Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Δόξα τω Θεώ. Παντού

οι ευσεβείς αγρυπνούν.

Κεκλεισμένων των θυρών.

ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ.

================================

Με διαμαρτυρίες

η 1η μέρα του Συνεδρίου

στην Κύπρο
Εκτύπωση E-mail


Image










Πάφος -
Με διαμαρτυρίες σημαδεύτηκε η πρώτη μέρα του συνεδρίου της Διεθνούς Μικτής Επιτροπής για το Θεολογικό Διάλογο μεταξύ Ορθοδόξων και Φραγκολατίνων.


Μέλη χριστιανικών ορθόδοξων ενώσεων, μοναχοί της Μονής Σταυροβουνιού καθώς και κληρικοί της μητροπολιτικής περιφέρειας Κιτίου ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β' τη μη διεξαγωγή του συνεδρίου, που πραγματοποιείται στο ξενοδοχείο Άγιος Γεώργιος στην Πάφο.

Τα μέλη των ορθοδόξων ενώσεων από την Ελλάδα και την Κύπρο διαμαρτύρονται επειδή ισχυρίζονται ότι ο διάλογος στοχεύει στην υποταγή της ορθόδοξης εκκλησίας στον Φραγκολατίνο Πάπα.


Ο Λατινόφρονας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος εξέφρασε την απαρέσκεια του για την εκδήλωση ενώ ζήτησε από τους κληρικούς που συμμετείχαν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας να μεταβούν στο γραφείο του τη Δευτέρα, γιά να τους κάνη ΝΤΑ, ο αναίσχυντος Λατινόφρονας.

Η Διεθνής Μικτή Επιτροπή, η οποία αποτελείται από εκπροσώπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και Φραγκολατίνους, έχει σκοπό την αποκατάσταση της κοινωνίας μεταξύ τους.


Λόγω της συγκέντρωσης των πιστών έξω από το ξενοδοχείο ματαιώθηκε μέρος του προγράμματος που προέβλεπε έναρξη της συνέλευσης με κοινή προσευχή στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου. Αίσχος!


Από την πλευρά του ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος τόνισε ότι σκοπός του διαλόγου είναι να βρεθεί η πίστη, την οποία είχαν από κοινού ορθόδοξοι και καθολικοί πριν από τη διαίρεση.

Ολοι τονίζουν είπε "ότι υπάρχουν διαφορές, υπάρχουν σοβαρότατες διαφορές, χίλια χρόνια διαίρεσης αύξησαν και τις διαφορές μας, αύξησαν και κάποια πράγματα για τα οποία από την αρχή υπήρχε διαφορετική εξήγηση από τη μια και από την άλλη πλευρά και μας χώριζαν.

Ομως οι καιροί σήμερα επιβάλλουν τη συμφιλίωση, παρόλο που πέρασαν οι εκκλησίες από μίση και εχθρότητες, σήμερα καταλαβαίνομε ότι πρέπει να συνεργαστούμε".

Τη συνέλευση, που διεξάγεται κάθε δυο χρόνια, φιλοξενεί η Εκκλησία της Κύπρου μέχρι τις 23 Οκτωβρίου.


Οι εργασίες της διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών.

Τρέμουν τον ευσεβή λαό.

Φοβούνται να μην πάθουν, όσα έπαθαν στη Θεσσαλονίκη.

Ποιά "Εκκλησία" εκφράζουν οι κατάπτυστοι;

Του Χριστού ή του Βελίαρ;

Ασφαλώς του Βελίαρ.


Οι σύνεδροι επισκέφθηκαν σήμερα τη Λευκωσία και την ελεύθερη περιοχή της Αμμοχώστου.
Εκαναν και τις βολτίτσες τους, ψώνισαν και τα δωράκια τους.

Από τη Ρομφαία με μικρή διαμόρφωσι από το blog.


Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

ΕΙΝΑΙ


Η ΚΕΦΑΛΗ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΠΑΠΑΣ


του μητροπολίτου Κυρηνείας κ. Παύλου



Στις 8–14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2007 συνῆλθε στή Ραβέννα τῆς Ἰταλίας ἡ δεκάτη συνεδρίαση τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς για τόν Θεολογικό Διάλογο μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.
Στό τέλος τῶν ἐργασιῶν ἐξεδόθη κείμενο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τά συμφωνηθέντα καί εἶναι γνωστό ὡς τό Κείμενο τῆς Ραβέννας..........
Τό Κείμενο τῆς Ραβέννας εἶχε ὡς θέμα:
"Ἐκκλησιολογικαί και κανονικαί συνέπειαι τῆς Εὐχαριστιακῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησιαστική κοινωνία καί αὐθεντία".
Τό βασικό λάθος τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας εἶναι ὅτι τά Ὀρθόδοξα μέλη τῆς Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν θεωροῦν τούς ἑτεροδόξους συνομιλητές τους ὡς ἀνήκοντες στήν ἴδια Ἐκκλησία, δίνοντες τήν ἐντύπωση ὅτι μεταξύ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὑπάρχει ἐκκλησιολογική ἑνότητα, χωρίς ὅμως νά ὑφίστανται οἱ πρός τοῦτο θεολογικές προϋποθέσεις.


Ἡ προσπάθεια τῶν μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀντιπροσωπείας να παρασιωπήσουν ἤ νά προσπεράσουν ὡς δευτερεῦον ζήτημα τη δογματική διαφοροποίηση μεταξύ Ὀρθοδοξίας καί ἑτεροδοξίας, ὑπονομεύουν τήν αὐτοσυνειδησία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία καί δίνουν τήν ἐντύπωση ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί συνιστοῦν ἐπί μέρους τοπική Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.

Ἐνῶ ἡ διακοπή τῆς διαμυστηριακῆς κοινωνίας ὀφείλεται στις διαφοροποιήσεις τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἀπό τήν κοινή πίστη τῶν πρώτων αἰώνων, ἐντούτοις στό κείμενο τῆς Ραβέννας ὁμολογεῖται ἀπό τά Ὀρθόδοξα καί Ρωμαιοκαθολικά μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ὡς κοινή ἡ πίστη τους.

Ἔτσι προβάλλονται πρός συζήτηση καί διευθέτηση ὀργανωτικῶν καί διοικητικῶν ζητημάτων, ὅπως π.χ. τό περί τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα θέμα, ἐνῶ τά θεολογικά τοιαῦτα παρακάμπτονται καί παραμένουν σέ ἐκκρεμότητα.
Συνεπείᾳ τούτου, τό κείμενο τῆς Ραβέννας κατέληγε μέ τήν ἀναφορά ὅτι ὁ ρόλος τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης "ἐναπομένει νά μελετηθῇ εἰς μεγαλύτερον βάθος" (Ραβέννα § 45).


Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά συζητηθοῦν πρῶτα τά σοβαρά δογματικά θέματα καί ἐπί πλέον νά καθορισθεῖ πλαίσιο μέ τίς προϋποθέσεις, οἱ ὁποῖες θά βασίζονται σέ πατερικά κριτήρια, ὥστε νά διασφαλισθεῖ ὅτι ὁ Διάλογος θά διεξάγεται σέ γερά καί ἀσάλευτα δογματικά θεμέλια καί ὄχι σέ σαθρά κοσμικά πλαίσια.

Μόνο μέ την ἐμμονή στήν ἀκρίβεια τοῦ Ὀρθοδόξου δόγματος καί στή δογματική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μποροῦμε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ἐργαζόμαστε γιά τήν ἐπισυναγωγή τῶν πεπλανημένων στήν Ποίμνη τοῦ Χριστοῦ.


Ἀπό τήν ἐξέταση τοῦ κειμένου τῆς Μικτῆς Συντονιστικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν θεολογικό Διάλογο μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, πού ἔγινε στήν Κρήτη τον Ὀκτώβριο 2008, πού εἶχε ὡςτίτλο "Ὁ ρόλος τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης στήν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν πρώτη χιλιετία" και πού μόλις πρόσφατα ἐλάβομε, εἶναι ἐμφανής ἡ προβολή τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν θέσεων.

Ἡ προβολή τῆς θέσεως ὅτι "ἡ ἀρχή τῆς ποικιλίας ἐν τῇ ἑνότητι ἔγινε κατηγορηματικά δεκτή στή Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πού ἔγινε τό 879-80" (Κρήτη, § 32), ἀποκαλύπτει τούς ἀπώτερους σκοπούς τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν. Προετοιμάζουν τό ἔδαφος γιά μιά οὐνιτικοῦ τύπου ἕνωση.


Ὁ Πάπας, τοῦ ὁποίου ἡ Ἕδρα θεωρεῖται στό κείμενο τῆς Κρήτης ὡς ἡ "πηγή τῆς ἐπισκοπικῆς ἑνότητος" (Κρήτη §10), ἐμφανίζεται ὡς ὁ ἀντικαταστάτης τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀπορρέουν τά πάντα, ἀφοῦ κατά τή ρήση τοῦ Πάπα Γελάσιου: "Ἡ πρώτη ἕδρα κρίνεται ἀπό οὐδένα" (Ep. 4, PL 58, 28B, Ep. 13, PL 59, 64A), (Βλ. Κρήτη, § 11).

Παρά τήν προσπάθεια πού καταβάλλεται γιά να παρουσιαθεῖ ἡ ἀπόλυτη κυριαρχία τοῦ Πάπα ὡς πρωτεῖο διακονίας, προβάλλοντας αὐτόν "ὡς ὑπηρέτην τῶν ὑπηρετῶν" (Κρήτη, §14), ἐν τούτοις δέν μποροῦν νά ἀποκρυβοῦν οἱ σοβαρές δογματικές διολισθήσεις καί ἡ λανθασμένη προσέγγιση τῶν Ὀρθοδόξων Ἀντιπροσώπων στό θέμα τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα.
"Ὤντας Διάδοχος ὁ Πάπας γίνεται ἀποστολικός καί κληρονομεῖ ἐπίσης τό κοινό τῆς ἀδιαιρέτου ἑνότητος μεταξύ Χριστοῦ καί Πέτρου" (Κρήτη, § 17).

Πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνεται δεκτό ὅτι ὁ Πάπας ἐκφράζει τήν ἑνότητα μεταξύ Χριστοῦ καί Ἀποστόλου Πέτρου;

Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί ἐμμένοντες στό πρωτεῖο τοῦ Πέτρου στηριζόμενοι στούς λόγους τοῦ Κυρίου "σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν" (Ματθ. 16, 18), παρερμηνεύουν τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται "τῇ πίστει τῆς ὁμολογίας" (Ἰ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθαῖον, 54, 2, P.G. 58, 534), καί ὄχι στόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο. Ἐξάλλου, πέτρα και ἀκρογωνιαῖος λίθος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος κατά τούς λόγους Του. (Ματθ. 21, 42).


Ἐνῶ ὁ παπικός θεσμός περιφρονεῖ τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱερά Παράδοση καί ἐγκαθιδρύει την ἀπολυταρχία, ἀφοῦ ὁ Πάπας και ὄχι ὁ Χριστός ἐμφανίζεται ὡς ἡ "πηγή τῆς ἐπισκοπικῆς ἑνότητος", (Κρήτη, § 10), εἶναι ἐμφανής ἡ προσπάθεια πού καταβάλλεται ἀπό τούς συντάκτες τοῦ Κειμένου νά παρουσιασθεῖ ὁ Πάπας ὡς ὑπέρμαχος τῆς συνοδικότητος, μέ προφανῆ σκοπό νά διασκεδασθοῦν οἱ φόβοι τῶν Ὀρθοδόξων καί νά προληφθοῦν ἀντιρρήσεις και ἀντιδράσεις.


Περαιτέρω ἀναφέρεται στό κείμενο τῆς Κρήτης ὅτι "ἡ ἑνότητα τῆς Ἐπισκοπῆς καί τῆς Ἐκκλησίας συμβολίζονται στό πρόσωπο τοῦ Πέτρου" (Κρήτη, § 10) καί ὅτι "ὁ Πέτρος μιλᾶ μέσῳ τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης" (Κρήτη, § 19).

Γιατί ἡ κανονικότητα τῆς Ἐκκλησίας νά ἐξαρτᾶται ἀπό τή σχέση πού ἔχει πρός τόν Πάπα;
Γιατί εἶναι ἀναγκαῖο νά συμφωνεῖ κάθε τοπική Ἐκκλησία μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί ὄχι νά συμφωνοῦν ὅλες ὡς ἕνα Σῶμα;

Ἡ τριπλή τοῦ Κυρίου ἐρώτηση πρός τόν Ἀπόστολο Πέτρο δέν ἔγινε γιά τήν ἀπονομή τοῦ ἀνύπαρκτου πρωτείου, γιά τό ὁποῖο θά ἔπρεπε να χαιρόταν, ἀλλά γιά τή θεραπεία τῆς τριπλῆς ἀρνήσεώς του, γιά την ὁποία ἄς σημειωθεῖ "ἐλυπήθη" (Ἰωάν. 21, 17).
"Τό τριπλοῦν τῆς ἀρνήσεως τῷ τριπλῷ τῆς συγκαταθέσεως ὁ ἀγαθός ἰατήρ ἐξωστράκισε", σημειώνει ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος Πηλουσιώτης (+435). (Ἐπιστολή 1, 103, P.G. 48, 632).


Τό ἀντισυνοδικό πνεῦμα τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν δέν ἔχει ἱστορικά ἐρείσματα.
Ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία ἔχει ὡς ἀνωτάτη ἀρχή την Οἰκουμενική Σύνοδο καί ὄχι τόν Πάπα.

Αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι δέν συνεκαλοῦντο ἀπό τούς Πάπες, οἱ ὁποῖοι ἄς σημειωθεῖ οὔτε προήδρευαν ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οὔτε ἐξέδιδαν δογματικές ἀποφάσεις γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἐπικυρώνονταν ἀπό ὅλες τίς τοπικές Ἐκκλησίες.

Ἐν τούτοις, ὅταν γιά πρώτη φορά τέθηκε τό παπικό σύστημα θεωρητικά, ὁ Πάπας Γρηγόριος ὁ Μεγάλος (590 - 604) τό ἀπέκρουσε. (Ἰ. Καρμίρη, Ὀρθοδοξία και Παλαιοκαθολικισμός, Β΄, Ἀθῆναι 1967, σ. 69).

Καί ὅμως, στό κείμενο τῆς Κρήτης ἀναφέρεται ὅτι "καμμία Σύνοδος δέν ἀναγνωριζόταν ὡς Οἰκουμενική χωρίς αὐτή νά ἔχει τή συγκατάθεση τοῦ Πάπα" (Κρήτη § 12).

Ἡ κατάληξη τοῦ κειμένου τῆς Κρήτης ὅτι "Ἡ πρώτη χιλιετία, ἡ ὁποία ἔχει ἐξετασθεῖ σʼαὐτό τό στάδιο τοῦ διαλόγου μας, εἶναι ἡ κοινή παράδοση ἀμφοτέρων τῶν ʼΕκκλησιῶν μας, καί ὅτι "στίς βασικές θεολογικές καί ἐκκλησιολογικές ἀρχές οἱ ὁποῖες ἔχουν συνταυτισθεῖ ἐδῶ, αὐτή ἡ κοινή παράδοση θά πρέπει να ὑπηρετεῖ ὡς πρότυπο γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς πλήρους κοινωνίας", (Κρήτη, § 32), μᾶς ἐμβάζουν σέ ἀνησυχίες ὅτι τά Ὀρθόδοξα μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς προτρέχουν.


Ἐδῶ ἀξίζει νά ὑπογραμμισθεῖ ὅτι ἡ διαχείριση τῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, πολύ δέ περισσότερο αὐτῶν πού ἀφοροῦν στην Ὀρθόδοξο Πίστη, δέν μπορεῖ νά ἀφήνεται στά χέρια διορισμένων Καθηγητῶν, ἤ ἔστω Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι βεβαίως ἐκπροσωποῦν τυπικῶς τίς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, αὐτενεργοῦν ὅμως ἐκφράζοντας τίς δικές τους προσωπικές ἀπόψεις λόγῳ μη χάραξης Συνοδικῆς στρατηγικῆς ἐκ μέρους τῆς τοπικῆς τους Ἐκκλησίας.


Ἡ ἀποφυγή σύγκλησης Συνόδων, ἤ ἐν περιπτώσει συγκλήσεως, ἡ ἀφαίρεση τῆς δυνατότητος ἀπό τούς συγκροτοῦντες αὐτές να ἐκφράσουν ἐλεύθερα τίς ἀπόψεις καί θέσεις τους, ἤ ἡ μή ἔγκαιρη ἐνημέρωση τῶν ὑπευθύνων τῶν εἰδικῶν Ἐπιτροπῶν γιά τήν ἑτοιμασία διαφόρων εἰσηγήσεων πρός τήν Ἱερά Σύνοδο πρός λήψη σχετικῶν ἀποφάσεων, συνιστᾶ ἐκτροπή ἀπό τό συνοδικό σύστημα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί δέν διασφαλίζει τή διαμόρφωση Ὀρθοδόξων θέσεων.
Περαιτέρω, ἡ προσπάθεια ἐπιβολῆς ἔξωθεν διαμορφωθείσης γραμμῆς ὑπονομεύει τήν ἐκκλησιατική τάξη.
Ἡ προσπάθεια τῶν θεολόγων πού ἐκπροσωποῦν τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία νά χαρακτηρίζουν τό Ρωμαικαθολικισμό ὡς Ἐκκλησία, προκαλεῖ τό Ὀρθόδοξο αἴσθημα.

Από τον Ο.Τ. 16.10.09
Δύο σχόλια του Misha
================

Η πλήρης

απογύμνωση

του οικουμενιστή

πατριάρχη

O κ.Βαρθολομαίος «έφαγε πόρτα» σήμερα από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Απαιτούσε προγραφές και τις κεφαλές των αντιφρονούντων επί πίνακι και έλαβε ευγενική, μα σαφέστατη άρνηση.

Ο κ.Βαρθολομαίος δρά όχι ως πατέρας , όπως θα ώφειλε, αλλ΄ως κακόγνωμη μητριά έναντι των ορθοδόξων που διαφωνούν με τις οικουμενιστικές απόψεις του.

Ευτυχώς, οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν να επιβάλλει τις κακοδοξίες του δια της βίας όπως θα επιθυμούσε και όπως έπραξε όποτε οι περιστάσεις τον ευνοούσαν.

Βλέπετε πρέπει να διαφυλάξει και το ψευδειρηνόφιλο ίματζ που φτιάχνει με τα λεφτά των ελλήνων φορολογουμένων και τις χορηγίες των πλουσίων δωρητών του παλατίου του, εν οις και κάμποσοι μασόνοι.

Δόξα τω Θεώ, το διαδίκτυο εξέθεσε στα μάτια όλων ακόμα και των πιο δύσπιστων, ακόμα και των μοναχών της Αγιορείτικης ερήμου (μέσω των συσκευών των επισκεπτών) την διγλωσσία και φαναριώτικη πονηρία με την οποία εμπαίζει τους ορθοδόξους.

Όλοι τον βλέπουν πλέον να συλλειτουργεί με τον Πάπα, να τον μνημονεύει στη Θεία Λειτουργία, να προσφέρει σπονδές στα παγανιστικά ειδώλια, να δωρίζει δισκοπότηρα στους ουνίτες κοκ

Και οι ορθόδοξοι δεν σκιάζονται πια.

Ούτε τον φοβούνται.

Λιγότεροι σε αριθμό από περασμένες εποχές λόγω της εκκοσμικεύσεως αλλά πιο ενήμεροι και αποφασισμένοι να μη παίξουν το ανόητο παιχνίδι της ψευτο-υπακοής του αρνιού στον εκδορέα του.

H Iεραρχία της Εκκλησία της Ελλάδος

άδειασε τον οικουμενιστή πατριάρχη

Με το σημερινό της ανακοινωθέν η Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας κατ ουσίαν άδειασε τον Οικουμενιστή Πατριάρχη κ.Βαρθολομαίο , τον μυστικοσύμβουλο του και πρωτεργάτη των oυνιτικών κειμένων της Ραβέννας και του Μπάλαμαντ, μητρ.κ.Ζηζιούλα καθώς και τα ντόπια παπαγαλάκια τους, οι οποίοι απαιτούσαν ωρυόμενοι καταδίκη της «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» και των υπογραφόντων αυτήν, κληρικών και λαϊκών.

Eπίσης δόθηκαν οδηγίες ώστε οι αντιπρόσωποι μας στην Κύπρο μητρ.Μεσσηνίας και επίσκοπος Αχαϊας (αμφότεροι οικουμενιστές και βατικανόφιλοι) να κινηθούν στα πλαίσια των Οικουμενικών Συνόδων και να μη δράσουν αυτοβούλως.

Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά οι αρχιερείς μας καθώς ο κίνδυνος του σχίσματος εάν αφεθούμε στις διαθέσεις των ουνιτών του Φαναρίου είναι ante portas.

Φαίνεται πως οι αντιδράσεις του απλού πιστού λαού πιάνουν τόπο...

Aπό τον Misha

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

10.000 οι υπογράψαντες

την Πατερικότατη

«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ»


Καλούμε όλους τους ευσεβείς και αγρυπνούντας για τα δίκαια Κυρίου Παντοκράτορος χριστιανούς, να την υπογράψουν και να αισθάνωνται μάλιστα μεγάλην εγκαύχησιν, που την υπέγραψαν.
Δεν είναι καθόλου, «ως εκ περισσού», αφού οι κοιμώμενοι ποιμένες αγνοούσαν, κατά την ομολογία τους, τα συμβαίνοντα στους διαλόγους με τους Αιρετικούς Φραγκολατίνους.

ΦΤΑΝΕΙ



ΦΤΑΝΕΙ



ΜΕ ΤΟΥΣ

ΚΑΤΩΕΛΛΑΔΙΤΕΣ.






Οι τον αριθμό 80(ογδόντα) παρακαλώ, «σεπτοί» αρχιερείς συνήλθαν στο κλεινόν Αστυ της Παλλάδος Αθηνάς, για να συζητήσουν τα τρέχοντα και φλέγοντα θέματα που απασχολούν τάχα τους χριστιανούς, αλλά και αυτούς τους ίδιους, δηλαδη «την Αγία του Χριστού Εκκλησία».

Και τις τρείς μέρες το μόνο που τους απασχόλησε ήταν η καλή λειτουργία της ....δεσποτοπαραγωγικής μηχανής.

Δηλαδή, να ικανοποιήσουν τον …ΝΤΑΛΚΑ τους, την ...ΔΕΣΠΟΤΟΠΑΡΑΓΩΓΗ!!!


Και διόρισαν 2 καινούργιους μητροπολίτες και 6 βοηθούς και παραβοηθούς, παρακαλώ.

Αλήθεια, τους δεύτερους υπήρχε καμμία ανάγκη να τους διορίσουν;

Δεν έχει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών καμμία 15αριά που γυρνάνε στα νεκροταφεία;

Ας έστελναν από εκείνους, ήταν ανάγκη να εκλέξουν και άλλους, σε αυτή την εποχή της …άκρας λιτότητας;


Βλέπετε, επειδή οι ήδη τον αριθμόν 80 δεσπότες όλοι τους είναι "επιτυχημένοι" σε όλους τους τομείς της εκλησιαστικής τους δραστηριότητος, γι αυτό και έσπευσαν να ικανοποιήσουν το πρώτο μέλημά τους και τον καϋμό τους.


Και αφού ΔΕΝ επικαλέσθηκαν το Αγιο Πνεύμα, αλλά χρησιμοποίησαν ένα ….άλλο πνεύμα, με παρασκηνιακά τερτίπια και διαβολικά τεχνάσματα, τους ανακήρυξαν - αφού και οι ίδιοι κατά τον ίδιο τρόπο αυτοανακηρύχθηκαν - …ΘΕΟΠΡΟΒΛΗΤΟΥΣ!!!!

Και μας έστειλαν εδώ επάνω στη Μακεδονία, δύο νέα «θεοπρόβλητα» ….μπουμπούκια.

Ένα εκλεκτό αποκύημα του παλαιού Σεραφειμικού καθεστώτος και ένα άλλο εκλεκτό αποκύημα του νέου Ιερωνυμικού καθεστώτος.


Και εμείς ρωτάμε:

Γιατί, κύριοι αρχιερείς;

Δεν υπήρχαν εκλεκτοί Μακεδόνες κληρικοί για να τοποθετηθούν στους επισκοπικούς θρόνους της Μακεδονίας;

Και μας φέρνετε και μας κουβαλάτε κάθε φορά στο σβέρκο μας, κατωελλαδίτες;

Τι έχουν όλοι αυτοί οι ...άγευστοι, άοσμοι και άχρωμοι και ….ξενόφερτοι;

Το κοκαλάκι της νυχτερίδας;


Αν πιάσουμε και αναλύσουμε την προηγούμενη φουρνιά της Χριστοδουλικής δεσποτοπαραγωγής που μας εστάλη εδώ πάνω, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από αυτούς, πλήν του Ανθιμου, δεν άνοιξε το χαριέσττο στόμα του να ψελίσση δυό κουβέντες για την Μακεδονία μας.

Εδώ και πολλά χρόνια τώρα.

Τόσο πολύ έχουν ερωτευθή την Μακεδονία, οι καλοκάγαθοι αυτοί νότιοι άνθρωποι.


Τι μας στέλνετε εδώ πάνω στη Μακεδονία, άγιοι και «σεπτοί» συνοδικοί πατέρες, συνεχώς …αλλοεθνείς;

Επιτέλους υπάρχουν εδώ επάνω, δεκάδες καλοί Μακεδόνες κληρικοί, που υπηρετούν αυτόν τον λαό ευσυνείδητα και αλτρουιστικά.

Δεν χρειαζόμαστε τους δικούς σας από εκεί κάτω.

Κρατήστε τους για σάς.

Επιτέλους φτάνει.

Και μέχρις εδώ.


Πού γνωρίζει ο λαός του Κιλκίς, τον καθηγητή του Γυμνασίου, που τον στέλνετε;

Τον ήξεραν και χθές;

Και ο κ. καθηγητής επισκέφθηκε ποτέ το Κιλκίς;

Ξαναπέρασε από τα ματωμένα χώματά μας;

Η είδε το Κιλκίς για πρώτη και τελευταία φορά πάνω στον γεωγραφικό χάρτη;

Που γνωρίζει ο λαός του Διδυμοτείχου και της Ορεστιάδας, το Καρπαθάκειο σεραφειμικό "μπουμπούκι";

Πώς να αγαπήσουν, λοιπον, τον ξένο τόπο, αυτοί οι νεοφανείς πολύφωτοι αστέρες του ορατού εκκλησιαστικού μας στερεώματος;


Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο κ. Ιερώνυμος ειχε υποσχεθή να αλλάξη τον φαύλο τρόπο εκλογής των αρχιερέων που εφαρμόζεται και να τον κάνη ….δημοκρατικότερο, καθότι και ο ίδιος αυτοδιαφημίζεται ως ….μέγας δημοκράτης !!!

Εμείς πιστεύουμε ότι θα τον αλλάξη, όχι βέβαια ο ίδιος, αφού δεν έχει καμμία τέτοια διάθεσι, αλλά αυτό θα μας το υποσχεθή ο …επόμενος!

Αφού και ο κ. Ιερώνυμος γεμίσει καμιά 30 θρόνους με δικούς του ανθρώπους, «τσιράκια του» όπως λέμε, έ, τότε, ίσως …να το σκεφθή!!!

Αλλά μάλλον δεν θα προλάβη, γιατί κάπου στη στροφή θα ….τον αναμένη το φάσγανο, οπότε θα περιμένουμε και τον επόμενο, για να μας υποσχεθή τα ίδια.

Και το πράγμα, πάει λέγοντας.

Ασπρη μέρα να μην δή ποτέ, αυτή η έρμη η Εκκλησία μας.


Ολοι μας στην αρχή, βλέπαμε θετικά τον κ. Ιερώνυμο.
Προσπάθησε να μας δείξη ένα διαφορετικό πρόσωπο, από εκείνο που είχαμε σχηματίσει κατά το παρελθόν.

Όμως πολύ φρήγορα, μας απογοήτευσε.
Σιγά σιγά, αυτός ο ίδιος, όλα προσπαθεί να τα ανατρέψει.

Φοβούμαστε ότι θα χάσουμε την υπομονή μας και θα υποστή και εκείνος όσα και οι προηγούμενοι τελευταίοι.

Την μεταθανάτια μομφή του ΜΗΔΕΝ προσφέροντος.


Αλλάξτε νοοτροπία κ. Ιερώνυμε, αλλάξτε το ταχύτερο δυνατόν νοοτροπία.

Και αν δεν μπορείτε, γιατί δεν σας το επιτρέπει ο κακός ο εαυτός σας, ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ.







Πειραιώς Σεραφείμ:

«Ο Πατριάρχης

ΨΕΥΔΕΤΑΙ

για την "Ομολογία"».



Προβληματισμό, ενόχληση, έκπληξη και πολλά ερωτήματα προκάλεσε σε πολλούς Ιεράρχες η δριμεία κριτική που άσκησε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κατά του Ουνίτη Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Αφορμή στάθηκε η επιστολή του Ουνίτη, Ιμάμη και Πανθρησκειαστή Πατριάρχη στον Αρχιεπίσκοπο σχετικά με το κείμενο που περιφέρεται προς υπογραφή και τιτλοφορείται «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού»..........
Και όλα αυτά κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης της Ιεραρχίας για τον επικείμενο διάλογο Ορθοδόξων-Παπικών
στο Ουνίτικο συνέδριο της Κύπρου.


Η κριτική του Πειραιώς


Κατά τη διάρκεια της απογευματινής συνεδρίασης της Πέμπτης αναγνώστηκε η επιστολή του Ουνίτου και Πανθρησκειαστή Πατριάρχη προς τον Αρχιεπίσκοπο με την οποία ζητάει η Εκκλησία της Ελλάδος να λάβει θέση αναφορικά με το διακινούμενο κείμενο με τίτλο "Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού".

Εκείνη την στιγμή ο αγωνιστής μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ φανερά ενοχλημένος παρενέβη και φέρεται να είπε πως ο Πατριάρχης ΨΕΥΔΕΤΑΙ με όσα υποστηρίζει στην επιστολή του για την «Ομολογία».

Πριν λίγες ημέρες ο μητροπολίτης Πειραιώς σε επιστολή του προς τον μεταμελημένο αξιοθρήνητο μητροπολίτη Ιερεμία Φούντα, ο οποίος εξευτελιστικά απέσυρε την υπογραφή του από το εν λόγω κείμενο, είχε χαρακτηρίσει ιδιοτελείς όλους όσοι στρέφονται κατά της «Ομολογίας».


«Συνεπώς η παρουσίασις υπό αγρυπνούντων αδελφών, κειμένου ορθοδόξου αληθείας και ορθοδόξου προοπτικής, ως είναι η επιγραφομένη «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» (συγκρητιστικού) εις ουδέν κωλύει την εύρρυθμον λειτουργίαν του Εκκλησιαστικού βίου, αλλ’ αντιθέτως ενισχύει και ενδυναμώνει αυτόν και επομένως αι αιτιάσεις ενοχληθέντων αδελφών μελών του σώματος της Εκκλησίας, δυστυχώς αποβαίνουν ανεπέρειστοι και προσχηματικαί εκ σκοπιμότητος η ιδιοτελείας ορμώμεναι.

Και τούτο καταθέτομεν μετά λόγου γνώσεως αναδιφώντες mota mo το ειρημένον κείμενον» έγραφε ο κ.Σεραφείμ, απευθυνόμενος στον κ.Ιερεμία, και πρόσθετε:
«Ατυχώς οι ενοχλούμενοι, στρεβλώνουν τα εν αυτώ διαλαμβανόμενα και πειρώνται όπως εμφανίσουν αυτό ως δήθεν αντιτασσόμενον εις τα Πανορθοδόξως συμφωνηθέντα και αποφασισθέντα περί της διεξαγωγής διαλόγων μετά της ετεροδοξίας».

Μόλις ένα 24ωρο πριν την επιστολή του Επισκόπου Σεραφειμ, έφτανε στην Αρχιεπισκοπή η επιστολή του Ουνίτη και Ιμάμη Πατριάρχη Βαρθολομαίου.


«Η Εκκλησία της Ελλάδος μη καταδικάζουσα αλλά δεχόμενη σιωπηρώς την κυκλοφορίαν κειμένων «Ομολογίας Πίστεως», ως το περί ου ο λόγος, δια του οποίου τίθενται εκτός Εκκλησίας πάντες οι μετέχοντες εις τας μετά των ετεροδόξων σχέσεις, υπογεγραμμένον μάλιστα και υπό επισκόπων αυτής, δημιουργεί προβληματισμόν ουχί μόνον εις το ποίμνιον αυτής, αλλά και εις την μετά των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κοινωνίαν αυτής» σημείωνε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και κατέληγε:

«Παρακαλούμεν, όθεν, την Υμετέραν Μακαριότηταν και την περί Αυτήν τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης «Ομολογίας Πίστεως» και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών αυτής, αναλογιζομένην τον κίνδυνον, τον οποίο εγκυμονεί δια την ενότητα της Εκκλησίας η επιδεικνυμένη ανοχή η, ως αποδείκνυται, και υπό τινων εκ των επισκόπων αυτής ενθάρρυνσις, τοιούτων διχαστικών ενεργειών
».


Ένταση στην Ιεραρχία


Η «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», η πορεία του Διαλόγου Ορθοδόξων-Παπικών αλλά και οι επιστολές του Αρχιαιρεσιάρχη και Πανθρησκειαστή Πατριάρχη και του, γνωστού γόνου των γνωστών κατευθύνσεων Ιωάννου Ζηζιουλέα, προς τον Αρχιεπίσκοπο και τους Μητροπολίτες αντίστοιχα, απασχόλησαν την Ιεραρχία η οποία ωστόσο έχει ταχθεί με απόφαση της υπέρ του Διαλόγου με τους Παπικούς.


Η απογευματινή συνεδρία της Πέμπτης αφιερώθηκε για την ενημέρωση της Συνόδου με την ευκαιρία της επικείμενης συνάντησης της Μικτής Επιτροπής στην Ουνίτικη ημερίδα της Κύπρου.


Το βάρος της ενημέρωσης των Ιεραρχών σήκωσαν στους ώμους τους οι Μητροπολίτες Πρεβέζης Μελέτιος και Μεσσηνίας Χρυσόστομος.

Εκτός από τον αγωνιστή και ομολογητή μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις του για το διεξαγόμενο διάλογο φέρεται να διατύπωσε και ο Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος.


«Ή θα γυρίσουμε να συζητήσουμε το πρόβλημα της Ουνίας ή θα διακόψουμε το Διάλογο» είπε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Χρυσόστομος και πρότεινε όπως η Ελλαδική αντιπροσωπεία «υπογράφει ξεχωριστό κείμενο με τις θέσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος».


Σύμφωνα με πληροφορίες ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος φέρεται να ζήτησε να δοθούν συγκεκριμένες οδηγίες στους μητροπολίτες-μέλη της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η πρόταση προκάλεσε την δυσαρέσκεια του Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου.


«Δεν δεχόμαστε σκιές και αμφιβολίες για το αν υπερασπιζόμαστε την ορθοδοξία και την Εκκλησία της Ελλάδος με την συμμετοχή μας στο Διάλογο.

Δεν δεχόμαστε με σκιές και αμφισβητήσεις να εκπροσωπήσουμε την Εκκλησία μας στο Διάλογο»,
φέρεται να είπε ο κ. Χρυσόστομος.


Ανάλογη ήταν και η στάση του τιτουλάριου γνωστού θρασύτατου Μητροπολίτη Αχαΐας Αθανασίου, ο οποίος διαμήνυσε στον πρόεδρο και τα μέλη της Ιεραρχίας πως συντάσσεται με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας και θέτει στη διάθεση της Συνόδου την παραίτηση του από την αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος.


Πολύ ευχάριστα πληροφορηθήκαμε αυτήν την είδησι.
Επιτέλους αυτοί οι δύο κύριοι, εκπροσωπούσαν τον εαυτό τους και μόνον και αποδείχθηκαν μέχρι σήμερα τελείως ...ανεπαρκείς και ακατάλληλοι, το ολιγώτερον.

Χαιρόμαστε για την αγωνιστική στάση του αγωνιστού επισκόπου Πειραιώς και των άλλων Ιεραρχών που αναφέρθηκαν στο καυτό ζήτημα της Ουνίτικης ημερίδας της Κύπρου.
Αναμένουμε επίσης τι τελικά θα γίνει με την εκπροσώπηση της Εκκλησίας της Ελλάδος στόν λεγόμενο "Διάλογο - Ξεπούλημα" που ξεκινάει αύριο στην Ουνίτικη ημερίδα της Κύπρου, μετά τις παραιτήσεις των δύο ανωτέρω αναφερομένων οργανέτων των Οικουμενιστών και των Λατινοφρόνων.

Καλό θα είναι να αποφασίση η Ιεραρχία να μην πάη κανένας αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Ουνίτικο συνέδριο της Κύπρου, γιατί εκεί μέσα θα παρίσταται και θα αποφασίζη μόνον ο, ως Λέων ωρυόμενος Διάβολος και τα ...κοπέλια του!!!

Οι πιό πάνω πληροφορίες λήφθηκαν από τα Thriskeftika
και διαμορφώθηκαν ελεύθερα από το blog apotixisi.

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Πῶς νὰ σταματήσουν τὰ Οἰκουμενιστικὰ σχέδια τοῦ Πατριάρχη

μὲ ἐπισκόπους σὰν τὸν Γόρτυνος Ἱερεμία;


Ἡ ποιότητα ἑνὸς Ἐπισκόπου, ποὺ ἐντός ὀλίγων ἑβδομάδων λέει καὶ ξελέει, ὑπογράφει καὶ ἀνακαλεῖ τὴν ὑπογραφή του, φοβούμενος τὴν Πατριαρχικὴ ἐξουσιαστικὴ αὐθεντία τοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ ὅποιων ἄλλων ἰσοτίμων του, ἔγινε γνωστὴ καὶ ἐκρίθη μὲ τρόπο, ποὺ κανεὶς νὰ λυπᾶται τὸν ἄνθρωπο καὶ Ἐπίσκοπο, σκεπτόμενος σὲ ποιο πειρασμὸ ἔχει ἰδίᾳ ὑπαιτιότητι εἰσέλθει.


Ὅμως, ἡ περίπτωσή του εἶναι χαρακτηριστικὴ τῆς ποιότητος μερικῶν ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς Ἐπισκόπους μας, οἱ ὁποῖοι διαχειρίζονται ἀνθρωπίνως τὴν ὑπόθεση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν σωτηρία μας.


Εἶναι χαρακτηριστική, γιατὶ ἀφήνει νὰ καταλάβουμε καὶ μέσα ἀπὸ τὰ δικά τους γραπτά, ὅτι ἡ ἀναξιοπρέπεια, ἡ δουλοπρέπεια, ἡ γλοιώδης ὑποταγή καὶ ἡ ἀντίφαση ἀλληλοσυνεργάζονται, ὥσπου κάποιος νὰ στεφθεῖ «Ἐπίσκοπος»-Δεσπότης.


Έπειτα, πῶς νὰ μὴ ἐξαπλώνεται ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀντιστάσεως μὴ οὔσης;


Πῶς νὰ μὴ ἐξουνιτίζεται τὸ σῶμα τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τέτοιους ποιμένες;


Διαβάσαμε την Επιστολή τοῦ νῦν Ἐπισκόπου καὶ τότε Ἀρχιμανδρίτη Ἱερεμίου Φούντα, πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Χούντας Σεραφείμ Τίκα (http://apotixisi.blogspot.com/2009/10/blog-post_13.html), διὰ τῆς ὁποίας ἀφοῦ πρῶτα τὸν λιβανίζει:


«Mακαριώτατε, διά της παρούσης μου επιστολής θέλω να εκφράσω την αφοσίωσίν μου πρός Υμάς…την Σεπτήν Κορυφήν της Μητρός Ελλαδικής Εκκλησίας…

Καταδικάζω εμαυτόν δι’ ακρίτους νεανικάς ενεργείας, προσφυγάς εις Συμβούλιον Επικρατείας, και παρακαλώ να δεχθήτε την ειλικρινή μου μετάνοιαν δι’ αυτά και επικαλούμενος τα ελέη Σας δέομαι να τύχω της συγγνώμης Σας…».


Κατόπιν ἔρχεται στὸ ψητό: ζητᾶ νὰ εὐδοκήσει ὄχι ὁ Θεός, -τουλάχιστον μαζί μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον- ὄχι οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ νὰ εὐδοκήσει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν ΤΑΝΚΣ, τὸν ὁποῖο ἀποδέχεται κι αὐτὸς ὡς ὕψιστο κριτὴ -ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι Ἐπίσκοποι- καὶ τὸν ἀναγάγει σὲ ρυθμιστὴ γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν Ἐπισκόπων. Γράφει:


«Υπηρετώ ταπεινώς την Εκκλησίαν…, με αφοσίωσιν εις την Μακαριότητά Σας… Υπηρέτησα επί 9 έτη ως ιεροκήρυξ είς την Ιεράν Μητρόπολιν Φωκίδος και ο λαός αυτής ζητεί το ταπεινόν μου πρόσωπον ως επίσκοπόν του.

Εάν η Μακαριότης Σας ευδοκήσει εις τούτο δεν θα λησμονήσω ποτέ την ευγνωμοσύνην μου προς Σας».

Αὐτὰ τὴν 17.9.86.


Ὅμως, ὁ Ἐπίσκοπος ποὺ παλινδρομεῖ καὶ παίρνει πίσω τὴν ὑπογραφή του τὸ 2009 γιὰ τὴν «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρόμοια παλινδρομεῖ καὶ εἶναι ἀνακόλουθος καὶ στὸ παρελθόν.


Τὸ 1992, θεολόγος τῆς Λαρίσης τὸν ἐλέγχει: ἐπιθυμώντας νὰ γίνεις Ἐπίσκοπος π. Ἱερεμία -τοῦ λέγει- ἀρνήθηκες τὶς ἀρχές σου, τὶς πεποιθήσεις σου καὶ τοὺς πνευματικούς του φίλους καὶ Πατέρες.


Γράφει τὸ 1979 ὁ νῦν Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας στην β΄ επιστολή που δημοσιεύουμε, γιὰ τὸν Ἀρχιεπ. Σεραφείμ:


"Ὁ ἐκλεγεὶς ἐξ αἰτίας «τῶν ἁμαρτιῶν κλήρου καὶ λαοῦ, Σεραφείμ, διέπραξε καὶ διαπράττει ἐγκλήματα.

Καὶ παρὰ τὰς δικαίας ἐξεγέρσεις καὶ ἀγανακτίσεις τῶν πιστῶν κατὰ τῶν φρικτῶν του ἐγκλημάτων, αὐτὸς ἀτάραχος κάθεται ἐπὶ θρόνου, μήτε Θεὸν φοβούμενος, μήτε τοὺς ἀνθρώπους ἐντρεπόμενος»!


Καὶ ὁ Ἱερομόναχος Ἱερεμίας Φούντας ἀπαντᾶ πρὸς τὸν θεολόγο τῆς Λαρίσης:


παρὰ ταῦτα «δὲν σημαίνει πὼς δὲν βλέπω λάθη εἰς τὴν τακτικὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ, μὲ τὸν ὁποῖον δὲν ἔχω ἰδιατέραν κοινωνίαν ὡς μὲ κατηγορεῖτε, διὰ νὰ γίνω Ἐπίσκοπος»!


Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο δηλώνει κατηγορηματικά:


«Ὄχι, ἀγαπητέ μου, δὲν ἐπιδιώκω νὰ γίνω Ἐπίσκοπος»!!!


Λοιπόν, ὁ Ἱερομόναχος π. Ἱερεμίας, ποὺ κατὰ δήλωσή του δὲν ἐπιδιώκει νὰ γίνει Ἐπίσκοπος, στέλνει τὴν παρὰ πάνω γλοιώδη ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, γιὰ νὰ τὸν κάνει Ἐπίσκοπο!


Αὐτὰ σὰν μιὰ πρώτη γεύση τῶν ἀνακολουθιῶν ἑνὸς Ἐπισκόπου, ποὺ προτιμᾶ νὰ δείξει τὴν ὑποταγή του σὲ ἀνθρώπους καὶ Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους καὶ ὄχι στὸν Χριστό.


Πῶς, λοιπόν, νὰ μὴν ἐξαπλώνεται παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀντιστάσεως μὴ οὔσης;


Πῶς, λοιπόν, νὰ μὴ ἐξουνιτίζεται τὸ σῶμα τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τέτοιους ποιμένες;

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009


ΙΔΟΥ Ο ΑΞΙΟΣ

ΜΥΡΙΩΝ

ΘΡΗΝΩΝ

ΙΕΡΕΜΙΑΣ



Τι να γράψη κανείς, μετά την δημοσιοποίησι των δύο εκ των δεκάδων επιστολών του Ιερεμία Φούντα που διακατέχω εν τοις ερμαρίοις μου;
Να λυπηθή και να κλάψη για τον άνθρωπο.
Αλλά περισσότερο θα πρέπη να κλάψη ο ίδιος γιά τον εαυτό του.
Ο Ιερεμίας Φούντας γιά να δικαιολογήση την "προδοσία του" με την ανάκλησι της υπογραφής του στην Πατερικότατη "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ", έγραψε μιά ελεεινή "απολογητική" επιστολή και την απηύθυνε προς τους ιερείς του και είχε το θράσος να την κοινοποιήση και στους επισκόπους και αλλού.
Ομως απέτυχε παταγωδώς.
Οι προδότες ουδέποτε δικαιώνονται.
Θα μείνη και θα τον καταδιώκη και εφ' όρου ζωής η κατηγορία του ΡΙΨΑΣΠΙ.
Και η τύχη του θάναι όμοια με εκείνη του ...Ιούδα!!!
Μήπως από εδώ και στο εξής, θα πρέπη να τον προσφωνούμε, αντί γιά Ιερεμία, ....Ιούδα;

Η 2η επιστολη

Αγαπητέ μου κύριε Π…..
Χαίρετε εν Χριστώ Ιησού.

Σας απαντώ εν συντομία…..

Ταύτα δε γράφων, αγαπητέ κ. Π…δεν σημαίνει ότι δεν βλέπω λάθη εις την τακτικήν του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, με τον Οποίον δεν έχω ιδιαιτέραν κοινωνίαν, ως με κατηγορείτε, δια να γίνω επίσκοπος.
Εάν και Σείς, ομού μετά του απαιδεύτου π. Ν. Μ., με κατηγορείτε ότι ενεργώ ούτως διά να γίνω Επίσκοπος, Σας γράφω αυτόν τον απλόν λόγον:
ότι δεν ερμηνεύετε καλώς τα κείμενά μου, ουδέ κατανοείτε τον νούν των ενεργειών μου.
Όχι, αγαπητέ μου, δεν επιδιώκω να γίνω Επίσκοπος.
Αλλ’ εάν Σείς με κατηγορείτε ότι επιδιώκω να γίνω Επίσκοπος, εγώ σας εύχομαι εγκαρδίως να επιθυμήσετε να γίνετε ιερεύς του Θεού, σήμερα μάλιστα, ότε τόσην ανάγκην έχομεν των ιερέων…..
…………………..
Σας εύχομαι πλουσίαν την ευλογίαν του Θεού εις σας και ….

Σας χαιρετώ με τιμήν και ευχάς Ιερεμίας



ΔΕΥΤΕΡΗ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙ

=====================


Εντός ολίγου θα δημοσιεύσουμε μία νέα επιστολή του Ιερεμία Φούντα.
Αυτήν την επιστολή να την παραλληλίσετε με την προηγούμενη που δημοσιεύσαμε χθές.
Με την επιστολή αυτή αυτοδιαψεύδεται και αυτοεξευτελίζεται, καθ' ολοκληρίαν.
Οχι από άλλους, αλλά από τον ίδιο τον αλλοπρόσαλλο εαυτό του.

Εχουμε στα χέρια μας και πολλές αλλες επιστολές του Ιερεμία Φούντα.

Εμείς, οι " τεντυμπόϋδες" " εκλεκτοί νέοι".

Σιγά-σιγά, θα τις δημοσιοποιήσουμε όλες.
Μετά μεγάλης χαράς και βαθυτάτου σεβασμού.
Και μετά, καθότι ηττοπαθής και ρίψασπις, δεν έχει θέσι μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, αλλά .... οφείλει να αναχωρήση ....εις τα βάθη της ερήμου, διά να θρηνήση θρήνον μέγαν και καθ' όλο το υπόλοιπο της επί γής ζωής του.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009





ΙΔΟΥ,

ΙΔΟΥ,

ΙΔΟΥ,

Ο …. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ! ! !




Να ποιος είναι ο Ιερεμίας Φούντας, που απέσυρε αναξιοπρεπώς την υπογραφή του από την Πατερική «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» της υπέρ 9 χιλιάριθμης φάλαγγος κληρικών και λαϊκών.
Το παρελθόν του αποκαλύπτει το παρόν και το μέλλον του.

Υπόσχομαι και άλλες αποκαλύψεις περί αυτού του αξιοθρήνητου ανθρώπου, λίαν συντόμως.



Mακαριώτατε,
Προσκυνώ.


Διά της παρούσης μου επιστολής θέλω να εκφράσω τον βαθύτατόν μου σεβασμόν και την αφοσίωσίν μου πρός Υμάς, την Σεπτήν Κορυφήν της Μητρός Ελλαδικής Εκκλησίας και να δηλώσω ότι:


Καταδικάζω εμαυτόν δι’ ακρίτους νεανικάς ενεργείας, προσφυγάς εις Συμβούλιον Επικρατείας, και παρακαλώ να δεχθήτε την ειλικρινή μου μετάνοιαν δι’ αυτά και επικαλούμενος τα ελέη Σας δέομαι να τύχω της συγγνώμης Σας και των Σεπτών ευλογιών Σας.


Εξηγώ δε, μακαριώτατε Δέσποτα, ότι αι ενέργειαι αυταί δεν προήρχοντο εξ εμού, αλλ’ όταν εγώ διηκόνουν εις επαρχίαν, άλλοι εις Αθήνας, παλαιά γνώριμα πρόσωπα, υπέβαλον προσφυγάς χρησιμοποιούντες το ιδικόν μου όνομα, έχω δε διαρρήξει τας σχέσεις μου με τα πρόσωπα αυτά.


Δεν ανήκω εις οργανώσεις, αποστρέφομαι δε το οργανωσιακόν πνεύμα και πιστεύω ότι αυτό ζημιοί την Εκκλησίαν και προσκόπτει εις το έργον Της.


Υπηρετώ ταπεινώς την Εκκλησίαν του Χριστού, εις την Οποίαν και μόνον ανήκω, με αφοσίωσιν εις την Μακαριότητά Σας και υπακοήν εις τον Επίσκοπον της Μητροπόλεως εις την οποίαν διακονώ.


Εσωκλείω και σύντομον μελέτην μου περί Επισκόπου, ένθα φαίνονται αι ορθαί εκκλησιολογικαί μου θέσεις.


Είμαι τέκνον ήρωος Αλβανικών ορέων, διότι όταν εγεννήθην, τον ίδιον ακριβώς μήνα, ο πατήρ μου έπιπτεν ηρωϊκώς εις τα όρη του Τεπελενίου αγωνιζόμενος υπέρ πατρίδος.


Υπηρέτησα επί 9 έτη ως ιεροκήρυξ είς την Ιεράν Μητρόπολιν Φωκίδος και ο λαός αυτής ζητεί το ταπεινόν μου πρόσωπον ως επίσκοπόν του.


Εάν η Μακαριότης Σας ευδοκήσει εις τούτο δεν θα λησμονήσω ποτέ την ευγνωμοσύνην μου προς Σας και θα συμπαρίσταμαι δυναμικά εις τους αγώνας Σας και τας αγωνίας Σας υπέρ της Εκκλησίας.


Θα προσεύχωμαι διά Σας Μακαριώτατε Δέσποτα.
Πολλά τα έτη Σας επ’ αγαθώ της Εκκλησίας μας.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού
Ασπάζομαι προσκυνητώς την Δεξιάν Σας Χείρα


Αρχιμανδρίτης Ιερεμίας Φούντας


Πειραιεύς 17.9.86

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙ

================


Ανακοινώνουμε ότι εντός ολίγου, θα παρουσιάσουμε


επιστολή του τότε αρχιμανδρίτου Ιερεμία Φούντα


προς τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΤΑΤΗ.

<ΤΟ ΕΚΚΛΗΤΟΝ>

<Κανονική καί νομική θεώρηση>

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας μέ τήν ἀπό 24.8.2009 ἐπιστολή του, τήν ὁποία ἀπευθύνει στόν <Τοποτηρητή> τῆς Μητρόπολης ᾿Αττικῆς καί τήν 'οποία κοινοποιεῖ καί στό Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο καί σέ ὅλα τά μέλη τῆς ῾Ιεραρχίας, ἀναφέρεται στίς ἐξελίξεις πού συνδέονται μέ τή διαδικασία πλήρωσης τῆς πολύπαθης Μητρόπολης ᾿Αττικῆς καί τήν ὑφιστάμενη σήμερα κανονική καί νομική κατάσταση τοῦ πρώην Μητροπολίτη.

Θά ἑστιάσουμε τίς ἀναφορές μας σέ δύο θέματα, πού θίγονται στό κείμενο τῆς ἐπιστολῆς καί θά τοποθετηθοῦμε εὐθέως καί ἐξαρχῆς· ῞
Οσα ὑποστηρίζονται, ἀναφορικά μέ τή σημερινή κανονική καί νομική κατάσταση καί τοῦ πρώην Μητροπολίτη καί αὐτῆς τῆς Μητρόπολης, εἶναι προδήλως ἀβάσιμα. Καί γιά νά χρησιμοποιήσουμε τήν προσήκουσα καί ἀκριβῆ νομική ὁρολογία <ἐρείδονται ἐπί ἐσφαλμένης νομικῆς προϋποθέσεως>.

Καί θά γίνουμε ἀπόλυτα σαφεῖς.


᾿Αναφέρεται ὁ Σεβασμιώτατος στό <τεκμήριον ἀθωότητος> ὑπό τό ὁποῖο (κατ᾿ αὐτόν) τελεῖ σήμερα ὁ πρώην Μητροπολίτης, μέχρις ἐξαντλήσεως κάθε ἐνδίκου μέσου, ποινικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ. Καί, καθ᾿ ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐξέλιξη τῆς ποινικῆς διαδικασίας, μετά τήν ἀμετάκλητη 778/2009 ἀπόφαση τοῦ ᾿Αρείου Πάγου (βλ. σελ. 98) καί τήν ἐπικύρωση μέ αὐτή τῆς ποινῆς τῆς ἑξαετοῦς κάθειρξης, γιά τό κακούργημα τῆς ὑπεξαίρεσης χρημάτων ἀπό τήν Ι.Μ. τοῦ ῾Οσίου ᾿Εφραίμ, τό ἐπικαλούμενο ἀπό τό Σεβασμιώτατο <τεκμήριον ἀθωότητος> ἔπαυσε αὐτομάτως καί αὐτοδικαίως νά ὑφίσταται. ῎Αλλως ἡ συνύπαρξη ἀμετάκλητης ποινικῆς καταδίκης καί τεκμηρίου ἀθωότητος θά ἀποτελοῦσε, κατά σχῆμα ὀξύμωρο, δικονομική πρωτοτυπία. ῞Οποια ἄλλη διαδικασία καί ἐάν ἐπινοηθεῖ, μετά τήν ἀμετάκλητη ἔκβαση τῆς ποινικῆς ὑπόθεσης, δέν μεταβάλλει τήν καταδίκη καί δέν ἐπαναφέρει παντάπασι τό τεκμήριο ἀθωότητος. Συνεπῶς, κατ᾿ ἀναντίρρητη διαπίστωση, ἡ ὅλη ποινική διαδικασία ἔχει κλείσει πλέον ὁριστικά μέ τήν ἀμετάκλητη καταδικαστική ἀρειοπαγιτική ἀπόφαση.


᾿Αναφορικά μέ τό δεύτερο θέμα, δηλαδή τῆς ἄσκησης τοῦ δικαιώματος <τοῦ ἐκκλήτου> ἀπό τόν κατάδικο Μητροπολίτη ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου, ἐδῶ παρατηρεῖται πλήρης σύγχυση. ῾Ο ἰσχύων Καταστατικός Χάρτης τῆς ᾿Εκκλησίας (ΚΧΕΕ), ὁ ὁποῖος καταρτίσθηκε τό ἔτος 1977 ἀπό τήν τότε διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας καί προωθήθηκε στή Βουλή πρός ψήφιση, ἄρα ἀποτελεῖ νόμο τοῦ Κράτους (590/1977), ὁρίζει στήν παράγ. 1 τοῦ ἄρθρ. 44 ὅτι <Τά παραπτώματα τῶν κληρικών..., τά συνεπαγόμενα κανονικάς κυρώσεις, ἐκδικάζονται ὑπό τῶν ᾿Εκκλησιαστικών δικαστηρίων...>, στή δέ ἑπόμενη παράγ. 2 ὅτι <Τό δικαίωμα ἐκκλήτου ἐνώπιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κατά τελεσιδίκων ἀποφάσεων ἐπιβαλλουσῶν ποινήν ἀργίας, ἐκπτώσεως ἀπό τοῦ θρόνου ἤ καθαιρέσεως... ἔχουν καί οἱ Μητροπολῖται τῆς Αὐτοκεφάλου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος...>.
᾿
Από τήν ἑρμηνεία, ἀλλά καί ἀπό αὐτή τή γραμματική διατύπωση τῶν διατάξεων αὐτών, προκύπτει, ότι τό δικαίωμα <τοῦ ᾿Εκκλήτου> ἀσκεῖται <ΠΑΡΑΔΕΚΤΩΣ>, τότε μόνο, ὅταν ἔχουμε τελεσίδικη ἀπόφαση Ε.Δ., τά ὁποῖα δικάζουν τά κανονικά (ΜΟΝΟ) παραπτώματα τῶν κληρικῶν, καί κατ᾿ ἐπέκταση καί τῶν ᾿Αρχιερέων, καί τά ὁποῖα ἐπιβάλλουν τίς ποινές τῆς ἀργίας, τῆς ἔκπτωσης καί τῆς καθαίρεσης. Συνεπῶς ἀπαραίτητη δικονομική- νομική προπόθεση γιά τήν ἄσκηση τοῦ <᾿Εκκλήτου> ἀποτελεῖ ἀποκλειστικά καί μόνο ἡ ἔκδοση ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ των Ε.Δ. Δηλαδή ἀποφάσεως, σέ πρῶτο καί δεύτερο βαθμό, τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, τά ὁποῖα ἐρευνοῦν καί ἐξετάζουν, κατά τήν ἐπιβαλλόμενη δικονομική τάξη, τήν ὑπόθεση καί ὡς πρός τήν κανονική καί ὡς πρός τήν νομική καί ὡς πρός τήν πραγματική (οὐσιαστική) βάση καί καταλήγουν, μετ᾿ ἐκτίμηση καί ἀξιολόγηση ὅλων τῶν στοιχείων, στήν ἐπιβολή τῶν παραπάνω ἐκκλησιαστικῶν ποινῶν. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἄσκηση τοῦ <᾿Εκκλήτου> προποθέτει <ΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ> τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων, μετά ἀπό πλήρη καί οὐσιαστική ἔρευνα τῆς ὑπόθεσης, πού παραπέμφθηκε ἐνώπιόν τους.

Μέ τήν παράθεση τῶν παραπάνω νομικῶν διαπιστώσεων, ἀβίαστα ἄγεται κάθε καλόπιστος ἑρμηνευτής τῶν οἰκείων διατάξεων στήν παραδοχή, ὅτι τό δικαίωμα τοῦ <᾿Εκκλήτου> οὐδόλως συνάπτεται μέ τίς εἰδικές ρυθμίσεις καί τήν εἰδική διαδικασία πού προβλέπει καί καθιερώνει τό παρακάτω ἄρθρ. 160 τοῦ νόμου 5383/1932 <Περί ᾿Εκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας>.
Εἰδικά μέ τίς ρυθμίσεις καί τή διαδικασία, πού προβλέπονται ἀπό τό ἄρθρο 160, πρέπει νά λεχθοῦν καί τά ἑπόμενα, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἀναντίρρητες νομικές διαπιστώσεις, ἡ ἄγνοια τῶν ὁποίων δέ συγχωρεῖται σέ ὑπεύθυνους ἐκκλησιαστικούς παράγοντες.

Τό ἄρθρο 160 τοῦ Ν. 5383/1932 ἐπιβάλλει στή Διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας νά χωρήσει, μετά τήν ἀμετάκλητη καταδίκη σε κάθειρξη τοῦ Μητροπολίτη, κατά δέ-σμια ἐνέργεια <ἄνευ ἑτέρας τινός διαδικασίας> στήν ἀπαγγελία τῆς καθαίρεσης.

῾Η ἐνέργεια αὐτή, καίτοι κατά νόμο ἀνήκει στό ᾿Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, δέν ἀποτελεῖ δικαιοδοτική κρίση, ἀλλά καθαρή καί ἀναμφισβήτητη δέσμια διοικητική ἐνέργεια. Δηλαδή στήν προκειμέ-νη περίπτωση τό Ε.Δ., ὡς συλλογικό διοικητικό ὄργανο, ὀφείλει νά προέλθει στήν ἔκδοση διαπιστωτικῆς διοικητικῆς πράξης, μέ μοναδικό ἀντικείμενο τήν κήρυξη τῆς καθαίρεσης τοῦ Μητροπολίτη, χωρίς νά προέρχεται περαιτέρω σέ καμία δικαιοδοτική κρίση ἤ ἄλλη οὐσιαστική ἐκτίμηση τῶν πραγματικῶν δεδομένων, παρά σέ μόνη τή διαπίστωση ὅτι ἡ καταδικαστική ἀπόφαση τοῦ Ποινικοῦ Δικαστηρίου κατέστη ἀμετάκλητη. ῾Η πράξη αὐτή τοῦ Ε.Δ. εἶναι διοικητική (ὄχι δικαιοδοτική) καί ἐπιβάλλεται στή Διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας (ὡς Ν.Π.Δ.Δ.) κατά <δέσμια ἐνέργεια>. Τυχόν παράλειψη ἔκδοσης τῆς πράξης αὐτῆς ἀποτελεῖ <παράλειψη νόμιμης ὀφειλόμενης ἐνέργειας> καί θεμελιώνει καί ποινικές εὐθύνες (ἄρθρ. 259 ΠΚ, σέ συνδυασμό με ἄρθ. 13) καί διοικητικές, μέ συνέπεια τήν προσβολή τῆς παράνομης παράλειψης μέ αἴτηση ἀκυρώσεως στό ΣτΕ.
Πρέπει δέ νά τονιστεῖ, ὅτι ὁ νόμος 5383/1932 περί ΕΔ., συνεπῶς καί τό ἄρθρο 160, ρητῶς ἀναφέρεται ὡς ἰσχύων μέ τήν εἰδική διάταξη τῆς παραγ. 1 τοῦ ἄρθρ. 44 τοῦ Κ.Χ.Ε. ᾿Επί πλέον δέ αὐτός ὁ Κ.Χ.Ε., πρίν ψηφισθεῖ ἀπό τή Βουλή καί δημοσιευθεῖ στήν Ε.Τ.Κ., τέθηκε ὑπό τήν κρίση τοῦ Πατριαρχείου καί δόθηκε ἡ σχετική ἔγκριση. Συνεπῶς, ὅσα κατά καιρούς καί ἀπό διαφόρους ὑποστηρίζονται, ὅτι ὁ νόμος αὐτός ἀνάγεται σέ ἄλλους χρόνους καί σέ ἄλλες ἐποχές ἤ προβάλλονται ἄλλα τινά, ἐκφεύγουν τῆς σοβαρότητας ὡς στερούμενα παντελῶς νομικῆς βάσεως.

Μετά τά ὅσα ἐκτέθηκαν, διαπιστώνει κανείς ὅτι τό δικαίωμα τοῦ <᾿Εκκλήτου> δέν μπορεῖ νά ἀσκηθεῖ παραδεκτῶς στήν περίπτωση τοῦ ἄρθρου 160. ᾿Αφοῦ στήν περίπτωση αὐτή ἡ καθαίρεση, μετά τήν ἀμετάκλητη ποινική καταδίκη γιά κακούργημα, ἀπαγγέλλεται μέ ἁπλή διαπιστωτική διοικητική πράξη καί μάλιστα δέσμιας ἐνέργειας, κατά τήν εἰδική ἐπιταγή <ἄνευ ἑτέρας τινός διαδικασίας>, ἐνῶ ἡ διάταξη τῆς παραγ. 2 τοῦ ἄρθρου 44 Κ.Χ.Ε., πού καθιερώνει τό δικαίωμα τοῦ <᾿Εκκλήτου>, ἀναφέρεται ὄχι σέ ἁπλές διαπιστωτικές διοικητικές πράξεις, ἀλλά σέ <τελεσίδικες ἀποφάσεις Ε.Δ.>, τά ὁποῖα, ὅπως τονίσθηκε, ἐκδίδουν τίς ἀποφάσεις αὐτές, ὄχι <ἄνευ ἑτέρας διαδικασίας>, ἀλλά μετά πλήρη δικαιοδοτική κρίση δύο βαθμῶν δικαιοδοσίας καί μετά πλήρη καί ἐμπεριστατωμένη ἔρευνα τῆς ὑπόθεσης καί μετ᾿ ἐκτίμηση καί ἀξιολόγηση τῶν στοιχείων.


Στό σημεῖο αὐτό τῶν ἀναφορῶν μας θά πρέπει νά παραθέσουμε καί ἕνα συναφές ἀπόσπασμα προηγούμενου σχολίου μας γιά τό ἴδιο θέμα, πρός πληρέστερη κατανόηση τῶν παραπάνω νομικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν τοποθετήσεών μας. Γράφαμε σχετικῶς·


Πέραν τῶν κανονικῶν παραπτωμάτων ἡ ἔννομη τάξη, σέ κάθε εὐνομούμενη Πολιτεία, ἐπιβάλλει ἕνα πλαίσιο συμπεριφορῶν τῶν πολιτῶν καί θέτει συγκεκριμέ-νες ἀπαγορεύσεις καί δεσμεύσεις. Και ἀπ᾿ αὐτές τίς συμπεριφορές δέν ἐξαιροῦνται, δέν πρέπει νά ἐξαιροῦνται, οὔτε οἱ κληρικοί οὔτε, πολύ περισσότερο, οἱ ᾿Αρχιερεῖς. ῾Η ἀρχή τῆς ἰσότητας, τήν ὁποία καί τό δικό μας Σύνταγμα ἀνάγει σέ θεμελιώδη ἀρχή, ἐπιβάλλει τήν αὐτή, ἴση μεταχείριση γιά ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πολίτες πάσης φύσεως καί πάσης κατηγορίας. Καί ἐκεῖνος, πού παραβαίνει τούς κανόνες τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ κώδικα, ὅποιος καί νά εἶναι, διαπράττει, μέ τίς προποθέσεις καί τίς διακρίσεις τοῦ νόμου, κολάσιμο ποινικό ἀδίκημα, καί οἱ ἐμπίπτοντες σέ αὐτές τίς παραβάσεις δέν πρέπει νά ἔχουν διάφορη ποινική μεταχείριση.


Πρέπει ἐδῶ νά τονισθεῖ ὅτι εἶναι σαφής ἡ διάκριση μεταξύ κανονικῶν παραπτωμάτων καί ποινικῶν ἀδικημάτων. Τά πρῶτα ἀναφέρονται μόνο σέ κληρικούς καί εἰδικῶς γι᾿ αὐτά ἀκολουθεῖται ἡ κανονική ἐκκλησιαστική διαδικασία, χωρίς τήν παραμικρή παρέμβαση τῆς κοσμικῆς εξουσίας. Τα δεύτερα ἀφοροῦν σέ ὅλους τούς πολίτες τοῦ κράτους, ἀνεξαρτήτως ἰδιότητας καί κατηγορίας, οἱ ὁποῖοι, δέν εἶναι ἐπιτρεπτό, νά ἔχουν διάφορη καί ἄνιση μεταχείριση ἀπό τήν Πολιτεία. Καί εἶναι βέβαιο ὅτι ὅλα τά κανονικά παραπτώματα δέν εἶναι καί ποινικά ἀδικήματα. ῞Οταν π.χ. κάποιος κληρικός ἀπέχει τῶν τελετουργικῶν του καθηκόντων ἐπί μακρόν, ὅταν κάποιος κληρικός εἶναι κατά συνήθεια μέθυσος, ὅταν κάποιος κληρικός εἶναι ὁμοφυλόφιλος (τό <κάποιος> πολλαπλασιάστε το μέ ὅποιο συντελεστή νομίζετε) κ.ἄ., αὐτά ἀποτελοῦν μόνο κανονικά παραπτώματα καί δέν ἐνδιαφέρουν τήν Πολιτεία, παρά μόνο τήν ᾿Εκκλησιαστική Διοίκηση. ῾Η Πολιτεία ἐπεμβαίνει μέ τίς ρυθμίσεις τῆς ποινικῆς της νομοθεσίας μόνο στίς περιπτώσεις τῶν ποινικών παραβάσεων. ᾿Εδῶ ἡ μεταχείριση τῶν πολιτῶν πρέπει νά εἶναι ἡ αὐτή καί δέν ἐπιδέχεται διακρίσεις.


῾Η ᾿Εκκλησία στίς νομικές της σχέσεις, κατά τό κρατοῦν σήμερα σύστημα, εἶναι Νομικό Πρόσωπο δημοσίου Δικαίου. Τοῦτο ρητῶς ὁρίζεται στόν Καταστατικό της Χάρτη μέ τή διάταξη τῆς παραγ. 4 τοῦ ἄρθρου 1. Καί, κατά πάγια νομολογία τοῦ ᾿Ανώτατου ᾿Ακυρωτικοῦ Δικαστηρίου (Σ.τ.Ε.), οἱ Μητροπολίτες εἶναι <ὄργανα διοικήσεως> ὡς Προϊστάμενοι τοῦ Ν.Π.Δ.Δ. τῆς Μητροπόλεώς των καί ὡς μετέχοντες στή διοίκηση τοῦ Ν.Π.Δ.Δ. τῆς᾿Εκκλησίας. Συνέπεια τούτου εἶναι ὅτι, ὅταν ἡ Πολιτεία καθορίζει ὁρισμένες συνέ-πειες, πού ἐπάγονται σοβαρά ποινικά ἀδικήματα (ἰδία κακουργήματα) γιά κάθε ὄργανο διοικήσεως, δέ νοεῖται ἐξαίρεση ἀπ᾿ αὐτή τή μεταχείριση τῶν ᾿Αρχιερέων, ὡς ὀργάνων διοικήσεως καί αὐτῶν, πάντα κατά τό κρατοῦν σήμερα σύστημα τῶν σχέσεων ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας.


Καί ὡς χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀναφέρουμε τοῦτο. ῞Οταν κάποιο ὄργανο τῆς Πολιτείας, καταδικαζόμενο ἀμετάκλητα γιά ὁρισμένα βαρύτατα ἀδικήματα (π.χ. κλοπή, ὑπεξαίρεση, ἀπάτη, κ. ά.) ἐκπίπτει ἀμέσως, καί μάλιστα μέ διαπιστωτική διοικητική πράξη, ἀπό τήν ἄσκηση τῶν διοικητικῶν του καθηκόντων, δέν εἶναι ποτέ ἀνεκτό ἀπό τήν ἐσωτερική ἔννομη τάξη, ὅταν Μητροπολίτης, καταδικασθείς καί αὐτός ἀμετάκλητα στά αὐτά ποινικά ἀδικήματα, νά ἀναγνωρίζεται καί νά ἐνεργεῖ πλέον ὡς <ὄργανο διοικήσεως>, νά διοικεῖ τό Νομικό Πρόσωπο τῆς Μητροπόλεως, νά συνεργάζεται ἀκωλύτως, ὡς νόμιμο ὄργανο, μέ τά ἄλλα πολιτειακά ὄργανα, νά προεξάρχει τῶν τελετῶν καί ἐκδηλώσεων, νά παρακάθεται ἐπισήμως μεταξύ ὑπουργῶν καί νομαρχῶν, κ.ἄ.


Τοῦτο ἀποτελεῖ συνέπεια τῆς ἀρχής τῆς ἴσης μεταχείρισης, πού ἐπιβάλλει, κατά θεμελιώδη ἀρχή, τό Σύνταγμα. Καί μέ τήν ἔννοια αὐτή, τό ἄρθρο 160 τοῦ Ν. 5383/1932, πού ἰσχύει καί σήμερα, κατά ρητή καί εἰδική ἀναφορά, στή διάταξη τῆς παραγ. 1 τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη, ἐπιβάλλοντας <κατά δέ-σμια διοικητική ἐνέργεια> καί ὄχι μέ <δικαιοδοτική κρίση>, τήν καθαίρεση Μητροπολίτη, πού καταδικάσθηκε ἀμετάκλητα για κακούργημα, εἶναι ἀπολύτως συμβατό μέ τό ἰσχύον Σύνταγμα, ἀνεξάρτητα ὅτι πέραν αὐτοῦ συνάδει καί μέ τούς ῾Ιερούς Κανόνες (βλ. ΚΕ~ ῾Αγίων ᾿Αποστόλων κ.ά.).


ΕΠΙΜΕΤΡΟ·
Ως γενικό συμπέρασμα ὅλων ὅσων ἀναλυτικῶς παρατέθηκαν, πρέ-πει νά λεχθεῖ τοῦτο. Τό δικαίωμα τοῦ <᾿Εκκλήτου>, πού προβλέπει καί καθιερώνει τό ἄρθ. 44 παράγ. 2 ΚΧΕ, δέν μπορεῖ νά ἀσκηθεῖ στήν περίπτωση τοῦ ἄρθρου 160, γιά τόν ἀπόλυτο λόγο ὅτι δέν ἔχουμε ἀπόφαση Ε.Δ., πού νά ἐκδόθηκε κατά τήν εἰδική ἐκκλησιαστική δικονομική διαδικασία κατά πλήρη δικαιοδοτική κρίση σέ δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, ἀλλά ἔχουμε ἁπλή διαπιστωτική διοικητική πράξη δέ-σμιας ἐνέργειας μετά ἀπό ἀμετάκλητη ποινική καταδίκη γιά κακούργημα. Γιά μόνο τό λόγο αὐτό ἡ προσφυγή τοῦ <᾿Εκκλήτου> ἐνώπιον τοῦ Πατριαρχείου πρέπει νά ἀπορριφθεῖ <τύποις> ὡς ἀπαράδεκτη καί ὡς μή προβλεπόμενη ἀπό τήν διαδικασία τοῦ ἄρθρ. 160. ᾿Αντίθετη ἐκδοχή θά ἀποτελοῦσε ἄλλωστε παρέμβαση στίς λειτουργίες τῆς ῾Ελλαδικῆς ἔννομης τάξης καί θά ἀντέβαινε προδήλως καί στό ἰσχύον Σύνταγμα καί στούς νόμους τῆς ῾Ελληνικῆς Πολιτείας.


῾Ο Σχολιαστής


"ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΙ", μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου (1.10.2009)

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου