Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009
οι υπογράψαντες
την Ορθοδοξότατη
"Ομολογία Πίστεως"
κατά του Οικουμενισμού
Σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση πλησιάζουν τις 7000 οι πιστοί που έχουν υπογράψει την Ομολογία Πίστεως, ενώ καθημερινά καταφθάνουν οι υπογραφές πλήθους ακόμη κληρικών και λαϊκών.
Καλούμε όλους τους αναγνώστες μας να υπογράψουν την "Ομολογία Πίστεως" ως ελάχιστη συνεισφορά στον αντιπαπικό και αντι-οικουμενιστικό αγώνα που όλοι πρέπει να συμμετέχουμε, ο καθένας με όποιο τρόπο μπορεί.
Πρέπει να υποφράψουν την Ομολογία Πίστεως όλοι οι ευσεβείς Ελληνες.
Οχι οι ασεβείς και οι αχρίστιανοι.
Οι μεμιασμένοι Λατινόφρονες και οι Οικουμενιστές αναισχύντως αποθρασύνθηκαν.
Εφθασαν στο σημείο να ζητούν από τον απαθέστατο και δουλικότατο Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, την τιμωρία των υπογραψαντων.
Να δούμε τι θα κάνη ο κ.Ιερώνυμος που άναψε το πράσινο φώς στους Λατινόφρονας να αλωνίζουν ολόκληρη την Ελλάδα.
Ας προσέξη ο κ. Ιερώνυμος γιατί θα εχη την τύχη των αναθεματισμένων Λατινοφρόνων.
Σημείωσι του blog apotixisi:
Μετά χαράς δηλώνει το blog ότι έχει υπερβή σήμερα τους χιλίους (1.000) επισκέπτες. Σας ευχαριστούμε.
Ραγδαῖες ἐξελίξεις ἐν ὄψει τοῦ Συνεδρίου στὴν Κύπρο:
Μητροπολίτης προτείνει την ἀναβολή του !
Οἱ ἀπροκάλυπτες πλέον οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες
καὶ οἱ ἀπειλὲς τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου
συσπειρώνουν τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς
καὶ ἐντείνουν τὴν ἀντίδρασή τους
Οἱ μεθοδευμένες εἰς βάρος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας ἐνέργειες Φαναρίου καὶ Ρώμης, ποὺ ὡς φαίνεται κομβικό-στρατηγικὸ σταθμὸ ἀποτελεῖ ἡ συνάντηση τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου στὴν Κύπρο μὲ θέμα «τὸν ρόλον τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν», δὲν ἀφήνει πλέον ἀδιάφορους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Ἤδη τὸ «Κείμενο τῆς Ραβέννας», ποὺ θὰ συζητηθεῖ στὴν Κύπρο, χαρακτηρίστηκε ἀπὸ ἐξέχουσες προσωπικότητες τοῦ θεολογικοῦ κόσμου καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὡς ἀπαράδεκτο. Παρ’ ὅλες, ὅμως, τὶς ὀρθόδοξες ἀντιδράσεις, παρὰ τὸ ὅτι δὲν ἔγινε Πανορθοδόξως ἀποδεκτό, ἀφοῦ δύο Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν τὸ προσυπέγραψαν (Ρωσικὴ καὶ Βουλγαρική), ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος τὸ ἀποδέχτηκε, ὅπως διαβεβαίωσε καὶ ὁ καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ.
Οἱ σκοπιμότητες, λοιπόν, τῶν Πατριαρχικῶν ἐνεργειῶν, ποὺ ἐπιμελῶς προσπαθοῦσαν νὰ συσκοτίζουν, εἶναι εὐδιάκριτες καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν εἰδικὲς γνώσεις ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἡ κατασκευὴ τοῦ πάζλ, τὸ ὁποῖο ἐπὶ δεκαετίες τώρα συνέθεταν μὲ τοὺς ἐπιβλαβεῖς Διαλόγους καὶ τὶς συμπροσευχές, τοποθετώντας συνομωτικῶς στὶς ὁρισμένες —ἀπὸ τοὺς ἀντιχρίστους ἐξουσιαστὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς— θέσεις τὰ κομμάτια του, τελειώνει. Δυό-τρία κομμάτια ποὺ λείπουν, δὲν μᾶς ἐμποδίζουν πλέον νὰ κατανοήσουμε τὴν ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τῆς προδοσίας κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ μυστικοπαθῶς ἑτοιμάστηκε, παρ’ όλες τὶς περίτεχνες, δαντελωτὲς —πλὴν διαφανεῖς— κουρτίνες τῆς «ἀγάπης» καὶ τῆς «ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας», ποὺ προσπαθοῦν νὰ κρύψουν τὸ ἑωσφορικὸ κακοτέχνημά τους. Οἱ ἐφιαλτικὲς μέρες τῶν Συνόδων τῆς Λυὼν καὶ τῆς Φερράρας ἐπανέρχονται στὴ μνήμη καὶ στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή.
Ἔτσι, ἂν καὶ πολὺ ἀργά, οἱ ἀντιδράσεις πολλῶν ἁπλῶν πιστῶν, ποὺ εἶναι ἐνεργὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἢ καὶ θεσμικῶν φορέων, πληθαίνουν, ἐκφράζοντας τὴν ὀγκούμενη δυσαρέσκεια καὶ τὴν ἀγωνία τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Ἀκόμα κι ὅσοι σιωποῦσαν, φοβούμενοι τὴν πιθανότητα ἑνὸς σχίσματος, ἢ ὅσοι ἐκ «συνέσεως» ἀντιδροῦσαν ὑποτονικὰ καὶ ἀρκοῦντο μόνο στὴν προσευχή, ἀποφάσισαν κι αὐτοὶ ν’ ἀντιδράσουν δυναμικά, κάνοντας αἰσθητὴ τὴν ἀντίθεσή τους, στὸν συναντιλήπτορα τοῦ Πάπα καὶ ὑπηρέτη οἰκουμενιστικῶν σχεδίων Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ποὺ ἐνῶ ὁ ἴδιος «διαιρεῖ καὶ βασιλεύει» καὶ προκαλεῖ-συντελεῖ στὸν διαμελισμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁ ἴδιος ποδοπατεῖ μὲ τὶς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο συμπροσευχές του τοὺς Ἱερούς της Κανόνες, ἔχει τὸ «θάρρος» νὰ κατηγορεῖ αὐτούς, ποὺ δὲν κάνουν τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ ζητοῦν τὴν ἐφαρμογὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων, καὶ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι τάχα αὐτοὶ προκαλοῦν προβλήματα στὴν Ἐκκλησία. Βέβαια, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ τώρα καταφρονεῖ, θὰ ζητήσει αὔριο νὰ ἐφαρμοστοῦν ἐναντίον τῶν εἰρηνικῶς διαμαρτυρομένων γιὰ τὶς ἀντορθόδοξες ἐνέργειές του!...
Τὸ ἐλπιδοφόρο γεγονὸς ὅμως εἶναι, ὅτι ἐδῶ καὶ μερικοὺς μῆνες παρατηρεῖται μιὰ ἁγία συσπείρωση τῶν «τέκνων τῆς Ἐκκλησίας», ποὺ ἐπορεύοντο «ὡς μὴ ἔχοντα ποιμένας». Συσπείρωση ποὺ ἐνισχύει τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Τριαδικὸς Θεός, ποὺ θέλει τὴν «συνεργία» μας στὰ πράγματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία, ποὺ μᾶς θέλει ἀγωνιστὲς καὶ ὄχι θεατές, θὰ εὐδοκήσει καὶ παντοδυνάμως θὰ ἐνεργήσει, ὥστε νὰ διασκεδαστοῦν «βουλὲς» καὶ ἐνέργειες ἀνθρώπινες, οἱ ὁποῖες ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἅγιο Θέλημά Του.
Ἐνδεικτικὰ παραθέτουμε μὲ χρονολογικὴ σειρὰ τὶς τελευταῖες ἀντιδράσεις ἐλπίδας, πλήθους μελῶν τοῦ σώματος της Ἐκκλησίας:
1. Ἐπίσκοποι, Ἡγούμενοι, Ἀρχιμανδρίτες, Πρωτοπρεσβύτεροι, Ἱερεῖς, Μοναχοὶ καὶ χιλιάδες Λαϊκοὶ ὑπογράφουν «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» [1] κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μὲ αὐτή, ὅπως σημειώνουν οἱ συντάκτες της, «ἐπιδιώκουν μὲ θετικὸ θεολογικὸ λόγο νὰ ἐπισημάνουν τοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴν ἐπὶ δεκαετίες σταδιακὴ ἐξάπλωση καὶ τωρινὴ ἐμπέδωση τῆς συγκρητιστικῆς καὶ καταστροφικῆς διδασκαλίας… τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ποὺ «ὀρθῶς χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν». Ἐπίσης τονίζουν, πόσο ἐπιβλαβεῖς εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία οἱ μακροχρόνιοι Διάλογοι μὲ τὶς κάθε εἴδους αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» καὶ ὁμολογίες.
2. Διάφοροι σύλλογοι, blogs, ἐκκλησιαστικὰ περιοδικὰ καὶ ἁπλοὶ πιστοὶ ἐκφράζουν τὴν ἔντονη ἀντίδρασή τους στοὺς ἀντιπατερικῷ τῷ τρόπῳ διεξαγομένους Διαλόγους, καὶ ὅσες ἄλλες ἐνέργειες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἀπαγορεύονται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες.
3. Οἱ ὑπεύθυνοι τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν, θεώρησαν ὅτι ἦταν καιρὸς νὰ παρουσιάσουν τὶς ἀντορθόδοξες θέσεις τους γιὰ τὸν Διάλογο, κυρίως ὡς πρὸς τὸ θέμα τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα, γιὰ πρώτη φορὰ σὲ ἀνοικτὸ ἀκροατήριο, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἀποτελοῦσαν μόνον οἰκουμενιστές. Δοκίμασαν, λοιπόν, νὰ περάσουν τὶς θέσεις τους σὲ σπουδαστὲς —κυρίως— τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ἐλπίζοντας ὅτι, ὑπὸ τὴν ἐπίδραση καθηγητῶν φίλα προσκειμένων στὸν οἰκουμενισμό, θὰ τοὺς ποδηγετήσουν στὴ μάνδρα τῆς οἰκουμενιστικῆς ἰδεολογίας.
Ὅμως, στὴν Ἡμερίδα ποὺ ὀργάνωσαν στὶς 20/5/09 στὴν Θεσσαλονίκη, προσῆλθαν καὶ ἄλλοι πιστοί, οἱ οποῖοι, ὅταν ἄκουσαν τὶς ἀντορθόδοξες θέσεις τῶν εἰσηγητῶν, διαμαρτυρήθηκαν ἔντονα καὶ ἔτσι, γιὰ πρώτη φορὰ ἀποδοκιμάστηκαν ζωντανὰ ἀπὸ μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας τὰ σχέδια τῶν ἀρχιτεκτόνων τοῦ Διαλόγου, Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη καὶ καρδιναλίου Βάλτερ Κάσπερ, πρᾶγμα ποὺ ἐνόχλησε ἀφάνταστα τοὺς φαναριώτικους κύκλους[2]. Ἔχασαν μάλιστα τὴν ψυχραιμία τους, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὴ δημοσίευση ὑβριστικοῦ κειμένου τοῦ πατριαρχικοῦ π. Γ. Τσέτση, τὸν ὁποῖο ἀκολούθησε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ἀπειλώντας ἔμμεσα τοὺς ἀντιδρῶντες καὶ κυρίως αὐτοὺς ποὺ συνέταξαν καὶ ὑπέγραψαν τὴν «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ».
4. Ὁ καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδης, ὡς καθ’ ὕλην ἁρμόδιος, πῆρε θέση γιὰ τὶς τελευταίες ἐξελίξεις στὰ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καί, λόγῳ τῆς κρισιμότητος τῆς καταστάσεως, ἀπηύθυνε ἔκκληση πρὸς τοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες καὶ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο νὰ πράξουν τὸ ἴδιο. Στὶς ἐπιστολές του αὐτὲς χαρακτηρίζει τὴν «προγραμματισμένη θεολογικὴ συζήτηση γιὰ τὸ Πρωτεῖο τοῦ Ἐπισκόπου Ρώμης… στὴν Κύπρο, ὡς… οὐσιαστικὰ προθύστερη». Κι αὐτὸ γιατί, «θὰ πρέπει νὰ προηγηθεῖ ὁπωσδήποτε ἡ θεολογικὴ συζήτηση γιὰ τὴ θεμελιώδη διάφορά μας μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς στὸ δόγμα καὶ εἰδικότερα στὸ filioque, τὸ ἀλάθητο καὶ τὴν κτιστὴ θεία Χάρη… Μόνο μετὰ τὴν ἀπόλυτη ταυτότητά μας στὸ δόγμα, μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει συζήτηση γιὰ τὸν τρόπο διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ ὀρθόδοξη αὐτὴ θέση τοῦ κ. Τσελεγγίδη, ὁ ὁποῖος δὲν ἀρνεῖται τὸν Διάλογο, ἀλλὰ τὴν κακότροπη καὶ καινοφανῆ-αἱρετικὴ μέθοδο διεξαγωγῆς του, ἀποδεικνύει τὴν ἀμετροέπεια τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα, ποὺ μὲ τὴν χθεσινὴ ἐπιστολή του, κατηγορεῖ τοὺς διαμαρτυρομένους γιὰ τὴν ἐρήμην τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ πορεία τοῦ Διαλόγου, ὅτι δὲν σέβονται τὶς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας[3].
5. Τὸ θρησκευτικὸ περιοδικὸ «Ο ΣΩΤΗΡ», ποὺ διαβάζεται ἀπὸ δεκάδες χιλιάδες τακτικοὺς ἀναγνῶστες σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, δημοσίευσε ἄρθρο στὸ ὁποῖο τονίζεται ὅτι στὴν Κύπρο «θὰ συζητηθεῖ ἡ ἔννοια τοῦ παπικοῦ πρωτείου… ὁπότε δὲν ἀποκλείεται νὰ ξυπνήσουμε μίαν ἡμέρα “βαπτισμένοι” ἀπὸ τὰ μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ὡς Οὐνίτες χωρὶς νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε!». Ὅμως «ἡ Ἐκκλησία οὐδέποτε κατὰ τὴν πρώτη χιλιετία ἀνεγνώρισε τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης αὐθεντία σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸ θέμα τοῦ Πρωτείου εἶναι λυμένο καὶ δὲν χρειάζεται καμιὰ συζήτηση... Ἀλλὰ τὸ κείμενο τῆς Ραβέννας εἶναι ἀπαράδεκτο ἀπὸ πλευρᾶς ὀρθοδόξου, ἀφοῦ πάσχει σοβαρὰ σὲ πάρα πολλὰ σημεῖα… Καὶ ὑπάρχει διάχυτος ὁ φόβος στὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα ὅτι οἱ ἡμέτεροι,… ἀνεπίτρεπτα ὑποχωρητικοί» θὰ «προσπαθήσουν νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ ἐπάρατο παπικὸ πρωτεῖο… ὀρθοδόξως!» (περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», 15/9/2009).
6. Ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβασμιώτατος κ. Ἀνδρέας πρὶν λίγες μέρες, μὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο ἔγραψε: «…Εἰδικώτερον ὡς πρὸς τὸ πρωτεῖον, ἐπίμονοι φῆμαι λέγουν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι πρόκειται νὰ ἀποδεχθοῦν τὸ πρωτεῖον ὡς “πρωτεῖον τιμῆς” τοῦ πάπα, ὅπως καὶ ἦτο πράγματι, προτοῦ οἱ παπικοὶ ἀποσχισθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐν τούτοις, ὅμως, ὁ πάπας θὰ συνεχίζῃ νὰ τὸ θεωρῇ ὡς “πρωτεῖον ἐξουσίας”. Ὁπότε τί πρόκειται νὰ συμβῇ; Θὰ ὑπάρξῃ, μήπως, κάποιος ἀπαράδεκτος συμβιβασμός;… Φρονῶ, ὅθεν, Μακαριώτατε», ὅπως μᾶς «γνωστοποιήσητε ἐὰν ἐδόθη εἰς τὰ μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἡ ὀρθή-ὀρθόδοξος κατευθυντήριος γραμμή, εἰς ἣν δέον νὰ παραμείνουν ἀμετακίνητα».
7. Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεβασμιώτατος π. Σεραφείμ, μόλις προχθὲς (1/1/09), φοβούμενος τὰ χειρότερα στὸ Συνέδριο τῆς Κύπρου, ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, μὲ τὴν ὁποία τονίζει κι αὐτὸς ὅτι «ποτὲ ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν πρώτην χιλιετίαν δὲν ἀνεγνώρισεν εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Ρώμης πρωτεῖον αὐθεντίας καὶ ἐξουσίας εἰς παγκόσμιον ἐπίπεδον. Ἡ ὑπερτάτη αὐθεντία εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην Ἐκκλησίαν ἠσκεῖτο πάντοτε καὶ μόνον ἀπὸ τὰς Οἰκουμενικὰς Συνόδους».
8. Τέλος, ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννουπόλεως Σεβασμιώτατος κ. Σεραφεὶμ προτείνει «ἀναβολὴ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου ἄχρι καιροῦ» καὶ δικαιολογεῖ τὴν πρότασή του διὰ πολλῶν καὶ μὲ τὰ ἑξῆς: «Ἤδη Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες θὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴ συνάντηση αὐτὴ κι αὐτὲς ποὺ θὰ συμμετάσχουν θὰ διαφωνοῦν μεταξύ τους γιὰ τὸ ἴδιο θέμα. Οἱ εὐθύνες τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ τῶν ὑπολοίπων… εἶναι μεγάλες διὰ νὰ διαφυλάξουν τὴν ἐσωτερικὴ ἑνότητα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Διὰ νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη ἑνότητα ἐπιβάλλεται νὰ προηγηθεῖ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου Διορθόδοξη Συνάντηση διὰ κοινῆς ἀπόφασης ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ἡ ἀναβολὴ τῆς συναντήσεως τῆς Κύπρου ἄχρι καιροῦ ἐπιβάλλεται διὰ τοὺς ἀκόλουθους λόγους.
1. Ὁ ἐπικεφαλὴς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου ἔχει ἤδη συγκρουσθεῖ μὲ Ὀρθόδοξους Ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι ἐκπροσωποῦν Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.
2. Τὸ θεματολόγιο τοῦ διαλόγου ἐκφεύγει ἐκ τῆς κοινῆς ἀποφάσεως τῆς Α’ Πανορθόδοξης Διασκέψεως τῆς Ρόδου ποὺ ὁρίζει μὲ σαφήνεια τὴ «μελέτη τῶν μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν θετικῶν καὶ ἀρνητικῶν σημείων, περὶ τὴν πίστιν…».
Ἐξ ὅλων αὐτῶν φαίνεται καθαρά, ὅτι ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας διαφωνοῦν πλέον ριζικῶς καὶ «ἐπωνύμως» πρὸς τὰ τεκταινόμενα ἀπὸ πλευρᾶς Πατριαρχείου, στὴ διαφαινόμενη ἀπόφαση τοῦ Φαναρίου νὰ ἀποδεχθεῖ τὸ Παπικὸ Πρωτεῖο ὑπὸ ὁποιονδήποτε παραπλανητικὸ τίτλο, ὅπως π.χ. «Πρωτεῖο διακονίας», τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ ὁ Πάπας δὲν ἀπαρνήθηκε οὐδεμία ἀπὸ τὶς κακοδοξίες του καὶ εὑρίσκεται ἐκτὸς τῆς ΜΙΑΣ Ἐκκλησίας καὶ ἄρα δὲν μπορεῖ νὰ συναποφασίζει, ὡς νὰ ἀποτελεῖ μέλος της, παρὰ μόνον ἐὰν μετανοήσει κι ἐπιστρέψει σ’ αὐτήν. Ὡς ἐκ τούτου γίνεται ἀντιληπτό, ὅτι ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση στὸ σημεῖο αὐτό, θὰ ἀποτελέσει ἐσχάτη μειοδοτικὴ ἐνέργεια τοῦ Πατριαρχείου καὶ ὅσων Ἱεραρχῶν τὴν ὑποστηρίξουν.
Στὸν κατάλογο αὐτῶν ποὺ ἐπωνύμως διαφωνοῦν —μαζὶ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν ἁπλῶν, ἀλλὰ συνειδητῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ δὲν ἔχουν δυνατότητα πρόσβασης στὰ Μ.Μ.Ε. γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὴ διαφωνία τους— προσθέτουμε μὲ αὐτὸ τὸ Δελτίο καὶ τὴ φωνὴ τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”», ὅπως καὶ τὴ φωνὴ μερικῶν συλλόγων καὶ σωματείων ποὺ μᾶς ἐξουσιοδότησαν, καὶ ζητοῦμε συμπληρωματικὰ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο ν’ ἀφουγκραστεῖ καὶ νὰ σεβασθεῖ τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, νὰ παρέμβει πρὶν τὴν 16 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα ἐνάρξεως τῆς Συνάντησης τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στὴν Κύπρο, καὶ νὰ πάρει δυναμικὲς ἀποφάσεις ποὺ θὰ σηματοδοτήσουν τὴν ἐπιστροφὴ στὴν Πατερικὴ Παράδοση, τὴν ὁποία τόσες δεκαετίες ἡ οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία ἔχει κατακρεουργήσει, διαφορετικὰ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος θὰ εἶναι ὑπόλογος ἀπέναντι στὸ Τριαδικὸ Θεό μας.
Προτείνουμε στὶς ἀποφάσεις της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ ἐνσωματώσει καὶ τὶς δύο παρακάτω αἰτιολογημένες προτάσεις μας:
Πρώτη Πρόταση: Νὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τὴν μὴ ἀποστολὴ ἀντιπροσώπων στὴν Κύπρο, ὅπως ἔπραξε καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας. Καὶ τοῦτο, διότι:
Ὁ Διάλογος εἶναι «σημαδεμένος» —ἐκτὸς τῶν ἄλλων— καὶ γιατὶ ὁ συμπρόεδρος τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ζηζιούλας, ἀσεβώντας καὶ ὑποτιμώντας τὴν Ἐκκλησία μας, ἀρνήθηκε νὰ παράσχει τὶς διευκρινήσεις ποὺ τοῦ ζητήθηκαν γιὰ τὶς παπικὲς «ἐκκλησιολογικὲς ἀντιλήψεις» ποὺ θὰ ἀποτελέσουν τὴν ραχοκοκαλιὰ τῶν συζητήσεων περὶ τοῦ παπικοῦ Πρωτείου στὴν Κύπρο.
Πράγματι, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐζήτησε τὶς «διασαφήσεις» αὐτές, ἐδῶ καὶ δύο χρόνια, μὲ τὸ ὑπ’ Ἀριθμ. Πρωτ. 3512/8-10-2007 Ἔγγραφό της. Καὶ τοῦτο διότι οἱ παπικὲς θέσεις ποὺ προσυπέγραψε ὁ Πάπας ἦταν ὄχι μόνο προσβλητικές, ἀλλὰ καὶ προκλητικότατες ἐν ὄψει τῶν συζητήσεων, ἀφοῦ σ’ αὐτὲς ὑπάρχει ἡ θέση ὅτι μόνον ἡ αἱρετικὴ παπικὴ «ἐκκλησία» εἶναι ἡ ΜΙΑ Ἐκκλησία∙ τὴν δὲ Ὀρθόδοξη, δὲν τὴν θεωρεῖ οὔτε κἂν ἰσότιμη μὲ τὴν παπική, ἀλλὰ ὡς Ἐκκλησία μὲ ἐλλείψεις καὶ φυσικὰ κατώτερη. Διαβάζουμε: «Ἡ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διατηρεῖ τὰ γνήσια στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα καθώρισεν ὁ Χριστός διὰ τὴν Ἐκκλησίαν (!!!), εἶναι η “καθολικὴ Ἐκκλησία”… ἡ ὁποία διοικεῖται ὑπὸ τοῦ διαδόχου τοῦ Πέτρου». Οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες «οἱ ἐπίσκοποι τῶν ὁποίων δὲν εὑρίσκονται εἰς κοινωνίαν μετὰ τοῦ διαδόχου τοῦ Πέτρου,… ἔχουν “ἐκκλησιολογικόν ἔλλειμα”»!...
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Πατριάρχης, παρόλο ποὺ τοῦ ἐζητήθη ν’ ἀπαντήσει στὸ δόλιο «ἀδελφικὸ» αὐτὸ μαχαίρωμα τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ τοποθετοῦσε τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιὸ κάτω καὶ ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ πολιτικο-θρησκευτικὸ Κράτος τοῦ Πάπα, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸ ἀρνήθηκε. Ὁπότε, ποιός τάχα Διάλογος «ἐπὶ ἴσοις ὅροις» θὰ γίνει στὴν Κύπρο; Τί Διάλογος μπορεῖ νὰ γίνει μεταξὺ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ;... Καὶ πῶς θὰ συμμετάσχει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ ἕνα τέτοιο παιχνίδι ἀποδοχῆς τῶν μεταξὺ Φαναρίου καὶ Βατικανοῦ συμπεφωνημένων ἀντιχρίστων ἀνουσιουργημάτων;
Δεύτερη Πρόταση: Νὰ ζητήσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο τὴν ἐφαρμογὴ ἐπὶ τέλους τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχές, ὑπενθυμίζοντάς του ὅτι ὁ ἴδιος, σὲ ἐπιστολή του πρὸς τοὺς Ἁγιορεῖτες τὸ 1999, δήλωνε ὅτι εἶναι ἀντίθετος μὲ τὶς συμπροσευχὲς μεταξὺ ὀρθοδόξων καὶ αἱρετικῶν. Ὑπερθεματίζοντας —μάλιστα— σὲ ὀρθοδοξία (ὁ κ. Βαρθολομαῖος) δήλωνε, ὅτι εἶναι ἀντίθετος ὄχι μόνον μὲ ἐκεῖνες τὶς συμπροσευχὲς ποὺ γίνονταν σὲ ναοὺς —τὶς ἐπίσημες— ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκεῖνες ποὺ γίνονται στὶς κατ’ ἰδίαν συναντήσεις». Ὑπενθύμιζε ἐπίσης ὁ Πατριάρχης, ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο πρωτοστάτησε γι’ αὐτὴ τὴν ἀπαγόρευση τῶν συμπροσευχῶν κατὰ τὴν «Διορθόδοξον Συνάντησιν τῆς Θεσσαλονίκης»[1]!!! Αὐτὰ ὅμως στὰ λόγια, γιατὶ —ὅπως στὰ προηγούμενα Δελτία μας ἀποδείξαμε μὲ δεκάδες φωτογραφίες— ὁ Πατριάρχης συλλαμβάνεται ψευδόμενος, ἀφοῦ πρὶν γράψει τὰ ἀνωτέρω ἤδη συμπροσευχόταν —καὶ συνεχίζει νὰ συμπροσεύχεται— μὲ ἑτερόδοξους Ἐπισκόπους καὶ Ἐπισκοπίνες σὲ ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη τοῦ πλανήτη!
Ἐκ μέρους τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”» ἀνακοινώνουμε ὅτι τὰ μέλη μας φροντίζουν ὥστε, σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς ὑπευθύνους ἱερεῖς, νὰ πραγματοποιηθοῦν κάποιες ὁλονυκτίες τὴν παραμονὴ τῆς Συναντήσεως τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου στὴν Κύπρο.
Εὐχῆς ἔργον θὰ ἦταν καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος νὰ προτρέψει τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας, ὥστε σὲ κάθε Μητρόπολη νὰ γίνει ἔστω καὶ μία ὁλονυκτία, ὥστε στὴ Συνάντηση τῆς Κύπρου (26-23 Ὀκτωβρίου 2009) ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψει —φωτίζοντάς τους καὶ στερεώνοντας τὸ ὀρθόδοξο φρόνημά τους— τὴν περαιτέρω ὑποχωρητικότητα τῶν Ὀρθοδόξων συνέδρων στὰ σχέδια τοῦ Βατικανοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου νὰ ἀποτρέψει τὴν «παράδοση» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τοῦ προαλειφόμενου ὡς παγκόσμιου πλανητάρχη ἀντιχρίστου Πάπα.
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξη Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραμματέας, Παναγιώτης Σημάτης
Συνυπογράφουν καὶ τὰ Σωματεῖα:
• Ὀρθόδοξος Χριστιανικὸς Ἀγωνιστικὸς Σύλλογος
«Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», Λάρισα-Βόλος
• «Ὀρθόδοξη Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολή», Καρδίτσα
• Ὀρθόδοξο Κέντρο Πατερικῶν Μελετῶν
«Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός», Μεθώνη Πιερίας
• Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοὶ Λαρίσης
[1] Ἡ «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ» τάραξε καὶ δυσαρέστησε τὸ Φανάρι. Ἡ «δυσαρέσκεια» μάλιστα ποὺ ἐξέφρασε ὁ Πατριάρχης γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς ὑπογράψαντες —τὸν Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία— εἶχε τέτοια «δύναμη», ὥστε ἀναγκάστηκε ὁ κ. Ἱερεμίας (ὁ ὁποῖος, βεβαίως, δὲν εἶναι κάποια ἀγράμματη γριούλα ποὺ δὲν ἤξερε τί ὑπέγραφε, ἀλλὰ καθηγητὴς Πανεπιστημίου) νὰ ἀνακαλέσει ἐπισήμως και ταπεινωτικῶς τὴν ὑπογραφή του! Αὐτὴ ἡ ἐνέργειά του θὰ πάρει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τὴν θέση ποὺ τῆς ἀξίζει, μαζὶ μὲ τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε στοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του, προσπαθώντας νὰ δικαιολογήσει τὰ ἀδικαιολόγητα. (Εἴχαμε ὁλοκληρώσει τὸ παρόν κείμενο χθές, ὅταν πληροφορηθήκαμε ὅτι μὲ ἐπιστολές τους, τόσο Περγάμου κ. Ζηζιούλας ὅσο καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, συνεχίζουν τὸν πόλεμο κατὰ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας μὲ ἐκστρατεία ἐκφοβισμοῦ καὶ ἀπειλῶν —ἀφοῦ εἶδαν ὅτι ἔστω κι ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ἐκάμφθη— γιὰ νὰ σταματήσουν τὴν ἐξωτερίκευση τῆς ἀντιδράσεως καὶ τῶν ἄλλων).
[2] Αὐτὴ ἡ Ἡμερίδα, μάλιστα, ἔγινε ἀφορμὴ ὥστε καὶ οἱ πλέον δύσπιστοι νὰ ἀκούσουν μὲ τὰ αὐτιά τους τὶς οἰκουμενιστικὲς «σοφίες». Γράφει εὔστοχα θεολόγος ποὺ ἦταν παρών: «Ἀπὸ τὴν ἡμερίδα μάθαμε πῶς σκέπτονται καὶ πῶς ἐνεργοῦν οἱ ἡμέτεροι στὸ Διάλογο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν. Καὶ πῶς μᾶς ζητοῦν νὰ ἀποδεχθοῦμε τὴν παραπληροφόρηση ἢ τὴν ἐλλιπῆ πληροφόρηση ποὺ μᾶς προσφέρουν ὡς ὑπεύθυνη ἐνημέρωση. Γιὰ μᾶς ὅμως σωστὴ καὶ ἀλάθητη ἐνημέρωση, μὲ τὴν ὁποία κρίνουμε κάθε ἄλλη θεολογικὴ ἐνημέρωση, εἶναι οἱ Ὅροι καὶ οἱ ἀποφάσεις τῶν ἁγίων ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ διδαχὴ τῶν θεοφόρων Πατέρων… Τὸ δυστύχημα ὅμως εἶναι ὅτι ὁ συμπρόεδρος τῆς “Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδας” Ὀρθόδοξος Καθηγητὴς εἶπε γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ὅτι “θὰ πρέπει νὰ ὑπερβοῦμε τοὺς Πατέρες γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν ἕνωση μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς”»! («Ο ΣΩΤΗΡ», 1/9/09).
[3] Ἡ Ἐκκλησία, Σεβασμιώτε Περγάμου, δὲν εἶναι οἱ κατὰ τόπους Ἐπίσκοποι ποὺ ἀποφασίζουν χωρὶς τὸ ποίμνιο καὶ «πρὶν ἀπὸ μᾶς γιὰ μᾶς». Αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ποὺ μᾶς παρουσιάζετε, μοιάζει μ’ ἕνα σῶμα ἀκρωτηριασμένο, μὲ ἀριστοκρατικὲς προτιμήσεις καὶ ἰδιαιτερότητες, Παπικὲς πρακτικὲς καὶ βλέψεις. Ἐκκλησία, εἶναι τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (κληρικοὶ καὶ λαϊκοί) καὶ ὄχι μόνον ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀφρόκρεμα τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ὁμοφρόνων ὑποτακτικῶν του.
Ο Παναγιώτης Τελεβάντος σχολίασε...
Ο Περγάμου Ιωάννης ισχυρίζεται ότι ενεργεί εξ ονόματος των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Στην πραγματικότητα αρνήθηκε ακόμη και να απαντήσει στην επιστολή που του έστειλε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για το διάλογο.
Ηρθε η ώρα να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής και να αυτοκαθαιρεθεί. Ας εγκλειστεί σε ασκητική Μονή ως ένδειξη αληθινής μετάνοιας για την εισαγωγή της βαπτισματικής θεολογίας σε ορθόδοξο έδαφος και την προώθηση ουνιτικού τύπου ένωση με τους παπικούς.
Νέος Πρόεδρος της επιτροπής του διαλόγου πρέπει να οριστεί θεολόγος με ορθόδοξο ανάστημα όπως ο π. Θεόδωρος Ζήσης ή ο κ. Τσελεγγίδης για να υπάρχει σιγουριά για την ορθή πορεία του διαλόγου με τους Παπικούς.
Σχόλιο του blog apotixisi
Aφου ο Γιαννάκης ο Ζηζουλέας, σκαιότατα περιφρόνησε και έγραψε «στα παληά του τα παπούτσια» την επιστολή των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδος που του ζητούσε εξηγήσεις για το προδοτικό κείμενο της Ραβένας, πώς μετά από αυτό ισχυρίζεται ότι τους εξουσιοδότησε και η Εκκλησία της Ελλάδος συνοδικώς για να συνεχίσουν τον διάλογο; Από πού την πήρε αυτήν την εγκριτική εξουσιοδότησι; Εδώ υπήρξε ένστασι, που την εξαφάνισε ο φίλος του ομοφυλοερωτιάρη Ιάκωβου Βαβανάτσου. Θέλει ο αδίστακτος να κάνη τον νταή και ετσιθελικά και δικτατορικά σαν άλλος πάπας, να επιβάλη το αιρετικό πιστεύω του και στους Ορθοδόξους. Δεν θα τα καταφέρη.
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009
Πολύ
...σκερτσόζος
ο Γιαννάκης,
ε;;;
Τί λέτε;;;
ΚΑΛΕ
ΓΙΑΝΝΑΚΙ,
ΥΠΑΓΕ ....ΕΙΣ
ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΥΣ
ΒΟΣΚΕΙΝ ΧΟΙΡΟΥΣ !!!
Το θράσος και η αναίδεια των Λατινοφρόνων, όριο δεν έχει.
Ανησυχούν, από το ολο και αυξανόμενο κύμα αντιδράσεων του πιστού λαού, και αυτό τους ανησυχεί σφόδρα.
Και ήδη άρχισαν να προβαίνουν, σε ...σπασμωδικές κινήσεις...
Νομίζουν οι αναίσχυντοι, ότι ο λαός του Θεού θα συνεχίση να δέχεται τις περαιτέρω ατέλειωτες προκλήσεις και ασχήμιες τους, που όριο και σταματημό δεν έχουν.
Ο Γιαννάκης, που είναι άξιος και ικανός πλέον μόνο γιά ..." να βόσκη χοίρους" ψεύδεται ασύστολα ότι έλαβαν αποφάσεις τα Πατριαρχεία, για να συνεχισθούν οι προσευχο-διάλογοι.
Ελαβον αποφάσεις, να συνεχισθούν μόνον οι ....διάλογοι.
Δεν έλαβον αποφάσεις να γίνωνται συμπροσευχές και συλλειτουργίες.
Γι αυτό και ουδείς Οικουμενιστής ή Λατινόφρονας το αναφέρει, αλλά τεχνηέντως, το αποσιωπά και το αποκρύπτει.
Επιπλέον όλα τα Πατριαρχεία βρίσκονται σε άθλια κατάστασι.
Η δεν εχουν ποίμνιο.
Η αγνοούν ή και περιφρονούν τελείως τις έντονες αντιδράσεις του ποιμνίου τους.
Και δεν μεταφέρουν τις αντιδράσεις και τις διαμαρτυρίες του πιστού λαού.
Επομένως είναι άκυρες όλες οι αποφάσεις τους, αφού δεν έχουν την έγκρισι του ποιμνίου τους, του πιστού λαού.
Και αν έλαβον αποφάσεις για διαλόγους, χωρίς να έχουν ρωτήσει κάν τους λαούς τους, όπως έγινε και γίνεται και εδώ στην Ελλάδα, μήπως τους εξουσιοδότησαν τους ...ξεπλυμένους και χρεωκοπημένους Λατινόφρονας και μεμιασμένους Οικουμενιστάς, να κάμνουν και τις ελεεινές και μιαρές συμπροσευχές και συλλειτουργίες, με τους Φραγκολατίνους αιρετικούς αλλά και την κάθε αιρετική ή σατανική αίρεσι του Πλανήτη;
Ολα τα θεατρικά ...καραγκιοζλίκια, που συνεχώς διαπράττουν και γινώμεθα αυτόπται και αυτήκοοι μάρτυρες, τι αποτελούν;
Διαλόγους;
Ούστ, ψευδολόγοι, στραβοί και αλλοίθωροι αχρειέμποροι της πατρώας Πίστεως και ευσεβείας.!!!
Μήπως, λοιπόν, επαναλαμβάνουμε, οι συμπροσευχές και οι συλλειτουργίες τους είναι ...διάλογοι;
Ετσι διαλέγονταν, οι Αγιοι Πατέρες της Εκκλησίας;
Ποιούς προσπαθούν να εξαπατήσουν, αυτοί οι μειοδότες;
Σε ποιά εκκλησιαστική ιστορία, τα διάβασαν αυτά;
Ποιούς εμπαίζει, ο κυρ Γιαννάκης ο Ζηζουλέας, ο σφοδρός φίλος και κολητός, του ομοφυλοερωτιάρη μακαρίτη Ιάκωβου Βαβανάτσου;
Αϊ να χαθή το "κοπέλι" των αιρεσιαρχών Παπών Δύσεως και Ανατολής!!!
Ο π. Ρωμανίδης έλεγε ότι "η ένωσι των Εκκλησιών υπογράφτηκε πάνω στο κρεββάτι της ανωμαλίας".
Τι να εννοούσε και μας το βεβαίωνε αυτό, άραγε ο π. Ιωάννης;
Τι γνώριζε και δεν μας το αποκάλυψε;
Μήπως το αποκάλυψε σε κάποιους το μεγάλο μυστικό;
Μήπως μίλησε σε κάποιους, για πρόσωπα και γιά πράγματα;
Μήπως κάποιος ορθόδοξος, γνωρίζει κάτι περισσότερο;
Θα περιμένουμε να ακούσουμε τυχόν αυτήκοους μάρτυρες.
Το blog apotixisi είναι ανοικτό.
Ποιές ειναι αυτές οι Εκκλησίες που δεν έχουν λαό, και που επικαλείται ο Ζηζουλέας του ...εσβεσμένου Φαναρίου;
Υπάρχει Εκκλησία, χωρίς λαό;
Μπορεί να λειτουργήση ο κληρικός, χωρίς έστω και έναν αντιπρόσωπο του λαού;
Μόνον οι κληρικοί, μπορούν να αποτελούν την Εκκλησία;
Η εκτρωματικά ανυπόστατα μορφώματα;
Ποιοί, λοιπόν, είναι οι ψεύτες και οι συκοφάντες;
Οι, ΟΛΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ υπογράψαντες την γενναία και ορθοδοξότατη ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, που υπερέβη ήδη την έκτη χιλιάδα κληρικών και λαϊκών, ή κατατρομοκρατήσασα τους Λατινόφρονας ή οι αισχροί και οι ελεεινοί Λατινόφρονες;
Γράφει ο αναίσχυντος ψευδολόγος ψευδοδογματολόγος, που προσπαθεί να εξαπατήση και να ...ξεσηκώση τους επισκόπους της Ελλάδος, ο εγκάρδιος φίλος του ερωτοομοφυλόφιλου Βαβανάτσου:
"Ποία η αυθεντία και το κύρος των συνοδικών αποφάσεων";
Απαντούμε: ΚΑΜΜΙΑ.
Η ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας διδάσκει ότι η αυθεντία δεν προέρχεται από τους κληρικούς, αλλά από την συνείδησι της Εκκλησίας, δηλαδή από τον ΠΙΣΤΟ ΛΑΟ.
Αυτός και μόνο επιδοκιμάζει ή αποδοκιμάζει.
Αυτός και μόνο επικυροί ή ακυροί.
Αυτός και μόνο αποδέχεται ή απορρίπτει.
Αυτός και μόνο παραδέχεται ή καταργεί.
Αυτός και μόνο εγκρίνει ή αφαιρεί.
Και χίλιοι επίσκοποι - αξιοθρήνητε Ιερεμία Φούντα - να θεσπίσουν ή να ψηφίσουν κάτι το διαφορετικό από την Ορθόδοξο Πίστι και Ζωή, όπως πράττουν σήμερα οι Λατινόφρονες και οι Οικουμενιστές, έρχεται ο ΓΙΓΑΣ λαός και τα πετάει όλα ... στον ...απόπατο της Ιστορίας.
Αυτό το πρώτο μάθημα που γνωρίζουν και τα νήπια του δημοτικού, δεν το γνωρίζεις εσύ, ψευτοδογματολόγε;
Και αυτός ο λαός εδώ και δεκαετίες, που εσείς οι ...ξεφωνημένοι, δεν υπολογίζετε και περιφρονείτε, καταρράται και εμπτύει όλες, μά ΟΛΕΣ τις συζητήσεις και τα ανοίγματα, που τα διεξάγετε κατά τον ανεπίτρεπτον και αντορθόδοξον τρόπον που τα διεξάγετε.
Γιατί το παραβλέπετε αυτό, αδιάντροποι και ατσίπωτοι, Λατινόφρονες και Οικουμενιστές;
Γιατί περιφρονείτε τόσο προκλητικά τις αντιδράσεις του πιστού λαού;
Ο πιστός λαός, η Εκκλησία του Θεού επί της γής, σας θεωρεί ανίκανους και ακατάλληλους, να τον εκπροσωπείτε.
Υπάγετε, λοιπόν, αναίσχυντοι Λατινόφρονες και Οικουμενιστές, .... εις τους αγρούς, βόσκειν ΧΟΙΡΟΥΣ!!!
Εκεί θα διαπρέψετε, όντως!!!
Ας ...απολαύσουμε όμως το κατάπτυστο...βρωμόχαρτο του Γιαννάκη, του ....εσβευσμένου Φαναρίου, που ολα όσα γράφει, μας τα ξανάπε στην ημερίδα της Θεσσαλονίκης και διαπομπεύθηκε και κατεξευτελίστηκε, αφού εξαναγκάσθηκε από τις ασταμάτητες φωνασκίες να προτείνη την διάλυσι της ημερίδας και αφού κατήλθε από το βήμα εσπευσμένα εν μέσω έντονων και σφοδροτάτων αποδοκιμασιών.
Ο συντάκτης αυτού του κειμένου ήταν παρών, τα είδε και τα άκουσε όλα και συμμετείχε σε όλα.
Αλλά αυτός - ο Γιαννάκης καλέ - ..."ουκ ηβουλήθη συνιέναι".
Σεβασμιώτατε,
Επειδή κατ’ αυτάς δημιουργείται, ως μη ώφελε, υπό τινων κύκλων θόρυβος πολύς περί το θέμα του επισήμου θεολογικού Διαλόγου των Ορθοδόξων μετά των Ρωμαιοκαθολικών, και εκτίθενται απόψεις κινούμεναι πολλάκις μεταξύ ανακριβείας και απροκαλύπτου ψεύδους και συκοφαντίας, απευθύνομαι εις την αγάπην Σας, δια να διευκρινίσω τα ακόλουθα:
1. Ο ως άνω θεολογικός Διάλογος δεν αποτελεί υπόθεσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πολλώ δε μάλλον ενός συγκεκριμένου προσώπου, αλλά διενεργείται κατόπιν αποφάσεως όλων ανεξαιρέτως των αυτοκεφάλων και αυτονόμων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ειδικώς ως προς την παρούσαν περίοδον του Διαλόγου, κατά την οποίαν ο υποσημειούμενος ασκεί την συμπροεδρίαν από Ορθοδόξου πλευράς, η ομοφωνία όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών διά την συνέχισιν του Διαλόγου είναι καταγεγραμμένη εις Μνημόνια υπογεγραμμένα υπό των σεπτών Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, τα οποία και επισυνάπτονται ενταύθα εν φωτοτυπία. Ως θα διαπιστώση η Σεβασμιότης Σας εκ της αναγνώσεως των Μνημονίων τούτων, και η αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, συνοδική, μάλιστα, αποφάσει, αποδέχεται ότι «παρά τας υφισταμένας δυσκολίας, αίτινες, πηγάζουν εκ της συνεχίσεως της προκλητικής δράσεως της Ουνίας εις βάρος του ποιμνίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο εν λόγω Θεολογικός Διάλογος δέον, όπως συνεχισθή». Οι αντιτιθέμενοι, συνεπώς, εις τον εν λόγω θεολογικόν Διάλογον αμφισβητούν και επικρίνουν πανορθοδόξους αποφάσεις, συνοδικώς ειλημμένας. Διεκδικούντες υπέρ εαυτών και μόνον το γνήσιον φρόνημα της Ορθοδοξίας αμφισβητούν κατ’ ουσίαν την ορθοδοξίαν όχι ωρισμένων προσώπων, όπως παραπλανητικώς διατείνονται, αλλά των Προκαθημένων και των ιερών Συνόδων πασών των αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών.
2. Τα αυτά ισχύουν και ως προς το θέμα του περί ου ο λόγος Διαλόγου. Πληροφορούμεθα ότι καθηγητής τις εν επιστολή προς τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας επικρίνει την επιλογήν του θέματος του πρωτείου ως θέματος του θεολογικού Διαλόγου, και φρονεί ότι περί άλλα θα έδει να ασχολήται ο Διάλογος. Αλλ’ο εν λόγω καθηγητής είτε αγνοεί είτε αδιαφορεί διά το γεγονός ότι, και πάλιν, το θέμα του Διαλόγου απεφασίσθη πανορθοδόξως. Τα συνημμένα Μνημόνια, υπογεγραμμένα υπό πάντων των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, μαρτυρούν και βεβαιούν τούτο. Η αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος αποδέχεται ωσαύτως ότι «προς διευκόλυνσιν της πορείας του Διαλόγου η συζήτησις αυτή (περί της Ουνίας) δύναται να διεξαχθή εντός των πλαισίων της εκκλησιολογίας υπό το πρίσμα του πρωτείου». Τούτο ακριβώς προτιθέμεθα να πράξωμεν φυσιολογικώς κατά την προσεχή συζήτησιν του θέματος «Το πρωτείον κατά την β’ χιλιετίαν», ότε και ενεφανίσθη η Ουνία. Τα λοιπά θέματα, εις τα οποία αναφέρεται ο εν λόγω καθηγητής, ουδόλως θα παροραθούν υπό του Διαλόγου. Αλλά εις την παρούσαν φάσιν, ως απεφασίσθη διορθοδόξως από της ενάρξεως του Διαλόγου, το επίκεντρον της συζητήσεως αποτελεί η Εκκλησιολογία. Σεβαστόν και θεμιτόν είναι να έχη διάφορον άποψιν ο εν λόγω καθηγητής, ή οιοσδήποτε άλλος. Αλλ’ είναι απαράδεκτον να κραυγάζη ότι η Ορθοδοξία κινδυνεύει, διότι οι διαποιμαίνοντες αυτήν Προκαθήμενοι δεν συμμερίζονται την γνώμην του. Που βαίνομεν ως Εκκλησία, Σεβασμιώτατε άγιε αδελφέ;
3. Διαδίδεται ψευδέστατα και συκοφαντικώτατα ότι επίκειται η υπογραφή της ενώσεως των Εκκλησιών! Ομότιμος καθηγητής της Θεολογίας, γνωστός διά την εμπάθειάν του προς το πρόσωπόν μου, επεσκέφθη Ιεράρχην της Εκκλησίας της Ελλάδος και του εδήλωσεν ότι, ως γνωρίζει μετά βεβαιότητος (!) , η ένωσις έχει ήδη αποφασισθή (εις την Ραβένναν!) και είναι θέμα χρόνου η αναγγελία της!!! Κληρικοί και λαϊκοί με πλησιάζουν και με ερωτούν εάν αληθεύει ότι εις την Κύπρον τον Οκτώβριον θα υπογραφή η ένωσις! Προφανώς διά του τρόπου τούτου επιδιώκεται η δημιουργία ανησυχίας εις τον λαόν του Θεού με απροβλέπτους συνεπείας διά την ενότητα της Εκκλησίας. Αλλ’ οι διαδίδοντες ταύτα γνωρίζουν ασφαλώς (εάν δεν ετυφλώθηκαν από εμπάθειαν, φανατισμόν ή μανίαν αυτοπροβολής)πρώτον μεν ότι ο διεξαγόμενος θεολογικός Διάλογος, έχει να διανύση μακρότατον ακόμη δρόμον, διότι αι θεολογικαί διαφοραί, τα οποίας συνεσώρευσαν χίλια έτη διαιρέσεως, είναι πολλαί, δεύτερον δε ότι η Επιτροπή του Διαλόγου είναι εντελώς αναρμόδια να «υπογράψη» ένωσιν, δοθέντος ότι το δικαίωμα τούτο ανήκει εις τας Συνόδους των Εκκλησιών. Διατί, λοιπόν, η ψευδέστατη παραπληροφόρησις; Δεν αναλογίζονται οι διασπείροντες τας ψευδείς αυτάς «πληροφορίας» τας συνεπείας διά την ενότητα της Εκκλησίας; «Ο ταράσσων (τον λαόν του Θεού) βαστάσει το κρίμα, όστις αν ή» (Γαλ.5,10)
Σεβασμιώτατε,
Η ευθύνη όλων, μάλιστα δε των επισκόπων, των τεταγμένων υπό του Θεού να μεριμνούν διά την διασφάλισιν της κανονικής ενότητος του ποιμνίου των, είναι πελωρία. Το διακύβευμα είναι εκκλησιολογικόν: ποία η αυθεντία και το κύρος των συνοδικών αποφάσεων; Θα υπακούωμεν εις τα συνοδικάς αποφάσεις, ως πράττομεν ημείς βαλλόμενοι διά τούτο, ή εις τους «ζηλωτάς» της Ορθοδοξίας; Υφίστανται Ορθοδοξία και δόγματα πίστεως άνευ συνοδικών αποφάσεων; Λάβετε, παρακαλούμεν, θέσιν επ’ αυτού, πριν ή οδηγηθώμεν εις πλήρη απαξίωσιν των συνοδικών αποφάσεων και διασπασθή το ποίμνιον Σας ως εκ της τυχόν ολιγωρίας μας.
Ταπεινώς και εν συναισθήσει επισκοπικής ευθύνης υποβάλλοντες ταύτα εις την υμετέραν αγάπην και κρίσιν διατελούμεν
Εν Αθήναις τη 26η Σεπτεμβρίου 2009
Μετά σεβασμού, τιμής και αγάπης εν Κυρίω
+Ο Περγάμου Ιωάννης, Ορθόδοξος Συμπρόεδρος της Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου
Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Πώς θα συζητηθή στην Κύπρο, η θεσμική - ιεραρχική θέσι ενός προσώπου ( δηλαδή του Πάπα) εντός της Εκκλησίας, ενόσω το πρόσωπο αυτό βρίσκεται ακόμη ουσιαστικά αλλά και τυπικά ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ:
----------------------------
Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ
ΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΑΙ
ΣΥΝΟΔΟΙ
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Τυγχάνετε εγνωσμένος εις πανορθόδοξον επίπεδον δια τήν βαθείαν Υμετέραν προσήλωσιν εις τόν ύψιστον και αποστολικοπαράδοτον θεσμόν της συνοδικότητος εν τη διοικήσει της Αγιωτάτης ημών Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, θεσμόν ον και υπερασπίσθητε κατά την πολυτάλαντον Υμετέραν Αρχιερατικήν διακονίαν ευθαρσώς και μετά πολλής επιγνώσεως.
Επικειμένης τόσον τής προσεχούς τακτικής συνεδριάσεως του Ιερού Σώματος της Σεπτής Ιεραρχίας της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας κατά τον αρξάμενον μήνα Οκτώβριον, όσον και της εν Κύπρω συνελεύσεως της μικτής διεθνούς Επιτροπής επί του θεολογικού διαλόγου Ορθοδόξων και Ρ/Καθολικών με θέμα «τον ρόλον του επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία των Εκκλησιών κατά την πρώτην χιλιετίαν» ταπεινώς φρονώ ότι, δέον όπως συζητηθή θεολογικώς το θέμα υπό της Σεπτής Ιεραρχίας της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας και τοποθετηθή και εκφρασθή σαφώς επ’αυτού το Ιερόν Σώμα, ούτως ώστε ο ημέτερος Σεβασμιώτατος Εκπρόσωπος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος, όστις διακρίνεται δια την θεολογικήν του επάρκειαν, ευρυμάθειαν και ορθοκρισίαν, ενισχυθή εν τη τελική διαμορφώσει του κοινού κειμένου της ως είρηται Διεθνούς Συνελεύσεως.
Τυγχάνει αδιαμφισβήτητος ιστορική αλήθεια, ότι ποτέ η Εκκλησία κατά την πρώτην χιλιετίαν δεν ανεγνώρισεν εις τον Επίσκοπον Ρώμης πρωτείον αυθεντίας και εξουσίας εις παγκόσμιον επίπεδον. Η υπερτάτη αυθεντία εις την ανά την οικουμένην Εκκλησίαν ησκείτο πάντοτε και μόνον από τας Οικουμενικάς Συνόδους.
Κατά ταύτα η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία δέν δέχεται το παπικόν πρωτείον ως αυτό κατενοήθη και ηρμηνεύθη υπό της Α Βατικανῆς Συνόδου, η οποία ανεκήρυξε τον Επίσκοπον Ρώμης ως δήθεν «αλάθητον εκφραστήν» της συνειδήσεως της Εκκλησίας με δυνατότητα να αντιτίθεται ακόμη και εις αποφάσεις Οικουμενικής Συνόδου, νοσφιζόμενος ούτω με το δογματικώς κατοχυρωμένον και υπό της Β Βατικανῆς Συνόδου «αλάθητόν του» και το διεκδικούμενον πρωτείον εξουσίας εφ’ ολοκλήρου της Εκκλησίας, αυθαιρέτως, αντιγραφικώς και αντικανονικώς την θέσιν του Ζωοποιού και Παναγίου Πνεύματος της αληθείας εν τω σώματι της Εκκλησίας ακυρώνων ούτω urbi et orbi το αποστολικοπαράδοτον συνοδικόν πολίτευμα της Εκκλησίας, αλλά και αυτήν ταύτην την παρουσίαν και δράσιν του Αγ. Πνεύματος εν Αυτή.
Ο πάνσεπτος Οικουμενικός Πατριάρχης Κων/πόλεως-Νέας Ρώμης Παναγιώτατος κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ την 1ην Οκτωβρίου 1997, από του επισήμου βήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ομιλών περί της αιρέσεως του filoque εδήλωσε σχετικώς, προς το υπό κρίσιν θέμα της μικτής διεθνούς επιτροπής, τα ακόλουθα: «...Δύο λέξεις μόναι ανατρέπουν την όλην δομήν του κόσμου, δικαιολογούν το αλάθητον και την αυθεντίαν του ενός επί της γης. Η αίσθησις της ελευθερίας η Χριστός ημάς ηλευθέρωσεν, δεν επιτρέπει εις την Ανατολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν να δεχθή την απόλυτον υποταγήν Αυτής εις την βούλησιν του ενός, και δι’ αυτό αρνείται την ορθότητα των δύο τούτων λέξεων, επί των οποίων αυτός ο εις προσπαθεί να στηρίξη την εξουσίαν αυτού» (Τόμος «ΕΠΕΣΚΕΨΑΤΟ ΥΜΑΣ», Πατριαρχικαί Επισκέψεις εις την Συμβασιλεύουσαν, 1997-1999-2000, εκδ. Ι. Μητρ. Θεσσαλονίκης 2000, σελ. 275).
Κατά την συνέλευσιν της διεθνούς μικτής Επιτροπής θα πρέπει ασφαλώς να τεθούν αι παθογένειαι του Ρ/Καθολικοσμού και ειδικώτερον το ανύπαρκτον «Πετρίνειο λειτούργημα» του Επισκόπου Ρώμης, αι κίβδηλαι και νόθαι αποδείξεις περί αυτού (Ψευδοκωνσταντίνειος δωρεά, Ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις, Ψευδοκλημέντια κ.ο.κ.), αι δήθεν μαρτυρίαι δια το έκκλητον των επισκόπων της Εκκλησίας προς την Ρωμαϊκήν καθέδραν και αι δήθεν μαρτυρίαι περί της ρωμαϊκής αυθεντίας εις ζητήματα πίστεως και ερμηνείας των Γραφών.
Λαμβανομένου υπ’ όψιν, ότι κατά το από 13/1/2005 μνημόνιον υπογεγραμμένον υπό του Υμετέρου Προκατόχου μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου και του συμπροέδρου εξ ορθοδόξων της μικτής διεθνούς Επιτροπής διαλόγου, Σεβ. Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου, η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία σαφώς δι’ Αποφάσεως της Δ.Ι.Σ. αυτής της 12ης Ιανουαρίου 2005 διεκήρυξεν ότι:
« 1. ... Η Ουνία αποτελεί Εκκλησιαστικήν, Δογματικήν και Νομοκανονικήν εκτροπήν και βιαίαν απόσπασιν και απόσχισιν πιστών από την Μητέρα Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και ως εκ τούτου πρέπει οπωσδήποτε να καταδικασθή και να καταργηθή.
2. Ως πρός τήν θεματολογίαν του Διαλόγου, η Εκκλησία τής Ελλάδος φρονεί, ότι πρέπει οπωσδήποτε να συνεχισθή η συζήτησις επί του θέματος τής Ουνίας, όπερ ουδόλως έχει εξαντληθή, δεδομένου, ότι συνεχίζει να υπάρχη και να δρα εις βάρος της Ορθοδοξίας.
Η συζήτησις αυτή, προς διευκόλυνσιν της πορείας του Διαλόγου, δύναται να διεξαχθή εντός των πλαισίων της εκκλησιολογίας υπό το πρίσμα του πρωτείου», δέον όπως και το ειρημένον θέμα συζητηθή εξ αφορμής και της πρότριτα γενομένης εκλογής, χειροτονίας και εγκαταστάσεως εν Αθήναις του νέου Ουνίτου Επισκόπου Καρακοβίας κ. Δημητρίου Σαλάχα.
Κατακλείων τήν Υμετέραν αίτησιν, υποσημειούμαι ευπειθέστατος.
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Στις παραστάσεις, η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και δεξιά, η "εκκλησία"- Χαβούζα, του αρχιαιρεσιάρχου Βαρθολομαίου, των Λατινοφρόνων και των Οικουμενιστών. Eνα τέτοιο ελεεινό διαβολικό μόρφωμα, αγωνίζονται "με νύχια και με δόντια" να κατασκευάσουν οι παραπάνω αναφερόμενοι.
ΑΝΤΙ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
ΕΜΕΤΙΚΗ
ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΙΑ
Του Ομολογητού της Ορθοδοξίας Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου
«Μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων»(Α΄ Κορ. 7, 23).
Αυτή την προτροπή ο ουρανοβάμων Παύλος απευθύνει προς πιστούς ανθρώπους, χριστιανούς. Με αυτή δε την προτροπή ο Απόστολος δεν θίγει το θέμα της δουλείας με κοινωνική έννοια, θίγει το θέμα της δουλείας με ηθική έννοια, αναφέρεται δηλαδή στη δουλοπρέπεια, στο να συμπεριφέρεται άνθρωπος, και μάλιστα χριστιανός Ορθόδοξος, σε συνάνθρωπο, σαν αυτός μεν να είνε κατώτερο ον, εκείνος δε ανώτερο ον, και να κάμπτη ενώπιον εκείνου τη σπονδυλική στήλη, και να προβαίνη σε γλοιώδεις κολακείες, και να υποκύπτη σε αλαζονικές και αμαρτωλές απαιτήσεις εκείνου.
Με την προτροπή, «Μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων», ο Απόστολος τη δουλεία με ηθική έννοια σε ανθρώπους αντιθέτει προς τη δουλεία στο Χριστό, ο οποίος δεν είνε απλώς άνθρωπος, αλλά Θεός.
Η δουλεία με ηθική έννοια σε ανθρώπους είνε δουλοπρέπεια, ενώ η δουλεία στο Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, δεν είνε δουλοπρέπεια, αλλ’ αληθινή ελευθερία.
Ο άνθρωπος, και δη ο Ορθόδοξος χριστιανός, δεν πρέπει να είνε δουλοπρεπής, αλλ’ αξιοπρεπής. Και πρέπει να είνε αξιοπρεπής, διότι έχει αξία, υπερέχουσα αξία.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία, υπερέχουσα αξία, από οντολογικής πλευράς. Διότι όλοι οι άνθρωποι είνε δημιουργημένοι ως προσωπικά όντα «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού», συμφώνως δηλαδή προς την πνευματική εικόνα και μορφή του Θεού, του υψίστου προσωπικού όντος. Όλοι συνεπώς είμεθα θεοί κατά χάριν και υιοί Υψίστου. Κατά τη διδασκαλία του Χριστού ένας άνθρωπος αξίζει περισσότερο από όλο το φυσικό κόσμο, από το αφαντάστως μεγάλο σύμπαν.
Από οντολογικής λοιπόν πλευράς δεν είνε ένας άνθρωπος κατώτερος και άλλος ανώτερος. Όλοι είμεθα της αυτής φύσεως. Όλοι άνθρωποι, κανείς υπεράνθρωπος. Όλοι ίσοι μεταξύ μας. Και δεν δικαιολογείται άνθρωπος να συμπεριφέρεται προς συνάνθρωπο δουλοπρεπώς, αλλ’ αξιοπρεπώς.
Ο πιστός, ο χριστιανός, δεν έχει αξία από οντολογικής μόνο πλευράς, έχει αξία, υπερέχουσα αξία, και από θρησκευτικής πλευράς. Μετά την αμαρτία και την υποδούλωσι στο κράτος της αμαρτίας αγοράσθηκε με υψηλό τίμημα, με το άπειρης δυνάμεως αίμα του Χριστού, και εντάχθηκε στο Χριστιανισμό, την αληθινή και τέλεια Θρησκεία. Και πλέον συγκεκριμένως, εντάχθηκε στην Εκκλησία, όπου υπάρχει «η άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» (Ιούδ. 3), η ορθή πίστι, η αγία διδασκαλία του Χριστιανισμού, η οποία περιέχει τα δόγματα και τις εντολές, τα πιστευτέα και τα πρακτέα.
Ο μεγάλος εχθρός, ο Διάβολος και Σατανάς, λυσσωδώς πολέμησε και πολεμεί την ορθή πίστι, την αλήθεια του Χριστιανισμού, και την Εκκλησία, στην οποία υπάρχει η ορθή πίστι, η ορθή διδασκαλία. Και πως πολέμησε και πολεμεί; Με διαφόρους τρόπους, και ιδίως με αιρέσεις. Χιλιάδες οι αιρέσεις στην εποχή μας. Και είνε τούτο φυσικό, αφού η εποχή μας είνε η εποχή της μεγάλης αποστασίας. Η Γραφή προείπε την αποστασία, για να μη πέφτωμε σήμερα από τα σύννεφα. Αλλ’ η αποστασία και οι αιρέσεις δεν εξαφάνισαν την πίστι, την ορθή διδασκαλία. Προείπε και τούτο η Γραφή. Η αλήθεια της πίστεως διασώζεται ακεραία, ανόθευτη, γνησία, αυθεντική μέσα στην Εκκλησία. Γι’ αυτό άλλωστε η Εκκλησία είνε ακατάλυτη, διότι κατέχει την αλήθεια. Αν η Εκκλησία έπεφτε σε μία, έστω, αίρεσι, θα έπαυε να είνε Εκκλησία.
Η ακεραία, η ανόθευτη, η γνησία, η αυθεντική αλήθεια της πίστεως, η οποία υπάρχει στην Εκκλησία, ονομάζεται Ορθοδοξία. Έτσι ωνομάσθηκε εν αντιθέσει προς τις κακοδοξίες, τις αιρέσεις. Γάλα αγνό, λέγει και γράφει στο γαλακτοπωλείο του ο τίμιος γαλακτοπώλης, όταν άλλοι νοθεύουν και πωλούν γάλα νοθευμένο.
Είμεθα Ορθόδοξοι και μέλη της «μιάς, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας». Ακριβώς δε εμείς, επειδή έχουμε την Ορθοδοξία και ανήκουμε στην Εκκλησία, συν τη οντολογική αξία έχουμε και άλλη υπερέχουσα αξία, τη θρησκευτική, της οποίας οι αλλόθρησκοι και οι αιρετικοί στερούνται. Και συνεπώς δεν πρέπει να είμεθα δουλοπρεπείς, αλλ’ αξιοπρεπείς, διπλά αξιοπρεπείς. Και να καυχώμεθα εν Κυρίω για τη διπλή αξία μας.
Δυστυχώς όμως πολλοί Ορθόδοξοι, κοινωνικώς πτωχοί και αδύνατοι, λησμονούν τη διπλή υπερέχουσα αξία τους, την οντολογική και τη θρησκευτική, και, αντί να δείχνωνται αξιοπρεπείς, δείχνονται δουλοπρεπείς απέναντι πολιτικών και εκκλησιαστικών αρχόντων και άλλων αξιωματούχων και μεγιστάνων του πλούτου και άλλων παραγόντων, επειδή αυτοί διαθέτουν κοσμική δύναμι. Οι δυνατοί κοσμικώς συνήθως υποτιμούν τους αδυνάτους κοσμικώς, τους θεωρούν ανυπολογίστους, τους εξουθενώνουν, τους θεωρούν ως «τα μη όντα» (Α΄ Κορ. 1,28). Και μόνο δε γι’ αυτή την υποτιμητική και απαξιωτική εις βάρος τους ιδέα οι υποτιμώμενοι και απαξιούμενοι έπρεπε να τηρούν στάσι και απόστασι αξιοπρεπείας απέναντι των ισχυρών του κόσμου.
Αλλά τέτοια στάσι και απόστασι δεν τηρούν απέναντι αυτών, επειδή αυτοί έχουν κοσμική δύναμι. Και γι’ αυτό υπερτιμούν, εξυψώνουν, επαινούν, εγκωμιάζουν και κολακεύουν αυτούς, μερικοί μάλιστα κατά τρόπο γλοιώδη, αηδιαστικό, εμετικό.
Στο σημείο δε τούτο ας επιτραπή να ειπούμε, ότι περισσότερο η δουλοπρέπεια επικρατεί, ενδημεί, θα λέγαμε, στο χώρο του κλήρου. Το επισκοπικό αξίωμα έχει σφόδρα εκκοσμικευθή. Είνε υπερεξογκωμένο και υπερεξυψωμένο. Και οι επίσκοποι είνε σχεδόν ανεξέλεγκτοι και αυταρχικοί. Ολίγοι, πολύ ολίγοι οι ταπεινοί επίσκοποι. Οι πλείστοι έχουν υπέρμετρο εγωισμό. Εγωισμό μεγαλύτερο από τον εγωισμό κοσμικών αρχόντων, υπουργών και πρωθυπουργών. Επειδή είνε «εις τύπον και τόπον Χριστού» και οι χριστιανοί υποκλίνονται ενώπιόν τους και βάζουν μετάνοια και τους προσκυνούν, ο εγωισμός τους ανεβαίνει πάνω από τα άστρα και τους γαλαξίες. Αν δε οι επίσκοποι είνε αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες χωρίς αίσθησι της ματαιότητος των εγκοσμίων και με πάθος μεγαλομανίας, τα πράγματα είνε ακόμη χειρότερα.
Επειδή τέτοιοι είνε οι πλείστοι επίσκοποι, όλοι σχεδόν οι υφιστάμενοί τους διάκονοι και ιερείς φέρονται απέναντί τους σαν να είνε δούλοι. Βλέπουν στους επισκόπους ελαττώματα, σφάλματα, διάφορα τρωτά, ακόμη και σκάνδαλα. Και θέλουν γι’ αυτά να ομιλήσουν στους επισκόπους, να κάνουν κάποιες παρατηρήσεις, να συστήσουν κάποια πράγματα, από αγάπη προς αυτούς και την Εκκλησία να ασκήσουν κάποιο έλεγχο προς διόρθωσι και οικοδομή. Αλλά πώς να τολμήσουν οι δούλοι να ομιλήσουν στους τυράννους; Κρατούν τα στόματά τους κλειστά, επτασφράγιστα. Διότι, αν ομιλήσουν, θα περιέλθουν στη δυσμένεια των επισκόπων και θα αρχίση διωγμός εναντίον τους. Πολλοί δε, ιδιοτελείς και ιδιοτελέστατοι τύποι, ιδίως αρχιμανδρίτες, ανοίγουν τα στόματά τους και, σαν να έχουν τα επισκοπικά πράγματα ευ και καλώς, πλέκουν εγκώμια στους επισκόπους. Σε ονομαστικές δε εορτές και άλλες ευκαιρίες και εκδηλώσεις οι ιδιοτελείς και ιδιοτελέστατοι αυτοί τύποι εξυμνούν τους επισκόπους τόσο πολύ, σαν να είνε ισάξιοι με τον ιερό Χρυσόστομο! Γλοιωδέστατες κολακείες, εμετικώτατες αηδίες.
Είνε αξιοκατάκριτοι όσοι άνθρωποι, και μάλιστα Ορθόδοξοι, φέρονται δουλοπρεπώς προς συνανθρώπους, επειδή έχουν κοσμική δύναμι. Αλλά τί είνε η κοσμική δύναμι μπροστά στην οντολογική αξία παντός ανθρώπου και τη θρησκευτική αξία του Ορθοδόξου; Και πώς αποκτάται η κοσμική δύναμι; Συνήθως με τιμιότητα η με αβαρίες στη συνείδησι και ατιμίες; Και πώς διατηρείται; Και πόσο διατηρείται; Τί λένε τα νεκροταφεία;...
Ιδιαιτέρως πρέπει ν’αναφέρωμε και να στηλιτεύσωμε τη δουλοπρέπεια Οικουμενιστών του Ορθοδόξου χώρου, ιεραρχών, άλλων κληρικών, καθηγητών πανεπιστημίου και άλλων προσώπων απέναντι του πάπα.
Ο Παπισμός είνε σύστημα όχι πλανών, αλλά σκοπίμων διαστροφών της αληθείας, σκοπίμων κακοδοξιών, προπάντων και κυρίως προς στήριξι υπερηφάνων και υπερφιάλων αξιώσεων του πάπα. Ο Παπισμός δεν έχει σχέσι προς το πνεύμα της χριστιανικής ταπεινοφροσύνης, ευθύτητος και ειλικρινείας.
Ο Παπισμός δεν είνε Χριστιανισμός, είνε Εωσφορισμός. Καινοτομώντας ο Πάπας, η μάλλον κενοτομώντας, δημιούργησε και μερικά δόγματα κατ’ εξοχήν προκλητικά, αλλά και κατ’ εξοχήν ηλίθια.
Διδάσκει, ότι αυτός είνε ο μόνος αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στη γη και αυτός πρέπει να κυβερνά σύμπασα την Οικουμένη, και όχι μόνο θρησκευτικά, αλλά και πολιτικά!
Διδάσκει, ότι, όπου είναι αυτός, εκεί είνε το Άγιο Πνεύμα! Διδάσκει, ότι, αυτός είνε αλάθητος!
Διδάσκει, ότι όλη τη χάρι ο Κύριος έδωσε σ’ αυτόν και, όπου αυτός θέλει, εκεί δίνει (με το αζημίωτο βεβαίως)! Διδάσκει, ότι αυτός είνε η πηγή της ιερωσύνης, και συνεπώς ιερωσύνη έχουν εκείνοι μόνο, στους οποίους δίνει αυτός!
Η τριώφορη τιάρα του σημαίνει, ότι αυτός είνε κύριος επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων!
Με τέτοιες διδασκαλίες του Παπισμού οι επίσκοποι και οι λοιποί κληρικοί μας «πάνε περίπατο», καταργούνται, κηρύσσονται ανύπαρκτοι.
Ο σημερινός πάπας, καίτοι ο Παπισμός περιλαμβάνει 25 περίπου αιρέσεις, δεν δυσκολεύτηκε να διακηρύξη, urbi et orbi, ότι η Εκκλησία του, αυτή είνε η αληθινή Εκκλησία! Η Ορθοδοξία από το πάπα κηρύσσεται ελλειματική και πάει και αυτή περίπατο…
Τέτοιος είνε ο πάπας και ο Παπισμός.
Και οι Οικουμενισταί του Ορθοδόξου χώρου, αν είχαν Ορθόδοξο φιλότιμο, δεν έπρεπε να είνε Οικουμενισταί, αλλά σαφώς και απεριφράστως έπρεπε να δηλώσουν, ότι ο Παπισμός δεν είνε Εκκλησία, αλλά Αίρεσι, με πολλές επί μέρους αιρέσεις, και ο πάπας δεν είνε επίσκοπος, ούτε καν χριστιανός, αφού στις Αιρέσεις δεν υπάρχει το μυστήριο του βαπτίσματος, με το οποίο γίνεται κανείς χριστιανός.
Εν τούτοις οι Οικουμενισταί ονομάζουν και θεωρούν τον Παπισμό Εκκλησία και τον πάπα επίσκοπο με πρωτείο και τον προσφωνούν αγιώτατο. Και ευκαίρως ακαίρως πλέκουν εγκώμια στον πάπα.
Πόσα εγκώμια δεν ακούσαμε ιδίως για τον προηγούμενο πάπα και ιδίως από τον σημερινό πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως!
Και συμμετέχουν οι Οικουμενισταί σε διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, τα οποία συγκαλεί και στα οποία πρωτεύει ο πάπας. Και εισάγουν τον πάπα σε Ορθοδόξους ναούς ως αδελφό και συλλειτουργό.
Είνε δε τόσο δουλοπρεπείς οι Ορθόδοξοι Οικουμενισταί (οποίο οξύμωρο!), ώστε, εάν ο πάπας ή καρδινάλιος ή άλλος παπικός αξιωματούχος τους αξιώση ενός χαμόγελου, η ψυχή τους γεμίζει από ευτυχία και αισθάνονται καθυποχρεωμένοι, λυώνουν από την υποχρέωσι ως «τήκεται κηρός από προσώπου πυρός»!
Γιατί τόση αναξιοπρέπεια, γιατί τόση δουλοπρέπεια Ορθοδόξων Οικουμενιστών απέναντι των παπικών; Προπάντων γιατί τόση αναξιοπρέπεια και δουλοπρέπεια Ορθοδόξων ιεραρχών, αφού μάλιστα ο πάπας με τις θεωρίες του τους καταργεί, τους κηρύττει ανυπάρκτους;
Επειδή ο πάπας είνε αρχηγός 1 δισεκατομμυρίου παπικών και πλέον και διαθέτει μεγάλη κοσμική δύναμι, γι’ αυτό οι ημέτεροι Οικουμενισταί δείχνουν απέναντί του την εν λόγω συμπεριφορά.
Αλλά τι είνε η κοσμική δύναμι του πάπα μπροστά στην αξία της Ορθοδοξίας;
Η Ορθοδοξία είνε το πολυτιμότερο πράγμα υπό τον ουρανόν και από τον ουρανόν. Είνε ο ανεξιχνίαστος πλούτος του Χριστού. Είνε η ιερή παρακαταθήκη. Είνε ο ασφαλής δρόμος προς σωτηρίαν των ανθρώπων.
Και λόγω της Ορθοδοξίας οι ημέτεροι Οικουμενισταί έπρεπε να έχουν το αίσθημα της ανωτερότητος και να καυχώνται εν Κυρίω απέναντι των παπικών.
Αλλά δυστυχώς αντί του αισθήματος της ανωτερότητος έχουν αίσθημα κατωτερότητος, είνε κομπλεξικοί.
Διότι δεν είνε σε θέσι να εκτιμήσουν την ανεκτίμητη αξία της Ορθοδοξίας. Επίσης δεν είνε σε θέσι να εμβαθύνουν στο θεόπνευστο κείμενο της Εκκλησίας, τη Γραφή, και να δώσουν την πρώτη σημασία στην πίστι και την αλήθεια, όπως απαιτεί η Γραφή.
Η Γραφή δεν κάνει εντύπωσι σ’ αυτούς, εντύπωσι σ’αυτούς κάνει η κοσμική δύναμι του πάπα, διότι και αυτοί είνε κοσμικοί.
Οι ιεράρχες έχουν μεγάλα αξιώματα, αλλ’ οι ίδιοι είνε μικροί άνθρωποι. «Παπαδάκια», όπως είπε κάποτε στον υποφαινόμενο ο αείμνηστος π. Πορφύριος. «Ανθρωπάκια με τα παθάκια», όπως είπε παλαιότερα ένας αγωνιστής. Υβρίζουμε; Όχι, δεν υβρίζουμε, αλλά λέμε τη μαύρη αλήθεια. Υπάρχουν οι καλοί ιεράρχες, οι οποίοι δεν είνε Οικουμενισταί. Αλλ’ οι Οικουμενισταί ιεράρχες είνε, με δηλώσεις και με ενέργειές τους, προδότες της Πίστεως. Και έχουν καταντήσει ανυπόφοροι στο μικρό ποίμνιο, στους συνειδητούς χριστιανούς.
Και ας μάθουν οι Οικουμενισταί από τη Γραφή και από την Ιστορία, ότι η Εκκλησία είνε μία και ακατάλυτη, και η αλήθεια της Πίστεως είνε αιώνια, δεν θα χαθή.
Αυτοί θα χαθούν, εάν δεν μετανοήσουν. Η μετάνοια δεν είναι κακό πράγμα, αλλά καλό. Δεν είνε προσβολή και ευτελισμός της ανθρωπίνης προσωπικότητος, αλλ’ ηρωισμός και μεγαλείο ψυχής. Επίσης η μετάνοια είνε το αναγκαιότερο όλων από την ανθρωπίνη πλευρά για τη σωτηρία.
Είθε να μετανοήσουν οι Οικουμενισταί.
Και πρώτος να μετανοήση ο αρχιοικουμενιστής πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος.
Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ της 1ης Οκτωβρίου 2009
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,...
-
Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεόφυτο FEBRUARY 29, 2024 ~ ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ «πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ ...
-
Η άδικη καθαίρεση του π. Πέτρου στην Κύπρο και ο δικαστής του Μόρφου Νεόφυτος. Το «έγκλημα» του π. Πέτρου; Δεν μνημονεύει για λόγους ...
-
Η επιστολη εσταλη συστημενη στον νεο μητροπολιτη Θεσσαλονικης στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων, αλλα δεν λαβαμε απαντησι. Τι να απαντησει ο κυριος α...
-
ΤΑ ΥΠΕΡ-ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ (ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ). πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού) ------------------------------ --------------...
-
ΑΚΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ Διεστραμμενοι στην Πιστι Αγιορειτες καλογηροι: Νικητας Παντοκρατορινος. Γι' αυτό δεν α...
-
Ψευτοϊερέας διασύρει την Ορθοδοξία Καίει χαρτονομίσματα των 50 ευρώ, επιτίθεται σε ΑΤΜs τραπεζών, «εξο...
-
Λειτουργικά κείμενα και Αποτείχιση, ιερομ. Ευθυμίου Τρικαμηνά (Ολοκληρωμένο). Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚ...
-
Η μάσκα της υποκρισίας και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο Προκαθήμενος του Αλεξανδρινού Θρόνου παραβλέπει προκλητικά τα βαρύτατα κανονικά πα...
-
Αμβροσιος: Πατερες αφοριστε τον ασεβη πρωθυπουργο Μητσοτακη. Ανοικτή Επιστολή προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος της 167...