἀπόκλισιν.


Καί, ὑπό τό φῶς, ὑπό τήν καθοδήγησιν καί τόν ἔλεγχον αὐτῶν, ἀναψηλαφήσατε τά ὅσα ἔγιναν κατά τήν τραγικήν τριακονταπενταετίαν.


Μελετήσατε τάς Συντακτικάς Πράξεις τῆς δικτατορίας, αἵτινες μετήγαγον τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος, σιδηροδέσμιον, εἰς τό Γκουαντανάμο τῆς ἀνυποληψίας.


Μελετήσατε, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς, πῶς ἔγιναν αἱ ἀπομακρύνσεις τῶν πρεσβυτέρων ἀδελφῶν σας. Ποίους διωγμούς ἐπενόησαν καί ἐνεργοποίησαν κατ᾿ αὐτῶν, οἱ ἐν ἀσυγκρατήτῳ ἐξάψει διαχειρισταί τῆς ἱερωτάτης Συνοδικῆς ἐξουσίας.


᾿Αναζητήσατε καί ἐπανεξετάσατε, μετά τῆς δεούσης ἀντικειμενικότητος, τάς σχετικάς ἀποφάσεις τοῦ ᾿Ανωτάτου Διοικητικοῦ Δικαστηρίου τῆς Χώρας, τοῦ Συμβουλίου τῆς ᾿Επικρατείας, αἵτινες ἀφ᾿ ἑνός μέν ἐδικαίουν ἀπολύτως τούς ἐν διωγμῷ ῾Ιεράρχας, ἀφ᾿ ἑτέρου ἐπέθετον τήν σκοτεινήν σφραγίδα τῆς ἀπαξίας εἰς τούς σχεδιαστάς τῆς ἀνωμαλίας καί πρωτεργάτας τῶν ἀλλεπαλλήλων σκανδαλισμῶν.


᾿Ανοίξατε τό <῾Ιερόν Πηδάλιον> καί ἀνατρέξατε εἰς τούς ῾Ιερούς Κανόνας, τούς ὁποίους σᾶς ἐξέθεσα εἰς τήν παροῦσαν ἀναφοράν μου καί οἱ ὁποῖοι καλύπτουν, δεσμευτικῶς, τήν τριπλήν ἐμπλοκήν τοῦ συγχρόνου <᾿Εκκλησιαστικοῦ θέματος>. Τό πῶς δικάζεται καί καταδικάζεται ὁ ᾿Επίσκοπος.


Τό πῶς ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ᾿Επαρχίαν του, μόνον κατόπιν <τελείας> δίκης. Τό πῶς καθίσταται ἐπιτρεπτή καί ἐφικτή ἡ ἀπόσπασις τμημάτων τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας, μέ σκοπόν τήν ἵδρυσιν νέας Μητροπόλεως ἤ ᾿Επισκοπῆς.


᾿Ανοίξατε καί τόν ἐν ἰσχύϊ Καταστατικόν Χάρτην τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ἀναγνώσατε, ἔστω καί φευγαλέως, τό ἄρθρον 34, τό ὁποῖον ὁρίζει·


<῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος καί πᾶς ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτης κανονικῶς χειροτονηθείς καί κατασταθείς δέν στερεῖται τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ, εἰ μή κατόπιν ἀμετακλήτου καταδίκης εἰς ἔκπτωσιν ἀπό τοῦ θρόνου ἤ εἰς ἰσόβιον ἀργίαν>.


Καί μέ βάσιν ὅλην αὐτήν τήν ῾Ιεροκανονικήν καί Νομικήν διαφώτισιν ἀναθεωρήσατε τά ὅσα ἄσχετα καί ἄτοπα ἀπεφασίσθησαν, ἐδρομολογήθησαν καί κατεχωρίσθησαν εἰς τήν μαύρην βίβλον τῆς ἀντιστοίχου ἱστορικῆς περιόδου.



Προσωπικῶς ἐγώ, δέν σᾶς ζητῶ οὔτε εὔνοιαν, οὔτε χάριν.


Σταθῆτε, ἀπέναντί μου, σκληροί, ἀλλά, ταυτοχρόνως καί συνεπεῖς εἰς τούς ὅρκους σας καί εἰς τάς προδιαγραφάς τῆς ἀποστολῆς σας.


Κάνετε, μόνον, τό καθῆκον σας, τό ὁποῖον ἐπιτάσσουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες, ἡ ἐν ἁγιότητι ἄσκησις τῶν Συνοδικῶν καθηκόντων ἀπό τήν χορείαν τῶν ἁγίων Πατέρων μας καί ἡ τρέχουσα ἐκκλησιαστική Νομοθεσία, ἡ ὁποία συνετάγη, ἐψηφίσθη καί ἐξεδόθη μέ τό σύμψηφον τῶν προκατόχων σας καί, ἐνδεχομένως, μέ τήν εὐμενῆ συγκατάθεσιν καί τῶν ἐξ ὑμῶν πρεσβυτέρων.

Καί, μετά ἀπό τήν ἐπισταμένην αὐτήν προεργασίαν, προχωρήσατε εἰς ἀνταπόκρισιν καί εἰς χάραξιν ἀνεπιλήπτου σχεδιασμοῦ ἀντιμετωπίσεως τῶν <ἐν ἐξελίξει> δυσχερειῶν.


Οἱ καιροί δέν ἐπιτρέπουν νέας, ἀδιαφανεῖς καί σκοπίμους διαπλοκάς. Δέν ἀφήνουν ἀνοικτάς διαβάσεις διά προσφυγήν, ἐν ἡμέραις δημοκρατικῆς διακυβερνήσεως τῆς ἑλληνικῆς Πατρίδος, εἰς τάς, πρό πολοῦ, καταργηθείσας βαρβάρους καί τυραννικάς Συντακτικάς Πράξεις τῆς Δικτατορίας.

Οἱ ἀδελφοί μας, μέλη τῆς εὐρυτέρας ἀλλά καί τῆς, <κατά Μητρόπολιν> ποίμνης ἑκάστου ἡμῶν, δέν εἶναι διατεθειμένοι νά σηκώσουν τό βάρος νέων σκανδάλων καί γενικευμένης κατακραυγῆς.

Εἶναι κατάκοποι καί βαθέως ἠνωχλημένοι ἀπό τά λύματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἴντριγκας καί ἀπό τήν καθίζισιν τοῦ κύρους τῶν ἡγετικῶν στελεχῶν, τά ὁποῖα, ἐξ ὁρισμοῦ καί ἐκ χρέους, εἶναι ὑποχρεωμένα νά ἵστανται ὄρθια ἐπί τῶν ἐπάλξεων καί νά χαράσσουν πορείαν δι᾿ ὁλόκληρον τό πλήρωμα.

Οἱ ἀδελφοί μας ἀναζητοῦν φῶς καί διαφάνειαν. Καθαρότητα βίου καί καθαρότητα ποιμαντικῶν πρωτοβουλιῶν.

᾿Απαύγασμα ἁγιότητος καί ἀπαύγασμα εἰλικρινείας. ᾿Εν ἑνί λόγῳ, <ἀποστολικότητα> καί <πατερικότητα>.


῾Ως κατακλείδα ὁλοκλήρου αὐτῆς τῆς πρός ῾Υμᾶς ἀναφορᾶς μου, αἰσθάνομαι τήν ὑποχρέωσιν νά ἐπαναλάβω καί αὖθις, ὅτι δέν συγκατατίθεμαι εἰς τήν κατάτμησιν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεώς μου, διότι, ἐκτός τῶν ἀνωτέρρω ἐκτεθέντων, δέν πιστεύω, ὅτι ὁ κατατεμαχισμός τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρχιῶν καί ὁ πολλαπλασιασμός τῶν ᾿Επισκόπων θά φέρῃ τήν ἄνοιξιν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος.

᾿Εξακολουθῶ νά πιστεύω καί νά προσεύχωμαι, διά τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τήν Εὐχαριστιακήν καί τήν Συνοδικήν Σύναξιν καί διά τόν ἀναπροσανατολισμόν ὅλων ἡμῶν, οἵτινες ἔχομεν ἐπωμισθῆ τήν βαρυτάτην ἀποστολήν τῆς μεταφορᾶς τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος εἰς τάς συγχρόνους κοινωνίας μας.


᾿Ελάχιστος ἐν Χριστῷ ἀδελφός


῾Ο ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος

Νικόδημος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου